>QBB<NEHEMAUT έγραψε:Πόσο μας έχει αλλάξει η εξέλιξη του νου και πόσο είμαστε διατεθιμένοι να ακούμε την καρδιά μας?
Ευθύς εξ αρχής, πρέπει να δοκιμάσουμε να ερμηνεύσουμε την φράση "εξέλιξη του νου".
Ο νους μας λειτουργεί στην βάση του σύμφωνα με την Αριστοτελική Αρχή Tου Aποκλειόμενου Tρίτου. Αυτό σημαίνει πως για τον ανθρώπινο νου Η το ένα συμβαίνει Η το άλλο.
(Μελετήστε τον αποσυμβολισμό του γράμματος "Η" και θα βρείτε - αν περιστρέψετε κατά 90 μοίρες, δεξιόστροφα ή αριστερόστροφα - το ίδιο το γράμμα μια "περίεργη" αναλογία με το 3ο σχήμα του παρόντος ποστ. Επίσης παρατηρήστε το μέγεθος της γραμμής που ενώνει τις εκατέρωθεν καθέτους και θα βρείτε την ερμηνεία του όρου "Αποκλειόμενου Τρίτου" που χρησιμοποιείται από τον Αριστοτέλη )
Ο νους μας, αδυνατεί να ενοποιήσει δύο φαινομενικά ξέχωρα συμβάντα και καταλήγει στον διαχωρισμό τους. Η πράξη αυτή καλείται "διάζευξη", δια της ζεύξης, και αυτή είναι η βαθύτερη ερμηνεία του συμβόλου "ήττα διαζευκτικό" σύμφωνα με την Γραμματεία της Ελληνικής Γλώσσας.
Το χαρακτηριστικό αυτό, είναι απόλυτα σύμφωνο με την ατελή φυσιολογία των αισθητήριων οργάνων μας. Το μάτι μας για παράδειγμα, επειδή δεν μπορεί να δει πολύ μικρά αντικείμενα (τα ηλεκτρόνια για παράδειγμα ενός πυρήνα), θεωρεί (με τον νου) πως η ύλη "διαφοροποιείται", παίρνει σχήμα, και τούτο είναι κατα βάσην αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε τα αντικείμενα. Αν δεν συνέβαινε αυτό, το μάτι μας δεν θα μπορούσε να ξεχωρίσει την οθόνη ενός Η/Υ για παράδειγμα από το πληκτρολόγιο του. Αν συνέβαινε αυτό, αν μπορούσαμε να δούμε δηλ. με το μάτι μας την δομή της ύλης, τότε ... δεν θα βλέπαμε τίποτε!!! Δεν θα μπορούσαμε θα διαχωρήσουμε την ύλη. Θα βλέπαμε έναν κόσμο σωματιδίων!
Μια γραμμική κίνηση της συλλογιστικής μας, θα μπορούσε να φαίνεται στο παρακάτω σχήμα :
------------Α----------Β-------------Γ------------->>
------------t1---------t2------------t3------------->> (σχήμα 1)
όπου Α = ένα συμπέρασμα, Β = ένα δεύτερο συμπέρασμα & Γ = ένα τρίτο συμπέρασμα και όπου t = (μια χρονολογία, π.χ 2000)
Το μυαλό μας έχει την ικανότητα να "μεταπηδήσει" από το Α στο Β και από το Β στο Γ. Μυαλά με περισσότερη "οξύτητα", μπορούν να μεταπηδήσουν από το Α στο Γ, παρακάμπτωντας το Β. Η ταχύτητα της "μεταπήδησης" από ένα σημείο σε άλλο καθώς και το εύρος του "άλματος" είναι αυτό που λίγο - πολύ όλοι γνωρίζουμε και το ονομάζουμε "ευφυία". Ο νους επίσης έχει την ικανότητα - αν θεωρήσουμε πως το Β είναι το παρόν - να μπορεί να μεταπηδήσει στο Α (παρελθόν) και στο Γ (μέλλον) και μπορεί να πραγματοποιήσει "πολύπλοκους" συνδιασμούς, Α<--->Γ, Γ <---> Β κ.ο.κ χρησιμοποιώντας διάφορα χρονικά σημεία ως γράμματα.
Ο Αριστοτελικός νους - η Δυτική σκέψη δηλ. - σύμφωνα με την οποία λειτουργούμε είναι εξαιρετικά ευέλικτη σε χρονικούς συνδιασμούς & σε συνδιασμούς συμπερασμάτων. Αυτό όμως που αδυνατεί να πράξει είναι η ενοποίηση των σημείων (των γραμμάτων στο σχήμα μας) είτε αναφερόμαστε σε συμπεράσματα, είτε σε χρόνο. Για έναν Αριστοτελικό νου, ποτέ το Α δεν μπορεί να γίνει Β, ούτε μπορεί να ισχύσει το αντίστροφο. Ποτέ το Α(άλφα) δεν μπορεί να εννοποιηθεί με το Β(βήτα) και να γίνει (αλφαβήτα, ΑΒ) ή (βητάλφα, ΒΑ). Αυτό ακριβώς είναι η απαρχή όλων των βασάνων μας.
(Μελετήστε την δυναμική του "Η" ως γένος. Η "θηλυκότητά" του είναι θαυμαστή και είναι η αρχή των μπελάδων μας - για μας τους άντρες, να ' ουμ!)
Έχουμε π.χ ένα (Α = συμπέρασμα για το τι είναι "καλό") στο νου μας. Ο άλλος έχει ένα (Β = συμπέρασμα για το τι είναι "καλό") στο νου του. Προσοχή ! Λέω "Β" το συμπέρασμα του άλλου και είναι Β γιατί μιλάμε για έναν διαφορετικό άνθρωπο και πρέπει να χρησιμοποιήσω και διαφορετικό σύμβολο / γράμμα. Επειδή ο νους - και των δύο - αδυνατεί να προσεγγίσει το AB ή το BA, αυτοί οι δύο άνθρωποι που μιλούν δεν πρόκειτε ποτέ να συννενοηθούν, δεν πρόκειτε ποτέ να συμφωνήσουν μεταξύ τους!
(Στο σημείο αυτό μπορεί να γίνει σύνδεση με την αναζήτηση του βαθύτερου Λόγου που προκύπτει μια διαφωνία. Είναι χρήσιμη η μελέτη του από τους συντονιστές ενός φόρουμ. Η αντιστοιχία που θα μπορούσε να γίνει, είναι αν αποδίδαμε στις κάθετες γραμμές του γράμματος "Η" που βρίσκονται εκατέρωθεν της "ενωτικής" του, έννοιες φαινομενικά διάφορες αλλ' εξίσου παράλληλες. Η βαθύτερη μελέτη του συμβόλου, μπορεί να οδηγήσει σε τρόπους "αντιμετώπισης" διαφωνίας. Αλλά τι να λέμε ? Και η "διαφωνία", είναι γένους θηλυκού...)
Θεωρούμε ως εξέλιξη του νου, - προσοχή ! - την αντικατάσταση των γραμμάτων / συμβόλων με νέα. Αυτό σημαίνει σε απλά λόγια πως εκεί που κάποτε είχαμε το Α(άλφα) - ως ιδέα - , τώρα έχουμε το ΑΑ ή το ΑΑΑ και εκεί που είχαμε το Β, τώρα - με τα καινούργια δεδομένα, ας πούμε της εποχής τα δεδομένα - έχουμε το ΒΒ ή το ΒΒΒ. Στην ουσία δεν υπάρχει εξέλιξη, αλλά αντικατάσταση του παλαιού (ονομάστέ το όπως επιθυμείτε, συμπέρασμα, ιδέα, θέση ή πεποίθηση) με κάτι νέο. Αυτό το φαινόμενο συνηθίζουμε να το λέμε "εξέλιξη".
------ΑΑΑ------ΒΒΒ-------ΓΓΓ-------->>
-------nt1-------nt2--------nt3-------->> (σχήμα 2)
Όπου ΑΑΑ = νέο συμπέρασμα κ.ο.κ και όπου nt = new time (δηλ. π.χ 2006)
Με τούτη την "εξέλιξη", δεν έχουμε αλλαγή της λειτουργίας του νου σε βασικό επίπεδο, δεν αλλάζει δηλ. η γραμμική κινητικότητα της συλογιστικής μας, αλλά αλλάζουν οι θεωρήσεις μας, οι απόψεις μας, οι θέσεις και οι πεποιθήσεις μας σύμφωνα με τις χρονικές επιταγές της ζωής μας. Στην ουσία του, ο νους μας, έτσι όπως δούλευε από την αρχή της δημιουργίας του, έτσι συνεχίζει να δουλεύει και τώρα. Δεν έχει αλλάξει τίποτε στην γραμμικότητά του.
Η μεταβολή είναι στην ουσία χρονική. Ο χρόνος είναι αυτός που αλλάζει. Στο πρώτο σχήμα είμαστε στο 2000, ενώ στο δεύτερο βρισκόμαστε πλέον στο 2006. Ο χρόνος έχει εξελιχθεί, έχει παρέλθει δηλ. Ο νους ακολουθεί τον χρόνο - έχει την ικανότητα να "κινείται" στον χρόνο - αλλά πλασματικά.
Αν η σκέψη είναι υλική, που σημαίνει πως καταλαμβάνει χώρο στον χρόνο, ο νέος χώρος στο 2006, καταλαμβάνεται από "νέα" ύλη, "νέα" σκέψη, αναθεωρημένη, διαφορετική αλλά και ίδια γιατί διατηρεί την αρχεγονική συμβολολογία της.
Ένας "εξελιγμένος" νους, αλλάζει την γραμμικότητά του. Αυτό σημαίνει πως όχι μόνο μπορεί να κινηθεί από το Α στο Β, αλλά από το Α σε ένα βαθύτερο ή υψηλότερο Α και πως μπορεί (σύμφωνα με την Γενική Θεωρία της Άχρονης Μηχανικής*) να εννοήσει & να εννοποιήσει το Α και το Β σαν ΕΝΑ! Με αυτόν τον τρόπο σχηματίζεται μια καινούργια κίνηση της σκέψης που είναι κάθετη στην αρχική ή οποία (φαίνεται και από το σχήμα) πως είναι οριζόντια.
-------Α--------Β-----------Γ---------->>
-------+--------+----------+---------->>
-------|---------|-----------|---------->>
-------|---------|-----------|---------->>
-------\/-------\/-----------\/--------->>
--(Βαθ. Α)--(Βαθ.Β)---(Βαθ.Γ)------>> (σχήμα 3)
Αναλογία κατόπιν περιστροφής.
------------------------------------------
--------|----------|---------|------------
--------|----------|---------|------------
--------|----------|---------|------------
------------------------------------------
3 H "πλαγιαστά"....
Για να επανέλθουμε στο αρχικό ερώτημα της NEHEMAUT, το κατά πόσο μας έχει αλλάξει η εξέλιξη του νου δηλ. (βασιζόμενοι στο γεγονός πως η σκέψη μας λειτουργεί μόνο στα δύο αρχικά σχήματα και όχι στο τρίτο), θα μπορούσαμε να πούμε πως η αλλαγή - η οποία σαφώς και υπάρχει - δεν είναι πραγματική αλλά επιρρεάζεται από εξωγενείς παράγοντες και όχι από τον ίδιο τον νου. Στο τρίτο σχήμα δεν έχουμε (αν και πολλές φορές συμβαίνει) αντικατάσταση των συμβόλων αλλά έχουμε, με πολύ απλά λόγια, "βαθύτερη σκέψη", έχουμε εσωτερισμό, κίνηση προς το "εντός" των πραγμάτων.
Σαφώς η "εξέλιξη" του νου, μας έχει αλλάξει. Αυτό που αλλάζει όμως είναι η συμβολολογία, η ονοματολογία και η "προσωπικότητα" των θέσεων ή πεποιθήσεων μας ή του ίδιου μας του εαυτού. Η "ουσία" των πραγμάτων δεν έχει αλλάξει. Παραμένει ίδια. Η "ουσία" της συλλογιστικής μας είναι εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξει. Χρειάζεται εξάσκηση και είναι επίπονη και πολλές φορές είναι και επικίνδυνη. Η αλλαγή της προσωπικότητας όμως του νου, αυτό το από το Α να πάμε στο ΑΑΑ δηλ. είναι πολύ εύκολο και γίνεται, τις περισσότερες φορές, με έναν ισχυρό, τεκμηριωμένο λόγο ή αντίλογο και την ικανότητα που έχουν ορισμένοι άνθρωποι να πείθουν τους συνανθρώπους τους. Άλλες φορές γίνεται από την Επιστήμη. Λιγότερες φορές γίνεται από την Θρησκεία.
Όπως και να 'χει, ένας πραγματικά εξελιγμένος νους, επειδή έχει ακριβώς την ικανότητα να εννοποιεί θέσεις, πεποιθήσεις ή ακόμη ακόμη και πεδία δυνάμεων (καλό - κακό, αγάπη - μίσος, κτλ), είναι περισσότερο "συνολικός" έναντι του δικού μας.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Ηλεκτρομαγνητισμός του Maxwell, δηλ. η ενοποίηση του ηλεκτρικού και του μαγνητικού πεδίου, μας έδωσε επαρκή γνώση πάνω στην φύση του φωτός και στην συμπεριφορά του. Σήμερα γνωρίζουμε την διττή φύση του φωτός και των πραγμάτων. Γνωρίζουμε τον δυϊσμό της Φύσης, γιατί η εξέλιξη που σημειώθηκε στην Φυσική ήταν σύμφωνα με το 3ο σχήμα που αναφέρω παραπάνω. Η συμπεριφορά του φωτός, πότε κύμα και πότε σωματίδιο δηλ. μας λέει ακριβώς αυτό. Οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν το "αλφαβήτα" ή το "βητάλφα". Αυτή είναι η πραγματική εξέλιξη.
(Στο σημείο αυτό είναι δυνατόν να γίνει αντιστοιχία των ορισμών με την πολικότητα ενός φυσικού μαγνήτη. Μέχρι σήμερα, δεν έχουμε καταφέρει να διαχωρήσουμε τους πόλους ενός φυσικού μαγνήτη και είναι απόλυτα κατανοητό το φαινόμενο. Θυμηθείτε ... "Η", το σύμβολο ως γραφική αναπαράσταση ενοποιεί δύο γραμμές, δύο θέσεις, δύο πεποιθήσεις. Η επίκληση της "σοφίας της φύσης" που γίνεται κατά συρροήν από άσχετους "παπαγάλους", ερμηνεύεται "θαυμαστά" με αυτό το παράδειγμα. Ο Λόγος ύπαρξης των ανθρώπων δεν είναι άλλος από την σύγκληση, την ενοποίηση, και οτιδήποτε μπει σφήνα για να προκαλέσει διαχωρισμό είναι φυσικό και βέβαιο να χαρακτηρίζεται "βίαιο" και "παρά φύσην".)
Ως κατακλείδα, θα πρέπει να θυμόμαστε πως η εξέλιξη - η κάθε εξέλιξη σε κάθε τομέα - δεν γίνεται για να δυσκολέψει τον άνθρωπο, αλλά για να τον διευκολύνει. Αντιθέτως, σήμερα ο άνθρωπος έχει καταφέρει - πρέπει να είναι δηλ. και πολύ ανόητος - αντί να διευκολύνει την ζωή του, να την δυσκολέψει. Αλήθεια, πως το καταφέραμε αυτό ε? Συνεπώς, δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για "εξέλιξη" του νου πλην αυτής που - για μένα πάντα - ανταποκρίνεται στην "φιλοσοφία" του σχήματος 3.
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης της ΝEHEMAUT, για το πόσο είμαστε διατεθιμένοι να ακούμε την καρδιά μας, ε, αυτό, είναι φως φανάρι πια, και δεν νομίζω πως χρειάζονται και πολλά λόγια. Άλλοι, είναι διατεθιμένοι να ακούσουν την καρδιά τους. Άλλοι πάλι, όχι.
Είμαι υποχρεωμένος να διευκρινήσω πως τα παραπάνω αποτελούν αμιγώς προσωπικές σκέψεις & πεποιθήσεις και ουδένα σκοπό εξυπηρετούν πλην αυτής ταύτης της συμμετοχής μου στο διάλογο.
Τα δέοντα,
Deva Parinito
Τυπώστε το ποστ σε έγχρωμο εκτυπωτή. Περιστρέψε το χαρτί κατά 90 μοίρες, και παρατηρήστε τις κόκκινες παρενθέσεις ως "γραμμές". Το ίδιο θα δείξει...
(και αυτό το σχόλιο είναι το τελευταίο που κάνω πατώντας το πλήκτρο "επεξεργασία".
* Η Γενική Θεωρία της Άχρονης Μηχανικής που βασίζεται στην Θεωρία του Ψηφιδωτού Όντος, αποδικνύει πειραματικά και μαθηματικά πως υπάρχει κίνηση χωρίς χρόνο. Εξηγεί το "μυστήριο" της κίνησης απαλλάσσοντάς την από την μεταβλητή (t) στις εξισώσεις και ερμηνεύει τις κινήσεις σωμάτων και σωματιδίων με "θαυμαστή" ακρίβεια.
