Εγώ έχω να πω ορισμένα.
Κανένα δόγμα εκ μέρους μου. Είναι κάτι που δεν με αφορά από την στιγμή που όσα έχουν γραφτεί ανάγονται σε ένα παρελθόν και μια άλλη εποχή εντελώς διαφορετική από αυτή που ζούμε τώρα.
Δεν σημαίνει ότι κάθε τι αρχαίο και πολύπλοκο είναι το αληθινό και το σωστό.
Όλα αυτά κατασκευάστηκαν τότε που ίσως ήταν αναγκαία δείχνοντας ένα τρόπο ζωής και σκέψεως που θεωρητικά θα μπορούσε να οδηγήσει τους ανθρώπους σε μια ομαλή συμβίωση.
Όμως απ ότι φαίνεται απέτυχαν τον σκοπό τους και αυτό γιατί αντί να συγκεντρώσουν το βάρος τους στο ΤΩΡΑ , το ανήγαγαν στο ΘΑ………
Η Πραγματικότητα είναι αυτό που είναι ΤΩΡΑ. Είσαι εσύ αυτή την στιγμή που διαβάζεις με τις σκέψεις που σχηματίζεις [ και ότι αυτές περιέχουν] και με αυτό που νιώθεις.
Αυτό που έγινε στο παρελθόν είναι ήδη νεκρό και το μόνο που υπάρχει από αυτό είναι η ανάμνηση του γεγονότος, όχι το ίδιο το γεγονός.
Αν το επαναφέρεις στην μνήμη σου , το οραματιστείς και δημιουργήσεις μια ΙΔΕΑΤΉ σκηνή, τότε μπορείς να βιώσεις τον απόηχο της φαντασίας αλλά όχι το ίδιο το γεγονός.
Αυτό που θα γίνει στο μέλλον δεν έχει γεννηθεί ακόμη παρά μόνο στις ελπίδες και τις προσδοκίες μας και είναι αμφίβολο αν θα γίνει αφού ο άνθρωπος σχεδιάζει και ο Θεός κελεύει.
Υπάρχει όμως σαν ΙΔΕΑ, σαν όραμα.
Άρα ..επεκτείνοντας ........,σκεφτόμενοι το αμαρτωλό παρελθόν ……[ έτσι μας είπαν] και το πώς ΘΑ γίνουμε τέλειοι [ αν όχι εδώ σε μια άλλη ζωή , σε ένα άλλο τόπο…..τα περιέχει όλα το σύστημα],…….……δεν είμαστε στο παρόν που ΓΙΝΕΤΑΙ , δεν ζούμε αυτό που κάνουμε , αλλά κινούμαστε μέσα σε μια ιδεατή κατάσταση. Αυτό είναι η πλάνη, τα πέπλα και η αρχή του κακού που βλέπουμε.
Βλέπω επίσης ότι στο δικό σου δόγμα είναι ήδη γνωστές μεγάλες έννοιες όπως η «πραγματικότητα», η «Αλήθεια», η «Ζωή» τις οποίες ορίζεις πολύ εύκολα.
Θα μπορούσα να γράψω διάφορες σοφιστείες ακατανόητες η να αντιγράψω επίσης άλλες μεγαλεπήβολες εκφράσεις…….για να το κάνω να φανεί << πολύ δύσκολο>>. Δλδ θα έκανα εν γνώσει μου ένα χειρισμό με στόχο το νοητικό, ανυποψίαστων [ όπως γίνεται κατά κόρον]. Μόνο που ούτε το δέχομαι , ούτε βοηθάει κανέναν.
Η αλήθεια είναι απλή , είναι μπροστά μας , ίσως γι’αυτό και δεν την βλέπουμε……… Ίσως και γι αυτό δεν θέλουμε να την πιστέψουμε....μια και αυτή ούτε υπόσχεται ούτε εξιδανικεύει.
Τέλος βλέπω ότι κατανοείς πλήρως το μηχανισμό που με οδηγεί να μη δέχομαι πχ τον παιδικό βιασμό σαν «μια έκφραση του πνεύματος σε μια διαφορετική δόνηση», αλλά να τον εκλαμβάνω σαν κακό που ξεκινά από τα ανθρώπινα πάθη. Και αυτός ο μηχανισμός είναι η αυταπάτη της ιδέας και η θιγμένη ευαισθησία
Ειρωνείες που θα παρακάμψω…..
Αυτό το παράδειγμα με τους παιδεραστές βαρέθηκα να το βλέπω παντού.
Ξέρεις από τα πιο αγρία πράγματα και πιο αληθινά ανήθικα που έχω δει τον τελευταίο χρόνο δεν ήταν τα πορνό βίντεο με παιδιά κλπ αλλά ένα που είχε κάποιους ανθρώπους να γδέρνουν ζωντανές αλεπούδες για την γούνα τους. Δεν μπορώ να ξεχάσω τα μάτια του καημένου του ΖΩΟΥ που έπεσε στα χέρια των ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
Είπα πιο πάνω ότι, τα συναισθήματα μας και οι αισθήσεις μας είναι θεόπεμπτα και αγαθά. Αυτό που τα μετατρέπει σε κάτι ανάρμοστο δεν είναι η χρήση τους αλλά η κατάχρηση τους , η διαστροφή τους.
Το πνεύμα υπάρχει σε κάθε αγνή [ καθαρή , αυθόρμητη] εκδήλωση μας.
Αν αυτή η εκδήλωση όμως δεν είναι αγνή αλλά περιέχει στοιχεία υπερβολής των ενστίκτων τότε έχουμε απουσία του πνεύματος , που δεν μπορεί να δονηθεί τόσο χαμηλά η αν θες που δεν φτάνει πια στην αντίληψη μας.
Το σεξουαλικό ένστικτο που αναφέρεσαι είναι αναγκαίο και για την αναπαραγωγή μας και για την απόλαυση μας [ δημιουργία και ισορροπία].
Αν ξεφύγει από τη μέση, και πάει στις άκρες υπολειτουργεί η λειτουργεί λάθος και τότε επισκιάζει την λογική και αυτή με την σειρά της το συναίσθημα. Έτσι παρατηρούμε όλη αυτή την ανωμαλία που περιγράφεις .
Το κακό εδώ είναι η λάθος χρήση και όχι το ίδιο το ένστικτο. Αυτή είναι η διαφορά. Λάθος χρήση που οφείλεται σε ένα κέντρο που λειτουργεί αρρωστημένα και που είναι άρρωστο επειδή ο άνθρωπος στον οποίο ανήκει είναι μακριά από την Θεϊκη ενέργεια , μακριά από τον εαυτό του.
Προσπαθεί να βρει την δύναμη , έξω από τον ίδιο και αφού δεν μπορεί, η απελπισία και ο φόβος τον στρέφουν στην διαστροφή από την μια μεριά η στο δόγμα και την μηχανικότητα από την άλλη.
Έτσι δεν αντιμετωπίζει ποτέ τα δικά του συναισθήματα που φοβάται , τα δικά του στοιχεία και τα καθρεφτίζει όλα στους απέναντί του.
Αναστημένε , πιάστηκε στο χέρι μου να γράφω…......
Ειθε να βρίσκεσαι στην χαρά της ζωής μας.
