Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ... ΕΠΩΔΥΝΑ

[Ladyhawk]

>QBB<

Ούτε οι ψυχές είναι όλες ίδιες, ούτε η εξέλιξή τους βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο, ούτε τα μαθήματα που καλείται ο καθένας να λάβει σε κάθε ενσάρκωση είναι τα ίδια, ούτε ακόμα και οι χαρακτήρες είναι ίδιοι.

Θα ήθελα να ρωτήσω πάνω σε μια έννοια που δυσκολεύομαι να διαχωρίσω με τις ελάχιστες γνώσεις που έχω.

Σε ποιο σώμα μας απευθύνονται τα '' μαθήματα '' που παίρνουμε και πως ''μεταφέρονται'' από το ένα στο άλλο?

Αγαπητή ΝEHEMAUT,

Τα «μαθήματα» θα έλεγα είναι οι εκάστοτε εμπειρίες – καταγραφές που η κάθε ψυχή έχει ανάγκη να πάρει μέσα από τις ενσαρκώσεις. Αυτές οι καταγραφές είναι διαφορετικές και συγκεκριμένες για κάθε μία.

Οι καταγραφές λοιπόν αυτές, έχουν να κάνουν με την ψυχή και μόνο και δεν μεταφέρονται κάπου αλλού.
Παραμένουν εκεί, παρά το γεγονός ότι όταν η ψυχή ενσαρκώνεται επέρχεται η λίθη και ο άνθρωπος δεν μπορεί να θυμάται τις προηγούμενες καταγραφές.
Το γεγονός όμως ότι δεν θυμάται δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κιόλας.

Επίσης θα ήθελα να αναφέρω το εξής :

Είναι γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που μεγαλώνουν με τον ίδιο τρόπο και ζουν κάτω από τις ίδιες συνθήκες, π.χ. τα αδέλφια, παρόλα αυτά όμως, αν κανείς παρατηρήσει το βίο τους θα δει πως ο δρόμος που ακολουθεί ο καθένας συνήθως είναι διαφορετικός και οι εμπειρίες ζωής διαφέρουν.

Νομίζω πως αυτό το παράδειγμα επιβεβαιώνει το ανωτέρω.

[Ευθύμης]

Αγαπητή NEHEMAUT, επί της παρούσης δεν έχω το χρόνο να συγκεντρωθώ για να γράψω όσα και όπως θέλω. Μέχρι να επανέλθω, παραθέτω σκόρπιες σκέψεις – ερωτήσεις.

Το να πεις “σ’ αγαπώ” αδιαφορώντας για το αν θα ακούσεις το ίδιο, αλλά για να νιώσεις εσύ όμορφα, είναι ανιδιοτελής και ιδιοτελής πράξη αντίστοιχα/ταυτόχρονα.

Υπάρχει αλτρουισμός; Η ίδια η αυτοθυσία γίνεται για ιδιοτελή σκοπό. Ρωτώ εσένα αγαπητή φίλη. Μια μητέρα, για ποιό λόγο θα θυσιαζόταν για το παιδί της; Διότι αυτό, στην τελική ανάλυση, θα έκανε την ίδια ευτυχισμένη.

Χαιρόμαστε περισσότερο από αυτούς που χαροποιούμε. (το «αυτούς που χαροποιούμε» δες τό και σαν β’ όρο σύγκρισης και σαν ποιητικό αίτιο)

Η αγάπη δε συγκατοικεί στο ίδιο σπίτι-σώμα με το φόβο. Ένα παιδί και δη μωρό τι έχει γνωρίσει για να φοβάται; Αγνοεί.

Μωρός στα αρχαία σημαίνει α-νόητος. Ποιά η σχέση νοημοσύνης, λογικής, δρομολόγησης/διακλάδωμένης γνώσης;

Μωρά, άνθρωποι υπό την επήρεια ουσιών, άλλοι με μόνιμα προβλήματα απώλειας μνήμης και ο..Forrest Gump. Τι κοινό έχουν;

Πράγματα που κάποιος έχει βιώσει, δε φαντάζεται.

Περί χρονικών διαστημάτων..η αγάπη μιας μητέρας για το γιό της είναι διαχρονική και ανιδιοτελής. Χμ..ζηλεύουν οι μπαμπάδες..

[Παύλος Β. / Peter_Pan]

>QBB<

Σε ποιο σώμα μας απευθύνονται τα '' μαθήματα '' που παίρνουμε και πως ''μεταφέρονται'' από το ένα στο άλλο?

Καλησπέρα σας,

Θα ήθελα να συμπληρώσω την χθεσινή απάντησή μου, για να φαίνεται κάπως πιο ολοκληρωμένη.

Ένας άνθρωπος με την απόλυτη έννοια της λέξης, έχει 4 σώματα. Η ονοματολογία αυτών των σωμάτων, ποικίλει ανάλογα με την διδασκαλία. Στην θεοσοφία, που ίσως είναι πιο "προσιτό" αντικέιμενο σε κάποια μέλη του παρόντος φόρουμ, τα 4 αυτά σώματα είναι τα εξής :

α) Υλικό β) Αστρικό γ) Νοητικό και δ) Αιτιατό

Επαναλαμβάνω πως αυτά τα ονόματα είναι απλές ονομασίες και ενδέχεται να αλλάζουν από διδασκαλία σε διδασκαλία. Κάποιες για π.χ ανατολικές κυρίως διδασκαλίες, μιλούν για άλογο, άμαξα, αμαξά και αφέντη.

Ένας άνθρωπος (σε σχέση με τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του - αν υπάρχουν) παίρνει - αν τα παίρνει - αυτά τα "μαθήματα" όπως λέτε, στην τελευταία του ενσάρκωση. Σ' αυτήν που έχει τώρα δηλ. Γι' αυτό λέμε πως ότι είναι να κάνει κάποιος, πρέπει να το κάνει τώρα, όσο βρίσκεται δηλ. εν ζωή σ' αυτό το σώμα που έχει. Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν πως επειδή θα μετενσαρκωθούν - αυτό δεν συμβαίνει πάντα και θα εξηγήσω πότε συμβαίνει - τους "υπολοίπεται" χρόνος να πάρουν αυτά τα "μαθήματα" σε κάποιες επόμενες ζωές και έτσι γιατί να κουράζονται τώρα ? Εγώ αυτούς τους ανθρώπους τους κόβω για τεμπέληδες να σας πω την αλήθεια δηλ.

Αν είναι λοιπόν να πάρει κάποιος αυτά τα "μαθήματα", θα τα πάρει τώρα. Όσο είναι καιρός. Μετά, χαιρέτα μου τον πλάτανο που λέμε.

Τώρα, σε ποιο σώμα πάνε αυτά τα "μαθήματα", αυτό είναι πολύ σχετικό. Μπορεί να πάνε σε όλα, μπορεί να μην πάνε και σε κανένα από τα 4, που είπαμε.

Ένας άνθρωπος γεννιέται με μονάχα το 1ο του σώμα. Για να μπορέσει να υπάρξει δυνατότητα επιλογής, αυτό που λέω δηλ:

>QBB<

Εσύ επιλέγεις που θα πάνε.

Deva Parinito

θα πρέπει ο άνθρωπος -προσοχή! στην τωρινή του ενσάρκωση - να έχει καταφέρει να αναπτύξει το 2ο σώμα του, δηλ. το αστρικό. Αν αυτό δεν έχει συμβεί, αν δηλ. ο άνθρωπος δεν το έχει καταφέρει, τότε δεν υπάρχει δυνατότητα επιλογής και τα "μαθήματα" που παίρνει - αν τα παίρνει - παραμένουν μόνο στο 1ο του σώμα, το οποίο και πεθαίνει παίρνοντας στο τάφο του, ότι δηλ. "course" και να πήρε ο έρμος. Ανάλογα συμβαίνει και με το 3ο σώμα, με την διαφορά πως - αν φυσικά κάποιος έχει 3 σώματα - μπορεί να επιλέξει ανάμεσα στα 3. Γίνονται δηλ. περισσότερες οι επιλογές του. Στο 4ο σώμα, ο άνθρωπος αποκτάει ιδιότητες που, μας αρέσει βέβαια να τις αποδίδουμε στους εαυτούς μας, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα την δική μας. Ένας άνθρωπος που έχει 4 σώματα, έχει την Γνώση των Πάντων, είναι αθάνατος, έχει αποκρυσταλλωμένο "Εγώ", βούληση, ελευθερία, και όλα τέλος πάντων τα όμορφα και τα γλυκούλια που χρησιμοποιούμε όταν για παράδειγμα ξεκινάμε ένα θέμα για να κουβεντιάσουμε. Έχει συνειδητότητα, αρμονία, και την ικανότητα να πράττει. Ένας τέτοιος άνθρωπος, η γνώση που έχει είναι δική του! Καθαρά δική του. Συνεπώς, δεν παίρνει "μαθήματα" από κανέναν, δεν δίνει "μαθήματα" σε κανέναν γιατί δεν μπορεί να εννοήσει τις έννοιες "μαθητής - δάσκαλος" (του φαίνονται σαν ΜΙΑ) και επίσης, δεν μπορεί να εννοήσει την έννοια "μάθημα".

Το αν θα μετεσαρκωθεί εξαρτάται πάλι από το αν στην τωρινή του ενσάρκωση έχει αναπτύξει το 2ο, το 3ο ή το 4ο σώμα. Άν δεν έχει καταφέρει τίποτε από τα τρια, τότε παραμένει με το πρώτο του σώμα, ζει άνετα, χωρίς κανένα πρόβλημα δηλ. μια χαρά είναι, αλλά μόλις ο μπάρμπα Χάρος του χτυπήσει την πόρτα, τότε ... καπούτ! Ούτε μετενσάρκωση, ούτε τίποτε. Ένα σώμα έχει το παλικάρι, πεθαίνει, ε, τι θα μείνει ? Νάδα! Τίποτε! Αν είναι λοιπόν κάτι που εννοούμε ως μετενσάρκωση είναι αυτό που μένει. Κι αυτό που μένει, είναι - αν έχει δημιουργηθεί - το 2ο σώμα, το αστρικό. Αυτό θα διαρκέσει λίγο περισσότερο (πιθανόν να πάει σε κάποιο άλλο σώμα, να μετενσαρκωθεί που λέμε, πιθανόν πάλι όχι, υπάρχουν πολλοί "παράμετροι", όπως π.χ ο "ξενιστής" που λέμε ) , όταν το 1ο, το υλικό του σώμα, τα κακαρώσει. Αλλά μην φαντάζεστε πως και το αστρικό δεν έχει διάρκεια ζωής. Πεθαίνει κι αυτό κάποτε. Τότε, αν είναι να διατηρηθεί κάτι περισσότερο, ακόμη κι από το αστρικό, αυτό θα είναι - αν έχει δημιουργηθεί -, το 3ο, το νοητικό, το οποίο πεθάινει κι αυτό κάποτε.

Θα ήθελα να τονίσω επίσης πως δεν είναι απαραίτητο σε έναν άνθρωπο να έχει 2, 3 ή και 4 σώματα. Μπορεί να ζήσει κάλλιστα και πολύ καλά, πολύ αρμονικά, με μονάχα το 1ο του σώμα. Δεν είναι αμάν και ντε δηλ. Απλώς, μια μέρα των ημερών, τα σκουλήκια θα κάνουνε πάρτι πάνω στις κοκάλες του. Θα ήθελα επίσης να πω, πως ένας άνθρωπος μπορεί να αναπτύξει το 2ο του σώμα, το αστρικό, αλλά ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πάντα προϊόν σχολής. Μόνος του, δεν μπορεί να το κάνει.

Αυτά, εν ολίγοις, για να ολοκληρώσω την απάντησή μου στην φίλη NEHEMAUT, και τώρα πάω για ύπνο, γιατί το υλικό μου σώμα, αυτό μου λέει να κάνω...

Ciao tutti,

Deva Parinito

[Παύλος Β. / Peter_Pan]

Καλημέρα σας,

Η Αστρολογία ισχυρίζεται πως μελετώντας το αστρικό σώμα, έχει την ικανότητα να "βλέπει", τις προηγούμενες ζωές ενός ανθρώπου, τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του.

karma, έχω 2 ερωτήσεις :

α) Πως ερμηνεύει η Αστρολογία το Τριαδικό ?

β) Ποια είναι η έννοια του "αστρικού", για την Αστρολογία ?

Και πάλι καλημέρα σας.

Deva Parinito

Υ.Γ Πολλά πράγματα, όπως ήδη θα έχετε παρατηρήσει, δεν ανήκουν φαινομενικά στο θέμα του φίλου Epsylon, o "Πολιτισμός της Ψυχής". Παρά τούτο, η γνώμη μου είναι πως για να μην ανοίγονται ξέχωρα θέματα στο φόρουμ (οι συντονιστές ας μας πουν καλύτερα βέβαια), η κουβέντα να συνεχιστεί εδώ. Το λέω αυτό γιατί μέσα από την συζήτηση, των "άσχετων" αυτών θεμάτων με τα οποία ασχολούμαστε στα τελευταία πόστα του παρόντος θέματος, ίσως, για κάποια μερίδα ανθρώπων να γίνει αντιληπτό - επιτέλους! - πως ο επιθετικός προσδιορισμός "επώδυνα", απέχει πολύ από τον όποιο "πολιτισμό" έχει η Ψυχή. Ίσως, αλλάξουν στάση και άποψη και δουν πως ακόμη κι αν η Ψυχή έχει "πολιτισμό", αυτός δεν "έρχεται επώδυνα", αλλά - αν έρχεται - έρχεται πολύ - πολύ ανώδυνα και ... πολιτισμένα....

[Παύλος Β. / Peter_Pan]

Να υπενθυμίσω επίσης πως ήδη για την ερώτηση

[center]Πως μπορούμε (γενικά)* να εννοήσουμε το Τριαδικό ?[/center]

έχουμε μια πεντακάθαρη** απάντηση η οποία προέρχεται από τον αξιόλογο φίλο Πασχάλη :

>QBB<

Ένα δίπολο είναι μια στατική κατάσταση,οπότε, κάθε σημείο του άξονα που συνδέει τους δύο πόλους τείνει να αφομοιωθεί από τον κοντινώτερο πόλο και το ένα μοναδικό ισαπέχον σημείο, το σημείο της ισορροπίας, είναι ένα νεκρό σημείο όπου οι εκατέρωθεν δράσεις αλληλοαναιρούνται και αλληλοεκμηδενίζονται. Αποτέλεσμα, δεν υπάρχει δράση... Χρειάζεται ένα τρίτο σημείο έξω από τον άξονα του διπόλου, όπου οι επιρροές των πόλων το καθιστούν ενεργό, λειτουργικό και αν το δούμε με όρους φυσικής, η συνισταμένη των δύο δυνάμεων των πόλων δεν είναι ΜΗΔΕΝ, αλλά μία δύναμη η οποία προσδίδει κινητική ενέργεια στο τρίτο σημείο, κάνοντάς το λειτουργικό. Απλό παράδειγμα η κίνηση του ποδηλάτη. Το ακίνητο ποδήλατο δέχεται τις εκατέρωθεν έλξεις, με αποτέλεσμα να πέσει προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Το κινούμενο ποδήλατο, παρότι δέχεται τις δύο αντίρροπες δυνάμεις από τους δύο πόλους, κάθε στιγμή βρίσκεται μπροστά από τον άξονα αλληλοαναίρεσης, ισορροπεί πάλι εξαιτίας αυτών, παρουσιάζει όμως μια κατάσταση όχι στατική αλλά δυναμικής ισορροπίας με περίσευμα ενέργειας, την κινητική ενέργεια. Με αυτό τον τρόπο οι δράσεις των δύο πόλων από στατικές γίνονται δυναμικές και καθιστούν έναν τρίτο πόλο λειτουργικό. Στην λειτουργική κατάσταση της Τριάδας οφείλεται κάθε δημιουργική δράση. Το μέγεθος βέβαια που παίζει σπουδαίο ρόλο στην όλη λειτουργία, είναι η αδράνεια. Η αδράνεια όμως είναι ιδιότητα της Μάζας. Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί η υλική δημιουργία είναι απαραίτητη για κάθε λειτουργία και δράση...

και - εμένα προσωπικά - με ικανοποιεί, με χαροποιεί και με βρίσκει απολύτως σύμφωνο.

Deva Parinito

* Το "γενικά" Zadok, όπως είδες, στο πρώτο ποστ μου, δεν το ανέφερα, δεν το έγραψα δηλ. Σκοπίμως βέβαια ...

** Λέγοντας "πεντακάθαρη", εννοώ πως εμπεριέχει στην βάση της, ένα πολύ απλό παράδειγμα από την καθημερινή μας ζωή. Το παράδειγμα ενός ποδήλατου και του ποδηλάτη του. (Θα μπορούσαμε - δικαίως - να συνδέσουμε τώρα τις έννοιες : Ποδήλατο - Ποδηλάτης = Άμαξα - Αμαξάς)

[NEHEMAUT]

>QBB<

Το να πεις “σ’ αγαπώ” αδιαφορώντας για το αν θα ακούσεις το ίδιο, αλλά για να νιώσεις εσύ όμορφα, είναι ανιδιοτελής και ιδιοτελής πράξη αντίστοιχα/ταυτόχρονα.

Υπάρχει αλτρουισμός; Η ίδια η αυτοθυσία γίνεται για ιδιοτελή σκοπό. Ρωτώ εσένα αγαπητή φίλη. Μια μητέρα, για ποιό λόγο θα θυσιαζόταν για το παιδί της; Διότι αυτό, στην τελική ανάλυση, θα έκανε την ίδια ευτυχισμένη.

Αγαπητέ Ευθύμη κατά την δική μου άποψη λέμε ακριβώς τα ίδια.

Το να πεις σ’ αγαπώ ΑΔΙΑΦΟΡΩΝΤΑΣ για τα συναισθήματα του άλλου είναι ουσιαστικά προβολή των δικών μας επιθυμιών στο απέναντι πρόσωπο, αυτός είναι ο σκοπός= η έκφραση, η εκτόνωση. Άρα σκοπός υπάρχει. Για να το ξαναπούμε όμως χρειάζεται να δούμε το αντίστοιχο είδωλο η έστω να νομίσουμε ότι το βλέπουμε.

Απόλυτος αλτρουισμός, δεν υπάρχει η τουλάχιστον εγώ δεν τον έχω δει έως τώρα…
Σαν μητέρα μπορώ να σου πω ένα – δύο λόγους, για τους οποίους θεωρώ ότι θα θυσιαζόμουν για το παιδί μου, που είναι, και ο μόνος για τον οποίο θα το έκανα.

Αν δεν το έκανα θα ήμουν δυστυχισμένη και δεν θα μπορούσα να αντέξω την ιδέα ότι δεν έκανα ότι καλύτερο μπορούσα για αυτό.

Δεν ξέρω αν αυτό η κάποιος άλλος αποφάσισε την τωρινή του ενσάρκωση αλλά πιστεύω ότι έχω ευθύνη και μάλιστα μεγάλη για την υλική του ζωή την οποία θα επιθυμούσα να ζήσει όσο πιο αρμονικά γίνεται.

Και τέλος και για μένα το πιο ισχυρό , τον αγαπούσα πριν γεννηθεί.

Ποιά η σχέση νοημοσύνης, λογικής, δρομολόγησης/διακλάδωμένης γνώσης;

Η νοημοσύνη είναι το εργαλείο της λογικής το οποίο της δίνει την δυνατότητα να επεξεργάζεται τα δεδομένα [ γνώση] σύμφωνα με την παρατήρηση, την εμπειρία και την σύγκριση.

Διότι εκτός του γεγονότος ότι κάθε πράγμα που βιώνουμε είναι καινούργιο και πεντακάθαρο πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψη και το αντίστροφο που μας λέει ότι << η ιστορία επαναλαμβάνεται>>.


Αγαπητέ Deva σε ευχαριστώ για τον κόπο και την διάθεση να μου απαντήσεις [ τώρα με ποιό σώμα το κάνω αυτό δεν ξέρω] αλλά δεν βαριέσαι…..να σαι καλά…. Έχει ένα ήλιο έξω σήμερα…..τέλειοοο.


Mε εκτίμηση

[Epsylon]

Πολλά πράγματα, όπως ήδη θα έχετε παρατηρήσει, δεν ανήκουν φαινομενικά στο θέμα του φίλου Epsylon, o "Πολιτισμός της Ψυχής". Παρά τούτο, η γνώμη μου είναι πως για να μην ανοίγονται ξέχωρα θέματα στο φόρουμ (οι συντονιστές ας μας πουν καλύτερα βέβαια), η κουβέντα να συνεχιστεί εδώ. Το λέω αυτό γιατί μέσα από την συζήτηση, των "άσχετων" αυτών θεμάτων με τα οποία ασχολούμαστε στα τελευταία πόστα του παρόντος θέματος, ίσως, για κάποια μερίδα ανθρώπων να γίνει αντιληπτό - επιτέλους! - πως ο επιθετικός προσδιορισμός "επώδυνα", απέχει πολύ από τον όποιο "πολιτισμό" έχει η Ψυχή. Ίσως, αλλάξουν στάση και άποψη και δουν πως ακόμη κι αν η Ψυχή έχει "πολιτισμό", αυτός δεν "έρχεται επώδυνα", αλλά - αν έρχεται - έρχεται πολύ - πολύ ανώδυνα και ... πολιτισμένα....

Φίλε Ντέβα!
Μ' ενδιαφέρον παρακολουθώ την εξέλιξη του θέματος και λέω μόνο τούτο: συνεχίστε. Όσο τώρα για το επώδυνα η ανώδυνα- θα δούμε αργότερα. Επί αυτού θα τοποθετηθώ αργότερα. Καλή συνέχεια σε όλους!

[karma]

Η Αστρολογία ισχυρίζεται πως μελετώντας το αστρικό σώμα, έχει την ικανότητα να "βλέπει", τις προηγούμενες ζωές ενός ανθρώπου, τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του.

karma, έχω 2 ερωτήσεις :

α) Πως ερμηνεύει η Αστρολογία το Τριαδικό ?

β) Ποια είναι η έννοια του "αστρικού", για την Αστρολογία ?

Αγαπητέ Peter_Pan

α) Πως ερμηνεύει η Αστρολογία το Τριαδικό ?

Στην Αστρολογία κάθε ζώδιο έχει και το διαμετρικά αντίθετό του, μια και μιλήσαμε παραπάνω για τα δίπολα (π.χ. Κριός - Ζυγός, Ταύρος - Σκορπιός, Δίδυμοι - Τοξότης κ.ο.κ.).

Το Τριαδικό ερμηνεύεται με τις εξής ζωδιακές τριάδες : Κριός - Ταύρος - Δίδυμοι, Καρκίνος - Λέων - Παρθένος, Ζυγός - Σκορπιός - Τοξότης, Αιγόκερως - Υδροχόος - Ιχθείς. Το πρώτο ζώδιο της κάθε τριάδας συμβολίζει τη ΔΡΑΣΗ, το δεύτερο την ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ και το τρίτο την ΑΝΑΔΡΑΣΗ.

β) Ποια είναι η έννοια του "αστρικού", για την Αστρολογία ?

Η Αστρολογία δεν μελετάει το «αστρικό σώμα» αλλά το γενέθλιο χάρτη μας. Μέσα από τη μελέτη του καρμικού μας ωροσκοπίου μπορούμε να εντοπίσουμε τις εμπειρίες που έχουμε βιώσει, τα μαθήματα που έχουμε πάρει κ.λ.π.

Υ.Γ. Υπάρχει ανάλογο, δικό μου θέμα, στον ιστό της Αστρολογίας. Αν θέλεις στείλε μου τα στοιχεία σου να κάνω την καρμική σου ανάλυση !

Φιλικά

[Ευθύμης]

Χαίρετε αγαπητοί φίλοι.

Αγαπητή NEHEMAUT, πάνω-κάτω συμφωνούμε. Από τη δική μου θέση θέασης, ένας άνθρωπος θα τό ξαναπεί όταν τό ξανανιώσει. Για το «πότε;» του τελευταίου δεν υπάρχει γενικός κανόνας.

Τώρα έχω κάποιες απορίες προς το φίλο Deva, που ήλπιζα ότι κάποιος διάλογος επί όσων νέων έφερε στη κουβέντα θα με βοηθούσε να ξεδιαλύνω. Τελικά, ανοίγω εγώ αυτόν, με την ελπίδα ότι θα επιλυθούν κάποιες αντιθέσεις που μού δημιουργήθηκαν μεταξύ των όσων έχει αναφέρει και όσων λίγων έχω διαβάσει περί αστρικού σώματος, προβολής και ταξιδίων.

Δλδ, όσοι "δυστύχησαν" και γεννήθηκαν σε μέρη όπου οι σχολές του εσωτερισμού είναι ελάχιστες/ανύπαρκτες ή όσοι απεβίωσαν (πολύ) νέοι/παιδιά (άνθρωποι δλδ στους οποίους δεν συναντάται η ραθυμία)...καπούτ; Θέλω να πω, θεωρητικά μιλώντας, ότι φαίνονται λίγο άδικα αυτά, με την υπόθεση ότι ουδέν τυχαίο.

Κατά δεύτερο λόγο, πιθανότερο όλοι οι άνθρωποι να έχουν εξωσωματικές εμπειρίες, χωρίς η συντριπτική πλειοψηφία να τις αναγνωρίζει όταν συμβαίνουν. Μήπως δλδ το αστρικό σώμα είναι ήδη δημιουργημένο, αλλά όχι ανεπτυγμένο;

[Παύλος Β. / Peter_Pan]

Καλησπέρα,

Δλδ, όσοι "δυστύχησαν" και γεννήθηκαν σε μέρη όπου οι σχολές του εσωτερισμού είναι ελάχιστες/ανύπαρκτες ή όσοι απεβίωσαν (πολύ) νέοι/παιδιά (άνθρωποι δλδ στους οποίους δεν συναντάται η ραθυμία)...καπούτ;

Ευθύμης

Νομίζω πως πιθανώς να παρεξηγήθηκα με την έννοια "σχολή". Όταν λέω "σχολή", εννοώ ομάδα, κοινότητα δηλ. Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτε από μόνος του. Και θα εξηγήσω γιατί.

Ακόμη κι αν - πράγμα πολύ σπάνιο - ένας άνθρωπος συνειδητοποιήσει τον ύπνο του και επιθυμήσει να ξυπνήσει, η αρχική του επιθυμία δεν μπορεί να συνεχίζεται με την ίδια ισχύ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε κάποια στιγμή, θα τον πάρει ξανά ο ύπνος, και τότε το πιθανότερο είναι να νομίζει πως είναι ξύπνιος. Χρειάζεται έναν δεύτερο άνθρωπο να του λέει "ε, ξύπνα! πάλι σε πήρε ο ύπνος", κάπως έτσι, ή χρειάζεται ξυπνητήρια ή χρειάζεται κάποιον που να επιβλέπει τα ξυπνητήρια.

Πολλές φορές, στην καθημερινή μας ζωή, χρησιμοποιούμε ξυπνητήρια για να ξυπνάμε το πρωϊ. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν συνηθίσει ακόμη και τον ήχο των ξυπνητηριών τους και δεν μπορούν να ξυπνήσουν. Το ξυπνητήρι δηλ. χτυπάει, αλλά το νομίζουν σαν σε όνειρο και το αγνοούν συνεχίζοντας τον ύπνο τους. Μου έχει τύχει προσωπικά, να αλλάζω πολλές φορές τον ήχο από το ξυπνητήρι του κινητού μου, ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο. Επειδή είχα συνηθίσει σε μια συγκεκριμένη μελωδία αφύπνισης. Συγκεκριμένες μελωδίες αφύπνισης, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και οι λεγόμενες μάντρες ή τα διάφορα είδη προσευχών που χρησιμοποιούνται.

Οι καλόγεροι π.χ στον Άθω, λένε συνέχεια "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησών με". Αυτό, αυτή η μάντρα δηλ. μπορεί για κάποιο διάστημα να έχει μια κάποια "ευεργετική" επίδραση στον μοναχό. Μετά όμως από κάποιο χρονικό διάστημα, λέγεται αμιγώς μηχανικά και ο ίδιος ο μοναχός δεν καταλαβαίνει την όποια "ευεργετική" της επίδραση.

Θα πρέπει λοιπόν, να υπάρχει τουλάχιστον ένας ακόμη άνθρωπος - που να μην κοιμάται - για να αλλάζει τις συνθήκες αφύπνισης των κοιμισμένων. Αυτή την έννοια έχει ο όρος "σχολή" που χρησιμοποιώ κι όχι την συνηθισμένη που θεωρούμε. Ένας τέτοιος άνθρωπος, είναι πολύ πιθανό να αποκοιμηθεί κι αυτός. Χρειάζεται λοιπόν ένας τρίτος, ένας τέταρτος κ.ο.κ.

Από την άλλη μεριά πάλι, ένας άνθρωπος μπορεί να αφυπνιστεί, από χίλια δυο ερεθίσματα. Από την ίδια την φύση π.χ ή από μια απλή ιδέα. Σε κάθε περίπτωση όμως, η αφύπνισή του, δεν θα διαρκέσει πολύ. Θα ξαναβυθιστεί στον λήθαργό του.

Όπως και να 'χει, η προσπάθεια που πρέπει να κάνει κάποιος, αν πραγματικά επιθυμεί να καταφέρει κάτι, είναι να επικεντρωθεί στην μελέτη του ίδιου του, του εαυτού, στην παρατήρηση του εαυτού του και στην λεγόμενη αυτοενθύμηση. Αυτό, μπορεί να γίνει μόνο στο 1ο σώμα και απο εκεί ξεκινάμε. Όταν κάποιες προσπάθειες "καρποφορήσουν", το 2ο σώμα, το λεγόμενο αστρικό θα εμφανιστεί με τρόπους που δεν είναι δυνατόν να τους αναφέρω εδώ, αφ' ενός γιατί είναι προσωπικοί τρόποι, αφ' ετέρου γιατί μπορεί να παρεξηγηθούν από το σύνολο των ανθρώπων στους οποίους τους διηγείται κάποιος.

Συνήθως, - αυτό μπορώ να το πω - το αστρικό σώμα και η ύπαρξή του, εμφανίζεται με συμπτωτικές μορφές, πολύ απλά με κάποιες συμπτώσεις γεγονότων ή καταστάσεων. Μιλάς για π.χ με όλο σου το "είναι" για ένα πρόσωπο και εκείνη την στιγμή σε παίρνει τηλέφωνο, κάπως έτσι, αν και αυτό οι περισσότεροι το ανάγουν σε απλή σύμπτωση. Η βαθύτερη έννοια όμως της σύμπτωσης ουσιαστικά συνίσταται σε συγκλητική κίνηση του υλικού με το αστρικό, σε μία πτώση δηλ. του ενός στο άλλο.

Υπάρχουν ασφαλώς και κάποιοι οι οποίοι εκμεταλλεύονται με διάφορους τρόπος την παραπάνω γνώση προς όφελός τους, ή παραπληροφορούν τον κόσμο λέγοντας πως μπορούν να δουν το αστρικό σώμα, μπορούν να δουν γεγονότα στο αστρικό πεδίο και διάφορες άλλες μπούρδες που - τονίζω - είναι μπαρούφες, μούφες & παραμύθια της Χαλιμάς.

To Αστρικό σώμα - όταν είναι ανεπτυγμένο - δεν είναι εμφανές με την συνηθισμένη όραση ενός ανθρώπινου ματιού και δεν γίνεται αντιληπτό με τις συνηθισμένες αισθήσεις ενός ανθρώπου. Η εμφάνισή του - αν γίνει και όταν γίνει - γίνεται σε πρακτικό επίπεδο και σε γεγονότα που τα χαρακτηρίζουμε ανεξήγητα ή μεταφυσικά.

Για να αναπτυχθεί όμως, χρειάζεται τεράστια προσπάθεια η οποία συνίσταται στην διαδικασία της Αυτογνωσίας. Στην διαδικασία της αφύπνισης δηλ. από τον ύπνο μας. Χρειάζεται καταστάσεις συνειδητότητας και διαλογισμού. Δεν είναι εύκολο και φυσικά δεν είναι και ακίνδυνο.

Μήπως δλδ το αστρικό σώμα είναι ήδη δημιουργημένο, αλλά όχι ανεπτυγμένο;

Ευθύμης

Ναι, είναι μια άποψη αυτή που πολλοί την ασπάζονται. Η Θεοσοφική διδασκαλία π.χ ισχυρίζεται πως ουσιαστικά υπάρχει Υλικο-αστρικό σώμα. Το θεωρεί ως ένα δηλ. ή κάτι σαν "προβολή" του Υλικού στο Αστρικό πεδίο. Όμως αυτά είναι έννοιες που είναι εξαιρετικά δύσκολο να ερμηνευτούν, ακόμη και από τους ίδιους τους Θεοσοφιστές.

Ο διαχωρισμός που κάνω παραπάνω είναι για να δώσω έμφαση στην προσπάθεια που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος πάνω στο Υλικό του σώμα, πάνω δηλ. στο σώμα που έχει. Αν πεις σε κάποιον πως έχει Υλικό-αστρικό σώμα, του δίνεις μια "βαριά" πληροφορία που δεν είναι σε θέση να την διαχειριστεί. Είναι λοιπόν πολύ πιθανό κάποιος, ακούγοντας αυτό, να επικεντρώσει την προσπάθειά του (μιλάω ασφαλώς για την προσπάθεια της Αυτογνωσίας) στο αστρικό του σώμα. Το πιθανότερο είναι να μπερδευτεί και να αρχίσει να αναζητάει τρόπους "εμφάνισης" του αστρικού. Αυτό είναι ανοησία.

Ακόμη κι αν το αστρικό είναι δημιουργημένο, βρίσκεται σε μια λανθάνουσα κατάσταση και είναι αδύνατο να "ενεργοποιηθεί" αν ο άνθρωπος δεν επικεντρώσει την προσπάθειά του στο 1ο του σώμα. Είναι σαν να έχεις μπροστά σου μια διόροφη κατοικία και θες να ανέβεις κατ' ευθείαν στον δεύτερο όροφο παρακάμπτωντας τον πρώτο. Το πιθανότερο είναι πως θα φας τα μούτρα σου δηλ.


Deva Parinito

[Παύλος Β. / Peter_Pan]

Για τον κίνδυνο που κρύβεται πίσω από την διαδικασία της αυτογνωσίας, κίνδυνος που εμφανίζεται σε υψηλότερα επίπεδα συνειδητότητας και αυτοενθύμησης και όχι σε αυτό που βρισκόμαστε τώρα, παραθέτω τα παρακάτω κείμενα που γράφτηκαν κατά την διάρκεια του περασμένου έτους & δημοσιεύτηκαν σε άλλο φόρουμ.

Γενάρης του 2005

Θα έχεις ακούσει ίσως πως όταν ένας άνθρωπος πνίγεται στην θάλασσα ή σε ένα ποτάμι, περνάει μπροστά από τα μάτια του για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, όλη η ζωή του. Θαρρείς και βρίσκεται μπροστά από ένα πανί μιας κινηματογραφικής αίθουσας. Ό,τι έχει ζήσει, όλο του το παρελθόν, εμφανίζεται μπροστά του, σαν ταινία. Για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ! Είναι αλήθεια.

Το ίδιο συμβαίνει και την στιγμή που το «εγώ» πεθαίνει ολοκληρωτικά, την στιγμή του εσχάτου θανάτου, την στιγμή του σαμάντι. Η μόνη διαφορά είναι πως μπροστά από τα μάτια σου, εκείνη την στιγμή, περνάει όχι μόνο το δικό σου παρελθόν, αλλά και το παρελθόν ολόκληρης της ανθρωπότητας, η ιστορία ολόκληρου του ανθρωπίνου γένους. Μπορείς να το αντέξεις αυτό ?

Υπάρχουν στιγμές που θα βρεις και εσύ, τον δικό σου Χίτλερ, τον δικό σου Τζένγκις Χαν, τον δικό σου Ναπολέων. Τούτοι, είναι όλοι τους πολιτικοί και όλοι τους παράφρονες του κόσμου. Στην περιφέρεια, να θυμάσαι, είναι όλα τούτα που ανήκουν στον κόσμο, στην κοινωνία. Είσαι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Και ο νους σου κουβαλά, όλα τα μικρόβια του παρελθόντος, όλες τις ασθένειες, όλη την ιστορία του παρελθόντος, γιατί ο νους ανήκει στο συλλογικό. Εσύ δεν είσαι αυτός που έριξες την πρώτη ατομική βόμβα ? Εσύ δεν είσαι αυτός που βομβάρδισες αθώους ? Εσύ δεν είσαι αυτός που σφάγιασες, βίασες, βασάνισες, έκαψες, λεηλάτησες, δολοφόνησες, παιδιά, γυναίκες, άνδρες, αθώους ? Εσύ δεν είσαι αυτός που λέει καθημερινά ψέματα μόλις του παρουσιαστεί η ευκαιρία, για να επιτύχεις κάτι ? Έχεις σκοπό, έτσι δεν είναι ? Έχεις κίνητρο, ποιο είναι το κίνητρό σου λοιπόν ? Ποιος είναι ο στόχος σου ? Το χρήμα ? Η δόξα ? Η επιβεβαίωση ? Η κυριαρχία ? Η ανάδειξη του «εγώ» σου ? Για πες μου, σε τι διαφέρεις από έναν Χίτλερ ? Από έναν Ταμερλάνο ? Από έναν δολοφόνο ? Από έναν βιαστή ? Μιλώ σκληρά σε σένα, μα διόλου δεν διαφέρεις από αυτούς. «Όχι !», θα πεις, «εγώ δεν έχω διαπράξει ποτέ όσα μου λες! Είσαι τρελός !». Φτιάξε την φωλιά σου φίλε μου, κρύψου, είναι όμορφα εκεί, είναι ζεστά, φτιάξε τους αντικατοπτρισμούς σου, τις οάσεις σου, μείνε εκεί, στόλισέ την και συνέχιζε να φοβάσαι. Να φοβάσαι ! Δίπλα σου κοχλάζει το ηφαίστειο. Από στιγμή σε στιγμή, θα εκραγεί.

[...] Είναι λίγα αυτά που σου είπα, γιατί εγώ δεν έχω το παρελθόν το δικό σου και σίγουρα δεν είμαι ιστορικός για σου παρουσιάσω μπροστά σου ολόκληρη την ιστορία του κόσμου. Αλλά ξέχασα ! Ναι ! βέβαια, εσύ έχεις περάσει πολλά, άλλα τα δικά σου, άλλα τα δικά μου, δεν μπορώ να σε καταλάβω. [...]

[...] Πρέπει να τα δεις όλα τούτα μπροστά σου, όπως είναι, γιατί εσύ είσαι υπαίτιος αυτών. Εσύ τα δημιούργησες. Για τα διασχίσεις, για να τα διαπεράσεις όλα τούτα πρέπει να τα δεις ! να τα παρατηρήσεις, πρέπει να είσαι παρατηρητής. Το αντέχεις ? Πρέπει να πονέσεις φίλε μου αφάνταστα, για να επιτύχεις την αυτογνωσία, δεν είναι παιχνίδι.

Έτσι λοιπόν μιλούν οι άνθρωποι για την αυτογνωσία, φτιάχνουν θεωρίες, συστήματα, μα ποτέ δεν την επιχειρούν. Μπορώ να σου μιλώ ασταμάτητα γι’ αυτό, μα τίποτε δεν θα καταφέρω. «Λόγου άγνωστες πτυχές και ομορφιάς περίσσειας…», λέει ο φίλος. Ακόμη και όσοι μιλούν για την αυτογνωσία, δεν την επιχειρούν στην πράξη. Αλλά η αυτογνωσία είναι υπαρξιακή, δεν είναι θεωρία.
[...]

Όσοι σας λένε πως θα σας δώσουν γαλήνη και ησυχία χωρίς πόνο, ψεύδονται !!!

«Θα σου δώσω μια μέθοδο, θα την ακολουθείς δέκα λεπτά πρωί – βράδυ και θα νιώσεις απέραντη γαλήνη, θα ηρεμίσει το είναι σου, θα βρεις τον εαυτό σου !». Είναι από τις μεγαλύτερες μπούρδες που έχω ακούσει ποτέ, όχι μόνο στην τωρινή ζωή μου, αλλά και στις προηγούμενες ζωές μου. «Θα νιώσεις απέραντη γαλήνη, μέσα σε μερικές μέρες θα φωτιστείς !». Χα! Δεν είναι τόσο εύκολο ! Πως μπορεί κανείς να βρει τον εαυτό του, κάνοντας γιόγκα ? Αν είναι ποτέ δυνατόν ! Πως μπορεί κανείς να γίνει Φωτισμένος, μόνο με το να ψέλνει έναν ψαλμό δέκα φορές την ημέρα ? Ε, όχι !

Μην παραμυθιάζεστε φίλοι. Τα τεχνάσματα, τα κόλπα, δεν θα σας βοηθήσουν.

Ως αυτήν την στιγμή που μιλάμε, έχεις διασχίσει μια ολόκληρη ιστορία για να φτάσεις ως εδώ. Χιλιάδες σκέψεις, χιλιάδες χρόνια, ιστορίας, παρελθόντος, κουβαλάς στο κεφάλι σου. Πως θα γυρίσεις πίσω ? Αυτογνωσία σημαίνει επιστροφή στην πηγή. Έφτασες ως εδώ, αλλά για να βρεις τον εαυτό σου πρέπει να γυρίσεις στο αρχικό σημείο, εκεί από όπου άρχισε το ταξίδι της ανθρωπότητας. Ο κόσμος έχει προχωρήσει με εκατομμύρια λαθεμένους τρόπους, με βία, με δολοφονίες, με βιασμούς, απατηλή είναι η ανθρωπότητα, καταπιεσμένη, έχει εκμεταλλευτεί τον ίδιο τον άνθρωπο, μίση, αλληλοσπαραγμοί, αντιπαλότητες, για δες το φόρουμ, κάνε μια βόλτα, εδώ !, εδώ που είσαι ! και θα το διαπιστώσεις. Είσαι κομμάτι της ανθρωπότητας, είσαι συνυπεύθυνος.

Θεωρείς την γιόγκα, τις μάντρες, υπερβατικό διαλογισμό ? Έφτασες ως εδώ, ψέλνοντας μάντρες ? ύμνους ? προσευχές ? Έφτασες ως εδώ κάνοντας γιόγκα ? Η υπέρβαση που λες, ναι ! είναι εφικτή, άλλα όχι με τεχνάσματα. Είναι εφικτή μονάχα μέσα από τον πόνο, από τον σταυρό. Και αυτό είναι το νόημα του σταυρού του Ιησού Χριστού. Πόνος, θάνατος, και κατόπιν ανάσταση. Πολλοί άνθρωποι πίστεψαν στον Ιησού πάνω στον σταυρό. Να θυμάστε, πως αν ο Ιησούς δεν είχε σταυρωθεί, ίσως να μην τον θυμόμασταν. Ίσως να είχε περάσει στην ιστορία σαν ένας Βούδας, ή σαν ένας Καμπίρ, ή σαν ένας Κρισναμούρτι, ή σαν ένας Λάο Τσου, ή σαν ένας Ηράκλειτος.

Όταν είσαι έτοιμος, μπορείς να υποφέρεις ολόκληρο το παρελθόν της ανθρωπότητας μέσα σε μία στιγμή μονάχα. Αυτή η στιγμή όμως θα είναι έντονος εφιάλτης. Και σ’ αυτήν την στιγμή είναι που θα χρειαστείς έναν Δάσκαλο. Η αυτογνωσία είναι το σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο, αλλά είναι τρομερά επικίνδυνο. Είναι βουτιά σε πολύ μεγάλα βάθη, η πίεση μπορεί να σε κάνει να παραφρονήσεις τελείως. Είναι κίνηση σε επικίνδυνο έδαφος. Μπορεί να τρελαθείς. Το μυαλό σου μπορεί να ραγίσει, και θα είναι δύσκολο μετά να επανέλθει στο γνώριμο έδαφος, στην επιφάνεια, στην κοινωνία. Χρειάζεσαι τότε, μόνον τότε, έναν Δάσκαλο, για να προσέχει κάθε σου βήμα, διαφορετικά θα ζαλιστείς, θα χάσεις τα λογικά σου. Το μυαλό σου έπειτα θα είναι πολύ δύσκολο να ξαναφτιαχτεί.

Αν είστε έτοιμοι να δοκιμάσετε την αυτογνωσία, πρέπει να ξέρετε πρώτα τι σημαίνει. Δεν φτάνει η επιθυμία σας να γίνετε ευτυχισμένοι. Χρειάζεται επιθυμία να γνωρίσετε την αλήθεια, όχι επιθυμία να γνωρίσετε ευτυχία, γαλήνη, ηρεμία...

Deva Parinito

[center] *** [/center]

Μάης του 2005.

To α' σκαλοπάτι του "εγώ", που παρέθεσε η spirit, είναι ουσιαστικά η διαπίστωση του Καζαντζάκη της ασχήμιας των ανθρώπων που απλώνεται στην επιφάνεια και η μαρτυρία της. Είναι το πρώτο βήμα, η κατανόηση, η παραδοχή και η μαρτυρία του ίδιου του εαυτού του. Ο Καζαντζάκης συνειδητοποιεί πως πίσω από το "εγώ" του, κρύβονται μυριάδες "εικόνες" που ο ίδιος έχει δημιουργήσει και αρχίζει μία μία να της αποκαλύπτει, έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με αυτές, και μαρτυρώντας τις, ουσιαστικά τις διαλύει. Αρχίζει και τις γκρεμίζει. Μια ασχήμια, όταν έρθεις αντιμέτωπος με αυτήν, την παραδεχτείς και την αποκαλύψεις, παύει να είναι ασχήμια. Έχει αποδυναμωθεί. Όσο δεν την φανερώνεις, την ενδυναμώνεις. Έτσι συμβαίνει και με τον πόνο. Όταν τον δεις κατάφατσα που λέμε, και τον μαρτυρήσεις, ο πόνος σιγά σιγά, σβήνει, χάνει την δύναμη του. Ο πόνος φοβάται τον "φωτισμένο" άνθρωπο γιατί ξέρει, πως τούτος ο άνθρωπος δεν θα κρυφτεί πίσω από αυτόν, αλλά μόλις τον αντιληφθεί θα τον προδώσει. Τίποτε δεν μπορεί να κρυφτεί από έναν "φωτισμένο". Ο "φωτισμένος", είναι ο προδότης του ίδιου του, του εαυτού. Αν φοβάται, θα το πει, αν πονάει θα το πει, αν μισεί θα το πει, ό,τι αισθάνεται το λέει χωρίς να νιώθει ντροπή, χωρίς να ενδιαφέρεται για τίποτε, γι' αυτό και ένας "φωτισμένος" ποτέ δεν αισθάνεται δέσμιος των λόγων του. Είναι ελεύθερος.

Η ελευθερία του Καζαντζάκη, προέρχεται ακριβώς από τούτο το σημείο. Ο Καζαντζάκης δεν αρνείται τον εαυτό του. Τον παρατηρεί κι αρχίζει να μιλάει για τούτες τις παρατηρήσεις του, βλέποντας τον εαυτό του έξω από τον εαυτό του. Αυτό δεν μπορούν να το κάνουν όλοι. Υπάρχει όμως τρόπος να συμβεί. Πρέπει να ξεχάσεις όλα όσα γνωρίζεις. Πρέπει να γίνεις μωρός. Να επιστρέψεις στην μήτρα, στην πηγή, να ξαναγεννηθείς, και πρέπει να έρθεις αντιμέτωπος όχι μόνο με τις δικές σου "εικόνες" αλλά και με τις "εικόνες" ολόκληρης της ανθρωπότητας γιατί είσαι μέρος του Όλου και σε σένα εμφανίζεται η συνυπαιτιότητα. Είσαι συνένοχος, συνυπεύθυνος.
[...]

Όταν αρχίσεις και το βλέπεις αυτό, θα δεις πως δεν είσαι μόνο αυτός. Θα δεις πολλά πράγματα, θα δεις τις ήττες, τα λάθη σου, τα ψέματά σου, θα δεις όλες τις "εικόνες" σου, την επιθυμία της κατοχής, θα δεις πως δεν ξέρεις ν' αγαπάς, θα δεις πως δεν ξέρεις να μιλάς, θα δεις πολλά. Πολλά! Κι όλα άσχημα, κι όλα θλιβερά, κι όλα σκοτεινά. Θ' αρχίσεις να φοβάσαι, να λαχταρίζεις, να τρέμεις σαν φύλλο που το χτυπάει ο άνεμος, θ' αρχίσεις να νιώθεις ανυπεράσπιστος, αβοήθητος, μόνος, έρημος, μακρινός, θα κλαις, θα πονάς, θα χτυπιέσαι, θα αρχίσεις να χάνεις ότι έχεις αποκτήσει ως τώρα, θα χάσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, θα είσαι τίποτα. Μπορείς να το αντέξεις αυτό ? Ένα απέραντο σκοτάδι θα σε καλύψει, κρύο, παγερό, συρματοπλέγματα θα σε τυλίξουν, αγκάθινα στεφάνια θα τρυπήσουν το κεφάλι σου, βόμβες θα σκάσουν στα σωθικά σου και θα τα σκορπίσουν, καρφιά θα μπουν στα μάτια σου, δεν θα βλέπεις, τίποτε, ο πόνος σου θα είναι αφόρητος, ο τρόμος θα σε κυριέψει, η πείνα θα σε θερίσει, η δίψα θα σε στεγνώσει, η αδικία θα σε μαστιγώσει, το ψέμα θα σε σταυρώσει, το μίσος θα σε βασανίσει, ο θάνατος θα σε πλησιάσει...

Deva Parinito

[center] *** [/center]

Ιούνης του 2005.

Επίσης, η δυνατότητα της "μη σκέψης", μπορεί να προέλθει μονάχα από την αμφίδρομη παρατήρηση, παρατηρητή και παρατηρούμενου και χρονικά διαρκεί ελάχιστα. Ο νους αδυνατεί να αδρανοποιηθεί τελείως για περισσότερο από 2 ή 3 δευτερόλεπτα. Μετά το πέρασμα αυτού του χρόνου, εμφανίζεται η φαντασία και το όραμα ή η μνήμη. Αυτό ισχύει για την πλειοψηφία των ανθρώπων. Η λεγόμενη "άχρονη" κίνηση του νου, δηλ. η κίνηση που δεν κατευθύνεται ούτε προς την φαντασία ούτε προς την μνήμη, δεν είναι κάτι που επιτυγχάνεται με αυτούς τους τρόπους που αναφέρεις, δεν είναι παιχνίδι, δεν μπορεί να γίνει με απλές ασκήσεις σε ασκούμενους που είναι "ασυνήθιστοι" στο να σκέφτονται κατ' αυτόν τον τρόπο, ούτε προτίνεται να επιχειρηθεί από τον ασκούμενο χωρίς τις κατευθύνσεις κάποιου πιο "ειδικευμένου", ας πούμε. Ο ασκούμενος, αν επιχειρήσει από μόνος του να κινηθεί με την σκέψη του, στην ρωγμή του παρελθόντος και του μέλλοντος, έχει μεγάλες πιθανότητες να παραφρονήσει. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, όπως καταλαβαίνεις.

Μια από τις σπουδαιότερες εργασίες που έκανε στην ζωή του ο Μέχερ Μπάμπα, κάτι που δεν είχε γίνει ποτέ πριν, ήταν ότι ταξίδεψε σε ολόκληρη την Ινδία και είχε έρθει σε επαφή με τέτοιους παράφρονες ανθρώπους. Δεν έκανε τίποτε αλλό, αλλά πήγαινε και τους συναντούσε, από χωριό σε χωριό. Αυτοί οι άνθρωποι, είχαν χάσει εντελώς την ταυτότητά τους στην προσπάθεια να φτάσουν στην περιοχή του ακαθόριστου. Ήταν σαφώς καλύτεροι από την πλειοψηφία των ανθρώπων, αλλά χρειάζονταν μια μικρή βοήθεια, μια μικρή ώθηση, για να αποκτήσουν μια καινούργια ταυτότητα. Θυμάσαι που έλεγα για το Ζεν ? Γι' αυτούς, τα ποτάμια δεν ήταν ποτάμια, αλλά είχαν παραμείνει σ' αυτό, αποκλειστικά, εγκλωβισμένοι. Έπρεπε κάποιος να τους βοηθήσει, ώστε τα ποτάμια να ξαναγίνουν ποτάμια, χωρίς να είναι απαραιτήτως ποτάμια.

[...]Η πραγματική "μη σκέψη" όμως, που είναι κατεύθυνση σε βαθύτερα εδάφη, "άχρονη" κίνηση του νου εις βάθος και εις ύψος, και όχι συννεφάκια και σκουπόξυλα, οδηγεί όλους τους ανθρώπους σε ένα κοινό, συνολικό, καθολικό και αποδεχτό από αυτούς συμπέρασμα. Στην μία, μοναδική, οικουμενική και συμπαντική αλήθεια. Αυτό, δεν είναι παιχνίδι, γι' αυτό και κανείς δεν το προσπαθεί. Ούτε εγώ θα σας έλεγα να το προσπαθήσετε μόνοι σας. Άσε που δεν ξέρετε και τον τρόπο δηλ...

Deva Parinito

[Ευθύμης]

Αγαπητέ Deva σε ευχαριστώ για τις διευκρινήσεις και τις παραθέσεις! Επ' ουδενί αμφισβήτησα την αξία ενός Δασκάλου ή της Σχολής.

Συγκεκριμένα, η παρακάτω απορία..

>QBB<

Δλδ, όσοι "δυστύχησαν" και γεννήθηκαν σε μέρη όπου οι σχολές του εσωτερισμού είναι ελάχιστες/ανύπαρκτες ή όσοι απεβίωσαν (πολύ) νέοι/παιδιά (άνθρωποι δλδ στους οποίους δεν συναντάται η ραθυμία)...καπούτ; Θέλω να πω, θεωρητικά μιλώντας, ότι φαίνονται λίγο άδικα αυτά, με την υπόθεση ότι ουδέν τυχαίο.

ήταν απόρροια του..

>QBB<

Το αν θα μετεσαρκωθεί εξαρτάται πάλι από το αν στην τωρινή του ενσάρκωση έχει αναπτύξει το 2ο, το 3ο ή το 4ο σώμα. Άν δεν έχει καταφέρει τίποτε από τα τρια, τότε παραμένει με το πρώτο του σώμα, ζει άνετα, χωρίς κανένα πρόβλημα δηλ. μια χαρά είναι, αλλά μόλις ο μπάρμπα Χάρος του χτυπήσει την πόρτα, τότε ... καπούτ! Ούτε μετενσάρκωση, ούτε τίποτε. Ένα σώμα έχει το παλικάρι, πεθαίνει, ε, τι θα μείνει ? Νάδα! Τίποτε! Αν είναι λοιπόν κάτι που εννοούμε ως μετενσάρκωση είναι αυτό που μένει. Κι αυτό που μένει, είναι - αν έχει δημιουργηθεί - το 2ο σώμα, το αστρικό.

...

Θα ήθελα επίσης να πω, πως ένας άνθρωπος μπορεί να αναπτύξει το 2ο του σώμα, το αστρικό, αλλά ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πάντα προϊόν σχολής.

Το κριτήριο δλδ με απασχόλησε, διότι διαπίστωσα τα "κενά" (=άνθρωποι που η ανάπτυξη του αστρικού τους σώματος είναι συνάρτηση εξωτερικών συνθηκών) που εξέφρασα. Για την ακρίβεια, στραβοκατάπια την ιδέα ότι η ύπαρξη μετά-θανάτου πορείας οποιουδήποτε εξαρτάται από κάτι το οποίο για να δημιουργηθεί χρειάζεται κάποιον τρίτο (Δάσκαλο) - εξωτερικό παράγοντα. Μου φαίνεται δικαιότερο να είναι στο στάνταρ εξοπλισμό, και να επαφίεται σε εμάς (και το Δάσκαλο) η αναβάθμισή του.

Υ.Γ. Το καλύτερο ξυπνητήρι είναι το βιολογικό/εσωτερικό. Συν τοις άλλοις, είναι το λιγότερο ενοχλητικό αλλά και το πιό εύκολα απενεργοποιήσιμο, με ό,τι ίσως συνεπάγεται αυτό..

[Epsylon]

Αγαπητή φίλη Zadok!

Σε παρακαλώ να κλείσεις το θέμα που άνοιξα, διότι το θεωρώ λήξαν.

Ευχαριστώ.

[Ramoglou]

Το κλείδωμα των θεμάτων το αποφασίζει ΜΟΝΟ η Συντονιστική Ομάδα του mystica.gr.

Το κάθε μέλος έχει δικαίωμα να μη συνεχίσει να συμμετέχει στην συζήτηση, όμως δεν έχει το δικαίωμα να στερήσει από τους υπόλοιπους το δικαίωμα να συνεχίσουν την συζήτηση.

Ευχαριστώ για την κατανόηση.

[Epsylon]

ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ?


«…φωνή βοώντος εν τη ερήμω…»



Πολλές φορές αναρωτιέμαι: υπήρχε άραγε ο πραγματικός πολιτισμός στην Γη?
Υπάρχει άραγε αυτός σήμερα?
Θα υπάρξει στο μέλλον?

Στην αρχή πρέπει να αναρωτηθούμε: τι είναι ο πολιτισμός?


Πολιτισμός- είναι η ανάπτυξη του κάτι, πέρασμα από την πρωτόγονη σε ανώτερη κατάσταση, είναι υπέρβαση της αγριότητας και της βιολογίας και είσοδος στην τρυφερότητα- με άλλα λόγια, είναι εξευγενισμός της βιολογίας στο υλικό επίπεδο.


Ο Πολιτισμός, αν είναι όντως Πολιτισμός- εξευγενίζει την ύλη και της δίνει την πνευματική αρχή.

Πολιτισμός- θα πει εξευγενισμένη, υποταγμένη στο Πνεύμα ύλη, εργαλείο του Πνεύματος στο υλικό επίπεδο.

Από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα βλέπουμε την εξής εικόνα: την προοδευτική ανάπτυξη, τον επιφανειακό εξευγενισμό της ύλης, το οποίο με το πρώτο ταρακούνημα μετατρέπεται στην ουσία σ’ αυτό, που ήταν και είναι- σε αγριότητα.

Οι πόλεμοι, οι δολοφονίες, οι ληστείες, η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο χάριν πλουτισμού, η εκμετάλλευση και η δολοφονία των ζώων, η μη αναγνώριση των ίσων δικαιωμάτων στην ύπαρξη των άλλων όντων στην Γη- όλες αυτές οι στιγμές δεν κατάφερε να υπερβεί ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΗΙΝΟΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ «ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ», ασχέτως αν ήταν «υψηλού» επιπέδου σύμφωνα με τις ψευδαισθήσεις των ούτως ειπείν ειδικών επιστημόνων.

Είμαστε ακόμη εσωτερικά επικίνδυνα άγριοι στην ψυχή.

Η επιστήμη δεν κατάφερε τελικά να σταματήσει την αγριότητα της ανθρώπινης ψυχής.

Τουναντίον, αυτή έγινε επικίνδυνο εργαλείο στα χέρια των πνευματικά πρωτόγονων.

Οι Γνώσεις δεν σου φέρουν τον Πολιτισμό.

Οι Γνώσεις από μόνες τους- είναι ουδέτερη έννοια.

Οι Γνώσεις μπορούν να φέρουν την ευλογία, μπορούν να φέρουν την κατάρα και την δυστυχία.

Ο Μεγάλος Πλάτων, μαθητής του Σωκράτους, έλεγε:

«Επιστήμη άνευ Ηθικής- κακούργημα, άλλη μια φορά- κακούργημα εστίν».
Θα πάρω εδώ την άκρως «αντιδραστική» θέση, λέγοντας τα εξής:


Οι Γνώσεις άνευ της Ηθικής- είναι θανάσιμα επικίνδυνες και για τον κάτοχο των γνώσεων αυτών και για όλους γύρω του.

Οι Γνώσεις πρέπει να χορηγούνται «με τσιγκουνιά», πολύ αργά, αναλόγως του ηθικού επιπέδου και την κατάσταση του χαρακτήρος του κάθε ανθρώπου χωριστά.

Πρώτα η Ηθική, μετά οι Γνώσεις.

Εν ολίγοις, είμαι υπέρ της φώτισης μόνο εκείνων, οι οποίοι έφτασαν στο πνευματικό επίπεδο, άξιο της φώτισης.

Είμαι υπέρ της κοινωνίας των μορφωμένων εξωτερικά, που είναι μορφωμένοι εσωτερικά, δηλαδή- πνευματικά.

Μόρφωση- είναι η ισορροπία μεταξύ των εσωτερικών ( πρωταρχικών) και των εξωτερικών ( δευτερευόντων) γνώσεων.

Υπό αυτήν την έννοια, ο Πολιτισμός και η Μόρφωση- είναι το ίδιο πράγμα.

Το παν εξαρτάται από το εσωτερικό πολιτιστικό επίπεδο επίπεδο της κάθε ψυχής και ως αποτέλεσμα- από το συνολικό πολιτιστικό επίπεδο όλων των ψυχών.


Για μένα η πνευματική κατάσταση ενός λαού ( κριτήριο πολιτισμού)- ισούται με το αλγεβρικό άθροισμα όλων των αισθημάτων και συγκινήσεων του έν λόγω πληθυσμού των ψυχών.

Για να μιλάς περί πολιτισμού- πρέπει να δεχτείς στο κάθε μέλος της εν λόγω κοινωνίας της παρουσίας του αισθήματος της Αγάπης που υπερβαίνει το ποσοστό του 50% έναντι των άλλων αισθημάτων και συγκινήσεων της ψυχής.

Πρόκειται για το ελάχιστο επιτρεπτό κριτήριο για την κάθε ψυχή και για όλες τις ψυχές, οι οποίες αποτελούν τον οποιοδήποτε πολιτισμό.

Το μοναδικό αποδεκτό κριτήριο για το οποιοδήποτε πολιτισμό μπορεί να είναι μόνο αυτό: ΜΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΟΝ ΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΕ ΕΜΒΡΥΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Η ΜΕ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΟΥΤΕ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΜΕ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ.

Διότι, προκαλώντας κακό σε οποιοδήποτε άλλο ον, εμείς διακόπτουμε με βίαιο τρόπο την φυσιολογική, την συνυφασμένη μόνον σ’ αυτό, ως ον πορεία της εξέλιξης, καταδικάζοντάς το σε νέες μετενσαρκώσεις και νέα βάσανα εξ αιτίας των επιθυμιών, αναγκών και φιλοδοξιών μας.

Εδώ πρόκειται όχι για τον Πολιτισμό της ψυχής, αλλά για τον πνευματικό φασισμό της ψυχής.

Όλοι μας στην ουσία προς το παρόν είμαστε εσωτερικά πνευματικοί φασίστες, άμεσοι η έμμεσοι δολοφόνοι.

Θεωρώ, ότι η υπέρβαση του φαινομένου του φασισμού της ψυχής και η δημιουργία του Πολιτισμού της Ψυχής στην Γη θα γίνει μετά από πάρα πολλές, αιματηρές και τρομερά επώδυνες απόπειρες.

Ακόμη θα χυθεί πάρα πολύ αίμα ανθρώπων και ζώων στο υλικό επίπεδο, θα υπάρξουν ακόμη οι πόνοι και τα βάσανα στο ψυχικό επίπεδο- ώσπου να εισέλθουμε στον Νέο Πολιτισμό- στον Πολιτισμό της Ψυχής.

Λαμβάνοντας υπ’ όψη τα ανωτέρω, μπορούμε να πούμε, ότι όλοι ανεξαιρέτως οι λαοί της Γης- είναι ακόμη άγριοι βάσει της εσωτερικής ψυχοσύνθεσής τους και ότι ο πραγματικός Πολιτισμός μένει προς το παρόν ένα άπιαστο όνειρο τουλάχιστον γι’ αυτούς, οι οποίοι άρχισαν να αισθάνονται και να κατανοούν- που βρισκόμαστε και που πρέπει να πάμε όλοι.


Προς το παρόν δεν είμαστε ακόμη κοινωνία ανθρώπων.
Προς το παρόν είμαστε πληθυσμός όντων, που εξωτερικά (μορφή) θυμίζουμε τον άνθρωπο- είμαστε η κοινωνία των ανθρωποειδών.

Στους ανθρωποειδείς δεν μπορεί να υπάρξει ο Πολιτισμός- τουλάχιστον αυτός, για τον οποίο έγινε ο λόγος ανωτέρω.

Εμπρός, λοιπόν και όποιος αντέξει την δοκιμασία- αυτός θα εισέλθει στην Παράδεισο στην Γη.

Όποιος δεν αντέξει- ας γίνει λίπασμα της Γης για την καλλίτερη ανάπτυξη των φυτών.

Όποιος κατάλαβε- κατάλαβε…


[mod]Το θέμα Ανάπτυξη Θεωρίας του Πολιτισμού της Ψυχής
ενώθηκε με το παρόν λόγω συνάφειας.[/mod]