Η εποχή του Υδροχόου

[Πυρθηρέας]

Χαιρετώ τις ψυχές.

Οι περισσότεροι από εμάς θα έχουν ακούσει σίγουρα οτι μετά την εποχή των Ιχθυών και κυριαρχία της Δήμητρας,που κράτησε τα τελευταία περίπου 2000 χρόνια,μπήκαμε τελευταία στην εποχή του Υδροχόου και κυριαρχία του Διός.

Ενδιαφέρομαι να μάθω περισσότερα για τη νέα εποχή από οποιονδήποτε μπορεί να με ενημερώσει.Όλες οι Πληροφορίες αστρολογικές,προφητικές ακόμα και συνομωσιολογικές, με ενδιαφέρουν.

Θα ενημερώνω και εγώ μόλις ανακαλήπτω κάτι καινούριο πάνω στο θέμα.

Είθε ο Προμηθέας να φωτίζει τα βήματα σας σε όλα τα μονοπάτια.

[Zadok the priestess]

Αγαπητέ Πυρθηρέας,

καλωσήλθες στις συζητήσεις του mystica.gr!

Ανοίγεις ένα θέμα το οποίο είναι από τα αγαπημένα μου και έχω προσπαθήσει να το προσεγγίσω από αρκετές (αποδεκτές κατ' εμέ) όψεις...

Θα ξεκινήσω με κάποια στοιχεία, τα οποία έχω ήδη καταγράψει πρόσφατα, όταν και όπου έγινε σχετική αναφορά, τα οποία γενικά προέρχονται από ανάλογες διαλέξεις του συλλόγου "Ιάμβλιχος", έχουν εκδοθεί, αποτελούν σε μεγάλο ποσοστό μέρος του βιβλίου "Φωτεινά Μονοπάτια" (το οποίο κυκλοφόρησε από τις αντίστοιχες εκδόσεις) και τα θεωρώ βασικά και πολύ κατατοπιστικά.


Η "εποχή του Υδροχόου" είναι μία φράση, η οποία στις μέρες μας ακούγεται πάρα πολύ και σε διάφορους κύκλους, είτε επιστημονικούς- ψυχολογικούς, είτε αστρολογικούς- αποκρυφιστικούς.
Όταν ακούγεται αυτή η έκφραση, αμέσως στο νου μας σχηματίζεται η αίσθηση κάποιας χρονικής περιόδου.
Μα, ποία ακριβώς είναι αυτή, ποίος την όρισε, γιατί δόθηκε αυτή η ονομασία, είναι πράγματα τα οποία συνήθως δεν τα γνωρίζουμε.
Γι’ αυτό, ας προσπαθήσουμε να δούμε τι ακριβώς σημαίνει Εποχή του Υδροχόου από κάθε άποψη και ας αρχίσουμε από την καθαρά επιστημονική- αστρονομική έννοια.

[Zadok the priestess]

Μετά από μία μίνι σύσκεψη, αποφασίσαμε να συγκεντρώσουμε όλα τα στοιχεία, τα οποία θα παρέθετα και να δημοσιεύσουμε τα πιο σημαντικά με τη μορφή άρθρου στην κεντρική μας σελίδα.

Έτσι, λοιπόν, θα συνεχίσω με μία μικρή γεύση και θα σας "αποζημιώσουμε" σύντομα...



Μία από τις 14 ταυτόχρονες κινήσεις της γης είναι η ιδιαίτερη κυκλική κίνηση του πολικού άξονά της, η λεγόμενη μετάπτωση.
Αυτή αναγκάζει τον πολικό άξονα να διαγράψει έναν κώνο σε διάστημα περίπου 25,800 χρόνων.
Το χρονικό τούτο διάστημα ονομάζουμε κοσμικό έτος.
Αυτό δεν είναι μία καινούργια ανακάλυψη.
Ο Ίππαρχος ήταν εκείνος ο οποίος για πρώτη φορά παρατήρησε το φαινόμενο.
Αποτέλεσμα της μετάπτωσης είναι η αλλαγή του σημείου ισημερίας, καθώς και η περιοδική αλλαγή του πολικού αστέρα, γιατί μετατοπίζονται όλοι οι αστέρες στην ουράνια σφαίρα.



Αλλά, εκείνο το οποίο αξίζει να σημειωθεί, είναι η αλλαγή του σημείου ισημερίας, η οποία πραγματοποιείται περίπου κάθε 2,150 χρόνια.
Η περίοδος αυτή είναι γνωστή σαν κοσμικός ή πλατωνικός μήνας.
Με κάθε κοσμικό μήνα το σημείο ισημερίας μετατοπίζεται προοδευτικά από αστερισμό σε αστερισμό του ζωδιακού και με αυτό τον τρόπο, κάτω από αστρολογική θεώρηση, όλο αυτό το διάστημα των 2,150 χρόνων βρίσκεται υπό την επίδραση του ζωδίου στο οποίο πραγματοποιείται η ισημερία.
Ο Ίππαρχος καθόρισε ότι το σημείο ισημερίας εκείνης της περιόδου συνέπιπτε στις 0 μοίρες του Κριού, την αφετηρία του ζωδιακού κύκλου.
Έτσι, με βάση αυτό τον καθορισμό λέμε ότι σήμερα περνάμε στην εποχή του Υδροχόου.
Αυτή η μετακίνηση γίνεται ακολουθώντας τη σειρά Κριός- Ιχθείς- Υδροχόος- Αιγόκερως κ.λ.π. μέχρι να ξαναφθάσει στον Κριό μετά από 25,000 χρόνια, έχοντας συμπληρώσει ένα κοσμικό έτος.

[Ding an Sich]

Καλώς ήλθες στην παρέα των αναζητητών των μεγάλων μυστικών, φίλε μου Πυρθηρέα

Το θέμα που άνοιξες έχει τεράστιες προεκτάσεις και δύναται να χαθούμε. Πολύ σωστά η Zadok ξεκίνησε δίνοντάς μας γενικές πληροφορίες περί Μετάπτωσης, Πλατωνικού Έτους και Μήνα, διότι για να κατανοήσουμε καλύτερα την σημασία της Εποχής του Υδροχόου, θα πρέπει να κατέχουμε ήδη βασικές γνώσεις Αστρολογίας/Αστρονομίας και να την δούμε σε συνδυασμό με τις προηγούμενες και τις επόμενες από αυτήν Εποχές.

Σας αναφέρω ότι η δική μου προσέγγιση θα έχει ως βάση τις διάφορες πληροφορίες που έχω καταφέρει να ερμηνεύσω και αφορούν την Αστρολογία των Αρχαίων Αιγυπτίων, η οποία διαφέρει σε σημεία από την σημερινή, αλλά θα φροντίσω να μην δημιουργήσω σύγχυση στους αναγνώστες.

Θα ξεκινήσω, όμως, με μία ερώτηση στον αγαπητό Πυρθηρέα, διότι θα ήθελα να μάθω παραπάνω για τον συσχετισμό που μας παρέθεσε, Ιχθείς-Κυριαρχία Δήμητρος και Υδροχόος-Κυριαρχία Διός.

Σύμφωνα με τις Ορφικές Παραδόσεις που έχουν φθάσει στα χέρια μας από τα έργα του Πρόκλου και διάφορων Ελλήνων και Λατίνων φιλόσοφων και συγγραφέων, η διαδοχή της Βασιλείας των Θεών έχει κάπως έτσι:

Νιγίδιος: ...πρώτη η βασιλεία του Κρόνου, έπειτα του Δία, έπειτα του Ποσειδώνα και τελευταία του Πλούτωνα...όπου κάπου παρεμβάλεται και αυτή του Απόλλωνα.

Ολυμπιόδωρος: η βασιλεία του Ουρανού, η βασιλεία του Κρόνου, η βασιλεία του Δία, η βασιλεία του Διονύσου.

Πρόκλος: πρώτος βασίλεψε ο Φάνης, ο ξακουστός Ηρικεπαίος, δεύτερη η Νύχτα, τρίτος ο Ουρανός, τέταρτος ο Κρόνος, πέμπτος ο Δίας, έκτος ο Διόνυσος.

Συγκρίνοντας τις παραπάνω αναφορές, οι οποίες άσχετα με τους συγγραφείς αποδίδονται στον Ορφέα (και πολλές άλλες που δεν θα είχε νόημα να τις σημειώσω όλες) έχω φθάσει στην εξής Ιεραρχία:

1. Φάνης (Μήτις, Ηρικεπαίος), 2. Νύχτα, 3. Ουρανός, 4. Κρόνος, 5. Δίας, 6. Διόνυσος, 7. Ποσειδώνας, 8. Πλούτωνας.

Αν θα συσχέτιζα με βεβαιότητα μία Εποχή με την Κυριαρχία ή την Βασιλεία ενός Θεού, θα ήταν σίγουρα αυτή των Ιχθύων με τον Διόνυσο (και όχι με την Δήμητρα) μιας και αποτέλεσε την Εποχή των Θυσιασμένων Θεών. Η υπόθεση αυτή βρίσκεται σύμφωνη τόσο με την Αρχαία Ελληνική Παράδοση, όσο και με την Αιγυπτιακή, την Εβραϊκή, την Γνωστική και με τις απόψεις του Γιούγκ στο Ψυχολογία και Αλχημεία, όπου αποδεικνύει την εξής ισότητα Όσιρις=Διόνυσος=Ορφέας=Ηρακλής=Μεσσίας, τα αρχέτυπα των Θυσιασμένων Θεών...διαμελισμός του Όσιρι από τον Σέτ, διαμελισμός του Διόνυσου απ’ τους Τιτάνες, σταυρική θυσία του Μεσσία, σταυροειδής πορεία του Ηρακλή κατά τους άθλους και το παράδοξο του φυλακτού που εκλάπει από το μουσείο του Βερολίνου κατά τον Β’ Παγκόσμιο και χρονολογείται κάπου ανάμεσα στον 2ο και 3ο μ.Χ. αιώνα:



Ο εσταυρωμένος και από κάτω η επιγραφή ΟΡΦΕΟC ΒΑΚΚΙΚΟC (Ορφεύς Βακχικός).?!?

Το θέμα ευελπιστώ να το αναπτύξω σε άλλο topic, αλλά έχω αρκετούς λόγους να πιστεύω ότι η Εποχή των Ιχθύων σχετίζεται περισσότερο με τον Διόνυσο, παρά με την Δήμητρα. Άρα:

Εάν Ιχθείς (όσον αφορά τους Πλατωνικούς μήνες και όχι το ζώδιο) = Διόνυσος, τότε σύμφωνα με τα παραπάνω:

1η Εποχή του Λέωντος, από το θερινό ηλιοστάσιο του 10948 π.Χ. κατά Αιγυπτ.=Φάνης
2η Εποχή του Καρκίνου, από το 8788 π.Χ. -//-, Εποχή Βασιλείας της Νύχτας
3η Εποχή των Διδύμων, από το 6628 π.Χ. -//-, Εποχή Βασιλείας του Ουρανού
4η Εποχή του Ταύρου, από την φθινοπορινή ισημερία του 4468 π.Χ. -//- = Κρόνος
5η Εποχή του Κριού, από το 2308 π.Χ. -//-, Εποχή Βασιλείας του Δία
6η Εποχή των Ιχθύων, από το 148 π.Χ. -//-, Εποχή Βασιλείας του Διονύσου
7η Εποχή του Υδροχόου, από το χειμερινό ηλιοστάσιο του 2012 μ.Χ. -//-, = Ποσειδώνας
8η Εποχή του Αιγώκερο, απο το 4172 μ.Χ. -//-, Εποχή Βασιλείας του Πλούτωνα
9η Εποχή του Τοξότη, από το 6332 μ.Χ. = ?
10η Εποχή του Σκορπιού, από την εαρινή ισημερία του 8492 μ.Χ. = ?
11η Εποχή του Ζυγού, από 10652 μ.Χ. = ?
12η Εποχή της Παρθένου, από το 12812 μ.Χ. = ?

Σημειώσεις: Στον παραπάνω πίνακα α) οι χρονολογίες είναι σύμφωνες με το σύστημα μέτρησης των Αιγυπτίων, κατά τους οποίους ο Θεός Θωθ (Τζαγχούτι) κερδίζοντας τον Θεό της Σελήνης Κχονς σε ένα αρχαίο παιχνίδι, απέσπασε από αυτόν το 1/72 του Φωτός της Σελήνης και με αυτό δημιούργησε 5 επιπλέον ημέρες για κάθε έτος.

Βασιζόμενοι πάνω σε αυτή την Θεϊκή Αλληγορία, οι Αιγύπτιοι κάναν τους εξής συνδιασμούς: 5 Χ 72 = 360, οι μοίρες ενός κύκλου...360 + 5 ημέρες που δημιούργησε ο Θωθ = 365 οι μέρες του έτους...72 Χ 360 = 25920 χρόνια για να ολοκληρωθεί ένα Πλατωνικό Έτος (Μετάπτωση)...και 25920 : 12 = 2160 χρόνια για να ολοκληρωθεί ένας Πλατωνικός Μήνας.

Β) Οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν ως αρχή του Πλατωνικού Έτους που διανύουμε την Εποχή του Λέοντος, όχι την Εποχή του Κριού (και θεωρούσαν την Εποχή του Υδροχόου ως ‘την Έβδομη Εποχή’), όπως επίσης χώριζαν τις εποχές από Ταύρο (φθιν. Ισημερία) σε Λέωντα (θερ. Ηλιοστάσιο), Σκορπιό (εαρ. Ισημερία) και Υδροχόο (χειμ. Ηλιοστάσιο), αντί για Κριό-Καρκίνο-Ζυγό-Αιγώκερο...κι αυτό, επίσης, θα το αναλύσω αργότερα.

Γ) Εστία των Αστρολογικών τους παρατηρήσεων αποτελούσε το σημείο όπου βρισκόταν η Σφίγγα στην Γκίζα και όλες τους οι ‘προβλέψεις’ βασίζονταν στον Αστρολογικό Χάρτη αυτού του σημείου.

Δ) Οι αναφορές μου στις Βασιλείες του Ουρανού, του Κρόνου, του Δία, του Ποσειδώνα και του Πλούτωνα δεν έχουν σχέση με τις αντίστοιχες ουράνιες σφαίρες, αλλά με τους ίδιους τους Θεούς σύμφωνα με τα απομεινάρια της Ορφικής Παράδοσης που έχει φθάσει στα χέρια μας...και ας με συγχωρήσουν αν έχω κάνει λάθη που αφορούν την Ιεραρχία τους.

Άρα αγαπητέ Πυρθηρέα, πιστεύω ότι θα βρείς περισσότερες απαντήσεις εάν συνδυάσεις την Εποχή του Υδροχόου με τον Ποσειδώνα, των Άρχοντα των Υδάτων, των Κυμάτων και των Πυλών (μιας και το Ύδωρ για τους Αρχαίους συμβόλιζε το πέρασμα από τον ένα κόσμο σε έναν άλλο)!

Επανέρχομαι με διάφορα άλλα σημαντικά και αναμένω με αγωνία το άρθρο της Zadok.

[Zadok the priestess]

Εν αναμονή λοιπόν...

Ας εγκαταλείψουμε το πεδίο της επιστημονικής θεώρησης και ας εξετάσουμε τη σημασία την οποία έχουν όλα αυτά για τον άνθρωπο και την εξέλιξή του.
Σύντομα θα διαπιστώσουμε, με βάση τα ιστορικά γεγονότα, ότι ο προσδιορισμός του Ίππαρχου δεν ήταν τυχαίος, αλλά είχε τις ρίζες του, ίσως, στη μυστική εσωτερική γνώση της εποχής του…

Έχει παρατηρηθεί, ότι κάθε εποχή εκδηλώνει ορισμένα χαρακτηριστικά, τα οποία ανήκουν στο συγκεκριμένο ζώδιο, το οποίο την “χρωματίζει”.

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι κάθε ζώδιο αφήνει την σφραγίδα του με ένα εντελώς χειροπιαστό τρόπο.
Κάνοντας μία αναδρομή προς τα πίσω και βλέποντας τις περασμένες εποχές με ένα συγκριτικό μάτι, είναι εύκολο να το διαπιστώσουμε.

Ας αρχίσουμε τούτη την ανασκόπηση εξετάζοντας ένα πολύ σημαντικό γεγονός.
Αν και δεν έχει γίνει ακόμη αποδεκτό από τη συμβατική επιστήμη, ωστόσο δεν παύει από εσωτερική άποψη να θεωρείται ένας σταθμός για την ανθρώπινη εξέλιξη.
Πρόκειται, φυσικά, για την καταστροφή της Ατλαντίδος, η οποία σύμφωνα με την αναφορά του Πλάτωνα συνέβη το 8,498 π.Χ.
Αν, λοιπόν, τοποθετήσουμε αυτή την χρονολογία στο Κοσμικό ημερολόγιο, θα διαπιστώσουμε ότι η Ατλαντίδα βυθίστηκε περίπου όταν το σημείο ισημερίας περνούσε από το ζώδιο του Λέοντα σε αυτό του Καρκίνου.
Ο Καρκίνος ανήκει στο στοιχείο του Νερού κι έτσι δεν είναι περίεργο, ότι με τον ερχομό της εποχής του Καρκίνου, η γη γνώρισε μεγάλους κατακλυσμούς.

Με την είσοδο στην εποχή του Καρκίνου και την ταυτόχρονη βύθιση της Ατλαντίδος, εξαφανίζεται σχεδόν κάθε πολιτισμός και οι λατρείες υποβιβάζονται.
Ο πλανήτης ο οποίος κυβερνάει τον Καρκίνο είναι η Σελήνη και εκείνη την εποχή αναπτύσσονται οι σεληνιακές λατρείες.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της εποχής του Καρκίνου είναι η ανάπτυξη διαφόρων μορφών μητριαρχίας, αλλά όχι στο βαθμό τον οποίο είχε αναπτυχθεί την εποχή της Παρθένου.

Μετά την εποχή του Καρκίνου ακολούθησε η εποχή των Διδύμων, η οποία κράτησε περίπου μέχρι το 4,300 π.Χ. (από το 6,450 π.Χ. περίπου)
Οι Δίδυμοι είναι ζώδιο του Αέρα και κυβερνιέται από τον πλανήτη Ερμή, προστάτη των γραμμάτων και του εμπορίου.
Αυτή είναι η περίοδος, όπου σύμφωνα με τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις, εμφανίζονται τα πρώτα συστήματα γραφής και γίνονται οι πρώτες απόπειρες οργανωμένου εμπορίου.
Γραφή και εμπόριο σημαίνουν επικοινωνία και η επικοινωνία είναι ένα από τα χαρακτηριστικά των Διδύμων και του Ερμή.

Η εποχή του Ταύρου ήταν η επόμενη και κράτησε περίπου μέχρι το 2,150 π.Χ.
Η Αφροδίτη είναι ο κυβερνήτης του Ταύρου, μιλώντας πάντα από αστρολογική άποψη.
Αλήθεια, αυτή την εποχή αναπτύσσεται η λατρεία της Θεάς Αφροδίτης, της Αστάρτης, καθώς και του ίδιου του ζώου, του Ταύρου.
Τα κυριότερα πολιτιστικά κέντρα της εποχής, η Κρήτη και η Μεσοποταμία, τον είχαν σαν κύρια θεότητά τους.
Η επίδραση του ταύρου σαν συμβόλου της Γης και της γονιμότητας επισφραγίζεται με την ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, σε μία προσπάθεια να καλύψει τις ανάγκες των αυξανόμενων πληθυσμών.

Η επικράτηση της λατρείας του Άμμωνα στην Αίγυπτο σφραγίζει την είσοδο της εποχής του Κριού και ταυτόχρονα αρχίζουν οι μεταναστεύσεις των διαφόρων ινδοευρωπαϊκών φυλών, οι οποίες είχαν σα σύμβολο το κριάρι.
Είναι η εποχή στην οποία ανακαλύπτεται η επεξεργασία του σιδήρου, συμβόλου του πλανήτη του Κριού, δηλαδή του Άρη.
Είναι χαρακτηριστικό αυτό το οποίο αναφέρεται στη Βίβλο, πως όταν ο Θεός πρόσταξε το Μωϋσή να ξεκινήσει την πορεία του προς τη γη της Επαγγελίας, ζήτησε από τους Ισραηλίτες να θυσιάσουν κριάρια.
Ήταν η εποχή των σφοδρών συγκρούσεων, αλλά και των πρωτοπόρων στις διάφορες επιστήμες.
Οι απέραντες αυτοκρατορίες, η εμφάνιση της επιστημονικής σκέψης, η λατρεία της φωτιάς, όλα αυτά είναι στοιχεία τα οποία δείχνουν καθαρά την επίδραση του Κριού.

Ένα σημαντικό γεγονός για την ανθρώπινη εξέλιξη ήρθε να επισφραγίσει την αρχή (η αρχή υπολογίζεται περί τα 100 π.Χ.) μίας νέας κοσμικής χρονιάς.
Πρόκειται για τη γέννηση του Χριστού και τη διδασκαλία της Αγάπης, την οποία Αυτός έδωσε και η οποία χαρακτήρισε ολόκληρη την εποχή των Ιχθύων, άσχετα με το πόσο μακριά είναι ακόμη η ουσιαστική εφαρμογή της.
Αυτή είναι η εποχή της οποίας το τέλος ζούμε, καθώς σιγά- σιγά έχουμε αρχίσει (περίπου από το 2,000 μ.Χ.) να εισερχόμαστε στην Υδροχοϊκή.

[Πασχαλης]

Η εποχή του Υδροχόου


Πολύ κατατοπιστικά τα όσα παρέθεσαν οι Ding an Sich και Zadok the priestess…

Το συνετειο εαρινό σημείο, βρίσκεται σήμερα στις 5 μοίρες και 11 πρώτα λεπτά των Ιχθύων, «κινούμενο» ανάδρομα, διαγράφοντας έναν πλήρη κύκλο σε 25.815 χρόνια περίπου, ή 1 μοίρα για κάθε 71,71 περίπου χρόνια.

Με βάση την αστρονομική αυτή θέση, θέλουμε κοντά 4 αιώνες ακόμα για να μπούμε στον Υδροχόο…

Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι…

Ο Ίππαρχος που πρωτοκαθορισε το μεγάλο αυτό έτος, γύρω στο 130 π.Χ. και όρισε τότε το 0 Κριού, άρα την αρχή της εποχής των Ιχθύων, ήταν η αφετηρία χαρτογράφησης του ουρανού.

Όμως οι Ζωδιακοί αστερισμοί, αν και υπολογίζονται σε 30 μοίρες έκαστος, αυτό είναι χονδρικό, καθότι δεν είναι πραγματικά ισομεγέθεις, κυμαινόμενοι από 19 μοίρες που είναι ο Ζυγός, μέχρι 45 μοίρες που είναι η Παρθένος.

Ακόμα, το σημείο διαχωρισμού δυο αστερισμών δεν είναι επακριβώς ορισμένο, με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να προσδιορίσουμε το χρονικό σημείο που μεταβαίνουμε από τον ένα αστερισμό στον άλλον.
Επίσης, μερικοί αστερισμοί επικαλύπτονται, π.χ. για 15 περίπου μοίρες, Ιχθείς και Υδροχόος συνυπάρχουν στους αστρονομικούς χάρτες, καθότι, δεν ξεχωρίζουν με μια κάθετη γραμμή δυτικά και ανατολικά στα όρια τους, αλλά για το κομμάτι αυτό του ουράνιου χάρτη των 15 περίπου μοιρών, το πάνω μέρος καταλαμβάνουν οι Ιχθείς και το κάτω μέρος ο Υδροχόος.
Αν στους υπάρχοντες χάρτες προσδιορίσουμε το σημείο όπου η ελλειπτική τέμνει το όριο των δυο αυτών αστερισμών, το σημείο αυτό χοντρικά θα ανήκει σε μια χρονολογική στιγμή γύρω στο 1954…Με περιθώριο σφάλματος πάλι που υπερβαίνει τον μισό αιώνα !

Έχει προταθεί σαν χρονολογία εισόδου στον Υδροχόο το έτος 2000, όταν είχαμε την μεγάλη συνοδό στον Ταυρο…

Εκείνο που μπορούμε να προσδιορίσουμε επακριβώς είναι η σύμπτωση του συνέτειου εαρινού σημείου με ένα από τα τέσσερα βασικά άστρα, Λαμπαδίας, Βασιλίσκος, Αντάρτης και Φομαλώ, καθότι το εαρινό σημείο βρίσκεται σήμερα στις
5 μοίρες και 11 πρώτα λεπτά του αστερισμού των Ιχθύων.

1.Λαμπαδiας -α Ταύρου- (Aldebaran), σήμερα, 9 μοίρες 47΄ Δίδυμων
2.Βασιλiσκος-α Λέοντος-(Regulus) , “ “ 29 “ 50΄ Λέων
3.Αντάρης -α Σκορπιού- , « 9 « 46΄ Τοξότης
4.Φομαλώ -α Ν. Ιχθύς (Υδροχόος) , « 3 « 52΄ Ιχθύς
Λόγω μετάπτωσης ισημεριών, αστρολογικά είναι σε άλλο ζώδιο…

Ο αστερισμός του Νότιου Ιχθύος, είναι το σημείο όπου χύνεται το νερό από την Υδρία του Υδροχόου και ο Πτολεμαίος το ονόμαζε «έσχατων του ύδατος της Υδρίας», ενώ το σημερινό του όνομα προέρχεται από το αραβικό
Φούμ Ελ Χάτ (το στόμα του ψαριού).

Προφανώς θα αναγνωρίσατε τον σταθερό σταυρό των τεσσάρων σταθερών Ζωδίων, τα πρόσωπα της σφίγγας δηλαδή και τα κερούμπ της κιβωτού της διαθήκης, όπως και τα ζώα του οράματος του Ιεζεκιήλ και της Αποκάλυψης.

Το ενδιαφέρον είναι ότι το 2112, το εαρινό σημείο θα συμπίπτει με το άστρο Φομαλώ που ουσιαστικά ορίζει και κυριαρχεί στον Υδροχόο αλλά και στο 1/4 του ουρανού, σύμφωνα με τις αρχαίες παραδόσεις.

Αστρολογικά, το άστρο αυτό είναι το πλέον δυσοίωνο, καθότι συνδέεται με ολικές καταστροφές και ξαφνικά πλήγματα και αν το συνδυάσουμε με τις παραδόσεις των ινδιάνων Χόπι, που μιλάνε για 4 καταστροφές, μια από Γη, μια από φωτιά, μια από νερό και μια από πνεύμα, τότε θα δώσουμε σίγουρα αρκετό υλικό σε καταστροφολογικά σενάρια.

Για τους κυρίαρχους των εποχών-Ζωδίων, ο Πυρθηρέας δεν έχει πολύ άδικο για την Δήμητρα, καθότι, σε κάθε εποχή, τα ζώδια που λαμβάνονται είναι και τα δυο τα αξονικά, Ιχθύς-Παρθένος (12ο-6ο) κλπ και η Δήμητρα αντιστοιχεί στην Παρθένο.

Για να προσδιορίσουμε λοιπόν τους κυρίαρχους θεούς των κοσμικών μηνών, η αστρολογία μας δίνει τα κλειδιά, κυβερνήτες ζωδίων,
όποτε οι αντιστοιχίες είναι:

Υδροχόος-Ουρανός
Αιγόκερως-Κρόνος
Τοξότης-Δίας
Σκορπιός-Πλούτωνας
Ζυγός-Αφροδίτη (μάλλον ο 12ος πλανήτης, ο Ορφέας)
Παρθενος-Ερμης-Δημητρα (μάλλον ο 11ος πλανήτης ο Χείρωνας)
Λέων –Ήλιος –Απόλλων –Διόνυσος
Καρκίνος – Σελήνη –Άρτεμη –Εκάτη
Δίδυμοι - Ερμής
Ταύρος – Αφροδίτη
Κριος-Αρης-Αθηνα
Ιχθύς-Ποσειδώνας

Η φίλη μας η Zadok έκανε μια νύξη για τις αντιστοιχίες μεταξύ εποχών και ζωδίων και πολύ σωστά απέδωσε μερικά χαρακτηριστικά…
Πράγματι, πολύ έντονα χρωματίζεται κάθε μεγάλη εποχή από το ζώδιο και τον κυβερνήτη του που κυριαρχεί
και είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, οι θρησκευτικές ειδικά αντιλήψεις,
ταυτίζονται με τις ιδιότητες των ζωδίων-κυβερνητών.

Μια ένσταση μου είναι τα περί Ατλαντίδος, θεωρώ ότι δεν αναφέρεται στην εποχή του Λέοντα-Καρκίνου, αλλά το θέμα είναι άλλου «θέματος».

Ακόμα, στα όσα σωστά παρατέθηκαν για την εποχή των Ιχθύων, έχει αρκετά ακόμα να πούμε, ειδικά στα περί αγάπης, καθότι ο Ποσειδώνας θεωρείται ανώτερη οκτάβα της Αφροδίτης-αγάπης, αλλά όχι μόνον αυτό, γιατί έχει και μερικά που δεν θα αρέσουν ιδιαίτερα ...

Θα επανέλθω όμως περί Ιχθύων, αλλά και για την ερχόμενη εποχή, την εποχή του Υδροχόου…

[Zadok the priestess]

Πολύ ωραία ανάλυση, φίλτατε Πασχάλης!
Κατά την άποψή μου τουλάχιστον.

Είναι αυτονόητο, ότι είναι αναγκαία μία λεπτομερής ανάλυση για την εποχή η οποία μας αφορά άμεσα.
Τόσο για εκείνη που παρέρχεται (Ιχθυακή), όσο και για την νέα (Υδροχοϊκή).

Αρχικά θα πρέπει να κάνουμε ένα διαχωρισμό, ο οποίος ισχύει για ΟΛΟΥΣ τους κοσμικούς μήνες και τις επιδράσεις των ζωδίων πάνω τους.
Κάθε εποχή χωρίζεται σε τρεις φάσεις (αντίστοιχες περίπου με τους ζωδιακούς δεκανούς).
Η πρώτη είναι το χρονικό διάστημα όπου το εισερχόμενο ζώδιο συναντιέται με το ζώδιο το οποίο εξέρχεται και οι επιρροές τους αναμιγνύονται.
Η δεύτερη είναι η πλήρης έκφραση των ιδιοτήτων του ζωδίου το οποίο έχει πια εισέλθει και του οποίου η επίδραση βρίσκεται στο αποκορύφωμά της.
Τέλος, ακολουθεί η σταδιακή έξοδος και η συνάντηση με το επόμενο ζώδιο το οποίο εισέρχεται και είναι η τρίτη φάση.
Ερευνώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την εποχή των Ιχθύων, μπορούμε να φτάσουμε σε ουσιαστικά συμπεράσματα κατ' αρχήν για την επερχόμενη εποχή.

[Ding an Sich]

Πολύ καλή ανάλυση φίλε Πασχάλη,

Όσο για το παρακάτω:

Προφανώς θα αναγνωρίσατε τον σταθερό σταυρό των τεσσάρων σταθερών Ζωδίων, τα πρόσωπα της σφίγγας δηλαδή και τα κερούμπ της κιβωτού της διαθήκης, όπως και τα ζώα του οράματος του Ιεζεκιήλ και της Αποκάλυψης.

θα το συμπλήρωνα και με αυτό:



Επίσης, θα ήθελα να πω ότι οι απόψεις διίστανται - όσον αφορά την εισδοχή στην εποχή του Υδροόχου - σε τέτοιο σημείο που στο σύνολό τους αποτελούν έναν γόρδιο δεσμό και ένα σύμπλεγμα (τουλάχιστον νοητικό) για όποιον βρεθεί αντιμέτωπος με αυτό το πρόβλημα.

Κατά τους Αιγυπτίους, η εποχή του Υδροχόου εισέρχεται το έτος 2012
Κατά Νεύτωνα, το 2060
Κατά Γιούγκ, κάπου ανάμεσα στο 1997 και το 2000
Κατά Άλιστερ Κλόουλευ, η εποχή του Υδροχόου έχει επέλθει ήδη από το 1904, μετά από την δική του προσωπική συμβολή και τις δυνάμεις του?????

Και οι διάφοροι Αστρολόγοι, από την μία ο κάθε ένας προτείνει τις δικές του ημερομηνίες, ενώ κάποιοι άλλοι 'τρελένονται' προσπαθόντας να δώσουν απαντήσεις στον κόσμο.

Στο internet δε, έχω συναντήσει και τον κάτωθι αστρολογικό χάρτη της Ιερουσαλήμ, 23 Ιαν 1997, ώρα 17:35.



Ομολογώ πως με το που τον είδα, η κάτω γνάθος μου άγγιξε το πάτωμα. Οι σχολιαστές αυτού του χάρτη εξέφραζαν απόψεις του στυλ 'ε, τόσο τέλεια απεικόνηση του άστρου του Δαυίδ δεν έχουμε ξαναδεί'. Ως άπιστος Θωμάς, πέρασα τα δεδομένα σε ένα πρόγραμμα αστρολογίας που έχω, αλλά δεν είδα κανένα άστρο του Δαυίδ.

Θα ήθελα, αν ξέρει κάποιος, να με ενημερώσει για την πιστότητα αυτού του χάρτη. Δεν ξέρω. Αν καποιος μου έλεγε ότι λόγω αυτής της αστρικής συγκυρίας, το Ισραήλ μπορεί ήδη να 'γιορτάζει' την είσοδό του στην Εποχή του Υδροχόου, εγώ δεν θα διαφωνούσα μαζί του.

Αλήθεια, κάθε χώρα (ή πόλη, μιας και έχουν διαφορετικές συντεταγμένες) εισέρχεται στην Νέα Εποχή την ίδια ημερομηνία και την ίδια στιγμή, ή υπάρχει διαφορά μεταξύ τους?

Ακόμα, στα όσα σωστά παρατέθηκαν για την εποχή των Ιχθύων, έχει αρκετά ακόμα να πούμε, ειδικά στα περί αγάπης, καθότι ο Ποσειδώνας θεωρείται ανώτερη οκτάβα της Αφροδίτης-αγάπης, αλλά όχι μόνον αυτό, γιατί έχει και μερικά που δεν θα αρέσουν ιδιαίτερα

Όχι, όχι να τα πούμε! Σημασία έχει αν ισχύουν, όχι αν μας αρέσει.

[Zadok the priestess]

Αγαπητέ φίλε Ding an Sich,

αυτός ο χάρτης προκύπτει μόνο με την προϋπόθεση ότι ώρα "γέννησης" θα προσμετρηθεί η 07:35' PM (μμ) και ως τόπος το Greenwich της Μεγ.Βρετανίας.

Συγγνώμη, αλλά δε μου φαίνεται σοβαρή προσέγγιση...

Φίλτατε Πασχάλης,

σχετικά με την Ατλαντίδα και τη μετάβαση από την εποχή του Λέοντα σε εκείνη του Καρκίνου, μεταφερόμεθα εδώ.

[Ding an Sich]

A, να χαθούνε. Και νόμιζα ότι χάλασε το astro123 . Σ' ευχαριστώ Zadok.

[Zadok the priestess]

Είπαμε, ότι η Ιχθυακή Εποχή ξεκίνησε με τη γέννηση του Χριστού και τη διάδοση της διδασκαλίας Του.
Αυτό ήταν κάτι το οποίο δεν μπορούσε να δεχθεί το κατεστημένο εκείνης της εποχής, το οποίο εκφραζόταν από τους ιερείς του Μωσαϊκού Νόμου και τους Ρωμαίους κατακτητές, γνήσιες εκδηλώσεις του απερχόμενου Κριού.
Η αντίδραση ήταν έντονη, υπήρξαν διαμάχες μεταξύ του καινούργιου και του παλιού, με αποκορύφωμα την σταύρωση του Χριστού.
Αλλά δεν σταματούν εκεί. Συνεχίζουν και μετά με τους άγριους διωγμούς των πρώτων Χριστιανών.

Σιγά- σιγά, όμως, έρχεται σε πλήρη έκφραση το ζώδιο των Ιχθύων και δημιουργείται το θεοκρατικό Βυζαντινό Κράτος, όπου όλες οι παλιές θρησκείες καταργούνται.
Είναι γνωστοί οι θρησκευτικοί αγώνες, ενώ παράλληλα στη Δύση κυριαρχεί μία περίοδος σκοταδισμού, η οποία επιβάλλεται κύρια από τους εκπροσώπους της θρησκείας.
Διαστρεβλώνεται η αλήθεια του Χριστιανισμού και γίνεται όργανο εκμετάλλευσης από τους λίγους.
Η ανθρωπότητα, εξαιτίας ορισμένων αρνητικών Ιχθυακών επιρροών, εμπλέκεται σε ένα κυκεώνα δεισιδαιμονιών, γίνεται εύπιστη σε καθετί και στρέφεται με λαθεμένη στάση προς την θρησκεία, με αποτέλεσμα να βυθίζεται περισσότερο στην πλάνη.

Όμως, στο ζενίθ της Εποχής αυτής αρχίζουν να δραστηριοποιούνται ορισμένα ανήσυχα πνεύματα, αντλώντας την έμπνευσή τους από τις παραδόσεις.
Η Αναγέννηση ήταν αποτέλεσμα της εργασίας αυτών των πνευμάτων, τα οποία συνειδητά προσπάθησαν να ελευθερώσουν την Ανθρωπότητα από το τέλμα.

Παρ’ όλη την αντίδραση και το καταστροφικό έργο της Ιερής Εξέτασης, στήνονται τα θεμέλια για κάτι καινούργιο.

Αρχίζει ένας νέος εσωτερικός οργασμός για την Ανθρωπότητα, ανοίγονται νέοι ορίζοντες και δημιουργούνται καινούργια οράματα.
Προχωράει σαν ένα μικρό παιδί, πέφτει και ξανασηκώνεται, τραυματίζεται, αλλά συνεχίζει να τραβάει μπροστά, για να αρχίσει να διανύει το τελευταίο μέρος της εποχής αυτής.

Τώρα πια βρισκόμαστε στο μεταίχμιο των δύο εποχών, της Ιχθυακής και της Υδροχοϊκής.
Τι παρατηρούμε λοιπόν
Πώς έχουν τα πράγματα
Υπάρχουν δείγματα αλληλεπίδρασης των δύο ζωδιακών σημείων
Τα παρατηρούμε έξω στον κόσμο

[Πασχαλης]

Να τα πούμε λοιπόν για την εποχή των Ιχθύων, την εποχή του Ποσειδώνα
και στη συνέχεια θα αποπειραθούμε να επεκταθούμε και στην εποχή που ανέτειλε, την εποχή του ΥΔΡΟΧΟΟΥ.


Εποχή των Ιχθύων.

Για να προσδιορίσουμε τις τάσεις που εκδηλώνονται σε κάθε μεγάλη εποχή, αρκεί να αναλύσουμε τις επιρροές του κυβερνήτη «θεού», τις πλανητικές επιρροές που επιδρούν στη διάρκεια μιας εποχής, ενός μεγάλου μηνός.

Αν θέλουμε βέβαια να υπεισέλθουμε και σε πιο «λεπτεπίλεπτες» επιρροές, χρειάζεται να σταθούμε σ’ αυτό που αναφέρει η Zadok, στους Δεκανούς –το ένα τρίτο του Ζωδίου – όπου διαδέχονται οι πλανήτες του ίδιου στοιχείου τον κυβερνήτη του Ζωδίου.
Στους Ιχθείς, κυβερνήτης είναι ο Ποσειδώνας και δευτερεύοντες κυβερνήτες η Σελήνη και ο Πλούτωνας. Όμως δεν θα μείνουμε σε τόσες λεπτομέρειες.

Κυβερνήτης της εποχής των Ιχθύων ο Ποσειδώνας. Αναλύοντας τις ιδιότητες του θα μας αποκαλύψει τις επιρροές και τις δράσεις για τα γεγονότα της προηγούμενης εποχής.

Ο Ποσειδώνας είναι ο πλανήτης του Ονείρου και της αυταπάτης, της φαντασίας και της σύγχυσης, του υποσυνείδητου και της τρέλας, της εσωτερικής αντίληψης και της παράνοιας, της γνώσης, της πλάνης και της μαύρης μαγείας, όπου ο άνθρωπος συνειδητά επιλέγει το παράλογο.

Στην Καμπάλα είναι η γνώση. Ποια γνώση όμως; Η γνώση του καλού και του κακού.
Σε ψυχολογική βάση λοιπόν, είναι η αντίληψη του καλού και του κακού, η εσωτερική αντίληψη του ανθρώπου που τείνει να εναρμονίσει την εσωτερική και την εξωτερική πραγματικότητα.

Είναι η φαντασία και η γλώσσα της τα σύμβολα.
Στον εσωτερικό κόσμο, το άτομο εκφράζεται με τη γλώσσα των συμβόλων στην ονειρική κατάσταση. Η ανάγκη για έκφραση προς τον έξω κόσμο, συντελείται με τα σύμβολα μέσω της τέχνης, της καλλιτεχνίας.

Η ψυχανάλυση μελετά τους δυο κύριους τομείς που κυβερνά ο Ποσειδώνας – τα όνειρα και τις τέχνες – και μέσω αυτών, με την ερμηνεία των συμβόλων που αποκαλύπτονται, προσπαθεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην αλήθεια με σκοπό την εσωτερική συγκρότηση και λειτουργία του.

Είναι η επιστήμη που μας έδειξε ότι, η ερμηνεία των συμβόλων είναι που κρύβει τις λύσεις για τα ψυχικά προβλήματα.
Τα σύμβολα όμως κατατάσσονται σε τέσσερις κύριες κατηγόριες, αρχέτυπα, φυλετικά, εθνικά-ομαδικά και προσωπικά. Η σύνδεση και η σύνθεση μεταξύ των, συμβάλει στη δημιουργία της γλώσσας για την κατανόηση του εσωτερικού εαυτού, για την αυτογνωσία.
Tα σύμβολα είναι ο ενεργητικός σύνδεσμος μεταξύ της ιδέας και της μορφής. Έτσι, ο Ποσειδώνας είναι ο σύνδεσμος μεταξύ του κόσμου των ιδεών και του κόσμου των μορφων.Το μεταίχμιο μεταξύ ορατού και αόρατου κόσμου.
Ο κύριος του λυκόφωτος και του λυκαυγούς.

Η διαστρέβλωση και η λανθασμένη κατανόηση του σύμβολου, οδηγεί σε παραμόρφωση της Ιδέας, όποτε συνθέτει πλέον την βλασφημία και την ύβρη.
Το σύμβολο όμως, πάντα φέρει μέσα του την δύναμη της ιδέας, έτσι, η λανθασμένη χρήση του αποτελεί κίνδυνο κατεύθυνσης της δύναμης σε καταστροφικές δράσεις.
Έτσι, η παρανόηση των συμβόλων, επέφερε σύγχυση των εννοιών και κατ’ επέκταση των επιθυμιών, διαστρέφοντας την φύση του ανθρώπου, οδηγώντας τον στην απόγνωση.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που αυτό συντελέσθηκε σε μια Ποσειδώνια εποχή –την εποχή των Ιχθύων- όπου τα σύμβολα της κυρίαρχης ιδέας της εποχής που ήταν ο χριστιανισμός, βεβηλώθηκαν απερίγραπτα από τους ίδιους τους λεγόμενους χριστιανούς.

Δυστυχώς δεν γνωρίσαμε ποτέ την αληθινή διδασκαλία που το κοσμικό προετοίμασε για την εποχή των Ιχθύων. Ή μάλλον, δεν επικράτησε ποτέ αυτή η διδασκαλία,
της οποίας προάγγελοι, αυτοί που ορίσθηκαν από το κοσμικό να προετοιμάσουν την ανθρωπότητα, ώστε να εξελιχθεί μέσα από τα αληθινά διδάγματα της εποχής των Ιχθύων, ήταν ο Ηράκλειτος, ο Λάο – Τσε, ο Σωκράτης, ο Ζωροάστρης, ο Πυθαγόρας, ο Βούδας, ο Κομφούκιος και τέλος, ο Απολλώνειος Τυανέας, ο Χριστός.

Όμως οι δυνάμεις της αντίδρασης, βρήκαν τον εκφραστή τους στον Ιουδαίο – Φαρισαίο Σαούλ, που έγινε γνωστός σαν Παύλος.

Αυτός που ποτέ του δεν γνώρισε τον Χριστό, επέβαλλε εαυτόν σαν τον ανώτερο και πραγματικό εκφραστή Του.
Με την βοήθεια και την συνέχεια των Ιουδαίων –δήθεν αγίων και «πατέρων» της εκκλησίας- με την σύμπραξη της ολιγαρχικής παράταξης που εκφράστηκε πρώτα από τον Σενέκα, ξεκίνησε την διάδοση ενός παρανοημένου και διαστρεβλωμένου χριστιανισμού, τον οποίο επέβαλλαν οι απολυταρχικοί και απάνθρωποι ηγέτες, με πρωτεργάτες, –τι ειρωνεία- τους επονομαζόμενους Μεγάλους, Κωνσταντίνο και Θεοδόσιο.

Τι έγινε ακριβώς όμως;
Η Εβραϊκή θρησκεία είχε δύο βασικές αρχές. Τον Νόμο και τον Φόβο.
Όσοι έχουν κάποια σχέση με Καμπαλλά, αναγνωρίζουν εύκολα την στήλη της Αυστηρότητας, με τον Κρόνο στην κορυφή και κάτωθεν του τον Άρη (Μπινά και Γκεβούρα).
Ο Κρόνος βέβαια δεν είναι άλλος από τον Γιεχωβά Ελοχίμ, την σεφίρα Μπινά, τον Σατούρνο που έχει ως ημέρα του το Σάββατο.
Στην αστρολογία, η σχέση Κρόνου-Ποσειδώνα, λέγεται η γωνία του μαύρου μάγου.

Ο Παυλιανισμός συνδύασε τον ηθικό νόμο (Κρόνος) με την εσωτερική αντίληψη (Ποσειδώνας), αλλά εξάντλησε όλη του την αυστηρότητα στην καταδίωξη των άλλων θετικών ιδιοτήτων του Ποσειδώνα.
Δεν παραξενευόμαστε καθόλου που οι μεγαλύτεροι μαύροι μάγοι κατά τον μεσαίωνα ήταν Πάπες (π.χ. Ονώριος) ή ανώτεροι ιερωμένοι.

Αναφέραμε παραπάνω ότι μία βασική ιδιότητα του Ποσειδώνα, είναι η Τέχνη.
Το πρώτο μέλημα όμως του Ιχθυακού δόγματος ήταν να καταδιώξει την τέχνη,
(ποίηση, θέατρο, καλλιτεχνία –αγάλματα –κλπ) αποστερώντας από την ανθρωπότητα τους υγιείς τρόπους έκφρασής της.
Ο νόμος της αυτόματης υπεραναπλήρωσης όμως έδρασε και έκανε να αναδυθεί μια άλλη βασική ιδιότητα του Ποσειδώνα – η Πλάνη-.

(Συνεχίζεται)

[Zadok the priestess]

Ενώ θα αναμένουμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια της ανάλυσης του φιλτάτου Πασχαλης, να σας ενημερώσω ότι ολόκληρο το άρθρο το οποίο είχα αρχίσει να παρουσιάζω στο παρόν θέμα, βρίσκεται στην κεντρική μας σελίδα και μπορείτε να το διαβάσετε εισερχόμενοι και από εδώ.

[Ladyhawk]

Αγαπητή μου Zadok, πάρα πολύ καλό το άρθρο σε μερσούμε και είμαστε σε αναμονή για τα περαιτέρω

[Πασχαλης]

Κυρίαρχη ιδιότητα του Ποσειδώνα είναι η Γνώση.
Δυστυχώς και εδώ έδρασε αρνητικά η διαστρεβλωτική δράση του Παυλιανικού δόγματος.
Η επιστημονική γνώση ταυτίστηκε με το προπατορικό αμάρτημα, δαιμονοποιήθηκε και κυνηγήθηκε λυσσαλέα, με αποτέλεσμα η ιστορία να καταγράψει τις πιο σκοταδιστικές εποχές γεμάτες με απάνθρωπες φρικαλεότητες.
Εμποδιζόμενη όμως η Γνώση να εκφρασθεί, υποκαταστάθηκε άρρωστα από το δόγμα, μία από τις πιο αρνητικές ιδιότητες του Ποσειδώνα, μετά την Πλάνη.

Εδώ ακριβώς αρχίζει το δράμα του δυτικού ανθρώπου.
Γνωρίζουμε ότι η κάθε εξωτερική πληροφορία που δέχεται ο άνθρωπος, ελέγχεται πρώτα από ένα αμυντικό φίλτρο που έχει κατασκευάσει το υποσυνείδητο, με σκοπό να προστατεύσει την εσωτερική υγεία του ατόμου από τυχόν έντονες βλαβερές επιδράσεις.
Όλες γενικά οι πληροφορίες που έρχονται από έξω, «λογοκρίνονται» από το φίλτρο του υποσυνείδητου.
Η λειτουργία του όμως, έχει να κάνει με τις πρώιμες καταγραφές της νηπιακής και παιδικής ηλικίας. Είναι κατανοητό, φαντάζομαι, το μέγεθος της διαστρεβλωμένης αντίληψης των εξωτερικών ερεθισμάτων που θα έχει ο μέσος άνθρωπος, όταν το φυσιολογικά αμυντικό φίλτρο ελέγχου και προστασίας των εντυπώσεων, έχει αντικατασταθεί από έναν δογματισμένο φανατικό λογοκριτή.

Η εσωτερική αντίληψη του ανθρώπου, διαμορφώνεται λοιπόν από την ποιότητα του ελεγκτικού μηχανισμού που του έχουν κυριολεκτικά εμφυτεύσει.
Η εσωτερική αντίληψη του καθενός, είναι πιο πραγματική ή μάλλον η μόνη πραγματική σε σχέση με την εξωτερική. Αυτήν ακριβώς την αντίληψη εκπροσωπεί ο Ποσειδώνας, η οποία όταν είναι προϊόν παραμορφώσεων, είναι μια απατηλή πλάνη, την οποία όμως αδυνατεί να διακρίνει ο δογματισμένος.
Τουναντίον μάλιστα. Είναι τόσο πεπεισμένος για την ορθότητά της, που πρέπει να έρθουν τα πάνω κάτω για να καταφέρει να αντιληφθεί έστω την πιθανότητα σφάλματος.
Πως άλλωστε να κατανοήσει την πλάνη του, όταν το δόγμα του, του προβάλλει εσωτερικά συνεχείς φαντασιώσεις που γιαυτόν είναι τόσο πραγματικές που τις εκλαμβάνει ως αποδείξεις για την ορθότητα των πεποιθήσεών του;

έπεται η συνέχεια…