ο βυζαντινός παππούς

[VELISSARIOS]

Η ΠΑΡΕΜΑΒΣΗ ΤΟΥ ADMIN ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΑΚΥΡΗ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ FORUM ΣΤΑ ΛΑΤΙΝΙΚΑ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΕΒΕΙ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙΚΟ Η ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ Ο ΧΛΕΥΑΣΜΟΣ.Κ.RAMOGLOU ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ ΜΕ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΜΟΥ ΑΛΛΩΣΤΕ Η ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΣΑΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ FORUM ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΦΗΜΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥΣ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΦΙΡΜΑΝΙΑ ΖΗΤΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟΣ ΠΑΝΤΩΣ ΜΙΛΑΓΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΦΙΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ.
Υ.Γ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ TRENCAVEL KAI TON PEN ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ RAMOGLOU ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ.

[PEN]

ΑΓΑΠΗΤΕ RAMOGLOU

ΑΣ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ BANNED Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ TRENCAVEL
ΙΣΩΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΙΣΩΣ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ...

ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΑ ΔΕΟΝΤΑ...

[Ramoglou]

Φίλτατε PEN όπως απέδειξα πρόθεση μου δεν ήταν η διαγραφή του μέλους αλλά η πρόκληση συζήτησης. Η διαφωνία είναι εποικοδομητική και πάνω στην ανταλλαγή απόψεων στηρίζετε η εξέλιξη μιας κουβέντας. Αυτή την κουβέντα προσπάθησα να επιτύχω, όπως και έγινε. Ευελπιστώ ότι τα αγαπητά μέλη έχουν την ικανότητα να διακρίνουν τα όρια, του χιούμορ, της παρανόησης και της επιτρεπόμενης παρέμβασης.

Μην ανησυχείς λοιπόν.

Απλά να υπενθυμίσω πως οι κανόνες ενός Forum δεν διέπονται από δημοκρατία με την ευρύτατη έννοια του όρου, μάλλον θα έλεγα ότι διέπονται από τις αρχές που ορίζουν οι δημιουργοί του. Παρακαλώ θερμός λοιπόν να σταματήσουν άμεσα οι υποδείξεις διαχείρισης του χώρου και να επικεντρωθούμε στην συζήτηση μας.

Ευχαριστώ για την κατανόηση.

[TRENCAVEL]

Θα ήταν σοβαρή παράλειψη εκ μέρους μου εάν δεν ανέφερα μεταξύ των στοιχείων που αποδεικνύουν την Ελληνική Συνείδηση των Βυζαντινών ότι και ο τελευταίος Έλλην Αυτοκράτωρ Εθνομάρτυς και 2ος Λεωνίδας Κύρις Κωνσταντίνος ΙΑ΄Πιστός εν Χριστώ(ι) τω(ι) Θεώ(ι) Βασιλεύς και Αυτοκράτωρ Ρωμαίων, στον τελευταίο του λόγο πριν την τελική επίθεση των Τούρκων της 29-5-1453, απευθυνόμενος στους τελευταίους ηρωικούς υπερασπιστές της Βασιλεύουσας και προσπαθώντας να τους εμψυχώσει, αποκαλεί την Κωνσταντινούπολη "καταφύγιο των Χριστιανών, Ελπίδα και Χαρά όλων των Ελλήνων" και τους προτρέπει να παραταχθούν και να πολεμήσουν "σαν απόγονοι των Ελλήνων" και όλοι μαζί φωνάζουν ότι είναι αποφασισμένοι να πεθάνουν "για τον Χριστό και την Πατρίδα"...






TRENCAVEL

[Ramoglou]

Μιάς και έγινε αναφορά στην δημηγορία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ας τη διαβάσουμε όλη.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΗΜΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ

Ευγενέστατοι άρχοντες και εκλαμπρότατοι δήμαρχοι και στρατηγοί και γενναιότατοι συστρατιώται,
σεις γνωρίζετε καλώς ότι έφθασεν η ώρα. Ο αντίπαλος θέλει να φέρη ημάς εις στενόχωρον θέσιν χρησιμοποιών πάσαν πολεμικήν μηχανήν και τέχνην . Θέλει προσέτι να κάμη πόλεμον σφοδρόν και να προκαλέσει συμπλοκήν και σύρραξιν μεγάλην και από ξηράς και από θαλάσσης ... Δια τούτο σας λέγω και σας παρακαλώ , να σταθείτε ανδρείως και με γενναίαν ψυχήν όπως επράξατε πάντοτε μέχρι τώρα πολεμούντες κατά των ενάντιων της πίστεως μας. Παραδίδω εις τας χείρας σας την εκλαμπρότατην και περίφημον αυτήν Πόλιν και πατρίδα μας και Βασιλεύουσαν των πόλεων . Καλώς λοιπόν γνωρίζετε αδελφοί ότι όλοι ανεξαιρέτως οφείλομεν να προτιμήσωμεν να αποθάνωμεν παρά να ζώμεν δια τέσσαρα τινά :
Πρώτον μεν υπέρ της πίστεως ημών και της Θρησκείας .
Δεύτερον υπέρ της Πατρίδος .
Τρίτον υπέρ του Βασιλέως ως εκλεκτού του Κυρίου.
Τέταρτον υπέρ συγγενών και φίλων.
Λοιπόν αδελφοί εάν δι' ένα έκαστον από αυτά χωριστά οφείλομεν να αγωνιζώμεθα μέχρι θανάτου πολύ περισσότερον , όπως βλέπετε σαφώς προκειμένου περί των τεσσάρων ομού τα οποία κινδυνεύομεν να χάσωμεν .Εάν ο θεός δια τα πλημμελήματα τα ιδικά μου, παραχωρήση την νίκην εις τους εχθρούς κινδυνεύομεν προς χάριν της άγιας μας πίστεως την οποίαν μας εδώρησεν ο Χριστός δια του ιδικού Του αίματος . Αυτή είναι το πολυτιμότερον εξ όλων . Διότι και εάν κανείς κερδίση ολόκληρον τον κόσμον χάση δε την ψυχήν του ποιον το όφελος ; Δεύτερον (εάν νικηθώμεν ) θα χάσωμεν την τόσον περίφημον πατρίδα μας και την ελευθερίαν μας. Τρίτον θα χάσωμεν την βασιλείαν .
Τέταρτον δε στερούμεθα των φίλτατων μας τέκνων και συζύγων και συγγενών.
Είναι ήδη πενηνταεπτά ημέραι αφ' ότου ο Σουλτάνος ήλθε και μας απέκλεισε και έκτοτε ήξεραν και νύκτα με πάσαν δύναμιν και μηχανήν δεν έπαυσε να μας πολιορκεί αλλά με την χάριν του παντεπόπτου Χριστού πολλάκις μέχρι τώρα κακώς απεπέμφθη από τα τείχη εντροπιασμένος . Και τώρα πάλιν αδελφοί μη δειλιάσετε. Εάν το τείχος εδώ και εκεί κατεστράφη από τον βομβαρδισμόν όπως βλέπετε κατά το δυνατόν το διωρθώσαμεν πάλιν . Άλλως τε ημείς όλην μας την ελπίδα την έχομεν αναθέσει εις την ακαταμάχητων δόξαν του Θεού . Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις και δυνάμει και πλήθη ημείς δε εν ονόματι Κυρίου του Θεού και σωτήρος ημών πεποίθαμεν όπως επίσης δεύτερον και εις τας χείρας μας και την ρωμαλεότητας μας την οποίαν μας εχάρισεν η θεία δύναμις . Γνωρίζω δε ότι κατά την συνήθειαν των θα επιτεθούν εναντίον μας με βαναυσότητα και έπαρσιν και βίαν δια να μας καταπονήσουν επειδή είμεθα ολίγοι και μας φέρουν ούτως εις δύσκολον θέσιν . Θα έλθουν δε με φωνάς μεγάλας και αναριθμήτους αλαλαγμούς δια να μας φοβήσουν . Τας τοιαύτας ανοησίας των τας γνωρίζετε καλώς και δεν είναι ανάγκη να σας ομιλήσω δι αυτάς . Εντός ολίγου θα τα κάμουν όλα αυτά και πέτρας πολλάς και βέλη και βλήματα ως η άμμος της θαλάσσης θα πετούν επάνω από τας κεφαλάς μας. Ελπίζω όμως ότι με όλα αυτά δεν θα κατορθώσουν να μας βλάψουν διότι σας βλέπω και αγάλλομαι και με τοιαύτας ελπίδας τρέφεται ο λογισμός μου ότι αν και είμεθα πάρα πολύ ολίγοι εν τούτοις όλοι είμεθα επιδέξιοι και εξησκημένοι ταυτοχρόνως δε ρωμαλέοι δυνατοί και γενναιόκαρδοι και καλώς παρασκευασμένοι . Κατά την συμπλοκήν και την σύρραξιν να σκεπάζετε καλά την κεφαλήν σας με την ασπίδα η δε δεξιά η οποία κρατεί την ρομφαίαν ας είναι πάντοτε μακρά. Αι περικεφαλαίαι σας και οι θώρακες και η σιδηρόφρακτος ενδυμασία σας μαζί με τα υπόλοιπα όπλα σας είναι πολύ ικανοποιητικά και κατά την συμποκήν θα είναι πολύ ωφέλιμα . Αυτά οι αντίπαλοι μας ούτε τα μεταχειρίζονται ούτε τα έχουν. Επίσης ημείς ευρισκόμεθα μέσα από τα τείχη και προφυλασσόμεθα εκείνοι όμως έρχονται ακάλυπτοι και προχωρούν με πολύν κόπον .Δι αυτό ω συστρατιώται γίνεσθε έτοιμοι και στερεοί δια τους οικτιρμούς του Θεού και μεγαλόψυχοι .Γνωρίζετε καλώς ότι ο Εμίρης αυτός χωρίς να έχει καμμίαν εύλογον αιτίαν κατέλυσε την φιλίαν την οποίαν είχομεν συμφωνήσει μεταξύ μας και ηθέτησε τους πολλούς του όρκους τους οποίους τους εθεώρησεν ως μηδέν και αιφνιδίως ήλθε και ανήγειρεν ένα φρούριον εις το στενόν του Ασωμάτου δια να είναι εις θέσιν να μας βλάπτει συνεχώς .Τους αγρούς μας τα περιβόλια μας τους κήπους μας και τας κατοικίας μας τα κατέκαυσε . Όσους αδελφούς μας Χριστιανούς εύρεν εκεί τους εθανάτωσε η τους ηχμαλώτισε ...
Αφού λοιπόν αδελφοί ήλθε και μας απέκλεισε ... καθ' εκάστην ζητεί πως να καταπίη και ημάς και την Πόλιν αυτήν την οποία ανήγειρε ο τρισμακάριστος και μέγας εκείνος Βασιλεύς ο Κωνσταντίνος ο οποίος την αφιέρωσεν και την εχάρισεν εις την πάναγνον και υπέραγνον Δέσποινα ημών Θεοτόκον Μαρίαν δια να κυριαρχήσει και να είναι σκέπη και βοηθός της Πατρίδος μας καταφύγιον των Χριστιανών ελπίς και χαρά πάντων των Ελλήνων και καύχημα όλων των κατοίκων της Ανατολής .
Αυτός (δηλαδή ο Μωάμεθ ) θέλει να την υποδουλώση και εκείνην η οποία ήτο κυρία των άλλων πόλεων να την υποβάλει εις τον ζυγόν της δουλείας και τας αγίας εκκλησίας μας όπου επροσκυνείτο η αγία Τριάς και εδοξολογείτο το Πανάγιον Πνεύμα και όπου οι άγγελοι ηκόυοντο να υμνούν τον Θεόν και την ένσαρκον οικονομίαν του Θεού Λόγου θέλει να τας καταστήσει προσκύνημα της ιδικής του πίστεως και του Μωάμεθ και ίσως κατοικητήριον αλόγων και καμήλων . Λοιπόν αδελφοί και συστρατιώται έχετε αυτά κατά νουν διάνα μείνει το μνημοσυνόν σας αιώνιον και η ανάμνησίς σας και η φήμη σας και η ελευθερία σας διατηρηθούν αιωνίως .
( Τέλος αφού προσέθεσεν ολίγα απευθυνόμενος προς τους Ενετούς και τους Λιγουρίτας κατέληξεν ).
"Δεν έχω καιρόν να σας είπω περισσότερα . Μόνον το τεταπεινωμένον σκήπτρον μου αναθέτω εις τας χείρας σας δια να το διαφυλάξετε με ευμένειαν . Σας παρακαλώ δε και αυτό ζητώ επιμόνως από την αγάπην σας ίνα δώσητε την πρέπουσαν υποταγήν εις τους αρχηγούς σας έκαστος αναλόγως του τάγματος του και της υπηρεσίας του . Ας γνωρίζετε λοιπόν τούτο . Και εάν φυλάξετε με όλην σας την καρδία όσα σας παρήγγειλα ελπίζω εις τον Θεόν ότι θα λυτρωθώμεν από την παρούσαν δικαίαν αυτού απειλήν . Εκτός όμως τούτο ο αδαμάντινος στέφανος σας περιμένει εις τους ουρανούς και η μνήμη σας θα μείνει αιώνιος και θα είναι αντάξια εις τον κόσμον αυτόν ."

[PEN]

>QBB<

Μιάς και έγινε αναφορά στην δημηγορία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ας τη διαβάσουμε όλη.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΗΜΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ

Ευγενέστατοι άρχοντες και εκλαμπρότατοι δήμαρχοι και στρατηγοί και γενναιότατοι συστρατιώται,
σεις γνωρίζετε καλώς ότι έφθασεν η ώρα. Ο αντίπαλος θέλει να φέρη ημάς εις στενόχωρον θέσιν χρησιμοποιών πάσαν πολεμικήν μηχανήν και τέχνην . Θέλει προσέτι να κάμη πόλεμον σφοδρόν και να προκαλέσει συμπλοκήν και σύρραξιν μεγάλην και από ξηράς και από θαλάσσης ... Δια τούτο σας λέγω και σας παρακαλώ , να σταθείτε ανδρείως και με γενναίαν ψυχήν όπως επράξατε πάντοτε μέχρι τώρα πολεμούντες κατά των ενάντιων της πίστεως μας. Παραδίδω εις τας χείρας σας την εκλαμπρότατην και περίφημον αυτήν Πόλιν και πατρίδα μας και Βασιλεύουσαν των πόλεων . Καλώς λοιπόν γνωρίζετε αδελφοί ότι όλοι ανεξαιρέτως οφείλομεν να προτιμήσωμεν να αποθάνωμεν παρά να ζώμεν δια τέσσαρα τινά :
Πρώτον μεν υπέρ της πίστεως ημών και της Θρησκείας .
Δεύτερον υπέρ της Πατρίδος .
Τρίτον υπέρ του Βασιλέως ως εκλεκτού του Κυρίου.
Τέταρτον υπέρ συγγενών και φίλων.
Λοιπόν αδελφοί εάν δι' ένα έκαστον από αυτά χωριστά οφείλομεν να αγωνιζώμεθα μέχρι θανάτου πολύ περισσότερον , όπως βλέπετε σαφώς προκειμένου περί των τεσσάρων ομού τα οποία κινδυνεύομεν να χάσωμεν .Εάν ο θεός δια τα πλημμελήματα τα ιδικά μου, παραχωρήση την νίκην εις τους εχθρούς κινδυνεύομεν προς χάριν της άγιας μας πίστεως την οποίαν μας εδώρησεν ο Χριστός δια του ιδικού Του αίματος . Αυτή είναι το πολυτιμότερον εξ όλων . Διότι και εάν κανείς κερδίση ολόκληρον τον κόσμον χάση δε την ψυχήν του ποιον το όφελος ; Δεύτερον (εάν νικηθώμεν ) θα χάσωμεν την τόσον περίφημον πατρίδα μας και την ελευθερίαν μας. Τρίτον θα χάσωμεν την βασιλείαν .
Τέταρτον δε στερούμεθα των φίλτατων μας τέκνων και συζύγων και συγγενών.
Είναι ήδη πενηνταεπτά ημέραι αφ' ότου ο Σουλτάνος ήλθε και μας απέκλεισε και έκτοτε ήξεραν και νύκτα με πάσαν δύναμιν και μηχανήν δεν έπαυσε να μας πολιορκεί αλλά με την χάριν του παντεπόπτου Χριστού πολλάκις μέχρι τώρα κακώς απεπέμφθη από τα τείχη εντροπιασμένος . Και τώρα πάλιν αδελφοί μη δειλιάσετε. Εάν το τείχος εδώ και εκεί κατεστράφη από τον βομβαρδισμόν όπως βλέπετε κατά το δυνατόν το διωρθώσαμεν πάλιν . Άλλως τε ημείς όλην μας την ελπίδα την έχομεν αναθέσει εις την ακαταμάχητων δόξαν του Θεού . Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις και δυνάμει και πλήθη ημείς δε εν ονόματι Κυρίου του Θεού και σωτήρος ημών πεποίθαμεν όπως επίσης δεύτερον και εις τας χείρας μας και την ρωμαλεότητας μας την οποίαν μας εχάρισεν η θεία δύναμις . Γνωρίζω δε ότι κατά την συνήθειαν των θα επιτεθούν εναντίον μας με βαναυσότητα και έπαρσιν και βίαν δια να μας καταπονήσουν επειδή είμεθα ολίγοι και μας φέρουν ούτως εις δύσκολον θέσιν . Θα έλθουν δε με φωνάς μεγάλας και αναριθμήτους αλαλαγμούς δια να μας φοβήσουν . Τας τοιαύτας ανοησίας των τας γνωρίζετε καλώς και δεν είναι ανάγκη να σας ομιλήσω δι αυτάς . Εντός ολίγου θα τα κάμουν όλα αυτά και πέτρας πολλάς και βέλη και βλήματα ως η άμμος της θαλάσσης θα πετούν επάνω από τας κεφαλάς μας. Ελπίζω όμως ότι με όλα αυτά δεν θα κατορθώσουν να μας βλάψουν διότι σας βλέπω και αγάλλομαι και με τοιαύτας ελπίδας τρέφεται ο λογισμός μου ότι αν και είμεθα πάρα πολύ ολίγοι εν τούτοις όλοι είμεθα επιδέξιοι και εξησκημένοι ταυτοχρόνως δε ρωμαλέοι δυνατοί και γενναιόκαρδοι και καλώς παρασκευασμένοι . Κατά την συμπλοκήν και την σύρραξιν να σκεπάζετε καλά την κεφαλήν σας με την ασπίδα η δε δεξιά η οποία κρατεί την ρομφαίαν ας είναι πάντοτε μακρά. Αι περικεφαλαίαι σας και οι θώρακες και η σιδηρόφρακτος ενδυμασία σας μαζί με τα υπόλοιπα όπλα σας είναι πολύ ικανοποιητικά και κατά την συμποκήν θα είναι πολύ ωφέλιμα . Αυτά οι αντίπαλοι μας ούτε τα μεταχειρίζονται ούτε τα έχουν. Επίσης ημείς ευρισκόμεθα μέσα από τα τείχη και προφυλασσόμεθα εκείνοι όμως έρχονται ακάλυπτοι και προχωρούν με πολύν κόπον .Δι αυτό ω συστρατιώται γίνεσθε έτοιμοι και στερεοί δια τους οικτιρμούς του Θεού και μεγαλόψυχοι .Γνωρίζετε καλώς ότι ο Εμίρης αυτός χωρίς να έχει καμμίαν εύλογον αιτίαν κατέλυσε την φιλίαν την οποίαν είχομεν συμφωνήσει μεταξύ μας και ηθέτησε τους πολλούς του όρκους τους οποίους τους εθεώρησεν ως μηδέν και αιφνιδίως ήλθε και ανήγειρεν ένα φρούριον εις το στενόν του Ασωμάτου δια να είναι εις θέσιν να μας βλάπτει συνεχώς .Τους αγρούς μας τα περιβόλια μας τους κήπους μας και τας κατοικίας μας τα κατέκαυσε . Όσους αδελφούς μας Χριστιανούς εύρεν εκεί τους εθανάτωσε η τους ηχμαλώτισε ...
Αφού λοιπόν αδελφοί ήλθε και μας απέκλεισε ... καθ' εκάστην ζητεί πως να καταπίη και ημάς και την Πόλιν αυτήν την οποία ανήγειρε ο τρισμακάριστος και μέγας εκείνος Βασιλεύς ο Κωνσταντίνος ο οποίος την αφιέρωσεν και την εχάρισεν εις την πάναγνον και υπέραγνον Δέσποινα ημών Θεοτόκον Μαρίαν δια να κυριαρχήσει και να είναι σκέπη και βοηθός της Πατρίδος μας καταφύγιον των Χριστιανών ελπίς και χαρά πάντων των Ελλήνων και καύχημα όλων των κατοίκων της Ανατολής .

κοιταχτε που θα τα βρουν στο τέλος ο ramoglou και ο trencavel.
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΗΓΟΡΙΑΣ ΑΥΤΗΣ,-.--

[PEN]

>QBB<

Μιάς και έγινε αναφορά στην δημηγορία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ας τη διαβάσουμε όλη.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΗΜΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ

να ρωτήσω από που είναι η πηγή σου;

[Ramoglou]

Για να έχουμε μια εικόνα του χάρτη του Βυζαντίου.


Byzantium's last four hundred years. The yellow areas were lost in the late 11th century, the green areas were lost in the 12th and 13th centuries, and the purple areas were lost in the 14th century. The remaining bits and pieces (black) were taken by the Ottoman Turks, culminating with the capture of Constantinople in 1453.

Απ' ότι βλέπετε μόνο η Πόλη και ο Μυστράς είχαν απομείνει.

[Ramoglou]

>QBB<

>|<>QBB<

Μιάς και έγινε αναφορά στην δημηγορία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου ας τη διαβάσουμε όλη.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΗΜΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ

να ρωτήσω από που είναι η πηγή σου;

Αν και με έβαλες να ψάχνω απο πού ακριβώς είχα κατεβάσει σε μορφή word το κείμενο εν τέλει το βρήκα !

Εδώ είναι αυτό που ζητάς ...
http://www.freehellenes.org/keimena/k_p ... ologos.htm

[Ramoglou]

Ας δούμε όμως και μερικά ακόμα ιστορικά δεδομένα για την Λακωνία και πως τελικά έγινε το Δεσποτάτο του Μυστρά.

Μεσαίωνας

Αυτή την περίοδο η Λακωνία είναι απλώς μία μικρή, αγροτική περιοχή χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Το 586 μ.Χ. κατά τη διάρκεια μίας σλαβικής επιδρομής οι τελευταίοι κάτοικοι της Σπάρτης θα την εγκαταλείψουν για μία πιο ασφαλή τοποθεσία, την Μονεμβασία.

Εκείνη την περίοδο αρκετοί Σλάβοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή. Η κεντρική εξουσία της Κωνσταντινούπολης δεν έδινε μεγάλη σημασία σε μία μικρή περιοχή του θέματος Πελοποννήσου και κάποιες σλαβικές φυλές στα ορεινά κατάφεραν να παραμείνουν ανεξέλεγκτες μέχρι την έλευση των Φράγκων.

Περίπου στα 970,και μέχρι το θανατό του,έδρασε στην περιοχή ο όσιος Νίκων ο Μετανοείτε. Το 1205 με την άφιξη στην περιοχή των σταυροφόρων της Δ' Σταυροφορίας πολλοί τοπικοί άρχοντες, που είχαν ανεξαρτητοποιθεί από την Κωνσταντινούπολη καιρό πριν, συντάχθηκαν με τους Φράγκους ενώ άλλοι τους αντιστάθηκαν. Αυτή την εποχή στην τοποθεσία της αρχαίας Σπάρτης υπάρχει η κωμόπολη Λακεδαίμονα,και στην περιοχή δεν υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος από την Κωνσταντινούπολη, αλλά τις τύχες του τόπου καθορίζει μία τοπική αρχοντική οικογένεια, οι Χαμάρετοι.

Η Λακωνία αντιστάθηκε στους Φράγκους μέχρι τα μέσα της δεκαετίας 1230-40 ενώ η Μονεμβασία συνθηκολόγησε μετά από τρίχρονη πολιορκία (1246-49). Το 1249 ο Γουλιέλμος Β' Βιλλαρδουίνος έκτισε ένα κάστρο πάνω σε μία βουνοκορφή του Ταϋγέτου, τον Μυστρά. Ο Βιλλαρδουίνος αιχμαλωτίστηκε το 1259 στην μάχη της Πελαγονίας από τους Βυζαντινούς και για να αφεθεί ελεύθερος αναγκάστηκε να τους παραδόσει 3 κάστρα, μέσα σ'αυτά και τον Μυστρά.

Οι Βυζαντινοί ίδρυσαν το Δεσποτάτο του Μυστρά, με έδρα τον Μυστρά και χρησιμοποίησαν τη Λακωνία ως βάση για την ανακατάληψη της Πελοποννήσου. Η Πελοπόννησος τελικά περιήλθε στην εξουσία τους (εκτός από λίγα κάστρα) το 1430, αλλά το 1460 υποτάχθηκε τελικά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Το δεσποτάτο του Μυστρά αποτέλεσε μία ημιαυτόνομη περιοχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στην Πελοπόννησο και διέγραψε τη δική του πορεία από το 1262 ως το 1460 που καταλύθηκε από τον Μωάμεθ Β'.


Ιστορία

Το 1249, ο Γουλιέλμος Β' Βιλλαρδουίνος κατασκεύασε ένα κάστρο σε μία βουνοκορφή του Ταϋγέτου, τον Μυστρά, με σκοπό την υποταγή των ορεινών Τσακώνων και Μηλιγγών.Το κάστρο αυτό ήταν μία βάση μέσα στη Λακωνία όπου ακόμη δρούσαν τοπικά κινήματα κατά των Φράγκων.Η φιλοδοξία του Γουλιέλμου δεν περιοριζόταν στην Πελοπόννησο αλλά είχε βλέψεις και πιο μακριά.

Το 1259 συμμάχησε με το Δεσποτάτο της Ηπείρου και άλλους μικροηγεμόνες της κεντρικής Ελλάδας, καθώς και με τον Μανφρέδο της Σικελίας με σκοπό να σταματήσουν την Αυτοκρατορία της Νίκαιας που μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης ήταν η ισχυρότερη δύναμη στη βόρειο Ελλάδα και είχε επικίνδυνες βλέψεις στην Κωνσταντινούπολη.

Τον ίδιο χρόνο στην μάχη της Πελαγονίας ο συνασπισμός αυτός συγκρούστηκε με τις δυνάμεις του Μιχαήλ Ή Παλαιολόγου αλλά οι σύμμαχοι ηττήθηκαν.Ο Γουλιέλμος για να γλιτώσει κρύφτηκε σε ένα θάμνο αλλά γρήγορα τον ανακάλυψαν και τον αιχμαλώτισαν.Το 1262 όταν ήδη οι Νικαιάτες είχαν ανακαταλάβει την Κωνσταντινούπολη ο Γουλιέλμος Βιλλαρδουίνος έκανε συμφωνία με τον Μιχαήλ για την απελευθέρωσή του.Θα έμενε ελεύθερος αν του παρέδιδε τρία κάστρα στο νότο της Πελοποννήσου, τα κάστρα του Μυστρά, της Μονεμβασιάς,και της Μεγάλης Μάνης.

Αυτός ήταν και ο πυρήνας του Δεσποτάτου του Μυστρά. Από το 1262 το κάστρο του Μυστρά έγινε έδρα ενός διοικητή με ετήσια θητεία, ενώ από το 1308 η θητεία των διοικητών επεκτάθηκε και πολλοί από αυτούς ήταν μόνιμοι.Εν τω μεταξύ γύρω από τον Μυστρά συγκεντρώνονταν πολλοί κάτοικοι από τη γύρω περιοχή για περισσότερη ασφάλεια και σύντομα χτίστηκαν και νέα τείχη για να συμπεριλάβουν τα καινούρια σπίτια του Μυστρά.

Το 1263 οι Βυζαντινοί προσέλαβαν 1.500 Τούρκους μισθοφόρους από την Μικρά Ασία τους οποίους έστειλαν στην Πελοπόννησο για τον πόλεμο με τους Φράγκους.Τον ίδιο χρόνο οι Βυζαντινοί θα καταφέρουν να καταλάβουν τη Σπάρτη και τη βαρωνία του Γερακιού μαζί με την περιοχή της Τσακωνιάς.Θα ξεκινήσουν επιδρομές στην υπόλοιπη Πελοπόννησο αλλά το 1264 οι Τούρκοι μισθοφόροι θα αυτομολήσουν στους Φράγκους και στην μάχη στο Μακρυπλάγι οι Βυζαντινοί θα ηττηθούν. Καθώς ο καιρός περνούσε, ολόκληρη η Πελοπόννησος μετατρεπόταν σε ένα μεγάλο πεδίο μαχών.Παρά τη Φραγκική αντίδραση,οι Βυζαντινοί μέχρι το 1320 καταφέρνουν να καταλάβουν τα κάστρα της Άκοβας, της Καρύταινας, του Πολύφεγγου και του Αγίου Γεωργίου και το 1330 καταλαμβάνουν τα Καλάβρυτα.

Το 1349 ο Ιωάννης ΣΤ' Κατακουζηνός έστειλε το δευτερότοκό γιο του, Μανουήλ στην Πελοπόννησο. Αυτός ήταν ο πρώτος δεσπότης του Μιστρά(1348-1380). Στην εποχή του παρουσιάζεται για πρώτη φορά άνθηση στις τέχνες, και είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι το έργο του Μανουήλ στον Μιστρά έφερε έναν αέρα ανανέωσης στην περιοχή.Το 1380 που θα πεθάνει θα τον διαδεχθεί ο αδελφός του, Ματθαίος και έπειτα ο Δημήτριος(1383-1384). Στη συνέχεια όλοι οι δεσπότες θα ανήκουν στην οικογένεια των Παλαιολόγων, με πρώτο το Θεόδωρο Α'(1384-1407), αδελφό του αυτοκράτορα Μανουήλ Β' Παλαιολόγου, και μετά από αυτόν το Θεόδωρο Β'(1407-1443), δευτερότοκο γιο του Μανουήλ Β'. Το Θεόδωρο Β' διαδέχθηκε ο αδελφός του Κωνσταντίνος(1443-1449),και αυτόν οι αδελφοί του Θωμάς και Δημήτριος μέχρι το 1460.

Αυτήν την εποχή το δεσποτάτο εξουσιάζει σχεδόν όλη την Πελοπόννησο. Μέχρι το 1390, εξουσιάζουν Μεσσηνία,Αργολίδα και Κορινθία. Το 1388 οι Βενετοί θα καταλάβουν το Ναύπλιο. Παράλληλα, οι Τούρκοι πλησιάζουν την Πελοπόννησο και ξεκινούν και προς τα εκεί επιδρομές από το 1387. Το 1395 περίπου δέκα χιλιάδες Αλβανοί, μαζί με τις οικογένειες και τα κοπάδια τους φτάνουν στην Κορινθία και παίρνουν άδεια από το δεσπότη να εγκατασταθούν σε διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου που ο πληθυσμός είχε ελαττωθεί.

Το 1397 πραγματοποιήθηκε μία φοβερή επιδρομή των Τούρκων στην Πελοπόννησο υπό τον Εβρενός Μπέη.Το Άργος καταστράφηκε ολοκληρωτικά και ερημώθηκε, ενώ οι 30.000 κάτοικοί του που κατάφεραν να επιζήσουν σύρθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.Λίγες μέρες αργότερα ο στρατός του Θεόδωρου Α' ηττήθηκε κοντά στο Λεοντάρι. Το 1400 η Κόρινθος πωλείται στους Ιωαννίτες Ιππότες από το Θεόδωρο, οι οποίοι παρέμειναν εκεί μόλις μέχρι το 1404.

Επίσης το 1400 ο Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων,ένας υπέρμαχος του πλατωνισμού και οραματιστής του νέου ελληνισμού, ιδρύει στον Μιστρά φιλοσοφική σχολή.Ο Πλήθων στα επόμενα χρόνια βλέποντας την κρίση στην οποία περιέρχεται το δεσποτάτο προτείνει ριζοσπαστικά μέτρα, όπως τη δημιουργία μόνιμου στρατού από Έλληνες και όχι από μισθοφόρους,τον χωρισμό των κατοίκων σε στρατιώτες(και μη φορολογούμενους), και σε φορολογούμενους(χωρίς την υποχρέωση στράτευσης),τη διαμόρφωση ισχυρής συγκεντρωτικής εξουσίας,να γίνει κοινή περιουσία όλη η καλλιεργήσιμη γη, και όποιος ήθελε να καλλιεργεί χέρσα γη να το κάνει ελεύθερα, με το 1/3 της παραγωγής να πηγαίνει σε κοινό ταμείο. Οι προτάσεις του όμως αυτές αγνοήθηκαν.

Το 1415 ο Μανουήλ Β' κατάφερε να ανακατασκευάσει το Εξαμίλλιον τείχος κατά μήκος του Ισθμού για την καλύτερη προστασία της Πελοποννήσου,αλλά για να το καταφέρει αυτό αναγκάστηκε να επιβάλει ειδικούς φόρους στους Πελοποννησίους,πράγμα που οδήγησε πολλούς άρχοντες σε επανάσταση η οποία συνετρίβη από τον Μανουήλ σε μάχη κοντά στην Καλαμάτα.Η κατασκευή του Εξαμιλλίου όμως δεν κατάφερε να εμποδίσει τον Τουραχάν(ή Τουρχάν) Μπέη να επιδράμει στην Πελοπόννησο ξανά το 1423. Το 1417-18 οι Βυζαντινοί καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της Ηλείας.Το 1427 ο Βυζαντινός στόλος καταφέρνει να νικήσει σε ναυμαχία στα νησάκια Εχινάδες,στην είσοδο του Πατραϊκού κόλπου, τον Κάρολο Τόκκο,έναν Ιταλό τοπάρχη της περιοχής του Ιονίου, και λίγο αργότερα οι Βυζαντινοί καταλαμβάνουν τη Γλαρέντζα στην Ηλεία.

Το 1429 0 Κωνσταντίνος Παλαιολόγος καταλαμβάνει και την Πάτρα μετά από πολιορκία. Εκτός από την Μεθώνη, την Κορώνη και το Ναύπλιο που είναι στα χέρια των Ενετών, ολόκληρη η υπόλοιπη Πελοπόννησος είναι στα χέρια των Ελλήνων με το Θεόδωρο να εξουσιάζει τον Μιστρά,το Θωμά τη Γλαρέντζα, και τον Κωνσταντίνο τα Καλάβρυτα.Ο Κωνσταντίνος έφυγε από την Πελοπόννησο το 1437 αλλά ξαναγύρισε το 1443 ως δεσπότης του Μιστρά στη θέση του αδερφού του Θεόδωρου Β',και ξαναέχτισε το Εξαμίλλιον που είχε καταστραφεί πάλι το 1423.Το 1444 ο Κωνσταντίνος και ο Θωμάς εισβάλουν στη Στερεά Ελλάδα, και κυριεύουν την Αθήνα και τη Βοιωτία αναγκάζοντας το δούκα της Αθήνας, Νέριο Β' Ατζαγιόλι, να τους καταβάλλει ετήσιο φόρο.

Ο Κωνσταντίνος,σύμφωνα με τις υποσχέσεις του στη σύνοδο Φλωρεντίας-Φερράρας,συνεχίζει πιο βόρεια γνωρίζοντας ότι οι Τούρκοι έπρεπε να αντιμετωπίσουν τους σταυροφόρους στη Βάρνα, περνά τα Άγραφα,ενώνεται με τους Βλάχους της Πίνδου και εισβάλλει στη Θεσσαλία.Στη συνέχεια στράφηκε στη Φωκίδα και κατέλαβε το Γαλαξείδι, το Λιδωρίκι και τη Βυτρινίτσα. Φωκίδα Το 1444 οι σταυροφόροι ηττήθηκαν ολοκληρωτικά στη Βάρνα, και αργότερα βενετικά πλοία μετέφεραν επί πληρωμή 60.000 Τούρκους στρατιώτες από την Μικρά Ασία στην Ευρώπη χωρίς καν να προσπαθήσει ο Βυζαντινός στόλος από την Κωνσταντινούπολη να τους εμποδίσει.

Ο Κωνσταντίνος αναγκάστηκε το 1446 να υποχωρήσει στο Εξαμίλλιον αλλά δεν καταφέρνει μαζί με το Θωμά να τους εμποδίσει και οι Τούρκοι εισβάλλουν εκ νέου και λεηλατούν την Πελοπόννησο.Ο σουλτάνος έφτασε ως την Πάτρα, ενώ ο Τουρχάν κατευθύνθηκε στο Μυστρά.Το δεσποτάτο αναγκάστηκε να γίνει φόρου υποτελές στους Τούρκους και όλες οι προσωρινές κατακτήσεις του Κωνσταντίνου εγκαταλήφθηκαν.Αυτές ήταν οι τελευταίες βυζαντινές νίκες. Το 1449 ο Κωνσταντίνος στέφθηκε αυτοκράτορας στο Μυστρά στη θέση του αποθανόντος αδελφού του, Ιωάννη, και έφυγε για την Κωνσταντινούπολη.Στη θέση του έμεινε ο αδελφός του ο Δημήτριος,ο οποίος δεν κατάφερε ποτέ να ομονοήσει με τον άλλο τους αδελφό, Θωμά, που είχε υπό την εξουσία του τη βορειοδυτική Πελοπόννησο.Μάλιστα ο Θωμάς ήταν δυτικόφιλος,ενώ ο Δημήτριος τουρκόφιλος. Οι τουρκικές επιδρομές συνεχίστηκαν αμείωτες τα επόμενα χρόνια καθώς ο Μωάμεθ ήθελε να εμποδίσει αυτούς τους δύο από το να στείλουν βοήθεια στην αποκλεισμένη Κωνσταντινούπολη. Όμως ήταν και οι δύο απασχολημένοι με τις μεταξύ τους έριδες και δεν επρόκειτο να ομονοήσουν ποτέ.Με αφορμή μία μεγάλη τουρκική επιδρομή ξέσπασε εξέγερση Ελλήνων και Αλβανών υπό τον Μανουήλ Κατακουζηνό ή Γκιν Κατακουζηνό για τους Αλβανούς, η οποία έληξε άδοξα με την επέμβαση του Τουρχάν Μπέη.

Ο Τουρχάν Μπέης μάλιστα πριν φύγει από την Πελοπόννησο συμβούλευσε τα δύο αδέλφια να ειρηνεύσουν.Μετά την Άλωση και ενώ τα δύο αδέλφια συνέχιζαν να συγκρούονται μεταξύ τους οι Τούρκοι κατέλαβαν την Πάτρα το 1458 και το 1460 ο Δημήτριος παρέδωσε αμαχητί τον Μυστρά στον Μωάμεθ θέτοντας τέλος στο δεσποτάτο. Ο Θωμάς έφυγε στην Ιταλία με την κάρα του Αγίου Ανδρέα, ενώ ο Δημήτριος ακολούθησε τον Μωάμεθ υπό περιορισμό για το υπόλοιπο της ζωής του. Η τελευταία αντίσταση έμελε να δοθεί από άσημους τοπάρχες,όπως ο Κωνσταντίνος Γραίτζας Παλαιολόγος που άντεξε στο Σαλμένικο,κοντά στην Πάτρα ως το 1461 και ο Κροκόδειλος Κλαδάς που συνέχισε να πολεμά τους Τούρκους στην Μάνη και στην Ήπειρο ως το θάνατό του, το 1491.

Η προσφορά του δεσποτάτου στον ελληνισμό ήταν ότι αποτέλεσε ένα έδαφος για την τελευταία αναλαμπή του μεσαιωνικού ελληνισμού και την πνευματική και καλλιτεχνική αναζήτηση του. Σήμερα πολλές εκκλησίες και μοναστήρια σώζονται από εκείνη την περίοδο στον Μυστρά,όπως και το παλάτι των δεσποτών που για αρκετό καιρό αναστηλωνόταν.

πηγή : http://a52d8f7eb787e6d05f63ae59fa5875e5.el.ogarnij.pl/

[TRENCAVEL]

Χωρίς - ελπίζω - να θεωρηθεί αντιπαράθεση, θα πρέπει να επισημάνω ότι στο κείμενο της τελευταίας δημηγορίας του Παλαιολόγου που παρατίθεται, η σύνταξη είναι διαφορετική σε ένα τουλάχιστον επίμαχο σημείο κατόπιν αντιπαραβολής με τις δικές μου περίπου 4-5 διαφορετικές πηγές του ιδίου κειμένου.

Ενδεικτικά στο βιβλίο "Η Πόλις Εάλω" των αυτοπτών μαρτύρων Γεωργίου (Σ)Φραντζή και Νικολό Μπαρμπαρό, από εκδόσεις Λιβάνη, αναφέρεται συγκεκριμένα ότι:

"...την Πόλη που έχτισε ο αείμνηστος Μεγάλος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, ο οποίος την αφιέρωσε στην Παναγία Δέσποινα Θεοτόκο και αειπαρθένο Μαρία, εκφράζοντας την ευχή να την έχουμε πάντα βοηθό και προστάτη της Πατρίδας μας, που αποτελεί (ενν. η Πατρίδα μας) καταφύγιο των Χριστιανών, Ελπίδα και Χαρά των Ελλήνων και καύχημα όλου του κόσμου..."

Με απλά λόγια ο Παλαιολόγος ταυτίζει την Κωνσταντινούπολη που εκείνη την στιγμή ήταν ό, τι είχε απομείνει από την Αυτοκρατορία της Ρωμανίας με την Πατρίδα των πολιορκουμένων, που ήταν η Πατρίδα των Ελλήνων, δηλ. η Ελλάς και εύχεται την προστασία της Θεοτόκου επειδή η Πατρίδα των Ελλήνων, ως Θεοσκεπές κράτος, αποτελεί καταφύγιο των Χριστιανών!!!...

Επίσης έχουν παραληφθεί και άλλες παράγραφοι που περιέχονται στο πρωτότυπο κείμενο το οποίο αναφέρεται αυτούσιο στο βιβλίο του Καθηγητού Βυζαντινής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Νικολάου Τωμαδάκη με θέμα "Περί Αλώσεως της Κων/λεως 1453" από εκδόσεις "Πουρνάρα", όπως π.χ. η παράγραφος που αναφέρει το παράδειγμα με τους ελέφαντες των Καρχηδονίων κλπ.

Μια από αυτές είναι πολύ επίμαχη επειδή λέει ο Παλαιολόγος προς τους πολιορκούμενους ηρωικούς συμπολεμιστές του προκειμένου να τους εμψυχώσει τα εξής:

"Οι εχθροί μας είναι χειρότεροι κι από ζώα...Φανταστείτε ότι έχετε βγεί για κυνήγι αγριοχοίρων και δώστε στους απίστους να καταλάβουν ότι δεν έχουν απέναντί τους ζώα χωρίς λογική, αλλά τους απογόνους των Ελλήνων...που εξουσιάζουν τα ζώα...".

Με απλά λόγια ο Παλαιολόγος επειδή θεωρεί τους πολιορκουμένους συμπολεμιστές του ως απογόνους των Ελλήνων, οι οποίοι κατάγονται από τους Έλληνες, τους υπενθυμίζει αυτήν ακριβώς την καταγωγή τους, για να τους "αγγίξει" συναισθηματικά και στο φιλότιμο και να τονώσει έτσι το ηθικό τους.

Αποδεικνύεται επομένως ότι οι πολιορκούμενοι είχαν απόλυτη συνείδηση ότι είναι Έλληνες!!!...

Μια άλλη επίμαχη παράγραφος που παραλήφθηκε είναι ότι όλοι συγκινημένοι απάντησαν με μια φωνή: "Ας πεθάνουμε όλοι για την Πίστη του Χριστού και την Πατρίδα μας", η οποία σύμφωνα με τα προεκτεθέντα θεωρούσαν ότι είναι η Ελλάδα έστω και με την κρατική μορφή του παραπαίοντος τελευταίου ελευθέρου τμήματος της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας.




TRENCAVEL

[Ramoglou]

Αγαπητέ TRENCAVEL, η παράθεση στοιχείων δεν αποτελεί αντιπαράθεση, το κείμενο το οποίο παρέθεσα το είχα βρει καταχωρημένο στο internet πρίν από δύο περίπου χρόνια, ψάχνοντας κάποια θέματα που αφορούσαν το Βυζάντιο. Συναινώ στα όσα αναφέρεις περί του Γεωργίου (Σ)Φραντζή και τα όσα αυτός αναφέρει στο προαναφερόμενο βιβλίο.

Στο μόνο που πάντα η άποψη μας θα διαφέρει είναι στην οπτική σου περί Ελλάδος.
Αποστρεφόμουν πάντοτε τις νοητικές ακροβασίες και τα παχιά τα λόγια, ως εκ τούτου, νομίζω πως εύκολα γίνεται κατανοητό το ότι η δική σου άποψη με την δική μου πάνω σ’ αυτό το θέμα δεν θα συμπέσουν ποτέ.

Για παράδειγμα θα μπορούσα να σε ρωτήσω «Γιατί ο Αυτοκράτωρ δεν ονόμασε την Ανατολική Ρωμαική Αυτοκρατορία Ελλάδα ;», μάλλον δύσκολο ερώτημα και δύσκολη απάντηση, διότι (και το ξαναλέω) αλλιώς βλέπουμε τα πράγματα σήμερα και αλλιώς ήταν τότε.

[TRENCAVEL]

Στο μόνο που πάντα η άποψη μας θα διαφέρει είναι στην οπτική σου περί Ελλάδος.
Αποστρεφόμουν πάντοτε τις νοητικές ακροβασίες και τα παχιά τα λόγια, ως εκ τούτου, νομίζω πως εύκολα γίνεται κατανοητό το ότι η δική σου άποψη με την δική μου πάνω σ’ αυτό το θέμα δεν θα συμπέσουν ποτέ.

Ποτέ μη λες ποτέ!

Απλώς κάνε λίγη υπομονή και θα διαπιστώσεις από τα επόμενα μηνύματά μου ότι η ιστορία μας σε πολλές περιπτώσεις γραφόταν από τελείως διαφορετικά πρόσωπα και για εντελώς διαφορετικούς λόγους από αυτούς που μας έπεισαν τελικά ότι μας βολεύει να πιστεύουμε...

Σαν πρόγευση και μιας και πλησιάζει η Εθνική μας Επέτειος της Επαναστάσεως της 25-3-1821, σου θέτω υπό τύπον κουΐζ τα εξής ερωτήματα:

1) Οι 800 περίπου Ελληνικές επαναστάσεις κατά των Τούρκων που μεσολάβησαν από την άλωση της Βασιλεύουσας μέχρι και την επανάσταση του 1821 από ποιούς φαντάζεσαι ότι οργανώθηκαν, ποιοί φαντάζεσαι ότι ήταν οι περισσότεροι από τους ηγέτες τους και κυρίως από που κατάγονταν (εδώ σε θέλω)?

2) Ποιά ονόματα λες ότι αναφέρει ο εκ των κορυφαίων Βυζαντινολόγων μας Κων/νος Σάθας στο σύγγραμμά του "Τουρκοκρατούμενη Ελλάς 1453-1821" από εκδόσεις "Καμαρινόπουλου" ανάμεσα στους καταλόγους των ηγετών των Ελληνικών Επαναστατικών Κινημάτων επί τουρκοκρατίας?

Παρεμπιπτόντως γεννάται το ερώτημα γιατί δεν επανεκδίδονται και δεν κυκλοφορούν πια τα προ πολλού εξαντλημένα βιβλία του?

Τι φοβούνται? Μπας και ξυπνήσει ο κόσμος και καταλάβει ποιοί αγωνίστηκαν για την απελευθέρωσή μας και από που κατάγονταν?

3) Ποιός ηγήθηκε της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821 (αυτό είναι εύκολο), ποιός ήταν o Αρχηγός της Αόρατης Αρχής της Φιλικής Εταρείας (κι αυτό είναι εύκολο), σε τι ορκίστηκε (σχετικά εύκολο), σε ποιόν βαθμό μυήθηκε (κι αυτό σχετικά εύκολο), ποιό αξίωμα έφερε ως Αρχηγός της Φ.Ε. (κι αυτό εύκολο), τι σήμαινε αυτό το Αξίωμα και από που προέρχεται (εδώ σε θέλω), ποιό ήταν το πραγματικό του επίθετο και από που καταγόταν (εδώ θα σε παραδεχθώ) και κυρίως γιατί ηγήθηκε της Φ.Ε. και της Ελληνικής Επαναστάσεως του '21 σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα (εδώ κι αν σε θέλω)?

4) Ποιός ήταν ο Φιλικός εκείνος Στρατηγός και μετέπειτα Πρωθυπουργός που ηγήθηκε του Ελληνικού Επαναστατικού Στρατού και έδωσε την πρώτη επίσημη και μάλιστα νικηφόρα μάχη μετά την ύψωση του Λαβάρου στην Αγία Λαύρα, συμμετέχοντας - παρά τα υψηλά αξιώματα που κατείχε - από την πρώτη γραμμή σε όλες ανεξαιρέτως τις μάχες του Αγώνα (σχετικά εύκολο)?

Από που καταγόταν (εδώ σε θέλω)?

Ποιά απίστευτα συμβολική ημερομηνία διάλεξε για να δώσει την πρώτη και μάλιστα νικηφόρα, μάχη του Αγώνα στην οποία διακρίθηκε για τον ηρωισμό του και τραυματίστηκε (εύκολο μεν, αλλά επειδή περνάει συνήθως εντελώς απαρατήρητο, εάν μου το πεις θα υποκλιθώ)?

5) Παρεμπιπτόντως γιατί "υψώθηκε Λάβαρο", ποιά παράσταση έφερε (σχετικά εύκολο), τι σήμαινε κάποτε η ύψωση του λαβάρου, καθώς και τι συμβόλιζε κάποτε η συγκεκριμένη απεικόνιση επάνω σ' αυτό (εδώ σε θέλω)?

6) Ποιά Μυστική Εταιρεία ιδρύθηκε στην Ελλάδα το 1894 (σχετικά εύκολο), με ποιό σκοπό (εδώ σε θέλω), ποιά ήταν η καταγωγή των ηγετών της και με πιο κριτήριο μπορούσε κάποιος να εγγραφεί Μέλος της (εδώ σε ξαναθέλω) και τέλος τι ακριβώς πέτυχαν μέσα σε ελάχιστα χρόνια (σχετικά εύκολο και εντελώς προφανές)?

7) Ποιός ηγήθηκε του Μακεδονικού Αγώνα (εύκολο) και από που καταγόταν (εδώ σε θέλω)?

Ποιός ήταν ο Έλλην εκείνος Αξιωματικός και μετέπειτα Υπουργός που όχι απλώς πολέμησε ηρωικά, αλλά ηγήθηκε με απόλυτη επιτυχία όλων των Εθνικοαπελευθερωτικών πολέμων όσο ζούσε και από που καταγόταν (εδώ σε ξαναθέλω)?

9) Ως τι υποδέχθηκαν οι Κρητικοί τον Στρατηλάτη (γιατί άραγε έφερε αυτόν τον τίτλο και τι σήμαινε κάποτε?) των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-13(εδώ σε θέλω), με ποιά ιδιότητα απεικονίζεται στις λαϊκές λιθογραφίες τις εποχής (σχετικά εύκολο), σε επίσημο πορτρέτο του εκείνης πάλι της εποχής (εδώ σε θέλω) και ποιά ήταν η απώτερη καταγωγή του (εδώ σε ξαναθέλω)?

10) Ποιός ήταν ο ήρωας που συμμετείχε ως Λοχαγός στην πρώτη γραμμή και παρασημοφορήθηκε σε όλες τις μάχες των Βαλκανικών πολέμων του 1912-13, ενώ διετέλεσε μετέπειτα ο πρωθυπουργός του ΟΧΙ που οργάνωσε την απόρθητη Ελληνική γραμμή άμυνας των οχυρών Ρούπελ (πανεύκολο) και από που καταγόταν (εύκολο)?

Αυτό το κουίζ το προτείνω μόνο για αρχή, έτσι για να μην "μασάμε αυτά που σκόπιμα εδώ και χρόνια μας ταΐζουν"...

Διευκρινίζω για να μην παρεξηγηθώ ότι τα παραπάνω αναφερόμενα είναι απλές, ιστορικά αντικειμενικές και "ξερές" (δηλ. χωρίς τον παραμικρό χρωματισμό) καταγραφές οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν επίσημες, ούτε καν ανεπίσημες, πολιτικές απόψεις, ούτε έκφραση πολιτικών ή άλλων θέσεων, είτε δικών μου είτε των Μελών του φορέα που εκπροσωπώ.

Αγαπητέ TRENCAVEL,

Για παράδειγμα θα μπορούσα να σε ρωτήσω «Γιατί ο Αυτοκράτωρ δεν ονόμασε την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία Ελλάδα ;», μάλλον δύσκολο ερώτημα και δύσκολη απάντηση, διότι (και το ξαναλέω) αλλιώς βλέπουμε τα πράγματα σήμερα και αλλιώς ήταν τότε.

Μα στο ερώτημά σου απάντησε ήδη ο Velissarios!!!

Η απάντηση είναι απλούστατη:

Επειδή οι Βυζαντινοί ήθελαν να έχουν τα νώτα τους καλυμμένα από την Δύση, τους συνέφερε να τους θεωρούν απογόνους και συνεχιστές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Άλλωστε για τους Έλληνες του Βυζαντίου ήταν καθαρά θέμα επιβίωσης...

Και ναι μεν, από μια εποχή και μετά (6ο μ.Χ. αιώνα), οι Βυζαντινοί δεν ήταν πλέον οι φυσικοί απόγονοι των αρχαίων Ρωμαίων, επειδή το Βυζάντιο είχε ήδη πλήρως εξελληνισθεί και το Ελληνικό στοιχείο είχε πλήρως επικρατήσει, αλλά οπωσδήποτε ήταν οι μοναδικοί νόμιμοι διάδοχοι και κληρονόμοι της πάλαι ποτέ Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και γι' αυτό φρόντιζαν να μην αφήσουν ποτέ τους δυτικούς φυσικούς της απογόνους να το ξεχάσουν!!!

Και μάλιστα η αναγνώριση των δυτικών Ρηγάδων, διπλωματικώς εξαρτάτο από τον εκάστοτε Βυζαντινό Αυτοκράτορα, τον οποίο οι δυτικοί αναγνώριζαν ως τον μοναδικό και αδιαμφισβήτητο διάδοχο του Μ. Κωνσταντίνου κι ας ήταν στην πραγματικότητα συνήθως "γκάγκαρος" Έλληνας.

Οι δυτικοί, ευτυχώς για μας, δεν σκοτίζονταν για την φυσική ή φυλετική καταγωγή του εκάστοτε Βυζαντινού Αυτοκράτορα, αλλά για την νόμιμη, ας πούμε από εραλδική άποψη, αδιάσπαστη σειρά διαδοχής που έφθανε πίσω μέχρι τους Αυτοκράτορες της Ρώμης.

Και οι πανέξυπνοι Βυζαντινοί πρόγονοί μας, επειδή αυτό το είχαν καταλάβει πολύ καλά, απλώς τους πουλούσαν εκείνο ακριβώς που οι άλλοι επιθυμούσαν διακαώς να αγοράσουν και για να τους πείσουν, τους φλόμωναν με ένα περίπλοκο ιεραρχικό σύστημα υπερπληθώρας ψαρωτικών Τίτλων Ευγενείας (τους οποίους κυριολεκτικά τους εκπλειστηρίαζαν στους Δυτικούς), καθώς και με πάσης φύσεως εντυπωσιακές Μεγαλοπρέπειες, πολυτέλειες και κατά το κοινώς λεγόμενο "γκλαμουριές" που τους συνόδευαν σαν αναπόσπαστο φανταχτερό περιτίλυγμα!

Οι δυτικοί με τη σειρά τους επειδή υπολείπονταν πολιτισμικά έναντι των Βυζαντινών και θεωρούνταν και πράγματι ήταν τα "βλαχαδερά" του τότε γνωστού κόσμου, αισθάνονταν σαν φτωχοί και αγράμματοι συγγενείς και ένοιωθαν κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στους Έλληνες του Βυζαντίου (οι οποίοι τους αποκαλούσαν υποτιμητικά "βαρβάρους"), ενώ επεδίωκαν τιμητικούς Ττλους Ευγενείας και επιγαμίες με "τα Βυζαντινά αφεντικά" τους με αντάλλαγμα συνήθως την εκ μέρους τους παροχή μισθοφορικών υπηρεσιών και πάσης φύσεως συμμαχιών, εξυπηρετήσεων και διευκολύνσεων, όπως ακριβώς κάνει κάποιος δουλοπρεπής υφιστάμενος που βρίσκεται σε μειονεκτική θέση, έναντι ενός προϊσταμένου του που είναι και φαίνεται, από θέση ισχύος, απόλυτος κυρίαρχος της κατάστασης και δεν χάνει ευκαιρία να του το δείχνει...

Αρκεί λοιπόν που οι τιμηθέντες από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα ή οι νυμφευθέντες με Βυζαντινές Ευγενείς, Λατίνοι θα επιδεινύονταν στους ομοφύλους συμπατριώτες τους, επειδή παντρεύτηκαν την τάδε Βυζαντινή Πριγκίπισσα και τώρα πλέον έφεραν τον δείνα βαρύγδουπο Τίτλο Ευγενείας, που επιτέλους τον αναγνώριζε η Υπάτη Αρχή του είδους, δηλ. ο εκάστοτε Βυζαντινός Αυτοκράτορας!

Γι αυτό άλλωστε και ξέσπασαν τα κομπλεξικά τους απωθημένα στην άλωση της Κων/λης το 1204...

Επανερχόμενος τώρα στο θέμα της ονομασίας της (τελευταίας Ελληνικής) Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, θα έλεγα ότι πράγματι πιο ακριβής και ιστορικά, εθνικά και φυλετικά συνεχής, ονομασία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας θα ήταν ίσως η επωνυμία "Ελληνική Αυτοκρατορία της Ιωνίας", όμως σε αυτήν την περίπτωση, γεννάται το εύλογο ερώτημα, πόσα θα ήταν άραγε τα ψωμιά της απέναντι στους φανατισμένους Λατίνους ταλιμπάν εκείνης της εποχής?

Και οι Βυζαντινοί μας πρόγονοι οι οποίοι, ως έμπειροι άσοι του διπλωματικού μάρκετινγκ, είχαν το προνόμιο να διατηρήσουν την μακροβιότερη Αυτοκρατορία όλων των εποχών, εμφορούμενοι, εκ καταγωγής (πως να το κάνουμε?), από περισσή Ιωνική ευφυΐα, μόνον κορόιδα δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν...




TRENCAVEL

[TRENCAVEL]

Για διαβάστε κι αυτό αν βοηθάει:




Ρωμανία Από την Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Jump to: navigation, search

Ρωμανία Το όνομα αυτό απαντάται για πρώτη φορά το 330. Κατ΄ αρχή μέχρι τον 5ο αι. δήλωνε άλλοτε τις δυτικές επαρχίες του Ρωμαϊκού κράτους, άλλοτε τις ανατολικές. Από της κατάλυσης της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 476, το όνομα άρχισε να σημαίνει αποκλειστικά το Βυζάντιο. Είναι αληθές ότι οι Βυζαντινοί ιστορικοί και χρονογράφοι σπάνια μεταχειρίστηκαν τη λέξη αυτή για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Παρά ταύτα τα παραδείγματα είναι άφθονα από τον ΙΑ' αι. όπου οι Αυτοκράτορες στις εμπορικές συνθήκες που υπέγραφαν με άλλες χώρες χρησιμοποιούσαν τον όρο Ρωμανία. Επίσης οι ξένοι περιηγητές ματαχειρίζονταν αυτόν τον όρο όπως ο Μουσουλμάνος Πρίγκιπας Μελίκ που από αυταρέσκεια αυτονομάζοταν "Μέγας Μελίκ πάσης Ρωμανίας και Ανατολής".

Η ίδρυση των διαφόρων λατινικών κρατών στην Ανατολή είχε ως αποτέλεσμα την ευρύτερη διάδοση του ονόματος. Η επί των ερειπίων του καταλυθέντος Βυζαντινού κράτους ιδρυθείσα Αυτοκρατορία φέρει το όνομα: "IMPERIUM ROMANIAE". Ο Δόγης της Βενετίας έφερε τον τίτλο: "Dominus quartae partis et dimidiae totius Imperii Romaniae". Μετά δε την κατάλυση της Λατινικής Αυτοκρατορίας, με το όνομα Ρωμανία σήμαιναν εκ νέου το Βυζάντιο. Σημειωτέο ότι σε μερικές περιπτώσεις με το όνομα αυτό αναφέρεται η Μικρά Ασία, η Πελοπόννησος ακόμη και το Ναύπλιο που ονομαζόταν μέχρι στις αρχές του προηγούμενου αιώνα Napoli di Romania.




TRENCAVEL

[Ramoglou]

Καλησπέρα σας.

Αγαπητέ TRENCAVEL, αν και τις περισσότερες απαντήσεις τις γνωρίζω (όχι όλες) θα σε παρακαλούσα για να μην κάνουμε άσκοπο διάλογο να παραθέσεις ολοκληρωμένη την οπτική σου.
Αυτό θα βοηθήσει και στο να καταδείξεις το τι ακριβώς έχεις στο μυαλό σου ως οπτική περί του θέματος και στο τι ακριβώς οι απαντήσεις αυτές επικυρώνουν ως ιστορικό δεδομένο.

Συγνώμη εκ των προτέρων που δεν έχω χρόνο να απαντήσω εκτενέστερα.

Ελπίζω αργότερα ή αύριο να είναι ποιο ελαστικός ο χρόνος μου και να μπορέσω να απαντήσω στην ολοκληρωμένη πλέον τοποθέτηση σου.

Στα άρθρα του mystica.gr πάντως υπάρχει η απάντηση περί της Φιλικής Εταιρείας.

Καλό σας απόγευμα.

[Zadok the priestess]

>QBB<

Αποδεικνύεται επομένως ότι οι πολιορκούμενοι είχαν απόλυτη συνείδηση ότι είναι Έλληνες!!!...

Δε διαφωνούμε σ' αυτό, αγαπητέ TRENCAVEL, αλλά ίσως δεν το ερμηνεύουμε με τον ίδιο τρόπο.
Οι πολιουρκούμενοι, όπως αποδέχθηκες πιο πριν, δεν ήταν παρά ένα κομμάτι του πληθυσμού.
Δεν αμφισβητώ προσωπικά (και πώς θα μπορούσα άλλωστε), ότι ειλικρινώς υπερασπίστηκαν το πατρώο έδαφος, αντιθέτως ανέφερα και η ίδια, ότι αναγνωρίζω το ελληνικό τους φρόνημα.
Απλά θεωρώ ότι αυτή η ομάδα των ρομαντικών ηρώων δεν αφορούσε στο μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού της Βασιλεύουσας.

Και για να είμαι ξεκάθαρη: κατά τη δική μου άποψη οι ανθενωτικοί δεν ήταν και δε θεωρούσαν οι ίδιοι ότι ήταν Έλληνες.

Πληροφοριακά (ίσως δεν έχει σχέση με τα προηγούμενα), θα ήθελα να επισημάνω ότι θεολογικώς, η αποστολική διαδοχή του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως στηρίζεται στον Απόστολο Ανδρέα, αδελφό του Πέτρου και πρώτο μαθητή του Ιησού (η καταγωγή τους ήταν από ελληνιστική πόλη). Ως εκ τούτου, το πατριαρχείο έχει ως προστάτη άγιό του τον Άγιο Ανδρέα.

Στα υπόλοιπα με κάλυψε ο φίλτατος Ramoglou.

Το άρθρο της κεντρικής μας σελίδας (σε περίπτωση που δεν το γνωρίζεις) βρίσκεται εδώ:

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ Ι. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ.

[TRENCAVEL]

Δεν αμφισβητώ προσωπικά (και πώς θα μπορούσα άλλωστε), ότι ειλικρινώς υπερασπίστηκαν το πατρώο έδαφος, αντιθέτως ανέφερα και η ίδια, ότι αναγνωρίζω το ελληνικό τους φρόνημα.
Απλά θεωρώ ότι αυτή η ομάδα των ρομαντικών ηρώων δεν αφορούσε στο μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού της Βασιλεύουσας.

Και για να είμαι ξεκάθαρη: κατά τη δική μου άποψη οι ανθενωτικοί δεν ήταν και δε θεωρούσαν οι ίδιοι ότι ήταν Έλληνες.

Θα ήταν άδικο να το γενικεύαμε σε τέτοιο βαθμό.

Σίγουρα μια μερίδα ανθενωτικών μπορεί να ήταν προδότες και έτσι όπως τους περιγράφεις (πιθανώς μεταξύ αυτών και ο Γεννάδιος Σχολάριος), αλλά όχι όλοι οι ανθενωτικοί.

Π.χ. μεταξύ των υπερασπιστών που αναφέρεις συγκαταλέγονται και οι 2 γιοί του ...αλήστου μνήμης κορυφαίου ανθενωτικού και οπαδού "φακιολίων" (δική του η περίφημη φράση "καλύτερα τούρκικο φακιόλι παρά παπική τιάρα") Ενδοξοτάτου και Μεγαλοπρεπεστάτου Άρχοντος Ιλλουστρίου Λουκά Μεγάλου Λογοθέτη (δηλ. Πρωθυπουργού) του Νοταρά, οι οποίοι πολέμησαν ηρωικά επάνω στα τείχη της Βασιλεύουσας και μάλιστα σώμα με σώμα στην πρώτη γραμμή της μάχης.

Και όταν συνελήφθησαν αιχμάλωτοι από τον Μωάμεθ Β΄ και ο τελευταίος είχε την αξίωση να τους πάρει στο χαρέμι του για να ασκεί το ..."οθωμανικό" του δικαίωμα επάνω τους, ο ανθενωτικός πατέρας τους τον παρακάλεσε, αντί γι' αυτό που ζήτησε, να σφάξει πρώτα τους γιούς του μπροστά του για να σιγουρευτεί ότι ποτέ δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο, προκειμένου να πεθάνουν σαν ήρωες, όπως πολέμησαν, χωρίς προηγουμένως να ατιμαστούν και μετά τον ίδιο.

Ευτυχώς ο Μωάμεθ συμβιβάστηκε με αυτή την εναλλακτική πρόταση του πατέρα τους και τελικά έσφαξε μετά από φριχτά βασανιστήρια, χωρίς όμως να τους σοδομίσει, τους γιούς του Νοταρά όπως ζήτησε μπροστά του και αμέσως μετά τον ίδιο.

Δεν ξέρω τώρα, από εκεί ψηλά που βρίσκεται, ποιά είναι πλέον η γνώμη του για τα τούρκικα φακιόλια που κάποτε ευχότανε να δει μέσα στην Πόλη...

...η δήλωση του Ενδοξοτάτου και Μεγαλοπρεπεστάτου Ιλλουστρίου Άρχοντος Κυρού Γεωργίου Σεβαστού Πρωτοβεστιαρίου, Μεγάλου Άρχοντος Λογοθέτη και Κόμητος Κονσιστωριανού Συστατηρίου του Σφραντζή: «Φυλάμε ευαγγελικά και αποστολικά την παράδοση της Παλιάς Ρώμης» δεν αναφέρεται στην καταγωγή των υπηκόων της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αλλά στην αδιάκοπη αποστολική διαδοχή των Επισκόπων της Εκκλησίας απ’ ευθείας από τον Απόστολο Πέτρο...

Πληροφοριακά (ίσως δεν έχει σχέση με τα προηγούμενα), θα ήθελα να επισημάνω ότι θεολογικώς, η αποστολική διαδοχή του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως στηρίζεται στον Απόστολο Ανδρέα, αδελφό του Πέτρου και πρώτο μαθητή του Ιησού (η καταγωγή τους ήταν από ελληνιστική πόλη). Ως εκ τούτου, το πατριαρχείο έχει ως προστάτη άγιό του τον Άγιο Ανδρέα.

Συμφωνώ με αυτό που λες αλλά η ρήση του (Σ)Φραντζή δεν αναφέρεται στην αποστολική διαδοχή που καταλήγει στην Κων/λη αλλά τους λέει με απλά λόγια ότι η "Αυτοκρατορία της Ρωμανίας" ως αποκλειστική νόμιμη διάδοχος της παλαιάς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είναι επομένως και η μοναδική νόμιμη θεματοφύλακας της ευαγγελικής και αποστολικής παραδόσεως της Παλαιάς Ρώμης (εξ αντιδιαστολής με την Νέα Ρώμη που ήταν η αρχική ονομασία της Κων/λης) που είναι βεβαίως εκείνη του Αποστόλου Πέτρου που την ίδρυσε.

Με ακόμα πιο απλά λόγια τους λέει δηλ. ότι εμείς οι Έλληνες του Βυζαντίου είμαστε τα απόλυτα αφεντικά και έχουμε το πάνω χέρι, ενώ από τη θέση της αδιαμφισβήτητης ισχύος μας, κάνουμε το απόλυτο κουμάντο όχι μόνο σε επίπεδο Αυτοκρατορίας, αλλά και σε επίπεδο Χριστιανικής Θρησκείας τόσο σε Ανατολή όσο και σε Δύση!!!



TRENCAVEL

[TRENCAVEL]

Καλημέρα σε όλους αγαπητοί φίλοι!

Προτείνω να αρχίσουμε την ημέρα μας σήμερα, παραμονή της Εθνικής μας Επετείου, με την απάντηση στο 3ο ερώτημα του κουίζ που έθεσα για γενικότερο προβληματισμό σε προηγούμενο μήνυμά μου.

Η απάντηση λοιπόν στο 3ο ερώτημά μου είναι η εξής:


ΕΝΔΟΞΟΤΑΤΟΣ, ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΣΤΑΤΟΣ, ΙΛΛΟΥΣΤΡΙΟΣ ΑΡΧΩΝ ΚΥΡ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Γ΄ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ (=ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΥΣ), ΠΡΙΓΚΙΨ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΞΙΦΙΛΙΝΟΣ, ΚΟΜΝΗΝΟΣ, ΔΟΥΚΑΣ, ΜΟΥΡΟΥΖΗΣ, ΜΑΜΜΩΝΑΣ, ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ, ΧΑΝΤΖΕΡΗΣ, Ο ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ.


Ο Ενδοξότατος, Μεγαλοπρεπέστατος, Ιλλούστριος Άρχων Κυρ Γεώργιος Σοφώτατος Κουροπαλάτης ο Κωδινός, ως αρμόδιος οφφικιάλιος (=Αυλικός Αξιωματούχος) αρμόδιος επί θεμάτων εθιμοτυπίας του Ιερού (= Αυτοκρατορικού) Παλατίου στην Αυλή των Παλαιολόγων τον 14ο αιώνα έγραψε:

«...Tα μεν εώια έθνη διδόασι την τιμήν τωι βασιλεί ως διαδόχωι του πατρικού οίκου του Αλεξάνδρου, τα δ’ αυ εσπέρια ως του μεγάλου Κωνσταντίνου διαδόχωι».

(Δηλ. «Τα μεν ανατολικά έθνη τιμούν τον Βασιλέα ως διάδοχο ο οποίος κατάγεται από τον πατρικό οίκο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ τα δυτικά τον τιμούν ως διάδοχο του Μεγάλου Κωνσταντίνου »).

Ο Μέγας Αλέξανδρος, από την εποχή του Βυζαντίου ακόμα, νοείτο ως Αλέξανδρος Α΄, ενώ ως Αλέξανδρος Β΄ νοείτο ο Αυτοκράτωρ της Μακεδονικής Δυναστείας, της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, που βασίλεψε τα έτη 912-913.

Ένας τρίτος Αλέξανδρος, περί το 1821, παρά λίγο να στεφθεί «Βασιλεύς των Ελλήνων και Αυτοκράτωρ Ρωμαίων»: Ο Αρχηγός της Ελληνικής Επαναστάσεως Αλέξανδρος Υψηλάντης!!!

Ασχέτως εάν, λόγω συνθηκών, δεν εστέφθη ποτέ ως Αλέξανδρος Γ΄ ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, εντούτοις αυτό ακριβώς ήταν το Μυστικό Σχέδιο της Φιλικής Εταιρείας και της Επαναστάσεως του 1821:

Η απελευθέρωση των υποδούλων θεμάτων της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας και η επανασύστασή της με Αυτοκράτορα τον Στρατηγό του ομοδόξου Τσαρικού στρατού, Ηγέτη της Ελληνικής Επαναστάσεως, Αρχηγό της Φιλικής Εταιρείας (ο οποίος έφερε επίσης τον βαθμό του Αρχιερέως των Ελευσινίων Μυστηρίων και το αξίωμα του Επιτρόπου της Αοράτου Αρχής της Φιλικής Εταιρείας) και απόγονο των Συγκλητικών Οίκων των Ξιφιλίνων, των Κομνηνών, των Δουκών, των Μουρούζηδων, των Μαμμωνάδων, των Παλαιολόγων και του κλάδου των Χαντζερήδων του Βυζαντίου, Κυρ Αλέξανδρο Γ΄ Επίτροπο, Πρίγκιπα και Αρχηστράτηγο Ξιφιλίνο, Κομνηνό, Δούκα, Μουρούζη, Μαμμωνά, Παλαιολόγο, Χαντζέρη τον Υψηλάντη, που καταγόταν από τον Συγκλητικό Οίκο των Υψηλαντών, οι οποίοι ονομάστηκαν έτσι επειδή κατοικούσαν στην κωμόπολη Υψηλά (στα ποντιακά προφέρεται Ύψαλα) της Τραπεζούντος του Πόντου και επιμείχθηκαν στο πέρασμα του χρόνου με τους λοιπούς προαναφερθέντες Συγκλητικούς Οίκους.

Ενδεικτικά 2 από τους επιφανεστέρους Συγκλητικούς προγόνους του Κυρού Αλεξάνδρου Γ΄ του Υψηλάντη την εποχή του Βυζαντίου ήταν:

1) Ο Βυζαντινός Πατριάρχης Ιωάννης Η΄ ο Ξιφιλίνος, Μέγας Νομομαθής, Φιλάνθρωπος, Ερμηνευτής των Γραφών και Μαθητής του Μιχαήλ Ψελλού, για τον οποίο υπάρχει ήδη βιογραφικό του στο Αρχείο του κλαμπ του Pathfinder "ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΩΜΑΝΙΑΣ".

2) Ο Ενδοξότατος (= με Δικαίωμα Ψήφου) και Μεγαλοπρεπέστατος (= με Ανώτατο Ενεργό Δημόσιο Αξίωμα) Ιλλούστριος (= της Ανωτάτης Βαθμίδος Ευγενείας) Άρχων Κωνσταντίνος, Σεβαστοκράτωρ (= υπ’ αριθμ. 2 στην τιμητική ιεραρχία αμέσως μετά τον Αυτοκράτορα), Μέγας Δομέστικος (= Αρχηγός Στρατού), Κόμης Κονσιστωριανός Συστατήριος (= ex officio Μέλος του Συμβουλίου του Στέμματος ή Υπουργικού Συμβουλίου), Υψηλάντης ο Ξιφηλλινός (ή Ξιφιλίνος), ο οποίος ως επικεφαλής του Αυτοκρατορικού Στρατού, πολλάκις απέκρουσε ηρωικά τις προσβολές των βαρβάρων Τούρκων και για να τον ανταμείψει ο Αυτοκράτωρ Μανουήλ Β΄ ο Παλαιολόγος, το 1390, τον νύμφευσε με την κόρη του, απονέμοντάς του παράλληλα και τον Τίτλο του Σεβαστοκράτορος.

Ο τίτλος "Επίτροπος", που έφερε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης είναι επίσης Βυζαντινός και σύμφωνα με την Βυζαντινή εθιμοτυπική ορολογία σημαίνει "Αντιβασιλεύς".

Ο Επίτροπος, στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία, υποκαθιστούσε σε περίπτωση ανηλικότητος, αδυναμίας ασκήσεως καθηκόντων του, ή – όπως εν προκειμένωι - μη εισέτι εκλογής του, τον νόμιμο Αυτοκράτορα.

Σύμφωνα δε με την Βυζαντινή νομοθεσία, καθήκοντα Επιτρόπου ασκούσε ex officio ο Πανυπερσέβαστος Πρωτόβαθρος του Λαμπροτάτου Τάγματος της Ιεράς Ενδοξοτάτης Συγκλήτου που ήταν αρχικά ο εκάστοτε Μάγιστρος των Θείων Βασιλικών Οφφικίων των Τάξεων του Ιερού Παλατίου.

Στην συνέχεια το αξίωμα αυτό διασπάστηκε σε επιμέρους αξιώματα όπως π.χ. του Μεγάλου Δομέστικου (=Αρχηγού του Στρατού), του Κουροπαλάτου (= Επικεφαλής της Εθιμοτυπίας) και του Μεγάλου Άρχοντος Λογοθέτου (=Πρωθυπουργού), εξουσίες με τις οποίες, ουσιαστικώς και εκ των πραγμάτων, περιεβλήθη κατά την Εθνεγερσία του 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης.

Επομένως ο "υποψιασμένος", από άποψη εμπειρίας σε θέματα Βυζαντινής Εθιμοτυπίας, μπορεί πολύ εύκολα να διακρίνει πίσω από τους τίτλους του Αλέξανδρου Υψηλάντη ότι η Αόρατη Αρχή της Φιλικής Εταιρείας, επικεφαλής της οποίας ήταν, με την ιδιότητα του Επιτρόπου, ο ίδιος ο Υψηλάντης, ήταν στην πραγματικότητα το υποκρυπτόμενο "Ιερό Μέγα Κονσιστώριο", δηλ. η Προϊσταμένη Αρχή του υπό επανασύσταση "Λαμπροτάτου Τάγματος της Ιεράς Ενδοξοτάτης Συγκλήτου" της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, που ήταν η «Βουλή» των «Εκ Προσώπων» των Συγκλητικών Οίκων, η οποία, μεταξύ άλλων, είχε την αποκλειστική αρμοδιότητα και νομιμοποιείτο να εκλέξει Αυτοκράτορα!!!

Αρκεί μια απλή ανάγνωση των ονομάτων των υψηλόβαθμων στελεχών της Φιλικής Εταιρείας και θα μας πείσει ότι θα δυσκολευτούμε πολύ να βρούμε κάποιον που να μην κατάγεται από Συγκλητικούς Οίκους του Βυζαντίου!!!…

Τέλος ο τίτλος "Πρίγκιψ", που σημαίνει "Ηγεμών", τον οποίο έφερε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, υποδηλώνει στην πραγματικότητα τον νόμιμο διάδοχο του θρόνου της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας (εξ αντιδιαστολής προς τον αντίστοιχο τίτλο του Ηγεμόνος της Βλαχίας, που ήταν «Βοεβόδας» και τον οποίο έφερε ο παππούς του, επίσης ονομαζόμενος Αλέξανδρος ).

Αξίζει να σημειωθεί ότι το Μέρος Α΄, του Κεφ. Α΄ της Μυστικής Επαναστατικής Προκηρύξεως του (αναλυτικού και λεπτομερούς) Γενικού Σχεδίου της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, που ο ίδιος συνέταξε, είχε τον τίτλο: «Το Μερικόν περί Κωνσταντινουπόλεως Σχέδιον», στο οποίο προέβλεπε ανακατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τον Ελληνικό Επαναστατικό Στρατό, ενώ μέσα σ’ αυτό προσφωνούσε τους αποδέκτες του αποκαλώντας τους «Αδελφοί Βυζάντιοι»!!!...

Σε άλλα πάλι άρθρα του ίδιου Μυστικού Σχεδίου προέβλεπε πλήρως οργανωμένες πολεμικές και ναυτικές επιχειρήσεις, μεταξύ άλλων, στον Εύξεινο Πόντο και στην Ιωνία!!!...

Δυστυχώς κατά την Επανάσταση του 1821, λόγωι της αναμίξεως των ξένων δυνάμεων, επ’ ωφελείαι ιδίων αυτών συμφερόντων καθώς και του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε, η Ελλάς έχασε την ιστορική ευκαιρία να επανασυσταθεί ως Αυτοκρατορία της Ρωμανίας, με πρώτο Βασιλέα και Αυτοκράτορά της τον Μέγιστο Πόντιο Ήρωα Αλέξανδρο Υψηλάντη, που αν και διέθεσε όλη την προσωπική και οικογενειακή του περιουσία και διακινδύνευσε την ζωή του για τον Αγώνα, εντούτοις πέθανε εγκαταλελειμμένος στην Βιέννη το 1928, σε ηλικία 36 μόλις ετών, χωρίς να προλάβει να δει την ολοκλήρωση του αρχικού του Σχεδίου.

Έφυγε όμως πλήρως ευχαριστημένος και ικανοποιημένος, επειδή κατόρθωσε να απελευθερώσει σημαντικά εδάφη της πάλαι ποτε Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, που απετέλεσαν το νεοσύστατο τότε Ελληνικό κράτος.

Όταν έκλεισε τα μάτια του, η καρδιά του που κάποτε έκλεινε μέσα της το αίμα πολλών Συγκλητικών Οίκων του Βυζαντίου και κτυπούσε μόνο για την αγαπημένη του Ελλάδα, αφαιρέθηκε σύμφωνα με την επιθυμία του και στάλθηκε πίσω στα άγια χώματα, για τα οποία αγωνίστηκε με απαράμιλλη αυταπάρνηση όσο ζούσε …

Δυστυχώς το επίσημο Ελληνικό κράτος μόλις το 1964 ενδιαφέρθηκε να μεταφέρει τα οστά του Αρχηγού του Αγώνα πίσω στην πατρίδα!!!...

Ο τάφος του βρίσκεται σήμερα στο Πεδίο του Άρεως, μπροστά στην εκκλησία των Ταξιαρχών.

Ίσως θα έπρεπε όλες οι γενιές των Ελλήνων να αισθάνονται έμπρακτη ευγνωμοσύνη προς τον απελευθερωτή και λυτρωτή τους και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν στέφθηκε ποτέ, θα έπρεπε εντούτοις να τον τιμούν και να τον μνημονεύουν εις τους αιώνες των αιώνων ως τον «Κύρη Αλέξανδρο Γ΄, Πιστό εν Χριστώι τωι Θεώι Βασιλέα των Ελλήνων και Αυτοκράτορα Ρωμαίων, τον Υψηλάντη»!!!...

Και γιατί όχι, ίσως κάποτε οι Έλληνες να τον στέψουν, τιμητικώς, έστω και μετά θάνατον, «Βασιλέα και Αυτοκράτορά» τους, μιας και ο ίδιος τόσο πολύ το ήθελε, αλλά κυρίως, μιας και ακόμα περισσότερο, τόσο πολύ το άξιζε!!!…

Περισσότερα για το γενεαλογικό δένδρο του Αλέξανδρου Υψηλάντη, το Μυστικό «Γενικό Σχέδιο» της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, καθώς και ονοματεπώνυμα Μελών της Φιλικής Εταιρείας που κατάγονται από Συγκλητικούς Οίκους της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, μπορείτε να διαβάσετε πιο αναλυτικά, μεταξύ άλλων και στα βιβλία:

1) «Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και η Φιλική» του Περικλή Ροδάκη, από εκδόσεις «Γόρδιος».

2) «Φιλική Εταιρία» του Ιωάννου Φιλήμονος από εκδόσεις «Εκδόσεις Κουλτούρα»

3) «Φιλική Εταιρεία» του Σακελλάριου Σακελλαρίου από εκδόσεις «Χρυσογέλου».

4) «Αλέξανδρος Υψηλάντης» του Ελευθερίου Μωραϊτίνη-Πατριαρχέα από εκδόσεις «Εξάντας».

5) «Η Φιλική Εταιρεία» του Ε. Γ. Πρωτοψάλτη της «Ακαδημίας Αθηνών».

6) «Μουσείο της Φιλικής Εταιρείας» του «Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού»

7) «Φιλική Εταιρία α. Παράνομα Ντοκουμέντα β. Απομνημονεύματα Αγωνιστών» του Τάσου Βουρνά από εκδόσεις «Τ. Δρακόπουλου» κλπ




TRENCAVEL 24-3-2006

[ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ]

>QBB<

Αγαπητέ φίλε Νικηφόρε,

έχουμε την εντύπωση ότι ο φυσικός σου χώρος είναι σε αυτή τη διεύθυνση:

http://clubs.pathfinder.gr/IMPERIUMROMANIAE/487465

στην οποία θα χαρούμε πολύ να σε διαβάσουμε.

Ας ελπίσουμε ότι θα δεις το μήνυμά μας.

Με ...Αυτοκρατορικούς χαιρετισμούς!


TRENCAVEL

Τι έγινε παιδιά;
Λίγο καιρό έλειψα (υποχρεώσεις) και το θέμα φούντωσε.
Εδώ είμαι φίλε Ελισσαίε, χαιρετώ.
Καταρχήν να ευχαριστήσω για την πρόσκληση την οποία είδα και σαν email, με τιμά, και χαίρομαι όταν βλέπω συνέλληνες να γνωρίζουν και να ενδιαφέρονται για την Ιστορία τους, αλλά έχω δύο ενστάσεις.
Πρώτη είναι ότι το μήνυμα έχει σαν αποστολέα μόνο εμένα και δεν είναι μια ανοιχτή πρόσκληση προς οποιονδήποτε, την στιγμή που, το ζητούμενο είναι πιστεύω η γνώση της Ιστορίας προς αποφυγή των ίδιων λαθών.
Δεύτερη ένσταση, (η οποία είναι και προσωπικό πιστεύω) είναι οτι δεν έχω την πεποίθηση οτι η Ιστορία είναι κτήμα κάποιου οικόσημου, κάποιας οποιασδήποτε ομάδας, κάποιου βασιλέα (μακριά απο εμάς) και εαν υπαρχει απο κάπου απόπειρα για κάτι τέτοιο, πρέπει να εξετάζεται με προσοχή.
Δεν σας κρύβω οτι λόγω καταγωγής (Μικρασιάτης) έχω μεγάλη ευαισθησία σε σε οτι αφορά στην περιοχή καταγωγής μου.
Παραμένω υπέρμαχος της αρχικής μου τοποθέτησης οτι πρέπει όλοι να γνωρίζουν την Ιστορία τους, και ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες γιατί έχουμε την τάση να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη αν και μας λένε σοφό λαό (τρομάρα μας), και ιδιάίτερα της Βυζαντινής Ιστορίας διότι εκπροσωπεί μαζί με την Αρχαία Ιστορία την μεγαλύτερη περίοδο ύπαρξής μας ως μεγάλη ομάδα ανθρώπων με εθνική συνείδηση.
Κλείνοντας να πω οτι λόγω πίεσης χρόνου δεν πρόλαβα να διαβάσω όλα τα μηνύματα, θα το κάνω όμως και αν έχω παρεξηγήσει κάτι ζητώ προκαταβολικά συγνώμη.

[Ramoglou]

Καλημέρα σας και καλή σας εβδομάδα.

Πολύ ωραία τα στοιχεία που μας παρέθεσες αγαπητέ TRENCAVEL, περί του Αλεξάνδρου Υψηλάντη.

Όμως.

Δεν είδα να αναφέρεται πουθενά ότι ο πατέρας του Αλέξανδρου Υψηλάντη, υπηρετούσε στην αυλή του Σουλτάνου. Απο εκεί έφυγε "δραπέτευσε" προς την αυλή του Τσάρου.


Οι τρεις που δημιούργησαν τη Φιλική Εταιρεία είναι ως γνωστόν οι Νικ. Σκουφάς, Εμμ. Ξάνθος, Αθαν. Τσακάλωφ , ο Ξάνθος λοιπόν έριξε την ιδέα της ίδρυσης της Φιλικής Εταιρείας. Αυτοί ήταν και η «Αόρατη Αρχή» ως την ώρα της Επαναστάσεως αργότερα συμμετείχαν και οι: Άνθιμος Γαζής, Αθαν. Σέκκερης, Αντ. Κομιζόπουλος, Παναγ. Σέκκερης, Παν. Αναγνωστόπουλος, Νικόλαος Γαλάτης (Αλεξ. Δημητρίου) Γεώργιος Λεβέντης, Γρηγ. Δικαίος (ο Παπαφλέσσας), Νικ. Πατζιμάδης, Αλέξανδρος Υψηλάντης.

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης είχε και τα προσωνύμια, Καλός, ή Ανδρέας Ραδάμανθυς και επιλέχθηκε ως αρχηγός από τους τρεις Ιδρυτές.

Τώρα για ποιους λόγους ακριβώς επιλέχθηκε σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Το ένα όμως σίγουρο είναι, οι διασυνδέσεις του Υψηλάντη με την Τσαρική Αυλή και η βοήθεια που προσδοκούσαν από εκεί οι Φιλικοί. Αρχικώς πρότειναν την αρχηγία στον Καποδίστρια (Υπουργός Εξωτερικών του Τσάρου) και μετέπειτα στον Υψηλάντη. Και οι δύο είχαν απόλυτη επαφή με την Τσαρική Αυλή.

Οι Φιλικοί δεν είχαν και σε μεγάλη εκτίμηση τους Φαναριώτες και τους Ιερείς και αυτό φαίνεται από τα προσωνύμια τα οποία τους είχαν δώσει, Οινοπότες οι πρώτοι και δυστυχείς οι δεύτεροι.

Οι βαθμοί στη Φιλική Εταιρεία από τον κατώτερο προς τους ανώτερους ήταν:
Αδελφοποιητοί ή Βλάμηδες
Συστημένοι
Ιερείς (ήταν λαϊκοί, αλλά είχαν δικαίωμα να μυούν και να ορκίζουν νέα μέλη)
Ποιμένες
Αφιερωμένοι και Αρχηγοί των Αφιερωμένων (αυτοί ήταν στρατιωτικοί)
Απόστολοι (αυτοί αναλάμβαναν ειδική εθνεγερτική αποστολή σε ολόκληρες γεωγραφικές περιοχές, π.χ. ο Παπαφλέσσας στην Πελοπόννησο πλην Μάνης).
Ανώτατη Αρχή.

Ο Όρκος της Φιλικής Εταιρείας ήταν ο εξής :

Ορκίζομαι ενώπιον του Αληθινού Θεού οικειοθελώς ότι θέλω είμαι επί ζωής, πιστός εις την εταιρείαν κατά πάντα. Να μην φανερώσω το παραμικρόν από τα σημεία και τους λόγους της, μήτε να σταθώ κατ’ ουδένα λόγον αφορμή του να καταλάβωσι άλλοι ποτέ ότι γνωρίζω περί τούτων, μήτε εις συγγενείς μου, μήτε εις πνευματικόν ή άλλον φίλο μου.

Ορκίζομαι ότι εις το εξής δεν θέλω έμβη εις καμίαν άλλην εταιρείαν, όποια και αν είναι, μήτε εις κανέναν δεσμόν υποχρεωτικόν. Και μάλιστα, οποιονδήποτε δεσμόν αν είχα και των πλέον αδιάφορων ως προς την εταιρείαν, θέλω τον νομίζει ουδέν.

Ορκίζομαι ότι θέλω τρέφει εις την καρδίαν μου αδιάλλακτον μίσος εναντίον των τυράννων της Πατρίδος μου, των οπαδών και τον ομοφρόνων προς τούτους. Θέλω ενεργεί κατά πάντα τρόπον προς βλάβην και παντελή όλεθρον των, όταν η περίσταση το συγχωρήση.

Ορκίζομαι να μην μεταχειρισθώ ποτέ βίαν δια να συγγνωρισθώ με κανέναν συνάδελφον, προσέχων εξ εναντίας με την μεγαλυτέραν επιμέλειαν, να μην λανθασθώ κατά τούτο, γινόμενος αίτιος ακολούθου τινός συμβάντος.

Ορκίζομαι ότι καθώς εγώ παρεδέχθην εις την Εταιρείαν να δέχωμαι παρομοίως άλλον αδελφόν, μεταχειριζόμενος πάντα τρόπον και όλης την απαιτούμενην άργητα εωσού τον γνωρίσω Έλληνα αληθή, θερμόν υπερασπιστήν της Πατρίδος, άνθρωπον ενάρετον και άξιον μόνον να φυλάττη το Μυστικόν, αλλά και να κατηχήση και άλλον ορθού φρονήματος.

Ορκίζομαι να μην ωφελούμαι κατ’ ουδένα τρόπον από τα χρήματα της Εταιρείας, θεωρών αυτά ως ιερόν πράγμα και ενέχυρον ανήκον εις όλον το Έθνος μου. Να προφυλάττομαι παρομοίως και εις τα λαμβανόμενα και στελλόμενα σφραγισμένα γράμματα.

Ορκίζομαι να μη ερωτώ ποτέ κανένα των Φιλικών με περιέργειαν, δια να μάθω ποίος τον εδέχθη εις την Εταιρείαν. Κατά τούτο δε να μην φανερώσω ή να δώσω αφορμήν εις τούτον να καταλάβη ποίος με παρεδέχθη. Να υποκρίνομαι μάλιστα άγνοιαν, αν γνωρίσω το σημείον εις το εφοδιαστικόν τινός.

Ορκίζομαι να προσέχω πάντοτε εις την διαγωγήν μου, να είμαι ενάρετος. Να ευλαβώμαι την θρησκείαν μου χωρίς να καταφρονώ τας ξένας. Να δίδω πάντοτε το καλόν παράδειγμα. Να συμβουλεύω και να συντρέχω τον ασθενή, τον δυστυχή και τον αδύνατον. Να σέβωμαι την Διοίκησιν, τα έθιμα, τα κριτήρια και τους Διοικητάς του τόπου εις τον οποίον διατρίβω.

Τέλος πάντων, ορκίζομαι εις Σε, ώ Ιερά πλην τρισαθλία Πατρίς. Ορκίζομαι εις τας πολυχρονίους βασάνους Σου, ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα, τα οποία τόσους αιώνες έχυσαν και χύνουν τα ταλαίπωρα τέκνα Σου, εις τα ίδιά μου δάκρυα χυνόμενα κατά ταύτην την στιγμήν και εις την μέλλουσα Ελευθερίαν των ομογενών μου, ότι αφιερώνουμαι εις Σε.

Η θεία Δικαιοσύνη ας εξαντλήσει εις την κεφαλήν μου όλους τους κεραυνούς της, το όνομά μου να είναι εις αποστροφήν και το υποκείμενόν μου το αντικείμενον της κατάρας και του αναθέματος των ομογενών μου αν ίσως λησμονήσω προς στιγμήν τας δυστυχίας των και δεν εκπληρώσω το χρέος μου. Τέλος, ο θάνατός μου ας είναι η άφευκτος τιμωρία του αμαρτήματός μου, δια να μην μολύνω την αγιότητα της Εταιρείας με την συμμετοχήν μου.