Για να πάμε και σε κάτι πιο μεστό, κάνω τη σκέψη να αναφερθούμε πιο συγκεκριμένα σε γραπτά του Πόε και να συζητήσουμε πάνω σε αυτά. Τα πιο γνωστά έργα του είναι εκείνα στα οποία ξεδιπλώνει όλο το ταλέντο του περιγράφοντας κόσμους μυστηρίου, υπάρχουν όμως και άλλα από τα οποία αναδύεται η φιλοσοφική του σκέψη.
Όπως για παράδειγμα το δοκίμιο «The Imp of the Perverse» του οποίου μεταφέρω την εισαγωγή:
In the consideration of the faculties and impulses- of the prima mobilia of the human soul, the phrenologists have failed to make room for a propensity which, although obviously existing as a radical, primitive, irreducible sentiment, has been equally overlooked by all the moralists who have preceded them. In the pure arrogance of the reason, we have all overlooked it. We have suffered its existence to escape our senses, solely through want of belief- of faith;- whether it be faith in Revelation, or faith in the Kabbala. The idea of it has never occurred to us, simply because of its supererogation. We saw no need of the impulse- for the propensity. We could not perceive its necessity. We could not understand, that is to say, we could not have understood, had the notion of this primum mobile ever obtruded itself;- we could not have understood in what manner it might be made to further the objects of humanity, either temporal or eternal. It cannot be denied that phrenology and, in great measure, all metaphysicianism have been concocted a priori. The intellectual or logical man, rather than the understanding or observant man, set himself to imagine designs- to dictate purposes to God. Having thus fathomed, to his satisfaction, the intentions of Jehovah, out of these intentions he built his innumerable systems of mind. In the matter of phrenology, for example, we first determined, naturally enough, that it was the design of the Deity that man should eat. We then assigned to man an organ of alimentiveness, and this organ is the scourge with which the Deity compels man, will-I nill-I, into eating. Secondly, having settled it to be God's will that man should continue his species, we discovered an organ of amativeness, forthwith. And so with combativeness, with ideality, with causality, with constructiveness,- so, in short, with every organ, whether representing a propensity, a moral sentiment, or a faculty of the pure intellect. And in these arrangements of the Principia of human action, the Spurzheimites, whether right or wrong, in part, or upon the whole, have but followed, in principle, the footsteps of their predecessors: deducing and establishing every thing from the preconceived destiny of man, and upon the ground of the objects of his Creator.
It would have been wiser, it would have been safer, to classify (if classify we must) upon the basis of what man usually or occasionally did, and was always occasionally doing, rather than upon the basis of what we took it for granted the Deity intended him to do. If we cannot comprehend God in his visible works, how then in his inconceivable thoughts, that call the works into being? If we cannot understand him in his objective creatures, how then in his substantive moods and phases of creation?
[ To πλήρες κείμενο εδώ: http://bau2.uibk.ac.at/sg/poe/works/imp_perv.html ]
Οι θέσεις του Πόε είναι πολύ ενδιαφέρουσες και πολύ κοντά σε δικές μας σκέψεις που τις κουβεντιάζουμε σε άλλα topics.
Προς περισυλλογή…
Ο Εσωτερικος Κοσμος Του Edgar Allan Poe
Συντονιστές: Ramoglou, Ladyhawk, Zadok the priestess
Οι θέσεις του Πόε είναι πολύ ενδιαφέρουσες και πολύ κοντά σε δικές μας σκέψεις που τις κουβεντιάζουμε σε άλλα topics.
Αγαπητέ φίλε Elissaios,
θα ήθελα να διαχωρίσω την δική μου "θέαση" ως προς την "προσφορά" του Πόε στην φιλοσοφική σκέψη.
Για μένα η όποια προσφορά του περιορίζεται στην ιδιότυπη - πρωτότυπη γραφή του και μόνον! Για να γίνω πιο σαφής θα σου φέρω ένα παράδειγμα πιο οικείο προς όλους μας. Θεωρώ την φωνή του Καζαντζίδη άριστη, αλλά πέραν τούτου ουδέν!
Ο "κύριος" αυτός, κατ' εμέ τουλάχιστον, λίαν επιεικώς "κρινόμενος" φαντάζει ως μία "τραγική" φιγούρα και μάλιστα ο τρόπος που έκανε την φιλοσοφία του πράξη μόνον ως παράδειγμα προς αποφυγήν θα το χαρακτήριζα...
Ακόμη και το τέλος της ζωής του, έστω ημί-τρελός, πέθανε αμετανόητος!
Υπήρξε παιδεραστής, κίναιδος, μεγαλομανής, επιδειξίας, άκρως ηδονιστής, αντικοινωνικός τρομολάγνος και ναρκομανής...
Σαφώς και σέβομαι τις όποιες διαφορετικές απόψεις και δεν τις κρίνω ούτε τις χαρακτηρίζω και προς θεού δεν υπαινίσσομαι τίποτα για κανένα που τις έχει. Εκφράζω απλώς τις δικές μου απόψεις κι ερμηνεύω τις δικές μου προσλαμβάνουσες απ' τά έργα και τις ημέρες του κ. Πόε κι αυτό και μόνον αυτό. Ο λόγος που το κάνω είναι, αυτό το "μας", στην πρόταση - άποψη του φίλου Elissaios που παρέθεσα στην αρχή.
Κλείνοντας συμπερασματικά πιστεύω ότι, την όποια αξία αποδίδουμε στο έργο του πηγάζει απ' τις δικές μας υγιείς θεάσεις σε αυτό κι όχι αυτού καθαυτού του ιδίου του συγγραφέα.
Να 'σται καλά
Φιλία κι εκτίμηση
lorenzo
\"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand.\"
--Confucius[img][img]http://img0.pksp.jp/saku-miyu/img/030/02/49/src/00000061.gif[/img] [/img]
Αγαπητέ Lorenzo, δεν γνωρίζω στοιχεία για την προσωπική ζωή του Πόε. Πάντως είναι ο ένας από τους 3-4 αγαπημένους μου συγγραφείς.
Εδώ όμως τίθεται ένα άλλο ερώτημα: αν το έργο του Χ κρίνεται σημαντικό (αντικειμενικά) αλλά η ζωή του Χ είναι άστατη... αξιολογούμε το έργο του συμπεριλαμβάνοντας στα κριτήριά μας και τον τρόπο της ζωής του, ή βλέπουμε το έργο αυτό καθ' αυτό;
Το ερώτημά μου ισχύει για κάθε καλλιτέχνη - δημιουργό. Αν μιλούσαμε για "δασκάλους" σε αυτήν την περίπτωση ναι, θα ήταν ασυμβίβαστο το να διδάσκουν τη σύνεση και να μην την εφαρμόζουν. Όμως για ένα καλλιτέχνη; Αν η μουσική του τάδε μας προκαλεί συγκίνηση, θα πρέπει να την απορρίψουμε γιατί ο δημιουργός της δεν ήταν πολιτικά ορθός;
Ιδού η απορία.
Εδώ όμως τίθεται ένα άλλο ερώτημα: αν το έργο του Χ κρίνεται σημαντικό (αντικειμενικά) αλλά η ζωή του Χ είναι άστατη... αξιολογούμε το έργο του συμπεριλαμβάνοντας στα κριτήριά μας και τον τρόπο της ζωής του, ή βλέπουμε το έργο αυτό καθ' αυτό;
Το ερώτημά μου ισχύει για κάθε καλλιτέχνη - δημιουργό. Αν μιλούσαμε για "δασκάλους" σε αυτήν την περίπτωση ναι, θα ήταν ασυμβίβαστο το να διδάσκουν τη σύνεση και να μην την εφαρμόζουν. Όμως για ένα καλλιτέχνη; Αν η μουσική του τάδε μας προκαλεί συγκίνηση, θα πρέπει να την απορρίψουμε γιατί ο δημιουργός της δεν ήταν πολιτικά ορθός;
Ιδού η απορία.
Αγαπητέ Elissaios,
γράφτηκαν αυτά:
Και γω έκλεισα με αυτό:
Φίλε μου, αναρωτιέσαι,
Αν μιλάμε για το έργο κάποιου τόσο πολυδιαβασμένου ναι!!! Όταν μιλάς στην παρέα σου, αδιάφορο, όταν απευθύνεσαι όμως και μάλιστα διαμορφώνεις με το λόγο σου ή έστω επηρεάζεις συνειδήσεις δηλαδή γίνεσαι Δημόσιο πρόσωπο τότε φίλε μου όλα παίζουν ρόλο!
Δεν μιλώ για αποδοχή ή απόρριψη αγαπητέ μου, μιλώ για ανοιχτά χαρτιά κι απομυθοποίηση! Γεγονότα κι όχι φήμες χολιγουντιανές..
Αν διαβάσεις τον Χίτλερ στο βιβλίο του "Ο Αγών μου" και δεν γνωρίζεις τον συγγραφέα θα εκπλαγείς απ' την "αγνότητα" του Άνδρος!!!
Δεν είναι δογματισμός ούτε ρομαντισμός ούτε ρατσισμός αυτό που λέω. Είναι ξεκαθάρισμα, διαφάνεια, πολύπλευρη θέαση, γνώση απαραίτητη προκειμένου η τελική κρίση να είναι όσο το δυνατόν πιο εμπεριστατωμένη και πλήρης άρα και πιο ορθή και δίκαια.
Δεν μπορώ να δεχτώ πως ο Πόε ήταν¨
[/b]Ένας εσωτερικιστης με οραμα...
ή εναν ανθρωπο που ο εσωτερισμος του μπορει να μας τυφλωσει και να μας κανει να παραμιλαμε.. [/b]
Κυρίως γιαυτές τις απόψεις εξέφρασα τις ενστάσεις μου και με αφορμή βέβαια την δική σου γενίκευση.
Αυτή βέβαια είναι προσωπική μου άποψη.. κι ως τέτοια εμπεριέχει την υποκειμενικότητα που της αναλογεί όπως και κάθε άλλη.. φυσικά.
γράφτηκαν αυτά:
O κυριος με το περιεργο μουστακι...
[b]Ενας εσωτερικιστης με οραμα...
ενας ανθρωπος που ηθελε να ξεφυγει...
μια ζωη που δεν ειχε νοημα...
Σας καλω να γνωρισουμε λοιπον εναν ανθρωπο που ο εσωτερισμος του μπορει να μας τυφλωσει και να μας κανει να παραμιλαμε..
Και γω έκλεισα με αυτό:
Κλείνοντας συμπερασματικά πιστεύω ότι, την όποια αξία αποδίδουμε στο έργο του πηγάζει απ' τις δικές μας υγιείς θεάσεις σε αυτό κι όχι αυτού καθαυτού του ιδίου του συγγραφέα.
Φίλε μου, αναρωτιέσαι,
Εδώ όμως τίθεται ένα άλλο ερώτημα: αν το έργο του Χ κρίνεται σημαντικό (αντικειμενικά) αλλά η ζωή του Χ είναι άστατη... αξιολογούμε το έργο του συμπεριλαμβάνοντας στα κριτήριά μας και τον τρόπο της ζωής του, ή βλέπουμε το έργο αυτό καθ' αυτό;
Αν μιλάμε για το έργο κάποιου τόσο πολυδιαβασμένου ναι!!! Όταν μιλάς στην παρέα σου, αδιάφορο, όταν απευθύνεσαι όμως και μάλιστα διαμορφώνεις με το λόγο σου ή έστω επηρεάζεις συνειδήσεις δηλαδή γίνεσαι Δημόσιο πρόσωπο τότε φίλε μου όλα παίζουν ρόλο!
Το ερώτημά μου ισχύει για κάθε καλλιτέχνη - δημιουργό. Αν μιλούσαμε για "δασκάλους" σε αυτήν την περίπτωση ναι, θα ήταν ασυμβίβαστο το να διδάσκουν τη σύνεση και να μην την εφαρμόζουν. Όμως για ένα καλλιτέχνη; Αν η μουσική του τάδε μας προκαλεί συγκίνηση, θα πρέπει να την απορρίψουμε γιατί ο δημιουργός της δεν ήταν πολιτικά ορθός;
Δεν μιλώ για αποδοχή ή απόρριψη αγαπητέ μου, μιλώ για ανοιχτά χαρτιά κι απομυθοποίηση! Γεγονότα κι όχι φήμες χολιγουντιανές..
Αν διαβάσεις τον Χίτλερ στο βιβλίο του "Ο Αγών μου" και δεν γνωρίζεις τον συγγραφέα θα εκπλαγείς απ' την "αγνότητα" του Άνδρος!!!
Δεν είναι δογματισμός ούτε ρομαντισμός ούτε ρατσισμός αυτό που λέω. Είναι ξεκαθάρισμα, διαφάνεια, πολύπλευρη θέαση, γνώση απαραίτητη προκειμένου η τελική κρίση να είναι όσο το δυνατόν πιο εμπεριστατωμένη και πλήρης άρα και πιο ορθή και δίκαια.
Δεν μπορώ να δεχτώ πως ο Πόε ήταν¨
[/b]Ένας εσωτερικιστης με οραμα...
ή εναν ανθρωπο που ο εσωτερισμος του μπορει να μας τυφλωσει και να μας κανει να παραμιλαμε.. [/b]
Κυρίως γιαυτές τις απόψεις εξέφρασα τις ενστάσεις μου και με αφορμή βέβαια την δική σου γενίκευση.
Αυτή βέβαια είναι προσωπική μου άποψη.. κι ως τέτοια εμπεριέχει την υποκειμενικότητα που της αναλογεί όπως και κάθε άλλη.. φυσικά.
\"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand.\"
--Confucius[img][img]http://img0.pksp.jp/saku-miyu/img/030/02/49/src/00000061.gif[/img] [/img]
Αγαπητέ Lorenzo, διασταυρωνόμαστε εδώ:
Aυτό -σχεδόν- λέω λοιπόν, ότι ένα "δημόσιο" έργο το βλέπω μέσα από το προσωπικό μου πρίσμα ως δημιούργημα και παρακάμπτω τις όποιες ιδιότητες του δημιουργού του, εκτός αν ο δημιουργός του μέσα από το έργο του προσπαθούσε να επηρεάσει συνειδήσεις (ήταν πολιτικός, στρατιωτικός, φιλόσοφος και τέτοια).
Το γραπτό έργο του Χίτλερ δεν του έκανα την τιμή να το διαβάσω (ήταν καλύτερο από του Πόε;) μου αρέσει όμως ο "Ηγεμόνας" του πολυσυζητημένου Μακιαβέλλι. Αλλά ας μην ξεφεύγω. (Μην ξεχνάμε κιόλας ότι η ιστορία γράφεται από τους νικητές: Αν ο Χίτλερ είχε κερδίσει τον πόλεμο, το Mein Kampf -έτσι γράφεται;- θα το διδασκόμασταν στα σχολεία και θα το θεωρούσαμε πολύ σπουδαίο.)
Θεωρητικολογώντας, σχολιάζω και το εξής: Ας πάρουμε την αντίθετη περίπτωση. Ένας συγγραφέας, ας πούμε, είναι τύπος και υπογραμμός αλλά το έργο του είναι ανούσιο. Τι κάνουμε τότε;
ΥΓ. Κι εγώ προσωπικές απόψεις γράφω.
Κλείνοντας συμπερασματικά πιστεύω ότι, την όποια αξία αποδίδουμε στο έργο του πηγάζει απ' τις δικές μας υγιείς θεάσεις σε αυτό κι όχι αυτού καθαυτού του ιδίου του συγγραφέα.
Aυτό -σχεδόν- λέω λοιπόν, ότι ένα "δημόσιο" έργο το βλέπω μέσα από το προσωπικό μου πρίσμα ως δημιούργημα και παρακάμπτω τις όποιες ιδιότητες του δημιουργού του, εκτός αν ο δημιουργός του μέσα από το έργο του προσπαθούσε να επηρεάσει συνειδήσεις (ήταν πολιτικός, στρατιωτικός, φιλόσοφος και τέτοια).
Το γραπτό έργο του Χίτλερ δεν του έκανα την τιμή να το διαβάσω (ήταν καλύτερο από του Πόε;) μου αρέσει όμως ο "Ηγεμόνας" του πολυσυζητημένου Μακιαβέλλι. Αλλά ας μην ξεφεύγω. (Μην ξεχνάμε κιόλας ότι η ιστορία γράφεται από τους νικητές: Αν ο Χίτλερ είχε κερδίσει τον πόλεμο, το Mein Kampf -έτσι γράφεται;- θα το διδασκόμασταν στα σχολεία και θα το θεωρούσαμε πολύ σπουδαίο.)
Θεωρητικολογώντας, σχολιάζω και το εξής: Ας πάρουμε την αντίθετη περίπτωση. Ένας συγγραφέας, ας πούμε, είναι τύπος και υπογραμμός αλλά το έργο του είναι ανούσιο. Τι κάνουμε τότε;
ΥΓ. Κι εγώ προσωπικές απόψεις γράφω.
Θα διαφωνήσω μαζί σου Λορέντζο.
Καλλιτεχνικές φύσεις που είχαν το μικρόβιο του εσωτερισμού -πρέπει να ορίσουμε βέβαια τί σημαίνει η λέξη- αλλά αθλια και αστατη ζωή ήταν πολλές.
ΜΠΩΤΛΑΙΡ
ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ
ΤΣΕΛΛΙΝΙ
ΒΑΓΚΝΕΡ
ΜΟΤΣΑΡΤ
ΠΙΚΑΣΣΟ
ΝΤΑΛΙ
ΜΟΥΝΧ
ΡΕΜΠΩ
κ.λ.π
Πολλών καλλιτεχνών η ζωή ηταν παράδειγμα προς αποφυγή είτε γιατί επαιρναν ναρκωτικά είτε επειδή ειχαν σεξουαλικές ιδιαιτερότητες, είτε επειδή τρελλάθηκαν, είτε επειδή ήταν εως και δολοφόνοι όπως ο Τσελλίνι.
Αυτό δεν τους ακυρώνει ως καλλιτέχνες ούτε ακυρώνει τη φιλοσοφία τους.
Καλλιτεχνικές φύσεις που είχαν το μικρόβιο του εσωτερισμού -πρέπει να ορίσουμε βέβαια τί σημαίνει η λέξη- αλλά αθλια και αστατη ζωή ήταν πολλές.
ΜΠΩΤΛΑΙΡ
ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ
ΤΣΕΛΛΙΝΙ
ΒΑΓΚΝΕΡ
ΜΟΤΣΑΡΤ
ΠΙΚΑΣΣΟ
ΝΤΑΛΙ
ΜΟΥΝΧ
ΡΕΜΠΩ
κ.λ.π
Πολλών καλλιτεχνών η ζωή ηταν παράδειγμα προς αποφυγή είτε γιατί επαιρναν ναρκωτικά είτε επειδή ειχαν σεξουαλικές ιδιαιτερότητες, είτε επειδή τρελλάθηκαν, είτε επειδή ήταν εως και δολοφόνοι όπως ο Τσελλίνι.
Αυτό δεν τους ακυρώνει ως καλλιτέχνες ούτε ακυρώνει τη φιλοσοφία τους.
Θα διαφωνήσω μαζί σου Λορέντζο.
Καλλιτεχνικές φύσεις που είχαν το μικρόβιο του εσωτερισμού -πρέπει να ορίσουμε βέβαια τι σημαίνει η λέξη- αλλά άθλια και άστατη ζωή ήταν πολλές.
Και εγώ θα διαφωνούσα μαζί μου φίλε μου MORDRED αν υποστήριζα αυτό που νομίζεις ότι υποστηρίζω.
1ον. Υποστηρίζω ότι προτού δεχτώ ή απορρίψω τον οποιονδήποτε ή και το οτιδήποτε θα πρέπει να γνωρίζω όσο το δυνατόν περισσότερα γιαυτόν/ο!!
Και 2ον. Τα δημόσια πρόσωπα - σύμβολα θα πρέπει να μην τα μυθοποιούμε
πράγμα που συνήθως συμβαίνει και να παίρνουμε απ' αυτούς αυτό που πραγματικά έχει αξία δηλαδή να επιλέγουμε διατηρώντας τον αυτοσεβασμό μας και την εμπιστοσύνη μας στο υψηλό μας κριτήριο. Δεν ΠΡΈΠΕΙ να γινόμαστε χειροκροτητές οπαδοί, ετερόφωτοι, χμ.. απρόσωπα μέλη "ανήκοντα" στα "fun clubs" κάποιων " Χ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΉΤΩΝ "!!
Ζητώ συγγνώμη για τον αποπροσανατολισμό του θέματος, αλλά όλα έχουν την αξία τους..
Καλή συνέχεια φίλοι μου..
\"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand.\"
--Confucius[img][img]http://img0.pksp.jp/saku-miyu/img/030/02/49/src/00000061.gif[/img] [/img]
Και 2ον. Τα δημόσια πρόσωπα - σύμβολα θα πρέπει να μην τα μυθοποιούμε
πράγμα που συνήθως συμβαίνει και να παίρνουμε απ' αυτούς αυτό που πραγματικά έχει αξία δηλαδή να επιλέγουμε διατηρώντας τον αυτοσεβασμό μας και την εμπιστοσύνη μας στο υψηλό μας κριτήριο. Δεν ΠΡΈΠΕΙ να γινόμαστε χειροκροτητές οπαδοί, ετερόφωτοι, χμ.. απρόσωπα μέλη "ανήκοντα" στα "fun clubs" κάποιων " Χ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΉΤΩΝ "!!
Μα ποιός μυθοποίησε τον Πόε. Τον Μπραντ Πιτ μπορεί μια και έχει 6.000 φαν κλαμπ.
-
μυσαρός Ωάννης ανένδοτος
- Δημοσιεύσεις: 29
- Εγγραφή: Πέμ Μάιος 26, 2005 8:17 pm
- Τοποθεσία: valhalla
μπα δε θα ελεγα οτι με τρελαινει ο μονολογος εκτος αλν ειναι πολυ ατμοσφαιρικος!
θελω να κανω μια ερωτηση, αν κα λιγο ασχετη με το τοπικ, αλλα δεν ειχα που αλλου να την υποβαλλω:
παλι για ταινια σχετικη με συγγραφεα, ομως τον h. g. wells [δεν ειμαι σιγουρος πως γραφεται το ονομα] που την ειχα δει προσφατα, αν και πρεπει μαλλον να ηταν μικρη τηλε-σειρα γιατι, αν και προβληθηκε ολοκληρη [6ωρες] εδιχνε να ειναι χωρισμενη σε επισοδεια. ειχε αφηγησεις του "συγγραφεα" σε μια δημοσιογραφο, για ιστοριες μαλλον υπαρκτες,, και αναρωτιομουνα αν την ξερει κανεις και αν ξερει τον πρωτοτυπο τιτλο της, γιατι στο imdb δεν μπορεσα να βγαλω ακρη.
ευχαριστω
θελω να κανω μια ερωτηση, αν κα λιγο ασχετη με το τοπικ, αλλα δεν ειχα που αλλου να την υποβαλλω:
παλι για ταινια σχετικη με συγγραφεα, ομως τον h. g. wells [δεν ειμαι σιγουρος πως γραφεται το ονομα] που την ειχα δει προσφατα, αν και πρεπει μαλλον να ηταν μικρη τηλε-σειρα γιατι, αν και προβληθηκε ολοκληρη [6ωρες] εδιχνε να ειναι χωρισμενη σε επισοδεια. ειχε αφηγησεις του "συγγραφεα" σε μια δημοσιογραφο, για ιστοριες μαλλον υπαρκτες,, και αναρωτιομουνα αν την ξερει κανεις και αν ξερει τον πρωτοτυπο τιτλο της, γιατι στο imdb δεν μπορεσα να βγαλω ακρη.
ευχαριστω
noone fought with me
and lived to tell the tale
and lived to tell the tale
Λίγο δύσκολη η ερώτησή σου, αγαπητέ Ωάννη. Πρακτικά ο H.G. Wells μας έχει αφήσει χρόνους εδώ και πολύ καιρό, όμως ο εγγονός του, ο Simon Wells, θεώρησε καλό να σκηνοθετήσει σχετικά πρόσφατα το "Time Machine" το οποίο το έκανε λίμπα. Πάντως έδωσε και συνεντεύξεις, περιχαρής.
Η εν λόγω ταινία προβλήθηκε την περασμένη εβδομάδα στην ελληνική τηλεόραση και είναι παράδειγμα προς αποφυγήν μεταφοράς λογοτεχνικού έργου στον κινηματογράφο.
Η εν λόγω ταινία προβλήθηκε την περασμένη εβδομάδα στην ελληνική τηλεόραση και είναι παράδειγμα προς αποφυγήν μεταφοράς λογοτεχνικού έργου στον κινηματογράφο.
-
μυσαρός Ωάννης ανένδοτος
- Δημοσιεύσεις: 29
- Εγγραφή: Πέμ Μάιος 26, 2005 8:17 pm
- Τοποθεσία: valhalla
το time machine νομιζω οτι ειναι για αυτη τη βδομαδα... 
τεσ'πα οχι δεν εννοω αυτη.
αλλα και αυτη που εννοω ειχε προβληθει απο το star channel πριν ενα μηνα περιπου και καρατησε απο τις 21.00 μεχρι τη μια το βραδυ!
νομιζω οτι λεγοταν στα ελληνικα "ο θαυμαστος κοσμος του γουελς"...
δεν πρεπει να ειχε μεγαλη σχεση με τα βιβλια αλλα ειχε δικη της προσωπικοτητα και για καποιο λογο μου αρεσε γιατι μου θυμιζε πο στο πιο ηπιο του!
τεσ'πα οχι δεν εννοω αυτη.
αλλα και αυτη που εννοω ειχε προβληθει απο το star channel πριν ενα μηνα περιπου και καρατησε απο τις 21.00 μεχρι τη μια το βραδυ!
νομιζω οτι λεγοταν στα ελληνικα "ο θαυμαστος κοσμος του γουελς"...
δεν πρεπει να ειχε μεγαλη σχεση με τα βιβλια αλλα ειχε δικη της προσωπικοτητα και για καποιο λογο μου αρεσε γιατι μου θυμιζε πο στο πιο ηπιο του!
noone fought with me
and lived to tell the tale
and lived to tell the tale
Φιλοι μου...
Ελειψα για αρκετες μερες μιας και η επιστροφη στην πατριδα δεν μου επιτρεπει συχνες επισκεψεις στο ιντερνετ και οσο περναει ο καιρος γινεται και πιο δυσκολο να συμμετασχω οσο ενεργα οσο θελω.
Παρακολουθησα το θεμα και μου εκαναν εντυπωση αρκετα απο τα οσα λεχτηκαν.
Θα προσπαθησω να ειμαι αντικειμενικος και θα προσπαθησω να απαντησω στον αγαπητο Λορεντζο μιας και οπως κρινω η κριτικη του (καλοπροαιρετη αρα παντα δεκτη)αναφερεται σε εμενα.
Φιλτατε Λορεντζο καταλαβαινω το οτι η μυθοποιηση προσωπων δεν ειναι και οτι καλυτερο να υφισταται αλλα καλως η κακος υπαρχει.Δεν θεωρω οτι ο Ποε ειναι αλανθαστος και δεν θεωρω τον εαυτο μου αλανθαστο.
Ολοι κανουμε λαθη στη ζωη μας και φυσικα το ιδιο κανουν και οι ''μεγαλες προσωπικοτητες.Ισως το οτι επιρεαζουν θα επρεπε να τους αποτρεπει αλλα τουλαχιστον στον Ποε ελπιζω να δεχτεις οτι ενας ανθρωπος που δεχτηκε τοση κριτικη τοση αποριψη και εγινε γνωστος και τον ξερει σημερα ολος ο κοσμος μετα το θανατο του οπως και τοσοι αλλοι μεγαλοι συγγραφεις και ποιητες ακομα και καλλιτεχνες δεν μπορει να θεωρηθει οτι εχει ευθυνη για τη ζωη που εκανε.Επισης ελπιζω να δεχτεις οτι τα χρονια που εζησε ο Ποε η εποχη που εζησε και οι δυσκολιες που περασε τον εβαλαν σε ενα δρομο ζωης δυσκολο και δυσβατο που προσωπικη μου αποψη ειναι οτι ειναι λογικο για καποιον οσο ανησυχος οσο ο Ποε να οδηγηθει στα μονοπατια που κινηθηκε ο ιδιος και να κανει τη ζωη που εκανε εκεινος.
Γραφεις οτι
Θα σε παρακαλεσω να μου παραθεσεις τις πηγες σου σε οσα λες οχι γιατι δεν σε πιστευω αλλα γιατι πολλα απο αυτα πρωτη φορα τα ακουω.Το οτι ηταν παιδεραστης ειναι για εμενα λιγο παραλογο μιας και οντως πηγε με την εξαδερφη του που ηταν 14 χρονων αλλα ο ιδιος ηταν μολις 26 και δεν ηταν "επαφη" με ασχημη προθεση μιας και την ερωτευτηκε παραφορα, την παντρευτηκε και ειχε την υποστηριξη της θειας του σε αυτον το γαμο.Μην ξεχναμε το αλλες εποχες αλλα τραγουδια ετσι...Συμφωνω οτι με τα σημερινα δεδομενα κατι τετοιο μπορει να ειναι αισχρο εως και κατακριτεο απο το συνολο των πολιτων αλλα τοτε τα πραγματα ηταν διαφορετικα.
Εγω στο μυαλο μου τον Ποε τον εχω σαν εναν ανθρωπο της σκιας εναν ανθρωπο που περασε τοσα βασανα που ο τροπος που εγραφε ηταν το καθρεφτισμα της εσωτερικης του καταστασης.
Θεωρω οτι οι χαρακτηρισμοι σου ειναι λιγο σκληροι και οτι αντιφασκουν σε ορισμενα σημεια για παραδειγμα πως ειναι δυνατον καποιος να ειναι μεγαλομανης,επιδειξιας και ταυτοχρονα αντικοινωνικος?
Οσον αφορα το εαν ηταν κυναιδος δεν θελω να πω κατι μιας και το θεωρω παραλογο να κολλησουμε σε ενα τετοιο θεμα γιατι αν ηταν ετσι τοτε θα επρεπε να χαρακτηρισουμε το σιτε οπισθοδροmica.
Και οι αρχαιοι εκαναν ετσι πραγματα και για αυτους θεωρουταν ως διευρυνση των εμπειριων και ως ενας τροπος να ανοιξει η σκεψη και γινοταν μεταξυ δασκαλου και μαθητη αν εμεις πρεπει να εμεινουμε σε αυτο και να αγνοησουμε ολα τα αλλα απο οσα ειπαν μας πηγαινει πολυ πισω.
Να προσθεσω επισης οτι δεν καταλαβαινω το λογο που θα επρεπε να μετανοησει..
Απο την αλλη εχεις το δικιο σου.Τα παραδειγματα που μας δινουν αυτοι οι ανθρωποι ειναι σημαντικα και θα πρεπει να ξερουμε ποιοι ηταν και γιατι εκαναν οτι εκαναν και μεσα απο τις εμπειριες του να κατανοησουμε και να ερμηνευσουμε τα εργα τους.Συμφωνω.Σκεψου ομως οτι τα εργα του Ποε δεν εχουν καποιο ιδιαιτερο πολιτικο νοημα οπως τα αντιστοιχα του μακιαβελι και του χιτλερ αλλα στην πραγματικοτητα αναφερονται σε αυτο που βαθυτερα μας ωθει και μας κανει να αναζητησουμε τη ζωη.ΤΟ ΦΟΒΟ.
μιλαω καθαρα προσωπικα και αυτα που γραφω ειναι αποψεις μου.
Διαφωνεις μαζι μου με επιχειρηματα και το εκτιμω πολυ γιατι ακομα και η αντιθετη αποψη σε κατι που πιστευω μπορει να μου δωσει νεο ερεθισμα για αναζητηση.
Ellissaios ξεκινησες μια πολυ καλη ιδεα παραθετωντας το παραπανω αποσπασμα αλλα δυστυχως εμεινες εκει λογω της τροπης που πηρε το θεμα.Αν μπορεις επανεφερε το και οποια προσπαθεια μπορει να γινει αν μπορει να γινεται στα ελληνικα.Ξερω οτι και εγω παρεθεσα σαιτ με αγγλικα και οτι ελληνικα κειμενα του Ποε ειναι δυσκολο να βρεθουν στο διαδικτυο αλλα το να γινει μια αναλυση και ενας σχολιασμος επανω σε ενα κειμενο στα αγγλικα οσο και καλα να γνωριζει κανεις τη γλωσσα ειναι αρκετα δυσκολο και μπορει να προκαλεσει προβληματα μιας και η μεταφραση που θα βγαλει ο καθενας θα διαφερει αναλογα με τις γνωσεις του συν οτι πολλοι θα βαρεθουν να ασχοληθουν με την αναλυση ενος δυσκολου κειμενου(οχι πως αυτο που παρεθεσες ειναι δυσκολο αλλα λεω για την πορεια του θεματος)και ειδικα σε μια γλωσσα που γραφει ο ποε που ειναι καπως δυσκολη και μυστηριακη.
μισαρός Ωάννης ανένδοτος μιας και εγω δεν εχω παρα πολυ χρονο να ασχοληθω να σου υπενθυμισω οτι επελεξες να εισαι συνυπευθυνος για αυτο το τοπικ και πρεπει και εσυ οπως μπορεις να συμβαλεις στη σωστη λειτουργεια του και στο να το κρατησουμε οσο το δυνατον καθαροτερο και ποιο ενδιαφερον.Θα σε παρακαλουσα για αυτο να μην κανεις χρηση λεξεων(υβριστικων) που δεν νομιζω οτι πολυαρμοζουν σε ενα σιτε με την ποιοτητα που εχει αυτο που μας φιλοξενει οχι για κανενα αλλο λογο απλα για να μην δημιουργηθει προηγουμενο(ξερω οτι δεν το εννουσες υβριστικα μιας και ηταν αυτοχαρακτηρισμος αλλα οσο μπορεις απεφευγε τετοιες λεξεις).
Με εκτιμηση
Ελειψα για αρκετες μερες μιας και η επιστροφη στην πατριδα δεν μου επιτρεπει συχνες επισκεψεις στο ιντερνετ και οσο περναει ο καιρος γινεται και πιο δυσκολο να συμμετασχω οσο ενεργα οσο θελω.
Παρακολουθησα το θεμα και μου εκαναν εντυπωση αρκετα απο τα οσα λεχτηκαν.
Θα προσπαθησω να ειμαι αντικειμενικος και θα προσπαθησω να απαντησω στον αγαπητο Λορεντζο μιας και οπως κρινω η κριτικη του (καλοπροαιρετη αρα παντα δεκτη)αναφερεται σε εμενα.
Φιλτατε Λορεντζο καταλαβαινω το οτι η μυθοποιηση προσωπων δεν ειναι και οτι καλυτερο να υφισταται αλλα καλως η κακος υπαρχει.Δεν θεωρω οτι ο Ποε ειναι αλανθαστος και δεν θεωρω τον εαυτο μου αλανθαστο.
Ολοι κανουμε λαθη στη ζωη μας και φυσικα το ιδιο κανουν και οι ''μεγαλες προσωπικοτητες.Ισως το οτι επιρεαζουν θα επρεπε να τους αποτρεπει αλλα τουλαχιστον στον Ποε ελπιζω να δεχτεις οτι ενας ανθρωπος που δεχτηκε τοση κριτικη τοση αποριψη και εγινε γνωστος και τον ξερει σημερα ολος ο κοσμος μετα το θανατο του οπως και τοσοι αλλοι μεγαλοι συγγραφεις και ποιητες ακομα και καλλιτεχνες δεν μπορει να θεωρηθει οτι εχει ευθυνη για τη ζωη που εκανε.Επισης ελπιζω να δεχτεις οτι τα χρονια που εζησε ο Ποε η εποχη που εζησε και οι δυσκολιες που περασε τον εβαλαν σε ενα δρομο ζωης δυσκολο και δυσβατο που προσωπικη μου αποψη ειναι οτι ειναι λογικο για καποιον οσο ανησυχος οσο ο Ποε να οδηγηθει στα μονοπατια που κινηθηκε ο ιδιος και να κανει τη ζωη που εκανε εκεινος.
Γραφεις οτι
Ακόμη και το τέλος της ζωής του, έστω ημί-τρελός, πέθανε αμετανόητος!
Υπήρξε παιδεραστής, κίναιδος, μεγαλομανής, επιδειξίας, άκρως ηδονιστής, αντικοινωνικός τρομολάγνος και ναρκομανής...
Θα σε παρακαλεσω να μου παραθεσεις τις πηγες σου σε οσα λες οχι γιατι δεν σε πιστευω αλλα γιατι πολλα απο αυτα πρωτη φορα τα ακουω.Το οτι ηταν παιδεραστης ειναι για εμενα λιγο παραλογο μιας και οντως πηγε με την εξαδερφη του που ηταν 14 χρονων αλλα ο ιδιος ηταν μολις 26 και δεν ηταν "επαφη" με ασχημη προθεση μιας και την ερωτευτηκε παραφορα, την παντρευτηκε και ειχε την υποστηριξη της θειας του σε αυτον το γαμο.Μην ξεχναμε το αλλες εποχες αλλα τραγουδια ετσι...Συμφωνω οτι με τα σημερινα δεδομενα κατι τετοιο μπορει να ειναι αισχρο εως και κατακριτεο απο το συνολο των πολιτων αλλα τοτε τα πραγματα ηταν διαφορετικα.
Εγω στο μυαλο μου τον Ποε τον εχω σαν εναν ανθρωπο της σκιας εναν ανθρωπο που περασε τοσα βασανα που ο τροπος που εγραφε ηταν το καθρεφτισμα της εσωτερικης του καταστασης.
Θεωρω οτι οι χαρακτηρισμοι σου ειναι λιγο σκληροι και οτι αντιφασκουν σε ορισμενα σημεια για παραδειγμα πως ειναι δυνατον καποιος να ειναι μεγαλομανης,επιδειξιας και ταυτοχρονα αντικοινωνικος?
Οσον αφορα το εαν ηταν κυναιδος δεν θελω να πω κατι μιας και το θεωρω παραλογο να κολλησουμε σε ενα τετοιο θεμα γιατι αν ηταν ετσι τοτε θα επρεπε να χαρακτηρισουμε το σιτε οπισθοδροmica.
Και οι αρχαιοι εκαναν ετσι πραγματα και για αυτους θεωρουταν ως διευρυνση των εμπειριων και ως ενας τροπος να ανοιξει η σκεψη και γινοταν μεταξυ δασκαλου και μαθητη αν εμεις πρεπει να εμεινουμε σε αυτο και να αγνοησουμε ολα τα αλλα απο οσα ειπαν μας πηγαινει πολυ πισω.
Να προσθεσω επισης οτι δεν καταλαβαινω το λογο που θα επρεπε να μετανοησει..
Απο την αλλη εχεις το δικιο σου.Τα παραδειγματα που μας δινουν αυτοι οι ανθρωποι ειναι σημαντικα και θα πρεπει να ξερουμε ποιοι ηταν και γιατι εκαναν οτι εκαναν και μεσα απο τις εμπειριες του να κατανοησουμε και να ερμηνευσουμε τα εργα τους.Συμφωνω.Σκεψου ομως οτι τα εργα του Ποε δεν εχουν καποιο ιδιαιτερο πολιτικο νοημα οπως τα αντιστοιχα του μακιαβελι και του χιτλερ αλλα στην πραγματικοτητα αναφερονται σε αυτο που βαθυτερα μας ωθει και μας κανει να αναζητησουμε τη ζωη.ΤΟ ΦΟΒΟ.
μιλαω καθαρα προσωπικα και αυτα που γραφω ειναι αποψεις μου.
Διαφωνεις μαζι μου με επιχειρηματα και το εκτιμω πολυ γιατι ακομα και η αντιθετη αποψη σε κατι που πιστευω μπορει να μου δωσει νεο ερεθισμα για αναζητηση.
Ellissaios ξεκινησες μια πολυ καλη ιδεα παραθετωντας το παραπανω αποσπασμα αλλα δυστυχως εμεινες εκει λογω της τροπης που πηρε το θεμα.Αν μπορεις επανεφερε το και οποια προσπαθεια μπορει να γινει αν μπορει να γινεται στα ελληνικα.Ξερω οτι και εγω παρεθεσα σαιτ με αγγλικα και οτι ελληνικα κειμενα του Ποε ειναι δυσκολο να βρεθουν στο διαδικτυο αλλα το να γινει μια αναλυση και ενας σχολιασμος επανω σε ενα κειμενο στα αγγλικα οσο και καλα να γνωριζει κανεις τη γλωσσα ειναι αρκετα δυσκολο και μπορει να προκαλεσει προβληματα μιας και η μεταφραση που θα βγαλει ο καθενας θα διαφερει αναλογα με τις γνωσεις του συν οτι πολλοι θα βαρεθουν να ασχοληθουν με την αναλυση ενος δυσκολου κειμενου(οχι πως αυτο που παρεθεσες ειναι δυσκολο αλλα λεω για την πορεια του θεματος)και ειδικα σε μια γλωσσα που γραφει ο ποε που ειναι καπως δυσκολη και μυστηριακη.
μισαρός Ωάννης ανένδοτος μιας και εγω δεν εχω παρα πολυ χρονο να ασχοληθω να σου υπενθυμισω οτι επελεξες να εισαι συνυπευθυνος για αυτο το τοπικ και πρεπει και εσυ οπως μπορεις να συμβαλεις στη σωστη λειτουργεια του και στο να το κρατησουμε οσο το δυνατον καθαροτερο και ποιο ενδιαφερον.Θα σε παρακαλουσα για αυτο να μην κανεις χρηση λεξεων(υβριστικων) που δεν νομιζω οτι πολυαρμοζουν σε ενα σιτε με την ποιοτητα που εχει αυτο που μας φιλοξενει οχι για κανενα αλλο λογο απλα για να μην δημιουργηθει προηγουμενο(ξερω οτι δεν το εννουσες υβριστικα μιας και ηταν αυτοχαρακτηρισμος αλλα οσο μπορεις απεφευγε τετοιες λεξεις).
Με εκτιμηση
They tell you black is really white
The moon is just the sun at night
And when you walk in golden halls
You get to keep the gold that falls
Its Heaven and Hell
Fool,fool!You've got to bleed for the danger
Fool,fool
Look for the answer
Fool fool!
The moon is just the sun at night
And when you walk in golden halls
You get to keep the gold that falls
Its Heaven and Hell
Fool,fool!You've got to bleed for the danger
Fool,fool
Look for the answer
Fool fool!
“Τι να λέει; τι να λεει για την αγρια οψη της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ,αυτό το φασμα εμπρος μου;’’
Chamberayne Pharronida
Πολλα ειπωθηκαν πολλα λεχθηκαν και νομιζω οτι πρεπει να γινει μια κινηση που επρεπε να γινει νωριτερα.
Νομιζω οτι πρεπει να γνωρισουμε τον Ποε λιγο παραπανω ολοι μας οσο και να τον εκτιμουμε για να μπορεσουμε να παμε παρακατω....στο κεντρικο θεμα του θεματος..τον εσωτερικο του κοσμο...
Για αυτον το λογο νιωθω την αναγκη σε αυτο το σημειο να εναποθεσω μια μικρη βιογραφια του.Ειναι γραμμενη απο εμενα με βαση διαφορα σιτε και βιβλια και ελπιζω να ειναι σωστα μεταφρασμενη και γραμμενη.Αν καποιος ξερει κατι το διαφορετικο η εχει κατι να προσθεσει ας κανει καποια σχετικη νυξη να το ξεκαθαρισουμε.
Ξεκιναω λοιπον.....
Το ζευγος David Poe Jr και Elizabeth Arnold Hopkins 2 περιπλανομενοι ηθοποιοι εφεραν στις 19 Ιανουαριου του 1809 στη Βαλτιμορη ενα αγορακι στη ζωη.Το ονομα αυτου δεν ειναι αλλο απο αυτο που σημερα ειναι γνωστο σε ολους μας ως ο συγγραφεας ποιητης και ανθρωπος Edgar Allan Poe.
Στα 3 του ο Ποε ειχε την ατυχεια να χασει τους γονεις του και ο μικρος Ποε μετοικησε στο σπιτι του John Allan ενος εμπορου απο το Ριτσμοντ.Εκει ο μικρος βαφτιστικε με το ονομα του πατριου του να γινεται μερος του δικου του.
Η ζωη του περνουσε χωρις ιδιαιτερες αλλαγες.
Στην ηλικεια των 6(1815) μεχρι τα 11 του(1820)παρακολουθησε μαθηματα στην Αγγλια.
Το 1826 μπηκε στο πανεπιστημιο της Βιρτζινια αλλα εμεινε μοναχα για ενα χρονο.Παρολο που ηταν καλος φοιτητης το παθος του με το τζογο φανηκε και πονταρε πολλα χρηματα που εχανε.Ο πατριος του αρνηθηκε να τα πληρωσει και αρνηθηκε την επιστροφη του στο πανεπιστημιο και διελυσε τον δεσμο του με την Sarah Elmira Royster την αραβωνιαστικια του στο Ριτσμοντ.
Μην εχοντας μεσα για την επιβιωση του ο νεαρος Ποε καταταχθηκε στο στρατο.Παρολα αυτα ειχε καταφερει να γραψει και να εκδοσει με δικα του εξοδα το πρωτο του βιβλιο Ταμερλανος και αλλα ποιηματα το 1827.
Μετα απο μια προσωρινη συμφιλιωση ο Allan "ελευθερωσε"τον Ποε απο το στρατευμα που ηταν και τη μεταφορα του στο West Point αλλα αρνηθηκε να του δωσει οικονομικη βοηθεια.
Ο Ποε ξεφυγε απο το στρατο τελικα μεσα απο την συμπεριφορα του εκδιωχθηκε για ανυπακοη.Οι φιλοι του ομως στο στρατοαναγνωριζοντας την αξια του συνεδραμαν στα χρηματα για την εκδοση του
"Poems by Edgar A. Poe ... Second Edition" το 1831.
Ο Ποε στη συνεχεια μεταφερθηκε στη Βαλτιμορη οπου εμεινε με την θεια του Maria Clemm και την κορη της Virginia.
Το 1832 ξεκινησε και εγραφε στην εφημεριδα Philadelphia Saturday Courier οπου δημοσιευσε 5 ιστοριες του απο τις οποιες μια(Το χειρογραφο στο μπουκαλι)κερδισε το πρωτο βραβειο αξιας 50δολαριων.
Ξανα αναγκαστηκε να μετακομισει μαζι με τη θεια του και την κορη της Virginia το 1835 στο Ριτσμοντ οπου εγινε επιμελητης εκδοσης της Southern Literary Messenger και παντρευτηκε την 14χρονη τοτε Virginia.
Ο Ποε δημοσιευε φαντασια..μερος αυτης και η πιο τρομακτικη του ιστορια Berenice..στη Messenger αλλα κυριως εγραφε αναλυσεις και κριτικες.Το οτι ο Ποε εγραφε στην εφημεριδα αυξησε κατα πολυ τις πωλησεις της αλλα αυξησε παραλληλα και τα νευρα του εκδοτη του που το 1837 τον απελυσε εξαιτιας του οτι δεν σταματουσε να πινει.
Το τελευταιο τευχος του στο Messenger περιειχε το πρωτο μερος απο την ιστορια The Narrative of Arthur Gordon Pym 5 κριτικες του και 2 ποιηματα του..
Στη συνεχεια η ζωη δεν τον αφησε να ησυχασει και τον αναγκασε να παει στη Νεα Υορκη(1837) και στη Φιλαδελφια(1838-1844) και ξανα στη Νεα Υορκη(1844-1849) για να προσπαθησει να καταξιωθει με μικρη επιτυχεια.
Το 1845 δημοσιοποιηθηκαν οι μυθοι (tales) οπου περιεχονται μερικες από τις γνωστοτερες αστυνομικες ιστοριες του και διηγηματα τρομου και στην ουσια καταφερνει να κανει τεχνη το κοκτε’ι’λ λεγομενο «αστυνομικος τρομος».
Το 1844 οπου επιστεφει στην Νεα Υορκη φτωχος και σωματικα καταβεβλημενος γραφει για την εφημεριδα New York Mirror το πιο γνωστο του ποιημα «το κορακι» που εκδοθηκε λιγο αργοτερα με τον τιτλο « το Κορακι και αλλα ποιηματα »
Το 1847 πεθαινει η γυναικα του από φυματιωση και αυτος συντετριμενος από το χαμο αγαπημενων του προσωπων δημοσιευει το φιλοσοφικο του εργο Eυρηκα,
πριν στραφει οριστικα μεσα στο ποτο και στα ναρκωτικα που τον οδηγησαν στο θανατο 2 χρονια αργοτερα.
Ο Ποε υπηρξε ποιητης,διηγηματογραφος,δοκιμιογραφος,φιλοσοφος και κριτικος λογοτεχνειας.Το στοιχειο που χαρακτηριζει τοσο τα ποιηματα του οσο και τα πεζα του είναι ο συνδιασμος του ρομαντικου με το ανεξηγητο και το ‘’σατανικο’’.
Για την ποιηση πιστευε ότι πρεπει να υπηρετει το ωραιο και να μην είναι ρεαλιστικη. Ο Ποε δεν εκτιμηθηκε από τους συγχρονους του οσο επρεπε.Σημερα όμως κανενας άλλος Αμερικανος συγγραφεας δεν διαβαζεται με τοσο ενθουσιασμο οσο ο Ποε που από πολλους κριτικους θεωρηται ενας από τους σπουδαιοτερους συγγραφεις των Η.Π.Α.
Chamberayne Pharronida
Πολλα ειπωθηκαν πολλα λεχθηκαν και νομιζω οτι πρεπει να γινει μια κινηση που επρεπε να γινει νωριτερα.
Νομιζω οτι πρεπει να γνωρισουμε τον Ποε λιγο παραπανω ολοι μας οσο και να τον εκτιμουμε για να μπορεσουμε να παμε παρακατω....στο κεντρικο θεμα του θεματος..τον εσωτερικο του κοσμο...
Για αυτον το λογο νιωθω την αναγκη σε αυτο το σημειο να εναποθεσω μια μικρη βιογραφια του.Ειναι γραμμενη απο εμενα με βαση διαφορα σιτε και βιβλια και ελπιζω να ειναι σωστα μεταφρασμενη και γραμμενη.Αν καποιος ξερει κατι το διαφορετικο η εχει κατι να προσθεσει ας κανει καποια σχετικη νυξη να το ξεκαθαρισουμε.
Ξεκιναω λοιπον.....
Το ζευγος David Poe Jr και Elizabeth Arnold Hopkins 2 περιπλανομενοι ηθοποιοι εφεραν στις 19 Ιανουαριου του 1809 στη Βαλτιμορη ενα αγορακι στη ζωη.Το ονομα αυτου δεν ειναι αλλο απο αυτο που σημερα ειναι γνωστο σε ολους μας ως ο συγγραφεας ποιητης και ανθρωπος Edgar Allan Poe.
Στα 3 του ο Ποε ειχε την ατυχεια να χασει τους γονεις του και ο μικρος Ποε μετοικησε στο σπιτι του John Allan ενος εμπορου απο το Ριτσμοντ.Εκει ο μικρος βαφτιστικε με το ονομα του πατριου του να γινεται μερος του δικου του.
Η ζωη του περνουσε χωρις ιδιαιτερες αλλαγες.
Στην ηλικεια των 6(1815) μεχρι τα 11 του(1820)παρακολουθησε μαθηματα στην Αγγλια.
Το 1826 μπηκε στο πανεπιστημιο της Βιρτζινια αλλα εμεινε μοναχα για ενα χρονο.Παρολο που ηταν καλος φοιτητης το παθος του με το τζογο φανηκε και πονταρε πολλα χρηματα που εχανε.Ο πατριος του αρνηθηκε να τα πληρωσει και αρνηθηκε την επιστροφη του στο πανεπιστημιο και διελυσε τον δεσμο του με την Sarah Elmira Royster την αραβωνιαστικια του στο Ριτσμοντ.
Μην εχοντας μεσα για την επιβιωση του ο νεαρος Ποε καταταχθηκε στο στρατο.Παρολα αυτα ειχε καταφερει να γραψει και να εκδοσει με δικα του εξοδα το πρωτο του βιβλιο Ταμερλανος και αλλα ποιηματα το 1827.
Μετα απο μια προσωρινη συμφιλιωση ο Allan "ελευθερωσε"τον Ποε απο το στρατευμα που ηταν και τη μεταφορα του στο West Point αλλα αρνηθηκε να του δωσει οικονομικη βοηθεια.
Ο Ποε ξεφυγε απο το στρατο τελικα μεσα απο την συμπεριφορα του εκδιωχθηκε για ανυπακοη.Οι φιλοι του ομως στο στρατοαναγνωριζοντας την αξια του συνεδραμαν στα χρηματα για την εκδοση του
"Poems by Edgar A. Poe ... Second Edition" το 1831.
Ο Ποε στη συνεχεια μεταφερθηκε στη Βαλτιμορη οπου εμεινε με την θεια του Maria Clemm και την κορη της Virginia.
Το 1832 ξεκινησε και εγραφε στην εφημεριδα Philadelphia Saturday Courier οπου δημοσιευσε 5 ιστοριες του απο τις οποιες μια(Το χειρογραφο στο μπουκαλι)κερδισε το πρωτο βραβειο αξιας 50δολαριων.
Ξανα αναγκαστηκε να μετακομισει μαζι με τη θεια του και την κορη της Virginia το 1835 στο Ριτσμοντ οπου εγινε επιμελητης εκδοσης της Southern Literary Messenger και παντρευτηκε την 14χρονη τοτε Virginia.
Ο Ποε δημοσιευε φαντασια..μερος αυτης και η πιο τρομακτικη του ιστορια Berenice..στη Messenger αλλα κυριως εγραφε αναλυσεις και κριτικες.Το οτι ο Ποε εγραφε στην εφημεριδα αυξησε κατα πολυ τις πωλησεις της αλλα αυξησε παραλληλα και τα νευρα του εκδοτη του που το 1837 τον απελυσε εξαιτιας του οτι δεν σταματουσε να πινει.
Το τελευταιο τευχος του στο Messenger περιειχε το πρωτο μερος απο την ιστορια The Narrative of Arthur Gordon Pym 5 κριτικες του και 2 ποιηματα του..
Στη συνεχεια η ζωη δεν τον αφησε να ησυχασει και τον αναγκασε να παει στη Νεα Υορκη(1837) και στη Φιλαδελφια(1838-1844) και ξανα στη Νεα Υορκη(1844-1849) για να προσπαθησει να καταξιωθει με μικρη επιτυχεια.
Το 1845 δημοσιοποιηθηκαν οι μυθοι (tales) οπου περιεχονται μερικες από τις γνωστοτερες αστυνομικες ιστοριες του και διηγηματα τρομου και στην ουσια καταφερνει να κανει τεχνη το κοκτε’ι’λ λεγομενο «αστυνομικος τρομος».
Το 1844 οπου επιστεφει στην Νεα Υορκη φτωχος και σωματικα καταβεβλημενος γραφει για την εφημεριδα New York Mirror το πιο γνωστο του ποιημα «το κορακι» που εκδοθηκε λιγο αργοτερα με τον τιτλο « το Κορακι και αλλα ποιηματα »
Το 1847 πεθαινει η γυναικα του από φυματιωση και αυτος συντετριμενος από το χαμο αγαπημενων του προσωπων δημοσιευει το φιλοσοφικο του εργο Eυρηκα,
πριν στραφει οριστικα μεσα στο ποτο και στα ναρκωτικα που τον οδηγησαν στο θανατο 2 χρονια αργοτερα.
Ο Ποε υπηρξε ποιητης,διηγηματογραφος,δοκιμιογραφος,φιλοσοφος και κριτικος λογοτεχνειας.Το στοιχειο που χαρακτηριζει τοσο τα ποιηματα του οσο και τα πεζα του είναι ο συνδιασμος του ρομαντικου με το ανεξηγητο και το ‘’σατανικο’’.
Για την ποιηση πιστευε ότι πρεπει να υπηρετει το ωραιο και να μην είναι ρεαλιστικη. Ο Ποε δεν εκτιμηθηκε από τους συγχρονους του οσο επρεπε.Σημερα όμως κανενας άλλος Αμερικανος συγγραφεας δεν διαβαζεται με τοσο ενθουσιασμο οσο ο Ποε που από πολλους κριτικους θεωρηται ενας από τους σπουδαιοτερους συγγραφεις των Η.Π.Α.
They tell you black is really white
The moon is just the sun at night
And when you walk in golden halls
You get to keep the gold that falls
Its Heaven and Hell
Fool,fool!You've got to bleed for the danger
Fool,fool
Look for the answer
Fool fool!
The moon is just the sun at night
And when you walk in golden halls
You get to keep the gold that falls
Its Heaven and Hell
Fool,fool!You've got to bleed for the danger
Fool,fool
Look for the answer
Fool fool!
Φίλε ksanthos,
Νομίζω ότι αρκετά ταλαιπώρησα το θέμα για δικούς μου λόγους – φόβους που μετά την τελευταία σου τοποθέτηση έπαψαν να υπάρχουν. Δεν επιθυμώ να τους αναφέρω και παρακαλώ θερμώς να το σεβαστείτε.
Προς αποκατάσταση θα συνεισφέρω όσο μπορώ στον εμπλουτισμό της συζήτησης όσο πιο δημιουργικά μπορώ παραθέτοντας σημειώσεις από το αρχείο μου.
Ρήσεις Edgar Allan Poe:
"Όλα γύρω μας δεν είναι τιποτ' άλλο παρά οι σκέψεις του Θεού".
"Η βεβαιότητα της ύπαρξης μιας αμαρτίας μέσα σε μια πράξη είναι συχνά η μόνη ακαταμάχητη δύναμη που μας σπρώχνει στην εκπλήρωσή της."
"Παρατηρήθηκε ότι όλοι οι τρελοί ήταν φιλόσοφοι και ότι όλοι οι φιλόσοφοι ήταν τρελοί."
"Τα γκρίζα μαλλιά είναι τα αρχεία του παρελθόντος."
"Εκείνος που ονειρεύεται ξύπνιος έχει συναίσθηση χιλιάδων πραγμάτων που διαφεύγουν σ' εκείνον που ονειρεύεται κοιμισμένος."
"Κάθε πράγμα είναι καλό ή κακό, συγκρινόμενο πάντα με κάτι άλλο."
"Η άγνοια είναι ευλογία, αλλά για να είναι η ευλογία αυτή απόλυτη, πρέπει η άγνοια να είναι τόσο βαθιά που να μην υποψιάζεται καν ούτε την ύπαρξη του ίδιου της του εαυτού."
"Για να είσαι ευτυχισμένος έως ένα σημείο, πρέπει να έχεις υποφέρει μέχρι το ίδιο αυτό σημείο."
"Η ευτυχία δε βρίσκεται στη γνώση, αλλά στην απόκτηση της γνώσης."
"Όταν ένας τρελός δείχνει τελείως λογικός, τότε είναι, πιστέψτε με, που πρέπει να του φορέσεις ζουρλομανδύα."
Νομίζω ότι αρκετά ταλαιπώρησα το θέμα για δικούς μου λόγους – φόβους που μετά την τελευταία σου τοποθέτηση έπαψαν να υπάρχουν. Δεν επιθυμώ να τους αναφέρω και παρακαλώ θερμώς να το σεβαστείτε.
Προς αποκατάσταση θα συνεισφέρω όσο μπορώ στον εμπλουτισμό της συζήτησης όσο πιο δημιουργικά μπορώ παραθέτοντας σημειώσεις από το αρχείο μου.
Ρήσεις Edgar Allan Poe:
"Όλα γύρω μας δεν είναι τιποτ' άλλο παρά οι σκέψεις του Θεού".
"Η βεβαιότητα της ύπαρξης μιας αμαρτίας μέσα σε μια πράξη είναι συχνά η μόνη ακαταμάχητη δύναμη που μας σπρώχνει στην εκπλήρωσή της."
"Παρατηρήθηκε ότι όλοι οι τρελοί ήταν φιλόσοφοι και ότι όλοι οι φιλόσοφοι ήταν τρελοί."
"Τα γκρίζα μαλλιά είναι τα αρχεία του παρελθόντος."
"Εκείνος που ονειρεύεται ξύπνιος έχει συναίσθηση χιλιάδων πραγμάτων που διαφεύγουν σ' εκείνον που ονειρεύεται κοιμισμένος."
"Κάθε πράγμα είναι καλό ή κακό, συγκρινόμενο πάντα με κάτι άλλο."
"Η άγνοια είναι ευλογία, αλλά για να είναι η ευλογία αυτή απόλυτη, πρέπει η άγνοια να είναι τόσο βαθιά που να μην υποψιάζεται καν ούτε την ύπαρξη του ίδιου της του εαυτού."
"Για να είσαι ευτυχισμένος έως ένα σημείο, πρέπει να έχεις υποφέρει μέχρι το ίδιο αυτό σημείο."
"Η ευτυχία δε βρίσκεται στη γνώση, αλλά στην απόκτηση της γνώσης."
"Όταν ένας τρελός δείχνει τελείως λογικός, τότε είναι, πιστέψτε με, που πρέπει να του φορέσεις ζουρλομανδύα."
Τελευταία επεξεργασία από lorenzo σε Δευ Ιουν 13, 2005 10:55 pm, έχει επεξεργασθεί 2 φορές συνολικά.
\"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand.\"
--Confucius[img][img]http://img0.pksp.jp/saku-miyu/img/030/02/49/src/00000061.gif[/img] [/img]
Tο κυρίαρχο σκουλήκι
Κοιτάξτε! Μια πανηγυρική παράσταση είναι,
Σε αυτά τα τελευταία έρημα χρόνια.
Ένα πλήθος αγγέλων φτερωτό, στολισμένο
Με πέπλα, και στα δάκρυα βουτημένο,
Κάθεται σ’ ένα θέατρο για να δει
Ένα δράμα από ελπίδες και φόβους καμωμένο,
Ενώ η ορχήστρα στενάζει κάθε τόσο
Τη μουσική των κόσμων.
Μίμοι, στο σχήμα του Υψίστου ντυμένοι,
Σιγομιλάν και σιγομουρμουρίζουν,
Και δώθε κείθε ξεπετάγονται,
Νευρόσπαστα σωστά, που πηγαινόρχονται
Στις διαταγές τεράστιων άμορφων στοιχείων,
Που αλλάζουνε τα σκηνικά μηρός πίσω,
Σαλεύοντας με όρνιου φτερά
Την αόρατη ένα γύρω δυστυχία.
Το ποικιλόμορφο αυτό δράμα, σίγουρα
Δεν θα βολέψει να λησμονηθεί,
Μ’ αυτό το φάντασμα που αιώνια κυνηγιέται
Από ‘να πλήθος, όπου δε βολεί να το τσακώσει
Μέσ’ έναν κύκλο, όπου αιώνια στρέφοντας
Ματαγυρνά στην ίδια θέση πάντα,
Κι όπου περίσσια τρέλα και πιότερη αμαρτία
Και φρίκη της πλοκής του, είν’ η ψυχή.
Μα ιδέστε, μέσ’ στη χλαλοή των μίμων
Μια χαμόσυρτη μορφή που εισβάλει,
Ένα πράμα αιματοκόκκινο, που νηματόστριφο
Προβάλλει από τα ερημοσκότεινα βάθη της σκηνής.
Σα νήμα γυροστρέφει, γυροστρέφει,
Και σ’ αγωνία θνητών οι μίμοι γίνονται βορά του,
Και κλαίνε λυγμικά τα σεραφείμ,
Θωρώντας τις μασέλες του ερπετού,
Από αίμα ανθρώπινο να ξεχειλάνε.
Κι έσβησαν, έσβησαν με μιας όλα τα φώτα,
Κι εμπρός απ’ όλες τις τρεμουλιαστές μορφές
Η αυλαία νεκροσάβανο
Πέφτει με τη μανία μιας καταιγίδας,
Ενώ οι άγγελοι χλωμοί κι αποσβησμένοι
Σηκώνονται, ρίχνουνε τα πέπλα και βεβαιώνουνε
Πως το έργο αυτό ειν’ η τραγωδία που λέγεται “Άνθρωπος”
Κι ο ήρωάς του είναι το Κυρίαρχο Σκουλήκι.
Edgar Allan Poe
Αυτό είναι και το αγαπημένο μου...
Τελευταία επεξεργασία από lorenzo σε Δευ Ιουν 13, 2005 10:58 pm, έχει επεξεργασθεί 2 φορές συνολικά.
\"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand.\"
--Confucius[img][img]http://img0.pksp.jp/saku-miyu/img/030/02/49/src/00000061.gif[/img] [/img]
Έχω βρεί επίσης κι αυτά:
Απόψεις του E. A. Poe για την ποίηση και την αισθητική
«Η φιλοσοφία της συνθέσεως»
«Ο διηγηματογράφος Nathaniel Hawthorne»
Τα οποία παρουσιάζουν ενδιαφέρουσες απόψεις του, όμως είναι κάπως μεγάλα και θάθελα την γνώμη σας αν θα θέλατε να τα διαβάσετε..
Φιλία κι εκτίμηση
lorenzo
Απόψεις του E. A. Poe για την ποίηση και την αισθητική
«Η φιλοσοφία της συνθέσεως»
«Ο διηγηματογράφος Nathaniel Hawthorne»
Τα οποία παρουσιάζουν ενδιαφέρουσες απόψεις του, όμως είναι κάπως μεγάλα και θάθελα την γνώμη σας αν θα θέλατε να τα διαβάσετε..
Φιλία κι εκτίμηση
lorenzo
\"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand.\"
--Confucius[img][img]http://img0.pksp.jp/saku-miyu/img/030/02/49/src/00000061.gif[/img] [/img]
Lorenzo! Συνελήφθης επ' αυτοφώρω. Από τη μια κατακεραυνώνεις τον Πόε, από την άλλη διαθέτεις αποφθέγματα και ποιήματά του; :)
Ευχαριστούμε πάντως για το "Κυρίαρχο σκουλήκι" που είναι πολύ εκφραστικό και πολύ φιλοσοφημένο. Δική σου η μετάφραση; Απομονώνω μερικές λέξεις, "η τραγωδία που λέγεται άνθρωπος" φανερώνει (ασυναίσθητα άραγε;) την αντίληψη του Πόε. Και εδώ που τα λέμε, οι βασανισμένοι άνθρωποι είναι συχνά εκείνοι που μετουσιώνουν τον πόνο τους σε δημιουργία.
Δεν είναι τυχαίο που ο Πόε παραμένει διαχρονικός, ενώ άλλοι συγγραφείς της εποχής του (και προγενέστεροι) φημισμένοι κάποτε, σιγά-σιγά ξεχνιούνται.
Ksanthos, μας έλειψες. Έχεις δίκιο για τα αγγλικά, όμως το παραπάνω κείμενο δεν το έχω στα ελληνικά και δεν τόλμησα να επιχειρήσω μετάφραση.
Έχουμε λοιπόν μέχρι στιγμής δυο κείμενα του Πόε για να στοχαστούμε (να είχαμε και τον απαιτούμενο χρόνο!) και στεκόμαστε για λίγο ή συνεχίζουμε.
Ευχαριστούμε πάντως για το "Κυρίαρχο σκουλήκι" που είναι πολύ εκφραστικό και πολύ φιλοσοφημένο. Δική σου η μετάφραση; Απομονώνω μερικές λέξεις, "η τραγωδία που λέγεται άνθρωπος" φανερώνει (ασυναίσθητα άραγε;) την αντίληψη του Πόε. Και εδώ που τα λέμε, οι βασανισμένοι άνθρωποι είναι συχνά εκείνοι που μετουσιώνουν τον πόνο τους σε δημιουργία.
Δεν είναι τυχαίο που ο Πόε παραμένει διαχρονικός, ενώ άλλοι συγγραφείς της εποχής του (και προγενέστεροι) φημισμένοι κάποτε, σιγά-σιγά ξεχνιούνται.
Ksanthos, μας έλειψες. Έχεις δίκιο για τα αγγλικά, όμως το παραπάνω κείμενο δεν το έχω στα ελληνικά και δεν τόλμησα να επιχειρήσω μετάφραση.
Έχουμε λοιπόν μέχρι στιγμής δυο κείμενα του Πόε για να στοχαστούμε (να είχαμε και τον απαιτούμενο χρόνο!) και στεκόμαστε για λίγο ή συνεχίζουμε.
EdgarAllanPoe, ''Στη Μαρία Λουίζα'', στον τόμο: Μήτσος Παπανικολάου, Μεταφράσεις, Αθήνα, εκδ. Πρόσπερος, 21987, σ. 68.
ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΛΟΥΙΖΑ
Απ' όλους εκείνους που χαιρετούν την παρουσία σου
σαν την αυγή,
απ' όλους εκείνους για τους οποίους η απουσία σου
είναι η νύχτα
- το τέλειο σβήσιμο απ' τον ψηλό ουρανό του ιερού ήλιου -
απ' όλους εκείνους
που κλαίγοντας σε μακαρίζουν,
απ' όλους εκείνους που,
πεσμένοι στο καταραμένο κρεβάτι της απελπισίας
για να πεθάνουν σηκώθηκαν άξαφνα
καθώς άκουσαν να ψιθυρίζεις γλυκά αυτά τα λόγια:
''Γενηθήτω φως...'', να ψιθυρίζεις γλυκά αυτά τα λόγια
που τα συμπλήρωνε το σεραφικό βλέμμα των ματιών σου,
απ' όλους εκείνους που σου οφείλουν το παν,
που η ευγνωμοσύνη τους είναι τόσο κοντά στη λατρεία,
ω, θυμήσου τον πιο πιστό,
τον πιο θερμό λάτρη σου,
και σκέψου πως αυτοί οι αδύναμοι στίχοι
είναι γραμμένοι απ' αυτόν που,
χαράζοντάς τους, σκιρτά από τη σκέψη
ότι το πνεύμα του επικοινωνεί με το πνεύμα ενός αγγέλου.
Edgar Allan Poe
Τελευταία επεξεργασία από lorenzo σε Τρί Ιουν 14, 2005 12:03 am, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
\"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand.\"
--Confucius[img][img]http://img0.pksp.jp/saku-miyu/img/030/02/49/src/00000061.gif[/img] [/img]
Edgar Allan Poe (μτφ. Μαρίνος Σγούρος), ''Στη Ζάκυνθο'', Νέα Εστία, 39 (15 Φεβρ. 1946) 216.
ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ
Από τ' ωραιότερο λουλούδι, εσύ ανθονήσι,
επήρες το γλυκόνομα που σε ομορφαίνει.
Πόσες στη θύμησή του, όποιος θα σε αντικρίσει,
λαμπρές κι αρμονικές στιγμές δεν ανασταίνει!
Ξυπνούν θωριές ευτυχισμένες που έχουν σβήσει,
ελπίδες φευγαλέες και στοχασμοί χαμένοι,
τ' όραμα εκείνης που δεν θα ξαναγυρίσει
ποτέ στη χλοερή γη τη μοσκοβολισμένη.
Ποτέ πλια! Τον αντίλαλο γρικώ θλιμμένο. -
Δεν θα ξαναχαρώ τα μαγικά σου κάλλη...
Και τώρα πια θάναι καταραμένο
για με τ' ολάνθιστό σου το ακρογιάλι,
ω φλόγα του Υακίνθου, Ζάκυνθος εσύ,
λουλούδι της Ανατολής, Χρυσό Νησί!
ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ
Από τ' ωραιότερο λουλούδι, εσύ ανθονήσι,
επήρες το γλυκόνομα που σε ομορφαίνει.
Πόσες στη θύμησή του, όποιος θα σε αντικρίσει,
λαμπρές κι αρμονικές στιγμές δεν ανασταίνει!
Ξυπνούν θωριές ευτυχισμένες που έχουν σβήσει,
ελπίδες φευγαλέες και στοχασμοί χαμένοι,
τ' όραμα εκείνης που δεν θα ξαναγυρίσει
ποτέ στη χλοερή γη τη μοσκοβολισμένη.
Ποτέ πλια! Τον αντίλαλο γρικώ θλιμμένο. -
Δεν θα ξαναχαρώ τα μαγικά σου κάλλη...
Και τώρα πια θάναι καταραμένο
για με τ' ολάνθιστό σου το ακρογιάλι,
ω φλόγα του Υακίνθου, Ζάκυνθος εσύ,
λουλούδι της Ανατολής, Χρυσό Νησί!
\"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand.\"
--Confucius[img][img]http://img0.pksp.jp/saku-miyu/img/030/02/49/src/00000061.gif[/img] [/img]
Το διήγημα προσφέρει τον καλύτερο στίβο της ευρύτατης περιοχής της πρόζας για την άσκηση των πιο υψηλών πνευματικών ικανοτήτων. Φυσικά, αφήνω απ' έξω την ιστορία, τη φιλοσοφία και τα άλλα συναφή. Λέγω, φυσικά, σε πείσμα των σοφολογιότατων. Με το πλήρωμα του χρόνου, τα σοβαρότερα αυτά θέματα θα φωτιστούν καλύτερα με τη βοήθεια αυτού που ένας κόσμος διορατικός, γυρνώντας την πλάτη στους σκοτεινούς λίβελους, έχει ορίσει ως ταλέντο. Το σύνηθες μυθιστόρημα δεν προσφέρεται, εξαιτίας της έκτασής του για λόγους ανάλογους προς εκείνους που καθιστούν ακατάλληλο ένα μακροσκελές ποίημα. Καθώς το μυθιστόρημα δεν είναι δυνατό να διαβαστεί άνευ διακοπής, χάνει έτσι το τεράστιο πλεονέκτημα της ολότητας. Τα υλικά ενδιαφέροντα που παρεμβαίνουν στα διαλείμματα της ανάγνωσης τροποποιούν, ανατρέπουν και ακυρώνουν την ηθελημένη εντύπωση. Μα και η απλή διακοπή της ανάγνωσης αφ' εαυτής είναι αρκετή για να καταστρέψει την αληθινή ενότητα. Με τα σύντομα διηγήματα, ωστόσο, ο συγγραφέας έχει τη δυνατότητα να εκτελέσει πλήρως το σχέδιό του δίχως διακοπή. 'Οσο διαρκεί η ανάγνωση, η ψυχή του αναγνώστη εξουσιάζεται από το συγγραφέα.
'Ενας προικισμένος καλλιτέχνης συνθέτει ένα διήγημα. Δεν προσαρμόζει τη σκέψη του στα επεισόδια της ιστορίας του, αλλά αφού συλλάβει προσεκτικά κάποιο συγκεκριμένο στόχο στον οποίο επιθυμεί να φτάσει, επινοεί κατόπιν τα κατάλληλα επεισόδια, συνδυάζει τα κατάλληλα γεγονότα και τα αναλύει με τον τρόπο που εξυπηρετεί καλύτερα την εδραίωση του προκαθορισμένου στόχου. Αν η πρώτη του κιόλας πρόταση δεν αποσκοπεί στην προβολή της εν λόγω πρόθεσης, τότε, από το πρώτο βήμα, έχει διαπράξει μέγα σφάλμα. Σ' ολόκληρη τη σύνθεση δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε μία λέξη που δεν θα συμβάλλει στην ανάδειξη του σκοπούμενου. Με τα ανάλογα μέσα και την ανάλογη φροντίδα και δεξιοσύνη, σχηματίζεται βαθμιαία μία εικόνα που αφήνει μιαν αίσθηση πλήρους ικανοποίησης σε όποιον την ατενίζει με συναφή· επιδεξιότητα. Η ιδέα του διηγήματος, η θέση που υποστηρίζει, έχει παρουσιαστεί ακέραιη, καθόσον δεν διασπάται· πρόκειται για προϋπόθεση απαραίτητη, που εντούτοις είναι ολωσδιόλου ανέφικτη στο μυθιστόρημα.
Edgar Allan Poe, "Ο διηγηματογράφος Nathaniel Hawthorne" (1847), μτφ. Παλμύρα Ισμυρίδου, στον τόμο: Nathaniel Hawthorne, Οι προφητικές εικόνες και άλλα διηγήματα, Αθήνα, εκδ. 'Αγρα, 1989, σ. 271-272.
\"I hear and I forget. I see and I remember. I do and I understand.\"
--Confucius[img][img]http://img0.pksp.jp/saku-miyu/img/030/02/49/src/00000061.gif[/img] [/img]
Επιστροφή σε “- Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ -”
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 1 επισκέπτης