Αγαπητέ φίλε Ding an Sich οFr. Nietzsche λέει κάπου: "Όποιος σκοπεύει να παλέψει με τέρατα πρέπει να φροντίσει να μη γίνει ο ίδιος τέρας".
κι ο Ελύτης [Aλεπουδέλης] Oδυσσέας
Έχει και η Ψυχή τον δικό της Κονιορτό
Έχει και η ψυχή τον δικό της κονιορτό που εάν σηκωθεί μέσα μας αέρας, αλίμονο. Oι ορμές χτυπάνε στα παράθυρα, τα τζάμια θρυμματίζονται. Λίγοι ξέρουν ότι ο υπερθετικός στα αισθήματα σχηματίζεται με το φως, όχι με τη δύναμη. Kι ότι χρειάζεται χάδι εκεί που βάζουν μαχαίρι. Ότι ένας κοιτώνας με τη μυστική συνεννόηση των σωμάτων μάς παρακολουθεί παντού και μας παραπέμπει στην αγιότητα χωρίς συγκατάβαση.
A ! όταν η στιγμή φτάσει να καθίσουμε κι εμείς πάνω στο πεζούλι κάποιας Aγίας Πρέκλας εν μέσω αγριοσυκών, μορεών με ερυθρούς καρπούς, εις έρημον τόπον, απόκρημνον ακτήν, τότε η μικρή Kουμπώ μ' ένα κερί στο χέρι θα σηκωθεί στις μύτες των ποδιών να φτάσει εκεί ψηλά, μέσα στον αναστεναγμό μας, όλα τα εύφλεκτα: πάθη, πείσματα, φωνές οργής, μυριάδες έντομα χρωματιστούλια που να λαμπαδιάσει ο τόπος !
Θρήσκευμα: Προσωπική επιλογή ή εθνική επιβολή;
Συντονιστές: Ramoglou, Ladyhawk, Zadok the priestess
-
Ding an Sich
- Δημοσιεύσεις: 122
- Εγγραφή: Τρί Απρ 26, 2005 12:58 am
- Τοποθεσία: Athens
Αγαπητέ φίλε Ding an Sich οFr. Nietzsche λέει κάπου: "Όποιος σκοπεύει να παλέψει με τέρατα πρέπει να φροντίσει να μη γίνει ο ίδιος τέρας".
Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για σημεία και τέρατα, για να δούμε τί μπορούμε να γίνουμε ή να μην γίνουμε.
Μελετώνας τις διάφορες Θρησκείες (Αρχαίες και Σύγχρονες, Ανατολικές και Δυτικές) υπό το πρίσμα της συγκριτικής θρησκειολογίας, έφθασα στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ τους (και μάλιστα πολύ περισσότερες και πιό σημαντικές από τις διαφορές τους).
Οι ομοιότητες ωφείλονται σε δύο πράγματα α) σε επιρροές και σε ανταλλαγή πολιτισμικών/θρησκευτικών στοιχείων (κάτι το οποίο δεν πρόκειται να αναλύσω εις βάθος, για να μην δώσω πάτημα σε κανέναν από αυτούς που επιθυμούν να αρχίσουν να εκφράζουν φανατικά απόψεις του στυλ - ‘αυτοί’ αντέγραψαν ‘εμάς’ κι όχι εμείς αυτούς, β) σε Ιδέες Αρχετυπικές, οι οποίες αφορούν Αλήθειες που εκφράστηκαν με διαφορετικό τρόπο...Μία Αλήθεια, πολλοί τρόποι να την περιγράψεις.
Αυτό που ήθελε να πεί ο Εβραίος με το Σεφιρόθ του Χοντ, αυτό που ήθελε να πεί ο Έλληνας μιλώντας για τον Θεό Ερμή, αυτό που ήθελε να πει ο Αιγύπτιος μιλώντας για τον Θωθ, είναι τόσο όμοια μεταξύ τους σε σημείο που δυσκολεύομαι να τα διαχωρίσω.
Τα τέσσερα χερουβείμ που είδε ο Ιεζεκιήλ, τα τέσσερα πρόσωπα των θείων όντων που είδε ο Ιωάννης σε σχέση με τα τέσσερα πρόσωπα που απεικονίζονται στην κάρτα ‘ο Κόσμος’ των Ταρώ, ο Ώρος και οι 4 γιοί του, η ‘τετραδική’ διαδοχή της Βασιλείας των Θεών Κρόνος-Δίας-Διόνυσος-Ποσειδώνας, φαίνεται πως μάλλον θέλουν να εκφράσουν το ίδιο αρχέτυπο...μπορώ να αναφέρω τουλάχιστον 4 τόμους με τέτοια παραδείγματα, αλλά προς το παρόν θα ερκεστώ σε αυτά.
Η μελέτη των διάφορων θρησκευτικών διδασκαλιών θα οδηγήσει τον αντικειμενικό παρατηρητή ενώπιων συχετισμών, οι οποίοι είναι πιό πιθανό να ‘επιβεβαιώσουν’ το αληθές της μίας θρησκείας με το αληθές της άλλης, παρά να οδηγήσουν σε συμπεράσματα εναντίωσης μεταξύ δύο ή περισσότερων θρησκειών.
Ο καθένας ανακαλύπτει πράγματα ανάλογα με τις προκαταλήψεις του. Αν θες να βρείς ‘αλήθεια’ ή ’ψεύδος’ σε κάτι, αν δεν το βρείς, θα το κατασκευάσεις.
Αν πολεμάω για κάτι σε σχέση με το θρήσκευμα, είναι η ανεξιθρησκεία (και δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχει σε συλλογικό επίπεδο καί σεβασμός, αλλά ακόμη και οι ‘διαμάχες’ είναι επί της ουσίας και όχι ‘θάνατος στους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους’).
Ο φανατικός Αρχαιοελληνιστής δεν διαφέρει σε τίποτα με τον φανατικό Ελληνορθόδοξο. Και οι δύο θεωρούν κτήμα τους καί τον όρο ‘Θεός’, καί τον όρο ‘Αλήθεια’, καί τον όρο ‘Έλλην’. Διαφέρουν ‘φαινομενικά’ στις διδασκαλίες και τις φιλοσοφίες τους, αλλά είναι στην ουσία οι μεγαλύτεροι σύμμαχοι, μιάς και τους συνδέει ο όρος ‘φανατικός’ και η κοινή φιλοδοξία τους για να υπερισχύσουν όλων των άλλων.
Αυτό που θα επιθυμούσα εγώ προσωπικά, είναι μία αρμονική συνύπαρξη ενός υγιούς Αρχαιοελληνισμού και μιας υγιούς Ορθοδοξίας (ναι, μπορεί να γίνει εφικτό και μπορούμε να το αναλύσουμε και να το συζητήσουμε σε επόμενα post).
Πάμε τώρα να δούμε τα σημεία στα οποία διαφωνώ με τα ‘κακά παραδείγματα’ των δύο παραπάνω θρησκειών.
Όσον αφορά την Ανεξιθρησκεία, θα μου πείτε ότι στην Ελλάδα δεν σου στερεί κανείς το δικαίωμα να πιστεύεις σε όποιον Θεό εσύ θέλεις.
Η πραγματικότητα λέει ότι: α) εάν δεν κάνεις θρησκευτικό Ορθόδοξο γάμο, το Κράτος δεν σου αναγνωρίζει στα χαρτιά τα παιδιά που θα κάνεις και σου στερεί τα οποιαδήποτε ‘οικονομικά προνόμια’ του έγγαμου με παιδιά, β) αν κάνεις πολιτικό γάμο, το Κράτος σου επιβάλει φόρο αποζημίωσης της Εκκλησίας, από τον οποίο φυσικά το ίδιο εισπράτει ποσά από τον ανάλογο ΦΠΑ.
Όταν φθάσουν στα χέρια μου οι σχετικοί νόμοι του Ελληνικού Κράτους, θα σας τους κάνω upload.
Ας μας εξηγήσουν, λοιπόν, οι υπεύθυνοι των αντίστοιχων κρατικών φορέων και της Εκκλησίας ποιά είναι η έννοια που οι ίδιοι αποδίδουν στον όρο ανεξιθρησκεία και από πού κι ως πού αν ένας Έλληνας Πολίτης δεν τελέσει Χριστιανικό Ορθόδοξο γάμο ωφείλει να αποζημιώσει την Εκκλησία.
Ας μας εξηγήσουν οι φανατικοί αρχαιοελληνιστές γιατί εισκεμένα αγνοούν το ότι οι Αρχαίοι μας πρόγονοι θεωρούσαν βλασφήμια το να χλευάζεις τα ονόματα των Θεών, όπως εκφράστηκαν από άλλους λαούς (διότι για τους ίδιους το να χλευάζεις τον Όσιρι, είναι σα να χλευάζεις τον Διόνυσο, εφόσον έχουμε να κάνουμε με τον ίδιο Θεό, αλλά με άλλο όνομα), και αυτοί που αυτο-αποκαλούνται άξιοι απόγονοί τους, δεν είναι παρά βλάσφημοι μισαλλόδοξοι.
Γιατί υποστηρίζουν φανατικά ότι πιστεύουν στους αυθεντικούς Έλληνες Θεούς και οτι ο χριστιανισμός αντέγραψε και παραποίησε τον Αρχαίο Ελληνικό Κόσμο, ενώ ο Ηρόδοτος μας λέει ότι τα ονόματα του Ελληνικού Δωδεκάθεου είναι παραφθορές και αντιγραφές των Θεών των Χαλδαίων και των Αιγυπτίων. (οι οποίοι βέβαια βασίστηκαν στους Φρύγες, όπως τα μετέπειτα Ελληνικά Φύλα στους Πελασγούς).
Αν μπλέξουμε στο ποιός αντέγραψε ποιόν δεν θα βγάλουμε άκρη. Δεν μας αρκεί το Ισοκρατικό ‘δεν έχει σημασία το ποιός το είπε πρώτος, αλλά το ποιός το εφάρμοσε καλύτερα’ και πρέπει πάντα να βασιζόμαστε στην υπόθεση ότι ήμασταν οι πρώτοι, ασχέτως αν σήμερα είμαστε οι ‘χειρότεροι εκφραστές του Αρχαίου Πνεύματος’?
Και ας μας εξηγήσουν γιατί τόση αντισιωνιστική προπαγάνδα, εφόσον α) ο Αρχαίος Ελληνικός Κόσμος κατέρευσε λόγω της εσωτερικής διχόνοιας, β) οι Ρωμαίοι ‘μας’ συνέτριψαν στρατιωτικα΄, όχι οι Εβραίοι, γ) ο μόνος πόλεμος που έλαβε ποτέ χώρα μεταξύ Ελλήνων και Εβραίων ήταν κατά την επανάσταση του Ιούδα του Μακκαβαίου, με σκοπό να αποκτήσει το Ισραήλ ανεξαρτησία από τους κατακτητές απόγονους του Αλεξάνδρου (το Μεγάλος εννοείται) και με συγχωρείτε, αλλά ο αγώνας τους δεν ήταν άδικος, δ) το υπέρτατο σύμβολο του αντισιωνισμού υπήρξε η Χιτλερική Γερμανία, γι’ αυτό συνηθίζω να συσχετίζω τον Νεο Ναζισμό με τον Ψευδο-Αρχαιοελληνισμό,
ε) παραδόξως, ιστορικά υπήρχε σεβασμός ανάμεσα στους Έλληνες, τους Αιγύπτιους και τους Εβραίους μύστες, ενώ σε ρίξη είχαν έρθει οι Αιγύπτιοι με τους Εβραίους και όχι οι Έλληνες, στ) το μεγαλύτερο μίσος που εκφράστηκε ποτέ ενάντια στους Εβραίους, ήταν από τους Βυζαντινούς (παππούδες μας) οι οποίοι συνήθιζαν μετά τους αγώνες στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης (οι τότε φανατικοί των γηπέδων) να καίνε την Εβραϊκή Συνοικία της Πόλης (ωραίοι άνθρωποι). Άρα ο αντισιωνισμός προέκυψε από το ψευδο-χριστιανικό μίσος ενάντια σε αυτούς ‘που σταύρωσαν τον Ιησού’...άρα για μένα οι σημερινοί ψευδο-αρχαιοελληνιστές είναι μάλλον απόγονοι των ψευδο-χριστιανών του Μεσαίωνα, παρά της Σοφίας του Αρχαιο-Ελληνικού Πνεύματος.
Και πάμε να δούμε και την άλλη πλευρά, τους δήθεν ελληνορθόδοξους, οι οποίοι χλευάζουν τους γραφικούς αρχαιοελληνιστές, αλλά αγνοούν ότι είναι οι ίδιοι που τους δίνουν το πάτημα για να ξεσηκώνονται.
Ζαχαρίας κεφ. Θ’ 13 ‘Διότι ενέτεινα τον Ιούδαν δι εμαυτόν ως τόξον, ισχυρός ενέτεινα τον Εφραϊμ και εξήγειρα τα τέκνα σου, ΣΙΩΝ, κατά των τέκνων σου, ΕΛΛΑΣ, και σε έκαμον ως ρομφαίαν μαχητού’.
Ήμουν μαθητής γυμνασίου, όταν διαβάζοντας αποσπάσματα από την Παλαιά Διαθήκη στο σχολείο, η δασκάλα μας είπε αν έχουμε απορρίες από τα κείμενα που την απαρτίζουν να τις φέρουμε στην τάξη γραπτώς για να τις συζητήσουμε. Εγώ έτυχε να έχω απορρίες που αφορούσαν αυτό το απόσπασμα, διότι μου φαινόταν – και ακόμη μου φαίνεται – ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Ο Θεός να μεροληπτεί υπέρ της Σιών ενάντια στην Ελλάδα.
Η δασκάλα προσπαθούσε μάταια να δικαιολογήσει το κείμενο. Έλεγε ότι με τον όρο Ελλάς ο συγγραφέας εννοεί τους Ειδωλολάτρες και με τον όρο Σιών τους πιστούς του Θεού...και τα κανε χειρότερα. Τώρα να κάτσω να αναλύσω το πόσο ειδωλολάτρες ήταν οι Εβραίοι, ή το πόσο ειδωλολάτρες υπήρξαν – και είναι οι περισσότεροι – χριστιανοί-εικονολάτρες?
Δεν είναι όμως αυτό το θέμα. Έστω κι αν το παραπάνω τυγχάνει να είναι η άποψη ενός Εβραίου συγγραφέα, έστω κι αν πρόκειται για τη ‘συμβολή της πένας’ των βυζαντινών ιερέων που προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι οι Εβραίοι ανέκαθεν μισούσαν τους Έλληνες, γι’ αυτό και η Αυτοκρατωρία ώφειλε να καταλάβει την Ιερουσαλήμ και να έχει εκείνη υπό την κατοχή της το μέρος όπου οι Εβραίοι σταύρωσαν τον αποκλειστικά δικό τους Υιό του Θεού.
Έστω κι αν πρόκειται για παρερμηνεία, συνεχίζει ως φράση να είναι προσβλητική για τον Έλληνα και συνεχίζω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι Ελληνορθόδοξοι ιερείς και οι δάσκαλοι των θρησκευτικών στο σχολείο στερούνται καί επιπέδου, καί μόρφωσης, ανίκανοι να ερμηνεύσουν μια Βίβλο που κουβαλάνε τυφλά για 2 χιλιετίες, και ανίκανοι να παρέμβουν στα σημεία των κειμένων όπου είτε έχουν ‘πειραχτεί’, είτε έχουν χάσει την ουσία τους.
Στα διάφορα site των ψευδο-αρχαιοελληνιστών, θα δείτε να αναφέρονται, μαζί με αυτό το απόσπασμα, καί το παράδοξο του Ιησού από την Ναζαρέτ (βυζαντινή πόλη, χτισμένη νομίζω μετά τον 5ο μ.Χ. αιώνα και όχι μετά τον 3ο), όπως και το ότι ο Έλληνας που αναγκάζεται να αναγνώσει και να μελετήσει την Αγία Γραφή, βρίσκεται συνέχεια μπροστά σε μια καθαρά Ιουδαϊκή Πραδοση, ορολογία, φιλοσοφία, η οποία τον δυσκολεύει να κατανοήσει την ουσία των λέξεων που είναι παραφθορές Εβραϊκών. Να το δούμε και μέσω της Καμπαλά? Όταν μιλούσα σε κάποιον για το Σεφιρόθ του Χέσεντ έσκασε στα γέλια για ευνόητους λόγους. Όταν του είπα τα ίδια πράγματα μιλώντας του για την σφαίρα επιρροής του Δία, και έκατσε να με ακούσει, καί κατάλαβε τί του έλεγα.
Γιατί ο στραβός μπορεί να μην ξέρει την τύφλα του, αλλά καλό είναι να λέμε και του στραβού το δίκιο.
Καταλήγοντας, αυτό που θα ήθελα να πω με λίγα λόγια είναι:
Α) Δεν υπάρχει νόημα στην επιβολή ενός θρησκεύματος έναντι ενός άλλου. Η επιβολή είναι που χαρακτηρίζει το γεγονός και όχι το αληθές του λόγου που βρίσκεται εντός του κάθε θρησκεύματος με άλλη μορφή.
Β) Ας μάθουν επιτέλους οι φανατικοί των δογμάτων να διαβάζουν καλύτερα τα κείμενα που αφορούν την ίδια τους την θρησκεία, γιατί είναι αυτά τα ίδια που αναιρούν τα λόγια τους. Το να επισημάνεις τα λάθη του άλλου είναι πανεύκολο. Η δυσκολία είναι στο να διορθώσεις (και όχι να μπαλώσεις) τα δικά σου.
Θρήσκευμα: Προσωπική επιλογή ή εθνική επιβολή;
Πολύπλοκο το θέμα και σίγουρα δεν αντιμετωπίζεται επιφανειακά, γεγονός που μπορεί να μας οδηγήσει εύκολα σε μη έγκυρα συμπεράσματα…
Θέλω να πιστεύω ότι όλοι εδώ μέσα είμαστε υποστηρικτές του δικαιώματος του καθενός να επιλέγει το θρήσκευμα που τον εκφράζει, άλλωστε αυτό έχει διαφανεί μέχρι τώρα…
Το αν κάποιοι έρχονται να υποστηρίξουν ότι το πρέπον είναι να επανέλθουμε στις αρχαίες παραδοσιακές θρησκευτικές αντιλήψεις η προτείνουν ότι η μια η η άλλη θρησκεία είναι η μοναδική αληθινή,
δεν θα ψάξω να βρω από τι ελατήρια ωθείται σε αυτό η τι υποκρύπτεται από πίσω, αλλά θα μείνω μόνο στο αν είναι ελεύθεροι και έχουν δικαίωμα να πρεσβεύουν ότι πρεσβεύουν.
Θέσεις όπως, οι χριστιανοί είναι συνειδητά η πλανεμένα όργανα προπαγάνδας των Εβραίων επειδή προάγουν την Εβραϊκή ιστορία και αντίληψη, οι Ελληνοπρεπείς είναι μίσθαρνα όργανα ποιος ξέρει ποιων η σύρονται από την ανάγκη οπαδοποιησης (λες και δεν είναι κοινό γνώρισμα της συντριπτικής πλειονότητας των ανθρώπων, π.χ. ποιμνιοποιηση των πιστών σε οποίο δόγμα),
η ότι για όλα υπάρχει ο κρυφός δάκτυλος όπως π.χ. οι μασόνοι,
είναι θέσεις που, αν δεν αγγίζουν την γελοιότητα, σίγουρα μας απομακρύνουν από την ουσία του προβλήματος.
Όμως, άσχετα αν συμφωνώ με την οποία αντίληψη, θα στέκομαι πάντα στο πλευρό και θα υποστηρίζω το δικαίωμα του καθενός,
είτε χριστιανού είτε δωδεκαθεϊστη είτε οποιουδήποτε αλλού, να πρεσβεύει και να θρησκεύεται όπου ο καθένας επιλέγει.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, επίσημη και ανεπίσημες η μη αναγνωρισμένες θρησκείες, είναι αντιλήψεις που παραβιάζουν στοιχειώδη δικαιώματα του ανθρώπου και κάθε έννομο κράτος οφείλει να τις απαλείψει από την νομοθεσία του και ειδικά από το σύνταγμα του.
Η διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου το δηλώνει σαφέστατα και κάθε κράτος οφείλει να την τηρεί απαρέγκλιτα, καθότι, όπως και η Ελλάδα, την έχουν αποδεχθεί και την έχουν συνυπογράψει…
Σταχυολογώντας κάποια επιχειρήματα των υποστηρικτών, του να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, έχουμε να αντιτείνουμε τα παρακάτω:
1. <Αυτή είναι η παράδοση μας και έχουμε χρέος να μείνουμε σ’αυτην>.
Όχι, δεν είναι αυτή η παράδοση μας –η χριστιανική- καθότι είναι οι παραδόσεις και η ιστορία ενός αλλού λαού. Επιπλέον επιβλήθηκε με τη βία, ουσιαστικά όμως ουδέποτε αποτέλεσε παράδοση του Έλληνα, καθότι ο Έλληνας έχει διατηρήσει σχεδόν όλες τις «παγανιστικές» του παραδόσεις –είτε καλυμμένες κάτω από το μαύρο πέπλο του χριστιανισμού, είτε αυτούσιες (π.χ. καρναβάλι, αναστενάρια κλπ),τις οποίες ακόμα και τώρα μάχεται λυσσαλέα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, το επιβληθέν δόγμα.
Τις παραδόσεις που «μάθαμε» εμείς οι παλιότεροι και ειδικά οι της επαρχίας, μόνο χριστιανικές δεν ήταν (αγροτικές εορτές, σπονδές, διονυσιακές πομπές κλπ) και αν θέλουμε να λέμε ότι προτιμούμε να διαπαιδαγωγούμαστε με την δική μας παράδοση, θα δούμε ότι οι «παγανιστικές» παραδόσεις είναι πολύ πιο κοντά και πιο ζωντανές στην φυλετική μας κληρονομιά και παράδοση, απ’οτι ο χριστιανισμός.
2. <Ο χριστιανισμός χρειάζεται γιατί προάγει την ηθική των ανθρώπων>.
Γράφει ο Φυσικός Η. Bond στο βιβλίο του, «Religion is a good thing”,
“Στο μεγαλύτερο μέρος της χριστιανικής Ευρώπης ο φόβος του Θεού χρησιμοποιήθηκε για να καίνε γριές γυναίκες με την υποψία ότι ήταν μάγισσες, νομίζοντας πως αυτό ήταν ένα δύσκολο χρέος που προφανώς τους το είχε αναθέσει η βίβλος. Μπορούμε να κάνουμε ξεκάθαρες παρατηρήσεις για το κάψιμο των μαγισσών.
Πρώτον, η πίστη κάνει καλούς κατά τα άλλα ανθρώπους, να εκτελούν πράξεις ανείπωτης φρίκης, πράγμα που δείχνει ότι τα συνήθη και καθημερινά αισθήματα της ανθρώπινης καλοσύνης και της αποστροφής προς την σκληρότητα, είναι δυνατό, όπως και έγινε ιστορικά, να παραμεριστούν από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Δεύτερον, είναι εντελώς κενός νοήματος ο ισχυρισμός ότι η θρησκεία θέτει ένα απόλυτο και σταθερό θεμέλιο για την ηθική».
Γνωρίζουμε άλλωστε πολύ καλά, ότι η εγκληματική χρήση δύναμης από την εκκλησία και τις οργανώσεις της, είναι που οδήγησε τις κοινωνίες και την ίδια την εκκλησία σε ηθική χρεοκοπία…
Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για το πόσο ηθικό κάνει τον άνθρωπο το οποιοδήποτε δόγμα, αρκεί όμως μια ιστορική ανασκόπηση, όπου η πληθώρα των αιμοσταγών εγκλημάτων που διέπραξαν τα δόγματα, τα αναδεικνύει σε πρωταθλητή των διασπαστικών δυνάμεων στην κοινωνία.
Αν κάπου οι ηθικές αρχές, οι άξιες και τα ιδανικά του ανθρώπου, σε συνάρτηση με την ανοχή στην διαφορετικότητα, έφθασαν σε ζηλευτό βαθμό, αυτό έγινε στην αρχαία Ελλάδα…
3.<Η επιβεβλημένη χριστιανική διαπαιδαγώγηση από το σχολείο, δεν αποστερεί από τον άνθρωπο το δικαίωμα να επιλέξει ελευθέρα το τι θα πιστεύει όταν ενηλικιωθεί>.
Δυστυχώς δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα…
Παρατηρούμε ότι, πολύ μικρό ποσοστό πιστών όλων των δογμάτων φτάνει να αποκηρύξει το δόγμα του και να ακολουθήσει κάποιο άλλο (με εξαίρεση…όταν υπάρχει όφελος, όποτε γίνεται πιο…εύκολα).
Από την άλλη, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο κάθε άνθρωπος, έχει να κάνει με την διαπαιδαγώγηση του κατά την παιδική του ηλικία.
Η πλειονότητα εδώ μέσα, φρονώ ότι θα συμφωνήσει ότι, το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε στην ατραπό, ήταν και είναι οι δογματικές μας προκαταλήψεις.
Το δόγμα δεν είναι ένα software που με μια κίνηση το αλλάζουμε με κάποιο άλλο, υποτίθεται της αρέσκειας μας.
Δυστυχώς είναι το λειτουργικό πρόγραμμα, που μέσω αυτού «τρέχουμε» όλα τα αλλά προγράμματα, όσα βέβαια είναι συμβατά και «τρέχουν» στο ήδη εγκατεστημένο λειτουργικό.
Μπορεί στον υπολογιστή να αρκεί μια εντολή, «format» και να περάσουμε αμέσως από windows π.χ. σε Linux, όμως στον άνθρωπο αυτό φαντάζει έως αδύνατο…
Τη μισή ζωή μας την καταναλώνουμε για να εγκαταστήσουμε (να μας εγκαταστήσουν βασικά) ένα λειτουργικό τρόπο σκέψης και αντίληψης και την άλλη μισή προσπαθούμε να «ξηλώσουμε» αυτές τις καταγραφές, άμα θέλουμε να αντιληφθούμε την αλήθεια.
Άλλωστε, το σύστημα διδασκαλίας μιας κοινωνίας όπως η Ελληνική, είναι η διδασκαλία του συστήματος!
Το εκπαιδευτικό σύστημα μέσα από τυποποιημένες μεθόδους εκπαίδευσης, μεθοδευμένα και μεθοδικά, αναπαράγει συγκεκριμένα αντίγραφα λειτουργίας και αντίληψης.
Όσο αθώος φαντάζει ο νηπιοβαπτισμός και η πρόωρη κατήχηση στο χριστιανικό δόγμα (για να λέμε την αλήθεια δεν είναι χριστιανικό αλλά παυλιανικο), τόσο εγκληματικός αποδεικνύεται από την ενδελεχή επιστημονική έρευνα των επιδράσεων του πάνω στην υγιή ανάπτυξη του ατόμου.
Εκτός του γεγονότος ότι είναι και αντίθετος των ευαγγελικών επιταγών –πορεύεσθε ΜΑΘΗΤΕΥΣΑΤΕ και ΒΑΠΤΙΖΕΤΕ κλπ- αφού οφείλει να προηγείται η μαθητεία, έχει τόσες και τέτοιες «παρενέργειες», ώστε χρειάζονται αρκετά χρόνια ψυχανάλυσης και ψυχοθεραπείας για να έρθει ο άνθρωπος σε ανεκτά πλαίσια ψυχικής υγείας.
Πόσοι άνθρωποι άραγε έχουν προβληματικές ερωτικές σχέσεις –δείχνεται σε μια ερευνά ότι το 75% των γυναικών συνήθως δεν έχουν κολπικό οργασμό, εξαιτίας της χριστιανικής τους παιδείας-
Πόσοι άνθρωποι αδυνατούν να απολαύσουν τις χαρές που δώρισε η μάνα φύση, ένεκα των αναστολών που απέκτησαν μέσα σε μια χριστιανική παιδεία, όπου η απόλαυση και η χαρά έχουν ταυτιστεί με την αμαρτία;
Αυτά μέχρι τώρα όμως είναι τα λιγότερο σοβαρά…
Το χειρότερο είναι ο νοητικός εγκλωβισμός μέσα σε μια παρωπιδιστικη αντίληψη, όπου επιβεβλημένο δόγμα και κατεστημένη παιδεία συμμαχούν για τον επιτυχή νοητικό ευνουχισμό και την καταναγκαστική προσαρμογή του ανθρώπου στα κοινώς αποδεκτά «καλούπια».
Προσπαθώντας να κατανοήσουμε τα άτομα με τον πυρήνα τους και τα ηλεκτρόνια, πολύ εύκολα τα παραλληλίζουμε με το ηλιακό σύστημα και με αυτήν την κλασσική αναλογία, ισχυριζόμαστε ότι κατανοούμε την δομή του ατόμου.
Έρχεται όμως η κβαντική και μας τονιζει..ΟΧΙ, δεν έχει καμία αναλογική σχέση το ένα με το άλλο.
Για να κατανοήσουμε την δομή του ατόμου, εκείνο που χρειάζεται είναι αλλαγή αντίληψης, μόνον αν σκεφτόμαστε κβαντικά, μπορούμε να την κατανοήσουμε.
Ποια είναι η κβαντική αντίληψη;
Τα ηλεκτρόνια είναι σωματίδια, λέει μια σκέψη…
Τα ηλεκτρόνια είναι κύματα, λέει η άλλη σκέψη…
Και οι δυο είναι σωστές…
Και οι δυο είναι λάθος…
Κάντε αυτές τις δυο σκέψεις…
Στο κενό ανάμεσα τους βρίσκεται η αλήθεια και η κατανόηση…
Θυμίζει ΤΑΟ… Ναι, αυτή είναι η κβαντική αντίληψη…
Αυτή η αντίληψη όμως μας είναι ολωσδιόλου ξένη και αντίθετη προς τον προγραμματισμό –πλύση εγκέφαλου- που υποστηκαμε…
Η Ινδία έχει γίνει εξαγωγέας «εγκέφαλων»…
Γιατί άραγε;
Η νέα αντίληψη, η πραγματική αντίληψη, γίνεται κτήμα δυστυχώς μόνον λίγων Φυσικών, (ευτυχώς η φυσική γρήγορα έρχεται σε ρήξη με τις κατεστημένες θρησκευτικές αντιλήψεις, όποτε επέρχεται σταδιακά η αποδομηση των κατεστημένων αντιλήψεων, γεγονός που κατά κανόνα κάνει την πλειονότητα των Φυσικών να είναι άθρησκοι) και λίγων πραγματικών εσωτεριστων…
Θα γλιτώναμε πολύ κόπο στην αναζήτηση της αλήθειας, αν διαπαιδαγωγούμασταν με λιγότερο δογματισμό και αφορισμούς.
Ο Ινδουισμός και ο Βουδισμός, επιτρέπουν –βοηθούν κιόλας θα έλεγα- τον άνθρωπο να αλλάξει τρόπο αντίληψης, να φύγει από την φαινομενολατρεια και να γνωρίσει την αληθινή πραγματικότητα.
Σε αντίθεση, οι Εβραιογεννεις θρησκείες αποτελούν τον βασικό αναστολέα της μετάβασης σε ένα άλλο επίπεδο αντίληψης.
Στη δύση, η Αρχαιοελληνική αντίληψη, ήταν αυτή που, όχι μόνον δεν εμπόδισε την ανώτερη αντίληψη, αλλά συνέβαλε ουσιαστικά στο να επιτευχθεί αυτό που ο κόσμος αποκαλεί, «Ελληνικό θαύμα»,
συνέβαλε στην Αναγέννηση και στον Διαφωτισμό,
προήγαγε και έφερε την ανθρώπινη κατανόηση σε τέτοια υψηλά επίπεδα κατανόησης.
Φρονώ ότι είναι χρέος μας να συμβάλλουμε στην υγιή σωματική, ψυχική και νοητική ανάπτυξη των παιδιών…
Αυτό κατά την γνώμη μου θα επιτευχθεί άμα γίνουν τομές στο εκπαιδευτικό σύστημα, με πρωταρχικό μέλημα την αποβολή των δογματικών αντιλήψεων που μολύνουν και επιφέρουν ανεπανόρθωτες βλάβες στην ελεύθερη νοητική ανάπτυξη και πνευματική υγειά του ανθρώπου…
Είναι καθήκον…
Πολύπλοκο το θέμα και σίγουρα δεν αντιμετωπίζεται επιφανειακά, γεγονός που μπορεί να μας οδηγήσει εύκολα σε μη έγκυρα συμπεράσματα…
Θέλω να πιστεύω ότι όλοι εδώ μέσα είμαστε υποστηρικτές του δικαιώματος του καθενός να επιλέγει το θρήσκευμα που τον εκφράζει, άλλωστε αυτό έχει διαφανεί μέχρι τώρα…
Το αν κάποιοι έρχονται να υποστηρίξουν ότι το πρέπον είναι να επανέλθουμε στις αρχαίες παραδοσιακές θρησκευτικές αντιλήψεις η προτείνουν ότι η μια η η άλλη θρησκεία είναι η μοναδική αληθινή,
δεν θα ψάξω να βρω από τι ελατήρια ωθείται σε αυτό η τι υποκρύπτεται από πίσω, αλλά θα μείνω μόνο στο αν είναι ελεύθεροι και έχουν δικαίωμα να πρεσβεύουν ότι πρεσβεύουν.
Θέσεις όπως, οι χριστιανοί είναι συνειδητά η πλανεμένα όργανα προπαγάνδας των Εβραίων επειδή προάγουν την Εβραϊκή ιστορία και αντίληψη, οι Ελληνοπρεπείς είναι μίσθαρνα όργανα ποιος ξέρει ποιων η σύρονται από την ανάγκη οπαδοποιησης (λες και δεν είναι κοινό γνώρισμα της συντριπτικής πλειονότητας των ανθρώπων, π.χ. ποιμνιοποιηση των πιστών σε οποίο δόγμα),
η ότι για όλα υπάρχει ο κρυφός δάκτυλος όπως π.χ. οι μασόνοι,
είναι θέσεις που, αν δεν αγγίζουν την γελοιότητα, σίγουρα μας απομακρύνουν από την ουσία του προβλήματος.
Όμως, άσχετα αν συμφωνώ με την οποία αντίληψη, θα στέκομαι πάντα στο πλευρό και θα υποστηρίζω το δικαίωμα του καθενός,
είτε χριστιανού είτε δωδεκαθεϊστη είτε οποιουδήποτε αλλού, να πρεσβεύει και να θρησκεύεται όπου ο καθένας επιλέγει.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, επίσημη και ανεπίσημες η μη αναγνωρισμένες θρησκείες, είναι αντιλήψεις που παραβιάζουν στοιχειώδη δικαιώματα του ανθρώπου και κάθε έννομο κράτος οφείλει να τις απαλείψει από την νομοθεσία του και ειδικά από το σύνταγμα του.
Η διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου το δηλώνει σαφέστατα και κάθε κράτος οφείλει να την τηρεί απαρέγκλιτα, καθότι, όπως και η Ελλάδα, την έχουν αποδεχθεί και την έχουν συνυπογράψει…
Σταχυολογώντας κάποια επιχειρήματα των υποστηρικτών, του να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, έχουμε να αντιτείνουμε τα παρακάτω:
1. <Αυτή είναι η παράδοση μας και έχουμε χρέος να μείνουμε σ’αυτην>.
Όχι, δεν είναι αυτή η παράδοση μας –η χριστιανική- καθότι είναι οι παραδόσεις και η ιστορία ενός αλλού λαού. Επιπλέον επιβλήθηκε με τη βία, ουσιαστικά όμως ουδέποτε αποτέλεσε παράδοση του Έλληνα, καθότι ο Έλληνας έχει διατηρήσει σχεδόν όλες τις «παγανιστικές» του παραδόσεις –είτε καλυμμένες κάτω από το μαύρο πέπλο του χριστιανισμού, είτε αυτούσιες (π.χ. καρναβάλι, αναστενάρια κλπ),τις οποίες ακόμα και τώρα μάχεται λυσσαλέα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, το επιβληθέν δόγμα.
Τις παραδόσεις που «μάθαμε» εμείς οι παλιότεροι και ειδικά οι της επαρχίας, μόνο χριστιανικές δεν ήταν (αγροτικές εορτές, σπονδές, διονυσιακές πομπές κλπ) και αν θέλουμε να λέμε ότι προτιμούμε να διαπαιδαγωγούμαστε με την δική μας παράδοση, θα δούμε ότι οι «παγανιστικές» παραδόσεις είναι πολύ πιο κοντά και πιο ζωντανές στην φυλετική μας κληρονομιά και παράδοση, απ’οτι ο χριστιανισμός.
2. <Ο χριστιανισμός χρειάζεται γιατί προάγει την ηθική των ανθρώπων>.
Γράφει ο Φυσικός Η. Bond στο βιβλίο του, «Religion is a good thing”,
“Στο μεγαλύτερο μέρος της χριστιανικής Ευρώπης ο φόβος του Θεού χρησιμοποιήθηκε για να καίνε γριές γυναίκες με την υποψία ότι ήταν μάγισσες, νομίζοντας πως αυτό ήταν ένα δύσκολο χρέος που προφανώς τους το είχε αναθέσει η βίβλος. Μπορούμε να κάνουμε ξεκάθαρες παρατηρήσεις για το κάψιμο των μαγισσών.
Πρώτον, η πίστη κάνει καλούς κατά τα άλλα ανθρώπους, να εκτελούν πράξεις ανείπωτης φρίκης, πράγμα που δείχνει ότι τα συνήθη και καθημερινά αισθήματα της ανθρώπινης καλοσύνης και της αποστροφής προς την σκληρότητα, είναι δυνατό, όπως και έγινε ιστορικά, να παραμεριστούν από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Δεύτερον, είναι εντελώς κενός νοήματος ο ισχυρισμός ότι η θρησκεία θέτει ένα απόλυτο και σταθερό θεμέλιο για την ηθική».
Γνωρίζουμε άλλωστε πολύ καλά, ότι η εγκληματική χρήση δύναμης από την εκκλησία και τις οργανώσεις της, είναι που οδήγησε τις κοινωνίες και την ίδια την εκκλησία σε ηθική χρεοκοπία…
Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για το πόσο ηθικό κάνει τον άνθρωπο το οποιοδήποτε δόγμα, αρκεί όμως μια ιστορική ανασκόπηση, όπου η πληθώρα των αιμοσταγών εγκλημάτων που διέπραξαν τα δόγματα, τα αναδεικνύει σε πρωταθλητή των διασπαστικών δυνάμεων στην κοινωνία.
Αν κάπου οι ηθικές αρχές, οι άξιες και τα ιδανικά του ανθρώπου, σε συνάρτηση με την ανοχή στην διαφορετικότητα, έφθασαν σε ζηλευτό βαθμό, αυτό έγινε στην αρχαία Ελλάδα…
3.<Η επιβεβλημένη χριστιανική διαπαιδαγώγηση από το σχολείο, δεν αποστερεί από τον άνθρωπο το δικαίωμα να επιλέξει ελευθέρα το τι θα πιστεύει όταν ενηλικιωθεί>.
Δυστυχώς δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα…
Παρατηρούμε ότι, πολύ μικρό ποσοστό πιστών όλων των δογμάτων φτάνει να αποκηρύξει το δόγμα του και να ακολουθήσει κάποιο άλλο (με εξαίρεση…όταν υπάρχει όφελος, όποτε γίνεται πιο…εύκολα).
Από την άλλη, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο κάθε άνθρωπος, έχει να κάνει με την διαπαιδαγώγηση του κατά την παιδική του ηλικία.
Η πλειονότητα εδώ μέσα, φρονώ ότι θα συμφωνήσει ότι, το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε στην ατραπό, ήταν και είναι οι δογματικές μας προκαταλήψεις.
Το δόγμα δεν είναι ένα software που με μια κίνηση το αλλάζουμε με κάποιο άλλο, υποτίθεται της αρέσκειας μας.
Δυστυχώς είναι το λειτουργικό πρόγραμμα, που μέσω αυτού «τρέχουμε» όλα τα αλλά προγράμματα, όσα βέβαια είναι συμβατά και «τρέχουν» στο ήδη εγκατεστημένο λειτουργικό.
Μπορεί στον υπολογιστή να αρκεί μια εντολή, «format» και να περάσουμε αμέσως από windows π.χ. σε Linux, όμως στον άνθρωπο αυτό φαντάζει έως αδύνατο…
Τη μισή ζωή μας την καταναλώνουμε για να εγκαταστήσουμε (να μας εγκαταστήσουν βασικά) ένα λειτουργικό τρόπο σκέψης και αντίληψης και την άλλη μισή προσπαθούμε να «ξηλώσουμε» αυτές τις καταγραφές, άμα θέλουμε να αντιληφθούμε την αλήθεια.
Άλλωστε, το σύστημα διδασκαλίας μιας κοινωνίας όπως η Ελληνική, είναι η διδασκαλία του συστήματος!
Το εκπαιδευτικό σύστημα μέσα από τυποποιημένες μεθόδους εκπαίδευσης, μεθοδευμένα και μεθοδικά, αναπαράγει συγκεκριμένα αντίγραφα λειτουργίας και αντίληψης.
Όσο αθώος φαντάζει ο νηπιοβαπτισμός και η πρόωρη κατήχηση στο χριστιανικό δόγμα (για να λέμε την αλήθεια δεν είναι χριστιανικό αλλά παυλιανικο), τόσο εγκληματικός αποδεικνύεται από την ενδελεχή επιστημονική έρευνα των επιδράσεων του πάνω στην υγιή ανάπτυξη του ατόμου.
Εκτός του γεγονότος ότι είναι και αντίθετος των ευαγγελικών επιταγών –πορεύεσθε ΜΑΘΗΤΕΥΣΑΤΕ και ΒΑΠΤΙΖΕΤΕ κλπ- αφού οφείλει να προηγείται η μαθητεία, έχει τόσες και τέτοιες «παρενέργειες», ώστε χρειάζονται αρκετά χρόνια ψυχανάλυσης και ψυχοθεραπείας για να έρθει ο άνθρωπος σε ανεκτά πλαίσια ψυχικής υγείας.
Πόσοι άνθρωποι άραγε έχουν προβληματικές ερωτικές σχέσεις –δείχνεται σε μια ερευνά ότι το 75% των γυναικών συνήθως δεν έχουν κολπικό οργασμό, εξαιτίας της χριστιανικής τους παιδείας-
Πόσοι άνθρωποι αδυνατούν να απολαύσουν τις χαρές που δώρισε η μάνα φύση, ένεκα των αναστολών που απέκτησαν μέσα σε μια χριστιανική παιδεία, όπου η απόλαυση και η χαρά έχουν ταυτιστεί με την αμαρτία;
Αυτά μέχρι τώρα όμως είναι τα λιγότερο σοβαρά…
Το χειρότερο είναι ο νοητικός εγκλωβισμός μέσα σε μια παρωπιδιστικη αντίληψη, όπου επιβεβλημένο δόγμα και κατεστημένη παιδεία συμμαχούν για τον επιτυχή νοητικό ευνουχισμό και την καταναγκαστική προσαρμογή του ανθρώπου στα κοινώς αποδεκτά «καλούπια».
Προσπαθώντας να κατανοήσουμε τα άτομα με τον πυρήνα τους και τα ηλεκτρόνια, πολύ εύκολα τα παραλληλίζουμε με το ηλιακό σύστημα και με αυτήν την κλασσική αναλογία, ισχυριζόμαστε ότι κατανοούμε την δομή του ατόμου.
Έρχεται όμως η κβαντική και μας τονιζει..ΟΧΙ, δεν έχει καμία αναλογική σχέση το ένα με το άλλο.
Για να κατανοήσουμε την δομή του ατόμου, εκείνο που χρειάζεται είναι αλλαγή αντίληψης, μόνον αν σκεφτόμαστε κβαντικά, μπορούμε να την κατανοήσουμε.
Ποια είναι η κβαντική αντίληψη;
Τα ηλεκτρόνια είναι σωματίδια, λέει μια σκέψη…
Τα ηλεκτρόνια είναι κύματα, λέει η άλλη σκέψη…
Και οι δυο είναι σωστές…
Και οι δυο είναι λάθος…
Κάντε αυτές τις δυο σκέψεις…
Στο κενό ανάμεσα τους βρίσκεται η αλήθεια και η κατανόηση…
Θυμίζει ΤΑΟ… Ναι, αυτή είναι η κβαντική αντίληψη…
Αυτή η αντίληψη όμως μας είναι ολωσδιόλου ξένη και αντίθετη προς τον προγραμματισμό –πλύση εγκέφαλου- που υποστηκαμε…
Η Ινδία έχει γίνει εξαγωγέας «εγκέφαλων»…
Γιατί άραγε;
Η νέα αντίληψη, η πραγματική αντίληψη, γίνεται κτήμα δυστυχώς μόνον λίγων Φυσικών, (ευτυχώς η φυσική γρήγορα έρχεται σε ρήξη με τις κατεστημένες θρησκευτικές αντιλήψεις, όποτε επέρχεται σταδιακά η αποδομηση των κατεστημένων αντιλήψεων, γεγονός που κατά κανόνα κάνει την πλειονότητα των Φυσικών να είναι άθρησκοι) και λίγων πραγματικών εσωτεριστων…
Θα γλιτώναμε πολύ κόπο στην αναζήτηση της αλήθειας, αν διαπαιδαγωγούμασταν με λιγότερο δογματισμό και αφορισμούς.
Ο Ινδουισμός και ο Βουδισμός, επιτρέπουν –βοηθούν κιόλας θα έλεγα- τον άνθρωπο να αλλάξει τρόπο αντίληψης, να φύγει από την φαινομενολατρεια και να γνωρίσει την αληθινή πραγματικότητα.
Σε αντίθεση, οι Εβραιογεννεις θρησκείες αποτελούν τον βασικό αναστολέα της μετάβασης σε ένα άλλο επίπεδο αντίληψης.
Στη δύση, η Αρχαιοελληνική αντίληψη, ήταν αυτή που, όχι μόνον δεν εμπόδισε την ανώτερη αντίληψη, αλλά συνέβαλε ουσιαστικά στο να επιτευχθεί αυτό που ο κόσμος αποκαλεί, «Ελληνικό θαύμα»,
συνέβαλε στην Αναγέννηση και στον Διαφωτισμό,
προήγαγε και έφερε την ανθρώπινη κατανόηση σε τέτοια υψηλά επίπεδα κατανόησης.
Φρονώ ότι είναι χρέος μας να συμβάλλουμε στην υγιή σωματική, ψυχική και νοητική ανάπτυξη των παιδιών…
Αυτό κατά την γνώμη μου θα επιτευχθεί άμα γίνουν τομές στο εκπαιδευτικό σύστημα, με πρωταρχικό μέλημα την αποβολή των δογματικών αντιλήψεων που μολύνουν και επιφέρουν ανεπανόρθωτες βλάβες στην ελεύθερη νοητική ανάπτυξη και πνευματική υγειά του ανθρώπου…
Είναι καθήκον…
ΜΕΜΝΗΣΟ ΑΠΙΣΤΕΙΝ
Αγαπητέ Πασχάλη, στάθηκα με πολύ ενδιαφέρον σε αυτά που γράφεις και ιδιαίτερα στο:
Πραγματικά, πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος ζυμώνεται -και "στοιχειώνεται"- με ορισμένες κοσμοθεωρίες (θρησκεία, εθνική συνείδηση, πολιτική τοποθέτηση κ.ά.) όπως τις δέχεται από το αρχικό του περιβάλλον, ή ακόμα και με λειτουργικές γνώσεις (π.χ. γλώσσα). Δύσκολο μετά να αποτινάξεις αυτά που έχουν γίνει βιώματα και να πας σε κάτι άλλο.
Ωστόσο θέτω ένα ερώτημα: Γιατί να πας σε κάτι άλλο; Όλα είναι "λειτουργικά προγράμματα" που κάνουν τη δουλειά τους. Το καθένα με το δικό του τρόπο. Γιατί να αναιρέσουμε λοιπόν κάτι που ξέρουμε καλά να το χρησιμοποιούμε;
Χωρίς να είμαι θρησκόληπτος, νιώθω καλυμμένος από το Χριστιανισμό και λυπάμαι που δεν έχω τη δυνατότητα να τον γνωρίσω βαθύτερα. Είναι ένα μυητικό μονοπάτι με βαθιά νοήματα. Δυστυχώς, συνηθίζουμε να τον βλέπουμε μέσα από την άγνοια ή επιφανειακά, μέσα από συμπεριφορές των εκπροσώπων του ή και δικές μας και να τον κατακρίνουμε, θεωρώντας ότι "το ξένο είναι πιο γλυκό". Νομίζω πως δεν έχει ουσία να συγκρίνουμε τους διάφορους δρόμους αφού όλοι οδηγούν στον ίδιο προορισμό.
Πολύ μου αρέσει η κβαντική σκέψη, που γράφεις, επισημαίνω όμως ότι όταν διατυπώθηκαν οι "παλιές θρησκείες" αυτές οι προσεγγίσεις ήταν ανύπαρκτες και αδιανόητες. Έτσι οι θρησκείες μίλησαν σοφά μέσα από αλληγορίες και συμβολισμούς, πιο συμβατά με το πνεύμα της εποχής τους. Αν τώρα εμείς εξακολουθούμε να αναμασάμε τα "παλιά" και να τα ανάγουμε σε ένα στείρο δόγμα χωρίς να προσπαθούμε να κατανοήσουμε την ουσία τους, μήπως είναι δικό μας το λάθος;
Το ότι έχουν περάσει παγανιστικά στοιχεία στις σημερινές "παλιές θρησκείες" για μένα είναι μια άλλη απόδειξη πως τελικά όλοι διατηρούμε στην κυτταρική μας μνήμη αρχέγονες πεποιθήσεις και τις μεταλλάσσουμε ή τις ενσωματώνουμε στο σήμερα. Σαν παράδειγμα το γράφω και όχι για να μιλήσω για μένα, προσωπικά από παιδί δεν αισθανόμουν τίποτα για τις "παραδόσεις" και τώρα συνειδητά τις έχω διαχωρίσει από τη θρησκεία μου. Όχι γιατί δέχτηκα καμιά επιβολή για να το κάνω -άλλωστε η θρησκεία σιωπηρά τις αποδέχεται- αλλά γιατί έτσι αισθάνθηκα. Νιώθω λοιπόν επαρκώς ελεύθερος. Ναι, με βάπτισαν χριστιανό χωρίς να με ρωτήσουν, αλλά και εγώ με τη σειρά μου το αποδέχτηκα. Θέμα γούστου. Αν δεν με κάλυπτε ο Χριστιανισμός θα είχα την ελευθερία να τον αφήσω στην άκρη, όπως και τώρα διαθέτω την ελευθερία μου για να ψάχνω και παραπέρα- ή μάλλον παραμέσα, σε μια προσπάθεια καλύτερης κατανόησης.
Από όσο θυμάμαι λοιπόν, κανένα κατεστημένο δεν μου επέβαλε αυτό που πιστεύω. Ναι, με εισήγαγαν σ' αυτό αλλά από ένα σημείο και μετά αποτελεί προσωπική επιλογή.
Θεωρώ ότι οι δεσμεύσεις μέσω διδαχών, οι κανόνες και τα λοιπά και τα λοιπά, πάντα θα υπάρχουν γιατί πάντα οι άνθρωποι θα έχουμε την ανάγκη να είμαστε ενταγμένοι σε κάποιο λειτουργικό σύστημα. Από εκεί και πέρα, εναπόκειται στον καθένα πώς χρησιμοποιεί το λειτουργικό του.
Το δόγμα δεν είναι ένα software που με μια κίνηση το αλλάζουμε με κάποιο άλλο, υποτίθεται της αρέσκειας μας.
Πραγματικά, πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος ζυμώνεται -και "στοιχειώνεται"- με ορισμένες κοσμοθεωρίες (θρησκεία, εθνική συνείδηση, πολιτική τοποθέτηση κ.ά.) όπως τις δέχεται από το αρχικό του περιβάλλον, ή ακόμα και με λειτουργικές γνώσεις (π.χ. γλώσσα). Δύσκολο μετά να αποτινάξεις αυτά που έχουν γίνει βιώματα και να πας σε κάτι άλλο.
Ωστόσο θέτω ένα ερώτημα: Γιατί να πας σε κάτι άλλο; Όλα είναι "λειτουργικά προγράμματα" που κάνουν τη δουλειά τους. Το καθένα με το δικό του τρόπο. Γιατί να αναιρέσουμε λοιπόν κάτι που ξέρουμε καλά να το χρησιμοποιούμε;
Χωρίς να είμαι θρησκόληπτος, νιώθω καλυμμένος από το Χριστιανισμό και λυπάμαι που δεν έχω τη δυνατότητα να τον γνωρίσω βαθύτερα. Είναι ένα μυητικό μονοπάτι με βαθιά νοήματα. Δυστυχώς, συνηθίζουμε να τον βλέπουμε μέσα από την άγνοια ή επιφανειακά, μέσα από συμπεριφορές των εκπροσώπων του ή και δικές μας και να τον κατακρίνουμε, θεωρώντας ότι "το ξένο είναι πιο γλυκό". Νομίζω πως δεν έχει ουσία να συγκρίνουμε τους διάφορους δρόμους αφού όλοι οδηγούν στον ίδιο προορισμό.
Πολύ μου αρέσει η κβαντική σκέψη, που γράφεις, επισημαίνω όμως ότι όταν διατυπώθηκαν οι "παλιές θρησκείες" αυτές οι προσεγγίσεις ήταν ανύπαρκτες και αδιανόητες. Έτσι οι θρησκείες μίλησαν σοφά μέσα από αλληγορίες και συμβολισμούς, πιο συμβατά με το πνεύμα της εποχής τους. Αν τώρα εμείς εξακολουθούμε να αναμασάμε τα "παλιά" και να τα ανάγουμε σε ένα στείρο δόγμα χωρίς να προσπαθούμε να κατανοήσουμε την ουσία τους, μήπως είναι δικό μας το λάθος;
Το ότι έχουν περάσει παγανιστικά στοιχεία στις σημερινές "παλιές θρησκείες" για μένα είναι μια άλλη απόδειξη πως τελικά όλοι διατηρούμε στην κυτταρική μας μνήμη αρχέγονες πεποιθήσεις και τις μεταλλάσσουμε ή τις ενσωματώνουμε στο σήμερα. Σαν παράδειγμα το γράφω και όχι για να μιλήσω για μένα, προσωπικά από παιδί δεν αισθανόμουν τίποτα για τις "παραδόσεις" και τώρα συνειδητά τις έχω διαχωρίσει από τη θρησκεία μου. Όχι γιατί δέχτηκα καμιά επιβολή για να το κάνω -άλλωστε η θρησκεία σιωπηρά τις αποδέχεται- αλλά γιατί έτσι αισθάνθηκα. Νιώθω λοιπόν επαρκώς ελεύθερος. Ναι, με βάπτισαν χριστιανό χωρίς να με ρωτήσουν, αλλά και εγώ με τη σειρά μου το αποδέχτηκα. Θέμα γούστου. Αν δεν με κάλυπτε ο Χριστιανισμός θα είχα την ελευθερία να τον αφήσω στην άκρη, όπως και τώρα διαθέτω την ελευθερία μου για να ψάχνω και παραπέρα- ή μάλλον παραμέσα, σε μια προσπάθεια καλύτερης κατανόησης.
Από όσο θυμάμαι λοιπόν, κανένα κατεστημένο δεν μου επέβαλε αυτό που πιστεύω. Ναι, με εισήγαγαν σ' αυτό αλλά από ένα σημείο και μετά αποτελεί προσωπική επιλογή.
Θεωρώ ότι οι δεσμεύσεις μέσω διδαχών, οι κανόνες και τα λοιπά και τα λοιπά, πάντα θα υπάρχουν γιατί πάντα οι άνθρωποι θα έχουμε την ανάγκη να είμαστε ενταγμένοι σε κάποιο λειτουργικό σύστημα. Από εκεί και πέρα, εναπόκειται στον καθένα πώς χρησιμοποιεί το λειτουργικό του.
Φίλε Ding an Sich, ομολογώ είναι η πρώτη φορά που ακούω τόσο σωστή και τεκμηριωμένη άποψη.
Όμως :
Εδώ θα μουεπιτρέψεις να σου πω ότι κάνεις λάθος.
Η αναγνώριση ενός παιδιού δεν έχει σε τίποτε να κάνει με το γάμο (δες άγαμες μητέρες).
Εάν αναγνωρίσεις ένα παιδί ως δικό σου, τότε αναγνωρίζεται και από το κράτος.
Δεύτερον, να σε πληροφορήσω ότι το κράτος επιβάλλει "χαράτσι" ακόμη κι αν κάνεις θρησκευτικό γάμο, εδώ και 8 χρόνια περίπου.
Έτσι λοιπόν αν αποφασίσεις να παντρευτείς στην εκκλήσία, για να βγεί η άδεια γάμου, πρέπει να πληρώσεις παράβολο στην εφορία.
Σου τα παίρνει λοιπόν έτσι κι αλλιώς και δεν βλέπω γιατί αυτό έχει να κάνει με την ανεξηθρησκεία...
Κλείνοντας, επειδή έτυχε να ζήσω σε ξένες χώρες "εργαζόμενος" (και όχι τουρίστας), θα σου πω για μία από αυτές (και συμβαίνει σε πάρα πολλές άλλες), ότι, αν δηλώσεις ότι ανήκεις στο επίσημο θρήσκευμα του κράτους, (ναι, ναι, υπάρχει αυτό), σου παρακρατεί το κράτος το 10% του μισθού σου ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΕΝ ΛΟΓΩ ΔΟΓΜΑΤΟΣ.
Αυτά στην Νότιο Αφρική και αν δεν κάνω λάθος κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη Αγγλία.
Όμως :
Η πραγματικότητα λέει ότι: α) εάν δεν κάνεις θρησκευτικό Ορθόδοξο γάμο, το Κράτος δεν σου αναγνωρίζει στα χαρτιά τα παιδιά που θα κάνεις και σου στερεί τα οποιαδήποτε ‘οικονομικά προνόμια’ του έγγαμου με παιδιά, β) αν κάνεις πολιτικό γάμο, το Κράτος σου επιβάλει φόρο αποζημίωσης της Εκκλησίας, από τον οποίο φυσικά το ίδιο εισπράτει ποσά από τον ανάλογο ΦΠΑ.
Εδώ θα μουεπιτρέψεις να σου πω ότι κάνεις λάθος.
Η αναγνώριση ενός παιδιού δεν έχει σε τίποτε να κάνει με το γάμο (δες άγαμες μητέρες).
Εάν αναγνωρίσεις ένα παιδί ως δικό σου, τότε αναγνωρίζεται και από το κράτος.
Δεύτερον, να σε πληροφορήσω ότι το κράτος επιβάλλει "χαράτσι" ακόμη κι αν κάνεις θρησκευτικό γάμο, εδώ και 8 χρόνια περίπου.
Έτσι λοιπόν αν αποφασίσεις να παντρευτείς στην εκκλήσία, για να βγεί η άδεια γάμου, πρέπει να πληρώσεις παράβολο στην εφορία.
Σου τα παίρνει λοιπόν έτσι κι αλλιώς και δεν βλέπω γιατί αυτό έχει να κάνει με την ανεξηθρησκεία...
Κλείνοντας, επειδή έτυχε να ζήσω σε ξένες χώρες "εργαζόμενος" (και όχι τουρίστας), θα σου πω για μία από αυτές (και συμβαίνει σε πάρα πολλές άλλες), ότι, αν δηλώσεις ότι ανήκεις στο επίσημο θρήσκευμα του κράτους, (ναι, ναι, υπάρχει αυτό), σου παρακρατεί το κράτος το 10% του μισθού σου ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΕΝ ΛΟΓΩ ΔΟΓΜΑΤΟΣ.
Αυτά στην Νότιο Αφρική και αν δεν κάνω λάθος κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη Αγγλία.
-
Ding an Sich
- Δημοσιεύσεις: 122
- Εγγραφή: Τρί Απρ 26, 2005 12:58 am
- Τοποθεσία: Athens
Φίλε μου Gothic
δεν θα ήθελα να εστιάσω το θέμα στα οικονομικά οφέλη αυτής της παράδοξης σχέσεως Εκκλησίας-Κράτους, γιατί όπως έχω ξαναπεί υπάρχουν συγκεκριμένοι οι οποίοι ευθύνονται για τα κακώς κείμενα και δεν θα επιθυμούσα να επιρίψω ευθύνες στο σύνολο και την Ιδέα της Εκκλησίας.
Αλλά, είναι γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν μάθει να καρπώνονται από τον ιδρώτα του Πολίτη εκμεταλλευόμενοι την 'αναγκαία' για τον άνθρωπο τέλεση των Μυστηρίων, όπως είναι η βάπτιση, ο γάμος και η κηδεία. Και στις 3 περιπτώσεις όχι μόνο χρυσοπληρώνονται οι ιερείς, αλλά φαίνεται πως για τέτοιου είδους λόγους είναι που 'φοβούνται' μία κατάσταση ανεξιθρησκείας, εφόσον ο Πολίτης πλέον δεν θα είχε ανάγκη την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία.
Ο λόγος που έκανα αυτή την αναφορά είναι επειδή όταν κάποιος 'οργίζεται' για την απαράδεκτη στάση της Εκκλησίας δεν σημαίνει ότι είναι κατ' ανάγκη αιρετικός και θέλει να βλάψει την Εκκλησία (όπως συνηθίζει να προβάλει στην TV ο αγαπητός μας αρχιεπίσκοπος). Απλά κάποιοι συγκρίνουν τα λόγια του Ιησού '...μην κανετε τον οίκον του Πατέρα μου οίκον εμπορίου' και το 'ο ζήλος δια τον οίκον σου θα με καταφάγει' με το πρόσωπο που παρουσιάζουν οι θρησκευτικοί μας ηγήτορες και είναι αναπόφευκτο να απογοητεύεται σε σημείο που να αρνείται, πλέον, πεισματικά ολόκληρη την Χριστιανική Διδασκαλία.
Μην το πάμε στους Άγγλους και τους Αμερικάνους...έχεις δίκιο, υπάρχουν και χειρότεροι. Όντας όμως Έλληνας Πολίτης με ενδιαφέρει η Χώρα και οι συμπολίτες μου. Οι Άγγλοι ας τα βρούνε μόνοι τους.
δεν θα ήθελα να εστιάσω το θέμα στα οικονομικά οφέλη αυτής της παράδοξης σχέσεως Εκκλησίας-Κράτους, γιατί όπως έχω ξαναπεί υπάρχουν συγκεκριμένοι οι οποίοι ευθύνονται για τα κακώς κείμενα και δεν θα επιθυμούσα να επιρίψω ευθύνες στο σύνολο και την Ιδέα της Εκκλησίας.
Αλλά, είναι γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν μάθει να καρπώνονται από τον ιδρώτα του Πολίτη εκμεταλλευόμενοι την 'αναγκαία' για τον άνθρωπο τέλεση των Μυστηρίων, όπως είναι η βάπτιση, ο γάμος και η κηδεία. Και στις 3 περιπτώσεις όχι μόνο χρυσοπληρώνονται οι ιερείς, αλλά φαίνεται πως για τέτοιου είδους λόγους είναι που 'φοβούνται' μία κατάσταση ανεξιθρησκείας, εφόσον ο Πολίτης πλέον δεν θα είχε ανάγκη την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία.
Ο λόγος που έκανα αυτή την αναφορά είναι επειδή όταν κάποιος 'οργίζεται' για την απαράδεκτη στάση της Εκκλησίας δεν σημαίνει ότι είναι κατ' ανάγκη αιρετικός και θέλει να βλάψει την Εκκλησία (όπως συνηθίζει να προβάλει στην TV ο αγαπητός μας αρχιεπίσκοπος). Απλά κάποιοι συγκρίνουν τα λόγια του Ιησού '...μην κανετε τον οίκον του Πατέρα μου οίκον εμπορίου' και το 'ο ζήλος δια τον οίκον σου θα με καταφάγει' με το πρόσωπο που παρουσιάζουν οι θρησκευτικοί μας ηγήτορες και είναι αναπόφευκτο να απογοητεύεται σε σημείο που να αρνείται, πλέον, πεισματικά ολόκληρη την Χριστιανική Διδασκαλία.
Μην το πάμε στους Άγγλους και τους Αμερικάνους...έχεις δίκιο, υπάρχουν και χειρότεροι. Όντας όμως Έλληνας Πολίτης με ενδιαφέρει η Χώρα και οι συμπολίτες μου. Οι Άγγλοι ας τα βρούνε μόνοι τους.
Χαιρετώ και 'γω με τη σειρά μου την παρέα.
Πρώτη φορά είχα ακούσει για το ζήτημα του νηπιοβαπτισμού στο Γυμνάσιο, οπότε και μια συμμαθήτρια είχε ρωτήσει τη θεολόγο το ευνόητο ερώτημα. Μου φάνηκε παράξενο στο άκουσμα, και η πρώτη ερώτηση που μού ήρθε κατά νου ήταν "ποιός την εμποδίζει να πιστέψει σε κάτι άλλο;".
Έκτοτε, παρατήρησα ότι η συγκεκριμένη κοπέλα είχε κάτι κοινό με όσους συνήθως τυχαίνει να θέτουν τέτοιου τύπου ερωτήματα. Κάποιο εσώψυχο παράπονο για την (αν)ελευθερία και τους περιορισμούς από τρίτους (κυρίως από την οικογένεια) στα εφηβικά τους χρόνια. Η τάση τους να αποτινάξουν ό,τι θεωρούν επιβληθέν πάνω τους, 'τούς έχει οδηγήσει ακόμα και στην νηπιακή ηλικία.
Η αλήθεια είναι ότι ούτε η γλώσσα που μιλάμε αποτελεί επιλογή μας. Το αν κάποιος θα 'τό δει ως "δυστυχία-αναγκαίο κακό" ή ως "ευτυχία-ευκαιρία να αντλήσει κάτι χρήσιμο" σχετίζεται με την προδιάθεση του ιδίου απέναντι στην τύχη. Είναι θέμα "αίσιο ή "απαίσιο" δοξίας.
Το ότι σαν Έλληνες διασταυρωθήκαμε κάποτε άκομψα με τον Χριστιανισμό δεν απορρέει ότι αυτός ευθύνεται για τη μοίρα μας. Επίσης, το ότι συνηθίσαμε στο να τρώμε ένα συγκεκριμένο φαγητό, δε σημαίνει ότι δε χρειάζεται να ψάξουμε την παλιά συνταγή. Ας 'τή βρούμε και να 'τή μαγειρέψουμε για να έχει έκαστος την ευκαιρία να δοκιμάσει και από αυτό. Όχι με μανία όμως. Και δυστυχώς έχουμε χωριστεί σε ξενομανείς και ελληνομανείς.
Κάθε λαός έχει τη δική του παράδοση. Έχει γίνει πλέον συνείδηση ότι αυτές βαδίζουν σε κοινούς τόπους. Το σωστό θα ήταν να δημιουργηθεί μια οικουμενική ή να αποκτήσουμε την παιδεία ώστε να δεχόμαστε το συνάνθρωπό μας να αναφέρεται στα Θεία με τη προσωπική του ορολογία; Προσωπικά, τείνω προς το 2ο, διότι φαίνεται όλα σαν σύνολο να συνδέονται σε μια παράδοση, από την γεωγραφία και τον καιρό μέχρι την αρχιτεκτονική, τις τέχνες, τη γλώσσα και τη διατροφή, και ίσως να έχει ζημιογόνο εσωτερικό αντίκτυπο η ανάμειξή τους. Μπορεί σε εμάς τους τσιμεντάνθρωπους να φαίνεται παράξενο, αλλά στην επαρχία παλαιότερα ακολουθούσαν ευλαβικά την παράδοση, και η μεταξύ τους προσφώνηση "αδελφέ" ήταν ειλικρινής..
Εν κατακλείδι, μιας και στην κουβέντα έχει γίνει αναφορά στο ελληνικό πνεύμα, αυτό δε φαίνεται να ξεχώρισε λόγω της Εθνικής θρησκείας, αλλά κυρίως από το "χρυσό" πάντρεμα μυστικισμού-εσωτερισμού και επιστήμης. Και δυστυχώς, απ' όσα γνωρίζω, δε μού 'ρχεται κατά νου κάποιο σύγχρονο μυητικό σώμα που να προσπαθεί ομαδικά να συνδυάσει αυτά τα 2 (με τη φτωχή εξαίρεση του AMORC - 1 ροδοσταυρικό πανεπιστήμιο στην Καλιφόρνια).
Πρώτη φορά είχα ακούσει για το ζήτημα του νηπιοβαπτισμού στο Γυμνάσιο, οπότε και μια συμμαθήτρια είχε ρωτήσει τη θεολόγο το ευνόητο ερώτημα. Μου φάνηκε παράξενο στο άκουσμα, και η πρώτη ερώτηση που μού ήρθε κατά νου ήταν "ποιός την εμποδίζει να πιστέψει σε κάτι άλλο;".
Έκτοτε, παρατήρησα ότι η συγκεκριμένη κοπέλα είχε κάτι κοινό με όσους συνήθως τυχαίνει να θέτουν τέτοιου τύπου ερωτήματα. Κάποιο εσώψυχο παράπονο για την (αν)ελευθερία και τους περιορισμούς από τρίτους (κυρίως από την οικογένεια) στα εφηβικά τους χρόνια. Η τάση τους να αποτινάξουν ό,τι θεωρούν επιβληθέν πάνω τους, 'τούς έχει οδηγήσει ακόμα και στην νηπιακή ηλικία.
Η αλήθεια είναι ότι ούτε η γλώσσα που μιλάμε αποτελεί επιλογή μας. Το αν κάποιος θα 'τό δει ως "δυστυχία-αναγκαίο κακό" ή ως "ευτυχία-ευκαιρία να αντλήσει κάτι χρήσιμο" σχετίζεται με την προδιάθεση του ιδίου απέναντι στην τύχη. Είναι θέμα "αίσιο ή "απαίσιο" δοξίας.
Το ότι σαν Έλληνες διασταυρωθήκαμε κάποτε άκομψα με τον Χριστιανισμό δεν απορρέει ότι αυτός ευθύνεται για τη μοίρα μας. Επίσης, το ότι συνηθίσαμε στο να τρώμε ένα συγκεκριμένο φαγητό, δε σημαίνει ότι δε χρειάζεται να ψάξουμε την παλιά συνταγή. Ας 'τή βρούμε και να 'τή μαγειρέψουμε για να έχει έκαστος την ευκαιρία να δοκιμάσει και από αυτό. Όχι με μανία όμως. Και δυστυχώς έχουμε χωριστεί σε ξενομανείς και ελληνομανείς.
Κάθε λαός έχει τη δική του παράδοση. Έχει γίνει πλέον συνείδηση ότι αυτές βαδίζουν σε κοινούς τόπους. Το σωστό θα ήταν να δημιουργηθεί μια οικουμενική ή να αποκτήσουμε την παιδεία ώστε να δεχόμαστε το συνάνθρωπό μας να αναφέρεται στα Θεία με τη προσωπική του ορολογία; Προσωπικά, τείνω προς το 2ο, διότι φαίνεται όλα σαν σύνολο να συνδέονται σε μια παράδοση, από την γεωγραφία και τον καιρό μέχρι την αρχιτεκτονική, τις τέχνες, τη γλώσσα και τη διατροφή, και ίσως να έχει ζημιογόνο εσωτερικό αντίκτυπο η ανάμειξή τους. Μπορεί σε εμάς τους τσιμεντάνθρωπους να φαίνεται παράξενο, αλλά στην επαρχία παλαιότερα ακολουθούσαν ευλαβικά την παράδοση, και η μεταξύ τους προσφώνηση "αδελφέ" ήταν ειλικρινής..
Εν κατακλείδι, μιας και στην κουβέντα έχει γίνει αναφορά στο ελληνικό πνεύμα, αυτό δε φαίνεται να ξεχώρισε λόγω της Εθνικής θρησκείας, αλλά κυρίως από το "χρυσό" πάντρεμα μυστικισμού-εσωτερισμού και επιστήμης. Και δυστυχώς, απ' όσα γνωρίζω, δε μού 'ρχεται κατά νου κάποιο σύγχρονο μυητικό σώμα που να προσπαθεί ομαδικά να συνδυάσει αυτά τα 2 (με τη φτωχή εξαίρεση του AMORC - 1 ροδοσταυρικό πανεπιστήμιο στην Καλιφόρνια).
Φίλε Ding an Sich, με όλο το φιλικό θάρρος και την αγάπη που σου έχω σου λέω ότι απλώς απάντησα σε κάτι που είπες και επειδή δεν μου αρέσει να "εκτοξεύονται" αναπόδεικτες κατηγορίες όπως;
Θα σε πληροφορήσω λοιπόν ότι αν κάποιον συμφέρει αυτή η κατάσταση είναι το κράτος και όχι την εκκλησία όσο και αν σου φαίνεται παράξενο.
Κατά δεύτερον κατηγορείς "εκ του μακρόθεν και χωρίς προσωπική εμπειρία" κάποιους που όμως ας μην το κάνουμε εδώ συζήτηση διότι νομίζω θα ξεφύγουμε.
Κλείνοντας και πάλι με όλη τη φιλική μου διάθεση και εκτίμηση στο πρόσωπό σου (τα λέω όλα αυτά για να μην παρεξηγηθείς και δεν θέλω
), θα σου πω κάτι :
Μην μασάς την καραμέλα που σου πλασάρουν οι ανόητοι
Όλα όσα είπα μπορώ ΑΝΕΤΑ να τα τεκμηριώσω αλλά δεν είναι του παρόντος και πάλι με συγχωρείς αν έστω και λίγο παρεξηγήθηκες
δεν θα ήθελα να εστιάσω το θέμα στα οικονομικά οφέλη αυτής της παράδοξης σχέσεως Εκκλησίας-Κράτους, γιατί όπως έχω ξαναπεί υπάρχουν συγκεκριμένοι οι οποίοι ευθύνονται για τα κακώς κείμενα και δεν θα επιθυμούσα να επιρίψω ευθύνες στο σύνολο και την Ιδέα της Εκκλησίας.
Αλλά, είναι γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν μάθει να καρπώνονται από τον ιδρώτα του Πολίτη εκμεταλλευόμενοι την 'αναγκαία' για τον άνθρωπο τέλεση των Μυστηρίων, όπως είναι η βάπτιση, ο γάμος και η κηδεία. Και στις 3 περιπτώσεις όχι μόνο χρυσοπληρώνονται οι ιερείς, αλλά φαίνεται πως για τέτοιου είδους λόγους είναι που 'φοβούνται' μία κατάσταση ανεξιθρησκείας, εφόσον ο Πολίτης πλέον δεν θα είχε ανάγκη την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία.
Θα σε πληροφορήσω λοιπόν ότι αν κάποιον συμφέρει αυτή η κατάσταση είναι το κράτος και όχι την εκκλησία όσο και αν σου φαίνεται παράξενο.
Κατά δεύτερον κατηγορείς "εκ του μακρόθεν και χωρίς προσωπική εμπειρία" κάποιους που όμως ας μην το κάνουμε εδώ συζήτηση διότι νομίζω θα ξεφύγουμε.
Κλείνοντας και πάλι με όλη τη φιλική μου διάθεση και εκτίμηση στο πρόσωπό σου (τα λέω όλα αυτά για να μην παρεξηγηθείς και δεν θέλω
), θα σου πω κάτι :Μην μασάς την καραμέλα που σου πλασάρουν οι ανόητοι
Όλα όσα είπα μπορώ ΑΝΕΤΑ να τα τεκμηριώσω αλλά δεν είναι του παρόντος και πάλι με συγχωρείς αν έστω και λίγο παρεξηγήθηκες
Πραγματικά, πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος ζυμώνεται -και "στοιχειώνεται"- με ορισμένες κοσμοθεωρίες (θρησκεία, εθνική συνείδηση, πολιτική τοποθέτηση κ.ά.) όπως τις δέχεται από το αρχικό του περιβάλλον, ή ακόμα και με λειτουργικές γνώσεις (π.χ. γλώσσα). Δύσκολο μετά να αποτινάξεις αυτά που έχουν γίνει βιώματα και να πας σε κάτι άλλο.
Elissaios
Σ’ αυτό θέλω να εστιαστούμε φίλε μου, στο γεγονός ότι είναι μετά δύσκολα να αποτινάξεις αυτά που σου έχουν γίνει βιώματα…
Ωστόσο θέτω ένα ερώτημα: Γιατί να πας σε κάτι άλλο; Όλα είναι "λειτουργικά προγράμματα" που κάνουν τη δουλειά τους. Το καθένα με το δικό του τρόπο. Γιατί να αναιρέσουμε λοιπόν κάτι που ξέρουμε καλά να το χρησιμοποιούμε;
Elissaios
Γιατί άραγε εγκαταλείψαμε το OS DOS, έστω και στην πιο προηγμένη του έκδοση;
Ειδικά εμείς οι «παλαιοί», γιατί να αναιρέσουμε κάτι που ξέραμε καλά να χρησιμοποιούμε και μας άρεσε συν τοις άλλοις;,,
Εδώ πρέπει να τονίσουμε και μια άλλη παράμετρο στο όλο θέμα. Γνωρίζουμε ότι το λειτουργικό του υπολογιστή, αποτελεί την εξωτερική γλώσσα η οποία «μεταφράζει» κατά μια έννοια την πραγματική γλώσσα του υπολογιστή, που είναι η γλώσσα των μηχανών, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται.
Αναλογικά, κάθε μυθολογία –περιλαμβανόμενων και των θρησκευτικών μυθολογιών-
είναι η εξωτερική γλώσσα των εσώτερων και «απόκρυφων» αληθειών.
Όμως, οι Εβραιογεννεις θρησκείες και πιο ειδικά ο χριστιανισμός, έχοντας καταδιώξει και αποβάλλει το εσωτερικό του νόημα, έφθασε να προβάλλει και να επιβάλλει δογματικά τον εξωτερικό μύθο ως την μόνη και απόλυτη θεόπνευστη αλήθεια.
Κατά το γράμμα των γραφών, έχοντας απολέσει το εσωτερικό νόημα –το πνεύμα- έχει καταστεί νεκρό γράμμα.
Το γράμμα όμως νεκρώνει, το πνεύμα είναι αυτό που ζωοποιεί…
Γράφεις φίλε μου παρακάτω, ότι είσαι καλυμμένος από τον χριστιανισμό και λυπάσαι που δεν είχες την δυνατότητα να τον γνωρίσεις βαθύτερα.
Αναρωτιέμαι και υποψιάζομαι ότι τα ίδια θα έγραφες αν γεννιόσουν σε περιβάλλον ισλαμικό, ινδουιστικό, παγανιστικό η ακόμα και ραελιανο και οτιδήποτε ίσως άλλο…
Το δυσάρεστο είναι ότι και να σου δινόταν η οποία δυνατότητα, η εμβάθυνση στον χριστιανικό μύθο κατά κανόνα είναι σχεδόν αδύνατη, καθόσον τα εσωτερικά κλειδιά έχουν απολεσθεί και μόνον μετά από πολύπλευρη ερευνά σε πλειάδα εσωτερικών μύθων, κάποιο μικρό μέρος αποκαλύπτεται…
Στις Εβραϊκές γραφές (Π.Δ.) το κλειδί της εσωτερικής ερμηνείας είναι η Καμπάλα, παρότι έχει αποκρυβει από το «ποίμνιο».
Στις χριστιανικές γραφές, το κλειδί έχει πεταχτεί.
Πολύ μου αρέσει η κβαντική σκέψη, που γράφεις, επισημαίνω όμως ότι όταν διατυπώθηκαν οι "παλιές θρησκείες" αυτές οι προσεγγίσεις ήταν ανύπαρκτες και αδιανόητες.
Elissaios
Εδώ θα μου επιτρέψεις να αμφιβάλλω…
Το ΤΑΟ και ο Ηράκλειτος, αυτήν την κβαντική σκέψη διαπραγματεύονταν, ο δε Ινδουισμός και ο Βουδισμός προάγουν και διδάσκουν αυτήν την κβαντική αντίληψη, πολύ καιρό πριν επιδραμουν τα εβραιογεννη δόγματα, χριστιανισμός και Ισλάμ.
Από όσο θυμάμαι λοιπόν, κανένα κατεστημένο δεν μου επέβαλε αυτό που πιστεύω. Ναι, με εισήγαγαν σ' αυτό αλλά από ένα σημείο και μετά αποτελεί προσωπική επιλογή.
Elissaios
Και στο matrix έτσι πιστεύανε…
ΜΕΜΝΗΣΟ ΑΠΙΣΤΕΙΝ
-
Ding an Sich
- Δημοσιεύσεις: 122
- Εγγραφή: Τρί Απρ 26, 2005 12:58 am
- Τοποθεσία: Athens
Φίλε μου Gothic, επειδή τυγχάνει να γνωρίζω το ποιόν σου και τις αναμφισβήτητα 'καλές σου ποιότητες' ως άνθρωπος καί άμεσα, καί έμμεσα (ξέρεις για ποιόν φίλο μας μιλάω 
) δεν υπήρχε ούτε μία των περιπτώσεων να σε παρεξηγήσω.
Το παραδέχομαι ότι μπορεί να έχω παρεκτραπεί παρουσιάζοντας 'τραβηγμένα' κάποιες καταστάσεις, οι οποίες μπορεί να είναι απλά κάποιες ατυχείς περιπτώσεις σε βαθμό ασήμαντο. Όπως επίσης δέχομαι ότι τυγχάνει να διαθέτεις μία πληθώρα εμπειριών σε σχετικά θέματα που δεν συγκρίνονται με τις δικές μου (ε! πως να το κάνουμε, είμαι και καμιά 20αριά χρόνια νεώτερός σου...έτσι για να σου θυμίζω ότι 'γέρασες', ενώ το δικό μου αίμα βράζει
).
Σε ένα σημείο μονάχα θα χρειαστεί να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Δεν τρώω κουτόχορτο και δεν μασάω καραμέλες από τα στόματα άλλων. Μπορεί, όμως, παρ' όλα αυτά οι θεωρήσεις μου - οι προσωπικές πάντα - να μην είναι ορθές, γι' αυτό και δέχομαι τις παρατηρήσεις σου.
Και σε παρακαλώ, όταν διαφωνείς μαζί μου..στό χω πει, μίλα μου χύμα. Το 'ρε Ding an Sich, μην γίνεσαι παραλογος' δεν υπάρχει καμία των περιπτώσεων να με προσβάλει (μεταξύ μας)
) δεν υπήρχε ούτε μία των περιπτώσεων να σε παρεξηγήσω.
Το παραδέχομαι ότι μπορεί να έχω παρεκτραπεί παρουσιάζοντας 'τραβηγμένα' κάποιες καταστάσεις, οι οποίες μπορεί να είναι απλά κάποιες ατυχείς περιπτώσεις σε βαθμό ασήμαντο. Όπως επίσης δέχομαι ότι τυγχάνει να διαθέτεις μία πληθώρα εμπειριών σε σχετικά θέματα που δεν συγκρίνονται με τις δικές μου (ε! πως να το κάνουμε, είμαι και καμιά 20αριά χρόνια νεώτερός σου...έτσι για να σου θυμίζω ότι 'γέρασες', ενώ το δικό μου αίμα βράζει
).
Σε ένα σημείο μονάχα θα χρειαστεί να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Δεν τρώω κουτόχορτο και δεν μασάω καραμέλες από τα στόματα άλλων. Μπορεί, όμως, παρ' όλα αυτά οι θεωρήσεις μου - οι προσωπικές πάντα - να μην είναι ορθές, γι' αυτό και δέχομαι τις παρατηρήσεις σου.
Και σε παρακαλώ, όταν διαφωνείς μαζί μου..στό χω πει, μίλα μου χύμα. Το 'ρε Ding an Sich, μην γίνεσαι παραλογος' δεν υπάρχει καμία των περιπτώσεων να με προσβάλει (μεταξύ μας)
Χμ… μου φαίνεται θα μιλάμε ανά ζεύγη. Συμπαθάτε με λοιπόν αγαπητοί Gothic και Ding an Sich, επιστρέφω στον αγαπητό Πασχάλη.
Συμφωνώ λοιπόν, καλέ μας φίλε, στο ότι είναι δύσκολο να αποτινάξουμε τα βιώματα- ακόμα και αν κάτι άλλο μας φαίνεται καλύτερο. Γι’ αυτό και πιο πρακτικά σκέπτομαι πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτό που μας είναι οικείο, εκτός πια και αν αυτό είναι τελείως για πέταμα.
Με τη λογική αυτή (ελπίζοντας ότι είναι λογική!) συμφωνώ και στο ότι θα διατηρούσα την όποια θρησκεία τύχαινε να έχω, εκτός –επαναλαμβάνω– αν είχα πολλές αμφιβολίες για την αξία της. Θα επαναλάβω επίσης ότι το Χριστιανισμό δεν τον βλέπω με τον τρόπο που μου πλασάρεται αλλά (εγωιστικά έως αιρετικά) όπως τον αναζητώ εγώ. Δεν στέκομαι λοιπόν ούτε στα δογματικά του σημεία ούτε στα εξωτερικά του φαινόμενα. Ως επίσης, δεν θεωρώ ότι τα κλειδιά του (ή το κλειδί του;) έχουν απολεσθεί. Είναι μπροστά στα μάτια μας.
Προτιμώ όμως να μη συνεχίσω γιατί πρόθεσή μου δεν είναι να γίνω υπερασπιστής του Χριστιανισμού, αλλά να τον χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα για την άποψή μου ότι πολλές φορές αυτά που διαθέτουμε είναι πιο εξυπηρετικά από αυτά που επιδιώκουμε να αποκτήσουμε.
Για το DOS (ενθουσιάζομαι με τους ηλεκτρονικούς παραλληλισμούς) συμφωνώ επίσης, αλλά εδώ υπάρχει μια διαφορά. Ήταν ένα καθαρά χρηστικό εργαλείο και όχι βιωματική σχέση. Πόσα και πόσα δεν αντικαταστήσαμε με τις τεχνολογικές εξελίξεις. Άλλο όμως η συνήθεια και η πρακτική γνώση, άλλο ο πνευματικός σύνδεσμος.
Συνάγεται από τα παραπάνω ότι δεν είμαι εξπέρ στο Τάο και στον Ηράκλειτο (πάντως τον Ηράκλειτο πολύ τον εκτιμώ) για να σχολιάσω τα περί κβαντικής σκέψης τους. Πάντως εννοούσα τη διατύπωση και όχι το νόημα.
Για το Matrix τι να πω… παίρνω ύφος αδιάφορο.
Παραπέμπω όμως στα όσα μας γράφει παραπάνω ο αγαπητός Ευθύμης, τα οποία προσυπογράφω (με επιφύλαξη μόνο για την τελευταία φράση).
Συμφωνώ λοιπόν, καλέ μας φίλε, στο ότι είναι δύσκολο να αποτινάξουμε τα βιώματα- ακόμα και αν κάτι άλλο μας φαίνεται καλύτερο. Γι’ αυτό και πιο πρακτικά σκέπτομαι πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτό που μας είναι οικείο, εκτός πια και αν αυτό είναι τελείως για πέταμα.
Με τη λογική αυτή (ελπίζοντας ότι είναι λογική!) συμφωνώ και στο ότι θα διατηρούσα την όποια θρησκεία τύχαινε να έχω, εκτός –επαναλαμβάνω– αν είχα πολλές αμφιβολίες για την αξία της. Θα επαναλάβω επίσης ότι το Χριστιανισμό δεν τον βλέπω με τον τρόπο που μου πλασάρεται αλλά (εγωιστικά έως αιρετικά) όπως τον αναζητώ εγώ. Δεν στέκομαι λοιπόν ούτε στα δογματικά του σημεία ούτε στα εξωτερικά του φαινόμενα. Ως επίσης, δεν θεωρώ ότι τα κλειδιά του (ή το κλειδί του;) έχουν απολεσθεί. Είναι μπροστά στα μάτια μας.
Προτιμώ όμως να μη συνεχίσω γιατί πρόθεσή μου δεν είναι να γίνω υπερασπιστής του Χριστιανισμού, αλλά να τον χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα για την άποψή μου ότι πολλές φορές αυτά που διαθέτουμε είναι πιο εξυπηρετικά από αυτά που επιδιώκουμε να αποκτήσουμε.
Για το DOS (ενθουσιάζομαι με τους ηλεκτρονικούς παραλληλισμούς) συμφωνώ επίσης, αλλά εδώ υπάρχει μια διαφορά. Ήταν ένα καθαρά χρηστικό εργαλείο και όχι βιωματική σχέση. Πόσα και πόσα δεν αντικαταστήσαμε με τις τεχνολογικές εξελίξεις. Άλλο όμως η συνήθεια και η πρακτική γνώση, άλλο ο πνευματικός σύνδεσμος.
Συνάγεται από τα παραπάνω ότι δεν είμαι εξπέρ στο Τάο και στον Ηράκλειτο (πάντως τον Ηράκλειτο πολύ τον εκτιμώ) για να σχολιάσω τα περί κβαντικής σκέψης τους. Πάντως εννοούσα τη διατύπωση και όχι το νόημα.
Για το Matrix τι να πω… παίρνω ύφος αδιάφορο.
Παραπέμπω όμως στα όσα μας γράφει παραπάνω ο αγαπητός Ευθύμης, τα οποία προσυπογράφω (με επιφύλαξη μόνο για την τελευταία φράση).
-
Ding an Sich
- Δημοσιεύσεις: 122
- Εγγραφή: Τρί Απρ 26, 2005 12:58 am
- Τοποθεσία: Athens
Αγαπητέ Ελισσαίε, συγχωρεμένος , οτιδήποτε αναγράφουμε σε ένα θέμα απευθύνεται προς όλου τους συμμετέχοντες, αλλιώς θα συζητούσαμε μέσω προσωπικών μηνυμάτων.
Θα προσδώσω στην συζήτηση μια εντελώς διαφορετική άποψη, από την θεώρηση που παρουσίασα σε προηγούμενα post.
Ο πιό ισχυρός παράγοντας επιρροής ενός ατόμου, εκτός από τον ίδιο του τον Εαυτό ή το Εγώ, είναι το άμεσό του περιβάλλον, δηλαδή συγγενείς, φίλοι, σύντροφος, συνεργάτες. Στην σχέση αυτή μεταξύ ατόμου-φιλικού περιβάλλοντος, παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο η ‘επιβεβαίωση’ και η ‘απόριψη’.
Εάν ένας άνθρωπος που ενδόμυχα επιθυμεί να προσεγγίσει μία θρησκεία, μία αδελφότητα, ένα τάγμα, έναν σύλλογο, βομβαρδίζεται συνεχώς από τον αρνητισμό του περιβάλλοντός του, ο οποίος έχει συνήθως την μορφή...:
- Γιατί θέλεις να γίνεις ιερωμένος/μασόνος/ροδόσταυρος/δωδεκαθεϊστής? Δεν τους έχεις δει? Θα σου φάνε τα λεφτά, θα σε βάλουν να τους χαρίσεις την περιουσία σου, θα σου κάνουν ‘έρωτα’ (μην το πω αλλιώς) και θα σου κάνουν πλύση εγκεφάλου για να νομίζεις ότι είναι και σωστό.
...είναι πολύ φυσικό να προτιμήσει τον συμβιβασμό για να γίνεται δέκτης της επιβεβαίωσης, παρά να γίνεται δέκτης του αρνητισμού και της απόριψης.
Τα περισσότερα τέτοιου είδους ζωντανότατα παραδείγματα, ωφείλονται σε αναμασήματα ομιλητών στην TV, σε διάφορα ‘κατηγορώ’ ιστοχώρων, σε πλήρη άγνοια και όπως πολύ σωστά ανέφερε ο Gothic σε έλλειψη εμπειρισμού.
Όταν καταδικάζεται συλλογικά η προσέγγιση ενός χώρου που σχετίζεται με θρησκευτικές πεποιθήσεις από ένα άτομο, φυσικότατα επειδή δεν υπάρχει άμεση επαφή του ατόμου με τον χώρο, το ‘διάστημα’ μεταξύ τους μετατρέπεται σε ένα ‘Απρόσωπο Κενό’ όπου προβάλονται όλα τα ‘κακά της μοίρας μας’.
Ακόμα και οι απόψεις που παρουσιάζονται ως εμπειρικές είναι τραγελαφικές.
-Μα είσαι σίγουρος? Ναί σου λέω, μου το πε ένας φίλος...τα γνωστά ο φίλος του φίλου που είναι κατα τ’ άλλα έμπιστος...δηλαδή μου το πε ένα πουλάκι.
-Ναι φίλε μου, την πάτησα εγω ο ίδιος. Με εξαπάτησε αυτός ο παππάς, αυτός ο εσωτεριστής, αυτός....ο οποίος ποτέ δεν μάθαμε αν ήταν όντως παππάς ή εσωτεριστής ή αν απλά το έπαιζε τέτοιος, αλλά δεν χάνουμε την ευκαιρία για 1 παράδειγμα, έστω κι αν είναι αληθές, να στιγματίσουμε μαζί του και το σύνολο...και φυσικά δεν φταίει ποτέ η ‘μάνα’ που αγαπάει ανιδιοτελώς το παιδί της, αλλά αυτοί που το παρέσυραν και το χέβυ μέταλ.
Το ακόμη πιο παράδοξο, οι ίδιοι που καταδικάζουν τις Θρησκείες και τις Αδελφότητες ως υποδείγματα του σωματικού, του ψυχικού και του πνευματικού βιασμού (γιατί όπως είπαμε. Όλα στις φοβίες σε σχέση με το sex καταλήγουνε...βρες μπας και είχε δίκιο τελικά ο Freud?), στην ζωή τους αποτελούν ασυνείδητα θύματα των βιασμών που θέλουν να προβάλουν αλλού.
-Κοίτα φίλε μου, δεν θέλω να έχω καμία σχέση με την Εκκλησία, γιατί είναι απατεώνες. Εγώ ακολουθώ τον δικό μου δρόμο για να βρώ τον Θεο΄.
-Ναι φίλε μου, καταλαβαίνω. Για πες μου για την εταιρία μάρκετιν στην οποία δουλεύεις. Αν θυμάμαι καλά, προσπαθείτε τηλεφωνικώς να χρεώνετε τους πελάτες σας με κάρτες και δάνεια, με υπερβολικούς τόκους και σε συνεργασία μάλιστα με εταιρίες που διαφημίζουν ‘δωρεάν προγράμματα’, αλλά σε βάζουν να υπογράψεις συμβόλαια όπου επιτηδευμένα, με μικρά πάντα γράμματα, σου εκδίδουν αυτομάτως και κάποιο δάνειο ή κάρτα.
-Ε, κοίτα φίλε μου. Ας μην ήταν βλάκες να μην την πατήσουν, και στο κάτω-κάτω εγώ ‘την δουλειά μου κάνω’. Πώς αλλιώς θα ζήσω και θα συντηρήσω την οικογένειά μου...Αναγκάζομαι.
Το να είσαι έμπορος, δημοσιογράφος, ιατρός, δικηγόρος, εργολάβος, αστυνομικός, διευθυντής, να έχεις σπουδάσει μάρκετιν και διοίκηση επιχειρήσεων ‘Φυσικά’ σημαίνει ότι κάνεις απλά την δουλειά σου, ποτέ δεν φταίς εσύ αλλά ‘Το Σύστημα’ και συν τοις άλλοις είσαι και ο Super Ηθικός Οικογενειάρχης που μέσω των απατηλών μόχθων σου στηρίζεται ολόκληρη η ‘οικογενειακή σου παράδοση’...αλλά δεν είσαι βλάκας, γιατί δεν έχεις καμία σχέση με τους απατεώνες των Ιερατείων.
Έχω περάσει ατελείωτες ώρες με έναν αμερικάνο ο οποίος τολμούσε να με πείσει για το ‘δίκαιο’ της εισβολής στο Ιράκ με το εξής επειχήρημα (ο οποίος είχε υπηρετήσει στο αμερικάνικο πολεμικό ναυτικό).
‘Τα αγόρια μας, όταν φωνάζανε οι ιρακινοί αιχμάλωτοι, τους σκάγανε αγκωνιές στον θώρακα με αποτέλεσμα να προκαλείται ακαριαίος θάνατος. Εκεί καταλάβαμε, ότι δεν ήταν οι μεγάλοι μαχητές που μας απειλούσαν πριν τον πόλεμο...τί γελοίοι που ήταν τελικά...αλλά φροντίσαμε να τους μάθουμε να έχουν πιό σωστή διατροφή (γιατί πέθαιναν πολύ εύκολα) και πάψαμε να ασκούμε ωμή βία. Έπρεπε όμως να καταλάβουν ότι όταν πειράζεις την ουρά του Δράκου, θα γυρίσει κάποια στιγμή να σε δαγκώσει. Εσείς οι Ευρωπαίοι τελικά είστε πολύ μαλθακοί και δεν κάνετε τίποτα για να υπερασπιστείται την παγκόσμια δικαιοσύνη και όλο εμείς τρέχουμε να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα’.
Φυσικά αυτός ο άνθρωπος, ως νοήμων, δεν έμπλεξε ποτέ με Θρησκείες και με τα παρακλάδια τους, αποφεύγοντας τον φανατισμό, την απάτη και τα διάφορα είδη των βιασμών...και φυσικά έκανε απλά την δουλειά του, γιατί στο κάτω-κάτω βρισκότανε στον πόλεμο.
Κρατάω απλά την φράση του Ελισσαίου, με μια μικρή παραλλαγή. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μου, να πιστεύω σε όποια θρησκεία θέλω, να συμμετέχω σε οποιαδήποτε αδελφότητα θέλω, να προσπαθώ να είμαι υπόδειγμα των λόγων που εκφράζω, όποιοι κι αν είναι, αρκεί να μην παραπέμπουν σε εγκληματικές ενέργειες, οποιασδήποτε μορφής, ενάντια στην Φύση και τον Άνθρωπο.
Αδιαφορώντας πλήρως για τις αόριστες κατηγορίες των ‘έξω από τον χώρο’, αλλά μες την βρώμα.
Και προς το παρόν, θα καταλήξω με το εξής. Ο Πόλεμος δεν αφορούσε ποτέ την Μάχη των Καλών με τους Κακούς, αλλά την Μάχη του Ανθρώπου με το Κακό.
Ας μάθουμε να αναγνωρίζουμε το Κακό αντικειμενικά και θα καταλάβουμε ότι ως Ανθρώπινα Όντα, μόνο σύμμαχοι μπορούμε να είμαστε...άσχετα με τις προσωπικές μας αντιλήψεις και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις.
, οτιδήποτε αναγράφουμε σε ένα θέμα απευθύνεται προς όλου τους συμμετέχοντες, αλλιώς θα συζητούσαμε μέσω προσωπικών μηνυμάτων.
Θα προσδώσω στην συζήτηση μια εντελώς διαφορετική άποψη, από την θεώρηση που παρουσίασα σε προηγούμενα post.
Ο πιό ισχυρός παράγοντας επιρροής ενός ατόμου, εκτός από τον ίδιο του τον Εαυτό ή το Εγώ, είναι το άμεσό του περιβάλλον, δηλαδή συγγενείς, φίλοι, σύντροφος, συνεργάτες. Στην σχέση αυτή μεταξύ ατόμου-φιλικού περιβάλλοντος, παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο η ‘επιβεβαίωση’ και η ‘απόριψη’.
Εάν ένας άνθρωπος που ενδόμυχα επιθυμεί να προσεγγίσει μία θρησκεία, μία αδελφότητα, ένα τάγμα, έναν σύλλογο, βομβαρδίζεται συνεχώς από τον αρνητισμό του περιβάλλοντός του, ο οποίος έχει συνήθως την μορφή...:
- Γιατί θέλεις να γίνεις ιερωμένος/μασόνος/ροδόσταυρος/δωδεκαθεϊστής? Δεν τους έχεις δει? Θα σου φάνε τα λεφτά, θα σε βάλουν να τους χαρίσεις την περιουσία σου, θα σου κάνουν ‘έρωτα’ (μην το πω αλλιώς) και θα σου κάνουν πλύση εγκεφάλου για να νομίζεις ότι είναι και σωστό.
...είναι πολύ φυσικό να προτιμήσει τον συμβιβασμό για να γίνεται δέκτης της επιβεβαίωσης, παρά να γίνεται δέκτης του αρνητισμού και της απόριψης.
Τα περισσότερα τέτοιου είδους ζωντανότατα παραδείγματα, ωφείλονται σε αναμασήματα ομιλητών στην TV, σε διάφορα ‘κατηγορώ’ ιστοχώρων, σε πλήρη άγνοια και όπως πολύ σωστά ανέφερε ο Gothic σε έλλειψη εμπειρισμού.
Όταν καταδικάζεται συλλογικά η προσέγγιση ενός χώρου που σχετίζεται με θρησκευτικές πεποιθήσεις από ένα άτομο, φυσικότατα επειδή δεν υπάρχει άμεση επαφή του ατόμου με τον χώρο, το ‘διάστημα’ μεταξύ τους μετατρέπεται σε ένα ‘Απρόσωπο Κενό’ όπου προβάλονται όλα τα ‘κακά της μοίρας μας’.
Ακόμα και οι απόψεις που παρουσιάζονται ως εμπειρικές είναι τραγελαφικές.
-Μα είσαι σίγουρος? Ναί σου λέω, μου το πε ένας φίλος...τα γνωστά ο φίλος του φίλου που είναι κατα τ’ άλλα έμπιστος...δηλαδή μου το πε ένα πουλάκι.
-Ναι φίλε μου, την πάτησα εγω ο ίδιος. Με εξαπάτησε αυτός ο παππάς, αυτός ο εσωτεριστής, αυτός....ο οποίος ποτέ δεν μάθαμε αν ήταν όντως παππάς ή εσωτεριστής ή αν απλά το έπαιζε τέτοιος, αλλά δεν χάνουμε την ευκαιρία για 1 παράδειγμα, έστω κι αν είναι αληθές, να στιγματίσουμε μαζί του και το σύνολο...και φυσικά δεν φταίει ποτέ η ‘μάνα’ που αγαπάει ανιδιοτελώς το παιδί της, αλλά αυτοί που το παρέσυραν και το χέβυ μέταλ.
Το ακόμη πιο παράδοξο, οι ίδιοι που καταδικάζουν τις Θρησκείες και τις Αδελφότητες ως υποδείγματα του σωματικού, του ψυχικού και του πνευματικού βιασμού (γιατί όπως είπαμε. Όλα στις φοβίες σε σχέση με το sex καταλήγουνε...βρες μπας και είχε δίκιο τελικά ο Freud?), στην ζωή τους αποτελούν ασυνείδητα θύματα των βιασμών που θέλουν να προβάλουν αλλού.
-Κοίτα φίλε μου, δεν θέλω να έχω καμία σχέση με την Εκκλησία, γιατί είναι απατεώνες. Εγώ ακολουθώ τον δικό μου δρόμο για να βρώ τον Θεο΄.
-Ναι φίλε μου, καταλαβαίνω. Για πες μου για την εταιρία μάρκετιν στην οποία δουλεύεις. Αν θυμάμαι καλά, προσπαθείτε τηλεφωνικώς να χρεώνετε τους πελάτες σας με κάρτες και δάνεια, με υπερβολικούς τόκους και σε συνεργασία μάλιστα με εταιρίες που διαφημίζουν ‘δωρεάν προγράμματα’, αλλά σε βάζουν να υπογράψεις συμβόλαια όπου επιτηδευμένα, με μικρά πάντα γράμματα, σου εκδίδουν αυτομάτως και κάποιο δάνειο ή κάρτα.
-Ε, κοίτα φίλε μου. Ας μην ήταν βλάκες να μην την πατήσουν, και στο κάτω-κάτω εγώ ‘την δουλειά μου κάνω’. Πώς αλλιώς θα ζήσω και θα συντηρήσω την οικογένειά μου...Αναγκάζομαι.
Το να είσαι έμπορος, δημοσιογράφος, ιατρός, δικηγόρος, εργολάβος, αστυνομικός, διευθυντής, να έχεις σπουδάσει μάρκετιν και διοίκηση επιχειρήσεων ‘Φυσικά’ σημαίνει ότι κάνεις απλά την δουλειά σου, ποτέ δεν φταίς εσύ αλλά ‘Το Σύστημα’ και συν τοις άλλοις είσαι και ο Super Ηθικός Οικογενειάρχης που μέσω των απατηλών μόχθων σου στηρίζεται ολόκληρη η ‘οικογενειακή σου παράδοση’...αλλά δεν είσαι βλάκας, γιατί δεν έχεις καμία σχέση με τους απατεώνες των Ιερατείων.
Έχω περάσει ατελείωτες ώρες με έναν αμερικάνο ο οποίος τολμούσε να με πείσει για το ‘δίκαιο’ της εισβολής στο Ιράκ με το εξής επειχήρημα (ο οποίος είχε υπηρετήσει στο αμερικάνικο πολεμικό ναυτικό).
‘Τα αγόρια μας, όταν φωνάζανε οι ιρακινοί αιχμάλωτοι, τους σκάγανε αγκωνιές στον θώρακα με αποτέλεσμα να προκαλείται ακαριαίος θάνατος. Εκεί καταλάβαμε, ότι δεν ήταν οι μεγάλοι μαχητές που μας απειλούσαν πριν τον πόλεμο...τί γελοίοι που ήταν τελικά...αλλά φροντίσαμε να τους μάθουμε να έχουν πιό σωστή διατροφή (γιατί πέθαιναν πολύ εύκολα) και πάψαμε να ασκούμε ωμή βία. Έπρεπε όμως να καταλάβουν ότι όταν πειράζεις την ουρά του Δράκου, θα γυρίσει κάποια στιγμή να σε δαγκώσει. Εσείς οι Ευρωπαίοι τελικά είστε πολύ μαλθακοί και δεν κάνετε τίποτα για να υπερασπιστείται την παγκόσμια δικαιοσύνη και όλο εμείς τρέχουμε να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα’.
Φυσικά αυτός ο άνθρωπος, ως νοήμων, δεν έμπλεξε ποτέ με Θρησκείες και με τα παρακλάδια τους, αποφεύγοντας τον φανατισμό, την απάτη και τα διάφορα είδη των βιασμών...και φυσικά έκανε απλά την δουλειά του, γιατί στο κάτω-κάτω βρισκότανε στον πόλεμο.
Κρατάω απλά την φράση του Ελισσαίου, με μια μικρή παραλλαγή. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μου, να πιστεύω σε όποια θρησκεία θέλω, να συμμετέχω σε οποιαδήποτε αδελφότητα θέλω, να προσπαθώ να είμαι υπόδειγμα των λόγων που εκφράζω, όποιοι κι αν είναι, αρκεί να μην παραπέμπουν σε εγκληματικές ενέργειες, οποιασδήποτε μορφής, ενάντια στην Φύση και τον Άνθρωπο.
Αδιαφορώντας πλήρως για τις αόριστες κατηγορίες των ‘έξω από τον χώρο’, αλλά μες την βρώμα.
Και προς το παρόν, θα καταλήξω με το εξής. Ο Πόλεμος δεν αφορούσε ποτέ την Μάχη των Καλών με τους Κακούς, αλλά την Μάχη του Ανθρώπου με το Κακό.
Ας μάθουμε να αναγνωρίζουμε το Κακό αντικειμενικά και θα καταλάβουμε ότι ως Ανθρώπινα Όντα, μόνο σύμμαχοι μπορούμε να είμαστε...άσχετα με τις προσωπικές μας αντιλήψεις και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις.
-
Zadok the priestess
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1411
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
- Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
- Επικοινωνία:
Πόλεμος δικαστών - προέδρου
Εμφύλιος στο ΣτΕ για την απόφαση να εγκαινιάσει το νέο δικαστικό έτος ο Αρχιεπίσκοπος
13/09/06 10:01
[align=right]Eurokinissi[/align]
Εγείρει αντιδράσεις η απόφαση του προέδρου του ΣτΕ, Γ.Παναγιωτόπουλου
Αθήνα
Σε πόλεμο μεταξύ -σχεδόν- του συνόλου των δικαστών του Συμβουλίου της Επικρατείας και του προέδρου του δικαστηρίου εξελίσσεται η διαφωνία που προέκυψε, με αφορμή την πρωτοβουλία του Γ.Παναγιωτόπουλου να εγκαινιάσει το νέο δικαστικό έτος με αγιασμό, χοροστατούντας του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου.
Όπως υπογραμμίζει την Τετάρτη η εφημερίδα Τα Νέα, στο πλευρό των 30 δικαστών του ΣτΕ που αντέδρασαν εξ αρχής τάσσεται ο νομικός κόσμος της χώρας, ενώ το ζήτημα εξακολουθεί να παραμένει σε εκκρεμότητα.
Την Τετάρτη αναμένεται να τοποθετηθεί επί του θέματος και η Ένωση Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ και, σύμφωνα με πληροφορίες, θα ευθυγραμμιστεί με τη στάση των 30 διαφωνούντων, οι οποίοι αποτελούν την πλειονότητα των παρόντων στο δικαστήριο δικαστών αυτή τη στιγμή, λόγω διακοπών.
Ο πρόεδρος του δικαστηρίου φέρεται πάντως αποφασισμένος όχι μόνο να μην υπαναχωρήσει, αλλά, αναλόγως της επιτυχίας που θα έχει η εκδήλωση, να καθιερώσει το θεσμό του αγιασμού στην έναρξη κάθε δικαστικού έτους.
Τις προθέσεις του αυτές πάντως δεν αποκλείεται να ανακόψει η Oλομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, της οποίας τη σύγκληση θα ζητήσουν -σύμφωνα με πληροφορίες- ορισμένοι σύμβουλοι, προκειμένου να λάβει απόφαση για το θέμα.
Oι αιτιάσεις των 30 ανωτάτων και ανωτέρων δικαστών -μεταξύ των οποίων και τέσσερις αντιπρόεδροι του ΣτΕ-, όπως διατυπώθηκαν στην έγγραφη διαμαρτυρία τους προς τον πρόεδρο του δικαστηρίου, εστιάζουν στο γεγονός ότι η πρόσκληση σε αγιασμό θέτει εν αμφιβόλω τη θρησκευτική ουδετερότητα του ΣτΕ, το οποίο η συνταγματική ιστορία έχει αναδείξει ως το βασικό εγγυητή της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, ιδιαίτερα στο θέμα της θρησκευτικής ελευθερίας.
Απάντηση του προέδρου του ΣτΕ
Ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Γ.Παναγιωτόπουλος απαντά με επιστολή στους 24 από τους 31 δικαστές που υπογράφουν την κοινή επιστολή (στάλθηκε πλέον της κοινής επιστολής των 30 και μια μεμονωμένη), με την οποία εκφράζουν την αντίθεσή τους στην τέλεση αγιασμού εν όψει του νέου δικαστικού έτους, στην οποία θα χοροστατήσει ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος.
Στην επιστολή του ο κ. Παναγιωτόπουλος επισημαίνει ότι η τέλεση του αγιασμού αποτελεί «αποκλειστικώς απλήν εκδήλωσιν, κατ' έθιμον άλλως τε, ετησίως τελουμένην υπό των θεσμών (Βουλή των Ελλήνων, Αρειος Πάγος, Ελεγκτικόν Συνέδριον, κ.λπ.) της ελληνικής Δημοκρατίας».
Συνεπώς, συνεχίζει στην επιστολή του ο κ. Παναγιωτόπυλος, «είναι μακράν πάσης πραγματικότητας η απόδοσις εις εν λόγω εκδήλωσιν οιασδήποτε άλλης ερμηνείας».
, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Αυτό το κείμενο προέρχεται από το in.gr,
στη διεύθυνση http://www.in.gr/news/article.asp?lngEn ... gDtrID=244
Εμφύλιος στο ΣτΕ για την απόφαση να εγκαινιάσει το νέο δικαστικό έτος ο Αρχιεπίσκοπος
13/09/06 10:01
[align=right]Eurokinissi[/align]
Εγείρει αντιδράσεις η απόφαση του προέδρου του ΣτΕ, Γ.Παναγιωτόπουλου
Αθήνα
Σε πόλεμο μεταξύ -σχεδόν- του συνόλου των δικαστών του Συμβουλίου της Επικρατείας και του προέδρου του δικαστηρίου εξελίσσεται η διαφωνία που προέκυψε, με αφορμή την πρωτοβουλία του Γ.Παναγιωτόπουλου να εγκαινιάσει το νέο δικαστικό έτος με αγιασμό, χοροστατούντας του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου.
Όπως υπογραμμίζει την Τετάρτη η εφημερίδα Τα Νέα, στο πλευρό των 30 δικαστών του ΣτΕ που αντέδρασαν εξ αρχής τάσσεται ο νομικός κόσμος της χώρας, ενώ το ζήτημα εξακολουθεί να παραμένει σε εκκρεμότητα.
Την Τετάρτη αναμένεται να τοποθετηθεί επί του θέματος και η Ένωση Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ και, σύμφωνα με πληροφορίες, θα ευθυγραμμιστεί με τη στάση των 30 διαφωνούντων, οι οποίοι αποτελούν την πλειονότητα των παρόντων στο δικαστήριο δικαστών αυτή τη στιγμή, λόγω διακοπών.
Ο πρόεδρος του δικαστηρίου φέρεται πάντως αποφασισμένος όχι μόνο να μην υπαναχωρήσει, αλλά, αναλόγως της επιτυχίας που θα έχει η εκδήλωση, να καθιερώσει το θεσμό του αγιασμού στην έναρξη κάθε δικαστικού έτους.
Τις προθέσεις του αυτές πάντως δεν αποκλείεται να ανακόψει η Oλομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, της οποίας τη σύγκληση θα ζητήσουν -σύμφωνα με πληροφορίες- ορισμένοι σύμβουλοι, προκειμένου να λάβει απόφαση για το θέμα.
Oι αιτιάσεις των 30 ανωτάτων και ανωτέρων δικαστών -μεταξύ των οποίων και τέσσερις αντιπρόεδροι του ΣτΕ-, όπως διατυπώθηκαν στην έγγραφη διαμαρτυρία τους προς τον πρόεδρο του δικαστηρίου, εστιάζουν στο γεγονός ότι η πρόσκληση σε αγιασμό θέτει εν αμφιβόλω τη θρησκευτική ουδετερότητα του ΣτΕ, το οποίο η συνταγματική ιστορία έχει αναδείξει ως το βασικό εγγυητή της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων, ιδιαίτερα στο θέμα της θρησκευτικής ελευθερίας.
Απάντηση του προέδρου του ΣτΕ
Ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Γ.Παναγιωτόπουλος απαντά με επιστολή στους 24 από τους 31 δικαστές που υπογράφουν την κοινή επιστολή (στάλθηκε πλέον της κοινής επιστολής των 30 και μια μεμονωμένη), με την οποία εκφράζουν την αντίθεσή τους στην τέλεση αγιασμού εν όψει του νέου δικαστικού έτους, στην οποία θα χοροστατήσει ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος.
Στην επιστολή του ο κ. Παναγιωτόπουλος επισημαίνει ότι η τέλεση του αγιασμού αποτελεί «αποκλειστικώς απλήν εκδήλωσιν, κατ' έθιμον άλλως τε, ετησίως τελουμένην υπό των θεσμών (Βουλή των Ελλήνων, Αρειος Πάγος, Ελεγκτικόν Συνέδριον, κ.λπ.) της ελληνικής Δημοκρατίας».
Συνεπώς, συνεχίζει στην επιστολή του ο κ. Παναγιωτόπυλος, «είναι μακράν πάσης πραγματικότητας η απόδοσις εις εν λόγω εκδήλωσιν οιασδήποτε άλλης ερμηνείας».
, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Αυτό το κείμενο προέρχεται από το in.gr,
στη διεύθυνση http://www.in.gr/news/article.asp?lngEn ... gDtrID=244
Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir
André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry
-
Zadok the priestess
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1411
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
- Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
- Επικοινωνία:
Διαχωρισμός στην πράξη
Διεκόπη η κρατική χρηματοδότηση της Εκκλησίας στην Ισπανία με απόφαση Θαπατέρο
23/09/06 11:54
[align=right]Associated Press[/align]
Ο Χοσέ Θαπατέρο απέφυγε να παραστεί τον περασμένο Ιούλιο σε εκδήλωση για τον Πάπα στη Βαλένθια
Μαδρίτη
Απόφαση για την απεμπόληση της απευθείας κρατικής χρηματοδότησης προς την Καθολική Εκκλησία έλαβε η σοσιαλιστική κυβέρνηση της Ισπανίας υπό τον Χοσέ Θαπατέρο, σε μία προσπάθει να μειώσει την ισχύ και την επιρροή της στην κοινωνία της χώρας.
Το μέτρο, που σύμφωνα με αξιωματούχους αποφασίσθηκε να ληφθεί κατόπιν της συναίνεσης της ηγεσίας της Εκκλησίας, διαδέχεται την απόφαση του Ισπανού πρωθυπουργού να καταργηθεί η διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία.
Ο Θαπατέρο προκάλεσε οργή στις τάξεις της εκκλησιαστικής ιεραρχίας νομιμοποιώντας τους γάμους μεταξύ ομοφυλοφίλων σε μία από τις πιο συντηρητικές κοινωνίες της Ευρώπης.
Αν και 80% των Ισπανών δηλώνουν καθολικοί, μόλις το 16% εξ αυτών πηγαίνουν στις εκκλησίες τις Κυριακές και ο αριθμός των εκπαιδευομένων ιερέων μειώνεται.
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα αποζημιώσει την Εκκλησία για την διακοπή της επιδότησης, που έφθασε περίπου τα 30 εκατ. ευρώ συνολικά το 2005, με την αύξηση του μέγιστου αφορολόγητου ποσού για δωρεές προς την εκκλησία στο 0,7% του εισοδήματος των πολιτών, από το 0,52%.
«Αυτό θα συνδέσει το εισόδημα της Καθολικής Εκκλησίας με άμεσο τρόπο με την βούληση των φορολογουμένων» αναφέρθηκε από την κυβέρνηση. Η Εκκλησία χάνει, επίσης, τις αφορολόγητες αγορές της.
Οι σχέσεις κράτους-Εκκλησίας στην Ισπανία εξακολουθούν να φέρουν τις πληγές της περιόδου του αιματηρού εμφυλίου πολέμου της δεκαετίας του 1930, όταν μεγάλο μέρος του κλήρου στήριξε την ακροδεξιά κυβέρνηση Φράνκο. Κατά τη δικτατορία, η Εκκλησία ανέκτησε τα προνόμιά της, που άρχισαν όμως να καταργούνται μετά το 1975 και την επαναφορά της χώρας στη δημοκρατία.
Η Εκκλησία αντιμετωπίζει πλέον έντονα οικονομικά προβλήματα. «Οι Ισπανοί καθολικοί, και όχι αυτοί που απλώς βαπτίζονται, αλλά οι πιστοί καθολικοί, δεν δείχνουν και πολύ ενθουσιασμό όσον αφορά το να στηρίξουν την Εκκλησία οικονομικά» σημειώνει η εφημερίδα El Pais.
Στην διάρκεια επίσκεψής του στην Ισπανία τον Ιούλιο, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣτ' είχε τοποθετηθεί υπέρ της διατήρησης των παραδοσιακών αξιών -μία δήλωση που είχε ευρέως ερμηνευθεί ως αιχμή εναντίον της κυβέρνησης Θαπατέρο, η οποία το 2005 προχώρησε στη νομιμοποίηση του γάμου ομοφυλόφιλων.
Πηγή του Βατικανού ανέφερε ότι η απόφαση του Θαπατέρο να μην παραστεί στην συγκέντρωση που είχε πραγματοποιηθεί για τον προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στην Βαλένθια προκάλεσε «κάποια αναστάτωση».
, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters
Αυτό το κείμενο προέρχεται από το in.gr,
στη διεύθυνση http://www.in.gr/news/article.asp?lngEn ... gDtrID=245
Διεκόπη η κρατική χρηματοδότηση της Εκκλησίας στην Ισπανία με απόφαση Θαπατέρο
23/09/06 11:54
[align=right]Associated Press[/align]
Ο Χοσέ Θαπατέρο απέφυγε να παραστεί τον περασμένο Ιούλιο σε εκδήλωση για τον Πάπα στη Βαλένθια
Μαδρίτη
Απόφαση για την απεμπόληση της απευθείας κρατικής χρηματοδότησης προς την Καθολική Εκκλησία έλαβε η σοσιαλιστική κυβέρνηση της Ισπανίας υπό τον Χοσέ Θαπατέρο, σε μία προσπάθει να μειώσει την ισχύ και την επιρροή της στην κοινωνία της χώρας.
Το μέτρο, που σύμφωνα με αξιωματούχους αποφασίσθηκε να ληφθεί κατόπιν της συναίνεσης της ηγεσίας της Εκκλησίας, διαδέχεται την απόφαση του Ισπανού πρωθυπουργού να καταργηθεί η διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία.
Ο Θαπατέρο προκάλεσε οργή στις τάξεις της εκκλησιαστικής ιεραρχίας νομιμοποιώντας τους γάμους μεταξύ ομοφυλοφίλων σε μία από τις πιο συντηρητικές κοινωνίες της Ευρώπης.
Αν και 80% των Ισπανών δηλώνουν καθολικοί, μόλις το 16% εξ αυτών πηγαίνουν στις εκκλησίες τις Κυριακές και ο αριθμός των εκπαιδευομένων ιερέων μειώνεται.
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα αποζημιώσει την Εκκλησία για την διακοπή της επιδότησης, που έφθασε περίπου τα 30 εκατ. ευρώ συνολικά το 2005, με την αύξηση του μέγιστου αφορολόγητου ποσού για δωρεές προς την εκκλησία στο 0,7% του εισοδήματος των πολιτών, από το 0,52%.
«Αυτό θα συνδέσει το εισόδημα της Καθολικής Εκκλησίας με άμεσο τρόπο με την βούληση των φορολογουμένων» αναφέρθηκε από την κυβέρνηση. Η Εκκλησία χάνει, επίσης, τις αφορολόγητες αγορές της.
Οι σχέσεις κράτους-Εκκλησίας στην Ισπανία εξακολουθούν να φέρουν τις πληγές της περιόδου του αιματηρού εμφυλίου πολέμου της δεκαετίας του 1930, όταν μεγάλο μέρος του κλήρου στήριξε την ακροδεξιά κυβέρνηση Φράνκο. Κατά τη δικτατορία, η Εκκλησία ανέκτησε τα προνόμιά της, που άρχισαν όμως να καταργούνται μετά το 1975 και την επαναφορά της χώρας στη δημοκρατία.
Η Εκκλησία αντιμετωπίζει πλέον έντονα οικονομικά προβλήματα. «Οι Ισπανοί καθολικοί, και όχι αυτοί που απλώς βαπτίζονται, αλλά οι πιστοί καθολικοί, δεν δείχνουν και πολύ ενθουσιασμό όσον αφορά το να στηρίξουν την Εκκλησία οικονομικά» σημειώνει η εφημερίδα El Pais.
Στην διάρκεια επίσκεψής του στην Ισπανία τον Ιούλιο, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣτ' είχε τοποθετηθεί υπέρ της διατήρησης των παραδοσιακών αξιών -μία δήλωση που είχε ευρέως ερμηνευθεί ως αιχμή εναντίον της κυβέρνησης Θαπατέρο, η οποία το 2005 προχώρησε στη νομιμοποίηση του γάμου ομοφυλόφιλων.
Πηγή του Βατικανού ανέφερε ότι η απόφαση του Θαπατέρο να μην παραστεί στην συγκέντρωση που είχε πραγματοποιηθεί για τον προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στην Βαλένθια προκάλεσε «κάποια αναστάτωση».
, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters
Αυτό το κείμενο προέρχεται από το in.gr,
στη διεύθυνση http://www.in.gr/news/article.asp?lngEn ... gDtrID=245
Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir
André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry
...κι εμένα αν μου έλεγαν "αντί για 10€ χαρτζιλίκι την εβδομάδα, θα παίρνεις 9.0€", θα με διακατείχε μια «κάποια αναστάτωση»! 
Άντε και στα δικά μας.
Άντε και στα δικά μας.
«Είναι προφανές πως πρέπει να βασίζεται η αρμονία της φόρμας στο αξίωμα μόνον της επωφελούς προσέγγισης της ανθρώπινης ψυχής.» (ο Βασίλυ Καντίνσκυ, ως αξίωμα της εσωτερικής αναγκαιότητας...)
-
Εφιπποτοξότης
- Δημοσιεύσεις: 14
- Εγγραφή: Τετ Οκτ 10, 2007 9:40 am
- Επικοινωνία:
Re: Θρήσκευμα: Προσωπική επιλογή ή εθνική επιβολή;
>QBB<Secondborn έγραψε:
Ας ξεκινήσουμε με τα επιχειρήματα της μιας πλευράς. Πολλοί θιασώτες του τριπτύχου "Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια" πιστεύουν πως για να λειτουργήσει σωστά μια κοινωνία-και κατ'επέκταση ένα έθνος-πρέπει να υπάρχουν βαθιά ριζωμένες οι τρεις αυτές έννοιες στο μυαλό των κοινωνούντων αυτής. Φυσικό επακόλουθο αυτού λοιπόν, είναι και η θεώρηση ενός Έλληνα ως Χριστιανού Ορθόδοξου μετά τη γέννησή του.
Φίλτατε, δεν αντελήφθην πώς "πήδησες" τόσους αιώνες Ελληνικής Θρησκείας για να ...προσγειωθείς στην "Ορθοδοξία" εντάσσοντάς την στο "τρίπτυχο".
Και "Πατρίς" και "Θρησκεία" και "Οικογένεια" αλλά όχι να προσπερνάμε α ι ώ ν ε ς Εθνικής των Ελλήνων Θρησκείας...!
Αφύσικο, λοιπόν, πολύ α φ ύ σ ι κ ο και καθόλου φυσικό να ταυτίζουμε παπαγαλίστικα την Ελλάδα με την Παλαιά Διαθήκη! Θάχε γούστο...
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Ο Secondborn έκανε έναν απλό συλλογισμό.
Ποιος είναι αυτός ; Ότι όποιος γεννιέται σήμερα στην Ελλάδα, θεωρείται Χριστιανός Ορθόδοξος, όπως βέβαια και όποιος γεννιέται στην Ιταλία θεωρείται Χριστιανός Καθολικός. Δεν βρίσκω λοιπόν κάποιο «μεμπτό» στον συλλογισμό του φίλου Secondborn, ούτε βέβαια και διαφαίνεται πουθενά να πηδάει κάτι σε ιστορικά δεδομένα.
Το τρίπτυχο «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» έχει πηγάσει μέσα από τις εντολές της Εκκλησίας και την Κρατική – Πολιτική κυριαρχία επί του συνόλου, με σκοπό την δημιουργία συγκεκριμένων μοντέλων ηθικής της κοινωνίας. Σκοπός η ποδηγέτηση του «όχλου».
Από την άλλη, έχω πει πολλές φορές πως κατά την Αρχαιότητα ΔΕΝ υπήρχε Ελλάδα, υπήρχαν Πόλεις – Κράτη. Είναι γνωστότατο πως υπήρχαν ακόμα και γλωσσικοί ιδιωματισμοί από Φυλή σε Φυλή, πως υπήρχαν διάφορα ήθη και έθιμα και πως τελικά το Δωδεκάθεο ήταν η κοινή αποδεκτή τους πίστη, μια πίστη που ενστερνίστηκαν και οι Ρωμαίοι.
Ακόμα και οι σημερινοί Ιταλοί θα μπορούσαν να θεωρούν «Πατρώα» θρησκεία τους το Δωδεκάθεο και μάλιστα να απεμπολούσαν την Καθολική θέαση του Χριστιανισμού, εκδιώκοντας τον Πάπα από το Βατικανό.
Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει και που δεν απαντάται, είναι το γιατί θεωρούμε «Πατρώα» θρησκεία το Δωδεκάθεο και δε θεωρούμε «Μητρώα» θρησκεία την λατρεία της Σελήνης.
Ποιος είναι αυτός ; Ότι όποιος γεννιέται σήμερα στην Ελλάδα, θεωρείται Χριστιανός Ορθόδοξος, όπως βέβαια και όποιος γεννιέται στην Ιταλία θεωρείται Χριστιανός Καθολικός. Δεν βρίσκω λοιπόν κάποιο «μεμπτό» στον συλλογισμό του φίλου Secondborn, ούτε βέβαια και διαφαίνεται πουθενά να πηδάει κάτι σε ιστορικά δεδομένα.
Το τρίπτυχο «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» έχει πηγάσει μέσα από τις εντολές της Εκκλησίας και την Κρατική – Πολιτική κυριαρχία επί του συνόλου, με σκοπό την δημιουργία συγκεκριμένων μοντέλων ηθικής της κοινωνίας. Σκοπός η ποδηγέτηση του «όχλου».
Από την άλλη, έχω πει πολλές φορές πως κατά την Αρχαιότητα ΔΕΝ υπήρχε Ελλάδα, υπήρχαν Πόλεις – Κράτη. Είναι γνωστότατο πως υπήρχαν ακόμα και γλωσσικοί ιδιωματισμοί από Φυλή σε Φυλή, πως υπήρχαν διάφορα ήθη και έθιμα και πως τελικά το Δωδεκάθεο ήταν η κοινή αποδεκτή τους πίστη, μια πίστη που ενστερνίστηκαν και οι Ρωμαίοι.
Ακόμα και οι σημερινοί Ιταλοί θα μπορούσαν να θεωρούν «Πατρώα» θρησκεία τους το Δωδεκάθεο και μάλιστα να απεμπολούσαν την Καθολική θέαση του Χριστιανισμού, εκδιώκοντας τον Πάπα από το Βατικανό.
Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει και που δεν απαντάται, είναι το γιατί θεωρούμε «Πατρώα» θρησκεία το Δωδεκάθεο και δε θεωρούμε «Μητρώα» θρησκεία την λατρεία της Σελήνης.
Μια σωστή απάντηση σε αυτό δεν θα ήταν το ότι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός που "δημιούργησε" αυτή τη θρησκεία* αποτελεί σημείο αναφοράς στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή που ήκμασε?! 
Άλλωστε, και σε αυτή τη θρησκεία* υπάρχουν στοιχεία λατρείας της σελήνης, όπως και σε άλλες θρησκείες, αν και δεν παίζουν και τόσο κυρίαρχο ρόλο (όπως, σας πούμε ο Ήλιος).
* Ο όρος "θρησκεία" δε μου αρέσει και τόσο σα λέξη όταν μιλάμε για την αρχαία ελληνική φιλοσοφία/κοσμοθεωρία, αν και υπάρχει μια αντίφαση σε αυτό, αφού οι Εθνικοί προσπαθούν να την προωθήσουν πλέον ως τέτοια. Δηλαδή από τη μια δεν πρόκειται περί θρησκείας, αλλά από την άλλη οι ακόλουθοί της προσπαθούν στις μέρες μας να πετύχουν την αναγνώρισή της ως θρησκεία.
Αλλά αυτό ξεφεύγει από το θέμα μας...
Άλλωστε, και σε αυτή τη θρησκεία* υπάρχουν στοιχεία λατρείας της σελήνης, όπως και σε άλλες θρησκείες, αν και δεν παίζουν και τόσο κυρίαρχο ρόλο (όπως, σας πούμε ο Ήλιος).
* Ο όρος "θρησκεία" δε μου αρέσει και τόσο σα λέξη όταν μιλάμε για την αρχαία ελληνική φιλοσοφία/κοσμοθεωρία, αν και υπάρχει μια αντίφαση σε αυτό, αφού οι Εθνικοί προσπαθούν να την προωθήσουν πλέον ως τέτοια. Δηλαδή από τη μια δεν πρόκειται περί θρησκείας, αλλά από την άλλη οι ακόλουθοί της προσπαθούν στις μέρες μας να πετύχουν την αναγνώρισή της ως θρησκεία.
Αλλά αυτό ξεφεύγει από το θέμα μας...«Είναι προφανές πως πρέπει να βασίζεται η αρμονία της φόρμας στο αξίωμα μόνον της επωφελούς προσέγγισης της ανθρώπινης ψυχής.» (ο Βασίλυ Καντίνσκυ, ως αξίωμα της εσωτερικής αναγκαιότητας...)
-
Εφιπποτοξότης
- Δημοσιεύσεις: 14
- Εγγραφή: Τετ Οκτ 10, 2007 9:40 am
- Επικοινωνία:
Ακόμη και εάν αποδεχθούμε το σκεπτικό των δύο φιλτάτων προλαλησάντων, ποσώς αναιρείται η χρονική πρόταξη του "μη Χριστιανισμού" (και ας το αποκαλέσουμε όπως θέλει ο καθένας, ασχέτως ότι έχει συγκεκριμένο προσδιορισμό...) στην θρησκευτική (αυτό δεν αναιρείται) συνείδηση των κατοίκων των (έστω!) Πόλεων οι οποίες απετέλουν ό,τι αποκαλείται "Ελλάς".
Περί αυτής της "χρονικής προπορείας" μιλώ... Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στην σχέση "πλατυσκάλου-κεφαλοσκάλου".
Αναμφισβητήτως διακρίνεται, εν προκειμένω, μία μετάβαση "από-προς" και εδώ ακριβώς επισημαίνω την αναγκαιότητα ΜΗ υπερβάσεως αυτής της "προ-"πορείας θρησκευτικής αντιλήψεως.
Περί αυτής της "χρονικής προπορείας" μιλώ... Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στην σχέση "πλατυσκάλου-κεφαλοσκάλου".
Αναμφισβητήτως διακρίνεται, εν προκειμένω, μία μετάβαση "από-προς" και εδώ ακριβώς επισημαίνω την αναγκαιότητα ΜΗ υπερβάσεως αυτής της "προ-"πορείας θρησκευτικής αντιλήψεως.
Επιστροφή σε “- ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΑΒΑΤΟΝ -”
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 5 επισκέπτες