Καλησπέρα,
Δλδ, όσοι "δυστύχησαν" και γεννήθηκαν σε μέρη όπου οι σχολές του εσωτερισμού είναι ελάχιστες/ανύπαρκτες ή όσοι απεβίωσαν (πολύ) νέοι/παιδιά (άνθρωποι δλδ στους οποίους δεν συναντάται η ραθυμία)...καπούτ;
Ευθύμης
Νομίζω πως πιθανώς να παρεξηγήθηκα με την έννοια "σχολή". Όταν λέω "σχολή", εννοώ ομάδα, κοινότητα δηλ. Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτε από μόνος του. Και θα εξηγήσω γιατί.
Ακόμη κι αν - πράγμα πολύ σπάνιο - ένας άνθρωπος
συνειδητοποιήσει τον ύπνο του και επιθυμήσει να ξυπνήσει, η αρχική του επιθυμία δεν μπορεί να συνεχίζεται με την ίδια ισχύ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε κάποια στιγμή, θα τον πάρει ξανά ο ύπνος, και τότε το πιθανότερο είναι να
νομίζει πως είναι ξύπνιος. Χρειάζεται έναν δεύτερο άνθρωπο να του λέει "ε, ξύπνα! πάλι σε πήρε ο ύπνος", κάπως έτσι, ή χρειάζεται ξυπνητήρια ή χρειάζεται κάποιον που να επιβλέπει τα ξυπνητήρια.
Πολλές φορές, στην καθημερινή μας ζωή, χρησιμοποιούμε ξυπνητήρια για να ξυπνάμε το πρωϊ. Υπάρχουν άνθρωποι που
έχουν συνηθίσει ακόμη και τον ήχο των ξυπνητηριών τους και δεν μπορούν να ξυπνήσουν. Το ξυπνητήρι δηλ. χτυπάει, αλλά το νομίζουν σαν σε όνειρο και το αγνοούν συνεχίζοντας τον ύπνο τους. Μου έχει τύχει προσωπικά, να αλλάζω πολλές φορές τον ήχο από το ξυπνητήρι του κινητού μου, ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο. Επειδή είχα συνηθίσει σε μια
συγκεκριμένη μελωδία αφύπνισης. Συγκεκριμένες μελωδίες αφύπνισης, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και οι λεγόμενες
μάντρες ή τα διάφορα είδη προσευχών που χρησιμοποιούνται.
Οι καλόγεροι π.χ στον Άθω, λένε συνέχεια "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησών με". Αυτό, αυτή η
μάντρα δηλ. μπορεί για κάποιο διάστημα να έχει μια κάποια "ευεργετική" επίδραση στον μοναχό. Μετά όμως από κάποιο χρονικό διάστημα, λέγεται αμιγώς
μηχανικά και ο ίδιος ο μοναχός δεν καταλαβαίνει την όποια "ευεργετική" της επίδραση.
Θα πρέπει λοιπόν, να υπάρχει τουλάχιστον ένας ακόμη άνθρωπος - που να μην κοιμάται - για να αλλάζει τις
συνθήκες αφύπνισης των κοιμισμένων. Αυτή την έννοια έχει ο όρος "σχολή" που χρησιμοποιώ κι όχι την συνηθισμένη που θεωρούμε. Ένας τέτοιος άνθρωπος, είναι πολύ πιθανό να αποκοιμηθεί κι αυτός. Χρειάζεται λοιπόν ένας τρίτος, ένας τέταρτος κ.ο.κ.
Από την άλλη μεριά πάλι, ένας άνθρωπος μπορεί να αφυπνιστεί, από χίλια δυο ερεθίσματα. Από την ίδια την φύση π.χ ή από μια απλή ιδέα. Σε κάθε περίπτωση όμως, η αφύπνισή του, δεν θα διαρκέσει πολύ. Θα ξαναβυθιστεί στον λήθαργό του.
Όπως και να 'χει, η προσπάθεια που πρέπει να κάνει κάποιος, αν πραγματικά επιθυμεί να καταφέρει κάτι, είναι να επικεντρωθεί στην μελέτη του ίδιου του, του εαυτού, στην παρατήρηση του εαυτού του και στην λεγόμενη
αυτοενθύμηση. Αυτό, μπορεί να γίνει μόνο στο 1ο σώμα και απο εκεί ξεκινάμε. Όταν κάποιες προσπάθειες "καρποφορήσουν", το 2ο σώμα, το λεγόμενο αστρικό θα εμφανιστεί με τρόπους που δεν είναι δυνατόν να τους αναφέρω εδώ, αφ' ενός γιατί είναι προσωπικοί τρόποι, αφ' ετέρου γιατί μπορεί να παρεξηγηθούν από το σύνολο των ανθρώπων στους οποίους τους διηγείται κάποιος.
Συνήθως, - αυτό μπορώ να το πω - το αστρικό σώμα και η ύπαρξή του, εμφανίζεται με
συμπτωτικές μορφές, πολύ απλά με κάποιες συμπτώσεις γεγονότων ή καταστάσεων. Μιλάς για π.χ με όλο σου το "είναι" για ένα πρόσωπο και εκείνη την στιγμή σε παίρνει τηλέφωνο, κάπως έτσι, αν και αυτό οι περισσότεροι το ανάγουν σε απλή σύμπτωση. Η βαθύτερη έννοια όμως της
σύμπτωσης ουσιαστικά συνίσταται σε συγκλητική κίνηση του υλικού με το αστρικό, σε μία πτώση δηλ. του ενός στο άλλο.
Υπάρχουν ασφαλώς και κάποιοι οι οποίοι εκμεταλλεύονται με διάφορους τρόπος την παραπάνω γνώση προς όφελός τους, ή παραπληροφορούν τον κόσμο λέγοντας πως μπορούν να δουν το αστρικό σώμα, μπορούν να δουν γεγονότα στο αστρικό πεδίο και διάφορες άλλες μπούρδες που - τονίζω -
είναι μπαρούφες, μούφες & παραμύθια της Χαλιμάς.
To Αστρικό σώμα - όταν είναι ανεπτυγμένο -
δεν είναι εμφανές με την συνηθισμένη όραση ενός ανθρώπινου ματιού και δεν γίνεται αντιληπτό με τις συνηθισμένες αισθήσεις ενός ανθρώπου. Η εμφάνισή του - αν γίνει και όταν γίνει - γίνεται σε
πρακτικό επίπεδο και σε γεγονότα που τα χαρακτηρίζουμε
ανεξήγητα ή μεταφυσικά.
Για να αναπτυχθεί όμως, χρειάζεται τεράστια προσπάθεια η οποία συνίσταται στην διαδικασία της Αυτογνωσίας. Στην διαδικασία της αφύπνισης δηλ. από τον ύπνο μας. Χρειάζεται καταστάσεις συνειδητότητας και διαλογισμού. Δεν είναι εύκολο και φυσικά
δεν είναι και ακίνδυνο.
Μήπως δλδ το αστρικό σώμα είναι ήδη δημιουργημένο, αλλά όχι ανεπτυγμένο;
Ευθύμης
Ναι, είναι μια άποψη αυτή που πολλοί την ασπάζονται. Η Θεοσοφική διδασκαλία π.χ ισχυρίζεται πως ουσιαστικά υπάρχει Υλικο-αστρικό σώμα. Το θεωρεί ως ένα δηλ. ή κάτι σαν "προβολή" του Υλικού στο Αστρικό πεδίο. Όμως αυτά είναι έννοιες που είναι εξαιρετικά δύσκολο να ερμηνευτούν, ακόμη και από τους ίδιους τους Θεοσοφιστές.
Ο διαχωρισμός που κάνω παραπάνω είναι για να δώσω έμφαση στην προσπάθεια που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος
πάνω στο Υλικό του σώμα, πάνω δηλ. στο σώμα που έχει. Αν πεις σε κάποιον πως έχει Υλικό-αστρικό σώμα, του δίνεις μια "βαριά" πληροφορία που δεν είναι σε θέση να την διαχειριστεί. Είναι λοιπόν πολύ πιθανό κάποιος, ακούγοντας αυτό, να επικεντρώσει την προσπάθειά του (μιλάω ασφαλώς για την προσπάθεια της Αυτογνωσίας) στο αστρικό του σώμα. Το πιθανότερο είναι να μπερδευτεί και να αρχίσει να αναζητάει τρόπους "εμφάνισης" του αστρικού. Αυτό είναι ανοησία.
Ακόμη κι αν το αστρικό είναι δημιουργημένο, βρίσκεται σε μια λανθάνουσα κατάσταση και είναι αδύνατο να "ενεργοποιηθεί" αν ο άνθρωπος δεν επικεντρώσει την προσπάθειά του στο 1ο του σώμα. Είναι σαν να έχεις μπροστά σου μια διόροφη κατοικία και θες να ανέβεις κατ' ευθείαν στον δεύτερο όροφο παρακάμπτωντας τον πρώτο. Το πιθανότερο είναι πως θα φας τα μούτρα σου δηλ.
Deva Parinito