Κέλσος ο Φιλαλήθης έγραψε:Τώρα σχετικά με τα όσα αναφέρθηκαν σχετικά με τον ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟ & τη ΘΕΟΣΟΦΙΑ σε σχέση με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ...
Να θυμίσω ότι ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΕΣ οι επαναστάσεις έκρυβαν μέσα τους το τρίπτυχο :
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ * ΙΣΟΤΗΣ * ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ
Αυτό το ΤΡΙΠΤΥΧΟ (που νομίζω πως κάλλιστα θα μπορούσε να "δέσει" με την ΣΥΝΑΡΧΙΑ) είναι για μένα η ΥΨΙΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ άρα ΑΦΟΥ οι Τεκτονικές Στοές υπό αυτού του ΤΡΙΠΤΥΧΟΥ εργάζονται, ΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
Την Πολιτική ΟΜΩΣ ως Ιδέα και όχι ως μέσο Εξουσίας...
Άλλωστε ο Άνθρωπος είναι ένα Πολιτικό Ον και αυτός ο ίδιος ο Άνθρωπος είναι που εργάζεται εντός των Τεκτονικών ή Θεοσοφικών ή Ροδοσταυρικών Στοών...
Για μένα λοιπόν ΝΑΙ ο Τεκτονισμός, η Θεοσοφία κλπ σαφέστατα ασχολούνται με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ και πάντα υπό των οριοθετήσεων που ανέφερα προηγουμένως φίλοι μου...
Όπως προέγραψα, για μένα είναι λάθος να θεωρείται πολιτική μία φιλοσοφική θεώρηση, διότι αυτομάτως της στερεί την πνευματικότητά της, αφού η πολιτική αφορά σε καθαρά υλικά/πρακτικά ζητήματα.
Η πολιτική είναι παράγωγό της βέβαια, αλλά νομίζω ότι θα πρέπει πάντα να έχουμε υπ' όψιν ότι δεν ταυτίζονται, τουλάχιστον δυστυχώς όχι συνεχώς...
Ειδικότερα σχετικά με το παράδειγμα σου, φίλτατε
Κέλσο, θα ήθελα να παρατηρήσω ότι το "τεκτονικό" αυτό τρίπτυχο έχει ταυτιστεί αποκλειστικά με τη "Γαλλική σχολή" και δεν τυγχάνει καθολικής αποδοχής στην τεκτονική παράδοση, ΑΝ ΚΑΙ οι έννοιες που το απαρτίζουν έχουν εξέχουσα θέση στις αρχές του.
Κατά τον Oswald Wirth, πολυγραφότατο περί του αποκρυφισμού και βαθύ γνώστη των τεκταινομένων εις Γαλλία, η περί τον
ΚΛΩΝΤ ΝΤΕ ΣΑΙΝ ΜΑΡΤΕΝ ιστορία έχει ως εξής:
Κατά το 1750, ο Martinez de Pasqualis, ένας καμπαλιστής Πορτογαλλικής καταγωγής, καθιέρωσε τον Τεκτονικό Τύπο των Elus Cohens (Εκλεκτών Ιερέων), ο οποίος είχε Στοές στο Μπορντώ, την Τουλούζη, τη Λυών και το Παρίσι.
Εκεί επιδίδοντο σε πρακτικές θεουργίας.
Οι μυημένοι διατείνοντο ότι εμβάθυναν στην γνώση της ψυχής και ότι αποκτούσαν εξαιρετικές ικανότητες.
Ο πιο διάσημος ανάμεσά τους υπήρξε ο
Louis - Claude de Saint Martin, ο επονομαζόμενος
Άγνωστος Φιλόσοφος, ο οποίος έγινε στο τέλος του 18ου αιώνα ο επικεφαλής μίας νέας Γαλλικής μυστικιστικής σχολής, του Μαρτινισμού.
Τα έργα του είχαν μία τεράστια απήχηση, ιδίως το πρώτο, με τον τίτλο:
"Περί των Σφαλμάτων και της Αληθείας" ή
"Οι άνθρωποι εγκαλούμενοι εκ νέου στη Συμπαντική αρχή της Επιστήμης".
H επιρροή αυτού του μεγάλου στοχαστή υπήρξε σημαντική.
Σ' αυτήν
αποδίδεται το έμβλημα: Ελευθερία - Ισότητα - Αδελφότητα, όπως μας το αποδεικνύει ο Louis Blanc στο βιβλίο του
"Η ιστορία της Επαναστάσεως", στο κεφάλαιο "Μυστικιστές Επαναστάτες".
Εύλογα θα αναρωτηθείτε, "μα γιατί δίνω τόση σημασία σε αυτές τις λεπτομέρειες"
Μα γιατί ο τεκτονισμός και κάθε αυθύπαρκτη προσέγγιση της αλήθειας δεν στηρίζεται στην άποψη ενός ή κάποιων προσώπων, όσο καλά και αν την έχουν αυτοί αποδώσει.
Υπάρχει περίπτωση να υπάρχει απόλυτη πολιτική ελευθερία
Πνευματική ελευθερία
Ελευθερία συνείδησης
Όσοι ασχολούμεθα με τον εσωτερισμό, θα πρέπει να συνειδητοποιούμε ότι όταν η δράση ξεκινά από ανώτερα πεδία, επηρεάζει αναπόφευκτα και τα κατώτερα.
Όταν εδράζεται στα κατώτερα, απλά εμμένει σε αυτά.
Σημασία λοιπόν, έχει να πέσει η Βαστίλλη που τρώει τα σωθικά μας και να εκδιωχθεί ο μονάρχης της αλαζονείας, της άγνοιας και του ψεύδους...
Δεν χρειάζεται να στήσουμε γκιλοτίνες ή να προβούμε σε αποκεφαλισμούς μέσα μας. Αρκεί να πάρουμε πραγματικά τα ηνία στα χέρια μας και να ελέγχουμε τα δύο ά-λογα του άρματος, το θυμοειδές και το επιθυμητικόν που τόσο παραστατικά αναφέρονται στο "Φαίδρο ή Περί καλού" του Πλάτωνος, εκείνου του έλληνα φιλοσόφου του οποίου η "Πολιτεία", ίσως είναι έκφραση πολιτικής θέσης.
Ελπίζω να μη σας κούρασα...