ΟΙ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΓΗΙΝΑ

Ύπαρξη, πορεία, εξέλιξη.

Συντονιστές: Ramoglou, Ladyhawk, Zadok the priestess

Epsylon
Δημοσιεύσεις: 257
Εγγραφή: Σάβ Φεβ 25, 2006 11:41 pm

Δημοσίευσηαπό Epsylon » Δευ Μαρ 20, 2006 12:10 am

Αγαπητή Nehemaut, :)
Πήρα την απόφαση να απαντήσω στην τελευταία σου τοποθέτηση.
Αυτή θα είναι και η τελευταία μου «διαφωνία» :)
Λοιπόν, όλες οι «διαφωνίες» είναι πλάνη και παγίδευση στα δεσμά του νου. :trau39: Όπου μεσολαβεί ο νους- θα υπάρχει η «διαφορά», η άγονη και άχρηστη στην ουσία για όλους «διαφωνία». :sport67: Ο νους= «διένεξη». Η πρόοδος δεν οφείλεται στους νόες, που «διαφωνούν», αλλά στον νόμο της ζωής, που επιβάλλει την τελική απόφασή της. Ο νους καθυστερεί την επιβολή του νόμου της ζωής, αλλά δεν τον ανατρέπει. Δεν επιτρέπεται να εργάζομαι υπέρ του νου, ούτε του δικού μου, ούτε των άλλων. Ο νους ολονών μας χωρίς εξαίρεση είναι ο ίδιος- για τα πανηγύρια της «διαφωνίας». Αρνούμαι να τρέφω τον νου. Η Ψυχή μου, στην οποία μένω πιστός, μου υπαγορεύει να σταματήσω να «διαφωνώ». Υποτάσσομαι στην Ψυχή μου και σε τίποτε άλλο.
Αυτή ξέρει καλύτερα από τον νου μου. Κρατώ τις απόψεις μου, χωρίς να τις υπερασπίζω. Υπεράσπιση χρειάζεται κάτι το αδύναμο. Οι απόψεις που εκφράζω μπορούν να περπατήσουν και χωρίς εμένα. Πιστός στην αποκόλληση- αποκολλούμαι και απ’ αυτές. Η ζωή μόνη της θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους.
Είχα πει πολλά και σοβαρά πράγματα, και εδώ και στις άλλες θεματικές ενότητες. Όποιος όντως άκουσε τι είπα και μπόρεσε να καταλάβει- κατάλαβε. Ισχύουν όλα, όσα έλεγα πριν. Ότι αρνείται να δεχτεί η Ψυχή, ο νους θα αρνηθεί να καταλάβει. Και αφού η Ψυχή δεν το δέχεται, πρέπει να την αφήσεις ήσυχη. Έχει άλλα καθήκοντα να φέρει εις πέρας στην παρούσα ενσάρκωση και πρέπει να τα σεβαστείς.. Είναι βοήθεια στο προτιμηθέν δρόμο της εξέλιξής της. Και εκδήλωση εμπιστοσύνης στις δυνατότητές της. Η «διαφωνία»- είναι τρικλοποδιά στην κάθε Ψυχή, που εξελίσσεται. Όπως λέει ο Say Baba: « Το να μην φέρνεις τρικλοποδιές της διαφωνίας στην εξελισσόμενη Ψυχή- ήδη είναι συμπαράσταση προς Αυτήν και υποστήριξή Της».
Για μένα οι «διαφωνίες» είναι ανάξιες ασχολίας.. Και στις «διαφωνίες» των νόων δεν θέλω να συμβάλλω παραπέρα. Σέβομαι μόνον την Ψυχή. Είχαμε ο καθένας εξ ημών πολλούς διαφορετικούς νόες και θα έχουμε άλλους τόσους διαφορετικούς στις μέλλουσες ενσαρκώσεις. Και μ’ αυτούς τους πρόσκαιρους, συνεχώς μεταβαλλόμενους νόες, που δεν είναι σοβαρά πράγματα, παρά εργαλεία και υπηρέτες της Ψυχής, δεν θέλω να «διαφωνώ», για να μην βλάψω την αιώνια Ψυχή. Ούτε την δική μου, ούτε του άλλου.
Σ’ ότι «αντιστέκεσαι» – το ενισχύεις, σ’ ότι «διαφωνείς»- το προκαλείς να επαναληφθεί. Το τρέφεις. Το διαιωνίζεις. Του δίνεις ζωή. Αγκιστρώνεσαι σ’ αυτό. Εξαρτιέσαι απ’ αυτό.
Τέλος πάντων, αυτά είναι τα πιστεύω μου και κανείς δεν χρειάζεται να τα ενστερνιστεί. Πες ότι θέλεις να πεις και σταμάτα. Έτσι μου προστάζει η Ψυχή. Και έτσι κάνω.
Θα «νικήσουν» εκείνοι , που έχουν το κουράγιο να αρνηθούν την κάθε μορφή «πάλης» η «διαφωνίας». Λέξεις, που έβαλα σε εισαγωγικά – είναι ακριβώς εκείνες, στις οποίες δεν πιστεύω, είναι ψεύτικες, άρα δεν με απασχολούν. Πρέπει να βρίσκουμε την δύναμη να είμαστε υπεράνω αυτών.
Πάντα θα λέω αυτό, που θέλω να πω, χωρίς να αγκιστρώνομαι στην «διαφωνία», ούτε στις «ιδέες». Τις αφήνω να περπατήσουν μόνες τους.
Όποιος τις κατάλαβε- κατάλαβε.

Πάντα με αγάπη και εκτίμηση. :)

Zadok the priestess
Mystica.gr
Δημοσιεύσεις: 1411
Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
Επικοινωνία:

Δημοσίευσηαπό Zadok the priestess » Δευ Μαρ 20, 2006 12:46 am

Αγαπημένε φίλε Epsylon,

αν δεν έχεις αγαπήσει τα πάντα (ακόμα και αυτόν το νου), πώς θεωρείς ότι θα έχουν απήχηση τα όσα περιγράφεις ως αγάπη και δε θα μείνουν απλά "λόγια" :?:

Δεν αισθάνεσαι ότι δυστυχώς, αυτή είναι η παγίδα αλλά και ευτυχώς ταυτόχρονα, η κορυφαία στιγμή της καρδιάς :?:

Κατανοώ τί θέλεις να πεις, αλλά δεν το αισθάνομαι να μου το δίνεις ακριβώς για το λόγο τον οποίο σου περιγράφω.
Εξάλλου, αυτός ο ηλεκτρονικός τρόπος επικοινωνίας ως γνωστόν δυσκολεύει αρκετά τη μετάδοση συναισθημάτων, οπότε η χρήση του λόγου θέλει ιδιαίτερη μέριμνα γι' αυτόν τον σκοπό.
Σου ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη αν είναι κάπως άχαρος ο τρόπος που στο εκφράζω, αλλά πιστεύω ότι μπορώ να είμαι ειλικρινής απέναντί σου.
Τελευταία επεξεργασία από Zadok the priestess σε Δευ Μαρ 20, 2006 3:53 am, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Εικόνα
Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir
André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry

Epsylon
Δημοσιεύσεις: 257
Εγγραφή: Σάβ Φεβ 25, 2006 11:41 pm

Δημοσίευσηαπό Epsylon » Δευ Μαρ 20, 2006 3:51 am

.

Αγαπημένη φίλη Zadok,
Έλαβα το μήνυμά σου , και τα ακριβότερα για μένα ήταν τα λόγια:

«αν είναι κάπως άχαρος ο τρόπος που στο εκφράζω, αλλά πιστεύω ότι μπορώ να είμαι ειλικρινής απέναντί σου.»
:)

Ζadok! Δεν είναι άχαρος ο τρόπος σου, :) είναι πολύ ανθρώπινος και ζεστός. Και η αξία του είναι ότι είναι ειλικρινής. Η ανθρωπιά, η ζεστασιά και η ειλικρίνεια πάνε μαζί. Πρώτα αυτά, μετά τα υπόλοιπα, μη ουσιώδη.

Με ρωτάς:
«αν δεν έχεις αγαπήσει τα πάντα (ακόμα και αυτόν το νου), πώς θεωρείς ότι θα έχουν απήχηση τα όσα περιγράφεις ως αγάπη και δε θα μείνουν απλά "λόγια" »


Zadok, εγώ την αγάπη δεν την ταυτίζω με τον νου. Αναρωτιέμαι και γω με την σειρά μου το εξής: πόση απήχηση στην αγάπη έχει ο νους, πόσα έργα του νου έχουν μείνει απλά λόγια; Αμέτρητα… Δεν είπα ποτέ σε κανέναν: κατάργησε τον νου και γίνε τρελός. Προς Θεού! Λέω ο νους να μπει στην θέση του που του αναλογεί. Ο νους είναι καλός για τα έξω: για την αγορά, για τις διαπραγματεύσεις, για την επιστήμη, για το εμπόριο, για την υλική ανάπτυξη, για τον υπολογισμό, για το συμφέρον, για την απάτη, για την εκμετάλλευση, για χίλια δύο πράγματα, στα οποία δεν έχει σχέση η αγάπη η στα οποία η αγάπη είναι εμπόδιο. Γι’ αυτό παραμερίζεται. Βασικά δεν φταίει ο νους. Αυτός είναι τέτοιος, όπως του διατάσσει να είναι η Ψυχή. Σε μια Ψυχή, που προσανατολίζεται προς την αγάπη ( πάντα σε ευρεία έννοια της λέξης, σύντομα η εξίσωση= σε κανένα μη κάνεις κακό)- ο νους γίνεται διαφορετικός. Τότε αυτός βρίσκει τρόπους να υλοποιήσει τις ευγενικές προσταγές της αγαπούσας Ψυχής. Αυτό μπορεί να γίνει μόνον όταν η Ψυχή είναι ισχυρότερη του νου. Και ισχυρότερη μπορεί να είναι μόνο η Ψυχή, που αγαπάει. Καμία άλλη. Μόνον τότε ο νους υποτάσσεται. Ο νους ουσιαστικά είναι σαν το μικρό παιδί- αν του δώσεις φόρα, θα κάνει τις αταξίες του. Δες το θέμα μόνη σου: όλη την ημέρα εμείς σκεφτόμαστε χίλια δυο πράγματα, αν θα καθόσουνα να μετρήσεις τον αριθμό των σκέψεων, που είχες κάνει το 24-ώρο, θα είχες εκπλαγεί. Χιλιάδες σκέψεις, η μία κόντρα στην άλλη, η μία να κυνηγάει την άλλη, το βράδυ πέφτεις κάτω ξερός όχι μόνο από την σωματική κόπωση, αλλά κι από την εσωτερική κόπωση και ένταση. Και παρ’ όλα αυτά, ο νους (μα δεν κουράζεται ποτέ αυτός;) συνεχίζει να σε τυραννεί και να μη σ’ αφήνει να κοιμηθείς. Πηδάει σαν την μαϊμού από το ένα κλαδί στο άλλο, από το ένα θέμα στο άλλο, δεν τον έχει ο τόπος. Το πρωί σηκώνεσαι με βαρύ κεφάλι, νευρικός και κουρασμένος. Και ούτω καθεξής… Κάθε μέρα… Τι γίνεται; Γίνεται αυτό: όλοι μας παραδώσαμε την εξουσία στον νου, αυτός μας κυβερνάει, και κυβερνάει όπως αυτός ξέρει. Τι ξέρει ο νους; Ξέρει να κάνει νευρικές τις ψυχές. Γι΄ αυτό είμαστε όλοι νευρικοί πάνω κάτω. Ο δικός μας πολιτισμός επιτάσσει- προβάδισμα στον νου, όχι στην Ψυχή. Ο νους έγινε ισχυρότερος της Ψυχής, εμείς του δώσαμε μόνοι μας αυτές τις εξουσίες.
Πόσα κακά έγιναν και γίνονται στον κόσμο εξ αιτίας παράδοσης των Ψυχών στο νου από αμνημόνευτους χρόνους; Από πού προέρχεται το κακό; Από την Ψυχή, η οποία λόγω μικρής ποσότητας αγάπης= δύναμης μέσα της, αδύναμη υποτάχτηκε στον νου. Έγινε σκλάβα του. Δυνατή Ψυχή είναι μόνο αυτή που αγαπά. Διότι μόνο η αγάπη είναι δύναμη.
Και μόνο η αγάπη μπορεί να σταματήσει το οποιοδήποτε κακό, όχι ο νους. Είδαμε πως σταματάει το κακό ο νους. Γι’ αυτό υπάρχει τόση κακία στον κόσμο. Υπάρχει λόγω αδύναμων στην αγάπη Ψυχών. Ο Σωκράτης είπε την σωστή κουβέντα: Ουδείς εκών κακός.
Κανείς δεν είναι κακός με την θέλησή του. Είναι κακός από την άγνοιά του. Και η κάθε άγνοια προέρχεται από την λίγη αγάπη. Ο κύκλος έκλεισε. Έχουμε βραχυκύκλωμα της κακίας= αγνοίας, το οποίο ο νους δεν μπορεί να σπάσει(το απέδειξε). Να το σπάσει μπορεί μόνον η μεγάλη αγάπη στην Ψυχή. Αυτό θα γίνει μόνο τότε, όταν θα παραμεριστεί ο πολιτισμός της Ύλης, του συμφέροντος και του υπολογισμού, ο πολιτισμός του νου και έλθει ο Πολιτισμός της Ψυχής. Η αγάπη ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

«Δεν αισθάνεσαι ότι δυστυχώς, αυτή είναι η παγίδα αλλά και ευτυχώς ταυτόχρονα, η κορυφαία στιγμή της καρδιάς :?: »
:)

Όταν θα έχουμε Πολιτισμό της Ψυχής, θα εξαφανιστούν οι παγίδες και θα έχουμε μόνο τις κορυφαίες στιγμές της καρδιάς. Είμαι σίγουρος, ότι θα ήταν όλοι ευτυχισμένοι να ζουν σε έναν τέτοιο κόσμο. Αυτόν τον κόσμο θα τον φέρει μόνον η αγάπη. Και αυτή πρέπει να είναι πολύ μεγάλη= πολύ δυνατή, για να επιβληθεί. Πρέπει ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί Αυτήν να Την συγκεντρώνουμε μέσα στην Ψυχή. Να εκπαιδεύουμε την Ψυχή . Να την ρωτάμε κάθε μέρα: τι έκανες σήμερα υπέρ Αυτής; Ένας πολύ απλός τρόπος- να την εκπέμπουμε παντού. Αυτή πολλαπλασιασμένη θα γυρίζει πίσω. Όλοι οι προκατακλυσμιαίοι πολιτισμοί έσβησαν ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο- των Ατλάντων και των Λεμουρίων και ποιος ξέρει ακόμη ποιών.
Ο φυσικός νόμος κάποια στιγμή θα μας ωθήσει, έτσι όπως πάμε ως ανθρωπότητα, στο τρομερό δίλημμα: αγάπη η θάνατος. Θα υποχρεωθούμε ως είδος να διαλέξουμε ένα από τα δυο. Για ποιόν λόγο θα μας κάνουν την εξαίρεση;


«Εξάλλου, αυτός ο ηλεκτρονικός τρόπος επικοινωνίας ως γνωστόν δυσκολεύει αρκετά τη μετάδοση συναισθημάτων, οπότε η χρήση του λόγου θέλει ιδιαίτερη μέριμνα γι' αυτόν τον σκοπό»


Κατάλαβα τι θέλεις να πεις. :) Μιλώ καμιά φορά έτσι όχι προσωπικά, αλλά γενικά ,για να ταρακουνήσω την Ψυχή, να αναρωτηθεί.
Αν έθιξα όμως προσωπικά κάποιον, που δεν νομίζω, αλλά αν λέω, ας μου το πει. Δεν θα διστάσω να του ζητήσω δημόσια συγνώμη και με τον καλλίτερο τρόπο. Χάριν Αυτής…

Zadok, να είσαι πάντα καλά!

Με αγάπη.

NEHEMAUT
Δημοσιεύσεις: 405
Εγγραφή: Τρί Ιουν 07, 2005 11:32 pm
Τοποθεσία: athens

Δημοσίευσηαπό NEHEMAUT » Δευ Μαρ 20, 2006 11:03 am

Αγαπημένε μου Epsylon εγώ δεν ένιωσα να διαφωνούμε πουθενά.

Κάθε άλλο, αλλά να εγώ προσπαθώ να προστατέψω τις καρδιές μας επειδή
μέχρι τότε:

Όταν θα έχουμε Πολιτισμό της Ψυχής, θα εξαφανιστούν οι παγίδες και θα έχουμε μόνο τις κορυφαίες στιγμές της καρδιάς.


νομίζω οτι είναι ευάλωτες...

Είτε με την καρδιά, είτε με τον νού, είτε και με τα δύο κάποτε θα βρεθεί το μονοπάτι της αλήθειας.

Με πολλή αγάπη
Εικόνα

Epsylon
Δημοσιεύσεις: 257
Εγγραφή: Σάβ Φεβ 25, 2006 11:41 pm

Δημοσίευσηαπό Epsylon » Δευ Μαρ 20, 2006 11:10 pm

Αγαπημένη μου NEHEMAUT


Έγραψες:

«εγώ δεν ένιωσα να διαφωνούμε πουθενά.»


:) ούτε και γω το ένιωθα κατά βάθος, γι’ αυτό έβαζα τις λέξεις σε εισαγωγικά. Και το έλεγα, ότι είναι ψεύτικες. Τώρα μίλησε η Ψυχή σου= ένιωσα. Ο νους χρησιμοποιεί άλλα ρήματα: νομίζω, να δω, μου φαίνεται, να βεβαιωθώ, να κρίνω, να αποδείξω, να απορρίψω, να αντιμιλήσω…κ.τ.λ. :)
Οι νόες μαλώνουν μεταξύ τους, διότι δεν έχουν τι να κάνουν, όχι οι καρδιές. Κράτα ως σημαντικότερο μόνο το «ένιωσα», όλα τα άλλα θεώρησέ τα ως ασήμαντη φλυαρία.

«προσπαθώ να προστατέψω τις καρδιές μας»
μέχρι τότε:
Όταν θα έχουμε Πολιτισμό της Ψυχής, θα εξαφανιστούν οι παγίδες και θα έχουμε μόνο τις κορυφαίες στιγμές της καρδιάς.»


Κατά βάθος πολύ καλά κάνεις, διότι σ’ εκείνο τον Πολιτισμό πρέπει να υπάρχουν αυτοί, που θα τον αποτελούν. Τι λες θα επιβιώσουμε μέχρι τότε; :)
Θα περιμένουμε πάρα πολύ.Και τώρα σοβαρά: σου λέω με την γλώσσα του νου-κατάλαβα τα πάντα, και με την γλώσσα της καρδιάς- ένιωσα τα πάντα, κι επειδή τα ένιωσα, τα κατάλαβα. :)

«νομίζω οτι είναι ευάλωτες...»


NEHEMAUT, αυτές τις ευάλωτες πρέπει να τις προσκυνάνε γονατιστοί….Να παραμερίζουν για να περάσουν αυτές, να τις σηκώνουν στους ώμους και να τις ζητούν που θα τις πάνε… Διότι είναι ζωντανές, γι’ αυτό πανάκριβες και ιερές. Τα πολλά λόγια εδώ θα ήταν πραγματική ιεροσυλία. Να είναι αυτές παντού και πάντοτε καλά. Αυτό αρκεί.

«Είτε με την καρδιά, είτε με τον νού, είτε και με τα δύο κάποτε θα βρεθεί το μονοπάτι της αλήθειας.»


...Όταν ο νους σηκώσει στους ώμους του την καρδιά για να του δείξει αυτή τον δρόμο- στο τέρμα θα τους περιμένει και τους δυο η Αγάπη= Αλήθεια. Η καρδιά θα αγαλλιάσει και ο νους θα φωτιστεί…
Αμήν.


Με πολλή αγάπη :)

Zadok the priestess
Mystica.gr
Δημοσιεύσεις: 1411
Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
Επικοινωνία:

Δημοσίευσηαπό Zadok the priestess » Τρί Μαρ 21, 2006 5:13 am

>|<>QBB<
Epsylon έγραψε:
(...)


Αγαπητέ Epsylon, η απάντησή σου στην προηγούμενή μου δημοσίευση μου ξεκαθάρισε πολλά σκοτεινά σημεία της προηγούμενης τοποθετήσεώς σου.

Σ' ευχαριστώ τα μάλλα για τον κόπο σου.

Νομίζω ότι κατά βάσιν δε διαφωνούμε. :)
Ήταν θέμα διατύπωσης.
Εικόνα

Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir

André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry

Epsylon
Δημοσιεύσεις: 257
Εγγραφή: Σάβ Φεβ 25, 2006 11:41 pm

Δημοσίευσηαπό Epsylon » Τρί Μαρ 21, 2006 3:20 pm

Οι νόες μαλώνουν(διαφωνούν) μεταξύ τους, διότι δεν έχουν τι να κάνουν, όχι οι καρδιές


Zadok! Και βέβαια κατά βάσιν δεν διαφωνούμε! :)

Πάντα καλά να είσαι!

Με αγάπη.

Ardha Nareswara
Δημοσιεύσεις: 51
Εγγραφή: Πέμ Μάιος 05, 2005 10:22 pm
Τοποθεσία: Kailasha

Δημοσίευσηαπό Ardha Nareswara » Τρί Μαρ 21, 2006 3:55 pm

Συμπαθέστατε Epsilon

Επιθυμώ να μοιραστώ μια σκέψη μαζί σου πάνω στο θέμα της Αγάπης.

Αποφεύγω συνειδητά να μιλώ γι αυτήν γιατί έχω πάντοτε την αίσθηση οτι μιλώ για κάτι που δύσκολα μπορώ να προσδιορίσω,όχι μόνο στους άλλους αλλά και σε μένα.Ξέρεις,η ανθρωπότητα έχει αραδιάσει χιλιάδες κείμενα για την αγάπη,είναι η λέξη που πιό συχνά χρησιμοποιείται(μετά το "εγώ") απο τα χείλη μας.Όλοι την αναγάγουμε σε μια θεική σφαίρα και την ντύνουμε με υφάσματα και κοσμήματα περιτεχνα και ύστερα κυνηγάμε να την φτάσουμε.

Ξέρεις γιατί μιλάμε τόσο συχνά γι αυτήν;

Γιατι δεν την Εχουμε.

Η έλλειψή της μας κάνει φλύαρους.
Εικόνα

Epsylon
Δημοσιεύσεις: 257
Εγγραφή: Σάβ Φεβ 25, 2006 11:41 pm

Δημοσίευσηαπό Epsylon » Τρί Μαρ 21, 2006 10:44 pm

Ξέρεις γιατί μιλάμε τόσο συχνά γι αυτήν;

Γιατι δεν την Εχουμε.

Η έλλειψή της μας κάνει φλύαρους.


Συμπαθέστατε/τη Ardha Nareswara

Απάντηση: Αντί να περιοριζόμαστε σε δικαιολογίες(δεν την έχουμε), πράγμα, που δεν αλλάζει τίποτε στην ουσία, αντί τα ρομαντικά δακρύβρεχτα αχ-βαχ στην τηλεόραση και μετά ξανά τα ίδια, ΝΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ, ΜΑΛΛΟΝ ΕΠΕΙΓΟΝ ΤΡΟΠΟ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ. Δεν θα την δημιουργήσει μόνον εκείνος που δεν την θέλει, την φοβάται, την μισεί.
Ως προς τα κείμενα ποιητών και συγγραφέων:
Δεν πιστεύω στις ρομαντικές αγάπες των βιβλίων, ταινιών, ποημάτων και σαλονιών. Ένα το κρατούμενο. Δεύτερον: Η στρατηγηκή της αγάπης πρέπει να χάσει το ρομαντικό της χαζό και άδειο τουλάχιστον για σήμερα περιεχόμενο και να πάρει μορφή αρχών για λόγους επιβίωσης ως είδους. Δεν έχουμε καιρό για φιλοσοφίες, ούτε γι σαλιαρίσματα. Είμαστε στην άκρη του γκρεμού.
Όταν μιλάω- δεν χαιδεύω. Μπορεί να είμαι οξύς. Και καλά κάνω. Σκοπός μου είναι όχι να κερδίσω κάποιον, αλλά να προβληματήσω.
Αντί να σχολιάζει ο καθένας τι είπε ο ένας και ο άλλος, ας αναρωτηθεί προσωπικά- γιατι ζει σε κοινωνια μη αγαπόντων, γιατί δεν αγαπάει, γιατί δεν την έχει, γιατί δεν την αξίζει; Και τι πρέπει να κάνει ο ίδιος. Εδώ είναι το θέμα- τι κάνει προσωπικά ο καθένας, ποια είναι η συμβολή του.
Από την στάση του καθενός έναντι της αγάπης εξαρτάται η ποιότητα της ζωής του και το μέλλον του, και το είδος της "απομάκρυνσής" του απο την ζωή. Το είπα και το ξαναλέω: όποιος κατάλαβε τι θέλω να πω-κατάλαβε.
Όποιος όχι- ας γεύεται εις άπειρον την "ευτυχία του", εις ανώτερα.Και ας με σχολιάζει όπως θέλει. Πάλι το λέω- δεν απευθύνομαι στον παραέξυπνο και γεμάτο με νεκρές γνώσεις, που οδήγησαν τα πράγματα ως εδώ νου, -εγώ απευθύνομαι στην Ψυχή και μου απαντουν οι νόες. Ψυχή δεν ακούω, λες και την έχουμε θάψει κάπου πολύ βαθιά, σαν να αποφεύγουμε να μιλάμε για νεκρό για λόγους τακτ, έτσι πολιτισμένοι που γίναμε...Και σαστίζω. Αναρωτιέμαι και γώ: Ζουν οι νόες, οι Ψυχές που είναι; Νεκρές Ψυχές είμαστε; Τότε δεν πρέπει να γίνει κάτι. Οφείλουμε να εξαφανιστούμε ως είδος και να ελευθερώσουμε την γωνιά αυτή. Χωρίς Ψυχή με ποιό ηθικό δικαίωμα υπάρχουμε; Γι' αυτό φαίνομαι παράξενος και ακατόητος. Αλλιώς θα μιλήσω στον νου- θα τον χαστουκίσω για τα έργα του και αλλιώς θα μιλήσω στην Ψυχή στον ίδιον τον άνθρωπο. Δυο γλώσσες- η καθεμιά στον κατάλληλο παραλήπτη.
Αυτό που είπα δεν αφορά προσωπικά εσένα ως άτομο, αφορά όλους εμάς ανεξαιρέτως ως "ανθρώπινο :?: " είδος. Και σε παρακαλώ πολύ να μεταφράσεις τα λόγια μου όπως σου το ζήτησα- ΟΧΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ.
Ελπίζω να με κατάλαβες σωστά.
Να είσαι καλά πάντα.

Epsylon
Δημοσιεύσεις: 257
Εγγραφή: Σάβ Φεβ 25, 2006 11:41 pm

Δημοσίευσηαπό Epsylon » Τρί Μαρ 21, 2006 11:44 pm

Περί των γήινων προσκολλήσεων συνέχεια…
Δύσκολο το θέμα των προσκολλήσεων, …πολύ δύσκολο…
Πως επιτέλους να βρεθεί μία άκρη. Εγώ π.χ. υποστηρίζω την αποκόλληση από την Ύλη. Αλλά συλλαμβάνω τον εαυτόν μου να οδηγείται από την μία αποκόλληση στην άλλη προσκόλληση - σ’ εκείνη του πνεύματος. Και αυτή προσκόλληση είναι…το νιώθω και το καταλαβαίνω.
Η ύλη σε καρφώνει θανάσιμα στην Γη και σε κάνει υλιστή χειρίστου είδους, σε κάνει έναν ανθρωποειδή με γραβάτα…
Το πνεύμα σε καρφώνει θανάσιμα στον Ουρανό και σε κάνει ξένο και ακατανόητο στην Γη, σε κάνει ιδεαλιστή χειρίστου είδους- έναν διάβολο, μπορείς να φτάσεις ως και στο κυνήγι των μαγισσών, αν αποκτήσεις την εξουσία…Έτσι, για να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα…
Στην μια περίπτωση μπορείς να καταλήξεις συμφεροντολόγος δολοφόνος και στην άλλη- ιδεαλιστής δολοφόνος. Δολοφόνος δηλαδή…ασχέτως ότι κι αν επικαλείσαι…
Είχα την αρχή μέχρι πρόσφατα: να μισείς εκείνους, που σκοτώνουν την αγάπη. Και γινόμουν πιο επικίνδυνος, πιο επιθετικός, γινόμουν χειρότερος από κείνον που μισούσα. Έβλεπα τον εαυτόν μου να γίνεται σκληρότερος και από κείνον. Η αγάπη σου δίνει μεγάλη ποσότητα ενέργειας, γίνεσαι ανθεκτικότερος και στα καλά αλλά και στα άσχημα…
Πέταξα στα σκουπίδια αυτήν την αρχή. Εν ονόματι της αγάπης, σκότωνα την αγάπη…
Η αναζήτηση συνεχίζεται με λάθη, υπερβολές, πτώσεις και ανατάσεις και σιγά-σιγά ψηλαφούμε στα τυφλά τον δρόμο…
Τελικά πως να κρατήσεις την ισορροπία μεταξύ ύλης και πνεύματος;
Η Ανατολή είναι υπερβολικά πνευματική, κι αποκομμένη από την Γη.
Η Δύση είναι υπερβολικά υλιστική, κι αποκομμένη από τον Ουρανό.
Η Δύση είναι θηλυκιά, γήινη, ηδονόφιλη, υλιστική, αποθεώνει τον νου και το σώμα και έχει την θηλική επιθετικότητα.
Η Ανατολή είναι αρσενική, πιο ουράνια, πνευματική, ασκητική, αποθεώνει την Ψυχή και την Ιδέα και περιφρονεί την ύλη και το σώμα και έχει όλα τα χαρακτηριστικά της αρσενικής επιθετικότητας.
Και οι δύο πολιτισμοί έτσι όπως πήραν μορφή είναι εξ ίσου επικίνδυνοι.
Για λόγους εξισορρόπησης στον Δυτικό πρέπει να ταπεινώνεις την ύλη και τον νου, και στον Ανατολικό - το πνεύμα και την καρδιά.
Στην Δύση πρέπει να ζητάς να αγαπούν περισσότερο, και στην Ανατολή πρέπει να απαγορεύεις να αγαπούν πολύ.. Ερώτημα.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα…
Μάλλον πάλι η Ελλάδα θα σώσει τον κόσμο με το ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ της.
Πως ΠΡΑΚΤΙΚΑ να φτάσουμε σ’ αυτό το ΜΕΤΡΟ; Πως;
Πως τελικά να ζήσουμε τις προδιαγεγραμμένες σε μας γήινες ενσαρκώσεις χωρίς τις προσκολλήσεις ούτε στο ένα, ούτε στο άλλο; Πως να ζήσεις τελικά ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ; Διότι η πραγματική ευτυχία είναι η ελευθερία από τα πάντα. Κατάλαβα τελικά γιατί η ενέργεια δεν σ’ αφήνει ήσυχο: ζητάει την Πραγματική της Ελευθερία η Ψυχή. Ζητάει να βρεις τρόπους να βρίσκεσαι πάντα υπεράνω των πάντων; Πως; Με ποιόν τρόπο; Με την αγάπη ίσως;
Η αναζήτηση της Πραγματικής Ελευθερίας από τα πάντα , της μη προσκόλλησης, της εξισορρόπησης συνεχίζεται…

Ardha Nareswara
Δημοσιεύσεις: 51
Εγγραφή: Πέμ Μάιος 05, 2005 10:22 pm
Τοποθεσία: Kailasha

Δημοσίευσηαπό Ardha Nareswara » Τετ Μαρ 22, 2006 11:52 am

Epsilon,

Μου ζητάς κάτι το οποίο δεν απέφυγες να μην κάνεις.
Έκανα μια σκέψη και την μοιράστηκα μαζί σου.Εσύ πήρες τα λεγόμενα μου προσωπικά και οι χαρακτηρισμοί που απέδωσες σ'αυτά μάλλον προέρχονται από το εγωικό σου νου παρά από την ψυχή σου.Αλλιώς ποιός ο λόγος όλου αυτού του κατεβατού δικαιολογιών;

Θέλησα απλά να πώ οτι ο άνθρωπος είχε πολύ λίγη από αυτήν την μαγική ουσία,γι αυτό και πάντοτε ψάχνει τρόπους να την βάλει μέσα στην ζωή του με διάφορους τρόπους ανα τους αιώνες,είτε με την θρησκεία,είτε με την φιλοσοφία,είτε σαν τρόπο ζωής όπως εσύ προτείνεις.

Η αλήθεια είναι οτι την αγάπη δεν μπορούμε να την βάλουμε πουθενά με το ζόρι.Εξαρτάται και παράγεται μόνο με την κατανόηση που ο καθένας μας επιτυγχάνει να φτάσει σε σχέση με το περιβάλλον του.Η αγάπη δεν μπορεί να γίνει τρόπος ζωής γιατί δεν είναι τρόπος ζωής.Την αγάπη είτε την νιώθεις είτε όχι.Τόσο απλά.

Αν τολμούσαμε να κάνουμε την αγάπη τρόπο ζωής αγαπητέ φίλε το πιο πιθανό θα ήταν να δημιουργήσουμε αλλη μιά συνήθεια.Αλλο ένα καταφύγιο οπου ο νους θα μπορούσε να ανθήσει στο σχήμα της καρδιάς.

Γιατί το "εγώ" είναι όλα όσα προσποιείται οτι δεν είναι.
Καταλαβαίνεις;Kαι αυτό δεν είναι νεκρή γνώση συσσωρευμενη στον νου.
Είναι βίωμα.

Αν ένιωσες οτι σε πρόσβαλλα κάπου ζητώ συγγνωμη.

Την καλημέρα μου.
Εικόνα

Ladyhawk
Mystica.gr
Δημοσιεύσεις: 602
Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 11:06 am
Τοποθεσία: Athens
Επικοινωνία:

Δημοσίευσηαπό Ladyhawk » Τετ Μαρ 22, 2006 2:21 pm

Αντί να σχολιάζει ο καθένας τι είπε ο ένας και ο άλλος, ας αναρωτηθεί προσωπικά- γιατι ζει σε κοινωνια μη αγαπόντων, γιατί δεν αγαπάει, γιατί δεν την έχει, γιατί δεν την αξίζει; Και τι πρέπει να κάνει ο ίδιος. Εδώ είναι το θέμα- τι κάνει προσωπικά ο καθένας, ποια είναι η συμβολή του.


Αγαπητέ Epsylon

Η αγάπη είναι υπέρτατο αγαθό και όλοι έχουν δικαίωμα σε αυτήν.
Δυστυχώς όμως ο άνθρωπος σήμερα – στην πλειοψηφία του - δεν ξέρει και δεν μπορεί να αγαπήσει αληθινά.
Αυτό συμβαίνει γιατί το τεράστιο εγώ που κυριαρχεί στους περισσότερους δρα ως πανοπλία και ο άνθρωπος αρκείται στο να ασχολείται με το «γυάλισμά» της μόνο.

Ποιος προσπαθεί σήμερα να αναγνωρίσει τον άνθρωπο?
Ποιος αγωνίζεται να μάθει και να αποδεχτεί τον ίδιο του τον εαυτό?
Ποιος παλεύει να βελτιώσει αυτόν τον εαυτό και να τον καταστήσει καλύτερο?

Τελικά το «γυάλισμα» είναι πιο εύκολο γιατί δεν πονάει δεν γκρεμίζει αλλά δυστυχώς παραμένει εξωτερικό κάλυμμα.

Αυτός λοιπόν που θα καταφέρει να αγαπήσει τον εαυτό του, που θα μπορέσει να σεβαστεί την διπλανό του και την δική του ελευθερία θα καταφέρει κιόλας να αγαπήσει και να αγαπηθεί.


Θέλησα απλά να πώ οτι ο άνθρωπος είχε πολύ λίγη από αυτήν την μαγική ουσία,γι αυτό και πάντοτε ψάχνει τρόπους να την βάλει μέσα στην ζωή του με διάφορους τρόπους ανα τους αιώνες,είτε με την θρησκεία,είτε με την φιλοσοφία,είτε σαν τρόπο ζωής όπως εσύ προτείνεις.


Αγαπητέ Ardha Nareswara


Δεν μπορώ να προσδιορίσω την ποσότητα αυτής της ουσίας, δεν ξέρω αν είναι λίγη η πολύ, αυτό όμως που πιστεύω είναι πως είναι πολύ σημαντική και η δύναμή της πολύ μεγάλη.

Χρειάζεται όμως να εργαστεί κανείς για να μπορέσει αυτή η ουσία να ελευθερωθεί και να κυριαρχήσει στον άνθρωπο και κατ’ επέκταση αυτός να προχωρήσει.

Οι θρησκείες που αναφέρεις θεωρώ πως είτε επιβάλλονται από τον περίγυρο, είτε λειτουργούν ως σωσίβιο για τον άνθρωπο που ζει μέσα στην άγνοια και την αδυναμία.

Όταν λοιπόν καταφέρει ο άνθρωπος να βγει από την άγνοια και καταστήσει εαυτόν ισχυρό και γεμάτο πίστη τότε δεν θα έχει ανάγκη τις θρησκείες που λειτουργούν βάση του δόγματος το οποίο υπάρχει για να μπορεί να ελέγχεται ο λαός.
Εικόνα
Τίποτα δεν χαρίζεται όλα κατακτιούνται ...

Epsylon
Δημοσιεύσεις: 257
Εγγραφή: Σάβ Φεβ 25, 2006 11:41 pm

Δημοσίευσηαπό Epsylon » Τετ Μαρ 22, 2006 10:10 pm

Ardha Nareswara

«Μου ζητάς κάτι το οποίο δεν απέφυγες να μην κάνεις.
Έκανα μια σκέψη και την μοιράστηκα μαζί σου. Εσύ πήρες τα λεγόμενα μου προσωπικά και οι χαρακτηρισμοί που απέδωσες σ'αυτά μάλλον προέρχονται από το εγωικό σου νου παρά από την ψυχή σου. Αλλιώς ποιός ο λόγος όλου αυτού του κατεβατού δικαιολογιών;»

Φίλε Ardha!
Ο τόνος κάνει την μουσική, πιθανώς ήμουν έντονος, γι’ αυτό ακούστηκα έτσι.
Τίποτε δεν πήρα προσωπικά, διότι δεν έχω τι να πάρω.
Για κατεβατό δικαιολογιών- δεν έχω κάνει σε κανέναν τίποτε, συνεπώς δεν έχω να δικαιολογηθώ σε κανέναν για τίποτε.
Αν τυχόν αισθάνθηκες θιγμένος απ’ την προηγούμενή μου τοποθέτηση, - είμαι πιστός στην αρχή μου.

ΣΟΥ ΖΗΤΩ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ, από αυτή την θέση.
Το κάνω δημόσια για να μην πάρω ποτέ τα λόγια μου πίσω και να καταργήσω την εντύπωση διένεξης. Νομίζω, πως τώρα είμαι εντάξει απέναντί σου.


«Θέλησα απλά να πώ οτι ο άνθρωπος είχε πολύ λίγη από αυτήν την μαγική ουσία,γι αυτό και πάντοτε ψάχνει τρόπους να την βάλει μέσα στην ζωή του με διάφορους τρόπους ανα τους αιώνες,είτε με την θρησκεία,είτε με την φιλοσοφία,είτε σαν τρόπο ζωής όπως εσύ προτείνεις


Σύμφωνοι. Σαν μωρό παιδί που είναι ακόμη ο άνθρωπος, παίζει ακόμη. Η μαγική ουσία έχει καταναλωθεί από τις προηγούμενες γενιές. Οι ιδέες, φιλοσοφίες και θρησκείες έδωσαν ένα δυναμικό-μαγική ουσία, που την ονομάζεις. Αυτή καταναλώθηκε, φαγώθηκε. Και στην θέση της δεν δημιουργήθηκε απολύτως τίποτα. Και αυτό είναι σήμα κινδύνου.
Λογοτεχνικά, από απόψεως σόου- κάτι κάνουν –εικονική πραγματικότητα με την βοήθεια της τεχνολογίας πάντα- στην πράξη όμως, στην καθημερινή ζωή, δεν βλέπω την διαφορά μεταξύ του ανθρώπου και της τίγρης… Ούτε καμιά θρησκεία, φιλοσοφία στην ουσία τον βοηθούν τώρα σ’ αυτά. Πήγαινε στους απόφοιτους φιλοσοφίας και μέτρα μου σε παρακαλώ πόσους θα βρεις. Η στις θρησκείες μέτρα πόσοι αγαπάνε πραγματικά. Οι αριθμοί θα σε πείσουν πολύ καλύτερα από μένα. Εγώ απλώς φωνάζω. Οι αριθμοί ΠΕΙΘΟΥΝ. Δεν προτείνω θρησκευτικό τρόπο ζωής, με τέτοιους θρησκευόμενους εγώ, δόξα τω Θεώ,
είμαι άθεος.

«Η αλήθεια είναι οτι την αγάπη δεν μπορούμε να την βάλουμε πουθενά με το ζόρι.Εξαρτάται και παράγεται μόνο με την κατανόηση που ο καθένας μας επιτυγχάνει να φτάσει σε σχέση με το περιβάλλον του.Η αγάπη δεν μπορεί να γίνει τρόπος ζωής γιατί δεν είναι τρόπος ζωής.Την αγάπη είτε την νιώθεις είτε όχι.Τόσο απλά.»

Να πώ και γώ τόσο απλά κάτι:
Εντάξει, και εγώ δεν την θέλω με τον ζόρι, εγώ εννοώ την δημιουργία του Πολιτισμού της Ψυχής ως σωτηρία και βλέπω πόσο μακριά βρίσκομαι απ’ την πραγματικότητα. Μάλλον τζάμπα μιλάω. Διότι αυτά που λέω- τα λέω κάθε μέρα παντού που βρίσκομαι, και συναντώ τέτοια αντίσταση, τέτοια απόρριψη, που αν θα κήρυττα την βία- θα είχα και οπαδούς και θα ήμουν καλλίτερα. Φαντάσου έναν, που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα πάνω στον τοίχο. Και λίγα μέτρα πριν τον τοίχο αλλάζει γνώμη και μετανιώνει. Και λέει- αγαπώ. Θα σωθεί; Όχι. Θα είναι πια αργά. Θα σκοτωθεί. Και για την ακρίβεια- θα αυτοκτονήσει. Επίσης έτσι απλά. Μιλώ σκόπιμα έντονα για να ταρακουνήσω την Ψυχή. Δεν στρέφομαι κατά του ίδιου του ανθρώπου. Και όμως οι περισσότεροι έτσι νομίζουν. Δικαίωμά τους.

«Αν τολμούσαμε να κάνουμε την αγάπη τρόπο ζωής αγαπητέ φίλε το πιο πιθανό θα ήταν να δημιουργήσουμε αλλη μιά συνήθεια. Αλλο ένα καταφύγιο οπου ο νους θα μπορούσε να ανθήσει στο σχήμα της καρδιάς.»

Θα δημιουργούσαμε μια σωτήρια συνήθεια, που θα μας έσωζε απ’ την εξαφάνιση. Το λέω και το ξαναλέω: δεν έχουμε πια καιρό για ρομαντικές αγάπες. Δεν έχουμε περιθώριο. Χρειάζεται ο καθένας να προβληματιστεί και όλοι μαζί το ίδιο. Δεν χρειάζεται να πέφτει ο καθένας στην αγκαλιά του άλλου, παίζοντας την αγάπη- χρειάζεται φιλοσοφία αγάπης. Πρώτα φιλοσοφία- μετά αγκαλιά. Αγκαλιές υπήρχαν πολλές. Δεν άλλαξαν αυτές τον κόσμο. Κάτι άλλο έκαναν και εκεί τελείωναν. Χρειάζεται αλλαγή μυαλών. Τότε ας πέφτουν στις αγκαλιές- εις υγείαν και θα είναι και ωραία . Θεέ μου, μόνο να μην παρεξηγηθώ!

«Γιατί το "εγώ" είναι όλα όσα προσποιείται οτι δεν είναι.
Καταλαβαίνεις; Kαι αυτό δεν είναι νεκρή γνώση συσσωρευμένη στον νου.
Είναι βίωμα.»

Καταλαβαίνω φίλε μου, όλα τα καταλαβαίνω, άτιμο βίωμα, που σακατεύει την Ψυχή του ανθρώπου και στεναχωριέμαι, που σε στεναχώρησα χωρίς να το καταλάβω. Ξέπλυνα τον εαυτό μου με την συγνώμη πιστεύω.

Όχι φίλε μου, δεν με πρόσβαλλες. Δεν χρειαζόταν να ζητήσεις συγνώμη.

Να είσαι πάντα καλά! :salut:







Προς την Ladyhawk:

Αγαπητή φίλη!
Σ’ ευχαριστώ για την ωραία σου παρέμβαση.
Επειδή αυτά τα λόγια, που είπες , δείχνουν παραστατικά την διάσταση του θέματος, «εκμεταλλεύομαι» το παραχωρηθέν χώρο για να τα προβάλλω ξανά. Το αξίζουν!

Ladyhawk:
Η αγάπη είναι υπέρτατο αγαθό και όλοι έχουν δικαίωμα σε αυτήν.
Δυστυχώς όμως ο άνθρωπος σήμερα – στην πλειοψηφία του - δεν ξέρει και δεν μπορεί να αγαπήσει αληθινά.
Αυτό συμβαίνει γιατί το τεράστιο εγώ που κυριαρχεί στους περισσότερους δρα ως πανοπλία και ο άνθρωπος αρκείται στο να ασχολείται με το «γυάλισμά» της μόνο.

Ποιος προσπαθεί σήμερα να αναγνωρίσει τον άνθρωπο?
Ποιος αγωνίζεται να μάθει και να αποδεχτεί τον ίδιο του τον εαυτό?
Ποιος παλεύει να βελτιώσει αυτόν τον εαυτό και να τον καταστήσει καλύτερο?

Τελικά το «γυάλισμα» είναι πιο εύκολο γιατί δεν πονάει δεν γκρεμίζει αλλά δυστυχώς παραμένει εξωτερικό κάλυμμα.

Αυτός λοιπόν που θα καταφέρει να αγαπήσει τον εαυτό του, που θα μπορέσει να σεβαστεί την διπλανό του και την δική του ελευθερία θα καταφέρει κιόλας να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
Δεν μπορώ να προσδιορίσω την ποσότητα αυτής της ουσίας, δεν ξέρω αν είναι λίγη η πολύ, αυτό όμως που πιστεύω είναι πως είναι πολύ σημαντική και η δύναμή της πολύ μεγάλη.

Χρειάζεται όμως να εργαστεί κανείς για να μπορέσει αυτή η ουσία να ελευθερωθεί και να κυριαρχήσει στον άνθρωπο και κατ’ επέκταση αυτός να προχωρήσει.

Οι θρησκείες που αναφέρεις θεωρώ πως είτε επιβάλλονται από τον περίγυρο, είτε λειτουργούν ως σωσίβιο για τον άνθρωπο που ζει μέσα στην άγνοια και την αδυναμία.

Όταν λοιπόν καταφέρει ο άνθρωπος να βγει από την άγνοια και καταστήσει εαυτόν ισχυρό και γεμάτο πίστη τότε δεν θα έχει ανάγκη τις θρησκείες που λειτουργούν βάση του δόγματος το οποίο υπάρχει για να μπορεί να ελέγχεται ο λαός.

Να είσαι παντού και πάντοτε καλά! :)

Epsylon
Δημοσιεύσεις: 257
Εγγραφή: Σάβ Φεβ 25, 2006 11:41 pm

Δημοσίευσηαπό Epsylon » Τετ Μαρ 22, 2006 10:23 pm

Περί των γήινων προσκολλήσεων ατελείωτη συνέχεια…
Πολλές φορές γίνομαι όχι μόνον ακατανόητος, αλλά και δυσάρεστος.
Δηλαδή μου προσάπτονται πολλές φορές δύο ιδιότητες, που εμποδίζουν και μένα και τους άλλους να συνεννοηθούμε πραγματικά.
Δεν μιλώ για συγκεκριμένους ανθρώπους, μιλώ για την ζωή γενικά.
Κάρμα μάλλον… Ίσως και γω στις προηγούμενες ζωές χαρακτήριζα τους άλλους έτσι και τώρα τα βρίσκω μπροστά μου. Όπως και να είναι το θέμα, πρέπει να λέγω πράγματα, που έχω μάθει και δει και οφείλω να τα πω, και όποιος κατάλαβε- κατάλαβε. Εγώ τουλάχιστον έκανα αυτό, που όφειλα να κάνω ως άνθρωπος προς τον άνθρωπο.
Η προσκόλληση σε κάτι δημιουργεί την εξάρτηση. Η εξάρτηση οδηγεί σε περιορισμό της ελευθερίας= αγάπης. Για τους ανωτέρω λόγους το αντικείμενο της εξάρτησής μας αφαιρείται. Εμείς απαντούμε με την αντίδραση της μη αποδοχής- την επιθετικότητα. Αποτέλεσμα της επιθετικότητας είναι ο βαθύς θυμός, που εισχωρεί και δηλητηριάζει θανάσιμα την Ψυχή. Τι είναι θυμός; Είναι η λάθος αντίδραση στην διαδικασία της κάθαρσης, είναι το «φτού» αντί του «ευχαριστώ» στην θεραπεία. Το Σύμπαν ορίζει για τον κάθε οργανισμό τον ειδικό ρυθμό κραδασμών των κυττάρων του. Ταχύτητα κραδασμών σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Σύμπαντος φέρνει την ευρωστία. Αύξηση η ελάττωση των κραδασμών φέρνει την αρρώστια. Πως αλλάζουν οι κραδασμοί μας; Οι Συμπαντικοί κραδασμοί εξασφαλίζονται από την ταχύτητα που τους δίνει η Ψυχή και ο νους. Αρρώστια= ασυμφωνία κραδασμών Ψυχής και νου, = διχασμός του ανθρώπου. Πότε διχάζεται ο άνθρωπος; Όταν είναι άρρωστος. Πότε είναι άρρωστος ο άνθρωπος; Όταν ο νους του διαφωνεί με την καρδιά. Είμαστε πολιτισμός των νευρωτικών, μειονεκτικών, διχασμένων, μελλοντικών αρρώστων βαριά.
Οι περισσότεροι σήμερα από εμάς δεν πεθαίνουν από το φυσικό γήρας, φυσιολογικά, ήρεμα και αξιοπρεπώς. Οι περισσότεροι από εμάς σήμερα πεθαίνουν σαν τις άδικες κατάρες από κάποια βαριά αρρώστια σε κάποια γωνιά του νοσοκομείου η του σπιτιού… Δυσάρεστα; Ναι. Επώδυνα; Ναι. Ψέματα; Όχι. Σαν τις άδικες κατάρες… Λόγω της κατάρας και της κουλτούρας της προσκόλλησης. Τι θα πει ανάρρωση; Θα πει επαναφορά στην φυσική ταχύτητα κραδασμών των κυττάρων του σώματος. Θα πει κατανόηση από τον νου του λάθους του. Θα πει συμφωνία του νου με την καρδιά. Θα πει: η καρδιά- στρατηγός και ο νους-καλός φαντάρος, που εκτελεί την διαταγή. Αυτό θα πει ευρωστία, υγεία. Οτιδήποτε πέραν αυτού- θα πει αρρώστια. Λόγω της ιδιότητός μου έχω συχνή επαφή με τους αρρώστους. Το βλέπω και δυστυχώς το ζω από κοντά. Προσπαθώ με τον τρόπο μου και ανάλογα με την ετοιμότητα του καθενός να αποδεχτεί αυτά τα πράγματα, να εξηγήσω πέραν της φαρμακευτικής αγωγής και την απαραίτητη αγωγή του νοός και βρίσκω μπροστά μου έναν απροσπέλαστο τοίχο του πείσματος, της δήθεν εξυπνάδας, του συνδρόμου των σύγχρονων ηλιθίων=του «τα ξέρω όλα», άχρηστου στην ουσία για τον ίδιον, του εγωισμού και της αδιαφορίας… Θέλουν τα χαπάκια να τους λύσουν τα υπαρξιακά τους προβλήματα… Ως εκεί φτάνει το δικό τους «ξέρω όλα». Αυτό αφορά πάρα πολλούς άνδρες και σε μικρότερο βαθμό τις γυναίκες… Δεν με συμφέρει να το ομολογήσω ως άνδρας, μα έτσι είναι… Οι γυναίκες δείχνουν μεγαλύτερη κατανόηση, αν βρεθούν σε απελπιστική κατάσταση, όταν τις αφαιρεθούν πολλά, αρχίζουν να σκέπτονται με την καρδιά… και σώζονται. Όταν θα ταπεινωθούν στην γυναίκα τα πάντα, αυτή καταφεύγει στην καρδιά από το ένστικτο της επιβίωσης, που είναι ισχυρότερο σ’ αυτές. Οι άλλοι προτιμούν να πεθάνουν πεισμωμένοι και σακατεμένοι από την αρρώστια…και να τα «ξέρουν όλα»… Μιλώ πάντα στατιστικά. Πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις και στους άνδρες και στις γυναίκες. Όμως στην δύσκολη φάση η γυναίκα σωφρονίζεται καλλίτερα. Γι΄ αυτό οι γυναίκες ζουν περισσότερα χρόνια. Είναι πιο κοντά, η αν παραστεί η ανάγκη- πιο κοντά στην καρδιά… Γι’ αυτό η φύση τις αγαπάει και τις προστατεύει πιο πολύ.
Η Ιατρική επιστήμη είναι απαραίτητη ως βοήθημα στους αμαρτούντες= (αυτοί που κάνουν λάθη) και εν συνεχεία κατανοήσαντες το λάθος, ενώ είναι απαραίτητη ως επείγον μέτρο προσωρινής σωτηρίας στους αμετανόητους και γι’ αυτό στους αυριανούς καταδικασμένους τη ιδία των ασυνειδήτω βουλήσει. Πότε αρρωσταίνει το σώμα; Όταν αρρωσταίνει ο νους από τις έμμονες ιδέες. Μετά μολύνεται και η Ψυχή. Σημείο μόλυνσης της Ψυχής είναι - μια βαριά θεραπεύσιμη μερικώς η βαριά ανίατη αρρώστια του σώματος. Πως μολύνεται η Ψυχή; Με τον ίδιο τρόπο, όπως στον απλό φαντάρο δοθούν εξουσίες στρατηγού και ο στρατηγός δεν μπορεί να κάνει πια τίποτε, γίνεται ανίσχυρος και με τα διατηρηθέντα γαλόνια και την θέση στρατηγού…Οι έμμονες ιδέες( σκέψεις) οδηγούν στην προσκόλληση, μετά μόλυνση της Ψυχής, μετά στην αρρώστια και τέλος- στον θάνατο. Έτσι απλά και τρομερά. Πόσοι από εμάς συνειδητοποιούν την Ελληνική λέξη ΚΑΤΑΝΟΕΙΝ; Πολλές ερμηνείες που οδηγούν όλες κατευθείαν στην Ψυχή… Η μια: κατά του νου= συντρίβω την αντίσταση του νου, η άλλη κάτω του νου= διαπερνώ τον νου και πάω βαθύτερα και βρίσκω την Ψυχή. Όπως και να το δεις, πιο βαθιά από τον νου, βρίσκεται η Ψυχή, η τελική στάση. Και ο τελικός παραλήπτης του καλού και του κακού, που παράγουμε μόνοι μας…η που υιοθετούμε, πάλι με το ίδιο αποτέλεσμα, διότι προϋποθέτει την συνειδητή η ασυνείδητη συμμετοχή μας στο έγκλημα κατά της ίδιας της Ψυχής μας. ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ…Ο τελικός παραλήπτης και η χαβούζα των σκουπιδιών του νου –είναι η Ψυχή μας. Μια πολύ δυνατή ιδέα σημαίνει ιδέα, που άφησε τις ρίζες της βαθιά στην Ψυχή, και ο ορατός της κορμός βρίσκεται στον νου. Όπως η ρίζα απορροφά τις θρεπτικές ουσίες από την γη, έτσι και η ισχυρή ιδέα απορροφά τις ενέργειες της Ψυχής, ληστεύοντας την. Σημεία μόλυνσης, προσκόλλησης, επερχόμενου πρόωρου θανάτου… Ουδείς εξ ημών είναι πλήρως αμόλυντος.
Διαφέρει ο βαθμός της μόλυνσης= προσκόλλησης στο γήινο, πάντα εις βάρος της Ψυχής.
Μόλυνση έως 5 %-10% = σωματική και πνευματική υγεία. Ζωή χωρίς προβλήματα η ασήμαντα προβλήματα.
Μόλυνση έως 20%-30% = μέτρια σωματική και πνευματική υγεία. Πολλά προβλήματα που λύνονται με δυσκολίες.
Μόλυνση έως 80%= κακή σωματική και πνευματική υγεία, βαριές αρρώστιες, άλυτα οικονομικά προβλήματα.
Μόλυνση πάνω από 80%= κίνδυνος κατάρρευσης, διάλυσης της Ψυχής, γι’ αυτόν τον λόγο θανάτωση του σώματος με σκοπό την απελευθέρωση, σωτηρία της Ψυχής και την κάθαρσή της.
Σκοτώνουν το σώμα με βαριά ανίατη αρρώστια η με κάποιο δυστύχημα, για να σώσουν την Ψυχή. Διότι αυτή μετράει για αύριο= μέλλον, όχι το σώμα, όσο όμορφο κι αν είναι… Οι Ουρανοί έχουν άλλη λογική, την οποία εμείς δεν καταλαβαίνουμε και γι’ αυτό πληρώνουμε μέχρι να την μάθουμε…
Σύμφωνα με τις Ιατρικές Εσωτερικές πηγές, οι Ψυχές των ανθρώπων ταξινομούνται περίπου ως εξής:
- 1 επίπεδο: «περίοδος της κούνιας», αφορά περίπου το 50% όλων των ανθρώπων.

- 2 επίπεδο: «περίοδος του παιδικού σταθμού», αφορά περίπου το 35% των ανθρώπων.

- 3 επίπεδο: «περίοδος του δημοτικού», αφορά περίπου το 10% των ανθρώπων.

- 4 επίπεδο: «περίοδος του γυμνασίου-λυκείου», αφορά περίπου το 3% των ανθρώπων.

- 5 επίπεδο: «περίοδος του πανεπιστημίου», αφορά το κάτω του 1% των ανθρώπων.

Ο συνολικός αριθμός των γήινων ενσαρκώσεων εξαρτάται μόνον από τις ατομικές ιδιότητες της Ψυχής και παρουσιάζει την μεγάλη ποικιλία στις διαφορετικές Ψυχές.
Η Ψυχή, που έφτασε στο 6 επίπεδο - αποκτά το δικαίωμα να μην ξαναενσαρκώνεται στον φυσικό υλικό κόσμο.

Η Ψυχή, που έφτασε στο 6 επίπεδο- ενσαρκώνεται σε ευνοϊκότερους κόσμους.
Η μόνη θεραπεία από την οποιαδήποτε προσκόλληση- είναι η ΑΓΑΠΗ, το ανώτατο φάρμακο της Ψυχής και του σώματος.
Εάν είμαστε μολυσμένοι κατά 5%, τότε τα αποθέματα της αγάπης μας είναι 95%, είμαστε ανεκτοί για τους Επάνω. Μας χαμογελούν.
Αν είμαστε μολυσμένοι κατά 80%, τότε τα αποθέματα της αγάπης μας είναι μετά βίας 20%, πράγμα απαράδεκτο για τον Ουρανό. Μας εξολοθρεύουν.
Οι γήινες αποφάσεις είναι πολλές και διάφορες.
Η απόφαση του Ουρανού είναι μία μόνο- ΑΓΑΠΗ.
Η οποιαδήποτε απόφαση του Ουρανού ανατρέπει την οποιαδήποτε απόφαση και λογική της Γης. Είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει.
Λιγότερος νους λοιπόν;
Όχι! Εδώ χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερος και πιο μορφωμένος νους.
Δεν χρειάζεται νους του αλαζόνα εξυπνάκια της σειράς, του γελοίου «τα ξέρω όλα», του δήθεν ωραίου και στην δυσκολία δειλού, του φαφλατά, του τελικού βλάκα της ζωής. Χρειάζεται σοφός, αληθινά προσγειωμένος, φιλοσοφημένος, μορφωμένος νους για να υπηρετήσει την Ψυχή.
Τίποτε παραπάνω.
Χαίρετε.

Ladyhawk
Mystica.gr
Δημοσιεύσεις: 602
Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 11:06 am
Τοποθεσία: Athens
Επικοινωνία:

Δημοσίευσηαπό Ladyhawk » Πέμ Μαρ 23, 2006 10:12 am

Δεν προτείνω θρησκευτικό τρόπο ζωής, με τέτοιους θρησκευόμενους εγώ, δόξα τω Θεώ, είμαι άθεος.


Αγαπητέ Epsylon

Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι, με αφορμή αυτό που έγραψες.
Πως δοξάζεις κάτι στο οποίο δεν πιστεύεις και δεν αποδέχεσαι :?:

Καλημέρα σε όλους σας :)
Εικόνα

Τίποτα δεν χαρίζεται όλα κατακτιούνται ...

Epsylon
Δημοσιεύσεις: 257
Εγγραφή: Σάβ Φεβ 25, 2006 11:41 pm

Δημοσίευσηαπό Epsylon » Πέμ Μαρ 23, 2006 3:19 pm

Δεν προτείνω θρησκευτικό τρόπο ζωής, με τέτοιους θρησκευόμενους εγώ, δόξα τω Θεώ, είμαι άθεος.



Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι, με αφορμή αυτό που έγραψες.
Πως δοξάζεις κάτι στο οποίο δεν πιστεύεις και δεν αποδέχεσαι
Αγαπητή μου φίλη Ladyhawk!

Ο Θεός… πώς να το πω… δεν είναι δυνατόν να τον περιγράψω…θα προσπαθήσω να τον απεικονίσω έτσι, όπως το συλλαμβάνει το δικό μου υποσυνείδητο.
Κατ’ αρχήν διαφοροποιούμαι από την κοινή δοξασία περί Αυτού (από την μάζα θρησκευόμενων). Εκεί δυστυχώς επικράτησε η επιφάνεια, το τελετουργικό και η κεκτημένη ταχύτητα. Συνήθεια, γιατί έτσι τους έμαθαν.
Εγώ ξεκίνησα τελείως ‘άθρησκος. Κανείς δεν με υποχρέωσε να πιστέψω σε κάτι. Μόνος μου σιγά-σιγά, υπακούοντας στην φωνή της Ψυχής, άρχισα να Τον αναζητώ μόνος μου. Η παραδοχή της Ψυχής οδήγησε στην παραδοχή και Του Θεού. Οδήγησε στην αίσθηση ότι Τον Πατέρα πρέπει να Τον αγαπώ πιο πολύ απ’ οτιδήποτε στον κόσμο, οδήγησε στην παραδοχή, ότι ο ΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΑΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ είναι ο ΘΕΟΣ. Οι συγγενείς κατά τις ενσαρκώσεις μας είναι προσωρινοί. Αυτός ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ.
Με ρωτάς:
«Πως δοξάζεις κάτι στο οποίο δεν πιστεύεις και δεν αποδέχεσαι

Να πως Τον δοξάζω εγώ:

… Ο Θεός- Ποιητής, το Αεί Παρόν, δεν Είναι όμορφος. Στον Θεό δεν ταιριάζει να είναι όμορφος.
Ο Θεός Είναι Πεντάμορφος!!! Δεν μπορεί να περιγραφεί η Ομορφιά Του με την ανθρώπινη γλώσσα…
Και όμως, πρέπει να δοκιμάσουμε… υπερδραμείν την επιστήμην.
Ο Κύριος ο Θεός δεν έχει ένα συγκεκριμένο πρόσωπο- όπως τα άλλα όντα ευρισκόμενα στην ύλη. Τα Πρόσωπά Του, τα Ονόματά Του και οι Μορφές Του είναι άπειρες και ακατανόητες στον ανθρώπινο νου.
Μόνον στους πολύ λίγους, δηλ. σ’ εκείνους, που ήσαν ικανοί να βιώσουν και να αντέξουν το Φαινόμενο, Αυτός έδειξε το Αληθινό Πρόσωπό Του…
Αυτός έχει άπειρο αριθμό Προσώπων, Ονομάτων και Μορφών και ταυτοχρόνως Αυτός είναι Απρόσωπος, Ανόματος, Άμορφος- Αυτός δεν υπακούει ούτε στα Πρόσωπά Του, ούτε στα Ονόματά Του, ούτε στις Μορφές Του.
Αυτός δεν εξαρτάται από τίποτε. Αλλά Αυτός έχει ένα Υπέρτατο Πρόσωπο, ένα Υπέρτατο Όνομα και μία Υπέρτατη Μορφή και Αυτός παίρνει Αυτήν Την Μορφή, όταν θέλει να εκδηλωθεί σ’ εκείνους, που είναι όντως άξιοι να Τον δουν.
Και η Μορφή Αυτή δημιουργείται από το αλγεβρικό άθροισμα όλων των μορφών, που υπάρχουν μέσα στο Σύμπαν, από το αλγεβρικό άθροισμα όλων των χρωμάτων και φωτών, που υπάρχουν μέσα στο Σύμπαν.
Εκείνοι, που είχαν την Ευλογία να δουν Αυτήν Την Ανεπανάληπτη Εκδήλωση- έχαναν την γλώσσα τους, έχαναν τον νου τους, έχαναν τον εαυτόν τους από την Απερίγραπτη Ομορφιά, Λεπτότητα και Μεγαλείο… δεν υπάρχει καμία γήινη η εξωγήινη γλώσσα για να περιγράψει έστω επιφανειακά όλην Αυτήν την Ισχύν και Ομορφιά, η Οποία είναι το αποτέλεσμα όλης της ισχύος και της ομορφιάς όλων των ατελείωτων κόσμων…
Αν είναι ο Κύριος ο Θεός όμορφος;… Η μεγαλύτερη ομορφιά στο Σύμπαν- είναι απλά μια ελεεινή αντήχηση Αυτής της Απερίγραπτης Ομορφιάς και Μεγαλείου, κανένα ων σε ενσαρκωμένη κατάσταση δεν είναι σε θέση να αντέξει Αυτήν την Ομορφιά- διότι αναπόφευκτα θα χάσει τον εαυτόν του, αυτό είναι απερίγραπτο και μη μεταδόσιμο… αν θα δεις την Ομορφιά του Κυρίου- θα πάψεις να επιθυμείς να είσαι ο εαυτός σου, θα θελήσεις να εξαφανιστείς και να διαλυθείς μέσα στον Κύριο, δεν θα αγαπήσεις ποτέ σου πια τίποτε άλλο στον κόσμο- γι’ αυτόν τον λόγο ο Κύριος αποφεύγει να φανεί μπροστά σας- δεν θα το αντέξετε, είναι αδύνατον να περιγράψεις, αδύνατον να εξηγήσεις, αδύνατον να μεταδώσεις… είναι δυνατόν μόνον να φανταστείς, μένοντας απόλυτα βέβαιος, ότι αυτό, που εσύ με την μεγαλύτερη φαντασία σου μπορείς να φανταστείς- είναι μια ελεεινή αντήχηση εκείνου, που Είναι στην Πραγματικότητα.
Ο Θεός- είναι κάτι το απερίγραπτο… Ενώπιόν Του σε περιτυλίγει τέτοια Ζεστασιά, ΄τέτοιο εξωγήινο Φως γύρω σου, που αν αποπειραθείς να περιγράψεις Αυτήν την Εξωγήινη και Θαυμάσια Λάμψη- έρχεται από μόνη της η λέξη Αγάπη… αυτή η Εξωγήινη η Άνευ Όρων Αγάπη, μέσα στην Οποία κατακαίγονται τα πάντα και μένει μόνον Αυτή… και η Φωνή του Κυρίου, που σου λέει γλυκά- γλυκά με την τρυφερότητα, που διαπερνά τα πάντα και κανείς δεν αντέχει ενώπιόν Της:

- Σας Αγαπώ Όλους Άνευ Όρων, Έτσι Και Αλλιώς Έχετε Σωθεί…

Η κάθε Ψυχή θα γίνει Θεός, ο Οποία, όταν έλθει η Άγια Στιγμή Της- θα αναλάβει την διοίκηση κάποιου κόσμου, που δημιουργούνται εις άπειρο αριθμό το κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου.
Για να μπορέσει η άπειρη (ασυνείδητη) Ψυχή να γίνει ώριμος Θεός και να διοικήσει έναν κόσμο στο Σύμπαν- Αυτή οφείλει να αναπτυχθεί ως τον βαθμό του Παντογνώστη και Παν- Αγαπώντα Θεού.
Η οδός προς την Παντογνωσία, δηλ. προς την Πραγματική Γνώση- είναι η Άνευ όρων Αγάπη.
Η Γνώση και η Αγάπη- είναι τα δυο ονόματα του ίδιου πράγματος. Η ποσότητα της Πραγματικής Γνώσης είναι ευθέως ανάλογη της συλλεχθείσας εντός της Ψυχής ποσότητας της άνευ όρων Αγάπης.
. Οι ενσαρκωμένες Ψυχές- είναι οι κοιμούμενοι, άγουροι και προς το παρόν μη γνωρίζοντες τους εαυτούς τους Θεοί.
Τι είναι ο κοιμούμενος Θεός; Είναι η Ψυχή, που δεν γνωρίζει και δεν αγαπά, δεν αγαπά, διότι δεν γνωρίζει- γι’ αυτό και κοιμάται.
Τι είναι ο αφυπνισμένος Θεός; Είναι η Ψυχή, που γνώρισε και αγάπησε, αγάπησε, διότι γνώρισε- και γι’ αυτό άρχισε να δρα…


Με πολύ αγάπη, να είσαι καλά!

Ladyhawk
Mystica.gr
Δημοσιεύσεις: 602
Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 11:06 am
Τοποθεσία: Athens
Επικοινωνία:

Δημοσίευσηαπό Ladyhawk » Πέμ Μαρ 23, 2006 3:47 pm

Αγαπητέ Epsylon,

Μου φαίνεται πως κάποιος κάπου κάτι δεν έχει πει καλά και έχει γίνει παρανόηση.

Η ερώτησή μου ήταν πάνω σε αυτό που είχα κάνει quote και μάλιστα bold και μόνο .

Παρατηρώ πως αυτό που αναλύεις στην συνέχεια είναι το πως εσύ αντιλαμβάνεσαι το Θεό.

Εγώ δεν έκανα κανέναν προσδιορισμό του Θεού δεν σκιαγράφησα κανέναν και η ερώτησή μου δεν είχε να κάνει με κανένα πρότυπο Θεού.

Θεωρώ πως ο καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει σε όποιο Θεό θέλει ή ακόμα και να μην πιστεύει.
Το πως Τον αντιλαμβάνεται όμως ο καθένας μας, είναι σίγουρα διαφορετικό και υπαγορεύεται από διάφορους παράγοντες.

Αν δεν κάνω λάθος λοιπόν, από αυτά που παρέθεσες η πρόταση η συγκεκριμένη μάλλον είναι λίγο tricky θα έλεγα, γιατί απλά αυτό που εσύ ασπάζεσαι ως Θεό ενδεχομένως να διαφέρει εξωτερικά από αυτό που η εκκλησία μας παρουσιάζει.

Θα ξανακάνω λοιπόν την ερώτηση, την οποία εάν φυσικά εάν θέλεις μου απαντάς μιας και είναι αρκετά προσωπική.

Θεωρείς τον εαυτό σου άθεο ή όχι? (δεν βάζω περιορισμό στη λέξη Θεός και η ερώτηση δεν έχει να κάνει εάν η πίστη σου είναι σε κάποιον κυριούλη με μούσι ή σε κάτι άλλο ανώτερο)

Σε ευχαριστώ ...
Εικόνα

Τίποτα δεν χαρίζεται όλα κατακτιούνται ...

Epsylon
Δημοσιεύσεις: 257
Εγγραφή: Σάβ Φεβ 25, 2006 11:41 pm

Δημοσίευσηαπό Epsylon » Πέμ Μαρ 23, 2006 11:03 pm

Θεωρείς τον εαυτό σου άθεο ή όχι?


Aγαπητή φίλη Ladyhawk! :)

Αν θεωρώ τον εαυτό μου άθεο η όχι;

Όχι, δεν θεωρώ τον εαυτό μου άθεο. Δεν είμαι άθεος. Δεν ήμουν ακόμη και τότε, όταν νόμιζα, ότι είμαι. Δεν μπορώ δημόσια να το εξηγήσω τι εννοώ. Μόνο προσωπικά. Ένα μπορώ να πω: ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ. Και Τον αγαπώ όσο τίποτε άλλο στον κόσμο. Αν αγαπώ έναν άνθρωπο, λέω μέσα μου: τον αγαπώ, αλλά Εσένα, Θεέ μου, που μου τον έδωσες, Σ' αγαπώ εκατό φορές περισσότερο, και Σε παρακαλώ να μου κάνεις έτσι, ώστε να Σ' αγαπώ έτσι πάντα.
Ο Θεός δεν μπορεί να υπάρχει= να άρχεται υπό τινός. Εμείς υπάρχουμε, διότι αρχόμεθα υπό τινός.
Θεός μόνον ΕΙΝΑΙ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΘΕΟΣ.
Όταν είπα περί αθείας αναφερόμουν στους εκ κεκτημένης ταχύτητας δήθεν θρήσκους. Για να διαφοροποιθώ απ' αυτούς, να μην ταυτιστώ μ' αυτούς.
Γι' αυτό είπα: με κάτι τέτοιους θρησκευόμενους, εγώ Δόξα τω Θεώ, είμαι άθεος. Πάλι Αυτόν επικαλέστηκα, δεν Τον αρνήθηκα.
Τον έχω βαθιά μέσα στην καρδιά μου, αυτό μου αρκεί.Τον έχω όχι όπως επιτάσσουν οι άλλοι, αλλά όπως Αυτός με κάνει να Τον νιώθω. Και για να με κάνει να Τον νιώθω έτσι, άρα έτσι Αυτός το θέλει όσο αφορά εμένα.
Και το κυριότερο: ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ. Αυτός ξέρει... αυτό μου αρκεί.
Ladyhawk, να είσαι πάντα καλά!
Με αγάπη.

Ladyhawk
Mystica.gr
Δημοσιεύσεις: 602
Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 11:06 am
Τοποθεσία: Athens
Επικοινωνία:

Δημοσίευσηαπό Ladyhawk » Δευ Μαρ 27, 2006 11:05 am

Αγαπητέ Epsylon,

Μετά το τελευταίο σου post νομίζω πως πήρα την απάντηση στο ερώτημά μου.
Νομίζω πως το όλο θέμα έγινε με αφορμή την λέξη «άθεος» που χρησιμοποίησες μιας και τα post σου δείχνουν το αντίθετο.

Τώρα στο πως Tον αντιλαμβάνεσαι και εσύ επικοινωνείς μαζί Tου, είναι κάτι απόλυτα προσωπικό και σεβαστό και δεν έχω κανένα λόγο ούτε εγώ ούτε νομίζω και κανείς άλλος.

Εύχομαι μία όμορφη εβδομάδα σε όλους :)
Εικόνα

Τίποτα δεν χαρίζεται όλα κατακτιούνται ...

Epsylon
Δημοσιεύσεις: 257
Εγγραφή: Σάβ Φεβ 25, 2006 11:41 pm

Δημοσίευσηαπό Epsylon » Κυρ Ιουν 11, 2006 12:32 am

Αγαπητή φίλη Zadok!

Σε παρακαλώ να κλείσεις το θέμα που άνοιξα, διότι το θεωρώ λήξαν.

Ευχαριστώ.


Επιστροφή σε “- ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ -”

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 5 επισκέπτες