Πρώτα κάποιες γενικότερες παρατηρήσεις:
1. Θεωρώ πως αν πρόκειται να ασχοληθώ επισταμένα με τον εσωτερισμό, τότε η εισδοχή σε ένα τάγμα πιστεύω είναι απαραίτητη. Ένα τάγμα έχει πολλά χρόνια ή αιώνες ζωής, μέσα από τους οποίους έχει ακολουθήσει δοκιμασμένες τεχνικές και πρακτικές προς επίτευξιν των σκοπών του. Κατά συνέπεια, το να προσπαθώ να ανακαλύψω και πάλι τον τροχό από την αρχή, δε νομίζω να οδηγεί πουθενά.
2. Έδωσα έμφαση στο θέμα συμβατότητας τάγματος και καθημερινότητας, όχι γιατί τα θέλω όλα αλλά γιατί όπως προανέφερα, δεν γίνεται να αποκοπούμε τελείως από τα εγκόσμια. Πιατεύω κι ελπίζω πως κάθε τάγμα έχει πολλές πτυχές που ακριβώς άπτονται της καθημερινότητας και το μέλος του τάγματος θα είναι σε θέση να συδυάσει τη μυστηριακή με την καθημερινή ζωή.
3. Άπαξ κι ενταχθώ σε ένα τάγμα, θα έχω ήδη κάνει μια συμφωνία με τον εαυτό μου: ότι γυρισμός δεν υπάρχει. Από τη στιγμή που θα γίνω μέλος, θα οφείλω να κατανοήσω τις οπτικές του τάγματος και να βρω την αξία της κάθε πράξης μέσα σε αυτό. Νομίζω πως και εδώ ισχύει η φράση "μια φορά μυημένος, πάντα μυημένος". Είναι κάτι που δεν μπορεί να βγει από μέσα σου. Θα αποτελεί πλέον μέρος της προσωπικότητάς σου. Έτσι η προσωπικότητα, μετά από αυτή την διαδικασία δεν αλλοιώνεται αλλά "μεταστοιχειώνεται" σε "χρυσό".
Τώρα κάποιες πιο ειδικές επισημάνσεις:
1. Φίλε/η
Soulseek, για το αν χρειάζομαι ή όχι το "κολλέγιο", νομίζω λίγο πριν σου απάντησα. Είναι ωραίο να αισθανόμαστε έτοιμοι για όλα, δυνατοί, πρόθυμοι να φάμε τον εσωτερισμό με το κουτάλι, όμως δεν ξεχνώ και τη γνωστή ιστορία του Δαιδάλου...
2. Φίλη
Zadok the priestess:
α) Σαφώς και με ενδιαφέρει το τι "ζητά" ένα τάγμα από εμένα. Όμως, σχετικά με το ειδικό αντικείμενο ενασχόλησης αυτών των ταγμάτων που ενσωματώνεται στη γενικότερη έννοια "Γνώση", νομίζω πως είναι κάτι που δίνεται δωρεάν και χωρίς ειδικές δεσμεύσεις και δικλείδες ασφαλείας. Σίγουρα κάθε διδάσκαλος οφείλει να ξεχωρίζει το κοινό του μεταξύ μυούμενων και απλών παρευρισκομένων.
Ο Σωκράτης, ο Ερμής ο Τρισμέγιατος, οι Ορφικοί, ο Αριστοτέλης κλπ απεκάλυπταν τις γνώσεις τους μόνο σε συγκεκριμένα (ελεγμένα) άτομα. Τι πετύχαιναν με αυτό; Ένα διπλό κέρδος που από τη μία έχει σχέση με τη διασφάλιση και διαιώνιση της Γνώσης και από την άλλη με την επακόλουθη αυτοβελτίωση και πνευματική εξέλιξη του "ξενιστή" της γνώσης (μυούμενου), ο οποίος "μεταστοιχειώνεται" στην επαφή μαζί της. Πιστεύεις πως οι θεματοφύλακες της Γνώσης του τάγματος δεν έχουν καμιά διάθεση να τη διαιωνίσουν και να την εξασφαλίσουν; Νομίζω πως αυτό ποτέ δεν έχει συμβεί, άλλωστε αυτό μαρτυρούν και οι αιώνες ζωής του κάθε τάγματος.
β) Αυτό που είμαι πρόθυμος να δώσω, πέραν από το χρόνο μου όπως σωστά αναφέρθηκε, είναι και μια επένδυση της προσωπικότητάς μου στο τάγμα. Πιστεύω πως σκοπός του κάθε μαθητή είναι να ξεπεράσει τον δάσκαλο. Με αυτό λοιπόν το σκεπτικό (χωρίς ίχνη αλλαζονίας), εγώ είμαι διατεθημένος να αφομοιώσω τις διδαχές και να συμβάλλω (αν αυτό καταστεί δυνατό) στη βελτίωση κι εξέλιξη αυτών των διδαχών μέσα από τη συμμετοχή μου σε συγκεκριμένες ερευνητικές ομάδες του τάγματος. Ελπίζω επίσης να μπορέσω (έστω "υποσυνείδητα") να ωφελήσω με αυτές μου τις γνώσεις και μερικούς ακόμα ανθρώπους του περιβάλλοντός μου.
Αν κάτι μου άρεσε πάντοτε, ήταν η δημιουργία και συμμετοχή σε μια ολιγομελή ομάδα έρευνας, σε αντικείμενα σχετικά με τον εσωτερισμό. Νομίζω πως μέσα από τη συμμετοχή σε ένα τάγμα και προοπτικά από τη συμμετοχή σε μια ομάδα έρευνας του τάγματος, κάτι θα έχω να προσφέρω κι εγώ ή τουλάχιστον να διαιωνίσω, απλά λόγω ανιδιοτελούς θέλησης και αγάπης-ανταπόδοσης-έμπρακτης εφαρμογής της συμμετοχής μου στο τάγμα.
γ) Σαφώς φίλη μου είμαι υπέρ της ομαδικής εργασίας (άλλωστε αποτελεί και βασικό κανόνα στη δουλειά μου). Πάντα είμαι της άποψης πως 1+1=3! (η ισχύς εν τη ενώσει). Αν διάβασες προσεκτικά τα αρχικά γραφόμενά μου, θα είδες πως μπορεί μεν να με απωθεί η "οχλαγωγία" στο τάγμα (γιατί θεωρώ πως αλλοιώνει τον μυστηριακό χαρακτήρα του), όμως είμαι σαφέστατα υπέρ της ομαδικής εργασίας και της έρευνας πάνω στα γνωστικά αντικείμενα του τάγματος, ας το ονομάσουμε ένα ολιγομελές τμήμα φροντιστηρίου... και βέβαια θεωρώ απόλυτα αναγκαίο το να ξεκινήσω από την αρχή, από την "1η δημοτικού".
3) Φίλε
Παύλε:
α) Ενώ από τη μια διαβάζω με χαρά το ότι με καταλαβαίνεις σχετικά με τις καθημερινές δεσμεύσεις, από την άλλη μου "κόβεις τα φτερά" με τις φράσεις του τύπου
"Είτε μάθει κάτι ο άνθρωπος, είτε όχι, πάλι "κερδισμένος" θα βγει. ή το
"Τώρα, αν πάει και πέσει σε καμιά μούφα, ε, τα 'θελε και τα 'παθε.", ή το
"Αυτό που θέλω να πω στον Chastity, είναι πως πρέπει να πάει, να δει, να συμμετέχει σ' ένα τάγμα - όποιο αποφασίσει αυτός - κι αν δεν του κάνει, να πάει σ' ένα άλλο, μετά σε κάποιο άλλο και μετά σε τρίτο κλπ. Διαφορετικά, θα μένει με την απορία και με τον προβληματισμό. "
Έλα λοιπόν στη θέση μου και μάντεψε-ξεχώρισε τα καλοποροαίρετα τάγματα από τους απατεώνες! Πως άραγε μπορεί να γίνει μια τέτοια διάκριση; Πριν λίγο, πολύ σωστά ανέφερες πως κάτι εξειρετικά πολύτιμο είναι ο χρόνος που θα διαθέσουμε. Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν για να καταλάβουμε ποιό τάγμα να αποφύγουμε; Όπως γνωρίζεις κανείς δεν ζει 200 χρόνια άρα κανείς δεν έχει την πολυτέλεια να κάθεται 1 χρόνο σε ένα τάγμα, μετά να φεύγει γιατί τον εξαπάτησαν, να πηγαίνει σε άλλο τάγμα για 6 μήνες, να φεύγει και από εκεί και να επαναλαμβάνει αυτόν τον άχρηστο κύκλο "try and error" για πολλά χρόνια. Νομίζω πως το καλύτερο θα ήταν να ενταχθείς σε ένα τάγμα και να "ξοδέψεις" τα χρόνια σου στον "εξευγενισμό" της επαφής σου με το γνωστικό αντικείμενο του τάγματος. Η ζωή είναι μικρή φίλε μου και πιστεύω πως περιθώρια για τέτοιες δοκιμές δεν υπάρχουν, καθώς η μαθητεία είναι πολυετής και πολυεπίπεδη!
β) Φίλε μου δεν ζητάω να το παίξω ο έξυπνος της παρέας, ούτε είμαι της άποψης "φάτε εσείς τα μούτρα σας" και μετά πείτε μου τι να κάνω για να αποφύγω τα ίδια! Όμως εδώ, όπως προανέφερα, μιλάμε για μια διαδικασία διαιώνισης της γνώσης μέσα από την υγιή (επιλεγμένη) γνωστοποίησή της σε άτομα που πραγματικά το αξίζουν. Αν όμως το ίδιο το τάγμα δεν κάνει την πρώτη κίνηση και δεν γνωστοποιήσει με ειλικρίνεια (αλλά και με φειδώ) το γνωστικό του αντικείμενο, τότε πως ο κάθε ενδιαφερόμενος θα προσεγγίσει το τάγμα; Σίγουρα κάποιοι ζητούν να γίνουν μέλη καθαρά και μόνον από λανθασμένα και ιδιοτελή κριτήρια. Όμως, αυτά τα μέλη, αργά ή γρήγορα το ίδιο το σύστημα-εσωτερικός μηχανισμός του τάγματος, θα τα αποβάλλει. Χρέος του τάγματος είναι να διαγνώσει ποιός έχει εισέλθει για πλάκα και ποιός αμιγώς από εσωτερική ανάγκη.
Θεωρώ λοιπόν πως σε έναν βαθμό "γνωριμίας", κάθε τάγμα πρέπει να γνωστοποιεί στοι ευρύ κοινό κάποια από τα στοιχεία του. Αν το τάγμα καθορίζεται από 100 στοιχεία, ας κοινοποιήσει 3-4 από αυτά. Μπορεί να μην μιλάμε για προσυλητισμό, όμως κανένα τάγμα δεν θα άφηνε έξω κάποιον που πραγματικά χρειάζεται μια τέτοια ενασχόληση.
Το άγχος μου λοιπόν έγκειται ακριβώς στην ειλικρίνια των προθέσεων ενός τάγματος...
4) Φίλε
Ευθύμη, κι εγώ, όπως έγραψα και πιο πριν βλέπω "θετικά" τον Ροδοσταυρισμό, όμως πραγματικά δεν ξέρω αν από πρακτικής άποψης μπορώ να ενταχθώ. Αν δεν κάνω λάθος, το τάγμα δραστηριοποιείται μόνον στην Αθήνα, οπότε εγώ που βρίσκομαι λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη μάλλον "χάνω το τρένο". Από την άλλη πλευρά, μια τέτοια κατάσταση σχετικής αδράνειας ή μειωμένης δραστηριότητας ανά την Ελλάδα με βάζει σε κάποια ερωτηματικά. Αυτό το φαινόμενο οφείλεται στην έλλειψη ενδιαφέροντος ή μήπως στο ότι το τάγμα τελικά δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό, οπότε έχει περισσότερες αποχωρήσεις μελών παρά εισδοχές. Φυσικά, αυτό το ερώτημα μου έχει δημιουργηθεί και για τα υπόλοιπα εσωτερικά τάγματα με εξαίρεση τον Τεκτονισμό.
5) Φίλε
LordPayens, ελπίζω να έχεις καταλάβει πως το ενδιαφέρον μου σχετικά με τα τάγματα μόνον ειλικρινές και καλοπροαίρετο μπορεί να είναι. Ούτε εγώ έχω τη διάθεση, το χρόνο και το χρήμα να μπαινοβγαίνω στα τάγματα. Νομίζω πως σου το ανέλυσα πιο πάνω. Θέλω όμως να με καταλάβεις, μιας και νομίζω πως κι εσώ είσαι μυημένος κάπου, άρα παλαιότερα είχες βρεθεί κι εσύ σε μια κατάσταση του τύπου "dark night of the soul"...
6) Φίλε
Ramoglou, συμφωνώ απόλυτα με τις δεσμεύσεις που αναφέρεις αλλά και το προφίλ του ενδιαφερόμενου για εισδοχή.
Ελπίζω να βρω άμεσα το χρόνο να ψάξω λίγο περισσότερο τη Χρυσή Αυγή και τον Ροδοσταυρισμό. Είδομεν