Ladyhawk έγραψε:"...Πράγματι θα ήταν οδυνηρό να μπορούσαμε να έχουμε τις μνήμες από προηγούμενες ζωές μας.
Πως θα μπορούσε κανείς να αντέξει να θυμάται καταστάσεις, που σήμερα και μέσα από τον «καινούριο του ρόλο» ενδέχεται να μην τα αποδέχεται καν ?
Επίσης το να είχαμε μνήμες παλιές μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά στα «μαθήματα» που καλούμαστε να πάρουμε. Κάποιοι «ρόλοι» δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν γιατί εμείς οι ίδιοι με το να έχουμε την παλιά μνήμη ζωντανή θα τους καταρρίπταμε..."
Καλή σου ημέρα αγαπημένη Κυρά των Γερακιών...
Με αφορμή το post σου, το οποίο και είναι και συμπέρασμα τόσο της Μόνας Λίζας όσο και της NEHEMAUT (νομίζω) θέλω να παραθέσω το εξής ερώτημα:
Γιατί ΘΑ ήταν οδυνηρό το να ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ τις προηγούμενες σαρκώσεις μας
Και ΠΩΣ προεξοφλούμε ότι ΑΝ γνωρίζαμε (με όλες τις προϋποθέσεις που έχω ήδη παραθέσει ως άποψη - "προβληματισμό") ότι θα αναστέλλονταν τα μαθήματα που ΘΑ λαμβάναμε ΕΑΝ ΔΕΝ γνωρίζαμε
Από την τελευταία σου φράση:"...γιατί εμείς οι ίδιοι με το να έχουμε την παλιά μνήμη ζωντανή θα τους καταρρίπταμε...", μου δίνεις το δικαίωμα να υποθέσω ότι ΑΝ σου δινόταν η δυνατότητα να ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ, θα έκανες μια ΙΔΙΟΤΕΛΗ ΧΡΗΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ
Κέλσος ο Φιλαλήθης