ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΑΣ

[Epsylon]

Τα προβλήματά μας οφείλονται στην λαθεμένη μας κοσμοαντίληψη.
Ζούμε περισσότερο, βασιζόμενοι στην πνευματικότητα, παρά στην Αγάπη.
Η Αγάπη δίνει την ολοκληρωμένη εικόνα του κόσμου, και όταν αρχικά αγαπάμε και μετά μόνο προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον κόσμο- τότε ποτέ δεν θα φτάνουμε σε σύγκρουση με τον γύρω κόσμο.
Η συνείδηση είναι πάντα περιορισμένη και ποτέ δεν μπορεί να δώσει την ολοκληρωμένη εικόνα του κόσμου, μέχρι να γίνει κι αυτή Αγάπη.
Από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα, όταν τα ιδανικά και οι αρχές γίνονται σημαντικότερα της Αγάπης, ο άνθρωπος προσπαθεί να προσαρμόσει το παν γύρω του στο περιορισμένο εκ των πραγμάτων ιδανικό του.
Επειδή είναι αδύνατον ο γύρω κόσμος να αντιστοιχεί στην συνείδησή μας- απότομα ξεσπάει η σύγκρουση, εμφανίζονται οι απαιτήσεις, η δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση με τα πάντα. Τότε οι από Πάνω αρχίζουν να σώζουν τον άνθρωπο θεραπεύοντας τον με την διάλυση της εικόνας του κόσμο, που αυτός έχει μέσα του, την οποία αυτός θεωρούσε ιδανική.
Στην αρχή καταστρέφονται τα ιδανικά απ’ έξω, π.χ. : θάνατος, απώλεια η προδοσία από τον αγαπημένο άνθρωπο, η άδικη στάση της κοινωνίας με τα προβλήματα που αυτή δημιουργεί. Ο κόσμος γίνεται παράλογος και εχθρικός. Τα πάντα γύρω μας αρχίζουν να καταρρέουν.
Εάν ο άνθρωπος παραμερίζει την σημασία της συνείδησης και στρέφεται προς την Αγάπη, τότε η ανθρώπινη λογική και η ίδια η συνείδηση πάλι αποκαθίστανται στα φυσιολογικά τους όρια.
Εάν όμως ο άνθρωπος πεισμώνει και συνεχίζει να υπερασπίζει τις αρχές και τα ιδανικά του, τότε η διάλυση επεκτείνεται πια μέσα του.
Όποιος έχει μέσα του την μεγάλη εξάρτηση από τις ικανότητες του- αυτός παρουσιάζει μέσα του μεγάλη αλαζονεία, πράγμα που οδηγεί στην επιθυμία να ελέγχεις τους πάντες και τα πάντα, και την πλήρη ανικανότητα της αποδοχής, της υποχώρησης και της κατανόησης.
Μ’ αυτόν ειδικά θα ασχοληθούν οι από Πάνω, θεραπεύοντας τον με τα κοινωνικά και εργασιακά προβλήματα και με τις απανωτές προδοσίες από πλευράς των αγαπημένων ανθρώπων. Όταν ο άνθρωπος έχει θυμό, που εκφράζεται προς τα έξω, τότε ο θυμός δεν εισχωρεί μέσα του και δεν τον διαλύει εκ των ένδον, όπως ο καρκίνος. Όταν όμως ο άνθρωπος κρύβει, καταπιέζει, θάβει τον θυμό του, υπακούοντας στις ηλίθιες κατά βάθος επιταγές των καλών δήθεν τρόπων και του δήθεν πολιτισμού- ο θυμός αποθηκεύεται μέσα στην ψυχή του βλάπτοντας αυτόν τον ίδιον και τους απογόνους του δια της μολυσμένης του αύρας.
Πολλές φορές διδάσκουν στους ανθρώπους, λόγω της δήθεν αξιοπρέπειας να κρύβουν τα όποια συναισθήματά τους. Πρόκειται για μια «φασιστική» παιδαγωγική, που παράγει για το αύριο νευρωτικούς, ανισόρροπους και ανίκανους γεύεσθαι εν πληρότητη την ευτυχία ανθρώπους, παράγει τους αυριανούς δυνάστες και καταπιεστές, που θα συνεχίσουν το καλώς στρωμένο και ρυθμισμένο έργο της συστηματικής καταστροφής της Αγάπης. Η λογική του σημερινού δήθεν πολιτισμού παράγει τον πνευματικό φασισμό, που ολοκληρώνεται στο υλικό επίπεδο με χίλιους δύο άλλους : - της οικογένειας, του γάμου, του σχολείου, της συναναστροφής, της εργασίας, των αισθημάτων και των σχέσεων.
Παντού επικρατεί η χαμιλή ποιότητα, το κατώτερο, το ελάχιστο, το μπάλωμα, το έτσι κι έτσι, το όπως -όπως.
Είναι αυτό, που λέμε:" Θέλαμε το καλλίτερο και προέκυψε αυτό, που πάντα προκύπτει..."

Είναι η κατάρα της μη Αγάπης πάνω στο ανθρώπινο είδος.
Τα ανθρώπινα αισθήματα πρέπει να βρίσκουν την διέξοδο προς τα έξω, για να βασιλεύει μέσα μας ΜΟΝΟ ΤΟ ΘΕΙΟΝ…δηλαδή η Αγάπη…
Τότε όλα θα πάνε καλά. Αμήν.

[Epsylon]

Αγαπητή φίλη Zadok!

Σε παρακαλώ να κλείσεις το θέμα που άνοιξα, διότι το θεωρώ λήξαν.

Ευχαριστώ.

[Ramoglou]

Το κλείδωμα των θεμάτων το αποφασίζει ΜΟΝΟ η Συντονιστική Ομάδα του mystica.gr.

Το κάθε μέλος έχει δικαίωμα να μη συνεχίσει να συμμετέχει στην συζήτηση, όμως δεν έχει το δικαίωμα να στερήσει από τους υπόλοιπους το δικαίωμα να συνεχίσουν την συζήτηση.

Ευχαριστώ για την κατανόηση.