>QBB<NEHEMAUT έγραψε:Γεια σου
Deva.
Αφού ζητάς απόψεις και αφού παραδέχεσαι ότι
<< Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να στερεί την απάντηση που αναμένει ο ερωτών>> θα ήθελα να μάθω γιατί αφού την απάντηση την ξέρεις ΗΔΗ, θέλεις να σου την πει κάποιος άλλος?
Και για να διευκολύνω την συζήτηση πάμε με το σύστημα πολλαπλών επιλογών.
1] Θέλεις επιβεβαίωση?
2] Θέλεις να την μεταδώσεις δια της ατόπου απαγωγής?
3] Θέλεις να την εκμαιεύσεις?
4] Θέλεις μια ωραία φιλοσοφική κουβέντα προς τέρψιν των αυτιών σου και της τάσης διδασκαλίας που θες να εκτονώσεις?
5] Κάτι άλλο…
Αν όμως θέλεις κάτι άλλο ή όλα αυτά μαζί, την στιγμή, που όπως λες
Peter_Pan έγραψε:κανένας, μα κανένας όμως, δεν υπάρχει στο Σύμπαν που να μπορεί να ακολουθήσει τον τρόπο επικοινωνίας τον δικό μου.
πως περιμένεις εμείς οι κοινοί θνητοί να σε αντιληφθούμε?
Κανένας, ποτέ και καμία φορά, δεν με ρώτησε "τι εννοείς ρε μεγάλε" ? Τι λες ? Κανένας δεν είπε "ρε Deva είμαι και λίγο μπούφος, τι είναι αυτά που λες ? Τι είναι αυτά που κάνεις ? Κι αν υπάρχει ένας που με ρώτησε, δεν αρκέστηκε στην απάντησή μου.
Να που βρέθηκε ένας και στο λέει.
Λοιπόν εξήγησε σε παρακαλώ την ακολουθούσα παράθεση, γιατί το δικό μου ‘’ αίσθημα ‘’ έχει σοκαριστεί από αυτό που αντιλαμβάνεται [ αν και το ήξερε ήδη] και αναρωτιέται….<< τότε προς τι >> ?
προσπάθειά μου είναι να αντιληφθεί ο αναγνώστης τον επαναπροσδιορισμό των εννοιών που δημιουργούνται από μία Άρνηση σε συνδιασμό με την "απλοϊκή", φυσική & σιωπηλή Ύπαρξη. Η αντίληψη του αναγνώστη που τίθεται υπό της δικαιοδοσίας του κειμένου μου, δεν αφορά μονάχα τον απλό αναγνωστικό του περιορισμό, αλλά επεκτείνεται σ' αυτό που ονομάζουμε "αίσθημα" και το νόημα των όσων γράφονται εδώ, στοχεύει - κατά κύριο λόγο - στο συναισθηματικό κέντρο ενός ανθρώπου
Με αγάπη, κατανόηση, αναζήτηση όσο πιο κοντά στον δικό σου τρόπο γίνεται..
Εδώ, νομίζω πως μπορούμε να κουβεντιάσουμε. Έχουμε όμως NEHEMAUT, πολλά πράγματα που πρέπει να πούμε πρωτού αρχίσω να σου απαντώ σε ότι με ρωτάς. Πάρα πολλά, ακόμη δεν έχουμε πει τίποτε.
Θέλω να ξέρεις πως ενδιαφέρομαι πραγματικά στο να σου απαντήσω σε όσα ρωτάς κι όχι μόνο να σου απαντήσω δηλ, αλλά να σε κάνω να καταλάβεις & να κατανοήσεις βαθύτατα τις απαντήσεις μου. Εν' τούτις - και θέλω να το θυμάσαι αυτό - ο τρόπος που έγινε η
επιλογή της δικής σου Ύπαρξης για να λάβει τις απαντήσεις της, απέχει κατά πολύ από την πραγματικότητα. Θέλω να ξέρεις, πως θα σου δώσω τις απαντήσεις που ζητάς, όχι επειδή βλέπω εσένα, αλλά επειδή βλέπω τις γραμματοσειρές σου στην οθόνη του υπολογιστή μου. Η
ουσιαστική κατανόηση του Λόγου δεν μπορεί να ενταχθεί σε κανέναν εξιδικευμένο τρόπο, ούτε να υποδειχθεί από κανέναν, δεν έχει καμία ειδική μορφή, ή ειδική "σκεπτομορφή" (μια αγαπημένη λέξη των Ακροπολιστών), δεν μπορεί να εκφραστεί με λέξεις, είναι άχρονη, άοσμη και διαρκεί κλάσματα του δευτερολέπτου όταν αργότερα, προσπαθήσεις να της δώσεις την κλασική έννοια του χρόνου που όλοι γνωρίζουμε. Με λίγα λόγια, είναι λάθος σου & λάθος μου να μιλάμε μέσα από μια οθόνη, στέλνοντας μηνύματα όπως :
πως περιμένεις εμείς οι κοινοί θνητοί να σε αντιληφθούμε?
ή
γιατί το δικό μου ‘’ αίσθημα ‘’ έχει σοκαριστεί από αυτό που αντιλαμβάνεται
γιατί μπορεί να γίνει σύγχυση των κέντρων, του νοητικού και του συναισθηματικού.
Όταν ένας άνθρωπος
γράφει μπροστά σε έναν υπολογιστή ή ποστάρει μια απάντηση σε ένα φόρουμ, εργάζεται κατ' εξοχήν με το νοητικό του. Συμμετέχει το κινητικό του, κινεί δηλ. τα δάχτυλα που πληκτρολογούν, όμως αδρανεί το συναισθηματικό του, δεν συμμετέχει δηλ. δεν αισθάνεται τίποτε κάποιος που γράφει ένα ποστ - προσέξε ! μιλάω για αυτά τα πολύ μικρά χρονικά διαστήματα της ουσιαστικής κατανόησης του Λόγου (όταν πατάς ένα πλήκτρο π.χ αισθάνεσαι κάτι ? Την στιγμή που το πατάς δηλ. για τέτοια χρονικά διαστήματα μιλάω) - και ίσως να εξακολουθούν να εργάζονται και κάποια άλλα κέντρα όπως είναι το ενστικτώδες ή κάποια άλλα, σε πολύ μικρότερο όμως βαθμό. Η δουλειά γίνεται από το νοητικό ως επί το πλήστον.
Όταν ένας άνθρωπος
διαβάζει μπροστά σε έναν υπολογιστή το ποστ κάποιου - το δικό μου για παράδειγμα (επειδή όλος ο λόγος τώρα γίνεται γι' αυτό το ποστ που έστειλες στο "Δεν είναι εδώ Βαλκάνια") - θα πρέπει
ήδη να έχει καταφέρει απο μόνος του - πρωτύτερα δηλ. να το έχει κάνει - τον διαχωρισμό των κέντρων του, νοητικού και συναισθηματικού, και πρόσεξε ! να τα έχει θέσει σε πλήρη ισορροπία. Στα δικά μου τα μηνύματα, τα δύο αυτά κέντρα του αναγνώστη θα πρέπει να λειτουργούν αρμονικά. Αν ο αναγνώστης, δεν το έχει καταφέρει αυτό, - που τις περισσότερες φορές αυτό συμβαίνει γιατί στην πλειοψηφία τους οι άνθρωποι, αφ' ενός δεν γνωρίζουν πως να ξεχωρίσουν τα κέντρα τους, αφ' έτερου, μέσα τους γίνεται ένα μπάχαλο και το ένα κέντρο μπλέκεται στο άλλο και γίνεται μύλος... - αν λοιπόν ο αναγνώστης δεν το έχει καταφέρει αυτό, τότε το σίγουρο είναι πως θα με παρεξηγήσει. Έχεις ήδη διαπιστώσει το εξής :
>QBB<NEHEMAUT έγραψε:Κάθε απάντηση που έχει δοθεί θα πάρει έτσι δύο όψεις…ανάλογα του πως το '' βλέπεις'' την δεδομένη στιγμή.
Η άποψη μου είναι ότι η ''μετάφραση'' εξαρτάται από το πώς αισθανόμαστε και πως θέλουμε να γίνουμε…
Αυτές λοιπόν οι δύο όψεις για τις οποίες μιλάς, θα πρέπει να βρίσκονται σε αρμονία. Σε "μαγνητική" διάταξη, όπως οι πόλοι ενός μαγνήτη. Ο μαγνήτης είναι ΕΝΑΣ, έχει όμως ΔΥΟ πόλους που δεν μπορούν να διαχωριστούν. Δεν μπερδεύονται μεταξύ τους, ο αρνητικός είναι αρνητικός και ο θετικός είναι θετικός. Έτσι, αυτή η πολικότητα, σχηματίζει τον χώρο, το πεδίο, στο οποίο θα εμφανιστούν οι "δυνάμεις". Αυτό με λίγα λόγια θα πρέπει να συμβαίνει σε κάποιον που διαβάζει ένα ποστ δικό μου, αν θέλει να το κατανοήσει
επαρκώς. Λέω λοιπόν πως είναι λάθος μου & λάθος σου να κουβεντιάζουμε τώρα για αυτά τα θέματα, γιατί το συναισθηματικό μας κέντρο, δεν λειτουργεί καλά - θα εξηγήσω γιατί δεν λειτουργεί καλά - και μπορεί αυτήν την "αδυναμία" του να έρθει και να την καλύψει
καταχρηστικώς το νοητικό. Σε μερικά μηνύματά μου, ο λόγος μου αλλάζει στιγμαία. Φυσικά, αυτό δεν το έχει μελετήσει κανείς, γιατί "περνάει" στο συναισθηματικό του, πολύ "ομαλά" και δεν το καταλαβαίνει. Εγώ, έχω την ικανότητα, μέσα από εξάσκηση δηλ. δεν μου ήρθε κατακούτελα, κάποιος μου το έμαθε πως να το κάνω, να
γνωρίζω πότε το νοητικό μου καλύπτει καταχρηστικώς το συναισθηματικό μου αλλά και τούμπαλιν και να το περνάω στον γραπτό μου λόγο. Στον προφορικό μου λόγο όμως, δεν έχω εργαστεί και πολύ πάνω σ' αυτό και ορισμένες φορές το συναισθηματικό μου, λειτουργεί εις βάρος του νοητικού, δηλ. πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να είναι περισσότερος εκφραστικός απ' ότι ο ίδιος θα ήθελα. Είναι αυτό που λέμε "ε, είναι εκφραστικός ο άνθρωπος, εκδηλωτικός δηλ." Ευτυχώς, δεν λειτουργεί και
πολύ εις βάρος και κουτσά - στραβά τα καταφέρνω δηλ. στο να μην παρεξηγηθώ. Τέλος πάντων, άσχετο αυτό το τελευταίο.
Έλεγα λοιπόν πως το συναισθηματικό μας δεν λειτουργεί σωστά, και αυτό είναι πολύ εύκολο να το καταλάβει κανείς, γιατί από το κέντρο λείπουν αισθήσεις, όπως είναι η ακοή & η όραση.
( Αυτό που λέει ο Ramoglou το "δεν μπορώ", είναι ακριβώς αυτό, με άλλα λόγια δηλ. Δείτε λίγο :
>QBB<Ramoglou έγραψε:γιατί εδώ δεν μπορούμε να κοιτάζουμε στα μάτια τον άλλο και να μη χρειαστεί να μιλήσουμε, γιατί εδώ δε μπορώ να δω αυτό το δάκρυ που έγραψε η κάμερα, γιατί εδώ για να σε νιώσω πρέπει να σε διαβάσω.
Βλέπετε πως αναφέρεται σε αισθήσεις.
)
Για να υπάρξει
απόλυτη κατανόηση του Λόγου σε σχέση με το συναισθηματικό κέντρο ενός ανθρώπου, θα πρέπει να συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις, ταυτόχρονα (πάλι για 'κείνη την μικρούλα στιγμή λέω). Στιγμαία αλλά
ταυτόχρονα. Θυμάσαι τι έκανα στην "Ασκητική ΙΙ" ? Ουσιαστικά, αυτό που ήθελα τότε, ήταν να μάθω τον κόσμο να ξεχωρίζει τις αισθήσεις του, να τις μάθει καλά, για να μπορούν να λειτουργούν
ταυτόχρονα όταν θα τις χρειαστεί το συναισθηματικό τους κέντρο.
Για να υπάρξει
απόλυτη κατανόηση του Λόγου σε σχέση με το νοητικό κέντρο ενός ανθρώπου, θα πρέπει να παρακαμφθεί η Αριστοτελική σκέψη που αναφέρω σε προηγούμενο ποστ.
Πάλι σου λέω, πως αυτό που κάνω τώρα είναι λάθος μου και παίζω το κεφάλι μου κορώνα - γράμματα μαζί σου που έμπλεξα ...
Τέλος πάντων.
Θα κάνω τώρα το εξής :
Αντιστροφή & αρχίζω αυτή την φορά από το τέλος της παράθεσής σου. "Όσο πιο κοντά στο δικό μου τρόπο", λες και το πιστεύω.
Κατ' αρχήν δεν γνωρίζεις τον δικό μου τρόπο. Μπορεί κάτι να έχεις ψιλλιαστεί, κάτι να έχεις καταλάβει, αλλά ο τρόπος - όπως βλέπεις τώρα - είναι μοναδικός. Αλλάζει από ώρα σε ώρα, από στιγμή σε στιγμή, όπως ακριβώς μοναδικές είναι οι στιγμές που ζούμε.
Πριν προχωρήσουμε σε οτιδήποτε, πριν γράψουμε οτιδήποτε, πριν πούμε οτιδήποτε για τον "δικό μου τρόπο", μια πολύ απλή ερώτηση :
[center]
Θέλεις να μάθεις τον δικό μου τρόπο 
[/center]
(Η έννοια του "θέλω" σε τούτη την ερώτηση είναι η εξής : Σε νοιάζει δηλ ? Το θες πολύ ?
Καίγεσαι ρε παιδί μου από αγωνία ? Νιώθεις πως αν δεν τον μάθεις, δεν θα μπορέσεις να αναπνεύσεις, δεν θα μπορέσεις να ζήσεις ? Σε σοκάρει δηλ ? Σε "τρελαίνει" ?)
Σου δίνω το δικαίωμα - πρόσεξε !
να μην δικαιολογήσεις την απάντησή σου δηλ. να μου στερήσεις την μπουκιά απ' το στόμα, δεν πειράζει, ας μείνω νηστικός κι απόψε
- απλά, δήλωσε την θέση σου με ένα "ναι" ή ένα "όχι" ή γράψε κάτι που να διαφαίνεται πως έχεις
γνωρίσει την ισορροπία των δύο κέντρων και μπορείς να την διαχειριστείς στον λόγο σου.
Καλό βράδυ,
Deva Parinito
Υ.Γ Σε θυμάμαι τότε στην "Ασκητική ΙΙ". Σου είπα "θα σε ξεπουπουλιάσω" και είπες "ε, δεν πειράζει, ας με ξεπουπουλιάσεις".
Θα σου πω όμως κάτι. Εδώ, στον χώρο που είμαστε, στο mystica.gr, τα πράγματα - το βλέπω δηλ. και μπράβο στα παιδιά - είναι διαφορετικά. Η αλήθεια είναι πως
ευχόμουν να είναι διαφορετικά, και απ' ότι βλέπω, όσα πράγματα άκουγα από ανθρώπους για το επίπεδο του mystica.gr, ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Δεν θα ήθελα, κι αυτό να το λάβεις ως ειλικρινή παράκληση, να αρχίσω να μιλάω για τα κέντρα ενός ανθρώπου, για την λειτουργία τους, για τον διαχωρισμό τους, δεν θα ήθελα να περάσει στους αναγνώστες η - εσφαλμένη βέβαια θα είναι, αλλά θα περάσει, είναι βέβαιο - "αίσθηση" της ήδη επικαλούμενης από σένα "τάσης διδασκαλίας". Ούτε δάσκαλος είμαι ρε NEHEMAUT, ούτε τίποτε. Βλέπεις πως και οι δικές σου ερωτήσεις, προκαλούν
διαταραχή στα δύο αυτά κέντρα που ανέφερα παραπάνω. Τέλος πάντων. Απάντησέ μου πρώτα σ' αυτήν την ερώτηση που σου έθεσα και βλέπουμε...
και κατανόηση.
