"ΨΥΧΗ" ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΥΠΗΡΧΕ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ...???

[Secondborn]

Είμαι έτοιμος να μαλώσω τον Κακό το Λύκο! Θα σεβαστώ όμως την αποχή του και θα αρκεστώ στο να διατυπώσω τη διαφωνία μου.

Είναι λάθος για εμένα να συσχετίζουμε την είσοδο της Ψυχής με την πρώτη εξω-μητρική ανάσα του νεογνού. Όπως πολύ σωστά είπε ο kynikos το έμβρυο ήδη αρχίζει να "αναπνέει" πολύ πριν και για την ακρίβεια από την πρώτη στιγμή που το ζυγωτό(πρώτο κύτταρο) χωρίζεται σε δύο κύτταρα υπάρχει η λεγόμενη κυτταρική αναπνοή. Τώρα αν πιστεύεις φίλε Ramoglou ότι προαπαιτούμενο της εισόδου της Ψυχής είναι η σωματική ολοκλήρωση τότε θα σε ρωτούσα το εξής; Τι γίνεται με τις γενετικές ανωμαλίες που καταλήγουν σε φωκομελίες και με τους πρόωρους τοκετούς; Εκεί δεν εισέρχεται η Ψυχή;

Μη με ρωτήσεις πότε εισέρχεται η Ψυχή σε έναν άνθρωπο. Δε θα σου απαντήσω. Αισθάνομαι ότι εκ προοιμίου η ερώτηση κρύβει παγίδα. Πώς γίνεται να συσχετίζουμε τον ανθρώπινα δημιουργημένο Χρόνο με τη Ψυχή; Εξάλλου μη ξεχνάμε ότι ο διαχωρισμός του Ανθρώπου σε Σώμα και Ψυχή έγινε στην προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει ευατόν. Αυτά τα δύο συνυπάρχουν.


Τώρα για το αν διαφέρει η Ψυχή στα Ζώα από την Ανθρώπινη Ψυχή, διαισθητικά και μόνο θα απαντήσω ότι μάλλον πρόκειται για διαφορετικό κομμάτι ένός Συνόλου που κάποτε όλοι θα γνωρίσουμε. Τώρα το ποιοί θα το δούν και ποιοί όχι αυτό είναι άλλο θέμα...

Μην προσπαθούμε με τον πεπερασμένο νού μας να εξηγήσουμε τα πάντα. Είναι απλά ΑΔΥΝΑΤΟ...

Με αγάπη

[scar face]

Αυτός ο παππούς μας λοιπόν πέρα από την αναζήτηση τροφής και μερικά ακόμα βασικά προβλήματα επιβίωσης δεν είχε άλλες ασχολίες και σίγουρα δεν καλλιεργούσε το πνεύμα του…..
Όμως υπήρχε από τότε πνεύμα και ψυχή μέσα μας???? Υπήρχε η ψυχή μέσα στον άνθρωπο ακόμα και όταν αυτός αγνοούσε την ύπαρξη της??? Ακόμα και όταν αυτός ήταν εν μέρει ζώο???

Αγαπητέ CYBERMASTER άποψή μου είναι πως το πνεύμα υπήρχε στον άνθρωπο αλλά, όπως λες και εσύ, δεν είχε καλλιεργηθεί.

Όσον αφορά την ψυχή θα απαντούσα με μία ερώτηση. Πότε σταμάτησε να αγνοεί την ύπαρξη της ψυχής ο άνθρωπος?

Θα πιαστώ από τα παρακάτω quotes για να προχωρήσω στην σκέψη μου

Τα ζώα, τα φυτά, κλπ έχουν ψυχή.
Η ψυχή αυτή είναι συλλογική όμως, σε αντίθεση με αυτή του ανθρώπου.
Ίσως αυτή η θέση επεξηγεί και το γιατί ο άνθρωπος είναι η κορωνίδα της δημιουργίας.

Αν αυτό το "κατι" το ξέχωρο που λέμε ότι υπάρχει στον άνθρωπο, όντως υπάρχει, ποιά είναι η φύση του; Δεν μπορεί να είναι η "απλή εξυπνάδα", γιατί αυτήν και ένας σκύλος την διαθέτει. Μήπως έχει κάτι να κάνει με την ηθική, ή με τον αλτρουισμό / σεβασμό; Την τέχνη; Την ικανότητα αφαιρετικής(gk?) (abstract) σκέψης; Μήπως Αυτοπαρατήρησης (Το «Γνώθι σαυτόν» που λέμε);

Ο μεν Ramoglou αναφέρει πως η ψυχή υπάρχει και στα ζώα αλλά με άλλη «μορφή» και ότι ο άνθρωπος είναι η κορωνίδα της δημιουργίας, ο kynikos δε, αποδέχεται την μη ύπαρξη της ψυχής στα ζώα δίνοντας μερικά παραδείγματα, ξεκινάει όμως με την αμφιβολία (Αν). (Αν έχω καταλάβει λάθος την τοποθέτηση, προκαταβολικά ζητάω συγνώμη)
Εκτός από την απλή εξυπνάδα που έχουν τα σκυλιά και τα περισσότερα από αυτά που αναφέρει τα έχουν και τα ζώα.
Ηθική έχουν, αλλά είναι διαφορετική από την δική μας. σεβασμό πάλι έχουν.
Αν εννοούμε τέχνη την ζωγραφική και την ποίηση καλώς αλλά μήπως δεν είναι τέχνη η κατασκευή της φωλιάς του χελιδονιού ας πούμε?
Αλλά από την άλλη τι εννοούμε τέχνη. Σε όλους μας παράγει τα ίδια συναισθήματα ένας πίνακας , ας πούμε? Ας αφήσουμε όμως τα περί τέχνης γιατί είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο.

Τι είναι η ψυχή όμως? Υπάρχει ορισμός για αυτήν.
Είναι κάτι απτό, που μπορούμε να το δούμε και να το καταλάβουμε?
Εγώ προσωπικά δεν μπορώ καν να κατανοήσω τον όρο ψυχή.

Μήπως εννοούμε τον τρόπο σκέψης ή αντίδρασης σε ορισμένα ερεθίσματα?

Λέμε «ψυχική δύναμη» την δύναμη ενός ανθρώπου να αντιστέκεται στις επιθέσεις της ίδιας της ζωής. Μα η δύναμη αυτή δεν εξαρτάται από τα βιώματα του καθενός και από τις επιλογές του?

Πως όμως υπάρχει η ψυχιατρική? Η ψυχολογία? Τι γιατρεύουν αυτές η επιστήμες?

Ερωτήσεις, ερωτήσεις, ερωτήσεις.
Συγνώμη αλλά μόνο ερωτήσεις έχω, απαντήσεις δεν μπορώ να βρω.

[Ding an Sich]

Δεν ξέρω τι λέγαν οι Ορφικοί επ'αυτου, αξίζει να το δούμε, αλλα υποψάζομαι οτι το σχόλιο μπορεί να είναι συμβολικό

Ναί, πιστεύω πως αξίζει να δούμε τις θέσεις των Ορφικών, αν και εδώ έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάποια ιδιαίτερα προβλήματα.

Όπως π.χ. η φράση που προανέφερα αποδίδεται στον Ορφέα τον ίδιο, αλλά είναι πιό πιθανό να ανήκει σε κάποιον θρησκευτικό ποιητή του κινήματος των Ορφικών, ή ακόμη πιθανότερο είναι να ανήκει στον χρησμωδό και μάντη Ονομάκριτο, της αυλής του Πεισιστράτου.

Άρα, έχουμε να κάνουμε με αρχαιοελληνικό φιλοσοφικό στοχασμό και οπωσδήποτε με συμβολική θρησκευτική ποίηση.

Οι Ορφικοί πίστευαν ότι η Ψυχή (από το ρήμα ψύχω, υποδηλώνει κάτι ψυχρό) είναι ένα κομμάτι του αιθέρα, το οποίο εισδύει στο ανθρώπινο σώμα/κέλυφος και μέσω του αέρα κατά την πρώτη αναπνοή του όντος, παγιώνεται (να το πάλι το ψυχρό στοιχείο) εντός του.

Άρα, έχουμε να κάνουμε με 'παγίωση' της ψυχής κατά την πρώτη αναπνοή, θεωρώντας ότι η ψυχή είχε εισδύσει στο σώμα πολύ νωρίτερα από αυτή την στιγμή. Και επίσης, έχουμε να κάνουμε με την συμβολική σχέση των θεών Δία (αιθέρας) και Ήρας (αέρας, ΑΗρ) με την γέννηση των ανθρώπων.

Δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν τα παραπάνω στην μελέτη μας και δεν γνωρίζω αν κάτι τέτοιο ήθελε να πεί ο Ράμογλου μιλώντας περί ψυχής και πρώτης αναπνοής.

Προσωπικά, "εσωτερισμός" που ΔΕΝ συμβαδίζει με την επιστήμη, για μένα είναι ακατανόητος, και άπτεται του φουνταμενταλισμού

Κι εγώ, φίλε κυνικέ, θα θεωρούσα γελοίο να υπάρξουν μεταξύ μας διαφωνίες αναλογες με αυτές των Αλχημιστών του Μεσαίωνα, όπου οι μεν πρακτικοί Χημικοί θεωρούσαν τους εσωτεριστές και θρησκευόμενους Αλχημιστές ως θεωρητικολόγους αιθεροβάμωνες, ενώ οι Αλχημιστές Φιλόσοφοι τους πρακτικούς Αλχημιστές ως τσαρλατάνους 'φυσητές' που χάνουν τον χρόνο τους προσπαθόντας να φτιάξουν χρυσό με διάφορα υλικά, αντί να αποκαλύψουν τον χρυσό που κρύβουν μέσα τους.

Εσωτερισμός, φιλοσοφικός στοχασμός, τέχνη και επιστήμη, μπορούν καί να συνυπάρξουν αρμονικά, καί να συμπληρώσουν το ένα το άλλο...

σας αφήνω προς το παρόν, θα επιστρέψω σύντομα.

[kynikos]

Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για το βραχύ και το απότομο των απαντήσεών μου. Δεν οφείλεται σε αγένεια αλλα σε έλλειψη χρόνου.

Γιεα σου secondborn καλωσόρισες

για την ακρίβεια [αναπνέει] από την πρώτη στιγμή που το ζυγωτό(πρώτο κύτταρο) χωρίζεται σε δύο κύτταρα υπάρχει η λεγόμενη κυτταρική αναπνοή.

Σωστά, αλλα δεν αναφερόμουνα τόσο στην κυτταρικη αναπνοή, όσο στην παρουσία ανεξάρτητου κυκλοφοριακού συστήματος στο έμβρυο. Αναπνοή με οξυγόνο και αίμα δηλαδή, όπως την καταλαβαίνουμε εμεις. Αυτο γίνεται με την ανάπτυξη εκείνου του θαυματουργού ενδοκρινικού οργάνου, του πλακούντα, που εν μέρει είναι όργανο του βρέφους για όσους δεν το ξέρουν!!!

Η ανταλλαγή των αερών γίνεται μέσω του πλακούντα και από την στγμή της δόμησης του, το έμβρυο είναι αυτόνομος οργανισμός, αν και ακόμα εξαρτημένος απο την μητέρα του. Προσωπικά θεωρώ οτι κάπου εκεί στερεώνει οριστικά και η ψυχή, μια που το μωρό στην κοιλιά ανταποκρίνεται σε μουσική, σε "ατμόσφαιρα", κλπ. Αλλα δεν θα επεκταθώ άλλο, γιατί δεν πιστεύω οτι είναι του θέματος.


===

Γιεα σου scar_face καλωσόρισες

Πως όμως υπάρχει η ψυχιατρική? Η ψυχολογία? Τι γιατρεύουν αυτές η επιστήμες?

Η ψυχιατρική κυρίως απευθύνεται σε διαταραχές τόσο σοβαρές ωστε να καθιστούν την συμβίωση με την κοινωνία μας, στην σημερινή της μορφή, ανέφικτη. Κυρίως μέσα από την καταστολή του προβλήματος, με άκρως επεμβατικά μέσα όπως φάρμακα, εγχειρήσεις, κλπ.
Βασική αρχή φαίνεται να είναι: "Υπάρχει πρόβλημα - κόψει πρόβλημα".
Βέβαια μερικοί (ελάχιστοι και αξιέπαινοι) ψυχίατροι έχουν προσπαθήσει να δώσουν ποιο ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα που τους παρουσιάζονται, αναζητόντας αληθινή γιατρειά, με διάφορους τρόπους....

Η ψυχολογία, λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωης μας, ασχολείται κυρίως με το να δώσει στο άτομο μια κάααπως ισοοροπημένη θέση για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Πιστεύω όμως, οτι εν δυνάμει, μπορεί να είναι κάτι πολύ περισσότερο, κατί που να μπορεί να μας αποκαλύψει τις λειτουργίες της ίδιας μας της ψυχής, μέσα από σύμβολα, τεχνικές, κλπ, κλπ... και ίσως να είναι πολύτιμο εργαλείο για πολλόυς εσωτεριστές.

====

Αν ανοίξει κανείς τόπικ για την ψυχολογία, τα λέμε εκεί.

Καλή συνέχεια.

k

[Gothic]

Φίλε Kynikos δεν είμαι καθόλου εναντίον της επιστήμης.
Το αντίθετο μάλιστα.
Τυγχάνει να σπούδασα κι εγώ και μια από τις μεγάλες κόντρες μου με ανθρώπους σε χώρους όπως ο παρών,είναι να μην δέχομαι λόγια του αέρα επειδή "κάποιος κάπου είπε".
Το μήνυμά μου βέβαια γράφτηκε λιγάκι επιγραμματικά για να αποφύγω την κουραστική μακρυγορία και να παραθέσω απλώς την άποψή μου "με λίγα λόγια".

Τώρα λοιπόν απαντώ ειδικότερα.

Σκοπός μου ήταν να δηλώσω ότι ο όρος "ψυχή" είναι κάτι ΟΧΙ σαφώς ορισμένο,ειδικά δε για την επιστήμη (και όχι Επιστήμη).
Δεν κακίζω την επιστήμη γι αυτό μιας και δουλειά της είναι να αποδέχεται αυτό που μπορεί να αποδείξει και ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ και συμφωνώ απόλυτα.
Υπάρχουν βέβαια και θεωρίες επιστημονικές που δεν έχουν ακόμη απόδειξη αλλά αυτό δηλώνεται σαφώς.

Έτσι λοιπόν προσπάθησα να δώσω μία περιγραφή του τι κατ΄εμέ είναι ψυχή.
Έθεσα έναν παραπάνω όρο μόνο και αυτος είναι "η συνειδητότητα",όπως προανέφερε και ο φίλος Ding an Sich.

Είμαι απόλυτα σύμφωνως με την εξέλιξη των ειδών και βέβαια είναι κάτι που αναμφισβήτητα παρατηρήθηκε και παρατηρείται.
Ανάλογα με τις ανάγκες των εποχών κάποια είδη μεταλλάσονται για να επιβιώσουν και κάποια άλλα χάνοται μην καταφέρνοντας αυτή τη μετάλλαξη και...η ζωή συνεχίζεται και ΘΑ.

Η μετάλλαξη όμως αυτή δεν έχει ακόμη αποδείξει την προέλευση του ανθρώπου από τον πίθηκο και πάνω εκεί καταθέτω κι εγώ ότι δεν το δέχομαι.
Όταν η επιστήμη (και όχι Επιστήμη),θα το αποδείξει,τότε,θα αναθεωρήσω κι εγώ τις απόψεις μου

Και φυσικά διαφωνώ κάθετα με το φίλο Ramoglou ως προς το θέμα της εισόδου της ψυχής στο σώμα αλλά αυτό όντως είναι από μόνο του ένα τεράστιο θέμα και θα ήταν πολύ ευχάσριστο κάποιος να το ξεκινήσει

Χαίρομαι που είσαι σχολαστικός διότι είμαι κι εγώ και κατά βάθος δεν διαφωνούμε.

Όπως είπα,σε θέματα που δεν έχουμε αποδείξεις,ο καθένας μας μπορεί να έχει την άποψή του,εκείνη που εκεινού του ταιριάζει καλύτερα.
Όχι γιατι το είπεη Μπλαβάτσκυ ή ο Λεβύ ή ο st Martin.
Αλλά γιατί εμένα προς το παρών μου ταιριάζει.

Αν όμως εμμείνω στην άποψή μου παρά τα επιστημονικά δεδομένα τότε είμαι ηλίθιος.

Κλείνοντας, λοιπόν, η απάντησή μου προς τον CYBERMASTER ήταν ότι ναι,όλα τα έμβια όντα έχουν ψυχή η οποία κατ΄εμέ έχει τρία επίπεδα αν μπορώ να τα πω έτσι.
Εδώ για μένα είναι και η ειδοποιός διαφορά

[Gothic]

Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για το βραχύ και το απότομο των απαντήσεών μου. Δεν οφείλεται σε αγένεια αλλα σε έλλειψη χρόνου.

Καθόλου αγενης αγαπητέ αλλά αχ... αυτός ο χρόνος

Το πρόβλημα των περισσοτέρων μας πιστεύω.

[Ευθύμης]

"Ου δώσω δε ουδέ φάρμακον ουδενί αιτηθείς θανάσιμον, ουδέ υφηγήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε. Ομοίως δε ουδέ γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω."

Από τον όρκο των Ιπποκρατικών.

Το "ομοίως" και το ότι η πρόταση περί εκτρωτικού φαρμάκου έπεται αυτής περί ευθανασίας, δηλώνει σαφώς ότι και οι Ιπποκρατικοί θεωρούσαν το έμβρυο έμψυχο.

Είναι τόσοι οι νόμοι που αγνοούμε στο παρόν, που είναι αδύνατο να δώσουμε εξήγηση σε τέτοια φυσικά φαινόμενα.

[Πασχαλης]

Καλημεριζω και απο «κοντά» την εκλεκτή παρέα.
Διαβάζοντας τα ουσιώδη γραφομενα για το θέμα που αναπτύσσεται, ομολογώ ότι εκπλήσσομαι ευχάριστα για το πολύ υψηλό επίπεδο του διάλογου. Ε ναι, αυτός ΕΙΝΑΙ πολιτισμένος διάλογος…


Επί του θέματος, θεωρώ ουσιώδη τα ερωτήματα – απόψεις του scar face για την περιγραφή, ιδιότητες και ορισμό της ψυχής και των παραγωγών εννοιών αυτής.
Σε άλλο θέμα, παραθέτει η ladyhawk την άποψη –την οποία βρίσκω μέσα στα πλαίσια των δικών μου αντιλήψεων- ότι, ο θεϊκός σπινθήρας ενδύεται το ψυχικό σώμα, το οποίο με τη σειρά του ενσαρκώνεται στο υλικό…


Όλοι μας είμαστε «χριστιανογεννεις» και διαπαιδαγωγημένοι με την αντίληψη,
«σωμα-πνευμα-ψυχη», μια αντίληψη παρανόηση αν όχι διαστρέβλωση της Πυθαγόρειας
τριπλοτητας «σώμα – ψυχή – πνεύμα» .

Μια τριπλοτητα – φορέας, που φιλοξενεί μέσα της το «αρχικό σημείο», δεικνύοντας ουσιαστικά την τετραπλοτητα, όπως πολύ ουσιαστικά εικονίζεται και συμβολίζεται από την ΤΕΤΡΑΚΤΥ.

Το ενδιάμεσο σώμα, το ψυχικό σώμα, η δυτική εσωτερική επιστήμη σύμφωνα με την Πυθαγόρεια αντίληψη, το περιγράφει ως το «σώμα» που περικλείει το «βουλητικό (ψυχικό) κέντρο», με περιφέρεια που εφάπτεται του ενστικτώδους κέντρου και του διανοητικού κέντρου, του σώματος και του πνεύματος αντίστοιχα.
Έχουμε συνηθίσει –και όχι άστοχα – να το αποκαλούμε και σώμα των επιθυμιών –παθών .

Φαντάζομαι είναι πολύ εύκολο να αντιστοιχίσουμε την ψυχολογία και την ψυχιατρική με το συγκεκριμένο σώμα και με τις «παθήσεις» του. Σε παράπλευρο θέμα ο Ding , πολύ εύστοχα ξεκίνησε την παρουσίαση και με όμορφο τρόπο βλέπω αναπτύσσει τις παραπάνω έννοιες και επιστήμες, όποτε θαταν το λιγότερο πλεονασμός να επιμείνω παραπάνω.
Όμως, δεν είναι δύσκολο να αντιστοιχίσουμε την τριαδική σύσταση του ανθρώπου με την επταδικη- που άξια απέδωσε η φίλτατη Zadok σε άλλο παράπλευρο θέμα.
Στην επταδικη κατάταξη, η ψυχή του Πυθαγόρα, αντιστοιχεί με τα «Λίγκα Σάριρα και Μάνας, με κέντρο το Καμα Ρουπα».

Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η Καμπαλιστικη φιλοσοφία, η οποία έχει το πλεονέκτημα να περιλαμβάνει την τριαδική-τετραδική, επταδικη και δεκαδική σύσταση του ανθρώπινου σώματος, αλλά ας μην επιμείνουμε περισσότερο…

Επιγραμματικά σχεδόν, αναφερόμενοι στο θέμα, φαίνεται ότι το ψυχικό σώμα και η ψυχή –ως το ανώτερο συστατικό στον άνθρωπο- δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Ως αρχική ψυχή, αναφερόμαστε στον πρωταρχικό θεϊκό σπινθήρα, ενώ η συνηθισμένοι αναφορά περί ψυχής, συνήθως αναφέρεται σε ένα «ένδυμα» της «μοναδικής» ψυχής και δεν είναι άλλο από το ψυχικό σώμα.

Έτσι, μπορούμε να διακρίνουμε τι έχει ψυχικό σώμα και αν και που αυτό είναι ομαδικό,
όποτε μπορούμε να μιλάμε για «ομαδική ψυχή», πιο ορθά κατ’ αμέ, για ομαδικό ψυχικό σώμα.

Αναφερθήκαμε παραπάνω ότι το ψυχικό σώμα ταυτίζεται με το βουλητικό η πιο ελευθέρα με το «σώμα» αυτοσυνείδησης. Είναι όμως τρομερά δυσδιάκριτες οι διάφορες που θα κατέτασσαν κάποια είδη σε ειδικές κατηγόριες.
Το χαρακτηριστικό της αυτόνομης βουλητικής έκφρασης-επιλογής, η αν θέλουμε να το πούμε προσωπικότητα, δεν είναι μόνον ίδιον χαρακτηριστικό του ανθρώπου.
Ούτε φυσικά θα περίμενα να είναι, καθότι, ο άνθρωπος σαν κορωνίδα της γήινης εξέλιξης, περιέχει μέσα του όλα τα προηγούμενα εξελεγκτικά βήματα, όποτε, αφού το ψυχικό σώμα είναι ενδιάμεσο σώμα, έχει αναπτυχθεί σε «κατώτερα» είδη πρωταρχικά, από όπου εμείς το «κληρονομήσαμε».

Αν προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε σε ποιο στάδιο της εξέλιξης δομήθηκε το ψυχικό σώμα, θα δυσκολευθούμε να πάρουμε θέση, γιατί,
αν κρίνουμε μόνον από το χαρακτηριστικό του ατομικού και ομαδικού, το μόνο που διακρίνουμε είναι ότι το ποσοστό της εξατομίκευσης είναι αυτό που διαφέρει και όχι το αν έχει η όχι στοιχεία εξατομίκευσης.

Σε μια ομαδική ψυχή, θα περιμέναμε όλα τα άτομα ενός είδους να έχουν απαράλλαχτη συμπεριφορά. Κι όμως, από δικές μου παρατηρήσεις αλλά και από αναφορές στον εσωτερισμό, είδα ότι, ακόμα και στα δέντρα παρατηρείται μια διαφοροποίηση στην «συμπεριφορά» από διαφορετικά είδη.
Σαν πείραμα προτείνω σε όσους –και απ’ ότι βλέπω όλοι εδώ μέσα- έχουν ασχοληθεί ενεργά με τον εσωτερισμό, τώρα το καλοκαίρι, κάποιο μεσημέρι να κοιμηθούν κάτω από Πεύκο και μετά από Λευκά. Τους περιμένουν κάποιες μικροεκπληξεις.
Δεν αναφέρομαι στην διαφορετικότητα που παρατηρείται ανάμεσα σε ένα νεαρό δέντρο σε σχέση με ένα παμπάλαιο, τα οποία θα έχουν προφανώς διαφορετικές καταγραφές, αλλά στην αξιοπαρατήρητη διαφορετική συμπεριφορά, με διαφορετικά «συναισθήματα» τα οποία χονδρικά θα περιέγραφα σαν καλόβουλα και κακόβουλα.

Τέτοιοι πειραματισμοί, αλλά και αρκετή καταγραμμένη γνώση, με έκαναν να αμφιβάλλω κατά πόσον τα φυτά έχουν ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ομαδική ψυχή. Όσο για τα ανώτερα είδη, εκεί προσπαθώ να προσδιορίσω το –έστω και πολύ μικρό- ποσοστό εξατομίκευσης και αυτόνομης βουλητικής έκφρασης, ακόμα και αν η βούληση αυτή είναι συνέπεια χαμηλών επιθυμιών.

Το αν βέβαια έχουν η όχι ψυχή τα ζώα, ψυχικό σώμα βεβαιωμένα έχουν.
Να επισημάνω την αναφορά του παλιόφιλου Kynikos, με την οποία συμφωνώ απόλυτα, ότι ο εσωτερισμός δεν έχει καμία άξια αν δεν εμπεριέχει και δεν προβλέπει την επιστημονική γνώση.
Με καθαρά επιστημονικές θέσεις, η συναισθηματική συμπεριφορά των ζωών δεν είναι διαφορετική των ανθρώπων, ούτε άλλωστε οι παθήσεις στον ψυχολογικό τομέα

Η άποψη που εκφράζει ο φίλτατος ramoglou – ο οποίος συνεχώς ταξιδεύει παντού ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – περί ομαδικής ψυχής, από την σκοπια της ανάπτυξης της ελεύθερης βουλητικής έκφρασης, δεν έχει και πολύ άδικο, καθόσον η συντριπτική πλειονότητα και των ανθρώπων ακόμα, συμπεριφέρεται σαν αγελαίο είδος, όποτε δύσκολα θα τους κατατάσσαμε σε όντα που έχουν εξατομικευτεί !!!

Να κλείσω την μακρηγορία μου με την επισήμανση ότι, καθαυτού ψυχή θεωρώ τον θεϊκό σπινθήρα, ο οποίος για να «επικοινωνήσει» με την δημιουργία, χρειάζεται έναν φορέα, ο οποίος είναι ο διανοητικός φορέας, το ανώτερο Μάνας, το πνευματικό σώμα.
Με αυτό το κριτήριο νομίζω ότι μπορούμε να εκτιμήσουμε ποιο η ποια είδη έχουν ψυχή…


Ερρωσθε…

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

Την καλησπέρα μου σε όλους ή ορθότερα μάλλον καλημέρα θα πρέπει να ευχηθώ...
Μια "καλημέρα" μετά απο μια "ακόμα" νίκη της Ελλάδος, αυτή τη φορά στο χώρο του διαγωνισμού της Eurovision...
Και παρατηρώντας (όπως ΠΑΝΤΑ) την απονομή του βραβείου στην υπέροχη Έλενα Παπαρίζου (Χρόνια Πολλά Έλενα...) το ματάκι μου έπεσε επάνω στο βραβείο που παρέλαβε απο τα χέρια του προέδρου της Ουκρανίας Γιούνσενκο...

Φίλοι μου ήταν μία ΣΠΕΙΡΑ...!!!
Και με αφορμή αυτό το υπέροχο ΣΥΜΒΟΛΟ παραθέτω την άποψή μου στο θέμα του CYBERMASTER...

Η σπείρα, ως σύμβολο, έχει αρχή;;;
Έχει τέλος;;;
Από πού ξεκινά;;;
Εκ των ΕΣΩ ή εκ των ΕΞΩ;;;

Κάτι ανάλογο αντιλαμβάνομαι για το όχημα - ένδυμα του ανθρώπου που αποκαλούμε ΨΥΧΗ...
Και αφού όπως πολλοί εκλεκτοί φίλοι τοποθετήθηκαν ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να βρούμε το πότε ΑΚΡΙΒΩΣ εισέρχεται η Ψυχή στο σώμα και το ΖΩΟΠΟΙΕΙ, προτείνω ως γνήσιος και βέρος "Αναλογιστικός Φιλόσοφος", να κινηθούμε στην έρευνα αυτή ΑΝΑΠΟΔΑ...!!!

Και λέγοντας ανάποδα, εννοώ ότι αφού δε ξέρουμε πότε εισέρχεται, μπορούμε να ερευνήσουμε το ΠΟΤΕ ΕΞΕΡΧΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ (ή ακόμα και ΑΝ εξέρχεται απο αυτό);;;
Τι είναι αυτό αγαπητοί μου που κάνει την ΔΙΑΦΟΡΑ μεταξύ ενός ΝΕΚΡΟΥ και ενός ΖΩΝΤΑΝΟΥ ανθρώπου (και ας μείνουμε προς διευκόλυνση μας σε αυτό το είδος, το ανθρώπινο και ας μην μπερδέψουμε το ζωικό, φυτικό και το ορυκτό βασίλειο της μάνας φύσης);;;
Σε τι διαφέρει ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ απο τον ΝΕΚΡΟ;;;
Πότε ένας ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ μπορεί να θεωρηθεί ότι ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ, αλλά απλά ΝΕΚΡΟΣ;;;

Λέγοντας όλα αυτά, στο νού μου έχω την ΣΠΕΙΡΑ...
Την ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ...
Την ΕΞΕΛΙΞΗ της ίδιας της Μάνας Φύσης...

Πάντως η άποψή μου σχετικά με το έμβρυο ΕΝΤΟΣ της μάνας - φορέα είναι πως το ΣΑΡΚΙΟ που "χτίζεται" επί 9 ολόκληρους μήνες, δεν είναι τίποτα άλλο ΠΑΡΑ ΤΜΗΜΑ & ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙ.
Κατ' επέκταση ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΤΟΜΙΚΗ (ακόμα) ΨΥΧΗ...
Την Ατομική Ψυχή, θα πρέπει να την αποκτά πράγματι κάπου κοντά την ώρα της αποκοπής του ΟΜΦΑΛΙΟΥ ΛΩΡΟΥ μεταξύ του ΝΕΟΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ και της ΜΗΤΡΟΣ ΤΟΥ.

Να σημειώσω δε ότι επ'ουδενί υποστηρίζω ότι το έμβρυο ΕΝΤΟΣ της μήτρας είναι ΑΨΥΧΟ...!!!
Φυσικά και είναι ΕΜΨΥΧΟ και άρα ΖΩΝΤΑΝΟ...
Είναι όμως ΕΜΨΥΧΟ απο την δική του ΑΤΟΜΙΚΗ ψυχή ή είναι ΕΜΨΥΧΟ όπως ακριβώς είναι ΟΛΑ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΤΟΥ;;;

Αυτό που τείνω να υποστηρίξω είναι πώς η μητέρα αυτό που για 9 μήνες κάνει είναι αν δημιουργεί ένα τέλειο σώμα ούτως ώστε ΜΕΤΑ ή ΚΑΤΑ της τη γέννα να εισέλθει σε αυτό και να το ΖΩΟΓΟΝΗΣΕΙ η ατομική ψυχή που για το 9μηνο ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ και ΦΡΟΝΤΙΖΕ την άρτια κατασκευή του οχήματος - ενδύματος που θα την "κουβαλήσει" για την επόμενή της σάρκωση...

Σε αυτή τη σκέψη μου, το φυσικοϋλικό σώμα που κατασκευάζει η μητέρα του παιδιού, δεν είναι ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ παρά ένα κομμάτι, μέρος, τμήμα, του δικού της σώματος και αυτό το κομμάτι εξαρτάται ΠΑΝΤΑ και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ απο τη μάνα.
Επικουρικά στη παραπάνω σκέψη μου να σας θέσω τον προβληματισμό μου για το ΓΙΑΤΙ όταν η μάνα πεθάνει, το υπό κατασκευή σώμα που βρίσκεται σε εμβρυακή κατάσταση ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ;;;
(Και δεν εννοώ στις τελευταίες μέρες ή μήνες, αλλά στους ΑΡΧΙΚΟΥΣ)

Αυτά έτσι για αρχή...
Ε. ρε τι σου κάνει σε προβληματισμό μία ΣΠΕΙΡΑ;;;

Κέλσος ο Φιλαλήθης

[Secondborn]

Φίλτατε Kelso,

Ναι μεν τα όργανα της μητρός είναι και αυτά ζωντανά όπως και το κύημα, αλλά εδώ υπάρχει μια στοιχειώδης διαφορά.
Αν απειλήσω να σκοτώσω κάποιο από τα όργανα της μητέρας, τότε αυτό δε θα αντιδράσει στον επικείμενο θάνατο, σε αντίθεση με το έμβρυο που θα προσπαθήσει να επιβιώσει.
Τί είναι αυτό που αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο κατά την έκτρωση και προφυλάσσεται αν δεν είναι το "όλον"(πνεύμα, ψυχή και σώμα) του ανθρώπου που κυοφορείται;

[Ladyhawk]

Αγαπητοί φίλοι,

Θα ήθελα να σας καταθέσω μία άποψη που έχω ακούσει για να την συζητήσουμε.

Με την σύλληψη γίνεται το κάλεσμα της ψυχής.
Η ψυχή μέχρι να γεννηθεί το μωρό βρίσκεται γύρω από την κοιλιά της μητέρας και αναμένει την γέννηση.
Με την γέννηση λοιπόν και πιο συγκεκριμένα με την πρώτη ανάσα του μωρού η ψυχή εγκαθίσταται μέσα στο σώμα του.

Αυτό εξηγεί και έναν λόγο που οι αμβλώσεις θεωρούνται αμαρτία. Γιατί εάν γίνει άμβλωση και το σώμα που δημιουργείται παύει να υφίσταται η ψυχή δεν έχει που να πάει και πλανιέται για ένα χρονικό διάστημα μέχρι να βρει και πάλι το δρόμο της.

[Secondborn]

Έκπληξη μου προκάλεσε η άποψη του Irvin Yalom στη συνέντευξη που παραχώρησε στην κρατική τηλεόραση:

"Σπάνια χρησιμοποιώ τη λέξη ψυχή. Πιστεύω ότι αυτή έχει να κάνει με τον ευατό μας. Όταν παύει να λειτουργεί ο νους και η ηλεκτρική δραστηριότητα που παράγεται σε αυτόν, τότε η "αυλαία" πέφτει."

Πολύ "λογική" άποψη αλλά για εμένα λανθασμένη...
Περιμένω τις απόψεις σας με αγωνία.

[Zadok the priestess]

Αγαπητέ μου Secondborn,

πιθανά είναι αναμενόμενο για έναν πιο ..."ορθολογιστή" καθηγητή να εκφράζεται έτσι, όμως μία έξυπνη συνέντευξη θεωρώ ότι οφείλει να θέτει ερωτήματα επί των τύπων των ήλων και εύλογα προκύπτει το ερώτημα:

Πώς γίνεται κάποιος να είναι καθηγητής Ψυχ-ιατρικής και να μην χρησιμοποιεί τον όρο "ψυχή" ή να μην τον έχει προσδιορίσει ποτέ του ως κάτι το υπαρκτό πέραν του "εαυτού"

Οπαδός της Επικούρειας φιλοσοφίας ο καθηγητής, ίσως δικαιολογείται...

[Ramoglou]

Να ζητήσω κι εγώ συγνώμη για την απουσία μου από αυτό το θέμα αλλά βλέπετε ο χρόνος με καταπιέζει τελευταία αφόρητα.

Εν κατακλείδι με κάλυψε ο φίλτατος Κέλσος και η ορφική ανάλυση του αγαπητού Ding an Sich .

Θα ήθελα μόνο να προσθέσω μια απορεία.

Αν απειλήσω να σκοτώσω κάποιο από τα όργανα της μητέρας, τότε αυτό δε θα αντιδράσει στον επικείμενο θάνατο, σε αντίθεση με το έμβρυο που θα προσπαθήσει να επιβιώσει.

Σε ποιο μήνα της κύησης είναι εφικτή αυτή η προσπάθεια του εμβρύου ;

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

Με την σύλληψη γίνεται το κάλεσμα της ψυχής.
Η ψυχή μέχρι να γεννηθεί το μωρό βρίσκεται γύρω από την κοιλιά της μητέρας και αναμένει την γέννηση.
Με την γέννηση λοιπόν και πιο συγκεκριμένα με την πρώτη ανάσα του μωρού η ψυχή εγκαθίσταται μέσα στο σώμα του.

Την καλημέρα μου στους αγαπητούς φίλους.
Αυτό που μας παράθεσε η καλή μας Κυρά των Γερακιών, είναι (από την οπτική μου) και η ΟΡΘΗ τοποθέτηση - απάντηση, ως προς το ερώτημα του φίλου Δευτερογεννημένου.

Είναι τεράστιο το θέμα της ΜΑΤΑΙΩΣΗΣ ΜΙΑΣ ΣΑΡΚΩΣΗΣ...
Πότε πάλι ΞΑΝΑ θα μπορέσουν να ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΝ όλες οι ΑΝΘΡΩΠΟΨΥΧΕΣ που ΘΑ συναντούσε στη γήινη πορεία της η ΨΥΧΗ που της ματαιώνουμε τη σάρκωση μέσω της άμβλωσης;;;

Πότε θα μπορέσει να ΞΑΝΑΒΡΕΘΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ως προς τους "οικείους" της και όχι ΜΟΝΟ φυσικά αυτούς;;;

Μάλλον έχουμε ΞΕΧΑΣΕΙ να θέσουμε ως παραμέτρους στην πολύ αξιόλογη συζήτηση μας, δύο ακόμα ΝΟΜΟΥΣ που λειτουργούν και ΔΡΟΥΝ μαζί ΑΛΛΗΛΕΝΔΕΤΑ μαζί με το νόμο της ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ.

Οι δύο έτεροι νόμοι είναι ο νόμος του ΚΑΡΜΑ (της δράσης & της ανταποδοτικής δικαιοσύνης ή αιτίου & αποτελέσματος) και του νόμου του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΕΩΣ...

Με τις νέες αυτές παραμέτρους, ΙΣΩΣ να προσεγγίσουμε από άλλη οδό την έννοια της ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ και ΙΣΩΣ να ανακαλύψουμε ΛΟΓΟΥΣ και ΑΙΤΙΕΣ που ίσως να αγνοούμε, ως προς την εφαρμογή ή όχι του Νόμου της Μετενσάρκωσης...

Κέλσος ο Φιλαλήθης

[lorenzo]

Αγαπητοί φίλοι,
διαβάζοντας το θέμα και τις θέσεις σας μου δημιουργήθηκαν κάποια ερωτήματα τα οποία θάθελα να θέσω. Κατ' αρχήν ο τίτλος του θέματος θέτει έναν χρονικό παρελθοντολογικό περιορισμό. Δείτε!

Κώδικας: Επιλογή όλων

"ΨΥΧΗ" ΑΠΟ ΠΟΤΕ [b]ΥΠΗΡΧΕ[/b] ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ...???
 


Υπήρχε! όχι υπάρχει ή αν υπάρχει ή τι είναι ή τι ιδιότητες της προσδίδουμε.

Αυτός ο χρονικός προσδιορισμός έχει ως βάση του την ψυχή ως κάτι αληθές, δεδομένο, πέραν πάσης αμφιβολίας! Αλλιώς ως λογική πρόταση καταρρέει.

Είναι όμως έτσι? Κι απο που προκύπτει η βεβαιότης αυτή? Γιατί Επιστημονικά είναι υπό διερεύνηση στην καλύτερη των περιπτώσεων κι αυτό εξ αιτίας κάποιων ολίγων φωτεινών εξαιρέσεων τελευταία...

Θα ήθελα επίσης, να κάνω ένα σύντομο σχολιασμό και σε σχέση με τις απόψεις που διατυπώθηκαν αλλά και προσδιοριστικό της δικής μου θέασης στο θέμα μας.

Άποψη μου είναι ότι το Υπαρξιακό πρόβλημα ήταν είναι και θα είναι πάντα τουλάχιστον όσο ο άνθρωπος λειτουργεί, σκέφτεται, ερευνά, έχοντας στην διάθεση του μόνον το 10% του εγγεφάλου του σε εν δυνάμει βοήθεια, λειτουργία ένα μεγάλο για να μη πω το μεγαλύτερο ερωτηματικό.

Επίσης θάθελα να πω ότι κονσερβατοποιημένες απόψεις, λέξεις, όροι που λέγονται γράφονται ως κωδικοποιημένες - μερικές - όμως γενικές για τους επι μέρους χρήστες ως Αλήθειες με προβληματίζει ως προς την αλήθεια του ως γεγονός.

Κι εννοώ τις κραττούσες ορολογίες όπως κάρμα, ελευθέρα βούληση, πεπρωμένο, ενσαρκώσεις, μετενσαρκώσεις, κρίσεις καλού κακού, κατάλογο αμαρτημάτων, κόλαση, παράδεισο....κοκ.

Όχι γιατί δεν συμφωνώ με όλες τους απαξιωτικά, αλλά υπο την έννοια ότι η προσλαμβάνουσα στην εκφραση ενός των προαναφερομένων όρων, σε σχέση με την προσλαμβανομένη όποιου άλλου για τον ίδιο όρο, είναι διαφορετική με την δική μου, πέραν πάσης αμφιβολίας. Αναμφισβήτητα. Διότι είμαστε μοναδικοί.

Ολοι μας φίλοι μου νοιώθουμε ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο ότι κάτι περίεργο υπάρχει πέραν της λογικής μας ερμηνευτικής ικανότητας δυνατότητας. Πέραν τούτου "ο καθείς και τα όπλα του"...

Αυτή είναι εν ολίγοις η δική μου θέαση και μ' αυτήν αναζητώ την ψυχή μου..."Το τετράφυλλο δάκρυ."

Όσο για το αν και τι θεωρώ έμψυχο θάλεγα τα πάντα! Εφ' όσων δύναμαι να γνωρίζω, δεν μπορώ διότι δεν είμαι ικανός να μπορώ, ακόμη τουλάχιστον, να προσδώσω σκοπιμότητα {- σ' ότι βλέπω ή "βλέπω" γύρω μου και παντού -} ύπαρξης, το θεωρώ ίδιον εμού. Ένα ακόμη κομμάτι του παζλ ίδιον εμού!

Αλλά ως συνήθως συμβαίνει και το ακριβώς αντίθετο εμπεριέχει την ίδιαν δική του αλήθεια με την δική μου!


Νάσται καλά

Φιλία κι εκτίμηση
lorenzo

[Πασχαλης]

Καλή μας μέρα…

Ιδιαίτερα στον αγαπητό Κέλσο, τον «φευγάτο» πλέον συνοδοιπόρο, που σε αντίθεση με το σύνολο των «σοβαρών (!)» θεατών που μελετούσαν το δημιούργημα της Μητέρας Φύσης, αυτός διαλογίζονταν πάνω στην ΣΠΕΙΡΑ (φίλτατε Ελισαίε –ακούς εκεί όνομα-, έλειψαν τα ονόματα και διάλεξες αυτό, του φαλακρού προφήτη, που έστειλε την αρκούδα να κατασπαράξει 40αρια παιδάκια, επειδή τον κορόιδευαν για την φαλάκρα του

Το θέμα βέβαια περί ψυχής και ο προσδιορισμός της χρονικής στιγμής που «εισέρχεται» στον άνθρωπο.

Διαβάζω πολύ πειστικές αναφορές, καθότι όμως είμαι ταυτισμένος με το ρητό «ΜΕΜΝΗΣΟ ΑΠΙΣΤΕΙΝ» (θυμήσου να αμφιβάλλεις), θα προβάλλω κάποιες αμφιβολίες μου…

Είναι το έμβρυο «τμήμα» όπως τα όργανα, της μητέρας;
Παρατηρώντας τη φύση και μελετώντας τα φαινόμενα, βλέπω ότι σε μερικά κατώτερα είδη (πτηνά, ερπετά και το μοναδικό θηλαστικό τον Ορνιθορυγχο),
η ανάπτυξη του εμβρύου γίνεται έξω από το σώμα της μητέρας, μέσα σε αυγό.
Όμως και ο μανιακός σάκος δεν είναι κυριολεκτικά ένα αυγό;
Από την άλλη, τα προβλήματα της εγκυμοσύνης δεν έχουν σαν αφετηρία την αντίδραση του οργανισμού για το «ξένο σώμα» που αναπτύσσεται μέσα του;
Οι κυρίες επί του θέματος προφανώς μπορούν να μας πουν περισσότερα.

Άρα η ανάπτυξη ΚΑΙ του ψυχικού σώματος γίνεται παράλληλα με το υλικό και χωρίς την παρέμβαση της μητέρας. (Ίσως κάποιοι υποστηρίζουν ότι η μητέρα είναι παρούσα και επηρεάζει την ανάπτυξη του ψυχικού σώματος, κλωσώντας τα αυγά,
όμως σε αρκετά είδη, π.χ. Κροκόδειλος, η επώαση γίνεται από το περιβάλλον).

Υπάρχει ακόμα και το παράδειγμα του Καγκουρό, όπου το «μωρό» γεννιέται 40 ημερών με μόλις 2,5 εκατοστά μήκος –όντως έμβρυο ακόμα- και συμπληρώνει την εμβρυακή ανάπτυξη του επί δυο ακόμα μήνες στο μάρσιπο της μητέρας του, προτού ξεμυτίσει για πρώτη φορά, προτού «γεννηθεί» κυριολεκτικά. Μάλιστα, για να κάνουμε και μια σοφιστεία, το Καγκουρό γεννιέται δυο φορές, άρα είναι «διπλογεννημενο», όποτε συμπεραίνουμε ότι τα καγκουρό είναι «μύστες»…

Είναι λογικό λοιπόν να συμπεράνουμε ότι τα έμβρυα δεν «δανείζονται» το ψυχικό σώμα της μητέρας τους, αλλά από πολύ νωρίς αναπτύσσουν το δικό τους ψυχικό σώμα, το δικό τους συναισθηματικό σώμα, γεγονός που η εμπειρία μας έχει καταδείξει και η επιστήμη έρχεται να διαβεβαιώσει, καθώς η συναισθηματική – ψυχική ανάπτυξη του νέου οργανισμού, αρχίζει να συντελείται από την εμβρυϊκή ακόμα ηλικία.

Ανατρέχοντας στις εσωτερικές δοξασίες, βρίσκουμε ότι, από το ανώτερο μανασιακο ξεκινά η προς γέννηση νέα ψυχή, ως σπέρμα με το ντάρμα και το κάρμα ως «κληρονομικό υλικό» της προηγούμενης ενσάρκωσης, κατερχόμενη δε, υφαίνει τα «ενδύματα» που θα ενδυθεί, έως ότου τελικά υλοποιηθεί στο υλικό. (Όρα το βιβλίο, ο άνθρωπος και τα σώματα του, της Ανόι Μπεζαντ).
Μια αντίληψη που έχει το αντίστοιχο ανάλογο της και στην Καμπαλιστικη φιλοσοφία,
όπου κάθε ανώτερο σώμα, δομεί κατά μια έννοια το αμέσως κατώτερο, έως ότου δομηθεί το κατώτερο αστρικό, το αιθέριο διπλό, το οποίο αποτελεί και τον «σκελετό» (το θεμέλιο) του υλικού σώματος.

Η θεωρία που παραθέτει η Lady hawk, αρκετά συνεπής με την όλη διαδικασία κατ’ εμέ, θα την επεκτείνω όμως λίγο πιο πίσω. Η ερωτική συνεύρεση είναι αυτή που «προσελκύει» τις ψυχές. Κάθε ερωτική συνεύρεση είναι το ανώτερο τέλεσμα μιας μαγικής πράξης. Όταν μάλιστα διακοσμείται με ευγενικά στοιχεία –όταν αυτά διακατέχουν τους συντρόφους- δημιουργείται μια ΣΠΕΙΡΑ, ένας στρόβιλος που ανεβαίνει σε ύψιστα επίπεδα και εφελκύει από εκεί τις πλέον εξελιγμένες ψυχές.
Μια ζωώδης συνεύρεση δεν ανέρχεται δυστυχώς αρκετά, όποτε οι κατερχόμενες ψυχές είναι «κάτοικοι ενός χαμηλότερου πεδίου».

Οι σκοτεινές σεξουαλικές τελετουργίες, απογυμνωμένες από κάθε ευγενές στοιχείο και εμπλουτισμένες με όση αρνητικότητα, δυστυχώς δημιουργούν ανάστροφη δίνη,
η οποία ανασύρει από τα βάθη των κλιφοθικων πεδίων τις πλέον «σκοτεινές» ψυχές…

Η αλήθεια είναι ότι δεν θα ήθελα με τίποτα να ισχύει, ότι τα έμβρυα είναι απλά «όργανα» κατά μια έννοια, της μητέρας, κάτι που βολεύει τους ασυνείδητους γενετιστές, οι οποίοι χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό, προετοιμάζονται πυρετωδώς στη δημιουργία εμβρύων με μοναδικό σκοπό την παραγωγή «ανταλλακτικών» οργάνων…

Βέβαια ο αγαπητός Κελσος, θέτει το θέμα σε πιο στοιχειοθετημένη βάση και με απτή αιτιολόγηση ερμηνεύει το «ανήθικο» της αναστολής ανάπτυξης ενός εμβρύου, κάτι που θεωρώ ότι είναι κατακριτέο από το σύνολο των εσωτεριστων.

[Secondborn]

Σε ποιο μήνα της κύησης είναι εφικτή αυτή η προσπάθεια του εμβρύου ;

Έχει αποδειχτεί σε μελέτες που έχουν γίνει(επίσης το έχω δει και προσωπικά σε video), ότι το έμβρυο κατά την άμβλωση αντιδρά και προσπαθεί να διαφυλάξει την ύπαρξή του. Τί σημαίνει αυτό;

Μια άμβλωση το νωρίτερο που θα γίνει μέχρι να το καταλάβει η μητέρα και να αντιληφθεί την καθυστέρηση είναι 20-30 μέρες από τη σύλληψη.

Στο τέλος της τρίτης εβδομάδας-δηλαδή την 20η -21η μέρα-η καρδιά αρχίζει να χτυπά και το αίμα αρχίζει να κυκλοφορεί μέσα στο αρχέγονο καρδιαγγειακό σύστημα.Στο τέλος δε της τέταρτης εβδομάδας-που γίνεται και ο μεγαλύτερος αριθμός αμβλώσεων-τα έμβρυα παρουσιάζουν αυτόματες κινήσεις π.χ. απότομα τινάγματα του κορμού και των άκρων.

Είναι γεγονός λοιπόν ότι το έμβρυο έχει μέσα του κάτι παραπάνω εκείνη τη στιγμή της "απειλής" από ότι έχει το ήπαρ, το νεφρό, το στομάχι και το έντερο της μητέρας του. Έχει το "ένστικτο" της επιβίωσης. Από που πηγάζει αυτό το ένστικτο;

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

"...Ιδιαίτερα στον αγαπητό Κέλσο, τον «φευγάτο» πλέον συνοδοιπόρο, που σε αντίθεση με το σύνολο των «σοβαρών (!)» θεατών που μελετούσαν το δημιούργημα της Μητέρας Φύσης, αυτός διαλογίζονταν πάνω στην ΣΠΕΙΡΑ..."

"...Η θεωρία που παραθέτει η Lady hawk, αρκετά συνεπής με την όλη διαδικασία κατ’ εμέ, θα την επεκτείνω όμως λίγο πιο πίσω. Η ερωτική συνεύρεση είναι αυτή που «προσελκύει» τις ψυχές. Κάθε ερωτική συνεύρεση είναι το ανώτερο τέλεσμα μιας μαγικής πράξης. Όταν μάλιστα διακοσμείται με ευγενικά στοιχεία –όταν αυτά διακατέχουν τους συντρόφους- δημιουργείται μια ΣΠΕΙΡΑ, ένας στρόβιλος που ανεβαίνει σε ύψιστα επίπεδα και εφελκύει από εκεί τις πλέον εξελιγμένες ψυχές.
Μια ζωώδης συνεύρεση δεν ανέρχεται δυστυχώς αρκετά, όποτε οι κατερχόμενες ψυχές είναι «κάτοικοι ενός χαμηλότερου πεδίου»..."

Την καλησπέρα μου σε όλους του αγαπητούς συν-συζητητές σε ένα θέμα πολύ ενδιαφέρον που όσο προσθέτονται στοιχεία, τόσο πιο γοητευτικό γίνεται...

Φίλε μου Πασχάλη, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
Όπως βλέπεις και εσύ, κράτησα το απόσπασμά σου σχετικά με τη ΣΠΕΙΡΑ, ακριβώς για να καταδείξω ότι ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ...
ΤΙΠΟΤΑ φίλε μου...

Πολύ σωστή λοιπόν κατ 'εμέ η τοποθέτησή σου σχετικά με την ανάλυση των όσων επιγραμματικά μας παρέθεσε η Κυρά των Γερακιών...
Πράγματι, κάπως έτσι μπορούμε να αναλύσουμε ή εμβαθύνουμε στο θέμα της ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΕΛΞΗΣ και της υπεράγιας στιγμής της ΣΥΛΛΗΨΗΣ...

Είχα απλά αναρωτηθεί:

"...Από πού ξεκινά;;;
Εκ των ΕΣΩ ή εκ των ΕΞΩ;;; ..."

Και εσύ τοποθετείσαι και μας λες ότι:

"...Όταν μάλιστα διακοσμείται με ευγενικά στοιχεία –όταν αυτά διακατέχουν τους συντρόφους- δημιουργείται μια ΣΠΕΙΡΑ, ένας στρόβιλος που ανεβαίνει σε ύψιστα επίπεδα και εφελκύει από εκεί τις πλέον εξελιγμένες ψυχές..."

ΑΡΑ...
Όταν υπάρχει ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΝΩ, τότε η ΨΥΧΗ κινείται εκ των ΕΣΩ προς τα ΑΝΩ...

Και όταν όπως μας λες φίλε μου:

"...Μια ζωώδης συνεύρεση δεν ανέρχεται δυστυχώς αρκετά, όποτε οι κατερχόμενες ψυχές είναι «κάτοικοι ενός χαμηλότερου πεδίου»..."

Τότε υπάρχει η κίνηση της ΨΥΧΗΣ εκ των ΕΞΩ προς τα ΚΑΤΩ...

Πολλά τα ΑΡΡΗΤΑ και τα ΚΡΥΦΙΑ που προσεγγίζουμε νομίζω και βάζω μια άνω τελεία...

Θέλω να σε ευχαριστήσω όμως φίλε Πασχάλη για όσα μας παρέθεσες από το υπόλοιπο ΖΩΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ...
Δε τα γνώριζα όλα αυτά και χαίρομαι που τα έμαθα γιατί έρχονται πολύ όμορφα να "κουμπώσουν" με τα όσα υποστηρίζω ως κοσμοθεωρία & άποψη...

Θέλω να πω πως όλα τα παραδείγματά σου έχουν να κάνουν με το επίπεδο εκείνο του ΖΩΙΚΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ που έχει ΟΜΑΔΙΚΗ ΨΥΧΗ και ΟΧΙ ΑΤΟΜΙΚΗ όπως ο άνθρωπος...
Απλά το βάζω προς το παρόν ως μια παράμετρο...

Αναφέρεις όμως και λες:

"...Άρα η ανάπτυξη ΚΑΙ του ψυχικού σώματος γίνεται παράλληλα με το υλικό και χωρίς την παρέμβαση της μητέρας..."

Τι ακριβώς εννοείς με τη λέξη "ΚΑΙ";;;

Εννοείς μήπως πώς σε ΚΑΘΕ νέα γέννηση, ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ και μια ΝΕΑ ψυχή;;;

Η θέση μου είναι πώς η ΨΥΧΗ, απλά παρακολουθεί και φροντίζει το χτίσιμο του "ναούς" της, του τάφου της, του σήμα της, του ΣΩΜΑΤΟΣ που θα την προστατεύει και παράλληλα θα την εγκλωβίσει για τα επόμενα χρόνια της γήινης περιόδου σάρκωσής της...
Τόσο απλά...
Και τόσο σημαντικά συνάμα...

Αναφέρεις επίσης φίλε μου πώς:

"...Είναι λογικό λοιπόν να συμπεράνουμε ότι τα έμβρυα δεν «δανείζονται» το ψυχικό σώμα της μητέρας τους..."

Μα δε νομίζω κανένας να υποστήριξε κάτι τέτοιο...
Και πώς θα ήταν άραγε αυτό δυνατόν αναρωτιέμαι;;;

Αγαπητέ Λορέντζο καταρχάς καλώς όρισες στη παρέα μας.
Ξέρω πώς είσαι καιρό μέλος μας, αλλά απλά δεν έτυχε να συναντηθούμε σε κάποιο από τα Σταυροδρόμια της Αναζήτησης του Mystica.gr

Θα εκτιμούσα πολύ το γεγονός να μου ανέλυες λίγο παραπάνω αυτό που παρέθεσες:

"...Επίσης θα’ θελα να πω ότι κονσερβατοποιημένες απόψεις, λέξεις, όροι που λέγονται γράφονται ως κωδικοποιημένες - μερικές - όμως γενικές για τους επί μέρους χρήστες ως Αλήθειες με προβληματίζει ως προς την αλήθεια του ως γεγονός.

Κι εννοώ τις κρατούσες ορολογίες όπως κάρμα, ελευθέρα βούληση, πεπρωμένο, ενσαρκώσεις, μετενσαρκώσεις, κρίσεις καλού κακού, κατάλογο αμαρτημάτων, κόλαση, παράδεισο....κοκ..."

Ομολογώ ότι με μπέρδεψες αγαπητέ μου.

Αγαπητέ μου φίλε Δευτερογεννημένε...
Αναρωτιέσαι:

"...Είναι γεγονός λοιπόν ότι το έμβρυο έχει μέσα του κάτι παραπάνω εκείνη τη στιγμή της "απειλής" από ότι έχει το ήπαρ, το νεφρό, το στομάχι και το έντερο της μητέρας του. Έχει το "ένστικτο" της επιβίωσης. Από που πηγάζει αυτό το ένστικτο; ..."

Αυτό που "έχει" είναι πράγματι η έννοια της "απειλής"...
Μην ξεχνάς φίλε μου ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ που προβαίνει σ αυτή την αποτρόπαια πράξη...
Όμως ΝΟΜΙΖΩ πως οι αντιδράσεις του εμβρύου έρχονται από την ΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥ η οποία και ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ (όπως ήδη έχω αναφέρει) την καλή εξέλιξή του σαρκίου που ΘΑ σαρκωθεί...

Είναι ΤΡΟΜΕΡΟ το παρατηρείς την ΜΑΤΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΣΟΥ...
Την ΜΑΤΑΙΩΣΗ της σάρκωσής σου...

Αυτό που ΔΕΝ ΞΕΡΩ είναι ΕΑΝ και ΠΟΤΕ στο υπόλοιπο ζωικό βασίλειο ΓΙΝΟΝΤΑΙ "ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ" (κάτι δηλαδή παρεμφερή ως προς την ανθρώπινη άμβλωση), ούτως ώστε να έχουμε μια εικόνα για το ΠΩΣ ΑΝΤΙΔΡΑ εκεί η ΟΜΑΔΙΚΗ ΨΥΧΗ...

Φίλε Πασχάλη μήπως έχεις κάτι γι' αυτό;;;;

Την καλησπέρα μου σε όλους,

Κέλσος ο Φιλαλήθης

[lorenzo]

Αγαπητέ φίλε Κέλσος ο Φιλαλήθης
σου παραθέτω το άρθρο που βρήκα στο αρχείο μου που είναι απο το site http://www.skepdic.gr/Entries/Delta/creationism.htm θεωρώντας ότι απαντά στις απορίες σου για τις συγκεκριμένες θέσεις μου.


Πόλωση Επιβεβαίωσης

"είναι ένα παράξενο και διαιωνιζόμενο λάθος της ανθρώπινης νόησης, να συγκινείται και να ενθουσιάζεται από τα θετικά παρά τ'αρνητικά" --Francis Bacon

Η Πόλωση Επιβεβαίωσης αναφέρεται σε ένα τύπο επιλεκτικής κρίσης όπου κάποιος έχει την τάση να παρατηρεί και να ψάχνει για εκείνα τα οποία φαίνονται να επιβεβαιώνουν τις απόψεις του, ενώ να αγνοεί, να μην ψάχνει, ή να υποτιμά την αξία εκείνων που αντιτίθενται στις αντιλήψεις του.Για παράδειγμα, αν κάποιος πιστεύει ότι κατά τη διάρκεια των πανσελήνων υπάρχει άυξηση των ατυχημάτων, τότε θα δίνει μεγαλύτερη προσοχή στα ατυχήματα που συμβαίνουν κατά την διάρκεια μιας πανσελήνου ενώ δεν θα δίνει και ιδιαίτερη σημασία στα ατυχήματα που συμβαίνουν όταν δεν υπάρχει πανσέληνος.Αν λοιπόν κάποιος έχει αυτή την τάση για αρκετό χρονικό διάστημα, τότε μετά απο κάποιο καιρό η άποψη ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ ατυχημάτων και πανσέληνου θα έχει ισχυροποιηθεί.

Η τάση του να δίνουμε περισσότερη σημασία και βάρος σε δεδομενα που υποστηρίζουν τις απόψεις μας απ'ότι σε αντίθετα δεδομένα, είναι ιδιαίτερα επιβλαβής όταν οι απόψεις αυτές είναι κάτι περισσότερο από προλήψεις.Αν οι απόψεις μας βασίζονται πάνω σε αδιαμφισβήτητα δεδομένα και πειραματικά αποτελέσματα, η τάση του να δίνουμε περισσότερη προσοχή και βαρύνουσα σημασία σε πράγματα που επιβεβαιώνουν τις πεποιθήσεις μας, κατά κανόνα δεν μας παρασύρει.Από την άλλη, αν εθελοτυφλούμε απέναντι σε δεδομένα που πραγματικά απορριπτουν μια αγαπημένη μας άποψη, έχουμε περάσει την γραμμή που χωρίζει την λογική από την στενοκεφαλιά.

Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι γενικά οι άνθρωποι δίνουν υπέρμετρη αξία σε επιβεβαιωτικές πληροφορίες, δηλαδή σε δεδομένα που είναι θετικά προς, ή υποστηρίζουν μια θέση (Gilovich, κεφ.13). Ο Τόμας Γκίλοβιτς (Thomas Gilovich) υποθέτει ότι "πιθανότατα ο λόγος της υπερβολικής επιρροής επιβεβαιωτικών πληροφοριών, είναι το ότι είναι πιο εύκολο να τις χειριστούμε νοητικά".Είναι πιο εύκολο να δούμε το πως μια πληροφορία υποστηρίζει μια θέση μας, παρά το πως την αντικρούει. Θεωρήστε για παράδειγμα, ένα τυπικό πείραμα υπεραισθητηριακής αντίληψης ή ένα φαινομενικά ενορατικό όνειρο: οι επιτυχίες είναι συχνές διφορούμενες και τα δεδομένα μπορούν εύκολα να χειραγωγηθούν ώστε το πείραμα να μετρήσει ως επιτυχές. Οι αρνητικές εκβάσεις ομως, χρειάζονται μια πνευματική προσπάθεια για να τις δεις ως όντως αρνητικές ή για να τις θεωρήσεις σημαντικές. Η τάση του να δίνουμε περισσότερη σημασία στα υποστηρικτικά παρά στα αντικρούοντα δεδομένα, έχει δειχθεί ότι επηρεάζει και τη μνήμη.Όταν ανακαλούμε δεδομένα από τη μνήμη μας για μια μας θέση ή άποψη, είναι πιο πιθανό να ανακαλέσουμε δεδομένα που υποστηρίζουν τη θέση αυτή(Gilovich).

Οι ερευνητές βρίσκονται μερικές φορές ένοχοι πόλωσης επιβεβαίωσης, με τον να κατασκευάζουν πειράματα ή να επεξεργάζονται τα δεδομένα ώστε να υποστηρίζουν τις υποθέσεις τους.Για παράδειγμα, οι παραψυχολόγοι είναι διαβόητοι για την χρήση προαιρετικής αρχής και προαιρετικού τέλους στην έρευνα τους για υπεραισθητηριακή αντίληψη. Πολλοί κοινωνιολόγοι είναι επίσης ένοχοι πόλωσης επιβεβαίωσης, ειδικά αυτοί που ψάχνουν να βρούν συσχετίσεις μεταξύ αμφίσημων μεταβλητών όπως η σειρά γέννησης και η "ριζοσπαστικότητα ιδεών" για τυχαία επιλεγμένες χρονικές περιόδους. Αν ορίσετε την αρχή και το τέλος της συλλογής δεδομένων, όσον αφορά την ιδέα της εξέλιξης, με τον τρόπο που έκανε ο Φρανκ Σούλογεϊ (Frank Sulloway) στο Born to Rebel, θα βρείτε συσχετισμούς σχετικά με τη σειρά γέννησης και την τάση να αποδέχεστε ή οχι την θεωρία της εξέλιξης. Αν όμως αρχίσετε από τον Αναξίμανδρο και σταματήσετε στον Αγ.Αυγουστίνο, θα πάρετε εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα μιας και η ιδέα της εξέλιξης είχε απορριφθεί παγκόσμια εκείνη την εποχή. Ή αν θεωρήσετε σαν ριζοσπαστική ιδέα κάτι παρόμοιο με αυτό του Φίλιπ Χένρυ Γκοσέ (Philip Henry Gosse) στο Creation (Omphalos): an attempt to untie the geological knot (1857), δεν θα βρείτε καμία υποστήριξη για την υπόθεση σας. Ο Gosse ήταν πιο ριζοσπάστης από τον Δαρβίνο στο να εξηγήσει τα γεωλογικά δεδομένα με την Γέννεση, αλλά ο Gosse έχει ξεχαστεί μιας και η ιδέα ότι ο Θεός έχει δημιουργήσει τα πάντα, ακόμα και τα απολιθώματα, είχε παγκόσμια απορριθεί σε κάποια στιγμή. Ο Gosse προσπάθησε να "συμφιλιώσει" τα επιστημονικά δεδομένα, που υποδείκνυαν μια πολύ παλιά Γη, με αυτό που είχε γίνει η ορθόδοξη άποψη ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα γύρω στο 4004π.Χ., όπως είχε υπολογιστεί από τον Αρχιεπίσκοπο Ούσερ(Ussher). Τόσο οι πρωτότοκοι όσο και οι δευτερότοκοι δεν είχαν μάλλον ενθουσιαστεί και τόσο με αυτή την ιδέα.

Οι πειραματιστές μπορούν να αποφύγουν ή να μειώσουν την πόλωση επιβεβαίωσης, με το να συνεργάζονται με συναδέλφους τους που έχουν αντίθετες από αυτούς απόψεις. Τα άτομα πρέπει συνεχώς να υπενθυμίζουν στον εαυτό τους αυτή την τάση που έχουμε όλοι, και να ψάχνουν ενεργά για δεδομένα που αντικρούουν τις υποθέσεις τους. Μιας και κάτι τέτοιο είναι αφύσικο, φαίνεται μάλλον ότι ο καθημερινός άνθρωπος είναι καταδικασμένος στην μεροληψία.