< Προηγούμενη

 

 

Το Τάγμα του Αγίου Ιωάννη των Ιεροσολύμων

 

1. Πρόλογος - Ιπποτισμός και Ιπποσύνη

 
(Η πολιορκία της Άκκρας - Grandes Chroniques de France)

 

'Βλέποντας το ελαφρύ ιππικό των Σκωτσέζων να ορμά καταπάνω τους, οι δύο Ιππότες που είχαν αναλάβει προσωπικά την προστασία του βασιλιά Εδουάρδου του Β', έσπευσαν να τον απομακρύνουν και δημιουργώντας δυο ζωντανές ασπίδες, στη δεξιά και την αριστερή πλευρά του, να τον οδηγήσουν στο Κάστρο του Στέρλινγκ.


Εγκαταλείποντας το πεδίο της μάχης, όπου ο Robert de Brus συνέτριψε με την ατσάλινη γροθιά του τον Ανθό της Αγγλικής Ιπποσύνης, σύντομα βρέθηκαν εκτός κινδύνου με καλπασμούς δαιμονισμένους. Κι ενώ στην ερημιά κατάφεραν για μιά στιγμή να πάρουν μια γλυκιά ανάσα, δεν άργησε ν' ακολουθήσει το πικρό συναίσθημα της τραγωδίας και του ηρωϊκού θανάτου. Οι αποχαιρετιστήριοι ασπασμοί του Giles d' Argentan - ενός διακεκριμένου Ιωαννίτη Ιππότη που είχε φθάσει πρόσφατα σε Αγγλικά εδάφη - δεν ήταν παρά το requiem της σχέσης του με τον βασιλιά της Αγγλίας.

'Δεν συνηθίζω να εγκαταλείπω τα πεδία της μάχης', είπε χαμογελώντας στον 'επί της Γης' άρχοντά του, και καλπάζοντας με ορμή ενάντια στο πλησιέστερο schiltron, συνέθλιψε το κορμί του επάνω σ' ένα τοίχος από σκωτικές λόγχες'.

Προσπαθώντας να (περι)ορίσουμε με μια περιγραφή τους Ιππότες του Μεσαίωνα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι:

Α) Κατά το πνεύμα, ήτανε πιστοί ακόλουθοι της Χριστιανικής διδασκαλίας

Β) Κατά την ψυχή, ήταν εκφραστές μιας πληθώρας από κώδικες τιμής που στο σύνολό τους ονομάζονται 'Code of Chivalry'

Γ) Κατά το σώμα, αποτελούσαν τις ισχυρότερες μονάδες του βαρέως ιππικού...την ελίτ των πεδίων της μάχης

Το να θεωρεί κάποιος ότι όλοι οι Ιππότες ήτανε καλοί χριστιανοί, ευγενικοί κύριοι και ηρωϊκοί πολεμιστές, είναι τόσο παράλογο όσο το να τους θεωρεί φανατικούς θρησκόληπτους, ανήθικους εκμεταλλευτές και εγκληματίες πολέμου.

Είτε το θέλουμε, είτε όχι, ο κάθε ένας Ιππότης ξεχωριστά είχε τη δική του ιστορία και μέσα στο πλήθος των ιστοριών αυτών είναι αναπόφευκτο να συναντήσουμε τον Άγιο και τον Αγιογδύτη, τον Πολεμιστή και τον Λεηλάτη, τον Αδελφό και τον Ανάδελφο.

Η λέξη Ιπποτισμός, υποδηλώνει τον φανατισμό των απόψεων όταν προσπαθούμε να κρίνουμε υποκειμενικά το σύνολο βάσει του ατόμου, όπως και συμβαίνει με τους περισσότερους οπαδούς των διάφορων -ισμών.

Η λέξη Ιπποσύνη, υποδηλώνει μια Ιδέα, της οποίας η μελέτη ίσως και να ενδιαφέρει τους 'λάτρεις' του Εσωτερισμού, της Θρησκειολογίας, της Ιστορίας, της Μυθολογίας, της Αρχαιολογίας, της Συμβολολογίας, της Οικοσημολογίας, της Στρατιωτικής Ιστορίας, της Οπλομαχίας...και σε τέτοιου είδους ανθρώπων αναφέρεται το εν λόγω άρθρο.

Πώς θα μπορούσαμε, όμως, να είμαστε βέβαιοι για την ορθότητα των συμπερασμάτων που θα εξάγουμε, όταν όλες αυτές οι ιστορίες που έχουν φθάσει στα χέρια μας εξαρτώνται από την υποκειμενική κρίση του συγγραφέως;

Αυτό που πρότεινα πάντοτε είναι να μάθουμε να διακρίνουμε τον μύθο από την ιστορία και την ενημέρωση από την προπαγάνδα, ξεκινόντας από την μελέτη των ιστορικών πηγών και καταλήγοντας στις σύγχρονες υποθέσεις.

Από τη δική μου πλευρά, πρόκειται να σας παραθέσω τη σύνθεση ενός μέρους των πληροφοριών που έχουν φθάσει στα χέρια μου από βιβλία, ιστορικά χειρόγραφα και σελίδες του διαδυκτίου. Το τί θα κρίνετε εσείς ως σωστό ή λάθος, ελλειπές ή πλήρες, ενδιαφέρον ή αδιάφορο είναι στο χέρι σας και θα ήτανε χαρά μου να αναλύσουμε τις απόψεις μας εντός του forum.

Φυσικά θα ήταν αδύνατον να εκφράσω γνώμη για την Ιπποσύνη στο σύνολό της, άρα θα τολμήσω να εστιάσω την μελέτη μου αυτή στην Ιστορία του Τάγματος των Ιωαννιτών κατά την διαμονή του στους Αγίους Τόπους, ξεκινόντας μάλιστα από τους μύθους που περιβάλλουν την ιστορία του περίφημου Ξενώνα του.

 

 

< Προηγούμενη