< Προηγοýμενη
<< ¢ρθρα (κεντρικÞ)

 

 

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ Ι. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

του κ. Σπυρßδωνα ΧατζÜρα

 

 

       ΣυνÞθως, λÝμε üτι το ψÝμα Ýχει κοντÜ πüδια και δεν πÜει μακριÜ. ¼μως, το ψÝμα που στηρßζει την επßσημη εκδοχÞ της σýγχρονης ελληνικÞς ιστορßας για το πως οργανþθηκε η ΕπανÜσταση του 1821 κατÜ του Οθωμανικοý ζυγοý, διαρκεß 172 χρüνια.

       ¸γινε κÜθε προσπÜθεια για να αποκρυβεß το γεγονüς, üτι αυτüς που υλοποßησε το üραμα της ΑπελευθÝρωσης της ΕλλÜδας, που σχεδßασε και διηýθυνε την ΕπανÜσταση, Þταν ο κüμης ΙωÜννης Αντωνßου Καποδßστριας.

ΕμμανουÞλ ΞÜνθος

       Η επßσημη εκδοχÞ τοποθετεß το 1814 στην Οδησσü την ßδρυση της ΦιλικÞς Εταιρεßας  (η οποßα υποτßθεται üτι οργÜνωσε την ΕπανÜσταση του 1821) και αποδßδει την ιδÝα της χρÞσης μασονικþν πρακτικþν απü την Εταιρεßα σ’ Ýνα  μικρÝμπορο απ' την ΠÜτμο, τον ΞÜνθο, που τον θεωρεß συνιδρυτÞ μαζß με τους Ν. ΣκουφÜ και Αθ. ΤσακÜλωφ. ¼μως, αυτü Þταν χοντρü ψÝμα του ΞÜνθου. Διüτι, üπως γρÜφει ο ΑναγνωσταρÜς, ο ΞÜνθος Þταν ως το 1817 στην Κωνσταντινοýπολη.

Νικüλαος ΣκουφÜς

 

ΑθανÜσιος ΤσακÜλωφ

       Η αλÞθεια εßναι üτι η ΦιλικÞ Εταιρεßα εßχε "αüρατη ΑνωτÜτη ΑρχÞ", üπως ομολογεß ο ΞÜνθος. Αυτοß που Üρχισαν να κατηχοýν Üλλους, Þταν ο Νικüλαος ΣκουφÜς και ο ΑθανÜσιος ΤσακÜλωφ. Ο Ν. ΣπηλιÜδης γρÜφει, üτι "ο ΣκουφÜς κατελθþν απü την Μüσχα, απüστολος της ΜυστικÞς Εταιρεßας των Φιλικþν, Üρχισε να κατηχεß τους ¸λληνες στα μυστÞριÜ της το 1816". Ο ΑθανÜσιος ΤσακÜλωφ, που Þταν μÝλος του "Ελληνüγλωσσου Πανδοχεßου", [μυστικÞ οργÜνωση που εßχε ιδρυθεß το 1809 στο Παρßσι. Ξενοδüχοι (Hotelier) Þταν το ΤÜγμα των Ναúτþν, που Þταν οργανωμÝνοι κατÜ Γλþσσες. ΕπομÝνως η οργÜνωση Þταν και κατ' üνομα ΝαúτικÞ], το 1814-1815 βρισκüταν στη ΒιÝννη, απ' üπου πÞγε στη Μüσχα και απ' εκεß στην Οδησσü. ΠροηγουμÝνως, εßχε πραγματοποιηθεß μßα συνÜντηση (γνωστÞ μüνο απü τεκτονικÜ Αρχεßα) των Καποδßστρια-Ρþμα-ΜαυροκορδÜτου στη Μüσχα το 1811 για την ßδρυση της ΣτοÜς Φοßνιξ.

ΑλÝξανδρος ΜαυροκορδÜτος

       Απü τα επßσημα αρχεßα της ΦιλικÞς Εταιρεßας προκýπτει, üτι ουδεßς κατηχÞθηκε πριν το 1816 και üτι ο ΞÜνθος δεν κατÞχησε κανÝναν πριν το 1817. Επßσης, προκýπτει üτι η ΦιλικÞ Εταιρεßα δεν απÝκτησε ποτÝ Εφορßα στα ΕπτÜνησα. ΟρισμÝνοι «ιστορικοß» πιστεýουν, üτι αυτü Ýγινε «διÜ τον φüβο της αγγλικÞς αστυνομßας», ενþ εκεß Þταν «γενικüς Ýφορος» ο Δ. Ρþμας.

Εßναι ενδιαφÝρον το πþς η επßσημη εκδοχÞ παραβλÝπει τα επßσημα αρχεßα.

 

Η Φιλüγενος ΣτοÜ της ΚÝρκυρας

 

      Η επßσημη εκδοχÞ για τα γεγονüτα που συνδÝονται με την αναγÝννηση της ΕλλÜδας, γρÜφθηκε Ýτσι, þστε να εξυπηρετηθοýν οι πολιτικÝς σκοπιμüτητες των δυνÜμεων εκεßνων, που απÝκτησαν τον Ýλεγχο του «ανεξÜρτητου» ελληνικοý κρÜτους μετÜ τη δολοφονßα του Καποδßστρια, αλλÜ και η ανÜγκη «κÜθαρσης» των ελληνüφωνων συνεργατþν τους.


ΡÞγας Φεραßος

       
Η ΕπανÜσταση του 1821 εßναι αποτÝλεσμα μιας ενιαßας επαναστατικÞς διαδικασßας, που αρχßζει με το κßνημα του ΡÞγα Φεραßου. Η ΓαλλικÞ ΕπανÜσταση επηρÝασε πρþτα τους ¸λληνες της ΔιασπορÜς και μÝσω του ΡÞγα πÝρασε στα ΒαλκÜνια και την ΕλλÜδα (Ο ελληνομαθÞς Δοσßθαιος ΟμπρÜντοβιτς που αφýπνισε τη σερβικÞ ιδÝα, Þταν συνδεδεμÝνος με το κßνημα του ΡÞγα). ΜετÜ τη δολοφονßα του ΡÞγα το 1798 απü τους Τοýρκους στο ΒελιγρÜδι, η φλüγα πÝρασε στην ελεýθερη ΚÝρκυρα και διαδüθηκε μεταξý των επιφανþν τεκτüνων του νησιοý.

       Στην ΚÝρκυρα εßχε ιδρυθεß 5 771 (1771) ΣτοÜ της ΜεγÜλης ΑνατολÞς που "πÞρε φως" απü τη ΣτοÜ της Βερüνας το 5 782 (1782). Για την δρÜση αυτÞς της ΣτοÜς εßναι γνωστÜ πολý λßγα και αποσπασματικÜ. ¼ταν το 1797 τα ΕπτÜνησα κατελÞφθησαν απ' τους ΓÜλλους, η ΣτοÜ της ΚÝρκυρας επηρεÜστηκε απü τις Ιακωβßνικες επαναστατικÝς ιδÝες. Το 1799, φαßνεται üτι ξÝκοψε απü το Τεκτονικü κßνημα και Ýγινε "Φιλüγενος" ΣτοÜ με στüχο την απελευθÝρωση του ΓÝνους (ΠροσωπικÞ πληροφορßα απü τον αεßμνηστο ΕπτανÞσιο ιστορικü Ντßνο Οικονüμο). Ο ρüλος του Αντωνßου Καποδßστρια σ' αυτÞν την εξÝλιξη δεν εßναι αποδεδειγμÝνος με Ýγγραφα. Προκýπτει üμως, Ýμμεσα η ηγετικÞ του παρουσßα (Δυστυχþς, στα αρχεßα αυτÞς της επαναστατικÞς ιακωβßνικης ΣτοÜς που εßναι διÜσπαρτα στα χÝρια διαφüρων οικογενειþν, κανεßς ιστορικüς δεν μπüρεσε να Ýχει συνολικÞ πρüσβαση). Η επαναστατικÞ Φιλüγενος ΣτοÜ και τα μÝλη της φαßνεται üτι Þταν η μÞτρα της ΕλληνικÞς ΕπανÜστασης.
       Το 1780, μßα παραπλÞσια προς τον Τεκτονισμü ΟργÜνωση εßχε ιδρυθεß στη ΒιÝννη με το üνομα "Καλοß ΕξÜδελφοι". ΑυτÞ ακολουθοýσε τους τεκτονικοýς τýπους και εßχε σκοπü τη συνÝνωση üλων των Χριστιανþν που βρßσκονταν σε ΒαλκανικÝς χþρες και αγωνßζονταν για την απελευθÝρωσÞ τους απ' τον Τουρκικü ζυγü. Σ' αυτÞν την οργÜνωση ανÞκε και ο ΕθνομÜρτυρας ΡÞγας Φεραßος.
       Οι διωκüμενοι στην ΒιÝννη "Καλοß ΕξÜδελφοι" φαßνεται üτι βρÞκαν καταφυγιο στην Ιüνιο Πολιτεßα. Με αυτÞν τη διαδικασßα μπορει να συνδÝεται η «Εταιρεßα των Φßλων», που ßδρυσε το 1802 ο ΙωÜννης Καποδßστριας .
       ¼ταν, το 1811, ο κüμης Δ. Ρþμας ανÝλαβε σεβÜσμιος της ΣτοÜς της ΚÝρκυρας, την επανÝνταξε στο διεθνÝς τεκτονικü κßνημα συνδÝοντÜς την με τη γαλλικÞ ΜεγÜλη ΑνατολÞ, με την ονομασßα "Αγαθοεργßα - ΦιλογÝνεια". Η διατÞρηση του üρου "ΦιλογÝνεια" δεßχνει üτι και η "νüμιμη" ΣτοÜ συνÝχιζε να επιδιþκει τους σκοποýς της "παρÜνομης". ΟρισμÝνοι τÝκτονες ιστορικοß γρÜφουν, üτι ο Ρþμας συνÝνωσε δýο ΣτοÝς, την «Αγαθοεργßα» και τη «ΦιλογÝνεια». Το 1814, ο Ρþμας συνÝδεσε την ΣτοÜ της ΕπτανÞσου με την ΑγγλικÞ ΣτοÜ και μετÝφερε την Ýδρα της στη ΖÜκυνθο.

       Το 1797, τα Ιüνια νησιÜ, που Þταν Ýδαφος της Δημοκρατßας Βενετßας, πÝρασαν στον Ýλεγχο των ΓÜλλων του ΝαπολÝοντα, üταν αυτοß κατÝλαβαν τη Βενετßα. Το 1799, Ρωσσßα και Τουρκßα μαζß πÞραν τα νησιÜ απ’ τους ΓÜλλους. Υπü την προστασßα της Ρωσσßας το 1800, δημιουργÞθηκε το πρþτο ανεξÜρτητο Ελληνικü ΚρÜτος μετÜ την ¢λωση της Κωνσταντινοýπολης, η Δημοκρατßα της ΕπτανÞσου Πολιτεßας. Πρþτος Πρüεδρος της Γερουσßας της Δημοκρατßας, που πÞρε διασχßζοντας Ýφιππος την Κωνσταντινοýπολη το 1801 το φιρμÜνι της αυτονομßας, Þταν ο Αντþνιος Καποδßστριας, πατÝρας του ΙωÜννη. Η ΜεγÜλη ΙδÝα της ανασýνταξης της ΜεγÜλης ΕλλÜδας γεννÞθηκε εκεßνη την εποχÞ στα ΕπτÜνησα.

ΝαπολÝοντας

       
Το 1803, με την ψÞφιση του «Δημοκρατικοý» ΣυντÜγματος που συνÝταξε ο ΙωÜννης Καποδßστριας, Πρüεδρος της Γερουσßας εξελÝγη ο κüμης Θεοτüκης και Γενικüς ΓραμματÝας της ΕπικρÜτειας (ΚαγκελλÜριος) ανÝλαβε ο ΙωÜννης Καποδßστριας σε ηλικßα 27 ετþν. Λßγους μÞνες μετÜ, ο Θεοτüκης πÝθανε και πρακτικÜ, μüνος ΚυβερνÞτης της Ιονßου Πολιτεßας Þταν ο κüμης ΙωÜννης, ενþ ο πατÝρας του αποσýρθηκε απü την ενεργü πολιτικÞ σκηνÞ.

 

Το σχÝδιο της ΕπανÜστασης

 

       Η επιτυχßα της ΜεγÜλης ΕπανÜστασης του 1821 οφεßλεται στο üτι σχεδιÜστηκε με πλÞρη γνþση της διεθνοýς πολιτικÞς, με βÜση τα στρατηγικÜ δεδομÝνα στην περιοχÞ και στηρßχθηκε αποκλειστικÜ σε ελληνικÝς δυνÜμεις. Η επιτυχÞς ΕλληνικÞ ΕπανÜσταση – γιατß προûπÞρξαν δεκÜδες αποτυχημÝνες εξεγÝρσεις, üπως το κßνημα των αδελφþν Ορλþφ το 1769 – χαρακτηριζüταν απü ιδιοφυÞ σχεδιασμü και προσεκτικÞ επιλογÞ του χρüνου εκδÞλωσÞς της.


ΑλÞ ΠασÜς

Ποιο Þταν το σχÝδιο της ΕπανÜστασης;

       Η κýρια επαναστατικÞ προσπÜθεια Ýγινε στην Πελοπüννησο. Πριν, εκδηλþθηκαν δýο αντιπερισπασμοß. Ο πρþτος στην ¹πειρο, με την επανÜσταση του ΑλÞ-ΠασÜ των Ιωαννßνων, που θÝλησε να γßνει ανεξÜρτητος ηγεμüνας απü τον ΣουλτÜνο και ο δεýτερος στη Μολδοβλαχßα, με το κßνημα του ΑλÝξανδρου ΥψηλÜντη το ΦεβρουÜριο του 1821 (Που σýμφωνα με την επßσημη ιστορßα κÞρυξε τüτε την ελληνικÞ επανÜσταση στο ΙÜσιο).

ΑλÝξανδρος ΥψηλÜντης

       Πþς λειτοýργησαν οι αντιπερισπασμοß; Για να καταβληθεß η επανÜσταση του ΑλÞ-ΠασÜ, στÜλθηκε ο στρατüς της ΠελοποννÞσου και της Ροýμελης, ενþ οι Αλβανοß εßτε πολεμοýσαν με τον ΑλÞ, εßτε με τους Τοýρκους. Το κßνημα του ΥψηλÜντη στη Μολδοβλαχßα προκÜλεσε φüβους στην ΥψηλÞ Πýλη για πιθανÞ ρωσσικÞ στρατιωτικÞ επßθεση, που για τον λüγο αυτü μετÝφερε απü τη Μακεδονßα και την ΘρÜκη στρατιωτικÝς δυνÜμεις προς τον Δοýναβη. Η κýρια επαναστατικÞ προσπÜθεια επομÝνως, Ýγινε εκεß που δεν υπÞρχαν αξιüλογες τουρκικÝς δυνÜμεις.

       Το πüσο συνδυÜζεται μ’ αυτÞν την στρατηγικÞ λογικÞ η επßσημη εκδοχÞ για την οργÜνωση της επανÜσταση απü τρεις απλοýς λαúκοýς ¸λληνες μετανÜστες, εßναι Ýνα αξιοπρüσεκτο ερþτημα.

ΤσÜρος ΑλÝξανδρος Α'

       Ο μüνος ¸λληνας που Þταν σε θÝση να σχεδιÜσει αυτÝς τις κινÞσεις, γιατß γνþριζε τα γεωπολιτικÜ δεδομÝνα, τις εξελßξεις στις ρωσσο-τουρκικÝς σχÝσεις και που μποροýσε να επηρεÜσει τη διεθνÞ πολιτικÞ, Þταν ο κüμης ΙωÜννης Καποδßστριας, Υπουργüς επß των Εξωτερικþν του ΤσÜρου ΑλεξÜνδρου Α’ απü το 1815 ως το 1822.

 

Απü την ΚÝρκυρα στα ανÜκτορα του ΤσÜρου

 

       Ο Καποδßστριας, μετÜ την παρÜδοση της ΕπτανÞσου απü τον ΤσÜρο στον ΝαπολÝοντα το 1807 με τη συνθÞκη του Τελσßτ, προσκλÞθηκε στην Αγßα Πετροýπολη απü τον τüτε Υπουργü Εξωτερικþν του ΤσÜρου ΡουμιÜντσεφ, με την μεσολÜβηση του Ζακυνθινοý κüμη Γεωργßου Μοτσενßγου, για να ενταχθεß στη ρωσσικÞ ΔιπλωματικÞ Υπηρεσßα. ¸φθασε στην Αγßα Πετροýπολη στις 16 Ιανουαρßου 1809. ΤοποθετÞθηκε ως υπερÜριθμος Ακüλουθος και το 1811 διορßστηκε κανονικÜ στη ΡωσσικÞ Πρεσβεßα στη ΒιÝννη, ως Ακüλουθος με αρμοδιüτητα τις εμπορικÝς σχÝσεις.


       Το 1812, λüγω του συνεχιζüμενου ρωσσο-τουρκικοý πολÝμου, αποσπÜστηκε στο Διπλωματικü γραφεßο του ΑρχιστρÜτηγου της ΣτρατιÜς του Δοýναβη. Εκεß, γνωρßστηκε με τον ¸λληνα Στρατηγü Κομνηνü και τον ¸λληνα διπλωμÜτη Ροδοφοινßκη, που κατηýθυνε τη σερβικÞ ΕπανÜσταση. ΜετÜ την υπογραφÞ της ΣυνθÞκης του Βουκουρεστßου, ο Καποδßστριας, αφοý φρüντισε να χορηγηθεß Üφθονη βοÞθεια στους ΣÝρβους (που εγκαταλεßφθηκαν πια μüνοι τους Ýναντι των Τοýρκων), ακολοýθησε το νÝο αρχηγü του Στρατοý του Δοýναβη, Ναýαρχο Τσιγαγüφ, üταν ανÝλαβε αρχιστρÜτηγος του ρωσσικοý στρατοý που αντιμετþπιζε τον ΝαπολÝοντα. ¸μεινε στο διπλωματικü Γραφεßο του ΑρχιστρÜτηγου μÝχρις üτου τον κÜλεσε κοντÜ του ο ΤσÜρος, ο οποßος εκτßμησε την προσφορÜ του στο μÝτωπο (ο Καποδßστιρας οργÜνωσε το δßκτυο συλλογÞς και ανταλλαγÞς πληροφοριþν της ρωσσικÞς στρατιÜς) και μετÜ τη μÜχη της Λειψßας (1813), του ανÝθεσε την αποστολÞ για την απüσπαση της Ελβετßας απü τη γαλλικÞ κηδεμονßα και την αποκατÜσταση της Ενüτητας της χþρας με τη θÝσπιση νÝου ΣυντÜγματος.

      Αφοý συνÝταξε το Σýνταγμα της Ελβετßας που προÝβλεπε την ουδετερüτητÜ της (ο Καποδßστριας Þταν ο δημιουργüς της Ελβετßας),  προσκλÞθηκε στο ΣυνÝδριο της ΒιÝννης ως το πιο χαμηλüβαθμο μÝλος της ρωσσικÞς αντιπροσωπεßας, διüτι ο ΤσÜρος τον θεωροýσε ικανü να αντιμετωπßσει και εκεß, τον ΜÝττερνιχ, üπως τα κατÜφερε στην Ελβετßα.

ΜÝττερνιχ

       Στη διÜρκεια του Συνεδρßου, ο Καποδßστριας εξελßχθη σε Α’ διπλωματικü σýμβουλο του ΤσÜρου και τÝλος, σε Υπουργü επß των Εξωτερικþν. Ο τυπικüς διορισμüς του εκδüθηκε το 1815.

 

Ο Καποδßστριας λοιπüν, θα μποροýσε να οργανþσει την ΕπανÜσταση. Τß μας πεßθει üτι το Ýκανε;

 

Η φλüγα της ΕπανÜστασης

 

       Οι Ναπολεüντειοι πüλεμοι δεν Üλλαξαν μüνο το ευρωπαúκü πολιτικü σκηνικü, αλλÜ προκÜλεσαν Ýντονες ανακατατÜξεις και στα κατεχüμενα απü τους Οθωμανοýς ΒαλκÜνια. Η ρωσσο-τουρκικÞ συνεργασßα στα ΕπτÜνησα κρÜτησε πολý λßγο. Ο ΝαπολÝων κατευθυνüμενος στην Αßγυπτο, εξασφÜλισε τη φιλßα της Τουρκßας, την οποßα σκüπευε να χρησιμοποιÞσει και ως δýναμη αντιπερισπασμοý των δυνÜμεων της Ρωσσßας.


       Η ρωσσικÞ διπλωματßα απαντþντας, προκÜλεσε τη ΣερβικÞ ΕπανÜσταση του 1803, ενþ ακολουθþντας γαλλικÝς συμβουλÝς, η Τουρκßα επετÝθη στους πιθανοýς ¸λληνες επαναστÜτες (επιχειρÞσεις του ΑλÞ ΠασÜ κατÜ των Σουλιωτþν, 1803-1804, και σφαγÞ των Καπεταναßων της ΠελοποννÞσου κατÜ τη διÜρκεια της οποßας εξοντþθηκαν οι περισσüτεροι Κολοκοτρωναßοι, ενþ ο Θεüδωρος σþθηκε στη ΖÜκυνθο με τη βοÞθεια των Μοýρτζινων της ΜÜνης).

Θεüδωρος Κολοκοτρþνης

       Το 1806, Üρχισε ο αναμενüμενος – μετÜ την Þττα των Ρþσσων στο Αοýστερλιτς – ρωσσο-τουρκικüς πüλεμος. Στα πλαßσιÜ του, οι Τοýρκοι (ο ΑλÞ ΠασÜς των Ιωαννßνων) με τη βοÞθεια του ΝαπολÝοντα (διÜθεση πυροβολικοý) επιτÝθηκαν στη ΛευκÜδα (Αγßα Μαýρα).

       Η Ιüνιος Γερουσßα Ýστειλε ως γενικü επßτροπο της ΛευκÜδας, τον «ΚαγκελλÜριο» ΙωÜννη Καποδßστρια, που οργÜνωσε μαζß με τον ¸λληνα Στρατηγü του ρωσσικοý στρατοý Παπαδüπουλο, τον πρþτο πραγματικü ελληνικü στρατü, προσλαμβÜνοντας üχι μüνο τους Σουλιþτες, αλλÜ και τους ΠελοποννÞσιους και τους Ρουμελιþτες Καπεταναßους. Στα νþτα του ΑλÞ δημιοýργησε αντιπερισπασμοýς συντονßζοντας τις επιθÝσεις του Κατσαντþνη, του ºσκου και Üλλων. Για ενßσχυση της Α’ ΕπανÜστασης των ΣÝρβων (1803-1808), ο Νßκος ΤσÜρας πραγματοποßησε τη μυθικÞ προÝλασÞ του απü τον ¼λυμπο προς τη Σερβßα, σε συνεννüηση με τον Ρþσσο Ναýαρχο στο Αιγαßο, ΣινιÜβιν.

       Στη ΛευκÜδα, ο Καποδßστριας γνωρßστηκε με τον Μητροπολßτη ¢ρτας – αργüτερα Ουγγροβλαχßας – ΙγνÜτιο, πνευματικü πατÝρα των Σουλιωτþν (ο οποßος θα παραμεßνει φßλος και συνεργÜτης του ως το θÜνατü του) και τον Κολοκοτρþνη, στον οποßο ανÝθεσε πειρατικÝς επιδρομÝς με πλοßα στο Αιγαßο.

       Ο ΙωÜννης Καποδßστριας, που ασφαλþς Þταν μÝτοχος της ΜεγÜλης ΙδÝας για την αναγÝννηση της ΕλλÜδας, στη συγκÝντρωση των Καπεταναßων στην παραλßα του ΜαγεμÝνου της ΛευκÜδας, μετÜ την απüκρουση της επßθεσης του ΑλÞ-ΠασÜ (1807), τους εßπε: «Συντüμως, η Πατρßς θα σας ξανακαλÝσει για σκοπü πολý υψηλüτερο». Το «συντüμως» Üργησε, γιατß ο ΤσÜρος, στη συμφωνßα του Τελσßτ, παρÝδωσε να νησιÜ στο ΝαπολÝοντα.

       Το 1807 λοιπüν, στα ΝησιÜ ξανÜρχονται οι ΓÜλλοι. Ο Καποδßστριας αποσýρεται. Ο Δ. Ρþμας üμως, μαζß με τον Κολοκοτρþνη, προτεßνουν στο ΓÜλλο διοικητÞ των Νησιþν τη συγκρüτηση στρατιωτικÞς δýναμης, που θα εξοπλιζüταν απü τους ΓÜλλους για την απελευθÝρωση της ΕλλÜδας. Η ΕπανÜσταση θα Þταν ελληνο-τουρκικÞ. Σýμμαχος του Κολοκοτρþνη Þταν ο Λαλαßος Τοýρκος Αλη-ΦαρμÜκης. Το σχÝδιο σταματÜει το 1809, üταν καταλαμβÜνουν τα νησιÜ οι ¢γγλοι.

       Η φλüγα της «ΜεγÜλης ΙδÝας» αναθερμÜνθηκε μετÜ τη νßκη της Ρωσσßας κατÜ του ΝαπολÝοντα. Στη διÜρκεια του Συνεδρßου της ΒιÝννης, ο Καποδßστριας συναντιÝται με üλους τους επιφανεßς ¸λληνες που συρρÝουν εκεß  (Μητροπολßτης ΙγνÜτιος, ¢νθιμος ΓαζÞς, Γεþργιος Σταýρου, ΑνδρÝας Μουστουξßδης, Φßλιππος ΧατζÞς, αδελφοß ΜπαλÜκη, ο στρατηγüς Δοýκας που υπηρετοýσε στον αυστριακü στρατü, ο ΙωÜννης ΜαυρογÝνης, πρüξενος της Τουρκßας στη ΒιÝννη και Üλλοι, μεταξý των ο Αθ. ΤσακÜλωφ). ¢λλωστε, ο Καποδßστριας φρüντισε να γνωριστεß με την ελληνικÞ κοινüτητα απü το 1811.

 

       Η μοßρα τα Ýφερε Ýτσι, þστε στη ΒιÝννη, εκεß που γεννÞθηκε το κßνημα του ΡÞγα, να πÜρει σÜρκα και οστÜ το üραμα της ελευθερßας των ΕλλÞνων.

 

Η επαναστατικÞ κßνηση

 

       Πρþτη κßνηση του Καποδßστρια στη ΒιÝννη Þταν η συγκρüτηση της Φιλομοýσου Εταιρεßας, στην οποßα πÝτυχε να εντÜξει ως μÝλος και τον ßδιο τον ΤσÜρο. Δημιοýργησε Ýτσι, Ýνα φορÝα νüμιμο, μÝσα απ’ τον οποßο μποροýσαν να δραστηριοποιοýνται οι ¸λληνες για τον Σκοπü, αλλÜ και να συλλÝγουν χρÞματα για τις τερÜστιες μελλοντικÝς ανÜγκες του αγþνα σ’ Ýνα «νüμιμο ταμεßο».



       Το δεýτερο βÞμα Þταν η δημιουργßα του «παρÜνομου μηχανισμοý», της ΦιλικÞς Εταιρεßας, που θα διοργÜνωνε τον στρατü της ΕπανÜστασης. Η αποστολÞ ανατÝθηκε στους ΤσακÜλωφ και ΣκουφÜ, που απευθýνθηκαν στις λαúκÝς τÜξεις. Η ΦιλικÞ Εταιρεßα, üπως εßπαμε, εßχε αüρατη ΑρχÞ, αλλÜ üχι αρχηγü. ¼λων üμως, τα βλÝμματα Þταν στραμμÝνα στον Καποδßστρια. Αν πρÝπει η ΑρχÞ να αποκτÞσει πρüσωπα, αυτÜ Þταν ο ΙωÜννης Καποδßστριας, ο Δ. Ρþμας, ο ΙγνÜτιος και κÜτω απ’ αυτοýς ο ΑνδρÝας Μουστοξßδης, ο Αντþνιος Κομιζüπουλος εκ Φιλιππουπüλεως, Ýμπορος εις Μüσχαν, ο ¢νθιμος ΓαζÞς, ο Παναγιþτης ΣÝκερης, ο Νικüλαος ΠαξιμÜδης Ιωαννßτης, μεγαλÝμπορος εις Μüσχαν και ßσως ο ΑλÝξανδρος ΜαυροκορδÜτος. Οι Κομιζüπουλος και ΠαξιμÜδης ανÝλαβαν το Ýργο της συγκρüτησης του επαναστατικοý μηχανισμοý μακρÜν του Καποδßστρια και αυτοß στρατολüγησαν τους ΣκουφÜ και ΤσακÜλωφ. Ο ρüλος του ΣÝκερη εßναι επßσης σημαντικüς, αφοý οι ΣπηλιÜδης και ΑναγνωσταρÜς δοýλευαν στην επιχεßρηση του.
       Ο ΓÜλλος ευγενÞς Αýγουστος Ντε ΛαγκÜρντ, που μετÜ τη ΓαλλικÞ επανÜσταση, Ýγινε «διÜσημος» κοσμικüς εμιγκρÝ των ευρωπαúκþν αυλþν, στα απομνημονεýματα του για το συνÝδριο της ΒιÝννης (Παρßσι 1843), γρÜφει εκτενþς για τους δýο διασÞμους ¸λληνας του συνεδρßου, τον Καποδßστρια και τον ΥψηλÜντη και αναφερüμενος στις προσπÜθειες προς απελευθÝρωσιν της ΕλλÜδος, αναφÝρεται στην «Εταιρεßα του ΡÞγα», σε μßα δευτÝρα μυστικÞ εταιρεßα ποý εσχηματßσθει εις την Ιταλßα με στüχο να αξιοποιÞσει την γαλλικÞ επαναστατικÞ πολιτικÞ και επισημαßνει:
       
...« ¼ταν ολüκληρος η Ευρþπη ησχολεßτο εις την ΒιÝννην, με τη διαμüρφωσιν της νÝας ευρωπαúκÞς τÜξεως, εσχηματßσθη μια Τρßτη ΕλληνικÞ Εταιρεßα. Η νÝα Εταιρεßα ωργανþθει υπü την σημαßαν της θρησκεßας και επιζητοýσε την υποστÞριξιν του ΤσÜρου. ΩνομÜσθη «Εταιρεßα των Φιλομοýσων». Το ÝμβλημÜ της Þτο Ýνας δακτýλιος επß του οποßου εßχαν χαρÜξει μßα γλαýκα και τον ΚÝνταυρο Χεßρωνα… Η στολÞ των μελþν Þταν ολüμαυρη και συνοδεýετο απü σκοýφο, επß του οποßου απεικονßζονταν μια νεκροκεφαλÞ και υπ’ αυτÞν δýο οστÜ σταυροειδþς τοποθετημÝνα. Τα χρþματα της εταιρεßας Þταν Üσπρο-μαýρο- κüκκινο. Η εταιρεßα αυτÞ Ýφθασε να αριθμεß 60,000 μÝλη. Εßχε τÝσσαρας μυστικÝς τÜξεις. ¸νας πÝπλος βαθýτατου μυστηρßου εκÜλυπτε την φýσιν της,…
       ...Εις των φλογερωτÝρων υποστηρικτþν της Þταν ο μητροπολßτης Ουγγροβλαχßας ΙγνÜτιος. Ο ΥψηλÜντης Þταν εις εκ των πρþτων μυστþν της.

Πετρüμπεης ΜαυρομιχÜλης

 

Δýο αναγκαßοι φüνοι και μια θυσßα

 

       ¼ταν το επαναστατικü κλßμα ανÝβηκε πολý στην Πελοπüννησο, Üρχισαν να φθÜνουν απεσταλμÝνοι προς τον Καποδßστρια. Ο Πετρüμπεης ΜαυρομιχÜλης Ýστειλε τον ΚυριÜκο Καμαρινü. Προς αυτüν ο Καποδßστριας εßπε – σýμφωνα με τον ΣπηλιÜδη – üτι «πρÝπει να εξωθηθεß σε ΕπανÜσταση κÜποιος Τοýρκος και οι ¸λληνες να συμμαχÞσουν μαζß του, ενþ στη ΜÜνη να συγκεντρþνονται δυνÜμεις σε αναμονÞ των εξελßξεων». Ο Καμαρινüς δεν κατÜλαβε το μÞνυμα και κατερχüμενος απü την Αγßα Πετροýπολη προς Οδησσü διÝδιδε μüνο αυτÜ που του εßπε ο Καποδßστριας για την αρνητικÞ  στÜση του ΤσÜρου ΑλεξÜνδρου προς τις επαναστÜσεις. Ο Καμαρινüς εκτελÝστηκε πριν πÜει στην Πελοπüννησο.


       ¸νας Üλλος τυχοδιþκτης, ο Νικüλαος ΓαλÜτης (μακρινüς ανηψιüς του Καποδßστρια), Ýνας απü τους πρþτους που στρατολογÞθηκαν απü τον ΣκουφÜ, επισκÝφθηκε τον Καποδßστρια για να πÜρει απ’ αυτüν το «χρßσμα του πρþτου» στην Εταιρεßα. Ο ΓαλÜτης εκτελÝστηκε απü τον ΤσακÜλωφ κοντÜ στις ΣπÝτσες.

       Στο τÝλος του 1819 Þ τις αρχÝς του 1820, ο Καποδßστριας δÝχθηκε στην Πετροýπολη τον ΞÜνθο (η ακριβÞς ημερομηνßα δεν εßναι απüλυτα διασταυρωμÝνη) και του υπÝδειξε τον ΑλÝξανδρο ΥψηλÜντη ως ηγÝτη της ΦιλικÞς Εταιρεßας.

ΤσÜρος Νικüλαος Ι

       Ο ßδιος ο ΥψηλÜντης, στην επιστολÞ του λßγο πριν τον θÜνατü τους προς τον ΤσÜρο Νικüλαο Α' το 1827, γρÜφει üτι ο Καποδßστριας τον συμβοýλευσε και τον παρακßνησε να ξεκινÞσει (Δεσποτüπουλος, "Ο ΚυβερνÞτης Καποδßστριας και ΑπελευθÝρωση της ΕλλÜδας", 1996). ¼πως γρÜφει η Ανßτα ΠρασÜ, "Ο Καποδßστριας θÝλησε να χρησιμοποιÞσει τον ΥψηλÜντη, επειδÞ Þταν στρατηγüς του ρωσσικοý στρατοý και οικεßος του ΑυτοκρÜτορα και με την Ýναρξη των εχθροπραξιþν θα επιδεινþνονταν οι σχÝσεις Ρωσσßας-Τουρκßας, þστε να μπορÝσει ο Καποδßστριας να παρασýρει τον ΤσÜρο σε πüλεμο με την Τουρκßα".

       Το 1820 στην Πολωνßα, ο Καποδßστριας δÝχθηκε τον Παναγιþτη ΚρεββατÜ. Αυτüς μετÝφερε στον ΥψηλÜντη – που στο μεταξý εßχε αναλÜβει επßτροπος της ΦιλικÞς Εταιρεßας – το μÞνυμα για Ýναρξη της ΕπανÜστασης απü τη Μολδοβλαχßα.

       Ο ΥψηλÜντης, στις αφηγÞσεις του προς την κüμισσα Λοýλου Τýρχαúμ και τη μεγαλýτερη αδερφÞ της Κωνσταντßα, σýζυγο του πρεσβευτοý της Ρωσσßας στη ΒιÝννη ΑντρÝι Ραζουμüφσκι, Ýλεγε üτι συναντÞθηκε με τον Καποδßστρια πριν κηρýξει την ΕπανÜσταση και üτι του εξÝθεσε την πρüθεσÞ του να αρχßσει την εξÝγερση απü τη Μολδοβλαχßα (κυρßως διüτι περßμενε βοÞθεια απü τη Ρωσσßα) και üτι ο Καποδßστριας, üπως γρÜφει ο ΥψηλÜντης, «συμφþνησε μαζß του και τον ενθÜρρυνε». (Στα δικÜ του υπομνÞματα στον ΤσÜρο Νικüλαο και στους πρÝσβεις των  ΜεγÜλων ΔυνÜμεων, ο Καποδßστριας αναφÝρεται στη συνÜντηση αυτÞ και λÝει üτι τον απÝτρεψε. Και τα δýο κεßμενα εßναι διπλωματικÜ κεßμενα, που υπηρετοýν Ýναν εν εξελßξει σκοπü και δεν εßναι αυτοβιογραφικÜ – üπως ορισμÝνοι... πιστεýουν – και γι’ αυτü ο Καποδßστριας γρÜφει αυτü που συμφÝρει και üχι την αλÞθεια).
       Για τη σχÝση Καποδßστρια - ΥψηλÜντη γρÜφει η Βαρþνη Λουλοý ΤυρχÜιμ (μετÜφραση απü τα γερμανικÜ του ΚαθηγητÞ Π.Κ.Ενεπεκßδη). Λουλοý ΤυρχÜιμ «Η ΖΩΗ ΜΟΥ - αναμνÞσεις 1788-1819», Μüναχο 1913-1914.
       «ΚÜθε ημÝρα - μετÜ τον ΝοÝμβριο του 1827 - μας διηγüταν ο ΥψηλÜντης Ýνα μÝρος της πικρÞς του μοßρας……Ε, λοιπüν, ο Καποδßστριας δυστυχþς δεν εßναι εντελþς ανεýθυνος για την μοßρα του ΥψηλÜντου.
       …ΚατÜ τα Üλλα, οι συμβουλÝς του Καποδßστρια, στον οποßο εßχε τυφλÞ εμπιστοσýνη ο ΥψηλÜντης, εßχαν βÝβαια, Ýναν σκοπü: πþς να εξυπηρετÞση την πατρßδα του. Το1821 ο Καποδßστριας θυσßασε απλοýστατα Ýναν φßλο του…….
       ….Τον χειμþνα του1819-20, üταν εμεßς (σ.σ η Λουλοý και η Κατερßνα) βρισκüμαστε στη Ρωσßα, Þρθε  ο ΥψηλÜντης στην Πετροýπολη με μüνο σκοπü να μας δει. ¼ταν τüτε, αρρþστησε για πολλÝς εβδομÜδες, τον επισκÝφθηκαν μερικÜ επßσημα πρüσωπα της «Εταιρεßας», …και αυτοß του ανÝθεσαν χωρßς πολλÝς διατυπþσεις και εν ονüματι των συμπατριωτþν των την αρχηγßα . ..Ο ΥψηλÜντης τους παρακÜλεσε να του δþσουν τρεις μÝρες καιρü για να σκεφθεß την υπüθεση και να μιλÞσει με τον Καποδßστρια…..Ο Καποδßστριας, που Þταν πληροφορημÝνος για üλα, επεδοκßμασε με ενθουσιþδη λüγια την πατριωτικÞ επιθυμßα τοý φßλου το και του εßπε, üτι και αν η ευρωπαúκÞ πολιτικÞ δε θα επÝτρεπε στον ΤσÜρο να κηρυχθεß ανοικτÜ υπÝρ της ελληνικÞς υποθÝσεως, η καρδιÜ του θα εßναι πÝρα για πÝρα με τους ¸λληνες.
       
… « Παρ’ üλες τις διαβεβαιþσεις, ο ΥψηλÜντης ζÞτησε να μιλÞσει με τον ΤσÜρο, αλλÜ ο Καποδßστριας τον εμπüδισε…τον απÝτρεψε μÜλιστα, απü το ν’ αποχωρÞσει απü το ρωσικü στρατü, με τη δικαιολογßα üτι το διÜβημα αυτü θ’ απεθÜρρυνε τους ¸λληνας της ΠελοποννÞσου, που Ýβλεπαν στο αξßωμÜ του, ως Ρþσου αξιωματικοý, μßα απüδειξη της προστασßας του ΤσÜρου.»…
       ….«.Ο ΥψηλÜντης, αφοý τελεßωσε το σχÝδιο των επιχειρÞσεων, το Ýδειξε στον Καποδßστρια, που Ýμεινε τüσο ικανοποιημÝνος, þστε πÞδηξε απü τη χαρÜ του, τον αγκÜλιασε και τον εγÝμισε με εγκþμια

 

Ο επαναστÜτης μοναχüς

 

       Ας συνοψßσουμε τß ξÝρουμε. Η μεγÜλη ΕλληνικÞ ΕπανÜσταση συνδÝεται Üμεσα με το κßνημα του ΡÞγα, το οποßο συνεχßστηκε απü τη Φιλüγενο ΣτοÜ της ΚÝρκυρας. ΜετÜ τη δεýτερη κατÜληψη της ΚÝρκυρας απü τους ΓÜλλους, ο ΙωÜννης Ýφυγε στη Ρωσσßα. Εßναι αυτονüητο, üτι ο ΙωÜννης ανÝλαβε το ιερü χρÝος ολοκλÞρωσης της ΜεγÜλης ΙδÝας. Μüλις πÞγε στην Πετροýπολη, Ýφτασε δßπλα του ο Μητροπολßτης ΙγνÜτιος. Ακολουθþντας τους συνωμοτικοýς κανüνες – και κατÜ το πρüτυπο των Ναúτþν – ßδρυσε στη ΒιÝννη τη Φιλüμουσο εταιρεßα, που Þταν «μετωπικÞ οργÜνωση». Στη ΒιÝννη φαßνεται üτι ανÝλαβε και τυπικÜ το υψηλü του καθÞκον, που τον υπÝβαλε στο μοναχικü σχÞμα. Λßγο μετÜ, συναποφασßζει την ßδρυση του «στρατιωτικοý βραχßονα». Της ΦιλικÞς Εταιρεßας.


       Το üτι περιεβλÞθη το μοναχικü σχÞμα φαßνεται – üχι μüνο φυσικÜ απü τα μαýρα ροýχα που φüραγε μονßμως – αλλÜ απü την αιφνßδια ανακοßνωσÞ του στη ΡωξÜνη Στροýτζα, üτι δεν μπορεß να την παντρευτεß, ενþ üλη η ρωσσικÞ αυλÞ περßμενε αυτüν το γÜμο. ¼πως γρÜφει η καθηγÞτρια ΕλÝνη Κοýκου, της εßπε: «ΠρÝπει να προσφÝρω τον εαυτü μου θυσßα στους Αγþνες για την πατρßδα μας, για την ΕλλÜδα και αυτüν τον δρüμο της θυσßας πρÝπει να τον βαδßσω μüνος μου».


ΠατριÜρχης Γρηγüριος Ε'
Στρατηγüς ΜακρυγιÜννης

       Το επαναστατικü κÝντρο εγκαταστÜθηκε γýρω απü τον Καποδßστρια στη Ρωσσßα, αφοý αυτüς ανÝλαβε την υλοποßηση του ορÜματος. Ο ΠατριÜρχης Γρηγüριος Ε’ – σýμφωνα με τον ΜακρυγιÜννη – απÝστειλε στον Καποδßστρια τον ¸λληνα αξιωματικü του ρωσσικοý στρατοý Λεονταρßδη, κομιστÞ üσων μυστικþν του ΡÞγα διεφýλαττε το Πατριαρχεßο. Ο Λεονταρßδης στη συνÝχεια Ýγινε μοναχüς και δημιοýργησε μοναστÞρι στη Μολδαβßα που εξελßχθηκε σε κÝντρο της επαναστατικÞς κßνησης. Στη Ρωσσßα, η ΣτοÜ «Οβßδιος» στο ΚισινÝφ Þταν το κÝντρο της ΕλληνικÞς ΕπανÜστασης. Εßναι ενδιαφÝρον, üτι ο Καποδßστριας μεσολÜβησε να εξοριστεß ο Ποýσκιν στο ΚισινÝφ και üχι στον Καýκασο. Εκεß συντÜχθηκε – εκ της γαλλικÞς – το Σýνταγμα της μελλοντικÞς ΕλληνικÞς Δημοκρατßας.

ΑλÝξανδρος Ποýσκιν

       Ο Καποδßστριας εßχε Þδη την εμπειρßα του Πρωθυπουργοý της Ιονßου Πολιτεßας, του ΑρχιστρÜτηγου της ΛευκÜδας, του επικεφαλÞ της Αντικατασκοπßας της ρωσσικÞς ΣτρατιÜς, που αντιμετþπισε τον ΝαπολÝοντα, και τη μεγÜλη πεßρα του Υπουργοý Εξωτερικþν της Ρωσσßας.

       ΞÝρουμε Þδη, ποιος σκÝφθηκε τους δýο αντιπερισπασμοýς και ποιος και γιατß επÝλεξε την Πελοπüννησο ως κýρια εστßα της ΕπανÜστασης. ΞÝρουμε και με ποιους μηχανισμοýς (ΙγνÜτιος, πνευματικüς ηγÝτης Σουλιωτþν) πεßστηκαν οι Τζαβελαßοι και οι Μποτσαραßοι να συμπολεμÞσουν με τον σφαγÝα των Σουλιωτþν ΑλÞ-ΠασÜ. ΞÝρουμε ακüμα, απü τα αρχεßα της αυστριακÞς μυστικÞς αστυνομßας, üτι ο Γεþργιος Σταýρου, συνεργÜτης του Καποδßστρια, Þταν ο μυστικüς εκπρüσωπος του ΑλÞ στη ΒιÝννη. Αυτü εßναι Ýνα απ’ τα κλειδιÜ για να καταλÜβουμε την ΕπανÜσταση του ΑλÞ-ΠασÜ. ¸να δεýτερο κλειδß εßναι οι συμβουλÝς των ΕλλÞνων του περιβÜλλοντüς του, τους οποßους καθοδηγοýσε ο Δ. Ρþμας.

 

Η ΜεγÜλη ΕλλÜδα

 

       Το σχÝδιο του Καποδßστρια που Ýχει εκφραστεß στο υπüμνημÜ τους προς τις ΜεγÜλες ΔυνÜμεις Þταν η ελευθερßα της ΜεγÜλης ΕλλÜδας. (Πελοπüννησος, ¹πειρος, Μακεδονßα, ΚρÞτη, Σμýρνη). Πßστευε üτι θα μποροýσε αξιοποιþντας τη θÝση του να πετýχει στα συνÝδρια του ΤροπÜου Þ αργüτερα της Βερüνας να    επιβληθεß η αυτονομßα της ΕλλÜδας με τη βοÞθεια του ΤσÜρου. ¼ταν κατÜλαβε üτι αυτü Þταν αδýνατο, πÞγε στη Γενεýη (που του χρþσταγε πολλÜ) και διηýθυνε απ’ εκεß, σαν πραγματικÜ μεγÜλος ηγÝτης της «εξüριστης ΚυβÝρνησης», τον Αγþνα της ΕλλÜδας οργανþνοντας και τη διεθνÞ βοÞθεια και το κßνημα του Φιλελληνισμοý.


       Εßναι εκπληκτικü το κεßμενü του προς τον ΤσÜρο Νικüλαο, üπου γρÜφει üτι πÞγε στην Ελβετßα «για να τον ξεχÜσει ο κüσμος», αλλÜ «Þρχοντο προς αυτüν ζητοýντες βοηθÞματα οι ¸λληνες, οι εκδιωχθÝντες απü τους τüπους τους» και μνημονεýει επß τη ευκαιρßα, τις καταστροφÝς της Χßου, της Κýπρου, των Κυδωνιþν και των Ψαρþν.

       ¼ταν η ΕπανÜσταση πÝτυχε με διπλωματικÜ μÝσα (Πρωτüκολο του Λονδßνου της 6ης Ιουλßου του 1827, που υπÝγραψαν Ρωσσßα, Αγγλßα και Γαλλßα), ο Καποδßστριας ανÝλαβε ΚυβερνÞτης του μικροý ΚρÜτους που δημιουργÞθηκε. Σε üλες τις επαναστÜσεις του κüσμου, σε üλη την γραπτÞ ιστορßα, οι ηγÝτες των επαναστατικþν κινημÜτων, üταν επικρατοýν, αναλαμβÜνουν τη διοßκηση του κρÜτους. Μüνο στην επßσημη ελληνικÞ ιστορßα γρÜφεται (απü τους συνεργÜτες των ξÝνων), üτι ο κυβερνÞτης δεν Þταν και ο αρχηγüς της ΕπανÜστασης.

       Εßναι αξιοπερßεργο, üτι ενþ στο πρωτüκολλο του Λονδßνου υπÜρχουν τρεις συμβαλλüμενοι, υπÝρ ενüς τÝταρτου μÝρους (της επαναστατημÝνης ΕλλÜδας) και κατÜ ενüς πÝμπτου (της Τουρκßας), η επßσημη ιστορßα δεν υπογραμμßζει τον ρüλο του Καποδßστρια σ’ αυτÞν τη διπλωματικÞ συμφωνßα. ΠρÝπει να σημειωθεß και ο ειδικüς ρüλος του Δ. Ρþμα για την αλλαγÞ της ΑγγλικÞς πολιτικÞς. Αυτü üμως, το πÝτυχε αποδεχüμενος την ΑγγλικÞ κυριαρχßα επß της ΕλλÜδας, κÜτι που ποτÝ δε δÝχθηκε ο Καποδßστριας.

 

Ο θÜνατος του μεγÜλου ηγÝτη

 

       Στις 29 Σεπτεμβρßου 1831 με το Γρηγοριανü ημερολüγιο /11 Οκτωβρßου με το Ιουλιανü, ο δημιουργüς της σýγχρονης ΕλλÜδας, ο πρþτος ΚυβερνÞτης της, ο ΙωÜννης Καποδßστριας δολοφονÞθηκε στο Ναýπλιο, μπροστÜ στην εκκλησßα του Αγßου Σπυρßδωνα.



       ΠÝρασαν 172 χρüνια απü αυτÞν την πολιτικÞ δολοφονßα, που Ýγινε για να ανακοπεß η πορεßα που εßχε χαρÜξει ο ΙωÜννης Καποδßστριας για το ελληνικü ¸θνος και ο φÜκελος στα ΒρεττανικÜ αρχεßα που περιÝχει τα σχετικÜ με τη δολοφονßα του Καποδßστρια Ýγγραφα, παραμÝνει Üκρως απüρρητος, ενþ η ελληνικÞ επßσημη ιστορßα επαναλαμβÜνει Üκριτα τις παραβλÝψεις της «επßσημης ανÜκρισης» του 1831.

Γεþργιος ΜαυρομιχÜλης

       Για 172 χρüνια, ακüμα λÝγεται üτι τον δολοφüνησαν οι Μαυρομηχαλαßοι που στÝκονταν μακριÜ του, ενþ βλÞθηκε εξ επαφÞς, üπως περιγρÜφεται στη νεκροψßα, ενþ το μαχαßρι του Γιþργου ΜαυρομηχÜλη – που βρßσκεται στα üργανα του εγκλÞματος – εßναι προφανþς μικρüτερο απü το τραýμα που διεπßστωσαν οι γιατροß που Ýκαναν τη νεκροψßα (ΔημÞτριος ΚοκκινÜκης "Ποιοι δολοφüνησαν τον Καποδßστρια;").

 

       Εßναι καιρüς πια, 172 χρüνια μετÜ τον θÜνατü του, να αποκαλυφθεß σε üλη της την Ýκταση η οργανωμÝνη επιχεßρηση συγκÜλυψης, αποσιþπησης και παραποßησης της ιστορικÞς αλÞθειας σε ü, τι αφορÜ στον Καποδßστρια, η οποßα Üρχισε αμÝσως μετÜ το θÜνατü του και που συνεχßζεται ως και σÞμερα.


       ¸να μεγÜλο πρüβλημα εßναι η σιωπÞ των συνεργατþν του Καπποδßστρια. Γιατß δεν Ýγραψε ο Μητροπολßτης ΙγνÜτιος; Γιατß δεν Ýγραψαν ο ΑνδρÝας ΜεταξÜς και ο ΑνδρÝας Μουστοξýδης; Ο ΤσακÜλωφ;

       Η απÜντηση εßναι απλÞ. Το μυστικü κßνημα του Καποδßστρια δεν αποδÝχθηκε την Þττα του μετÜ τη δολοφονßα του ηγÝτη του. ΠαρÝμεινε ενεργü κρατþντας ζωντανÞ την φλüγα της εθνικÞς ιδÝας και δεν εßχε κανÝνα λüγο να αποκαλýψει τα μυστικÜ του στους αντιπÜλους του απλÜ και μüνο για την ιστορικÞ δικαßωση. Οι επαναστÜτες κÜνουν πολιτικÞ και üχι ιστορßα. ¢λλωστε εκεßνη την εποχÞ, οι περισσüτεροι ¸λληνες εßχαν συνεßδηση üτι την ΕπανÜσταση την οργÜνωσε ο Καποδßστριας.

       ¸να μÝρος των πρωταγωνιστþν... που γνþριζαν, πÝρασε στους αντιπÜλους του με πρþτους και καλýτερους τον Δ. Ρþμα και τον Γ. Σταýρου. Ο ΣκουφÜς πÝθανε πριν την ΕπανÜσταση. Ο ΤσακÜλωφ Þταν βουλευτÞς στην ΕθνικÞ ΣυνÝλευση του ¢ργους (εßχε διοριστεß απü τον Καποδßστρια υπÜλληλος του Γενικοý Φροντιστηρßου του κρÜτους) και μετÜ τον θÜνατο του Καποδßστρια εγκατÝλειψε οριστικÜ την ΕλλÜδα και εγκατεστÜθηκε στη Μüσχα, üπου πÝθανε το 1851. Ο Κολοκοτρþνης ισορροποýσε πÜντα ανÜμεσα στον Ρþμα και τον Καποδßστρια.

       Για να φωτßσουμε ακüμα περισσüτερο τα παρασκÞνια της δολοφονßας, σημειþνουμε üτι ο ΣεβÜσμιος της ΣτοÜς της ΕπτανÞσου με Ýδρα τη ΖÜκυνθο, κüμης Διονýσιος Ρþμας, Þταν ο σκοτεινüς ηγÝτης της αγγλικÞς παρÜταξης και προτÜθηκε ως αντßπαλος υποψÞφιος κυβερνÞτης στην ΕθνοσυνÝλευση, που εξÝλεξε τον Καποδßστρια.

       ΜÞπως αν ανοßξουν τα απüρρητα αρχεßα του ΜεγÜλου Βασιλεßου, μÜθουμε κÜτι για την σχÝση του Ρþμα με τους ανθρþπους που πραγματικÜ δολοφüνησαν τον Καποδßστρια, διüτι οι Μαυρομιχαλαßοι απλÜ Þταν παρüντες στη δολοφονßα και χρησιμοποιÞθηκαν απü τους οργανωτÝς ως «οι Ýνοχοι», που συνελÞφθησαν επ’ αυτοφüρω για να κλεßσει η υπüθεση. Ο Ρþσσος ΠρÝσβυς ΡιμποπιÝρ, στην ÝκθεσÞ του για τη δολοφονßα του Καποδßστρια, γρÜφει üτι δεν Ýχει καμμßα αμφιβολßα üτι η «δολοφονικÞ χειρ εξοπλßσθη παρÜ της Αγγλßας». Μποροýμε να σημειþσουμε ακüμα, üτι η απüφαση δολοφονßας του Καποδßστρια ελÞφθη σε πολý υψηλÜ επßπεδα και δεν αποφασßστηκε στην ΕλλÜδα. ºσως ανÜμεσα στα απüρρητα Ýγγραφα βρßσκεται και το σχετικü ντοκουμÝντο.

 

***


 

Aν θÝλετε να παρακολουθÞσετε σχετικÝς συζητÞσεις στην ΑγορÜ μας, χρησιμοποιÞστε το σýνδεσμο εδþ.
(Για να δημοσιεýσετε σχüλιü σας, θα πρÝπει να εγγραφεßτε.)
  < Προηγοýμενη
<< ¢ρθρα (κεντρικÞ)