ΠΕΡΙ ΚΑΘΑΡΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ...

[ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ]

Κάλή μου NEHEMAUT

Αν και πολλές φορές τα έχουμε πει για το ίδιο θέμα θα σε ρωτήσω ακόμα μια φορά επικαλούμενος την υπομονή σου και την πιθανότητα νέας έμπνευσης...

>QBB<

Προσωπικά αρνούμαι να δώσω την ενέργεια μου και την ηρεμία μου στον οποιονδήποτε θεωρεί ότι με την αγένεια και την προσβολή θα θελήσει να θίξει την αυτό -νομία μου.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ?????
Όχι το να αρνείσαι αλλά το να μη δίνεις. Το πρόβλημα εδώ δεν είναι ότι δεν δίνεις αλλά ότι σου παίρνουν.

[Ευθύμης]

Χαίρετε αγαπητοί φίλοι.

Αγαπητέ Epsylon. Στο παράδειγμα της ληστείας, συμφωνώ μαζί σου ότι για κάποιο λόγο ο άνθρωπος-θύμα ζει αυτήν την εμπειρία, χωρίς να πιστεύω ότι ο λόγος είναι πάντα αυτός που αναφέρεις. Όμως, για κάποιο λόγο επίσης «τυχαίνει» να είμαστε κι εμείς μπροστά τη δεδομένη χρονική στιγμή.. Ποιόν;

>QBB<

Φαντάσου έναν, που στην προηγούμενη ζωή του, η ακόμη στην τωρινή (εσύ καλά- καλά δεν ξέρεις τα δικά σου, θέλεις να ξέρεις τα των άλλων?)- έκλεψε, λήστεψε κάποιους. Έρχεται η στιγμή της πληρωμής και τον ληστεύουν. Είναι δίκαιο αυτό? Ναι, είναι. Ενώ εσύ, σαν ενθουσιασμένος επιφανειακός χριστιανός φωνάζεις και διαμαρτύρεσαι: « Αδικία! Αφήσατε ελεύθερον αυτόν!» Είναι δίκαιο αυτό? Είναι πράξη υψίστης αδικίας. Συμβάλλεις χωρίς να το θέλεις στην διαφθορά του, διότι η ψυχή του δεν πέρασε το μάθημα, που όφειλε να περάσει. Και σε ρωτώ: ποιος είσαι συ, που θα αποφασίσεις τι είναι δίκαιο η όχι? Με ποιο δικαίωμα επεμβαίνεις στα του Θεού?

Απευθυνόμενος στον Ανεστημένο, τόν ρωτάς «ποιός είναι αυτός που θα αποφασίσει τι είναι δίκαιο και τι όχι;»... Στην ίδια παράγραφο ο ίδιος έχεις δώσει ετυμηγορία. Κάποιος, εύλογα θα ρωτούσε: Εσύ, ποιός είσαι;

Επί της ουσίας, διαφωνώ με τη θέση σου. Παραμερίζω ως ακραίο, ότι με τη λογική αυτή, κάποιος θα μπορούσε να συνεχίσει ένα βήμα παρακάτω και να συνδράμει στη ληστεία του θύματος, με την αιτιολογία ότι βοηθά στη βούληση του Θεού, να εμπεδώσει καλύτερα δλδ το θύμα το μάθημά του. Ας μην αναφερθούμε στην προέκταση αυτής σε άλλες περιπτώσεις..

Υπάρχουν 2 κανόνες ηθικής επίσης που έρχονται σε αντίθεση με την άποψή σου. Σύμφωνα με τον πρώτο, το Χρυσό, ευγενικό είναι να φερόμαστε προς το περιβάλλον μας όπως θα επιθυμούσαμε αυτό να φέρεται σε εμάς. Κατά το δεύτερο κανόνα, διαπίστωση του Kant αν δεν απατώμαι, ό,τι δεν είναι σωστό να πράξει ο καθ’ ένας, δεν είναι σωστό να πράξει ο οποιοσδήποτε.

Άλλη μία ερώτηση. Σύμφωνα με τη θεωρία που παρουσιάζεις, κάποιος θα έκρινε ως «επέμβαση» στη βούληση του Θεού, την ίδια την ιατρική επιστήμη. Σωστά;

Συμφωνώ μαζί σου στην άποψη περί της φιλανθρωπίας. Σε γενικές γραμμές, φιλανθρωπία δεν πρέπει να θεωρείται η παροχή μασημένης τροφής στο συνάνθρωπο, αλλά η κοινωνική συμπεριφορά ώστε συλλογικά να δημιουργείται η δυναμική να τού παρέχεται η δυνατότητα αυτοσυντήρησης. Σε ειδικές γραμμές, υπάρχουν και εξαιρέσεις.

Για το θυμό. Από τη στιγμή που υπάρχει, ήδη κάτι πάει στραβά με την αγάπη. Η έκφρασή του είναι μια λύση. Αν παρατηρήσουμε τον εαυτό μας αυτή τη στιγμή, η αυτογνωσία μας μπορεί να επωφεληθεί. Αν όχι, και απλά εκφράζουμε το θυμό για να μη συσσωρευτεί, τότε παραμονεύει ο κίνδυνος της συνήθειας. Άντε μετά να εντοπίσεις ένα καμουφλαρισμένο άλλοθι. Για παράδειγμα, κάτι ανάλογο συμβαίνει σε ένα άλλο αμάρτημα, τη λαιμαργία.

Περί της προσευχής. Όπως, προσωπικά αντιλαμβάνομαι, αυτή είναι περισσότερο ευγνωμοσύνη παρά υπόδειξη στο θείο. Το να υπαγορεύουμε οτιδήποτε (=κατώτερο ή ανώτερο) αποτελεί παραγγελία, ίσως και αλαζονεία εκ μέρους μας-προσβολή του θείου. Ο Εαυτός μας, γνωρίζει τι χρειαζόμαστε, καλύτερα από εμάς.

[Epsylon]

Φίλε ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΕ, γεια σου.


>QBB<

*Σωστά τα είπε η NEHAMAUT. Μήπως εσύ κάνεις τίποτα διαφορετικό??*

Ναι, κάνω κάτι διαφορετικό.
Φέρνω μια άλλη αντίληψη, λιγάκι ασυνήθιστη, που έρχεται κόντρα με πολλά πράγματα.
Ξέρω ότι είμαι εύκολα παρεξηγήσιμος- διότι για παρεξήγηση πρόκειται.
Το μεγάλο πρόβλημα εδώ είναι με τις λέξεις.
Ο καθένας τις ερμηνεύει κατά το δοκούν.
Γι’ αυτό έλεγα και λέω συνεχώς- ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩ.
Νιώθεις την διαφορά?

*Το ότι περιγράφεις ένα μηχανισμό δεν σημαίνει ότι υπάρχει κιόλας. Άλλωστε νoμίζω ότι έχω αναφαίρετο δικαίωμα να διαφωνήσω με αυτό το μηχανισμό και αυτό έκανα. *

Το θέμα δεν είναι αν συμφωνείς εσύ η εγώ.
Αυτό είναι δευτερεύον. Και ούτε κανείς δεν σου αμφισβήτησε το δικαίωμά σου να διαφωνείς. Εγώ προχωρώ παραπέρα και λέω: σ’ ευχαριστώ που διαφωνείς, διότι συμβάλλεις στην δοκιμασία αντοχής των ιδεών μου και στην ανάπτυξη του εν λόγω θέματος.
Δεν μου χρειάζονται οι συμφωνούντες- σε τίποτα αυτοί δεν βοηθούν.
Μου χρειάζονται οι άλλοι, που λένε – όχι, αυτοί είναι οι αληθινοί βοηθοί μου. Κακώς που σκεπτόμουνα πρώτα διαφορετικά.
Αεί διδασκόμενος και γω.

Το θέμα είναι, αν ο μηχανισμός αυτός υπάρχει η όχι. Εμένα π.χ. τα γεγονότα που συμβαίνουν και δεν εξηγούνται με καμία ισχυρή λογική- με πείθουν, ότι ο μηχανισμός αυτός υπάρχει και εξηγεί τα πάντα, αν τον μελετήσει καλά κανείς. Πέραν αυτού- ισχύει το ΟΤΙ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΧΤΕΙ Η ΨΥΧΗ- Ο ΝΟΥΣ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ. Συναισθηματικά απέρριψες την πληροφορία πρώτα, μετά δεν την αποδέχτηκες συνειδητά. Τα αισθήματά σου έκριναν την στάση σου στην πληροφορία αυτή. Η λογική απλώς ακολούθησε τις επιταγές του αισθήματος.

* πουθενά δεν δήλωσα ότι είμαι φωτισμένος. Εσύ πόσο φωτισμένος είσαι??? Βλέπω ότι ξέρεις τα γνωρίσματα της σκλαβωμένης ψυχής. Μιλάς από προσωπική πείρα ή εξετάζεις μόνο τους άλλους???? *

Έχεις εξοργιστεί βλέπω μαζί μου… Η ερώτηση : πόσο φωτισμένος είσαι- δεν μπορεί να απαντηθεί για ένα και μοναδικό λόγο: στην φώτιση δεν υπάρχουν ποσοστά, σημεία φώτισης= νιώθεις διαφορετικά, βλέπεις διαφορετικά, κρίνεις διαφορετικά. Ο καθένας έχει την δική του φώτιση. Ως προς την σκλαβωμένη ψυχή- εσύ ο ίδιος μπορείς να περιγράψεις τα γνωρίσματά της- όλοι είμαστε προς το παρόν σκλαβωμένοι. Με την διαφορά, ότι οι μεν το συνειδητοποιούν, η δε όχι, είτε διότι δεν μπορούν, είτε διότι δεν θέλουν.

*… τότε γιατί συμβουλεύεις το κόσμο να μη προσεύχεται για τους άλλους..... *

Αν διαβάσεις το κείμενο μου με άλλη ψυχική φόρτιση- θα δεις ότι εγώ συμβουλεύω τον κόσμο να μη προσεύχεται για την απαλλαγή χρεών των άλλων χωρίς την δικαία πληρωμή- αλλά συμβουλεύω να προσεύχεται ώστε να καταφέρει ο πάσχων αυτός με όλη την δύναμη της ψυχής του να στραφεί προς την Αγάπη= Θεό και από κεί να βρει την γιατρειά του. Λέω στον κόσμο: όχι παράκληση για απαλλαγή των χρεών του, αλλά- ναι στην παράκληση προς τον Θεό να βοηθήσει τον πάσχοντα να δει τα λάθη του, να στραφεί προς τον Θεό και με την Αγάπη σύμμαχο του- να ξεπλύνει= εξουδετερώσει τα λάθη του. Που είδες εσύ απανθρωπιά και κακό εδώ? Το ξέρω, ότι η στάση μου είναι ασυνήθιστη. Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι είναι και κακή.

*Απ΄ ότι φαίνεται για σένα η Αγάπη συμπυκνώνεται στις φράσεις: "Άμα δεν σπάσεις τα μούτρα σου δεν μαθαίνεις", "σε αυτή τη ζωή τίποτα δεν είναι τσάμπα", "όλα εδώ πληρώνονται".......... *

Άκουσέ με φίλε μου καλέ. Μη νευριάζεις και μη βιάζεσαι ούτε να δεχτείς κάτι, ούτε να απορρίψεις κάτι. Τίποτε δεν κινείται στον κόσμο τούτο χωρίς την άδεια του Θεού. Ούτε ένα χορταράκι. Ότι έχουμε- το αξίζουμε κατά Την Γνώμη Την Αγία Του Θεού. Ότι δεν έχουμε- δεν το αξίζουμε πάλι κατά Την Γνώμη Την Αγία Του Θεού. Τα μαθήματά μας εμείς οι ίδιοι τα ζητήσαμε να περάσουμε πριν ενσαρκωθούμε εδώ. Διότι τα δημιουργήσαμε από τις προηγούμενες ζωές η στην τωρινή ζωή. Του νόμου του Κάρμα φυγείν αδύνατον. Τζάμπα τίποτα δεν δίνεται. Το Σύμπαν δεν είναι κάποιο τεράστιο φιλανθρωπικό ίδρυμα, είναι Σχολείο Ζωής, Σχολείο διαμόρφωσης Ψυχής, για να γίνει η Ψυχή αυτή Ισάξια Θεού, για να γυρίσει πίσω σ’ Αυτόν. Γι’ αυτό και τα μούτρα μας θα σπάσουμε, και δεν θα μας χαριστεί τίποτα τζάμπα, και όλα εδώ θα πληρωθούν, θα πληρωθούν διότι εμείς έχουμε ακόμη εδώ «τον τραχανά απλωμένο».

*Αν έτσι είναι η αγάπη κράτα την εσύ να κρατήσω την αγαπούλα...... *

Συ είπας… δεν μπορώ να πω τίποτε έπ’ αυτού. Δικαίωμά σου είναι.

Αντί να ψάχνουμε την βρωμιά των άλλων, που υπάρχει αναπόφευκτα, ας κοιτάξουμε την δική μας βρωμιά, που επίσης υπάρχει αναπόφευκτα. Τι είπε ο Χριστός? – Το ξυλαράκι στο μάτι του άλλου το βλέπεις καθαρά, το δικό σου κούτσουρο στο μάτι γιατί δεν το βλέπεις?

Νομίζω ότι εσύ μίλησες για την "καρμική βρωμιά" των άλλων. Ή κάνω λάθος?

Μίλησα για την καρμική βρωμιά ΟΛΩΝ ΜΑΣ. Κανέναν δεν έβγαλα απ’ έξω. Ούτε τον εαυτόν μου. Πήρα ξεκάθαρη θέση. Δεν καταλαβαίνω- τι σε πείραξε? Το να πεις, ότι όλοι μας έχουμε την καρμική βρωμιά, που πρέπει να την ξεπλύνουμε- δεν σημαίνει προσβολή των άλλων, ούτε ταπείνωσή τους. Λόγια Αγάπης είναι… διότι αν δεν επιθυμείς το καλό σου και το καλό του άλλου- θα λες χίλια δυο πράγματα, που σε εκτρέπουν από την απαλλαγή των χρεών, διαιωνίζοντας την κατάσταση. Τότε αυτό θα ήταν αντί- Αγάπη, ασχέτως ποιες όμορφες λέξεις θα είχαν χρησιμοποιηθεί.
* Ώστε να κοιτάζουμε τα δικά μας προβληματάκια ε??? *
Να κοιτάζουμε τα δικά μας προβλήματα. Αυτά είναι που μας ταλανίζουν και μας δηλητηριάζουν την ζωή. Μακάρι να ήταν προβληματάκια… θα τα λύναμε στο άψε- σβήσε. Λύνοντας τα προβλήματά μας με σωστό τρόπο = σύμφωνα με την Αγάπη ( Θεό)- βοηθούμε και τους άλλους. ΣΩΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ, διότι θα ακτινοβολήσεις μια άλλη ποιότητα, που θα ταρακουνήσει και θα εμπνεύσει και τους άλλους. Δεν ξέρω πόσο παράξενα ακούγεται αυτό. Η δική μου γραμμή είναι: ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ. Εσωτερική Εξέγερση της Ψυχής. Ο Εσωτερισμός χρειάζεται να κάνει την Επανάστασή του.

*Αυτές είναι θεωρήσεις σου και κάποιος τις πιστεύει ή όχι. *

Έτσι γίνεται πάντα. Στην αρχή. Υπάρχει όμως η συνέχεια- το αύριο. Και γω με την σειρά μου πιστεύω ότι το αύριο θα είναι διαφορετικό. Με τον τρόπο μου παλεύω με τα κείμενά μου γι’ αυτό το αύριο. Προσπαθώ. Και το αύριο αν θέλει- ας με διαψεύσει. Αλλά εγώ θα προσπαθώ.

Ξέρεις γιατί υπάρχουν οι πεινασμένοι? Για να υπάρχει το επάγγελμα της φιλανθρωπίας.

Μετά από αυτό δεν έχω τίποτα άλλο να πω.......και εις ανώτερα...

Ευχαριστώ. Μόνο αν θα το κοίταγες από την άλλη οπτική γωνιά- θα μιλούσες πολύ διαφορετικά. Θέλω να πάψουν να υπάρχουν οι πεινασμένοι, για να εξαφανιστεί το σόου της φιλανθρωπίας, που προσβάλλει και ταπεινώνει τον άνθρωπο, την εικόνα και ομοίωση του Θεού.

ΡΩΤΑΣ:

Γιατί φοβάσαι τόσο πολύ την προδοσία, την προσβολή και την ταπείνωση?

ΜΑ ΕΣΥ ΕΓΡΑΨΕΣ:
>QBB<

Η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να συσσωρεύεις την αγάπη προς τον Θεό.
Τότε κανείς δεν θα μας προδώσει, δεν θα μας προσβάλλει, δεν θα μας ταπεινώσει.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΓΡΑΦΕΙΣ:

Είμαι σίγουρος, ότι στον δρόμο της συσσώρευσης της άνευ όρων αγάπης θα σε προδώσουν, θα σε προσβάλλουν και θα σε ταπεινώσουν. Είναι η μεγάλη πληρωμή για το μεγάλο πράγμα. Πως το θέλεις δηλαδή? Τζάμπα?

Ξέρεις ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα μου με πολλούς από εσάς? Πιάνεστε από το φαινομενικό, χωρίς να εμβαθύνετε στο πνεύμα. Πιάνεστε από τις λέξεις και όχι από την ουσία. Διότι εξεγείρεται η ανέτοιμη προς το παρόν ψυχή σας και διατάζει τον νου σας να μη συλλαμβάνει το ξεκάθαρο μήνυμα- ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΖΑΜΠΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ : ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ- ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.
Θα το πω αλλιώς τότε εν συμπυκνώσει: η προδοσία, η προσβολή και η ταπείνωση= είναι τρόποι υπενθύμισης σε μας, ότι κάτι δεν κάνουμε καλά στο εσωτερικό επίπεδο. Η εξωτερική επιθετικότητα των άλλων αντανακλά με ακρίβεια και πιστότητα τα τεκταινόμενα στο βάθος της ψυχής μας. Στην κρυμμένη, υποσυνείδητα επιθετικότητά μας ο έξω κόσμος απαντάει με την εξωτερική επιθετικότητα εναντίον μας. Πότε θα εξουδετερώσουμε την εσωτερική επιθετικότητά μας? Όταν θα συσσωρεύσουμε στην ψυχή μας μεγαλύτερη ποσότητα άνευ όρων αγάπης έναντι της επιθετικότητας. Με άλλα λόγια το αίσθημα της Αγάπης να επικρατήσει. Τότε κανείς δεν μας προδώσει, δεν θα μας προσβάλλει, δεν θα μας ταπεινώσει. Στην πορεία όμως προς αυτήν την κατάσταση θα μας προσβάλλουν, θα μας ταπεινώνουν, θα μας προδίδουν- διότι στην πορεία αυτή θα κουβαλάμε μέσα μας ακόμη την επιθετικότητα- γι’ αυτό και θα έρχονται οι κατραπακιές. Μόλις επικρατήσει η Αγάπη- οι κατραπακιές θα εξαφανιστούν. Γιατί? Διότι ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ. Πολύ απλά.
Η πρώτη σου αρνητική αντίδραση στα λεγόμενά μου, με την άρνησή σου να δεις το πνεύμα- ήταν αντίδραση κάποιας επιθετικότητας. Άρνηση= μορφή επιθετικότητας. Πολιτισμένης επιθετικότητας. Για σκέψου τα όλα αυτά. Να αντιδράσεις θα προλάβεις πάντα. Εδώ είμαστε όλοι. Κανείς δεν εξαφανίζεται.
Σκέψου πρώτα και από την άλλη πλευρά. Και μετά αν τόσο πολύ θέλεις- επιτίθεσαι. Θα έρθει και η αντεπίθεση, βάσει του Συμπαντικού Νόμου. Δεν σημαίνει ότι θα βρίσω (δεν κάνω τέτοιες βλακείες πια)- αλλά το Σύμπαν θα αντιδράσει και θα επιλέξει μορφή αντεπίθεσης για να συνετίσει όλους μας. Κανείς από μας δεν θα αποτελεί την φωτεινή εξαίρεση.

*Το θέμα της πίστης ή της απιστίας μου είναι προσωπικό και δεν σε αφορά.*

Τώρα τι να πω τώρα? Άμυνα? Αντεπίθεση ψυχής? Ένα είναι σίγουρο: ΑΡΝΗΤΙΣΜΟΣ ΨΥΧΗΣ. Προσπάθεια απομόνωσης και περιχαράκωσης. Θέλω επιτέλους να πιστέψεις, ότι δεν ανακατεύομαι στα ζητήματα της πίστης σου η της απιστίας σου. Λέω κάποια ίσως ασυνήθιστα πράγματα. Εγώ προσωπικά δεν κλείνομαι, ούτε σε αποφεύγω. Γιατί εσύ κλείνεσαι και με αποφεύγεις? Δεν σου μιλάει κανένας εχθρός. Σου μιλάει ένας φίλος.

*Οι άνθρωποι που μιλούν τόσο απλοϊκά για το φόβο είναι αλαζόνες και επιφανειακοί. Μήπως νίκησες το φόβο φίλε μου?? **

Με την ίδια λογική θα μπορούσα να σου απαντήσω, ότι και οι άλλοι τόσο απλοϊκά παρερμηνεύουν εμένα, επιδεικνύοντας με την άρνησή τους να συλλάβουν το πνεύμα μου την αλαζονεία τους και την επιφάνεια τους. Αν νίκησα τον φόβο? Όχι. Ακόμη όχι. Το περιόρισα κάπως. Και θα το εξαφανίσω μια ημέρα, όταν καταφέρω να συσσωρεύσω μέσα μου μεγαλύτερες από τον φόβο ποσότητες της άνευ όρων Αγάπης. Αυτή είναι η πρέπουσα και ξεκάθαρη απάντηση. Σε προκαλώ να απαντήσεις με την ίδια ξεκάθαρη στάση στο θέμα αυτό.

Το ξέρεις, ότι ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΜΟΝΟΝ ΕΚΕΙΝΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΝΟ? Δεν σ’ αρέσει? Τότε βολέψου με την αγαποφάνεια, είναι αρκετή και πάμφθηνη και προπαντός εύκολη.

Αυτό από που να το ξέρω?? Επειδή το λες εσύ??? Εάν νομίζεις ότι κατέχεις τη γνώση και την αλήθεια να μας το πεις να μην αμφισβητούμε αυτά που λες.

ΟΤΙ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΧΤΕΙ Η ΨΥΧΗ- Ο ΝΟΥΣ ΘΑ ΑΡΝΗΘΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ.

*Υπάρχουν κρεοπώλες που δίνουν δωρεάν παιδάκια αν έχεις ανάγκη. *

Για κρεοπώλη σου είπα ως σχήμα λόγου, για να σου δείξω ότι αλλού πρέπει να κοιτάμε. Έχασες το πνεύμα μου και κράτησες τις λέξεις, που σε βοήθησαν σ’ ένα πράγμα- να σε δικαιολογήσουν την απροθυμία σου να καταλάβεις, ότι ο λόγος γινόταν για πολύ σοβαρότερα πράγματα. Ε, λοιπόν, αφού τόσο πολύ έχεις ανάγκη από δικαιολογίες, σου λέω: -Σωθήκαμε… λύσαμε όλα τα προβλήματά μας. Ζήτω λοιπόν τα κρεοπωλεία! Εκεί η φώτισις! Και άγιος ο Θεός. Αμην.

*Άμα μου πεις ποιοι είναι οι από πάνω και έχω ακούσει κάτι για αυτούς θα σου πω τη γνώμη μου. *

Τι να σου πω? Ο Θεός έχει πολλούς βοηθούς, που εκτελούν το ‘Έργον Αυτού. Καλλίτερα ας αναρωτηθούμε μέσα μας όλοι- ποιοι είμαστε? Που πάμε? Καλά είμαστε? Είμαστε εντάξει με τους εαυτούς μας και με τους άλλους? Δεν σου χρειάζεται, δεν μου χρειάζεται να μάθουμε τους από Πάνω. Αν δεν το θέλουν Αυτοί- δεν θα Τους μάθουμε ποτέ. Πρέπει να είμαστε πρώτα άξιοι και μετά θα μας αποκαλυφθούν. Και αόρατοι πως είναι μια χαρά μας κατραπακιάζουν όταν το πάμε γυρεύοντας. Το πρόβλημά μας όλων δεν είναι ποιοι είναι Αυτοί. Το πρόβλημά μας είναι- ποιοι είμαστε εμείς.

*Εσύ μίλησες για την ανάγκη της προσβολής στην «εξυγίανση» της ψυχής. Η προσβολή φέρνει θυμό. Εσύ αδελφέ προτιμάς το θυμό από την Αγάπη, όχι εγώ....... *

Δική σου καθαρά ερμηνεία, που σ’ αυτή την περίπτωση είναι η αδελφή της παρερμηνείας.
Σε παρακαλώ πολύ- χωρίς θυμό, χωρίς αρνητισμό, ουδέτερα δες τι έχω πει εξ αρχής κοιτώντας το πνεύμα και όχι τις λέξεις.
Και θα προβάλλει μπροστά σου μια άλλη εικόνα, τελείως διαφορετική από αυτήν που έχεις τώρα.
Θα δεις και θα καταλάβεις τα παιχνίδια του Νου, που είναι όργανο της ψυχής, που αρνείται για δικούς της λόγους να αισθανθεί.
Μη πιάνεσαι από τις λέξεις. Δεν είμαι λέξη. Είμαι αίσθημα. Το ίδιο και εσύ- αίσθημα είσαι.
Σ’ ευχαριστώ για την συμμετοχή σου στο θέμα αυτό.
Και εκφράζω την επιθυμία μου να παραμείνεις.
Να είσαι παντού και πάντα καλά.

[karma]

Γεια σας και από εμένα !

Κάτι για τους φτωχούς, τους πεινασμένους, τη φιλανθρωπία.... και όλα τα σχετικά !

Κάποτε ο Carlos Castaneda βρέθηκε με τον Δον Χουάν σε μία πόλη του Μεξικού. Καθώς περπατούσαν στο δρόμο συνάντησαν κάποια άπορα παιδάκια... άλλα ζητιάνευαν και άλλα έκαναν δουλειές «του ποδαριού» για να επιζήσουν. Λέει τότε ο Castaneda στο δάσκαλο του «Αχ... πόσο τα λυπάμαι αυτά τα καημένα τα παιδάκια»... και ο Δον Χουάν του απαντά «Αυτά, είναι πιο τυχερά από εσένα, γιατί τους δίνεται η δυνατότητα να εξελιχθούν πιο γρήγορα» !

Στο Σύμπαν τίποτα δεν γίνεται τυχαία... Όλα είναι αλληλένδετα ! Πολλές φορές έρχονται ψυχές που έχουν διαλέξει να εξελιχθούν μέσα από «δύσκολες» εμπειρίες. Η φιλανθρωπία και η ελεημοσύνη είναι ευγενικά συναισθήματα. Όλοι δοκιμαζόμαστε ! Και οι ψυχές που διάλεξαν τις «δύσκολες» αυτές εμπειρίες αλλά και οι άλλες που νιώθουν το αίσθημα της Συμπόνιας, που δεν μένουν ανεπηρέαστες από αυτές τις ψυχές.

Πάνω σε αυτό το θέμα θα ήθελα να προσθέσω κάτι. Άλλο η Συμπόνια και άλλο η Λύπη. Η Συμπόνια είναι απόρροια της Συμπαντικής, ανώτερης Αγάπης. Η Λύπη είναι απόρροια των γήινών μας συναισθημάτων. Οι σοφοί δάσκαλοι διδάσκουν ότι δεν επιτρέπεται να λυπόμαστε, γιατί έτσι αμφισβητούμε τη Θεία Θέληση και το Συμπαντικό σχέδιο της εξέλιξης της κάθε ψυχής στη γη. Άρα, δεν έχουμε δικαίωμα να προσευχόμαστε για κάποιον, για να τον απαλλάξουμε από τα καρμικά του μαθήματα. Εδώ θα συμφωνήσω με τον αγαπητό Epsylon. Μπορούμε, όμως, να παρακαλέσουμε τη Συμπαντική Δύναμη να του δίνει φώτιση και κουράγιο να αντέξει τις δοκιμασίες της ζωής και μπορέσει να λάβει πιο γρήγορα τα μαθήματά του !

Φιλικά

[Epsylon]

Η karma έγραψε:

Άλλο η Συμπόνια και άλλο η Λύπη. Η Συμπόνια είναι απόρροια της Συμπαντικής, ανώτερης Αγάπης. Η Λύπη είναι απόρροια των γήινών μας συναισθημάτων. Οι σοφοί δάσκαλοι διδάσκουν ότι δεν επιτρέπεται να λυπόμαστε, γιατί έτσι αμφισβητούμε τη Θεία Θέληση και το Συμπαντικό σχέδιο της εξέλιξης της κάθε ψυχής στη γη. Άρα, δεν έχουμε δικαίωμα να προσευχόμαστε για κάποιον, για να τον απαλλάξουμε από τα καρμικά του μαθήματα. Μπορούμε, όμως, να παρακαλέσουμε τη Συμπαντική Δύναμη να του δίνει φώτιση και κουράγιο να αντέξει τις δοκιμασίες της ζωής και μπορέσει να λάβει πιο γρήγορα τα μαθήματά του !

Αγαπητή karma!

Αντί του ευχαριστώ μου, καλλίτερα δέξου σε παρακαλώ
τον θαυμασμό μου για την ικανότητά σου να πεις με δυο λόγια αυτό,
που εγώ προσπαθούσα τόσον καιρό να πω με χίλιες λέξεις.

Φιλικά.

[NEHEMAUT]

>QBB<

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ?????
Όχι το να αρνείσαι αλλά το να μη δίνεις. Το πρόβλημα εδώ δεν είναι ότι δεν δίνεις αλλά ότι σου παίρνουν.

.


Αγαπητέ φίλε Αναστημένε ευχαρίστως να σου εκθέσω την δική μου άποψη περί οργής [ την οποία προσπαθώ να κάνω πράξη] καθώς και την ευγνωμοσύνη μου που δίνεις άλλο ένα ουσιαστικό έναυσμα στην εξερεύνηση της ψυχής μας.

Δύο τρόποι υπάρχουν για να λάβει ένας συνάνθρωπος μας κάτι από εμας σε οποιαδήποτε πεδίο [ υλικό, πνευματικό και ψυχικό].
1] Να του το δώσουμε οικειοθελώς
2] Να το πάρει εμμέσως με δόλο.

Στην πρώτη περίπτωση δεν τίθεται θέμα. Όσον αφορά όμως την δέυτερη που έχει σχέση με την συζήτηση μας θα δούμε ότι για να εξαπατηθούμε θα πρέπει να μην γνωρίζουμε ή να παραπλανηθούμε.

Αν παρατηρήσουμε τους μηχανισμούς του θυμού και του φόβου θα ανακαλύψουμε ότι υφίστανται στις εξής τρεις περιπτώσεις κυρίως.
Α] Όταν δεν ικανοποιείται μια επιθυμία μας
Β] Όταν η απόρριψη ή η προσβολή που δεχόμαστε έχει σχέση με κάτι που ΕΜΕΙΣ θεωρούμε σημαντικό.
Γ] Όταν η αυτοεκτίμηση μας είναι χαμηλή [ πιθανώς παροδικά]

Αν απαλλαγούμε από την ιδέα ότι πάντοτε είναι κάποιος άλλος υπαίτιος για ότι μας συμβαίνει και δεχθούμε να αναλάβουμε εμείς την ευθύνη για την ευτυχία και την δυστυχίας μας θα κατανοήσουμε ότι αυτοί που απονέμουν δικαιοσύνη είναι άνθρωποι όπως εμείς οπότε η συμπεριφορά τους είναι πολύ πιθανό να μας απογοητεύσει.

Την δύναμη στην προσβολή την δίνουμε ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ.
Φέρνω παράδειγμα σχετικό με το θέμα.
Αν κάποιος σου έλεγε ότι είσαι κακός και αδαής επειδή δεν είσαι άθεος το πιο πιθανό είναι να το θεωρούσες ως τιμή σου.

Αν όμως σου έλεγε το αντίστοιχο, επειδή δεν πιστεύεις στον Χριστό νομίζω ότι θα θιγόσουν και θα έμπαινες άμεσα στην διαδικασία να υπερασπιστείς το πιστεύω σου
Αρα την αξία την δίνουμε εμείς ανάλογα με τις δικές μας ιδέες.

Συνήθως δε, θιγόμαστε από την υποκειμενική αρνητική γνώμη αυτών που ΕΜΕΙΣ θεωρούμε, για τους δικούς μας επίσης υποκειμενικούς λόγους, ότι βρίσκονται σε θέση ισχύος είτε πνευματικής, είτε ψυχικής είτε υλικής.

Η προσβολή είναι πάντα τρόπος συγκεκριμένης συμπεριφοράς με στόχο τον θυμό και την δυστυχία του άλλου.
Αυτό είναι σαφές και αποτελεί ένδειξη ανθρώπου κακοήθους, δειλού και δυστυχισμένου.

Γιατί θα πρέπει να μειώσουμε κάποιον, αν όχι για να τον πληγώσουμε και να ''ανεβάσουμε'' το φτηνό εγώ μας?
Όχι βέβαια επειδή αγαπάμε, διότι τότε θα αρκούσε μια σοβαρή παρατήρηση , ίσως και τιμωρία [ όχι όμως προσβολή].

Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι είναι δική μας επιλογή του αν και με ποιόν θα θυμώσουμε, όπως επιλογή μας είναι το να μην παραδίδουμε την ηρεμία και την ευτυχία μας στην θέληση κάποιου άλλου και όχι στην δική μας.

Με αγάπη.

[NEHEMAUT]

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια σκέψη που μου γεννήθηκε το πρωί οταν μου έγινε η ερώτηση << τι λέει το Πάτερ ήμών>>?

Την ώρα που το μετέφραζα απλά και χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις , συνειδητοποίησα ότι έχουμε ήδη ένα πρότυπο προσευχής το οποίο είναι αναμφισβήτητο [ για έμας τους Χριστιανούς] .

Η Κυριακή προσευχή που εδόθη από τον Ιησού, περιλαμβάνει και την ευχαριστία μέσω της δοξολογίας και την παράκληση και την ευχή προς τον Θεό.

Μήπως σύμφωνα με αυτή είναι όλες οι απόψεις περί προσευχής τελικά σωστές?

Με εκτίμηση

[rizitis]

Είναι πασιφανές ότι ο κάθε ένας από εμάς χρησιμοποιεί τις λέξεις και το βαθύτερο νόημα τους με διαφορετικό τρόπο.
Είμαστε η σύγχρονη Βαβέλ , δεν μπορούμε δηλαδή να συνεννοηθούμε διότι λέξεις όπως Αγάπη, προσευχή, καθαρισμός κ α έχουν το νόημα που εμείς θέλουμε να έχουν ή που οι «πηγές» μας τους δίνουν…

Θα ήθελα να ρωτήσω τον Epsylon που ακριβώς είναι γραμμένα τα λόγια του Ιησού Χριστού που παραθέτει ;
>QBB<

Τι είπε ο Χριστός? Οφείλεις να το ξέρεις, λόγω του ονόματος ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ: «Η Βασιλεία των Ουρανών καταλαμβάνεται με το σπαθί».

ευχαριστώ.

[Epsylon]

>QBB<

Φαντάσου έναν, που στην προηγούμενη ζωή του, η ακόμη στην τωρινή (εσύ καλά- καλά δεν ξέρεις τα δικά σου, θέλεις να ξέρεις τα των άλλων?)- έκλεψε, λήστεψε κάποιους. Έρχεται η στιγμή της πληρωμής και τον ληστεύουν. Είναι δίκαιο αυτό? Ναι, είναι. Ενώ εσύ, σαν ενθουσιασμένος επιφανειακός χριστιανός φωνάζεις και διαμαρτύρεσαι: « Αδικία! Αφήσατε ελεύθερον αυτόν!» Είναι δίκαιο αυτό? Είναι πράξη υψίστης αδικίας. Συμβάλλεις χωρίς να το θέλεις στην διαφθορά του, διότι η ψυχή του δεν πέρασε το μάθημα, που όφειλε να περάσει. Και σε ρωτώ: ποιος είσαι συ, που θα αποφασίσεις τι είναι δίκαιο η όχι? Με ποιο δικαίωμα επεμβαίνεις στα του Θεού?

Απευθυνόμενος στον Ανεστημένο, τόν ρωτάς «ποιός είναι αυτός που θα αποφασίσει τι είναι δίκαιο και τι όχι;»... Στην ίδια παράγραφο ο ίδιος έχεις δώσει ετυμηγορία. Κάποιος, εύλογα θα ρωτούσε: Εσύ, ποιός είσαι;

Είμαι ο Epsylon !- Γεια σου φίλε Ευθύμη.

Δεν έδωσα καμιά ετυμηγορία. Άλλοι την έδωσαν , πολύ ανώτεροί μας- πίστεψε με. Αυτοί, που αν αποφασίσουν να μας στριμώξουν στην γωνιά, χωρίς κανένα περιθώριο διαφυγής – θα μας αναγκάσουν να αλλάξουμε θέλουμε δεν θέλουμε και να πούμε από πάνω ένα τραγούδι. Είναι οι Κυριότητες και Εξουσίες, για τις Οποίες εμείς, τα κοινά θνητά, δεν έχουμε ιδέα. Πρόκειται για το Συμπαντικό σχέδιο- διαδικασία αποπληρωμής των λαθών, την οποία δεν την δημιούργησα ούτε εγώ, ούτε εσύ. Την βρήκαμε μπροστά μας τη Ανωτέρα Βουλήσει.

*Υπάρχουν 2 κανόνες ηθικής επίσης που έρχονται σε αντίθεση με την άποψή σου.*

Ας υπάρχουν και 100 κανόνες γήινης ηθικής σε αντίθεση με την άποψή μου.
Δεν με αγγίζει καμιά ηθική, δεν με αγγίζει καμιά ανηθικότητα.
Απορρίπτω και τα δυο σαν πλαστές έννοιες, που υπάρχουν μόνο στην φαντασία των ανθρώπων, που εξυπηρετούν συγκεκριμένους σκοπούς ελέγχου των άλλων από τους άλλους.
Οι ηθικές έρχονται, και οι ηθικές φεύγουν.
Υπάρχουν πράγματα ανώτερα της ηθικής, ανώτερα της ανηθικότητας – και αυτό είναι το Συμπαντικό Σχέδιο. Το οποίο δεν το ανατρέπουν ούτε οι ηθικές, ούτε οι ανηθικότητες.
Ας μάθουμε να κοιτάμε πέραν της ηθικής, πέραν και της ανηθικότητας, διότι αλλιώς θα παραμείνουμε τα «καλά παιδιά» για τους μεν, και πνευματικά βόδια για τους δε, ελεγχόμενα, άβουλα, που κάνουν με ευλάβεια ότι τους πει ο κάθε «πνευματικός» ταγός και η κάθε «πνευματική» ταγίνα.
Ποιος τελικά έχει δίκαιο πάνω στην γη ετούτη?
Και σε τελική ανάλυση- τι είναι ηθική? Τι είναι ανηθικότητα?
Η φανατική προσκόλληση στην ηθική και στην ανηθικότητα- καταργεί την σκέψη και ευνοεί μόνο το «ακολουθείν».
Το θέμα δεν είναι να παραμείνουμε ηθικοί και αρεστοί στους άλλους, η ανήθικοι, πάλι αρεστοί σε κάποιους άλλους - το θέμα είναι, βλέποντας τα τεκταινόμενα γύρω μας, συλλαμβάνουμε το Συμπαντικό Σχέδιο η όχι?
Στην ανάγκη επιλογής των γήινων αντιφάσκουσων μεταξύ τους ηθικών, ανηθικοτήτων και του Συμπαντικού Σχεδίου- εγώ επιλέγω το Συμπαντικό Σχέδιο.
Και ας πούνε οι 2 η οι 100 ηθικές και ανηθικότητες ότι θέλουν.

*Άλλη μία ερώτηση. Σύμφωνα με τη θεωρία που παρουσιάζεις, κάποιος θα έκρινε ως «επέμβαση» στη βούληση του Θεού, την ίδια την ιατρική επιστήμη. *

Η ιατρική επιστήμη υπάρχει για να βοηθήσει τον άνθρωπο στην επείγουσα για’ αυτόν περίπτωση. Κατά την γνώμη μου ο Θεός επέτρεψε την ανάπτυξη της ιατρικής για έναν και μόνο λόγο- να δοθεί στον άνθρωπο η πρώτη ανακούφιση, για να του δοθεί ο χρόνος να σκεφτεί για τα πεπραγμένα, το κάρφωμα στο κρεβάτι είναι στην ουσία προειδοποιητική ακινητοποίηση του πάσχοντος. Οι γήινοι ιατροί κάνουν την δουλειά τους- να βοηθήσουν τον άρρωστο ότι κι αν γίνει. Μόνο η έκβαση της αρρώστιας δεν εξαρτάται άμεσα από την γήινη ιατρική, αλλά από την Ουράνια. Αν παρθεί η από Πάνω απόφαση να φύγει από το υλικό επίπεδο η ψυχή- καμιά σύγχρονη ιατρική δεν μπορεί να τον κρατήσει εδώ. Κανείς δεν είναι ικανός να επέμβει στην βούληση του Θεού ούτε κατά διάνοια. Στην φαντασία του μόνο μπορεί. Ας παίζει εκεί. Δεν ενοχλεί κανέναν. Θα μεγαλώσει και θα ωριμάσει.

*Συμφωνώ μαζί σου στην άποψη περί της φιλανθρωπίας. Σε γενικές γραμμές, φιλανθρωπία δεν πρέπει να θεωρείται η παροχή μασημένης τροφής στο συνάνθρωπο, αλλά η κοινωνική συμπεριφορά ώστε συλλογικά να δημιουργείται η δυναμική να τού παρέχεται η δυνατότητα αυτοσυντήρησης. Σε ειδικές γραμμές, υπάρχουν και εξαιρέσεις.*

Αυτή η κοινωνική συμπεριφορά, την οποία αναφέρεις, που θα μπορεί να παρέχει τη δυνατότητα αυτοσυντήρησης είναι δυνατή μόνο σε συνθήκες άλλου Πολιτισμού. Σε Πολιτισμό Ανθρώπων, κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Θεού.

*Για το θυμό. Από τη στιγμή που υπάρχει, ήδη κάτι πάει στραβά με την αγάπη. *

Ερώτημα: με την αγάπη κάτι πάει στραβά η με τον φορέα του θυμού κάτι πάει στραβά? Διότι αν αγαπάς όντως- δεν μπορείς να θυμώσεις. Αν ο φορέας του θυμού είναι ένας απλός κοινός αγαποφανών – και θυμός θα υπάρχει, θα υπάρχει και οργή. Κακά τα ψέματα- είμαστε ακόμη λίαν αγαποφανούντες. Αν δεν περάσουμε από σκληρές και επώδυνες πολλές φορές εξετάσεις της άνευ όρων αγάπης- θα σερνόμαστε στην αγαποφάνεια εισαεί, κουβαλώντας στις πλάτες μας τα προβλήματά της.

*Περί της προσευχής. Όπως, προσωπικά αντιλαμβάνομαι, αυτή είναι περισσότερο ευγνωμοσύνη παρά υπόδειξη στο θείο. Το να υπαγορεύουμε οτιδήποτε (=κατώτερο ή ανώτερο) αποτελεί παραγγελία, ίσως και αλαζονεία εκ μέρους μας-προσβολή του θείου. Ο Εαυτός μας, γνωρίζει τι χρειαζόμαστε, καλύτερα από εμάς.*

Σύμφωνοι. Ο Ανώτερος Εαυτός μας – είναι ο πρεσβευτής, επιμελητής, τοποτηρητής του Θεού μέσα μας. Σίγουρα Αυτός γνωρίζει τι χρειαζόμαστε καλλίτερα από εμάς.

[Epsylon]

Πρός φίλο rizitis

Φίλε μου, το περί "κατάληψης της Βασιλείας των Ουρανών με το σπαθί"- υπάρχει σε ένα βιβλίο, το οποίο το έχω διαβάσει πριν χρόνια. Δεν θυμάμαι το όνομα του συγγραφέα. Πρέπει να ψάξω στη βιβλιοθήκη να το βρώ και θα σου πω μετά και το όνομα του συγγραφέα και τον τίτλο του βιβλίου.
Παντος είναι μεταφορική έννοια- εννοείται ότι η "Βασιλεία των Ουρανών " δεν καταλαμβάνεται με γήινες χατζαρες, ούτε με γιαταγάνια.
Εδώ εννοείται, ότι η ΦΩΤΙΣΙΣ έρχεται μετά την προσωπική προσπάθεια, με κόπο και με την προσωπική αξία.

Να είσαι καλά.

[Ευθύμης]

Αγαπητέ Epsylon, το να συμπεριφερόμαστε στους άλλους (και στη φύση γενικότερα) όπως θα θέλαμε να μάς συμπεριφέρονται δεν αποσκοπεί στην προβολή «καλού παιδιού», αλλά σε μια πράξη ειλικρίνειας προς τον εαυτό μας. Και πιστεύω ότι συμφωνείς πως η αγάπη «συγχαίρει τη αληθεία».

Συνεπώς, θα σε καλούσα να φέρεις στο μυαλό σου ένα αγαπημένο σου πρόσωπο. Αυτή/ός, πέφτει θύμα ληστείας/κακοποίησης μπροστά στα μάτια σου (έχεις βρεθεί σε αυτήν τη θέση?). Δε θα σπεύσεις να βοηθήσεις; Αν ναι, γιατί να μην κάνεις το ίδιο και για τον άγνωστο, τη στιγμή που σε κάποια άλλη περίσταση το ίδιο έργο θα μπορούσε να παιχτεί μεταξύ του αγαπημένου σου προσώπου και ενός αγνώστου;

Εξακολουθώ να μην εντοπίζω διαφορά στην ουσία μεταξύ της ιατρικής και της βοήθειας στην παραπάνω περίπτωση. Ποιά η διαφορά για τον άνθρωπο αν αμύνεται σε μικρόβια μικροσκοπικά εκ των έσω ή κοινωνικά "εκ των έξω";

Η αλυσίδα λογικής έχει ως εξής:

1. Άνθρωπος πάσχει για όποιο λόγο (αρρώστια, κακοποίηση).
2. Συνάνθρωπος δύναται να βοηθήσει (ιατρός, συμπολίτης/αστυνομικός).

Τώρα από το λόγο σου, φαίνεται δικαιο-λογ-ημένη η πράξη του γιατρού, αλλά όχι του συμπολίτη. Εκεί εντοπίζω την αντίφαση και αυτό θα ‘θελα να εξηγήσεις με επιχειρήματα λογικής. Τα περί επειγόντων περιστάσεων και ανακουφίσεων παρατηρούνται και στην περίπτωση του θύματος μιας κακοποίησης – γι’ αυτό σε ρώτησα παραπάνω αν έχεις βρεθεί σε τέτοια θέση.

Ακόμα και αν εσύ, στη θέση του θύματος, απέρριπτες τη βοήθεια τρίτων, αυτός που περιγράφεις είναι ο προσωπικός σου τρόπος μάθησης - δε σημαίνει ότι είναι καθολικός! Όλοι μάθαμε ποδήλατο. Άλλοι γι’ αυτό χρειάστηκαν γύψο, άλλοι ράμματα, άλλοι απλά οινόπνευμα και λίγοι τίποτα. Δε θα κρίνουμε εμείς τι πρέπει να περάσει κάποιος για να πάρει το μάθημά του. Από τη στιγμή όμως που βρισκόμαστε σε θέση βοηθείας, υπάρχει λόγος.

Ας πράξουμε εμείς ότι θεωρούμε ειλικρινές προς το εαυτό μας, αδιαφορώντας για το πότε ο συνάνθρωπός μας θα «πάρει το μάθημά του». Διαφορετικά, όντως επεμβαίνουμε-παραβαίνουμε, ίσως και να δυσκολεύουμε το συνάνθρωπό μας.

Στην ερώτησή σου περί του θυμού, συμφωνώ. Εξ’ αρχής, γράφοντας ότι «ήδη κάτι πάει στραβά με την αγάπη», εννοούσα στη σχέση της με το φορέα του θυμού.

[Παύλος Β. / Peter_Pan]

>QBB<

"Το ξυλαράκι στο μάτι του άλλου το βλέπεις καθαρά, το δικό σου κούτσουρο στο μάτι γιατί δεν το βλέπεις?"

Ιησούς o Ναζοραίος

Έλα ντε! Απορίας άξιο...

Καλησπέρα,

Deva Parinito

[rizitis]

>QBB<

Αγάπη σημαίνει απαλλαγή από τα χρέη δια της ανάτασης της ψυχής προς τα άνω πεδία, σημαίνει καθαρισμός αυτής και απελευθέρωσή της. Άλλο λοιπόν απελευθέρωση, και άλλο διαφθορά, το τζάμπα- το ιδανικό των περισσοτέρων. Όχι λοιπόν στον «νόμο» της ελαχίστης προσπαθείας, στην τζαμπαζοσύνη, και ναι στον νόμο της μεγίστης προσπαθείας, της δουλειάς και της αξίας. Τι είπε ο Χριστός? Οφείλεις να το ξέρεις, λόγω του ονόματος ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ: «Η Βασιλεία των Ουρανών καταλαμβάνεται με το σπαθί».

Φίλε epsylon σε ευχαριστώ για την απάντηση , πιθανόν να σε στενοχωρήσω όμως λίγο…

Απευθύνεσαι στο μέλος ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ και τον μέμφεσαι που δεν γνωρίζει τι είπε ο Ιησούς Χριστός ! έπειτα βάζεις σε εισαγωγικά την ρήση η οποία είναι σε χρόνο `α ενικό , συγνώμη φίλε αλλά όπως την έχεις παραθέσει είναι σα να την έχει εκφράσει ο ίδιος ο Ιησούς αλλά και ότι την έχεις αντιγράψει από την Καινή Διαθήκη.

Στην απάντηση μου έγραψες ότι την διάβασες κάποτε σε κάποιο βιβλίο και ότι έχει παραβολικό νόημα.
Συμφωνώ και επαυξάνω φίλε μου αλλά,,,,!
Άλλο τι λένε τα βιβλία που διαβάζει ο κάθε ένας από εμάς και καλά κάνει που τα διαβάζει και
Άλλο να λέμε ότι ο Ιησούς , ο Βούδας ο χ Θεός ή άνθρωπος κτλ είπε αυτό ή εννοούσε το άλλο κτλ χωρίς να είναι γραφικά τεκμηριωμένο…

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ο έγραψα στο προηγούμενο post μου ότι είμαστε η σύγχρονη Βαβέλ, και ότι την κάθε ιδέα την κάθε πρόταση την νοούμε ανάλογα με αυτό που εμείς θέλουμε να εννοήσουμε ή ανάλογα με το τι νόημα δίνουν οι πηγές του κάθε ενός από εμάς.

Μια και μιλάμε για Αγάπη και Ιησού Χριστό ας μου επιτρέψετε να γράψω ένα μικρό απόσπασμα για την Αγάπη όπως την αξιολογεί και την εννοεί ο χριστιανισμός.

[center]«Εάν μιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων αλλά δεν έχω αγάπη ,έγινα χαλκός που δίνει ήχους ή κύμβαλο που βγάζει κρότους.
Και εάν έχω χάρισμα προφητείας και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη την γνώση και εάν έχω όλη την πίστη ώστε να μεταθέτω βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη δεν είμαι τίποτα.
Και εάν μοιράσω σε ελεημοσύνες όλη μου την περιουσία και εάν παραδώσω το σώμα μου για να καεί αλλά δεν έχω αγάπη, καμία ωφέλεια δεν έχω.
Η αγάπη είναι μακρόθυμη , είναι γεμάτη από ευμένεια , η αγάπη δεν είναι ζηλότυπη η αγάπη δεν καυχάται δεν είναι υπερήφανη δεν κάνει ασχήμιες δεν ζητεί το συμφέρον της δεν ερεθίζετε δεν λογαριάζει το κακό δεν χαίρει δια το κακό , αλλά συγχαίρει στην αλήθεια , όλα τα ανέχεται όλα τα πιστεύει ελπίζει για το κάθε τι υπομένει το κάθε τι .
Η αγάπη ποτέ δεν θα πάψει να υπάρχει.
Εάν είναι προφητεία θα καταργηθεί , εάν είναι γλώσσες θα παύσουν , εάν είναι γνώση θα καταργηθεί. Διότι μερική γνώση έχουμε και μερική προφητεία. Αλλά όταν έλθει το τέλειο τότε το μερικό θα καταργηθεί.
Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη αμυδρός , αλλά τότε θα βλέπουμε πρόσωπο προς πρόσωπο.
Τώρα γνωρίζω μερικός , αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση όπως είναι η γνώση του θεού για εμένα .
Ώστε αυτά τα τρία μένουν. : πίστη , ελπίδα, αγάπη.
Μεγαλύτερη όμως από αυτά είναι η αγάπη. » [/center]

Ευχαριστώ και να είστε όλοι καλά.

[Epsylon]

Φίλε epsylon σε ευχαριστώ για την απάντηση , πιθανόν να σε στενοχωρήσω όμως λίγο…

Φίλε μου αγαπητέ rizitis

Ευτυχώς η διαίσθησή σου δεν σε πρόδωσε και έβαλες τη λέξη "πιθανόν"

Όχι, φίλε! Δεν στεναχωρέθηκα καθόλου!

Πρέπει να χαίρομαι και να θεωρώ τον ευατό μου τυχερό, διότι το κείμενο που παρέθεσες στο θέμα που άνοιξα -το θεωρώ διαμάντι. Εμπλουτίζει το θέμα και του δίνει υψηλότερο επίπεδο.

Εγώ αυτά κοιτώ- τα ουσιώδη και τα όμορφα, και αυτά συγκρατώ.

Και να σου πω την αλήθεια- μετανοιώνω τώρα, που σήκωνα στο παρελθόν τον τόνο στους φίλους, που διαφωνούσαν. Ασχέτως αν δίκαια πράγματα η άδικα είπαν- εγώ δεν έπρεπε να σήκωνα φωνή, δεν έπρεπε να θύμωνα.

Τις προάλλες έπεσε στα χέρια μου μια ιστορία με τον Γκουρτζίεφ, όπου ο ίδιος έλεγε στους μαθητές του:

- Ο πατέρας μου έλεγε τα εξής : " Ακόμη κι αν άδικο κάτι θα σου πουν, εσύ συγκρατήσου και μη απαντήσεις στο ίδιο τόνο. Πάρε λίγες βαθιές ανάσες, και πές του: "θα σου απαντήσω σε 48 ώρες, τότε, όταν θα μου περάσει ο θυμός"- έτσι να κάνεις.

Με εντυπωσίασε πολύ αυτό. Και σκοπό έχω να το εφαρμώσω.

Τουλάχιστον θα προσπαθήσω...

Να είσαι παντα και παντού καλά, φίλε!

[Epsylon]

Φίλε μου καλέ Ευθύμη!
Δεν έχω απολύτως τίποτε εναντίων αυτών που λες!
Απλώς εσύ το λες με άλλον τρόπο, και γω το λέω με άλλον πάλι τρόπο.

Επιχειρήματα λογικής… Ποίας λογικής?
Η για την ακρίβεια- ποίας από τις αμέτρητες λογικές?

Η κάθε ψυχή έχει το όργανό της στο φυσικό υλικό επίπεδο- την λογική. Την δική της λογική.
Και λογικές είναι τόσες, όσες είναι ο αριθμός των ενσαρκωμένων ψυχών στην Γη.
Δεν θα βρούμε έτσι την άκρη ποτέ.

Ξέρεις ποιες λογικές συμφωνούν μεταξύ τους?
Αυτές που κρύβουν το ίδιο αίσθημα- και τότε δημιουργείται το θαύμα της αλληλοκατανόησης, που είναι η έκφραση του συναισθήματος, δηλαδή δύο αισθημάτων, που λόγω ομοιότητας μεταξύ των παρήγαγαν το συναίσθημα/κατανόηση με μισή λέξη και όχι με ολόκληρα κατεβατά, που απεδείχθησαν μάταια.

Περισσότερη Αγάπη και λιγότερη ξερή λογική.
Και τότε θα βλέπουμε το θαύμα της κατανόησης και την απουσία της παρεξήγησης- της αδελφής της μη αγάπης.

Αυτή είναι η απάντησή μου σε όλα τα ερωτήματα που έθεσες εδώ.

Αν θέλεις, προσπάθησε να με δεις με άλλο πρίσμα- και θα εξαφανιστούν οι αμέτρητες και μη οδηγούσες πουθενά ερωτήσεις, διότι ακόμη και μια λέξη η μια φράση που ρίχνει ο καθένας- περνά από το προσωπικό φίλτρο της λογικής του καθενός- ο καθένας τις ερμηνεύει όπως αυτός τις ερμηνεύει και γίνεται μύλος.

Αυτά.

[Epsylon]

>QBB<

"Το ξυλαράκι στο μάτι του άλλου το βλέπεις καθαρά, το δικό σου κούτσουρο στο μάτι γιατί δεν το βλέπεις?"

Ιησούς o Ναζοραίος

.......

Το είπα καλά ? Ε? Το είπα καλά ?

Καλησπέρα και σε σένα φίλε Ντέβα!
Που χάθηκες βρε «μπαγάσα»? ( ε, πάντα με καλή έννοια- έτσι?)

Μια χαρά τα είπες, αδελφέ, μόνο έχω από σένα ένα παράπονο: δεν έλυσες τελικά το κοάν που σου είχα βάλει παλιότερα…το θυμάσαι?
Γιατί βρε αδελφέ?
Είναι ευκολότερο απ’ όσο νομίζεις.

Χαιρετώ και νασαι καλά!

[Ευθύμης]

Φίλε Epsylon, τα όσα είπες περί «λογικής» προσπαθώ να διαβάσω υπό του πρίσματος που επιθυμείς - είναι σαφές ότι τήν εννούμε διαφορετικά. Έχοντας αφιερώσει χρόνο και κόπο στη μελέτη της άλγεβρας Bool και της ψηφιακής λογικής (επεκτάσεων των αριστοτελικών συλλογισμών δλδ), τό βρίσκω δύσκολο. Για να αναλογιστείς το ζόρι, φέρε κατά νου κάτι θεμελιώδες που διδάχτηκες στην ιατρική και σε καλεί κάποιος να παραμερίσεις.

Υ.γ.1 Η πηγή του κειμένου που επικόλλησε ο φίλος rizitis είναι το κεφάλαιο 13 της πρώτης επιστολής του Απ. Παύλου προς Κορινθίους.
Υ.γ.2 Ώρες-ώρες πιστεύω πως αν οι άνθρωποι είχαμε μάθει στο δυαδικό σύστημα αρίθμησης θα επικοινωνούσαμε αποτελεσματικότερα.

[Epsylon]

*Έχοντας αφιερώσει χρόνο και κόπο στη μελέτη της άλγεβρας Bool και της ψηφιακής λογικής (επεκτάσεων των αριστοτελικών συλλογισμών δλδ), τό βρίσκω δύσκολο. *

Πες μου σε παρακαλώ πολύ, αγαπητέ μου φίλε Ευθύμη ένα πράγμα χωρίς πολλά λόγια: ο κόπος της μελέτης της άλγεβρας Bool και της ψηφιακής λογικής- σου έδωσαν έστω και έναν κόκκο της ευτυχίας στην ζωή σου?

Πες μου- τι δουλειά έχουν τα ξερά και άψυχα αυτά πράγματα στην πραγματική ζωή της ψυχής?

Έχεις την εντύπωση, πως μπορείς να υποτάξεις την ψυχή στις άλγεβρες και τις ψηφιακές λογικές?

Παρακάλα τον Θεό, να μη σου στείλει καμιά δυνατή Αγάπη, που θα σε κάνει να ξεχάσεις και να πετάξεις στα σκουπίδια και τις άλγεβρες και τις ψηφιακές λογικές. Τότε όντως θα βοήσεις απελπισμένος: ΥΠΟΤΑΣΣΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ!

Καλά είναι αυτά τα πράγματα- αλλά σ’ άλλους τομείς, όχι σ΄ αυτόν εδώ.
Μη μπερδεύεις τα αισθήματα της ψυχής με το λογιστήριο.

Σε ρωτώ: αγαπάς τους δικούς σου βάσει της άλγεβρας Bool και ψηφιακής λογικής, που με κόπο τις μελέτησες, η τους αγαπάς ασχέτως της άλγεβρας Bool και κάποιας ψηφιακής λογικής. Αν ισχύει το πρώτο – συμβουλή: ποτέ να μη τους το πεις αυτό- θα τους πληγώσεις ανεπανόρθωτα και θα μείνεις με την άλγεβρα και την ψηφιακή λογική. Δεν νομίζω ότι θα είναι μια σπουδαία ευτυχία.

Σε παρακαλώ – μη εισάγεις την επιστήμη στην Αγάπη.

Η Αγάπη δεν μπαίνει κάτω από κανένα μικροσκόπιο.

Η Αγάπη δεν είναι επιστημονική.

Είναι πέραν και υπεράνω της επιστήμης.

Είναι ανώτερη αυτής.

Δεν συζητάμε εδώ αυτά τα πράγματα. Το κακό ξέρεις ποιο είναι μαζί σου? Δεν θέλεις ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ τι θέλει να πει ο άλλος. Γι’ αυτό και ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ.

Ούτε η αλγεβρα Bool σε βοήθησε. Σε πρόδωσε.
Ενώ «τετραπέρατη» που είναι- έπρεπε να είχε συλλάβει τα πάντα και να σου τα έχει εξηγήσει.
Ενώ αυτή σε παιδεύει με τις θεωρίες της που δεν έχουν καμιά θέση και σχέση με την Αγάπη που μιλάμε εδώ.

Και έρχεται η παραδοχή σου : «το βρίσκω δύσκολο».
Θα σε διορθώσω λέγοντας: « το βρίσκεις αδύνατον».
Διότι έτσι είναι, τι να κάνουμε?

*Για να αναλογιστείς το ζόρι, φέρε κατά νου κάτι θεμελιώδες που διδάχτηκες στην ιατρική και σε καλεί κάποιος να παραμερίσεις. *

Άκουσέ με αγαπητέ φίλε.
Η ιατρική πριν από την επιστήμη είναι ΑΙΣΘΗΜΑ!

Το κατάλαβες?
ΕΙΝΑΙ ΑΙΣΘΗΜΑ, που ωθείται από την δύναμη της Αγάπης να βοηθήσει εκείνον, που υποφέρει.
Μετά έρχεται η επιστήμη.
Η επιστήμη εκτελεί τις διαταγές της Αγάπης. Υπηρετεί Αυτήν. Αυτή είναι η αληθινή ιατρική.

Ότι διδάχτηκα- τα χρησιμοποιώ και τα υποτάσσω στην Αγάπη.

Η Αγάπη- αφέντρα. Η ιατρική (και η κάθε επιστήμη)- δούλα της Αγάπης.
Ούτε και αυτό δεν είναι κατανοητό? Τι να γίνει…

*Υ.γ.1 Η πηγή του κειμένου που επικόλλησε ο φίλος rizitis είναι το κεφάλαιο 13 της πρώτης επιστολής του Απ. Παύλου προς Κορινθίους. *

Ευχαριστώ για την πληροφορία.
Αλλά και να ήταν το κεφάλαιο 124567 της 19 επιστολής- πάλι δεν θα άλλαζε τίποτε.
Κοιτώ την ουσία, το ζουμί, το νόημα, και όχι τους τίτλους και τους ξερούς τύπους.
Το κείμενο είναι πανέμορφο και ευχαριστώ πάλι τον φίλο rizitis όχι για το ότι το είπε ένας Παύλος, αλλά διότι μέσα από κει μιλάει η Αγάπη.

*Υ.γ.2 Ώρες-ώρες πιστεύω πως αν οι άνθρωποι είχαμε μάθει στο δυαδικό σύστημα αρίθμησης θα επικοινωνούσαμε αποτελεσματικότερα*

Όχι, δεν θα πάρω. Ακόμη είμαι ζωντανός και αγαπάω.
Όταν γίνω βιορομπότ ( πράγμα απίστευτο) – τότε κανένα πρόβλημα.

[Ευθύμης]

Ορίστε, στην προσπάθεια να εξηγήσω τι εννοώ με τον όρο "λογική", παρέλειψα στην περασμένη απάντηση να ευχηθώ καλό καλοκάιρι..

Αγαπητέ φίλε, θα απαντήσω όσο συντομότερα μπορώ με σκοπό να ξεκαθαριστούν οι παρεξηγήσεις και μετά, μάλλον, θα ακουλουθήσω το δρόμο που υποψιάζομαι ότι κι άλλα μέλη έχουν επιλέξει απέναντι στα θέματά σου.

Σχετικά με τη λογική. Αναφερόμενος στο φίλο Ανεστημένο, στην τελευταία σου απάντηση στην πρώτη σελίδα, παρέθεσες ένα παράδειγμα στο οποίο, κατά την άποψή σου, αν ένας πολίτης βοηθήσει το συμπολίτη του, σε μια περίπτωση κακοποίησης του τελευταίου, αυτό «είναι πράξη υψίστης αδικίας» και (ο πρώτος) «συμβάλει στην διαφθορά του», όπως αναφέρεις. Σε αυτό διαφώνησα και ζήτησα τα λογικά σου επιχειρήματα (=διά-λογ-ος). Τελικά αφού, όπως λες, συμφώνησες ότι λέμε τα ίδια με άλλα λόγια – δίχως να κατανοώ ποιά εν τέλει είναι η θέση σου, αφού δεν βρήκα ούτε επιχειρήματα υπέρ, ούτε κατά – τά έβαλες με τη λογική.

Στην πιό πρόσφατη καταχώρησή μου, απάντησα ότι εννοούμε διαφορετικά τη «λογική» (=άλλο εννοούσα αιτών επιχειρήματα λογικής), και επεξήγησα την δική μου οπτική. Στην τελευταία σου συμμετοχή, συντάσσεις ένα κατεβατό και εύλογα ρωτώ. Πότε μίλησα εδώ για τη σχέση αγάπης και λογικής/επιστήμης;

Παρ’ όλην την ακ-υ/αι-ρότητά τους, σχολιάζω κάποια..

Οτιδήποτε μαθαίνουμε στη ζωή είναι καλό.

Δε συμφωνήσαμε ότι είναι τζιζ να δίνουμε παραγγελίες στο Θεό; («Παρακάλα τον Θεό να μη σου στείλει..»)

Τις περισσότερες φορές καταλαβαίνουμε πληρέστερα την ουσία ενός αποσπάσματος όταν διαβάζουμε το σύνολο του κειμένου στο οποίο εμπεριέχεται. Σού γνωστοποίησα την πηγή (προς Κορινθίους Α.13) δίχως να τή ζητήσεις - παρέμβαση εκ μέρους μου -, και τό πλήρωσα με ειρωνεία (Αλλά και να ήταν το κεφάλαιο 124567 της 19 επιστολής..) - καλά να πάθω δλδ.

[Epsylon]

Αγαπητέ μου φίλε Ευθύμη!

Δεν έχω να σου απαντήσω τίποτε.

Μπλέχτηκες στα δύχτια των λέξεων και δεν βρήκες άκρη.

Δεν έκανες αυτό που σου ζήτησα.

Αρνείσαι πεισματικά.

Ε τι να γίνει... τον δρόμο σου ακολουθείς και γω τον δικό μου.

Ένα κατάλαβα: αν υπάρχει η διαφορά αντιλήψεων- η παρερμηνεία είναι αναπόφευκτη βάσει φυσικού νόμου.

Το είπα χίλιες φορές- το πνέυμα όχι τις λέξεις.

Εσύ το πας απο αλλού- τις λέξεις, και όχι το πνεύμα.

Τα κείμενά μου μπορούν να κατανοηθούν μόνον απο εκείνους, που σκέπτονται με την καρδιά.

Τώρα ως προς το αν θα ακολουθήσουν οι άλλοι το παραδειγμά σου- νομίζω δεν χρειάζονται πατρονάρισμα, ο καθένας ας κάνει ότι θέλει για λογαριασμό του, και όχι για λογαριασμό του επιθυμούντος έτσι να είναι.

Καθαρά κοινή συνήθης ανθρώπινη αντίδραση.

Ούτε πρώτη, ούτε τελευταία.

Δεν σε ειρωνεύτηκα. Ανέφερες περί επιστολής Παύλου πράγμα που ήταν άσχετο εκείνη τη στιγμή.

Εγώ προσωπικά αναφέρω πολύ λίγους.

Πιο πολύ βασίζομαι στον εαυτό μου και στις ιδέες μου.

Είμαι αυτός που είμαι. Και δόξα τω Θεώ...