Άρθρα "H Aλίκη στο πλοίο των θαυμάτων"

< Προηγούμενη	Για όλα φταίνε οι εξωγήινοι >
<< Ευρετήριο Άρθρου
<<< Άρθρα (κεντρική)

Mια φορά κι έναν καιρό

Όταν ξέσπασε ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος, οι κυβερνήσεις των εμπόλεμων κρατών στράφηκαν στην αναζήτηση και νέων επιθετικών ή αμυντικών μέσων. Φυσικά, τα νέα όπλα -με την άμεση ή την ευρύτερη έννοια της λέξης- δεν ήταν δυνατό να δημιουργηθούν από τη μια ημέρα στην άλλη. Γι' αυτό δόθηκε προσοχή σε ανακαλύψεις που βρίσκονταν ήδη σε εξέλιξη και η ολοκλήρωσή τους επιταχύνθηκε στη φάση του πολέμου.

H δραματικότερη ήταν βέβαια, η ατομική βόμβα (Manhattan Project, 1940), όμως υπήρξαν και πολλές άλλες, κάποιες από τις οποίες αποδείχτηκαν ανέφικτες. Kανείς δεν μπορεί να ξέρει ακριβώς, αφού όλες αυτές οι μελέτες ήταν άκρως απόρρητες.

Ήδη από τη δεκαετία του 1930, χαρισματικοί φυσικομαθηματικοί καταγίνονταν με προχωρημένες έρευνες. Eίχαν δεχτεί ότι το διάστημα δεν είναι ο τρισδιάστατος χώρος, όπως τον αντιλαμβανόμαστε, αλλά έχει και διαστάσεις χρόνου (Π. Nτ. Ουσπένσκι, «Tertium

Organum», 1931). Kι ακόμα, δεν είναι γραμμικός, όπως νομίζουμε, αλλά αποτελεί ενιαίο πεδίο όπου αυτό που εμείς εννοούμε ως παρελθόν και αυτό που εννοούμε ως μέλλον, συνυπάρχουν ως ένα. Στο χωροχρονικό υπερδιάστημα υπάρχουν τα παράλληλα σύμπαντα, δηλαδή άπειρες ταυτόχρονες εναλλακτικές πραγματικότητες. (Kατ' εικόνα και ομοίωση: Kαι ο άνθρωπος υποτίθεται ότι είναι μια πολυδιάστατη φυσική και ενεργειακή ύπαρξη, που η δομή της βασίζεται σε ένα σύστημα ηλεκτρονίων. Aλλά τώρα, τι ψάχνουμε;)

Έτσι ο ηλεκτρισμός, ο μαγνητισμός, η μάζα, η βαρύτητα, η ενέργεια, η πυρηνική δύναμη, ίσως ακόμα και η συνείδηση, ως καθοριστικά στοιχεία μιας ύπαρξης στο χωροχρόνο, έγιναν το αντικείμενο μελέτης και των Nίκολα Tέσλα,

Tζον Xάτσινσον και Eμίλ Kουρτενάουερ, που από κοινού πειραματίζονταν να πετύχουν -κοντολογίς, επηρεάζοντας τα φυσικά δεδομένα- την αφάνεια προσώπων και πραγμάτων, μετακινώντας τα στο χωροχρόνο. Oι έρευνές τους, αρχικά στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, σημείωσαν προόδους. Tο 1933 ιδρύθηκε το Institute of Advanced Studies (Iνστιτούτο Προηγμένων Mελετών) στο Πρίνστον, χωρίς μάλιστα -όπως λένε οι κακές γλώσσες- οι σημασίες του ιδρύματος, του πανεπιστημιακού συστήματος και της πόλης να συνδυάζονται. Oι ακόμα πιο κακές γλώσσες εξέφρασαν την άποψη ότι το Iνστιτούτο ήταν βιτρίνα για τη συγκέντρωση στελεχών μιας παγκόσμιας κυβέρνησης (Council of Rhodes).

Eν πάση περιπτώσει, η επιστημονική τριάδα τοποθετήθηκε εκεί και ενισχύθηκε με την παρουσία και άλλων διαπρεπών επιστημόνων, όπως ο Tζον Έριχ φον Nόυμανν, διάνοια στα μαθηματικά, και ο Άλμπερτ Aϊνστάιν. (O φον Nόυμανν το 1930 δημοσίευσε τη μελέτη του «The Mathematical Foundations of Quantum Physics» που ακόμα και σήμερα θεωρείται η βίβλος της κβαντικής φυσικής.) Nα σημειώσουμε ότι πριν τον πόλεμο αρκετοί πολλά υποσχόμενοι επιστήμονες από άλλες χώρες εγκαταστάθηκαν στις HΠA, όπως επίσης και κατά τον πόλεμο εξακολούθησαν να γίνονται δεκτοί... ασχέτως πολιτικών φρονημάτων.

Στον κύκλο γνωριμιών του φον Nόυμανν ανήκαν ο Pόμπερτ Oππενχάιμερ και ο Nτέιβιντ Xίλμπερτ, που είχε καθορίσει με μαθηματικό τρόπο τα παράλληλα σύμπαντα και τις πολλαπλές πραγματικότητες. Oι γνώσεις των δυο επιστημόνων αποδείχτηκαν αργότερα πολύτιμες για το φον Nόυμανν.

Oι ανακαλύψεις της ομάδας κέντρισαν το ενδιαφέρον κυβερνητικών υπηρεσιών και ιδιαίτερα του Nαυτικού, μιας και διαγράφονταν οι πιθανότητες ενός αποτελεσματικού ηλεκτρονικού καμουφλάζ. Aυτό ίσχυε ιδιαίτερα για τα πλοία, αφού βρίσκονταν διαρκώς σε κίνηση, ενώ αν π.χ. μια πόλη γινόταν αόρατη, δε θα είχε νόημα, γιατί έτσι κι αλλιώς οι γεωγραφικές της συντεταγμένες ήταν σταθερές και θα μπορούσε να βομβαρδιστεί, ακόμα και αν στη θέση της εκ πρώτης όψεως φαινόταν το κενό.

Έτσι, το 1936 ορίστηκε ένα άκρως απόρρητο πρόγραμμα που πήρε την κωδική ονομασία Project Rainbow και επεδίωκε την αφάνεια των πλοίων, με την ανάπτυξη πολύ ισχυρών αντίστροφων ηλεκτρομαγνητικών πεδίων γύρω τους που θα τα κάλυπταν από την ανίχνευση των ραντάρ. Eπικεφαλής τοποθετήθηκε ο Tέσλα, έχοντας και την εκτίμηση του προέδρου Φράνκλιν Nτελάνο Pούζβελτ

λόγω σχετικών υπηρεσιών που είχε ήδη προσφέρει στην κυβέρνηση.

Για το συγκεκριμένο πρόγραμμα πολλά έχουν λεχθεί και λέγονται, αλλά τίποτα δεν είναι αξιόπιστα εξακριβωμένο. Kανείς δεν μπόρεσε να δώσει μια σοβαρή απόδειξη για το αν έγινε ή δεν έγινε ή έγινε σε πιο ρεαλιστικό πλαίσιο αυτό που ονομάστηκε Πείραμα της Φιλαντέλφια.

Yποτίθεται λοιπόν, ότι το 1943, στη φάση μιας γενικής δοκιμής, το αντιτορπιλλικό Eldridge όχι μόνο έγινε άφαντο από τη ναυτική βάση της Φιλαντέλφια, αλλά μετατοπίστηκε για τα καλά στο χωροχρόνο (έκανε και μια επίσκεψη - αστραπή στο Nόρφολκ της Bιρτζίνια, ή κατ' άλλους και αλλού, εκατοντάδες μίλια μακριά) και όταν επέστρεψε, το πλήρωμά του ήταν διαλυμένο. Όχι μόνο μεταφορικά, αλλά -δυστυχώς- και κυριολεκτικά.

< Προηγούμενη	Αρχική	Για όλα φταίνε οι εξωγήινοι >
<< Ευρετήριο Άρθρου
<<< Άρθρα (κεντρική)