< Προηγοýμενη

 ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ

ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΚΑΝΑ ΤΩΝ ΤΑΡΩ

 
(λüγω της μεγÜλης ποικιλßας σε ζωγραφικÝς απεικονßσεις των διαφüρων τýπων ταρþ,
οι απεικονßσεις οι οποßες συνοδεýουν το παρüν κεßμενο, Ýχουν επιλεγεß ως πιο αντιπροσωπευτικÝς)


Η τρÜπουλα «ταρþ» εßναι μßα φαντασμαγορικÞ σειρÜ απü 78 πολýχρωμα ζωγραφισμÝνα χαρτιÜ. Τα 56 πρþτα χωρßζονται σε 4 ομÜδες, ανÜλογα με τα σýμβολÜ τους – κοýπες, μπαστοýνια, σπαθιÜ και δηνÜρια (Þ καρþ). Στην κÜθε μßα απü αυτÝς ανÞκουν 10 φýλλα, αριθμημÝνα απü το 1 Ýως το 10 και 4 φιγοýρες – ντÜμα, βαλÝς, ρÞγας και ιππüτης. Στα σχÝδιÜ τους κυριαρχοýν το κüκκινο, το κßτρινο, το γαλÜζιο και το μαýρο χρþμα και ονομÜζονται «ΜικρÞ ΑρκÜνα». Τα υπüλοιπα 22 με τα οποßα θα ασχοληθοýμε, αποτελοýν τη «ΜεγÜλη ΑρκÜνα» και εßναι μßα ακολουθßα απü ζωγραφικÝς συνθÝσεις γεμÜτες εσωτερικÜ σýμβολα και μαγικÞ γοητεßα.

Η ιστορßα του ταρþ εßναι ουσιαστικÜ ανεξερεýνητη και γι’ αυτü σκοτεινÞ και μπερδεμÝνη με διÜφορους ρομαντικοýς θρýλους. Γεγονüς εßναι, πως Þταν γνωστü στο μεσαιωνικü ΒυζÜντιο. Σýμφωνα με μßα απü τις πλÝον διαδεδομÝνες θεωρßες εξÜλλου, το üνομÜ τους προÞλθε απü την ΦρÜγκικη παραφθορÜ της φρÜσης «τα ρωτþ», που θα πρÝπει να ακουγüταν συχνÜ στις γειτονιÝς και τα παλÜτια της πüλης, καθþς Üρχοντες και λαüς της εποχÞς εκεßνης Þταν μανιþδεις χαρτοπαßκτες, αλλÜ και τακτικοß πελÜτες των τσιγγÜνων που Ýφεραν απü την Ινδßα τα χαρτιÜ και τα χρησιμοποιοýσαν για να προλÝγουν το μÝλλον.
ΜετÜ τη ΒυζαντινÞ εποχÞ, τα ταρþ χÜνονται και εμφανßζονται πÜλι στη Γαλλßα τον 18ο αιþνα. Γνωρßζουν ξανÜ μßα καταπληκτικÞ περßοδο αßγλης στα χÝρια της ΛενορμÜν που διÜβασε σ’ αυτÜ τη δολοφονßα του ΡοβεσπιÝρου και του ΜαρÜ, και του μυστηριþδους ETTEILA Þ ALIETTE ο οποßος, προλÝγοντας την Üνοδο του ΝαπολÝοντος στον θρüνο κÝρδισε μεγÜλη δüξα και υστεροφημßα. Τα ταρþ, αναμφισβÞτητα, οφεßλουν τη δημοτικüτητÜ τους και ßσως, και αυτÞν την επιβßωσÞ τους ανÜ τους αιþνες, στους διορατικοýς εκεßνους ανθρþπους που κατÜφερναν μÝσα απü την αλληλουχßα των συμβüλων που Ýδινε το κατÜλληλο στρþσιμο των χαρτιþν, να ικανοποιÞσουν την περιÝργεια των γýρω τους για το μÝλλον.

¸χουν συνδεθεß στενÜ με τις χαρτορßχτρες και γι’ αυτü ο πολýς κüσμος τα αντιμετωπßζει με περιÝργεια και χωρßς σοβαρüτητα. ΚÜπως σαν παιγνßδι με την τýχη. ΑυτÞ üμως, η θεþρηση εßναι επιπüλαιη και υποτιμητικÞ. Τα Ταρþ Ýχουν κοινοýς συμβολισμοýς με μυητικÝς σχολÝς, με την Αρχαßα ΕλληνικÞ και ΑιγυπτιακÞ μυθολογßα, με την αστρολογßα, την αλχημεßα, την ΚαββÜλα και την αριθμολογßα. ¸χουν τυπικü και επαναλαμβανüμενο τελετουργικü και μßα απüκρυφη κοσμοθεωρßα. ΑυτÜ τα χαρακτηριστικÜ, καθþς και ο τρüπος διÜδοσÞς τους μÝσα απü την παρÜδοση, δικαιωματικÜ κατατÜσσουν τα ταρþ στις απüκρυφες τÝχνες και επιστÞμες.

¸μφαση στην εσωτερικÞ τους σημασßα, δßνουν οι με βÜση την ετυμολογßα διατυπωμÝνες θεωρßες για την καταγωγÞ τους. Μßα απ’ αυτÝς τα θÝλει ΕβραúκÞς καταγωγÞς. Στη ΛατινικÞ γραφÞ του ονüματüς τους T-A-R-O-T διαβÜζει αντßστροφα τη λÝξη ΤορÜ, που σημαßνει νüμος. Μßα Üλλη τα ανÜγει στα μυστÞρια της αρχαßας Αιγýπτου. Σα θÝμα της λÝξης ταρþ αναγνωρßζει το üνομα Τωθ Þ Θωθ του πολý σημαντικοý θεοý ομüλογου του δικοý μας ΕρμÞ. Αυτüς Þταν ο εφευρÝτης της μαγεßας και της επιστÞμης. Αυτüς συμφιλßωσε τον ¿ρο με τον Σετ, Ýθεσε δηλαδÞ σε επικοινωνßα τον ουρανü με τη γη και συνÝδεσε την παρελθοýσα με τη μÝλλουσα ζωÞ. ΜÞπως üμως, και το ταρþ δεν αποτελεß την εσωτερικÞ γÝφυρα ανÜμεσα στο παρελθüν και το μÝλλον; Ας το δοýμε Ýτσι: δεμÝνος με την ýλη αυτÞς της ενσÜρκωσÞς του, ο Üνθρωπος βρßσκει μÝσα στα σκοτεινÜ κανÜλια αυτοý του αποκρυφιστικοý συστÞματος, üπως και κÜθε Üλλου, το χαμÝνο μßτο της ΑριÜδνης που τον οδηγεß στη δικÞ του ιστορßα.

«VISITA INTERIORA TERRAE», κÜτελθε στο βÜθος της συνειδÞσεως, για να αναγνωρßσεις μÝσα απü τις φιγοýρες του ταρþ τις νοητικÝς μÞτρες που Ýχεις δημιουργÞσει σε προηγοýμενες ενσαρκþσεις – διÜβασε μ’ Üλλα λüγια τα προσπελÜσιμα κομμÜτια των Ακασικþν σου αρχεßων, το ßδιο σου το κÜρμα. Και αυτÞ εßναι η βαθιÜ και θαυμÜσια πρüκληση του ταρþ. Εξßσου γεμÜτη μυστηριακü φως εßναι και η τρßτη ετυμολογικÞ θεþρηση της προÝλευσÞς τους. Κατ’ αυτÞν το üνομα ταρþ προÝρχεται απü την ΑιγυπτιακÞ φρÜση «TA ROSH» που σημαßνει «ΒασιλικÞ οδüς». ROYAL PATH TO WISDOM üμως, ΒασιλικÞ οδü προς τη σοφßα, αποκαλεß τα ταρþ και ο σýγχρονος αποκρυφιστÞς JOSEPH D’ AGOSTINO, ενþ ο ΝÝστορας ΛÜσκαρης με μεγÜλη ευστοχßα τα ονομÜζει «συμβολικü αλφÜβητο της αποκρýφου φιλοσοφßας».
Πρþτη κÜρτα, αριθμημÝνη üμως με το μηδÝν, εßναι ο τρελλüς. ΠαρουσιÜζεται σα νÝος, με χαροýμενο και αφελÝς χαμüγελο, ντυμÝνος εßτε σα γελωτοποιüς, εßτε σαν Üρχοντας, με το μαýρο πανωφüρι της Üγνοιας, το επενδεδυμÝνο εσωτερικÜ, με το κüκκινο ýφασμα του πÜθους. Ο εσωτερικüς μανδýας του Ýχει το λευκü χρþμα της αγνüτητας και της τελειüτητας. Μßα χρυσÞ αλυσßδα με δþδεκα κρßκους – τα δþδεκα ζþδια απü τα οποßα φαßνονται μüνον τα εφτÜ, οι πλανÞτες του ηλιακοý μας συστÞματος – συγκρατεß το μανδýα στη μÝση του. Στο χÝρι του κρατÜ Ýνα ρüδο. «Υπü το ρüδον» Ýλεγαν στην αρχαιüτητα τα μυστικÜ. ¢λλοτε κρατÜ ρÜβδο οδοιπορßας, η οποßα κατÜ τον ΝÝστορα ΛÜσκαρη χρησιμοποιεßται με διÜφορα ονüματα και συμβολισμοýς σε μυητικÜ τελετουργικÜ. Στον þμο του κουβαλÜει το συλλογικü υποσυνεßδητο, Ýνα μπογαλÜκι του οποßου το περιεχüμενο αγνοεß. ¸ρχεται απü πολý μακριÜ. ΚατÜ τους οπαδοýς των αρχαιολογικþν θεωριþν παριστÜνει το Μßθρα με τα περßεργα κÝρατα στο καπÝλο του. ΚατÜ Üλλους εßναι η ψυχÞ που Ýρχεται, γεμÜτη γνþση και συνÜμα χωρßς καμμßα γνþση, για να ενσαρκωθεß. Στην τρÜπουλα, ο τρελλüς μπαßνει πρþτος Þ τελευταßος. Η ενσÜρκωση της ψυχÞς δεν εßναι μονÜχα η αρχÞ αλλÜ και το μετÜ το τÝλος. Θα Ýλεγα, üτι εßναι ο υποψÞφιος προς μýηση. Ταπεινüς, ενßοτε με το Ýνα πÝλμα γυμνü – μονοσÜνδαλος σαν τον ΙÜσονα, τον τολμηρü εξερευνητÞ του Θρýλου – Ýρχεται μονÜχος, ελευθÝρως και αβιÜστως να αναζητÞσει την ατραπü. ΖητÜ το χρυσüμαλλο δÝρας, την γνþση. ΖητÜ να εντρυφÞσει στους νüμους του σýμπαντος, προκειμÝνου να λýσει τη ζþνη του, να πετÜξει το μανδýα της Üγνοιας και των παθþν και να μεßνει ενδεδυμÝνος μüνο με το ýπατο λευκü, το μανδýα της τελειüτητας, που ενυπÞρχε πÜντα.
Η κÜρτα με τον αριθμü Ýνα εßναι ο γητευτÞς. Εμφανßζεται Üλλοτε σαν Ýνας αυστηρüς ΑλχημιστÞς και Üλλοτε σαν Ýνας πονηροýτσικος μπαλωματÞς. Εýλογα βÝβαια, αναρωτιÝται κανεßς τι κοινÞ σημασßα μπορεß να Ýχουν αυτÜ τα δýο πλÜσματα, τα τüσο Üσχετα μεταξý τους.
Το γεγονüς πως το ταρþ μεταφÝρει την κοσμοθεωρßα του τυπωμÝνη πÜνω στα φýλλα μßας τρÜπουλας εδþ και τüσους αμÝτρητους ßσως αιþνες, εßχε σα φυσικÞ συνÝπεια οι αρχικÝς συμβολικÝς εικüνες και Ýννοιες να αναπαραχθοýν Üπειρες φορÝς σε διαφορετικÝς εποχÝς και απü καλλιτÝχνες διαφορετικþν σχολþν. Εßναι εýκολο να φανταστεß κανεßς πüσο διαφορετικÝς παραστÜσεις και πüσο διαφορετικÞ τεχνοτροπßα εßχε ο δημιουργüς του προχριστιανικοý ταρþ της Αιγýπτου, απü εκεßνον που φιλοτÝχνησε το ταρþ της Μασσαλßας τον 18ο αιþνα και ακüμα πιο πολý, απü τον σýγχρονο παραχαρÜκτη του συνüλου WAITE-RIDER, για να αναφερθοýμε μüνον στις διασημüτερες εκδüσεις. Παρ’ üλα αυτÜ, τα κýρια χαρακτηριστικÜ της κÜθε κÜρτας μÝνουν αναλλοßωτα, καθþς οι σχεδιαστÝς τηροýν με τη λατρεßα του μýστη την παρÜδοση και διαφοροποιοýν μονÜχα τη διακüσμηση Þ την παρουσßαση του κÜθε συμβüλου, ποτÝ üμως το ßδιο Þ την οργανικÞ του σýνδεση με το σýνολο. Χαρακτηριστικü παρÜδειγμα ο γητευτÞς. Ο γητευτÞς εßναι η ενσÜρκωση του ΕρμÞ. MERCURIUS για τους Λατßνους, δηλαδÞ Ýμπορος, εξ ου και η τιμητικÞ θÝση της κεφαλÞς του στο πρþτο γραμματüσημο, υπÞρξε πÜντα ο πολυμÞχανος προστÜτης της μεταποιητικÞς τÝχνης και των χρηματικþν συναλλαγþν κι Ýτσι, ντýθηκε τα ροýχα του εμπορÜκου, απü τον καλλιτÝχνη της Μασσαλßας. ΦορÜει Ýνα πλατýγυρο καπÝλο, το μπορ του οποßου Ýχει το σχÞμα του μαθηματικοý συμβüλου του απεßρου, του λημνßσκου του κορýμβου. Το ßδιο αυτü σχÞμα στεφανþνει και το μÜγο της τρÜπουλας του WAITE. Αυτüς ο μÜγος δημιουργεß στον παρατηρητικü νου τους απαραßτητους συνειρμοýς που τον ταυτßζουν τελικÜ με τον ΕρμÞ. Εßπαμε πως αντßστοιχος με τον ΕρμÞ Þταν για τους Αιγυπτßους ο Θωθ, ο εφευρÝτης και προστÜτης της μαγεßας.
Να λοιπüν, που ο γητευτÞς, ο Üντρας της κÜρτας με τον αριθμü Ýνα, εßναι ο αιþνιος μýστης. Ο ΕρμÞς που οδηγοýσε τις ψυχÝς στον ¢δη, ο ΔιδÜσκαλος, ο φýλακας Üγγελος που καθοδηγεß και προστατεýει το νÝο Üνθρωπο που μüλις στην προηγοýμενη κÜρτα Þρθε στη ζωÞ, ο οδηγüς μας στην ατραπü Þ ßσως, η ßδια η Θεßα σπßθα που καßει μÝσα σε κÜθε ψυχÞ.
Ο μÜγος κρατÜ στο χÝρι του το κηρýκειο του Ερμοý, σýμβολο του ελÝγχου που ασκεß ο μýστης πÜνω στο νευρικü του σýστημα.
Υψþνει το δεξß του χÝρι στον ουρανü και κρατÜ το αριστερü του λοξÜ προς τη γη θυμßζοντÜς μας πως αρωγÞ στην προσπÜθειÜ μας να ανακαλýψουμε την αλÞθεια προσφÝρουν οι Θεßες ουρÜνιες, αλλÜ και οι γÞινες δυνÜμεις. Δßνει την Ýννοια της αιωνιüτητας και της ισορροπßας. Η σκÝψη πως τον πολý χρüνο τον περνÜ η ψυχÞ στον ουρανü δεν πρÝπει να μας αποξενþνει απü την πεζÞ πραγματικüτητÜ μας. «Και τοýτο ποιεßν, κακεßνο μη αφιÝναι», διδÜσκει η βιβλικÞ ρÞση, ενþ οι κορυφαßοι αποκρυφιστÝς δε ζητοýν Üρνηση αυτÞς της ζωÞς προς χÜριν της αιωνιüτητας, αν και η αθανασßα της ψυχÞς εßναι απü τα πιστεýω τους. Αντßθετα, διδÜσκουν την αγÜπη και την αφοσßωση στα φθαρτÜ αυτοý του κüσμου – πατρßδα, οικογÝνεια, νüμους του κρÜτους. Κι αυτüς ο διττüς ρüλος του φθαρτοý και του Üφθαρτου εßναι ο τελευταßος απü τους συμβολισμοýς αυτÞς της στÜσης του μÜγου. Ο Üνθρωπος μας λÝει, εßναι γÞινος, αλλÜ φÝρει τη Θεßα σπßθα. Θα γυρßσει σα σþμα στο χþμα που τον γÝννησε, καθþς η ελεýθερη ψυχÞ του θα υψþνεται προς τους ουρανοýς.
ΜπροστÜ στα πüδια του, Ýνα Üνθινο σýμπλεγμα απü πÝντε τριαντÜφυλλα, σýμβολα των πÝντε αισθÞσεων και τÝσσερα κρινÜκια, που συμβολßζουν τα τÝσσερα πεδßα της ανθρþπινης οντüτητας, τις τÝσσερις καταστÜσεις της συνειδÞσεως – Βουδικü, νοητικü, αστρικü και φυσικü σþμα.
ΠÜνω σ’ Ýνα τραπÝζι, μπρος του βρßσκονται αραδιασμÝνα τÝσσερα εργαλεßα της τÝχνης του μÜγου. Δεσπüζει στο κÝντρο ο κýλικας. Το ιερü ΓκρÜαλ, το ¢γιο Δισκοπüτηρο – το κýπελλο του Μυστικοý Δεßπνου, που χρησιμοποßησε μετÜ ο ΙωσÞφ της Αριμαθεßας για να μαζÝψει το αßμα του Ιησοý κατÜ την αποκαθÞλωσÞ του απü τον σταυρü – αντικεßμενο της αναζÞτησης του ιππüτη ΠÜρσιφαλ και των ιπποτþν της ΣτρογγυλÞς τραπÝζης, το κýπελλο των σπονδþν, εßναι το αιþνιο σýμβολο της διψασμÝνης ψυχÞς που ψÜχνει για την αλÞθεια.
Δßπλα στον κýλικα μßα πεντÜλφα. Το τριπλü αυτü τρßγωνο Þταν για τον Πυθαγüρα σýμβολο σοφßας, για τον ΝÝστορα ΛÜσκαρη εßναι το σημÜδι της αδελφικÞς αγÜπης που ενþνει την πλÜση. Οι μÜγοι στÝκονται στο κÝντρο του για να προφυλαχθοýν απü τις δυνÜμεις.
ΑνÜμεσÜ τους, θυμßζοντας την τÜξη, την οργÜνωση και την αρμονßα του σýμπαντος, καθþς επßσης και την ανÜγκη συνýπαρξης των εννοιþν που αντιπροσωπεýουν, βρßσκονται Ýνα ξßφος και Ýνα ραβδß. Το ξßφος üλοι ξÝρουμε πως εßναι σýμβολο τιμÞς και τüλμης. Εßναι ακüμη ο τιμωρüς των επιüρκων και ο προστÜτης üσων βρßσκονται σε κßνδυνο. Το ραβδß συμβολßζει τη θÝληση που πρÝπει να Ýχει üποιος βαδßζει Þ Ýστω ελπßζει να βαδßσει κÜποτε την ατραπü.

Για να καταφÝρει να προχωρÞσει ο τρελλüς, η Θεßα ΧÜρις του Ýχει προσφÝρει τις τÝσσερις θεμελιþδεις δυνÜμεις του εγþ: τη διαßσθηση, το συναßσθημα, τις αισθÞσεις και την σκÝψη. ΑυτÝς αντιπροσωπεýονται στο ταρþ απü την ΙÝρεια, τη ΡÞγισσα, τον ΑυτοκρÜτορα και τον ΑρχιερÝα – τις κÜρτες με τους αριθμοýς 2, 3, 4, 5 αντßστοιχα.
ΚÜρτα αριθμüς 2, η «ΙÝρεια», η ºσις, η σεληνιακÞ ¢θωρ Þ η δικÞ μας Περσεφüνη, αντιπροσωπεýει την απρüσιτη ΠαρθÝνα του Üλλου κüσμου, τη ΣελÞνη, την απüλυτα ετερüφωτη και παθητικÞ γυναßκα. ΚÜθεται αδρανÞς, τυλιγμÝνη στο Üπειρο, το γαλÜζιο, με Ýνα μισοφÝγγαρο στα πüδια της, την τορÜ, το ιερü βιβλßο του νüμου στα γüνατÜ της και το στÝμμα της ºσιδος – μßα ολüγιομη σελÞνη ανÜμεσα σε Ýνα ζευγÜρι κÝρατα μινωικÜ να στεφανþνει το üμορφο κεφÜλι της. ΔεξιÜ κι αριστερÜ της υψþνονται οι στÞλες, εκφραστÝς του παγκüσμιου νüμου των αντιθÝσεων και σýμβολα üλων των γνþριμων εκεßνων ιδεþν. Χαρακτηριστικü εßναι το γεγονüς πως τις κορυφÝς των στηλþν ενþνει πÝπλος, üπως συνÝβαινε στους αρχαßους ναοýς. Ως προς την κÜρτα, υποδηλþνει üλα εκεßνα τα μυστικÜ που η ΙÝρεια κρατÜ ερμητικÜ κλεισμÝνα. Εßναι εκεßνη η γνþση των μυστηρßων που μονÜχα δι’ αποκαλýψεως μπορεß να δοθεß.

Η Ýνωση της τÝλειας και αυτÜρκους μονÜδας με το παθητικü – εν αναμονÞ θα Ýλεγε κανεßς – 2, Ýχει συντελεστεß στον αριθμü 3, τη ΡÞγισσα. ΑυτÞ εßναι το αιþνιο θηλυκü που κυοφορεß κÜθε μορφÞ ζωÞς. Η Δη-μÞτηρ, η μητÝρα φýση. Ο λευκüς χιτþνας της στολßζεται απü σπüρους - σημαδεýοντας Ýτσι, με την ευλογßα της γονιμüτητας και της παραγωγικüτητας την κατÜ βÜθος πÜναγνη ýπαρξÞ της. Τα þριμα στÜχυα γýρω της συμβολßζουν την αφθονßα και την ευημερßα. ΑυτÞ εßναι η αγÜπη, η Ýνωση με το ταßρι, το συναßσθημα που κυβερνÜ τη ζωÞ. Δεν εßναι üμως αυτü Üλογος, νοσηρüς φτηνο-συναισθηματισμüς. Στηρßζεται στην ορθÞ του βÜση – στον κυβικü λßθο πÜνω στον οποßο κÜθεται η ΡÞγισσα – την ανθρþπινη προσπÜθεια και τη σωφροσýνη. Η κÜθε μßα απü τις ακτßνες των εξÜκτινων αστÝρων που κοσμοýν τα χρυσÜ μαλλιÜ της, παρουσιÜζει και μßα απü τις 6 λειτουργßες της ανθρþπινης προσωπικüτητας: την μνÞμη, τη θÝληση, τη φαντασßα, την επιθυμßα, τη διανüηση και την αναπαραγωγικÞ ικανüτητα. Το ισομÞκες των ακτßνων δηλþνει την ανÜγκη της ισüρροπης Ýκφρασης αυτþν των εκδηλþσεων, χωρßς η εμμονÞ σε κÜποια να αποβαßνει σε βÜρος των Üλλων.

Τη διαδικασßα της κατανüησης που αρχßζει με τη διαßσθηση και το συναßσθημα συνεχßζουν οι αισθÞσεις. Η αντρικÞ φιγοýρα του αριθμοý 4, του τετραγþνου της σταθερüτητας, των νüμων του κρÜτους, του ορθολογισμοý, εßναι ο ΑυτοκρÜτωρ. Η αρχÞ που κυβερνÜ τα πÜντα. Το βαρý χρυσü στÝμμα του με τις δþδεκα, αστρολογικÞς προÝλευσης, υποδιαιρÝσεις δεßχνει πως συγκυβερνÜ με τη ΡÞγισσα. Απ’ αυτüν αρχßζει η αντιστοßχηση του κÜθε φýλλου με Ýνα ζωδιακü σýμβολο. Το σßδερο της πανοπλßας του εßναι το μÝταλλο του ¢ρη, κυρßαρχου πλανÞτη του ζωδßου του Κριοý που απεικονßζεται στο κÜθισμÜ του. ¸μβλημÜ του ο ΔικÝφαλος αετüς που συμβολßζει τη λυτρωμÝνη ανθρþπινη ψυχÞ, την ελευθερßα που κατακτιÝται με αγþνες και λελογισμÝνη χρÞση δýναμης.

Ο ΙεροφÜντης φÝρει τον αριθμü 5, τον αριθμü της διανοητικÞς σýνθεσης και εßναι η προσωποποßηση της σκÝψης, της ýψιστης πνευματικÞς λειτουργßας, της δýναμης του εγþ που αξιοποιεß τα επιτεýγματα των τριþν Üλλων. ΚÜθεται στον θρüνο που οι ΚαββαλιστÝς ονομÜζουν ΜερκεμπÜχ, φορÜ τριπλü στÝμμα και κρατÜ ποιμαντορικÞ ρÜβδο. Εßναι ο Δßας, ο ΙννοκÝντιος ο Γ’ Þ κÜποιος αλλüθρησκος πρωθιερÝας βαρβαρικþν μυστηρßων; ΑδιÜφορο. Εßναι Ýνας καλüς ποιμÞν. Στα πüδια του, δÜπεδο Üσπρων και μαýρων τετραγþνων εναλλÜξ τοποθετημÝνων και δýο κλειδιÜ χιαστß – αυτÜ ανοßγουν τις πýλες του πÜνω και του κÜτω κüσμου. Οι δýο ιερεßς που εκστατικοß παρακολουθοýν το κÞρυγμÜ του, εßναι οι πüθοι και η διÜνοια του ανθρþπου. Συνοψßζοντας üλα τα σýμβολα της κÜρτας αυτÞς, ο Καρλ Γιοýνγκ γρÜφει:
«Εßναι το διδακτικü πνεýμα που φροντßζει για τη μýηση του ατüμου στο νüημα της ζωÞς και εξηγεß τα μυστικÜ της σýμφωνα με τις πανÜρχαιες διδασκαλßες. Εßναι ο διαβιβαστÞς της παραδοσιακÞς σοφßας».
         
«Η γυναßκα που δε φοβÜται το θÜνατο, αξßζει στα μυστÞρια να μυηθεß», γρÜφει ο ΣικÜνεντερ, ο φωτισμÝνος λιμπρετßστας του «Μαγικοý Αυλοý». Κι αυτÞ η Üξια γυναßκα συντροφεýει απü την κÜρτα με τον αριθμü 6 και πÝρα το νÝο, του οποßου την εξÝλιξη παρακολουθοýμε μÝσα απü το ταρþ. Θα μποροýσε, τα τρßα πρüσωπα της κÜρτας αριθμüς 6 «οι εραστÝς» να εßναι ο Ταμßνο, ο Αιγýπτιος πρßγκιπας, η καλÞ του Παμßνα και ο αξιοσÝβαστος ΣαρÜστρο, τα 3 πρüσωπα της üπερας «Μαγικüς Αυλüς», που κατÜ τα φαινüμενα εßναι ο προÜγγελος του μεικτοý τεκτονισμοý. Για πρþτη φορÜ, ο Μüζαρτ και ο ΣικÜνεντερ, μυημÝνοι και οι δýο σε αμιγεßς ΣτοÝς, παρουσιÜζουν με τüλμη την ταυτüχρονη μýηση Üντρα και γυναßκας. ΠιασμÝνοι απü το χÝρι, το ευγενικü ζευγÜρι, περνοýν απü τη φωτιÜ και καθαßρονται και δια ýδατος ταυτüχρονα. Για τους περισσüτερους μελετητÝς του ταρþ üμως, το ζεýγος των εραστþν ταυτßζεται με το ζεýγος των πρωτοπλÜστων. ΛÝνε πως η Ýκτη κÜρτα του ταρþ εßναι μßα σελßδα της ΓÝνεσης που απεικονßζει τον ΑδÜμ, την Εýα και τον ΑρχÜγγελο ΡαφαÞλ. Το περιβÜλλον των εραστþν διακοσμεßται απü το δÝντρο της γνþσης, της γνþσης του καλοý και του κακοý. Απü τα κλαριÜ του κρÝμονται τÝσσερα φροýτα – τα τÝσσερα στοιχεßα της φýσης: η γη, το νερü, ο αÝρας και η φωτιÜ. Στον κορμü του δÝντρου εßναι τυλιγμÝνο Ýνα φßδι. ΚÜθε Üλλο παρÜ σýμβολο των κακοποιþν δυνÜμεων εßναι το φßδι, λÝει ο GODFREY HIGGINS, ενþ ο DR. OLIVER προχωρþντας πιο πÝρα, ισχυρßζεται, πως το φßδι παριστÜνει την πτþση και κατüπιν την απολýτρωση του ανθρþπου.

«Το Üρμα» εßναι ο τßτλος της κÜρτας με τον αριθμü 7, ιερü για πολλοýς λαοýς. Ο νÝος φορÜ περßζωμα λευκü με καββαλιστικÜ φυλαχτÜ και πανοπλßα απü ορεßχαλκο, το μÝταλλο της Αφροδßτης. Οδηγεß Üρμα – σýμβολο της προσωπικüτητας και της ηθικÞς του συγκρüτησης – που σÝρνεται απü μßα Üσπρη και μßα μαýρη σφßγγα, τους απαρÜβατους νüμους της σιγÞς και των αντιθÝσεων. ΓαλÜζιος υφασμÜτινος ουρανüς με χρυσÜ Üστρα συμβολßζει το σýμπαν, ενþ οι 4 πρισματικÝς κολþνες που τον στηρßζουν υπενθυμßζουν την αρμονßα, την τÜξη, τη νομοτÝλεια και τον ρυθμü που επικρατοýν στο σýμπαν. Η αρμονßα, η τÜξη, η νομοτÝλεια και ο ρυθμüς υπÜρχουν και επιβÜλλονται. Στη δικÞ μας αυστηρÞ τÞρηση Þ πλημμελÞ εφαρμογÞ αφÞνεται η δημιουργßα πραγματικοý αποκρυφιστικοý Ýργου Þ η κατÜρρευση του αρχαßου οικοδομÞματος.

Προσπαθþντας να συντομεýσω την αναφορÜ μου, θα προχωρÞσω εν τÜχει στις επüμενες κÜρτες. Στα υπüλοιπα 14 χαρτιÜ επαναλαμβÜνονται απλþς σýμβολα üπως το ξßφος, το Üπειρο, ο Þλιος Þ η σελÞνη και μÜλιστα, σε θÝσεις και συνδυασμοýς δευτερεýουσας σημασßας. Απü την κÜρτα με τον αριθμü 8 και μετÜ, πληθαßνουν τα διÜφορα θρησκευτικÜ σýμβολα. ¸τσι, Ýχουμε σε καßριες θÝσεις μÝσα στη σýνθεση, βιβλικÜ στοιχεßα – τα 4 τÝρατα σýμβολα των 4 Ευαγγελιστþν, το διÜβολο, τους αγγÝλους, τον πýργο της ΒαβÝλ – ενþ ολüκληρη η 20η κÜρτα εßναι αφιερωμÝνη στην ημÝρα της κρßσεως και παρουσιÜζει τον ΑρχÜγγελο στο κÝντρο, που σαλπßζει τις ιερÝς σÜλπιγγες και εγεßρει τους νεκροýς απü τα ανοιχτÜ μνÞματÜ τους προκειμÝνου να κριθοýν. Η üλη ατμüσφαιρα της κÜρτας αυτÞς κÜθε Üλλο παρÜ μακÜβρια εßναι. Τα πρüσωπα των νεκρþν εßναι γεμÜτα αγαλλßαση και προσμονÞ και τα πÜντα φαßνονται γιορτινÜ και δοξαστικÜ. Αυτü το χαρτß λοιπüν, διατρανþνει την πßστη του ταρþ στη δικαιοσýνη της κρßσεως και τη μετÜ θÜνατον ζωÞ.

ΔανεισμÝνα απü την ΕβραúκÞ θρησκευτικÞ παρÜδοση, μÝσα στο ταρþ βρßσκουμε την τορÜ, το Üστρο του Δαυßδ και το τετραγρÜμματο με το ανÝκφραστο üνομα του κυρßου.
Απüλυτα ανεξßθρησκο, το ταρþ δανεßζεται σýμβολα και απü το Βουδισμü. ¸τσι, στο τελευταßο φýλλο συνοψßζεται üλη η φιλοσοφßα του στο σχÞμα της μαντÜλας του κüσμου.
Για να ολοκληρωθεß üμως, η συνοπτικÞ παρουσßαση του αποκρυφιστικοý συστÞματος των ταρþ, νομßζω πως θα ‘πρεπε να σας διηγηθþ και την υπüλοιπη ιστορßα του νÝου που τον αφÞσαμε στην 7η κÜρτα να οδηγεß το Üρμα του.

Στον αριθμü 8 (σε κÜποιες τρÜπουλες εναλλÜσσεται με τον αριθμü 11), ο μυοýμενος θα συναντÞσει την Üτεγκτη δικαιοσýνη, κýρια αρετÞ της þριμης ηλικßας, που με τη ζυγαριÜ που κρατÜ, θα του υπενθυμßσει την ανÜγκη εξισορρüπησης ýλης και πνεýματος Þ συνειδητοý και υποσυνειδÞτου. Κι Ýτσι, ο τρελλüς μας φτÜνει στο 9, τον «ερημßτη», την ηλικßα της ωριμüτητας, απαλλαγμÝνος απü τα νεανικÜ του πÜθη, αρχßζει τις ενδοσκοπÞσεις και την πορεßα του στα εσωτερικÜ πεδßα. Η Κλωθþ, η ΛÜχεσις και η ¢τροπος τον περιμÝνουν στον «τροχü της τýχης», κÜρτα αριθμüς 10 και ο þριμος Üντρας παßρνει πια το μονοπÜτι της παρακμÞς του σþματος, το μονοπÜτι του γÞρατος. Στην κÜρτα με τον αριθμü 11, που λÝγεται «η δýναμις», μßα νÝα γυναßκα δαμÜζει το λιοντÜρι, το ινδουιστικü σýμβολο του εαυτοý μας (ποιοý εαυτοý Üραγε;). ΚÜρτα 12, «ο κρεμασμÝνος», Ýνας Üντρας που κρÝμεται απü τα πüδια απü Ýνα δÝντρο σε σχÞμα Τ, συμβολßζει την αντιστροφÞ των αξιþν, τις απογοητεýσεις της ζωÞς, τα βÜσανα, τις μικρÝς καθημερινÝς προδοσßες, που τüσο βαθιÜ πληγþνουν.

                             

                   
Το φýλλο με τον αριθμü 13 εßναι αφιερωμÝνο στο «θÜνατο» και οι συνειρμοß εßναι κÜθε Üλλο παρÜ προφανεßς. Τον ολοκληρωτικü θÜνατο του κατþτερου εαυτοý μας ακολουθεß η «εγκρÜτεια» στον αριθμü 14. Η τüσο σημαντικÞ αυτÞ κÜρτα, γεμÜτη αλχημιστικÜ σýμβολα με κεντρικü τη φιλοσοφικÞ λßθο, τον χρυσü που παρÞχθη απü τα ευτελÞ μÝταλλα, δεßχνει πως η θυσßα των απαιτÞσεων του εγþ μας Ýφερε σαν αποτÝλεσμα την ανανÝωση της επαφÞς με τα στοιχεßα και τις δυνÜμεις της ζωÞς. Εßναι η κρÞνη της νεüτητος κατÜ τον ΓρÜβιγγερ. Τα ýδατα της ψυχÞς καθαρßζουν και αναζωογονοýν ü,τι εγκαταλεßπεται παθητικÜ εις την ενÝργειÜν των. Η ýλη αναγεννÜται εις νÝαν ζωÞν, üπως ο κατηχüμενος üταν εξÝρχεται εκ του καθαρτηρßου ýδατος της κολυμβÞθρας.
                   
Ο «διÜβολος» και ο «οßκος του Θεοý» ακολουθοýν με τους αριθμοýς 15 και 16 αντßστοιχα και δεν εßναι παρÜ οι απεικονßσεις του ΣατανÜ, αγγÝλου του σκüτους και του κακοý, και του Εωσφüρου, του αγγÝλου που φÝρνει το φως. Οι δýο αντιμαχüμενες δυνÜμεις που κυβερνοýν τον κüσμο, το καλü και το κακü δßνονται εδþ με σαφÞνεια και παραστατικüτητα.

Το «αστÝρι», 17η κÜρτα, δεßχνει τον δρüμο προς τη δοκιμασßα της νýχτας, της 18ης κÜρτας που ονομÜζεται «σελÞνη» και με το παγερü της μισüφωτο δημιουργεß πλÜνες στο νου, καλýπτει την αλÞθεια με μßα ασημÝνια ανταýγεια. Ο «Þλιος» στο φýλλο με τον αριθμü 19, θα Ýρθει λαμπερüς και ζωοδüτης να φωτßσει την πλÜση, να διαλýσει τους μýθους και τις παρανοÞσεις, να αποδþσει στα πρÜγματα την πραγματικÞ τους εικüνα, τις σωστÝς διαστÜσεις. Χωρßς τη δικαιολογßα της απατηλÞς φεγγαρÜδας, ο Üνθρωπüς μας, η ψυχÞ που ενσαρκþθηκε στην πρþτη κÜρτα, θα σταθεß τþρα ορθüς και Ýτοιμος απÝναντι στην «κρßση», την 20η κÜρτα.

                             

                   

         
ΦτÜνοντας στην 21η κÜρτα, συνοψßζονται üλες οι αλÞθειες, που αναλýθηκαν ως εδþ, στην ευρεßα Ýννοια του κüσμου, που εßναι και το üνομÜ της.
Απ’ αυτÞν την τελευταßα κÜρτα, την κÜρτα «κüσμος», ο JOSEPH D’ AGOSTINO ενεπνεýσθη τους παρακÜτω στßχους, που σε ελεýθερη απüδοση λÝνε:

«Στο εικοστü πρþτο χαρτß

εκπληρþνεται το καθÞκον μας.

¼πως αρχßζει ο χρησμüς

που τα μεγÜλα μυστÞρια ξεδιπλþνει

Γνωρισε Ανθρωπε Τον Εαυτο Σου

ΑγγελικÞ προσταγÞ.

Η αλÞθεια βρßσκεται

μÝσα στην κυριαρχßα του πνεýματος.

Ασε Το Φως Να Καιει Στην Καρδια Σου»
                   
***
Τοξüτης


Aν θÝλετε να παρακολουθÞσετε σχετικÝς συζητÞσεις στην ΑγορÜ μας, χρησιμοποιÞστε το σýνδεσμο εδþ.
(Για να δημοσιεýσετε σχüλιü σας, θα πρÝπει να εγγραφεßτε.)

 

  < Προηγοýμενη