Τελικά τι είναι θεός; Υπάρχει ένας ή πολλοί;

Η συγκριτική ή/και αναλυτική προσέγγιση των ανά τον κόσμο θρησκειών.

Συντονιστές: Ramoglou, Ladyhawk, Zadok the priestess

Chastity
Δημοσιεύσεις: 56
Εγγραφή: Παρ Σεπ 30, 2005 12:38 am
Τοποθεσία: Innerspace

Τελικά τι είναι θεός; Υπάρχει ένας ή πολλοί;

Δημοσίευσηαπό Chastity » Κυρ Οκτ 09, 2005 8:27 am

Είναι πιστεύω σημαντικό να δούμε μαζί το τι σημαίνει για τον καθένα η έννοια του θεού. Βέβαια η ερώτηση "ένας θεός ή πολλοί;" προϋποθέτει την αποδοχή της ύπαρξης του θεού, τουλάχιστον ως έννοια. Πιστεύω όμως πως μέσα από τη συζήτηση θα μπορέσουμε να διαμορφώσουμε τόσο την έννοια του θεού, όσο και την πολλαπλότητα ή μη αυτού.

Προσωπικά απορρίπτω την ανθρωπομορφική ιδέα του θεού. Αν και για πολλούς λειτουργεί ως "αναγκαίο κακό" η όποια σχηματοποίησή του, πάραυτα σε ένα τόσο σοβαρό θέμα θα πρέπει να είμαστε πολύ πιο "υπερβατικοί" στην προσέγγισή μας.

Θεωρώ πως ο Θεός είναι τα πάντα, όπως έγραψε και ο Εμπεδοκλής (αν δεν απατώμαι) Ο θεός είναι ένας κύκλος του οποίου το κέντρο βρίσκεται παντού και η περιφέρεια πουθενά. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να υφίσταται η όποια πολλαπλότητα του θεού. Έχει την έννοια αυτού που ο Philip K. Dick ονόμασε V.A.L.I.S. (Vast Active Living Intelligence System), ένα αχανές, ενεργό και ζωντανό σύστημα πληροφοριών. Όταν λοιπόν αποδεχόμαστε πως θεός σημαίνει απλά τα πάντα, δεν υπάρχει πλέον η ανάγκη έκφρασής του με πολλά πρόσωπα. Πολύ αντιπροσωπευτικό θεωρώ τον συμβολισμό του θεού με τον αριθμό Φ, καθώς το Φ αποτελείται από το Ο (μηδέν=τίποτα) και το Ι (μονάδα=ύπαρξη).

Βέβαια κάπου εδώ πρέπει να αποσαφηνήσουμε την έννοια των "πολλάν θεών". Πως διαφοροποιούνται μεταξύ τους; Υπάρχει κάποια ιεραρχία; κλπ Θεωρώ πως η αρχαιοελληνική προσέγγιση περί "θεών"είναι και η πληρέστερη. Ο θεός για εκείνους δεν ήταν φυσικό πρόσωπο, αλλά έκφραση κάποιας έννοιας, κάποιας εκδήλωσης άλλοτε της φύσης και άλλοτε του ανθρώπου. Οι θεοί τους ήταν απόλυτα εναρμονισμένοι με τις τότε συνθήκες ζωής και εξέφραζαν ποικιλοτρόπως όλες τις τότε μεταφυσικές ανησυχίες.

Θα μπορούσε κανεί να πει πως όπως τότε έτσι και τώρα ο θεός χαρακτηρίζεται ως μέσο αλλά και στόχος προς την ανάπτυξη της σκέψης μας. Πιστεύω δηλαδή πως ορίζουμε-προσδιορίζουμε τον θεό ως ικανή και αναγκαία συνθήκη για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας αλλά και το οτιδήποτε υπάρχει στο σύμπαν.

Θεωρώ πολύ πλούσιο τον άνθρωπο που έχει να μας δώσει μια σαφή και ολοκληρωμένη απάντηση στο αν υπάρχει θεός και τι πραγματικά αυτός είναι. Πιστεύω πως όλη μας η ζωή πρέπει να είναι μια πορεία διαρκούς αναζήτησης και προσέγγισης του θεού, δηλαδή του Όλου. Ελπίζω να συνεχίζεται αυτή η πορεία και μετά "θάνατον"...

Θα περιμένω τη γνώμη σας!
[center]
A - Lux e Tenebris - Ω
[/center]

Χρήστος
Δημοσιεύσεις: 18
Εγγραφή: Παρ Ιούλ 15, 2005 5:36 pm
Επικοινωνία:

Δημοσίευσηαπό Χρήστος » Κυρ Οκτ 09, 2005 8:30 pm

Η έννοια του θείου είναι αδύνατο να προσδιοριστεί αντικειμενικά από τον άνθρωπο σε όλο της το μεγαλείο. Μια ωραία θεωρία που άκουσα κάποτε, εξηγούσε πως ο μοναδικός τρόπος να προσεγγίσει κανείς το θείο είναι μονάχα μέσο του εαυτού του. Έλεγε λοιπόν: «Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος κατ’ εικόνα και κατ’ ομοίωση του Θείου. Να σκεφτούμε πρώτα ένα ανθρώπινο σώμα. Πάνω σε αυτό κατοικούν άπειρα κύτταρα. Κάπως έτσι είναι η αντιστοιχία του ανθρώπου στο ορατό κομμάτι του θείου, σαν ένα κύτταρο. Ζούμε στο εξωτερικό κομμάτι αυτού, οποίο περικλείει κάθε τι ορατό και αντιληπτό από τις αισθήσεις μας. Όπως και μέσα στον άνθρωπο υπάρχει ο πυρήνας της ύπαρξής του, δηλαδή η ψυχή του, έτσι και ο ορατός κόσμος είναι βασισμένος πάνω δικό του πυρήνα, το χάος, η άβυσσος από την οποία εμπορεύθηκε το παν, η πηγή όλων όσον υπήρξαν και θα υπάρχουν. Ο μοναδικός τρόπος ο άνθρωπος δύναται να προσεγγίσει το θείο, είναι να εξορύξει αυτό το κομμάτι μέσα του οποίο αντιστοιχεί στην ίδια συχνότητα με αυτή της πηγής της δημιουργίας.»
Διάφορες Ροδοσταυρικές και Θεοσοφικές θεωρίες, υποστηρίζουν πως ο θεός έχει 7πλή υπόσταση, ακριβώς όπως και ο άνθρωπος, όπου βέβαια δεν υπάρχουν έγκυρα στοιχεία για αυτά.

Zadok the priestess
Mystica.gr
Δημοσιεύσεις: 1411
Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
Επικοινωνία:

Δημοσίευσηαπό Zadok the priestess » Κυρ Οκτ 09, 2005 9:36 pm

Καλωσήλθες, νέε μας φίλε Chastity!

Μεγάλο και δύσκολο το ζήτημα που μας θέτεις, αλλά πολύ ενδιαφέρον φυσικά!

Εν μέρει, έχει θιχτεί στο θέμα: ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ΩΣ ΜΕΣΟ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ.

Όμως, εδώ σίγουρα μπορούμε να το δούμε πιο φιλοσοφικά και ως αυτόνομο.

Θεωρώ πως είναι αρκετά αδύνατο να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε την έννοια του Θεού ή μη μόνον δια της οδού του διαλογισμού επί της ίδιας του της εκδήλωσης, δηλαδή της φύσης των πάντων.
Διαφορετικά, είναι σα να προσπαθεί το τελευταίο κύτταρο του ποδιού μου να αντιληφθεί ποιός είμαι, τί κάνω και κυρίως γιατί.

Ας αρχίσουμε λοιπόν, με την απλούστερη γεωμετρική έννοια, το Ευκλείδειο σημείο και ας δούμε πού μας οδηγεί.
Έχουμε διδαχθεί, ότι το σημείο δεν έχει ούτε μήκος, ούτε πλάτος, ούτε πάχος• ότι είναι χωρίς διαστάσεις και ότι είναι απλώς ένα στίγμα στο χώρο.
Ως εκ τούτου, η ύπαρξή του γίνεται ιδανικό σύμβολο του Θεού, ο οποίος μπορεί να περιγραφεί στο νου του ανθρώπου μόνον ως Ά-ΠΕΙΡΟΣ.
Για να αναγνωρίζεται ως «πεπερασμένον» ή για να έχει υπόσταση, θα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα καθορισμού διαστάσεων.
Αυτό το «Ά-ΠΕΙΡΟΝ» είναι εκτός διαστάσεων• είναι το Απόλυτο, το άδηλον• απεριόριστη θέση ή πανταχού παρουσία εμπεριέχοντας εντός του όλες τις δυνατότητες, ακόμα μη εκδηλωμένες (Αναξίμανδρος).
Εάν, συνεπώς, δούμε το Ευκλείδειο σημείο ως ον, έξω από όλες τις διαστάσεις, παύει να είναι στατικό.
Διαχέεται προς κάθε κατεύθυνση ακτινοβολώντας και οι ακτινοβολία του επιστρέφει κατά τον ίδιο τρόπο, αναζητώντας και πάλι το σημείο ως κέντρο της υπάρξεώς του.

Εικόνα
Ήλιος - ο αλχημικός χρυσός

Τελικά, σχηματίζει, όπως και ήταν, μία σφαίρα, η οποία έχει ύπαρξη μόνο όσο το κεντρικό σημείο παραμένει σε ασταθή κατάσταση, εν δυνάμει.
Οι αρχαίοι είχαν πολλά σύμβολα με τα οποία απεικόνιζαν αυτή την πρωταρχική εκδήλωση του Απόλυτου (≠σχετικού), αξιοσημείωτο παράδειγμα η Μαργαρίτα, της οποίας τα πέταλα εκτείνονται από το κέντρο παραμένοντας όμως συνδεδεμένα με αυτό, όμως το πιο κοινότυπο και παγκόσμιο είναι εκείνο το οποίο χρησιμοποιείται για να απεικονίσει επίσης, τον Ήλιο ως κέντρο της Ζωής του Κόσμου μας, αποκαλούμενο ο Κύκλος με το Σημείο στο κέντρο του.
Έτσι, συναντούμε το γνωστό μας σύμβολο, χαρακτηριστικό όλων των εποχών ως το σύμβολο της πρώτης εκδήλωσης του Θεού και της Πατρότητος.
Είναι το έμβλημα αυτού που εμείς, οι άνθρωποι της Δύσης, γνωρίζουμε ως το Πρώτο Πρόσωπο της Τριάδος, το Αρσενικό, θετικό, στοιχείο της Θεότητος και του θείου γνωρίσματος της ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ, η οποία λανθασμένα μερικές φορές αναφέρεται ως Καταστροφή.
Θα πρέπει να αναφέρω σ’ αυτό το σημείο, ότι θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι στον Κύκλο του Απείρου το Κέντρο θεωρείται ότι βρίσκεται «παντού» και η Περιφέρεια «πουθενά»• κάθε Σημείο της Περιφέρειας είναι ως εκ τούτου πάντα «ένα Κέντρο», γεγονός μεγάλης σημασίας για την κατανόηση της Διδασκαλίας της Αρχαίας Σοφίας.
Εξάλλου, μόνον όταν ο άνθρωπος ως «Σημείο» της «Περιφέρειας» αντιλαμβάνεται ότι το «Κέντρο» είναι αληθινά παντού και ότι το περιβάλλον του και ο ίδιος του ο εαυτός δεν έχουν ξεχωριστή ύπαρξη, τότε μόνον ελεύθερα αναγνωρίζει ότι το «Κέντρο» είναι πραγματικά «ένα Σημείο» από το οποίο «δεν μπορεί να παραστρατήσει».


Εικόνα
Αλχημικό Άλας

Στο συμβολισμό της κοσμογονίας, «ένα σημείο εντός κύκλου» μαρτυρεί την πρώτη εκδήλωση• είναι «ο Ουρανός κι η Γη» της Πρώτης Μέρας της Δημιουργίας (Γένεσις, κεφ. 1), όπου δύο αναδύθηκαν εκ του χάους και συνεπώς απετέλεσαν τις πρώτες υπάρξεις, τα πρώτα ορατά δείγματα όντων έξω από την στατική κατάσταση.
Από αυτό το στάδιο και πέρα, η διαφοροποίηση συνεχίζεται βαθμιαία και η διδασκαλία της Σοφίας μας μαθαίνει ότι εμφανίζονται πρώτα όλα εκείνα τα όντα, τα οποία μπορούν να ταξινομηθούν κάτω από τον τίτλο «Ζεύγη αντιθέτων».
Αυτό μας δίνει το κλειδί για την ερμηνεία της αναπαραστάσεως της Δεύτερης Μέρας της Δημιουργίας• η Νύχτα διαχωρίζεται από τη Μέρα, το Φως διαχωρίζεται από το Σκότος και ο Θεός εμφανίζεται ως Αρσενικο-Θήλυκο, Πατέρας – Μητέρα, το τέλειο Ανδρόγυνο. Σ’ αυτό το στάδιο, το σύμβολο είναι ο Κύκλος χωρισμένος από την οριζόντια Διάμετρο, ένα έμβλημα του Δεύτερου Προσώπου της Τριάδος και της κατάστασης ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ, η οποία κυρίως χαρακτηρίζει τη δυαδικότητα (κινεζ.).
Η περαιτέρω ανάπτυξη αυτού του συμβόλου σχηματίζεται με το διαχωρισμό του άνω ημικυκλίου με μία κάθετη ακτίνα.

Εικόνα

Εσκεμμένως θα χαρακτήριζα αυτό το σχήμα του Σταυρού Ταυ ως «ιδιόμορφο», επειδή αναπαριστά την σταύρωση του Πνεύματος πάνω στον Σταυρό του Πνεύματος, μία βαθμίδα συνήθως εκτός εμβελείας της ανθρώπινης κατανοήσεως και η οποία αποκαλείται διαφορετικά «Ανάληψη».

Εικόνα

Συνεχίζοντας με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή διαχωρίζοντας το κάτω ημικύκλιο (αφήνοντας το άνω άθικτο) σχηματίζουμε το σύμβολο του πνεύματος, το οποίο σταυρώνεται πάνω στον Σταυρό της Ύλης, το οποίο αποκαλείται επίσης Σταυρός Ταυ.
Αυτό είναι το αληθινό σύμβολο της υλικής εκδηλώσεως και ως τούτο αναγνωριζόταν από τους αρχαίους Αιγυπτίους, οι οποίοι προσθέτοντάς του ένα κεφάλι και έξι πόδια (ώστε η σύνθεση αυτή να αναπαριστά την έννοια του ανθρώπου ως επταπλούς οντότητος) σχημάτισαν ένα από τα πιο θαυμαστά – καίτοι μετέπειτα παρεξηγημένα – σύμβολά τους, τον Σκαραβαίο.

ΕικόναΕικόνα

Το γεγονός ότι οι Αιγύπτιοι είχαν πλήρως κατανοήσει τον αρχαϊκό συμβολισμό καταδεικνύεται στον σχηματισμό ενός άλλου εμβλήματός τους, του Σταυρού Ανκχ, ο οποίος εύστοχα απεικονίζει το ότι στην εξελικτική κατεύθυνση της Ζωής, το Πνεύμα πρέπει πρώτα να εγερθεί θριαμβευτής επί της Ύλης και μετά ν’ αρχίσει την πορεία πέρα απ’ αυτήν.
Οι μελετητές θα μπορέσουν αδιαμφισβήτητα να συλλάβουν την έννοια, εάν θυμηθούν τη χαρακτηριστική θηλιά, η οποία ξεπηδά από τον Σταυρό Ανκχ, στην οποία το σύμβολο οφείλει τη Λατινική του ονομασία CHEA ANSATA, το οποίο σημαίνει «σταυρός με λαβή».

Εικόνα

Αυτό ήταν και ακόμα είναι το αναγνωρισμένο σύμβολο της Ανάστασης και συνεπώς συμπεριλαμβάνει όλη την πορεία του Πνεύματος του δημιουργημένου εκ των δεσμών της Ύλης ή με άλλα λόγια, της Εξέλιξης.
Από το συνδυασμό των δύο Σταυρών Ταυ (του άνω και κάτω ημισφαίριου του Κύκλου) γεννάται το σύμβολο της Δημιουργίας και αυτό είναι το έμβλημα του Τρίτου Προσώπου της Τριάδος.

Εικόνα

Πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν πάνω σε αυτά, αλλά νομίζω ότι θα παραστρατήσω του αρχικού σκοπού του δημιουργού του θέματος.

Κλείνοντας, θα ήθελα να θέσω μία παράμετρο στην σκέψη μας περί πολλαπλότητος και μονάδας.

Σε μία παλαιότερη συζήτηση, ο φίλος AVATARGR είχε πει πως όλα σχετίζονται με τη θέση στην οποία βρίσκεται ο παρατηρητής και ο φίλτατος Κέλσος είχε προσθέσει:

Βρισκόμαστε ΟΛΟΙ στη πλευρά της πολλαπλότητας φίλε μου και να ένας ΑΚΟΜΗ λόγος που θαυμάζω τους ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΛΑΟΣ με τα πολυθεϊστικά συστήματα...
Γνώριζαν το ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ βρισκόταν ΚΑΙ βρίσκεται ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ μέσα σε αυτό που αποκαλούμε ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ...
Τα μονοθεϊστικά συστήματα τα θαυμάζω γιατί ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ το ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ έχουμε σκοπό να πάμε...

Από τα πολλά... στο ΕΝΑ...
Να το μεγάλο δίδαγμα της.... ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ!!!!


Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας. :)
Τελευταία επεξεργασία από Zadok the priestess σε Δευ Μάιος 08, 2006 1:52 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Εικόνα
Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir
André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry

Chastity
Δημοσιεύσεις: 56
Εγγραφή: Παρ Σεπ 30, 2005 12:38 am
Τοποθεσία: Innerspace

Δημοσίευσηαπό Chastity » Κυρ Οκτ 09, 2005 10:07 pm

Παράθεση:
Βρισκόμαστε ΟΛΟΙ στη πλευρά της πολλαπλότητας φίλε μου και να ένας ΑΚΟΜΗ λόγος που θαυμάζω τους ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΛΑΟΣ με τα πολυθεϊστικά συστήματα...
Γνώριζαν το ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ βρισκόταν ΚΑΙ βρίσκεται ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ μέσα σε αυτό που αποκαλούμε ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ...
Τα μονοθεϊστικά συστήματα τα θαυμάζω γιατί ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ το ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ έχουμε σκοπό να πάμε...

Από τα πολλά... στο ΕΝΑ...
Να το μεγάλο δίδαγμα της.... ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ!!!!


Νομίζω πως αυτά τα λόγια είναι όντως πολύ σημαντικά! Απλώς λυπάμαι τους ανθρώπους που απαίδευτα βάζουν ταμπέλες π.χ. ειδωλολάτρης, άθεος κλπ, χωρίς να ακούνε τις απόψεις αυτών. Εγώ προσωπικά πιστεύω πως όλο και κάτι έχω να κερδίσω από ανθρώπους που στηρίζουν με επιχειρήματα τις όποιες απόψεις τους περί θεού.

Συμπληρωματικά δείτε εδώ έναν καλό οδηγό-ερωτηματολόγιο για να καταλάβετε σε ποιά θρησκεία ανήκετε. Πάντως εγώ φαίνεται πως είμαι νεοπαγανιστής... :roll:
[center]
A - Lux e Tenebris - Ω
[/center]

Elissaios
Δημοσιεύσεις: 565
Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 11:10 am

Δημοσίευσηαπό Elissaios » Δευ Οκτ 10, 2005 12:02 am

Ωραίο το θέμα σου, φίλε Chastity.

Kάπου διάβασα ότι ο Θεός μπορεί να είναι ανθρωπόμορφος, γιατί όχι; Πάντως ελλείψει επαρκών στοιχείων δεν μπορούμε να πάρουμε θέση.

Ωραίο και το τεστ στο οποίο μας παραπέμπεις. Με κατέταξε θριαμβευτικά στο Reform Judaism (τι είναι αυτό;) και με ανακήρυξε επίσης αρκούντως νεο-παγανιστή. Από κοντά κι εγώ, λοιπόν.

Chastity
Δημοσιεύσεις: 56
Εγγραφή: Παρ Σεπ 30, 2005 12:38 am
Τοποθεσία: Innerspace

Δημοσίευσηαπό Chastity » Δευ Οκτ 10, 2005 5:00 pm

Kάπου διάβασα ότι ο Θεός μπορεί να είναι ανθρωπόμορφος, γιατί όχι; Πάντως ελλείψει επαρκών στοιχείων δεν μπορούμε να πάρουμε θέση.

Αν τελικά ο θεός είναι ανθρωπόμορφος χαθήκαμε! Και το λέω από την άποψη ότι πέφτει πολύ κάτω από τη δική μου άποψη περί θεού. Όσο για την έλλειψη ή μη σχετικών στοιχείων, νομίζω πως αυτό εξαρτάται από τον καθένα μας για να αλλάξει. Η διαρκής αναζήτηση μιας κατά το δυνατό πληρέστερης έννοιας του θεού τελικά ανατρέπει το νεφελώδες περί του θέματος.

Εδώ αναγνωρίζω σε όλους μας μια αναγκαία παραδοχή που θυμίζει τον "δρόμο προς την Ιθάκη". Κατά βάθος όλοι μας γνωρίζουμε πως ποτέ, όσο και να το ψάχνουμε δεν θα βρούμε μια πλήρη και ολοκληρωμένη απάντηση για το τι είναι ο θεός, γιατί τότε θα γινόμασταν εμείς αυτό που ψάχνουμε! Από την άλλη πλευρά μας έλκει η όλη διαδικασία αναζήτησης του θεού και αυτό είναι που μας γεμίζει σοφία και φώτιση. Ίσως τελικά να μην ψάχνουμε απλά μια έννοια του τι είναι ο θεός, αλλά αυτό που κάνουμε να είναι το να βρίσκουμε συνεχώς νέους δρόμους και τρόπους επικοινωνίας μαζί του. Κάθε νέα "ανακάλυψη" μια έκφρασης του θεού είναι για 'μας ένας νέος δρόμος επικοινωνίας, και πιστεύω πως αυτοί οι δρόμοι είναι αναρίθμητοι...
[center]
A - Lux e Tenebris - Ω
[/center]

Ramoglou
Mystica.gr
Δημοσιεύσεις: 1113
Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
Τοποθεσία: Αθήνα
Επικοινωνία:

Δημοσίευσηαπό Ramoglou » Δευ Οκτ 10, 2005 5:52 pm

Πολύ όμορφο θέμα πράγματι, καλώς όρισες στην παρέα μας Chastity.

Γιατί ο θεός θα πρέπει να έχει μορφή ;
Στη δική μου σκέψη ο Θεός μπορεί να μοιάζει με μια πύρινη μπάλα, με μια πηγή φωτός, με κάτι άυλο, ή με ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ο Ανθρώπινος νούς.

Δεν με νοιάζει ποια μορφή έχει ο Θεός, με νοιάζει αυτό που πολύ όμορφα και σωστά έθεσες.

Ίσως τελικά να μην ψάχνουμε απλά μια έννοια του τι είναι ο θεός, αλλά αυτό που κάνουμε να είναι το να βρίσκουμε συνεχώς νέους δρόμους και τρόπους επικοινωνίας μαζί του. Κάθε νέα "ανακάλυψη" μια έκφρασης του θεού είναι για 'μας ένας νέος δρόμος επικοινωνίας, και πιστεύω πως αυτοί οι δρόμοι είναι αναρίθμητοι...


Η επικοινωνία μου μαζί Του και οι δρόμοι που θα με οδηγήσουν πίσω σ’ εκείνον μ’ ενδιαφέρουν. Αυτούς τους δρόμους της Σοφίας, του Φωτός της γνώσης.

Πιστεύω ότι σαν αναζητητής αυτό πρέπει να πράξω, να ανέβω ένα ένα τα σκαλοπάτια, με πρώτιστο το να κατανοήσω το σκοπό και την ύπαρξη μου σε αυτό το επίπεδο. Όταν και αν, ανέλθω στα επόμενα επίπεδα και έχοντας μια άλλης μορφής γνώση, θα καταφέρω να έχω μια άλλη «εικόνα» η οποία και πάλι μέσα από την αναζήτηση και την Πίστη στο δρόμο του γυρισμού θα με βοηθήσει να έρθω ακόμα ποιο κοντά Του.

Στο τέστ μάλλον τους μπέρδεψα διότι με έβγαλε κάτι μεταξύ Προτεστάντη, Ορθόδοξου, Βουδιστή και Θιβετιανού. Πάντως για μένα ο Θεός είναι ένας.
Εικόνα

Knight MIXAHΛ
Δημοσιεύσεις: 66
Εγγραφή: Τρί Μάιος 03, 2005 3:49 pm
Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ

Δημοσίευσηαπό Knight MIXAHΛ » Δευ Οκτ 10, 2005 8:29 pm

Οι δρομοι του Θεου ειναι απειροι , ο Θεος ενας (νομιζω Κορανι)

Αυτο εδειξε και το τεστ. Ενδιαφερον, ξεκινησε με Ινδουιστης 100% και "Unitarian Universalism" 94% - δηλαδη ??- και να καταληξει μετα απο αλλες 23 κατηγοριες σε, Αθεος 25% και Ισλαμιστης 15%.
Συνολο 27 κατηγοριες !!!!!!!!!!!!!!!!!
Χρειαζομαι Ψυχολογο ??? καποιο γιατρο τελος παντων ??
Ας ερθει, αρκει να' ναι γρηγορα.


Σοβαρα, το θεμα ειναι ιδιαιτερα ενδιαφερον.

Οι πρωτοι ανθρωποι στην αρχη ειδαν στον Ηλιο εναν φιλο, ενα προστατη που ειχε μια υπερανθρωπη και μυστηριωδη δυναμη, τον συνεδεσαν με την ιδια την ζωη και φυσικα τον λατρεψαν.
Αργοτερα αναγνωρισαν οτι ο Ηλιος αλλα και τα αλλα αστρα - πλανητες, ακολουθουσαν στον ουρανο μια αμεταβλητη πορεια, οτι ακολουθουσαν μια ωθηση, που η πηγη της ηταν εκτος αυτων. Ετσι η λατρεια μεταφερθηκε απο τον Ηλιο, στον Κυριο του Ηλιου.
Παραλληλησαν την φυσικη ταξη προς την ηθικη ταξη, το συνολο των πραξεων, που ο ανθρωπος επρεπε να κανει για να πραγματοποιει τον σκοπο του , να'ναι κοινωνικος και προοδευτικος. Η διατηρηση της φυσικης και ηθικης ταξης θεωρηθηκε ως ουσιαστικος σκοπος αυτης της Δυναμης, του Κυριου του Ηλιου, που οδηγουσε την εξελιξη του Συμπαντος.
Τελος πισω απο το ορατο φως ειδαν το αδημιουργητο Φως που οι υψηλοτερες εκδηλωσεις ειναι: στον φυσικο μας κοσμο ο Ηλιος και στον πνευματικο μας κοσμω το λογικο.
Ετσι αφωμοιομενα το φως και το λογικο κατεληξαν να συμβολιζουν το ενα με το αλλο και μαζι να συμβολιζουν το απροσδιοριστο και αγνωστο Ον απο οπου προερχονται ολα τα πραγματα. Το υπερτατο αυτο Ον ειναι ομοιο , στο σωμα προς το Φως και στο πνευμα προς την Αληθεια.

Η υπαρξη του Θεου δεν αμφισβητειται , -υποκειμενικο το σχολιο- και συμφωνα με τα παραπανω ειναι απροσωπος
Ο ανθρωπος ομως μονο μεσα απο εικονες μπορει να συλλαμβανει εννοιες. Σε τουτο συνιστανται οι προσωποποιησεις των θεων κατα τις διαφορες εποχες.

Ξεκινησε ο ανθρωπος απο μια δυναμη ισχυροτερη του στην οποια υπακουε απο φοβο, ισως ενα θηριο. Ακολουθησε ενας ηρωας που νικησε το θηριο και πλεον αυτον ακολουθουσε και υπακουε.
Αργοτερα η δυναμη της φυσης θεοποιηθηκε , μετα οι αορατες δυναμεις, ο μυστες, διαφοροι ατομικοι, οικογενειακοι και εθνικοι θεοι. Τελος, λιγοι ακομα και σημερα, πιστευουν στο θεο ως μια υπερτατη δυναμη, Δημιουργου οτι υπηρξε, υπαρχει και μελλει να υπαρξει. Περα απο το σταδιο αυτο, φοβαμαι φιλοι μου, οτι ο δρομος γινεται και παλι ατομικος
Ποσοι, δηλαδη, τολμουμε και μπορουμε να φωναξουμε μαζι με τον ποιητη:"...ολα ειναι Ενα και αυτο το Ενα δεν Υπαρχει ..."
με την εννοια της απροσδιοριστιας ??
LOVE IS THE LAW
HARMONY THE EFFECT
Knight ΜΙΧΑΗΛ
Εικόνα

HawkFire
Δημοσιεύσεις: 41
Εγγραφή: Κυρ Οκτ 02, 2005 11:54 pm

Δημοσίευσηαπό HawkFire » Τρί Οκτ 11, 2005 12:47 am

Αγαπητοί Φίλοι,

Θα συμφωνήσω με το Υππότη ΜΙΧΑΗΛ σε αυτο.
Στην Ιστορία Θεος ηταν γενικα αυτο που δεν μπορεί να εξηγηθεί με κάποιον τρόπο. Στην θέση του θεού οι ανθρωποι βαζαν παντοτε κατι που τους προκαλούσε καποια εντυπωση, θετική η αρνητικη. Αργοτερα θεος εγινε η αληθεια.

Για μένα θεός ειναι το αγνωστο ή οπως ειπε και η Zadok μπορούμε να προσομοιωσουμε το θεο με την εννοια του απειρου αμα μπορουμε να την αντιληφθουμε με την εννοια του τιποτα μαζι. Σαν ένα πραγμα.

Υπαρχει ομως μια διαφορα. Υπαρχουν στην ιστορια ατομα που εχουν φτάσει να αντιληφθουν το Θεϊκό με διαφορους τρόπους. Ειτε ηταν καποιο θαυμα ειτε καποιο οραμα. Στην προκειμενη περιπτωση εγω πιστευω οτι δεν επικοινωνουν με καποιο τροπο με τον ιδιο τον θεο μιας και αυτο θα ηταν οπως ειπατε σαν το κυταρο του ποδιου μου να επικοινωνει με τον εαυτο μου. Στην προκειμενη περιπτωση αυτα τα ατομα αποκτουν κατα καποιο τροπο προσβαση στην ανωτερη συνειδηση που πιστευω οτι ελεγχει την πορεια αυτου του κοσμου. Εγω προσωπικα δεν πιστευω οτι αυτα τα δυο, θεος και ανωτερη συνηδειση, ειναι υποχρεωτικα το ιδιο. Μιας και αυτη η ανωτερη συνειδηση εχει περισσοτερο ανθρωπινα χαρακτηριστικα. Εχει παθη και προτερηματα, εχει αμφιβολιες και κατα το πλειστον δεν έχει καποιο ΑΝΩΤΕΡΟ ΣΧΕΔΙΟ για την πορεια του ανθρωπου η του κοσμου. Είναι ελεγχωμενη οσο και αν προσδιοριζεται ως υψιστη δυναμη.

Zadok the priestess
Mystica.gr
Δημοσιεύσεις: 1411
Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
Επικοινωνία:

Δημοσίευσηαπό Zadok the priestess » Τρί Οκτ 11, 2005 1:22 am

Αγαπητέ HawkFire,

αν μου επιτρέπεις, μια και αναφέρθηκες στο παράδειγμά μου, να διευκρινίσω ότι σε τέτοια λεπτά ζητήματα οι λέξεις παίζουν ιδιαίτερο ρόλο και οι έννοιες πρέπει να είναι σαφείς και συγκεκριμένες όσο γίνεται.

Κατά την οπτική μου, λοιπόν, το γεγονός ότι "το τελευταίο κύτταρο του ποδιού μου δεν μπορεί να αντιληφθεί ποιός είμαι" δε συνεπάγεται ότι δεν "επικοινωνεί" μαζί μου με όποιον τρόπο μπορεί.

Όταν π.χ. ασθενεί, ο πόνος είναι η εσωτερική επικοινωνία μας.
Μπορεί να μην έχει στόμα να φωνάξει, αλλά έχει τους τρόπους του.

Συνεπώς, αν δεχόμαστε ότι ο ένας Θεός περιλαμβάνει και εμπεριέχει τα πάντα ως Ένας, νομίζω ότι είναι παράλογο να θεωρούμε ότι εμείς και αυτός είμαστε ξέχωροι.

Εξάλλου αυτό προσπάθησα να καταδείξω και μέσα από το συμβολισμό τον οποίο ανέπτυξα.

Επίσης, αναφέρεσαι στην Ανώτερη Συνείδηση.
Αν δεν μιλάς υπό το πρίσμα κάποιας καθαρά υποκειμενικής σου αντίληψης και χρησιμοποιείς τον όρο με τη συνήθη έννοιά του, θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η Ανώτερη Συνείδηση ή Ανώτερος Εαυτός δεν έχει πάθη, αν η κατώτερη συνείδηση δεν τα συντηρεί.

Φίλε μου, ο άνθρωπος (φιλοσοφικά πάντα μιλώντας) δεν ταυτίζεται με το ελάττωμα.
Δηλαδή, δεν ισχύει το "ε, άνθρωποι είμαστε και λάθη κάνουμε".
Δεν είμαστε Άνθρωποι και γι' αυτό κάνουμε λάθη.

Εξάλλου, ποιός ήταν ο Υιός του Ανθρώπου :?:
Μήπως ο Εμμανουήλ - ήτοι ο Θεός μαζί μας :?: :wink:
Εικόνα

Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir

André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry

HawkFire
Δημοσιεύσεις: 41
Εγγραφή: Κυρ Οκτ 02, 2005 11:54 pm

Δημοσίευσηαπό HawkFire » Τρί Οκτ 11, 2005 9:37 am

Αγαπητή Zadok,

Καταρχας παντα μηλαω υποκειμενικά. Αυτα που πιστευω εγώ λέω.

Οσο για το συγκεκριμένο παράδειγμα που εθεσα, όντως το κυταρο πραγματικα ως ενα σημειο επικοινωνει, τρεφεται απο το σωμα. Αυτο ομως δεν σημαινει οτι το σωμα και κυριως ο εγκεφαλος του σωματος εχει συνειδηση του κυτάρου. Οτι και να κανει το κυταρο, ακομα και αν πεθανει, ο εγκεφαλος του σωματος δεν εχει επιγνωση αυτου. Πιστευω οτι αυτο γινεται και στην προκειμενη περιπτωση με αυτο που αποκαλουμε υψηστο ον, Θεο.

Οσο για την ανωτερη συνηδειση, ολοι ειμαστε μερος αυτης και ειμαστε αρικτα συνδεδεμενοι με αυτη. Αυτο δεν σημαινει οτι ολοι εχουμε επιγνωση αυτης μιας και επι το πλειστον αυτη η συνδεση υπαρχει ασυνηδητα για τους περισσοτερους. Οταν λεω οτι η ανωτερη συνειδηση εχει παθη θελω να τονισω κυρια την ανθρωπινη υποσταση αυτης. Τα παθη εννοωντας δεν ειναι τα ιδια που συνανταμε σε ενα κοινο ανθρωπο. Ομως υπαρχουν. Και αυτο το λεω παλι για να τονισω οτι αυτη η ανωτερη συνειδηση ειναι ποιο κοντα στον ανθρωπο και ειναι δυνατον να την αντιληφθουμε. Και οντας ποιο κοντα στον ανθρωπο δεν ειναι θεος.

Εδω θα ηθελα πολυ να μου παραθεσεις τι εννοεις εσυ ως ανωτερη συνειδηση για να δω αμα μιλαμε για το ιδιο πραγμα.

Οσο για το αν ειμαστε ανθρωποι, οντας ειμαστε ανθρωποι και κανουμε λαθη. Δεν ειμαστε θεανθρωποι οπως αποκαλει η εκκλησια τον Χριστο η αγιοι αν και πιστευω οτι αυτα τα δυο ειναι το ιδιο και το αυτο.

Οσο για τον Εμμανουηλ το ονομα μου το κοιταξα στην encarta και θα μπορουσα να πς οτι ως ενα σημειο με αντιπροσωπευει αν και δεν πιστευω οτι χρειαζομαι ενα Ιουδα για να το προσδιορισω.

Zadok the priestess
Mystica.gr
Δημοσιεύσεις: 1411
Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
Επικοινωνία:

Δημοσίευσηαπό Zadok the priestess » Τρί Οκτ 11, 2005 2:42 pm

HawkFire έγραψε:Αυτο ομως δεν σημαινει οτι το σωμα και κυριως ο εγκεφαλος του σωματος εχει συνειδηση του κυτάρου. Οτι και να κανει το κυταρο, ακομα και αν πεθανει, ο εγκεφαλος του σωματος δεν εχει επιγνωση αυτου. Πιστευω οτι αυτο γινεται και στην προκειμενη περιπτωση με αυτο που αποκαλουμε υψηστο ον, Θεο.


Εγώ φίλε μου, δεν είμαι σίγουρη γι' αυτό και δε θα το έλεγα με βεβαιότητα, διότι εάν ο Θεός είναι πάνσοφος, δε γίνεται να μην γνωρίζει.
Κι επειδή ο μικρόκοσμος είναι ένας μακρόκοσμος σε μικρογραφία, νομίζω ότι μάλλον το αντίθετο συμβαίνει...

Οσο για το αν ειμαστε ανθρωποι, οντας ειμαστε ανθρωποι και κανουμε λαθη. Δεν ειμαστε θεανθρωποι οπως αποκαλει η εκκλησια τον Χριστο η αγιοι αν και πιστευω οτι αυτα τα δυο ειναι το ιδιο και το αυτο.


Αγαπητέ μου, τα ευαγγέλια δεν γράφουν πουθενά τη λέξη "Θεάνθρωπος".

Αυτά είναι ερμηνείες δογματικών θεολόγων.

Αντίθετα, ο Ιησούς αναφέρεται ως Υιός του Ανθρώπου.

Σημαντική λεπτομέρεια, δε νομίζεις :?:

Οσο για τον Εμμανουηλ το ονομα μου το κοιταξα στην encarta και θα μπορουσα να πς οτι ως ενα σημειο με αντιπροσωπευει αν και δεν πιστευω οτι χρειαζομαι ενα Ιουδα για να το προσδιορισω.


Αν θέλεις, γράψε μας στο θέμα με τα ονόματα ("ΚΡΑΤΥΛΟΣ" ή Περί Ονομάτων Έρευνα & Ανάλυση) τί λέει η encarta, διότι δεν γνωρίζω.

Πάντως στα Εβραϊκά σημαίνει "ο Θεός μαζί μας".

Σχετικά με τον Ανώτερο Εαυτό, μπορούμε να δούμε ένα ενδιαφέρον άρθρο εδώ.

Χαρακτηριστικά παραθέτω:

Ο Ανώτερος Εαυτός είναι η πηγή της συνειδητότητας, της δικαιοσύνης, της αλήθειας, της παγκόσμιας αγάπης, της θυσίας και της αρμονίας σε όλες τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης ψυχής. Είναι η πηγή της ηθικής για την ανθρώπινη ζωή, της έμπνευσης, της διαίσθησης και της ευφυϊας. Αυτό που ονομάζεται ευφυία είναι το σύνολο της δραστηριότητας του πνευματικού τμήματος της ανθρώπινης ύπαρξης, της οποίας η συνείδηση ή η φωνή της συνείδησης είναι μάλλον το παράγωγο. Ο ευφυής είναι αυτός που εξαιτίας του καλού του κάρμα, μπορεί να ξεταπώνει την τεράστια αποθήκη της σοφίας και της γνώσης, που ο ίδιος έχει σχηματίσει διαμέσου των μυριάδων εμπειριών από προηγούμενες ζωές, και αυτό το ρεύμα να φθάνει στην παρούσα του ζωή σαν τάσεις ή σαν ένα συνεχές ρεύμα διαισθητικών αντιλήψεων και εμπνευσμένων ιδεών.

Υπεράνω του Ανώτερου Εαυτού, υπάρχει ο Εαυτός ή η Θεία Μονάδα, που έργο της είναι να εμπνέει και να σύρει προς τα πάνω το κατώτερο αυτό τμήμα της , που λέγεται άνθρωπος. Όταν ο εσωτερικός Εαυτός γέρνει προς τα κάτω και αγγίζει το κατώτερο τμήμα του αδελφού-εγκέφαλου, τότε περνά αυτόματα μια πνευμαική ηλεκτρική σπίθα στον άνθρωπο. Τότε ο άνθρωπος ανακαλύπτει την Ατραπό, επειδή βρήκε τον Εαυτό του. Αν ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον Εαυτό του σε μικρότερο βαθμό, τότε βρίσκει την αρχή της ατραπού. (Γκ.ντε Πουρούκερ, Πνευματολογία και Ψυχολογία, σ.985, Εσωτερική Παράδοση, 2ος Τόμος)
Εικόνα

Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir

André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry

NEHEMAUT
Δημοσιεύσεις: 405
Εγγραφή: Τρί Ιουν 07, 2005 11:32 pm
Τοποθεσία: athens

Δημοσίευσηαπό NEHEMAUT » Τετ Οκτ 12, 2005 8:53 am

Χαιρετώ τούς συνομηλιτές

«Τον μεν ούν ποιητήν και
πατέρα τούδε του παντός
ευρείν τε έργον και ευρόντα
είς πάντας δύσκολον λέγειν.»
( Πλάτων ''Τίμαιος'' ).

Το να βρεί κανείς τον Ποιητήν
Και πατέρα του σύμπαντος είναι δύσκολο
εργο κι’ αν ακόμα τον βρεί
είναι δύσκολο να τον αποκαλύψει.

Θίγεται ένα θέμα που άπτεται της φιλοσοφίας, της θρησκείας και του μυστικισμού.
Το μεγαλύτερο ερώτημα ανα τους αιώνες και το πιο συζητημένο.

Παραθέτω πρώτα μια πολύ γενική προσέγγιση των αρχαίων μας μυστών.

Τρεις υπήρξαν οι δρόμοι που διήνυσε η πορεία της ενορατικής σκέψης των αρχαίων μας προγόνων κατά την αναζήτηση των ιχνών του θεού .

1) Η «καταφατική θεολογία»
πατέρας της οποίας υπήρξε ο Πυθαγόρας και θεμελιωτής ο Αριστοτέλης.
Κατ’ αυτήν ο θεός είναι δυνατόν να γνωσθεί δια του φυσικού φωτός κατ’ αναλογία προς το ον.
Υπάρχει δηλαδή συνάφεια μεταξύ των όντων, μετέχουν όλα στο Είναι.
Ο περί θεού λόγος είναι δυνατός με βάση την ομοιότητα μεταξύ θεού και ανθρώπου.

2) Η «αποφατική θεολογία»
Ουσιαστικός της γενάρχης είναι ο Πλάτωνας με θεμελιωτές τον Πλωτίνο και τον Πρόκλο.
Σύμφωνα με αυτήν μοιάζουμε προς ότι μπορούμε να αντιληφθούμε, προς ότι ευρίσκεται στον κόσμο αλλά δεν μοιάζουμε στον θεό.
Ο θεός δύναται να γνωσθεί δια της άρνησης του κόσμου της ύλης.

3) Ο υπερβατικός θεός του Ηράκλειτου.
Ο θεός λόγος του Ηράκλειτου είναι ο εσωτερικός νομοθέτης του κοσμικού γίγνεσθαι, στην εξέλιξη του οποίου μετέχει, χωρίς να χάνει ούτε από την δυναμικότητα του ούτε από την υπερβατικότητα του.

------------------------------------------------------------------------

Η δική μου άποψη είναι ότι το θεϊκό πνεύμα είναι δεδομένο, δεν το αμφισβητώ.
Στηρίζω αυτή την άποψη σε δύο παραμέτρους.

Η πρώτη και εντελώς υποκειμενική είναι η φωνή της συνειδήσεως μου και μερικές σπάνιες στιγμές που εγώ θεωρώ ως επικοινωνία μαζί Του και έχουν την μορφή αφύπνισης ή ψυχικής ανάτασης.

Η δεύτερη είναι η παρατήρηση των κανόνων που διέπουν την φύση και τον άνθρωπο
που είναι και η ανώτερη έκφραση του Θεού.

Δεν μπορώ να θεωρήσω τυχαία όλη αυτή την τελειότητα που μας περιβάλει .
Ο τρόπος δε που λειτουργεί ακόμα και το φθαρτό μέρος μας είναι τόσο αριστοτεχνικός και τόσο λεπτομερώς φτιαγμένος που δεν θα μπορούσε να μην είναι δημιούργημα ενός πάνσοφου κατασκευαστή.

Όσον αφορά τον ανθρωπομορφισμό του Θεού, αναφέρω το χριστιανικό «καθ΄ εικόνα και καθ΄ομοίωσην Του» , θεωρώντας ότι είναι αληθές με την έννοια ότι δεν απευθύνεται στην εξωτερική μας εικόνα αλλά στην εσωτερική μας, στην ψυχή μας.

Ο θεός για μένα είναι αυτός που εμπνέει την φωνή της συνειδήσεως μας αν μπορούμε να τον ακούσουμε και όχι η ίδια η συνείδηση.

Η ανάγκη να επικοινωνήσουμε μαζί του και να τον λατρέψουμε δημιούργησε τις κατά καιρούς μορφές του είτε αυτά ήταν στοιχεία της φύσεως έιτε είδωλα ζώων, είτε εικόνες ανθρώπινες.

Πιστεύω ότι το θεϊκό πνεύμα είναι ένα και το αυτό, ανεξάρτητα από τους τρόπους που διάλεξε να παρουσιαστεί στην προσπάθεια να μας μεταδώσει με κατανοητό τρόπο την γνώση.

Κλείνω την αρχική αυτή τοποθέτηση παραθέτοντας αυτό:

«Σφίγγει το χέρι στις άφεγγες νύχτες…
Τι είναι ο Θεός, κανείς μας
Στους αιώνες δεν θα μάθει
Όμως ζητά παντοτινά
Να συνδεθεί πιστά μαζί μας.»

Με εκτίμηση
Εικόνα

HawkFire
Δημοσιεύσεις: 41
Εγγραφή: Κυρ Οκτ 02, 2005 11:54 pm

Δημοσίευσηαπό HawkFire » Τετ Οκτ 12, 2005 10:31 pm

Φιλοι συνοδηγητες,

Προς συνέχεια όσων έγραψα.

Θέλω να απάντησω στη Zadok.
Καταρχάς όπως εμείς σαν άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε τα πάντα που συμβαίνουν στο σώμα μας και χρησιμοποιώντας το συγκεκριμένο παράδειγμα, έτσι δεν απορώ πως κάποιο ανώτερο Ον δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει τα πάντα για την ύπαρξη που έχει δημιουργήσει. Μπορεί να είναι ανώτερο Ον αλλα οι πληροφορίες θα ήταν πάρα πολλές για κάτι τετοιο. Θα πάθαινε κάτι σαν overflow.

Οσο για τον μικροκοσμο σε μικρογραφια, συμφωνω και εγω με αυτη την αλιγωρια, το προβλημα είναι σε ποια κλιμακα αυτος ο μικροκοσμος αποκτά αυτην την ιδιοτητα.

Τωρα για το θέμα του θεου και του ανθρωπου. Καταρχας πιστευω σε κατι σαν την τριαδικότητα του θεου. Η κατι σαν αυτο που μας παραθεσε η Zadok. Οτι δηλαδη υπαρχει καποια σχαλα - κλιμακα την οποια πρεπει να ανεβουμε για να πλησιασουμε στο θεο. Το πως και με ποιες ιδιοτητες μπορουμε να αναπτυξουμε τον ευατο μας για να ανελθουμε αυτη τη σχαλα ειναι αλλο θεμα. Αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν ειμαστε πραγματι σε αυτην την υποσταση ανθρωποι με προτερηματα και μειονεκτηματα τα οποια λογικα θα πρεπει να αποβαλουμε. Ανθρωπος σημαινει οτι κοιταμε ψηλα οχι οτι ειμαστε αλλανθαστοι.
Ο Υιος του Θεου θεωρητε αλανθαστος. Μπορει να μην υπαρχει η λεξη θεανθρωπος στα ευαγγελια, δεν το ξερω. Αλλα αυτο που η λεξη υποδηλωνει ειναι την ανωτερη υποσταση του ιησου. Οτι δηλαδη εχει φτάσει σε ανωτερη κλιμακα, σε ποιο πανω σκαλι στη σκαλα που ανεφερα. Οπως και το αγιο πνευμα ειναι ακομα ποιο ανωτερο.

Ο Ιησους αναφερει επησης οτι ολοι ειμαστε Υιοι του θεου. Αρα ολοι μπορουμε να ανελθουμε αυτη τη σκαλα.

Zadok εγω νομιζα οτι ο Ιησους αναφέρεται ως Υιος του Θεου. Η κανω λαθος?

Τωρα για το ονομα που νομιζω οτι εχει καποια σχεση με την ιδιοσυγκρασια μου. Το Εμμανουηλ σημαινει ο Θεος μαζι μας και αναφερετε στη βιβλο στο Ισαϊα 7:14 και 8:8. Ο Ισαϊας λοιπον προφήτευσε για καποιο παιδι που θα προστατεψει τον Ιουδα απο τον κινδυνο που διατρεχει.
Το οτι βρηκα καποιο κοινο σημειο με αυτο ειναι το οτι παντοτε προσπαθουσα να ειμαι με το μερος του αδυναμου και παντα προσπαθουσα να βοηθησω τους αδυναμους ειδικα οταν απειλουνταν.

Οσο για την ανωτερη συνηδειση, τον ανωτερο εαυτο, διαβασα το κειμενο. Και ως ενα σημειο συμφωνω με αυτο και με την δικια μου αποψη για αυτο. Βεβαια δεν εχω καταφερει ακομα να διακρινω με τοση λεπτομερεια αυτο που αποκαλω εγω ανωτερη συνηδειση. Νομιζω οτι ειναι μια εκδανικευμενη ερμηνεια αυτου που εγω αποκαλω ανωτερη συνηδειση.
Γιατι εγω διακρίνω και αρνητικα στοιχεια σε αυτην. Ενα αρνητικο ειναι οτι αυτη η ανωτερη συνηδειση προσπαθει να οδηγησει τον κοσμο προς αυτο που αυτη πιστευει ως προοδευτικη κινηση. Αν και εχουμε δηλαδη ελευθερη βουληση, αυτη προσπαθει να μας οδηγησει προς καποιο δρομο στο οποιο εχει ηδη προκαθωρησει. Και αυτο εμενα δεν μου αρεσει καθολου. Και για να το κανει αυτο φτανει και στο σημειο να απειλει και να θυμωνει οταν αυτο δεν συμβαινει. Κανει σαν δηλαδη τον πατερα που θυμωνει οταν το παιδι του δεν τρωει το φαγητο του.

Η οργη δεν ειναι θετικο στοιχειο η ειναι ?
Η επιβολη της γνωμης καποιου δεν ειναι θετικο στοιχειο η ειναι?
Η επιβολη του εαυτου του πανω στον δικο σου δεν ειναι θετικο η ειναι ?

Αυτα τα ολιγα

Elissaios
Δημοσιεύσεις: 565
Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 11:10 am

Δημοσίευσηαπό Elissaios » Τετ Οκτ 12, 2005 11:37 pm

Γιατί θα πρέπει να τα ξέρουμε όλα;

Γιατί σπεύδουμε να υιοθετήσουμε απόψεις που, από όσο σοβαρά πρόσωπα και αν προέρχονται, δεν μπορούν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα;

Γιατί θα πρέπει να ξέρουμε πώς είναι ο Θεός; Όπως και αν είναι, με γεια του και με χαρά του. Ας κοιτάξουμε τι θα κάνουμε για να του μοιάσουμε.

Ramoglou
Mystica.gr
Δημοσιεύσεις: 1113
Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
Τοποθεσία: Αθήνα
Επικοινωνία:

Δημοσίευσηαπό Ramoglou » Πέμ Οκτ 13, 2005 12:40 am

Ωραία !!!

Μάλλον πρέπει να προβάλουμε αρκετά τις οπτικές μας για να μπορέσουμε να καταλήξουμε σε συμπεράσματα, τα οποία πάντα και σίγουρα, θα είναι προσωπικά.

Ας αρχίσω από τη λέξη άνθρωπος.
Άνθρωπος = Άνω Θρώσκων, αυτός ο οποίος κοιτά ψηλά (επιθυμώντας την επανένωση με την αρχική πηγή εκπόρευσης ; ), ή Αναθρών α Όπωπε, αυτός ο οποίος μέσα απ’ ότι πιάνει και βλέπει καταλαβαίνει (περιορισμός στην κατανόηση λόγο της λειτουργίας της λογικής).

Ο Άνθρωπος λοιπόν έχοντας «φυλακισμένη» μέσα στην ύλη του την ψυχή νιώθει την ανάγκη να απελευθερωθεί και να επιστρέψει εκεί απ’ όπου προήλθε, όμως τον κρατάει δεμένο στον υλικό κόσμο η λογική του, με την δέσμευση της αποδοχής μόνο των ορατών υλικών πραγμάτων.
Εδώ είναι και η μεγάλη πάλη του ανθρώπου, η κατανίκηση των παθών του και η πορεία του προς το Φως.

Η εσωτερική θέαση των συμβόλων, των εννοιών, των συναισθημάτων, δεν έχει υλική υπόσταση, όπως υλική υπόσταση δεν έχει και το αίσθημα, η ψυχή, το πνεύμα, ο Θεός.

Για να εντρυφήσουμε σε έννοιες, σύμβολα, ιδέες, θα πρέπει να έχουμε απαλλαγεί από την εξωτερική λογική που μας επιβάλει να αποδεχόμαστε μόνο το ορατό, θα πρέπει να ακούμε την εσωτερική φωνή μας, τη φωνή της συνείδησης.

Ο Ιησούς έλεγε «Είμαι ο Υιός του Ανθρώπου» και όταν στη Σαχεντρίν τον ερώτησαν αν είναι ο Υιός του Θεού εκείνος απάντησε «Συ είπας !».
Διότι όλοι μας είμαστε τα παιδιά του ενός και μοναδικού Πατρός, γι’ αυτό και το Παν εμπεριέχεται στο όλο, γι’ αυτό ο Μεγάλος Διδάσκαλος δε δήλωσε τίποτε παραπάνω από την αλήθεια. Το ότι οι «πεφωτισμένοι» Ιερείς δεν μπορούσαν μέσα από την τυφλότητα του Δόγματος να κατανοήσουν αυτή την τόσο απλή φράση δεν είναι κάτι το οποίο πρέπει να μας παραξενεύει, διότι οι Ιερείς αυτοί ανέλαβαν αξιώματα τα οποία δεν είχαν τη δύναμη να υπηρετήσουν, αξιώματα υλικά και όχι πνευματικά.

Τι ρώτησαν λοιπόν ; Αν ο Μεγάλος Ραβί είναι ο Υιός του Θεού. Τη στιγμή που αυτό είναι αυτονόητο τόσο για Εκείνον όσο και για τους ίδιους. Με τη διαφορά πως Εκείνος, ως υψηλή οντότητα ενσάρκωσε το λόγο Του και υπηρέτησε ως το τέλος το σκοπό του.
Ακόμα και όταν λύγισε υπό το βάρος της Ανθρώπινης υπόστασης του λέγοντας «Απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον ετούτω», όμως αμέσως μετά λέγει ενθυμούμενος ότι πρέπει να επιτελέσει το καθήκον του «Γενηθήτω το θέλημα σου», δεν θεωρεί το Πατέρα ως βασανιστή, ως αυτόν που του στερεί την ελευθερία, αλλά υποτάσσεται στο σκοπό και στο έργο Του, ακούγοντας τη φωνή της συνείδησης και όχι της λογικής.

Αυτός λοιπόν είναι ο Εμμανουήλ, αυτός που δεν ήρθε πάνω σε χρυσά άρματα, αλλά εξήλθε της ερήμου, λιτός, ανθρώπινος και εδίδαξε, μεταφέροντας το Φως της Αληθείας, καταπατώντας την μισαλλοδοξία, τον κομπασμό, την αλαζονεία, όσων σφετερίσθηκαν (και σφετερίζονται) το Όνομα του Θεού.

Εκείνος σταυρώθηκε για την Αλήθεια, Εκείνος έδωσε το Θείο Λόγο στον άνθρωπο, Εκείνος δίδαξε την Αγάπη.
Εμείς όμως δεν κάνουμε τον κόπο να κατανοήσουμε τα λόγια του αλλά μένουμε υποταγμένοι στα παιχνίδια της λογικής και της ύλης. Στα πράγματα που εκείνος δίδαξε πως δεν έχουν καμία αξία.

Και αναρωτιέμαι εγώ, αν ακόμα και σήμερα, μετά από 2000 χρόνια δεν μπορούμε να ενστερνιστούμε τα όσα δίδαξε, πως θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τη Θεία Δημιουργία και τον ίδιο το Θεό ;

Ακόμα και αυτοί που υποτίθεται πως τον υπηρετούν, τον προδίδουν κάθε μέρα, σαν τον Πέτρο που τον αρνήθηκε τρις, σαν τον Ιούδα που τον πρόδωσε, σαν το ληστή που τον χλεύασε. Βολεμένοι κάτω από τα πετραχήλια τους, εκτελούν το επάγγελμα και όχι το λειτούργημα, παίρνοντας τη θέση του Άννα και του Καϊάφα κάθε μέρα.

Σταύρωσων Σταύρωσων Αυτών !!!
Εικόνα

HawkFire
Δημοσιεύσεις: 41
Εγγραφή: Κυρ Οκτ 02, 2005 11:54 pm

Δημοσίευσηαπό HawkFire » Πέμ Οκτ 13, 2005 9:46 am

Αγαπητε Ελισσαιο,

Για μενα τιποτα δεν ειναι αυτονοητο. Ειναι επιλογη μου να αναρωτιεμαι για ολα ακομα και για αυτα που θεωρουνται αυταποδειχτα.
Τωρα αυτο ισως σημαινει ανδικαιολογητο πονο, λαχταρα για κατι το οποιο ουσιαστικα ειναι. Αυτη ειναι επιλογη μου. Μπορει να κανω περισσοτερο χρονο να γνωρισω κατι αλλα πιστευω οτι ετσι το γνωριζω καλα.

Οσο για την πορεια του ανθρωπου ως Αν Θρωσκων, ο οποιος ενστερνιζομαι, θα πρεπει να αναλογιστουμε εδω οτι δεν ειναι απλα μια συνειδηση στην οποια αν ακουσεις θα βρεθεις στο δρομο της ανωρθωσης. Υπαρχουν πολλοι πειρασμοι ειτε αυτοι λεγονται εσωτερικα παθη ειτε προερχονται απο το περιβαλλον και απο αλλους προς εμας "εαυτους". Και εδω ειναι το σημειο στο οποιο χρειαζεται βαθυτερη επιγνωση αυτων των εαυτων για να μπορεσεις να διαλεξεις εκεινο το οποιο μπορεις να ενστερνιστεις και το οποιο θα σε βοηθησει στην πορεια σου να ανελθεις τη σκαλα.
Αλλα ακομα και αν δεχτεις να ακολουθησεις καποιον απο αυτον τον εαυτο, αυτος εχει προσδιορισει καποια πορεια για εσενα, ισως μια πορεια την οποια εχουμε δεχτει στο παρελθον ως αρμοζουσα. Και εγω προσωπικα δεν αποδεχομαι ουτε αυτο. Αν πρεπει να ακολουθησω μια πορεια αυτη θα βγαινει απο την ιδια μου την ιδιοσυγκρασια και η πορεια μου σε αυτη τη ζωη θα ειναι αυτη που επελεξα εγω ο ιδιος ανεξαρτητα αποτελεσματος.
Ολα αυτα εχουν σχεση με το τι ο καθενας ενστερνιζεται ως στοχο για την ζωη του. Αλλα εχουν σχεση και με το τι η μοιρα του εχει προσδιορισει για αυτον. Ειναι λοιπον ενας συνεχης πολεμος θελησης για το ποιος θα νικησει στο τελος. Ποιο εγω θα επικρατησει.

Elissaios
Δημοσιεύσεις: 565
Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 11:10 am

Δημοσίευσηαπό Elissaios » Πέμ Οκτ 13, 2005 9:19 pm

Αγαπητέ HawkFire, καμμία αντίρρηση. Η αναζήτηση και βίωση του Θείου είναι προσωπική υπόθεση, κατά την αντίληψη του καθενός.

Ο Άγιος Γρηγόριος της Νύσσας είχε πει " Αεί εν ημίν Χριστός γεννάται". Αεί. Κάτι ήξερε.

NEHEMAUT
Δημοσιεύσεις: 405
Εγγραφή: Τρί Ιουν 07, 2005 11:32 pm
Τοποθεσία: athens

Δημοσίευσηαπό NEHEMAUT » Παρ Οκτ 14, 2005 8:49 pm

Καλησπέρα σε όλους.

Γιατι εγω διακρίνω και αρνητικα στοιχεια σε αυτην. Ενα αρνητικο ειναι οτι αυτη η ανωτερη συνηδειση προσπαθει να οδηγησει τον κοσμο προς αυτο που αυτη πιστευει ως προοδευτικη κινηση. Αν και εχουμε δηλαδη ελευθερη βουληση, αυτη προσπαθει να μας οδηγησει προς καποιο δρομο στο οποιο εχει ηδη προκαθωρησει. Και αυτο εμενα δεν μου αρεσει καθολου. Και για να το κανει αυτο φτανει και στο σημειο να απειλει και να θυμωνει οταν αυτο δεν συμβαινει. Κανει σαν δηλαδη τον πατερα που θυμωνει οταν το παιδι του δεν τρωει το φαγητο του.

Η οργη δεν ειναι θετικο στοιχειο η ειναι ?
Η επιβολη της γνωμης καποιου δεν ειναι θετικο στοιχειο η ειναι?
Η επιβολη του εαυτου του πανω στον δικο σου δεν ειναι θετικο η ειναι ?


Αγαπητέ Hawkfire
Θα ήθελα να παραθέσω μια άποψη, στα γραφόμενα σου επειδή η διαφορά συνείδησης πνεύματος και υλικών επιθυμιών είναι κάτι που και εγώ θεωρώ δύσκολο να διευκρινιστεί.

Προσωπικά έχω καταλήξει ότι η ελεύθερη βούληση είναι και η ανώτερη έκφραση της συνειδήσεως μας.
Είναι αυτό που μας οδηγεί στις αρμόζουσες επιλογές, ανεξάρτητα του αποτελέσματος όπως λες και εσύ.

Δεν νομίζω ότι μας οδηγεί σε ένα δρόμο που έχει προκαθορίσει, μας οδηγεί στον δρόμο που διαλέγει η καθαρότητα της ψυχής μας και τα αγνά αισθήματα μας.

Αυτό που κατ’ εμέ μας σπρώχνει σε συγκεκριμένες διαδρομές που απειλεί και θυμώνει είναι η λογική που διέπει τον νου μας η οποία είναι αποτέλεσμα πληροφοριών που έχουμε πάρει από το υπάρχον κοινωνικό σύστημα καθώς και οι εμπειρίες που έχουμε από το υλικό μας βιο που μας εμποδίζουν να κρίνουμε χωρίς προκατάληψη.

Σχετικά με τα παρακάτω ερωτήματα σου θα έλεγα ότι η οργή δεν είναι ποτέ θετικό στοιχείο.

Είναι συναίσθημα αντίδρασης που δημιουργείται μέσα από την ανασφάλεια και τον εγωισμό μας.

Πιστεύω ότι πρέπει να ελέγχεται και οι τυχόν αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν είναι προτιμότερο να περιμένουν έως επανεξετασθεί το κίνητρο της οργής.

Επιβολή = εξαναγκασμός ή άσκηση επιρροής δια της βίας σε μια ενέργεια.
Από την στιγμή που τίθεται θέμα βίας νομίζω ότι είναι φανερό το αρνητικό στοιχείο.
Η βία μόνο αντίδραση και βία θα φέρει.

Αν δεν συμφωνούμε με τις απόψεις ή τις πράξεις κάποιου συνανθρώπου μας μπορούμε να ανακοινώσουμε τις δικές μας ή να απομακρυνθούμε εν ειρήνη.

Σίγουρα η μάχη μεταξύ των κατωτέρων και ανωτέρων ενστίκτων μας είναι συνεχής και δύσκολη αλλά με την βοήθεια της προσευχής και την αληθινή επιθυμία για αγάπη και άνοδο ίσως μπορέσουμε να προσεγγίσουμε κάποια από τις ακτίνες του Θεού.

Με εκτίμηση
Εικόνα

Zadok the priestess
Mystica.gr
Δημοσιεύσεις: 1411
Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
Επικοινωνία:

Δημοσίευσηαπό Zadok the priestess » Παρ Οκτ 14, 2005 10:03 pm

HawkFire έγραψε: Θέλω να απάντησω στη Zadok.
Καταρχάς όπως εμείς σαν άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε τα πάντα που συμβαίνουν στο σώμα μας και χρησιμοποιώντας το συγκεκριμένο παράδειγμα, έτσι δεν απορώ πως κάποιο ανώτερο Ον δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει τα πάντα για την ύπαρξη που έχει δημιουργήσει. Μπορεί να είναι ανώτερο Ον αλλα οι πληροφορίες θα ήταν πάρα πολλές για κάτι τετοιο. Θα πάθαινε κάτι σαν overflow.


Φίλε HawkFire, μονοπώλησες τη συζήτηση... :lol: :lol:
Σέβομαι την γνώμη σου, αλλά θα μου επιτρέψεις να εκφράσω κάποιες επιφυλάξεις, δεδομένου του ότι αφενός μπορεί και να μην σε έχω αντιληφθεί πλήρως και αφετέρου, δεν μπορώ να συμφωνήσω με αυτή την υποβίβαση της έννοιας του Θεού, η οποία φαίνεται να προκύπτει, ίσως άθελά σου, μέσα από την εκφρασθείσα άποψη.

Αισθάνομαι ότι εξομοιώνεις έννοιες με ιδιαίτερη ευκολία και σε αντίστοιχες περιπτώσεις (βλ. υιός Ανθρώπου), οι οποίες όμως δεν ανήκουν στην ήδη αποκτημένη αντίληψή σου, δείχνεις κάπως, ας το πω... έκπληκτος.

Νομίζω ότι θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάποια αυταπόδεικτα δεδομένα κι όχι να προσαρμόζουμε την σκέψη μας με όσα εμείς, οι μικροί άνθρωποι, μπορούμε να αντιληφθούμε, διότι κινδυνεύουμε να πελαγοδρομούμε αέναα στο άτακτο χάος της ύπαρξής μας.

Δηλαδή, το γεγονός ότι ο μακρόκοσμος αντιστοιχεί στο μικρόκοσμο και το ανάποδο, δε σημαίνει ότι το μέγιστο εξομοιώνεται με το ελάσσων.
Απλά το ελάσσων πρέπει να ανακαλύψει όσα το ίδιο έχει απωλέσει σε σχέση με το μέγιστο.

Το "απωλέσει" το χρησιμοποιώ εσκεμμένα, διότι πολλές αρχαίες παραδόσεις μεταξύ των οποίων και η Αγία Γραφή μιλούν περί της Πτώσεως και του Απωλεσθέντος ...Παραδείσου ως προς τον Άνθρωπο.

Συνεπώς, ας μην εξομοιώνουμε τις νοητικές δυνατότητες του Θεού με αυτές του ανθρώπου διότι πέρα από ύβρις (τη λέξη την χρησιμοποιώ με την αρχαιοελληνική της έννοια) μας χαρίζει και ένα άλλοθι το οποίο δε δικαιούμαστε.

Με αυτό θέλω να πω, ότι προβληματίζομαι ιδιαίτερα ακόμα και να διανοηθώ πόσο επαναπαυμένοι μπορεί να αισθανθούν κάποιοι υιοθετώντας μία τέτοια πεποίθηση.
Φυσικά, οι παρόντες εξαιρούνται... :lol:


Ο Υιος του Θεου θεωρητε αλανθαστος. Μπορει να μην υπαρχει η λεξη θεανθρωπος στα ευαγγελια, δεν το ξερω. Αλλα αυτο που η λεξη υποδηλωνει ειναι την ανωτερη υποσταση του ιησου. Οτι δηλαδη εχει φτάσει σε ανωτερη κλιμακα, σε ποιο πανω σκαλι στη σκαλα που ανεφερα. Οπως και το αγιο πνευμα ειναι ακομα ποιο ανωτερο.


Φίλε μου, στα θεολογικά χρειάζεσαι ένα φρεσκάρισμα.
Αν δεχθώ ότι απλά εκφράζεις την άποψή σου, τείνεις να φτιάξεις δικό σου δόγμα, κάτι σαν αίρεση ...τρόπον τινά. 8)

Ο Ιησους αναφερει επησης οτι ολοι ειμαστε Υιοι του θεου. Αρα ολοι μπορουμε να ανελθουμε αυτη τη σκαλα.

Zadok εγω νομιζα οτι ο Ιησους αναφέρεται ως Υιος του Θεου. Η κανω λαθος?


Δε θέλω απλά να απαντήσω.
Είναι πολύ εύκολο να το διαπιστώσεις. Ρίξε μία ματιά σε μία Αγία Γραφή.
Κάθε λέξη εκεί μέσα έχει λόγο ύπαρξης και δεδομένη σημασία ... όπως σε όλα τα ιερά κείμενα εξάλλου.

Γιατι εγω διακρίνω και αρνητικα στοιχεια σε αυτην. Ενα αρνητικο ειναι οτι αυτη η ανωτερη συνηδειση προσπαθει να οδηγησει τον κοσμο προς αυτο που αυτη πιστευει ως προοδευτικη κινηση. Αν και εχουμε δηλαδη ελευθερη βουληση, αυτη προσπαθει να μας οδηγησει προς καποιο δρομο στο οποιο εχει ηδη προκαθωρησει. Και αυτο εμενα δεν μου αρεσει καθολου. Και για να το κανει αυτο φτανει και στο σημειο να απειλει και να θυμωνει οταν αυτο δεν συμβαινει. Κανει σαν δηλαδη τον πατερα που θυμωνει οταν το παιδι του δεν τρωει το φαγητο του.

Η οργη δεν ειναι θετικο στοιχειο η ειναι ?
Η επιβολη της γνωμης καποιου δεν ειναι θετικο στοιχειο η ειναι?
Η επιβολη του εαυτου του πανω στον δικο σου δεν ειναι θετικο η ειναι ?

Αυτα τα ολιγα


Έχει τύχει ν' ασχοληθείς καθόλου με ψυχολογία;

Η ψυχολογία ερμηνεύει αυτή τη μεταφυσική αντίληψη των ανθρώπων, η οποία ταυτίζεται με το ρόλο Πατέρας - Μητέρα - Παιδί σε ανθρώπινο επίπεδο αποδίδοντας ανθρώπινα χαρακτηριστικά, προθέσεις και συναισθήματα στις (ας πούμε) "θεϊκές" ενέργειες.

Εν πάσει περιπτώσει, εσύ μπορεί να βλέπεις αρνητικά στοιχεία, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι αυτά είναι έτσι... ακριβώς όπως ένα παιδί δεν κατανοεί τις προθέσεις του γονιού του.

Δεν υπάρχει καθοδήγηση, οργή και τέτοια στην περίπτωσή μας...
Οι ανθρώποι- γονείς τα κάνουν αυτά.

Απλά, αν αντιληφθούμε την έννοια του συμβόλου του Θεού, που μας παρέθεσε ο Chastity ως:

το Σημείο από το οποίο κανείς και τίποτε «δεν μπορεί να παραστρατήσει»

(μαθηματικά αποδεδειγμένο αυτό :D )

μπορούμε να αντιληφθούμε καλύτερα ότι:

εμείς και αυτό ένα είμαστε...

Κι όπως γράφει ο Μέγας Καζαντζάκης κλείνοντας την "Ασκητική" του:

Μέσα στη βαθιά Σιγή, όρθιος, άφοβος, πονώντας και παίζοντας, ανεβαίνοντας ακατάπαυτα από κορυφή σε κορυφή, ξέροντας πως το ύψος δεν έχει τελειωμό, τραγουδά, κρεμάμενος στην άβυσσο, το μαγικό τούτο περήφανο ξόρκι:

ΠΙΣΤΕΥΩ Σ' ΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΚΡΙΤΑ, ΔΙΓΕΝΗ, ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΟ, ΠΑΣΧΟΝΤΑ, ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟ, ΟΧΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟ, ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΣΤ' ΑΚΡΟΤΑΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΣ, ΤΙΣ ΟΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΟΡΑΤΕΣ.

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤ' ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΚΡΙΝΩ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΥΤΗ ΡΟΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΚΑΤΑΛΥΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ.

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΑΓΡΥΠΝΟ ΒΑΡΥΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΔΑΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΡΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΥΛΗ' ΤΗ ΖΩΟΔΟΧΑ ΠΗΓΗ ΦΥΤΩΝ, ΖΩΩΝ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΟ ΧΩΜΑΤΕΝΙΟ ΑΛΩΝΙ, ΟΠΟΥ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ ΠΑΛΕΥΕΙ Ο ΑΚΡΙΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.

«ΒΟΗΘΕΙΑ!» ΚΡΑΖΕΙΣ, ΚΥΡΙΕ. «ΒΟΗΘΕΙΑ!» ΚΡΑΖΕΙΣ, ΚΥΡΙΕ, ΚΙ ΑΚΟΥΩ.

ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΚΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΚΙ ΟΙ ΡΑΤΣΕΣ ΟΛΕΣ, ΚΙ ΟΛΗ Η ΓΗΣ, ΑΚΟΥΜΕ ΜΕ ΤΡΟΜΟ, ΜΕ ΧΑΡΑ, ΤΗΝ ΚΡΑΥΓΗ ΣΟΥ.

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΑΚΟΥΝ ΚΑΙ ΧΥΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΛΥΤΡΩΣΟΥΝ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΛΕΝ: «ΕΓΩ ΚΑΙ ΣΥ ΜΟΝΑΧΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ.»

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΣΕ ΛΥΤΡΩΣΑΝ, ΣΜΙΓΟΥΝ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΛΕΝ: «ΕΓΩ ΚΑΙ ΣΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ.»

ΚΑΙ ΤΡΙΣΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΚΡΑΤΟΥΝ, ΚΑΙ ΔΕ ΛΥΓΟΥΝ, ΑΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΤΟ ΜΕΓΑ, ΕΞΑΙΣΙΟ, ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ:

ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟΥΤΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Εικόνα

Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir

André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry


Επιστροφή σε “- ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΑΒΑΤΟΝ -”

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Google [Bot] και 0 επισκέπτες