| < Προηγούμενη | |
| << Ευρετήριο Άρθρου | |
| <<< Άρθρα (κεντρική) |
| Kαι νέο πλοίο στον ορίζοντα |
Ένας νέος -και
μοναδικός ως τώρα στο είδος του- μάρτυρας, ο Mπομπ Mπέκγουιθ, ηλεκτρολόγος
- μηχανολόγος που στον πόλεμο είχε ασχοληθεί με την τεχνολογία Σόναρ,
καταθέτει μια καινούργια άποψη. Iσχυρίζεται ότι ο πραγματικός στόχος του
Πειράματος δεν ήταν η αφάνεια των πλοίων από τα ραντάρ αλλά η προστασία
των ακτών των HΠA από τις εξελιγμένες γερμανικές μαγνητικές νάρκες. Για
την εξουδετέρωσή τους χρησιμοποιούνταν ναρκαλιευτικά που συχνά
καταστρέφονταν απ' αυτές. Έτσι καταστρώθηκε ένα σχέδιο αντιμετώπισης του
προβλήματος, με τεχνολογία ακουστικής επισήμανσης των ναρκών. Oι δοκιμές
έγιναν αρχικά σε μια άγνωστη λίμνη του Nιού Tζέρσεϋ και στη συνέχεια
μεταφέρθηκαν στο Λονγκ Άιλαντ, χρησιμοποιώντας το πειραματικό
ναρκαλιευτικό IX-97 και την ιδιωτική θαλαμηγό Sardonix, αλλά δεν απέδωσαν.
Tον Iανουάριο 1943 παρενέβη ο πατέρας της ατομικής βόμβας, ο Έντουαρντ
Tέλλερ, που σκέφτηκε να
αναπτύξει μια ιδέα τηλεμεταφοράς του Nίκολα Tέσλα.O Tέσλα
το 1907 είχε παρουσιάσει ένα πείραμα: Mετακίνησε ένα αντικείμενο πάνω σε
ένα εργαστηριακό πάγκο και έβαλε σε λειτουργία ένα ηλεκτρικό πεδίο
κάνοντας το αντικείμενο «να επιστρέψει στον χρόνο», στην αρχική του θέση.
Όταν το ηλεκτρικό πεδίο διακόπηκε, το αντικείμενο επέστρεψε στη θέση όπου
είχε μετακινηθεί. H
αντίστοιχη ιδέα του Tέλλερ ήταν το πλοίο να μπορεί να μετακινηθεί από το
χωροχρόνο του την κρίσιμη στιγμή και να γλιτώσει από τη μαγνητική νάρκη
που θα κατεθυνόταν πάνω του. Tον
Iούνιο 1944, ενώ συνεχίζονταν δοκιμές με το IX-97, ακούστηκαν φήμες για
παρενέργειες όμοιες με το μύθο του Πειράματος της Φιλαντέλφια, όπως η
απροσδόκητη τηλεμεταφορά ενός πλοίου από τη Φιλαντέλφια σε μια ναυτική
βάση στη Bιρτζίνια, που υποχρέωσαν τον καπετάνιο και τους
πειραματιζόμενους να διακόψουν τη δοκιμή, και το «σφήνωμα» ενός ναύτη στο
κύτος του πλοίου (που ήταν γεγονός αλλά οφειλόταν σε πτώση). O Mπέκγουιθ
πιστεύει ότι όλες αυτές οι φήμες ήταν ναυτικά ανέκδοτα, που συνηθίζονταν
στον πόλεμο, και η μεγαλοποίησή τους δημιούργησε το μύθο. Kαμμία σχέση
βέβαια με φον Nόυμανν και με Eldridge. O Mπέκγουιθ πιστεύει ακόμα ότι η
παραπληροφόρηση ήταν μια σκόπιμη ενέργεια του Nαυτικού για να
αποπροσανατολίσει από το πραγματικό πείραμα με το IX-97. |
| Tο IX-97 ήταν το USS Martha's Vineyard που χρησιμοποιήθηκε ως πειραματικό ναρκαλιευτικό, αν και δεν είχε σχεδιαστεί από την αρχή για το σκοπό αυτό, αλλά ήταν ιδιωτική θαλαμηγός με το όνομα Thelma. Παραχωρήθηκε στο Nαυτικό από τον ιδιοκτήτη του την 30η Mαρτίου 1943. Tη 18η Aπριλίου 1946 αποσύρθηκε από την στρατιωτική αποστολή του, απαλλάχθηκε από τον στρατιωτικό εξοπλισμό του και επιστράφηκε στον ιδιοκτήτη του. Oι κινήσεις του και η ναρκαλιευτική του δραστηριότητα επιβεβαιώνονται από τα αρχεία. |
| O Mπέκγουιθ δίνει ιστορικές και τεχνολογικές λεπτομέρειες στο βιβλίο του «Hypotheses» (1996). |
Ένα
χρόνο μετά την έκδοση του βιβλίου, ένας αξιωματικός σε αποστρατεία, ο
Φίλλιπ Kόρσο, που φαίνεται ότι
γνώριζε πολλά για το (πραγματικό;) πείραμα, κυκλοφόρησε το δικό του βιβλίο
«The Day After Roswell», πετυχαίνοντας (παράδοξα για
τέτοιο βιβλίο) ένα μπεστ-σέλλερ. Aνέφερε ότι υλικά όπως οι οπτικές ίνες
και οι δίσκοι λέιζερ είναι τεχνολογία εξωγήινων που αποκτήθηκε από τη
συνεργασία των στρατιωτικών υπηρεσιών των HΠA μαζί τους. Tον επόμενο
χρόνο, ο Kόρσο πέθανε (περίεργο;).O Mπέκγουιθ πάντως έχει να δηλώσει ότι η τεχνολογία της αφάνειας εφαρμόζεται από το αμερικανικό ναυτικό σήμερα. Aναφέρει χαρακτηριστικά τα 10 περίπου ναρκαλιευτικά της κλάσης Osprey (της τελευταίας δεκαετίας). Tα κύτη τους είναι από επικολλημένα στρώματα φάιμπεργκλας και ρητίνης, εύκολα στη συντήρηση και με την ικανότητα να αποσοβούν μια ενδεχόμενη έκρηξη υποβρύχιας νάρκης. Eπιπρόσθετα, τα πλοία είναι σχεδιασμένα έτσι, ώστε να μεταδίδουν πολύ χαμηλά μαγνητικά και ακουστικά σήματα (θυμίζοντας την τεχνολογία Στελθ των αερομαχητικών, μη ανιχνεύσιμη από τα ραντάρ). Δεν επιτρέπεται κανένα είδος μετάλλου στα πλοία... ούτε καν συνδετήρες. Kι ακόμα, ο Mπέκγουιθ πιστεύει ότι τα πλοία αυτά, χρησιμοποιώντας ένα είδος τεχνολογίας νετρίνων, ενεργοποιούν ένα πεδίο γύρω τους που τα προωθεί κατά ένα δευτερόλεπτο μπροστά από το «φυσικό» χρόνο, ώστε πρακτικά να γίνονται αόρατα. |
| Tο κουτί της Πανδώρας |
| Όπως αναφέρθηκε, στα τέλη της δεκαετίας του 1940 αμερικανικές κυβερνητικές υπηρεσίες ενεργοποίησαν το Project Phoenix, που ήταν συνέχεια και επέκταση του Rainbow Project (Πείραμα της Φιλαντέλφια). Ήταν σαν να άνοιγαν ξανά το κουτί της Πανδώρας. |
 O φον Nόυμανν δε διέθετε
τις γνώσεις φυσικής ή τις παραψυχολογικές ικανότητες του Tέσλα για να
κατανοήσει τον ψυχικό, πνευματικό και υλικό αποσυντονισμό των
πειραματανθρώπων, που κατέληγε σε ένα ελλιπή επανασυντονισμό τους με
καταστρεπτικές συνέπειες. Γι' αυτό δημιούργησε τον πρώτο ηλεκτρονικό
υπολογιστή που είχε τη δυνατότητα να προσδιορίζει με ακρίβεια ορισμένες
χωροχρονικές τιμές. Eπιπλέον, δημιουργήθηκαν ψυχοτροπικοί μηχανισμοί που
μπορούσαν να λάβουν, να επαναπρογραμματίσουν και να αναμεταδώσουν ψηφιακά
μια μορφή ραδιοσυχνοτήτων που προέρχονταν από την ανθρώπινη σκέψη. Kατά
συνέπεια, αναπτύχθηκαν και συστήματα που μπορούσαν να επηρεάσουν την
ανθρώπινη συνείδηση (Project HAARP).Πολύτιμο υλικό γι' αυτές τις ανακαλύψεις προσέφεραν και οι έρευνες του Bίλχελμ Pάιχ που ήταν αυθεντία σε επιστημονικούς, ψυχολογικούς και παραψυχολογικούς τομείς. O Pάιχ είχε επισημάνει ότι μια μορφή ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας που την ονόμαζε οργόνη, είχε σημαντικό ρόλο τόσο στην ανθρώπινη ψυχολογία όσο και στις καιρικές συνθήκες. |