>QBB<H NEHEMAUT έγραψε:"...Αντιγράφω ένα κείμενο του Τζιντού Κρισναμούρτι το οποίο με βρίσκει σύμφωνη από ιδεολογικής πλευράς αν και ομολογώ ότι προσωπικά είμαι μακράν της εφαρμογής του προς το παρόν..."
"...Γιατί είμαστε ανίκανοι να σταματήσουμε το κακό?
Διότι το κακό είναι μέσα μας. Είναι η διάσπαση μέσα μας, η αντίληψη μόνο του μέρους. Το μέρος, το κομμάτι, πολεμάει το άλλο κομμάτι. Αν μπορούσαμε να νιώσουμε μέσα μας το όλον, που είναι η άρνηση της διάσπασης, τότε θα μπορούσαμε να νιώσουμε και το όλον εξωτερικά.
Και αυτό θα ήταν η άρνηση της διάσπασης των ανθρώπων σε πιο δυνατούς και αδύνατους, σε καλούς και κακούς, σ΄εχθρούς και φίλους, σ’εθνη η σε τάξεις.
Ζώντας το μερικό, για τον εαυτό μας, είμαστε όλοι κακοί. Αν ζούσαμε για το όλον, με την αντίληψη του όλου, θα είμασταν όλοι καλοί. Θα ήμασταν όλοι φίλοι, ενώ τωρα είμαστε όλοι εχθροί.Ακριβώς όπως εχθρικές είναι μεταξύ τους και οι διάφορες επιθυμίες και σκέψεις μέσα μας..."
Στο παρελθόν, έχω καταθέσει την άποψή μου για τον Κρισναμούρτι και επί της ευκαιρίας που μας έδωσες με το παραπάνω κείμενο, ας μου επιτραπεί να το σχολιάσω
"...Γιατί είμαστε ανίκανοι να σταματήσουμε το κακό?...
Χμμμ, ποιό κακό εννοεί Τζiντού;
Υποθέτω, ότι εννοεί την "κακή μας φύση"...
Και η "κακή μας φύση" είναι οι έξεις μας πρός τα υλικά - εξωτερικά και ουχί πρός τα πνευματικά - εσωτερικά
"...Διότι το κακό είναι μέσα μας..."
Μέσα μας είναι ΟΜΩΣ και το ΚΑΛΟ (ως αντίθεση του κακού), αλλά η ροπή προς την υλική μας φύση, από την οποία και τρφώμαστε (ας μην το ξεχνάμε) είναι που μας φέρνει στην επιφάνεια "το κακό"
"...Είναι η διάσπαση μέσα μας, η αντίληψη μόνο του μέρους...
Είναι το εύκολο πράγμα που ο εξωτερικός και υλικός μας εγκέφαλος μας (η αντίληψη δηλαδή) που μας επιβάλει το "κακό"
"...Το μέρος, το κομμάτι, πολεμάει το άλλο κομμάτι...
Πατήρ πάντων, ΠΟΛΕΜΟΣ έλεγε ο Ηράκλειτος και πράγματι ο πόλεμος ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ είναι ακριβώς ίδιος με εκείνον τον Πόλεμο Εις τους Ουρανούς.
Και σε αυτόν, τον Ουράνιο Πόλεμο, νικητής ήταν το "καλό", μη το ξεχνάμε
"...Αν μπορούσαμε να νιώσουμε μέσα μας το όλον, που είναι η άρνηση της διάσπασης, τότε θα μπορούσαμε να νιώσουμε και το όλον εξωτερικά..."
Το όλον, δεν θα μπορούσε ΠΟΤΕ να έχει ΚΑΜΙΑΣ μορφής "άρρνηση", ούτε φυσικά και "διάσπαση", γιατί ΑΝ υποθέσουμε ότι είχε, τότε απλά ΔΕΝ θα ήταν ΤΟ ΟΛΟΝ, αλλά μέρος, τμήμα.
Εξωτερικά, φυσικά και νιώθουμε το "όλον του τμήματος που μας ανήκει", δηλαδή αποδεχόμαστε ότι εμείς, ο καθείς μας, είμαστε μέρος, τμήμα ενός συνόλου που καλείται ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.
Αλλά αυτό είναι η ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ που όλοι έχουμε και που όλοι σύμφωνα με αυτήν πορευόμαστε
"...Και αυτό θα ήταν η άρνηση της διάσπασης των ανθρώπων σε πιο δυνατούς και αδύνατους, σε καλούς και κακούς, σ΄εχθρούς και φίλους, σ’εθνη η σε τάξεις..."
Τά λεγόμενα του Τζιντού, μάλλον τα μπερδεύουν τα πράγματα!
Δεν αρρνείται κανείς την ΥΠΑΡΞΗ της ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑΣ των ανθρώπων, η οποία υπό συνθήκες δημιουργεί τις "τάξεις" και τα "έθνη".
Όμως ακριβώς, επειδή δεν ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟΝ, αλλά τμήματα Του, εργαζόμαστε σύμφωνα με τους ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ & ΚΑΝΟΝΕΣ και όχι με την Εσωτερική μας Φύση
"...Ζώντας το μερικό, για τον εαυτό μας, είμαστε όλοι κακοί. Αν ζούσαμε για το όλον, με την αντίληψη του όλου, θα είμασταν όλοι καλοί. Θα ήμασταν όλοι φίλοι, ενώ τωρα είμαστε όλοι εχθροί..."
Μα αυτή είναι η ΦΥΣΗ ΜΑΣ!
Να ζούμε στο κόσμο του ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ και όχι στον κόσμο του ΕΙΝΑΙ!
Αυτό μας καταστά και εξατομικοποιημένα όντα!
Γιατί χαρακηριζόμαστε όμως "κακοί", όταν ζούμε αυτή μας την ΑΤΟΜΙΚΟΠΟΙΗΣΗ;
Αναφέρει και λέει ο Τζιντού ότι "ΑΝ ζούσαμε για το όλον"...
Μα ΓΙΑ το όλον ζούμε, απλά ζούμε ΑΤΟΜΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΑ, που είναι η υλική μας φύση
"...Ακριβώς όπως εχθρικές είναι μεταξύ τους και οι διάφορες επιθυμίες και σκέψεις μέσα μας..."
Αυτό είναι και το ΚΛΕΙΔΙ σε όλα τα παραπάνω (κείμενο & σχόλια)
Ο Εξωτερικός μας υλικοφυσικός εγκέφαλος που μας καθοδηγεί στις υλικές μας έξης και γενικά σε κάθε τι που έγκειται στις ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΜΑΣ, αφού και οι "σκέψεις" και οι "επιθυμίες" είναι αποτελέσματα των χημικών αντιδράσεων των νευρώνων των γαγκλίων του εγκεφάλου μας, του μεγάλου ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ που κρύβει μέσα του τον Μινώταυρο, το "κακό" μας τέρας
Φυσικά αγαπητή μου NEHEMAUT, δεν βρήκα πουθενά να μας ΜΙΛΑ για τον ΤΡΟΠΟ, η την ΜΕΘΟΔΟ που θα καταφέρουμε να ΜΗΝ είμαστε "κακοί".
Γι' αυτό ίσως καλή μου φίλη, είσαι "απλά" ιδεολογικά ταυτισμένη και απέχεις μακράν από την εφαρμογής τους
Υπάρχει μέθοδος;
Ποιά είναι αυτή;
Νομίζω, ότι αυτή θα πρέπει να είναι η ΠΡΟΣΦΟΡΑ κάθε ανθρώπου πρός τους συνανθρώπους του (του τμήματος πρός το σύνολο), η κατάδειξη της ΜΕΘΟΔΟΥ, του ΤΡΟΠΟΥ ή του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ (για αν το συνδέσω και με το άλλο θέμα
), που θα μεταρέψουμε ως άλλοι Αλχημιστές τα αγενή μας ΜΕΤΑΛΛΑ σε ευγενή και όχι η ιδεολογική - θεωρητική προσέγγιση των προβλημάτων...
Με εκτίμηση,
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Ο Σωκράτης, για την εύρεση της αλήθειας μεταχειριζόταν το: ερωτάν και αποκρίνεσθαι
δεν με ενόχλησε ούτε ο αγαπητός Ράμογλου, ούτε εσύ ...γι αυτό και όπως φαίνεται σχολιάζω την πρόταση της παράθεσης χωρίς να την συσχετίζω άμεσα με τον συγγραφέα.
