ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ, το καραβάνι της Εξέλιξης...

[qubit]

Ευχαριστώ για τα καλωσορίσματα.

Αφού μιλάμε για τη μετενσάρκωση της ψυχής, είναι σχεδόν αναπόφευκτο να αποφύγουμε την αναφορά στον (απλώς για λόγους συνεννόησης) "ορισμό" της - προσέχοντας βέβαια να μην χάσουμε το θέμα μας. Γιαυτό δεν θα επιμείνω στη συζήτηση περί ψυχής και πνεύματος. Θα χρησιμοποιήσω λοιπόν τη λέξη "ψυχή", για το αθάνατο μέρος του ανθρώπου.
Προσωπικά λοιπόν, πιστεύω τόσο στην ψυχή, όσο και στην αθανασία της. Το θέμα της μετενσάρκωσης είναι που μένει ανοιχτό, στο μυαλό μου (αν και, ψυχολογικά, η αποδοχή αυτής της πεποίθησης είναι άκρως ανακουφιστική).

Οσον αφορά λοιπόν τα νοητικά οικοδομήματα : Οι ινδουιστικές και βουδιστικές προσεγγίσεις δεν μου είναι και τόσο οικείες -παρά την προφανή ομοιότητα πολλών πλατωνικών θεωρήσεων με τις ινδουιστικές. Θεωρώ τα πλατωνικά- νεοπλατωνικά, απ' τα πιό πλήρη και αυτοσυνεπή, γιαυτό και θ' αναφερθώ σ' αυτά.

Στον Πλάτωνα λοιπόν, βρίσκουμε την (ορφική) άποψη της ενσάρκωσης ως είδος τιμωρίας της ψυχής για κάποιο παράπτωμα (άγνωστο ποιό) αλλά και την άποψη (πυθαγορική ?) ότι η ψυχή εκτελεί μια θεία, τρόπον τινά, αποστολή, συνδέοντας τον άνθρωπο με την Ουσία. Στον Τίμαιο, που αναπτύσσεται αυτή η άποψη, η ψυχή των θνητών όντων, συντίθεται
από τον δημιουργό (και όχι "εκπορεύεται" απ' αυτόν, απ' τη δική του Ουσία)
και μάλιστα από "υλικά" δεύτερης και τρίτης διαλογής, που του περίσσεψαν απ' την κατασκευή της Ψυχής του Κόσμου. Εχουν δε οι ψυχές αυτές, εξ αρχής ατομική υπόσταση (είναι τόσες, όσες και τα άστρα) και στο τέλος του μακάριου βίου που θα κατορθώσουν (ό,ποτε), ξαναγυρνάνε ... πού άλλού; εκεί που ανήκουν - στο άστρο τους (ας πούμε δηλαδή στη σφαίρα ύπαρξης που τους αντιστοιχεί).
Σ' αυτή την αντίληψη λοιπόν, δεν υπάρχει η έννοια της "εκπόρευσης", δηλ. της θεϊκής ουσίας της ψυχής. Λογικό είναι λοιπόν, η ψυχή να αναστατώνεται και να χάνει το μπούσουλα, όταν κατέρχεται στην ύλη. Η δε περιπλάνησή της, μέχρι να τελειωθεί, συνιστά ένα είδος καθαρμού από τις αλλοιώσεις που υπέστη κατά την πορεία της.
Στο τέλος πιά, δεν την περιμένει κάποια "θέωση", αλλά η επαναφορά στην αρχική της καθαρή φύση.
Σωστά; (όσον αφορά την ανάγνωση του Τίμαιου, εννοώ)

Ο Πλωτίνος πάλι, προσπαθεί να συγκεράσει τις αντιφάσεις που άφησε ο Πλάτων (εν πλήρει επιγνώσει του, πιστεύω, μιας και δεν ήταν δυνατόν να διαφεύγουν αυτές απ'αυτόν τον κολοσσό της φιλοσοφίας) και αναπτύσσει το δικό του σύστημα, απ' το οποίο πάλι δεν λείπουν οι "τρύπες".

Επομένως, απ' τη φιλοσοφική άποψη, το θέμα παραμένει ανοιχτό.

Ωστόσο, τα εμπειρικά γεγονότα που υποδηλώνουν την ισχύ του "ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΝΟΜΟΥ" (κατά Κέλσον τον Φιλαλήθη) φαίνονται αδιαμφισβήτητα. Τόσο, όσο ν' αρχίσουν ν' ασχολούνται με το θέμα και οι θεράποντες των θετικών επιστημών.

Υπάρχει λοιπόν και μιά θεωρία (την οποία, αν θυμάμαι καλά αναφέρει ο φυσικός Gribbin στα ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ) κατά την οποία : θεωρώντας το "Πληροφοριακό Σύμπαν",
ό,τι έγινε, υπάρχει περιπλανώμενο ως "πληροφορία", κάπου στο Σύμπαν. Οι εμπειρίες μετενσάρκωσης λοιπόν, είναι κάποιου είδους "συντονισμός" του εγκεφάλου ενός ατόμου, μ' αυτές τις "πληροφορίες", τις οποίες το άτομο προσλαμβάνει και θεωρεί ως δικά του βιώματα.
Μιά άλλη επιστημονική αντιμετώπιση όμως (ενός βιολόγου ή γιατρού, δεν θυμάμαι ακριβώς), βασίζεται σε βιολογικές ενδείξεις, που μάλλον αντιτίθενται στην παραπάνω θεωρία. Αυτός ο ερευνητής θεωρεί (κι έχει ισχυρά επιχειρήματα, που προκύπτουν απο τεκμηριωμένη έρευνα σε πολλές εκατοντάδες ανθρώπους) ότι οι άνθρωποι μπορεί και να ζουν παραπάνω από μια φορά.

Καλό είναι, χάριν της συζήτησης, να έχουμε υπόψη μας κι αυτές τις απόψεις.

ΥΓ : είμαι η qubit (σ΄αυτή τη ζωή, τουλάχιστον ... )

[j-Apie]

ό,τι έγινε, υπάρχει περιπλανώμενο ως "πληροφορία", κάπου στο Σύμπαν. Οι εμπειρίες μετενσάρκωσης λοιπόν, είναι κάποιου είδους "συντονισμός" του εγκεφάλου ενός ατόμου, μ' αυτές τις "πληροφορίες", τις οποίες το άτομο προσλαμβάνει και θεωρεί ως δικά του βιώματα.
Μιά άλλη επιστημονική αντιμετώπιση όμως (ενός βιολόγου ή γιατρού, δεν θυμάμαι ακριβώς), βασίζεται σε βιολογικές ενδείξεις, που μάλλον αντιτίθενται στην παραπάνω θεωρία. Αυτός ο ερευνητής θεωρεί (κι έχει ισχυρά επιχειρήματα, που προκύπτουν απο τεκμηριωμένη έρευνα σε πολλές εκατοντάδες ανθρώπους) ότι οι άνθρωποι μπορεί και να ζουν παραπάνω από μια φορά.

Καλό είναι, χάριν της συζήτησης, να έχουμε υπόψη μας κι αυτές τις απόψεις.

ΥΓ : είμαι η qubit (σ΄αυτή τη ζωή, τουλάχιστον ... )

hmm ενδιαφερον εντιμετωπιση στο θεμα qubit ... τωρα οσον αφορα τις αποψεις γενικα της επιστημης δεν τις δινω σημασια ακομα και αν κατι αποδεικνυουν , αλλα ολοι πιστευω ξερουν οτι εκει που σταματαει η επιστημη ξεκινα η μαγεια ο αποκρυφισμος κλπ κλπ . Εκει που ξεκινανε αυτα τα μυστηρια πραγματα που ονομαζουμε μαγεια κλπ^ ειναι το σημειο του συντονισμου ισως που αναφερεις , εκει δηλαδη που κανενας επιστημονας τουλαχιστον στα χρονια που ζουμε δεν προκειται να βγαλει ακρη . (εκτος βεβαια απ τον μαγο επιστημονα )

Τωρα για το σημειο συντονισμου λογικα χρειαζεται και καποια εμπειρια ετσι δεν ειναι ? Δεν μπορει απο την μια μερα στην αλλη να ξυπνησεις συντονισμενος και να αρχισεις να μιλας για προηγουμενες ζωες ...
Το σημειο συντονισμου , η τεχνικη και πως κανεις κατι τετοιο ειναι καθαρα εμπειρικο και δεν γραφεται πουθενα απ οτι ξερω . Ακομα και καποιος που μπορει να κανει κατι τετοιο δεν νομιζω οτι ειναι σε θεση να εξηγησει στον διπλανο του το πως το κανει ... (ισως γιατι δεν γινεται , η ισως γιατι βρισκεται σε εντελως διαφορετικο επιπεδο και ο διπλανος του θα τα καταλαβαινει σαν κινεζικα ! )

Λοιπον μια καλη οδηγια για το πως να βλεπεις προηγουμενες ζωες ειναι ¨¨ καθεσαι στην ασανα του δρακου για τουλαχιστον 30 λεπτα .. ταυτοχρονα θα δονεις ενα συγκεκριμενο ΜΑΝΤΡΑ με απολυτη ηρεμια..(το μαντρα.... ) sorry δεν μπορουσα να αντισταθω στην αντιφαση

[Ramoglou]

Στον Πλάτωνα λοιπόν, βρίσκουμε την (ορφική) άποψη της ενσάρκωσης ως είδος τιμωρίας της ψυχής για κάποιο παράπτωμα (άγνωστο ποιό) αλλά και την άποψη (πυθαγορική ?) ότι η ψυχή εκτελεί μια θεία, τρόπον τινά, αποστολή, συνδέοντας τον άνθρωπο με την Ουσία.

Και στο Χριστιανισμό αυτό δεν παθαίνει η ψυχή ; Δεν εκπίπτει του Παραδείσου ;
Γιατί λοιπόν εκπίπτει ;
Μέσα από αυτή την πτώση τι πρέπει να πράξει ;
Δεν είναι αυτοσκοπός της η επιστροφή και η επανένωση με την Αρχική Πηγή ;

Και τι ήταν το πρώτο που αναγνώρισε ο Αδάμ με την Εύα ;
Τι «γύμνια» τους δεν αναγνώρισαν ;
Αν αποσυμβολίσουμε νομίζω ότι θα κατανοήσουμε τόσο τους λόγους της πτώσης, όσο και τη «γύμνια».

Το ότι ο άνθρωπος είναι συνδεδεμένος με την Πηγή του Παντός, αυτή την Αρχική Πηγή απ’ όπου και εκπορεύτηκε, νομίζω ότι θα πρέπει να είναι δεδομένο. Σίγουρα λοιπόν, αφού δεχόμαστε (όσοι το δεχόμαστε) αυτό, τότε δεχόμαστε και ότι, το αθάνατο κομμάτι είναι αυτό το οποίο μας ενώνει.

Έτσι λοιπόν και εφ’ όσον όπου και να ψάξουμε περίπου το αυτό θα βρούμε, στο δικό μου νοητικό οικοδόμημα (το οποίο και σίγουρα θέτω στην κρίση σας) η πορεία είναι μια σχηματική παράσταση με κάθοδο από το αρχικό σημείο και ανέλιξη μέχρι το αυτό Αρχικό σημείο.

Στην θεωρεία του Πλάτωνος αναφέρεται η Αθάνατη και η Θνητή υπόσταση μόνο. Κάνει βέβαια και κάποιες αναφορές στη διπλή υπόσταση του Αθάνατου κομματιού, αλλά δεν είναι του παρόντος μια τέτοια αναφορά.

Το ερώτημα λοιπόν είναι.
Υπάρχει θάνατος ; Και αν ναι τι είναι αυτό το οποίο θνήσκει ;

Προσωπική μου άποψη είναι, πως δεν υπάρχει θάνατος με την έννοια της ολοκληρωτικής απώλειας. Ένα ρούχο που δε το φοράμε δεν παύει να υφίσταται, ακόμα κι αν είναι κουρέλι. Εμείς απλά δεν το φοράμε, εμείς δε το χρησιμοποιούμε, μπορούμε κάλλιστα να φορέσουμε ένα άλλο, καλύτερο, ελαφρύτερο, ή ακόμα και να μη φορέσουμε και τίποτα, διότι ίσως να μην έχουμε ανάγκη κάποιο ρούχο.

Για μένα η αποδοχή ή όχι της μετενσάρκωσης έγκειται σε μία και μόνο παραδοχή.

Δέχομαι την εξελικτική πορεία μέσα από τη βιωματική διαδικασία και δια μέσου της χρησιμότητας της ύλης στην επίτευξη αυτού του στόχου.

"Άνω Θρώσκων" και "Αναθρών α Όπωπε" δεν είναι η λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ ;

[Ladyhawk]

Αγαπητή qubit

Αν και λίγο καθυστερημένα σε καλωσορίζω και εγώ στο χώρο μας σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και εύχομαι η πορεία σου εδώ είναι γόνιμη και εποικοδομητική.

Κατ' αρχήν θέλω να ρωτήσω τη Ladyhawk αν το πνεύμα που
εννοεί, ορίζεται παρόμοια με την πλατωνική ψυχή, ή σημαίνει κάτι άλλο.

Ο Πλάτωνας δεν αποδέχεται άμεσα τουλάχιστον το τρισυπόστατο του ανθρώπου, αλλά το δισυπόστατο. Βέβαια όταν αναφέρεται στην ψυχή κάνει ένα διαχωρισμό. Μιλάει για δύο κομμάτια, το αθάνατο και θνητό.
Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως και Πλάτων κατά βάθος όταν κάνει αναφορά για θεϊκό σπινθήρα μιλάει για το πνεύμα.

[qubit]

Θα επιχειρήσω να οριοθετήσω τον προβληματισμό μου πάνω στο θέμα, θέτοντας κατ' αρχήν ορισμένες προσωπικές μου παραδοχές (που δεν είναι αυτονόητες - ολόκληρα φιλοσοφικά συστήματα οικοδομούνται στην αντίκρουση καθε μιάς ή και όλων τους) και προσδιορίζοντας στη συνέχεια τα ερωτήματα.

ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ :
1. Ο άνθρωπος εμφορείται από μιά ουσία (ΤΗΝ ουσία, μπορούμε να πουμε), που είναι αθάνατη και δοσμένη από το Υπέρτατο Ον.
2. Το Υπέρτατο Ον είναι ο δημιουργός των πάντων, δηλαδή και του φυσικού κόσμου
2α. Το Υπέρτατο Ον διαθέτει ηθικές ιδιότητες.
2β. Η ουσία αυτή που υπάρχει στον άνθρωπο, είναι και η σύνδεσή του με το Ον αυτό (ας τον πούμε Θεό, για συντομία).
3. Στην ουσία αυτή υπάρχει μιά θεϊκή προίκα : η ελεύθερη βούληση.
4. Η βούληση αυτή, μπορεί να εκφραστεί μέσα στα πλαίσια των φυσικών νόμων, που διέπουν τη δημιουργία. Η έκδήλωση της βούλησης σε πράξεις, υπόκειται στο νόμο δράσης-αντίδρασης.
5. Ο άνθρωπος ζει εντός της ύλης (δεν εννοώ αποκλειστικά, αλλά εν πάσει περιπτώσει τα νοητικά οικοδομήματα, όπως και αυτή η συζήτηση που διεξάγουμε, στο υλικό πλαίσιο λαμβάνει χώρα...)
Το 5 μάλιστα, δεν είναι παραδοχή, αλλά δεδομένο.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ :
Το γεγονός ότι ζούμε στην ύλη, είναι αποτέλεσμα της θεϊκής βούλησης, ή αποτέλεσμα κάποιας Πτώσης; ή μήπως, η κάθοδος στην ύλη, όντας προϊόν θεικής βούλησης, συμπαρέσυρε, ατυχώς πλην όμως δευτερογενώς, την πτώση;

Αν μας έστειλε ο Θεός εδω πέρα, για να ολοκληρώσει τη φυσική δημιουργία (κατά Πλάτωνα και σύμφωνα με τη λεγόμενη "αισιόδοξη εκδοχή"), σημαίνει ότι η "φυσική" μας θέση είναι ο υλικός κόσμος και ο "φυσικός" μας ρόλος στο Σχέδιο, η συμβίωση μ'αυτόν. Εμείς βέβαια, ως γνωστόν, τα θαλασσώσαμε.

Σ' αυτή τη θεωρία, η ύλη δεν δαιμονοποιείται τόσο, όσο στη θεωρία της Πτώσης : εδώ, η αποτυχία είναι ουσιαστικά αποτυχία εναρμόνισης υλικών "παθών" και πνευματικής υπόστασης (με την προσωπική ευθύνη του καθένα, να διατηρεί την ισχύ της, φυσικά).

Ο αποτυχών, δεν έχει φτάσει ακόμα στο σημείο να τα καταφέρει.
Σε μιά τέτοια περίπτωση (δηλ. της υλικής ζωής θεωρούμενης κατά την αισιόδοξη εκδοχή), η μετενσάρκωση θα μπορούσε να εκληφθεί σαν εκπαίδευση, μέχρι να μάθουμε κάποια στιγμή, να κάνουμε καλά τη δουλειά μας.

Στα ενδιάμεσα των ενσαρκώσεων, η ψυχή υφίσταται τις συνέπειες των πεπραγμένων της και σε κάθε επόμενη κάθοδό της κουβαλάει τόσο τον εαυτό της, όσο και τη "γνώση" του μεσοδιαστήματος. Ανάλογα με την ποιότητα που επιλέγει να διαμορφώνει στον εαυτό της, μπορεί να γίνεται καλύτερη ή χειρότερη.

Απ' αυτή τη σκοπιά λοιπόν, η "επανένωση" θα μπορούσε να σημαίνει τη "σωστή" λειτουργία της ψυχής μας μέσα στην ύλη. Παρ' όλα ταύτα όμως, η ύλη είναι πάντα φθαρτή και ανακυκλούμενη- άρα η "φύσει" και όχι απλώς "θέσει" εντός της ύλης ύπαρξη, μοιάζει με εγκλωβισμό σε μιά ατέρμονη διαδικασία υλικής ζωής και θανάτου.
Δηλαδή : άντε και τα καταφέραμε. Και μετά; εκτός κι αν προβιβαζόμαστε σε αγγέλους. Αυτό, πράγματι, θα ήταν εξέλιξη ... (δεν κοροϊδεύω - το εννοώ ).

Αν πάλι βρεθήκαμε στην ύλη λόγω Πτώσης, σημαίνει ότι το φυσικό "ένδυμα" (υλικό σώμα) είναι υποδεέστερο του επιπέδου μας αλλά παράλληλα και η ψυχή μας κατώτερη των περιστάσεων (καθότι εξέπεσε, προς το κατώτερό της). Οπως το σκέφτομαι τώρα, ίσως εδώ είναι που δεν μου κολλάει το πράγμα κι όχι στην μετεμψύχωση αυτή καθ' αυτήν.

Με τόσες πεπτωκόσες στην ύλη ψυχές (κι εξαιτίας της ύλης, και των χαλεπών της ιδιοτήτων μάλιστα!) δεν είναι καθόλου παράξενη όλη αυτή η καταστροφή κι αυτοκαταστροφή που ζούμε καθημερινά. Κι ο μεν πλανήτης μπορεί να μας ξεράσει, πριν προφτάσουμε να τον ανατινάξουμε, αλλά γιά τις ψυχές, χλωμό το βρίσκω να τα καταφέρουν, αν όντως κάποτε ήταν καλύτερες και κατόπιν εκπεσούσες.

Τί είναι αυτό που θα τις βοηθήσει, δηλαδή, να επανακάμψουν;

Για μένα η αποδοχή ή όχι της μετενσάρκωσης έγκειται σε μία και μόνο παραδοχή.

Δέχομαι την εξελικτική πορεία μέσα από τη βιωματική διαδικασία και δια μέσου της χρησιμότητας της ύλης στην επίτευξη αυτού του στόχου.

Θεωρώντας την εξέλιξη ως μια διαδικασία που πορεύεται απ' το ατελές προς το τελειότερο, τείνω να συμφωνήσω. (Διότι, το βλέπω κι ανάποδα το πρόβλημα : αν δεν υπάρχει η μετενσάρκωση, ποιό απ΄τα ερωτήματα μου μπορεί να τύχει καλύτερης απάντησης?)
Αν και μου φαίνεται πως μετατόπισα το θέμα (απ' τη μετενσάρκωση στην Πτώση), πιστεύω πως δεν ξέφυγα τελείως απ' τα όριά του.

Συγγνώμη για το μακροσκελές post.

[Ramoglou]

Πράγματι μακροσκελές, αλλά αρκετά διαφωτιστικό, το κείμενο σου αγαπητή qubit, ως προς τις θέσεις σου και τις απόψεις σου.

Μένω λοιπόν στο κρίσιμο σημείο.

Απ' αυτή τη σκοπιά λοιπόν, η "επανένωση" θα μπορούσε να σημαίνει τη "σωστή" λειτουργία της ψυχής μας μέσα στην ύλη. Παρ' όλα ταύτα όμως, η ύλη είναι πάντα φθαρτή και ανακυκλούμενη- άρα η "φύσει" και όχι απλώς "θέσει" εντός της ύλης ύπαρξη, μοιάζει με εγκλωβισμό σε μιά ατέρμονη διαδικασία υλικής ζωής και θανάτου.
Δηλαδή : άντε και τα καταφέραμε. Και μετά; εκτός κι αν προβιβαζόμαστε σε αγγέλους. Αυτό, πράγματι, θα ήταν εξέλιξη ... (δεν κοροϊδεύω - το εννοώ ).

Που δε φαίνεται η «σωστή» λειτουργία της ψυχής μέσα από αυτή τη διαδικασία ;
Από πού προκύπτει η ατέρμονη διαδικασία και όχι μια διαδικασία με αρχή και τέλος ;

Τα «οχήματα» (υλικά σώματα) απλώς είναι τα εργαλεία για να επιτευχθεί αυτή η λειτουργία και εν τέλει η άνοδος και η τελική επανένωση.
Ας μη μας διαφεύγει ότι υπάρχει η συνείδηση, αυτή δε μετέχει τις διαδικασίας της εξέλιξης ;
Αυτή δεν προσδίδει στο φυσικό πεδίο τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπισθούν κάποια πράγματα ;

Στη δική μου οπτική ναι, αυτή είναι που καθορίζει σε μεγάλο (για να μην είμαι απόλυτος) βαθμό, τόσο την ηθική, όσο και την βιωματική διαδικασία.

Άρα καταλήγω στο συμπέρασμα πως ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να απελευθερωθεί από το υλικό πεδίο και να ανέλθει. Αν το θέλεις για να σου είναι και ποιο κατανοητό, να γίνει από άνθρωπος άγγελος.

Τί είναι αυτό που θα τις βοηθήσει, δηλαδή, να επανακάμψουν;

Μα φυσικά η γνώση.

[Ramoglou]

Γράφοντας το παραπάνω post σκέφτηκα τις δύο λέξεις, άνθρωπος και άγγελος, κάνοντας κάποιες σκέψεις τις οποίες και παραθέτω.

Τι σημαίνει η λέξη άνθρωπος ;

«Άνω Θρώσκων», δηλαδή αυτός που κοιτάει προς τα επάνω.
Τι θέλει να δει κοιτώντας προς τα επάνω ;
Μήπως αναζητά την πηγή απ’ όπου ξεκίνησε ;
Και γιατί εκτός από το Άνω Θρώσκων ισχύει και το «Αναθρών α Όπωπε» δηλαδή αυτός που μέσα από αυτό που βλέπει και πιάνει καταλαβαίνει ;
Τι χρησιμοποιεί για να καταλάβει ; Τη λογική του, την οποία προσπαθεί να θέσει εν λειτουργική αρμονία με το αίσθημα και τη συνείδηση του.
Άρα όταν αυτή η λειτουργική αρμονία επέλθει τότε επέρχεται και η γνώση.

Γιατί λοιπόν να ονομάζεται «Άγγελος» όταν απελευθερωθεί από τα δεσμά του υλικού κόσμου ;
Τι σημαίνει η λέξη «Άγγελος» ;
Αυτός που Αγγέλλει !
Τι Αγγέλλει ;
Την εξύψωση του ανθρώπου θεωρώ εγώ, έτσι ώστε να γίνει γνωστό ότι μια ακόμα ψυχή επιτέλεσε το έργο της και αποδεσμεύτηκε ανερχόμενη στα υψηλότερα πεδία.

Ελπίζω να μη ξέφυγα εγώ τώρα, ή να μη σας κούρασα.

[qubit]

Μένω λοιπόν στο κρίσιμο σημείο.

Απ' αυτή τη σκοπιά λοιπόν, η "επανένωση" θα μπορούσε να σημαίνει τη "σωστή" λειτουργία της ψυχής μας μέσα στην ύλη. Παρ' όλα ταύτα όμως, η ύλη είναι πάντα φθαρτή και ανακυκλούμενη- άρα η "φύσει" και όχι απλώς "θέσει" εντός της ύλης ύπαρξη, μοιάζει με εγκλωβισμό σε μιά ατέρμονη διαδικασία υλικής ζωής και θανάτου.
Δηλαδή : άντε και τα καταφέραμε. Και μετά; εκτός κι αν προβιβαζόμαστε σε αγγέλους. Αυτό, πράγματι, θα ήταν εξέλιξη ... (δεν κοροϊδεύω - το εννοώ ). Παράθεση:

Που δε φαίνεται η «σωστή» λειτουργία της ψυχής μέσα από αυτή τη διαδικασία ;
Από πού προκύπτει η ατέρμονη διαδικασία και όχι μια διαδικασία με αρχή και τέλος ;

Ας το διασαφηνίσω : Αν η ψυχή έχει σκοπό την "εμψύχωση" της ύλης - αν, με λίγα λόγια η ανθρώπινη
ψυχή προορίζεται να ζει στον υλικό κόσμο, τότε η εξέλιξη δια μέσου της μετενσάρκωσης, στοχεύει στην
τελοιοποίηση της ψυχής, έτσι ώστε να ζει καλά μέσα στη φύση και μέσα στο σώμα της. Λέω λοιπόν :
άντε και (ζώντας δυό ή χίλιες δυό ζωές) τα κατάφερε. Καί μετά; θα ζει αιωνίως (αθάνατη ούσα) εντός
της (αδιαμφισβήτητα φθαρτής και ανακυκλούμενης) ύλης ; Με ποιό τρόπο; μετενσαρκούμενη ξανά και ξανά;
αφου το φθαρτό της περίβλημα θα πεθαίνει ...
Επομένως, η υπόθεση ότι η ψυχή φτιάχτηκε για να κοσμήσει τον υλικό κόσμο, να του δώσει ζωή, φαίνεται
ότι δεν συνδυάζεται λογικά με την υπόθεση της μετενσάρκωσης - εκτός κι αν υπάρχει κάποια άλλη ερμηνεία
που μου διαφεύγει.

Αν πάλι η ψυχή κατοικεί στην ύλη ως αποτέλεσμα πτώσης, η μετενσάρκωση φαίνεται να έχει νόημα. Αλλά αυτή
η εκδοχή -της Πτώσης (την οποία δυσκολεύομαι να ασπαστώ) ανοίγει άλλα θέματα, που ίσως να είναι έξω απ' το θέμα αυτού του Topic.

Για τα περί αγγέλων, συμφωνώ. Ετσι κι αλλιώς, μ'αυτή τη λέξη, εννοούμε συνήθως άϋλες οντότητες. Η διαφορά έγκειται στο αν θεωρεί κανείς την απενσαρκωμένη ζωή ως επαναφορά στον αρχικό του προορισμό, ή σαν εξέλιξη, πρόοδο προς κάτι ανώτερο απ' την αρχική του κατάσταση.

[Ramoglou]

Αγαπητή qubit αυτό το οποίο σε μπερδεύει, απ’ ότι καταλαβαίνω, είναι το ότι θεωρείς ότι η ψυχή μετά το τέλος της αποστολής της θα πρέπει να ενσαρκώνεται ξανά και ξανά.

Εδώ όμως εγώ, θεωρώ ότι η ψυχή μετά την τελευταία της ενσάρκωση, απελευθερωμένη πλέον, ανέρχεται στα επίπεδα και τέλος επανενώνεται με την Αρχική Πηγή. Να λοιπόν η εξέλιξη.

Αλίμονο αν η ψυχή έπρεπε να κατοικεί αιώνια μέσα σ’ ένα υλικό σώμα, αυτό θα ήταν μια μόνιμη και καταδικαστική πτώση.

Αντίθετα, η πτώση με σκοπό την εκπαίδευση και την ανέλιξη διαμέσου της γνώσης έχει και αίτιο και νόημα. Ποιο ; Μα φυσικά την άνοδο και πάλι, την επιστροφή στην αρχική κατάσταση.

Να το πάω λίγο παραπέρα παραθέτοντας ένα αλληγορικό παράδειγμα ;

Αν εγώ είμαι πλούσιος και έχω όλα τα αγαθά, ζώντας μέσα στην γαλήνη που μπορεί να μου αποδώσει ως τρόπο ζωής, όλος αυτός ο πλούτος, θα ξεχάσω μετά από λίγο καιρό το πώς είναι να ζεις χωρίς αυτά τα αγαθά. Για να διατηρήσω λοιπόν αιώνια τη γνώση αυτή πρέπει να καταφέρω να γυρίζω πίσω στην αρχή, να γίνομαι φτωχός, να παλεύω να ξαναποκτήσω όλα όσα θα μου επιτρέψουν να επιστρέψω στην ζωή του πλουσίου.

Στο παράδειγμα βάλε όπου πλούσιος την απόλυτη γνώση, όπου φτωχός την απόλυτη πενία γνώσεων.

Ποια θα είναι λοιπόν η διαδρομή μου ; (πάντα αλληγορικά)
Από την Εκάλη θα βρεθώ ξαφνικά (πτώση) στις παράγκες των καταυλισμών, σιγά σιγά, θα αλλάξω σπίτι και θα πάω σε μια μονοκατοικία της Ελευσίνας, αργότερα θα αγοράσω ένα σπίτι σε μια πολυκατοικία και μετά θα μείνω πάλι στην Εκάλη. Μέσα από όλη αυτή τη διαδρομή θα θυμάμαι πως έφτασα από τον καταυλισμό ξανά στην Εκάλη.

Ελπίζω να βοήθησα με τις σκέψεις μου, αν όχι, πάλι εδώ είμαστε να συνεχίσουμε τις συγκρίσεις των νοητικών οικοδομημάτων.

[qubit]

Βοήθησες πολύ κύριε Ράμογλου (η προσφώνηση με επώνυμο απαιτεί τον ανάλογο σεβασμό ... ) και σ' ευχαριστώ. Κατάφερα να ξεκαθαρίσω τις σκέψεις μου, οι οποίες πλούτισαν με τις απόψεις σου.

[Elissaios]

Αυτός ο κύριος Gribbin με τις πληροφορίες είναι ο πιο καλά πληροφορημένος.

Όμως από τη μια έχουμε την επιστήμη που προσπαθεί να εξηγήσει τα (επί του παρόντος;) ανεξήγητα και από την άλλη τη φιλοσοφία που προσπαθεί αντίστοιχα. Στην ουσία λένε τα ίδια πράγματα, η καθεμιά με τα δικά της λόγια. Αν κάποτε συγκλίνουν θα έχουμε κάνει ένα βήμα μπροστά. (Μόνο ένα βήμα όμως, γιατί παντογνώστες δεν θα γίνουμε ποτέ.)

[qubit]

Φίλε Ελισσαίε, αν και συμφωνώ, γενικά, με τα λεγόμενά σου, έχω κάποιες επι μέρους αντιρρήσεις :

- Κατ' αρχήν, δεν υπάρχει "επιστήμη", γενικώς και αορίστως. Οι επιστημονικές απόψεις είναι πάντα τοποθετημένες μέσα σε κάποια γενικότερα εννοιολογικά πλαίσια, που οριοθετούνται, κατά κάποιο τρόπο, ανάμεσα στις βεβαιωμένες γνώσεις και στις ιδεολογίες που υπάρχουν στα
κεφάλια μας. Οι βεβαιωμένες γνώσεις είναι πάντα, σε ποσοστό, ελάχιστες σε σχέση με τις θεωρητικές κατασκευές (ιδεολογίες, κοσμοείδωλα) που οικοδομούμε, προκειμένου να συνταιριάξουμε τις γνώσεις μας με τις γνώμες μας (μιά ματιά στην ιστορία των επιστημών, είναι αρκετή για να βεβαιώσει του λόγου το αληθές). Θέλω να πω δηλαδή, ότι, κακώς η επιστήμη διεκδικεί τα πρωτεία της αντικειμενικότητας από τη φιλοσοφία, δεδομένου ότι και η επιστήμη, λίγα γνωρίζει και περισσότερα ερμηνεύει. Παίρνει δε, απαντήσεις, σ' αυτά που επιλέγει να ρωτήσει, και σύμφωνα με τον τρόπο που επιλέγει να υποβάλει το ερώτημα.

Πάντως, επειδή πιστεύω ολόψυχα σ' αυτό που λες για τη σύγκλιση επιστήμης και φιλοσοφίας (μιά σύγκλιση που ήταν παρούσα κάποτε, σε μιά εποχή χρυσή για το ανθρώπινο γένος), γι' αυτό προσπαθώ να προσεγγίσω
το θέμα κι απ' τις δυό (δυό?) πλευρές.

-Ενας ακόμα επιστήμονας που έχει ασχοληθεί σοβαρά με τις "εμπειρίες από προηγούμενες ζωές", όπως ονομάζει το θέμα, είναι ο ψυχίατρος Στανισλαβ Γκροφ. Στο βιβλίο του Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ, αντιμετωπίζει αυτές τις εμπειρίες ως αναμφισβήτητο δεδομένο, προερχόμενο απο υγιείς ψυχικά ανθρώπους (αντίθετα με την επικρατούσα τάση των συμβατικών ψυχιάτρων -τους οποίους, παρεμπιπτόντως, "στολίζει" δεόντως- να τις θεωρούν ως ψυχοπαθολογικό φαινόμενο) το οποίο χρήζει σοβαρής μελέτης. Ωστόσο, τονίζει, άλλο πράγμα είναι το γεγονός και άλλο η ερμηνεία του. Παρουσιάζει κάποιες εναλλακτικές θεωρίες άλλων, αποφεύγοντας προσεκτικά να πάρει θέση στη "φιλοσοφική" ερμηνεία του θέματος, αλλά λέει σαφώς ότι το θεωρεί ως μέρος μιας ψυχικής-πνευματικής πραγματικότητας, την οποία απλώς δεν είμαστε ακόμα
σε θέση να προσεγγίσουμε επιστημονικά.

- Ενώ ο Gribbin, ως φυσικός, πλησιάζει το θέμα μελετώντας τις ακτινοβολίες, τα κύματα και τα σωματίδια, ο Γκροφ το εξετάζει, μελετώντας τις ψυχολογικές συνθήκες των ανθρώπων που είχαν τέτοιες εμπειρίες-
πριν και μετά την εμπειρία, τον τρόπο που τη βίωσαν, τα αποτελέσματά της στην ψυχολογία και τις κοσμοαντιλήψεις τους. Φαίνεται λοιπόν, λόγω του έντονου βιωματικού και ψυχικού χαρακτήρα των εμπειριών αυτών, να μην δίνει σοβαρές πιθανότητες στην εκδοχή ότι πρόκειται γιά πρόσληψη πληροφορίας ή "προσβολή" ας το πούμε έτσι, από εξωγενή απ' το άτομο, υλικό (πληροφορία- εικόνα)

-Είναι επίσης σημαντικό, ότι δεν διστάζει να διατυμπανίσει ότι, η επιστήμη δεν έχει ιδέα για την πραγματική ουσία της ανθρώπινης συνείδησης : από πού εκπορεύεται και τί "πράγμα" είναι ακριβώς. Λέει ότι οι αναγωγιστικές αντιλήψεις (δηλ. ότι η συνείδηση είναι απλώς προϊόν της ηλεκτροχημικής δραστηριότητας του εγκεφάλου) είναι παντελώς αναπόδεικτες.
Επίσης, αναφέρεται με πολύ εκτίμηση και σεβασμό στις έρευνες του -επίσης ψυχίατρου- Ιαν Στίβενσον (έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά το βιβλίο του ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΚΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΑ). Ο Στίβενσον, μελετώντας για 40 χρόνια, γύρω στις 3000 περιπτώσεις ατόμων (κυρίως νεαρών) που είχαν μνήμες μετενσάρκωσης
και παράλληλα κάποια σημαντικά σημάδια στο σώμα τους (εκ γενετής),
βρήκε άμεση συσχέτιση ανάμεσα στα σημάδια αυτά και τις συνθήκες θανάτου (βίαιου κατά βάση) στην προηγούμενη ζωή...

[Zadok the priestess]

Μία αναφορά στον "έβδομο θάνατο" και την τελική επανένωση εδώ.

[karma]

Αγαπητέ Κέλσο ο Φιλαλήθης

Πολύ ενδιαφέρον το θέμα σου !

Πιστεύω στη μετενσάρκωση και ψήφισα ναι. Άλλωστε, αυτή είναι και η προσωπική μου έρευνα (ειδικά μέσα από την Αστρολογία), εξ ου και το ψευδώνυμό μου.

Ας πάρουμε τα πράγματα απλά. Αν κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε πολλές "ανισότητες". Άλλοι άνθρωποι κατέχουν υψηλές βαθμίδες και πόστα, άλλοι παλεύουν για την επιβίωση, άλλοι έχουν μία σωματική ή ψυχική αναπηρία κ.λ.π. Ένα σκεπτόμενο άτομο θα δει πως το γεγονός αυτό δεν είναι δίκαιο ! Αν κάθε οντότητα έχει μόνο μία ζωή στη γη, πως θα εξελιχθεί και πως θα πλησιάσει το Θείο ; Και αν αυτή η οντότητα πιστεύει ότι αυτή είναι η μοναδική ενσάρκωσή της, βλέποντας την ανισότητα γύρω της θα θυμώσει, θα αναρωτηθεί... Υπάρχει δικαιοσύνη ;

Η προσωπική μου γνώμη είναι, ότι κάθε ψυχή έχει το δικαίωμα, μέσα από τις διαδοχικές της ενσαρκώσεις, να βιώσει διαφορετικές εμπειρίες και να εξελιχθεί. Να δοκιμαστεί η ανδρεία της, μέσα από κάποια μάχη, το αίσθημα της δικαιοσύνης, μέσα από μία ηγεσία και η ταπεινότητα, μέσα από τη φτώχια ή την ανέχεια...

Φιλικά

[NEHEMAUT]

Ένα σκεπτόμενο άτομο θα δει πως το γεγονός αυτό δεν είναι δίκαιο ! Αν κάθε οντότητα έχει μόνο μία ζωή στη γη, πως θα εξελιχθεί και πως θα πλησιάσει το Θείο ; Και αν αυτή η οντότητα πιστεύει ότι αυτή είναι η μοναδική ενσάρκωσή της, βλέποντας την ανισότητα γύρω της θα θυμώσει, θα αναρωτηθεί... Υπάρχει δικαιοσύνη ;

Μήπως αυτό όμως είναι και ένας τρόπος να δικαιολογούμε τα δεινά που μας προκύπτουν και να αποποιούμεθα των ευθυνών μας?

Πόσο υγείες είναι να εναποθέτουμε τα πάντα στο κάρμα για να αισθανόμαστε γαλήνη και ηρεμία μπροστά σε όλα αυτά που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε ?

Με εκτίμηση

[karma]

Μήπως αυτό όμως είναι και ένας τρόπος να δικαιολογούμε τα δεινά που μας προκύπτουν και να αποποιούμεθα των ευθυνών μας?

Ή μήπως και το αντίθετο ; Γνωρίζοντας ότι βρισκόμαστε σε ένα στάδιο εξέλιξης, να γίνουμε πιο συνειδητοποιημένοι και να μάθουμε γρηγορότερα τα μαθήματα που ήρθαμε να πάρουμε ;

Πόσο υγείες είναι να εναποθέτουμε τα πάντα στο κάρμα για να αισθανόμαστε γαλήνη και ηρεμία μπροστά σε όλα αυτά που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε ?

Κατά τη γνώμη μου, είναι απόλυτα υγιές. Έχεις παρατηρήσει πόσο γαλήνιοι και ήρεμοι είναι οι πνευματικοί άνθρωποι ή δάσκαλοι ; Τα άτομα αυτά έχουν φιλοσοφήσει τη ζωή, έχουν διεισδύσει στη βαθιά γνώση και μέσα από τις προσωπικές τους εμπειρίες (ίσως και δύσκολες) βοηθούν άλλους ανθρώπους. Πιστεύω, ότι έχουμε έρθει εδώ για να εξελιχθούμε, για να γίνουμε καλύτεροι και πιο σοφοί.

Φιλικά

[Ramoglou]

Το να έχεις φθάσει στο σημείο να γνωρίζεις, δεν σημαίνει ότι πλέον αποδέχεσαι στωικά τα πάντα.

Θα έλεγα πως μάλλον το αντίθετο συμβαίνει, διότι εφ’ όσον γνωρίζεις, ξέρεις και τι σου επιτρέπεται και τι όχι. Θα πρέπει να επιτελέσεις το καθήκον σου, θα πρέπει να αντεπεξέλθεις στις μάχες που έχεις να δώσεις και πρώτα απ’ όλα με το εαυτό σου, θα πρέπει να μάθεις να τηρείς τη σιωπή, θα πρέπει να πράττεις όλα αυτά τα οποία γνωρίζεις πως είναι πλέον οι κανόνες.

Όλα τα παραπάνω δεν σου αφήνουν περιθώρια για αδράνεια, σου επιβάλλουν αντιθέτως να έχεις μια σταθερή και σοβαρή δράση, διότι το ευρύ πεδίο του στοχασμού και της δράσης, είναι πλέον ορατό, στα όμματα του γνώστη.

Αυτός ο οποίος θα σκεφτεί ότι «δε βαριέσαι έχω και άλλη ζωή για να επανορθώσω», το μόνο που θα καταφέρει είναι να καθυστερήσει την εξέλιξη του. Εδώ είναι λοιπόν και η ελευθερία του Ανθρώπου να πράττει ή να μη πράττει το καλόν αδιακρίτως.

Ο Διδάσκαλος αντιμετωπίζει με ηρεμία και χαμόγελο τις καταστάσεις διότι ο σκοπός του είναι να μεταφέρει τη δάδα καλώς (Διδάσκαλος = Δίδω τη Δάδα καλώς), αυτό είναι και το Φως της γνώσης, αυτή η δάδα, που αν δοθεί με λάθος τρόπο δύναται και να τυφλώσει, αλλά και να κάψει, τόσο αυτόν που θα την πάρει, όσο και αυτόν που θα τη δώσει.

[karma]

Αυτός ο οποίος θα σκεφτεί ότι «δε βαριέσαι έχω και άλλη ζωή για να επανορθώσω», το μόνο που θα καταφέρει είναι να καθυστερήσει την εξέλιξη του. Εδώ είναι λοιπόν και η ελευθερία του Ανθρώπου να πράττει ή να μη πράττει το καλόν αδιακρίτως.

Ο σκεπτόμενος άνθρωπος, αυτός που "γνωρίζει", ποτέ δε θα πει ότι "έχω μία άλλη ζωή για να επανορθώσω". Γιατί ξέρει ότι τότε θα πάρει τα διπλάσια ή τα τριπλάσια μαθήματα ! Η γνώση αυτή μας βοηθά να επιτελέσουμε με επιτυχία την αποστολή μας στη γη, να πάρουμε τα μαθήματά μας και να γίνουμε πιο σοφοί.

Φιλικά

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

"...Μήπως αυτό όμως είναι και ένας τρόπος να δικαιολογούμε τα δεινά που μας προκύπτουν και να αποποιούμεθα των ευθυνών μας?

Πόσο υγείες είναι να εναποθέτουμε τα πάντα στο κάρμα για να αισθανόμαστε γαλήνη και ηρεμία μπροστά σε όλα αυτά που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε ? ..."

Αγαπητή μου NEHEMAUT, εύστοχη η αναρώτηση σου
Και θα επιστρέψω σε αυτήν, αφού πρωτίστως καλοσωρίσω και εγώ το νέο μας μέλος, την αγαπητή Karma
Αγαπητό νέο μέλος, ειλικρινά εύχομαι να έχεις μια γόνιμη παραμονή στο Σταυροδρόμι μας, στο Mystica.gr και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για το παρόν θέμα...

Στο αρχικό σου μήνυμα, αναφέρεις πώς :

"...Πιστεύω στη μετενσάρκωση και ψήφισα ναι..."

Φυσικά (όπως και η ίδια αναφέρεις ) δεν θα περίμενα από κάποιον που έχει ώς ψευδώνυμο τον Ιερό και Απαράβατο νόμο του Κάρμα, να ΜΗΝ αποδέχεται την ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ...
Τον Νόμο που ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ την ανταποδοτική δικαιοσύνη, στο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ...

Φυσικά θα ΔΙΑΦΩΝΗΣΩ μαζί σου (αν μου επιτρέπεται αυτό) σε εκείνο που ανέφερες (στο θέμα που άνοιξες στην κατηγορία : ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ με τίτλο : Καρμική Αστρολογία ) λέγοντας σε διαπίστωση του φίλου Ελισσαίου για "σύγχυση" των 2 εννοιών, αυτής της μετεΝΣΑΡΚΩΣΗΣ και αυτήν της μετεΜΨΥΧΩΣΗΣ, ότι:

"...Προσωπικά, χρησιμοποιώ την έννοια μετενσάρκωση. Άφησα και τις δύο, γιατί σαν έννοιες είναι συναφείς ..."

Είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ότι η Μετενσάρκωση με την Μετεμψύχωση είναι δύο ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ όψεις του Κανόνα της ΕΞΕΛΙΞΗΣ.
Και λέγοντας "Κανόνα Εξέλιξης", εννοώ την ΑΝΑΓΚΗ που έχει ο Δημιουργημένος κόσμος, στον να ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΘΕΙ όχι απλά και μόνον στο είδος που ανήκει (ορυκτό - φυτό ή ζώο ), ΑΛΛΑ να καταφέρει να ΑΝΕΛΘΕΙ στο επίπεδο του Ανθρωπίνου όντος και κάποια στιγμή να καταστεί ΘΕΟΣ, αφού ταυτιστεί αρχικά με Εκείνον (εννοώ την Θεότητα)...

Το αναφέρω αυτό, επειδή έγραψες ότι:

"...(και γιατί όχι να τις συζητήσουμε)..."

εννοώντας φυσικά τις δύο αυτές έννοιες.

Να προσθέσω, ότι ένας από τους ΣΚΟΠΟΥΣ του Mystica.gr είναι να ξεμπερδέψει το κουβάρι των "εννοιών" και το "πώς" θα πρέπει αυτές οι έννοιες να χρησιμοποιούνται σε μια ΚΟΙΝΗ βάση επικοινωνίας μεταξύ των αναζητητών.
Έχω αναφερθεί πυκνά συχνά στην περίφημη Βαβέλ των Εννοιών...
Μια Βαβέλ που τροφοδοτείται συνεχώς και αδιαλείπτως από την "κακή" χρήση εννοιών και λέξεων από το κοινωνικό σύνολο...
Και πράγματι είναι ΓΕΓΟΝΟΣ ότι από τις πιο "παρανοημένες" έννοιες είναι αυτές της ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ και της ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗΣ

Αγαπητή μου NEHEMAUT...
Θα προεκτείνω λίγο την σκέψη σου και θα παρατηρήσω ότι αυτό που αναρωτιέσαι, είναι ελαφρός ένα είδος "στρουθοκαμηλισμού" για όποιον δρα έτσι...
Μοιρολατρικά τρόπο τινά...

Γιατί ΕΣΤΩ και έτσι να ήταν, να "έφταιγε" δηλαδή ΤΟ Κάρμα (και όχι φυσικά το μέλος μας, Η Κάρμα ), οι πράξεις μας (αυτές που οφείλουμε να επαναφέρουμε σε αρμονία και ισορροπία), αυτές οι πράξεις ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
Πώς λοιπόν θα μπορούσε κάποιος να αποποιηθεί τις ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΥΘΥΝΕΣ από τις ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΠΡΑΞΕΙΣ

Με το 2ο σκέλος της αναρωτήσεως σου καλή μου NEHEMAUT, η οπτική μου ΔΕΝ βρίσκει "υγειές" το να εναποθέτουμε τα πάντα στο κάρμα, για να έχουμε μια ΨΕΥΔΗ ΓΑΛΗΝΗ και μαι ΨΕΥΔΗ ΗΡΕΜΙΑ, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεις
Και αυτό γιατί η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΓΑΛΗΝΗ, θεωρώ ότι έρχεται όταν ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ο νοήμων και σκεπτόμενος άνθρωπος ΑΦΟΥ αντιληφθεί την "κακός κείμενη πράξη του" , εργαστεί προς την αποκατάστασης της διασαλευθείσας ισορροπίας μεταξύ αυτού και του κόσμου...
Τότε ΝΑΙ, η γαλήνη καλή μου NEHEMAUT, είναι γεγονός...

Με σεβασμό και εκτίμηση,

Κέλσος ο Φιλαλήθης

[karma]

Αγαπητέ Κέλσος ο Φιλαλήθης

Όλες οι γνώμες είναι εποικοδομητικές, γιατί έτσι επέρχεται η εξέλιξη ! (Γι’ αυτό τον λόγο, άλλωστε, είμαστε και εδώ. Για να ανταλλάξουμε απόψεις, να μάθουμε όλοι κάτι περισσότερο).

Υ.Γ. Πως εξηγείς τις δύο έννοιες "Μετενσάρκωση" - "Μετεμψύχωση" ετυμολογικά ;

Επίσης, από όλο το θέμα της "ΚΑΡΜΙΚΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ" αυτό σας έκανε εντύπωση ;

Φιλικά