ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ;

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

Καλημέρα σε όλους…
Η συμμετοχή μου στο θέμα έχει να κάνει με «απορίες» και «αναρωτήσεις»…

Γιατί αφήνουμε τους άλλους να μας πληγώσουν;
Προφανώς γιατί τους θεωρούμε κάτι ΞΕΧΩΡΟ από εμάς, κάτι ΞΕΝΟ…
Είναι όμως έτσι;

Και γιατί τελικά πληγωνόμαστε;
Τι είναι αυτό που λέμε «Με πλήγωσες»;
Που πληγωνόμαστε;
Και πώς μπορούμε να θεραπευτούμε από τέτοιου είδους πληγές;

Όλα αυτά, έχουν να κάνουν με την ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ που έχει ο καθένας μας, αλλά που ΞΕΧΝΟΥΜΕ ότι ναι μεν είμαστε εξατομικευμένες μονάδες (ψυχές), αλλά ανήκουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ σε μια συλλογική έννοια, αυτή της ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ.

Την έννοια της ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ την προσεγγίζω ΚΑΤΑ ΑΝΑΛΟΓΙΑΝ που σημαίνει ότι εκεί που βλέπω το ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ (ανθρωπότητα) τοποθετώ σε ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ το σώμα ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ…

Έτσι λοιπόν, ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ πως ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ αποτελείται από κύτταρα σκέφτομαι ΑΝ το κάθε κύτταρο ΜΠΟΡΕΙ ή ΘΕΛΕΙ να πληγώσει το ακριβώς διπλανό του κύτταρο;
Θεωρώ πώς αυτό ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ, ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, όσο και αν το κάθε κύτταρο ΝΟΜΙΖΕΙ πώς το «πλήγωσαν» ή το «ενόχλησαν»…

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το ΚΑΘΕ ΚΥΤΤΑΡΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ πώς είναι αυταπάτη το να θεωρεί εαυτόν ΞΕΚΟΜΜΕΝΟ από το σύνολο ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ του σώματος που είναι ο Άνθρωπος.
Αυτό δηλαδή που ΕΜΕΙΣ οι εξατομικευμένοι άνθρωποι κάνουμε, να νομίζουμε πώς «ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ και όλοι οι άλλοι είναι ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ θέλοντας φυσικά τον αφανισμό μας»!
Εκεί αποδίδω την ΑΙΤΙΑ για όλα αυτά…
Και προσωπικά η ΑΙΤΙΑ με ενδιαφέρει και όχι τα αποτελέσματά της…
Εξαλείφοντας την ΑΙΤΙΑ, δεν θα υπάρχουν πλέον παρενέργειες για το σώμα εκείνο που καλείται ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ…

Κέλσος ο Φιλαλήθης

[Ladyhawk]

Χαίρε αγαπητή Λαίδη!! Είναι πολύ όμορφο αυτό που περιγράφεις... Μακάρι να έχουμε το κουράγιο.....!

Μακάρι αγαπητή Μόνα Λίζα !!!
Εδώ είναι και το δύσκολο, τα λόγια να καταφέρουμε να τα κάνουμε και πράξη.....
Μπορούμε εύκολα να δούμε πιο είναι αυτό που πρέπει να πράξουμε και να το πούμε, το θέμα είναι όμως να καταφέρουμε να βρούμε την δύναμη να το κάνουμε πράξη και ο τρόπος αυτός να περάσει μέσα μας.

[Μόνα Λίζα]

Αγαπητέ Κέλσο,
περιγράφεις πολύ ωραία τη διαφορά του εγωκεντρισμού από την ατομικότητα

Όλα αυτά, έχουν να κάνουν με την ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ που έχει ο καθένας μας, αλλά που ΞΕΧΝΟΥΜΕ ότι ναι μεν είμαστε εξατομικευμένες μονάδες (ψυχές), αλλά ανήκουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ σε μια συλλογική έννοια, αυτή της ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ.

και συμφωνώ απόλυτα ότι αυτή η αντίληψη της πλάνης του διαχωρισμού είναι η μεγαλύτερη επίγνωση που έχει κανείς να διασχίσει.
Το γράφω έτσι διότι και εγώ που το λέω αυτή τη στιγμή και το υποστηρίζω σε ένα σημείο την άλλη στιγμή θα εκνευριστώ, θα παγώσω... και θα διαχωριστώ.
Το ότι αντιλαμβάνεται κάποιος κάτι δεν είναι αυτονόητο ότι το κάνει και πράξη. Η αντιφατικοτητα μας δεν γεφυρώνεται ακαριαία, διοτι σημαντική είναι η λειτουργία της συνειδητοποίησης και αυτό απαιτεί κάποιο χρόνο ως φαίνεται...

ΟΜΩΣ.....

επειδή το θέμα είναι άκρως σημαντικό και ενδιαφέρον για όλους, και επίσης αποτελεί προβληματισμό τόσο δικό μου, όσο και της αγαπητής Ladyhawk, προτείνω να του ανοίξει κάποιος ένα ιδιαίτερο topic για να το τιμήσουμε ... δεόντως!

"Για ποιούς λόγους η θεωρία μας και η πράξη έχουν τόση απόσταση."

Πιστεύω πως όλους θα ενδιέφερε μία συζήτηση γύρω από το θέμα αυτό - ίσως βοηθήσει να δούμε τα πράγματα σε μεγαλύτερο βάθος....

[Ramoglou]

Θα γίνει το θέλημα σου αγαπητή Μόνα Λίζα, αλλά δώσε μας δύο μέρες για να το εντάξουμε σε μια νέα κατηγορία θεμάτων, που θα δημιουργηθεί.

Την καλημέρα μου
Και ευχές για μια καλή εβδομάδα προς όλους.

[NEHEMAUT]

Χαιρετώ τους συνομιλητές.
Αγαπητέ Κέλσο
θα έλεγα ότι περιέγραψες την ιδανική κοινωνία.
Μια κοινωνία όπου όλοι θα ζούσαμε αρμονικά μέσα από σχέσεις αγάπης, αλληλεγγύης και αμοιβαίας κατανόησης.

Συμφωνώ μαζί σου ότι αυτός πρέπει να είναι και ο στόχος μας και το καθήκον μας προς τον συνάνθρωπο μας.

Όμως όλοι γνωρίζουμε πόσο ουτοπία είναι να δεχθούμε ότι αυτό αποτελεί και επιθυμία όλων όσων είναι γύρω μας.

Δυστυχώς ζούμε, στην παρούσα ενσάρκωσή μας και όσον αφορά το φθαρτό μέρος της προσωπικότητας μας, σε ένα σύστημα, που προωθεί τον ανταγωνισμό μάλλον, παρά την ευγενή άμιλλα, την πονηριά, παρά την αξιοκρατία, το χρήμα παρά τις ιδέες.

Όπως πολύ αντικειμενικά λέει η Μόνα Λίζα, αν ο άλλος δεν είναι δεκτικός στα αλτρουιστικά μου κίνητρα και θελήσει να εκμεταλλευτεί την προσφορά μου, πόσο ιδανικά θα αντιδράσω?
Δεν θα νιώσω θυμό ή απογοήτευση ?
Και αυτό δεν θα φέρει το ''πάγωμα'' ?

Ασφαλώς και όλοι είμαστε υπεύθυνοι για την συμπεριφορά τού απέναντί μας εφ’ όσον δεχόμεθα ότι ο άλλος αποτελεί ένα καθρέφτη του εαυτού μας αλλά είναι πάντα έτσι ?

Θα ήθελα επίσης να πω ότι είναι και δική μου επιθυμία να κάνουμε, μία διεξοδική ανάλυση σχετικά με το, κατά πόσο η φιλοσοφία μπορεί να μετατραπεί σε πράξη στην γήινη ζωή μας και τι προϋποθέσεις απαιτεί αυτό.

Με εκτίμηση

[j-Apie]

Συμφωνω απολυτα .. Μεσα απο τον πονο και τις δοκιμασιες ανεκαθεν κατι δυνατο βγηκε στο τελος ..

Επισης πιστευω οτι αναλογα και με το πνευματικο επιπεδο που βρισκεσαι κανεις εχει και τις αναλογες δοκιμασιες .. και οσο ποιο πολυ ανεβαινεις τοσο ποιο δυνατα θα ειναι αυτα που θα ερθουν

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

"...Όμως όλοι γνωρίζουμε πόσο ουτοπία είναι να δεχθούμε ότι αυτό αποτελεί και επιθυμία όλων όσων είναι γύρω μας..."


"...Όπως πολύ αντικειμενικά λέει η Μόνα Λίζα, αν ο άλλος δεν είναι δεκτικός στα αλτρουιστικά μου κίνητρα και θελήσει να εκμεταλλευτεί την προσφορά μου, πόσο ιδανικά θα αντιδράσω?
Δεν θα νιώσω θυμό ή απογοήτευση ?
Και αυτό δεν θα φέρει το ''πάγωμα'' ? ..."

Αφού πρώτα καλοσωρίσω το νέο μας μέλος j-Apie, και του ευχηθώ καλή και γόνιμη παραμονή στο Σταυροδρόμι μας, να αναρωτηθώ καλή μου NEHEMAUT, μήπως αυτό που θεωρούμε "πραγματικότητα", ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ουτοπία

Και ΑΝ τελικά για κάποιους λόγους (που τους αναλύουμε σε άλλα θέματα), ΠΡΕΠΕΙ να ζούμε σε ουτοπίες, ΓΙΑΤΙ αυτές θα πρέπει να είναι ΟΙ ΑΣΧΗΜΕΣ καταστάσεις που ζούμε ως ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Επίσης ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ, για το εξής παράδοξο ΓΕΓΟΝΟΣ...
Αφού "ξέρουμε" ότι ζούμε σε μια "πραγματικότητα", η οποία στα σανσκριτικά αποκαλείται Maya δηλαδή Πλάνη, Ψευδαίσθηση, Αυταπάτη, γιατί δεν την γεμίζουμε αυτήν την "πραγματικότητα" με ιδεαλιστικά στοιχεία τα οποία κατά τα γραφόμενα σου, ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ και ΘΕΛΟΥΜΕ

Σχετικά με την τοποθέτηση της καλής μας Μόνας Λίζας...
Αν ο άλλος ΔΗΛΑΔΗ είναι "κακός" και διαπράττει "κακές πράξεις", θα πρέπει να του το ανταποδώσουμε
"Οφθαλμός ΑΝΤΙ οφθαλμού και Οδόντος ΑΝΤΙ οδόντος"
Νομίζω πώς αυτός είναι ο νόμος της Ζούγκλας και εκεί επικρατεί ΟΧΙ ο καλύτερος, αλλά ο ισχυρότερος...

Ποια θα πρέπει να είναι η ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ απέναντι σε αυτό

Κέλσος ο Φιλαλήθης

[Μόνα Λίζα]

Σχετικά με την τοποθέτηση της καλής μας Μόνας Λίζας...
Αν ο άλλος ΔΗΛΑΔΗ είναι "κακός" και διαπράττει "κακές πράξεις", θα πρέπει να του το ανταποδώσουμε
"Οφθαλμός ΑΝΤΙ οφθαλμού και Οδόντος ΑΝΤΙ οδόντος"
Νομίζω πώς αυτός είναι ο νόμος της Ζούγκλας και εκεί επικρατεί ΟΧΙ ο καλύτερος, αλλά ο ισχυρότερος...

Ποια θα πρέπει να είναι η ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ απέναντι σε αυτό

Αγαπητέ Κέλσο,
με εκπλήσει η ερμηνεία που δίνεις στα λόγια μου....?????
Εν πάσει περιπτώσει, για όποιους λόγους και αν δεν κατάλαβες αυτό που γράφω το επαναλαμβάνω: την αντίδραση του θυμού ή της σκληρότητας δεν την περιγράφω ως επιθυμητή, αλλά ως κάτι που γίνεται. Εγώ δεν αρνούμαι ότι υπάρχει η ανθρώπινη και ατελής πλευρά μου - γι αυτό και μοιράζομαι τους προβληματισμούς.......από τη θεωρία στην πράξη είναι μεγάλη η διαδρομή.......

Ο μέγας Γκάντι έλεγε ότι αν εφαρμόσομε το "οφθαλμόν αντί οφθαμού και οδόντα αντί οδόντος" σύντομα θα οδηγηθούμε σε ένα κόσμο χωρίς μάτια και χωρίς δόντια.
Εξάλλου αυτή είναι η επιταγή του ΜωσαΪκού Νόμου και κλασσικά η νομοτέλεια του Κάρμα. Δεν χρειάζεται να το πούμε εμείς για να γίνει....

Ωστόσο αν κάποιος ενδιαφέρεται να κατανοήσει τη Νομοτέλεια του Ελέους νομίζω πως τα πράγματα γίνονται αλλιώς. Αυτό το αλλιώς ενεργοποιείται μέσα μας μέσω της σχέσης (κατά την άποψη κάποιων τουλαχιστον) με το Χριστό και την παροχή του Ελέους Του για τον άνθρωπο.
Εξού και η όλη συζήτηση για τη συγχώρεση. Η συγχώρεση δεν ανήκει στο Μωσαϊκό Νόμο. Και ο ΜωσαΪκός Νόμος δεν ανήκει σε αυτή την Κοσμική Περίοδο. Τώρα χρειάζεται να συγχωρέσουμε και όχι να ανταποδώσουμε.

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

"...με εκπλήσσει η ερμηνεία που δίνεις στα λόγια μου....????? ..."

Καλή μου Μόνα Λίζα, μάλλον εσύ παρανόησες την απάντησή μου

Αυτό που παρέθεσα, είχε να κάνει με την απάντηση της εξίσου καλή μας NEHEMAUT...

Πάντως συμφωνώ μαζί σου, σε όσα παραθέτεις για το Μωσαϊκό απόφθεγμα

Αν μου επιτρέπεις όμως, να σου θέσω (καθώς φυσικά και στους υπόλοιπες συνομιλητές μας) έναν "προβληματισμό"...

Ορθά αναφέρεις ότι ο Μωσαϊκός Νόμος ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ στην ΠΑΡΟΥΣΑ Κοσμική περίοδο...
Αυτό είναι ένα ΓΕΓΟΝΟΣ.
Αναρωτιέμαι λοιπόν για το εξής...

Η Ανθρωπότητα ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ανά κύματα,αφού αν ΔΕΝ ήταν η εξέλιξή της σε κύματα ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, θα βρίσκονταν και στο ΙΔΙΟ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ.
Η μη ταυτόχρονη εξελικτική κατάσταση, με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στην ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΟΣΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ, βρίσκονται ενσαρκωμένες ψυχές, οι οποίες προέρχονται από ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ.

Αυτός κατ' εμέ είναι και ο λόγος, η αιτία που ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΟΣΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ, υπάρχουν ακόμα και λειτουργούν, ΝΟΜΟΙ, ΔΟΓΜΑΤΑ, ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΦΙΛΟΣΟΦΙΕΣ, από παρελθόντες Κοσμικούς Κύκλους και αυτό γιατί οι ανθρωοποψυχές που πρέπει να επαναφέρουν τις Καρμικές τους Δράσεις παρελθόντων σαρκώσεων, σε μια ΑΡΜΟΝΙΑ & ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ, θα "πρέπει" να ενσαρκωθούν σε φυλές και κοινωνίες που ΑΚΟΜΑ ΔΡΟΥΝ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥΣ & ΚΑΝΟΝΕΣ.

Αν ΔΕΝ ισχύει κάτι τέτοιο, τότε δεν βλέπω τον λόγο & την αιτία στο να ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ φυλές και κοινωνίες ανθρώπων που ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ και ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ τα όσα ίσχυαν σε παρελθόντες Κοσμικούς Κύκλους.

Αυτά ΟΜΩΣ, καλό θα ήταν να τα ερευνήσουμε και στο ανάλογο θέμα, το σχετικό με την Μετενσάρκωση και το Κάρμα (Νόμο της Ανταποδοτικής Δικαιοσύνης)...

Με σεβασμό και εκτίμηση, στην διαφορετική άποψη,

Κέλσος ο Φιλαλήθης

[Μόνα Λίζα]

Καλημέρα σε όλους!
Σχολιάζω κάποια από τα γραφόμενα:

Αγαπητή NEHEMAUT,

Ασφαλώς και όλοι είμαστε υπεύθυνοι για την συμπεριφορά τού απέναντί μας εφ’ όσον δεχόμεθα ότι ο άλλος αποτελεί ένα καθρέφτη του εαυτού μας αλλά είναι πάντα έτσι ?

εγώ αντιθέτως δε νομίζω ότι είναι ακριβώς έτσι. Μπορεί να έχομε ευθύνη όχι μόνο για όλη την ανθρώπινη κατάσταση αλλά και για όλο το Σύμπαν, όταν όμως κινούνται οι συμπεριφορές εγώ πιστεύω ότι έχομε κυρίως ευθύνη για τις πράξεις μας, για τη στάση μας, για τις ενέργειες που εκπέμπομε και για το πως διαχειριζόμαστε τον εαυτό μας. Φυσικά και έχομε ευθύνη για ένα χαστούκι που πιθανόν θα δώσουμε, όμως το αποτέλεσμα που θα φέρει είναι ευθύνη αυτού που το λαμβάνει. Είμαστε κύριοι των πράξεών μας, όχι των πράξεων των άλλων. Ο άλλος μπορεί να αντιδράσει ποικιλοτρόπως: από το να μας το αντιγυρίσει, να σκεφτεί, να αλάξει η ζωή του, να αυτοκτονήσει, να αρχίσει να ρίχνει χαστούκια και αυτός, κλπ

Όλα αυτά βέβαια μέχρι να αντιληφθούμε ότι και ο άλλος εαυτός μας είναι...

Αγαπητέ j-Apie,

Συμφωνω απολυτα .. Μεσα απο τον πονο και τις δοκιμασιες ανεκαθεν κατι δυνατο βγηκε στο τελος ..

συμφωνώ αρκεί να μη μας μείνει .... κουσούρι....! (εννοώ να μη νομίζουμε ότι μόνο μέσα από τον πόνο γίνεται κάτι...!)

Αγαπητέ Κέλσο,

(χαίρομαι που τελικά ήταν παρεξήγηση -:) )

Αν ΔΕΝ ισχύει κάτι τέτοιο, τότε δεν βλέπω τον λόγο & την αιτία στο να ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ φυλές και κοινωνίες ανθρώπων που ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ και ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ τα όσα ίσχυαν σε παρελθόντες Κοσμικούς Κύκλους.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ισχύει αυτό. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι και εμείς οι ίδιοι ενίοτε κινούμαστε με τις διαφορετικές συμπεριφορές μας σε διαφορετικές περιόδους. Είναι βέβαιο ότι ο χρόνος είναι όπως τον αντιλαμβανόμαστε;;;

Αυτό που γράφεις πάντως έχει το εξής πρόβλημα: αν υπάρχει ενότητα και αδειάλλειπτη παροχή ελέους απο το θεικό πεδίο στα υπόλοιπα, το έλεος αυτό δίνεται για να διαντιδρούν οι διαφορες υπάρξεις στο παρόν και να συντονίζονται με τήν παρούσα φάση της επιταγής του θείου σχεδίου και όχι για να ζει ο καθένας στον κόσμο του (πράγμα που μπορεί να συμβαίνει αλλά δεν ειναι το επιθυμητό). Δεν ξέρω πάλι - αυτά του Χρόνου είναι λίγο μπερδεμένα.... καθότι και μέσα μας υπάρχει κομάτι του Θεϊκού που δεν υπάρχει χρόνος .........

Αν το δούμε πάντως στο παρόν θέμα μας, δεν είναι δυνατόν ο Χριστός να ήρθε στη Γη για ένα μέρος των κατοίκων της - διότι τότε δεν θα ήταν Αυτός που Είναι. Αυτό είναι επιλογή του ανθρώπου και όχι μέρος του θείου σχεδίου (πιστεύω).
Είναι σα να λέμε ότι δε μπορείς εσύ να αγγίξεις το θεικό έλεος, διότι είσαι στην παρελθόύσα κοσμική περίοδο που ζούσε στο Μωσαϊκό Νόμο...... Και επομένως αφού από τη "φύση" σου ζεις στην προηγούμενη κοσμική περίοδο δεν μπορείς και να συγχωρέσεις. Δε νομίζεις ότι περιπλέκονται λίγο τα πράγματα;;;

Αν δηλαδή ένας "ανεξέλικτος" άνθρωπος ζητήσει τη βοήθεια του Θεού δεν θα του τη δώσει;

Εξάλλου ας μη ξεχνούμε ότι ενσαρκωθήκαμε με βάση κάποιους νόμους. Αλλά εγώ δεν πιστεύω ότι αυτά τα περίφημα εξελικτικά στάδια είναι πάντα απαραίτητα..... επιβεβλημένα και ίδια για όλους.

Αντίθετα πιστεύω ότι η παρουσία του Χριστού στη Γή ήταν μιά δυναμική παρέμβαση του Θεού μέσα στον άνθρωπο και σηματοδότησε μια νέα επιλογή που καταργεί τις ιεραρχήσεις και τα στάδια.... δίνοντας στον άνθρωπο τη δυνατότητα να αναπτύξει ενός άλλου είδους σχέση με τον εαυτό του (θυμόσαστε ποιούς συγχώρεσε και ποιούς κάλεσε σε μετάνοια και μαθητεία).
Φυσικά τα πάντα (όσο μπορεί ακόμα) είναι θέμα επιλογής.....

Χαιρετώ όλους!

[NEHEMAUT]

Αγαπητέ Κέλσo
Συγνώμη αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι κατανόησα την ερώτηση σου.

μήπως αυτό που θεωρούμε "πραγματικότητα", ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ουτοπία

Η πρώτη υπόθεση που έκανα είναι ότι εννοείς το εξής:

Αφού όλοι αντιλαμβανόμαστε με υποκειμενικά κριτήρια την ζωή μας και τις εμπειρίες μας, τότε και η θέαση της είναι υποκειμενική και πιθανώς φανταστική.

Η δεύτερη ήταν να θεωρήσω ότι αφού η αλήθεια δεν είναι εδώ στην γήινη ζωή μας, τότε και αυτό που ονομάζουμε ως πραγματικό, είναι ψευδαίσθηση.

Αν χρειάζεται διευκρίνισε την ερώτηση σου.

Όπως και αν είναι όμως, κανείς μας δεν μπορεί να αρνηθεί ότι είμαστε υποχρεωμένοι να διασχίσουμε αυτή την ''ουτοπία'', για να πάρουμε τις απαραίτητες γνώσεις που θα μας βοηθήσουν στην περαιτέρω εξέλιξή μας.

Σίγουρα είναι καλύτερα να δημιουργούμε ωραίες και θετικές πραγματικότητες, αντί για άσχημες και μία αισιόδοξη στάση ζωής, είναι προτιμότερη από ένα συνεχές παράπονο.

Προσωπικά σαν αισιόδοξο άτομο πράττω ακριβώς αυτό που είπες .
''Γεμίζω'' την πραγματικότητα μου με θετικά ιδεαλιστικά στοιχεία.

Οφθαλμός ΑΝΤΙ οφθαλμού και Οδόντος ΑΝΤΙ οδόντος"
Νομίζω πώς αυτός είναι ο νόμος της Ζούγκλας και εκεί επικρατεί ΟΧΙ ο καλύτερος, αλλά ο ισχυρότερος...

Όχι διαφωνώ κάθετα με αυτό.
Αυτός ο νόμος απάδει εντελώς από την νοοτροπία μου.
Αντίθετα πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να αντιλαμβάνονται όλοι πόσο λάθος και πόσο καταστροφικό είναι κάτι τέτοιο.

Γι’ αυτό και είπα :

Ασφαλώς και όλοι είμαστε υπεύθυνοι για την συμπεριφορά τού απέναντί μας εφ’ όσον δεχόμεθα ότι ο άλλος αποτελεί ένα καθρέφτη του εαυτού μας, αλλά είναι πάντα έτσι ?

Και απαντώ και στην αγαπητή Μόνα Λίζα ότι αν η συμπεριφορά μας είναι καλοπροαίρετη και φιλική ίσως δημιουργήσουμε και στον απέναντι μας την επιθυμία να συνεργαστεί στην κοινή διαδρομή μας.

Ίσως τον επηρεάσουμε και σκεφθεί, αν είναι αρνητικός, την πιθανότητα διαφορετικής προσέγγισης των πραγμάτων.

Αν όμως συμπεριφερθούμε και εμείς με εγωισμό και δόλο θα παραχθεί το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.

εγώ αντιθέτως δε νομίζω ότι είναι ακριβώς έτσι. Μπορεί να έχομε ευθύνη όχι μόνο για όλη την ανθρώπινη κατάσταση αλλά και για όλο το Σύμπαν, όταν όμως κινούνται οι συμπεριφορές εγώ πιστεύω ότι έχομε κυρίως ευθύνη για τις πράξεις μας, για τη στάση μας, για τις ενέργειες που εκπέμπομε και για το πως διαχειριζόμαστε τον εαυτό μας. Φυσικά και έχομε ευθύνη για ένα χαστούκι που πιθανόν θα δώσουμε, όμως το αποτέλεσμα που θα φέρει είναι ευθύνη αυτού που το λαμβάνει. Είμαστε κύριοι των πράξεών μας, όχι των πράξεων των άλλων. Ο άλλος μπορεί να αντιδράσει ποικιλοτρόπως: από το να μας το αντιγυρίσει, να σκεφτεί, να αλάξει η ζωή του, να αυτοκτονήσει, να αρχίσει να ρίχνει χαστούκια και αυτός

Μα ναι δεν έχω διαφορετική άποψη.
Δεν μπορούμε να αναλάβουμε την ολική ευθύνη των πράξεων των άλλων, όμως πρέπει να μπορούμε να αναγνωρίσουμε την συμμετοχή μας στις αντιδράσεις τους.

Δεν θα νιώσω θυμό ή απογοήτευση ?
Και αυτό δεν θα φέρει το ''πάγωμα'' ?

Οι λέξεις που χρησιμοποίησα απευθύνονται αποκλειστικά στο συναίσθημα.
Δεν αναλογούν στήν πρακτική εφαρμογή, που πιστεύω ότι είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων και όχι μόνο του συναισθήματος, μια και έχουμε φύγει από την παιδική ηλικία. [δυστυχώς].

Με εκτίμηση.

[Ramoglou]

Η Ανθρωπότητα ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ανά κύματα, αφού αν ΔΕΝ ήταν η εξέλιξή της σε κύματα ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, θα βρίσκονταν και στο ΙΔΙΟ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ.
Η μη ταυτόχρονη εξελικτική κατάσταση, με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στην ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΟΣΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ, βρίσκονται ενσαρκωμένες ψυχές, οι οποίες προέρχονται από ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΚΟΣΜΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ.

Αν το δούμε πάντως στο παρόν θέμα μας, δεν είναι δυνατόν ο Χριστός να ήρθε στη Γη για ένα μέρος των κατοίκων της - διότι τότε δεν θα ήταν Αυτός που Είναι. Αυτό είναι επιλογή του ανθρώπου και όχι μέρος του θείου σχεδίου (πιστεύω).
Είναι σα να λέμε ότι δε μπορείς εσύ να αγγίξεις το θεικό έλεος, διότι είσαι στην παρελθόύσα κοσμική περίοδο που ζούσε στο Μωσαϊκό Νόμο...... Και επομένως αφού από τη "φύση" σου ζεις στην προηγούμενη κοσμική περίοδο δεν μπορείς και να συγχωρέσεις. Δε νομίζεις ότι περιπλέκονται λίγο τα πράγματα;;;

Κατά τη γνώμη μου, κάθε μια από τις Υψηλές Οντότητες, ήρθε για να διδάξει με το λόγο της, αυτούς οι οποίοι μπορούσαν και «έπρεπε» να ενταχθούν στη σκέψη των όσων ανέφερε.

Η σκέψη της εξελικτικής κατάστασης που περιγράφει ο αγαπημένος μου φίλος Κέλσος με βρίσκει σύμφωνο, διότι εύκολα διακρίνουμε την διαφορετικότητα των εξελικτικών επιπέδων μέσα στην Παγκόσμια κοινωνία.

Θεωρώ όμως ότι αυτή η διαφορετικότητα δεν έχει να κάνει με την παροχή ελέους από το Θεό.
Το «Ζητείτε και θα λάβετε» ισχύει για όλους, διότι η κατανόηση είναι αυτή που σε οδηγεί να ζητήσεις το Θεϊκό Έλεος.

Η διαδικασία της κατανόησης είναι μια διαδικασία εξέλιξης, διότι για να φτάσεις σ’ αυτό το σημείο (να κατανοείς), πάει να πει ότι έχουν συμβεί οι εσωτερικές διαδικασίες που σε έχουν οδηγήσει στην κατάσταση αυτή, άρα και στο ένα βήμα εμπρός.

Όμως αν εξετάσουμε τις θρησκείες (ως κεκρυμένες αλήθειες), θα διαπιστώσουμε πως η αλήθεια είναι μία και άρα κοινή.
Μήπως λοιπόν αυτό μας προδίδει, ότι κάθε μια από τις προαναφερόμενες Υψηλές Οντότητες, ήρθε για να μεταφέρει στο κάθε ένα διαφορετικό επίπεδο, την Μια και Μοναδική Αλήθεια με διαφορετικό εξωτερικό τρόπο κατανόησης ;

Να «ο στοχασμός στο ευρύ πεδίο της σκέψεως και της δράσης» που αποκτά σημασία.
Διότι, αν στοχεύσω προς την ατραπό της Αληθείας, τότε θα δύναμαι να διακρίνω τις αχτίδες του Φωτός, αυτές που θα μου επιτρέψουν να ανέλθω δια της κλίμακος και να μεταβώ από την γωνιασμένη λογική στην κυκλική ανέλιξη.

Ποιος λοιπόν μπορεί να αρνηθεί, ότι στο εξελικτικό στάδιο, ο «άνθρωπος» του Μωσαϊκού Νόμου, δε δύναται να κατανοήσει τη σημασία της συγνώμης και του ελέους ;

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

"...Η πρώτη υπόθεση που έκανα είναι ότι εννοείς το εξής:

Αφού όλοι αντιλαμβανόμαστε με υποκειμενικά κριτήρια την ζωή μας και τις εμπειρίες μας, τότε και η θέαση της είναι υποκειμενική και πιθανώς φανταστική.

Η δεύτερη ήταν να θεωρήσω ότι αφού η αλήθεια δεν είναι εδώ στην γήινη ζωή μας, τότε και αυτό που ονομάζουμε ως πραγματικό, είναι ψευδαίσθηση.

Όπως και αν είναι όμως, κανείς μας δεν μπορεί να αρνηθεί ότι είμαστε υποχρεωμένοι να διασχίσουμε αυτή την ''ουτοπία'', για να πάρουμε τις απαραίτητες γνώσεις που θα μας βοηθήσουν στην περαιτέρω εξέλιξή μας..."

Mα αγαπητή μου ΔΕΝ διαφωνούμε, απλά παρέθεσα την ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ότι είτε μιλάμε για την ΟΝΤΩΣ ουτοπία (όπως την περιέγραψες) είτε μιλάμε για την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (όπως την βιώνει υποκειμενικά ο καθένας μας), μιλάμε ΚΑΤ' ΟΥΣΙΑΝ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΥΤΟΠΙΑ...

Ας την διασχίσουμε λοιπόν όπως χαρακτηριστικά αναφέρεις, και ας πάρουμε τις απαραίτητες γνώσεις που θα μας βοηθήσουν στην περαιτέρω εξέλιξή μας...

Με εκτίμηση,

Κέλσος ο Φιλαλήθης

[Μόνα Λίζα]

Καλημέρα σε όλους εδώ

Αγαπητέ Ράμογλου Λες:

Ποιος λοιπόν μπορεί να αρνηθεί, ότι στο εξελικτικό στάδιο, ο «άνθρωπος» του Μωσαϊκού Νόμου, δε δύναται να κατανοήσει τη σημασία της συγνώμης και του ελέους ;

Φυσικά..., αυτό εξάλλου το βιώνουμε καθημερινά.
Απλά εγώ αυτό που είπα είναι ότι θεωρώ ότι αν θελήσει κανείς να συντονιστεί με τη νομοτέλεια του Ελέους αυτό μπορεί να γίνει - σε όποιο στάδιο και αν ειναι. Αρκεί να το θελήσει και να το αποδεχτεί.

[Ramoglou]

Θα γίνει το θέλημα σου αγαπητή Μόνα Λίζα, αλλά δώσε μας δύο μέρες για να το εντάξουμε σε μια νέα κατηγορία θεμάτων, που θα δημιουργηθεί.

Η μία δύο μέρες έγιναν 17 αισίως !!!!

Όμως αυτό που υποσχεθήκαμε έγινε και όπως λένε στην καθομιλουμένη, ανοίξαμε και σας περιμένουμε.

Ο σύνδεσμος για το Topic στην Νέα Θεματολογία είναι εδώ ---> Θεωρεία Vs Πράξη , έχουν απόσταση μεταξύ τους ;