Γειά σας φίλοι μου.
Κατ' αρχήν, από μια αυστηρά "επιστημονική" σκοπιά, η πληροφορία του
Ευθύμη για τον Δία, δηλώνει ότι δεν υπάρχει "διπλό όνομα". Προσωπικά, προτιμώ να κρατήσω την ερμηνεία της "ζεύξεως".
Παρεμπιπτόντως δε, να προσθέσω ότι στο απόσπασμα του Ηράκλειτου (που πυροδότησε τις αναφορές στο Δία) χρησιμοποιείται ο τύπος "Ζηνός" :
"Εν το σοφόν μούνον λέγεσθαι ουκ εθέλει και εθέλει Ζηνός όνομα".
Αλλά νομίζω πως δεν πρόκειται να κακοκαρδιστούμε γι' αυτό...
Ramoglou έγραψε:Αν βέβαια τώρα βάλω και το θέμα του χρόνου στο παιχνίδι, θα σκεφτώ ότι, αν έχω μόνο ένα σημείο τότε πως θα ορίσω χώρο και χρόνο ;
Με 3 όμως τον ορίζω.
Έτσι δεν είναι ;
Νομίζω, πως όχι!!!
2 σημεία --> ορίζουν γραμμή.
3 σημεία --> επίπεδο και 4 σημεία ορίζουν τον τρισδιάστατο χώρο.
Για να δώσω και μιά μεταφυσική εσάνς στην υπόθεση, θα θυμίσω και την Τετρακτύ. Ο Νικόμαχος ο Γερασηνός, αν θυμάμαι καλά, αναφέρει 9 σημασίες γι'αυτήν. Μία εξ αυτών είναι και η "σημείο, γραμμή, επιφάνεια, όγκος".
Βάζοντας τώρα το χρόνο στο παιχνίδι, έχουμε (x,y,z,t): οι συντεταγμένες στο χωροχρόνο.
Τα σημεία όμως εδώ είναι τουλάχιστον 5, διότι,όσον αφορά τον προσδιορισμό των τιμών x,y,z, υπάρχει και το σημείο 0, της αρχής των αξόνων. Αρα, έχουμε 4 σημεία για τις χωρικές συνιστώσες και τουλάχιστον ένα, για τη χρονική.
Λέει λοιπόν ο
Ελισσαίος Ερώτηση: Μένουμε σταθεροί και ο χρόνος κινείται γύρω μας, ή ο χρόνος είναι σταθερός και κινούμαστε εμείς σ' αυτόν; (Όπως θα συνέβαινε και στο χώρο?)
Εδώ, η θεωρία της Σχετικότητας, απαντά ότι ο χρόνος είναι στοιχείο του συστήματος x-y-z. Δηλαδή, κινείται μαζί του. Το σύστημα δηλαδή είναι "ενιαίο": x-y-z-t. Με άλλα λόγια, κάθε μεγάλη μάζα στο Σύμπαν, φτιάχνει, μέσω του βαρυτικού της πεδίου, μια δική της χωρο-χρονική περιοχή.
Αυτή είναι ουσιαστικά και η έννοια της διατύπωσης ότι "ο Αϊνστάιν γεωμετρικοποίησε το χρόνο".
Αν και τελευταίως η ΘΣ βάλλεται, δεν είναι ακριβώς η έννοια του χωροχρόνου που κινδυνεύει με αποκαθήλωση.
Παρ' ότι τα παραπάνω πράγματα φαντάζουν κάπως βαρετά, τα χρησιμοποίησα για να στηρίξω μια δική μου "πρόταση":
Μήπως ο χρόνος είναι μια "ιδιότητα" της "χονδροειδούς", μακροσκοπικά αντιληπτής ύλης; Ισως δηλαδή, να υπάρχει στην 4-διάστατη πραγματικότητά μας και να μην υπάρχει σε άλλες, πολυδιαστατικές πραγματικότητες...(όπου πιθανόν ν'απουσιάζει η βαρύτης...)
Οπότε, έστω και από άλλο δρόμο, βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το ρηθέν υπό του
Ramoglou :
Άρα μήπως τελικά στην εκδηλωμένη του μορφή ο Ζεύς που γίνεται Δίας αποκτά μια πλασματική χωροχρονική κατάσταση ; Διότι εκείνος ως ΕΝ και μοναδικό σημείο δεν ορίζει ούτε χώρο ούτε χρόνο. Άντε το πολύ πολύ να ορίζει ένα qubit !
και ταυτόχρονα, συμφωνώ με τη σκέψη του
Ελισσαίου :
Σκέπτομαι συχνά ότι αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα μέσα από τα δικά μας όρια και κατά συνέπεια τα ερμηνεύουμε μέσα από αυτά. Αυτό είναι αληθές και ενδεχομένως αναληθές. Αληθές γιατί έτσι είναι, σύμφωνα με τη δική μας αντίληψη, ενδεχομένως αναληθές γιατί δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε όλα.
Προχωρώ λοιπόν πιό κάτω :
Ramoglou έγραψε:Ψάχνω λοιπόν πόσο μεγαλύτερες είναι οι πλευρές του τριγώνου και βρίσκω ότι είναι κατά 13% μεγαλύτερες.
Ε εκεί ήταν που έπαθα εγκαύματα από τις στροφές που άρχισε να παίρνει το μυαλό μου (ξαναλέω δε θέλω σχόλια), 1 και 3, ουφ ….. τις θεωρίες μου ! Το ΕΝ και το τρισυπόστατο δηλαδή ; Χμμ ! Ναι κάπως έτσι το βλέπω,
αυτό μου λείπει για να δώσει την ολοκλήρωση. Το ζωοποιό πνεύμα στην εκδηλωμένη του μορφή μέσα στο χώρο και στο χρόνο.
Οπου 1+3=4, λέω εγώ, και μπαίνουμε πιά, σε πυθαγόρεια πεδία.
Elissaios έγραψε:Η λέξη "Λόγος" είναι μεγαλειώδης, με όλες τις έννοιές της. Κρατώ μία από τις έννοιες, την έννοια "φωνή".
Σύμφωνα με μια άποψη, ο κόσμος δημιουργήθηκε διά του λόγου/της φωνής του υπέρτατου όντος, ο οποίος λόγος εξέφραζε βούληση ή (και) συνειδητοποίηση.
Εδώ το χωρίον παραπέμπει στον Τίμαιο (πυθαγόρειων καταβολών), αλλά και στη σύγχρονη θεωρία των υπερχορδών
(όπου η δόνηση των υπερχορδών δημιουργεί την ύλη, με μια αέναη μετατροπή των "σωματιδίων" απ' τη μιά μορφή στην άλλη).
Elissaios έγραψε:Όταν ένα νεογέννητο έρχεται στον κόσμο, κλαίει. Τι σημαίνει αυτό; Συνειδητοποιεί κάτι και το εκφράζει;
Γιατί ο λόγος/η φωνή είναι η πρώτη συνειδητή λειτουργία ενός όντος;
Γιατί παίρνει ανάσα, απ' ότι ξέρω. Κάτι πολύ σπουδαίο, δηλαδή.
ΔΙΟΡΘΩΣΗ : τελικά, δεν θυμόμουν καλά. Δεν ήταν ο Νικόμαχος, αλλά ο Θέων ο Σμυρναίος, που αναλύει την Τετρακτύν.
)
)
).
)
