(Ψυχολογία) Ψυχανάλυση και Νευρολογία

[Αριάδνη]

Αγαπητέ Κέλσο,

Γράφεις πως η γέννηση ενός νέου ανθρώπου είναι ένα ευτυχές γεγονός ...γιατί δίνεται η ευκαιρία σε μια ψυχή να εξισορροπήσει το Κάρμα, τις δράσεις δηλ. που σε προηγούμενες σαρκώσεις της δημιούργησε.

Σχετικά με τα παραπάνω νομίζω πως σε μία από τις προηγούμενες σαρκώσεις της η ψυχή μου πρέπει να ήταν τουλάχιστον ο Κάιν και αποφάσισε σ'αυτήν εδώ την σάρκωσή της ,να καθαρίσει αρκετές από τις προηγούμενες δράσεις της.

Γράφεις επίσης “Είναι μια ευκαιρία για σένα να ερευνήσεις για άλλη μια φορά τον Άνθρωπο”

Σχετικά με αυτό το τελευταίο θα ήθελα να στείλω κάτι που πρωτοέγραψα το 1985 στην εφημερίδα του σχολείου μας.

“Στην αρχή υπήρχε το όνειρο.
Παιδιά... πολλά παιδιά να βουίζουν σαν ένα σμήνος μελίσσια.
Η Ζωή...στη γέννησή της!
Η Αρχή!
Η Ομορφιά!
Η Δυνατότητα!
Η Δύναμη!
Και μετά ν'ακολουθεί...
Η Μάθηση!
Η Γνώση!
Όλα τα ΜΥΣΤΚΆ!..
Του Κόσμου!
Της Ψυχής!
Του Ανθρώπου!

Μια Λιλιπούπολη Μάθησης! A Little Study Town.

Κι'εμείς σκαρφαλωμένες σ'ένα μαγικό χαλί, να πετάμε πάνω από την πόλη. Να είμαστε εκεί.
Εκεί που αρχίζει το Μέλλον!
Εκεί που υπάρχει η Δυνατότητα!
Εκεί που υπάρχει η Ελπίδα!
Να παρακολουθούμε και να μαθαίνουμε.
Να διδάσκουμε και να διδασκόμαστε.
Η τέλεια Ευτυχία!

Στην αρχή ήταν το Όνειρο. Ήταν η Ιδέα...


Φτιάξαμε την Λιλιπούπολη Μάθησης γιατί ονειρευτήκαμε την Ευτυχία που θα μας δίνετε. Το ενδιαφέρον, τον ενθουσιασμό,τη ζωντάνια, την δημιουργικότητα.
Εμείς, όμως, σας δώσαμε/σας ,δίνουμε αυτά που χρειάζεστε? Είμαστε εκεί? Ακούμε σωστά? Ακούμε τη δική σας φωνή ή τον αντίλαλο της δικής μας σκέψης? Αυτό είναι το δικό μας ΑΓΧΟΣ.
Γιατί “αυτός ο κόσμος ...ο μικρός... ο μέγας...”αξίζει. Το ότι ανήκουμε σ'αυτόν είναι Θείο Δώρο.
Γι'αυτό κι'εμείς εδώ προσπαθούμε πάρα πολύ να είναι και να συνεχίσει να είναι αυτή η Λιλιπούπολη Μάθησης μια μικρή κοινωνία βασισμένη στην Αγάπη, στο Σεβασμό, στην Κατανόηση, στην Αξιοπρέπεια, στη Γνώση,στην Εργασία ώστε αυτά που σας έχουμε προσφέρει και θα σας προσφέρουμε να γίνουν πολύτιμοι βοηθοί στη μελλοντική σας ζωή.”

Αγαπητέ Κέλσο, δεδομένου ότι είμαι άνθρωπος των έργων και δεδομένου ότι έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε, μου δικαιολογείς λίγο τη μουρμούρα για τη κούραση?

Υπάρχει κάτι ακόμα που θα σου ήμουν ευγνώμων αν μου έδινες λίγα περισσότερα στοιχεία και αυτό είναι σχετικά με τη φράση σου “ΑΝ ΚΑΤΑΚΤΉΣΕΙΣ τον Χρόνο” Δεν την καταλαβαίνω!
Την σκέφτηκα αρκετά από χθες που μπόρεσα να επικοινωνήσω μαζί σας, όμως δεν βγάζω άκρη.
Έχει άραγε να κάνει με την κούραση , με την φθορά της ύλης, με τί ακριβώς? Εμένα με αγχώνει ο χρόνος.Δεν ξέρω τι λάθος κάνει η σκέψη μου.

ΦΙΛΙΚΑ.

[Αριάδνη]

Αγαπητέ ΚΈΛΣΟ,

Και όμ

Ο Μεγάλος ΜΑΣ (επέτρεψε μου τον πληθυντικό αριθμό) Διδάσκαλος, ο Μεγάλος Ραβί, σε κάποια στιγμή της δικής Του Μυητικής Διαδικασίας, έφτασε ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ λίγο ΠΡΙΝ από την Σταύρωση...

Εκεί στον κήπο της Γεσθημανή...
Την νύχτα πριν από την Αιώνια Ημέρα...
Κοντοστάθηκε...
Πάλεψε με τον ΕΞΩτερικό Του εαυτό...
"Πατέρα που τα πάντα είναι δυνατά σε Σένα, ΑΠΕΛΘΕ ΑΠ' ΕΜΟΥ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥΤΟΥ"

ως καλή μου Αριάδνη, ΝΙΚΗΣΕ ο ΕΣΩτερικός, ο Αληθινός Εαυτός Του...
[

i]"ΟΥΧΙ όμως ότι θέλω Εγώ, αλλά ας γίνει το θέλημά Σου"[/i]

Δια της Θυσίας μπορούμε να μετατρέψουμε τον διχασμένο δρόμο και πάλι σε ΕΝΑΝ & ΜΟΝΟΝ και αυτήν την Θυσία αισθάνομαι ότι περιέγραψες στους τόσο ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ στίχους σου και σε ευχαριστώ από καρδιάς που τους μοιράστηκες μαζί ΜΑΣ...

Με Εκτίμηση και Σεβασμό στην ΘΥΣΙΑ...

Δεν θα το πιστέψεις ,αλλά από το πρωί προσπαθώ να στείλω το τελευταίο μου κείμενο και όλο το έχανα την τελευταία στιγμή.Όταν κατάφερα να το σώσω είχες ήδη απαντήσει.
Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο με έχεις βοηθήσει να θυμηθώ.Πολύ καλά έβαλες το "μας".Με συγκινείς πάρα πολύ.Νόμιζα πως ήμουν μόνη στο δρόμο.Εγώ και ο άνδρας μου.Κι'οι δύο τρελοί...σκεφτόμουνα.
Το χειρότερο ήταν πως με κάτι δυσκολίες και για κείνον είμαι το μοναδικό στηριγμά του. Αυτό ήταν το χειρότερο.Δεν είχα από πού να πάρω κουράγιο!Τα υπόλοιπα τα ξέρεις!
Ποτέ μου δεν περίμενα πως μέσω της τεχνολογίας,θα ερχότανε η βοήθεια που είχα παρακαλέσει.

Σ'ευχαριστώ!Είναι το λιγότερο αλλά και το μόνο που μπορώ να πώ.

Για τον Χρόνο...ισχύει..
Μια μέρα για μια απάντηση,έκανα!Κάτι αρχίζω να σκέφτομαι.Θα το επεξεργαστώ.

Σευχαριστώ.Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω!Σευχαριστώ για τη σκέψη σου ,για τη καρδιά σου.Βοήθησες εμένα και με μένα όλη την οικογένειά μου.
Τι στο καλό! ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΊΜΑΣΤΕ!
Γιατί να κρυβόμαστε!Στο βάθος όλα οδηγούν στο ΈΝΑ.Κι' ΕΚΕΙΝΟΣ/Η/Ο ΞΕΡΕΙ. Το μόνο που μας μένει είναι,σαν τον Μεγάλο Διδάσκαλο να εμπιστευόμαστε τη ΔΥΝΑΜΗ που έχει.
Σ'ευχαριστώ.

[Zadok the priestess]

Αγαπητή Zadok the priestess,

Ευχαριστώ πάρα πολύ εσένα και τον Κέλσο για τις ευχές σας.Και οι δύο με συγκινήσατε πολύ με τις σκέψεις σας και την εμπιστοσύνη σας,ιδιαίτερα εσύ Zadok γιατί με προσκάλεσες στη υπέροχη αυτή προσπάθεια όλων.

...Όσο για τη δεύτερή σου ευχή για δημιουργικές εμπειρίες..πραγματικά οψόμεθα γιατί όλοι μαθαίνουμε από όλους και όλα!

ΦΙΛΙΚΑ

Αγαπημένη μου Αριάδνη,

η χαρά είναι δική μας, αφού η πρόσκλησή μου "έπιασε τόπο" κυριολεκτικά.

Βρήκες ένα διαδικτυακό τόπο να καταθέσεις τους πολύτιμους προβληματισμούς σου κι έτσι, και εμείς μέσα από εσένα αποκομίζουμε "πλούσια οφέλη"...



Αμοιβαία τα αισθήματα λοιπόν!

Υ -Γ. Τελικά νομίζω ότι έχεις ταλέντο στην ποίηση. Αναξιοποίητο;;

[Αριάδνη]

.
Αγαπημένη φίλη,Zadok the peiestess,

Αμοιβαία τα αισθήματα λοιπόν!

Είναι πολύ όμορφο σ'αυτή τη ζωή να σου το λένε μαι να το πιστεύεις!Πραγματικά πολύ όμορφο.Σπάει το σκληρό κέλυφος με το οποίο έχεις προστατέψει τον εαυτό σου και που σε στενεύει υπερβολικά και σε κάνει να εμπιστεύεσαι και πάλι τους ανθρώπους. Είμαι σίγουρη πως καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι για τη ψυχική υγεία!

Υ -Γ. Τελικά νομίζω ότι έχεις ταλέντο στην ποίηση. Αναξιοποίητο;;

[/quote]

Κοίτα αυτό που λες "ταλέντο στη ποίηση", για μένα είναι ο τρόπος που εισπράττω τα πράγματα. Αν αυτό μπορεί να βοηθήσει έστω και έναν νομίζω πως αυτό το "ταλέντο" έχει αξιοποιηθεί.Στη δουλειά μου, έχει βοηθήσει αρκετά.
Συνειδητά, όμως, έχω αποφασίσει πως δε θέλω να το εκμεταλευτώ για προσωπικούς μου λόγους. Έχω μια αίσθηση πως θα είναι σαν να προδίδω τον εαυτό μου,τις ευαισθησίες μου.Οι αποχρώσεις είναι τόσο λεπτές.Αντέχουν στο φως του 'νέον:"

Το μόνο που θέλω στη ζωή μου πέρα από την υγεία και τη χαρά αυτών που αγαπώ και τη δική μου,είναι να μπορώ να εμπιστεύομαι τους φίλους μου.

Τί λες: Εγώ λέω καμιά φορά,όταν χάνω την πίστη μου"Ουδείς μωρότερος των ιατρών αν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι"

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΜΕΡΑ. ΠΑΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΟΝ ΑΡΤΟΝ ΤΟΝ ΕΠΙΟΥΣΙΟΝ.

[Αριάδνη]

Αγαπητοί φίλοι συνοδοιπόροι,

Θά'θελα να μοιραστώ μαζί σας ένα εκπαιδευτικό ποραμύθι που νομίζω πώς έχει σχέση με το κεντρικό θέμα.Η πλοκή όσο και να είναι φανταστική θυμίζει παρα πολύ την παιδαγωγική πραγματικότητα η οποία συμβάλλει κατά πολύ στην αύξηση του αριθμού των ατόμων που έχουν ανάγκη ψυχοθεραπίας.



Μια φορά κι'ένα καιρό,

σε μια επαρχιακή πόλη στον πλανήτη Ούρκ ζούσε ένα μικρό κοριτσάκι. Ήταν το μοναδικό παιδί στην οικογένειά του και είχε βαρεθεί τόσο πολύ να παίζει μόνο του ή να βλέπει τηλεόραση όλη την ημέρα, που δεν έβλεπε την ώρα να πάει στο σχολείο.
Τα βράδια, λίγο πριν κοιμηθεί, ονειρευόταν όλα τα όμορφα πράγματα που θα έκανε εκεί. Σκεφτόταν τις φίλες και τους φίλους που θα γνώριζε, τα παιχνίδια που θα έπαιζε μαζί τους, τους δασκάλους της, τα όμορφα πράγματα που θα της μάθαιναν. Μα πιο πολύ σκεφτόταν το πρώτο μάθημα ζωγραφικής. Τη στιγμή που θα ζωγράφιζαν.
Η Ούνα-- έτσι έλεγαν το κοριτσάκι – είχε ένα καταπληκτικό ταλέντο. Μπορούσε να ζωγραφίζει ό,τι ήθελε πολύ καλά. Τουλάχιστον έτσι της έλεγαν ο μπαμπάς και η μαμά της. Έκλεινε τα μάτια και φανταζόταν...
Φανταζόταν πλανήτες μακρινούς. Τα χρώματά τους. Τη μουσική τους. Όλα μπορούσε να τα βάλει στο χαρτί. Το κλάμα τους και το γέλιο τους. Μαύρα χρώματα για το κλάμα, χρυσαφί για το γέλιο. Κόκκινο για τη ζωντάνια. Κι' ένα φωτεινό λευκό για το Θεό,το Δημιουργό του κόσμου. Ανυπομονούσε, λοιπόν, να πάει στο σχολείο να τα πει όλα στη δασκάλα της ζωγραφικής.


Κι όπως γίνεται συνήθως ήρθε η ώρα που θα πήγαινε σχολείο. Δεν έκλεισε μάτι το προηγούμενο βράδυ. Φοβότανε τόσο πολύ μήπως δεν ξυπνήσει την κατάλληλη ώρα. Ο πατέρας της της είχε υποσχεθεί να την ξυπνήσει. Η μητέρα της το ίδιο. Μα αυτή είχε μια ανησυχία. Μια ανησυχία που δεν την άφηνε να αφεθεί. Πριν ακόμα έρθει ο πατέρας της μέσα στο δωμάτιο να την ξυπνήσει αυτή ήταν ντυμένη. Είχε φορέσει την άσπρη της στολή που την είχε ειδικά για την πρώτη μέρα. Είχε γυαλίσει τις κεραίες της για να μπορεί να επικοινωνεί ευκολότερα και πάνω στο κάθε ένα από τα φτερά της είχε βάλει χρυσαφένιες πούλιες από το πιο πολύτιμο υλικό του πλανήτη της για να δείξει σε όλους τη χαρά της. Και πριν ακόμα έρθει η κατάλληλη ώρα, είχε ανοίξει αυτά τα φτερά και είχε πετάξει.....

*********************************************************

“Σήμερα θα κάνουμε μια ζωγραφιά!”

“Επιτέλους!” σκέφτηκε, “επιτέλους! Ήρθε η στιγμή!”
Έβγαλε τα μολύβια της. Μπορούσε να ζωγραφίσει κρατώντας 4 διαφορετικά χρώματα σε κάθε χέρι.
“Θα ζωγραφίσουμε μαργαρίτες! Όχι, Ούνα! Όχι τέσσερα χρώματα μαζί. Ούτε αυτά τα χρώματα. Κόκκινο για τον μίσχο?!! Κόκκινο?!! Έχουν οι μαργαρίτες κόκκινο μίσχο?!! Και τι είναι αυτό το μάτι στο κέντρο του λουλουδιού? Να κοιτάχτε. Θα ζωγραφίσω εγώ μια για να δείτε”


Μια μεγάλη οθόνη έπεσε μπροστά τους. Η δασκάλα έδωσε οδηγίες. Χωρίς να πιάσει χρώματα,μόνο με τη σκέψη, ζωγράφΙσε πάνω στην οθόνη μια μαργαρίτα. Με πράσινο μίσχο, πράσινα φύλλα, άσπρα πέταλα και μια κίτρινη βούλα στη μέση.

“Ορίστε, όλοι θα ζωγραφίσετε μια τέτοια μαργαρίτα. Εμπρός, αρχίστε!”
Η Ούνα κοίταξε τις δικές της μαργαρίτες. Είχε κάνει κόκκινους τους μίσχους για να δείξει πόσο ζωντανές ήτανε. Κι είχε βάλει ένα μάτι στο κέντρο. Το μάτι του Δημιουργού. Ήθελε να δείξει πως ο Θεός βρίσκεται παντού.

Σηκώνοντας λίγο ψηλά τις κεραίες της που είχαν γύρει προς τα κάτω πέταξε τη δικιά της ζωγραφιά και έκανε μια μαργαρίτα ακριβώς ίδια μ'αυτή της δασκάλας.

**********************************

Είχε πια περάσει ο μισός χρόνος. Η Ούνα είχε χάσει τον ενθουσιασμό της, αλλά είχε προσαρμοστεί αρκετά. Είχε πειστεί πως δεν έπρεπε να εμπιστεύεται την εσωτερική της έμπνευση σε τίποτα. Ότι έπρεπε να κάνει ακριβώς ό,τι της έλεγαν, όπως της το έλεγαν. Είχε αρχίσει να βαριέται λίγο, αλλά είχε μάθει να περιμένει και να υπακούει. Δεν την πείραζε να περιμένει. Δεν την πείραζε να είναι υπάκουη και προσεκτική. Αναγνώριζε πως όλα αυτά θα την βοηθούσαν. Θα την βοηθούσαν να αναπτύξει μια εσωτερική αυτοπειθαρχία, απαραίτητη για να περάσει στο στάδιο της ωριμότητας μετά το διακοσιοστό έτος της ζωής της. Εκείνο που την πείραζε πάρα πολύ όμως, ήταν το ότι έπρεπε να ζωγραφίζει όπως και η δασκάλα της και ότι δεν μπορούσε να κουβεντιάσει μαζί της τις ανησυχίες της, τα πετάγματα του μυαλού της. Την πείραζε που δεν μπορούσε να ζωγραφίζει τον ήλιο μαύρο για να δείξει ότι ήταν λυπημένη και την πείραζε που δεν επιτρεπότανε καθόλου να ζωγραφίζει πολύ-πολύ νερό μαζεμένο όλο μαζί, να έχει χρώμα γαλάζιο ή γαλαζοπράσινο ή σκούρο μπλε και τον εαυτό της και τούς φίλους της μέσα σ'αυτό το μαζεμένο νερό να επιπλέουν και να παίζουν.

“Αποκλείεται”, Της είπε η δασκάλα της. “Δεν υπάρχει πουθενά νερό μαζεμένο όλο μαζί. Τόσο πολύ ώστε να μπορούν τα παιδάκια να επιπλέουν. Πουθενά!” τόνισε η δασκάλα. “Πουθενά! Ούτε σ'αυτόν τον πλανήτη, ούτε σε κανέναν άλλον”.

********************

Έτσι πέρασαν είκοσι ολόκληρα χρόνια ώσπου έφθασε ο καιρός να πάει η Ούνα σε ένα άλλο σχολείο. Έφευγε από την πόλη της. Κι έφευγε κι από τον πλανήτη τους γιατί το σχολείο που η Ούνα ήθελε να πάει, ήταν στο διπλανό τους ακριβώς αστέρι.

Αυτή τη φορά η Ούνα δεν είχε καμιά ανησυχία. Έβαλε το ξυπνητήρι και κοιμήθηκε ήρεμα μέχρι που χτύπησε. Δεν φόρεσε κάτι το ιδιαίτερο, δεν γυάλισε τις κεραίες της. Ήξερε ακριβώς τι θα γινόταν. Ήξερε πως τίποτε δεν θ'άλλαζε και δεν είχε καμιά αναστάτωση. Βέβαια στο σχολείο αυτό θα σπούδαζε κυρίως ζωγραφική, αλλά τώρα πια ήξερε πως μια μαργαρίτα έχει πράσινο μίσχο, άσπρα πέταλα και μια κίτρινη βούλα στη μέση. Πίστευε πως το πολύ-- πολύ τώρα, η μαργαρίτα να ήταν μεγαλύτερη ή να είχε και μια μικρή κατσαρίδα κοντά της.

***************

Την πρώτη ώρα που άρχισαν το μάθημα, η δασκάλα—καθηγήτρια την λέγανε τώρα,--είπε,

“Και τώρα θα ζωγραφίσιυμε μια μαργαρίτα”

“Ωραία”, σκέφθηκε η Ούνα και άρχισε να ζωγραφίζει. Ξαφνικά όμως σταμάτησε...

“Για να δούμε” ξανασκέφθηκε, “μήπως αυτή εδώ η δασκάλα θέλει να ζωγραφίσουμε τη μαργαρίτα λίγο διαφορετική? Ας πούμε μήπως δύο πέταλα της να είναι πεσμένα κάτω?”

Έτσι περίμενε την καθηγήτρια να της πει πώς να ζωγραφίσει την μαργαρίτα.

Αυτή όμως η καθηγήτρια δεν είπε τίποτα. Περπάταγε πάνω—κάτω στο διάδρομο της αίθουσας. Ξαφνικά σταμάτησε πάνω από την Ούνα.

“Γιατί δεν ζωγραφίζεις” Της είπε, “δεν θέλεις να κάνεις μια μαργαρίτα?”

“Ναι,θέλω”.

“Ε, λοιπόν, άρχισε”.

“Μα πώς θα την κάνω? Πέστε μου πώς να την κάνω”.

“Δεν ξέρω εγώ πως θα κάνεις εσύ τη μαργαρίτα. Όταν την κάνεις θα το μάθω κι εγώ”, είπε η δασκάλα χαμογελώντας και πρόσθεσε--”Μπορείς να την κάνεις όπως θέλεις”.

“Μπορώ να την κάνω όπως θέλω?!!”

“Μα φυσικά,εσύ ζωγραφίζεις!” είπε η δασκάλα και την κοίταξε λίγο απορημένη.

“Και μπορώ να την κάνω ό,τι χρώμα θέλω?!!”

“Μα και βέβαια! Τι ερώτηση είναι αυτή? Αν όλοι ζωγραφίζατε την ίδια ακριβώς μαργαρίτα και χρησιμοποιούσατε τα ίδια ακριβώς χρώματα πώς θα ξέραμε ποιός μαθητής ή ποιά μαθήτρια έκανε την κάθε μαργαρίτα?”

“Δεν ξέρω,” είπε η Ούνα.

“Μπορείς να χρησιμοποιήσεις πολλά χρώματα μαζί. Υπάρχουν παιδιά που κρατούν 3 χρώματα στο κάθε χέρι...”

“Κουταμάρες”,σκέφθηκε η Ούνα. “Μια μαργαρίτα είναι ...μια μαργαρίτα. Πώς μπορεί κανείς να κρατάει 6 χρώματα μαζί?”

Πήρε το πράσινο χρώμα κι έφτιαξε τον μίσχο. Μετά το άσπρο και ζωγράφισε τα πέταλα και μετά στο κέντρο έβαλε μια κίτρινη κηλίδα.

“Αυτό το παιδί” σκέφθηκε η δασκάλα, “δεν έχει καθόλου φαντασία!”

***

22 Ζιν ΑΒΚ
ΖΟΡΚ

102 Φεβρουμάρτης 9994


Αγαπητοί μου μαμά και μπαμπά,

Τί κάνετε?Εγώ είμαι αρκετά καλά κι έχω πολλά νέα να σας πω.Χθες είχαμε μάθημα για πρώτη φορά. Δυστυχώς δεν μου άρεσε καθόλου! Να σκεφθείτε πως η δασκάλα δεν μας είπε καθόλου πώς να ζωγραφίσουμε την μαργαρίτα. Έτσι, μια μαθήτρια ζωγράφισε τον μίσχο κόκκινο κι έβαλε στη μέση ένα μάτι. Ήθελε, λέει, να δείξει πως η μαργαρίτα είναι ζωντανή και πως ο Δημιουργός μας βρίσκεται και μέσα στη μαργαρίτα. Η δασκάλα της είπε πολλά μπράβο.

Μαμά, μπαμπά, πιστεύω πως δεν τους καταλαβαίνω καθόλου. Πώς μπορεί ποτέ να μάθω να σκέφτομαι έτσι? Μάλλον δεν κάνω για ζωγράφος.Δεν νομίζω να αξίζω και πολλά. Σκέφτομαι τον επόμενο μήνα να πάρω το διαστημόπλοιο της Κυριακής και να έρθω κοντά σας. Τελίκά, αποφάσισα μάλλον να γίνω δασκάλα της πόλης μας, του σχολείου που τελείωσα εγώ.

Σας αγαπώ πολύ. Χαιρετισμούς στην παλιά μου δασκάλα της ζωγραφικής. Πέστε της πως καμιά δεν είναι τόσο καλή όσο αυτή.

Φιλάκια
ΧΧΧΧΧΧ

Ούνα.


Υ.Γ(όχι της Ούνας αλλά της Αριάδνης)--Ευτυχώς,σε άλλες περιπτώσεις οι μαθητές θυμούνται πριν το θάνατό τους και αγωνίζονται να ξαναδομήσουν τον εαυτό τους και τη ζωή που τους ανήκει.


ΦΙΛΙΚΑ

[Zadok the priestess]

Παραστατικότατη η ιστορία της Ούνα, αγαπητή μας Αριάδνη και σ' ευχαριστούμε που τη μοιράστηκες μαζί μας.



Από σήμερα, φιλοξενούμε κι ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στην κεντρική μας σελίδα: Η παιδική ηλικία και τα πρώτα βήματα επί της ατραπού...

Μία κατά βάσιν ψυχολογική, αλλά και μυστικιστική αναφορά στα πρώτα παιδικά χρόνια του ανθρώπου και στη μαθητεία του σε όλα τα επίπεδα ανάπτυξης. Ενδιαφέρουσα προσέγγιση χρήσιμη τόσο σε γονείς, όσο και αναζητητές της δια της αυτογνωσίας εσωτερικής διδασκαλίας.

[LOGOS]

Γεια σας κι απο μένα....πρώτη φορά επισκέπτομαι το σάιτ αυτό καθώς προ ολίγου είδα στο ΕΣΟΤΕΡΙΚΑ την διαφήμιση του.
Το θέμα αυτό πραγματικά είναι πολύ ενδιαφέρον και πολύ βαθύ και το ερώτημα ίσως που γεννιέται είναι αν θα καταφέρουμε την ψυχή να την δούμε σαν ένα βιοχημικό τύπο ή σαν ένα φυλολογίζον αναλυτικό μοντέλο όπως επιχειρεί η ψυχανάλυση.Δεν πιστεύω οτι η απόλυτη αλήθεια μπορεί να προσεγγιστεί απο κάποια απ τις δυο γνωστικές οδούς...τουλάχιστον όχι ακόμα.Καθώς ναι μεν η νευρολογία είναι κλάδος θετικής επιστήμης και η πειραματική οδός μπορεί να πείσει και τον πιο δύσπιστο...αλλά ακόμα αυτή δεν κατάφερε να γνωρίσει ούτε καν το 50% του εγκεφάλου (..γνωρίζω οτι το ποσοστό που έχει ερευνήσει είναι κατα πολύ μικρότερο)..πως λοιπόν να καταφέρει να μιλήσει για μια τόσο σύνθετη εγκεφαλική λειτουργία όπως αυτή της ψυχής ? Και μιλώντας για νευρολογία προφανώς εντάσουμε και την ψυχιατρική η οποία ναι μεν έχει ένα σκέλος βουτηγμένο στην ψυχαναλυτική και ψυχοδυναμική προσέγγιση αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της είναι ψυχοφαρμακολογία...και συνεπώς είναι θετική επιστήμη.Κι αυτή λοιπόν τα δύσκολα τα αντιμετωπίζει με φάρμακα...χωρίς να φέρνει αποτελεσματικές λύσεις .Τέλος έρχεται η εντελώς θεωρητική προσέγγιση των ψυχαναλυτικών σχολών...πόυ επίσης φαίνεται οτι έχουν αναπτύξει περισσότερο μια καλή φιλολογία παρά μια αποτελεσματική φόρμουλα αντιμετώπισης ψυχολογικών προβλημάτων...και οι περισσότερες θεραπείες που προσφέρουν είναι πολύ μακροχρόνιες και με αβέβαιο αποτέλεσμα.
Δεν ξέρω αν ακόμα και απ τη σύνθεση όλων αυτών των προσεγγίσεων μπορεί να προκύψει κάτι.....Ίσως να είμαστε πολύ μακριά ακόμα απ τον δρόμο που θα μας βοηθήσει να λύσουμε αυτόν τον γρίφο που λέγεται ψυχή....

[Αριάδνη]

HI, EVERYBODY.

Συγγνώμη δεν κατάλαβα από την αρχή πως ήμουν στα Αγγλικά.

ΕΥΧΟΜΑΙ σε όλους το 2006 να φέρει συνειδητοποίηση της Ύπαρξης και του Σκοπού είτε μέσω δημοκρατικών διαλόγων, είτε μέσω ανάλυσης των Μυήσεων--Εμπειριών, είτε μέσω Υπέρβασης της Σκέψης....

Βεβαια Υγεία και Χαρά και
Ασφαλώς Αγάπη και Ειρήνη μέσα μας και γύρω μας.

και μια ιστορία του Αρκά

Ο Αγγελος λέει στον ένα από τους δύο ανθρώπους που έχει μαζί του για να τους βοηθήσει στην Αυτογνωσία τους. Γυρίζει και λέει στον ένα των εξ αριστερών του."ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΖΟΥΝ, ΕΖΗΣΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΣΟΥΝ!...ΔΗΛ.ΕΝΑΣ ΚΟΚΚΟΣ ΑΜΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ...

...ΣΚΕΨΟΥ ΤΩΡΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΑΡΟΔΙΚΗ ΣΚΟΝΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΕΝΟΣ ΕΛΑΣΣΟΝΟΣ ΔΟΡΥΦΟΡΟΥ, ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΗΛΙΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟΝ ΓΑΛΑΞΙΑ ΣΑΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΙΣΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΤΩΝ ΓΑΛΑΞΙΩΝ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ!...

....ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΣΟΥ ΠΩ ΤΩΡΑ ΠΟΣΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!...

ΑΓΓΕΛΕ, λέει ο εκ δεξιών του άνθρωπος, ΓΙΑΤΙ ΤΟΥ ΤΑ ΛΕΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ?

ΓΙΑΤΙ, απαντάει ο Άγγελος, ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΑ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΠΙΟ ΣΙΓΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ" ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ?"

Στα πλαίσια της περισυλλογής της πρώτης μέρας του νέου έτους μου φάνηκε χρήσιμο για μένα και σκέφθηκα "ποιός ξέρει μπορεί κι άλλοι να το βρούν χρήσιμο στην Αναζήτησή τους."

ΦΙΛΙΚΑ

[Zadok the priestess]

Καλησπέρα, φιλτάτη Αριάδνη!

Ο νέος χρόνος ήρθε γεμάτος πράγματα, τα οποία ποτέ πριν δεν είχαν υπάρξει!
Τριακόσια εξήντα πέντε φωτεινά πρωινά και άλλα τόσα αστροφώτιστα βράδυα.
Πενήντα δύο εβδομάδες γεμάτες υποσχέσεις.
Δώδεκα μήνες γεμάτοι από υπέροχες δυνατότητες.
Τέσσερεις θαυμάσιες εποχές.
Ένας χρόνος, ο οποίος περιμένει να τον χαρούμε.
Καλή χρονιά!

[Αριάδνη]

Γεια σου, φίλη και αδελφή ιέρεια,

ευχαριστώ για τις αισιόδοξες ευχές σου.Ελπίζω ως ιέρεια κάτι να ξέρεις παραπάνω από τους κοινούς θνητούς και να μην είναι απλώς το τυπικό καθιερωμένο ευχολόγιο.Ό,τι και νάναι, σ,ευχαριστώ.

Το ξέρεις καλά πως τη ΖΩΗ δεν την φοβάμα και πως είμαι αρκετά πραγματίστρια ώστε να ξέρω πως είναι γεμάτη με χαρές και λύπες."ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΔΕΧΟΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΚΑ ΔΕΧΑΤΑ" λέει ο λαός. Ότι και νάρθει, λοιπόν, καλώς νάρθει..ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, και με αυτή την εννοια,μετά τα 18 ΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΓΟΝΕΙΣ? ειτε υιοθετημένους είτε πραγματικούς? Τη ζωή την ζεις κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου ρισκάροντας παίρνοντας την κάθε απόφαση συμβουλευόμενος ΜΟΝΟ τη Συνείδησή σου, τον Θείο Σπινθήρα μέσα σου. Για τους άλλους τα κλουβιά και οι υιοθεσίες.Εμένα μου αρέσει να περπατώ στο τεντωμένο σκοινί και χωρίς χειροκρότημα. ΤΟ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΠΟΛΥ μόνο που είναι δύσκολο να με αντέξει κανείς γιατί αγαπώ τους ανθρώπους όπως τους αξίζει να είναι ,ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ! ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ.

ΣΥΣΚΕΥΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕ .ΔΕΧΕΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΟΉΘΗ ΑΤΟΜΑ που να μιλάνε μόνο όταν έχουν κάτι να πούνε?

και η απάντηση ας είναι ανοικτή, φανερή και όχι στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο.ΝΑΙ Η ΌΧΙ?

ΕΠΙΣΗΣ η θ.αυτή ενότητα έχει 108 απαντήσεις και 1706 αναγνώστες. Αν αργεί στην πορεία της είναι ασφαλώς γιατί οι άνθρωποι θέλουν χρόνο να ολοκληρώσουν την επεξεργασία της σκέψης τους.ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕΣ ΚΙ ΕΣΥ ΕΧΟΥΝ 365 ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΕΝΑΣΤΡΕΣ ΝΥΧΤΕΣ!

Μπορείτε να τους επιτρέψετε να ασκήσουν το δικαίωμα της σκέψης τους εκτός βεβαια κι αν είναι αντίθετο με τους κανονισμούς της ΑΓΟΡΑΣ.- FORUM.

ΘΑΥΜΑΖΩ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΣΟΥ ΣΤΟΥΣ ΗΛ. ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ. Κερδίζεις ΧΡΟΝΟ.

Με όλη μου την ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙΑΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ ΣΟΥ, ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΟΥ, ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΣΟΥ ΚΑΡΔΙΑ . ΣΤΟΧΩ ΞΑΝΑΠΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΟ ΠΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. ΣΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ΩΣ ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΦΙΛΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟ.

Το κείμενο αυτό προέκυψε για να αποφύγω ερμηνείες που θα μπορούσαν,ή μήπως όχι?, να προκύψουν από το κείμενο του Αρκά που μου έστειλες.

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΕΙΔΙΚΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΓΑΠΗ.