ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

[Epsylon]

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ



Μια φορά και έναν καιρό, εκεί ψηλά ψηλά στον Ουρανό, όπου δεν υπάρχουν ούτε οι πίκρες, ούτε ο πόνος- πετούσαν παίζοντας οι δύο Ψυχές.
Ας τις ονομάσουμε Μικρούλης και Μικρούλα.
Αυτές ήσαν ελεύθερες εκεί, ένιωθαν τόσο καλά και χαρούμενα, έπαιζαν μεταξύ τους, ακτινοβολώντας αντί της γήινης γλώσσας ένα τρυφερό-τρυφερό γαλανόλευκο φως.

-Σ’ αγαπώ!- άφηνε την ακτίνα του Ουράνιου φωτός η μια Ψυχή, ζεσταίνοντας με την αγάπη της την άλλη.
- Και γω σ’ αγαπώ ακόμη πιο πολύ- άφηνε εις απάντηση την δική της ακτίνα του φωτός η άλλη Ψυχή, ζεσταίνοντας με την αγάπη της την πρώτη.
- Εγώ σ’ αγαπώ πιο πολύ!
-Όχι, εγώ σ’ αγαπώ πιο πολύ!..

Έτσι χαίρονταν αυτές χωρίς τα βάσανα, έχοντας στην διάθεσή τους ολόκληρο το Σύμπαν, πετώντας στα ατελείωτα πέρατά του με τρομερή ταχύτητα, ακτινοβολώντας παντού το φως:Σ’ αγαπώ!...

Οι Άγγελοι του Ουρανού χαμογελούσαν και χαίρονταν γι’ αυτές τις δυο Ψυχές, που έπαιζαν αμέριμνες και απολάμβαναν την αγάπη μεταξύ τους.
Μια φορά η Ψυχή, που την έλεγαν Μικρούλα κοίταξε προς τα κάτω και είδε τον πλανήτη Γη.

- Μικρούλη! Τι λες- δεν πάμε εκεί κάτω να δούμε πως είναι;

- Όχι, δεν χρειάζεται, Μικρούλα! Καλά είμαστε εδώ. Εκεί κάτω θα χαθούμε και δεν θα είμαστε μαζί.


- Μικρούλη! Θέλω να πάω εκεί κάτω να δω πως είναι. Θα με αφήσεις μόνη;

- Άκουσέ με, Μικρούλα! Θα μας ποτίσουν πριν την ενσάρκωση με το νερό την Λήθης και θα δυσκολευτούμε πάρα πολύ να αναγνωρίσουμε ο ένας τον άλλον. Έτσι θα μπλεκόμαστε με τον κάθε τυχόντα με την κρυφή ελπίδα να βρούμε στο πρόσωπό του ο ένας τον άλλον και στο τέλος θα απογοητευόμαστε και θα βασανιζόμαστε. Μπορεί να μην βρεθούμε ποτέ και να περάσουμε όλη την γήινη ζωή ψάχνοντας ο ένας τον άλλον. Καλύτερα ας μείνουμε εδώ, Μικρούλα!

- Μη φοβάσαι, Μικρούλη! Ακόμα κι’ αν δεν βρεθούμε εκεί κάτω- πάλι θα γυρίσουμε εδώ και πάλι θα βρεθούμε. Θέλω να δω πως είναι εκεί κάτω! Έλα, πάμε, Μικρούλη!

- Εντάξει, αφού το θέλεις τόσο πολύ…-απρόθυμα απάντησε ο Μικρούλης,- θα έλθω μαζί σου εκεί κάτω, αλλά να θυμάσαι- θα περάσει πάρα πολύς καιρός ως που να ανταμωθούμε και αναγνωρίσουμε ο ένας τον άλλον.

- Δεν πειράζει! Έτσι θα μάθουμε να αγαπάμε και να εκτιμάμε ακόμη πιο πολύ ο ένας τον άλλον,- είπε η Μικρούλα.


Οι Ψυχές του Μικρούλη και της Μικρούλας ήλθαν στον Άγγελο της Ενσάρκωσης.

- Θέλουμε να πάμε κάτω στην Γη.
- Το σκεφτήκατε καλά αυτό;- τους ρώτησε ο Άγγελος.
- Ναι. Αποφασίσαμε να πάμε κάτω και να δούμε πως θα είναι εκεί τα πράγματα για μας.
- Εντάξει τότε, ετοιμαστείτε για την ενσάρκωση,- τους είπε ο Άγγελος.- Ποιος από σας θέλει να γεννηθεί πρώτος; Ποιος θα κατέβει πρώτος κάτω στην Γη;

Ο Μικρούλης και η Μικρούλα κοιταχτήκανε, κάνοντας ο ένας στον άλλον την βουβή ερώτηση-ποιος;

- Εγώ θα κατέβω πρώτος,- είπε ο Μικρούλης,- αλλά εσύ Μικρούλα μην αργήσεις πολύ να έλθεις, μην μ’ αφήνεις για πολύ καιρό μόνο μου εκεί.
- Εντάξει,- του είπε η Μικρούλα,- μετά από σένα και γώ θα κατέβω αμέσως. Πήγαινε τώρα.

Ο Μικρούλης, κοιτώντας για τελευταία φορά την Μικρούλα, που για πρώτη φορά θα την άφηνε μονάχη, πλησίασε στενοχωρημένος τον Άγγελο της Ενσάρκωσης.

- Πρέπει να πιεις όλο το νερό της Λήθης,- του είπε ο Άγγελος,- θα ξεχάσεις τα πάντα- ποιος είσαι στην πραγματικότητα, ποια είναι η Μικρούλα σου, δεν θα θυμάσαι τίποτε πια, αλλά μέσα σου θα διατηρηθεί εκείνο το θολό αίσθημα του κάτι που ήταν παλιά και μ’ αυτό το αίσθημα εσύ θα προσανατολίζεσαι εκεί κάτω στην Γη. Και τώρα πιες το νερό της Λήθης!

Ο Μικρούλης έριξε για άλλη μια φορά το βλέμμα του στην Μικρούλα, ρωτώντας την βουβά- να το πιω;
Πιες! – το ίδιο βουβά με το βλέμμα της του απάντησε η Μικρούλα,- και γώ θα πιω μετά από σένα…

Ο Μικρούλης ήπιε όλο το νερό και αμέσως ξέχασε τα πάντα- ποιος είναι, ποια είναι η Μικρούλα…έγινε τελείως διαφορετικός, δεν θυμόταν απολύτως τίποτε…
Τον έριξαν κάτω στην Γη στην κοιλιά μίας μάνας που του διάλεξαν οι Άγγελοι από πάνω.
Λίγο αργότερα τα ίδια έκαναν και στην Μικρούλα. Και αυτή ξέχασε τα πάντα…
Μόνο ένα θολό αίσθημα έμεινε και στους δυο- το σημάδι του παρελθόντος, - αυτή η ακατανόητη φωνή, που κάποια φορά ψιθύριζε, και κάποια φορά φώναζε μέσα τους:

-Όχι! Δεν είναι αυτός!.. Όχι, δεν είναι αυτή!.. Μα που βρίσκεται ο δικός μου, Θεέ μου;!..
Που βρίσκεται η δική μου, Θεέ μου;!..

……Από τότε πέρασαν πάρα πολλά χρόνια…Ο Μικρούλης και η Μικρούλα δεν κατάφεραν να βρεθούν, είχαν χαθεί μέσα στο ατελείωτο χείμαρρο της γήινης ζωής, συνάπτοντας σχέσεις με τους άλλους, με την τυφλή ελπίδα- μήπως τελικά είναι αυτός; Μήπως τελικά είναι αυτή;
Ο καθένας τους έχει κάνει την δική του οικογένεια και ανήκε πια οριστικά αλλού…
Είχαν χάσει την κάθε ελπίδα να βρει ο ένας τον άλλον στην Γη, απλά περίμεναν την ώρα της αντάμωσης στον Ουρανό για να πουν ο ένας στον άλλον τόσα πράγματα, που δεν χωράει ο νους…
Όμως οι Άγγελοι του Ουρανού αποφάσισαν να τους οργανώσουν την συνάντηση- και αυτοί τελικά συναντήθηκαν, αλλά όχι ελεύθεροι πια…
Τους άφησαν να δουν ο ένας τον άλλον μόνον από μακριά…για να θυμηθούν εκείνα, που προ πολλού είχαν ξεχάσει μέσα στα βάσανα και τις δοκιμασίες της γήινης ζωής:
…………………………………………………….




-Σ’ αγαπώ!
- Και γώ σ’ αγαπώ ακόμη πιο πολύ!
- Εγώ σ’ αγαπώ πιο πολύ!
-Όχι, εγώ σ’ αγαπώ πιο πολύ!..
…………………………………………………...




- Μικρούλη! Τι λες- δεν πάμε εκεί κάτω να δούμε πως είναι;

- Όχι, δεν χρειάζεται, Μικρούλα! Καλά είμαστε εδώ. Εκεί κάτω θα χαθούμε και δεν θα είμαστε μαζί.


- Μικρούλη! Θέλω να πάω εκεί κάτω να δω πως είναι. Θα με αφήσεις μόνη;

- Άκουσέ με, Μικρούλα! Θα μας ποτίσουν πριν την ενσάρκωση με το νερό την Λήθης και θα δυσκολευτούμε πάρα πολύ να αναγνωρίσουμε ο ένας τον άλλον. Έτσι θα μπλεκόμαστε με τον κάθε τυχόντα με την κρυφή ελπίδα να βρούμε στο πρόσωπό του ο ένας τον άλλον και στο τέλος θα απογοητευόμαστε και θα βασανιζόμαστε. Μπορεί να μην βρεθούμε ποτέ και να περάσουμε όλη την γήινη ζωή ψάχνοντας ο ένας τον άλλον. Καλύτερα ας μείνουμε εδώ, Μικρούλα!

- Μη φοβάσαι, Μικρούλη! Ακόμα κι’ αν δεν βρεθούμε εκεί κάτω- πάλι θα γυρίσουμε εδώ και πάλι θα βρεθούμε. Θέλω να δω πως είναι εκεί κάτω! Έλα, πάμε, Μικρούλη!

- Εντάξει, αφού το θέλεις τόσο πολύ…,- θα έλθω μαζί σου εκεί κάτω, αλλά να θυμάσαι- θα περάσει πάρα πολύς καιρός ως που να ανταμωθούμε και αναγνωρίσουμε ο ένας τον άλλον.

- Δεν πειράζει! Έτσι θα μάθουμε να αγαπάμε και να εκτιμάμε ακόμη πιο πολύ ο ένας τον άλλον…

[Zadok the priestess]

Αγαπητέ Epsylon καλημέρα και καλωσήλθες στην Αγορά του Mystica.gr!

Έχω την εντύπωση ότι ξεκίνησες τη συμμετοχή σου και μάλιστα, άνοιξες δύο νέα θέματα χωρίς να έχεις περιηγηθεί επαρκώς, ίσως χωρίς να έχεις διαβάσει τους κανονισμούς και το κυριότερο, χωρίς να έχεις ενημερωθεί για τις στοιχειώδεις λειτουργίες της, διότι πρώτη φορά μου συμβαίνει κάποιος χρήστης να γράφει τις πρώτες του δημοσιεύσεις και ταυτόχρονα, να στέλνει ειδοποίηση - αναφορά () στους συντονιστές για παραβίαση των κανονισμών από τον ίδιο του τον εαυτό

Προτίμησα να υποθέσω λοιπόν, ότι δεν έχεις επισκεφθεί το θέμα:
Ειδοποίηση Συντονιστών για δημοσίευση,
ώστε να μάθεις πώς και γιατί λειτουργούν οι μπλε αυτές κάρτες,
παρά να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι κάποιος ...άλλος εαυτός σου λειτούργησε κατά συνείδησιν και κατέκρινε έντονα τον χρήστη Epsylon.
Ή μήπως ήταν κάποιος άλλος από την ομάδα "Έψιλον"

Τέλος πάντων και πέραν αυτού, θα παρακαλέσω (όπως έχει κάνει και παλαιότερα ο φίλτατος συντονιστής Ramoglou), τα μηνύματα τα οποία θα παρατίθενται να έχουν και τον ανάλογο σχολιασμό από τον γράφοντα.

Δεν πιστεύουμε ότι μια στείρα παράθεση κομματιών μπορεί να προάγει το διάλογο, που είναι και ο σκοπός των Fora.
Σκοπός μας είναι να διαφυλάξουμε αυτό το διάλογο και όχι να δημιουργήσουμε θέματα τα οποία θα έχουν ένα copy – paste αποσπασμάτων.

Αυτή είναι μία θέση της Ιδρυτικής Ομάδος του Mystica και ισχύει για όλα τα θέματα.

Αν κάποιος θέλει να κάνει ένα άρθρο με παράθεση τέτοιων μηνυμάτων μπορεί να έρθει σε επαφή μαζί μας και να δημοσιευτεί αυτό στην κεντρική μας σελίδα.

Ευχαριστώ για την κατανόηση!

[Epsylon]

Χαιρετώ!
Ίσως χωρίς να καταλάβω πάτησα λάθος.
Το κατάλαβα, όταν ήρθε η ειδοποίηση από σας.
Με την Εψιλον δεν έχω καμμία σχέση
Ευχαριστώ για την ειδοποίηση.
Πότε πρόλαβα και το έκανα αυτό;
Γειά χαρά!

[Zadok the priestess]

Εντάξει, αγαπητέ φίλε!
Κατανοώ ότι έγινε εκ παραδρομής. Θα μηδενίσω το μετρητή σου, ώστε να ακυρωθεί η ενέργεια.
Κάποια στιγμή εν αγνοία σου, πρόλαβες πάντως και το 'κανες ΚΑΙ αυτό.

Το σχόλιο περί "Έψιλον" ήταν χιουμοριστικό.
Αγνόησέ το!

Θα αναμένουμε να μας αναπτύξεις τις σκέψεις σου για τα δύο θέματα, τα οποία ξεκίνησες σε αυτήν την ενότητα, ώστε να ξεκινήσει ο ουσιαστικός διάλογος...

[Epsylon]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
Όποιος επιθυμεί να συμμετάσχει σε διάλογο - ας εισέλθει στο θέμα ΜΑΘΗΜΑ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ, όπου έχω τοποθετήσει την εξήγηση και την πρόσκληση σε διάλογο.
Εκεί θα βρείτε το κυρίως θέμα προς συζήτηση
Με τις καλύτερες ευχές προς όλους σας!

[Zadok the priestess]

Σε ανταπόκριση του σχετικού αιτήματος του δημιουργού του παρόντος θέματος, κλειδώνεται η συζήτηση.