< Προηγοýμενη <<< ΜυστικÝς Εταιρεßες |
|
<< ΕυρετÞριο ¢ρθρου <<<< ¢ρθρα (κεντρικÞ) |
β. ΚÜβειροι : η αρχαιοτÝρα μυστικÞ εταιρεßα – αδελφüτης |
Συμφþνως
προς üλα τα
στοιχεßα, η
αρχαιοτÝρα
εταιρεßα
προÝρχεται απü
την αρχÝγονον
αδελφüτητα
των
πυρομυστþν
–μεταλλουργþν
Καβεßρων, ο
πρωταρχικüς
πυρÞν της
οποßας, ως
προανεφÝρθη,
προÞλθεν εκ
ΚρÞτης, αλλÜ
δεν
ανιχνεýεται
ακüμη το
εýρος αυτοý
επακριβþς,
ελλεßψει
πλÞρων
αρχαιολογικο-ιστορικþν
στοιχεßων.
ΠÜντως ως Ýδρα
των Καβεßρων
θεωρεßται η
νÞσος
ΣαμοθρÜκη,
παρ’ üλον üτι ο
αρχηγÝτης
αυτþν και
πρωτοΚÜβειρος
¹φαιστος
απαντÜται
πρωτßστως
εις ΚρÞτην, εν
συνεχεßα
εις ΛÞμνον
και
ακολοýθως,
κατÜ τον
ιστορικüν
Ηρüδοτον, τινÝς
τουλÜχιστον
εξ αυτþν
«οßχοντο
πλÝοντες
εις
Λακεδαßμονα»
(üπου εσχÜτως
ανεκαλýφθη
και η ΠελλÜνα),
θεωρεß δε üτι
εßναι
πρωτοΠελασγικÞς
καταγωγÞς,
ενþ ο
Διüδωρος ο
Σικελιþτης
υποστηρßζει
üτι πρüκειται
περß εντοπßων,
χωρßς να
παραθεωρÞσωμεν
την Üποψιν του
ΙσοκρÜτους,
ο οποßος
εις τον
«Πανηγυρικüν»
του το ßδιον
υποστηρßζει
περß των
κατοικοýντων
την
ΕλλαδικÞν
χερσüνησον
και την
ΑττικÞν, üτι
εßναι δηλ.
αυτüχθονες. |
Αρχαιολογικüς χþρος ΣαμοθρÜκης |
Αι συγκεκριμÝναι απüψεις δεν αλληλοαναιροýνται, καθþς οι Πελασγοß πρωθΕλληνες, Μινýες και Δαναοß Þ Υδανοß (εκ της λ. ýδωρ / ýδατος), αποτελοýν αναμφιβüλως σýνολον διαφüρων επß μÝρους φýλων – ομÜδων της ΜεσολιθικÞς τουλÜχιστον και ΝεολιθικÞς εποχÞς, εντοπιζομÝνων εις τον περιΕλλαδικüν και Ελλαδικüν χþρον, πÝραν της πρωταρχικÞς χþρας της ΚρÞτης, και οι οποßοι βεβαßως ωμßλουν, κατÜ πολλÜς αποχρþσας ενδεßξεις, μßαν προΟμηρικÞν ΑιγαιοπελασγικÞν και ΑιολικÞν πιθανþς διÜλεκτον (της ΙαπετικÞς ομογλωσσßας), Þτοι μßαν μορφÞν πρωßμου ΕυρωπαúκÞς γλþσσης, Ýκτοτε δε διαχρονικþς εξελιχθεßσης αυτÞς και αναμορφωτικþς τελειοποιηθεßσης, Ýσχομεν ως απüτοκον τον ωλοκληρωμÝνον, διανοοýμενον, φιλüσοφον, μαθηματικüν και πανεπιστÞμονα ΕΛΛΗΝΑ ΛΟΓΟΝ. |
ΑντιθÝτως
ο
ΣαγχουνιÜθων
(υποτιθεμÝνη
χρονολüγησις
πρü των Τρωικþν,
δηλ. πρü του
14ου π.Χ. αι.
τουλÜχιστον Þ
επß
ΣεμιρÜμιδος
εις
Βαβυλωνßαν),εις
συλλογÞν
του διαφüρων
θρησκευτικþν
παραδüσεων
της μεßζονος
περιοχÞς της
ΚρητοΦοινßκης
(üρα και
σχετικÜ Üρθρα
του
γρÜφοντος
περß ΜινωικÞς
ΚρÞτης εις
Περιοδ.
«ΕλληνικÞ
ΑγωγÞ» τ.
Σεπτεμβρßου
και
Οκτωβρßου 2004),
αποφαßνεται
üτι πρüκειται
περß προσþπων
ΕτεοΚρητικÞς
ΑιγαιοπελασγικÞς
και
ΕλληνοφοινικικÞς
καταγωγÞς,
σχετιζüμενα
προς τον ΕρμÞν
τον
ΤρισμÝγιστον.
Εις το
σημεßον αυτü
εκτιμÜται ως
χρÞσιμον να
αναφερθþμεν
εις το
σημεßον του
προηγουμÝνου
Κεφαλαßου
περß των
ΚουρÞτων –
ΚορυβÜντων
Ιδαßων
Δακτýλων, με
την
αναλογικÞν
σκÝψιν üτι οι
ΕτεüΚρητες
Αιγαßοι και
πρωτοΠελασγοß,
Λýκιοι και
ΚÜρες δεν
εßχον
εποικßσει
μüνον την
περιοχÞν της
Λυκßας ,
Παμφυλßας,Κιλικßας,
Συρßας,με
επßκεντρον
την πüλιν
Φοßνικα,
μετÝπειτα
Τýρον του Ν.
ΛιβÜνου και
την Σιδþνα,
αλλÜ και την
Βüρειον
Αßγυπτον
τουλÜχιστον,
üπου και αι
προκατακλυσμιαßαι
πüλεις των
Αιγαßων
πρωθΕλλÞνων
Ηρακλεüπολις,
Ηλιοýπολις,
ΘÞβαι, ΣÜις,
Ερμοýπολις,
Ιερακüπολις
κ.Ü.. |
|
Εξ
αυτοý του
προûπÜρχοντος
λüγου και εξ
Üλλων
στοιχεßων
προκýπτει και
η σýγχυσις
του
Ηροδüτου περß
της
προελεýσεως
της
Καβειρßου
εταιρßας –
αδελφüτητος
απü την
Αßγυπτον, Üπαξ
και η
επÝκτασις
αυτÞς εις την
εν λüγω χþραν
Ýχει μÜλλον
ως αφετηρßαν
την εποχÞν της
ιδρýσεως
του νÝου
Βασιλεßου
απü τον Φαραþ
¢μωσιν Α´ της
αρχÞς της 18ης
δυναστεßας
κατÜ τον 16ον αι.
π.Χ. , üπως
προκýπτει και
απü την
πληροφορßαν
περß ιδρýσεως
Ιεροý των
Καβεßρων εις
ΜÝμφιδα. Επßσης
και
ο Φερεκýδης
ο Σýρος κατÜ
τον 6ον π.Χ. αι.
υποθÝτει üτι
πρüκειται δι’
Üτομα
ΑιγυπτιακÞς
καταγωγÞς,
προφανþς
συγχÝων την
κυρßαρχον
θεüτητα –
ΠÜτρωνα των
Καβεßρων
¹φαιστον, με
τον
Αιγυπτιακüν
θεüν ΚνÞφ
(προφανþς απü
το Ελληνικüν
θÝμα του ρ.
καßω – αν-Üπτω
και της λ.
νÜφθα). [¢νω η αιγυπτιακÞ γραφÞ του ονüματος του Κνηφ και κÜτω το σýμβολον του κερασφüρου θεοý απü τα πυραμιδικÜ κεßμενα του Φαραþ ¼ννου. Φαßνεται ο συσχετισμüς Þ μη του Κνηφ με το στοιχεßον του πυρüς. (E A Waltis-Budge: An Egyptian Hieroglyphic Dictionary, British Museum)] |
Ως προς το ιστορικüν περßγραμμα, αξιοπßστους πληροφορßας διασþζει ο Απολλþνιος ο Ρüδιος, αναφερüμενος εις στοιχεßον του Αθηνßωνος και του ΜνασÝως (2ος – 1ος αι. π.Χ.) συμφþνως προς το οποßον ΔÜρδανοι - ΘρÜκες, υπü τον αδελφüν του ΔαρδÜνου Ιασßωνα, εποßκισαν την ΣαμοθρÜκην εις χρονικþς αδιευκρßνιστον περßοδον, ßσως 2 Þ 3 αιþνας μετÜ την εßσοδον της 2ας π.Χ. χιλιετßας. ¹δη üμως η ΣαμοθρÜκη με την ΛÞμνον, ΛÝσβον, ºμβρον και ΤÝνεδον ανÞκον εις την σφαßραν επιρροÞς πρþτον των Μινυþν προ της 3ης π.Χ. χιλιετßας και μετÜ την 2αν π.Χ. χιλιετßαν, κατüπιν και της καταστροφικÞς επιδρομÞς των Χετταßων, υπ’ αυτÞν την των Λουβßων. |
Εξ Üλλου ο θρυλοýμενος ως πατριÜρχης τþν αργüτερον Λατßνων – Ρωμαßων, ο οποßος κατÝφυγε μετÜ της συνοδεßας του εις το Αρκαδικοý εποικισμοý ΛÜτιον, (με το Κυμαúκüν αλφÜβητον), την μετÝπειτα Ρþμην, ΔÜρδανος Αινεßας, συσχετßζεται αμÝσως προς τους ΔαρδÜνους της ΣαμοθρÜκης και τους Καβεßρους, και η μνÞμη των αρετþν του εις τα ΟμηρικÜ Ýπη μας οδηγεß εις υπονοßας ως προς τους λüγους, δια τους οποßους αποτελεß την μüνην ιστορουμÝνην, ως διασωθεßσαν, επιφανÞ προσωπικüτητα της αλωθεßσης Τροßας. Επßσης εκτιμÜται ως αξßα λüγου η πληροφορßα üτι η αρχαιοτÜτη προσφþνησις των Αρχüντων της Ρþμης προς τον ΔÞμον των πολιτþν αυτÞς εßναι η: «Quirites» = ΚυρÞτες Þ ΚουρÞτες ( üρα και Γ´ κατÜ Κατιλßνα Λüγον του ΚικÝρωνος), γεγονüς το οποßον μας οδηγεß εις Üκρως ενδιαφÝροντας συλλογισμοýς ως προς την διÜσωσιν της Παραδüσεως περß της πρωταρχικÞς προελεýσεως των κατοßκων της συγκεκριμÝνης περιοχÞς. |
Η πλουσßα και πολυσχιδÞς μεταλλουργικÞ δραστηριüτης ανακλÜται εις τον üρον ΚÜβειροι, ετυμολογικþς προερχüμενον εßτε εκ του Καfιειν (καßειν), κÜfος (κÜος/πυρÜ) 4, κÜfελον (κÜλον/καýσιμον ξýλο) üπου σχετßζεται εßτε προς το σανσκριτικüν kawiras (ισχυρüς, κραταιüς), Ýν κοσμητικüν επßθετον δια τον Pramantha, τον Þρωα του ιεροý πυρüς (Agni) της ΒεδικÞς πνευματοδοξßας των παναρχαßων Ινδþν, εßτε παρÜγεται εκ του κωfον ( = σπÞλαιον), Üπαξ και οι ΚÜβειροι συνÞρχοντο εντüς σπηλαßου. Εις τα κýρια ονüματα, τα καταγραφüμενα υπü των ΜνασÝως και Διονυσοδþρου σχετικþς προς τους Καβεßρους, συναντÜται ακüμη ως δεýτερον συνθετικüν ο Θρακικüς üρος «κÝρσος/κÝρσα», εμφανιζüμενος συχνÜκις και ως πρþτον συνθετικüν πολλþν κυρßων ονομÜτων εις την μεßζονα περιοχÞν της ΘρÜκης. Περß αυτþν η πληροφορßα η περιλαμβανομÝνη εις την "Μυθολογßα των ΕλλÞνων" του Κ. ΚερÝνυι εßναι σημαντικÞ: "ΣχετικÜ με τα τÝσσερα ονüματα των θεþν που μας εßναι γνωστÜ απü τα μυστÞρια της ΣαμοθρÜκης - Αξßερως, Αξιüκερσα, Αξιüκερσος και ΚÜδμηλος - υποστηρßχθηκε üτι αντιπροσωπεýουν τη ΔÞμητρα, την Περσεφüνη, τον ¢δη και τον ΕρμÞ... Τα πρþτα τρßα ονüματα εßναι γνÞσια ΕλληνικÜ...". |
Η σημασßα του ανωτÝρω συνδÝεται μετÜ του περιÝργου τýπου του Ομηρικοý επικοý αορßστου α´ Ýκερσα (αντß Ýκειρα) του ρÞματος κεßρειν (κουρεýειν). ΕÜν üντως ο περßεργος αυτüς Ομηρικüς ρηματικüς τýπος προδßδει και διαδικασßαν τελετουργικÞς πρÜξεως κουρÜς, φαßνεται ακüμη üτι δηλþνει, κατÜ προσωπικÞν αξιολüγησιν, υπü του γρÜφοντος και τας ενεργεßας αφανισμοý και ερημþσεως τουλÜχιστον κορμþν δÝνδρων εκ της υπαßθρου, κατÜ τον Ορφικüν ýμνον των ΚουρÞτων «ορμαßνητε ... ανθρþποισιν ολλýντες βßοτον και κτÞματα, ηδÝ και αυτοýς πιμπρÜντες, ... δÝνδρη δ’ υψικÜρην’ εκ ριζþν Ýς χθüνα πßπτει», ερμηνεýων εννοιολογικþς ευρýτερα τον üρον. Η κουρÜ πÜντως αυτÞ,πÜλιν κατÜ προσωπικÞν εκτßμησιν, φαßνεται προκýπτουσα εκ της πρακτικÞς ανÜγκης καθ’ Þν οι εργÜται του μετÜλλου Ýπρεπε να Ýχουν κενüν απü τριχωτüν το εμπρüσθιον μÝρος της κεφαλÞς των, προς αποφυγÞν του κινδýνου προκλÞσεως εγκαυμÜτων, πλησιÜζοντες εις την κÜμινον, γεγονüς το οποßον ενισχýεται και απü τον ερυθρüν κεφαλüδεσμον, τον οποßον Ýφερον, τον ονομαζüμενον «κρÞδεμνον». Η ιδßα τελετουργßα της ιδιομüρφου κουρÜς μüνον του προσθßου μÝρους της κεφαλÞς, απαντÜται και εις πολλοýς ηγÝτας των Αχαιþν, Δαναþν, Λουβßων και Χετταßων. |
Επßσης
εκτιμÜται ως
αξιοσημεßωτον
τü üτι μεταξý
Üλλων
στοιχεßων,
περß των
ιεραρχικþν
αξιωμÜτων της
εταιρßας, Ýχει
διασωθÞ η
πληροφορßα
περß ενüς εκ
των
Ιερομυστþν –
τελετουργþν
των Καβεßρων,
üστις Þτο
επιφορτισμÝνος
με το Ýργον
της
καθÜρσεως
των υποψηφßων
και του
εξαγνισμοý
των εκ του
βαρυτÜτου
αδικÞματος
του φüνου
και
ετιτλοφορεßτο
ως: Κüης (Þ –ας),
üνομα το
οποßον εις
τον
πληθυντικüν
ανευρÝθη εις
το ΙδÜλιον
Κýπρου επß
της
ορειχαλκßνης
επιγραφÞς εκ
συλλαβο-ιδεογραμμÜτων
μεσοΚυπροΜινωúκÞς
γραφÞς, εις
τους
στßχους της
οποßας üπως
απεδüθησαν
υπü του
Ελληνοκυπρßου
επιστÞμονος
υπü το üνομα
«Καλλßμαχος
ΔιογÝνους»,
αναφÝρονται
οι
«Κüες/Μüες»
ως φýλα
ελθüντα εξ
Üλλου
κüσμου(του
Ηλßου
Σειρßου Þ
Κυνüς) και
εποικßσαντα
τον πλανÞτην με
κÝντρον την
Αιγηßδα και
την πÝριξ αυτÞς
περιοχÞν (Μüες
αλλÜ και
Μßνως Þ Μην και
ΜÝνες πρþτος
βασιλεýς της
ΚρÞτης, üπως
και της
Αιγýπτου).
|
Απεικüνισις
του ΟρφÝως
κροýοντος
την λýραν του
με τα πÝριξ
φυσικÜ üντα ηρεμοýντα πλÞρως και ακοýοντα την μελωδßαν αυτοý |
Οσον αφορÜ, τÝλος, την απü χρüνου αμνημονεýτου αναγωγÞν της αρχÞς της εταιρßας εις τον θεüν ¹φαιστον, üπως παρßσταται απü την ΟρφικÞν ΔιδαχÞν της προΟλυμπιακÞς ΕλληνικÞς Παραδüσεως, κατÜ την προσωπικÞν εκτßμησιν του γρÜφοντος και βÜσει αναλογικÞς σκÝψεως περß τον αρχικüν üρον ενüς εκ των επιθÝτων αυτοý ως ΠÜτρωνος θεοý των Καβεßρων, υπü τας ιδιüτητας του αρχιπυρουργοý – μεταλλουργοý, αρχιτÝκτονος και τεχνουργοý αρχιπυρομýστου, ως και «ΜεγÜλου ΑρχιτÝκτονος του Σýμπαντος», (üπως περιγρÜφεται απü την ΕλληνικÞν Μυθολογßαν), αλλÜ και ως προκυπτει και εξ Üλλων ερευνητþν αι τελετουργικαß συνÜξεις - εργασßαι και παντüς Üλλου εßδους τελεταß των Καβεßρων, Þσαν αφιερωμÝναι εις την υψßστην αυτÞν θεüτητα, η οποßα, με την συνÝργειαν της ΑθηνÜς Σοφßας – ΕργÜνης, εδßδαξε τον Þρωα-ημßθεον ΗρακλÞ, αλλÜ και πρü αυτοý τον ΠρομηθÝα, και μετÝδωσε τα μυστικÜ της ΤÝχνης του Πυρüς εις την Ανθρωπüτητα, συμβαλþν δι’ αυτοý του τρüπου αποφασιστικþς εις την περαιτÝρω προαγωγÞν και ανÝλιξιν των ανθρωπßνων κοινωνιþν. |
ΚατÜ τας 3ην και 2αν προχριστιανικÜς χιλιετßας,κατÜ τας οποßας εßναι ανασκαφικþς και αρχαιολογικþς δεδομÝνη η ανυπαρξßα Ναþν εις τον ευρýτερον Ευρωπαúκüν χþρον, ανιχνεýονται δε και μαρτυροýνται μüνον ΙερÜ Üλση και «Üντρα» (σπÞλαια) ως και «ΙερÜ κορυφÞς» παραλλÞλως προς μικρÜ ανακτορικÜ «ΙερÜ»(ΚρÞτη),το Ιερüν των Καβεßρων ευρßσκετο εις το σπÞλαιον ΖÞρυνθος (σχηματισμüς της λÝξεως κατÜ το Αιγαιο-Πελασγικüν και μετÝπειτα Λουβικüν ιδßωμα, üπως Τýρινς/Τýρινθος,ΒερÝκυνθος, Κüρινθος, ΖÜκυνθος και πολλÜ Üλλα τοπωνýμια με πρüσφυμα νθ- και σσ-), το οποßον αξιοποιεßτο και ως χþρος εισδοχÞς-μυÞσεως των νÝων μελþν. Ως προς δε την ετυμολογικÞν παραγωγÞν της ονομασßας του Üντρου τοýτου, αυτÞ πιθανολογεßται εκ της προσωνυμßας ΖηρÞνη, η οποßα απεδßδετο εις την Αφροδßτην, την και σýζυγον του Ηφαßστου εις ολüκληρον την ΘρÜκην (μετÝπειτα Μακεδονßαν). |
Αρχαιολογικüς χþρος Λßνδου |
_____________________________________ |
4 Η ανωτÝρω πυρÜ σχετßζεται προς την πηγÞν του ζωογüνου πυρüς και συνδÝεται μετÜ του αρχεγüνου εθßμου της αφÞς και συντηρÞσεως της ιερÜς φλογüς της Εστßας,της προβαλλοýσης Ýκτοτε ως παναρχαßας θεüτητος των Αιγαιοπελασγþν ΠρωθελλÞνων.Το Ýθιμον τοýτο ετηρÞθη μÝχρι των κλασσικþν ιστορικþν περιüδων υπü των Αιγαιοκρητþν και λοιπþν ΕλλÞνων, των Ιταλιωτþν ελληνογενþν Λατßνων και Üλλων φýλων της Β. Ιταλßας, üπως και των ανατολικþν Ευρωπαßων, κατÜ παρÜλληλον σχεδüν παρÜδοσιν προς τους Αρßους της Πενταποταμßας και τους παναρχαßους Ινδοýς Δραβßδας. Η συγκεκριμÝνη πρακτικÞ εστιÜζεται εις την αφÞν πυρÜς δι’ ιεροýς σκοποýς μÝσω της τριβÞς δýο ξýλων, ενüς σκληροý ραβδοσχÞμου (δρυüς) και ενüς μαλακοý επιπεδοσχÞμου (Φιλýρας). Αναλογικþς η συγκεκριμÝνη ιερÜ πρÜξις φαßνεται üτι σχετßζεται προς την πνευματüδοξον παρÜδοσιν περß του επουρανßου χþρου ως πηγÞς του «αρχεγüνου» Þ Ηρακλειτßου «αειζþου πυρüς», εκ του οποßου εν πτηνüν (Φοινιξ Þ Αετüς), εις θεüς (¹φαιστος) Þ εις τολμηρüς αρχετυπικüς Üνθρωπος (Προμηθεýς), μεταφÝρει τοýτο επß της Γης προς φωτισμüν και προαγωγÞν των ανθρωπßνων üντων. ΠεραιτÝρω επισημαßνεται üτι εξ αυτοý αναδýεται σημειολογικÞ αντιστοιχßα εις την παρασκευÞν του ποτοý του πυρüς, Þτοι του υδρομÝλου, του οποßου η Ýννοια ανιχνεýεται εις ομορρßζους üρους της ΣανσκριτικÞς madhou/μÝλι προς ρßζαν του ¸λληνος λüγου «μÝθυ» (το)/ποτüν μεθυστικüν, üπως και των αρχαßων Ιρλανδικþν mid/υδρüμελον. Το ποτüν τοýτο εθεωρεßτο üτι προσÝφερεν εις τους θνητοýς την αθανασßαν, üπως και αι ελληνικÞς ετυμολογικÞς παραγωγÞς λÝξεις αμβροσßα και νÝκταρ, λαμβανομÝνης υπ’üψιν και της ΣανσκριτικÞς ορολογßας amrt(a)= αθανασßα (ποτüν αθανασßας των αθανÜτων θεþν) üπως και της ΑβεστιανÞς τοιαýτης amrtaka=αθÜνατοι, των ανωτÝρω üρων προφανþς παραγομÝνων επßσης εκ της ΕλληνικÞς ρßζης μüρ-ος/μοßρ-α=θÜνατος και του στερητικοý «α». |