Η ουσία του να είσαι ο εαυτός σου

[NEHEMAUT]

Τί ακριβώς εννοείς φίλε μου μιλώντας για χειρισμό του συναισθήματος;

Η αλήθεια είναι ότι ως έκφραση στα αυτιά μου ακούγεται ανέκδοτο.
........................................................................................................... Αγαπητε Secondborn γιατι πρεπει να γραψω κατι που απαραιτητως εχει εκδοθει? Αναλυω δικα μου συμπερασματα απο τις εμπειριες μου συσχετιζοντας τα και με αυτα που εχω διαβασει.
Τι εννοω διαχειριση του συναισθηματος λοιπον.
Εννοω την μετατροπη των αρνητικων και δεσμευτικων συναισθηματων σε θετικα και περισσοτερο βοηθητικα.
Αν καταφερουμε και εντοπισουμε τους παραγοντες που δημιουργουν το συναισθημα αφου πρωτα το δεχθουμε και δεν το απωθησουμε μπορουμε να το θεσουμε κατω απο τον ελεγχο της λογικης.
Η ενεργεια αυξανεται οταν αποδεχομαστε και αγαπαμε τον εαυτο μας ενω αντιθετα μειωνεται οταν τον επικρινουμε ,οταν εχουμε χαμηλη αυτοεκτιμηση ,αισθηση αποτυχιας και απομονωσης απο τον κοσμο.
Οταν γινεται μια διαπραγματευση αναμεσα σ'εμας και τα συναισθηματα μας
καταληγουμε σε μια κατασταση που και οι δυο πλευρες κερδιζουν
Επειδη αυτα πυροδοτουνται απο παλιες εμπειριες που πιθανως να εχουν ξεχαστει ειναι καλυτερο να τα αντιμετωπιζουμε με σεβασμο και ηπιοτητα.
Χρησιμοποιοντας διαφορες μεθοδους οπως ο διαλογισμος η εσωτερικη ομιλια καθως και την ικανοτητα διαισθησης μας, μπορουμε να τα κατανοησουμε και να μετατραπουν απο αφεντες σε υπαλληλους.[διαχειριση].
Δεν λεω οτι ειναι παντα εφικτο αλλα γινεται.
Να συμπληρωσω οτι δεν εχω ειδικοτητα ψυχιατρου. Ελπιζω να εγινα κατανοητη.
Με εκτιμηση

[Ramoglou]

Αν μου επιτρέπεται θα ήθελα να συμπληρώσω μερικά λόγια.

Το να αποδεχθείς τον εαυτό σου και τα συναισθήματα σου, είναι θεωρώ ένα βήμα προς την ατραπό της γνώσης.

Αν αρνείσαι να παραδεχθείς το τι νιώθεις τότε θα δημιουργήσεις μια διπλή ταυτότητα, κάτι σε Δόκτωρ Τζέκυλ και Μίστερ Χάιντ.

Αποδέχομαι το ότι αγαπώ κάποιον, έστω κι αν είναι «λάθος», αποδέχομαι την τάδε και την δείνα αδυναμία μου και μέσα από την αποδοχή αυτή, βρίσκω τα αίτια που την δημιουργούν και την ηρεμία των αποδεκτών από ’μένα λύσεων, αγκαλιάζω αυτό που ονομάζεται «εαυτός» μου και προσπαθώ τόσο να τον κατανοήσω όσο και να τον αποδεχθώ.

Αν τον κατηγορήσω για ότι συν-αισθάνεται, τότε θα εθελοτυφλώ απέναντι στα μαθήματα που εκείνος θέλει μέσα από αυτή τη διαδικασία του συν-αισθήματος να μου περάσει.

Ψυχίατρος ΔΕΝ υπάρχει διότι η Ψυχή δεν χρειάζεται κάποιον Γιατρό για να την γιατρέψει.

Καλή Εβδομάδα σε όλους.

[Secondborn]

Ψυχίατρος ΔΕΝ υπάρχει διότι η Ψυχή δεν χρειάζεται κάποιον Γιατρό για να την γιατρέψει.

Θεωρώ ότι υπάρχει μια στοιχειώδη διαφορά στην έννοια που δίνουν οι επιστήμονες στον όρο Ψυχή από αυτόν που αποδέχονται οι Εσωτεριστές.

Επομένως φίλε μου θα συμφωνήσω ότι δεν υπάρχει γιατρός της Ψυχής, υπό την έννοια του ενός εκ των τριών "συστατικών" που αποτελούν τον άνθρωπο(Πνεύμα, Ψυχή και Σώμα).
Όμως καλώς ή κακώς η έννοια της Ψυχής για άλλους επιστήμονες δεν είναι αποδεκτή και για άλλους είναι αποδεκτή και στενά συνυφασμένη με τις λειτουργίες του εγκεφάλου και του Νευρικού Συστήματος γενικότερα.

Η λειτουργία του Νευρικού Συστήματος γενικά έχει δυο εκφάνσεις:α) την αγωγή ερεθισμάτων δια μέσου των νεύρων και το συντονισμό των διαφόρων λειτουργιών σε νευρικά κέντρα στον εγκέφαλο και β) την επεξεργασία των διαφόρων νοητικών πληροφοριών και τη τροποποίηση-σύνθεση αυτών προς σχηματισμό νέων.
Η μελέτη της σωστής λειτουργίας της αγωγής των ερεθισμάτων μελετάται από τον Νευρολόγο.
Η μελέτη της σωστής επεξεργασίας των νοητικών λειτουργιών, η εύρεση Παθολογίας και η προσπάθεια θεραπείας αυτής,κυρίως με φάρμακα(αλλά όχι μόνο), ανήκει στη Ψυχιατρική.

Επομένως φίλε μου Ψυχίατρος υπάρχει και το έργο του είναι ιδιάτερα σημαντικό, αλλά η διαφορά είναι ότι όταν η επιστομονική κοινότητα μιλάει για ψυχή(αν αντέχει να μιλάει), αναφέρεται σε τελείως διαφορετικό πράγμα από τη φιλοσοφική(και ουσιαστική κατ'εμέ) έννοια αυτής.

[Ramoglou]

Επομένως φίλε μου Ψυχίατρος υπάρχει και το έργο του είναι ιδιάτερα σημαντικό, αλλά η διαφορά είναι ότι όταν η επιστομονική κοινότητα μιλάει για ψυχή(αν αντέχει να μιλάει), αναφέρεται σε τελείως διαφορετικό πράγμα από τη φιλοσοφική(και ουσιαστική κατ'εμέ) έννοια αυτής.

Άρα δεν υπάρχει !

Ίσως η έννοια «Σκεπτίατρος» να ήταν ποιο σωστή, θα απέδιδε έτσι ποιο ορθά το αντικείμενο μελέτης του Ιατρού αυτού, γιατί όπως πολύ ορθά είπες καλέ μου φίλε ο γιατρός αυτός ασχολείται με την σκέψη και με την εκδήλωση αυτής.

Για μένα οι έννοιες «Ψυχίατρος» και «Ψυχολόγος» δεν υφίστανται ως πραγματικές.
Θεωρώ πως κάποτε θα πρέπει να σταματήσει ο ένας να μπαίνει στα χωράφια του άλλου.

Ένας ψυχίατρος, που θα του πάνε να εξετάσει έναν άνθρωπο με μεταφυσικές ικανότητες, θα τον πλακώσει στα χάπια και στα ηλεκτροσόκ, για να τον κάνει να συνέλθει, όπως και ένας γυναικολόγος, αν ακούσει ότι στο δικό μου επάγγελμα χρησιμοποιούμε δονητή, θα σκεφτεί άλλα πράγματα από αυτά που πραγματικά κάνουμε.

[Zadok the priestess]

Προς στιγμήν νόμιζα ότι είχα μπει στο θέμα:

"(Ψυχολογία) Ψυχανάλυση και Νευρολογία" της ίδιας ενότητας!!

Ένας ψυχίατρος, που θα του πάνε να εξετάσει έναν άνθρωπο με μεταφυσικές ικανότητες, θα τον πλακώσει στα χάπια και στα ηλεκτροσόκ, για να τον κάνει να συνέλθει (...)

Φίλε μου, Ramoglou, η επιστήμη που καλείται "ψυχιατρική" έχει εξελιχθεί κι αυτή...
Δεν ακολουθούνται πλέον τέτοιες πρακτικές, αν δεν υπάρχει άλλη συμπτωματολογία.

Παλιά, είναι αλήθεια ότι αρκούσε μία τυπικά "αντικοινωνική" συμπεριφορά.
Τώρα, υπάρχει μεγαλύτερη κατανόηση, αν και πάντα όλα εξαρτιόνται από τον παράγοντα "άνθρωπος" και όσον αφορά στο θεραπευόμενο, αλλά κυρίως όσον αφορά στο θεραπευτή.

[Ladyhawk]

Τα συναισθήματα είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να απαρνηθεί είτε το θέλει είτε όχι. Όταν αρνείται κανείς αυτά που αισθάνεται είναι σαν να αρνείται τον ίδιο του τον εαυτό, πράγμα που δεν είναι εφικτό.

Η ενεργοποίηση των συναισθημάτων έχει άμεση σχέση με την εσωτερική δραστηριότητα του ανθρώπου κατ’ επέκταση του πνεύματος.
Μέσα από αυτή την δραστηριότητα μπορεί κανείς αφού αναγνωρίζει αποδεχτεί και κατανοήσει την κατάσταση αυτή να δει μπροστά του σταγόνες σοφίας. Όταν λειτουργούν οι πέντε αισθήσεις και ενεργοποιούνται τα συναισθήματα θα πρέπει κανείς να κοιτάζει την ουσία της κατάστασης αυτής. Μέσα από αυτή την διαδικασία θα επέλθει η συναισθηματική ωρίμανση προκειμένου μέσα από το κάθε βίωμα κανείς να «κερδίζει».

Ακόμα και τα αρνητικά συναισθήματα είναι απαραίτητο να τα αναγνωρίσουμε. Πολλές φορές το συναίσθημα είναι η κινητήριος δύναμη που θα μας κάνει να δημιουργήσουμε κάτι θετικό ή ακόμα να ξεφύγουμε και από κάτι αρνητικό.
Για παράδειγμα η οδύνη θα μπορούσε να γίνει το έναυσμα για να ξεφύγει κανείς από μία αρνητική κατάσταση.

Όταν θα επέλθει η ισορροπία (συνειδητή αναγνώριση) σε ένα άτομο αυτομάτως θα επέλθει και η ισορροπία στα συναισθήματα. Θα είναι συναισθήματα υγιή και όχι με την μορφή «παρορμητικού πάθους» που μπορεί να οδηγήσουν σε λάθος δρόμο.

[Ramoglou]

Φίλε μου, Ramoglou, η επιστήμη που καλείται "ψυχιατρική" έχει εξελιχθεί κι αυτή...
Δεν ακολουθούνται πλέον τέτοιες πρακτικές, αν δεν υπάρχει άλλη συμπτωματολογία.

Κοπελιά ;
Εμένα γιατί με ψάχνουν κάτι ανθρωπάκια με λευκά ρούχα κρατόντας ένα λευκό σακάκι που το φοράνε ανάποδα ;;;;;

Λές να έχω αυτή την άλλη συμπτωματολογία ;;;;;

Λές να κάνω κακές παρέες ;;;;;

[Zadok the priestess]

Κοπελιά ;
Εμένα γιατί με ψάχνουν κάτι ανθρωπάκια με λευκά ρούχα κρατόντας ένα λευκό σακάκι που το φοράνε ανάποδα ;;;;;

Λές να έχω αυτή την άλλη συμπτωματολογία ;;;;;

Λές να κάνω κακές παρέες ;;;;;

Τί να πω;;; Πέσαμε στην περίπτωση

Πού είπαμε ότι μένεις;;

[Ramoglou]

Σ ένα πολύ μεγάλο σπίτι επι της Λεωφ. Καβάλας, προς το τέλος στο δεξί σου χέρι.

[Ladyhawk]

Κάτι ξέρουν ... κάτι ξέρουν ....

Παρακαλώ για την επαναφορά στην τάξη

[manos]

Νυχτερινές Σκέψεις

Επιστρέφοντας απο τις νυχτερινές σκέψεις,
αρθρώνοντας για μια ακόμη φορά,πόνου λέξεις,
προσπαθώντας να με προσδοορίσω στον χώρο..
και τον χρόνο της προσωπικής μου ταυτότητας,
ζαλισμένος απο τον ακατάπαυστο χορό του ειρμού
των σκεψεών μου...τρεκλίζω...προσπαθώντας
να πιαστώ απο το σχοινί που συγκρατεί το παρελθόν
και το μέλλον,..ένα σχοινί που αιωρείταο στο χάος
..της ανυπαρξίας μου και στο παρόν με ρίχνει....

copyright 2004 -2005 ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΠΟΤΣΑΚ.ΚΟΡ/Ος

με απέραντο σεβασμό και αγάπη ο μάνος σας

[manos]

καλημέρα:)

άκουγα την Αλτάνη χτές ,μίλαγε για το νόημα του γρίφου της Σφιγγός και μου άρεσε αρκετά η αναλυσή της.

ανέφερε πως΄με αυτό που εννοούσε(η σφίγγα) περί ανθρώπου που μπουσουλάει και στέκεται στα τέσσερα,είναι οι αδυναμίες μας,που μας κρατούν στο έδαφος...που δεν μας αφήνουν να ωριμάσουμε πνευματικά.

η ανέλιξη,το παραπέρα δηλαδή του πνευματός μας,έχει ως συνέπεια ,ο άνθρωπος να σταθεί στα δυό του πόδιακαι να "κοιτάει" με άλλη οπτική τα πράγματα...


στο τέλος έρχεται η γνώση που είναι το στηριγμά του....


επίσης ανέφερε πως το άγαλμα της σφιγγός που είναι πάνω σε 10 μέτρων κίωνα ,με αποτέλεσμα να σηκώνουμε το κεφάλι ψηλά για να το αντικρύσουμε ανέφερε πως συμβολίζει το "κάτσε και σκέψου το ποιός είσαι,πριν προχωρήσεις"......

αν τα θυμάμαι καλά κάπως έτσι τα ανέφερε,ζητάω εκ των πρωτέρον συγνώμη αν έχω κάνει κάποια λαθάκια.

ποιός είμαι...?

ποιά είναι η ουσία αυτού του είμαι...(του είναι μου)?

αναρωτιέμαι έσω μου....

είμαι απαλλαγμένος απο τις αδυναμίες μου...?

προσωπικά όχι,γι'αυτό πέφτω σε πολλά λάθη ως μάνος.

θα μπορέσω να κοιτάξω κάποια στιγμή και να πώ είμαι έτοιμος προχώρα...?

ακόμη στέκομαι....

και δίνω μάχες....

με απέραντο σεβασμό και αγάπη ο μάνος σας

[Secondborn]

αναρωτιέμαι έσω μου....

είμαι απαλλαγμένος απο τις αδυναμίες μου...?

προσωπικά όχι,γι'αυτό πέφτω σε πολλά λάθη ως μάνος.

Φίλε μου Μάνο,

Εύλογη η απορία σου. Μας ενδιαφέρει όμως πραγματικά η γνώση του επιπέδου στο οποίο έχουμε φτάσει την όποια χρονική στιγμή; Γιατί να μας ενδιαφέρει φίλοι μου; Έτσι κι αλλιώς ποτέ(ευτυχώς) δε θα είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε τον πνευματικό μας "όροφο". Πάντα ΜΟΝΟ οι άλλοι θα γνωρίζουν για εμάς.

Δεν υπάρχει πύχης στην πνευματική ανέλιξη. Ο στόχος είναι μακρινός και πάντα προπορεύεται ημών.

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

αναρωτιέμαι έσω μου....

είμαι απαλλαγμένος απο τις αδυναμίες μου...?

προσωπικά όχι,γι'αυτό πέφτω σε πολλά λάθη ως μάνος.

Φίλε μου Μάνο,

Εύλογη η απορία σου. Μας ενδιαφέρει όμως πραγματικά η γνώση του επιπέδου στο οποίο έχουμε φτάσει την όποια χρονική στιγμή; Γιατί να μας ενδιαφέρει φίλοι μου; Έτσι κι αλλιώς ποτέ(ευτυχώς) δε θα είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε τον πνευματικό μας "όροφο". Πάντα ΜΟΝΟ οι άλλοι θα γνωρίζουν για εμάς.

Δεν υπάρχει πύχης στην πνευματική ανέλιξη. Ο στόχος είναι μακρινός και πάντα προπορεύεται ημών.

Τότε αγαπητέ μου φίλε Δευτερογεννημένε, εύλογα μου γεννιέται η απορία: "Τότε ΓΙΑΤΙ προσπαθώ να ανέλθω επίπεδο" ή ακόμα "Τότε ΠΩΣ ξέρω ότι είμαι σε χαμηλότερο επίπεδο (από το επιθυμητό)"
Τι θέλω να πω με αυτά;
Μα το προφανές...
Πραγματικά μας ενδιαφέρει το να ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ και αυτό γιατί ΕΤΣΙ θα γνωρίζουμε το τι να περιμένουμε (από το επίπεδο που βρισκόμαστε)...

Φαντάσου φίλε μου ένα φοιτητή της Νομικής ή της Ιατρικής, ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΕ ΠΟΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ, να βρεθεί ανάμεσα σε μαθητές του γυμνασίου που κάνουν το μάθημα της Πολιτικής Οικονομίας ή της Βιολογίας...
Μπορεί να κερδίσει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΓΝΩΣΗ (από αυτήν που σπουδάζει) μέσα από το επίπεδο του γυμνασίου
Μάλλον όχι απαντώ εγώ...

Κατά αναλογίαν έτσι είναι και η πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου
ΑΝ ΔΕΝ γνωρίζεις σε ποιο επίπεδο βρίσκεσαι ΑΚΡΙΒΩΣ, τότε μάλλον πελαγοδρομείς από τμήμα σε τμήμα και από τάξη σε τάξη ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ να αποκομίσεις αυτά που προσφέρει το κάθε τμήμα ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ...

Έχω συναντήσει πολλούς που ΔΕΝ γνωρίζουν το επίπεδό τους και αυτοί είναι επικίνδυνοι για τον ίδιο τους τον εαυτό...
Συνήθως φαντασιώνονται ότι βρίσκονται σε υψηλότερο επίπεδο και αναζητώντας τα υψηλότερα χωρίς τις βάσεις των χαμηλότερων, κινδυνεύουν...

Την καλημέρα μου σε όλους και ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ....

Κέλσος ο Φιλαλήθης

[NEHEMAUT]

Πραγματικά μας ενδιαφέρει το να ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ και αυτό γιατί ΕΤΣΙ θα γνωρίζουμε το τι να περιμένουμε (από το επίπεδο που βρισκόμαστε)

Αγαπητέ Κέλσο, θέλω να ρωτήσω πως μπορούμε να ξέρουμε σίγουρα σε ποιό ''επίπεδο'' ψυχής βρισκόμαστε ?
Ποιός θα είναι ο αντικειμενικός κριτής ?

Γνωρίζουμε πολλά παραδείγματα «ιερωμένων» σε ανώτερα αξιώματα που δεν ανταποκρίνονται όμως στήν ''πραγματική'' εξέλιξη.

=============================================

Μπορεί να κερδίσει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΓΝΩΣΗ (από αυτήν που σπουδάζει) μέσα από το επίπεδο του γυμνασίου ;
Μάλλον όχι απαντώ εγώ.

Η ταπεινή μου γνώμη είναι οτι πάντα μπορεί κάποιος να ''μάθει'' απο κάποιον άλλο, όσο μικρός και αν είναι.

Αλλα και αν δεν μπορεί να μάθει, μπορεί πάντα να διδάξει.

Πάντα με σεβασμό.

[Ladyhawk]

Σε ποιο επίπεδο βρισκόμαστε δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Δεν νομίζω πως τα επίπεδα έχουν τάξεις όπως το σχολείο και ακόμα εάν έχουν δεν είναι εμφανή.

Αυτό που μπορούμε να γνωρίζουμε είναι παρατηρώντας τον εαυτό μας πως καταφέρνουμε να κάνουμε βηματάκια μπροστά, ξεκινώντας με πρώτο βήμα να γνωρίσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Ποιός θα είναι ο αντικειμενικός κριτής ?

Ο κριτής είναι Ένας και η επικοινωνία μαζί του δεν γίνεται με τους συνήθεις τρόπους.

Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να κρίνει το επίπεδο του άλλου γιατί δεν μπορεί να το γνωρίζει πλήρως.
Και αναρωτιέμαι ποιος είναι αυτός που θα θέσει τον εαυτό του κριτή των άλλων?

Η ταπεινή μου γνώμη είναι οτι πάντα μπορεί κάποιος να ''μάθει'' απο κάποιον άλλο, όσο μικρός και αν είναι.

Αγαπητή NEHEMAUT συμφωνώ απόλυτα με αυτό που λες και θα ήθελα επίσης να προσθέσω πως αυτό γίνεται γιατί ο καθένας μας μέσα από την διαφορετικότητά του μπορεί να δώσει κάτι σε κάποιον άλλον έστω και αν αυτός είναι μεγαλύτερος. Το οπτικό πρίσμα δεν έχει να κάνει με την «ηλικία» αλλά με την νοημοσύνη και την ψυχική ωριμότητα.

[Secondborn]

Φίλε μου Κέλσο,

Σεβαστή η άποψή σου. Όμως προσωπικά διαφωνώ στο σημείο που λες ότι κάποιος μπορεί(και πρέπει) να γνωρίζει το πνευματικό επίπεδο στο οποίο βρίσκεται. Θεωρώ όπως και οι προλαλήσαντες ότι απλά πρέπει να έχουμε την προσοχή μας να κάνουμε βήματα προς τα μπροστά και όχι προς τα πίσω. Μόνο αυτό μπορούμε να ξέρουμε. Το σημείο της διαδρομής που βρισκόμαστε δε θα το μάθουμε ποτέ γιατί πολύ απλά κανένας άνθρωπος δε μπορεί να συλλάβει το ΟΛΟΝ της διαδρομής.

Με εκτίμηση.

[manos]

καλησπέρα

μια στιγμή πολύ δύσκολη ήταν η αιτία της απουσίας μου.

στιγμές κάθε φορά του "τώρα" ,
που πρέπει να στεκόμαστε μπροστά στα εμπόδια,
στις αδυναμίες και να προσπαθούμε να έχουμε
όσο το δυνατόν λιγότερες πνευματικές,ψυχικές απώλειες...
και να δίνουμε τις μάχες μας ενάντια σε ότι μας στερεί
την πνευματική και ψυχική ανέλιξη....ακόμα ΄και αν
πρέπει κάθε φορά να δίνουμε μάχη με τον εαυτό μας...
έσω μας.

σαν τον μιλτιάδη

πρόσφατα είχα μια απώλεια ενός δικού μου ανθρώπου...
ένα ακόμη πλήγμα...

όμως...ακόμη στέκομαι όρθιος,όχι γιατί είμαι δυνατός,
όχι γιατί πρέπει...αλλά γιατί θέλω.....



θέλω όσους/όσες έχω χάσει να τους συναντήσω
να τους "κοιτάξω"και να μου πούν καλωσήρθες φίλε/αδελφέ

και να σταθώ μπροστά τους έχοντας το φώς τους έσω μου.....

τις μνήμες....τις θετικές στιγμές μα και τις αρνητικές,
διότι κατ'εμέ όποιος έρχεται δίπλα μας σε αυτό που ονομάζουμε
ζωή δεν ήταν τυχαίο να έρθει....



με απέραντο σεβασμό και αγάπη ο μάνος σας



---------------------------
Το μήνυμα έχει υποστεί επεξεργασία
ώστε να μην αλλοιώνεται η σελίδα του Forum
λόγω του μεγέθους φωτογραφίας
---------------------------

[Zadok the priestess]

Και η αυτογνωσία τί ρόλο παίζει


Υ -Γ. Αγαπητέ Μάνο, γράφαμε ταυτόχρονα. Το μήνυμά μου αφορά σε όσα προηγήθηκαν.
Έχεις τη συμπάθειά μου...

[manos]

Zadok the priestess
Και η αυτογνωσία τί ρόλο παίζει


ίσως το "Ξύλινο Τείχος"...για να αντιμετωπίζουμε και να κερδίζουμε τις μάχες έσω μας...

με απέραντο σεβασμό και αγάπη ο μάνος σας
υ.γ σε ευχαριστώ