Θα ήθελα να εκφέρω τις απόψεις μου σχετικά με το θέμα «ασφάλεια» και «ανώτερος κόσμος».
Λέγοντας ασφάλεια εννοούμε την προφύλαξη από τον κίνδυνο η το πιθανό ολίσθημα.
Νομίζω ότι είναι κάτι μη πραγματοποιήσιμο σε μόνιμη βάση.
Σε κάθε τι που κάνουμε είτε αυτό αφορά την υλική μας υπόσταση ή την πνευματική μας υπάρχουν παράμετροι οι οποίοι δύνανται να μεταβληθούν και να αλλάξει το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Κατ’ εμέ πλήρης σιγουριά δεν υπάρχει ποτέ. Η ζωή είναι ένα ρίσκο απο μόνη της.
Αν δεν επιχειρήσουμε να μάθουμε και να γνωρίσουμε δεν θα ζούμε αλλά απλώς θα επιβιώνουμε.
Η επιθυμία για αναζήτηση των ανωτέρων κόσμων ή του πνευματικού πεδίου δεν υπάρχει στον ίδιο βαθμό σε όλους τους ανθρώπους, αλλά πιστεύω ότι όταν ξεκινήσει ο δρόμος εμφανίζεται και μαζί με αυτόν η θέληση και η δύναμη.
Λέει ο αγαπητός
Hawkfire
Και πάλι λέω ποιος κόσμος μου αρμόζει?
Σύμφωνα με την ιδέα που έχω διαμορφώσει δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα επιλογής κόσμων.
Συνυπάρχουν και οι δύο. Αυτό που εγώ θεωρώ δύσκολο είναι η απότομη αλλαγή συνειδήσεως από το ''άνω'' στο ''κάτω'' όταν αυτό είναι αναγκαίο.
Νομίζω όμως ότι μπορεί να αντιμετωπισθεί με τον χρόνο.
Η πνευματική ενασχόληση δεν θα έπρεπε να μας αποκόβει από τα καθημερινά μας καθήκοντα και την ζωή μας στην ''πραγματικότητα'', δεδομένου και του ότι μέσω της ύλης, καλούμαστε να πραγματώσουμε τις αρχές και τις ιδέες των ανωτέρων κόσμων.
Με εκτίμηση