DevaParinito έγραψε: Αγαπητή Zadok,
Κάποιος άνθρωπος μπορεί – όταν ήταν μικρός – να έχει μάθει και ποδήλατο και κολύμπι. Κάποιος άλλος μπορεί να έχει μάθει μόνο ποδήλατο ή μόνο κολύμπι. Και κάποιος τρίτος, μπορεί να μην έχει μάθει τίποτε από τα δύο που λες...
Συμφωνώ φίλε μου, όμως δεν μπορώ να πω ότι αντιλαμβάνομαι το συλλογισμό σου σε σχέση με το αρχικό σου ερώτημα.
Αν θέλεις, βοήθησέ με...
>QBB<
NEHEMAUT έγραψε:Αγαπητή Zadok αναλύω τον συλλογισμό μου.
(...)
Έπαθε, ένιωσε, έμαθε.
Αν τώρα χρησιμοποιεί εκ των υστέρων αυτή την γνώση για να προβλέπει καταστάσεις δικές του ή αλλότριες και να κατευθύνει η να αναστέλλει ανάλογα, αυτό δεν θα είναι ο ίδιος αλλά θα είναι το κατασκεύασμα του εγώ του.
Αγαπητή φίλη,
συγγνώμη αλλά μάλλον κάτι δεν έχω καταλάβει εγώ καλά.
Δεν είναι το ζητούμενο να εξελιχθούμε στη ζωή μας
Το ζητούμενο είναι να μείνουμε ίδιοι
Θεωρώ ότι η θέληση ενδυναμώνεται από το συναίσθημα είτε αυτό είναι αγαθό, είτε όχι σε εξάρτηση με το τι θέλουμε να επιτύχουμε αλλά ένα συναίσθημα έχει δύναμη μόνο αν είναι αληθινό, αυθόρμητο, άρα το πρωταρχικό.
Υπάρχουν συναισθήματα, τα οποία δεν είναι αληθινά
Θα μπορούσες να μου δώσεις ένα παράδειγμα
Σύμφωνα με τις διάφορες θεωρίες οι επιθυμίες και οι προσδοκίες ανάγονται στα κατώτερα σώματα του ανθρώπου αλλά σκέφτομαι
Τι μπορεί να γίνει χωρίς επιθυμία?
Δε νομίζω ότι είναι έτσι απλά τα πράγματα.
Βέβαια, κατανοώ ότι οι περισσότερες διδασκαλίες "της μόδας" αυτά προβάλλουν, αλλά προσωπικά εγώ, που με τίποτε δεν υποστηρίζω τον αναχωρητισμό, θεωρώ ότι δύο πράγματα παλεύουν μέσα στον άνθρωπο συνεχώς και σε οτιδήποτε όπως τα περιέγραψε γλαφυρά ο Καζαντζάκης:
Η βούληση και η επιθυμία.
Ισορροπία χρειάζεται αγαπητή φίλη, και σίγουρα δεν είναι εύκολο πράγμα.
Χρειάζεται ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ και για να βρεθεί αυτό, χρειάζεται να έχουμε μετρηθεί, να έχουμε μετρήσει τον εαυτό μας σε κάθε μήκος, πλάτος και βάθος του.
Διαφορετικά, ΜΗΔΕΙΣ ΑΓΕΩΜΕΤΡΗΤΟΣ ΕΙΣΙΤΩ.
Γι’ αυτό νομίζω ότι το τι θα θελήσουμε κατά βάθος εξαρτάται από το ήδη ποιόν της ψυχής [ όπως αυτή έχει εξελιχθεί ή διαμορφωθεί] και όχι από την εντολή που θα δώσει ο νούς μας επιβάλλοντας στην ψυχή να είναι όπως εκείνος την φαντάζεται.
Η ψυχή για μένα αλλάζει μέσα από την ειλικρινή αγάπη, την συγχώρεση, το ενδιαφέρον αν αυτά της δοθούν και τα αναγνωρίσει.
Κατ' αρχήν εγώ δε μίλησα για νου.
Από την άλλη μεριά, τί είναι αγάπη, ποιός θα την προσφέρει στην ψυχή, ποιός θα την συγχωρέσει και ποιός θα ενδιαφερθεί
Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω.
Κι αν αυτά υπάρχουν και παίζουν καθοριστικό ρόλο, πώς εξελίσσεται η ψυχή
Εγώ πάλι, πιστεύω ότι η ψυχή εξελίσσεται όταν συνειδητοποιεί.
Κι αν αυτό δεν ήταν αληθές, νομίζω ότι όλες οι ψυχοθεραπείες θα ήταν αποτυχημένες.
Τί θα λέγατε σιγά-σιγά να επιστρέφαμε στο θέμα