Περί ψυχής,ανθρώπου και κόσμου γενικότερα

[CYBERMASTER]

Καλημερίζω το πολύ αγαπητό μου forum....
Πριν ξεκινήσω λοιπόν θέλω να δώσω τα θερμά μου χαιρετίσματα στα μέλη που γνωρίζω λίγο ή περισσότερο από παλιά και τρέφω κάποια συμπάθεια προς το άτομο τους....
Λοιπόν τέρμα το γλείψιμο....
Στο "θέμα μας" τώρα....
Το οποίο θα ξεκινήσει κάπως κοινότυπα και απλά με απλές σκέψεις (οο τι πλεονασμός ) και θα πάρει την μορφή που θα του δώσουμε με τυχόν απαντήσεις μας....
Ψυχή λοιπόν κάτι άπιαστο μερικές φορές για τον άνθρωπο ακόμα και αν πορεύονται μαζί...
Θα ήθελα λοιπόν να θέσω εδώ κάποιες σκέψεις!
Φανταστείτε λοιπόν πως κάθε άνθρωπος σχηματίζει ένα πεδίο γύρω του (άλλοτε δυναμικό και άλλοτε στατικό) αυτό το πεδίο είναι ένας περιορισμός προς τους υπόλοιπους ανθρώπους να τον πλησιάσουν και να έρθουν σε επαφή μαζί του ταυτόχρονα πρόκειται για ό,τι βγάζει προς τα έξω η μαγεία των αισθήσεων και των παρατηρήσεων... Αντιλαμβάνεται πράγματα και τα μεταφράζει στον εγκέφαλο του και αυτά με την σειρά του ίσως να επηρεάσουν και την ψυχή του...Τώρα το όλο αυτό δημιούργημα που υπάρχει εκεί μέσα ανάλογα με τις ανασφάλειες τους φόβους και τον εγωισμό του θα αντιδράσει ανάλογα δηλαδή μπορούμε να το θέσουμε εν μέρει και με επιφυλάξεις πάντα, ως μια χημική αντίδραση έχουμε ένα στοιχείο που αποτελείται από τα δομικά του στοιχεία (στην περίπτωση μας εγκέφαλος και ό,τι υπάρχει εκεί μέσα, αισθήματα ανασφάλειες κλπ.,και στο βάθος ψυχή) έρχεται λοιπόν σε επαφή με ένα άλλο ευρύτερο στοιχείο μέσα σε ένα άλφα περιβάλλον και αντιδρά ανάλογα....
Το θέμα λοιπόν είναι πως πρόκειται να αντίδραση και γιατί...Ποιοι παράγοντες θα παίξουν ρόλο προφανώς όλοι όμως -ΠΡΟΣΟΧΗ- γιατί εδώ τίθεται το ερώτημα το υποτιθέμενο πεδίο δεν θα υποχωρήσει τόσο εύκολα και έτσι αυτό σημαίνει πως πιθανόν να κρατήσει μόνο αυτά που θεωρεί ακίνδυνα όμως και τα υπόλοιπα θα έχουν αποτυπωθεί μέσα του με αποτέλεσμα να υπάρχουν ακόμα και αν ο ίδιος τα αγνοεί... Τελικά όμως πως θα επηρεαστεί και πως θα διαμορφωθεί από εκεί και πέρα και πως θα επηρεαστεί η ψυχή του τελικά...?
Τ0 BE CONTINIUED

P.S. : Ίσως να υπαρξει δυο φορες το θέμα γιατί το πόσταρα και πριν λίγο αλλά δεν μου το εμφανίζει και έτσι είπα να ξαναδοκιμάσω

[Ramoglou]

Περιμένοντας τη συνέχεια θα ήθελα να χαιρετίσω τον αγαπητό μου Cybermaster.

Με την ολοκλήρωση της σκέψης σου θα προσθέσω κι εγώ τη δική μου.

[CYBERMASTER]

Καταρχάς μια καλημέρα...
Συνεχίζοντας λοιπόν το θέμα όπως μπορεί να γίνει κατανοητό αναφέρεται στην αλληλεπίδραση της ψυχής και του εξωτερικού κόσμου.....
Εφόσον λοιπόν εγώ ως άτομο δέχομαι κάτι τέτοιο (δεν θέλω να γίνω απόλυτος κάποιοι άλλοι σίγουρα θα το βλέπουν αλλιώς) και για να αναλύσω πιο πολύ τον παραπάνω ισχυρισμό ας πω και το εξής το οποίο κατά κύριο λόγο έχει νακάνει με το "εγώ" του ανθρώπου κατά συνέπεια και με την ψυχή του παρόλα τα ερεθίσματα τα οποία δέχεται και τον επηρεάζουν ο κάθε άνθρωπος δεν αλλάζει την ουσία του απλά κάθε φορά υπάρχουν διαφορετικές εκφάνσεις της....
Τώρα μια ερμηνεία του παραπάνω ισχυρισμού θα μπορούσε να είναι το εξής.....
Υποθετικό παράδειγμα: Ένας άνθρωπος δέχεται ένα πολύ δυνατό πλήγμα στην ζωή του (απώλεια αγαπημένου προσώπου,Χωρισμός ύστερα από χρόνια σχέση,κλπ.) σαφώς και θα επηρεασθεί και θα αλλάξει η συμπεριφορά του απέναντι σε άτομα και καταστάσεις ίσως ακομά και στον ίδιο του τον εαυτό όμως παρολαυτά στην ουσία θα μείνει το ίδιο άτομο το οποίο όμως θα έχει ταραγμένο μέσα του ακόμα μια επαφή με τον εξωτερικό κόσμο που θα του έχει στοιχίσει ακριβά......
Οδηγούμαι έτσι (ίσως και εσφαλμένα) στους -ήδη αναφερόμενους- ανθρώπινους περιορισμούς. Ο άνθρωπος καταδικασμένος σε μεγάλο βαθμό να συνυπάρχει με όσα φοβάται και με όσα τον δεσμεύουν τίνει πολλές φορές να κάνει πολλές πράξεις διαφορετικές απο την πραγματική του θέληση χωρίς όμως να τον έχει αναγκάσει κάποιος στην εκάστοτε περίπτωση. Πώς συμβαίνει αυτό.....

"ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΘΕΩΡΕΙΑ"
Ο άνθρωπος από την φύση του πολεμάει την μοναξιά του για λόγους επιβίωσης και εγωιστικών αναγκών, δημιουργεί κοινωνίες για να μπορέσει να έρθει επαφή με τουσ γύρω του παρόλαυτα στην ουσία δεν προσπαθεί να επικοινωνήσει με αυτούσ αλλά με τον ακατανοήτο σε πολλά σημεία εαυτό του, στο σημεό αυτό ας αναφερθεί ξανά η ανάγκη του ανθρώπου να προστατευτεί από τους "άγνωστους" γύρω του έτσι θα φοβηθεί και στις περισσότερες περιπτώσεισ δεν θα αφήσει τον άλλον να εισχωρήσει στον δικό του κόσμο με αποτέλεσμα να δημιουργούνται άπειρες εκφράσεις του ίδιου ατόμου με την έννοια πως κάθε άτομο θα τον αντικρίσει διαφορετικά και στον δικό του κόσμο θα δημιουργήσει μια άλλη εικόνα για αυτόν φτάνουμε έτσι στο συμπέρασμα (εσφαλμένο ή όχι ο καθένας μπορεί να το αμφισβητήσει) πως υπάρχουν άπειρεσ πτυχέσ του εαυτού μας με μια βάση το εγώ και κατά συνέπεια πιο βαθία την ψυχή μας η οποία κάποιες φορές είναι ερμητικά κλειστή σε σημείο που δεν μπορούμε να εκφραστούμε και βγάζουμε σίγουρα κάτι άλλο απο αυτό που είμαστε... Γυρνώντας στον αρχικό υσχιρισμό αυτόν της ανάγκης για επικοινωνία (που υποθέτω πως είναι γενικά αποδεκτός) ο άνθρωπος(πρέπει να έχω γράψει αυτήν την λέξη πάνω απο 50 φορές:P) λοιπόν γεμάτος ανασφάλειες και φοβίες (έτσι πραγματικά δεν θέλω να μας υποτιμήσω) στην ουσία και σε ένα συντρυπτικό ποσοστό των περιπτώσεων κλείνεται στον δικό του φανταστικό κόσμο όπου και αισθάνεται ασφαλής και δεν ανήκει κανένας άλλοσ όσοι άλλοι υπάρχουν εκεί (αν υπάρχυν) είναι κατά κύριο λόγο θεατές.... Αυτό το γεγονός καταρίπτει την έννοια της πραγματικότητας, η οποία πλεον είναι μια εσφαλμένη εντύπωση ευρέως αποδεκτή μέσα στην οποία όλοι επιβιώνουμε......

"ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ,ΦΟΒΟΙ ΚΑΙ ΕΓΩ"
Τρία βασικά στοιχεία του εαυτού μας.τα οποία στο σύνολο όλων των ανθρώπων διαμορφώνουν τον κοινό κόσμο...
Τα δυο πρώτα είναι άρρηκτα δεμένα και έχουν άμεση σχεση με το τρίτο επιστρέφοντας στο θέμα της ψυχής τώρα....
Αν δεχθούμε πως οι ανασφάλειες και οι φόβοι δημιουργούνται απο την αδυναμία του ανθρωπου να αντικρίσει κάποια πράγματα με αποτέλεσμα να τα θάβει μέσα του και αυτά να τον βασανίζουν το ερώτημα είναι αν τελικά ευθύνεται για την αδυναμία του αυτήν ο κόσμος γύρω του ή ο εαυτός του με την εξής έννοια σίγουρα για να δημιουργηθούν χρειάζονται να συμβούν διάφορα πράγματα όμως τελικά είναι η φύση του κάθε ανθρώπου η οποία τον κάνει να μην μπορεί να τα αντιμετωπίσει ή τα βιώματα του...?
Κατά την γνώμη μου κυρίως το πρώτο ευθύνεται...

Κλείνοντας λοιπόν ολοκληρώνω με το εξής οι αλληλεπιδράσεις του εαυτού μας με τον εξωτερικό κόσμο είναι σίγουρα μεγάλες,όμως τελικά λόγω της αδυναμίας ουσιαστικής επικοινωνίας ο εξωτερικός κόσμος αδυνατεί σε μεγάλο βαθμό να μας προσεγγίσει στο βάθος.....

PS: Ήταν απλές σκέψεις από εκεί και πέρα εσείς θα τις εμπλουτίσετε και θα βγει (αν βγει) κάποιο διευρυμένο συμπέρασμα

[NEHEMAUT]

Νομίζω ότι δεν μπορούμε να πούμε ότι κάνουμε κάτι παρά την θέληση μας όταν αυτή δεν υπάρχει. Μια ένδειξη αυτής της ανυπαρξίας η της μεγάλης της έλλειψης είναι ακριβώς η φράση << χωρίς να τον αναγκάζει κανείς>>.

Οι περισσότερες αν όχι όλες οι αντιδράσεις και συμπεριφορές μας είναι αποτέλεσμα εξωτερικών παραγόντων όπως είναι αυτά που έχουμε μάθει και θεωρούμε δεδομένα χωρίς να τα έχουμε ποτέ συλλογιστεί η των εντυπώσεων που λαμβάνουμε.

Η λογική και το συναίσθημα υπάρχουν για να χρησιμεύουν σαν τα εργαλεία του ανθρώπινου όντος που θα το βοηθήσουν να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του συνολικά. Χρειάζεται να λειτουργούν και στις τρεις εκφάνσεις μας και να αναλίσκονται ανάλογα κάθε φορά.

Όμως μια διαφορετική αντιμετώπιση αυτών θα μπορούσε από εργαλεία που εμείς τα κατευθύνουμε να τα μετατρέψει σε δυνάστες που κατευθύνουν εμάς.
Τότε εμφανίζεται και αυτή η καταδίκη και η παράξενη εικόνα που όλοι γνωρίζουμε…το να νομίζουμε ότι κάνουμε αυτό που θέλουμε??? και εκ των υστέρων να θέλουμε κάτι άλλο …και μετά κάτι άλλο κλπ


Ο φόβος που κατά την άποψη μου είναι και ίσως το μεγαλύτερο αρνητικό συναίσθημα που αισθανόμαστε και που γι αυτό τον λόγο έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον έχει πολλές μορφές, θα μπορούσε να μας προστατέψει και να μας προειδοποιήσει για να αποφύγουμε ένα κίνδυνο, οπότε είναι ωφέλιμος αλλά αν τον αφήσουμε ΕΜΕΙΣ είναι σε θέση να μας κυριεύσει και να βρεθούμε έτσι σε πανικό η αντίθετα να προβούμε στην πιο επικίνδυνη πράξη.

Αν αντέξουμε να εμβαθύνουμε πίσω από τον εγωισμό, πίσω από την ανασφάλεια, την μοναξιά και πολλά άλλα θα βρούμε πάντα ένα είδος φόβου…φόβος μην δεν είμαστε αποδεκτοί, φόβος μην φανούμε αδύναμοι, φόβος απόρριψής και το κυριότερο απ’ όλα ο φόβος του πόνου και της έλλειψης ευτυχίας.

Εχουμε ταυτίσει την ψυχική μας γαλήνη με τις έννοιες μιας μόνιμης ευφορίας και μιας απώλειας οποιαδήποτε ταραχής που αναταράσσει το νευρικό μας σύστημα και προκαλεί άγχος. Επιζητούμε μια μόνιμη νιρβάνα που όμως έρχεται σε αντίθεση με την φύση και παράγει σύγκρουση….και όπου υπάρχει διαφοροποίηση και σύγκρουση ….απομακρυνόμαστε από το όλον και από την αγάπη, την κατανόηση και την αδελφοσύνη.

Θέληση είναι να πράττουμε συνειδητά και όχι μηχανικά…θέληση είναι να κάνουμε αυτό που θέλουμε όταν δεν ''θέλουμε''.

Σκέψεις, προσπαθώντας

[CYBERMASTER]

χμ,

Οι περισσότερες αν όχι όλες οι αντιδράσεις και συμπεριφορές μας είναι αποτέλεσμα εξωτερικών παραγόντων

εγώ θα το έθετα λίγο αλλίως "είναι αποτέλεσμα των αντιδράσεων του εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου"
Από την άποψη πως ναι μεν υπάρχουν οι επιρροές απο τον εξωτερικό κόσμο αλλά το πως θα αποτυπωθούν τελικά μέσα μας και αργότερα εμείς με την σειρά μας θα την εξωτερικεύσουμε με βάση πως τις δεχθήκαμε.

Αλλαγή στρατιγικής επειδή τα βαριέμαι τα quote:D

Η κυριαρχία της θέλησης μας από όσα μας φοβίζουν είναι πραγματικά καταστροφική.Από την άλλη δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τα συναισθήματα σε αρνητικά και θετικά γιατί πιστεύω πως όλα είναι απαραίτητα και έχουν κάτι να σου δώσουν (ναι ακόμα και ο φόβος)

Επίσης κάτι ακόμα που συσχετίζεται με το τελευταίο κομμάτι της σκέψης σου:P
Oι Λύκοι λέει κηνυγάνε μοιρίζοντας τα θηράματά τους χτυπάνε πάντα τα πιο αδύναμα μοιρίζονται από μακριά τον έντονο φόβο τους και το κατασπαράζουν...(δν ξέρω αν όντως κηνυγάνε έτσι αλλά μου άρεσε to story:P)
Τελικά πόσο πολλοί αφήνουμε τουσ λύκους μας να μας κατασπαράζουν?

[Ramoglou]

Αγαπητέ Cybermaster κάτι έχουμε πει για τη χρήση του WORD

Από εκεί και πέρα.

Ο λύκος οσμίζεται το φόβο του θηράματος του, εμείς βλέπουμε την αδυναμία του συνανθρώπου μας και τον κατασπαράσσουμε.

Λες όμως εσύ.

Αντιλαμβάνεται πράγματα και τα μεταφράζει στον εγκέφαλο του και αυτά με την σειρά του ίσως να επηρεάσουν και την ψυχή του...

Τα όσα αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος δεν επηρεάζουν την ψυχή, διότι η ψυχή γνωρίζει ήδη. Αυτό που θα γίνει μέσα από την επεξεργασία των εγκεφαλικών λειτουργιών είναι να βγει ένα συμπέρασμα δράσης.

Φοβάμαι, ναι και πρέπει να επεξεργαστώ το λόγο, την αντίδραση μου και τους τρόπους που θα ξεπεράσω το φόβο αυτό. Επιλέγω λοιπόν διάφορες λύσεις μέχρι να φτάσω στο σημείο να κατανικήσω το φόβο μου.
Όλη αυτή η βιωματική εμπειρία μου έδωσε ένα μάθημα ζωής, αυτό ναι η ψυχή μου το χρειαζόταν ως καταγραφή και το απέκτησε.

[NEHEMAUT]

CYBERMASTER

Τελικά πόσο πολλοί αφήνουμε τουσ λύκους μας να μας κατασπαράζουν?

Ο Ευγένειος Τριβιζάς καθηγητής εγκληματολογίας και επαναστατικός παραμυθάς έχει γράψει ένα πολύ όμορφο παραμύθι με τίτλο << τα τρία μικρά λυκάκια>>....το συνιστώ σε ανήλικους και ενήλικους.
Εκεί λοιπόν περιγράφει τις προσπάθειες τριών ''κακών'' λύκων να οχυρωθούν και να σώθούν απο τα τρία μικρά ''γουρουνάκια''.

Οι λύκοι είναι η άλλη όψη τους ...και όλα είναι ένα. Δεν ξέρω πόσοι αφήνουν τούς λύκους και πόσοι τα γουρούνια να επιπλεύσουν... εμείς όμως ας μην τούς αφήνουμε ...αλλωστε σκέψεις είναι και διαλύονται...με άλλες .

Φιλικά