ΤΟ TEST ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

[Epsylon]

Φίλε μου pikos apicos!

Πραγματικά με συγκίνησε αυτή η ιστορία, που έχεις αναφέρει εδω.
Είναι ανεπανάληπτη και πανάκριβη ιστορία,που θεωρώ, ότι κάνει το παρόν θέμα συζητήσεως πολύ πλουσιότερο.
Αυτό, που ανέφερες- ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ προς πασα κατευθυνση.
Σ' ευχαριστώ πολύ φίλε, και να είσαι πάντα, παντού καλά.
Με την ευκαιρία της Ανάστασης- ευχή: Η Αγάπη πάντα να σε υπερασπίζει, να σε κανει ευτυχισμένο και να σε κρατα γερό.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !

[Epsylon]

Και είναι πολύ παρήγορο, που την σημαία του Πολιτισμού αυτού, θα την σηκώσουν πρώτες οι γυναίκες =οι πρωτεύουσες της Αγάπης.
Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κυριεύσατε την Γην !...

*Να υποθέσω ότι για αυτήν την αγάπη μιλάμε; την ...κυριαρχική;
Τέλος πάντων...*

Αγαπητέ φίλε Πασχάλη,
Γιατί με ρωτάς τι να υποθέσεις? Δεν θα σου πω εγώ τι να υποθέσεις- αυτή είναι δική σου υπόθεση. Εγώ έχω μόνο να πω, ότι την κυριαρχία, την κάθε κυριαρχία, οποιασδήποτε μορφής και εκδήλωσης- την βλέπω ως εχθρική δύναμη για την ψυχή του ανθρώπου.
Εγώ προσωπικά δεν μίλησα για την εύκολη, στο πιάτο, έτοιμη και προστατευμένη από το κατεστημένο και τα τοιαύτα «αγάπη». Αυτή κι αν είναι κυριαρχική. Και σιχαμερή θα προσέθετα… Συνεπώς, όταν ακούω για κυριαρχική «αγάπη»- μου έρχεται να πιάσω το πιστόλι… Ξέρεις πότε αποδέχομαι την κυριαρχική αγάπη? Όταν πράγματι αγάπη είναι, και αφού είναι αγάπη- έχει το δικαίωμα να είναι κυριαρχική και ότι θέλει. Πιστεύω να κατάλαβες τι θέλω να πω. Τέλος πάντων… Από κει και πέρα ας υποθέτει ο καθένας ότι θέλει- δικαίωμα του.

*Στη διαδικασία της ανάπτυξης της ζωής, πρώτα αναπτύχθηκαν τα ένστικτα, στη συνέχεια τα συναισθήματα και μέχρι σήμερα τελευταία η λογική.*

Ωραία θέση- πολύ καλή και βολική για το υλικό επίπεδο, είναι θέση κλασικού υλισμού. Που ξέρει μόνο την ύλη και δεν αποδέχεται τίποτε πέραν αυτής. Για τον υλισμό μιλάω- όχι για σένα. Να εξηγούμαστε εξ αρχής. Δεν αποδέχομαι τον υλισμό. Δεν τον αποδέχομαι, διότι ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ. Τον κάνει τρισδυστυχισμένο. Άρα, είναι κακός, κάκιστος, όταν δεν βρίσκεται στην θέση, που του αρμόζει. Και η θέση του είναι- να ακολουθεί και να υποτάσσεται στις προσταγές της καρδιάς. Τον θρόνο πρέπει να δώσουμε στην καρδιά. Η λογική αν είναι όντως εντάξει, πρέπει να βάλει στους ώμους της την καρδιά και να της πει: « Βασίλισσα, που θέλεις να σε πάω»? Μόνο η καρδιά θα οδηγήσει στην ευτυχία. Ξέρεις ποιο είναι το αληθινό νόημα της Ζωής? Είναι η ευτυχία. Μόνο αυτή φέρνει την γαλήνη εσωτερική. Καλές οι γνώσεις, αλλά όταν είναι σκέτες, ξερές, ακαδημαϊκές, γνώσεις μόνο για τις γνώσεις, χωρίς συναίσθημα- άστα να πάνε… Το βλέπουμε παντού και καθημερινά, αν έχουμε μια πιο ερευνητική ματιά. Πες μου: είδες εσύ ποτέ κάποιον, γεμάτο γνώσεις και μόνο γνώσεις πραγματικά ευτυχισμένο? Πες το μου να τον βρω και γω και να με μάθει πέντε πράγματα, να μου ανοίξει τα μάτια. Λες για την προταρχικότητα των ενστίκτων, για το δευτερεύον του συναισθήματος και ως τέλος για την λογική. Εγώ λέω εντελώς τα αντίθετα: πρώτα το αίσθημα= αγάπη, που γεννά τα πάντα. Η Αγάπη γέννησε τον Κόσμο, γι’ αυτό ο Κόσμος – Κόσμος λέγεται= κόσμημα, ομορφιά. Η Αγάπη πάντα όμορφη είναι, όχι απλά όμορφη- πεντάμορφη είναι. Περί ενστίκτων: είναι στίγματα πληροφορίας= εμπειρίας από προηγούμενες ζωές, είναι η εξελικτική ιστορία μιας ψυχής στο διάβα του χωροχρόνου, είναι το περιεχόμενο των βιωμάτων μιας ψυχής σ’ όλες μέχρι της παρούσας στιγμής ενσαρκώσεών της. Είναι τα αρχεία της ψυχής. Και όποια βιώματα έχει η ψυχή- τέτοια θα είναι και η λογική της. Υπάρχουν λογικές και λογικές, που ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ. Εξαρτάται τι αίσθημα κουβαλάμε όλοι μέσα μας. Θα έχουμε και την ανάλογη λογική. Η ψυχρή λογική η λογική ζέστης, παλμού, ζωντάνιας. Η λογική- είναι το αποτέλεσμα και το εργαλείο του αισθήματος, που προϋπήρχε, προϋπάρχει και θα προϋπάρχει.

« Μια φορά ένας καθηγητής πανεπιστημίου, γεμάτος γνώσεις, πήγε να δει έναν μοναχό, για να δει τι θα του πει αυτός περί της αγάπης.
Ο μοναχός του είπε:
- Θέλεις να πιεις τσάι?
- Ευχαρίστως!- του λέει ο καθηγητής.
Ο μοναχός άρχισε να χύνει στο κύπελλο του το τσάι. Σε λίγο το κύπελλο γέμισε , άρχισε το τσάι να ξεχειλίζει, αλλά ο μοναχός συνέχιζε να χύνει στο κύπελλο.
- Μα τι κάνεις?- του φώναξε ο καθηγητής,- το κύπελλο ήδη γέμισε, σταμάτα!
- Είσαι γεμάτος «γνώσεις», όπως αυτό το κύπελλο, και για να μάθεις τι εστίν η αγάπη, η πραγματική γνώση των πάντων, πρέπει προηγουμένως να αδειάσεις από τις άχρηστες «γνώσεις»,- του απήντησε ο μοναχός…..»

*Ο άνθρωπος εμφανίζεται μέχρι στιγμής τρισυπόστατος, "Ένστικτο-Συναίσθημα-Νόηση" και αναμένουμε να ολοκληρωθεί με την ανάπτυξη του Πνεύματος. *

Ωραία θέση, την δέχομαι. Και την ερμηνεύω με τον εξής τρόπο: ένστικτο= ιστορία βιωμάτων της ψυχής, συναίσθημα= αποτέλεσμα βιωμάτων της ψυχής, εμπειρία της, νόηση= εργαλείο των προηγούμενων καταστάσεων στην παρούσα φάση.

*Ήρθαν οι θρησκείες σε πρώτη φάση και μίλησαν για το ιδανικό της Αγάπης,
δαιμονοποιόντας το ένστικτο.
Αποτέλεσμα, η ανθρωπότητα γέμισε ψυχωτικούς και ανισόρροπους.*

Οι θρησκείες αγαπητέ μου φίλε είναι περίπου 300 επί της Γης και όλες μιλούν για την Αγάπη… για ποια αγάπη μιλούν? Η κάθε θρησκεία κρατά την άλλη απ’ το λαιμό, έτοιμη να την πνίξει. Υπάρχει έχθρα και ανταγωνισμός μεταξύ των θρησκειών. Γι’ αυτό καταλήξαμε εκεί, που είμαστε τώρα. Δεν ξεκινώ από θρησκευτικής απόψεως. Προσωπικά αποδέχομαι περισσότερο την Ορθοδοξία, τον Βουδισμό και τον Ινδουισμό και την Ελληνική Θρησκεία, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι είμαι και φανατικός οπαδός τους. Απλά λέω- σε σύγκριση με τις άλλες, αυτές βρίσκονται πιο κοντά στην αλήθεια. Πάσχουν όμως και αυτές από μειωμένη ποσότητα της Αγάπης, δυστυχώς… Για μένα μία είναι η αληθινή θρησκεία, τρόπος του θρώσκειν= βλέπειν τα πράγματα, είναι η θρησκεία της αγάπης, η μόνη αληθινή. Θεός αγάπη εστίν. Αυτό αρκεί με το παραπάνω.

*Έρχονται κάποιες υποτίθεται εσωτερικές διδασκαλίες, κατά κανόνα ανατολίτικης προέλευσης, που μιλάν για το ιδανικό της Αγάπης, δαιμονοποιώντας τον ΔΥΝΑΣΤΗ Νού, όπως το συνηθίζουν να τον αποκαλούν.
Αποτέλεσμα, η ανθρωπότητα γέμισε "φευγάτους" και ανισόρροπους.*

Απάντηση: αυτά που λες- είναι έτσι και δεν διαφωνώ σε τίποτα. Προχωρώ όμως και λέω: γιατί καταλήγουμε εκεί? Και απαντώ: εκεί αναπόφευκτα καταλήγουμε όλοι, διότι μέσα στην ψυχή μας έχουμε τραγικά μικρές ποσότητες της αγάπης. Όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου είμαστε λίγο πολύ φευγάτοι και ανισόρροποι, διότι δεν αγαπάμε πραγματικά. Δεν φταίει καμιά διδασκαλία. Φταίει η έλλειψη της αγάπης.

*Φθάνουν τέλος οι υμνητές του Νού της σύγχρονης εποχής, της τεχνοκρατικής γνωσης και της εξιδείκευσης,
εκμεταλλευόμενοι το ένστικτο και το συναίσθημα,
με αποτέλεσμα να γεμίσει ο σύγχρονος κόσμος "ψυχρά ρομπότ" και ανισόρροπους. *

Όταν αποθεώνεται ο νους- φτάνουμε στον φασισμό αναπόφευκτα. Πάλι η ίδια ιστορία με την ίδια κατάληξη… Έλλειψη της αγάπης.

*Κανένας όμως δεν προάγει το αυτονόητο, αυτό που οι προπάτορές μας (οι πραγματικοί, όπως οι φιλόσοφοι και όχι οι Αβραάμ και το συναπάντημα)
προσπάθησαν να μας διδάξουν.
ΑΡΜΟΝΙΑ...
Αρμονία μεταξύ ενστίκτου και συναισθήματος, οπότε γεννιεται το μεγαλείο του Έρωτα,
Αρμονία μεταξύ συναισθήματος και νόησης, οπότε γεννιέται το μεγαλείο της γνώσης που απελευθερώνει τον άνθρωπο,
αρμονία μεταξύ ενστίκτου-συναισθήματος-νόησης,
για να γεννηθεί το μεγαλείο του Πνεύματος
να γεννηθεί ο πνευματικός άνθρωπος,
να γίνει ο άνθρωπος θεός,
να γίνει ο άνθρωπος αυτό που πραγματικά είναι...*

Ωραιότατη θέση!!! Αλλά γιατί δεν ολοκληρώνεις και σταματάς εδώ? Γιατί δεν προχωράς ως το τέλος? Για να γίνει αυτό που λες- χρειάζεται η Αγάπη! Αυτή θα φέρει την ΑΡΜΟΝΙΑ!Διότι την Αρμονία την γέννησε η Αγάπη. Πέραν της αγάπης ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΕ! Αυτή είναι η Αρχή και το Τέλος. Προσπάθησε να πετύχεις αυτά που είπες χωρίς την Αγάπη. Δεν θα πετύχεις απολύτως τίποτε! Δοκίμασε… σε προκαλώ! Έλα μετά να μου πεις τι πέτυχες…

*Και ας μη βιαστεί κάποιος να πει ότι εννοεί την "πνευματική αγάπη",
γιατί θα λέει ...μπουρμπούτσαλα...*

Η αγάπη είναι ΜΙΑ και ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ. Και παίρνει διάφερες μορφές, διατηρώντας εν αυτή το ίδιο περιεχόμενο. Αν αλλάζουμε το περιεχόμενο- θα πρόκειται περί άλλου πράγματος και όχι περί αγάπης. Τότε όντως θα καταλήγουμε στα «μπουρμπούτσαλα» . Όλος το τρόπος σκέψης μας, οι νοοτροπίες μας, οι συσσωρευμένες γνώσεις μας, εμείς στην τελική ανάλυση τέτοιοι που καταντήσαμε- είμαστε «μπουρμπούτσαλα». Και καλά να πάθουμε!
Φίλε, μη διαιρείς την αγάπη σε πνευματική η μη= θα οδηγηθεί η κατάσταση στα… μπουρμπούτσαλα… Η αγάπη είναι μία…Μη σκέφτεσαι( λογοκρισία του νου) πως είναι αυτή. Νιώσε την και θα αναγεννηθείς! Η αγάπη είναι μυστήριο. Είναι το θαύμα των θαυμάτων. Είναι ο ΘΕΟΣ ο ΙΔΙΟΣ… Τίποτε άλλο…

*Όποιος έχει αγγίξει το πνευματικό, αδυνατεί να το εκφράσει,
όποιος το εκφράζει, δεν έχει ιδέα τι είναι...
Βασικά ΔΕΝ είναι,
ή τουλάχιστον δεν είναι τίποτα απο άσα γνωρίζουμε...
Η μοναδική επιστήμη που έχει αγγίξει τη σφαίρα του πνευματικού, είναι η κβαντική, δυστυχώς όμως κανένας κβαντικός επιστήμονας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι μπορεί να τη διδάξει, απλά μπορεί να δείξει τρόπους πως κάποιος θα την πλησιάσει.*

Φίλε μου! Αντί όλων αυτών- νιώσε την αγάπη μέσα σου! Υποταγή στην αγάπη!Και σε βεβαιώ, ότι όλα τα ανωτέρω δεν θα σου χρειαστούν. Ξέρεις γιατί? Διότι θα δεις πολύ περισσότερα και ανώτερα πράγματα, θα γίνεις μεγαλύτερος και ανώτερος αυτών. Αυτά δεν θα είναι η σημαία σου, κάτω από την οποία θα βρίσκεσαι εσύ σαν κάποιος οπαδός της σειράς, θα βρίσκεσαι εσύ επάνω αφέντης και αυτά θα είναι εργαλεία σου και υπηρέτες σου. Εσύ θα είσαι ο αφέντης και υπηρέτης της αγάπης. Υπάρχει τεράστια διαφορά. Ουσιώδεις.

*Η φύση μας δείχνει το δρόμο για το σκοπό της ζωής και της εξέλιξης.*

Κάτσε και ρώτα την φύση και αυτή θα σου πει…
Να είσαι σίγουρος , ότι θα σου πει, αν όντως θελήσεις να μάθεις κάτι απ’ αυτήν.
Ρώτα την φίλε !... Θα ακούσεις από το βαθύτατο είναι σου αυτό, που το έχεις αθέλητα κρυμμένο μέσα σου- θα ακούσεις την αγάπη, που ψάχνει τρόπους για να εκφραστεί και να ομορφύνει τους γύρω και εσένα τον ίδιον…

Υ.Γ.
Χάρηκα πολύ, φίλε ότι είσαι Βορειοελλαδίτης. Έτυχε και γω να είμαι από κει…
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, συμπατριώτη μου!!!

[Πασχαλης]

Γράφει ο συμπατριώτης μου Epsylon,

Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κυριεύσατε την Γην !...

Εγώ έχω μόνο να πω, ότι την κυριαρχία, την κάθε κυριαρχία, οποιασδήποτε μορφής και εκδήλωσης- την βλέπω ως εχθρική δύναμη για την ψυχή του ανθρώπου.

Συνεπώς, όταν ακούω για κυριαρχική «αγάπη»- μου έρχεται να πιάσω το πιστόλι…

Ξέρεις πότε αποδέχομαι την κυριαρχική αγάπη? Όταν πράγματι αγάπη είναι, και αφού είναι αγάπη- έχει το δικαίωμα να είναι κυριαρχική και ότι θέλει.

Τον θρόνο πρέπει να δώσουμε στην καρδιά.

Υποταγή στην αγάπη!

Ξέρεις γιατί? Διότι θα δεις πολύ περισσότερα και ανώτερα πράγματα, θα γίνεις μεγαλύτερος και ανώτερος αυτών.

Αυτά δεν θα είναι η σημαία σου, κάτω από την οποία θα βρίσκεσαι εσύ σαν κάποιος οπαδός της σειράς, θα βρίσκεσαι εσύ επάνω αφέντης και αυτά θα είναι εργαλεία σου και υπηρέτες σου.

Εσύ θα είσαι ο αφέντης και υπηρέτης της αγάπης.

Αυτή είναι η ουσιώδης διαφορά μας φίλε συμπατριώτη,
ότι δεν δέχομαι να είναι κανείς ούτε κυριαρχικός ούτε κυριαρχούμενος.
Δεν αποδέχομαι θρόνο για κανέναν, ούτε υποταγή σε τίποτα.
Και το κυριότερο,
δεν φιλοδοξώ να γίνω ανώτερος και αφέντης για να αποκτήσω οπαδούς και υπηρέτες, ούτε φυσικά να γίνω οπαδός και υπηρέτης κανενός.

Όταν αντιληφθείς ότι δεν υπάρχει ανώτερο και κατώτερο,
ότι δεν υπάρχει καλό και κακό,
τότε θα καταλάβεις ότι η αναζήτηση της ευτυχίας οδηγεί στην ανισορροπία.

Οτιδήποτε κι αν επιλέξουμε απο ένα ζεύγος,
όπως π.χ. ευτυχία - δυστυχία,
το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και το αυτό...

ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΑ... ΔΥΣΑΡΜΟΝΙΑ...

Είθε το αληθινό φως να αναστηθεί μέσα μας...

[Epsylon]

Φίλε μου και συμπατριώτη μου Πασχάλη!

Σίγουρα με κατάλαβες αλλιώς.
Αν έχεις χρόνο και διάθεση- παρακαλώ δες τι έγραφα εδω και σ' αλλα θέματα.
Με μια παράκληση μόνο- να τα δεις με την καρδιά και όχι με τον νου.
Όποιος με διαβάσει με καρδιά- θα καταλάβει.
Όποιος με διαβάσει με τον νου- θα είμαι ακατανόητος, παρεξηγήσιμος,περίεργος και χίλια δυο άλλα και ατελείωτα.
Ενα έχω να πω- υπεράνω της κυριαρχίας είναι η Αγάπη.
Όλα τα άλλα έπονται.
Δυσαρμονία- είναι αποτέλεσμα έλλειψης η μειωμενης ποσοτητας αγάπης εντος της ψυχής.
Δεν θέλω οπαδούς- δεν μου χρειάζονται.
Μιλώ με τον δικό μου τρόπο- πολλές φορές είμαι παρεξηγήσιμος- το έχω συνηθήσει πια και δεν με πειράζει.
Αλλά θα λέω με τον δικό μου τρόπο- τον τρόπο του Epsylon- αυτά που θεωρώ σωστά, και ας παρεξηγούμαι. Ούτε και αυτό με πειράζει.
Κατάφερα επιτέλους να βρεθω υπεράνω των παραξηγήσεων. Δεν με αγγίζουν.
Έκανες εδω πιο πάνω ολοκληρη συλλογή των εκφράσεων μου, για να επιχειρηματολογήσεις. Και μιλησες για κυριαρχίες και οπαδους.
Ακουσέ με αγαπητέ. Οι οπαδοί είναι προσθετος πονοκέφαλος- και γω είμαι κατα γενικά αυτών των πραγματων.
ΑΝ ΔΕΝ ΜΕ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ- ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΤΟΝ EPSYLON.
Δεν απευθύνομαι στον νου σου- στην καρδιά σου απευθύνομαι.
Ένα έχω να πω- η Αγάπη είναι ισχυρότερη και απο σένα και απο μένα- τον πρώτο και τον τελευτίο λόγο θα έχει μόνο αυτή, και κανενας άλλος- ούτε εμείς, ούτε οι φιλοσοφίες, ουτε τα δογματα, ουτε τίποτα. Μονο αυτή.
Δεν χρειαζεται να με πιστέψεις. Όταν θελήσει η Αγάπη- θα το πιστέψεις .
και όλα τα υπολοιπα θα καταρρευσουν και πολύ καλα θα κάνουν.
Διάβασε τι έχω γράψει κατα καιρους εδω.
Διάβασε όχι τις λέξεις, το πνευμα διάβασε.Εκεί είναι η ουσία.
Μην μεταφράζεις τις λέξεις μου σε παρακαλώ- μετέφραζε εμένα.
Ελπίζω κατάλαβες τι θέλω να σου πω.
Παντου, πάντα να είσαι καλά!
Καλη ανάσταση!

[Πασχαλης]

Είχα γράψει,
"Στη διαδικασία της ανάπτυξης της ζωής, πρώτα αναπτύχθηκαν τα ένστικτα, στη συνέχεια τα συναισθήματα και μέχρι σήμερα τελευταία η λογική."

Και μου απαντάς φίλε Epsylon,

Ωραία θέση- πολύ καλή και βολική για το υλικό επίπεδο, είναι θέση κλασικού υλισμού. Που ξέρει μόνο την ύλη και δεν αποδέχεται τίποτε πέραν αυτής. Για τον υλισμό μιλάω- όχι για σένα. Να εξηγούμαστε εξ αρχής. Δεν αποδέχομαι τον υλισμό.

Όχι, δεν είναι κλασσική θέση υλισμού. Είναι πόρισμα γνώσης, επιστημονικό συμπέρασμα, απόρροια του ορθού λόγου.
Αλλά δεν δείχνεις να έχεις τις καλύτερες σχέσεις με τον ορθό λογο...Τέλος πάντων...

Γράφεις, "...δεν αποδέχομαι τον υλισμό".
Αλλά μάλλον αποδέχεσαι τον ιδεαλισμό απ' ότι φαίνεται. Δικαίωμά σου...
Όμως ο διαχωρισμός των -ισμών σε καλούς και κακούς δεν διασπά την ενιαία ολότητα σε δύο πόλους;
Και η επιλογή του ενός απο τους δύο δεν οδηγεί στην ανισορροπία;
"Δεν τον αποδέχομαι" γράφεις, "γιατί δεν κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Τον κάνει τρισδυστυχισμένο. Άρα είναι κακό, κάκιστος όταν δεν βρίσκεται στην θέση, που του αρμόζει. Και η θέση του είναι- να ακολουθεί και να υποτάσσεται στις προσταγές της καρδιάς."

Άρα για σένα το κακό υφίσταται ως οντότητα...
και γω που νόμιζα ότι οι σοβαρές ιδεαλιστικές φιλοσοφίες δεν δέχονται την ύπαρξη καλού- κακού, αλλά μόνον καλού και το κακό το ερμηνεύαν σαν την απουσία του καλού !!!

Από την άλλη, καλό είναι ότι κάνει κάποιον τρισευτυχισμένο...
Διαφορετική αντίληψη είχε ο Επίκουρος,
διαφορετική διδασκαλία δίδαξε ο Βούδας, μιλώντας για το οκταπλό μονοπάτι,
διαφορετική διδασκαλία βρίσκουμε και στην Φιλοκαλία -για όσους πρόσκεινται στον χριστιανισμό-
διαφορετική είναι και η δική μου θέση, όπως έγραψα στο προηγούμενο...
Τέλος πάντων...

Και η θέση του είναι- να ακολουθεί και να υποτάσσεται στις προσταγές της καρδιάς. Τον θρόνο πρέπει να δώσουμε στην καρδιά. Η λογική αν είναι όντως εντάξει, πρέπει να βάλει στους ώμους της την καρδιά και να της πει: « Βασίλισσα, που θέλεις να σε πάω»?

Τελικά στην κοσμοαντίληψή σου υπάρχει πιθανότητα να βρεί λιγο χώρο η ...Ισότητα;
Ά, ξέχασα, αυτή δεν είναι του ...ιδεαλιστικού-δογματικού κόμματος...

Ξέρεις φίλε μου, σε άκουσα και διάβασα όλα τα γραφόμενά σου.
Σε αυτά είδα τον φλογερό διδάσκαλο που διδάσκει την αγάπη τόσο παθιασμένα, τόσο δυνατά όσο τίποτα άλλο
και νοιώθω την υποχρέωση να σου θυμίσω τα λόγια του Όσσο που μας παρέθεσες. "Η αγάπη διδάσκεται τόσο πλατιά όσο τίποτα άλλο.
Και όταν έρχεται η αληθινή,
δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή και απορρίπτεται..."

Γράφεις σε κάποιο άλλο σημείο, "...ο θεός αγάπη εστί" και πασχίζεις με όλη τη δύναμη της καρδιάς σου να προσεγγίσεις το θεό, την αληθινή αγάπη...
Αυτό είναι το λάθος σου φίλε μου...
Αντί να είσαι εσύ αγάπη με όλο σου το είναι, να είσαι εσύ ο θεός-αγάπη, προσπαθείς μάταια να προσεγγίσεις την αγάπη που είναι κάπου αλλού, που είνα ικάτι άλλο, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ...

Κι όμως, σε κάθε κείμενό σου μιλάς για την "αληθινή" αγάπη, όπως όταν γράφεις, "διότι η αληθινή αγάπη φέρνει μόνο την αληθινή αγάπη και τίποτα "
Πρώτον η αληθινή αγάπη δεν τρέφει προσμονές και δεν περιμένει ανταπόδοση και δεύτερον, στον χριστό που αναφέρεσαι συχνά, η ιστορία του δείχνει άλλα πράγματα, γιατί μόνον αληθινή αγάπη δεν έφερε όταν σκορπούσε απλόχερα την αληθινή αγάπη. Ή μήπως δεν έδινε αληθινή αγάπη !!!

Γράφεις αλλού, "Η αληθινή αγάπη, θα καταργήσει κάθε έλεγχο, θα παραμερίσει κάθε λάθος αποτέλεσμα, θα εξαφανίσει το κέθε επιθυμητό κλπ κλπ"
ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ
ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΕΙ
ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ! ! !

Όχι φίλε μου...
Αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την αληθινή αγάπη...

Συνεχίζεις λαύρος παρακάτω,
"Όταν αποθεώνεται ο νους- φτάνουμε στον φασισμό αναπόφευκτα. Πάλι η ίδια ιστορία με την ίδια κατάληξη… Έλλειψη της αγάπης. "

Και λίγο παρακάτω, "Υποταγή στην αγάπη!"

Όταν κυριαρχεί ο Νους είναι φασισμός,
όταν Υποτάσεται υποχρεωτικά κάποιος στην αγάπη (γιατί σε άλλο σημείο μας λες ότι η αγάπη κανει ότι ...γουστάρει)
αυτό είναι....αλήθεια τί είναι;;;

Παραθέτεις σε άλλο σημείο,
"Φίλε μου και συμπατριώτη μου Πασχάλη!

Σίγουρα με κατάλαβες αλλιώς.
Αν έχεις χρόνο και διάθεση- παρακαλώ δες τι έγραφα εδω και σ' αλλα θέματα.
Με μια παράκληση μόνο- να τα δεις με την καρδιά και όχι με τον νου.
Όποιος με διαβάσει με καρδιά- θα καταλάβει.
Όποιος με διαβάσει με τον νου- θα είμαι ακατανόητος, παρεξηγήσιμος,περίεργος και χίλια δυο άλλα και ατελείωτα. "

Δε νομίζω ότι γνωρίζεις τι και πως σε κατάλαβα...
Βλέπω ότι έχεις βρει τον μοναδικό αληθινό τρόπο να καταλαβαίνεις, να καταλαβαίνεις με την καρδιά, ενώ εμείς οι κοινοί θνητοί, οι αφώτιστοι δεν έχουμε καταλάβει τίποτα και έτσι ένοιωσες την ανάγκη να μας διδάξεις και εμάς. Νάσαι καλά...
Να σου θυμίσω πάλι τα όμορφα λόγια που σε ευχαριστούμε που μας χάρισες..

"Εσύ δέχτηκες τη sanyasa λίγες μέρες πριν και θεωρείς ότι οι άλλοι είναι βλάκες.
Στην πραγματικότητα ο sanyasin είναι εκείνος ο οποίος έπαψε να επεμβαίνει στη ζωή των ξένων ανθρώπων.
Αυτό που κάνεις είναι επέμβαση, είναι θέση
όταν μέσα σας συσσωρεύεται η στάση αυτή
τότε γεννιέται ο φανατισμός".

Γράφεις,

Ένα έχω να πω- η Αγάπη είναι ισχυρότερη και απο σένα και απο μένα- τον πρώτο και τον τελευτίο λόγο θα έχει μόνο αυτή, και κανενας άλλος- ούτε εμείς, ούτε οι φιλοσοφίες, ουτε τα δογματα, ουτε τίποτα. Μονο αυτή.
Δεν χρειαζεται να με πιστέψεις. Όταν θελήσει η Αγάπη- θα το πιστέψεις .
και όλα τα υπολοιπα θα καταρρευσουν και πολύ καλα θα κάνουν.
Διάβασε τι έχω γράψει κατα καιρους εδω.

Τέτοιες φράσεις προτάσεις, φίλε μου, δυστυχώς υποδηλώνουν φανατισμό.
Τέτοια αγάπη είναι ο πιο στυγνός δικτάτορας
και μάλλον δεν πρόκειται για αληθινή αγάπη
αλλά για τον πιο σκοτεινό φασισμό...

Είθε η αγάπη να αναστηθεί στις καρδιές μας...

[Δημήτριος]

Φίλοι μου γεια σας και χρόνια πολλά.
Θα ήθελα από τον Πασχάλη, εφόσον έχει χρόνο και διάθεση, να ανέπτυσσε εκτενέστερα το σημείο εκείνο που ανέφερε για την κβαντική και πώς αυτή μόνη προσεγγίζει την πνευματικότητα. Οι γνώσεις μου για την κβαντική είναι σε περιορισμένο επίπεδο, την διασύνδεσή της με το πνευματικό, όμως, την βρίσκω ενδιαφέρουσα...

[Epsylon]

* Είναι πόρισμα γνώσης, επιστημονικό συμπέρασμα, απόρροια του ορθού λόγου.
Αλλά δεν δείχνεις να έχεις τις καλύτερες σχέσεις με τον ορθό λόγο...Τέλος πάντων...*

Αγαπητέ μου φίλε Πασχάλη!
Κατ’ αρχάς ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Όχι, δεν έχω καλές σχέσεις με τον «ορθόν λόγον», έτσι, όπως το εννοείς εσύ.
Άλλος λόγος για μένα ήταν και είναι ορθός. Και μάλλον, ξένος για σένα.

*Αλλά μάλλον αποδέχεσαι τον ιδεαλισμό απ' ότι φαίνεται. Δικαίωμά σου...*

Αποδέχομαι μόνον την Αγάπη, τώρα αν αυτή φαντάζει σε άλλους ως ιδεαλισμός η κάτι άλλο- δικαίωμά τους… Ουδέν πρόβλημα.

*Όμως ο διαχωρισμός των -ισμών σε καλούς και κακούς δεν διασπά την ενιαία ολότητα σε δύο πόλους;*

Ενιαία ολότητα είναι μόνο η Αγάπη. Οι πόλοι υπάρχουν για ένα και μόνο λόγο- να τα εξαφανίσουμε, ενώνοντάς τα. Μόνο η Αγάπη μπορεί να τα ενώσει. Αν δεν αγαπάμε- θα καταναλωνόμαστε σε άγονες αντιπαραθέσεις- όπου δεν υπάρχει η αγάπη- έρχεται η διαφωνία, αντιπαράθεση, αναφορά σε πηγές, ο ένας είπε το τάδε, ο άλλος είπε το δείνα… όπου λείπει η αγάπη- επικαλούμαστε το κύρος κάποιου ονόματος, για να καλύψει το κενό.

*Και η επιλογή του ενός από τους δύο δεν οδηγεί στην ανισορροπία;*

Δεν σου πρότεινα να επιλέξεις τίποτα. Ανισορροπία θα υπάρχει αναπόφευκτα, όταν λείπει η Αγάπη. Οι γνώσεις, όσο και πολλές να είναι- δεν γλιτώνουν κανέναν από την ανισορροπία. Γλιτώνει μόνον η αγάπη.

*"Δεν τον αποδέχομαι" γράφεις, "γιατί δεν κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Τον κάνει τρισδυστυχισμένο. Άρα είναι κακό, κάκιστος όταν δεν βρίσκεται στην θέση, που του αρμόζει. Και η θέση του είναι- να ακολουθεί και να υποτάσσεται στις προσταγές της καρδιάς."
Άρα για σένα το κακό υφίσταται ως οντότητα...*

Για μένα το κακό δεν υφίσταται ως οντότητα. Υφίσταται ως νομοτελειακή κατάσταση, συνεπεία μικρής η ανύπαρκτης Αγάπης. Τίποτε παραπάνω…

*και γω που νόμιζα ότι οι σοβαρές ιδεαλιστικές φιλοσοφίες δεν δέχονται την ύπαρξη καλού- κακού, αλλά μόνον καλού και το κακό το ερμηνεύαν σαν την απουσία του καλού !!!*

Δεν είμαι εκπρόσωπος καμιάς ιδεαλιστικής φιλοσοφίας, συνεπώς δεν θα κάνω τον κόπο να υποστηρίζω τις θέσεις της. Εγώ υποστηρίζω τις δικές μου θέσεις. Εκπροσωπώ μόνον εμένα τον ίδιον και κανέναν άλλον.

*Από την άλλη, καλό είναι ότι κάνει κάποιον τρισευτυχισμένο...
Διαφορετική αντίληψη είχε ο Επίκουρος,
διαφορετική διδασκαλία δίδαξε ο Βούδας, μιλώντας για το οκταπλό μονοπάτι,
διαφορετική διδασκαλία βρίσκουμε και στην Φιλοκαλία -για όσους πρόσκεινται στον χριστιανισμό-
διαφορετική είναι και η δική μου θέση, όπως έγραψα στο προηγούμενο...
Τέλος πάντων... *

Όλοι έχουν κάπως διαφορετικές θέσεις. Τι να γίνει? Δεν ακολουθώ το μονοπάτι που άνοιξαν οι πριν εμού. Ακολουθώ το δικό μου μονοπάτι- την καρδιά μου. Είναι αναπόφευκτο, ώσπου να φτάσουμε επιτέλους στην κατάσταση της Αγάπης. Ξέρεις γιατί γεννήθηκε η γνώση? Διότι έπρεπε να καλυφτεί το κενό- η έλλειψη της Αγάπης. Κάποτε η γνώση θα οδηγήσει τα πράγματα στην Αγάπη. Άλλωστε- αυτός είναι ο σκοπός της…

*Τελικά στην κοσμοαντίληψή σου υπάρχει πιθανότητα να βρεί λιγο χώρο η ...Ισότητα;
Ά, ξέχασα, αυτή δεν είναι του ...ιδεαλιστικού-δογματικού κόμματος... *

Η Ισότητα ναι, όχι θεωρητικά κατοχυρωμένη και στην πράξη ανύπαρκτη- η ισότητα των φιλοσόφων. Οι φιλόσοφοι απέτυχαν. Οι κοσμοδιωρθωτές απέτυχαν. Οι ιδεολογίες απέτυχαν.
Τα συστήματα απέτυχαν. Οι ορθολογισμοί απέτυχαν. Οι άνθρωποι απέτυχαν. Τώρα μόνον η Αγάπη θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους. Αυτή δεν θα αποτύχει. Αρκεί να είναι η Αγάπη και όχι αγαποφάνεια. Σχετικά με το… ιδεαλιστικό-δογματικό κόμμα: κάτι μου θυμίζει αυτό… πολύ γνωστό και χιλιοειπωμένο… μα δεν μπορώ να θυμηθώ… κάτι μου θυμίζει αυτό…ταξινόμηση μου θυμίζει… διαχωρισμό μου θυμίζει… ταμπέλες μου θυμίζει… κάτι πολύ ορθολογιστικό και επιστημονικό… και προπαντός χωρίς Αγάπη… Η ταξινόμηση έρχεται εκεί, όπου λείπει η Αγάπη. Όλα τα άλλα έπονται με μαθηματική ακρίβεια.

*Ξέρεις φίλε μου, σε άκουσα και διάβασα όλα τα γραφόμενά σου.*

Ξέρω, ότι έχεις διαβάσει τα γραπτά μου. Τα έχεις διαβεί= διαβάσει= περάσει με το φίλτρο του ορθολογιστικού νου. Καλός είναι ο ορθολογισμός για την αγορά, για το λογιστήριο. Στην Αγάπη δεν χωράει όμως… Ξέρω, ότι παραμένω για σένα ακατανόητος. Λυπάμαι, αλλού έχω δώσει τον θρόνο…Ξέρω όμως, ότι κάποια στιγμή όλα αυτά που πιστεύεις θα ανατραπούν από σένα τον ίδιον. Η Αγάπη θα τα ανατρέψει.

*Σε αυτά είδα τον φλογερό διδάσκαλο που διδάσκει την αγάπη τόσο παθιασμένα, τόσο δυνατά όσο τίποτα άλλο*

Δεν είμαι διδάσκαλος… μαθητούδι ασήμαντο είμαι… αεί διδασκόμενος…

*"Η αγάπη διδάσκεται τόσο πλατιά όσο τίποτα άλλο.
Και όταν έρχεται η αληθινή,
δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή και απορρίπτεται..."*

Είμαστε όλοι πολύ κακοί μαθητές, μετριότητες. Καιρός λοιπόν να γίνουμε όλοι αριστούχοι. Άρα, τα μαθήματα πρέπει να συνεχιστούν…για όλους μας.

*Γράφεις σε κάποιο άλλο σημείο, "...ο θεός αγάπη εστί" και πασχίζεις με όλη τη δύναμη της καρδιάς σου να προσεγγίσεις το θεό, την αληθινή αγάπη...
Αυτό είναι το λάθος σου φίλε μου...
Αντί να είσαι εσύ αγάπη με όλο σου το είναι, να είσαι εσύ ο θεός-αγάπη, προσπαθείς μάταια να προσεγγίσεις την αγάπη που είναι κάπου αλλού, που είνα ικάτι άλλο, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ...*

Με παρεξήγησες. Διότι με διάβασες= πέρασες με το φίλτρο του νου και όχι της καρδιάς.
Λυπάμαι, δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο. Θα το κάνει η Αγάπη, όταν έλθει η στιγμή.

*Κι όμως, σε κάθε κείμενό σου μιλάς για την "αληθινή" αγάπη, όπως όταν γράφεις, "διότι η αληθινή αγάπη φέρνει μόνο την αληθινή αγάπη και τίποτα " Πρώτον η αληθινή αγάπη δεν τρέφει προσμονές και δεν περιμένει ανταπόδοση και δεύτερον, στον χριστό που αναφέρεσαι συχνά, η ιστορία του δείχνει άλλα πράγματα, γιατί μόνον αληθινή αγάπη δεν έφερε όταν σκορπούσε απλόχερα την αληθινή αγάπη. Ή μήπως δεν έδινε αληθινή αγάπη !!!*

Παρεξηγήσεων συνέχεια… Εγώ δεν περιμένω τίποτε από κανέναν, δεν ελπίζω σε τίποτε, υποτάσσομαι μόνο στην Αγάπη. Δεν έχω τίποτε άλλο να πω…

*Γράφεις αλλού, "Η αληθινή αγάπη, θα καταργήσει κάθε έλεγχο, θα παραμερίσει κάθε λάθος αποτέλεσμα, θα εξαφανίσει το κάθε επιθυμητό κλπ κλπ"
ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ
ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΕΙ
ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ! ! !

Όχι φίλε μου...
Αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την αληθινή αγάπη...*

Επιμένω να λέω το ίδιο πράγμα- όταν έρχεται η αγάπη= εξαφανίζονται τα πάντα και μένει μόνον Αυτή… η αλλιώς= τα πάντα μπαίνουν στην θέση τους. Μη σε τρομάζουν τα ρήματα της γήινης ορθολογιστικής γλώσσας. Δυστυχώς είμαι υποχρεωμένος αυτήν να χειριστώ για να προσπαθήσω να εκφράσω πράγματα, απείρως ανώτερα αυτής… Και για να γίνω επιτέλους κατανοητός- πάντα λέω: μη μεταφράζετε τις λέξεις, μεταφράστε εμένα!
Λίγοι, πολύ λίγοι με μετέφρασαν…Δεν πειράζει…εγώ δεν βιάζομαι… υπάρχει η αιωνιότητα, έχουμε καιρό μπροστά άφθονο

*όταν Υποτάσσεται υποχρεωτικά κάποιος στην αγάπη (γιατί σε άλλο σημείο μας λες ότι η αγάπη κάνει ότι ...γουστάρει)
αυτό είναι....αλήθεια τι είναι;;;*

Σε τρομάζει πολύ η δύναμη της αγάπης? Όλους κατά βάθος μας τρομάζει. Τρομάζει τόσο πολύ, που την διώξαμε απ’ τις καρδιές μας και βολευτήκαμε με την αγαποφάνεια, την ανέξοδη άλλωστε… Η αγάπη είναι κέρδος και θυσία. Είναι απόλαυση και πόνος. Είναι χάδι και χαστούκι. Είναι βάλσαμο και μαχαιριά. Είναι το Παν. Και κάνει ότι γουστάρει επιφανειακά, στο βάθος όμως κάνει, ότι εμείς αξίζουμε. Αυτή κρίνει την αξία μας και όχι εμείς, που συνήθως έχουμε την καλλίτερη γνώμη για τους εαυτούς μας και την χειρότερη για τους άλλους… Και έρχονται μετά οι κατραπακιές της Αγάπης… Φοβόμαστε τις κατραπακιές της, διότι γνωρίζουμε υποσυνείδητα ποιοι είμαστε στην πραγματικότητα. Δεν μιλώ σε προσωπικό επίπεδο. Πάντα σε γενικό. Αν είσαι εξαίρεση- θα βγάλω το καπέλο μου. Είσαι εξαίρεση? Εγώ π.χ. ακόμη δεν είμαι. Ελπίζω να γίνω αντάξιός Της.

*Βλέπω ότι έχεις βρει τον μοναδικό αληθινό τρόπο να καταλαβαίνεις, να καταλαβαίνεις με την καρδιά, ενώ εμείς οι κοινοί θνητοί, οι αφώτιστοι δεν έχουμε καταλάβει τίποτα και έτσι ένοιωσες την ανάγκη να μας διδάξεις και εμάς. Νάσαι καλά...*

Δεν είμαι διδάσκαλος… μαθητούδι ασήμαντο είμαι… αεί διδασκόμενος… Και συ να είσαι καλά. Ασχέτως τι λέμε εδώ – να είσαι καλά!

*Να σου θυμίσω πάλι τα όμορφα λόγια που σε ευχαριστούμε που μας χάρισες.. *

Δεν είναι δικά μου λόγια, δεν μπορώ να χαρίσω ξένα πράγματα, παρά μόνο τα δικά μου…Είναι τα λόγια του OSHO, εγώ απλώς έκανα τον κόπο να τον μεταφράσω από αγάπη.

*"Εσύ δέχτηκες τη sanyasa λίγες μέρες πριν και θεωρείς ότι οι άλλοι είναι βλάκες. . *

Πρέπει να προσθέσω, ότι ποτέ μου δεν θεώρησα τους άλλους βλάκες, ούτε αποκάλεσα κανέναν βλάκα ποτέ! Εγώ δεν επεμβαίνω στην ζωή των άλλων, ούτε τους βάζω το μαχαίρι στο λαιμό λέγοντάς τους πώς να ζουν. Εγώ απλά εκφράζω τις σκέψεις μου- που βλέπεις εσύ το κακό? Αν οι ιδέες μου είναι ενοχλητικές- μήπως πρέπει να κλείσω το στόμα μου? Αν μου γίνει τέτοια πρόταση- εγώ έχω να αντιπροτείνω εξ ίσου βολικό πάντα για τους άλλους- ας κλείσουν αυτοί τα μάτια τους και τα αφτιά τους.

*Τέτοιες φράσεις προτάσεις, φίλε μου, δυστυχώς υποδηλώνουν φανατισμό.
Τέτοια αγάπη είναι ο πιο στυγνός δικτάτορας
και μάλλον δεν πρόκειται για αληθινή αγάπη
αλλά για τον πιο σκοτεινό φασισμό... *

Φανατισμός λοιπόν, δικτατορία, φασισμός… Δεν πειράζει…
Παράκληση: δέξου την σκοταδιστική, δικτατορική, φασιστική αγάπη μου και την ευχή μου να είσαι παντού και πάντοτε καλά! Η Αγάπη να σε κρατά πάντα γερό, να σε προστατεύει και να σε έχει καλά εσένα και τους δικούς σου, και όλον τον κόσμο. Ποτέ να μην υποφέρεις και πάντα να γελάς ευτυχισμένος! Η Αγάπη πάντα να σου φέρνει χαρά!
Η συζήτηση παίρνει την μορφή αντιπαράθεσης. Δεν θέλω να «σκοτώσω» την Αγάπη. Μου είναι ακριβότερη από την αντιπαράθεση.
Αφήνω τις ιδέες μου να περπατήσουν μόνες τους χωρίς τον «μπαμπάκα» τους. Σταματώ την αντιπαράθεση. Διότι πιθανώς κακοκαρδίζω. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου.
Σταματώ την αντιπαράθεση για το χατίρι της Αγάπης. Όποιος με κατάλαβε- να είναι καλά! Όποιος δεν με κατάλαβε- να είναι καλά!

*Είθε η αγάπη να αναστηθεί στις καρδιές μας...*

Αμήν.
Πάντα με αγάπη.

[Πασχαλης]

Η συζήτηση παίρνει την μορφή αντιπαράθεσης. Δεν θέλω να «σκοτώσω» την Αγάπη. Μου είναι ακριβότερη από την αντιπαράθεση.
Αφήνω τις ιδέες μου να περπατήσουν μόνες τους χωρίς τον «μπαμπάκα» τους. Σταματώ την αντιπαράθεση. Διότι πιθανώς κακοκαρδίζω. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου.
Σταματώ την αντιπαράθεση για το χατίρι της Αγάπης. Όποιος με κατάλαβε- να είναι καλά! Όποιος δεν με κατάλαβε- να είναι καλά!

Epsylon



Το ότι η συζήτηση γίνεται αντιπαράθεση το κατάλαβες πριν ξεκινήσεις την απάντηση ή μετά;

Γιατί άμα ήταν πριν, δεν είδα κανέναν ενδοιασμό να σκοτώσεις την αγάπη και να συνεχίσεις τη νομιζόμενη απο σε αντιπαράθεση.
Άμα ήταν μετά, τότε καλά κάνεις και "αντιπαρατίθεσαι" γιατί οι λόγοι σου μάλλον σε βοηθάνε στη συνειδητοποίηση.

Σέβομαι πάντως την επιθυμία σου και με συγχωρείς άμα σε κακοκάρδισα.
Εληκρινά, δεν είχα τέτοια πρόθεση
και για να πω την αλήθεια, τίποτα δεν στρεφόταν εναντίον σου, απλά έτυχε η συγκυρία να γίνεις η αφορμή να εκφράσω κάποιες απόψεις μου για το μεγάλο θέμα που θεωρητικά θα μας απελευθέρωνε -την αγάπη- απο όλα μας τα δεινά.
Γιατί, όπως σωστά έγραψες,

Οι φιλόσοφοι απέτυχαν. Οι κοσμοδιωρθωτές απέτυχαν. Οι ιδεολογίες απέτυχαν.
Τα συστήματα απέτυχαν. Οι ορθολογισμοί απέτυχαν. Οι άνθρωποι απέτυχαν. Τώρα μόνον η Αγάπη θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους. Αυτή δεν θα αποτύχει.

,
δυστυχώς όμως ΑΥΤΗ την αγάπη που υποστηρίζεις, όχι μόνο δεν πέτυχε τόσους αιώνες, αλλά ήταν και η αιτία πολλών δεινών για πάρα πολλούς αιώνες για την ανθρωπότητα.
Σεβόμενος λοιπόν την επιθυμία σου για τέλος, βάζω τέλος εδώ, αφήνοντας ασχολίαστες όλες τις θέσεις που εξέφρασες...


Έγραψε ο φίλος Δημήτρης,

Φίλοι μου γεια σας και χρόνια πολλά.
Θα ήθελα από τον Πασχάλη, εφόσον έχει χρόνο και διάθεση, να ανέπτυσσε εκτενέστερα το σημείο εκείνο που ανέφερε για την κβαντική και πώς αυτή μόνη προσεγγίζει την πνευματικότητα. Οι γνώσεις μου για την κβαντική είναι σε περιορισμένο επίπεδο, την διασύνδεσή της με το πνευματικό, όμως, την βρίσκω ενδιαφέρουσα...

Μετά χαράς φίλε μου,σύντομα θα ξεκινήσω ένα θέμα "ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ" και θα χαρώ να αναπτύξουμε και να διερευνύσουμε την παραπάνω σχέση - .

[Epsylon]

δυστυχώς όμως ΑΥΤΗ την αγάπη που υποστηρίζεις, όχι μόνο δεν πέτυχε τόσους αιώνες, αλλά ήταν και η αιτία πολλών δεινών για πάρα πολλούς αιώνες για την ανθρωπότητα.

Αγαπητέ φίλε!

Ένα έχω να πω μόνο- γι' αυτά που έχεις πει και νομίσει- καμιά σχέση δεν έχω. Μιλούσα και μιλώ ακριβώς για τελείως άλλα πράγματα.
Δεν μιλώ για αγάπη, που σου φαίνεται, που απέτυχε στους αιώνες.
Δεν ήταν αγάπη αυτή, αλλά προσταγές άλλων σκοπιμοτήτων.
Γνωστών τοις πάσι σκοπιμοτήτων. Δεν χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο.
Η συγγένεια πνεύματος είναι ισχυρότερη της συγγένειας αίματος.
Καιτοι Έλληνες αμφότεροι, μιλούμε διαφορετική γλώσσα, όπως βλέπω.
Ότι αρνείται να δεχτεί η ψυχή- ο νους αρνείται να καταλάβει.
Η αιτία των διαφορών μας δεν είναι ούτε στην καλοσύνη, ούτε στην κακία.
Είναι στις διαφορετικές ψυχές, που έρχονται απο διαφορετικές πηγές, με διαφορετικό τρόπο εξέλιξης και με διαφορετικά καθήκοντα στην παρούσα ζωή. Απλά ενσαρκωθήκαμε και οι δυο στον Ελληνικό κορμό, ο καθενας για τις καρμικές του υποχρεώσεις, χωρίς κατ' ανάγκην να είμαστε όμοιοι. Από άλλη οικογένεια ψυχών προέρχεσαι εσύ, απο άλλη εγώ, εννοώ το Ουράνιο επίπεδο. Αυτό είναι όλο. Και δεν είναι κακό. Εσύ ακολουθείς την δική σου πορεία- εγώ την δική μου.
Δεν κακοκαρδίζομαι.
Απλά ανήκουμε στους διαφορετικούς πολιτισμούς.
Έχουμε διαφορετικές αξίες.
Γι' αυτό δυστυχώς δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε.
Σημαίνει, ότι δεν πρέπει. Αυτοί, οι από Πάνω ξέρουν γιατί...

Όπως και να είναι- να είσαι καλά!

[Epsylon]

Αγαπητή φίλη Zadok!

Σε παρακαλώ να κλείσεις το θέμα που άνοιξα, διότι το θεωρώ λήξαν.

Ευχαριστώ.

[Ramoglou]

Το κλείδωμα των θεμάτων το αποφασίζει ΜΟΝΟ η Συντονιστική Ομάδα του mystica.gr.

Το κάθε μέλος έχει δικαίωμα να μη συνεχίσει να συμμετέχει στην συζήτηση, όμως δεν έχει το δικαίωμα να στερήσει από τους υπόλοιπους το δικαίωμα να συνεχίσουν την συζήτηση.

Ευχαριστώ για την κατανόηση.

[Epsylon]

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.


Τα πάντα , που ήταν κάποτε μέσα μας- συνεχίζουν να υπάρχουν.
Όταν εμείς πολλές φορές εκδηλώνουμε το αρνητικό μας αίσθημα προς τον οποιονδήποτε , τότε το αρνητικό αίσθημα δεν φεύγει και σταδιακά διαβρώνει την ψυχή .
Η περιφρόνηση είναι απείρως πιο επικίνδυνη από το μίσος .
Η περιφρόνηση πολύ γρήγορα αναδιπλώνεται και μετατρέπεται σε πρόγραμμα της αυτοκαταστροφής .
Η επικίνδυνη πλευρά ενός αρνητικού αισθήματος συνίσταται όχι στην δύναμή της , αλλά στο βάθος της εξάπλωσής της μέσα στην ψυχή .
Πολύ συχνά ο άνθρωπος καταργεί το μίσος και τον θυμό , αλλά συνεχίζει να περιφρονεί και μετά να αρρωσταίνει και να πεθαίνει .
Είναι εύκολο να πεις : « Δεν μισώ πια» και να πάψεις να μισείς .
Επίσης είναι εύκολο να πεις : « Δεν θυμώνω πια» , η « δεν περιφρονώ πια» , αλλά να πάψεις να θυμώνεις και να περιφρονείς είναι πολύ πιο δύσκολο , διότι ο θυμός και η περιφρόνηση εισχωρούν βαθύτερα από το μίσος .
Εξήγηση : σχηματικώς ειπείν για το αίσθημα του μίσους ο οργανισμός καταναλώνει π . χ . 10 μονάδες ζωτικής ενέργειας .
Είναι μεγάλη απώλεια ενέργειας , και ο οργανισμός κινδυνεύει άμεσα .
Για το αίσθημα του θυμού η της περιφρόνησης ο οργανισμός καταναλώνει π.χ. 3 μονάδες ζωτικής ενέργειας .
Στο φυσικο- υλικό επίπεδο ο οργανισμός δεν κινδυνεύει άμεσα , ενώ άμεσα έστω και απαρατήρητα κινδυνεύει η υπό την ύπουλη διάβρωση ψυχή .
Γι ’ αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο , ιδίως στους αρκετά ισορροπημένους και αξιοπρεπείς ανθρώπους να πάψουν να θυμώνουν και να περιφρονούν τους ατελείς και αναξιοπρεπείς .
Το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο είναι να μην αρνηθείς την αγάπη σου για έναν άνθρωπο , που δεν την αξίζει .
Τι σημαίνει να μην αρνείσαι την αγάπη?
Θεός – Αγάπη εστίν .
Συνεπώς η Αγάπη – είναι ο φυσικός τρόπος ύπαρξης των πνευματικών μας δομών .
Η Μεγάλη Αόρατη και Πρωταρχική Φυσική ( όπως προσωπικά την αποκαλώ) ορίζει τα εξής :
Το σώμα για να επιβιώσει πρέπει να τρέφεται και να πολλαπλασιάζεται.
Ενώ η δομή του πεδίου ( ψυχή) πρέπει συνεχώς να τρέφεται από την Πρώτη Πηγή= Θεό.
Η δομή του πεδίου (ψυχή) γεννά την ύλη , ενώ η ίδια η δομή συνεχώς γεννάται από την Πρώτη Πηγή .
Δηλαδή , η Πρώτη Πληροφορία πραγματοποιείται ως δομή του πεδίου ( ψυχή) και μόνο μετά ως φυσική υλική ουσία .
Η Πρώτη Αιτία , που μας δημιούργησε , μας δημιουργεί συνεχώς .
Επειδή η ψυχή είναι μια δομή του πεδίου , για να υπάρχει , οφείλει συνεχώς να τρέφεται από την Πρώτη Πηγή , οφείλει συνεχώς να στρέφεται προς την Πρώτη Πηγή .
Η αγάπη στον Θεό είναι ακριβώς αυτό , που λέμε τόση ώρα - συνεχής στροφή προς την Πρώτη Πηγή .
Μια ψυχή , γεμάτη από το αίσθημα της Αγάπης , μαρτυρεί την στενότατη επαφή της με τον Θεό .
Στην πραγματικότητα εμείς όλοι αγαπιόμαστε μεταξύ μας , αλλά δεν το ξέρουμε ( δεν το συνειδητοποιούμε) , διότι αν ήταν αλλιώς- απλά θα είχαμε εξαφανιστεί ως άτομα και ως είδος .
Ας πούμε , αν εγω αγαπώ έναν άνθρωπο κατά 90 % , το συνειδητό μου το εκλαμβάνει αυτό το πράγμα ως αδιαφορία .
Αν τον αγαπώ 100 % - τότε πρόκειται για την μεγάλη τρελή αγάπη .
Εάν ο αγαπημένος μου άνθρωπος μου φέρθηκε άσχημα και το επίπεδο της αγάπης μου έπεσε στο 90 % - εγώ ακόμη δεν θα αρρωστήσω σωματικά , αλλά θα έχω ψυχολογικά η και κοινωνικά – οικονομικά προβλήματα .
Αλλά αν το επίπεδο της αγάπης μου έπεσε στο 70- 80 % - τότε αυτό θα μου κοστίσει ως Συμπαντική Τιμωρία για την άρνηση της Αγάπης με αρρώστια η και θάνατο .
Με άλλα λόγια για την στοιχειώδη ύπαρξη του Σύμπαντος , το κάθε πλάσμα οφείλει να έχει μέσα του Αγάπη τουλάχιστον κατά 80 %.
Περαιτέρω ελάττωση της Αγάπης μέσα στην ψυχή αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για τις πνευματικές δομές του Σύμπαντος και αντιμετωπίζεται αναλόγως .
Είναι και λογικό και δίκαιο αντί να προτιμηθεί η εξαφάνιση του Σύμπαντος- να προτιμηθεί η δική μας εξαφάνιση , διότι ούτως η άλλως με τον χαμό του Σύμπαντος θα χαθούμε και εμείς αναπόφευκτα .
Δε θέτω το θέμα ιδεολογικά , ρομαντικά .
Είναι θέμα καθαρά του συμφέροντος και της επιβίωσης σε τελική ανάλυση .
Για να επιβιώσουμε , πρέπει να το χωνέψουμε μέσα μας πολύ καλά το εξής : οτιδήποτε άσχημο και βρωμερό αν μας κάνει κάποιος- εμείς δεν έχουμε το δικαίωμα να αρνηθούμε την αγάπη μας προς αυτόν .
Διότι η δίκαια η άδικη κατά τα γήινα δεδομένα άρνηση της Αγάπης , αυτόματα ισοδυναμεί με την αποκοπή από την Πρώτη Πηγή με αναπόφευκτο εκφυλισμό των πνευματικών δομών αρχικά και των φυσικών δομών μετά.
Παρατήρησε μήπως κανείς, ότι οι περισσότεροι άρρωστοι είναι οι καθωσπρέπει άνθρωποι?
Παρατήρησε μήπως κανείς , ότι το κακό σκυλί για τα γήινα πάντα δεδομένα ψόφο δεν έχει?
Το αίσθημα της Αγάπης είναι ιερό και απαράβατο.
Ουδείς έχει το δικαίωμα να σηκώνει το χέρι πάνω του .
Βέβαια ακούγεται μεσαιωνικό και αντιδραστικό αυτό το ρητό , που είναι ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ / ΘΕΟΥ : ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ.
Η περιφρόνηση και η καταδίκη ( η πνευματική / ψυχική αρρώστια των καθωσπρέπει ανθρώπων) ταχύτερα απ’ όλα οδηγεί κατευθείαν στον θάνατο .
Η ψυχή βρωμίζει μόνο τότε, όταν για την οποιαδήποτε γήινη αιτία αυτή αρνείται την αγάπη .
Γι’ αυτό η άρνηση της Αγάπης θεραπεύεται με τις αρρώστιες .
Στην ουσία η οποιαδήποτε αρρώστια – είναι το φάρμακο για την ψυχή .
Η αγάπη επίσης είναι το φάρμακο για την ψυχή .
Τώρα ποιο είδος φαρμάκου θα προτιμήσουμε - υπάγεται στην ελεύθερη βούλησή μας .
Η ψυχή βρωμίζεται πολύ εύκολα από την προσκόλλησή της στην Γη και επιβαρύνει πολύ πιο άσχημα το κάρμα της λόγω της υψηλής νοημοσύνης και ικανοτήτων της .
Ακριβώς τότε είναι πολύ πιο εύκολο να αρνηθείς την αγάπη , ακριβώς τότε είναι ο μεγαλύτερος πειρασμός να κάνεις το μοιραίο βήμα προς τον εκφυλισμό .
Διότι όσο μεγαλύτερες είναι οι ικανότητες και η νοημοσύνη- τόσο περισσότερα γήινα αγαθά θα σου αναλογούν .
Και τότε ακριβώς αρχίζει η μοιραία αντιστροφή στις προτεραιότητες , η υλική ζάλη της ψυχής .
Οι πάντες, που στις προηγούμενες ζωές είχαν υψηλή νοημοσύνη , μεγάλες ικανότητες και την υλική ευημερία και έχουν προσκολληθεί σ’ αυτά τα πράγματα , παραμερίζοντας την αγάπη , στην τωρινή ζωή θερίζουν την σοδειά των ατυχιών και των αρρωστιών και από αυτούς θα επιβιώσουν μόνον εκείνοι , οι οποίοι φροντίζουν την ψυχή τους περισσότερο από το σώμα .
Τα φάρμακα όσο περνάει ο καιρός - προοδευτικά χάνουν την δύναμή τους .
Οι αρρώστιες γίνονται ανθεκτικότερες και ενίοτε βαρύτερες , διότι ο ίδιος οργανισμός τις επιζητεί , διότι χωρίς αυτές ο εκφυλισμός των πνευματικών δομών λόγω άρνησης της αγάπης μπορεί να υπερβεί την κόκκινη γραμμή συναγερμού , πράγμα που θα οδηγήσει στον φυσικό εκφυλισμό των απογόνων .
Η επιστήμη οφείλει να στρέψει τις κύριες προσπάθειές της όχι στην χρήση των φαρμάκων , αλλά στην έρευνα και την εξέλιξη των πνευματικών δομών ως κυρίου παράγοντα της επιβίωσης του ανθρώπου ως είδος .

[NEHEMAUT]

Aγαπητέ Epsylon
Θα ήθελα να συμπληρώσω την θεωρία σου έτσι όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι.

Υπάρχει μια μορφή άρνησης της αγάπης που είναι ακόμη πιο σκληρή από αυτή που περιγράφεις.

Είναι η έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό μας , η μη αποδοχή του εγώ μας και η αίσθηση της ''διαφορετικότητας ''μας από οποιονδήποτε άλλον.

Αυτή η διαφορά είναι που ισούται με την περιφρόνηση που περιγράφεις, και αυτή είναι που σηκώνει τους φραγμούς πίσω από τους οποίους αδυνατούμε να '' δούμε'' τις ψυχικές ιδιότητες και τα θετικά των συνανθρώπων μας μέσα από τα οποία θα προέλθει η αγάπη.

Αν παρατηρώντας και ακούοντας έναν άνθρωπο, ψάχνουμε να βρούμε την ατέλεια, την επίκριση και το μεμπτό, ανεβάζοντας έτσι το φαινομενικά ανώτερο εγώ μας, αποκλείεται να νιώσουμε τις δονήσεις του και τα κοινά σημεία που μας ενώνουν.
Αυτό που θα βλέπουμε θα είναι πάλι ο εαυτός μας και μάλιστα στην άσχημη εκδοχή του, μια και όλοι συμπεριλαμβάνουμε τα πάντα στό βάθος μας.

Γι ’ αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο , ιδίως στους αρκετά ισορροπημένους και αξιοπρεπείς ανθρώπους να πάψουν να θυμώνουν και να περιφρονούν τους ατελείς και αναξιοπρεπείς .

Εδώ θα διαφωνήσω. Εφ' όσον σαν ισορροπία θεωρείται η ένωση των στοιχείων του όλου που μας απαρτίζει, και αν ορίσουμε σαν αξιοπρέπεια τον σεβασμό που οφείλουμε προς εμάς και προς το σύνολο, τότε αντιθέτως δεν περιφρονείται και δεν κατακρίνεται κανείς. Διότι ήδη έχουμε γνωρίσει, αποδεχθεί και συγχωρήσει την δική μας ατέλεια. Πως λοιπόν θα γίνουμε τόσο αυστηροί κριτές των άλλων?

Διότι όσο μεγαλύτερες είναι οι ικανότητες και η νοημοσύνη- τόσο περισσότερα γήινα αγαθά θα σου αναλογούν .
Και τότε ακριβώς αρχίζει η μοιραία αντιστροφή στις προτεραιότητες , η υλική ζάλη της ψυχής

Δεν ξέρω αν υπάρχει άμεση συνάρτηση μεταξύ νοημοσύνης – ικανοτήτων και υλικών αγαθών. Η νοημοσύνη μας δόθηκε για να μπορούμε να εξελίξουμε την ψυχή μας σε σχέση με την ύλη. Η απλή επιβίωση θα μπορούσε να γίνει και μόνο με τα ένστικτα.
Το πώς όμως εμείς την χρησιμοποιούμε και για ποιο σκοπό είναι ανάλογο της ψυχικής μας ποιότητας.
Η υλική ζάλη ανάγεται στην απόλαυση των αισθήσεων, αλλά και αυτή θα μπορούσε να χρησιμοποιήθεί σαν μέσο προς αναζήτηση αν την ακολουθεί το πνεύμα.

Το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο είναι να μην αρνηθείς την αγάπη σου για έναν άνθρωπο , που δεν την αξίζει .

Αυτό το ''αξίζεi'' είναι μεγάλη κουβέντα φίλε μου. Πως θα το κρίνουμε? Από τις προσδοκίες μας ή από το ελεύθερο αίσθημα μας?

Το σώμα για να επιβιώσει πρέπει να τρέφεται και να πολλαπλασιάζεται.
Ενώ η δομή του πεδίου ( ψυχή) πρέπει συνεχώς να τρέφεται από την Πρώτη Πηγή= Θεό.
Η δομή του πεδίου (ψυχή) γεννά την ύλη , ενώ η ίδια η δομή συνεχώς γεννάται από την Πρώτη Πηγή

Στο παραπάνω συμφωνώ αφού έτσι τα αντιλαμβάνομαι και εγώ.

Με εκτίμηση

[Epsylon]

Οι δικές σου απόψεις συμπληρώνουν με θαυμάσιο τρόπο τις αναπόφευκτες ατέλειες η και υπερβολές του κειμένου, αγαπητή φίλη μου NEHEMAUT

Ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Με εκτίμηση και γω.

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Η αγάπη στην βαθύτατη και ειλικρινέστατη μορφή της ίσως και να είναι το αντίδοτο στις πιεστικές υπαρξιακές αμφισβητήσεις. Η ζωή ωστόσο δεν παύει να είναι μιά συνεχής εναλλαγή χαράς και λύπης, με διαδοχικές στιγμές εξομολογήσεων. Γύρω μας αισθητικές μετουσιώσεις στοχασμών και ποικίλων συναισθημάτων που αφορούν τον κόσμο και την γενικότερη εμπειρία της ζωής.
Η αγάπη λοιπόν μοιάζει τόσο στην τέχνη! Στην υψηλότατη μορφή τέχνης.
Δεν λέμε πως η τέχνη είναι επιθυμία γιά μορφή, γιατί είναι επιθυμία γιά διάρκεια; Την διάρκεια ποθεί κι η αγάπη. Την διάρκεια... Την γοητεία του άφθαρτου...
Του άφθαρτου...

[Epsylon]

Ναί...

[Epsylon]

Η ΑΙΩΝΙΩΣ ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ
ΑΓΑΠΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

Άποψη της Βεδικής Παράδοσης.

Πηγή: www.torsunov.ru

Συχνό φαινόμενο του καιρού μας- η προσέγγιση μεταξύ δύο ατόμων να γίνεται βάσει του επιπέδου του κατώτερου ψυχικού κέντρου, δηλαδή βάσει της κοινής σεξουαλικής έλξης.

Οι νέοι, που συνδέουν την ευτυχία με το κατώτερο ψυχικό κέντρο αναζητούν τον σύντροφό τους στα κέντρα διασκέδασης.
Η συμβατότητά τους λειτουργεί αποκλειστικώς στο επίπεδο του κατώτερου κέντρου.
Το κατώτερο αυτό κέντρο συνδέεται με τον πλανήτη Άρη, που είναι υπεύθυνος για την βούληση, τον εγωισμό, τους μύες, τα ανδρικά γεννητικά όργανα και για τις κοινές σεξουαλικές σχέσεις.

Κοπέλες του ανάλογου επιπέδου νοημοσύνης εκτιμούν την εξωτερική σκληρή εμφάνιση του συντρόφου τους.
Πρόκειται για την πιο απλή μορφή συμβατότητας, που υπάρχει στην πλειοψηφία των νεαρών.
Πολλές φορές οι νεαροί, όταν φτάσουν στην σεξουαλική ωριμότητα και έλκονται μεταξύ τους, νομίζουν, ότι βιώνουν την πραγματική βαθιά αγάπη. Αλλά για ποια αγάπη μπορεί να μιλάμε, όταν τα κατώτερα κέντρα δεν ξεχωρίζουν τον χαρακτήρα, τις τάσεις, τις αντιλήψεις του ανθρώπου?
Αυτοί δεν ξεχωρίζουν την αγάπη από την απλή διασκέδαση.
Πρόκειται και δω βέβαια για ένα είδος αγάπης, οι νεαροί νιώθουν την εκδήλωσή της, γράφουν διάφορα ποιήματα, όπου έμμεσα δοξάζεται η ουσία των ζωικών ενστίκτων τους.
Όλες οι διασκεδάσεις τους, τα τραγούδια και οι χοροί τους δεν ανεβαίνουν πάνω από το επίπεδο των σεξουαλικών επιθυμιών.
Εάν οι νεαροί με ενθουσιασμό ακούνε τα ανόητα με σεξουαλικό υπονοούμενο τραγούδια- είναι πολύ πιθανόν, ότι τους βολεύει η αισχρή και αναιδής «αγάπη», στα δίχτυα της οποίας αυτοί αργά η νωρίς θα βρεθούν οι ίδιοι.
Συμβαίνει ο νεαρός, ωθούμενος απο την κατώτερη στάθμη των αισθημάτων ερωτεύεται μια κοπέλα, που είναι ανώτερη αυτού στο αισθηματικό επίπεδο. Αλλά η ώθηση υπάρχει στο κατώτερο επίπεδο ( ότι χρειάζεται αυτός) και στο ανώτερο ψυχικό κέντρο ( ότι χρειάζεται αυτή).
Συνήθως μια τέτοια αγάπη δεν κρατάει πολύ.
Η κοπέλα, επιθυμώντας ένα ανώτερο είδος σχέσεων , νομοτελειακά θα προσπαθεί να αποφύγει την γρήγορη οικειότητα, ενώ ο νεαρός, επιθυμώντας πριν απ’ όλα τις σεξουαλικές σχέσεις, θα την πιέζει συνεχώς.
Θα προκύψουν οι συγκρούσεις, που αναπόφευκτα θα οδηγήσουν στον χωρισμό.

Η αρμονία, βασιζόμενη στα ανώτερα ψυχικά κέντρα εμποδίζει την διαφθορά και υπαγορεύει την σταδιακή ανάπτυξη των σχέσεων.
Οι Βέδες συνιστούν στους γονείς των απείραχτων κοριτσιών να τις προστατεύουν από την ελεύθερη επαφή τους με τους νεαρούς και να τιμωρούν εξ ίσου και τις κοπέλες και τα αγόρια αν δεν συνετίζονται. Σήμερα όμως στην εποχή της γενικής φιλελευθεροποίησης των πάντων και κατάρρευσης πάντων ηθικών φραγμών, τα παιδιά μεγαλώνουν πιο ανεξάρτητα και σε πολλές περιπτώσεις οι γονείς είναι κυριολεκτικώς αδύναμοι έναντι των επιταγών της αγριεμένης από απόψεως ηθών κοινωνίας.


Σ’ αυτήν την περίπτωση η κοπέλα είναι υποχρεωμένη να ξέρει να προστατεύει τον εαυτόν της. Αυτή πρέπει να συνειδητοποιεί, ότι αν θα κάνει τα χατίρια στον φίλο της, που την θέλει- η κακιά έκβαση της σχέσης είναι αναπόφευκτη. Η γυναίκα φύσει δεν μπορεί να προστατευτεί από τον φίλο της αν τον αφήσει πολύ κοντά της και πολύ γρήγορα.

Πρέπει να γίνει κατανοητό το γεγονός, ότι κατά την στιγμή της γνωριμίας δεν πρέπει να δίνεται μεγάλη σημασία στην συμπεριφορά του άλλου εκείνη την στιγμή.
Ο νεαρός πάντα στην αρχή είναι καλός με την κοπέλα που τον ενδιαφέρει, το ίδιο και η κοπέλα, που ερωτεύτηκε τον νεαρό, πάντα προσπαθεί να του φανεί καλλίτερη, απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα.

Πως μπορεί να καταλάβει κανείς, ότι έχει να κάνει με έναν καλό άνθρωπο?
Ρωτώντας τον πολύ απλά- τι είδους ευτυχία αυτός επιθυμεί στην ζωή. Από την απάντησή του μπορείς να καταλάβεις σε ποιο επίπεδο συνειδήσεως αυτός βρίσκεται.

Ποια είναι η διαφορά της αντίληψης περί της ευτυχίας στους ανώτερους ανθρώπους από την αντίληψη περί της ευτυχίας στους κατώτερους ανάξιους ανθρώπους?
Θα αρχίσουμε από το κατώτερο επίπεδο και θα ανεβαίνουμε σταδιακά προς τα επάνω.

1. Εάν ο νεαρός θεωρεί τον εαυτό του σώμα, τότε αυτός θα θέλει να ζει ευτυχισμένα με ένα άλλο σώμα. Θα τον ενδιαφέρει η απόλαυση του σεξ, η τροφή και η υλική άνεση.
Αναλόγως αυτόν τον νεαρό θα προσελκύσει η κοπέλα με σωματικά προσόντα και λειτουργίες. Δεν θα τον ενδιαφέρουν οι απόψεις της για την ζωή, ο χαρακτήρας της, τα ενδιαφέροντά της.
Θα τον ενδιαφέρει μόνον η «τρύπα». Η συμπεριφορά ενός τέτοιου νεαρού θα είναι ανάλογη- αυτός θα βιάζεται να βρεθεί στο κρεβάτι. Η κοπέλα με τα ανάλογα ενδιαφέροντα θα είναι ελευθέρων ηθών και θα επιδεικνύει τα σωματικά της προσόντα. Αυτή δεν θα αντιστέκεται σθεναρά, όταν θα την σύρουν στο κρεβάτι, χωρίς καν να ρωτήσουν το όνομά της.



2. Μία άλλη κατηγορία ανθρώπων θεωρεί, ότι το κύριο στην ζωή είναι ένα πολυτελές διαμέρισμα, ένας καλός τραπεζικός λογαριασμός, το αμάξι και οι πολλές χρήσιμες σχέσεις.
Γι’ αυτό, στον νεαρό με τις παρόμοιες αντιλήψεις θα αρέσει μια κοπέλα από πλούσιο σπίτι.
Το ίδιο θα επιθυμεί και η κοπέλα στην δική της περίπτωση.

3. Ο νεαρός, που ονειρεύεται τις καθοδηγητικές θέσεις, την επιχειρηματική επιτυχία- αναζητεί την κοπέλα, που έχει μια καλή θέση στην κοινωνία. Το ίδιο επιθυμεί και η κοπέλα με το ανάλογο επίπεδο- θέλει να βρει νεαρό με καλή θέση στην κοινωνία.

4. Ο νεαρός από την αξιοπρεπή οικογένεια θα αγαπήσει την σεμνή και αξιοπρεπή κοπέλα. Τέτοια παιδιά εκτιμούν στις κοπέλες την υπευθυνότητα, την τιμιότητα και την καθωσπρέπει συμπεριφορά.

5. Πολύ σπάνια οι άνθρωποι συναντιούνται ως αποτέλεσμα αναζήτησης της αλήθειας. Σ’ αυτήν την περίπτωση ο νεαρός και η νεαρή ζουν μαζί και σ’ αυτήν και στις επόμενες ενσαρκώσεις.

Η Αγάπη είναι πάντα η εκδήλωση της πνευματικότητας.
Όμως η Αγάπη μπορεί να μολυνθεί από τον εγωισμό. Όσο πιο χαμηλά είναι τα κέντρα της Αγάπης- τόσο οι εγωιστικές τάσεις κυριαρχούν έναντι των άλλων αισθημάτων.
Η Αγάπη προς τον Θεό είναι απείρως δυνατότερη από την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Γιατί τότε οι άνθρωποι έλκονται πιο πολύ ο ένας στον άλλον και όχι προς τον Θεό?

Η έλξη μας προς τον Θεό εμποδίζεται από το μεγάλο ποσό των αμαρτιών των προηγούμενων ζωών μας.
Το να καταφέρεις να νιώσεις την Αγάπη προς τον Θεό- είναι πολύ σπάνιο πράγμα και πολύ μεγάλη τύχη.
Η επίτευξη της ύψιστης καθαρής Αγάπης προς τον Θεό- είναι ο κυριότερος σκοπός της ανθρώπινης ζωής.

Συνήθως η διαδικασία του «ψωνίσματος» του ανάλογου συντρόφου στους νεαρούς γίνεται ως εξής:

1. Οι νεαροί, το ιδανικό των οποίων είναι η πρωτόγονη σωματική ευτυχία
αναζητούν ο ένας τον άλλον στα ντισκοτέκ, στα μπαρ και σε άλλα μέρη της μαζικής διασκέδασης.

2. Οι νεαροί, το ιδανικό των οποίων είναι η υλική άνεση, ο πλούτος- θα αναζητούν τον σύντροφό τους στα ακριβά εστιατόρια, στις βίλες και στις συγκεντρώσεις των φίλων των επιχειρηματιών.

3. Εάν οι νεαροί ονειρεύονται την δόξα και την εξουσία, τότε αυτοί θα βρουν ο ένας τον άλλον στις οργανωμένες βραδιές, όπου συγκεντρώνονται μόνον οι «διαλεκτοί» άνθρωποι, η ελίτ.

4. Αυτοί που τους απασχολεί η δουλειά με τον εαυτό τους, το πιθανότερο θα βρουν ο ένας τον άλλον στον κύκλο των ομοϊδεατών, στις ομάδες γιόγκα και του διαλογισμού.

Έτσι λοιπόν οι αιτίες σύναψης των σχέσεων πολλές φορές είναι καλώς ορατές από τον κύκλο της παρέας, που διαλέγουν οι νεαροί.
Συμβαίνει η κοπέλα από ένα κύκλο να διαλέξει για σύντροφό της έναν νεαρό από το άλλο κύκλο. Τις περισσότερες φορές όμως η σχέση αυτή έχει άσχημο τέλος, είναι δυστυχισμένη και μαρτυρεί την πληρωμή ενός κακού κάρμα.
Πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή στην επιλογή συντρόφου, που να μοιάζει όσο γίνεται περισσότερο με τις δικές σου αντιλήψεις.

Η αγάπη εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της αρμονίας μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της υψίστης και της κατώτερης αγάπης?

Αναλόγως της καθαρότητας της αγάπης θα δούμε τις διάφορες εκδοχές της:

1. Η πιο καθαρή και ύψιστη αγάπη είναι η αγάπη προς τον Θεό. Αυτή η αγάπη έχει απόλυτα πνευματική φύση και συναντιέται πολύ πολύ σπάνια.
2. Η αγάπη προς τον πνευματικό σου δάσκαλο είναι επίσης καθαρή και πνευματική.
3. Η αγάπη προς όλα τα έμψυχα όντα έχει πνευματική φύση και επίσης συναντιέται σ’ αυτόν τον κόσμο μόνο στους αναμάρτητους αγίους.

4. Η μητρική αγάπη παρ’ όλο που δεν είναι και τόσο καθαρή, πολλές φορές όμως έχει αρκετά στοιχεία της αυτοθυσίας.
5. Η αγάπη μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας μπορεί να είναι διαφορετική. Τα πάντα εξαρτώνται σε επίπεδο ποιών τσάκρας έχει δημιουργηθεί η αρμονία.

Εάν υπάρχει η αρμονία των ανώτερων ψυχικών κέντρων – τσάκρας ( από την καρδιά ως την κορυφή της κεφαλής)- τότε μια τέτοια αγάπη περιέχει την ευτυχία και την πρόοδο.
Εάν υπάρχει η αρμονία μόνο στα κατώτερα ψυχικά κέντρα τσάκρας ( από την καρδιά ως κάτω)- επίσης υπάρχει η αγάπη , αλλά η κατάληξή της είναι επώδυνη.
Υπάρχει τελικά η απόλυτα καθαρή και ανώτερη αγάπη μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας?
Σύμφωνα με τις Βέδες, - υπάρχει μόνο ένα είδος της καθαρότερης αγάπης.
Είναι η αγάπη προς τον Θεό. Τέτοιο επίπεδο συνειδήσεως υπάρχει μόνο στην περίπτωση της πλήρους κάθαρσης από τις αμαρτίες.
Ο καθένας, που επιθυμεί την πραγματική ευτυχία, πρέπει με όλες του τις δυνάμεις να τείνει προς την αγάπη στον Θεό.

Η Ιερή Γραφή Bhagavat Ghita λέει:

« ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ, ΠΟΥ ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΠΗΓΗ, ΜΠΟΡΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΛΙΜΝΗ. ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΑΛΟΓΟ ΤΡΟΠΟ ΕΚΕΙΝΟΣ, ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΣΚΟΠΟ ΤΩΝ ΒΕΔΩΝ, ΜΠΟΡΕΙ ΕΥΚΟΛΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ »

Από την φύση μας εμείς δεν μπορούμε να υπάρχουμε χωρίς την αγάπη.
Γι’ αυτό, μέχρις ότου δεν αναπτυχθεί σε μας αυτή η σπάνια και ανώτερη αγάπη προς τον Θεό, εμείς παράλληλα θα προσπαθούμε να αγαπήσουμε όπως- όπως ο ένας τον άλλον.
Έχουμε διαφορετικά επίπεδα συνειδήσεως και αναλόγως αυτής και διαφορετικά επίπεδα αγάπης μεταξύ των αντιθέτων φύλων.
Μέσα στο λεπτό σώμα του ανθρώπου υπάρχουν τα 7 ψυχικά κέντρα.

Οι Βέδες υποστηρίζουν, ότι τα κατώτερα κέντρα επικοινωνούν με την κατώτερη, ζωώδη συνείδηση, όπου επικρατεί η πρωτόγονη σωματική δύναμη.
Η Αγάπη (αρμονία), που εμφανίστηκε στο επίπεδο των κατωτέρων κέντρων λαμβάνει την ανάλογη πρωτόγονη μορφή.
Ο σχηματισμός των σχέσεων μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας- είναι το αποτέλεσμα της συμβατότητας στα διάφορα επίπεδα της συνειδήσεως.

Επί ανωτέρας συνείδησης των ανθρώπων, που αγαπιούνται, τον ρόλο της αρμονίας αυτού του επιπέδου αναλαμβάνουν τα ανώτερα ψυχικά κέντρα.
Η αρμονία στα δυο κατώτερα ψυχικά κέντρα είναι δυνατή ακόμη και στα γατιά και στα σκυλιά.
Η αρμονία στο επίπεδο του ανώτερου ψυχικού κέντρου είναι κτήμα και περιουσία μόνο των τελειότερων όντων, που ζουν στο Σύμπαν.

Μετάφραση κειμένου: Epsylon.

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Το λυπηρό καλέ μου φίλε είναι ένα:
Οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη μας, αγνοούν την λέξη ΑΓΑΠΗ...
Σαν ουσία και πράξη φυσικά εννοώ...
Συχνά πηγαίνει χέρι χέρι με την αχαριστία.
Και μην ξεχνάμε την αχαριστία την ακολουθεί η αδιαντροπιά.
Η καρδιά των αχάριστων ανθρώπων γυναικών και ανδρών, μοιάζει με την έρημο που πίνει την ουράνια βροχή την απορροφά και όλη, και δυστυχώς δεν ξαναπαράγεται...
Μοναχά ο άνθρωπος κατέχει την ιδιότητα να βυθίζει το βλέμμα του στο εσωτερικό του.
ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ, αισθάνεται. Πιστεύει και συλλογίζεται, αλλά προπάντων γνωρίζει ότι αισθάνεται ότι πιστεύει και ότι συλλογίζεται.
Αυτή η έλλογη συνείδηση του εαυτού του και των πράξεών του τον διακρίνει ουσιαστικά από τα άλλα πλάσματα.


ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ, αλλά ο άνθρωπος κοιτάζοντας πολύ τον εαυτούλη του κάποια στιγμή ξεχνά ποιό είναι το πρόσωπό του και ποιό ακριβώς το προσωπείο του...

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ, Η ΓΑΛΗΝΗ Η ΟΜΟΡΦΙΑ η μοναδική αλήθεια!

[Ramoglou]

Αγαπημένοι φίλοι,

προχωρήσαμε στην αναγκαία συρραφή των θεμάτων του μέλους Epsylon για να μην υπάρχουν σκόρπια τα θέματα και για να μην ανοίγονται ξανά και ξανά τα ίδια και τα ίδια.

Μπορείτε πλέον εδώ να συνεχίσετε την όποια κουβέντα σας, έχοντας μια ολοκληρωμένη εικόνα.

Θα παρακαλέσω το δημιουργό να μην ανοίγει Topic με το ίδιο περιεχόμενο διότι θα αναγκαστούμε να κλειδώνουμε πλέον τα θέματα και όχι να μεταφέρουμε πόστ από το ένα στο άλλο, καθότι καλό το χαμαλίκι αλλά να έχεις και χρόνο, πράγμα σπάνιο στις μέρες μας.

Να έχετε λοιπόν μια όμορφη ημέρα.

[LordPayens]

>QBB<

Θερμά συγχαρητήρια στην Karma!

Πρόκειται για τις φωνές, που έρχονται από το μέλλον, από τον Πολιτισμό της Ψυχής, που πλησιάζει…
Και είναι πολύ παρήγορο, που την σημαία του Πολιτισμού αυτού, θα την σηκώσουν πρώτες οι γυναίκες =οι πρωτεύουσες της Αγάπης.
Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κυριεύσατε την Γην !...
Karma, σ’ ευχαριστώ για την επίκαιρη, όμορφη, ενωτική και γεμάτη ανθρωπιά τοποθέτησή σου.
Να είσαι παντού και πάντοτε καλά!

Φίλε Epsylon,

Αυτό το "Ο πολιτισμός της ψυχής" μ'άρεσε πολύ. Άκουσε λοιπόν και δυό λόγια από τον πολιτισμό της βαρβαρότητας που τόσο αγαπώ.

Το σχόλιο του Πασχάλη είναι ιδιαιτέρως εύστοχο. Δεν υπάρχουν ούτε καθοριστικά μοντέλα, ούτε μια συγκεκριμένη αγάπη. Ο λόγος που ο Θεός είναι πάνσοφος είναι ακριβώς διότι δεν μας έδωσε έναν δρόμο ή μία αγάπη. Ο καθείς αγαπάει διαφορετικά και προσεγγίζει την αγάπη με τον τρόπο που αυτός/αυτή εκφράζεται. Άλλοι με αίμα, άλλοι με λουλούδια, άλλοι με σάρκα, άλλοι με την αποστροφή της σάρκας. Και ναι, ΟΛΑ τούτα τα μιασματικά είναι αγάπη. Διότι ΟΛΑ τούτα είναι υπαρκτά. Έχουν γίνει πολλές υποθέσεις γι'αυτόν τον πολιτισμό ψυχής που αναφέρεις. Ένας πολιτισμός-βιτρίνα που η ειλικρίνεια την κάνει από την πίσω πόρτα αηδιασμένη απ'όσα βλέπει. Δεν υπάρχει ειλικρινής αγάπη-αγάπη ΕΠΙΛΟΓΗΣ, αλλά ένα status quo που την επιβάλλει, την κυρίαρχη αγάπη που ανέφερες; Παρακαλώ ας μην ευχόμαστε για κάτι τέτοιο, μια χαρά είναι η ανθρωπότητα με τα σωστά και τα στραβά της. Αυτά από τον πολιτισμό της βαρβαρότητας.

Φιλικά,
LordPayens