ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟ

[LordPayens]

>QBB<

>|<>QBB<

Αλλά δυστυχώς αυτός ο ιός της εποχής μας που έχει εισβάλλει παντού μας κάνει να τα παραβλέπουμε όλα τούτα. Ή να τα αγνοούμε.

Στροφή β’, Η Αιμορροούσα - Αρτέμης

[center]Μέσα στις ψυχές σηκωθήκαν είδωλα.
Όλη η φροντίς δίνεται στο τίποτα.
Εμπαθή θελήματα, βήματα που οδηγούνε
στην απώλεια με μαθηματική ακρίβεια.
Ακουστικά προβλήματα από τόσους κοσμικούς θορύβους.
Δε λαμβάνει κανείς του υπερκόσμιους ψιθύρους.
Γλώσσες παραμένουνε βουβές για Θείους Ύμνους,
πάντα πρόθυμες ν’ αρθρώσουνε βλάσθημες λέξεις,
ποταπές έξεις, ανίερες ορέξεις,
και σκέψεις φιλτραρισμένες από τη γαιώδη παχυλότητα.
Δέλεαρ για τις ψυχές φονικότατα,
αρνητικά πρότυπα, σώματα με άτακτες κινήσεις,
κούφιες οιήσεις, απατηλές παραισθήσεις.
Φιλία για τους επαίνους, από ανθρώπους χαμένους
μέσα στην αχλύ του κοσμικού ψεύδους.

Μια κοινωνία που ολοένα χάνει περισσότερο αίμα
και με σπασμένα φρένα παίρνει την κατιούσα,
για να σωθεί χρειάζεται επειγόντως ένα θαύμα,
όπως εκείνο στις Γραφές με την αιμορροούσα![/center]

Ειλικρινά εξαιρετικό. Περίεργη εποχή.

LordPayens

[Ladyhawk]

Στα περισσότερα με έχουν καλύψει οι προλαλήσαντες όσον αφορά το θέμα του τυπικού και απλά θα ήθελα να καταθέσω μία σκέψη που μόλις τώρα μου ήρθε.

Είναι γεγονός πως για να κάνεις κάτι πάντα χρειάζεται ένας συγκεκριμένος τρόπος. Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί σαν παράδειγμα το οτιδήποτε.....
Ακόμα και ένα φαγητό να φτιάξει κανείς .... τρόπο θέλει και συγκεκριμένα πράγματα να γίνουν.
Άρα τα πάντα έχουν τον τρόπο τους.
Αυτόν λοιπόν τον τρόπο εγώ τον περικλείω στην λέξη τυπικό. Για αυτό λοιπόν το λόγο και το θεωρώ απαραίτητο προκειμένου να πετύχει κανείς κάτι.

Μιλάμε για εσωτερισμό, για τον δρόμο προς τα μέσα.... μα πως μπορεί να τον περπατήσει κανείς τον δρόμο αυτόν εάν δεν ξέρει τον τρόπο... ένα τυπικό σίγουρα είναι η λύση – αφού φυσικά πληρούνται και διάφορες άλλες προϋποθέσεις.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Καλησπέρα σας,

Θα ήθελα να αναπτύξω λίγο περισσότερο τις σκέψεις μου - έτσι και με μια ευχάριστη διάθεση - καθώς έχω την εντύπωση πως ίσως να έχω παρερμηνευθεί, ίσως επειδή οι απόψεις μου και οι αντιρρήσεις μου διατυπώθηκαν από μένα με κάποια βιασύνη. Αρχικά, έχω μια δήλωση από την εκλεκτή μου Zadok :

Εσωτερισμός είναι τα πάντα, αγαπητέ μου φίλε.

Παρ' ότι σε ορισμένες στιγμές έχω κι εγώ ο ίδιος αναφερθεί στον εσωτερισμό με τα ίδια λόγια, εντούτις η δήλωση αυτή μου φέρνει στο μυαλό μια άλλη που ήταν της μόδας στα τέλη του εικοστού αιώνα. Η δήλωση αυτή έλεγε "Δικέ μου, τα πάντα είναι τέχνη". Αυτή η βολική αντίληψη είναι αόριστη όσο και περιεκτική, όμως αν τα πάντα είναι τέχνη, τότε, δικέ μου, τίποτε δεν είναι τέχνη. Έτσι λοιπόν, με ανάλογο τρόπο, αν τα πάντα είναι εσωτερισμός, τότε, αγαπητή μου, τίποτε δεν είναι εσωτερισμός. Εξηγούμαι : Αν δεν υπάρχει μια ξεχωριστή κατηγορία ανθρώπινης θεωρητικής παραγωγής που να μπορεί να αναγνωριστεί ως "εσωτερισμός", τότε δεν θα είμαστε πια σε θέση να συζητάμε για τον εσωτερισμό, πολύ περισσότερο να τον απομονώνουμε σε ένα φόρουμ, σε μια ομάδα, σε μια οργάνωση ή να τον κρίνουμε με κριτήρια αρτιότητας. Αν τα πάντα είναι εσωτερισμός, τότε ο εσωτερισμός δεν θα ξεχωρίζει από τα κατασκευασμένα σκουπίδια, κάτω από το βάρος των οποίων ο φλοιός της γης (και πιθανόν η συλλογική ψυχή) σιγά σιγά ραγίζει.

Επομένως, είναι επιτακτική η ανάγκη να ορισθεί η έννοια του "εσωτερισμού" - τουλάχιστον να γίνει μια προσπάθεια ορισμού του - για να δούμε αν και κατά πόσο ομοφωνούμε σ' αυτό. Και αυτό, το θέτω εγώ σαν πρώτη προτεραιότητα σε όποια μελλοντική προσπάθεια γίνει από μέρους της ομάδας του mystica.gr αργότερα, ακόμη και μιας συνάντησης, που ξέρετε πως την περιμένω δηλ. Δηλ. - για να αστειευτώ - θα πρέπει πουλάκια μου να μου απαντήσετε στην ερώτηση τι σημαίνει για σας η έννοια του εσωτερισμού, πρωτού ορκιστώ πίστη για την πάρτη σας.

Έπειτα, θα ήθελα να επαναλάβω πως εγώ προσωπικά δεν τάσσομαι κατά του Τυπικού, της Μεθοδολογίας ή ακόμη και της Παράδοσης (γιατί πολλά εθιμοτυπικά τελετουργιών προέρχονται από λαογραφικές & παραδοσιακές καταβολές). Ίσα ίσα, εγώ την Παράδοση την γουστάρω πολύ και είμαι φανατικός οπαδός της. Συμφωνώ λοιπόν στην ύπαρξη του όποιου τυπικού συναντιέται στις ιδιόμορφες θρησκευτικές εκφράσεις του. Για παράδειγμα, δεν χαλιέμαι καθόλου που ένας Ινδιάνος για να επικοινωνήσει με το Μεγάλο Πνεύμα, καπνίζει πεγιότ. Κανένα πρόβλημα με αυτό. Υπάρχει όμως ένα λεπτό σημείο, ουσιαστικά διάφανο και ντελικάτο σαν δαντελωτή μεταξωτή ρόμπα, που μου προκαλεί την όποια αντίρρησή μου. Αν υποθέσουμε πως εγώ είμαι Ινδιάνος, στην προσπάθειά μου να επικοινωνήσω με το "θείο" - για μένα εκφράζεται με το Μεγάλο Πνεύμα - θα πρέπει να καπνίσω πεγιότ. Αλλιώς, πως θα επικοινωνήσω ; Είναι θέμα τυπικού, είναι θέμα τρόπου όπως πολύ σωστά αναφέρει η Ladyhawk.

Και μάλιστα, ήθελα να ρωτήσω κιόλας, αλλά με πρόλαβε η Ladyhawk, κατά πόσο συνδέετε - εσείς αυτήν την φορά - το τυπικό με τον τρόπο, αλλά είδα πως ήδη - τουλάχιστον από την Ladyhawk - αυτό γίνεται αβίαστα.

Συνεπώς, αν κάποιος έρθει και με ρωτήσει "ρε μεγάλε, πως θα επικοινωνήσω με τον θειο Σαμ ;", εγώ θα του απαντήσω "α, φίλε, γέμισε μια ντουντούκα με πεγιότ και δώσ' του να καταλάβει".

Αυτό που θέλω να πω δηλ. είναι πως αν ο εσωτερισμός είναι η οδός προς τα ένδον, τότε ο τρόπος - το τυπικό δηλ. - είναι θέμα αμιγώς υποκειμενικό και αφήνεται στις κατ' εξοχήν υποκειμενικές τεχνικές του καθένα μας. Δεν μπορούμε δηλ. να υποδείξουμε ένα τυπικό για κάποιον άνθρωπο που αναζητά τον εαυτό του ή ερευνά πτυχές του εαυτού του ή τον παρατηρεί ή τον αυτοενθυμάται. Δηλ. αν έρθω και ρωτήσω την Ladyhawk, "ρε συ μιλαίδη μου, πες μου ένα τυπικό για να φτάσω στον θεό", η μιλαίδη τι θα μου πει ; Κάτσε στο ένα πόδι ή χάσου απ΄τα μάτια μου ; Δεν ξέρω. Εδώ κάποιος φίλος ζήτησε να μάθει πληροφορίες για τον Τεκτονισμό, και όλοι, μα όλοι, του είπαμε "φίλε, τράβα τον δρόμο σου", έτσι δεν είναι ;

Έπειτα, έχετε εσφαλμένη θεώρηση για το "θείο". Και απορώ δηλ. γι' αυτό. Αν σας ρωτήσω τι είναι θεός, θα μου πείτε "τα πάντα" ή τέλος πάντων, θα μου πείτε όλα αυτά τα υπέροχα που τα έχω διαβάσει σε σας και ευχαριστήθηκα με το επίπεδό σας. Αφού λοιπόν όλοι σας λίγο πολύ γνωρίζετε τι είναι θεός, αλλά και που βρίσκεται ο θεός, έρχεστε τώρα και λέτε πως υπάρχει τυπικό και μεθοδολογία για να επικοινωνήσει κάποιος με τον Θεό, δηλ. αντιμετωπίζετε το "θείο" ανθρωπομορφικά ή προσωπολατρικά. Αν ο θεός είμαι μέσα μας - που είναι δηλ. και συμφωνείτε σ' αυτό γιατί το 'χω διαβάσει από σας - τότε μιλήστε μου εσείς σας παρακαλώ για το τυπικό της επικοινωνίας σας μαζί του. Δηλ. μερικές φορές, ενώ βλέπω πολύ όμορφα πράγματα και πραγματικά χαίρομαι με τις απόψεις σας, έρχεστε μετά και κατασκευάζετε ερωτήματα που είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με όλες τις παρελθοντικές θεωρείες και σοφιστίες. (Παιδιά, δεν σας κατηγορώ, έτσι ; Νομίζω πως μπορούμε να πούμε δυο κουβέντες πιο "κοντινές", πιο φιλικές, έτσι ; Ούτε θέλω να σας προσβάλλω, προς Θεού, είμαι κι εγώ στην ομάδα σας δηλ.)

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πως όλοι γνωρίζετε τι σημαίνει "θεός" ή "θεοί", κι ενώ το γνωρίζετε, πέφτετε σε μια παγίδα του νου, που θέλει σώνει και ντε να πει στον "θεό", "καλημέρα φίλε μου" αλλά και έχει και την απαίτηση να του απαντήσει ο "θεός", "καλημέρα και σε σένα!". Ο θεός είναι ενέργεια. Ποιο είναι το τυπικό για να μιλήσεις σ' αυτήν την ενέργεια ; Και τι θα σου απαντήσει η ενέργεια ;

Ήρθε σήμερα κάποιος στο γραφείο και επειδή ο συνεργάτης μου έχασε τον πατέρα του πριν από λίγες μέρες, ε, το 'φερε η κουβέντα και στο θείο Σαμ. Και κάνει ο τύπος ΤΗΝ ερώτηση "Το Συμπαν το δημιούργησε ο θεός. Ε, καλά, τον Θεό ποιος τον δημιούργησε ;". Άκουγα διάφορες απόψεις και δεν ήξερα αν πρέπει να μιλήσω, αλλά και τι να πω δηλ. Του λέω "εξαρτάται τι εννοείς "θεό", τι είναι ρε παιδί μου για σένα ο θεός ;". "Δύναμη", μου λέει. "Συνεπώς", του λέω, "ρωτάς ποιος δημιούργησε αυτήν την δύναμη, έτσι δεν είναι ;"." Όχι", μου λέει, "δεν εννοώ αυτό". Δηλ. τρέχα γύρευε.

Οι άνθρωποι ζητάν να επικοινωνήσουν με το Μεγάλο Πνεύμα. Ε, τι να τους πεις ; Κάπνισε πεγιότ ή ανέβα σε μια κορφή και κάνε τεμενάδες ; Ή πάρε στάση διαλογισμού ;

Το τυπικό συναντιέται σε ομαδικές προσπάθειες εκφραστών συγκεκριμένου θεολογικού ή θεοσοφικού περιεχομένου. Αυτό όμως δεν είναι εσωτερισμός. Είναι εκλογίκευση καταβεβλημένη από την παράδοση. Άλλο πράγμα δηλ. τελείως.

Μπαίνεις σε μια εκκλησία και ακούς την ώρα της Θείας Κοινωνίας το επιφώνημα "τας θύρας! τας θύρας!". Δηλ. κλείστε τις πόρτες στους - δεν ξέρω και γω ποιους, στους "άθεους" ας πούμε ή στους ειδολολάτρες! δεν ξέρω, ιδέα δεν έχω - για να μην μπουν μέσα την ώρα που τελείτε το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και την στιγμή που βγαίνουν τα "ιερά" σκεύη. Δηλ. τι πράγματα είναι αυτά ; Εγώ θα 'λεγα "Ανοίχτε ρε τις πόρτες να μπει όποιος γουστάρει και να δει!". Εντάξει, ok, είναι ένα τυπικό, μια μεθοδολογία, αλλά τι σχέση έχει αυτό με αυτό που λέμε Οδός του Εντός ;. Τι σχέση ; Απολύτως καμία.

Εδώ βρίσκεται η αντίρρησή μου και όχι στην ύπαρξη του τυπικού. Μα, και στην κατάδυση υπάρχει τυπικό. Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ; Καλά λέει η Ladyhawk, αν δεν υπήρχε θα γινόταν μπάχαλο. Δεν διαφωνώ. Αλλά τι τυπικό υπάρχει στην αναζήτηση του εαυτού μας ; Στην παρατήρηση του εαυτού μας ; Πως να δώσω εγώ μια μεθοδολογία για το πως θα παρατηρεί η Ladyhawk τον εαυτό της ; Η Ladyhawk έχει τον τρόπο της. Ο καθένας μας δηλ. έχει τον δικό του τρόπο, κατ' επέκτασην το δικό του τυπικό.

Όταν όμως ένα θέμα σχετίζεται με την γενικότερη σημασία του τυπικού στον γενικά εννοούμενο "εσωτερισμό", τότε τι συμπέρασμα να βγει ; Μου λέτε ; Το πολύ πολύ να συμφωνήσουμε και να πούμε "ναι, ναι, έχει σημασία το τυπικό στον εσωτερισμό". Ε, και ; Τι έγινε ; Αν το θέμα ήταν όμως συγκεκριμένο και έλεγε για παράδειγμα "Η σημασία του Τυπικού στον Χριστιανισμό", τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά. Θα ξεκινούσε ο συγγραφέας να μας λέει για τα όποια τυπικά συναντιούνται σε μια Χριστιανική Εκκλησία ας πούμε, και θα παραθέταμε όλοι τις απόψεις μας για το κατά πόσο έχουν σημασία ή όχι. Αυτό λέω εγώ, όχι τίποτε άλλο δηλ. Τώρα, έτσι όπως είναι "Η σημασία των τύπων και της μεθοδολογίας στον εσωτερισμό", είναι αόριστο. Και τι σημαίνει "εσωτερισμός" για τον συγγραφέα του ; Μας είπε ; Όχι. Εμείς απλώς συμμετέχουμε υποθέτοντας πως αυτό που εννοεί η NEHEMAUT ως εσωτερισμό, είναι σύμφωνο με αυτό που εννοούμε κι εμείς!. Εδώ όμως, στην παρέα μας - και ειλικρινά εγώ χαίρομαι γι' αυτό - άλλος είναι Τέκτονας, άλλος είναι Χριστιανός, άλλος είναι Βουδιστής κι έχετε και μένα που είμαι Ινδιάνος! Δηλ. όλοι εμείς εννοούμε το ίδιο λέγοντας "είμαστε εσωτεριστές" ; Ή όλα αυτά είναι εσωτερισμός ; Αϊντε όλοι στο ίδιο τσουβάλι δηλ; Sorry παίδες, αλλά εγώ είμαι Ινδιάνος, τι να κάνουμε δηλ. ; Και εννοώ τον "εσωτερισμό" - άσε που δεν ξέρω δηλ. Κουρδιστό Κλειδί ντεν καταλαβαίνει "εσωτερισμό" - τέλος πάντων, αυτό που εσείς λέτε "εσωτερισμό" εγώ το εννοώ ως ζωμό από το σκαλπ σας.

Η ΝEHEMAUT απλώς λέει :

αφού το θεϊκό πνεύμα είναι ένα και το αυτό, ανεξάρτητα του πως αναφέρεται και πως σχηματίζεται στη σκέψη μας, από την στιγμή που ένας άνθρωπος έχει θρησκευτική συνείδηση γιατί θα πρέπει να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο τρόπο επικοινωνίας με αυτό [ τον Θεό]?

Δηλ. ρωτάει. Εμ, έλα ντε! Λέει "θρησκευτική συνείδηση", αλλά δεν λέει ποια θρησκευτική συνείδηση. Την θρησκευτική συνείδηση ενός Χριστιανού ; Εμ, για έναν Χριστιανό, έχει σημασία. Για μένα όμως που είμαι Ινδιάνος, τι σημασία να έχει ; Εγώ επικοινωνώ - on line δηλ. με υψηλή ταχύτητα - μονάχα με πεγιότ και βλέπω όχι τον "θεό" αλλά το Μεγάλο Πνεύμα, δηλ. σύννεφα, φωτιές, καβαλάρηδες σε αραβικά άλογα, πολεμιστές και το Στραβό Σαγόνι να μου ψέλνει το μέλλον. Αν με ρωτήσεις δε "έχει σημασία για σένα να καπνίζεις πεγιότ για να chatάρεις με το Μεγάλο Πνεύμα;", θα σου πω "Ουγκ μεγάλε, μεγάλη σημασία!". Έχει όμως σημασία το δικό μου τυπικό για τον δικό σου τρόπο επικοινωνίας που είσαι Μωαμεθανός ; Θα μου πεις "Άντε ρε! τι σημασία να έχει;". Έτσι, γιατί δεν επικοινωνείς και εσύ πουλάκι μου με τον δικό μου τρόπο ; Καταλαβαίνετε ; Άσε δηλ. που εγώ ως Ινδιάνος δεν ξέρω την λέξη "Θεός". Εγώ ξέρω το Μεγάλο Πνεύμα. Αυτό εννοεί η NEHEMAUT ; To Mεγάλο Πνεύμα ; Ποιος ξέρει ; Έπειτα λέει "σχηματίζεται στην σκέψη μας". Κατ' αρχήν, ήδη ο συγγραφέας, η NEHEMAUT δηλ. μας μαρτυρεί, μας ομολογεί, πως ο θεός είναι δημιούργημα της σκέψης μας. Αυτό λέει. Ήδη δηλ. υπάρχει άτοπον. Αφού είναι δημιούργημα της σκέψης μας, τότε δημιούργημα της σκέψης μας είναι και η επιθυμία να επικοινωνήσουμε μαζί του. Κουβάρι δηλ.

Κάποτε ο chief ενός γνωστού φόρουμ, σ' ένα τραπέζι με ρώτησε - καλά, ήταν και πονηρός αυτός. Παρατηρήστε με τι τρόπο με ρώτησε ο μπαγάσας. Μου λέεi : "Αν κάποιος πάει σ' έναν δάσκαλο και τον ρωτήσει πως θα μπορούσε ο ίδιος να φτάσει στην θέωση, τι νομίζεις πως θα του απαντούσε ο δάσκαλος ;". Μεγάλη τρίπλα δηλ. Και του λέω "δεν ξέρω, αλλά το πιθανότερο θα ήταν να ρωτήσει ο δάσκαλος εκείνον τι εννοεί με τον όρο "θέωση"". Δηλ. καταλαβαίνετε ;

Παιδιά, επιτρέψτε μου να διαφωνώ με την αοριστία του θέματος. Αλλά ελπίζω τώρα να έγινα περισσότερο κατανοητός ως προς το που ακριβώς εμφανίζεται αυτή η διαφωνία μου. Στην ουσία, έχουμε μπροστά μας ένα θέμα εξαιρετικά γενικό που αντιμετωπίζει του καθενός τα τυπικά, του καθενός τους τρόπους ως ίδιους! Για τον καθένα, το δικό του τυπικό έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Ε, σόρρυ παίδες, αλλά ο δικός μου ο τρόπος είναι μοναδικός. Και τούτο, δεν είναι διόλου εγωϊστικό. Για μένα δηλ. ο δικός μου ο τρόπος μετράει, και καρφί δεν μου καίγεται αν εσύ επικοινωνείς με τον "θεό" σου μέσω email. Καλά κάνεις και μπράβο σου.

Σας ευχαριστώ,

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Εδώ τώρα :

Μιλάμε για εσωτερισμό, για τον δρόμο προς τα μέσα.... μα πως μπορεί να τον περπατήσει κανείς τον δρόμο αυτόν εάν δεν ξέρει τον τρόπο... ένα τυπικό σίγουρα είναι η λύση – αφού φυσικά πληρούνται και διάφορες άλλες προϋποθέσεις.

ΟΚ! Και ποιος είναι αυτός που δίνει αυτό το τυπικό ; Αυτήν την λύση ; Ποιος την δίνει ;

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Εδώ :

Το τυπικό λειτουργίας δεν είναι απλά ένα πρωτόκολλο του συνέρχεσθε, αλλά είναι ο τρόπος που πρέπει να γίνει η διαδικασία επίκλησης συγκεκριμένων δυνάμεων. Έτσι λοιπόν, από το πως εκφέρονται οι λέξεις, μέχρι και το ποιος θα πει τι και πότε, δεν είναι τυχαία δομημένο μέσα στο Τυπικό.

Ποιες δυνάμεις ;

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Εδώ πάλι :

Συμβολικό πνεύμα, γιατί να μη δούμε και τα τυπικά ως Συμβολικά μέσα προς την οδό που ακολουθούμε?

ΟΚ να τα δούμε! Εσύ, ποια οδό ακολουθείς ; Για πες ... Και πες και τον αποσυμβολισμό τους κιόλας δηλ. Εγώ σου είπα : πεγιότ και άγιος ο θεός!

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Εδώ ξανά :

Το τυπικό είναι τα σκαλάκια και τα πλατύσκαλα της διαδρομής σου.

Της δικής μου ; Της διαδρομής ; Μα εγώ, δεν πάω πουθενά! Εδώ μένω, εδώ είναι το σπίτι μου!

Καταλαβαίνετε ;

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Ή εδώ :

Προσωπικά ψάχνω να βρω ερημικό εκκλησάκι για να θέσω τον εαυτό μου κάτω από το δέος που προκαλείται σε ένα τέτοιο χώρο μιας και στους μεγάλους χώρους συναθροίσεως μόνο εκνευρισμός υπάρχει διάχυτος …..

Ναι ε; Καλά κάνεις. Ok!

Εγώ προσωπικά ψάχνω να βρω φωτιά για να μπουρλοτιάσω το πεγιότ μου!


Δηλ. τι να λέμε ρε παιδιά ; ΤΙ να λέμε ...

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Αλλά ΚΑΙ εδώ :

Το μόνο βέβαιο είναι ότι όταν ένας συνειδητός χρήστης συναντήσει ένα καλό τυπικό, το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό.

Όταν σου λέω πως δεν κατάλαβα μία, το εννοώ Zadok.

Κατ' αρχήν τι εννοείς όταν λες "συνειδητός χρήστης" ; Ποιος είναι για σένα ο συνειδητός χρήστης ; Και έπειτα, πως είσαι τόσο σίγουρη πως το αποτέλεσμα θα είναι εκρηκτικό - μ' άρεσε αυτό, έχει "δύναμη" - ; E; Μήπως κρίνεις βλέποντας τον εαυτό σου ; Ή ρώτησες όλους τους συνειδητούς χρήστες ;

[center]***[/center]

Και μερικές προσωπικές σκέψεις. Μ' έπιασε σκεψοδιάρροια σήμερα, συγχωρέστε με.

Δηλ. εγώ αν ενταχθώ στους Τέκτονες για παράδειγμα - έτσι, λέω, τυχαίο είναι αυτό, δεν εννοώ εσένα προς θεού - επειδή είμαι και πολύ συνειδητός χρήστης ενός τυπικού -δηλ. το πεγιότ μου τ' ανάβω ιεροτελεστικά δηλ. όχι παίξε γέλασε - αλλά κι επειδή οι Τέκτονες έχουν τυπικά "όλα τα λεφτά", θα γίνω Κουφοντίνας, έτσι ; Εμ , τότε, να πάω βρε αδερφέ ... Κάτσε κι εγώ να ψάξω σαν το Στέλιο για κα'να Τέκτονα. Αλλά άσε, ξέρω που θα τους βρω ... Το μόνο που με απασχολεί είναι πως εγώ αν πάω εκεί, θα έχω μαζί μου και το άλογό μου και δεν ξέρω αν έχουν τίποτε στάβλους αυτοί εκεί. Θα υπάρξει πρόβλημα δηλ. ... Με εννοείς ; Οφ κορς!

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Και ξανά μανά εδώ :

Το τυπικό της Εκκλησίας, των Βουδιστών, των Μασόνων, κλπ, είναι ένα βιβλίο που έχει μέσα του την καταγεγραμμένη Σοφία.

Ποιας σοφίας ρε Απόστολε ; Ξέρεις τι λέει το τυπικό της Χριστιανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ; Λέει - ένα τυχαίο σου λέω τώρα - πως μονάχα οι άντρες έχουν το δικαίωμα να μπαίνουν στην "Αγία Τράπεζα". Είναι σοφία για σένα αυτό ; Εμένα μου φαίνεται και πολύ ρατσίστικ δηλ. Ξέρεις τι λέει - άλλο - το τυπικό του Άγιου Όρους ; No women! Η μόνη γυναίκα που μπαίνει στον Άθω είναι η Παναγιά! Ε; Τι είπατε ; Γιατί ; Γιατί η γυναίκα είναι πειρασμός! Τι είναι αυτά ρε Απόστολε ; Πλάκα μου κάνεις δηλ. ;

Και η πλάκα είναι, πως προσωπικά εγώ είχα μια πολύ σοβαρή κουβέντα σχετικά με το Άβατον του Άθω με κάποιον που θεωρείται στο όρος και πολύ "δάσκαλος" δηλ. μεγάλο πνεύμα, μεγάλη μορφή. Στην αρχή ο μοναχός με ρώτησε αν ήμουν παντρεμένος, πόσο χρονόν είμαι, και γιατί δεν παντρεύομαι. Του απάντησα κάτι πρόχειρα και άφησα την κουβέντα να προχωρήσει - πρόσεξε : κρατώντας στο κεφάλι μου την ερώτησή του που αφορούσε αν θα παντρευτώ ή όχι - γιατί στο Όρος έτσι και πας, ο νταλγκάς τους τώρα είναι πως να παντρευτεί ο κόσμος επειδή τάχαμ η Ελλάδα αντιμετωπίζει δημογραφικό πρόβλημα και πρέπει να γεννήσουμε Έλληνες για να διατηρήσουμε την Ορθοδοξία - άκουσον! άκουσον !

Εν πάσει περιπτώσει κάποια στιγμή τον ρώτησα σχετικά με αυτή την έννοια του πειρασμού χρησιμοποιώντας - πρόσεξε δηλ. την πονηριά μου - αρχεγονικούς αποσυμβολισμούς της έννοιας σύμφωνα με την Γέννεση και την "αποστασία των πρωτόπλαστων". Δηλ. του είπα "Σύμφωνα με την Γέννεση, ως πειρασμός θεωρείται το μήλο. Δηλ. η Γέννεση, δεν αποδίδει την έννοια του πειρασμού σε άνθρωπο. Εσείς στον Άθω, γιατί το κάνετε ; Γιατί αποδίδετε την έννοια του πειρασμού σε μια γυναίκα;". Και ξέρεις τι μου απάντησε ; "Γιατί η γυναίκα οδήγησε τον Αδάμ στον πειρασμό". "Μα τότε ο Αδάμ είναι αθώος", του είπα, "γιατί τιμωρήθηκε κι αυτός ;". Απάντηση : "Γιατί εμπιστεύτηκε την γυναίκα!". Ε, και τότε, δεν άντεξα και του είπα : "Μα πατέρα Παύλο - έτσι τον έλεγαν - εσείς στην αρχή της κουβέντας μας αγωνιούσατε για το αν θα παντρευτώ ή όχι, και γιατί δεν παντρεύομαι κλπ και τώρα μου λέτε πως ο Αδάμ τιμωρήθηκε επειδή εμπιστεύτηκε μια γυναίκα. Ε, χαζός είμαι να παντρευτώ ;". Φυσικά, κι εγώ κι ο πατέρας Παύλος σκάσαμε στα γέλια με αυτό, αλλά η ουσία είναι πως αυτός ο σούπερ μοναχός, δεν είχε τίποτε να μου πει σχετικά με την τελευταία "αστεία" απορία μου.

Θέλω να πω δηλ. Απόστολε, αυτή είναι η σοφία του τυπικού του Όρους για παράδειγμα ;

[NEHEMAUT]

Καλησπέρα σε όλους

Σύμφωνα με τις περισσότερες απαντήσεις η μεθοδολογία ως προς το θέμα της εσωτερικής εκπαίδευσης είναι απαραίτητη διότι οργανώνει και ταξινομεί τις γνώσεις και τις εμπειρίες μας. Κατά την άποψη μου σε οτιδήποτε ξεκινούμε να μάθουμε, είναι απαραίτητη μια συγκεκριμένη σειρά ώστε να μην πελαγοδρομούμε.

Τέθηκε το θέμα, αν η μέθοδος και η τελετουργία έχουν χρησιμότητα στο θέμα της αυτογνωσίας .
Η γνώμη μου είναι oτι η αυτογνωσία είναι ο προθάλαμος και η βάση του εσωτερισμού ο οποίος για μένα δεν δηλώνει απλώς την γνώση του εαυτού μας αλλά και την σχέση αυτής της γνώσεως με την φύση, την θεϊκή αρχή καθώς και την μελέτη των δυνάμεων που τις διέπουν.

Αν αυτό που θέλαμε να μάθουμε ήταν οι λειτουργίες του υλικού μας σώματος θα στρεφόμασταν στην ανατομία και την φυσιολογία [ τα πρώτα δλδ μαθήματα της ιατρικής] και μετά στην ίδια, ακολουθώντας τις μεθόδους που υπάρχουν και είναι καθορισμένες από παλαιότερες έρευνες και πειράματα.
Επειδή όμως μιλάμε εδώ μιλάμε για τα μη ορατά μας σώματα [ ψυχή , νου] πολλές φορές πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρχει αυθαιρεσία στην διαδικασία.
Δεν είναι όμως έτσι διότι εδώ οι αποτυχίες και οι κίνδυνοι είναι σαφώς μεγαλύτεροι και η ΣΩΣΤΗ κατεύθυνση είναι απαραίτητη διότι δεν μπορούμε ούτε να δούμε, ούτε να διορθώσουμε άμεσα τα λάθη.
Υπάρχουν πολλοί που θα ήθελαν να ελέγξουν αντί να αφυπνίσουν την συνείδηση μας χρησιμοποιώντας τις ίδιες φαινομενικά μεθόδους αλλά με άλλο κίνητρο.
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΑΥΤΗ Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ?



Γνωρίζουμε την δύναμη της προπαγάνδας. Αυτό που ισως δεν είναι φανερό είναι ο μηχανισμός της.
Ο επίμονα, μεθοδικός, πειστικά επαναλαμβανόμενος ΛΟΓΟΣ, προφορικός η γραπτός, διεγείρει στο νου των ανθρώπων ιδέες και αν συνοδεύεται από μια έξαρση συναισθηματική, τότε οδηγεί σε πράξεις τέτοιας δύναμης που κατευθύνουν στο στόχο του ομιλητή.

Η προπαγάνδα όμως δεν ασκείται μόνο με τον λόγο αλλά και με άλλα μέσα μηχανικά η συμβολικά, όπως μνημεία, αγάλματα, τελετές, στρατιωτικές επιδείξεις, θεάματα, τέχνη…ακόμη και η μόρφωση και η σχολική εκπαίδευση περιέχει τέτοια στοιχεία.
Όλα αυτά στοχεύουν κυρίως στα δύο βασικά ένστικτα μας και τις ανάγκες μας.
ΠΩΣ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΜΕ την αλήθεια και αυτό που μας βοηθάει από το ακριβώς αντίθετο σε αυτή την περίπτωση δεδομένου του ότι έχουμε να κάνουμε με ένα χώρο άγνωστο, με μόνη προστασία την λογική και την διαίσθηση?
Είναι αυτά ικανά?
Πιο αναλυτικά …πως θα αναγνωρίσουμε που ξεκινάει η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ και που σταματά η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ?




Η ιδια η εκκλησία έχει κατά καιρούς χρησιμοποιήσει μεθόδους ελέγχου, με βάση τον φόβο και την τιμωρία.
Π.Χ Ιερά εξέταση, αφορισμοί κλπ
Αναφέρεται πουθενά ο αφορισμός σαν δοσμένος από τον θεό? Δεν το γνωρίζω αλλά πολύ αμφιβάλλω μια και η αντιτίθεται στην ιδέα της συγχώρεσης και της άφεσης αμαρτιών έως το τέλος [ που και αυτά έχουν αλλοιωθεί και παρερμηνευθεί].
Ενδεικτικά παραδείγματα από την θρησκεία μας που όμως δεσμεύουν την συνείδηση.


Μερικές ερωτήσεις που έχουν προκύψει έως τώρα απο το θέμα:
Ποια η διαφορά της προσευχής από την επίκληση?

Μια τελετουργία για ένα σκοπό, λειτουργεί ανεξάρτητα από την πίστη και την θέληση μας η αυτά είναι βασικές προϋποθέσεις?

Όταν λέμε << αλλαγή επιπέδου συνειδήσεως>> εννοούμε μια ευρύτερη νοητική αντίληψη η μια διαφορετική συναισθηματική κατάσταση η και τα δύο?

Το θέμα - κατά την άποψή μου - θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον αν εστίαζε την προσοχή του σε συγκεκριμένα εθυμοτυπικά που γίνονται από συγκεκριμένες αντιπροσωπευτικές θρησκευτικές παρατάξεις ή ομάδες ή τάγματα και αν προχωρούσε και στον αποσυμβολισμό τους. Θα μαθαίναμε τουλάχιστον πέντε πράγματα.

Παύλο προσωπικά μια και εγώ άνοιξα το θέμα, θεωρώ ότι αυτές οι ερωτήσεις μπορούν να συζητηθούν εδώ αφού περιλαμβάνονται στη όλη έννοια που προσδιόρισα σαν εσωτερισμό.

Παλαιότερα είχα υποστηρίξει και το συνεχίζω ότι τα θέματα στο φόρουμ δεν είναι έκθεση στις πανελλήνιες για να φοβόμαστε μήπως ξεφύγουμε η συμπληρώσουμε το κυρίως θέμα….ελεύθερες συζητήσεις είναι από τις οποίες ο καθένας παίρνει αυτό που χρειάζεται.

Δεν μπορούμε να ανοίγουμε ένα θέμα, έτσι επειδή έτυχε και έπεσε στην αντίληψή μας μια συγκεκριμένη τακτική, ένα παραδοσιακό εθιμοτυπικό - των Χριστιανών για παράδειγμα - στις εκκλησίες και να το συνδέουμε με τον Εσωτερισμό. Δεν βοηθάμε έτσι τον κόσμο, τον μπερδεύουμε περισσότερο. Κατά την προσωπική μου άποψη, ο τίτλος του θέματος έτσι όπως είναι διατυπωμένος από την NEHEMAUT είναι λάθος. Χωρίς να θέλω να προκαλέσω σύγχυση δηλ. νομίζω πως θα πρέπει να αφαιρεθεί ο όρος "Εσωτερισμός".

Γιατί όχι? Και για ποιο κόσμο λες ότι θα μπερδέψουμε?
Ο '' κόσμος'' αν εννοείς τους συμμετέχοντες εδώ είναι υποψιασμένος και μπορεί να ρωτάει και να εξηγεί….δεν γράφουμε σε φόρουμ ζωγραφικής….
Επίσης εγώ σαν χριστιανή εδωσα ένα παράδειγμα οικείο σ’ εμένα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να το επεκτείνουμε σε οποιαδήποτε θρησκεία.

Έπειτα, έχετε εσφαλμένη θεώρηση για το "θείο". Και απορώ δηλ. γι' αυτό. Αν σας ρωτήσω τι είναι θεός, θα μου πείτε "τα πάντα" ή τέλος πάντων, θα μου πείτε όλα αυτά τα υπέροχα που τα έχω διαβάσει σε σας και ευχαριστήθηκα με το επίπεδό σας.

Η ύπαρξη και οι απόψεις μας περί θεού αναπτύσονται σε άλλο θέμα ....θα ήταν ενδιαφέρον να καταθέσεις τις απόψεις σου περί αυτού.
Απο εκεί και πέρα το ποιός έχει και ποιός όχι λανθασμένη η όχι ιδέα μάλλον δεν θα μπορέσει κανείς μας να το βρεί όσο ζούμε ...ο καθένας όμως έχει την ΔΙΚΗ ΤΟΥ ιδέα και πιστεύω οτι αυτή είναι μια αναμφισβήτητη αλήθεια.



Με εκτίμηση

_________________

[Zadok the priestess]

Θα ήθελα να τα δούμε αναλυτικά όλα αυτά κι έτσι, θα προσπαθήσω να μην αφήσω κάτι ασχολίαστο, αν και θα χρειαστώ χρόνο...

>QBB<

Καλησπέρα σας,

Θα ήθελα να αναπτύξω λίγο περισσότερο τις σκέψεις μου - έτσι και με μια ευχάριστη διάθεση - καθώς έχω την εντύπωση πως ίσως να έχω παρερμηνευθεί, ίσως επειδή οι απόψεις μου και οι αντιρρήσεις μου διατυπώθηκαν από μένα με κάποια βιασύνη.

Κι εγώ έχω έμπνευση απόψε, οπότε για να δούμε τί θα βγει...

Αρχικά, έχω μια δήλωση από την εκλεκτή μου Zadok :

Εσωτερισμός είναι τα πάντα, αγαπητέ μου φίλε.

Παρ' ότι σε ορισμένες στιγμές έχω κι εγώ ο ίδιος αναφερθεί στον εσωτερισμό με τα ίδια λόγια, εντούτις η δήλωση αυτή μου φέρνει στο μυαλό μια άλλη που ήταν της μόδας στα τέλη του εικοστού αιώνα. Η δήλωση αυτή έλεγε "Δικέ μου, τα πάντα είναι τέχνη". Αυτή η βολική αντίληψη είναι αόριστη όσο και περιεκτική, όμως αν τα πάντα είναι τέχνη, τότε, δικέ μου, τίποτε δεν είναι τέχνη. Έτσι λοιπόν, με ανάλογο τρόπο, αν τα πάντα είναι εσωτερισμός, τότε, αγαπητή μου, τίποτε δεν είναι εσωτερισμός. Εξηγούμαι : Αν δεν υπάρχει μια ξεχωριστή κατηγορία ανθρώπινης θεωρητικής παραγωγής που να μπορεί να αναγνωριστεί ως "εσωτερισμός", τότε δεν θα είμαστε πια σε θέση να συζητάμε για τον εσωτερισμό, πολύ περισσότερο να τον απομονώνουμε σε ένα φόρουμ, σε μια ομάδα, σε μια οργάνωση ή να τον κρίνουμε με κριτήρια αρτιότητας. Αν τα πάντα είναι εσωτερισμός, τότε ο εσωτερισμός δεν θα ξεχωρίζει από τα κατασκευασμένα σκουπίδια, κάτω από το βάρος των οποίων ο φλοιός της γης (και πιθανόν η συλλογική ψυχή) σιγά σιγά ραγίζει.

Και εσύ έχεις δίκιο αλλά ΚΑΙ ο φίλος σου ΚΑΙ εγώ.

Σήμερα άκουσα μία ιστορία από έναν άνθρωπο ο οποίος ασχολείται αρκετά χρόνια με τη Γιόγκα.

Μία βασική άσκηση στη γιόγκα έχει να κάνει με την αναπνοή.
Ρύθμιση της αναπνοής και σωστή τεχνική.

Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν, συνηθίζει να λέει το εξής παράδειγμα σε όσους ξεκινούν να ασχοληθούν και να καταπιαστούν με την άσκηση αυτή:

Και η τρόμπα φουσκώνει και ξεφουσκώνει, δε σημαίνει όμως, ότι μπορεί να επιτύχει, ότι πετυχαίνει - κατά τη γιόγκα πάντα - ο άνθρωπος ο οποίος εξασκείται με την αναπνοή για κάποιο σκοπό...

Τί θέλω να πω με αυτό

Τα πάντα είναι νεκρά. Συνεπώς τα πάντα ΔΕΝ είναι, και δεν είναι ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ.

Ο άνθρωπος κάνει τη διαφορά και δίνει στο "μέσον" αξία και λόγο ύπαρξης ανάλογα...

Άρα όλα είναι τέχνη, αν εγώ είμαι ποιητής.

Όλα είναι εσωτερισμός, αν εγώ ξέρω τί αναζητώ.

Αν ξέρω το "μέσα" μου, δεν μπορεί να μην έχω καταλάβει ότι αντικατοπτρίζει το "έξω" μου και τούμπαλιν.

Εσωτερισμός είναι και η μαγειρική, αν ο μάγειρας είναι ένας μικρός αλχημιστής. Φαντάζομαι ότι βλέποντας την ταινία "Πολίτικη Κουζίνα", θα το νοιώσατε όλοι αυτό.

Τώρα, αν θέλουμε να κάνουμε ένα ξεσκαρτάρισμα των σχολών και των παραδόσεων, που χρειάζεται κι αυτό ενίοτε, γιατί όλοι οι "Τσελεμεντέδες" δεν είναι το ίδιο, μιλάμε για άλλο πράγμα. Δε μας φταίει η λέξη "εσωτερισμός".

Επομένως, είναι επιτακτική η ανάγκη να ορισθεί η έννοια του "εσωτερισμού" - τουλάχιστον να γίνει μια προσπάθεια ορισμού του - για να δούμε αν και κατά πόσο ομοφωνούμε σ' αυτό. Και αυτό, το θέτω εγώ σαν πρώτη προτεραιότητα σε όποια μελλοντική προσπάθεια γίνει από μέρους της ομάδας του mystica.gr αργότερα, ακόμη και μιας συνάντησης, που ξέρετε πως την περιμένω δηλ. Δηλ. - για να αστειευτώ - θα πρέπει πουλάκια μου να μου απαντήσετε στην ερώτηση τι σημαίνει για σας η έννοια του εσωτερισμού, πρωτού ορκιστώ πίστη για την πάρτη σας.

Ωραία λοιπόν. Αν και ξεφεύγουμε από το θέμα, δεκτή η πρόκληση, αλλά θα μου επιτρέψεις να απαντήσω κατ' αρχήν καταθέτοντας την προσωπική μου άποψη και όταν συγκεντρώσεις τις απόψεις των υπολοίπων, κάνε σούμα και γράψε "Mystica".

Εσωτερισμός είναι για μένα η ανάγκη του ανθρώπου να ανακαλύψει τον εαυτό του και το όλον που τον περιβάλλει σε όλο τους το μεγαλείο και τη διάσταση σε συνδυασμό με την τεχνική αυτογνωσίας που θα επιλέξει ως πρακτική.
Είναι ένας διακαής πόθος για την γνώση, όχι με την έννοια της πληροφόρησης, αλλά ως αναγνώρισης του ότι η ζωή είναι για να την ζήσεις κι όχι να τη δεις ταινία στο dvd.
Ως εκ τούτου, ο εσωτεριστής αναγνωρίζει ότι η αυτοανακάλυψή του και η ανακάλυψη της σοφίας του σύμπαντος κόσμου είναι προϊόν της δικής του προσωπικής μετουσίωσης σε κάποιες φάσεις και της μεταλλαγής του από λίθο σε αδάμαντα. Είναι ο μέγιστα συνειδητοποιημένος άνθρωπος ο οποίος ανακαλύπτει μέρα με την ημέρα την αξία των λόγων του μεγάλου Έλληνα Ν. Καζαντζάκη:

“Ν’ αγαπάς την ευθύνη.
Να λες: Εγώ μονάχος έχω χρέος να σώσω τη γης.
Αν δεν σωθεί εγώ φταίω.”

Είναι αυτός που είναι τα λόγια, δεν χρειάζεται να τα διδάσκει.

Ενσαρκώνει την αλήθεια του και είναι δίκαιος.

Άμα μ' αφήσετε θα πω κι άλλα...

Έπειτα, θα ήθελα να επαναλάβω πως εγώ προσωπικά δεν τάσσομαι κατά του Τυπικού, της Μεθοδολογίας ή ακόμη και της Παράδοσης (γιατί πολλά εθιμοτυπικά τελετουργιών προέρχονται από λαογραφικές & παραδοσιακές καταβολές). Ίσα ίσα, εγώ την Παράδοση την γουστάρω πολύ και είμαι φανατικός οπαδός της. Συμφωνώ λοιπόν στην ύπαρξη του όποιου τυπικού συναντιέται στις ιδιόμορφες θρησκευτικές εκφράσεις του. Για παράδειγμα, δεν χαλιέμαι καθόλου που ένας Ινδιάνος για να επικοινωνήσει με το Μεγάλο Πνεύμα, καπνίζει πεγιότ. Κανένα πρόβλημα με αυτό. Υπάρχει όμως ένα λεπτό σημείο, ουσιαστικά διάφανο και ντελικάτο σαν δαντελωτή μεταξωτή ρόμπα, που μου προκαλεί την όποια αντίρρησή μου. Αν υποθέσουμε πως εγώ είμαι Ινδιάνος, στην προσπάθειά μου να επικοινωνήσω με το "θείο" - για μένα εκφράζεται με το Μεγάλο Πνεύμα - θα πρέπει να καπνίσω πεγιότ. Αλλιώς, πως θα επικοινωνήσω ; Είναι θέμα τυπικού, είναι θέμα τρόπου όπως πολύ σωστά αναφέρει η Ladyhawk.

Δεν έχω να προσθέσω κάτι.

Και μάλιστα, ήθελα να ρωτήσω κιόλας, αλλά με πρόλαβε η Ladyhawk, κατά πόσο συνδέετε - εσείς αυτήν την φορά - το τυπικό με τον τρόπο, αλλά είδα πως ήδη - τουλάχιστον από την Ladyhawk - αυτό γίνεται αβίαστα.

Συνεπώς, αν κάποιος έρθει και με ρωτήσει "ρε μεγάλε, πως θα επικοινωνήσω με τον θειο Σαμ ;", εγώ θα του απαντήσω "α, φίλε, γέμισε μια ντουντούκα με πεγιότ και δώσ' του να καταλάβει".

Αυτό που θέλω να πω δηλ. είναι πως αν ο εσωτερισμός είναι η οδός προς τα ένδον, τότε ο τρόπος - το τυπικό δηλ. - είναι θέμα αμιγώς υποκειμενικό και αφήνεται στις κατ' εξοχήν υποκειμενικές τεχνικές του καθένα μας. Δεν μπορούμε δηλ. να υποδείξουμε ένα τυπικό για κάποιον άνθρωπο που αναζητά τον εαυτό του ή ερευνά πτυχές του εαυτού του ή τον παρατηρεί ή τον αυτοενθυμάται. Δηλ. αν έρθω και ρωτήσω την Ladyhawk, "ρε συ μιλαίδη μου, πες μου ένα τυπικό για να φτάσω στον θεό", η μιλαίδη τι θα μου πει ; Κάτσε στο ένα πόδι ή χάσου απ΄τα μάτια μου ; Δεν ξέρω. Εδώ κάποιος φίλος ζήτησε να μάθει πληροφορίες για τον Τεκτονισμό, και όλοι, μα όλοι, του είπαμε "φίλε, τράβα τον δρόμο σου", έτσι δεν είναι ;

Ναι, αυτό του είπαμε, γιατί δεν είμαστε αρμόδιοι να του πούμε κάτι άλλο.

Όμως πρόσεξε τη διαφορά...
Ζήτησε κάτι συγκεκριμένο.

Όταν βρει τον δρόμο του κι αν τελικά είναι αυτός που νομίζει, θα πρέπει να λειτουργήσει κάτω από ένα κοινό πλαίσιο, γιατί στη δεδομένη σχολή η μαθητεία προϋποθέτει ομαδική δουλειά.

Όταν λοιπόν, μιλάμε για ομαδική εργασία ο τύπος πρέπει να είναι συμφωνημένος από πριν.

Αν είσαι μόνος σου, κάνεις δικό σου τύπο άμα έχεις τα κότσια.

Έπειτα, έχετε εσφαλμένη θεώρηση για το "θείο". Και απορώ δηλ. γι' αυτό. Αν σας ρωτήσω τι είναι θεός, θα μου πείτε "τα πάντα" ή τέλος πάντων, θα μου πείτε όλα αυτά τα υπέροχα που τα έχω διαβάσει σε σας και ευχαριστήθηκα με το επίπεδό σας. Αφού λοιπόν όλοι σας λίγο πολύ γνωρίζετε τι είναι θεός, αλλά και που βρίσκεται ο θεός, έρχεστε τώρα και λέτε πως υπάρχει τυπικό και μεθοδολογία για να επικοινωνήσει κάποιος με τον Θεό, δηλ. αντιμετωπίζετε το "θείο" ανθρωπομορφικά ή προσωπολατρικά. Αν ο θεός είμαι μέσα μας - που είναι δηλ. και συμφωνείτε σ' αυτό γιατί το 'χω διαβάσει από σας - τότε μιλήστε μου εσείς σας παρακαλώ για το τυπικό της επικοινωνίας σας μαζί του. Δηλ. μερικές φορές, ενώ βλέπω πολύ όμορφα πράγματα και πραγματικά χαίρομαι με τις απόψεις σας, έρχεστε μετά και κατασκευάζετε ερωτήματα που είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με όλες τις παρελθοντικές θεωρείες και σοφιστίες. (Παιδιά, δεν σας κατηγορώ, έτσι ; Νομίζω πως μπορούμε να πούμε δυο κουβέντες πιο "κοντινές", πιο φιλικές, έτσι ; Ούτε θέλω να σας προσβάλλω, προς Θεού, είμαι κι εγώ στην ομάδα σας δηλ.)

Παύλο, εγώ προσωπικά κατανοώ τι θέλεις να πεις και χαίρομαι που έχεις τη διάθεση να το ψάξουμε.

Δεν είμαστε τέλειοι βρε φίλε.
Άνθρωποι είμαστε όλοι και άλλος έχει κάνει ένα βήμα παραπάνω και λέει "ελάτε εδώ παιδιά, είναι καλά" ή "μην έρθετε, βρήκα βούρκο" κι άλλος είναι πολλά βήματα πιο κει και δεν ακούμε τη φωνή του.

Ναι, κάτι μας κάνει "κου - κου" μερικές φορές κι αρχίζουμε τα σοφά.
Και την άλλη στιγμή είμαστε τόσο σκασμένοι από την καθημερινότητα, που ξεχνάμε τι είπαμε στη μέθεξή μας. Ίσως χρειάζεται, κάποιος να μας το θυμίσει...
Αλλά θα τον ακούσουμε μόνο αν τον θεωρούμε "αδερφικό φίλο".
Αλλιώς είμαστε κουμπωμένοι. Έτσι είναι η φύση μας κι έτσι γίναμε μέσα στην κοινωνία.
Αν θες ν' ασχοληθείς με τα άτομα επί προσωπικού, το παλεύεις να συνδιαλλαγείς μαζί τους, αλλιώς κρατάς ότι και όσα σου κάνουν και "πάπαλα".

Προσωπικά, θα συμφωνήσω ότι αυτή η αναφορά στο θείο είναι too much κάποιες φορές, αλλά σέβομαι και την ανάγκη του άλλου.
Κι εγώ έχω ένα τέτοιο κομμάτι μέσα μου, αλλά μαθαίνω να το διαχειρίζομαι αλλιώς...

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πως όλοι γνωρίζετε τι σημαίνει "θεός" ή "θεοί", κι ενώ το γνωρίζετε, πέφτετε σε μια παγίδα του νου, που θέλει σώνει και ντε να πει στον "θεό", "καλημέρα φίλε μου" αλλά και έχει και την απαίτηση να του απαντήσει ο "θεός", "καλημέρα και σε σένα!". Ο θεός είναι ενέργεια. Ποιο είναι το τυπικό για να μιλήσεις σ' αυτήν την ενέργεια ; Και τι θα σου απαντήσει η ενέργεια ;

Μα κι εγώ κι εσύ ενέργεια είμαστε, αλλά δονούμαστε σε άλλο ρυθμό.

Κούρδισμα θέλουμε για να παίξει η ορχήστρα.

Ήρθε σήμερα κάποιος στο γραφείο και επειδή ο συνεργάτης μου έχασε τον πατέρα του πριν από λίγες μέρες, ε, το 'φερε η κουβέντα και στο θείο Σαμ. Και κάνει ο τύπος ΤΗΝ ερώτηση "Το Συμπαν το δημιούργησε ο θεός. Ε, καλά, τον Θεό ποιος τον δημιούργησε ;". Άκουγα διάφορες απόψεις και δεν ήξερα αν πρέπει να μιλήσω, αλλά και τι να πω δηλ. Του λέω "εξαρτάται τι εννοείς "θεό", τι είναι ρε παιδί μου για σένα ο θεός ;". "Δύναμη", μου λέει. "Συνεπώς", του λέω, "ρωτάς ποιος δημιούργησε αυτήν την δύναμη, έτσι δεν είναι ;"." Όχι", μου λέει, "δεν εννοώ αυτό". Δηλ. τρέχα γύρευε.

Οι άνθρωποι ζητάν να επικοινωνήσουν με το Μεγάλο Πνεύμα. Ε, τι να τους πεις ; Κάπνισε πεγιότ ή ανέβα σε μια κορφή και κάνε τεμενάδες ; Ή πάρε στάση διαλογισμού ;

Πες του όλα όσα ξέρεις εσύ κι άσ' τον ... Θα κάνει ό,τι πρέπει.
Πάντως κανείς δε ρωτάει κάποιον τυχαία.

Το τυπικό συναντιέται σε ομαδικές προσπάθειες εκφραστών συγκεκριμένου θεολογικού ή θεοσοφικού περιεχομένου. Αυτό όμως δεν είναι εσωτερισμός. Είναι εκλογίκευση καταβεβλημένη από την παράδοση. Άλλο πράγμα δηλ. τελείως.

Δεν είναι καθόλου εκλογίκευση.
Οι άνθρωποι εκλογικεύουν, όταν δεν γνωρίζουν τί εργαλείο έχουν στα χέρια τους.

Μπαίνεις σε μια εκκλησία και ακούς την ώρα της Θείας Κοινωνίας το επιφώνημα "τας θύρας! τας θύρας!". Δηλ. κλείστε τις πόρτες στους - δεν ξέρω και γω ποιους, στους "άθεους" ας πούμε ή στους ειδολολάτρες! δεν ξέρω, ιδέα δεν έχω - για να μην μπουν μέσα την ώρα που τελείτε το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και την στιγμή που βγαίνουν τα "ιερά" σκεύη. Δηλ. τι πράγματα είναι αυτά ; Εγώ θα 'λεγα "Ανοίχτε ρε τις πόρτες να μπει όποιος γουστάρει και να δει!". Εντάξει, ok, είναι ένα τυπικό, μια μεθοδολογία, αλλά τι σχέση έχει αυτό με αυτό που λέμε Οδός του Εντός ;. Τι σχέση ; Απολύτως καμία.

Τώρα έπιασες ένα πολύ εξειδικευμένο παράδειγμα, το οποίο τηρείται από παράδοση και μόνο, διότι όπως γνωρίζεις δεν βγάζουν κανέναν έξω εκείνη την ώρα.

Έχει σημασία όμως, να δεις γιατί σ' εκείνο το σημείο χρειάζεται να παρευρίσκονται μόνον χριστιανοί, ενώ σε όλο το υπόλοιπο τυπικό δεν "τρέχει κάστανο".

Κάτι γίνεται... Πόσοι ξέρουν τί;;;
Τον Αρχιεπίσκοπο αν ρωτήσεις, την τύφλα του δε θα ξέρει, γιατί προφανώς το εσωτερικό νόημα έχει χαθεί.

Και το ζήτημα φίλε μου, δεν είναι ν' ανοίξουν τις πόρτες.
Ανοιχτές δεν είναι τώρα; Γιατί δε φωτίστηκαν όλοι και δεν είδαν το Θεό;

Το ζήτημα είναι ότι κλείσανε τις πόρτες της ψυχής και έχουν πετάξει και το κλειδί κι άντε να το βρεις τώρα...

Όταν σπούδαζα μουσική, είχα συμμαθητή τον Σγούρο, το γνωστό πιανίστα.

Παιδί θαύμα εκείνος, εγώ φυσιολογικό.

Μέσα σε ελάχιστα χρόνια είχε φτάσει τεχνικά στο επίπεδο που οι υπόλοιποι θα φτάναμε σε ηλικία περίπου 18 χρονών.

Ε, δεν του έδιναν πτυχίο.
Και θα πεις τώρα, γιατί δεν του το δίνανε μωρέ; Σάμπως δεν έτρεχε από συναυλία σε συναυλία και δεν έπαιζε στις μεγαλύτερες αίθουσες του κόσμου χωρίς πτυχίο;

Γιατί η εκπαίδευσή του θα ολοκληρωνόταν όταν ωρίμαζε τόσο σαν άνθρωπος, που θα μπορούσε να προσθέσει κι άλλα πράγματα στην άρτια τεχνική του...

Άρα λοιπόν, και στην περίπτωση του τυπικού υπάρχει μία ζωντανή σχέση του υποκειμένου με το αντικείμενο.
Εμείς είμαστε έτοιμοι κι όταν είμαστε, το τυπικό μπορεί να βοηθήσει ως άλλο εφαλτήριο...

Εδώ βρίσκεται η αντίρρησή μου και όχι στην ύπαρξη του τυπικού. Μα, και στην κατάδυση υπάρχει τυπικό. Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ; Καλά λέει η Ladyhawk, αν δεν υπήρχε θα γινόταν μπάχαλο. Δεν διαφωνώ. Αλλά τι τυπικό υπάρχει στην αναζήτηση του εαυτού μας ; Στην παρατήρηση του εαυτού μας ; Πως να δώσω εγώ μια μεθοδολογία για το πως θα παρατηρεί η Ladyhawk τον εαυτό της ; Η Ladyhawk έχει τον τρόπο της. Ο καθένας μας δηλ. έχει τον δικό του τρόπο, κατ' επέκτασην το δικό του τυπικό.

Ναι, αλλά κάποιοι έχουν μελετήσει μεθόδους που μπορούν να λειτουργήσουν συλλογικά και αυτό έχει να κάνει φυσικά, με τα κοινά μας φυλετικά χαρακτηριστικά, τις κοινωνικές μας συνθήκες, την ομαδική συνειδητότητά μας.

Υπάρχουν κάποιες βασικές αρχές που παρατηρήθηκε ότι ήταν κοινές, δεδομένου του ότι όλοι την ίδια ιδιοσύσταση έχουμε κι από κει και πέρα διαμορφώθηκαν ανάλογα.
Νομίζω ότι είναι λογικό.

Όταν όμως ένα θέμα σχετίζεται με την γενικότερη σημασία του τυπικού στον γενικά εννοούμενο "εσωτερισμό", τότε τι συμπέρασμα να βγει ; Μου λέτε ; Το πολύ πολύ να συμφωνήσουμε και να πούμε "ναι, ναι, έχει σημασία το τυπικό στον εσωτερισμό". Ε, και ; Τι έγινε ; Αν το θέμα ήταν όμως συγκεκριμένο και έλεγε για παράδειγμα "Η σημασία του Τυπικού στον Χριστιανισμό", τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά. Θα ξεκινούσε ο συγγραφέας να μας λέει για τα όποια τυπικά συναντιούνται σε μια Χριστιανική Εκκλησία ας πούμε, και θα παραθέταμε όλοι τις απόψεις μας για το κατά πόσο έχουν σημασία ή όχι. Αυτό λέω εγώ, όχι τίποτε άλλο δηλ. Τώρα, έτσι όπως είναι "Η σημασία των τύπων και της μεθοδολογίας στον εσωτερισμό", είναι αόριστο. Και τι σημαίνει "εσωτερισμός" για τον συγγραφέα του ; Μας είπε ; Όχι. Εμείς απλώς συμμετέχουμε υποθέτοντας πως αυτό που εννοεί η NEHEMAUT ως εσωτερισμό, είναι σύμφωνο με αυτό που εννοούμε κι εμείς!. Εδώ όμως, στην παρέα μας - και ειλικρινά εγώ χαίρομαι γι' αυτό - άλλος είναι Τέκτονας, άλλος είναι Χριστιανός, άλλος είναι Βουδιστής κι έχετε και μένα που είμαι Ινδιάνος! Δηλ. όλοι εμείς εννοούμε το ίδιο λέγοντας "είμαστε εσωτεριστές" ; Ή όλα αυτά είναι εσωτερισμός ; Αϊντε όλοι στο ίδιο τσουβάλι δηλ; Sorry παίδες, αλλά εγώ είμαι Ινδιάνος, τι να κάνουμε δηλ. ; Και εννοώ τον "εσωτερισμό" - άσε που δεν ξέρω δηλ. Κουρδιστό Κλειδί ντεν καταλαβαίνει "εσωτερισμό" - τέλος πάντων, αυτό που εσείς λέτε "εσωτερισμό" εγώ το εννοώ ως ζωμό από το σκαλπ σας.

Μπορούμε να είμαστε και απ' όλα;;

Κοίτα, ξεκινάμε από το γενικό και εδώ είμαστε, καλά να 'μαστε και θα το περάσουμε και στο ειδικό.
Όμως το γενικό έχει κι αυτό την αξία του.
Αφού όλα πάνω σε έναν σκελετό έχουν δομηθεί.
Θα φτάσουμε και στην προβιά...

Ο γιατρός που έχει μάθει ανατομία δεν χρειάζεται να εξετάσει όλους τους ανθρώπους για να δει πόσα πλευρά έχουν. Έχω ένα φίλο όμως, που γεννήθηκε με δυο πλευρά παραπάνω (ένα από κάθε πλευρά).
Λέτε να είναι εξωγήινος;

Εδώ συζητάμε την αξία της χάραξης δρόμων, το οδικό δίκτυο είναι θέμα άλλης συζήτησης.

Η ΝEHEMAUT απλώς λέει :

αφού το θεϊκό πνεύμα είναι ένα και το αυτό, ανεξάρτητα του πως αναφέρεται και πως σχηματίζεται στη σκέψη μας, από την στιγμή που ένας άνθρωπος έχει θρησκευτική συνείδηση γιατί θα πρέπει να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο τρόπο επικοινωνίας με αυτό [ τον Θεό]?

Δηλ. ρωτάει. Εμ, έλα ντε! Λέει "θρησκευτική συνείδηση", αλλά δεν λέει ποια θρησκευτική συνείδηση. Την θρησκευτική συνείδηση ενός Χριστιανού ; Εμ, για έναν Χριστιανό, έχει σημασία. Για μένα όμως που είμαι Ινδιάνος, τι σημασία να έχει ; Εγώ επικοινωνώ - on line δηλ. με υψηλή ταχύτητα - μονάχα με πεγιότ και βλέπω όχι τον "θεό" αλλά το Μεγάλο Πνεύμα, δηλ. σύννεφα, φωτιές, καβαλάρηδες σε αραβικά άλογα, πολεμιστές και το Στραβό Σαγόνι να μου ψέλνει το μέλλον. Αν με ρωτήσεις δε "έχει σημασία για σένα να καπνίζεις πεγιότ για να chatάρεις με το Μεγάλο Πνεύμα;", θα σου πω "Ουγκ μεγάλε, μεγάλη σημασία!". Έχει όμως σημασία το δικό μου τυπικό για τον δικό σου τρόπο επικοινωνίας που είσαι Μωαμεθανός ; Θα μου πεις "Άντε ρε! τι σημασία να έχει;". Έτσι, γιατί δεν επικοινωνείς και εσύ πουλάκι μου με τον δικό μου τρόπο ; Καταλαβαίνετε ; Άσε δηλ. που εγώ ως Ινδιάνος δεν ξέρω την λέξη "Θεός". Εγώ ξέρω το Μεγάλο Πνεύμα. Αυτό εννοεί η NEHEMAUT ; To Mεγάλο Πνεύμα ; Ποιος ξέρει ; Έπειτα λέει "σχηματίζεται στην σκέψη μας". Κατ' αρχήν, ήδη ο συγγραφέας, η NEHEMAUT δηλ. μας μαρτυρεί, μας ομολογεί, πως ο θεός είναι δημιούργημα της σκέψης μας. Αυτό λέει. Ήδη δηλ. υπάρχει άτοπον. Αφού είναι δημιούργημα της σκέψης μας, τότε δημιούργημα της σκέψης μας είναι και η επιθυμία να επικοινωνήσουμε μαζί του. Κουβάρι δηλ.

Θα συμφωνήσω με την παρατήρησή σου στο γεγονός ότι η αγαπητή μας NEHEMAUT πήρε κάποια πράγματα ως δεδομένα κι έτσι, η απάντηση στο ερώτημά της δείχνει "σικέ".

Συμφωνώ ότι όλοι δεν εννοούμε το ίδιο σε κάθε έννοια κι ούτε έχουμε την ίδια εξέλιξη και την ίδια ωριμότητα πνευματικά.
Αυτό προσπάθησα να καταδείξω και στο θέμα του "αν υπάρχουν πολλοί θεοί" ισχυριζόμενη ότι ο μη συνειδητοποιημένος χριστιανός που νομίζει ότι είναι μονοθεϊστής αλλά κάθε μέρα επικαλείται δεκάδες αγίους, δεν είναι καλύτερος από τον παγανιστή που απλά έχει ιεραρχήσει αλλιώς τις οντότητες του δικού του πανθέου.

Όμως αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει την αξία της χρήσης του λειτουργικού τυπικού.

Ένα λειτουργικό τυπικό μπορεί να αγγίξει τα εσωτερικά εκείνα σημεία της ψυχής μας που δρουν αρχετυπικά και να μας αφυπνίσει.
Το αρχέτυπο είναι καθολικό και τα παραδοσιακά τυπικά έχουν ανοίξει δρόμους και στις πιο δύσβατες περιοχές της ψυχής, γι' αυτό κι έχουν αποδειχθεί λειτουργικά, χωρίς αυτό να είναι απόλυτο.
Δεν τους άνοιξαν τους δρόμους μαγικά, αλλά γιατί κάποιοι άλλοι τους πάτησαν πριν από εμάς κι εμείς αυτό το κουβαλάμε στο DNA μας.

Δεν έχει να κάνει με το τί λέει το μυαλό μας.
Έχει να κάνει με το τί ακούει η ψυχή μας.

Κάποτε ο chief ενός γνωστού φόρουμ, σ' ένα τραπέζι με ρώτησε - καλά, ήταν και πονηρός αυτός. Παρατηρήστε με τι τρόπο με ρώτησε ο μπαγάσας. Μου λέεi : "Αν κάποιος πάει σ' έναν δάσκαλο και τον ρωτήσει πως θα μπορούσε ο ίδιος να φτάσει στην θέωση, τι νομίζεις πως θα του απαντούσε ο δάσκαλος ;". Μεγάλη τρίπλα δηλ. Και του λέω "δεν ξέρω, αλλά το πιθανότερο θα ήταν να ρωτήσει ο δάσκαλος εκείνον τι εννοεί με τον όρο "θέωση"". Δηλ. καταλαβαίνετε ;

Βλέπεις λοιπόν, που κι εσύ με τη σειρά σου - αλληγορικά - φώναξες "τας θύρας, τας θύρας";

Παιδιά, επιτρέψτε μου να διαφωνώ με την αοριστία του θέματος. Αλλά ελπίζω τώρα να έγινα περισσότερο κατανοητός ως προς το που ακριβώς εμφανίζεται αυτή η διαφωνία μου. Στην ουσία, έχουμε μπροστά μας ένα θέμα εξαιρετικά γενικό που αντιμετωπίζει του καθενός τα τυπικά, του καθενός τους τρόπους ως ίδιους! Για τον καθένα, το δικό του τυπικό έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Ε, σόρρυ παίδες, αλλά ο δικός μου ο τρόπος είναι μοναδικός. Και τούτο, δεν είναι διόλου εγωϊστικό. Για μένα δηλ. ο δικός μου ο τρόπος μετράει, και καρφί δεν μου καίγεται αν εσύ επικοινωνείς με τον "θεό" σου μέσω email. Καλά κάνεις και μπράβο σου.

Σας ευχαριστώ,

Δεκτόν.

[Zadok the priestess]

>QBB<

Εδώ ξανά :

Το τυπικό είναι τα σκαλάκια και τα πλατύσκαλα της διαδρομής σου.

Της δικής μου ; Της διαδρομής ; Μα εγώ, δεν πάω πουθενά! Εδώ μένω, εδώ είναι το σπίτι μου!

Καταλαβαίνετε ;

Εννοείται: "Αν έχεις διαδρομή".

Αν δεν έχεις, δεν σου χρειάζεται, αλλά επειδή πολλάκις έχεις αναφερθεί στη δική σου αντίληψη περί αυτογνωσίας, νομίζω ότι κάπου πας κι ας λες ότι είσαι πάντα εκεί.

Κάθε μέρα ίδιος είσαι μωρέ Παύλο, επειδή μένεις "Διδυμότειχου 65" - λέμε τώρα ;

[Zadok the priestess]

>QBB<

Αλλά ΚΑΙ εδώ :

Το μόνο βέβαιο είναι ότι όταν ένας συνειδητός χρήστης συναντήσει ένα καλό τυπικό, το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό.

Όταν σου λέω πως δεν κατάλαβα μία, το εννοώ Zadok.

Σε πιστεύω, αλλά χαίρομαι που το συζητάμε, γιατί κι εγώ ειλικρινά σε ρώτησα τί δεν κατάλαβες.

Κατ' αρχήν τι εννοείς όταν λες "συνειδητός χρήστης" ; Ποιος είναι για σένα ο συνειδητός χρήστης ; Και έπειτα, πως είσαι τόσο σίγουρη πως το αποτέλεσμα θα είναι εκρηκτικό - μ' άρεσε αυτό, έχει "δύναμη" - ; E; Μήπως κρίνεις βλέποντας τον εαυτό σου ; Ή ρώτησες όλους τους συνειδητούς χρήστες ;

Συνειδητός χρήστης είναι αυτός που ανάβει το πεγιότ του και δεν το κάνει γιατί δεν έχει πώς αλλιώς να "σκοτώσει" την ώρα του, γιατί τότε θα πήγαινε να παίξει πρέφα στο καφενείο.

Όσον αφορά στην χρήση του χαρακτηρισμού "εκρηκτικός", ήταν αποτέλεσμα στατιστικής. Η πλειοψηφία εμού συμπεριλαμβανομένου φωνάζει "υπέρ". Τί να κάνουμε τώρα; Λες να είναι νοθευμένο το εκλογικό αποτέλεσμα;

Και μερικές προσωπικές σκέψεις. Μ' έπιασε σκεψοδιάρροια σήμερα, συγχωρέστε με.

Δηλ. εγώ αν ενταχθώ στους Τέκτονες για παράδειγμα - έτσι, λέω, τυχαίο είναι αυτό, δεν εννοώ εσένα προς θεού - επειδή είμαι και πολύ συνειδητός χρήστης ενός τυπικού -δηλ. το πεγιότ μου τ' ανάβω ιεροτελεστικά δηλ. όχι παίξε γέλασε - αλλά κι επειδή οι Τέκτονες έχουν τυπικά "όλα τα λεφτά", θα γίνω Κουφοντίνας, έτσι ; Εμ , τότε, να πάω βρε αδερφέ ... Κάτσε κι εγώ να ψάξω σαν το Στέλιο για κα'να Τέκτονα. Αλλά άσε, ξέρω που θα τους βρω ... Το μόνο που με απασχολεί είναι πως εγώ αν πάω εκεί, θα έχω μαζί μου και το άλογό μου και δεν ξέρω αν έχουν τίποτε στάβλους αυτοί εκεί. Θα υπάρξει πρόβλημα δηλ. ... Με εννοείς ; Οφ κορς!

Αυτό με τον Κουφοντίνα δεν το 'πιασα.

Τεσπα, προσωπική εκτίμηση:

Έχεις πιθανότητες περισσότερες από άλλους.
Στη συγκεκριμένο παράδειγμα παίζουν κι άλλοι παράγοντες ρόλο, αν και γενικά ο Τεκτονισμός "πάει" περισσότερο σε ιδιοσυγκρασίες "δυτικού πολιτισμού". Είναι ζήτημα αρχετύπων που προανέφερα.

[Zadok the priestess]

Φίλη NEHEMAUT, η ενασχόληση με τον Παύλο με ξετίναξε (ώρα που είναι ).

Πάω για ανάπαυση και υπόσχομαι να επανέλθω...

[NEHEMAUT]

η ενασχόληση με τον Παύλο με ξετίναξε

Καλημέρα.
Χα χα το έχει αυτό το προσόν το μικρό φιλαράκι...τρελένεται να μαδάει...χι χι .

Πάντως Zadok, με ενθουσίασαν αυτά που έγραψες!!! καιρό είχα να διαβάσω κάτι τόσο, συναισθηματικά δυνατό.
Ευχαριστώ

[NEHEMAUT]

Ξαναδιαβάζοντας το θέμα είδα ότι πρέπει να δοθούν μερικές συμπληρωματικές εξηγήσεις


Το τι θεωρώ εσωτερισμό το απάντησα ήδη.

Κατ' αρχήν, ήδη ο συγγραφέας, η NEHEMAUT δηλ. μας μαρτυρεί, μας ομολογεί, πως ο θεός είναι δημιούργημα της σκέψης μας. Αυτό λέει. Ήδη δηλ. υπάρχει άτοπον. Αφού είναι δημιούργημα της σκέψης μας, τότε δημιούργημα της σκέψης μας είναι και η επιθυμία να επικοινωνήσουμε μαζί του. Κουβάρι δηλ

Δεν εννοώ, ούτε ομολογώ ότι ο θεός είναι δημιούργημα της σκέψεως μας. Λέω ότι η ΕΙΚΟΝΑ Του είναι διαφορετική στο μυαλό του καθενός [ ένας – πολλοί- ανθρωπόμορφος – άνθρωπος και ζωο μαζί- ενέργεια? Κλπ όπως τον φαντάζεται κανείς…ανάλογα με τις πεποιθήσεις του.

Την ύπαρξη Του την θεωρώ δεδομένη [ για μένα] επειδή έτσι αισθάνομαι.
Αυτή την αίσθηση και την ανάγκη επικοινωνίας ονομάζω θρησκευτική συνείδηση.

Και ακριβώς επειδή δεν δεσμεύομαι ψυχολογικά από την στενή έννοια της μιας και μοναδικής θρησκείας, μπήκα στην διαδικασία να σκεφτώ σε τι χρησιμεύει το τυπικό αφού κατ’ ουσίαν είναι ο Ιδιος άσχετα πως τον φανταζόμαστε.

Ξέμπλεξε λίγο το κουβάρι?

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Καλημέρα,

Υπάρχουν πολλοί που θα ήθελαν να ελέγξουν αντί να αφυπνίσουν την συνείδηση μας χρησιμοποιώντας τις ίδιες φαινομενικά μεθόδους αλλά με άλλο κίνητρο. ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΑΥΤΗ Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ?

Τώρα, είναι σαν να ρωτάς πως γίνεται η διάκριση του "καλού" από το "κακό". Γιατί ο "έλεγχος" της συνείδησης εντάσσεται σε μια κακόβουλη πράξη, ενώ η αφύπνιση της συνείδησης σε μια καλόβουλη πράξη. Ε, καλά, δεν ξέρεις ; Άσε δηλ. που πάλι ρωτάς τον τρόπο. Λες, "ΠΩΣ" γίνεται ; Δεν μπορείς να καταλάβεις κάτι εσύ ρε πουλάκι μου κι έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να στο λέω εδώ και 1,5 χρόνο : Ακόμη ρε φίλε κι αν σου πω εγώ ΠΩΣ γίνεται, εσύ δεν θα μπορέσεις να το κάνεις. Καταλαβαίνεις ; Ορίστε, εγώ στο λέω, το παραδέχομαι. Γνωρίζω τον τρόπο! Γνωρίζω το "πως", αυτό το ¨μυστικό" δηλ. το ξέρω, το κατέχω ρε παιδί μου, πως το λένε ; Αλλά ποιον τρόπο ξέρω ; Μονάχα τον δικό μου! Τον δικό μου! Τον δικό μου! Θες να σου πω τον δικό μου τον τρόπο ; Άντε και στον είπα. Πάλι εσύ δεν θα μπορέσεις να πετύχεις τίποτε! Νάδα! Μηδέν! Δηλ. εσύ ρε ΝEHEMAUT, δεν ξέρεις πως να ξεχωρίζεις έναν άνθρωπο που - άσε τώρα αυτά περί συνειδησιακών ελέγχων και αφυπνίσεων - δεν ξέρεις να ξεχωρίζεις έναν άνθρωπο που προσπαθεί να σου κάνει καλό, από κάποιον άλλον που θέλει να σε πληγώσει ; Αυτό μας λες ; Ε, τι να πω ρε παιδί μου ; Μωρό είσαι ; Θες ντάντεμα δηλ. γούτσου - γούτσου που έλεγε και μια φίλη σου - την θυμάσαι ε ; - Ε, τι να σου πω ρε babe, άμα δεν ξέρεις, ρώτησε ένα παιδί. Και δεν κάνω πλάκα. Πήγαινε και ρώτησε ένα παιδί. Να! κάνε αυτό! Πήγαινε και πιάσε ένα παιδί - αλλά μην του πεις για συνειδήσεις και τέτοια - πήγαινε και πες του, με τρόπο, "πως ξεχωρίζεις έναν κακό από έναν καλό άνθρωπο;". Κάνε ένα πείραμα ρε παιδί μου!

Θα εκπλαγείς από την απάντηση που θα πάρεις! Θα κουφαθείς! Θυμάσαι τι είπε ο μικρός για το πάρτυ ε; Εγώ ακόμη το θυμάμαι! Είπε φοβερή κουβέντα ο πιτσιρίκος! Ε, όταν θα πάρεις μια απάντηση από ένα παιδί, κάνε τα ανάλογα links στο μυαλό σου. Βρες δηλ. τις συνδέσεις. Πως συνδέεται για παράδειγμα μια απάντηση από ένα παιδί, με μια πράξη "καλόβουλη" ή "κακόβουλη" από έναν άνθρωπο που σε πλησιάζει ; Αυτήν την σύνδεση, εσύ πρέπει να την κάνεις.

Τώρα, εγώ ακόμη κι αν σου πω ΠΩΣ ξεχωρίζω έναν που θέλει να ελέγξει την συνείδησή μου από έναν που θέλει να αφυπνίσει την συνείδησή μου, ε, το ίδιο και το αυτό, κάτι τρέχει στα γύφτικα. Εγώ ας πούμε, ελέγχω την αύρα του! Εντάξει τώρα, ικανοποιήθηκες; Είναι ok η απάντησή μου ; Ε, άντε, κάνε κι εσύ το ίδιο! Ελέγχω την αύρα του, παιρνω την ενέργειά του ας πούμε και την κάνω κόσκινο. Ε, και βλέπω μετά, τα χρώματα. Αν είναι πράσινο, προχωράω, αν είναι κόκκινο σταματώ. Ο Σταμάτης κι ο Γρηγόρης δηλ. κάτι τέτοιο. Φωτεινοί σηματοδότες, διαβάσεις, κάμερες στα φανάρια, ξέρεις, για να ελέγχουν την κίνηση και τέτοια.

Μα τι είναι αυτά που ρωτάς ; Τι είναι αυτά που ρωτάς ; Να, ορίστε, σου είπα. Ok ; Τώρα θες να σου πω και ΠΩΣ βλέπω την αύρα του ; Είμαι σαν εκείνον που έβγαλε ο Λαζόπουλος στην εκπομπή του, ξέρεις εκείνον τον μαλιά που έλεγε πως τα μαλλιά του είναι κεραίες για να επικοινωνεί με τους εξωγήινους, ε, εγώ αντί για κεραίες - επειδή δεν έχω και μαλλιά - έχω φωτοκύτταρα.

Δηλ. ΜΕ κάνεις πλάκα εσύ, δεν εξηγείται αλλιώς ...

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Αφού είναι δημιούργημα της σκέψης μας ...

Δηλ. εσύ τώρα θα μας κάνεις να ξεχάσουμε και τα Ελληνικά που ξέρουμε. Λες "μας" ρε NEHEMAUT. Δηλ. ποιους εννοείς ; Και μένα μαζί ; A, εμένα βγάλε με, διαφωνώ και ορίωμαι! Για μένα ο "θεός/Θεοί" ΔΕΝ είναι ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ της σκέψης μου! Άρα, τα "μου", "σου", "του", σε μένα, όχι! Βγάλε με, βγάλε με γρήγορα! Ξεχώρισέ με δηλ. πλιζ ... Δηλ. πες "αφού είναι δημιούργημα της σκέψης μας - εκτός του Παύλου που δεν είναι δημιούργημα της σκέψης του - ... ", και δεν έχω καμία αντίρρηση τουλάχιστον σ' αυτήν την πρόταση. Κοπρέντε ;

Αυτή την αίσθηση και την ανάγκη επικοινωνίας ονομάζω θρησκευτική συνείδηση.

Λάθος την ονομάζεις. Κατά την προσωπική μου άποψη, έτσι ;

Και ακριβώς επειδή δεν δεσμεύομαι ψυχολογικά από την στενή έννοια της μιας και μοναδικής θρησκείας, μπήκα στην διαδικασία να σκεφτώ σε τι χρησιμεύει το τυπικό αφού κατ’ ουσίαν είναι ο Ιδιος άσχετα πως τον φανταζόμαστε.

Πάλι είσαι off. Γατί φαντάζεσαι τον ''θεό" ; Κι αν τον φαντάζεσαι, με τι τον φαντάζεσαι ; Δηλ. - άντε να στο πω εσωτερικίστικα - με ποιο κέντρο σου τον φαντάζεσαι ; Ποιο κέντρο είναι υπεύθυνο για την διαδικασία της φαντασίας ; Το μυαλό, έτσι δεν είναι ; Το νοητικό κέντρο, έτσι δεν είναι ; Άρα, πάλι χρησιμοποιείς το νου σου ασχέτως αν επιμένεις πάλι στην αρχή λέγοντας :

Δεν εννοώ, ούτε ομολογώ ότι ο θεός είναι δημιούργημα της σκέψεως μας.

Δηλ. λες "δεν εννοώ πως ο θεός είναι δημιούργημα της σκέψης μας αλλά ασχέτως πως τον φαντάζομαι - νοητικό κέντρο, μυαλό - κτλ". Κατ' αρχήν, για να μπορείς να τον φαντάζεσαι, ήδη του έχεις αποδώσει μια μορφή η μια έννοια στο μυαλό σου και πάνω στην ήδη αποτυπωμένη μορφή ή έννοια, εργάζεσαι - το μυαλό σου δηλ. φαντάζεται. Γιατί, αν δεν υπήρχε η ήδη αποτυπωμένη μορφή ή η ήδη θεωρημένη έννοια, τότε ΤΙ θα είχες για να φανταστείς ; Νάδα! Συνεπώς, πάλι ενσωματώνεις την όλη διαδικασία στο νοητικό. Συνεπώς, πάλι αυτό εννοείς. Όλη την δουλειά την κάνει πάλι το μυαλό σου!

Δηλ. το κουβάρι, δεν ξεμπλέκεται έτσι κούκλα! Άστο, μην την ψάχνεις ... Το πρόβλημα δηλ. που έχεις εσύ, είναι πως πρέπει να ελέγξεις από κάθε πλευρά - να κάνεις κόσκινο δηλ. είναι χοντρό ζόρι, δεν είναι εύκολο - να ερευνήσεις δηλ. πολύ προσεχτικά αυτήν την ήδη αποτυπωμένη εικόνα ή έννοια που φωλιάζει στο όμορφο κεφαλάκι σου. Πως δημιουργήθηκε ; Πότε δημιουργήθηκε ; Γιατί δημιουργήθηκε ; Μήπως δεν έπρεπε να δημιουργηθεί; Αν δεν έπρεπε, τότε γιατί συντηρείτε τόσα χρόνια ; Δηλ. πρέπει να κάνεις κατάδυση, κι αν δεις πως αυτή η αποτυπωμένη εικόνα ή η σκέψη ή η φαντασία καλώς είναι εκεί που είναι, τότε να την αφήσεις στην ησυχία της, αν όχι, να προχωρήσεις σε "ανέλκυση" και να την βγάλεις από το μυαλό σου. Κατάλαβες ;

Σημείωσε δε, πως αυτή η αποτυπωμένη μορφή ή έννοια, προέρχεται από μια άρνηση σε κάποια άλλη. Πάνω σ' αυτήν την άρνηση εμφανίζεται αυτό που λέμε "φαντασία". Και όλο αυτό προέρχεται από την άγνοια. Επειδή κανένας δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξη ενός Θεού, εμφανίζονται διάφοροι - κι εγώ ανάμεσά τους και λέμε, "ο θέος έτσι, ο θεός αλλιώς". Επειδή όμως εσύ αυτά που λέμε εμείς οι διάφοροι δεν μπορείς να τα δεχτείς, τα αρνείσαι δηλ. - και δεν είναι κακό που τα αρνείσαι, τα "βάζεις στο μικροσκόπιο", άντε να το πω πιο ελαφρά - το μυαλουδάκι σου φτιάχνει, κατασκευάζει κάτι άλλο γιατί πρέπει πάση θυσία να ικανοποιήσει έναν αδυφάγο εγωισμό που λέει "Γιατί γαμώ το ; Που το ξέρει αυτός ; ΠΩΣ το ξέρει αυτός ; Όχι, δεν μπορεί να είναι έτσι. Μάλλον θα είναι κάπως αλλιώς" Μια εικόνα άλλη, μια έννοια άλλη, δική σου, με original NEHEMAUT πάνω της, που κανείς δεν μπορεί να σου πει αν είναι σωστή ή όχι. Αυτό λέγεται φαντασία ή ... αυταπάτη. Να προσέχεις πολύ και να μην φαντάζεσαι τον Θεό.

Ο Θεός έρχεται κάθε στιγμή δίπλα σου, πάνω σου, σε ακουμπάει, σε χαϊδεύει, σε φιλάει. Άσ' τον να κάνει την δουλειά του! Ξέρει εκείνος!

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Αν δεν έχεις, δεν σου χρειάζεται, αλλά επειδή πολλάκις έχεις αναφερθεί στη δική σου αντίληψη περί αυτογνωσίας, νομίζω ότι κάπου πας κι ας λες ότι είσαι πάντα εκεί.

Ναι, ναι, οδεύω προς τον θάνατο. Αυτή είναι μία από τις διαδρομές μου ...

Θα τα πούμε αργότερα ...