ΛΟΓΟΙ ΖΩΗΣ

[ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ]

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ αλλά το θέμα παγώνει από το δημιουργό του για λόγους αρχής.

Παρακαλώ τα αγαπητά μέλη σε ένδειξη σεβασμού να μη συμμετέχουν περαιτέρω στο εν λόγω θέμα, ασφαλώς χωρίς να μπορώ να υποχρεώσω κανένα.

Ελπίζω και εύχομαι οι συνθήκες να ωριμάσουν ώστε το θέμα να επανεργοποιηθεί με την αρχική του αγαθή διάθεση.

[lorenzo]

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΑΓΑΠΗΣ


Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα "νησί" όπου ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη, ο Πλούτος, η Αλαζονεία και "άλλοι".

Μία μέρα έμαθαν ότι το νησί θα βούλιαζε και όλοι πήγαν στις "βάρκες" τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η ΑΓΑΠΗ ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να είναι εκεί μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βουλιάζει η ΑΓΑΠΗ ζήτησε βοήθεια.

Βλέπει τον Πλούτο και του λέει:
<><Μπορείς να με πάρεις μαζί σου?>>
<><Όχι, δεν μπορώ! έχω χρυσάφι και ασήμι στη βάρκα μου και δεν έχω χώρο!>>

Δίπλα περνούσε η Αλαζονεία.
<><Σε παρακαλώ, βοήθησέ με!>> της είπε η ΑΓΑΠΗ.
<><Δεν μπορώ, είσαι βρεγμένη και θα μου λερώσεις την όμορφη βάρκα μου!>>

Τελευταία πέρασε η Ευτυχία. Αλλά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε άκουσε την ΑΓΑΠΗ να ζητάει βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μία φωνή από έναν ηλικιωμένο κύριο που η ΑΓΑΠΗ δεν γνώριζε:
<><Έλα εδώ, θα σε πάρω εγώ μαζί μου.>> της είπε.
Όταν έφτασαν στη στεριά ο κύριος έφυγε βιαστικά και η ΑΓΑΠΗ δεν πρόλαβε να τον ευχαριστήσει.

<><Γνώση, ποιος με βοήθησε?>> ρώτησε η ΑΓΑΠΗ.
<><Ο Χρόνος!>> της απάντησε η Γνώση.
<><Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος?>> ξαναρώτησε η ΑΓΑΠΗ.
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και της είπε:
<><Μόνο ο Χρόνος, μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει στη ζωή η ΑΓΑΠΗ!>>

[Ramoglou]

Θα παρακαλέσω τα μηνύματα τα οποία θα παρατίθενται να έχουν και τον ανάλογο σχολιασμό από τον γράφοντα.

Δεν πιστεύουμε ότι μια στείρα παράθεση κομματιών μπορεί να προάγει το διάλογο, που είναι και ο σκοπός των Forum.
Σκοπός μας είναι να διαφυλάξουμε αυτό το διάλογο και όχι να δημιουργήσουμε θέματα τα οποία θα έχουν ένα copy – paste αποσπασμάτων.

Αυτή είναι μία θέση της Ιδρυτικής Ομάδος του Mystica και ισχύει για όλα τα θέματα.

Αν κάποιος θέλει να κάνει ένα άρθρο με παράθεση τέτοιων μηνυμάτων μπορεί να έρθει σε επαφή μαζί μας και να δημοσιευτεί αυτό στις σελίδες του site.

Ευχαριστώ για την κατανόηση.

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

Και πράγματι έτσι είναι, όπως το αναφέρει ο αγαπητός μου Ράμογλου...

Νομίζω πως το ΧΡΗΣΙΜΟ (όπως αντιλήφθηκα την τοποθέτηση του εμπνευστή του παρόντος θέματος), δηλαδή όπως ΜΙΛΑΩ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, είναι να του ΕΡΜΗΝΕΥΩ - ΕΞΗΓΩ την όποια παραίνεση του δίδω...

Και φυσικά αυτό μπορεί να γίνει ΜΟΝΟΝ όταν κάποιος έχει ΗΔΗ εξερευνήσει την Ψυχή του...

Κάποτε, σε άλλους τόπους με ένα επίσης καλό φίλο, συμμετείχα στη δική του προσπάθεια του να συλλέξουμε αποσπάσματα, ψήγματα Σοφίας...
Χαίρομαι που ΚΑΙ ΕΔΩ, στο Σταυροδρόμι της Αναζήτησης, θα μπορέσουμε να φτιάξουμε ένα ανάλογο θέμα, αλλά με την σημαντική διαφορά της παράθεσης της άποψή μας ως προς ότι παραθέτουμε...

Και ξεκινώ με κάτι πραγματικά ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ, που είναι και η προσωπική μου στάση στη Ζωή...

Ο τυφλοπόντικάς σκάβει το λαγούμι του...
Ο αετός πετά πάνω από τα ψηλά βουνά...
Ο τυφλοπόντικας είναι ζεστός στην φωλιά του...
Ο αετός κρυώνει πριν την Ανατολή...
Και ΟΜΩΣ, πετάξτε προς την ΕΥΤΥΧΙΑ αγαπημένοι μου...

Σοφία από τα Ιμαλάϊα, του Μορύα

Έγραψα πως αυτή είναι η στάση μου προς την Ζωή...
Ποτέ μου δεν ήμουν ένας τυφλοπόντικας...
Δηλαδή ένας άνθρωπος (ίσως ο μέσος σημερινός άνθρωπος της πολιτισμένης κοινωνίας μας), όπου το πρώτο που θα κοίταζα γύρω μου για να στήσω ως φωλιά/ λαγούμι θα ήταν η ΒΟΛΗ ΜΟΥ...
Η ζεστασιά του βολεμένου ανθρώπου που δεν μάχεται για την βελτίωσή του, ΑΛΛΑ μαραζώνει περιμένοντας τους ΑΛΛΟΥΣ να κάνουν κάτι για αυτόν, αφού πρώτα οι ΑΛΛΟΙ βοηθήσουν τον δικό τους εαυτό...

Και αναρωτιέμαι παιδί μου, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ όσων ζουν σαν τυφλοπόντικες
Η Ψυχή, όπου μια ετυμολογία της λέξεως (αν δε κάνω λάθος από τον Πλάτωνα στον Κρατύλο του) την θέλει με τις ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΨΥΧΟΥΣ, του Ψυχρού
Πώς γίνεται η Ψυχή όσων ζουν, αλλά και δρουν ως τυφλοπόντικες να ικανοποιείτε από την ζεστή θαλπωρή του λαγουμιού

Πάντα λοιπόν παιδί μου, ζούσα και δρούσα όπως ο Αετός...
Το σύμβολο δύναμης του Υψηγέτη Δία...
Του Αετού εκείνου που είναι ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ για να μπορεί να κοιτά ΚΑΙ τη Δύση ΚΑΙ την Ανατολή απ' όπου και από τις δύο αυτές περιοχές να μπορεί να αντλήσει την Σοφία και τη Δύναμη για να έχει μετά και την Δόξα...
Του Δικέφαλου Αετού που μπορεί και κοιτά ΚΑΙ τον Κόσμο της Μορφής, τον Κόσμο του ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ αλλά ΚΑΙ τον Κόσμο του Πνεύματος, τον Κόσμο του ΕΙΝΑΙ...

Ναι παιδί μου, κρυώνω ΠΡΙΝ από την Ανατολή, αλλά εγώ είμαι που ΠΡΩΤΟΣ θα την αντικρύσω και θα είμαι και ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ που θα αποχαιρετήσω τον Μέγα Φωτοδότη Ήλιο στην επερχόμενη Δύση του...
Είμαι εκείνος δηλαδή που κατέχω τον Χρόνο...
Και κατέχοντας τον Χρόνο, ο Χώρος δεν μπορεί να μου κρυφτεί...

Η κορυφή των Βουνών που βλέπω, είναι η Κορυφή της Πυραμίδος...
Και η Κορυφή είναι ΠΑΝΤΑ ένα και μόνον ΣΗΜΕΙΟ...
Αυτό το σημείο όπου η Ευκλείδεια γεωμετρία θεωρεί (και έτσι είναι) ότι ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟ ΠΑΝ...

Να παιδί μου ποια είναι η ΕΥΤΥΧΙΑ που θα ήθελα και εσύ να πετάξεις...
Ακολούθησε με και θα είμαι για ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ...
Εσύ και Εγώ...

Κέλσος ο Φιλαλήθης

[Secondborn]

Φίλε Κέλσο σε ευχαριστώ για αυτή σου την όμορφη θέαση και στάση στη ζωή σου.
Χρειαζόμαστε όλοι μας τέτοιους αετούς γύρω μας...

Προς στιγμή ένιωσα πραγματικά το παιδί σου και αυτό για εμένα είναι σημαντικό.

Με αγάπη
Secondborn

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

Φίλε Κέλσο σε ευχαριστώ για αυτή σου την όμορφη θέαση και στάση στη ζωή σου.
Χρειαζόμαστε όλοι μας τέτοιους αετούς γύρω μας...

Προς στιγμή ένιωσα πραγματικά το παιδί σου και αυτό για εμένα είναι σημαντικό.

Με αγάπη
Secondborn

Εγώ να σας ευχαριστήσω ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ που μου δίνετε εναύσματα για νοητικά οικοδομήματα που ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ μας βοηθούν να πετάξουμε ΨΗΛΑ...
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...

Κέλσος ο Φιλαλήθης

[lorenzo]

Φίλε Κέλσο,
ολίγον ρατσιστικό το παράδειγμα... δεν νομίζεις ?:oops:

Αναρωτιέμαι πως θα μπορούσε ο φουκαράς ο τυφλοπόντικας να χμμ.. πετάξει.....

Μήπως αναρωτιέμαι η επιλογή του όταν - κατά μία θεωρία - όταν την είχε, κι εννοώ πριν γεννηθεί, ήταν πράξη γενναιότητας????.....

Μήπως προτίμησε τα δύσκολα δηλ. να μην γεννηθεί αητός-βασιλιάς με όλα τα προνόμια, αλλά ένας απλός ταλαίπωρος …τυφλοπόντικας χωμένος - καταδικασμένος να ζήσει μια ζωή μέσα σε μια τρύπα????!!!!

Είναι ένα ερώτημα…

ΥΓ. Κατανοώ τον συμβολισμό κλπ. Ωστόσο το ερώτημα παραμένει.. . Δεν νομίζεις??....

[lorenzo]

Δεν πιστεύουμε ότι μια στείρα παράθεση κομματιών μπορεί να προάγει το διάλογο, που είναι και ο σκοπός των Forum.

Φίλε Ramoglou,
θα μου επιτρέψεις να έχω διαφορετική θέαση. Πολλές φορές κάποια copy – paste όπως λες, αποσπάσματα δηλ.. είναι αυτούσια ως προς το περιεχόμενο τους αυτό καθαυτό κι επομένως ο όποιος άμεσος σχολιασμός πιθανόν να τα αδικούσε..
Θέλουν το ..χρόνο τους νομίζω να ‘λειτουργήσουν’, έτσι ώστε να αποτελέσουν έναυσμα για περεταίρω διερεύνηση κι ‘άπλωμα’ των θεμάτων…

Πολλές φορές κι εδώ θα συμφωνήσω μαζί σου – αυτό δεν συμβαίνει… κι όχι μόνο αυτό αλλά το θέμα βαλτώνει σε μια στείρα παράθεση κι άλλων.. κι άλλων…. Του ιδίου περιεχομένου αποσπασμάτων..
Εδώ νομίζω ότι θα πρέπει να βοηθήσουμε όλοι με την συμμετοχή μας και τον οβολό μας
Αυτή είναι η άποψη μου φίλε μου και προς αυτήν την κατεύθυνση νομίζω ότι θα πρέπει να δοθεί περισσότερη βαρύτητα απ’ την συντονιστική ομάδα.

Φίλε μου, θέλω να ξέρεις τόσο εσύ όσο και όλη η ομάδα αλλά κι όλοι εσείς που πασχίζεται για το βέλτιστο αυτού του χώρου ότι η πρόθεση μου είναι ίδια κι αποσκοπεί στον ίδιο στόχο!!!!

ΤΟ ΒΕΛΤΙΣΤΟ ΔΥΝΑΤΟ!!!

Φιλία κι εκτίμηση
lorenzo
[/b]

[NEHEMAUT]

Αποσπασμα απο τον ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ
Ενας νεος μιλησε στον προφητη και ειπε: μιλησε μας για τηνφιλια.
Και Εκεινος αποκριθηκε λεγοντας
Ο φιλος σας ειναι η εκπληρωση των αναγκων σας.
Ειναι το χωραφι σας που εσεις σπερνετε με αγαπη και θεριζετε μ' ευγνωμοσυνη.
Και ειναι το τραπεζι σας και το παραγωνι σας.
Γιατι πηγαινεται στο φιλο σας με την πεινα σας και τον αναζητατε για την γαληνη σας.
Οταν ο φιλος σας εκφραζει τις σκεψεις του,δεν φοβαστε το οχι στην δικη σας σκεψη ,ουτε αποσιωπατε τι ναι.
Και οταν εκεινος ειναι σιωπηλος η καρδια σας δεν παυει για ν'ακουσει την καρδια του.
Γιατι στη φιλια,ολες οι σκεψεις,ολες οι επιθυμιες, ολες οι προσδοκιες γεννιουνται και μοιραζονται χωρις λεξεις, με χαρα που ειναι αφωνη.
Οταν χωριζεσαι απο τον φιλο σου δεν λυπασαι.Γιατι αυτο πιο πολυ σ'αυτον μπορει να ειναι πιο φανερο στην απουσια του, οπως ο ορειβατης βλεπει πιο καθαρα το βουνο απο την πεδιαδα.
Και μην βαζετει ΚΑΝΕΝΑ σκοπο στη φιλια εκτος απο το βαθαιμα του πνευματος.
Γιατι η αγαπη που γυρευει κατι αλλο εκτος απο την αποκαλυψη του δικου της μυστηριου ΔΕΝειναι αγαπηπαρα ενα δυχτι που ριχνεται στη θαλασσα και μονο το ανωφελο θα πιασει.
Και δινετε τον καλυτερο εαυτο σας στο φιλο σας.Αφου θα γνωρισει την αμπωτη του κυμματου σας .δωστε του να γνωρισει και την παλιρροια του.
Ειναι ο φιλος σας κατι που θα'πρεπε να γυρευετε οταν εχετε ωρες να
σκοτωσετε?
Καλυτερα να γυρευετε τον φιλο σας παντα οταν εχετε ωρες να ζησετε.
Γιατι εργο του φιλου ειναι να μοιραστειτε τις αναγκες σας και οχι να γενισει το κενο σας.
Και μεσα στη γλυκα της φιλιας κανετε ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ γελιο και μοιρασμα χαρας.
Γιατι στις δροσοσταλιδες των μικρων πραγματων η καρδια ΒΡΙΣΚΕΙ την καινουργια αυγη της και ξανανιωνει.

Χαλιλ Γκιμπραν.

Παιρνοντας εναυσμα απο το παραπανω κειμενο του αγαπημενου φιλοσοφου
θιγω το θεμα της φιλιας .
Ποσο ωραια θα ηταν η ζωη μας αν μπορουσαμε να αντιμετωπιζουμε ετσι αυτο το σημαντικο κομματι της .
Η γνωμη μου ειναι οτι η πραγματικη και απολυτη φιλια ειναι παρα πολυ δυσκολο να επιτευχθει.
Οι περισσοτεροι εχουμε ''γνωστους'' για να διασκεδαζουμε να μιλαμε για εκτονωση και για να μας εξυπηρετουνε στις δουλειες μας.
Αυτους αποκαλουμε''φιλους''?
Ποσο ευκολα ειναι αυτα που μας προτρεπει ο Γκιμπραν?
Και ποσο ειλικρινεις ειμαστε με τον εαυτο μας πρωτα ωστε να μπορεσουμε να δημιουργησουμε μια φιλια που αντεχει στο χρονο?
Με εκτιμηση

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

Φίλε Κέλσο,
ολίγον ρατσιστικό το παράδειγμα... δεν νομίζεις ?:oops:

Αναρωτιέμαι πως θα μπορούσε ο φουκαράς ο τυφλοπόντικας να χμμ.. πετάξει.....

Μήπως αναρωτιέμαι η επιλογή του όταν - κατά μία θεωρία - όταν την είχε, κι εννοώ πριν γεννηθεί, ήταν πράξη γενναιότητας????.....

Μήπως προτίμησε τα δύσκολα δηλ. να μην γεννηθεί αητός-βασιλιάς με όλα τα προνόμια, αλλά ένας απλός ταλαίπωρος …τυφλοπόντικας χωμένος - καταδικασμένος να ζήσει μια ζωή μέσα σε μια τρύπα????!!!!

Είναι ένα ερώτημα…

ΥΓ. Κατανοώ τον συμβολισμό κλπ. Ωστόσο το ερώτημα παραμένει.. . Δεν νομίζεις??....

Αγαπητέ μου Λορέντζο, καλησπέρα...
Αν και λες ότι κατανοείς τον συμβολισμό, εν τούτης από τα γραφόμενα σου άλλα αποκομίζω...

Περιπλέκεις την ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ φύση στην οποία και απευθύνεται ο "ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ" με την ΖΩΙΚΗ κατάσταση του παραδείγματος που είναι και η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ...

Φυσικά και ΔΕΝ μπορώ να έχω την φαντασίωση ότι ο Τυφλοπόντικας ΜΠΟΡΕΙ (όσο και αν το θέλει) ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ...
Όπως αγαπητέ μου δεν μπορώ να έχω την φαντασίωση ότι ο Αετός, θα μπορούσε να ζήσει σε λαγούμι για να μην κρυώνει...

Ας αφήσουμε τα ΖΩΑ, που είναι ένα κομμάτι που λειτουργεί ΣΥΜΦΩΝΑ με την Μάνα Φύση, να ζήσουν ΟΠΩΣ ΕΤΑΧΘΗΚΑΝ να ζήσουν και ας ασχοληθούμε με την κορωνίδα του ζωικού βασιλείου, τον ΑΝΘΡΩΠΟ που σε αντιδιαστολή με τα υπόλοιπα ζώα, ΑΥΤΟΣ μπορεί να δράσει κατά το Ελευθέριο της Βουλήσεώς του...

Και σε αυτό το ζώο, τον Άνθρωπο (ΕΜΕΝΑ δηλαδή), απευθύνεται ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ που παρέθεσα προς το αγαπημένο μου ΠΑΙΔΙ...
Στο Εγώ μου σε άλλη υπόσταση αν θέλεις πιο φιλοσοφικά...

Να ΜΗΝ βολεύεται με όσα βρίσκει, ΑΛΛΑ να δημιουργεί συνεχώς καινούργια μέσο της Δράσης και της Πράξης...
Να ΜΗΝ αμπελοφιλοσοφεί επί τις αγκίθας στο μάτι του διπλανού του, αλλά να φιλοσοφεί επί του δοκαριού που έχει το ΙΔΙΟ, στο δικό του μάτι...

Να αναζητήσει την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Δράσης Ψηλά, σε εκείνες τις ΑΠΑΤΗΤΕΣ ΚΟΡΥΦΕΣ από τα βέβηλα (πολλές φορές) πόδια των συνανθρώπων του, αποκομίζοντας και την ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΦΙΑ των Βουνών...

Μιλάς και αναφέρεις όμως την λέξη ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑ...
Αλήθεια, από που πηγάζει αυτή η λέξη, γνωρίζεις φίλε μου;
Μα φυσικά από την Ευγενική Καταγωγή που έχει ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ως Τρίμα - Πνεύμα της Πρώτης του Παντός Πηγής...
Της Θεϊκής μας δηλαδή καταγωγής, την οποία έρχεται με την ρήση του ο Ιησούς Χριστός που απεύθυνε προς ΕΜΑΣ της Ανθρωπότητα ΟΛΑΚΕΡΗ να την επιβεβαιώσει:
Αυτά που εγώ ποιώ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ μπορείτε να ποιήσετε και πολλά περισσότερα ακόμα...
Γιατί ΕΣΕΙΣ και ΕΓΩ, εξ ΕΝΟΣ πάντες

Να ποιος μπορεί να αποκαλείται ΓΕΝΝΑΙΟΣ...
Εκείνος που τιμά την ευγενική του καταγωγή...
Που δρα και εργάζεται σύμφωνα με την ευγενική ανατροφή που έλαβε...
ΟΧΙ όταν απλά γεννήθηκε ως άνθρωπος, ΑΛΛΑ όταν αποφάσισε να αποκοπεί από την Μήτρα του πατέρα, από την ΘΕΙΑ ΓΝΟΦΟ για να κατέλθει τους κόσμους και τις διαστάσεις για να εκπληρώσει το θέλημα Εκείνου...

Να πώς και πάλι ο Μορύα, με τη Σοφία από τα Ιμαλάϊα αντιλαμβάνεται αυτήν την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...

Η Γενναιότητα είναι ο Οδηγός μας...
Η Ομορφιά είναι η Κατανόησή μας...
Η Απλότητα είναι το Κλειδί μας για την Μυστική Πόρτα της ΕΥΤΥΧΙΑΣ...


Κέλσος ο Φιλαλήθης

[Ramoglou]

Αγαπητέ lorenzo , αφ’ ενός εμπιστεύομαι τις προθέσεις σου για τον παρόντα χώρο, πράγμα το οποίο έχεις αποδείξει και με την κατανόηση την οποία επέδειξες σε ανάλογη περίπτωση, αφ’ ετέρου τα όσα αναφέρεις στο ποιο πάνω post σου είναι αυτά τα οποία και εγώ παρέθεσα.

Σίγουρα κάποιος μπορεί να κάνει ένα ή δύο post μεταφέροντας κάποια λόγια ή κάποιες σκέψεις, όμως αυτά θα πρέπει να παρατεθούν για να βοηθήσουν την ανάπτυξη διαλόγου. Μπορούμε όλοι να γράψουμε με διάφορους τρόπους γραφής, όμως θα πρέπει πάντα να σκεπτόμαστε πως αυτοί που διαβάζουν πρέπει να έχουν και τη δυνατότητα να κατανοήσουν τα κείμενα.

Αν λοιπόν εγώ αρχίσω και γράφω διφορούμενα και ποιητικά δεν θα προάγω το διάλογο, αλλά απλά θα καταθέτω τις δικές μου ομιχλώδεις οπτικές.

Αυτό εν δυνάμη, μπορεί να προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις διαλόγου, πράγμα που δεν είναι αποδεκτό για εμάς.

Με φιλία
Απόστολος

[Ladyhawk]

Αγαπητή NEHEMAUT

Εχει ανοιχτεί ήδη ένα θέμα σχετικό με την φιλία. Νομίζω εκεί είναι καλύτερα να αναπτύξεις τις σκέψεις σου περί φιλίας.

Ευχαριστώ

[ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ]

Αγαπητοί φίλοι

Λυπάμαι ειλικρινά για την παρέμβαση του συντονιστή με τα κόκκινα γράμματα (ίσως για να δηλώσουν το απαγορευτικό) και για την ουσιαστική περικοπή – καταστροφή του θέματος.

Δεν γνωρίζω εάν έδωσα στα μέλη του φόρουμ την εντύπωση ότι δεν ενδιαφέρομαι για το χώρο ή την εντύπωση ότι ήρθα να κάνω μονόλογο. Διάβασα προσεκτικά τους ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥΜ και δεν βρήκα κανένα σημείο που να μου απαγορεύει να εκφραστώ μέσω ενός λόγου του Χριστού, του Μωάμεθ, του Σωκράτη, του Πλάτωνα ή του μπατζανάκη μου.

Βρίσκω τον εαυτό μου καθ΄ όλα σύννομο με τους κανονισμούς και την διαχειριστική ομάδα έκθετη απέναντι μου αφού εξ΄ αρχής πουθενά δεν αναφέρουν τον συγκεκριμένο περιορισμό, και με ένα σύντομο απαγορευτικό (σαν του Λιμενικού) καταστρέφουν αυτό που οραματίσθηκα να δημιουργήσω στο χώρο. Άλλωστε ο κάθε ένας που καταλαβαίνει, βλέπει πολύ εύκολα ότι δεν γράφω ούτε πρόχειρα ούτε και επιπόλαια.

Βέβαια θα μπορούσε κάποιος να πει : «δικός τους ο χώρος κάνουν ότι θέλουν».
Ασφαλώς και δεν είναι έτσι. Όταν καλούν στο σαλόνι τους ανθρώπους για να συζητήσουν (γιατί μόνοι τους θα ήταν καφενείο και όχι φόρουμ) τότε θέτουν τους όρους. Και ο κάθε ένας πρέπει να τους σεβαστεί.

Τους όρους όμως και όχι τις κάθε αυθαίρετες απόψεις περί διαλόγου.

Από πότε η παράθεση λόγων ζωής από μεγάλα πνεύματα είναι στείρα???

Από πότε η έκφραση μέσω πνευματικών κειμένων είναι copy-paste???

Τι μπορείς να σχολιάσεις διαβάζοντας την ιστορία του Λορέντζο???
Μήπως απευθυνόμαστε σε διανοητικά καθυστερημένους ή πρέπει με το στανιό να τραβάμε το μπλα-μπλα. Άλλωστε μεγάλη αξία έχει και τι ο καθένας αντιλαμβάνεται μέσα από ένα λόγο.
Για αυτό ζήτησα σεβασμό..........

Δυστυχώς δεν μπορώ να πω σε κανένα πως να εκφράζεται..........
Δυστυχώς δεν μπορώ να υποχρεώσω κανένα να σχολιάσει κάτι που δεν θέλει, αλλά και πιθανά να σχολιάσει κάτι που στο τέλος θα αδικήσει....

Νομίζω ότι σεβάστηκα το χώρο και το έδειξα με την παρουσία μου. Αναμένω λοιπόν και μία αντίστοιχη πράξη σεβασμού από τους διαχειριστές. Και αυτή είναι μια πολύ απλή κίνηση:
ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ή να μου επιτρέψουν να σβήσω το εισαγωγικό μου μήνυμα το οποίο δεν ταιριάζει με τη λογοκρισία που επιβάλλεται.......

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

"...Νομίζω ότι σεβάστηκα το χώρο και το έδειξα με την παρουσία μου. Αναμένω λοιπόν και μία αντίστοιχη πράξη σεβασμού από τους διαχειριστές. Και αυτή είναι μια πολύ απλή κίνηση:
ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ή να μου επιτρέψουν να σβήσω το εισαγωγικό μου μήνυμα το οποίο δεν ταιριάζει με τη λογοκρισία που επιβάλλεται..."

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Αγαπητέ μου Ανεστημένε καλησπέρα...

Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να εκλάβω ως πράξη σεβασμού όπως αναφέρεις το να μεταφερθεί το παρόν θέμα, στο κοιμητήριο...
Άλλωστε δεν είναι και αυτός ο τρόπος μας να εκφράζουμε τον σεβασμό μας προς τους άλλους...
Προς εκείνους και για τους οποίους ανοίχθηκε το παρόν forum...

Η ειδοποίηση του Συντονιστή Ράμογλου, είχε να κάνει με την ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ότι το ζητούμενο ΟΛΩΝ ΜΑΣ, είναι η προσωπική μας άποψη...

Σίγουρα ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ πώς λειτουργεί στον καθένα μας ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ, μια λέξη ή μια φράση από κάποιον Φωτισμένο άνθρωπο ή ένα απεσταλμένο της Ουράνιας βασιλείας...

Από εμπειρία μας όμως ΞΕΡΟΥΜΕ πώς εύκολα ο απαίδευτος ΝΟΥΣ του ανθρώπου, μπορεί να παρασυρθεί από την φωνή των Σειρήνων της Λογικής και να πιστέψει πως παραθέτοντας ένα απόσπασμα, ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΙΟΛΑΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ...
Αυτό από μόνο του ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ κάτι κακό...
Κακό ΓΙΝΕΤΑΙ όταν ΜΗ κατανοώντας το ΤΙ απόσπασμα παραθέτει, μπορεί ευκόλως τον γόνιμο διάλογο να τον μετατρέψει σε άγονη κοπτοραπτική κειμένων...

Αυτό είναι που ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ φίλε μου...

Πάντως, όπως είδες, το τιμήσαμε το θέμα σου αν και εσύ ήσουν μάλλον σε διακοπές τις οποίες και εύχομαι να πέρασες όπως η Ψυχή σου επιθυμούσε...

Προσωπικά, περιμένω από εσένα τη συμβολή σου στο θέμα...
Ας μην παρεξηγούμε τους Συντονιστές, που δουλειά τους είναι η επαγρύπνηση και η σωστή ροή του ΔΙΑ-ΛΟΓΟΥ...

Με εκτίμηση προς το πρόσωπο σου,

Κέλσος ο Φιλαλήθης

[Ramoglou]

Αγαπητέ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ .

Όταν γράφω με κόκκινα γράμματα το κάνω διότι το post αυτό (με τα κόκκινα γράμματα) αφορά την συντονιστική μου ιδιότητα και όχι την προσωπική μου έκφραση στον παρόντα χώρο.

Η προτροπή μου δεν είχε να κάνει, σε κανένα σημείο, με την διάθεση σου.
Όμως είναι χρέος μου να προλαμβάνω κάτι, διότι δεν μου αρέσει να επέμβω αφού δημιουργηθεί το πρόβλημα.
Η προσπάθεια μας είναι ο διάλογος, η ανάδειξη του παρόντα χώρου σε χώρο γόνιμης διαλεκτικής, χωρίς αντεκλίσεις, χωρίς ύβρεις, χωρίς στείρα παράθεση απόψεων.

Αν λοιπόν το μήνυμα μου, στο οποίο λέω στο τέλος «ευχαριστώ για την κατανόηση», δεν ταιριάζει με την αισθητική σου και με τον τρόπο που θέλεις να αναπτυχθεί το θέμα, μπορείς να μου στείλεις ένα privet message (Π.Μ.) και θα το αποσύρω άμεσα, όπως και όσα κείμενα αναφέρονται σε αυτό.

Αλλιώς θα σου ζητούσα να κατανοήσεις, ότι το μήνυμα είναι εντελώς προληπτικό και δεν αφορά ούτε εσένα, ούτε τους σκοπούς σου.

Αν ισχύει λοιπόν η κατανόηση σου για το κείμενο μου, ως συντονιστού, θα σε παρακαλούσα να συνεχίσεις το θέμα σου και να δεχθείς τόσο τη συγνώμη μου για την αναγκαστική παρέμβαση μου, όσο και την συμπάθεια μου.

Ευχαριστώ.

[NEHEMAUT]

ΛΟΓΟΙ ΣΟΦΙΑΣ

Συχνά συγκινούμαι από το παράδειγμα που δίνουν
Τα μικρά έντομα όπως οι μέλισσες.
Οι νόμοι της φύσης υπαγορεύουν πως οι μέλισσες
Πρέπει να συνεργάζονται προκειμένου να επιβιώνουν.

Συνεπώς έχουν μια ενστικτώδη αίσθηση
Κοινωνικής ευθύνης. Δεν έχουν σύνταγμα,
νόμους, αστυνομία, θρησκεία ή ηθική αγωγή
αλλά λόγω της φύσης τους συνεργάζονται πιστά.

Περιστασιακά ίσως μαλώνουν, αλλά γενικότερα,
Ολόκληρη η αποικία επιβιώνει βασιζόμενη
στη συνεργασία. Απο την άλλη πλευρά,
τα ανθρώπινα όντα έχουν σύνταγμα,
εκτενή νομικά συστήματα και αστυνομικές δυνάμεις.

Εχουμε θρησκεία, αξιοσημείωτη νοημοσύνη,
Και μια καρδιά η οποία έχει μεγάλες δυνατότητες
για αγάπη. Ωστόσο, παρ’όλες τις πολλές και
εκπληκτικές ιδιοτητές μας, στήν πράξη υστερούμε
σε σχέση με τα μικρά αυτά έντομα.

Σε μερικούς τομείς αισθάνομαι
πως είμαστε κατώτεροι απο τις μέλισσες.

Δαλάι Λάμα από τους Λόγους σοφίας.
=============================================================

Διαβάζοντας την κατάθεση του Δαλάι Λάμα προβληματίστηκα σχετικά με τις έννοιες
"συνεργασία" και "κοινωνική ευθύνη"

Εκ’ πρώτης όψεως το θέμα δεν φαίνεται να άπτεται του εσωτερισμού.
Αν όμως θεωρήσουμε ότι η βαθύτερη σημασία του εσωτερισμού είναι η γνώση
του εαυτού μας, των επιθυμιών μας, και των δυνάμεων μας, και κατ’ επέκτασιν η χρήση αυτών για τι ίδιον και γενικό "καλό" μέσω της αγάπης και της δικαιοσύνης. Tότε νομίζω ότι έχει άμεση σχέση.

Συνεργαζόμαστε όμως αρμονικά με βάση τα παραπάνω ?

Η προσωπική μου εμπειρία είναι πως κάτι τέτοιο δεν επιτυγχάνεται εύκολα αλλά μάλλον πολύ δύσκολα.
Δεδομένου ότι τα άτομα που εμπλέκονται σε μια σχέση "συνεργασίας" δεν βρίσκονται όλα ούτε στο ίδιο "διανοητικό επίπεδο" ούτε στο ίδιο "επίπεδο εξέλιξης" η έννοια αρμονία είναι σχεδόν φαντασία.

Κατά την δική μου γνώμη ο "ανώτερος πνευματικά" θα πρέπει να διαθέτει
εκτός από γνώσεις και ικανότητες, την επιθυμία να κατανοήσει και να διδάξει, στους λιγότερο "ανεπτυγμένους" αυτά που αγνοούν.

Τουλάχιστον σ’αυτούς που θέλουν.
Μέσα σ’ένα τέτοιο πλαίσιο οπου ο εγωισμός και η ματαιοδοξία θα παραμερίζονται και θα προάγεται η γνώση, η αγάπη και η ευγενής άμιλλα η συνεργασία μπορεί να είναι πιο σωστή και αποτελεσματική παρα με την εξάσκηση του φόβου και της στρατιωτικής πειθαρχείας.

Θα ήθελα να ρωτήσω αν αυτό που πιστεύω σας φαίνεται σαν ρομαντική ιδέα ή αν μπορεί να πραγματοποιηθεί και πως, στην "έσω" και "έξω" ζωή μας.

Με εκτίμηση.

[Ramoglou]

Την καλησπέρα μου σε όλους/ες

Πολλές φορές έχω δώσει την «μάχη» της ομαδικότητος, πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι μπορούν μόνοι τους να εργασθούν, πολλοί θεωρούν ότι βρίσκονται από μόνοι τους στα υψηλότερα σημεία της διανόησης, ότι κατέχουν αλήθειες που ουδείς άλλος δεν κατέχει ή ακόμα χειρότερα δεν δικαιούται να κατέχει.

Δικό μου πιστεύω είναι πως ουσιαστικά είναι αδύνατο να μην λειτουργείς μέσα σε μία ομαδική συνύπαρξη, όσο και αν θέλει κάποιος να πιστεύει ότι ο ίδιος και θέλει και μπορεί.

Και εξηγούμε.

Από τη στιγμή που ζεις μέσα σε μια οργανωμένη κοινωνία, αποδέχεσαι και τους ομαδικούς κανόνες που διέπουν αυτήν.
Πρώτη ομαδική διαβίωση είναι η οικογένεια.
Δεύτερη το σχολείο.
Τρίτη η κοινωνία (εργασία – σχέσεις κλπ).

Μέσα από αυτή την τριβή με τους άλλους θα πρέπει να κατανοήσουμε τόσο τον εαυτό μας, όσο και τους άλλους. Που πάλι κατά τη γνώμη μου, οι άλλοι, είναι οι καθρέφτες τις πολλαπλότητος μας.

Από τη στιγμή, που και θα θελήσουμε να διδαχθούμε από τους άλλους, αλλά και που θα προσφέρουμε τα όσα εμείς γνωρίζουμε, θα καταφέρουμε να γκρεμίσουμε το τοίχος του εγωισμού.

Τότε λοιπόν, τόσο το δικό μας εσωτερικό έργο, όσο και των άλλων, θα γίνει αφ’ ενός ποιο εύκολο, αφ’ ετέρου ποιο λαμπρό, φέρνοντας μας όλους σε ανώτερα επίπεδα υλικής και πνευματικής διαβίωσης. Διότι το να πιστεύουμε πως εμείς μπορούμε να εξελιχθούμε, αφήνοντας όλους τους άλλους πίσω, είναι ολίγον τι ουτοπικό.

Άρα αγαπητή NEHEMAUT δεν είναι θέμα ρομαντισμού, αλλά είναι θέμα, ομαδικού προσδιορισμού για την εξέλιξη και την ανέλιξη.

Πολλές φορές η Θρησκεία μας διδάσκει αυτά τα νοήματα, τα οποία εμείς τα παρακάμπτουμε, μέσα στη γενικότερη αντίπραξη μας προς την Εκκλησία.

«ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΩΣ ΕΑΥΤΟΝ» είπε Εκείνος …….

[Ladyhawk]

«ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΩΣ ΕΑΥΤΟΝ» είπε Εκείνος …….

Για να καταφέρει κανείς να αγαπήσει τον διπλανό του, πρέπει πρώτα να αγαπήσει τον ίδιο του τον εαυτό. Να μάθει τι σημαίνει αγάπη για να μπορέσει να την προσφέρει κιόλας.

Όλα αυτά όμως, προϋποθέτουν μία ψυχική και πνευματική ωριμότητα, όπου εν συνεχεία, θα καταφέρουν να συνεργασθούν, να πάρουν, να δώσουν και να πορευτούν, με αρμονία στο κοινωνικό σύνολο.

[NEHEMAUT]

Χαιρετώ τους συνομιλητές


Περί ευτυχίας ο λόγος.
-------------------------------------------------
Ύστερα ένας ερημίτης, ρώτησε τον προφήτη:
<<Μίλησε μας για την ευτυχία.>>

Κι’εκείνος αποκρίθηκε λέγοντας:

<< Ευτυχία είναι ένα τραγούδι ελευθερίας,
αλλά δεν είναι ελευθερία.
Είναι το άνθισμα των πόθων σας, αλλά δεν είναι ο καρπός τους.

Είναι ένα βάθος που καλεί το ύψος,
αλλά δεν είναι ούτε το βαθύ ούτε το υψηλό.
Είναι το φυλακισμένο πουλί πού ανοίγει τα φτερά του,
αλλά δεν είναι το απέραντο διάστημα.

Ναι, αληθινά, η ευτυχία είναι ένα τραγούδι ελευθερίας.
Και θα μου έκανε χαρά να το τραγουδάτε με όλη την καρδιά σας ,
Αλλά δεν θα ήθελα να χάσετε τις καρδιές σας το τραγούδι της>>.

Xαλίλ Γκιμπράν

ΕΥΤΥΧΙΑ
Μία λέξη με ακαθόριστο νόημα.
Ένα αίνιγμα, μία μόνιμη πηγή αντιφάσεων που μπορεί να προσαρμοστεί σε οποιοδήποτε σχήμα.

Η επιδίωξή μας για ευτυχία συναντά τρία παράδοξα.
1] Ο στόχος είναι τόσο συγκεχυμένος που γίνεται αποθαρρυντικός.
2] Η πραγματοποίηση της έχει σαν αποτέλεσμα την πλήξη ή τον κορεσμό.
3] Η επιδίωξη της παραβλέπει την οδύνη σε σημείο που βρισκόμαστε εντελώς άοπλοι
αν εμφανιστεί μπροστά μας.

Από τα πολύ τρυφερά μας χρόνια ακούμε μια προσταγή:
Να είσαι ευτυχισμένος.
Πρόκειται για μια εντολή από την οποία δύσκολα γλιτώνουμε και που στερείται αντικειμένου.

Ποιοι κανόνες επιβάλλουν την προσωπική μας ευτυχία?
Ποιος καθορίζει την νόρμα?
Γιατί πρέπει σώνει και καλά να είμαστε?
Και αν δεν τα καταφέρνουμε πάντα?

Η δυστυχία δεν είναι πλέον μόνο δυστυχία αλλά ακόμα χειρότερα είναι η αποτυχία της ευτυχίας.

Με κυρίαρχη ιδεολογία το καθήκον να ευτυχίσουμε αξιολογούμε τα πάντα από την θέση της ευχαρίστησης ή της δυσαρέσκειας ξεχνώντας ότι ή το ένα ή το άλλο μας δίνουν τα απαραίτητα βιώματα, τα εφόδια για την ανέλιξη μας.

Τα μέσα γίνονται σκοποί και αποκαλύπτεται η ανεπάρκεια τους αν η αναμενόμενη αγαλλίαση δεν έρθει.

Και τότε αρχίζουμε να την διεκδικούμε σαν να είναι κάτι που μας το οφείλουν ή σαν κάτι που αγοράζεται ή σαν μια γνώση που έχουν κάποιοι και που αρκεί να τους ακολουθήσουμε για να μας περιβάλλει η αύρα τους.

Η γνώμη μου είναι πως κάθε φορά που η ευτυχία μας αγγίζει είναι αποτέλεσμα μιας δωρεάς, μιας εύνοιας και όχι αποτέλεσμα ενός υπολογισμού ή μίας νοοτροπίας.
Και ίσως κάποτε να την πλησιάσουμε αν παραιτηθούμε από το ανήλεο κυνηγητό της.

Πως το αντιμετωπίζουμε εμείς αυτό το ζήτημα?

Με εκτίμηση.

[Ladyhawk]

ΕΥΤΥΧΙΑ
Μία λέξη με ακαθόριστο νόημα.

Αγαπητή NEHEMAUT,

Θα ήθελα να εκφράσω την δική μου άποψη πάνω σε αυτό.

Δεν θα έλεγα πως η ευτυχία έχει ακαθόριστο νόημα αλλά ότι το νόημά της ποικίλλει ανάλογα με αυτόν που την βιώνει, μιας και η βίωση αυτή είναι διαφορετική και μοναδική. Δεν υπάρχει λοιπόν κανόνας.

Είναι τα διάφορα μικρά ή μεγάλα πράγματα τα οποία όταν συμβαίνουν προσφέρουν στον καθένα μας αυτά που η ψυχή μας έχει ανάγκη. Τότε είναι που αισθανόμαστε αυτό που λέγεται ευτυχία. Νιώθουμε ήρεμοι, βλέπουμε τα προβλήματα είτε λυμένα είτε να έχουν εύκολη λύση. Όλα τα αρνητικά συναισθήματα παύουν να υπάρχουν. Αυτό που κυριαρχεί είναι η εσωτερική ηρεμία.

Είναι μία κατάσταση που καλλιεργείται και ο καθένας μας είναι υπαίτιος για την δική του ευτυχία. Η ευτυχία έρχεται μετά από μία προσωπική βιωματική διαδρομή που κάνει τον καθένα να αγαπήσει περισσότερο τον εαυτό του και κατ’ επέκταση τους γύρω του.

Θα την ονόμαζα Θείο δώρο. Είναι η στιγμή που η ψυχή που γεύεται τις απολαβές των κόπων της.