Κάρμα και Ελεύθερη βούληση

[Starlight]

Καλησπέρα σε όλους!!!

Τον τελευταίο καιρό με έχει απασχολήσει αρκετά το θέμα του Κάρμα. Όταν άρχισα να διαβάζω γι΄αυτό, ξεκίνησα να έχω διάφορες απορίες. Κατά πόσο μπορεί να υπάρχει ελεύθερη βούληση αφού σε κάθε ζωή δεχόμαστε τα αρνητικά αλλά και τα θετικά αποτελέσματα των προηγούμενων πράξεών μας από άλλες ζωές? Υπάρχει τρόπος να παρακάμψουμε το Κάρμα?

Θα ήθελα πολύ να μοιραστούμε τις απόψεις μας γι΄αυτό το θέμα.

Φιλικά

[Ladyhawk]

Αγαπητή Starlight

Αν προσπαθούσαμε αν δώσουμε έναν ορισμό της λέξεως κάρμα, θα λέγαμε πως είναι η σχέση μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος. Όπως πολύ σωστά αναφέρεις στην παρούσα ενσάρκωσή μας λαμβάνουμε το αποτέλεσμα της προηγούμενης ή των προηγούμενων.
Κάτι άλλο που θα μπορούσαμε να πούμε για το κάρμα είναι ο νόμος της δράσης και αντίδρασης που επίσης μας ακολουθεί σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας.

Με απλά λόγια θα έλεγα πως δεν μπορούμε να παρακάμψουμε το κάρμα αφού μιλάμε για συμπαντικούς και ρυθμιστικούς πλέον νόμους.
Αυτό όμως που μπορεί να αλλάξει κανείς είναι η «διαδρομή» μέχρι το αποτέλεσμα της προηγούμενης πράξης.

Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ον στον πλανήτη που είναι προικισμένο με την νοημοσύνη και το ελευθέριο της βούλησης. Αυτά λοιπόν είναι οι μοχλοί που κατευθύνουν τις ανθρώπινες δράσεις και εδώ βρίσκεται και η ευθύνη του κάθε ανθρώπου.

Η διαδρομή του καθενός περιλαμβάνει εμπόδια είτε μικρά είτε μεγάλα (καρμικά) τα οποία καλείται να περάσει για να μπορέσει η ψυχή του να εξελιχθεί μέσω της επέκτασης της συνείδησης και τις εμπειρίας και να πλησιάσει ή να φτάσει τον προορισμό της.

Το πως τώρα θα διαβεί το δρόμο αυτό, έγκειται στο ελευθέριο της βούλησης με το οποίο είναι προικισμένος και σκοπεύει στο να κάνει τις πρέπουσες επιλογές που απαιτούνται για την καλύτερη πορεία του. Οι επιλογές λοιπόν του καθενός είναι στο δικό του χέρι και ανήκουν στην δική του μερίδα ευθύνης.

Την καλημέρα μου

[Starlight]

Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ον στον πλανήτη που είναι προικισμένο με την νοημοσύνη και το ελευθέριο της βούλησης.

Άρα λοιπόν μόνο ο άνθρωπος υπόκειται στο Νόμο του Κάρμα? Κανένα άλλο ζωντανό ον πάνω στον πλανήτη?

Το πως τώρα θα διαβεί το δρόμο αυτό, έγκειται στο ελευθέριο της βούλησης με το οποίο είναι προικισμένος και σκοπεύει στο να κάνει τις πρέπουσες επιλογές που απαιτούνται για την καλύτερη πορεία του. Οι επιλογές λοιπόν του καθενός είναι στο δικό του χέρι και ανήκουν στην δική του μερίδα ευθύνης.

Συμφωνώ και γω οτι ο καθένας κάνει τις επιλογές του αλλά κατά πόσο το κάρμα της μητέρας επηρεάζει το κάρμα της ψυχής που κυοφορεί?
Σε κάποιο σημείο του Ωκεανού της Θεοσοφίας του Τζάτζ αναφέρει οτι καθώς όλες οι υπάρξεις στη γη είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους το παιδί είναι και το κάρμα των γονιών του, μια ακριβής συνέπεια παρόμοιων σκέψεων και πράξεών τους σε άλλες ζώες.
Αυτό σημαίνει οτι εκτός από το δικό μας κάρμα επιρρεαζόμαστε και από το κάρμα των γονιών ή της οικογένειας που θα μας φιλοξενήσει στην παρούσα ενσάρκωση?

[NEHEMAUT]

Καλημέρα σε όλους.

Αγαπητή Starlight δεν ξέρω αν υπάρχουν αντικειμενικές απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα.
Θα καταθέσω μερικές σκέψεις μου δεχόμενη το κάρμα σύμφωνα με τους ορισμούς που εδωσε η Ladyhawk και με τους οποίους συμφωνώ.

Άρα λοιπόν μόνο ο άνθρωπος υπόκειται στο Νόμο του Κάρμα? Κανένα άλλο ζωντανό ον πάνω στον πλανήτη?

Αν θεωρήσουμε ότι η έννοια της ύπαρξης του ‘’κάρμα’’ είναι η εξέλιξη της ψυχικής μας προσωπικότητας , πράγμα που για να γίνει χρειάζεται ο μεγαλύτερος βαθμός συνειδητότητας που μπορούμε να φτάσουμε, τότε τα άλλα όντα δεν πρέπει να υπόκεινται σε αυτό τον νόμο, μέχρι να αποκτήσουν ατομική ψυχή και ένα προηγμένο εγκέφαλο.

Συμφωνώ και γω οτι ο καθένας κάνει τις επιλογές του αλλά κατά πόσο το κάρμα της μητέρας επηρεάζει το κάρμα της ψυχής που κυοφορεί?

Κατά την άποψη μου η επιρροή υπάρχει σε μεγάλο βαθμό.
Είναι εμφανής από την παρατήρηση η σχέση μεταξύ γονιών και παιδιών όσον αφορά την πνευματική και ψυχική τους ανάπτυξη, εκτός από την υλική. Ο άνθρωπος μιμείται και ως εκ τούτου αντιγράφει εκτός από τις συμπεριφορές και τις συναισθηματικές τάσεις και τον τρόπο σκέψεως των άλλων στο περιβάλλον του. Αν λάβουμε υπ όψιν ότι δημιουργούμε κάρμα μεσα από τις σκέψεις και τις πράξεις μας τότε αν αυτές έχουν δεχθεί επιρροή[ που θα έχουν] από την οικογένεια μας τότε φαίνεται η σύνδεση.

Τωρα αν η ερώτηση σχετίζεται με την ενδομήτρια ζωή και εκεί βάση ερευνών δεχόμαστε ότι η μητέρα και το έμβρυο επηρεάζουν ο ένας τον άλλον σε όλα τα επίπεδα. Προσωπικά το ένιωθα όταν περίμενα τον γιό μου σαν κάτι πολύ ‘’παράξενο’’ αλλά με απόλυτη βεβαιότητα.

Κατά πόσο μπορεί να υπάρχει ελεύθερη βούληση αφού σε κάθε ζωή δεχόμαστε τα αρνητικά αλλά και τα θετικά αποτελέσματα των προηγούμενων πράξεών μας από άλλες ζωές?

Για μένα ελεύθερη βούληση, πλήρης δεν υπάρχει. Έχουμε όμως ελευθερία στις επιλογές μας. Αυτό βέβαια με την κατανόηση που διαθέτω αυτή την στιγμή.

Με εκτίμηση

[Ramoglou]

>QBB<

Αγαπητή Starlight

Αν προσπαθούσαμε αν δώσουμε έναν ορισμό της λέξεως κάρμα, θα λέγαμε πως είναι η σχέση μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος. Όπως πολύ σωστά αναφέρεις στην παρούσα ενσάρκωσή μας λαμβάνουμε το αποτέλεσμα της προηγούμενης ή των προηγούμενων.

Εδώ εγώ έχω μια ένσταση.

Εάν υποθετικά, εγώ στην προηγούμενη μου ζωή, πρέπει να κάνω κάτι για να έχω το βιωματικό μάθημα αυτής της πράξης, τότε πράττοντας το, δεν μεταφέρω σε επόμενη ζωή κάτι άλλο.

Τα «καρμικά αποδοτικά τέλη» θεωρώ πως «πληρώνονται» στην ενσάρκωση που αυτά εμφανίζονται.

Αν για παράδειγμα κουβαλάγαμε τις χίλιες δύο πράξεις μας από προηγούμενες ζωές σε επόμενες, τότε δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για εξέλιξη αλλά για ένα φαύλο κύκλο.

Έτσι λοιπόν, πράττεις και παίρνεις το αποτέλεσμα τις πράξης στην ενσάρκωση που βρίσκεσαι, διότι έτσι θα κατανοήσεις και θα μπορέσεις να πάρεις το «μάθημα» και να εξελιχθείς.

Στην επόμενη ενσάρκωση το μόνο που θα μεταφέρεις είναι τη συνολική εξέλιξη.
Μπορεί να «πληρώσεις» κάποιο «χρωστούμενο» σε κάποιον, αλλά αυτό είναι το αντίτιμο του τι πήρες απ’ αυτόν για να εξελιχθείς και εσύ αλλά και ως ένα σημείο εκείνος. Έτσι στην μετέπειτα ενσάρκωση και των δύο, δίνει ο αρχικός παίρνων και λαμβάνει ο αρχικός δίνων.
Αυτό βέβαια εξηγεί και ως ένα σημείο και την ομαδική εξέλιξη που απαιτείτε για όλη την ανθρωπότητα.

[Soulseek]

Χαιρετώ!
Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες, συμπληρώνοντας πως
1) Η "παράκαμψη" (η "μη-δημιουργία"καλύτερα) κάρμα εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από το βαθμό συνειδητότητας του καθενός στην κάθε πράξη του.
2) Υπάρχουν ορισμένες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την ελαχιστοποίηση των αρνητικών ποιοτήτων που φέρουμε από άλλες ζωές καθώς και για τη μεγιστοποίηση των θετικών. Απ' όσο ξέρω, βοηθούν αρκετά.
3) Ναι, εκτός από το δικό μας κάρμα, όντως επηρεαζόμαστε και από το κάρμα των γονιών ή της οικογένειας που μας φιλοξενεί στην παρούσα ενσάρκωση.

[Ain Soph]

[font=Verdana]Καλησπέρα κι από εμένα...

Πιστεύω πως βασικό γνώρισμα ενός εσωτεριστή είναι η ανάγκη για προσωπική βελτίωση και εξέλιξη. Μια τέτοια τάση γίνεται πράξη μέσα από την προσωπική προσπάθεια και επιμονή. Τελικά όμως υπάρχει μία πλευρά-άποψη που υποστηρίζει πως στη ζωή μας όλα είναι προκαθορισμένα από ανώτερους νόμους και δυνάμεις και πως κάθετί στη ζωή μας έχει ήδη "αποφασιστεί". Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η άποψη πως εμείς είμαστε κυρίαρχοι των πράξεών μας, εμείς είμαστε οι αρχιτέκτονες της ζωής μας, εμείς καθορίζουμε τη "μοίρα" μας και η μετέπειτα πορεία μας αποτελεί υλοποίηση του κάρμα μας, αυτού που εμείς δημιουργήσαμε-προκαλέσαμε ιδία βουλήσει.

Αν θέλετε τη γνώμη μου, τάσσομαι υπέρ της δεύτερης άποψης, καθώς το να αποδεχτώ πως είμαι απλά μια μαριονέττα σε ένα κοσμικό "σχέδιο" δεν με εκφράζει καθόλου. Άλλωστε η όλη εσωτερική ανάγκη για εξέλιξη, ενασχόληση με τη μεταφυσική ή γενικότερα με την "πνευματική αλχημεία", δεν θα είχε κανένα νόημα αν κάθετί ήταν ήδη προκαθορισμένο να συμβεί ή να μην συμβεί. Παράλληλα, με την πρώτη άποψη-εκδοχή, χάνουμε κάθε αίσθημα ευθύνης για τις πράξεις και τα πιστεύω μας. Κατά συνέπεια, θεωρώ πως η ειμαρμένη είναι το ισοδύναμο μιας ατομικής βόμβας στα θεμέλια της μεταφυσικής.

Ακόμα, θέλω να προσθέσω πως το θέμα σαφώς και σχετίζεται άμεσα με την ελεύθερη βούληση και φυσικά, αυτή αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εννοιολογικά προβλήματα-αδιέξοδα των (μονοθεϊστικών κυρίως) θρησκειών. Αυτή η έννοια με τη σειρά της, σχετίζεται με την ίδια τη θεώρηση της υπόστασης του θεού και τη σχέση μας μαζί του αλλά φυσικά και με την αστρολογία. Όλα έχουν να κάνουν με τη σωστή ανάλυση της κυβερνητικής και της νομοταξίας στο σύμπαν (γνώση της δομής και λειτουργίας των κοσμικών νόμων).

Το περίεργο είναι πως είτε κάποιος αποδεχτεί την ύπαρξη και εφαρμογή της ειμαρμένης, είτε όχι, οποιαδήποτε απόφασή του, αποτελεί ίσως μία από τις πιο σοβαρές υλοποιήσεις του γνώθι σεαυτόν. Σίγουρα, μία από τις δύο εκδοχές είναι η λανθασμένη...

Προς το παρόν, επιλέγω να "αποδεσμεύσω" το θέμα από συσχετίσεις με τη θεωρία της μετενσάρκωσης γιατί μάλλον θα "απλώσει" πολύ η συζήτηση...

Αν τώρα θέλουμε να συνδέσουμε ελεύθερη βούληση και κάρμα, νομίζω πως το κάρμα αποτελεί ίσως το πιο άξιο εργαλείο στην εξέλιξή μας γιατί μας αποδίδει-επιστρέφει με απόλυτη δικαιοσύνη τα όσα πράττουμε. Αν κάνουμε κάτι "καλό", θα μας επιστραφεί. Αν κάνουμε κάτι "κακό", επίσης θα μας επιστραφεί...

Τώρα, το να εξετάζουμε την περίπτωση της "στρέβλωσης" του κάρμα... χμμ, αυτό κι αν είναι thought provoking! Δηλαδή, η "στρέβλωση" του κάρμα, θα είναι εφικτή όταν βρεθούμε σε τέτοια πνευματική κατάσταση του να μπορούμε να προβλέπουμε τα μέλλοντα και να δρούμε αναλόγως. Κατά τη γνώμη μου, αν ποτέ φτάσουμε σε τέτοιο επίπεδο, τότε θα προσεγγίζουμε το κάρμα με άλλου είδους οπτική. Δεν θα είναι πλέον αυτό το κάρμα που τώρα γνωρίζουμε ως σημαντικό κοισμικό νόμο αλλά κάτι που θα έχει αλλάξει η υπόστασή του, γιατί αν φτάσουμε σε τέτοια ανώτερα επίπεδα πνευματικότητας και ικανοτήτων, τότε ταυτόχρονα θα απαλλαγούμε από τη θεώρηση του κόσμου υπό το αρχετυπικό δίπολο "καλό-κακό".

Φυσικά, η μετενσάρκωση έρχεται να "κουμπώσει" με τη θεωρία του κάρμα γιατί βλέπουμε πως στη συντριπτική πλειοψηφία επικρατεί μία κοσμική "αδικία" (οποία ύβρις!). Δηλαδή, βλέπουμε γύρω μας ανθρώπους να πατάνε συνεχώς "επί πτωμάτων" αλλά ποτέ στη ζωή τους να μη τους συμβαίνει το παραμικρό "αντίποινο". Ή άλλους ανθρώπους που μια ζωή ταλαιπωρούνται χωρίς να έχουν πειράξει ποτέ τους ούτε μία μύγα... Άρα, κάπου πρέπει να αποδόσουμε αυτή την "αδικία" που επικρατεί και τι πιο βολικό από τη θεωρία της μετενσάρκωσης (την οποία δεν αποδέχομαι, αλλά αυτό ανήκει σε άλλη συζήτηση).

Προτείνω λοιπόν να αποδεχτούμε τον κοσμικό νόμο του κάρμα ως κάτι με το οποίο απλώς "ζούμε μαζί του", χωρίς να υπάρχει η ανάγκη να το θεοποιήσουμε τόσο πολύ.

Για τη διευκόλυνση της συζήτησης, νομίζω πως πρέπει να ξεκαθαριστεί αν αυτή θα αφορά μόνον στο κάρμα (ως κοσμικό νόμο), μόνον στην ελεύθερη βούληση (ως κοσμικό νόμο) ή αν θα υπάρχει σύνδεση και των δύο εννοιών...[/font]

[NEHEMAUT]

Φυσικά, η μετενσάρκωση έρχεται να "κουμπώσει" με τη θεωρία του κάρμα γιατί βλέπουμε πως στη συντριπτική πλειοψηφία επικρατεί μία κοσμική "αδικία" (οποία ύβρις!). Δηλαδή, βλέπουμε γύρω μας ανθρώπους να πατάνε συνεχώς "επί πτωμάτων" αλλά ποτέ στη ζωή τους να μη τους συμβαίνει το παραμικρό "αντίποινο". Ή άλλους ανθρώπους που μια ζωή ταλαιπωρούνται χωρίς να έχουν πειράξει ποτέ τους ούτε μία μύγα... Άρα, κάπου πρέπει να αποδόσουμε αυτή την "αδικία" που επικρατεί και τι πιο βολικό από τη θεωρία της μετενσάρκωσης (την οποία δεν αποδέχομαι, αλλά αυτό ανήκει σε άλλη συζήτηση).

Καλώς ήλθες Ain Soph

Πως μπορούμε να αποφανθούμε για το αποτέλεσμα αν δεν γνωρίζουμε το τέλος ενός ανθρώπου καθώς και τον εσωτερικό του κόσμο?
Αυτό που βλέπουμε είναι απλώς η επιφάνεια, η εικόνα που αυτός προβάλλει προς τα έξω. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι γίνεται στην ψυχή του η στο μυαλό του.

Επομένως πιθανώς να έχουμε μια εικόνα κάποιου που σύμφωνα με τα συνήθη πρότυπα θεωρείται επιτυχημένος, ευτυχισμένος [και ανευ αντίποινων σε μια πράξη όπως λες] αλλά δεν γνωρίζουμε τι αισθάνεται στην πραγματικότητα η για να ακριβολογώ τι αντέχει να αναγνωρίζει από αυτά που αισθάνεται.
Ένας άνθρωπος που ‘’πατάει επί πτωμάτων’’ στερείται αγάπης, συνειδητότητας και μέτρου. Πως μπορεί να είναι γαλήνιος και χαρούμενος ? Πως μπορεί η ψυχή του να έχει οποιοδήποτε ανώτερο ‘’άκουσμα’’ αν βρίσκεται τόσο χαμηλά?

Από την άλλη υπάρχουν και άλλοι που αν και δεν ταιριάζουν με τα πρότυπα της διαφημισμένης ευτυχίας ……εκείνοι ΕΙΝΑΙ.
Η εννοια της λεγόμενης ταλαιπωρίας είναι σχετική από άτομο σε άτομο…..και νομίζω ότι σχετίζεται απόλυτα με την προσωπική ιδεολογία του καθενός.

Όμως, είναι γεγονός ότι υπάρχουν μερικά γεγονότα που δεν μπορούν να εξηγηθούν με ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ κριτήρια αλλά έχω την εντύπωση ότι το σύμπαν δεν λειτουργεί με το συναίσθημα ούτε ανταποκρίνεται σε ένα μεμονωμένο άτομο. Επομένως για να ‘’ξεφύγουμε’’, χρειαζόμαστε την βούληση ώστε να έχουμε επιλογές να διαμορφώσουμε το βιβλίο της ζωής μας.

Με εκτίμηση

[Ain Soph]

Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα

Ανέφερα τα παραδείγματα αυτών των περιπτώσεων ακριβώς για να καταδείξω πως αν όντως υφίσταται το κάρμα ως κοσμικός νόμος, τότε θα πρέπει να κινείται πέραν κι έξω από συναισθηματισμούς και αίσθημα αδικίας ή δικαιοσύνης με την ανθρώπινη έννοια. Είναι πολλές οι φορές που πιάνω τον εαυτό μου να προσπαθεί να ερμηνεύσει τέτοια δεδομένα υπό το ανθρώπινο πρίσμα και πιστεύω πως τελικά το κλειδί της επιτυχούς ερμηνείας είναι στο να καταφέρουμε να δούμε αυτούς τους νόμους με μία οπτική πέραν κι έξω από την ανθρώπινη.

Αν λοιπόν πρέπει να ισχύσει ο νόμος του κάρμα, αυτό πρέπει να γίνει ισότιμα προς όλους και όλα, χωρίς καμία διάκριση, χωρίς κανένα χρωστούμενο, χωρίς συμπάθειες και αντιπάθειες. Απλώς καταθέτω τον προβληματισμό μου γιατί το να θεωρήσουμε ως υπαρκτό έναν νόμο, πρέπει να τον δούμε να λειτουργεί στην καθημερινότητά μας.

Έχεις δίκιο όταν γράφεις πως πολλές φορές δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα σίγουροι για το καταληκτικό αποτέλεσμα του κάρμα. Από την άλλη όμως, το να αναφερόμαστε στην ισορροπία της ψυχής του είναι κάτι πολύ διαφορετικό που θα έλεγα περιορίζει τη δράση του κάρμα. Αν μιλάμε για ψυχική ανισορροπία για την περίπτωση αυτού που πατάει επί πτωμάτων και τα έχει όλα, τότε το ίδιο θα πρέπει να πούμε και για εκείνον που δεν έχει τίποτα και προσπαθεί να επιβιώσει από την πείνα...

Η εσωτερική ισορροπία είναι πολύ σχετική γιατί ορίζεται διαφορετικά (σε ποσότητα και ποιότητα) για κάθε άνθρωπο. Επομένως να μην εκπλαγείς αν ακούσεις κάποιον που τα έχει όλα πατώντας επί πτωμάτων να σου απαντά πως "ναι, είμαι ευτυχισμένος και γεμάτος!"...

Ακόμη όμως και αυτός που βλέπουμε πως εκφράζει συνεχώς αγάπη και δείχνει γαλήνιος, πως μπορούμε να ξέρουμε αν αυτά τα θετικά του χαρακτηριστικά δεν υφίστανται κατ' επίφασιν;

Τώρα, σχετικά με τη μετενσάρκωση, θεωρώ πως έρχεται ακριβώς να καλύψει και να υλοποιήσει αυτήν ακριβώς την ανάγκη του ανθρώπου για δικαιοσύνη, αν όχι τώρα σε αυτή τη ζωή, τότε κάποτε σε μιαν άλλη ζωή. Η προσδοκία μας για ευημερία και εσωτερική εξέλιξη θέλουμε να γίνει πράξη αργά ή γρήγορα, όμως λυπάμαι που το λέω αλλά ακόμα δεν έχει βρεθεί κάποια βάσιμη απόδειξη και ανάλυση που επιβεβαιώνει πως α) η ψυχή μεταβαίνει σε διαφορετικό σώμα μετά την αποχώρηση από τον τρέχων "ξενιστή" και β) πως η μετάβασή της από το ένα σώμα στο άλλο καθορίζεται απόλυτα από τον νόμο του κάρμα. Εκτός κι αν είμαι τόσο ελλειπώς πληροφορημένος, αν όντως υπάρχει κάποια σχετική έρευνα, θα ήθελα να την διαβάσω.

Επίσης, θα ήθελα να γίνει εγκαίρως η μη ταύτιση του νόμου του κάρμα με την υπόσταση της αρχαιοελληνικής Νέμεσης. Εκεί τα πράγμα λειτουργούν διαφορετικά...

Τέλος, όσον αφορά το ζήτημα της ελεύθερης βούλησης και κινούμενος πέραν από θρησκευτικούς χρωματισμούς (άλλωστε ξεκάθαρα καταργούν την υπόσταση της ελεύθερης βούλησης), έχω να σημειώσω πως το αν υφίσταται ή όχι η ελεύθερη βούληση, έχει απόλυτη σχέση με την κοσμοθέασή μας και με την "υφή" της κυβερνητικής και νομοταξίας στο σύμπαν, κοινώς έχει σχέση με το γιατί και πως κινούνται τα κοσμικά "νήματα", γιατί από τις αλλαγές των καταστάσεων προκύπτει και η αιτία για τη δική μας δράση...

[NEHEMAUT]

Αγαπητή Ain Soph οι προβληματισμοί σου είναι και δικοί μου σε πολλά από αυτά που αναφέρεις. Ο συνδυασμός λογικής και πίστεως είναι μερικές φορές πολύ δύσκολος, αφού οι περισσότερες εμπειρίες από αυτές που αποκαλούνται εσωτερικές δεν μπορούν να περιγραφτούν ώστε να δικαιολογηθούν και να αποδειχθούν.

Αν λοιπόν πρέπει να ισχύσει ο νόμος του κάρμα, αυτό πρέπει να γίνει ισότιμα προς όλους και όλα, χωρίς καμία διάκριση, χωρίς κανένα χρωστούμενο, χωρίς συμπάθειες και αντιπάθειες. Απλώς καταθέτω τον προβληματισμό μου γιατί το να θεωρήσουμε ως υπαρκτό έναν νόμο, πρέπει να τον δούμε να λειτουργεί στην καθημερινότητά μας.

Η γνώμη μου είναι ότι σαν νόμος έχει πρακτική εφαρμογή στην καθημερινότητα μας και μάλιστα με ‘’ενοχλητική’’ ακρίβεια.
Δεν λαμβάνουμε τα αποτελέσματα των σκέψεων, των συναισθημάτων μας και των πράξεων μας κάθε φορά που εκφράζουμε ένα από αυτά?

Παραθέτω και τις τρείς εκφάνσεις μας για να τις τονίσω, διότι πολλές φορές προβαίνουμε σε μια πράξη που είναι αντίθετη από την αλήθεια μας και όταν λάβουμε το αποτέλεσμα που δεν μας εξυπηρετεί φαινομενικά αλλά που αρμόζει στην εσωτερική μας πραγματικότητα τότε αναρωτιόμαστε πως έγινε, αγνοώντας ότι τελικά εμείς το προκαλέσαμε.

Από την άλλη όμως, το να αναφερόμαστε στην ισορροπία της ψυχής του είναι κάτι πολύ διαφορετικό που θα έλεγα περιορίζει τη δράση του κάρμα. Αν μιλάμε για ψυχική ανισορροπία για την περίπτωση αυτού που πατάει επί πτωμάτων και τα έχει όλα, τότε το ίδιο θα πρέπει να πούμε και για εκείνον που δεν έχει τίποτα και προσπαθεί να επιβιώσει από την πείνα...

Αν μπορείς εξήγησε τι ακριβώς εννοείς …

Η εσωτερική ισορροπία είναι πολύ σχετική γιατί ορίζεται διαφορετικά (σε ποσότητα και ποιότητα) για κάθε άνθρωπο. Επομένως να μην εκπλαγείς αν ακούσεις κάποιον που τα έχει όλα πατώντας επί πτωμάτων να σου απαντά πως "ναι, είμαι ευτυχισμένος και γεμάτος!"...

Ακόμη όμως και αυτός που βλέπουμε πως εκφράζει συνεχώς αγάπη και δείχνει γαλήνιος, πως μπορούμε να ξέρουμε αν αυτά τα θετικά του χαρακτηριστικά δεν υφίστανται κατ' επίφασιν;

Δεν ξέρουμε αν αυτά που εκφράζει λεκτικά κάποιος είναι αληθινά.
Ίσως μπορούμε να το αισθανθούμε αλλά πάλι εμας γιατί θα πρέπει να μας ενδιαφέρει αυτό?
Νομίζω ότι αυτό που έχει σημασία είναι η δική μας αλήθεια.

Η εσωτερική ισορροπία [ από κάποιες φορές… που θεωρώ ότι έχω μια αντίληψη της……] πιστεύω ότι είναι ίδια σε όλους όταν υπάρχει.
Την χαρακτηρίζω ως αρμονία μεταξύ της ύλης της ψυχής και του πνεύματος. Αλλά αν δεχθούμε αυτό τον ορισμό πως είναι δυνατόν να είναι αρμονικός κάποιος που έχει ξεφύγει τόσο μακριά……ώστε να λειτουργεί τόσο σκληρά και εγωιστικά?

Τώρα, σχετικά με τη μετενσάρκωση, θεωρώ πως έρχεται ακριβώς να καλύψει και να υλοποιήσει αυτήν ακριβώς την ανάγκη του ανθρώπου για δικαιοσύνη, αν όχι τώρα σε αυτή τη ζωή, τότε κάποτε σε μιαν άλλη ζωή. Η προσδοκία μας για ευημερία και εσωτερική εξέλιξη θέλουμε να γίνει πράξη αργά ή γρήγορα, όμως λυπάμαι που το λέω αλλά ακόμα δεν έχει βρεθεί κάποια βάσιμη απόδειξη και ανάλυση που επιβεβαιώνει πως α) η ψυχή μεταβαίνει σε διαφορετικό σώμα μετά την αποχώρηση από τον τρέχων "ξενιστή" και β) πως η μετάβασή της από το ένα σώμα στο άλλο καθορίζεται απόλυτα από τον νόμο του κάρμα. Εκτός κι αν είμαι τόσο ελλειπώς πληροφορημένος, αν όντως υπάρχει κάποια σχετική έρευνα, θα ήθελα να την διαβάσω.

Δεν γνωρίζω καμία έρευνα με την επιστημονική σημασία της λέξεως που να μπορεί να αποδείξει κάτι τέτοιο. Όπως αντιλαμβάνεσαι εδώ μπαίνουμε σε ζητήματα πίστεως. Είναι σαν να ρωτάς αν έχει γίνει έρευνα σχετικά με την ύπαρξη του Θεού……
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι και το Θεϊκό στοιχείο ‘’καλύπτει ‘’ τις πνευματικές μας ανάγκες και τα ερωτηματικά μας, αυτό όμως δεν αναιρεί την ύπαρξη του αλλά την δικαιολογεί.

To see a world in a grain of sand and a heaven in a wild flower, hold infinity in the palm of your hand and eternity in an hour...

Αυτό ΕΙΝΑΙ ο Θεός, είναι η αιωνιότητα αλλά πως αποδεικνύει κανείς αυτό που ‘’βλέπει’’ μόνο εκείνος?

[Ramoglou]

Σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε το κοσμικό γίγνεσθαι μέσα από τα προσωπικά μας θέλω.
Για παράδειγμα, ο θάνατος ενός αγαπημένου μας προσώπου είναι αδικία, ενώ η δολοφονία ενός τρομοκράτη είναι δικαιοσύνη.

Και οι δύο σκέψεις όμως απέχουν παρασάγγας από την κοσμική πραγματικότητα.
Ο θάνατος και των δύο εξυπηρετεί το τέλος του «βιωματικού μαθήματος», της παρούσας ενσάρκωσης.

Το τι εκλαμβάνουμε εμείς ως απώλεια δεν έχει να κάνει με την πραγματικότητα και την λειτουργία των νόμων αυτών.

Να γιατί σωστά (κατά την δική μου γνώμη) ο Ain Sopf λέει:

Ανέφερα τα παραδείγματα αυτών των περιπτώσεων ακριβώς για να καταδείξω πως αν όντως υφίσταται το κάρμα ως κοσμικός νόμος, τότε θα πρέπει να κινείται πέραν κι έξω από συναισθηματισμούς και αίσθημα αδικίας ή δικαιοσύνης με την ανθρώπινη έννοια. Είναι πολλές οι φορές που πιάνω τον εαυτό μου να προσπαθεί να ερμηνεύσει τέτοια δεδομένα υπό το ανθρώπινο πρίσμα και πιστεύω πως τελικά το κλειδί της επιτυχούς ερμηνείας είναι στο να καταφέρουμε να δούμε αυτούς τους νόμους με μία οπτική πέραν κι έξω από την ανθρώπινη.

Το θέμα βέβαια της μετενσάρκωσης θα μπορούσε να ερευνηθεί και με παρόμοιο σκεπτικό, διότι πως δυνάμεθα να επιβεβαιώσουμε μετά απολύτου βεβαιότητος, ότι η μετενσάρκωση ισχύει ;

Ξέρετε πολλάκις ξεχνάμε ότι γαλουχηθήκαμε σ’ ένα κόσμο με συγκεκριμένη οπτική, αυτό που ονομάζουμε δυτικό κόσμο.
Έτσι οι περιορισμοί στην σκέψη μας είναι δεδομένα που μπήκαν στο λογισμικό της αναλυτικής μας σκέψης από το σχολείο.

Αυτό και μόνο αυτό είναι ικανό να ακυρώσει μια τέτοια σκέψη, περί μετενσαρκώσεως.

Όμως, ενδείξεις έχουμε και άνθρωποι που έκαναν αναδρομή έχουν ίσως και αποδείξεις. Οπότε ;
Οπότε επαφίεται στο δικό μας επεξεργαστή η ανάλυση και η όποια αποδοχή της έννοιας και της εφαρμογής της ως αιτία και αποτέλεσμα.

[Ain Soph]

Αγαπητή NEHEMAUT,

Σχετικά με αυτό που έγραψα περί ψυχικής ισορροπίας, ήθελα να καταδείξω πως για να ερμηνεύσουμε σωστά κάποιες έννοιες και αν θέλεις, να δώσουμε μια "ολιστική" ερμηνεία, πρέπει να ξεπεράσουμε τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά του τι εστί ψυχική ισορροπία. Από τη στιγμή που ο κάθε άνθρωπος αποτελεί έναν μοναδικό κι ανεπανάληπτο συνδυασμό από κύτταρα, είναι λογικό κι επόμενο, κάποιες φιλοσοφικές έννοιες να έχουν σημαντική διαφορά στην ερμηνεία τους από τον ένα άνθρωπο στον άλλο.

Επίσης γράφεις:

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι και το Θεϊκό στοιχείο ‘’καλύπτει ‘’ τις πνευματικές μας ανάγκες και τα ερωτηματικά μας, αυτό όμως δεν αναιρεί την ύπαρξη του αλλά την δικαιολογεί.

Πρέπει να πω ότι κατά τη γνώμη μου, όλο αυτό το σύστημα κοσμοθέασης δεν δικαιολογεί την ύπαρξη του Θεού, απλώς δικαιολογεί την ανάγκη μας για την ύπαρξη του Θεού. Είναι πολύ γνωστή η φράση "αν ο Θεός δεν υπήρχε, τότε θα έπρεπε να τον δημιουργήσουμε", όπως επίσης, πολύ εύστοχη είναι η φράση "χωρίς τον Διάβολο, δεν υπάρχει Θεός"...

Επαναλαμβάνω πως η μετενσάρκωση, έρχεται ακριβώς να καλύψει μία ανάγκη μας και αν το δούμε το θέμα καθαρά από "τεχνοκρατικής" πλευράς, η μετενσάρκωση δεν έχει λόγο ύπαρξης, παρά μόνον για να καλύψει τα παρόντα και μέλλοντα "θέλω" μας.

Εναλλακτικά στη θεωρία της μετενσάρκωσης, είμαι πολύ θερμός υποστηρικτής της θεωρίας των ακασικών αρχείων που πραγματικά στέκει και από "τεχνοκρατικής" πλευράς (περισσότερη εξήγηση εφόσον ζητηθεί).

Όσο για τη φράση της υπογραφής μου, θα σου πω ότι αυτό που βλέπεις μόνον εσύ, ειδικά όταν πρόκειται για μια προσέγγιση στην έννοια του Θεού, πραγματικά δεν χρειάζεται καμμία απόδειξη. Κατά τη γνώμη μου, η σχέση μας με τον "Θεό", αποτελεί ίσως το πιο προσωπικό ζήτημα και σαφώς ένα από τα πιο δυσκολονόητα.

Όταν ρώτησαν τον Αινστάϊν αν πιστεύει στον Θεό, τότε εκείνος απάντησε: "Αφού πρώτα μου εξηγήσετε τι εννοείτε με τη λέξη Θεός, τότε είμαι πρόθυμος να σας απαντήσω". Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως ο καθένας μας προσεγγίζει με τον δικό του ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο την έννοια και ουσία του Θεού και αυτή την πνευματική άσκηση θα έλεγα πως απαγορεύεται να την μοιραστείς με κάποιον άλλο, γιατί είναι 100% βέβαιο πως ούτε απόλυτα μπορείς να μεταφέρεις λεκτικά αυτά που έχεις στο μυαλό σου, ούτε θα βρεις ποτέ σε κάποιον άλλο άνθρωπο να έχει 100% την ίδια οπτική περί Θεού. Ξαναλέω πως το ζήτημα της διαφορετικής και μοναδικής κατ' άνθρωπο προσέγγισης της έννοιας του Θεού, είναι καθαρά βιολογικό θέμα. Ακόμη κι αν νομίζουμε πως πάνω-κάτω όλοι είμαστε ίδιοι ως προς την ποιοτική και ποσοτική εμβέλεια των όσων επεξεργαζόμαστε, στην πραγματικότητα, δεν θα βρούμε πουθενά στον κόσμο έστω κι έναν άνθρωπο να έχει την ίδια ακριβώς κοσμοθέαση με τη δική μας. Σε όλα αυτά, βοηθάνε πολύ και οι πληροφορίες που δίνουν τα 2 φιλμ "What the bleep do we know!?" για τα οποία έχω συντάξει και μία μελέτη (αν θέλετε σας την παρουσιάζω).

Ά, η υπογραφή μου είναι δανεισμένη από την ποιητική συλλογή του William Blake, "The songs of Innocence and Experience" και συγκεκριμένα από το ποίημα "Auguries of Innocence"

[NEHEMAUT]

Είναι πολύ γνωστή η φράση "αν ο Θεός δεν υπήρχε, τότε θα έπρεπε να τον δημιουργήσουμε", όπως επίσης, πολύ εύστοχη είναι η φράση "χωρίς τον Διάβολο, δεν υπάρχει Θεός"...

Τις γνωρίζω τις φράσεις που αναφέρεις αλλά δεν μπορώ να πω οτι συμφωνώ μαζί τους. Νομίζω οτι η αντίληψη του Θείκού στοιχείου δεν προσδιορίζεται απο την ύπαρξη η όχι μιας άλλης αντίθετης ουσίας...
Αλλά όπως είπες και εσύ και συμφωνώ , δεν μπορούμε να μοιραστούμε αυτή την ''άσκηση''.

Εναλλακτικά στη θεωρία της μετενσάρκωσης, είμαι πολύ θερμός υποστηρικτής της θεωρίας των ακασικών αρχείων που πραγματικά στέκει και από "τεχνοκρατικής" πλευράς (περισσότερη εξήγηση εφόσον ζητηθεί).

Αν εχεις διάθεση, προσωπικά θα ήθελα να την διαβάσω.


Καληνύχτα σε όλους

[Ain Soph]

Αγαπητή NEHEMAUT,

Σχετικά με την αποδοχή του αρχετυπικού διπόλου "καλό-κακό", θεωρώ πως αποτελεί ένα εξαιρετικό εργαλείο στην κατανόηση του κόσμου μας. Θεωρώ πως τίποτε δεν μπορεί να ταυτοποιηθεί και να προσδιοριστεί αν δεν ορίσουμε ταυτόχρονα και το αντίθετό του. Τώρα βέβαια θα μου πεις πως κάθε "ονοματοδοσία" και απόπειρα τιτλοδότησης, εγκυμονεί τον κίνδυνο της αποτυχίας αλλά είναι επίσης δεδομένο πως πρέπει να προσεγγίσουμε τον κόσμο μας με όσο το δυνατόν πιο αναλυτική σκέψη, έστω περιορισμένοι από αυτόν τον εγκέφαλο που διαθέτουμε...

Η φράση "χωρίς τον διάβολο, δεν υπάρχει θεός", έχει πλειοτροπική εφαρμογή και σίγουρα όχι μόνον στο θεολογικό ζήτημα. Θέλει απλώς να καταδείξει πως οτιδήποτε στη φύση έχει και το αντίθετό του. Αν θέλεις να το εξετάσουμε και από επιστημονικής πλευράς, έχω την οπτική πως στο σύμπαν η εντροπία είναι μηδενική. Έτσι, αν σε ένα σημείο του σύμπαντος υφίσταται αρνητική εντροπία, τότε σε ένα άλλο σημείο υφίσταται ισόποση θετική εντροπία με αποτέλεσμα την απόλυτη ισορροπία (μηδενική εντροπία). Αν πάρεις αυτό το "μικροκοσμικό" μοντέλο και του δώσεις μακροκοσμική υπόσταση, θα δεις πως ολόκληρος ο κόσμος είναι ένα σύνολο από ισόποσες θετικές και αρνητικές εκδηλώσεις της εντροπίας αλλά πάντοτε η ολική εντροπία παραμένει μηδενική (απόλυτη ισορροπία-ηρεμία).

Μάλλον σε μπέρδεψα περισσότερο

Σχετικά με τη γενικότερη εντύπωση που μου προκαλεί η θεωρία της μετενσάρκωσης, αν και πιστεύω στην αθανασία της ψυχής, έχω να σημειώσω ότι:

Θεωρώ πως ακριβώς στην ανθρώπινη επιθμία κρύβεται η ερμηνεία και ανάγκη της μετενσάρκωσης. Η πορεία μας στη Γη πάντοτε περνά από ένα αμιγώς ανθρώπινο φίλτρο. Η στάση του να μπούμε στα "παπούτσια" του θεού είναι πολύ συνηθισμένη. Προσπαθούμε να σκεφτούμε σαν να ήμασταν ο θεός, πάντοτε όμως μέσα από το ανθρώπινο πρίσμα, την ανθρώπινη λογική.

Νομίζω πως κάποιες καταστάσεις, όπως αυτή της μετέπειτα ζωής μας, πρέπει να κινούνται πέραν και έξω από τα ανθρώπινα δεδομένα. Φυσικά είναι περίπου ασυμβίβαστο το να προσπαθούμε να ορίσουμε μια ανθρώπινη κατάσταση με κάτι πέραν του ανθρώπινου. Πιστεύω όμως πως δεν πρέπει να ακολουθούμε ως σκεπτικό το τι μας αρέσει αλλά το τι μπορεί πραγματικά να συμβαίνει μετά τον θάνατό μας. Προσωπικά δεν θα με συνέρπαζε τόσο το να ξαναγυρίσω στη γη, όσο το να περάσω σε μια ανώτερη συνειδησιακή κατάσταση.

Μιας και πιστεύω πως η ψυχή μας πάντοτε θα χρειάζεται έναν "φορέα" (ανεξερτήτου "υφής") για να ορίζεται και να υφίσταται και συνδιάζοντας αυτό με την φυσική εξέλιξη, δεν είμαι θετικά κείμενος στην επιστροφή μας στη Γη αλλά θεωρώ πως μας περιμένει ένα νέο ξεκίνημα σε κάτι εντελώς διαφορετικό από εκείνη την κατάσταση που αφήσαμε στη γη.

Αν η ψυχή μας αποτελείται από ένα κβαντικό πάζλ εμπειριών, θεωρώ πως το παζλ τείνει προς την ολοκλήρωσή του μόνον όταν η ψυχή αλληλεπριδρά με όσο γίνεται περισσότερα περιβάλλοντα. Μια αιώνια εξάρτησή μας από το γήινο περιβάλλον, μόνον τη μερική εξέλιξη μπορεί να συντηρήσει.

Συνολικά, οι αντιρρήσεις μου στη θεωρία της μετενσάρκωσης είναι οι εξής:

1. Κάρμα και μετενσάρκωση
Η μετενσάρκωση συνδέεται άμεσα με τον κοσμικό νόμο του κάρμα, ο οποίος, με απλά λόγια, ορίζει πως οι τωρινές πράξεις μας θα έχουν σε εμάς που τις δημιουργήσαμε κάποιο (θετικό ή αρνητικό) αντίκτυπο. Στα πλαίσια της σύνδεσης της μετενσάρκωσης με τον νόμο του κάρμα, η θεωρία αυτή ενισχύει την άποψη πως για να καταστεί εφαρμόσιμος ο νόμος του κάρμα, πρέπει να επιστρέψουμε στη γήινη ζωή μας και να "εκπληρώσουμε" τρόπον τινά αυτή τη σύνδεσή μας με τον νόμο του κάρμα και τα αποτελέσματά του.

Όμως προκύπτει το πρόβλημα ότι "υποβιβάζουμε" τον νόμο του κάρμα σε αμιγώς ανθρώπινο επίπεδο. Πιστεύω πως ο πιο παραγωγικός τρόπος σκέψης είναι το να προσεγγίζουμε κάθε αντιληπτή εκδήλωση με ένα πιο "ολιστικό" προφίλ. Δηλαδή, αν θέλουμε να μιλήσουμε για καρμικό σύστημα στην πλήρη του μορφή, πρέπει να το μετεξελίξουμε σε κάτι που κινείται και δρα σε σαφώς ανώτερα και ευρύτερα επίπεδα από αυτά της ανθρώπινης υπόστασης. Με την περιοριστική αυτή παραδοχή, η μετενσάρκωση συνδέεται μόνον με τις ενσυνείδητες πράξεις, κοινώς με το χαρακτηριστικό της ελεύθερης βούλησης. Όμως κατά τη γνώμη μου, ο νόμος του κάρμα έχει εφαρμογή ακόμα και στο ζωϊκό (άνευ συνειδήσεως) βασίλειο, στο φυτικό βασίλειο αλλά και σε όλες εκείνες τις ατέρμονες εκδηλώσεις δημιουργίας και καταστροφής που συμβαίνουν στο σύμπαν. Κάθε δράση δμιουργεί μία σειρά γεγονότων που φέρνουν ένα τρίτο αποτέλεσμα. Όλα έχουν να κάνουν με τη διατήρηση του σύμπαντος σε μηδενική εντροπία (δηλαδή σε μία κατάσταση απόλυτης ισορροπίας-αρμονίας, όπως την περιέγραψα πιο πάνω).

Θεωρώ πως η "ασφυκτική" σύνδεση του κάρμα με τον άνθρωπο, περιορίζει τις δυνατότητες της ψυχής μας, καθώς τη συνδέει υποχρεωτικά με τη γήινη ζωή. Αν λοιπόν πρέπει να αποδεχτούμε αυτή τη συσχέτιση μετενσάρκωσης-κάρμα, πρέπει συνάμα να αποδεχτούμε και μία "υποβιβασμένη" αντίληψη περί ψυχής. Για εμένα προσωπικά, η δράση της ψυχής κινείται σε κάτι πολύ περισσότερο από το ανθρώπινο επίπεδο. Σίγουρα, η παρούσα ζωή μας είναι σημαντική, αλλά θεωρώ (κι ελπίζω) πως δεν αποτελεί παρά ένα ενδιάμεσο στάδιο στο ταξίδι της αυτογνωσίας. Για εμένα προσωπικά, η αυτογνωσία αποτελεί κάτι πιο ολοκληρωμένο από μία περιοριστική σύνδεση με το ανθρώπινο επίπεδο. Στο ταξίδι λοιπόν της αυτογνωσίας, η γήινη ζωή αποτελεί ένα ενδιάμεσο στάδιο γιατί αυτογνωσία σημαίνει παίδευση, σημαίνει εμπειρίες, σημαίνει αλληλεπίδραση του μικρόκοσμου με τον μακρόκοσμο. Ποιός μπορεί λοιπόν να ισχυριστεί πως η μόνη δυνατότητά μας είναι να παίζουμε διαρκώς στο ίδιο έργο, απλά να γινόμαστε ολοένα καλύτεροι στον ρόλο μας; Πως απορρίπτουν τόσο αβίαστα άλλα "κοσμικά θέατρα"; Σε αυτό, η αρχαιοελληνική θεώρηση της ανθρώπινης εξέλιξης, δίνει μία καλή απάντηση: Ο άνθρωπος, μέσω "άθλων" περνά από διάφορα εξελικτικά στάδια, προκειμένου από άνθρωπος να φτάσει στη θέωση, στην απόλυτη αρμονία και ισορροπία με τον κόσμο γύρω και μέσα του. Έχουμε λοιπόν την εξελικτική σειρά: Άνθρωπος -> Ήρωας -> Δαίμων -> Ημίθεος -> Θεός.

Αν θέλουμε να δώσουμε μια πιο συναρπαστική χροιά στη θεωρία της μετενσάρκωσης, ίσως πρέπει να τη συνδέσουμε με κάτι πιο "εξωτικό", ίσως με τη διαιώνιση της ζωής μας σε μια άλλη συνειδησιακή κατάσταση, συμβατή με την ψυχή μας αλλά σε τελείως διαφορετικά περιβάλλοντα από τα γήινα. Μιας και πιστεύω στην ύπαρξη της ψυχής ως αυτόνομη "οντότητα", πιστεύω και στην αθανασία αυτής, όχι όμως σε απόλυτα γήινο επίπεδο, σε οποιαδήποτε μορφή ζωής στον πλανήτη μας.

Μέσα στα διάφορα εξελικτικά μας στάδια, δεν θεωρώ απίθανο η ψυχή μας να επανέλθει κάποιες φορές ακόμα στο γήινο επίπεδο αλλά δεν το θεωρώ ως τη μοναδική πιθανή εξέλιξη. Συμφωνώ με τις ενσαρκώσεις ως μέσο για την εξέλιξή μας αλλά αν την ορίσουμε μονοσήμαντα ως εξαρτώμενη αποκλειστικά από τα γήινα δρώμενα, τότε λυπάμαι αλλά βάζουμε ταβάνι στην εξέλιξή μας. Θέλω να πιστεύω πως μετά από την σαρκικό θάνατό μας, σίγουρα υπάρχει κάτι επιπλέον, χωρίς να είναι απαραίτητα καλύτερο από τα προγενέστερα βιώματά μας, σίγουρα όμως θα είναι χρήσιμο. Θέλω να πιστεύω πως θα είναι απλά διαφορετικό και μη συγκρίσιμο με την τωρινή ζωή μας. Αν μιλάμε για το γνώθι σεαυτόν, πρέπει να δούμε το θέμα πιο σφαιρικά και αν θέλετε πιο "κβαντικά" (sic), έτσι ώστε να αποδώσουμε στην ψυχή μας περισσότερες (έστω και σε λανθάνουσα κατάσταση) δυνατότητες. Θεωρώ λοιπόν (κι ελπίζω) πως ναι, υπάρχει ζωή μετά τον σαρκικό θάνατό μας κι εύχομαι να υφίσταται σε μία άλλη, διαφορετική συνειδησιακή κατάσταση. Ελπίζω η ψυχή μας να μπορεί να ταξιδέψει σε άλλους κόσμους, να γνωρίσει ακόμα περισσότερα στοιχεία και ιδιότητες της Πηγής, της Μονάδας και αυτή η διαδικασία προφανώς είναι ατέρμονη αλλά με σαφή στόχο...

2. Η μετενσάρκωση ως "λύση" για την εφαρμογή των "ευσεβών πόθων" μας...
Είναι αρκετά σύνηθες το φαινόμενο, η μετενσάρκωση να χρησιμοποιείται από πολλούς ως η τελευταία λύση στις περιπτώσεις όπου κάποιος άνθρωπος είτε προκάλεσε μεγάλο κακό, είτε μεγάλο καλό και δεν υπήρξε στη ζωή του κάποιο ανταποδοτικό αποτέλεσμα. Κοινώς, προκειμένου να ικανοποιήσουμε είτε ένα παράπονό μας που δεν καρπωθήκαμε τα οφέλη μίας καλής μας πράξης, είτε το ότι κάποιος που μας έκανε μεγάλο κακό τελικά δεν το "πλήρωσε" σε αυτή τη ζωή, θεωρούμε πως αυτή η σχέση του δούναι-λαβείν πρέπει πάσει θυσία κάποτε να ολοκληρωθεί, έστω και σε μία επόμενη ζωή.

Θεωρώ πως μία τέτοια θεώρηση της τωρινής ζωής μας και πάλι υποβιβάζει την αξία και τις δυνατότητες της ψυχής μας και την καθιστά πηγή της μιζέριας και μιας συστηματικά επιφανειακής λογικής. Μου έρχονται στο μυαλό φράσεις του τύπου "τι αμαρτίες έκανα στην προηγούμενη ζωή μου και τις πληρώνω τώρα;" ή "Εκείνος (ο θεός) σε βλέπει να θα πράξει αναλόγως. Κάποτε θα πληρώσεις το κακό που έκανες" κλπ... Σίγουρα, μπροστά στην (καλή ή κακή) συναισθηματική μας φόρτιση, θέλουμε να ζήσουμε εδώ και τώρα την πληρωμή των πράξεών μας. Όμως είναι επίσης σίγουρο πως ξεχνάμε πως τώρα και πάντοτε η ψυχή μας "παιδεύεται", εξευγενίζεται και αυτό αποτελεί το αποτέλεσμα που έρχεται από εκατομμύρια διαφορετικές πράξεις δικές μας και άλλων που επιδρούν σε εμάς. Κατά συνέπεια, αυτοί οι ευσεβείς πόθοι της "πληρωμής", δεν είναι τίποτε άλλο από την απλή εκδήλωση μίας παιδιάστικης ανωριμότητας και ανυπομονησίας που ως πάθος μας διακατέχει γιατί πιστεύουμε πως όλα εδώ πληρώνονται επειδή όλα εδώ και μόνον εδώ συμβαίνουν. Ως απώτερη ελπίδα της πληρωμής παραμένει η λύση της μετενσάρκωσης γιατί στην ουσία τρέφει κάτι υγιές: την τάση μας να εξελισσόμαστε, καθώς αν αναγνωρίζαμε πως ελάχιστες από τις πράξεις μας θα έχουν ανταπόδοση, είναι σίγουρο πως θα ήταν πολύ λίγες οι φορές που θα κοπιάζαμε για το καλό.

Βλέπουμε λοιπόν πως εδώ η μετενσάρκωση έρχεται να καλύψει απλά μία συναισθηματική κυρίως ανάγκη των ανθρώπων. Κατασκευάζουμε λοιπόν τις συνθήκες "πληρωμών" κατά τη δική μας εικόνα και ομοίωση. Μήπως άραγε αυτό συμβαίνει και για τους θεούς μας;...

3. Μετενσάρκωση και αναδρομές
Ίσως το πιο δυνατό και ευρέως διαδεδομένο επιχείρημα της μετενσάρκωσης είναι ότι ως θεωρία έρχεται να εξηγήσει τις περιπτώσεις όπου κατόπιν ύπνωσης κλπ, ένας άνθρωπος αναφέρεται σε παρελθοντικά γεγονότα και παραστάσεις με αξιοσημείωτη λεπτομέρεια και πειστικότητα ή εκδηλώνει ξενογλωσσία, φαινόμενο που ως εξήγηση αποδίδεται σε μία προγενέστερη ζωή μας. Η απάντηση εδώ (αλλά και κατ' εμέ το ισχυρότερο επιχείρημα κατά της μετενσάρκωσης) σχετίζεται με τη θεωρία των ακασικών αρχείων.

Εν συντομία αναφέρω πως σύμφωνα με τη θεωρία των ακασικών αρχείων, όλοι οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα και κάτω από ειδικές συνειδησιακές καταστάσεις να αποκτήσουν πρόσβαση σε ένα είδος κοσμικής βιβλιοθήκης όπου έχουν καταγραφεί κάθε είδους κοσμικές εκδηλώσεις, από την πληκτρολόγηση που κάνω τώρα μέχρι την πτώση ενός φύλλου από ένα δέντρο, μέχρι την μυρωδιά που αναδίδει ένα λουλούδι. Σε αυτή την μητέρα των βιβλιοθηκών λοιπόν, έχουν πρόσβαση όλοι οι άνθρωποι, άλλοι πιο εύκολα, άλλοι πιο δύσκολα και κάτω από ειδικές συνθήκες όπως ο ύπνος ή εξαναγκασμένη ύπνωση, ο άνθρωπος αντλεί διάφορα καταγεγραμμένα στοιχεία και τα καταχωρεί στο ασυνείδητό του. Κατ' ουσίαν λοιπόν, όσες εμεπιρίες περιγράφονται και αποδίδονται σε προγενέστερες ζωές μας, δεν αποτελούν τίποτε άλλο από "δάνεια" από την κοσμική βιβλιοθήκη των ακασικών αρχείων όπου κατεγράφησαν οι εμεπιρίες άλλων ανθρώπων. Επίσης, η θεωρία των ακασικών αρχείων συνδέεται άμεσα και με άλλες θεωρίες, όπως αυτή των "μορφογενετικών πεδίων", της "Ιδεόσφαιρας", τη θεωρία των "Ιδεών" του Πλάτωνα αλλά και της "κρυπτομνησίας" που λειτουργούν μεταξύ τους "ωσμωτικά" και δίνουν μία πλήρη εξήγηση στο γιατί δεν μπορεί να υφίσταται η θεωρία της μετενσάρκωσης. Επιπρόσθετα, τα ακασικά αρχεία δύναται να καταγράψουν τα πάντα όσον αφορά ένα παρελθοντικό γεγονός, ακόμα δε και το συναίσθημα με το οποίο "φορτίζει" την κατάσταση ο συμμετέχων στο γεγονός. Επίσης, ας μην ξεχνάμε πως σε σχέση με την μετενσάρκωση, η πρόσβαση στα ακασικά αρχεία μας δίνει πολλά περισσότερα εφόδια στην πορεία της εξέλιξής μας.

Αλήθεια σε πόσα πειράματα με επαναλαμβανόμενες αναδρομές, ο άνθρωπος που εξετάστηκε αναφέρθηκε σε ΟΛΕΣ τις συνεδρίες στα ίδια ακριβώς παρελθοντικά δρώμενα; Δηλαδή, υπήρξε ποτέ σεβαστός αριθμός εξεταζόμενων που πχ σε 20 από τις 20 συνεδρίες αναδρομών περιέγραψαν πως πάντα ήταν πχ ινδιάνοι σε χωριό των Ναβάχο; Χμμ...

4. Το "τεχνικό" πρόβλημα της μετενσάρκωσης
Μιας και η θεωρία της μετενσάρκωσης υφίσταται μόνον εφόσον υπάρχει η Γη μας, έτσι ώστε να ζει σε αυτήν ο άνθρωπος, τότε πως θα μπορέσει η αθάνατη ψυχή να επανενσαρκωθεί σε ανθρώπινο σώμα αν ένας κομήτης πέσει πάνω στη Γη και μετατρέψει αυτή και τους ανθρώπους σε κοσμικό κονιορτό; Με απλά λόγια αν πάψει να υπάρχει η Γη, που θα βρει "ξενιστή" η ψυχή για να ενσαρκωθεί;

Συγγνώμη για το "σεντόνι"

[nikos_K]

Μιας και η θεωρία της μετενσάρκωσης υφίσταται μόνον εφόσον υπάρχει η Γη μας, έτσι ώστε να ζει σε αυτήν ο άνθρωπος, τότε πως θα μπορέσει η αθάνατη ψυχή να επανενσαρκωθεί σε ανθρώπινο σώμα αν ένας κομήτης πέσει πάνω στη Γη και μετατρέψει αυτή και τους ανθρώπους σε κοσμικό κονιορτό; Με απλά λόγια αν πάψει να υπάρχει η Γη, που θα βρει "ξενιστή" η ψυχή για να ενσαρκωθεί;

Ο άνθρωπος δεν έχει μονάχα ένα σώμα. Η αθανασία του ανθρώπου μπορεί να εκδηλωθεί στα υπόλοιπα σώματά του - αν έχει ή αν καταφέρει να αποκτήσει όσο βρίσκεται στη Γη - όμως ούτε κι αυτή η αθανασία είναι αθάνατη. Αυτό σημαίνει πως αν το 1ο σώμα του πεθάνει, τότε μπορεί να ζήσει λίγο παραπάνω το 2ο σώμα του - αν έχει -, κι αν και το 2ο σώμα του πεθάνει τότε μπορεί να ζήσει λίγο περισσότερο το 3ο σώμα του κ.ο.κ. Η ψυχή - κατ' εμέ - δεν είναι μόνο ένα κβαντικό πάζλ εμπειριών, όπως λες - πολύ εύστοχος χαρακτηρισμός - :

Αν η ψυχή μας αποτελείται από ένα κβαντικό πάζλ εμπειριών, θεωρώ πως το παζλ τείνει προς την ολοκλήρωσή του μόνον όταν η ψυχή αλληλεπριδρά με όσο γίνεται περισσότερα περιβάλλοντα. Μια αιώνια εξάρτησή μας από το γήινο περιβάλλον, μόνον τη μερική εξέλιξη μπορεί να συντηρήσει.

αλλά είναι και ένα είδος αποτυπώματος στην φύση ή γενικότερα στο σύμπαν.

Η παρατήρησή σου πως "μια αιώνια εξάρτησή μας από το γήινο περιβάλλον, μόνον τη μερική εξέλιξη μπορεί να συντηρήσει" με βρίσκει απολύτως σύμφωνο και μάλιστα εγώ θα έλεγα πως καμιά εξέλιξη δεν μπορεί να συντηρήσει ή λέγοντας "μερική" θα το μετέφραζα ως "μηχανική".

Καλημέρα.

[nikos_K]

Για εμένα προσωπικά, η αυτογνωσία αποτελεί κάτι πιο ολοκληρωμένο από μία περιοριστική σύνδεση με το ανθρώπινο επίπεδο. Στο ταξίδι λοιπόν της αυτογνωσίας, η γήινη ζωή αποτελεί ένα ενδιάμεσο στάδιο γιατί αυτογνωσία σημαίνει παίδευση, σημαίνει εμπειρίες, σημαίνει αλληλεπίδραση του μικρόκοσμου με τον μακρόκοσμο. Ποιός μπορεί λοιπόν να ισχυριστεί πως η μόνη δυνατότητά μας είναι να παίζουμε διαρκώς στο ίδιο έργο, απλά να γινόμαστε ολοένα καλύτεροι στον ρόλο μας; Πως απορρίπτουν τόσο αβίαστα άλλα "κοσμικά θέατρα";

Είναι πολύ εύλογες οι απορίες σου αλλά πιθανότατα προέρχονται από ένα είδος συσσωρευμένης γνώσης. Λες π.χ "πως απορρίπτουν" - ποιοι ; Η αυτογνωσία είναι μια υπαρξιακή διαδικασία που έχει νόημα στο ανθρώπινο επίπεδο. Δηλ. ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίσει τον εαυτό του, όντας άνθρωπος ζώντας στην Γη. Σαφώς υπάρχουν πολλά "κοσμικά θέατρα". Αλλά τι μας νοιάζει ; Εδώ, στο δικό μας κοσμικό θέατρο δεν ξέρουμε τι μας γίνεται, θα μας ενδιέφερε νομίζεις τι γίνεται στα άλλα ; Εμένα προσωπικά δεν μου καίγεται καρφί τι έννοια αποκτά η αυτογνωσία σε κάποιο άλλο κοσμικό θέατρο. Προσωπικά ψάχνω να βρω τον εαυτό μου όσο είμαι σ' αυτό το σώμα, όσο έχω αυτόν το νου, όσο ζω σ' αυτόν τον πλανήτη, όσο παίζω αυτόν τον ρόλο σ' αυτό το κοσμικό θέατρο. Δεν απορρίπτω τις άλλες κοσμικές θεατρικές σκηνές αλλά ποσώς με ενδιαφέρουν. Ένας ηθοποιός ενδιαφέρεται μόνο για τον ρόλο που έχει στην συγκεκριμένη σκηνή που παίζει. Αλίμονο αν έπαιζε σκεπτόμενος πως θα έπαιζε σε κάποια άλλη σκηνή ή πως θα ήταν η άλλη σκηνή. Θα έχανε το ίδιο το έργο.

Συνήθως βέβαια αυτό κάνουν οι άνθρωποι και μου κάνει εντύπωση που ρωτάς κάτι τέτοιο. Ακριβώς επειδή οι άνθρωποι δεν απορρίπτουν τα άλλα "κοσμικά θέατρα", ακριβώς επειδή δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στα άλλα κοσμικά θέατρα, χάνουν αυτό το κοσμικό θέατρο κάτω από τα πόδια τους και γι' αυτό βλέπεις όσα βλέπεις. Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για την μετ-ενσάρκωση αλλά ξεχνούν πως για να μετ-ενσαρκωθούν σε κάτι, πρέπει πρώτα να εν-σαρκωθούν σε κάτι. Νομίζουν βέβαια πως έχουν ενσαρκωθεί επειδή κοιτάζουν στον καθρέφτη και βλέπουν ένα πρόσωπο, ένα σώμα, δυο χέρια και δυο πόδια. Αλλά ποιος τους είπε πως αυτή είναι η σάρκα που πρέπει να έχουν ; Ξέρω πολλούς "ανθρώπους" που η ψυχή τους θα ταίριαζε καλύτερα σε σάρκα από γουρούνι. Αλλά νομίζω πως ξέρεις κι εσύ τέτοιους πολλούς.

Η ψυχή - αν είναι ένα κβαντικό παζλ, όπως λες - έχει την ικανότητα να κατοικήσει παντού. Κι όπως αναφέρεται και κάπου άλλου στο φόρουμ :

"Αν θέλετε να σχηματίσετε μια εικόνα της ψυχής, φανταστείτε την σαν... - κάτσε να σκεφτώ ! - ... σαν ένα τρένο. Ναι ! ένα μεγάλο, μοναχικό, εμπορικό τρένο που τρέχει μουγκρίζοντας από γενιά σε γενιά, κάποιο αιώνια μοναχικό πρωϊνό : τα βαγόνια του είναι φορτωμένα με αναστεναγμούς και γέλια, οι αλήτες του είναι άγγελοι, ο μηχανικός του είναι η ντάμα μπαστούνι - και η ντάμα μπαστούνι είναι αχαλίνωτη ! [...] Προορισμός του τρένου είναι η Θεότητα, - αυτή "η στάση του να μπούμε στα "παπούτσια" του θεού" που λες - μονάχα που το τρένο προτού φτάσει εκεί, κάνει μερικές στάσεις. Απ' όσα η κούτρα μου μπορεί να ξέρει, η πρώτη στάση είναι το Μπινγκ Μπανγκ, η δεύτερη ο οργασμός και η τρίτη, εκείνη η τρύπα στον φράχτη απ' όπου μπαίνει η αλεπού, πίσω από τον στάβλο."

[nikos_K]

Βλέπουμε λοιπόν πως εδώ η μετενσάρκωση έρχεται να καλύψει απλά μία συναισθηματική κυρίως ανάγκη των ανθρώπων. Κατασκευάζουμε λοιπόν τις συνθήκες "πληρωμών" κατά τη δική μας εικόνα και ομοίωση. Μήπως άραγε αυτό συμβαίνει και για τους θεούς μας;...

Σαφώς και μάλιστα κάποιος έλεγε πως κακώς οι άνθρωποι πιστεύουν πως ο θεός τους έπλασε κατ' εικόνα και κατ' ομοίωσή του. Μάλλον οι άνθρωποι έπλασαν τον Θεό κατ' εικόνα και κατ' ομοίωσή τους.

Είναι αρκετά σύνηθες το φαινόμενο, η μετενσάρκωση να χρησιμοποιείται από πολλούς ως η τελευταία λύση στις περιπτώσεις όπου κάποιος άνθρωπος είτε προκάλεσε μεγάλο κακό, είτε μεγάλο καλό και δεν υπήρξε στη ζωή του κάποιο ανταποδοτικό αποτέλεσμα. Κοινώς, προκειμένου να ικανοποιήσουμε είτε ένα παράπονό μας που δεν καρπωθήκαμε τα οφέλη μίας καλής μας πράξης, είτε το ότι κάποιος που μας έκανε μεγάλο κακό τελικά δεν το "πλήρωσε" σε αυτή τη ζωή, θεωρούμε πως αυτή η σχέση του δούναι-λαβείν πρέπει πάσει θυσία κάποτε να ολοκληρωθεί, έστω και σε μία επόμενη ζωή.

Συμφωνώ. Όποιος πιστεύει τέτοια πράγματα είναι μάλλον αφελής ή ... τεμπέλης. Το "ολα εδώ πληρώνονται" είναι η απάντησή τους.

[nikos_K]

Κατ' ουσίαν λοιπόν, όσες εμεπιρίες περιγράφονται και αποδίδονται σε προγενέστερες ζωές μας, δεν αποτελούν τίποτε άλλο από "δάνεια" από την κοσμική βιβλιοθήκη των ακασικών αρχείων όπου κατεγράφησαν οι εμπειρίες άλλων ανθρώπων.

Και σαν "δάνεια", θα πρέπει να εξοφληθούν. Με τι κόστος άραγε και με τι επιτόκιο ; Και πότε ; Τώρα ή αργότερα σε μια επόμενη ζωή ;

Η ουσία της εν-σάρκωσης σε κάτι συνίσταται στην εξόφληση αυτών των δανείων από τις όποιες προγενέστερες ζωές μας. Όταν ένας άνθρωπος εξοφλήσει τα δανεικά του από τότε που ήταν π.χ Ινδιάνος σε κάποιο χωριό των Ναβάχο, τότε αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσαμε να πούμε πως ενσαρκώνεται. Οι περισσότεροι όμως νομίζουν πως το να υπήρξαν κάποτε π.χ Ινδιάνοι τους δίνει κάτι παραπάνω από αυτό που έχουν στην τωρινή τους ζωή. Συνεπώς, το "δάνειο" δεν εξοφλείται ποτέ και ο άνθρωπος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μέγας κοσμικός μπαταξής.

[nikos_K]

NEHEMAUT,

τα ακασικά αρχεία είναι η Κ.Τ.Ε (Κοσμική Τράπεζα Εμπειριών). Επειδή είναι τράπεζα, πας π.χ εσύ και δανείζεσαι ένα ποσό εμπειριών, π.χ 3,000 εμπειρίες. Παίρνεις λοιπόν ένα δάνειο, το όποιο σαφώς θα πρέπει να αποπληρωθεί σε κάποιο χρονικό διάστημα, διότι η τράπεζα είναι τράπεζα και τζάμπα δεν δανείζει αλλά και σαφώς ως τράπεζα δεν χάνει ποτέ. Βεβαίως οι τόκοι τρέχουν, βεβαίως τις 3,000 εμπειρίες θα τις πληρώσεις 3,500 αργότερα, βεβαίως κάθε μήνα νταν θα πρέπει να πληρώνεις την δόση σου - αν με εννοείς. Το θέμα είναι : έχεις εσύ ανάγκη από 3,000 εμπειρίες ; Αμ ... εδώ σε θέλω κάβουρα που περπατάς στα κάρβουνα.

[NEHEMAUT]

Το θέμα είναι : έχεις εσύ ανάγκη από 3,000 εμπειρίες ; Αμ ... εδώ σε θέλω κάβουρα που περπατάς στα κάρβουνα

Δεν περπατάω στα κάρβουνα Νικολάκη μου και το ξέρεις....όποτε μου αρέσει απλώς πετάω απο πάνω.
Παρακάτω. ..
Ποτέ δεν ειχα αντίρρηση να πληρώσω για κάτι εξαιρετικό, αλλά αυτό θα το κρίνω εγώ.
Ετσι θα συνεισφέρω και στα ακασικά αρχεία

Εσυ όμως έχεις η δεν έχεις ανάγκη απο τις 3000 ?????????????

Καλό απόγευμα