Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ... ΕΠΩΔΥΝΑ

[karma]

>QBB<

[center]Αλήθεια = Λόγος = θεός/διάβολος = αγάπη/μίσος = ελευθερία/σκλαβιά = ζωή/θάνατος = αλήθεια/ψεύδος = μέρα/νύχτα = πείνα/χορτασμός = καλό/κακό = λογικό/παράλογο = άγιος/αμαρτωλός = θετικό/αρνητικό = συν/πλην = πάνω/κάτω = ανά/κατά = επί/διά = οριζόντιος /κάθετος = + !
(Σταυρός )[/center]

Αγαπητέ Peter_Pan

Σου παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Θωμά Γαζή «Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΧΙΛΙΕΤΙΑ», εκδόσεις Πύρινος κόσμος.

«...Αν το σκεφτούμε καλύτερα θα δούμε ότι τα πάντα στον κόσμο μας εκδηλώνονται μέσα από δίπολα (η χαρά - η λύπη, το γλυκό - το πικρό, το ζεστό - το κρύο, η αγάπη - το μίσος, η δράση - η αδράνεια, η ημέρα - η νύχτα, o Ήλιος - η Σελήνη, o Ουρανός - η Γη κ.λ.π.). Δεν υπάρχει ούτε μία κατάσταση χωρίς να υπάρχει ταυτόχρονα και η διαμετρικά αντίθετη της. Το σχήμα «άντρας - γυναίκα» στην πραγματικότητα είναι και αυτό ένα δίπολο, ένα από τα πολλά δίπολα που συνθέτουν τον κόσμο μας. Όλα αυτά τα δίπολα φαίνεται να ανάγονται σε ένα «πρωτογενές συμπαντικό δίπολο» του οποίου αποτελούν επί μέρους «αντανακλάσεις». Το πρωτογενές αυτό δίπολο (που οι Κινέζοι ονομάζουν «Γιάνγκ - Γιν») ορίζει δύο αντίθετους και συμπληρωματικούς τρόπους διοχέτευσης της ενέργειας : έναν που στρέφεται προς τα εξωτερικά (εξωστρεφή) και έναν που στρέφεται προς τα εσωτερικά (εσωστρεφή)...»

Ελπίζω, με τη σειρά μου, να απάντησα σε κάποια από τα ερωτήματά σου !

Φιλικά

[Παύλος Β. / Peter_Pan]

Βάλθηκες να με κάνεις να ασχοληθώ με την Αστρολογία βρε karma

Εντάξει, εντάξει. Και μερικοί από "σας", καλά τα λέτε...

Υπάρχουν παντού, σε κάθε χώρο, σπέρματα αλήθειας, ψηφίδες αλήθειας.

Deva Parinito

[Παύλος Β. / Peter_Pan]

>QBB<

Αν τα παραπάνω ισχύουν, δλδ αν ο εσωτερικός κώδικας που τρέχει είναι “bug-free”, τότε πιθανό κάποιος να αγαπάει ενστικτωδώς, δε βλέπει, δεν επεξεργάζεται δλδ θέματα που τού υπαγορεύει η εγωιστική του συνείδηση. «Esoteric engineering».

Ευθύμη, μου δημιουργείται αυτή η απορία δηλ. "πόσο χρόνο διαρκεί αυτό το ενστικτώδες", γιατί ενώ στο παράδειγμα που έφερες ο χρόνος, είναι ελάχιστος, στην γλώσσα μας, στην έκφρασή μας δηλ. στον λόγο μας, γίνεται χρήση του Ενεστώτα Διαρκείας. Αυτό με προβληματίζει. Δηλ. κάτι δεν πάει καλά ... Αν αγαπάει ενστικτωδώς, τότε, αφ' ενός η "ουσία" της Αγάπης του (αν μπορώ να το πω έτσι) είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσδιοριστεί, αφ' ετέρου, είναι στιγμιαία και την επόμενη στιγμή, θα είναι μεταβλητέα. Πολύ απλά δηλ. η Αγάπη του θα αλλάζει κάθε στιγμή. Άρα, η μεταφορά της στιγμιαίας αυτής κατάστασης που ονομάζεται "Αγάπη", στον λόγο θα έπρεπε να γίνεται χρησιμοποιώντας κάποιον άλλον χρόνο και όχι Ενεστώτα Διαρκείας.

Ποια είναι η άποψή σου γι' αυτό ?

Δηλαδή, αν τα 100 δυστυχισμένα παιδιά γίνουν 10, πώς θα τό ονομάσουμε αυτό, "προοδοφάνεια";

Ευθύμης

E, όχι φυσικά. Τότε όμως νομίζω πως η λέξη θα έχει αρχίσει να αποκτάει κάποια αξία. Ποια ? Αυτή που λες : Το 100 θα γίνει 10! Λίγο το 'χεις ? Αφαιρέσαμε ένα μηδενικό φίλε, αφαιρέσαμε ένα μηδενικό από την γραφή μας ! Πλησιάζουμε δηλ. στην μονάδα ! Στο Εν! Μεγάλο πράμα δηλ... Έτσι νομίζω εγώ.

Deva Parinito

[Παύλος Β. / Peter_Pan]

Η λύση βέβαια, όπως πάντα ήταν μπροστά μου! Χρειάστηκε βέβαια να μεταφερθώ στο link του φίλου Ευθύμη. Φίλε, ευχαριστώ!

[center]Μα... τα παιδιά λειτουργούν ως επί το πλήστον από ένστικτο![/center]

Συνεπώς, αν συμβαίνει αυτό που λες φίλε μου - σ' ευχαριστώ και πάλι - αν κάποιος δηλαδή αγαπάει ενστικτωδώς, ε, αυτός θα είναι μονάχα ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ και για όσο χρονικό διάστημα είναι ΠΑΙΔΙ! Και η "Αγάπη" στην οποία αναφέρεται ο Απόστολος Παύλος, μάλλον θα έχει τα χαρακτηριστικά της αγάπης ενός παιδιού. Αν μιλάμε λοιπόν για τέτοιου είδους "Αγάπη", μια κατάσταση δηλ. την οποία βιώνει ένα παιδί, σαφώς τότε : "Άνθρωπος = Αγαπόν εν ένστικτα." του Epsylon. Αλλά, μονάχα σ' αυτήν την περίπτωση. Και ο Ενεστώτας Διαρκείας, θα μπορούσε να δικαιολογηθεί για κάποιον χρονικό διάστημα δηλ. για το διάστημα της παιδικής ηλικίας.

Πως σου φαίνεται αυτό ?

Deva Parinito

[Ευθύμης]

Αγαπητέ Deva, στη συγκεκριμένη περίσταση, πράγματι ο χρόνος αντίδρασης είναι στιγμιαίος. Ωστόσο, έχω την εντύπωση ότι η γενεσιουργός αιτία δεν είναι η στενότητα του χρόνου, αλλά η άγνοια - αν ο οδηγός γνώριζε τι έπρεπε να κάνει (ήταν προ-γραμματισμένος), ανεξαρτήτως χρονικών διαστάσεων θα τό έπραττε. Εξηγούμαι (προσωπικές σκέψεις). Από το αποτέλεσμά της, μια ενστικτώδης αντίδραση φαίνεται να μην υπακούει σε κάποια λογική. Ίσως μάς φαίνεται έτσι επειδή όταν τήν κρίνουμε ετεροχρονισμένα, και συνειδητά πλέον λαμβάνουμε όλες τις παραμέτρους-μεταβλητές υπ’ όψιν.

Στο αυτοκινητιστικό παράδειγμα, αν θεωρήσουμε ως υπαρκτές μόνο τις 2 παραμέτρους, το αυτοκίνητο και το σκύλο σε έναν άπειρο χώρο, πράγματι η αλλαγή πορείας με την παράλληλη μείωση της ορμής του αυτοκινήτου είναι ό,τι πιό λογικό μπορεί να γίνει – δεδομένου του χρόνου, η αντίληψη του χώρου μέχρι εκεί φθάνει, τόση γνώση έχουμε συλλέξει, ούτε δέντρο, ούτε κολόνα, ούτε κίνηση. Συνεπώς, η ενστικτώδης δράση υπακούει σε μια λογική-πρόγραμμα. Αν ο οδηγός είχε περισσότερο χρόνο, τότε θα υπεισέρχονταν και τα υπόλοιπα στοιχεία στον «επεξεργαστή» του, με αποτέλεσμα η τελική αντίδραση να ήταν ένα συμπέρασμα μιας πολυδιακλαδωμένης σχέσης αιτίου-αιτιατού στην οποία συμμετείχε όλο και περισσότερο το συνειδητό.

Όσο περισσότερες μεταβλητές δέχεται ένα πρόγραμμα, τόσο περισσότερο «λογικό» θα φαίνεται το αποτέλεσμα. Οι μεταβλητές όμως πώς ορίζονται; Από τη γνώση. Ανέφερες την άγνοια των παιδιών – η άγνοια είναι ευτυχία. Τα παιδιά, φαίνεται σε μάς ότι λειτουργούν ενστικτωδώς. Περίπου. Για την ακρίβεια, λειτουργούν όσο λογικά τούς επιτρέπουν οι γνώσεις τους. Η αλυσίδα αιτίου-αιτιατού στο μυαλό τους είναι αρκετά φτωχή, με λίγα και μικρά ή καθόλου κλαδιά. Μεγαλώνοντας, ερευνούν, ανακαλύπτουν, πειραματίζονται, και γνωρίζουν (ευχαρίστηση-απόλαυση, φόβο και πόνο) – ταξινομούν τις συνεχώς ρέουσες πληροφορίες, διακλαδώνεται, ανθίζει η λογική τους, ορίζονται οι μεταβλητές. Παύει η φαινομενικά «ενστικτώδης» σκέψη, καλλιεργείται η συνειδητή.

Τώρα..«ενστικτώδης» αγάπη, με κάθε επιφύλαξη, φαντάζομαι θα είναι αυτή που δε λαμβάνει υπ’ όψιν της τις όποιες μεταβλητές (ζήλεια, ανταπόδοση, κάλυψη ανασφαλειών και όλα αυτά που έχουμε αναφέρει σε αρκετά θέματα) και η σχέση αιτίου-αιτιατού είναι λιτή, άμεση. Τό αισθάνομαι, τό εκφράζω, νιώθω υπέροχα.-

>QBB<

Υπάρχει ατόφια χαρά. Ένα παιδί παίζει γιατί χαίρεται που παίζει. Αν κάποια στιγμή, λυπηθεί με το παιχνίδι του, τότε αρχίζει να αναπτύσσεται μέσα του, μια κάποια "διαφορά δυναμικού". Και αυτό, του δημιουργεί και τις όποιες απορίες που έρχονται οι γονείς του για παράδειγμα, να του τις λύσουν. Αν ένα παιδί χαιρόταν συνέχεια για το παιχνίδι του, αν το ίδιο το παιχνίδι του δεν του δημιουργούσε κάποιες φορές λύπη, τότε φίλε μου Ευθύμη, νομίζω ο κόσμος μας θα ήταν πολύ διαφορετικός.

Μεγαλωμένος όπως τα περισσότερα παιδιά στη χώρα μας τη δεκαετία του 80, αρχές 90, δεν έζησα κακουχίες, δε στερήθηκα τα βασικά, ούτε μού ικανοποιήθηκαν οι απληστίες. Ωστόσο, πιστεύω ότι ένα παιδί από την Αφρική ίσως χαιρόταν περισσότερο με τα ρεβύθια που απεχθανόμουν, από ό,τι εγώ με τις τηγανητές πατάτες. Σε ‘μένα δε δημιουργήθηκε τόση λύπη, ίσως γι’ αυτό όμως χαιρόμουν λιγότερο.

Το πρόχειρο προσωπικό παράδειγμα που μπορώ να σκεφθώ είναι ότι οι περισσότερο «βαρετές» υπήρξαν οι φορές που γυρνούσα από την παιδική χαρά χωρίς γδαρσίματα τουλάχιστον. Καλή η παιδική χαρά, αλλά χωρίς λίγο κλάμα δε λέει. Αν ένα παιδί χαιρόταν συνέχεια με το παιχνίδι του, δεν τού προκαλούσε λύπη, ίσως τό παρατούσε. Για παράδειγμα, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια – ενασχόληση και πολλών «μεγάλων». Τα χαμηλότερα σε πωλήσεις είναι αυτά που τερματίζονται εύκολα – όσο δυσκολότερα είναι (=όση λύπη προκαλούν στη διάρκεια), τόσο μεγαλύτερη είναι η χαρά στο τέλος. Στο κινούμενο, το Elfen Lied, στο παιδί που φαίνεται να υπάρχει η Αγάπη, όπως την περιγράφει ο Απ. Παύλος, είναι αυτό που ένιωσε τη μεγαλύτερη λύπη-σοκ. Διατηρώ δλδ τις επιφυλάξεις μου για την επιρροή της πόλωσης στα παιδιά και την ατόφια χαρά.

Πω ρε γμτ, πολλά έγραψα.


Υ.γ.1. Για νέους ή μέλλοντες γονείς η προαναφερθείσα σειρά είναι must. Μισό να φορτώσω τον ενθουσιασμό της Παρθένου. Loading…Χαλαρά θα χτίζονταν σε αυτήν δεκάδες διδακτορικές διατριβές Ψυχολογίας και Φιλοσοφίας. Έχει και τα μεταφυσικά της..τηλεκίνηση, δικλώνιοι κλπ.
Υ.γ.2. Τι ευχαριστείς; Εγώ με τη σειρά μου ευχαριστήσω εσένα με τις εξισώσεις, εσύ τον Epsylon, ο Epsylon...και καταλήγουμε στη Μεγάλη Έκρηξη.
Υ.γ3. Κατάφερα να φτιάξω σωστά την παράθεση..

[Παύλος Β. / Peter_Pan]

Ωστόσο, έχω την εντύπωση ότι η γενεσιουργός αιτία δεν είναι η στενότητα του χρόνου, αλλά η άγνοια- αν ο οδηγός γνώριζε τι έπρεπε να κάνει [...]
Ευθύμης

>QBB<

Στον κόσμο - τουλάχιστον εγώ - δεν βλέπω τίποτε απ' όσα λες. Ξέρεις τι βλέπω ? Ψέμα & Άγνοια.

Deva Parinito

Εμ, φίλε, αυτό είναι το ζητούμενο. "Αν ο οδηγός γνώριζε τι έπρεπε να κάνει...". Πολύ σωστά! Αλλά αν γνώριζε, πιθανόν να είχε αλλάξει την πορεία του πολύ πολύ νωρίτερα. Πιθανόν, να μην είχε συναντήσει καν τον σκύλο τον δρόμο του...

>QBB<

Διατηρώ δλδ τις επιφυλάξεις μου για την επιρροή της πόλωσης στα παιδιά και την ατόφια χαρά.

Και είναι πολύ φυσικό να τις διατηρείς Ευθύμη. Δεν είμαστε πλέον παιδιά φίλε, δεν είμαστε ... Μεγαλώσαμε ... - Μεγαλώσαμε ? - , ε, μεγαλώσαμε...

Την καλημέρα μου,

Deva Parinito

[Epsylon]

Γεια σου, φίλε Ντέβα!
Γεια και στους φίλους με τους οποίους έτυχε να διαφωνήσω ίσως άγαρμπα… δεν ξέρω, το ξέρετε εσείς ίσως καλλίτερα…

Χαίρομαι, πως ειδικά ο όρος «Πολιτισμός της Ψυχής» , που εισήγαγα στο φόρουμ για πρώτη φορά, προκάλεσε τόσους προβληματισμούς, τόσες αμφισβητήσεις και τόσες αντιδράσεις. Είμαι πολύ ικανοποιημένος, πιο πολύ και απ’ ότι τα τυχαία χειροκροτήματα. Τα χειροκροτήματα περνάνε, ο προβληματισμός που προκάλεσα δεν θα περάσει ποτέ. Γι’ αυτό είμαι ικανοποιημένος!
Αυτό σημαίνει, ότι η έννοια αυτή άγγιξε πολλά ευαίσθητα πράγματα της ψυχής των άλλων, ασχέτως της αντίδρασής των. Δεν έχει σημασία για μένα, αν κάποιοι συμφωνούν η διαφωνούν μαζί μου.
Σημασία έχει, ότι τα σπόρια που ρίχτηκαν- φύτρωσαν εις πείσμα των πάντων, ακόμη και σε άγονο έδαφος. Το μέγεθος της αμφισβήτησης δεικνύει και το μέγεθος της ρίζας, που εισχώρησε στο «χώμα του κοινού όλων υποσυνειδήτου». Ο «Πολιτισμός της Ψυχής» φύτρωσε ήδη στο υποσυνείδητο. Και αυτό θα εκδηλωθεί αναπόφευκτα συν τω χρόνω. Δεν με πολυαπασχολεί η αντίσταση και η διαφωνία του συνειδητού, που αιωνίως θα ψάχνεται και θα μείνει στο ψάξιμο. Μοίρα του συνειδητού- γνωστή τοις πάσιν. Όταν ωριμάσουν τα πράγματα- το υποσυνείδητο θα διαμορφώσει και το κατάλληλο γι’ αυτόν συνειδητό. Και θα ξεκινήσουν οι αλλαγές στους ανθρώπους. Κάθε θύελλα ξεκινάει από το αθώο στην αρχή αεράκι και από λιγοστές σταγόνες βροχής…Οι ιδέες που έριξα ήδη πλανώνται στον αέρα και στοχεύουν τις ευαίσθητες καρδιές. Και μόλις φτάσουν στο κρίσιμο σημείο των 100 φορέων- θα πολλαπλασιάζονται ραγδαία με γεωμετρική πρόοδο. Είναι ο νόμος της αόρατης φυσικής, που τον αγνοούν οι πολλοί. Αλλά ο νόμος θα λειτουργήσει ασχέτως της άγνοιάς των. Θα γεννηθεί κάτι καλλίτερο και ομορφότερο. Κάθε γέννα περνά τις ωδίνες της. Θα περάσει τις ωδίνες του και ο Πολιτισμός της Ψυχής. Τώρα έφτασε η ώρα να σταματήσω την «υπεράσπισή» του. Αυτός εισχώρησε ήδη στο υποσυνείδητο! Ο νους των «διαφωνούντων» αντιδρά στον «κακό εισβολέα» , διότι συνειδητοποίησε, ότι στα άγια των αγίων του- στην βάση του- εισχώρησε κάτι άγνωστο σ’ αυτόν. Και δεν μπορεί τώρα ο νους να ξεχάσει αυτά τα πράγματα. Εξ ου και αυτή η αντίδραση. Πρώτη αντίδραση. Αργότερα θα έλθει η αποδοχή. Αυτή ήταν η αποστολή μου. Τελευταία φορά απαντώ στις ατελείωτες ερωτήσεις. Το κάνω αυτό, διότι βλέπω, ότι υπάρχει μια έντονη προσκόλληση στο γράμμα του κειμένου ( λειτουργία του συνειδητού) και όχι στο πνεύμα του κειμένου (που είναι ο στόχος μου). Απλά θα κατοχυρώσω στο υποσυνείδητο τα προηγούμενα, που κατά καιρούς είχα πει. Και μετά θα βάλω την τελεία. Αν θέλει κάποιος να συνεχίσει τον αντίλογο σ’ αυτά που λέω- ας το κάνει χωρίς εμένα. Εδώ ολοκληρώνω την εικόνα του Πολιτισμού της Ψυχής, που οραματίζομαι. Τα υπόλοιπα θα δουλέψουν μόνα τους. Έκανα και πριν έκκληση να μεταφράζουν όχι τις λέξεις μου, αλλά εμένα. Δεν έγινε για τους ευνόητους λόγους. Και ούτε με πειράζει αυτό. Εγώ στόχευα στο υποσυνείδητο. Τελευταίες διευκρινήσεις κάνω, πάλι επιμένοντας στην αρχή- ΟΧΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ, ΠΟΥ ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΩ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΕΜΟΥ. Εγώ δεν είμαι λέξη. Είμαι αίσθημα. Τώρα αν δεν καταλαβαίνει το συνειδητό κάποιων- λυπάμαι. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτούς σ’ αυτόν τον τομέα. Έκανα κάτι για το υποσυνείδητό τους. Εκεί ήταν η αποστολή μου- προκαλώντας αυτόν τον διάλογο…

Με ρώτησες φίλε Ντέβα αν είμαι παπάς. Λυπάμαι αν σε στεναχωρώ. Δεν είμαι παπάς. Είμαι μουζαχεντίν, όπως με αποκάλεσες μια φορά. Θα βρεθούν κάποιοι άλλοι και θα μου κολλήσουν κάποιον άλλο τίτλο, ίσως τελείως αντίθετο. Πάντα το καινούριο προκαλεί αντιδράσεις. Ας προκαλεί. Κανένα πρόβλημα. Το έχω φιλοσοφήσει το θέμα και με αφήνει σε τελική ανάλυση αδιάφορο. Δεν θα εμπλακώ στα μη ουσιώδη. Ας πουν οι άλλοι ότι θέλουν. Δημοκρατία έχουμε, έχουν όλοι το δικαίωμα της απροθυμίας του κατανοείν, και της προθυμίας του χαρακτηρίζειν. Λοιπόν, πάμε παρακάτω στα δικά σου τώρα.

>QBB<

Καλησπέρα.

Φίλε Epslyon. Ως στιγμής, έχουμε δύο ορισμούς - κατ' εσέ - για την έννοια του Πολιτισμού. Ο πρώτος είναι :

Για μένα ως Έψιλον- είναι η λεπτότατη κρούστα δοξασιών, ιδεών, αρχών, ιδανικών, ηθών και εθίμων, που σκοπό έχει να συγκρατήσουν την εσωτερική αγριότητα των πρωτόγονων ψυχών, οι οποίες αποτελούν την μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας.

Και ο δεύτερος :

Για μένα Πολιτισμός είναι το εξής: ΜΗ ΠΡΟΚΑΛΕΙΝ ΟΥΔΕΝΙ ΚΑΚΟΝ ΟΥΤΕ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΜΕ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΜΕ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.

… ήδη δίνεις δύο ορισμούς, και πιθανώς αυτό να προκαλέσει σύγχυση σε κάποιον που θα ήθελε να μάθει σε τι πραγματικά αναφέρεται η έννοια του Πολιτισμού, η απορία μου εξακολουθεί να παραμένει : Ακόμη κι αν υιοθετήσω την δεύτερη τοποθέτησή σου που είναι διάφορη της πρώτης (γιατί στην δεύτερη εμφανίζεται η λέξη "κακόν", - έννοια εξαιρετικά σχετική και αόριστη - ), δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να αποκλείσουμε τον Χόμο από την όποια πολιτιστική του κατάκτηση.

Ναι, δίνω δύο ορισμούς – τον ένα που είναι σήμερα, και το άλλο, που θα έπρεπε να είναι. Τον ένα, που δεικνύει την κατάσταση που βρισκόμαστε και το άλλο, που θα πρέπει να φτάσουμε. Δεν απέκλεισα κανέναν Χόμο από την πολιτιστική του κατάκτηση. Λέω απλά- χωρίς την επικράτηση της Αγάπης οποιαδήποτε κατάκτησή του καταστρέφεται συθέμελα και ο Χόμο Τέτοιος ξεκινούσε πάλι από την αρχή, από μια άλλη αρχή. Γιατί τον αποκαλώ Τέτοιον? Μα Τέτοιος είναι…Θα γίνει όντως Άνω Θρώσκων μόνο με την Πολιτισμό της Αγάπης μέσα στην Ψυχή του. Μη πιάνεσαι απ τα λόγια- δεν θα οδηγηθείς πουθενά. Το πνεύμα κοίτα. Εκεί όλο το μυστικό. Ως προς την λέξη- έννοια κακόν, που είναι αόριστη και σχετική στο συνειδητό σου, ενώ είναι ξεκάθαρη στο υποσυνείδητό σου- δεν ασχολούμαι με το συνειδητό σου, λέω στο υποσυνείδητό σου- ΚΑΚΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ. Δεν έχει νόημα να μπλέκεσαι σε άγονες αντιπαραθέσεις. Το υποσυνείδητό σου ήδη κατάλαβε τι έχω πει. Αυτό αρκεί. Κοίτα το πνεύμα, μη πιάνεσαι στις λεπτομέρειες- θα βαλτώσεις. Θα σε βαλτώσει το συνειδητό. Η καρδιά σου θα σου τα πει πολύ καλλίτερα.

Επίσης,

Πολιτισμός για μένα είναι μόνο ένας, ασχέτως μορφών έκφρασης, με το ίδιο όμως ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ, διότι η ουσία του κάθε Πολιτισμού κρύβεται μέσα στο ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ.

Epsylon, είναι εξαιρετικά δύσκολο να σε κατανοήσει κάποιος φίλε. Δηλ. κουβάρι ρε φίλε, πολύ κουβάρι - για μένα δηλ. - πολύ μπουρδούκλωμα, λαβύρινθος. Τι εννοείς "περιέχομενο" ρε φίλε ? Ποιο είναι το περιεχόμενο του Πολιτισμού ? Ποια είναι η ουσία του δηλ ?

Η ουσία είναι μία και αυτή- ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ Η ΑΓΑΠΗ. ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ … γνωστά και ευτυχισμένα. Και αιωνίως παράξενα και άγνωστα. Όστις εννόησεν- έχει καλώς, όστις δεν- ας μείνει προς το παρόν στο «δεν» μέχρις ότου φτάσει στο «ναι».

Κοίτα Epsylon. O Πολιτισμός έχει κάποια χαρακτηριστικά. Ένα από αυτά είναι η χρήση εργαλείων. Απλά πράγματα φίλε, απλά. Αυτά τα μαθαίνει ο κόσμος, στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού δηλ. Ένα χαρακτηριστικό της ουσίας του Πολιτισμού είναι η χρήση εργαλείων από τον άνθρωπο. Διαφωνείς σ' αυτό ?

Ευχαριστώ για το μάθημα της στοιχειώδους ύλης του Δημοτικού. Το έχω περάσει με άριστα, όταν ήμουν στο δημοτικό. Τώρα πάω πολύ μακρύτερα. Και σου παραδίδω κάτι δυσκολότερο . Θα τα καταφέρεις? Μάθημα εκπολιτισμού του συνειδητού στις επιταγές του αιώνιου και αρχέγονου υποσυνειδήτου- στο μήνυμα της Αγάπης, στην ουσία και τον παλμό του Σύμπαντος.

… ποια είναι τα εργαλεία που χρησιμοποιεί η Ψυχή, αν θέλουμε να λέμε πως έχει πολιτισμό. Πρόσεξε! Όχι ποια θα έπρεπε να χρησιμοποιεί, αλλά ποια χρησιμοποιεί, τώρα δηλ. την σήμερον…

Χρησιμοποιεί αυτά που είναι ξένα προς αυτήν. Χρησιμοποιεί τα εργαλεία του δικτάτορα και του δυνάστη της- του συνειδητού. Όλα τα έχουμε εις αφθονίαν, την Αγάπη όμως - εν τραγικώ ελλείματι. Αληθινό Πολιτισμό θα είχαμε μόνο τότε- όταν το συνειδητό θα άκουγε λιγάκι τον ψίθυρο της Ψυχής. Κάποτε οι Ψυχές θα εξεγερθούν. Θα εξεγερθεί και η δική σου. Τότε τρέξε να την συμμαζέψεις. Αν θα τα καταφέρεις… Αυτή είναι η απάντησή μου στο υποσυνείδητό σου.

Epsylon, φίλε συγνώμη, αλλά δυσκολεύομαι πολύ να κουβεντιάσω μαζί σου.

Και θα δυσκολεύεσαι συνεχώς και δεν θα βγάζεις άκρη αν θα μεταφράζεις τα λόγια μου και θα αρνείσαι να μεταφράζεις εμένα, τον Epsylon- Ψυχή.

Με πολύ πόνο και αίμα των πεφωτισμένων, που συνειδητά θυσιάζονταν για να σπρώξουν προς τα εμπρός την άγρια ως σήμερα πνευματικά μάζα ανθρωποειδών έστω για 5 εκατοστά…

Μου κάνει εντύπωση η λέξη "ανθρωποειδών".

Για ανθρωποειδείς πρόκειται. Μετέφραζε εμένα. Όχι λέξεις, που ο έκαστος τας ερμηνεύει κατά το δοκούν.

Όλες οι φιλοσοφίες απέτυχαν. Όλες οι ιδεολογίες απέτυχαν. Τα πάντα απέτυχαν.

Κι η φιλοσοφία του διαλόγου ? Απέτυχε κι αυτή ? Κι η φιλοσοφία της παρέας, της κουβέντας, της φιλίας, της σύναξης ? (Φέρνω διάφορα παραδείγματα, υπάρχουν κι άλλα ασφαλώς) Κι αυτές ? Όλες δηλ ? Όλες ? Κι η φιλοσοφία της Αγάπης

Πάλι σου λέω- ΜΕΤΕΦΡΑΖΕ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΣΟΥ. ΜΗΝ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΟΚΟΥΝ. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΑΝ ΚΑΙ ΕΧΑΣΑΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΩ ΜΕΙΩΜΕΝΗΣ Η ΑΠΟΥΣΑΣ ΑΓΑΠΗΣ. Και θα καταρρέουν, διότι οφείλουν να καταρρεύσουν. ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΕΩΣ, ΕΠΩΔΥΝΗ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΕΩΣ, ΑΣΧΕΤΩΣ ΑΝ ΑΠΟ ΦΟΒΟ ΔΕΝ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ. ΜΟΝΟΝ Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΠΟΤΕ. Τάδε έφη ο Epsylon στο υποσυνείδητό σου.

Τι είναι αυτά που λες φίλε μου ? Γιατί είσαι τόσο, μα τόσο πολύ απόλυτος ?

Διότι έχω δίκαιο. Δεν είμαι απόλυτος στα άλλα πράγματα. Εδώ είμαι, διότι έτσι είναι.

Έχει η Αγάπη ή δεν έχει φιλοσοφία?

Η Αγάπη έχει μόνον τον εαυτόν Της. Είναι αυτάρκης. Ανεξάρτητη. Αιώνια. Φιλοσοφία έχουν ανάγκη η νόες να καταλάβουν εκείνο, που αδυνατούν να αισθανθούν. Φιλοσοφία = ερμηνεία κατά το δοκούν, κατά το επιθυμείν φαίνεσθαι ούτως. Γι’ αυτό είπα- ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΟΙΚΤΡΩΣ. Τα πάντα αποτυγχάνουν οικτρώς και επωδύνως χωρίς την δύναμη της Αγάπης. Έχουν ημερομηνία λήξεως. Έτσι πρέπει. Όλα βαίνουσιν καλώς έτσι. Οφείλουν να είναι έτσι μέχρις ότου γίνουμε άλλοι, πιο φυσικοί.

Το συκωτάκι μας έχει γίνει κέηκ με φαρίνα απ' τις κουβέντες σου για την Αγάπη

Έτσι έπρεπε και έτσι έγινε. Είναι φυσικό. Κάθε νέα και άγνωστη κατά βάθος πληροφορία προκαλεί αρχικό σοκ. Μετά έρχεται η αφομοίωση. Και μετά η κατανόηση. Και στο τέλος το αίσθημα. Η πληροφορία, που έγινε αίσθημα (πέρασε στο υποσυνείδητο)- είναι αήττητη, πανίσχυρη. Αυτή είναι η πολιτική μου.

… εσύ τίποτε δεν αφήνεις όρθιο ρε Epsylon.

Ναι, τίποτα. Έχεις δίκαιο. Επιτέλους αρχίζεις να αισθάνεσαι κάτι. Ξήλωμα του παλαιού τρόπου του ζην. Νέα αρχή. Εξέγερση της Ψυχής. Εσωτερική Εξέγερση. Εξέγερση για τα αληθινά δικαιώματα του Ανθρώπου. Για να ανθίσουν τα λουλούδια. Να εμφανιστεί επιτέλους το πραγματικό χαμόγελο στους ανθρώπους. ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ!

Συγνώμη κιόλας, αλλά ξέρεις, κι εγώ γνωρίζω να μιλάω "σκληρά ενίοτε", όχι μόνο εσύ. Ε, αν απέτυχαν όλες, ε, απέτυχε και η δική σου. Μάλλον, έχει ήδη αποτύχει, αλλά δεν είσαι σε θέση να το καταλάβεις. Τέλος πάντων.

Συ είπας, η μάλλον το συνειδητό σου είπε. Δεν συζητώ μαζί του, αλλά με το υποσυνείδητό σου. Το υποσυνείδητό σου κάποια στιγμή θα εξεγερθεί και θα βάλει το συνειδητό σου στην θέση του. Πίστευε ότι θέλεις. Έχεις αυτό το δικαίωμα. Εγώ- την γραμμή μου. Αυτός είναι ο Epsylon.

Λες "τα Πάντα απέτυχαν". Τα Πάντα. Τώρα τι να σου πω ? Να σε ρωτήσω αν γνωρίζεις εσύ τα Πάντα, για να μπορείς να λες ότι "απέτυχαν" ? Να σε ρωτήσω, τι έννοεις με την έννοια "Πάντα" ? Να ερμηνεύσω την λέξη κυριολεκτικά ή μεταφορικά ? Κι αν την ερμηνεύσω μεταφορικά, που να μεταφερθώ o έρμος ? Δηλ. τι είναι αυτά που λες φίλε ? Τι είναι αυτά που λες ??? !!! Όχι φίλε, γιατί τόση μαυρίλα ? Δεν απέτυχαν τα Πάντα. Σε παρακαλώ δηλ.

Μη μπλέκεσαι σε φιλοσοφίες. Θα βαλτώσεις άσχημα. Αύριο θα αναθεωρήσεις τα Πάντα. Το πνεύμα των λεγομένων κοίτα και όχι τις λέξεις. Που θα μεταφερθείς? Κάπου αλλού. Τόλμησέ το!

>QBB<

Αφού, γνωρίζοντας τον Νόμο της Αγάπης, ήξερες (και το ήξερες από την Αρχή, από τον Νόμο δηλ.) πως η κουβέντα θα φτάσει εκεί που έφτασε (όπου έφτασε τέλος πάντων), γιατί συνέχισες να κάνεις τέτοιες δηλώσεις ? Τι ήταν αυτό δηλ. που σε έκανε να ΑΨΗΦΙΣΕΙΣ τον ίδιο τον Νόμο ?

Συ είπας για το αψηφείν. Εγώ λέω τούτο: Η Αγάπη δεν είναι μόνο χάδι και τραλα-λα. Είναι και χαστούκι, είναι και κλωτσιά αν χρειάζεται. Είναι ξύπνημα. Μη πιάνεσαι τι λέω εγώ, χρησιμοποιώντας τις λέξεις. Κοίτα τι θέλω να μεταδώσω. Δεν είναι ο σκοπός μου να θίξω κανέναν. Ο σκοπός μου είναι να πω κάτι στο υποσυνείδητο του καθενός. Τίποτε άλλο. Όλα τα άλλα είναι αυθαίρετες ερμηνείες, που αν τυχόν απαντήσω σ’ αυτές- αμέσως έρχονται να με κατηγορήσουν για κάτι, που το κάνουν συστηματικά οι ίδιοι. Ντρέπονται να παραδεχτούν εκείνο, που δεν ντρέπονται να κάνουν. Δεν πτοούμαι. Θα συνεχίσω να λέω αυτά που πιστεύω έστω αν όλοι στραφούν εναντίον. Έχω την δική μου φωνή. Αυτή είναι- δεν γίνεται αλλιώς.

Επίσης, θέλω να μου εξηγήσεις, με βάση αυτό :
"Μη Προκαλείν Ουδενί Κακόν, Ούτε Με Λέξεις, Ούτε Με Πράξεις, Ούτε Με Σκέψεις, Ούτε Με Αισθήματα."

Το υποσυνείδητό σου, η καρδιά σου θα σου τα εξηγήσουν καλλίτερα από μένα. Αυτούς ρώτα!

το Απρόκλητο των παρακάτω σου λόγων :

Αν σ’ αρέσει να αισθάνεσαι μηχανή, έλα τότε να σε κουρδίσω όπως εγώ γουστάρω

Τι σε πείραξε αγαπητέ μου φίλε?
Όταν έρχεσαι και υποστηρίζεις ότι είμαστε στην ουσία μηχανές, που πρέπει να κατανοήσουμε ότι μηχανές είμαστε- σου απαντώ: αν είσαι μηχανή- έλα να σε κουρδίσω τότε, διότι οι μηχανές δεν σκέπτονται, δουλεύουν και εκτελούν διαταγές εκείνων που δεν είναι μηχανές. Η δεν κατάλαβες η δεν ήθελες να καταλάβεις. Τι σου φταίω εγώ? Διάβασε τα δικά σου που έγραψες πριν.

Ελπίζω να κατάλαβες τι θέλω να μου εξηγήσεις, έτσι ? Α! και που 'σαι φίλε ? Για να" ταρακουνήσεις" κάποιον, ε, δεν χρειάζεται να μιλάς και πολύ σκληρά. Λίγο μυαλουδάκι χρειάζεται, λίγο μυαλουδάκι.

Λίγη ψυχούλα χρειάζεται, λίγη ψυχούλα. Τότε και το μυαλουδάκι θα πάθει την πλάκα της ζωής του. Η Ψυχή είναι ισχυρότερη του Νου. Φτάνει να εγερθεί και να μιλήσει. Τότε όλα θα ζαρώσουν στο πέρασμά Της. Και θα γονατίσουν. Ξέρω πολύ καλά τι λέω. Ψυχή χρειάζεται. Και αυτό μια μέρα θα γίνει. Και θα είναι ντάλα μεσημέρι. Αναγέννηση. Ελπίδα. Αληθινή Ζωή. Πραγματικό νόημα. Πραγματική ανθρωπιά. Η Αλήθεια. Αυτό είναι το μεγάλο μήνυμα.

Όσον αφορά την - πρόκληση να πω ? πρόσκληση ? - σου δηλ. το "έλα", άσε φίλε, είμαι πολύ μακρυά σου. Και να 'θελα να 'ρθω δηλ. δεν θα μ' άφηναν οι συντονιστές του mystica.gr στους οποίους έδωσα μια Αρχή περί της Άρνησης δηλ. περί του "Δεν" και επειδή Δεν είμαι ψεύτης, λέω να την τηρήσω. Δεν πάω αδέλφια μου ! Δεν πάω !

Ούτε πρόκληση είναι, ούτε πρόσκληση είναι. Είναι απάντηση για την «θεωρία περί μηχανών». Ένα παράδειγμα τι του σημαίνει αυτό στην πράξη. Πάλι σου λέω- πάψε επιτέλους να με ερμηνεύεις κατά το δοκούν! Μετέφραζε εμένα! Το πνεύμα μου! Δες τι θέλω να μεταδώσω! Άσε το Mystica.gr στην ησυχία του. Δεν σου φταίει, δεν μου φταίει. Γιατί πεισματικά αρνείσαι να δεις τι θέλω να πω? Γιατί πιάνεσαι από την λεπτομέρεια και χάνεις την ουσία των λόγων μου? Μήπως είσαι κανένας Παρθένος? Αν ναι- τότε έπεσες στον Παρθένο επίσης, αλλιώτικο λιγάκι Παρθένο…


>QBB<

Η αγάπη δεν είναι αίσθημα του βιολογικού ανθρώπου(ανθρωποειδούς), είναι Θεϊκό αίσθημα, που καταβαίνει στον άνθρωπο και τον κάνει άνθρωπο.

Epsylon, διαφαίνεται - και σε παρακαλώ να διορθώσεις τα συμπεράσματά μου αν είναι εσφαλμένα - από τούτη την πρόταση πως για σένα ο βιολογικός άνθρωπος, είναι ανθρωποειδές. Επίσης διαφαίνεται - σύμφωνα με όσα λες - πως από τον βιολογικό άνθρωπο, απουσιάζει το αίσθημα της Αγάπης. Στο τέλος της πρότασής σου αναφέρεις πως το Θεϊκό αίσθημα της Αγαπής κατεβάινει στον "άνθρωπο να τον κάνει άνθρωπο". Μήπως εννοείς πως κατεβαίνει στο βιολογικό άνθρωπο, δηλ. στο ανθρωποειδές ? *
Πάλι παιχνίδι των λέξεων και χάσιμο της ουσίας- πνεύματος… Δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς απαντώ την τελευταία φορά. Η αγάπη δεν είναι αίσθημα βιολογικού ανθρώπου. Είναι Θεϊκό. Ισχύουν τα ανωτέρω. Και όποιος πιάνεται με τις λέξεις –δεν θα νιώσει τίποτε. Μόνον οι λέξεις θα του μείνουν και η αιώνια απορία.

Ανθρωποειδές= ένστικτα. Άνθρωπος= ανθρωποειδές εν αισθήμασιν.

Epsylon

Δηλ. (σε παρακαλώ διόρθωσέ με αν κάνω λάθος), 'Ανθρωπος = ένστικτα εν αισθήμασιν, έτσι ? Απλά μαθηματικά δηλ. Τύποι δηλ. Εξισώσεις, κάπως έτσι.

Αναγκάζομαι να χρησιμοποιήσω εξισώσεις για τους νόες, που αρνούνται να καταλάβουν το πνεύμα μου. Τα ένστικτα δεν έχουν αισθήματα. Μη μπερδεύεσαι. Συνεπώς το άνθρωπος= ένστικτα εν αισθήμασιν είναι δικό σου κατασκεύασμα. Εγώ είπα (και τελευταία φορά το λέω): Ανθρωποειδές= ένστικτα. Άνθρωπος= ανθρωποειδές εν αισθήμασιν. Δεν θα καταλάβεις, αν δεν θελήσεις να καταλάβεις.

Μου κάνει εντύπωση το σύμβολο της ισότητας που χρησιμοποιείς ρε φίλε, μου κάνει μεγάλη εντύπωση.

Μου κάνει εντύπωση η πεισματική άρνησή σου να καταλάβεις το πνεύμα των λόγων μου και η πεισματική προσκόλλησή σου στα μη ουσιώδη πράγματα, που προσπαθούν να μειώσουν το μήνυμα που θέλω να μεταδώσω.

Και το χρησιμοποιείς δηλ. σχεδόν στα περισσότερα πόστα σου, τέλος πάντων. Αυτό το "ένστικτα εν αισθήμασιν" που προκύπτει, με μια απλή αντικατάσταση δηλ. των μεταβλητών λέξεών σου, μου 'χει κάνει το μυαλό σμπαράλια φίλε.

Δεν σου έκανα εγώ σμπαράλια τον νου σου. Ο ίδιος σου νους, αρνούμενος να καταλάβει τι θέλω να πω- σου κάνει τα παιχνίδια του. Νιώσε αυτά που λέω!
Ξέχνα το «ένστικτα εν αισθήμασιν» - είναι δικό σου παιχνίδι του νου, όχι δικό μου.

Αναρωτιέμαι δηλ. Εγώ ήξερα πως άνθρωπος σημαίνει "αυτός που βλέπει προς τα πάνω", ο άνω θρόσκων δηλ.

Δείξε μου έναν Άνω Θρώσκοντα να τον δω και γω. Άνω Θρώσκοντα θα γεννήσει μόνον η Αγάπη. Και όχι τα παιχνίδια του νου. Ο νους θα σε απογοητεύσει.

Άντε και προς τα κάτω, σύμφωνα με το "Οδός άνω κάτω, μία" του Ηράκλειτου. Τώρα εσύ μου την αλλάζεις την πλάκα. Για εξήγησέ το μου σε παρακαλώ, γιατί ομολογώ μου είναι πολύ δύσκολο να το καταπιώ...

Σου εξηγώ τόση ώρα. Αν δεν μπορείς να με καταλάβεις- σημαίνει πως δεν γίνεται να με καταλάβεις. Είμαι ακατανόητος για σένα. Λυπάμαι.

Είμαι και γω σαν εσάς.

Epsylon

Epsylon, εγώ τουλάχιστον - δεν γνωρίζω για τους άλλους - είμαι ένας απλός, βιολογικός άνθρωπος.

...Αν εσύ είσαι σαν εμένα, ένας απλός δηλ. βιολογικός άνθρωπος, δηλ. ανθρωποειδές, τότε προς τι όλα αυτά τα κείμενά σου βρε αγόρι μου Προς τι όλα αυτά τα λόγια Αφού σαν κι εμένα είσαι... "Ανθωποειδές εν αισθήμασι"

Το ανθρώπινο είδος για μένα περνά τα εξής στάδια εξέλιξης:

1) απλό βιολογικό ανθρωποειδές με ένστικτα κυρίως.
2) Ανθρωποειδές με αισθήματα εν συνεχεία= κοινώς άνθρωπος, μαζάνθρωπος.
3) Άνω Θρώσκων Άνθρωπος= ξεπέρασμα της βιολογίας και επικράτηση του Πνεύματος. Ατομικότητα. Προσωπικότητα. Ιδιαίτερη φωνή. Νίκη του Πνεύματος επί της Βιολογίας. Επικράτηση τελική της Αγάπης. Και κινητήρια δύναμη όλων των εξελικτικών του αλλαγών ήταν, είναι και θα είναι Η ΑΓΑΠΗ, εξ Ουρανού προερχόμενη. ΆΝΩ ΘΡΩΣΚΩΝ= ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΘΕΪΚΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ, ΔΥΝΑΜΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ- Η ΑΓΑΠΗ. Τον Άνω Θρώσκοντα προσκυνά η Φύση ολάκερη λέγοντάς του : «ΣΤΟΝ ΝΙΚΗΤΗ ΜΑΘΗΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΙΚΗΜΕΝΗ ΔΑΣΚΑΛΑ…» Αυτά είναι τα πιστεύω μου. Όποιος τα δέχεται- έχει καλώς. Όποιος όχι- με γεια του και χαρά του.

Ακόμη, θα ήθελα να μου υποδείξεις σε παρακαλώ με quote, με παράθεση δηλ. που ακριβώς φαίνεται από τα λόγια μου, πως εμένα μ' αρέσει να αισθάνομαι μηχανή.

.....

Η ανάπτυξη μπορεί να εννοηθεί μόνο ως μηχανική ανάπτυξη, όχι ως ουσιαστική ανάπτυξη. Και μηχανική ανάπτυξη είναι αυτή που είναι εξ' ολοκλήρου επηρρεασμένη από εξωγενείς παράγοντες και όχι από τον ίδιο τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι μια μηχανή που επηρρεάζεται από εξωγενείς παράγοντες.

Εγώ φίλε, εκείνη την ώρα δηλ. συγνώμη που στο λέω κιόλας, αλλά είχα μια ληγούρα ... Ούτε έγκυος να 'μουνα δηλ...

Ο άνθρωπος είναι μια μηχανή που επηρρεάζεται από εξωγενείς παράγοντες. Αυτό έγραψες και σίγουρα ο ίδιος ένιωσες λιγούρα. Και γω ένιωσα λιγούρα. Την εγκυμοσύνη άστηνε . Δεν γεννήθηκες γυναίκα… Δες μόνος σου τι έγραψες και μετά να παρεξηγείσαι. Άδικα παρεξηγείσαι. Κανείς δεν έχει καμιά πρόθεση να σε παρεξηγήσει.


>QBB<

Ανθρωποειδές= ένστικτα. Άνθρωπος= ανθρωποειδές εν αισθήμασιν. Αγαπόν ανθρωποειδές= άνθρωπος= εξέλιξη= φώτιση= διατήρηση της βιολογίας μόνο για τις ανάγκες της ενσάρκωσης και στροφή προς το Θείον. Δηλαδή μέσα σε συνθήκες της ύλης, διατήρηση του Ουράνιου, που το φέραμε εδώ, το ξεχάσαμε και το ξαναθυμηθήκαμε.

Προσπαθώ όπως βλέπεις ο έρμος, όσο μπορώ ...

Έχουμε (σύμφωνα με τα όσα λες) : Άνθρωπος = ένστικτα εν αισθήμασιν. (1)

Μετά έχουμε : Άνθρωπος = Αγαπόν ανθρωποειδές => Άνθρωπος = Αγαπόν εν ένστικτα (2) (δηλ. θα μπορούσε να πει κανείς πολύ απλά πως ενστικτωδώς αγαπάει κάποιος, πράγμα που ανάγει την Αγάπη στο ενστικτώδες κέντρο και όχι στο συναισθηματικό. Αυτό ομολογώ είναι ένα θέμα από το οποίο μπορεί να προκύψει σοβαρός διάλογος. Τέλος πάντων.)

Από (1) , (2) έχουμε :

Άνθρωπος = ένστικτα εν αισθήμασιν.

Άνθρωπος = Αγαπόν εν ένστικτα.

δηλ.

Αγαπόν εν ένστικτα = ένστικτα εν αισθήμασι !!!

Σοφίσματα του νου σου είναι, που αντί να καταλάβει τι θέλει να πει ο άλλος, ασχολείται να καταλάβει, που ο ίδιος μπερδεύοντας ασυνείδητα τις έννοιες , δεν μπορεί η δεν θέλει να καταλάβει. Κάνε ότι θέλεις. Για σένα θα παραμείνω αίνιγμα, διότι εσύ ο ίδιος το επέλεξες.

Μήπως είσαι κληρικός (παπάς δηλ) ? Στο ρωτάω αυτό γιατί διάβασα πολύ προσεχτικά και το άλλο θέμα σου, το "Περί Κάθαρσης και Προσευχής" και μου έκανε εντύπωση το θεολογικό του περιεχόμενο.

Είπαμε- δεν είμαι παπάς. Μουζαχεντίν είμαι. Έτσι δεν με αποκάλεσες? Θεολογικό περιεχόμενο? Γενικά πολλά δικά μου σου έκαναν εντύπωση. Και με στεναχωρεί- που δεν καταλαβαίνεις τίποτε απ αυτά που λέω. Κοιτάς την επιφάνεια, αντί να βουτήξεις στα βάθη. Το περιεχόμενο σε μάρανε? Η ουσία που πήγε? Τι μήνυμα έλαβες διαβάζοντάς το? Ότι είμαι παπάς? Εντάξει. Ας είναι… δεν πειράζει.

>QBB<

Έπεσε ένα βιβλίο εψές στα χέρια μου και βρήκα το εξής, "πολύ δυνατό", που ουσιαστικά δεν διαφέρει από την άποψή μου, πως δεν μπορούμε να μιλάμε για "πολιτισμό", για "πρόοδο" & "ανάπτυξη" πέραν αυτής που ονομάζω μηχανική.

[center]"Όσο υπάρχουν στον κόσμο δυστυχισμένα παιδιά,

η λέξη "πρόοδος" δεν θα έχει καμία σημασία" Αλβέρτος Αϊνστάϊν.[/center]

Epsylon, τι έχεις να πεις γι' αυτό

«Όσο υπάρχουν στον κόσμο η δυστυχία και η κακία, λόγω έλλειψης Αγάπης, η λέξη πρόοδος δεν θα έχει καμιά σημασία και θα παραμείνει μίζερη φλυαρία για τα πλούσια σαλόνια και τις φτωχοειτονιές.» Τάδε έφη ο Epsylon.


_________________



>QBB<

Για να μη ταπεινωθεί η Αγάπη= ο Θεός [...]

Αλλού, στο "Tο Test της Αγάπης", λες :

Και τώρα κάτι πολύ αιρετικό: και ο Θεός ο ίδιος υποτάσσεται σ’ αυτήν. Και πριν τον Θεό τον ίδιον υπήρχε η αγάπη. Ο Θεός είναι κατώτερος έναντι της αγάπης.

Απάντηση του Epsylon : ΤΟΝ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ Ο ΘΕΟΣ. ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ Η ΑΓΑΠΗ. ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΕΓΙΝΑΝ ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ. ΚΑΙ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΛΕΓΟΥΜΕ- ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙΝ…ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ… ΑΜΗΝ….

Πρέπει να ξέρουμε, ότι αν δεν συμμορφωθούμε- θα μας κλοτσήσουν χειρότερα.

E, σ' αυτό συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, αλλά δεν γνωρίζω πόσο το έχεις κατανοήσει εσύ ο ίδιος που το λες... Εγώ προς το παρόν, περιμένω τις όποιες απαντήσεις σου και δεν σου υπόσχομαι πως θα ξαναγράψω στο θέμα σου. Αλλά, σε παρακαλώ, μην με ξαναπροκαλέσεις με τον τρόπο που το έκανες στα προηγούμενα μηνύματά σου παρ' ότι ωρύεσαι πως δεν το κάνεις από κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Συγνώμη, μα δεν σε πιστεύω... Και όπως βλέπεις, σου αποδεικνύω λογικότατα & τεκμηριωμένα, γιατί η εμπιστοσύνη μου είναι κλονισμένη έναντι των όσων γράφεις.

Μη ζητάς συγνώμη. Δεν έκανες κανένα κακό. Δικαιούσαι να μη με πιστεύεις. Δεν έχω απαίτηση να με πιστέψεις. Είναι καθαρά δική σου επιλογή αν με πιστέψεις η όχι. Με τον νου δεν θα με καταλάβεις. Με την καρδιά- ναι, και τότε θα με πιστέψεις. Αλλά δεν μπορώ, ούτε έχω δικαίωμα να σε υποχρεώσω με το ζόρι. Λέω κάτι. Δεν είναι αποδεκτό από σένα. Σεβαστή η άποψή σου, αλλά έχω άλλη άποψη. Είμαι ακατανόητος? Ναι, διότι δεν απευθύνομαι στον νου. Τι να γίνει? Η ζωή συνεχίζεται και με μας και χωρίς εμάς όλους θαυμάσια. Έχω μόνο να προσθέσω κάτι : ας ο νους του καθενός μας βάλει στις πλάτες του την καρδιά και της πει: βασίλισσα, που θέλεις να σε πάω? Ποιος θα το τολμήσει? Ιδού το μέγα ερώτημα. Λυπάμαι αν σε στεναχώρησα σε κάτι. Αυτά που λέω, δεν τα λέω για το κακό. Είναι μια άλλη άποψη, ίσως ασυνήθιστη. Αν φύγεις απ’ το θέμα μου- δικαίωμά σου. Δεν μπορώ να σου πω τίποτα. Άλλωστε είπα όλα όσα είχα να πω για τον Πολιτισμό της Ψυχής. Και στα λόγια σου απαντώ – συνεχίζω να σε βλέπω φίλο μου ασχέτως τι βλέπεις εσύ σε μένα. Δεν θέλεις να το πιστέψεις? Δεν πειράζει. Αρκεί, που εγώ το πιστεύω. Είναι δικαίωμά μου. Δεν έχω τίποτε άλλο να πω…

Για να με ξαναδεις στο θέμα σου (επειδή βλέπω πως μπαίνεις και κάνεις τον "κινέζο")

Γιατί με παρακολουθείς? Μπορούσα κάλλιστα να είμαι αόρατος. Δεν μου χρειάζεται, ούτε το είχα σκεφτεί. Έχω τόσα πολλά να κάνω, φίλε μου, τόσα πολλά, ( άρθρα, μεταφράσεις) , που πίστεψέ με - δεν έχω χρόνο να κάνω τον κινέζο. Όποτε μου δίνεται η ευκαιρία- απαντώ. Είμαι ο Epsylon. Φίλος σου. Εμένα το υποσυνείδητο μου λέει, πως ήμασταν πολύ φίλοι στις προηγούμενες ζωές. Κάποια στιγμή θα το νιώσεις. Θα το δεις μόνος σου. Μη θυμώνεις μαζί μου. Αργότερα ο ίδιος θα καταλάβεις, ότι άδικα σκέφτηκες για μένα αρνητικά. Και όταν θα το καταλάβεις και θα μου το πεις- εγώ θα σου απαντήσω: Δεν άκουσα τίποτα, δεν θυμάμαι τίποτα, θυμάμαι μόνο ότι είμαστε φίλοι και τότε και τώρα. Αυτό θα σου απαντήσω.

πρέπει πρώτα να μου απαντήσεις σε όλα όσα σε ρωτάω.

Σου απάντησα, Ντέβα. Απάντησα ότι είχα να απαντήσω. Δεν έχω να πω τίποτε άλλο…

πρέπει πρώτα να μου απαντήσεις σε όλα όσα σε ρωτάω. Πρέπει να βρεις που σε ρωτάω (όπως έκανα εγώ με κάποια από τα θέματά σου και αφιέρωσα τον πολύτιμο χρόνο μου αυτό το σ/β για να σε διαβάσω),

Σ’ ευχαριστώ που με διάβασες και αφιέρωσες τον πολύτιμο χρόνο σου… Το ίδιο δεν κάνω και γω, Ντέβα? Αφιέρωσες τον χρόνο σου και αφιέρωσα τον χρόνο μου μόνο και μόνο για ένα πράγμα- πέραν των διαφορών μας πολλές φορές ριζικών, ήμασταν φίλοι καρδιακοί στις προηγούμενες ζωές και η αναδυόμενη μνήμη από το παρελθόν, παραμερίζοντας τις διαφορές- έκανε το θαύμα της. Η Αγάπη έκανε το θαύμα της. Ούτε εσύ, ούτε εγώ. Μόνον η Αγάπη.

Φίλε, δεν γνωρίζω την ηλικία σου, αλλά αν είσαι κάτω από 18 ετών, αγνόησε σε παρακαλώ όλα τα μηνύματά μου, που αναφέρονται σε σένα.

Είμαι πολύ πιο πάνω των 18 ετών… αλλά η καρδιά δεν άλλαξε… σου είπα, αγνοώ όλα τα μηνύματά σου που αναφέρθηκαν σε μένα. Δεν θυμάμαι τίποτα, δεν άκουσα τίποτα. Θυμάμαι μόνο, ότι είμαστε φίλοι. Απ’ όλο το κατεβατό μου εδώ, που ίσως σε ζάλισα, ίσως σε στεναχώρεσα- ξεχνώ τα πάντα και θυμάμαι μόνο ένα πράγμα- το ακριβότερο.

Σε χαιρετώ και πάντα, παντού να είσαι καλά.
Με αγάπη- ο φίλος σου Epsylon.

[Παύλος Β. / Peter_Pan]

Epsylon,

Το διάβασα το μήνυμά σου. Σ' ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Όμως ...

... εγώ προσπαθώ να μην έχω υποσυνείδητο, ούτε ασυνείδητο.

[center]Προσπαθώ να έχω μόνο Συνειδητό![/center]


Καλό κουράγιο φίλε, καλό κουράγιο.



Deva Parinito

Υ.Γ θα συνεχίσω να παρακολουθώ το θέμα σου και να συνομιλώ με τα υπόλοιπα μέλη.

[Ευθύμης]

Αγαπητέ Epsylon, η συγκεκριμένη καταχώρηση δίνεται ως τροφή για σκέψη, δεν αποσκοπεί στο να εκτροχιάσει το θέμα από το σκοπό του.

Πολλή λύπη φίλε..

Ας αφήσουμε το ηθικό απ’ έξω. Έστω ότι, προς το παρόν, μάς αφήνει αδιάφορους αν ο άνθρωπος έχει το ηθικό δικαιωμα να λυπάται (να θεωρεί κακομοίρη, καημένο, κτλ) το συνάθρωπο.

Ας κοιτάξουμε τον εαυτό μας. Λυπούμενοι συνεχώς τους άλλους, είμαστε οι ίδιοι ευτυχισμένοι; Πείραμα: Προσπαθώντας να μετριάσουμε τα ποσοστά της λύπης (αν είναι ειλικρινής) που νιώθουμε για άλλους, παρατηρούμε μεταβολή των ποσοστών της αγάπης προς τον εαυτό μας;

[Epsylon]

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ
Αποφάσισα να αφήσω την συνέχεια του θέματος του Πολιτισμού της Ψυχής στην επεξεργασία των φίλων.
Εγώ ότι είχα να πω- το είπα.
Από δω και πέρα ας το αναπτύσσουν οι άλλοι.
Ας το εμπλουτίσουν με τις ιδέες τους, με τα πιστεύω τους, με τις προτάσεις τους. Με τα όνειρα και τα ιδανικά τους.
Είμαι σίγουρος ότι θα προκύψει η Ομορφιά – το βασικότατο συστατικό της Ψυχής.
Εγώ απλά θα παρακολουθώ,( διότι φυσικά με ενδιαφέρει) χωρίς να επεμβαίνω, χωρίς να παίρνω θέση.
Τοποθετήθηκε μια Βάση. Εσείς κτίστε το Κτήριο.
Δημιουργήστε με τις καταθέσεις σας τον Πολιτισμό της Ψυχής.
Είναι ο δικός σας Πολιτισμός.
Ευχαριστώ όλους που συμμετείχαν, ευχαριστώ όλους που θα συμμετέχουν παραπέρα.
Καλώ όλους να καταθέσουν από δω και πέρα ό,τι ομορφότερο έχει ο καθένας μέσα του, για να γίνει ο Πολιτισμός της Ψυχής βίωμα και κτήμα όλων.
Καλή συνέχεια, δημιουργία και πίστη στην παντοδυναμία της Ψυχής.
Της δικής σας Ψυχής, που θα σας οδηγήσει αλάθητα.
Χαίρετε και να είστε όλοι παντού και πάντα καλά!

[Παύλος Β. / Peter_Pan]

Από δω και πέρα ας το αναπτύσσουν οι άλλοι.

Epsylon

OK! Σ' ευχαριστώ!

Αν το σκεφτούμε καλύτερα θα δούμε ότι τα πάντα στον κόσμο μας εκδηλώνονται μέσα από δίπολα [...]

Θωμάς Γαζής

Για να δούμε ...

Αν τα Πάντα εκδηλώνονται μέσα από δίπολα, τότε το Τριαδικό, πως μπορούμε να το εννοήσουμε

(Ας μην ξεχνάμε, πως το Τριαδικό, εμφανίζεται σε πολλές αρχαίες διδασκαλίες, ανατολικές κυρίως, αλλά εμφανίζεται και στην διδασκαλία του Ιησού. Αν η Φυσική αποδέχεται μόνο δύο δυνάμεις, μόνο δράση-αντίδραση δηλ. και τα Πάντα υπόκεινται σε δύο μόνο δυνάμεις, που εμφανίζεται η Τριαδικότητα ? που εμφανίζεται το 3?)


Deva Parinito

[Πασχαλης]

Ένα δίπολο είναι μια στατική κατάσταση
οπότε, κάθε σημείο του άξονα που συνδέει τους δύο πόλους τείνει να αφομοιωθεί από τον κοντινώτερο πόλο και το ένα μοναδικό ισαπέχον σημείο, το σημείο της ισορροπίας, είναι ένα νεκρό σημείο όπου οι εκατέρωθεν δράσεις αλληλοαναιρούνται και αλληλοεκμηδενίζονται.
Αποτέλεσμα, δεν υπάρχει δράση...
Χρειάζεται ένα τρίτο σημείο έξω από τον άξονα του διπόλου, όπου οι επιρροές των πόλων το καθιστούν ενεργό, λειτουργικό
και αν το δούμε με όρους φυσικής, η συνισταμένη των δύο δυνάμεων των πόλων δεν είναι ΜΗΔΕΝ, αλλά μία δύναμη η οποία προσδίδει κινητική ενέργεια στο τρίτο σημείο, κάνοντάς το λειτουργικό.
Απλό παράδειγμα η κίνηση του ποδηλάτη.
Το ακίνητο ποδήλατο δέχεται τις εκατέρωθεν έλξεις, με αποτέλεσμα να πέσει προς τη μία ή την άλλη πλευρά.
Το κινούμενο ποδήλατο, παρότι δέχεται τις δύο αντίρροπες δυνάμεις από τους δύο πόλους, κάθε στιγμή βρίσκεται μπροστά από τον άξονα αλληλοαναίρεσης, ισορροπεί πάλι εξαιτίας αυτών, παρουσιάζει όμως μια κατάσταση όχι στατική αλλά δυναμικής ισορροπίας με περίσευμα ενέργειας, την κινητική ενέργεια.
Με αυτό τον τρόπο οι δράσεις των δύο πόλων από στατικές γίνονται δυναμικές και καθιστούν έναν τρίτο πόλο λειτουργικό.
Στην λειτουργική κατάσταση της Τριάδας οφείλεται κάθε δημιουργική δράση.
Το μέγεθος βέβαια που παίζει σπουδαίο ρόλο στην όλη λειτουργία,
είναι η αδράνεια.
Η αδράνεια όμως είναι ιδιότητα της Μάζας.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί η υλική δημιουργία είναι απαραίτητη για κάθε λειτουργία και δράση...

Στην Καμπαλά, αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι η Γη (υλικό) είναι ο παράγοντας που οι άλλες σφαίρες καθίστανται πραγματικές, καθότι είναι η ουσία όπου βρίσκουν εφαρμογή και πραγματώνονται οι επιρροές των άλλων σφαιρών.

[NEHEMAUT]

>QBB<

Ας κοιτάξουμε τον εαυτό μας. Λυπούμενοι, συνεχώς τους άλλους, είμαστε οι ίδιοι ευτυχισμένοι; Πείραμα: Προσπαθώντας να μετριάσουμε τα ποσοστά της λύπης (αν είναι ειλικρινής) που νιώθουμε για άλλους, παρατηρούμε μεταβολή των ποσοστών της αγάπης προς τον εαυτό μας;

Χαιρετώ τους συνομιλητές.

Σχετικά με την πρόταση της παράθεσης η γνώμη μου είναι ότι κανείς δεν είναι αξιολύπητος υπό καμία έννοια, διότι αν εξαιρέσουμε τα άτομα με ''ειδικές ανάγκες'' όλοι οι άλλοι διαθέτουμε την απαιτούμενη κρίση για να αντιλαμβανόμαστε τα λάθη και τις πιθανές παρεκκλίσεις, που μας εκτροχιάζουν από το πλάνο που ΕΜΕΙΣ έχουμε ορίσει στην ζωή μας.

Αυτό που προκαλεί την φθορά και την αδυναμία αποδοχής της αλήθειας δεν είναι η μη αναγνώριση του αλλότριου ή του '' κακού '' ας πούμε, αλλά η εμμονή μας στην απόλαυση που προσφέρει αυτό, εγείροντας τα κατώτερα ένστικτα μας.

Η αγάπη ως έννοια καθολική είναι αυτή η ενέργεια που εξαγνίζει και τροποποιεί οτιδήποτε αρνητικό και σκιώδες.

Οι εμπειρίες που αποκτάμε [ άσχετα του πως φαίνονται] μας βοηθούν στο να διαμορφώσουμε ένα σταθερό χαρακτήρα, αν τις αγαπήσουμε και τις χρησιμοποιήσουμε για να ανέλθουμε και όχι για να κατέλθουμε, αν τις φωτίσουμε με καλοσύνη όντας πάντα σε εγρήγορση.

Πιστεύω ότι η λύπη δεν βοηθάει τον συνάνθρωπό μας και σίγουρα δεν αυξάνει τον προσωπικό μας βαθμό αυτοεκτίμησης και αποδοχής.

Δεν μπορούμε να ''ανεβούμε'' '' κατεβάζοντας'' τον πήχη συγκρίσεως με το ανώτερο αλλά προσπαθώντας να το φτάσουμε.

Και αυτή η διάκριση είναι δύσκολη επειδή για να γίνει εφικτή χρειάζεται ταρακούνημα του εγωισμού μας και της βολής μας.



>QBB<

Εγώ ότι είχα να πω- το είπα.
Από δω και πέρα ας το αναπτύσσουν οι άλλοι.

Αγαπητέ φίλε Epsylon, αναγκάζομαι να κάνω κριτική πάνω σε αυτό....

Τα παρατάς με την πρώτη δυσκολία, επειδή υπάρχει μια κάποια διαφορά στην γλώσσα που συνεννοούμαστε?

Δικό σου το θέμα, δική σου και η ευθύνη του, γιατί την παραδίδεις αλλού?

Είναι ο δικός σας Πολιτισμός.

Ο καθένας έχει τον δικό του αλλά μέσα πο την αντιπαράθεση μπορούμε να τον εξελίξουμε, αλλιώς γράφουμε εκθέσεις…ιδεών.

Χαίρετε και να είστε όλοι παντού και πάντα καλά!

Εγώ δεν χαίρομαι καθόλου που χρησιμοποιώ το συναισθηματικό μου κέντρο όπως θα έλεγε και ο Ντέβα για να επιτύχω ένα σκοπό που θα έπρεπε να τον έχεις ήδη δει.

Με εκτίμηση.

[Epsylon]

Αγαπητή μου φίλη Nehemaut!

Είχα σκεφτεί, ότι στη παραπέρα ανάπτυξη του θέματος του Πολιτισμού της Ψυχής δεν θα ήταν αναγκαία η παρουσία μου. Έλεγα ας αναλάβουν τα παιδιά - να δούμε τι θα βγει. Γι' αυτό είπα: Από δω και πέρα ας το αναπτύσσουν οι άλλοι.

*Αγαπητέ φίλε Epsylon, αναγκάζομαι να κάνω κριτική πάνω σε αυτό....

Τα παρατάς με την πρώτη δυσκολία, επειδή υπάρχει μια κάποια διαφορά στην γλώσσα που συνεννοούμαστε?

Δικό σου το θέμα, δική σου και η ευθύνη του, γιατί την παραδίδεις αλλού? *

Δεν τα παρατάω με την πρώτη δυσκολία.
Βέβαια δεν πτοούμαι απο την διαφορά γλώσσας.
Αφού έτσι ετέθη το θέμα- θα πω την πριν φράση μου αλλιώς:
ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΣ ΤΟ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ!
Θα γράφω και θα γράφουν και οι άλλοι. Όλοι μαζί .


Λοιπόν, Nehemaut, ξέρεις να κεντρίζεις... το ομολογώ...
Και όμως... δίκαιο έχεις... σ' ευχαριστώ που μου το είπες.

Να είσαι καλά πάντα!

[NEHEMAUT]

Καλημέρα σε όλους

Βρισκόμαστε κατά την δική μου πάντα γνώμη σε ένα πολύ ''αφυπνιστικό'' τόπικ το οποίο μπορεί να αποβεί αρκετά εποικοδομητικό αν καταφέρουμε να αναγνωρίσουμε τα κέντρα που μας κατευθύνουν στον πολιτισμό της ψυχής και να τα ισορροπήσουμε.

Θεωρώ ότι αυτή είναι προϋπόθεση για να επιτευχθεί συνεννόηση, μεταξύ μας.

Παρατηρώ ότι εναλάσσονται οι ρόλοι παρ’ ολη την επιμονή μας να διατηρούμε ο καθ΄ένας τον δικό του, συνειδητά η ασυνείδητα.


>QBB<

Ακόμη ένα ψέμα λοιπόν! Δεν το έχεις άνθρωπέ μου, γι' αυτό το ψάχνεις. Αν το είχες, θα σεείχε κάνει Αθάνατο η σιωπή. Δεν θα μιλούσες. Τι να έλεγες ? Θα κοιτούσες μονάχα. Θα ήσουν η ίδια η Αγάπη, η ίδια η Ύπαρξη, το ίδιο το Φως. Στόμα θα είχες, μα μιλιά δεν θα είχες. Θα είχες Λόγο, όχι ... λόγο.

Το ψέμα εδώ είναι και η αλήθεια.
Ζητάμε αυτό που επιθυμούμε και προσδοκούμε να πάρουμε διότι η δύναμη που χρειάζεται για να μην προσδοκούμε πιστεύω ότι δεν είναι ανθρώπινη. Είναι υπέρ- άνθρωπη.

Ακόμα και αν καταφέρουμε να μην '' περιμένουμε'' από μια δράση μας θα αντισταθμίσουμε ''περιμένοντας'' από κάποια άλλη.

ΑΓΑΠΗ έτσι όπως περιγράφεται εδώ είναι μόνο θεϊκή δυνατότης και για να την νιώσουμε θα πρέπει να ενωθούμε μαζί Του….



>QBB<

Ούτε οι ψυχές είναι όλες ίδιες, ούτε η εξέλιξή τους βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο, ούτε τα μαθήματα που καλείται ο καθένας να λάβει σε κάθε ενσάρκωση είναι τα ίδια, ούτε ακόμα και οι χαρακτήρες είναι ίδιοι.

Θα ήθελα να ρωτήσω πάνω σε μια έννοια που δυσκολεύομαι να διαχωρίσω με τις ελάχιστες γνώσεις που έχω.

Σε ποιο σώμα μας απευθύνονται τα '' μαθήματα '' που παίρνουμε και πως ''μεταφέρονται'' από το ένα στο άλλο?

Το αντίκτυπο των μαθημάτων στην ύλη μας μπορώ να το κατανοήσω.
Το αντίκτυπο στο συναισθηματικό μας σώμα μπορώ να το νιώσω
Η ψυχή μας όμως η οποία δεν έχει [ νομίζω] κανένα αισθητήριο από τα έξι που χρησιμοποιούμε, πως θα αντιληφθεί τα παραπάνω?


>QBB<

Κι επειδή δεν μπορώ να πω σε κανέναν "να ! πάρε αυτόν τον δρόμο και θα σωθείς", αφήνω τον αναγνώστη να διαλέξει εκείνος τον δρόμο του. Να επιλέξει ο ίδιος μια όψη, όποια του αρέσει, όποια θέλει, όποια εκείνος νομίζει

Η επιλογή ανάγεται στην ελεύθερη βούληση [ οση έχουμε] ή στο Θεϊκό σχέδιο?

Όλες οι στιγμές δεν είναι ίδιες. Η κάθε στιγμή είναι μοναδική. Είναι ολόφρεσκη! Είναι καινούργια, πεντακάθαρη και δροσερή!

Ε, ψάξε τώρα να βρεις, ποια είναι τα εργαλεία που χρησιμοποιεί η Ψυχή,

Ελα ντέ . Αν ξεχωρίσουμε την ψυχή τελείως από τον νου και την ύλη μας τότε της δίνουμε μια τέτοια αυτονομία που μας κάνει αμέσως υποχείρια της.
Όμως τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε είναι συνάρτηση των εμπειριών, της λογικής και του συναισθήματος, άρα δεν είναι ανεξάρτητα από το σύνολο μας….

>QBB<

"Μη Προκαλείν Ουδενί Κακόν, Ούτε Με Λέξεις, Ούτε Με Πράξεις, Ούτε Με Σκέψεις, Ούτε Με Αισθήματα."

>QBB<

Αλήθεια = Λόγος = θεός/διάβολος = αγάπη/μίσος = ελευθερία/σκλαβιά = ζωή/θάνατος = αλήθεια/ψεύδος = μέρα/νύχτα = πείνα/χορτασμός = καλό/κακό = λογικό/παράλογο = άγιος/αμαρτωλός = θετικό/αρνητικό = συν/πλην = πάνω/κάτω = ανά/κατά = επί/διά = οριζόντιος /κάθετος = + !
(Σταυρός )

Οι Φράσεις αυτές θεωρώ ότι είναι το κλειδί σε ότι αναζητάμε ποικιλοτρόπως.
Λέει ο Epsylon ότι δεν πρέπει να προκαλούμε κανένα κακό και με κανένα τρόπο μιας και όπως μεταβιβάζεται το χτύπημα στο υλικό πεδίο με τον ίδιο τρόπο μεταβιβάζεται και στο αστρικό, άρα ο έλεγχος των σκέψεων και των αισθημάτων είναι απαραίτητος.

Από τα δικά μου βιώματα έχω παρατηρήσει ότι πολλές φορές αυτό που από εμάς ''εξάγεται ''με όλα τις αγαθές και ανωτέρω περιγραφόμενες συνθήκες, μπορεί από τον άλλον να ‘’εισαχθεί ‘’ με την εντελώς αντίθετη μορφή.
Τότε η αγάπη ''φαίνεται'' σαν μίσος, το καλό σαν κακό, το λογικό σαν παράλογο κλπ

Νομίζω [ δεν είμαι σίγουρη] ότι η ενέργεια μετατρέπεται από τον αποδέκτη σύμφωνα με τις δικές του δονήσεις και το τι θέλει κατά βάθος να λάβει.
Γι’ αυτό και βλέπουμε μια τόσο μεγάλη διάσταση απόψεων για το ίδιο θέμα, το ίδιο άτομο, την ίδια ιδέα.

Δεν ξέρω αν είναι άπολη η είναι θετική και αρνητική όπως λέει ο Deva Η αν τελικά η διαφορά συνίσταται στην ''μετάφραση'' που εμείς κάνουμε εσωτερικά ανάλογα με την ψυχοσύνθεσή μας.


>QBB<

Τώρα..«ενστικτώδης» αγάπη, με κάθε επιφύλαξη, φαντάζομαι θα είναι αυτή που δε λαμβάνει υπ’ όψιν της τις όποιες μεταβλητές (ζήλεια, ανταπόδοση, κάλυψη ανασφαλειών και όλα αυτά που έχουμε αναφέρει σε αρκετά θέματα) και η σχέση αιτίου-αιτιατού είναι λιτή, άμεση. Τό αισθάνομαι, τό εκφράζω, νιώθω υπέροχα.-

Ευθύμη το έχεις νιώσει ποτέ αυτό έτσι όπως το περιγράφεις και αν δεχθούμε ότι μπορεί να υπάρξει για ένα Α χρονικό διάστημα πιστεύεις ότι μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει πέραν όλων των αντιξοοτήτων που θα συμβούν?

Τα παιδιά πάντως στα οποία γίνεται αρκετή αναφορά, μόνο ανιδιοτελώς δεν αγαπάνε.
Αγαπάνε ότι τους προκαλεί ευχαρίστηση, σιγουριά, χαρά κλπ, αν τους το πάρεις ψάχνουν άμεσα αναπλήρωση του κενού.


Με εκτίμηση

[Παύλος Β. / Peter_Pan]

Καλησπέρα σας,

Η επιλογή ανάγεται στην ελεύθερη βούληση [ οση έχουμε] ή στο Θεϊκό σχέδιο?

NEHEMAUT

Η επιλογή του αναγνώστη εννοείς ?

Αν ναι, σαφώς η επιλογή ανάγεται στην ελεύθερη βούλησή του.

Αν όχι, σαφώς η επιλογή ανάγεται στην ελεύθερη βούλησή του.

Σε καμία περίπτωση, δεν υπάρχει "θεϊκό σχέδιο".

Αγαπητή NEHEMAUT,

Αν ο "θεός" είναι μέρα, τότε ποιο το "σχέδιο" της μέρας ? Έχει η μέρα κά'να σχέδιο ? Αλλά ακόμη και να είχε, αυτό δεν θα μπορούσε να είναι άλλο παρά η προσμονή

[center]ενός απόβραδου.[/center]

Αν ο "θεός" είναι νύχτα, τότε ποιο το "σχέδιο" της νύχτας ? Έχει η νύχτα κά' να σχέδιο ? Αλλά ακόμη και να είχε, αυτό δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από την προσμονή

[center]μιας αυγής...[/center]

Και τι όμορφα που είναι και τα δύο τα "άτιμα" ε ? Μερικές φορές, δεν ξέρω ρε παιδιά, μου φαίνονται σαν ίδια! Ίδια και διαφορετικά ...



Deva Parinito

[Παύλος Β. / Peter_Pan]

α) Σε ποιο σώμα μας απευθύνονται τα '' μαθήματα '' που παίρνουμε

και

β) πως ''μεταφέρονται'' από το ένα στο άλλο?

NEHEMAUT

α) Σε κανένα και σε όλα δηλ. και στα τέσσερα. Εσύ επιλέγεις που θα πάνε. Όμως, ένας άνθρωπος που έχει τέσσερα σώματα, ούτε παίρνει, ούτε δίνει "μαθήματα". Δεν γνωρίζει καν την έννοια της λέξης "μάθημα"...

Αλήθεια, τι εννοείς με την λέξη "μάθημα"

β) Ο τρόπος είναι δικός σου! Πάλι τα ίδια θα λέμε ? Αχ! Aυτό το "πως". Δεν υπάρχει κάνενας βρε καλή μου στο Σύμπαν που θα σου πει τον τρόπο! Τα 'παμε, δεν τα 'παμε ? Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο.

Α, μου φαίνεται εσύ πως δεν παίρνεις κανένα "μάθημα"! E, τι μας ρωτάς τότε

Deva Parinito

[Παύλος Β. / Peter_Pan]

Νομίζω [ δεν είμαι σίγουρη] ότι η ενέργεια μετατρέπεται από τον αποδέκτη σύμφωνα με τις δικές του δονήσεις και το τι θέλει κατά βάθος να λάβει.

NEHEMAUT

Να είσαι σίγουρη. Η ενέργεια αλλάζει μορφή, ούτε καταστρέφεται, ούτε δημιουργείται από το πουθενά. Αυτή είναι θεμελιώδης αρχή του Σύμπαντος. Η Αρχή διατήρησης της Ενέργειας.

Θυμάσαι Zadok, τότε στα δόγματα ? Ε, η βασική μου διαφωνία ήταν πως εσύ ισχυριζόσουν τότε σε μία από τις παραμέτρους του ορισμού που έδινες για την έννοια του δόγματος, πως δόγμα είναι "γενικά ένα αξίωμα, μία αρχή".. H διαφωνία μου ήταν για το "γενικά". Θες μήπως να επαναφέρω τα λόγια σου ? Βουαλά ... Νεκρανάσταση! Lazarus, γκελ μπουρντά!

(πω, πω, τώρα η Zadok αρχίζει και τα παίρνει... )

Δόγμα είναι:

1) η θεμελιώδης αρχή ενός φιλοσοφικού συστήματος,
2) γενικά ένα αξίωμα, μία αρχή,
3) μία αυθεντική κρίση σε θέμα θρησκευτικής πίστης, το οποίο δεν επιδέχεται αμφισβήτηση,
4) το σύνολο των θρησκευτικών δοξασιών,
5) διακήρυξη των θεμελιωδών αρχών μίας κυβερνητικής πολιτικής, ιδιαίτερα όσον αφορά σε διεθνείς σχέσεις.

Zadok

Και σε είχα ρωτήσει : "Καλά κοπέλα μου, και η Αρχή Διατήρησης της Ενέργειας ? Δόγμα κι αυτή ?", κάπως έτσι. Υπάρχει δηλ. διαφορά μεταξύ της έννοιας "αξίωμα" και της έννοιας "αρχή". Χε, χε, χε...

Τίποτε δεν ξεφεύγει από το άγρυπνο και ελεφαντίσιο μνημονικό ενός Deva... Και με είπες και "μονόλιθο" τότε. Τέλος πάντων, ότι πέρασε, περνάει. Αλλά μια που το 'φερε της NEHEMAUT ο λόγος δηλ...

Άσχετο - άσχετο ? - με το θέμα που κουβεντιάζουμε.

Deva Memorito

*Την παράθεση με τα γραφόμενα της Zadok, δεν θα την βρείτε στο mystica.gr. Βρίσκεται σε άλλη γειτονιά. Καθ' ότι όμως Εν Αρχήν ειν' ο Λόγος, και ο Λόγος της Zadok, μου ήταν πάντα αρεστός, ε, είπα να κάνω μια βόλτα κι απο 'κείνα τα μέρη. (Καλά, δεν σας λέω τι πρόκειτε να συμβεί εκεί, είναι mystiκό!), τέλος πάντων. Πάντως, ακόμη το θέμα υπάρχει, παρ' ότι στην γειτονιά επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή και μια θανατίλα που με κάνει να ανατριχιάζω. Μπρρρ!

Έχω κέφια σήμερα... Πολλά emoticons έβαλα...

[NEHEMAUT]

Αγαπητέ Deva δεν είναι δυνατόν να με αποκαλείς ανεπίδεκτη μαθήσεως την στιγμή που πάντα αποτελούσα το αγαπημένο παιδί φιλολόγων, θεολόγων και όλων των αόριστων, τα παλιά χρόνια που πήγαινα σχολείο.

Θα προσπαθήσω περισσότερο.

Αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να αποφύγω μια ερώτηση [ τι να κάνω, ελάττωμα είναι και θα το καταπολεμήσω ]

Αφού σύμφωνα με τα λεγόμενα σου όλα τα κάνω μόνη μου και αυτό πιστεύω να ισχύει και για τούς άλλους, όλα τα δέχομαι και τα εκπέμπω όπως εγώ θέλω, όλα είναι διαφορετικά και όμοια, ΕΜΕΙΣ γιατί παιδευόμαστε και ψάχνουμε?

>QBB<

Αλήθεια, τι εννοείς με την λέξη "μάθημα"

Πάντως όχι το πάθημα....ας πούμε ο τρόπος που αλλάζουν τα κέντρα και ξαφνικά χαμογελώ ή μπορεί και να κλαίω σαν αναγνώστης ....



Με εκτίμηση

[Zadok the priestess]

>QBB<

(πω, πω, τώρα η Zadok αρχίζει και τα παίρνει... )

Μ' αρέσει τελικά, που έχεις κέφια...!!

Να σου πω όμως... Ειλικρινά, δεν χρειάζεται να ξύνουμε πληγές, αν δεν είμαστε έτοιμοι για θεραπεία...

Εγώ καταλαβαίνω τί γράφεις, αλλά δεν αισθάνομαι να συμβαίνει το ίδιο από πλευράς σου κι αυτό θεωρώ ότι συμβαίνει χωρίς κακή πρόθεση, άσχετα αν δείχνει "μονολιθικό"...
Απλά νομίζω ότι για κάποιο λόγο στέκεσαι στο "γράμμα του νόμου" κι όχι στην ουσία του.

Θα προσπαθήσω να το γράψω αλλιώς, μήπως συμβάλλω στην κατανόηση, μια και σκέφτηκες να επαναφέρεις το ζήτημα (ελπίζω μόνο να μην είμαστε τελείως εκτός θέματος πλέον).

Λοιπόν, για μένα δεν υπάρχει αρχή και τέλος γενικά.

Κατά συνέπεια, κάθε "αρχή" ΟΣΟ ΕΥΡΕΙΑ ΙΣΧΥ ΚΙ ΑΝ ΕΧΕΙ, δεν παύει να είναι ένα αξίωμα και συνεπώς ...δόγμα.

[center]Το είπα καλά ? Ε? Το είπα καλά ?[/center]