Η ουσία του να είσαι ο εαυτός σου

[Gothic]

απο ότι βλέπω έχεις καταφέρει κάτι πολύ σημαντικό,

Αχ ! αυτό το κορμί μου !.....

Όποιος πει κιχ που με έχει δει θα τον διαγράψω αυτόματα...


Λοιπόν ναι για μένα αυτή η συμμαχία είναι απαραίτητη.
Όλα εξελλίσονται και η ύλη και το πνεύμα.
Κίνδυνοι βεβαίως και υπάρχουν γι αυτό τίποτε δεν πρέπει να παίρνουμε αψήφιστα.
Μην γίνει η συμμαχία υποταγή...

[livia]

gothic ,
ισως διαβάζουν και μικρά παιδιά τι πραγματα είναι αυτα?
κορμί και υποταγη?

ντροπή σου και είναι και μεσημέρι..............................

[Secondborn]

Λοιπόν ναι για μένα αυτή η συμμαχία είναι απαραίτητη.
Όλα εξελλίσονται και η ύλη και το πνεύμα.
Κίνδυνοι βεβαίως και υπάρχουν γι αυτό τίποτε δεν πρέπει να παίρνουμε αψήφιστα.
Μην γίνει η συμμαχία υποταγή...

Να υποταχθεί φίλοι μου το σώμα στη ψυχή είναι το επικίνδυνο ή να υποταχθεί η ψυχή στο σώμα;

Φίλε Gothic πώς πιστεύεις ότι θα μπορούσε να γίνει η συμμαχία υποταγή;
Αρκεί το να μην παίρνουμε αψήφιστα τα πράγματα ή μήπως χρειάζεται μερικές φορές να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στην τυχαιότητα από τον προγραμματισμό για να πλησιάσουμε την αλήθεια και να επιτύχουμε τη συμμαχία;

[Ramoglou]

Αλλά διαφωνώ στο οτι δεν παρεμποδίζεται ο αγώνας για την ελευθερία μου απο εξωτερικούς παράγοντες.
Αλλοστε έχω ένα σώμα,που είναι λάγνο και ύπουλο,είναι σφιχτά δεμένο με την ψυχή μου και λειτουργεί με σταθερούς νόμους όπως αυτός της φθοράς......

Εχω ένα σώμα που με δυναστεύει γιατι έχει μάτια και κλαίει έχει καρδιά και αγαπά έχει αγκαλιά που δεν θέλει να πληγώνει και πόδια που το κάνουν να φεύγει,έχει πάθη και μνήμες, έχει δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Είναι ένα σώμα που διεκδικεί την δική του ελευθερία,και κρατάει απο το χέρι το μυαλό μου που προσπαθεί να πεί,
αλήθεια τι?

ΠΑΙΔΕΥΣΗ – ΜΑΘΗΤΕΙΑ – ΒΙΩΣΗ – ΑΡΜΟΝΙΑ

[Gothic]

να υποταχθεί η ψυχή στο σώμα;

Αυτό εννοούσα ως κίνδυνο

[livia]

Καλημέρα σας,
Ξύπνησα σήμερα με την γεύση του ονείρου νωπή στα χείλια μου και ένοιωθα το στόμα μου γεμάτο ζάχαρη που έλιωνε σιγά σιγά,καθώς τα νέφη του ονείρου διαλύονταν και έδιναν δειλά την θέση τους στο θόρυβο της λαικής αγοράς έξω απο το παράθυρό μου.
και είμουν λέει στο όνειρο μικρή,
καθισμένη στην πλατεια στο μικρό καφενείο του χωριού μου,
και ήταν καλοκαίρι,
μέσα στην λάβρα του Ηλιου που έκανε παιχνίδια με τα μάτια μου στην άσφαλτο,
και έτρωγα βανίλια.
Αχ πως λιώνει στο στόμα γλυκά και ηδονικά και μαζεύεται στον ουρανίσκο η γεύση της αμβροσίας!!

Και ξύπνησα αναίτια και έχασα την γεύση, την όσφρηση, την όραση,
μου έμεινε μόνο μια γλύκα που θα με συντροφεύει σήμερα,
και το χρώμα στα μάτια,της ζέστης του Ηλιου, που είναι ενα χρώμα να βάφεις τον κόσμο και να τον βλέπεις απόντα.

Μα πώς είναι δυνατόν να ανιχνεύετε κύνδυνο σ΄αυτήν την σχέση που έχω με το στόμα τα μάτια και την μύτη μου?
πως μπορείτε και αρνείστε την απόλαυση της καθαρής αυτούσιας αφής των χεριών σας?
Πως γίνεται καλέ μου gothic,
να απαλαγώ απο την ομορφιά της σάρκας καθως ψήνεται στον Ηλιο του καλοκαιριού και αβασάνιστα να αφήσω στο κορμί να λειτουργήσουν οι φτερούγες που τώρα διακρίνονται μόνο δυο τόσο δα σημαδάκια,στην πλάτη?
Προσπαθώ,αλλά το βλεπω δύσκολο γιατί δυστηχώς περπατώ τόσα χρόνια ξυπόλυτη και στα πόδια μου ξεφύτρωσαν ρίζες......

[livia]

Για να προλάβω τον mano,
να μην με μαλώσεις δεν ξεφύγαμε απο το θέμα,
είναι ένα θέμα πως μπορώ να δώ τον εαυτό μου,
πως να τον εξελίξω,να τον πιέσω, να τον παιδεύσω όπως λέει ο συμπαθέστατος ramoglou,
πως να κλείσω τα μάτια στις φωνές των νυμφών που κρύβονται πίσω απο τα δέντρα που κόπηκαν και έγιναν πολτός και γράφουν λόγια μυστικά στην νέα τους μορφή που λέγονται βιβλία?

Είμαι παιδί της γής και φτιάχτηκα απο χώμα,όσο και αν θέλω να κρυφτώ δεν δύναμαι,

Αλλά ψάχνω,αναλύω,προσπαθώ,να φτάσω εκεί που είστε εσείς και διακρίνω στα χέρια σας προσκλήσεις,
ευχαριστώ,
σε λίγο θα επιχειρίσω ένα μεγάλο πήδημα και ίσως ακουμπήσω τα χέρια σας που απλώνονται και αρπάξω το σχοινί που φτιάχνει την ανεμόσκαλα,
ευχαριστώ.

[Ramoglou]

Άνθρωπος : Αναθρών α όπωπε, δηλαδή, αυτός ο οποίος καταλαβαίνει μέσα από αυτά που βλέπει και πιάνει.

Μα τελικά οι πέντε μας αισθήσεις γιατί υπάρχουν στον υλικό κόσμο ;
Γιατί είμαστε γεμάτοι από τα συναισθήματα μας ;
Γιατί ο «θάνατος» είναι η λύτρωση από την υλική «φυλακή» μας ;

Το είπε ο καλός μου φίλος «ας αποφύγουμε το να υποτάξουμε την ψυχή στο σώμα».

Δεν μπορεί να γίνει αυτό πιστεύω απόλυτα, αλλά μπορεί να μας οδηγήσει στην παραίσθηση της ύλης.

Την καλημέρα μου.

[Gothic]

Αγαπητή livia, δεν είπε κανένας να απαρνηθείς το σώμα και τις αισθήσεις.

Υλικό και άυλο είναι τα δύο στοιχεία που μας απαρτίζουν.
Και τα δύο καλούμαστε να γνωρίσουμε.
Και τα δύο καλούμαστε να εξελίξουμε.
Για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα να τα γνωρίσουμε και τα δύο.
Γνωρίζω δεν σημαίνει "υποδουλώνομαι" σε κανένα από τα δύο.
Σημαίνει γνωρίζω το ρόλο τους και τις ανάγκες τους και τις καλύπτω.
Σημαίνει ότι προσπαθώ να βρω και να και να ελλαχιστοποιήσω ή εξαλείψω ακόμη, αυτά τα στοιχεία που με εμποδίζουν να κρατάω μία γέφυρα ανάμεσα σε αυτά - και που με οδηγούν στην προσκόλλιση στο ένα ή στο άλλο μόνον - έτσι ώστε και τα δύο να πορεύονται υπηρετώντας το ένα το άλλο.
Αν η ψυχή δεν χρειαζόταν το σώμα σε τελική ανάλυση, δεν θα το είχε.

Κάποια χριστιανική ωδή λέει :

" Εικών ειμί της αρρήτου δόξης Σου
ει και στίγματα φέρω πταισμάτων... "


Αυτά τα στίγματα καλούμαστε να καθαρίσουμε για να βρούμε την εικόνα

[Ladyhawk]

Το σώμα μας είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένο με την ψυχή μας. Είναι ο χώρος που «φυλάσσεται» η ψυχή μας.
Είναι «χώρος» ιερός γιατί φυλάει την αθάνατη ψυχή μας και όχι φυλακή. Άλλωστε και να φύγει μέσω του θανάτου πάλι σε κάποιο σώμα θα κατοικήσει.

Μιλάμε για υποταγή ....
Για να προκύψει η υποταγή θα πρέπει να υπάρχει ή σεβασμός ή φόβος.
Στην 1η περίπτωση μιλάμε για την πνευματική υποταγή ενώ στην 2η ... μου φέρνει κάτι από στρατό. Ο φόβος της μη αποδοχής, αυτό που μας φρενάρει στην αποδοχή του ίδιου μας του εαυτού. Αν δεν τον αποδεχθούμε εμείς οι ίδιοι πως θα το καταφέρουν οι άλλοι?

Η «συνεργασία» και των δύο λοιπόν είναι σημαντική με σκοπό την αποφυγή της ικανοποίησης μόνο φιλήδονων τάσεων έχοντας ταυτόχρονα πορεία προς την απελευθέρωση.

Μία βιολογική περιποίηση από μόνη της δεν φέρνει αποτέλεσμα. Η καλλιέργεια της ψυχής φέρνει κατ’ επέκταση την καλλιέργεια του σώματος.
Για να καταφέρει κανείς να αντιμετωπίσει μία αρνητική πλευρά πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να αναγνωρίσει την ομορφιά της ψυχής που όλοι έχουμε και να την καλλιεργήσει.

Είναι σημαντικό να καταφέρει κανείς να κάνει την «μάσκα» συνείδηση προκειμένου να εκφράσει την δική του αλήθεια.

[Ramoglou]

Είναι «χώρος» ιερός γιατί φυλάει την αθάνατη ψυχή μας και όχι φυλακή. Άλλωστε και να φύγει μέσω του θανάτου πάλι σε κάποιο σώμα θα κατοικήσει.

Στο κείμενο μου η λέξεις Θάνατος και Φυλακή είναι εντός εισαγωγικών.
Αυτό λοιπόν ορίζει πως ούτε το Θάνατο ως πραγματικότητα αναγνωρίζω, ούτε και τη φυλακή σαν μέσο στέρησης.

Στο κείμενο σου αγαπημένη μου Ladyhawk , έκανα bold κάποιες εκφράσεις σου.
Η έννοια φυλάει εξ ορισμού δίνει την έννοια της φυλάκισης, φιλάω κάποιον και άρα του περιορίζω τις δυνατότητες ελευθερίας του, η επανάκαμψη στο ίδιο μοντέλο πάλι ορίζει φύλαξη – φυλάκιση. Βέβαια μιλάμε για τις διαδοχικές ενσαρκώσεις και όχι για την τελευταία αποβολή της υλικής υπόστασης.

Μα όταν φτάσει η στιγμή της αποβολής αυτής μήπως απελευθερώνεται η ψυχή προς τα ανώτερα πεδία ; Μήπως για να συμβεί αυτή η απελευθέρωση έχει συντελεστεί η αρμονική συνύπαρξη του φορέα με τον οργανισμό ;

Μήπως λοιπόν η έννοια της «φυλακής», όπως την είπα, έχει να κάνει με την αναγκαστική εκπαίδευση για την εξέλιξη προς την αρμονία πρώτα και εκ των υστέρων προς το Φώς ;

[NEHEMAUT]

Θα ηθελα να θεσω μια ερωτηση. Αφου το θεικο πνευμα που μας εδωσε την ψυχη, μας εδωσε και το πνευμα και το σωμα για να φιλοξενησει τα αλλα δυο ,γιατι θα πρεπει αυτα να ερχονται σε συγκρουση μεταξυ τους?
Ολες οι πραξεις που μας καθοριζουν σαν οντοτητες γινονται μεσω του φυσικου σωματος μας. Αυτο παιρνει τις εντολες απο εμας και αυτες με την σειρα τους εξαρτωνται απο τις σκεψεις και τις επιθυμιες μας.
Νομιζω οτι και τα τρια ειναι αρρηκτα συνδεδεμενα μεταξυ τους αν λαβουμε υπ'οψιν οτι και τα συναισθηματα μας εξαρτωνται κατα καποιο τροπο
απο νευροενζυμικες ισσοροπιες
Πιστευω οτι ενας <<συνεταιρισμος >> θα ηταν πιο εξυπηρετικος απο μια αντιθεση
Μια υποδουλωση καποιου στο αλλο δεν θα δημιουργουσε μια ανισσοροπια στο ολο συστημα?
Θα ειχαμε αρμονια?
Κατα την γνωμη μου για να ειναι υγιες το ενα πρεπει να ειναι και τα αλλα
οποτε χαιρουν ολα του ιδιου σεβασμου.

[Ladyhawk]

Αγαπητέ μου Ramoglou,

Θα ξεκινήσω με την διευκρίνηση που πολύ σωστά έκανες το ότι αναφερόμαστε στις διαδοχικές ενσαρκώσεις και όχι για την τελευταία.

Ίσως να έχεις δίκιο όσον αφορά την ετοιμολογία της λέξεως φυλάω φυλακή κλπ. και εγώ μάλλον να τοποθετήθηκα λανθασμένα ή μη κατανοητά.

Δεν πιστεύω πως η ψυχή δεσμεύεται από την ύλη με την εξής έννοια :
Είναι απαραίτητο το να «κατοικήσει» η ψυχή στο σώμα για τους γνωστούς και ήδη ειπωμένους λόγους. Δεν είναι «καταδίκη» της ψυχής αυτό, είναι απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να εξελιχθεί. Μέσα λοιπόν από τις ενσαρκώσεις και από την απόκτηση της κατάλληλης γνώσης η ίδια καταφέρνει να φτάσει τον τελικό της σκοπό που είναι – όπως σωστά αναφέρεις – η μετάβαση στο ανώτερο πεδίο.

..... τελικά όσο διαβάζω το post σου νομίζω ότι λέμε τα ίδια πράγματα με άλλα λόγια .... απλά δεν μ αρέσει η λέξη φυλακή ... με ή άνευ εισαγωγικών.

[Ladyhawk]

Αγαπητή NEHEMAUT

Θα ηθελα να θεσω μια ερωτηση. Αφου το θεικο πνευμα που μας εδωσε την ψυχη, μας εδωσε και το πνευμα και το σωμα για να φιλοξενησει τα αλλα δυο ,γιατι θα πρεπει αυτα να ερχονται σε συγκρουση μεταξυ τους?
Ολες οι πραξεις που μας καθοριζουν σαν οντοτητες γινονται μεσω του φυσικου σωματος μας. Αυτο παιρνει τις εντολες απο εμας και αυτες με την σειρα τους εξαρτωνται απο τις σκεψεις και τις επιθυμιες μας.
Νομιζω οτι και τα τρια ειναι αρρηκτα συνδεδεμενα μεταξυ τους αν λαβουμε υπ'οψιν οτι και τα συναισθηματα μας εξαρτωνται κατα καποιο τροπο
απο νευροενζυμικες ισσοροπιες
Πιστευω οτι ενας <<συνεταιρισμος >> θα ηταν πιο εξυπηρετικος απο μια αντιθεση
Μια υποδουλωση καποιου στο αλλο δεν θα δημιουργουσε μια ανισσοροπια στο ολο συστημα?
Θα ειχαμε αρμονια?
Κατα την γνωμη μου για να ειναι υγιες το ενα πρεπει να ειναι και τα αλλα
οποτε χαιρουν ολα του ιδιου σεβασμου.

Το πνεύμα είναι το θεϊκό κομμάτι που κρύβει ο κάθε άνθρωπος μέσα του. Αυτό ενδύεται την ψυχή που είναι ο καταγραφέας των βιωμάτων. Εν συνεχεία αυτή κατοικεί στο σώμα προκείμενου να βιώσει καταστάσεις για να αποκτήσει τα βιώματα και κατ΄ επέκταση την γνώση που θα συντελέσει στην ανέλιξη της.

Πολύ σωστά λοιπόν αναφέρεις πως αυτά είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους.

Ο «στόχος» λοιπόν κάθε ανθρώπου θα έπρεπε να είναι το να καταφέρει να τα έχει σε αρμονία. Νομίζω πως όταν αυτό επιτευχθεί τότε η ψυχή είναι και έτοιμη να ανέλθει στα ανώτερα πεδία. Ο καθημερινός αγώνας και οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες και απαραίτητες για το δρόμο της ψυχής. Εδώ καλείται ο καθένας να παιδευτεί και να εκπαιδευτεί προκειμένου να φτάσει την αρμονία.

[livia]

Πιστεύω οτι όλοι συμφωνήσαμε οτι μαζί με την ψυχή πορεύεται το σώμα άρρηκτα δεμένα και τα δύο,με ίσα δικαιώματα,συνετερίζονται και αποσκοπούν στην εύρευση της μεταξύ τους αρμονίας,που φέρει την ισοροπία.

Και επανέρχομαι,
πώς θα μπορώ να δείχνω τον πραγματικό μου εσωτερικό εαυτό χωρίς φραγμούς και σύνορα εφ΄οσον υπάρχει το σώμα που πρέπει να υπακούει σε εξωτερικούς κοινωνικούς κανονες?

Εγώ το ξέρω πως γεννήθηκα γυμνή,
πως η αλήθεια είναι γυμνή,
πως το σύμπαν είναι γυμνό,
πως οι σκέψεις μου τα όνειρά μου και οι ελπίδες μου,είναι γυμνά.

Επίσης όμως ξέρω πως ζώ εδώ,
εδώ που είναι το σώμα,
που είναι και άλλα σώματα με άλλες σκέψεις,
και έιμαστε χρεωμένοι όλοι να ζούμε μαζί,
και δέν μπορώ και δεν θέλω να πιέσω κανέναν να αποδεχτεί την αλήθεια όπως την βλέπω εγώ.
και δεν θέλουν και δεν μπορούν να με αποδεχτούν χωρίς την μεταμφίεσή μου.


Εχω δικαίωμα να τους βγάλω απο την πλάνη?
και είμαι σίγουρη πως δεν πλανάμαι εγώ?

Η μεταμφίεση μου είναι απαραίτητη,να μήν πληγώσω και να μήν πληγωθώ.

[CYBERMASTER]

gothic ,
ισως διαβάζουν και μικρά παιδιά τι πραγματα είναι αυτα?
κορμί και υποταγη?

Ντροπή σου αγαπητέ έχει δίκιο η αγαπητή Λιβία εμένα τον ανήλικο δεν με σκέφτηκες?????

[manos]

καλησπέρα

υπάρχει μια ταινία με τον εξής τίτλο "me,myself and i" ,τριαδικότητα του είναι μας...?

μα στην ουσία το παραπάνω είναι ένα...

χρειάζονται εμπειρίες,χρόνος,προσπάθεια,βιωματικές καταστάσεις και πολλές πολλές συζητήσεις έσω μας....για να πετύχουμε το ένα,το ξεκάθαρο,τον εαυτόν μας,χωρίς ενδύματα αμφιβολίας και ταλάντευσης,πλεύσης προς τον άγνωστο στην αρχή εαυτόν μας....

η ψυχή δεν πρέπει να έχει σύνορα,όπως και το πνεύμα....δυστυχώς μας εξαναγκάζουν να μειώσουμε το συναίσθημα......

πρόσφατο παράδειγμα ,ένα τέστ που έκανα σε εταιρεία ευρέσεως εργασίας....16,5 συναίσθημα....

αυτό δεν θα με πτοήσει να συνεχίζω να πορεύομαι μαζί του...γιατί αυτό το συναίσθημα...είναι εγώ.....

livia,δεν τίθεται θέμα του να προλάβουμε οτιδήποτε....
ο καθείς η καθεμία απο εμάς ,είναι ταυτόχρονα και μέντορας και μαθητής του εαυτού του....

γεννηθήκαμε μέσα σε υγρά για να γίνουμε αιθέριοι....

επίπεδα που δείχνουν σε πρώτη φάση ασύνδετα μεταξύ τους....

γή-νερό-φωτιά-αιθέρας.....λείπει κάτι όμως....και αυτό ίσως είναι ο εαυτός μας για να τα αντιλαμβάνεται σε όλο τους το μεγαλείο....

αυτό που ψάχνεις ,ίσως το κατέχεις ήδη.....αυτογνωσία...έναυσμα για προσπάθεια διατηρησής της ,όπως και της ψυχής.....΄

είστε εδώ για τον μάνο,όπως ο μάνος είναι εδώ για εσάς και μαθαίνει...μελετά διαρκώς,γιατί πολλές φορές το ανέλπιστω,φανερώνεται σε όσους/όσες το ελπίζουν(Ηράκλειτος).....μέσα απο την ροή της "κινητής βιβλιοθήκης" ,που ονομάζουμε μυαλό.....

με απέραντο σεβασμό και αγάπη ομάνος σας

[Secondborn]

Επίσης όμως ξέρω πως ζώ εδώ,
εδώ που είναι το σώμα,
που είναι και άλλα σώματα με άλλες σκέψεις,
και έιμαστε χρεωμένοι όλοι να ζούμε μαζί,
και δέν μπορώ και δεν θέλω να πιέσω κανέναν να αποδεχτεί την αλήθεια όπως την βλέπω εγώ.
και δεν θέλουν και δεν μπορούν να με αποδεχτούν χωρίς την μεταμφίεσή μου.


Εχω δικαίωμα να τους βγάλω απο την πλάνη?
και είμαι σίγουρη πως δεν πλανάμαι εγώ?

Γιατί να μη θέλουν και να μη μπορούν οι άλλοι Livia να σε αποδεχτούν με τη μεταμφίεσή σου; Μήπως όπως η ίδια λες, αυτή είναι η δική σου πλάνη;

Μήπως όπως λέει στην υπογραφή του και ο φίλος μου ο Ramoglou(και όχι ο Καλιακούδας! ): "Η μεγαλύτερη απάτη είναι η αυταπάτη";

Μήπως;;;

Ακόμα όμως και να μην πλανάσε εσύ αλλά οι άλλοι, ακόμα και τότε πώς ξέρεις τον τρόπο για να τους βγάλεις από την πλάνη.

Άποψή μου είναι ότι σκοπός σου δεν είναι να ασχοληθείς με το ποιός πλανάτε και αν πλανάτε κάποιος από τους δυο σας(οι άλλοι ή εσύ), αλλά το πώς εσύ θα κοιτάξεις στον καθρέφτη και θα αναγνωρίσεις τον ευατό σου. Αφού γίνει αυτό το επόμενο βήμα είναι να του μιλήσεις "ντόμπρα" και να σταματήσεις να τον φοβάσαι.

είστε εδώ για τον μάνο,όπως ο μάνος είναι εδώ για εσάς και μαθαίνει...μελετά διαρκώς,γιατί πολλές φορές το ανέλπιστω,φανερώνεται σε όσους/όσες το ελπίζουν(Ηράκλειτος).....μέσα απο την ροή της "κινητής βιβλιοθήκης" ,που ονομάζουμε μυαλό.....

Ακριβώς αγαπητέ μου φίλε...
Πολύ σοφά μίλησες.

[NEHEMAUT]

Καλημερα σε ολους. Διαβαζα τις ανησυχιες της Livia και νομιζω οτι ειναι κοινες με των περισσοτερων η ισως ολων των ανθρωπων που νιωθουν καποια διαφορετικοτητα απο τους γυρω τους. Εγω πιστευω οτι η μεγαλυτερη εκπληξη ειναι την πρωτη φορα που <συνανταμε τον εαυτο μας>.Φανταζει σαν απειλη ,σαν κατι αγνωστο που μας τρομαζει ,ανατρεπει
δεδομενα,ζητα λυσεις.Και εκει ειναι το πιο δυσκολο.Η αποδοχη και η φιλικη προσεγγιση αυτου του<αγνωστου> παρα η εναντιωση μας σε αυτον
πραγμα που δημιουργει διασπαση .
Θελει καθημερινο αγωνα για να βρισκονται αυτα τα δυο σε αρμονια,αλλα αν αυτο επιτευχθει ισως σταματησουμε να ενδιαφερομαστε για το τι πιστευουν οι αλλοι ,και αν θα πρεπει να τους <ξεγυμνωθουμε>.
Και αν τα καταφερουμε νομιζω οτι τοτε θα μπορουμε να αναγνωρισουμε τους κοινους συνταξιδιωτες.
Σχετικα με αυτο που λεει ο αγαπητος Μανος [ πρεπει να μειωσουμε το συναισθημα] δεν ξερω αν γινεται.Καποτε το προσπαθησα γιατι μου φανηκε η πιο βολικη λυση προσαρμογης στη <<ζουγκλα>>.Λιγο ελλειψε να φτιαξω μια ωραια ψυχαναγκαστικη νευρωση,και κατεληξα οτι δεν πρεπει να γινεται αρνηση του συναισθηματος αλλα παραδοχη και χειρισμος αυτου.
Οσο ζω ελπιζω.
Φιλικα

[Secondborn]

Σχετικα με αυτο που λεει ο αγαπητος Μανος [ πρεπει να μειωσουμε το συναισθημα] δεν ξερω αν γινεται.Καποτε το προσπαθησα γιατι μου φανηκε η πιο βολικη λυση προσαρμογης στη <<ζουγκλα>>.Λιγο ελλειψε να φτιαξω μια ωραια ψυχαναγκαστικη νευρωση,και κατεληξα οτι δεν πρεπει να γινεται αρνηση του συναισθηματος αλλα παραδοχη και χειρισμος αυτου.
Οσο ζω ελπιζω.

Τί ακριβώς εννοείς φίλε μου μιλώντας για χειρισμό του συναισθήματος;

Η αλήθεια είναι ότι ως έκφραση στα αυτιά μου ακούγεται ανέκδοτο...

Με εκτίμηση και φιλική διάθεση