ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟ

[NEHEMAUT]

Ανοίγω αυτό το θέμα αναζητώντας απόψεις και απαντήσεις όσον αφορά την εσωτερική του πλευρά.
Έναυσμα σε αυτό μου δόθηκε κατ΄αρχήν από ένα κείμενο που διάβαζα και έπειτα από τη ''τυχαία '' αναφορά εδώ στο ίδιο θέμα.
Παραθέτω το κείμενο.

<< Το τυπικό είναι, μια λογική και ψυχολογική, αλλά και επιδέξια σύνθεση τελετών, συμβόλων και συνοδευτικών λέξεων και κινήσεων, με σκοπό την εκτέλεση ενός ιερού, στην συγκεκριμένη περίπτωση, έργου. Φυσικά η έννοια χρησιμοποιείται και για πιο πεζά πράγματα, όπως η υποδοχή κάποιου ανώτερου προσκεκλημένου σε μια χώρα κλπ
Θεωρητικά μια τέτοια διαδικασία επαναλαμβανόμενη κανονικά, συχνά και σε ορισμένη ημέρα και ώρα μπορεί να έχει αποτελέσματα.
Η υπερβατικότητα ενός τυπικού και η δράση του στηρίζεται αφενός σε μεταφυσικές και αφ ετέρου σε ψυχολογικές βάσεις >>.

Η βασική μου αρχικά ερώτηση ήταν:


<< …αφού το θεϊκό πνεύμα είναι ένα και το αυτό, ανεξάρτητα του πως αναφέρεται και πως σχηματίζεται στη σκέψη μας, από την στιγμή που ένας άνθρωπος έχει θρησκευτική συνείδηση γιατί θα πρέπει να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο τρόπο επικοινωνίας με αυτό [ τον Θεό]?
Κατά την άποψη μου οι κανόνες και τα ευαγγέλια γράφτηκαν από ανθρώπους εμπνευσμένους από το Θείο πνεύμα στην εκάστοτε εποχή και τόπο και δόθηκαν έτσι που να γίνονται κατανοητοί ΤΟΤΕ.>>

[NEHEMAUT]

Λέει ο Δημήτρης:

Φαντάζομαι ότι έχει την σημασία του και το τυπικό ζήτημα της λατρείας. Ξεκινώντας από το πιο απλό που είναι και το πρακτικό του θέματος: τι γίνεται, πώς συμπεριφερόμαστε κάποιοι που, έχοντας κοινή λατρευτική βάση, συναθροιζόμαστε για να επιτελέσουμε κάποιας μορφής ιεροπραξία, ή επίκληση ή δεν ξέρω εγώ τι. Και αυτό το αναφέρω ως παράδειγμα ανεξαρτήτως των οποιωνδήποτε κανόνων ή επιβολών μπορεί να έχει το οποιοδήποτε θρησκευτικό θεώρημα.
Ένα δεύτερο που νομίζω ότι έχει ουσιαστικό ρόλο είναι η συλλογική δυναμική που αναπτύσσεται μέσω της τέλεσης συγκεκριμένων θρησκευτικών πράξεων από περισσότερους του ενός ατόμου.

Αυτή την σημασία είναι που ρωτώ ακριβώς μετά από παρατήρηση όσων περιγράφονται, εδώ.
Αν πάρω ως παράδειγμα την ''συμπεριφορά'' που εμφανίζεται στις εκκλησίες μας κυρίως κατά τις μεγάλες εορτές……[ εμφάνιση των ''πιστών'', καυγάδες για την θέση και τα καρεκλάκια, έντονες αντιρρήσεις για την σειρά κατά την θεία κοινωνία, κους κους διαφόρων ειδών στον χώρο, βαριεστημένη έκφραση των ιερωμένων κλπ] μπαίνω στην διαδικασία να σκεφτώ την συμμετοχή μου.

Προσωπικά ψάχνω να βρω ερημικό εκκλησάκι για να θέσω τον εαυτό μου κάτω από το δέος που προκαλείται σε ένα τέτοιο χώρο μιας και στους μεγάλους χώρους συναθροίσεως μόνο εκνευρισμός υπάρχει διάχυτος …..


Όσον αφορά το ομαδικό πνεύμα η συλλογική δύναμη δεν γνωρίζω ……..σκέφτομαι όμως….
Για να υπάρξει θα πρέπει να ενδυναμώνετε από την ενέργεια των συμμετοχόντων και από την δική τους ψυχική ποιότητα…άρα δεν είναι ανεξάρτητο.
Εκτός κι αν το θεωρήσουμε αυθύπαρκτο…

[Ladyhawk]

Το Τυπικό είναι αυτό που κανονίζει τον τρόπο εκτέλεσης πραγμάτων και την τάξη.
Μας καθορίζει από τον τρόπο ντυσίματος μέχρι τις κινήσεις που θα πρέπει να γίνουν.
Μέσω αυτού δίνεται ένας «δρόμος» όπου ο καθένας θα καταφέρει να συγκεντρώσει την σκέψη του και να επιτύχει την επικοινωνία.

Είναι το μέσον για να γίνουν κάποια πράγματα.
Ας σκεφτούμε κάτι απλό... όταν πάμε να πούμε μία προσευχή π.χ το Πάτερ ημών, δεν λέμε συγκεκριμένα λόγια? Μήπως μέσω αυτών επιτυγχάνουμε κάτι που από μόνοι μας δεν θα καταφέρναμε?

Όταν το τυπικό είναι ανύπαρκτο, είναι φυσικό να επικρατήσει μία οχλαγωγία μία ανακατωσούρα μιας και ο καθένας θα δρα κατά πως εκείνος νομίζει και να μην είναι δυνατόν να «λειτουργήσουν» κάποια πράγματα.

Όταν κάποιος δεν χρησιμοποιεί τυπικό δεν σημαίνει πως δεν έχει πίστη ούτε ότι δεν μπορεί να «μιλάει με τον Θεό του» όπως εκείνος νομίζει.
Αυτό είναι ανεξάρτητο από την επίτευξη επικλήσεων, πραγμάτωση μυστηρίων κλπ.

[Ramoglou]

Ας ξεκινήσουμε με ορισμένα "βασικά".

Το τυπικό λειτουργίας δεν είναι απλά ένα πρωτόκολλο του συνέρχεσθε, αλλά είναι ο τρόπος που πρέπει να γίνει η διαδικασία επίκλησης συγκεκριμένων δυνάμεων. Έτσι λοιπόν, από το πως εκφέρονται οι λέξεις, μέχρι και το ποιος θα πει τι και πότε, δεν είναι τυχαία δομημένο μέσα στο Τυπικό.

Θα πρέπει να θυμηθείτε ότι, οι λέξεις έχουν δόνηση, η δόνηση παράγεται από τον ήχο, ο ήχος είναι ο Λόγος και από το Λόγο τα πάντα εγένετο.

Δεν γίνεται λοιπόν να μην υπάρχει αφ' ενός Τάξη και αφ' ετέρου αρμονία, στον τρόπο που γίνετε η τελετουργία, διότι το επιθυμητό αποτέλεσμα δεν θα γίνει πράξη.

Να λοιπόν μερικοί αρχικοί λόγοι για την ύπαρξη συγκεκριμένου τυπικού.

[alet]

Πολύ σωστά ο φίλτατος Ramoglou λέει

Το τυπικό λειτουργίας δεν είναι απλά ένα πρωτόκολλο του συνέρχεσθε, αλλά είναι ο τρόπος που πρέπει να γίνει η διαδικασία επίκλησης συγκεκριμένων δυνάμεων. Έτσι λοιπόν, από το πως εκφέρονται οι λέξεις, μέχρι και το ποιος θα πει τι και πότε, δεν είναι τυχαία δομημένο μέσα στο Τυπικό.

Η χρήση του τυπικού όμως (του όποιου τυπικού) έχει βαθύτατα παρερμηνευθεί.
Το τυπικό είναι (ή θα έπρεπε να είναι) το μέσο όπως λέει η Ladyhawk, ο δρόμος πάνω στον οποίο περπατάς για να φθάσεις, όχι ο σκοπός, το τέρμα της διαδρομής.

[Δημήτριος]

>QBB<

Αν πάρω ως παράδειγμα την ''συμπεριφορά'' που εμφανίζεται στις εκκλησίες μας κυρίως κατά τις μεγάλες εορτές……[ εμφάνιση των ''πιστών'', καυγάδες για την θέση και τα καρεκλάκια, έντονες αντιρρήσεις για την σειρά κατά την θεία κοινωνία, κους κους διαφόρων ειδών στον χώρο, βαριεστημένη έκφραση των ιερωμένων κλπ] μπαίνω στην διαδικασία να σκεφτώ την συμμετοχή μου.

Μάλλον γιατί δεν συμμετέχουν οι άλλοι. Είναι προφανές ότι όταν οι "πιστοί" κάθε άλλο παρά συμμετέχουν στην λειτουργία, αποσπασμένοι ψυχικά-πνευματικά-σωματικά σε άλλες δραστηριότητες, ξένοι και άσχετοι με την ουσία, αποστασιοποιημένοι από την ίδια τους την ύπαρξη, αλλοτριωμένοι και παρασυρμένοι από την επιφανειακή και εικονολατρική προσέγγιση, αδυνατούν όχι μόνον να πάρουν αλλά και κυρίως να δώσουν, να συμβάλλουν στο ζητούμενο. Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις που κατά την τέλεση μυστηρίων ο ιερέας διακόπτει για να επαναφέρει σε κόσμια συμπεριφορά τους παρευρισκόμενους.

Εκκλησιάστηκα προσφάτως, μετά από αρκετό καιρό είναι αλήθεια, και πράγματι στην αρχή ένιωσα κάπως άβολα μέσα στο ετερόκλητο πλήθος. Αυτό όμως δεν με εμπόδισε και πολύ να αυτονομηθώ από αυτό, να νιώσω ένα κενό μέσα μου που τους συμπεριέλαβε όλους και να ταξιδέψω πνευματικά αλλά και ψυχικά, βιώνωντας την ευφορία που δημιουργείται από το πλησίασμα στο θείο, τουλάχιστον έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ.

[Ευθύμης]

>QBB<

ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟ

>QBB<

Έτσι λοιπόν, από το πως εκφέρονται οι λέξεις, μέχρι και το ποιος θα πει τι και πότε, δεν είναι τυχαία δομημένο μέσα στο Τυπικό.

Θα πρέπει να θυμηθείτε ότι, οι λέξεις έχουν δόνηση, η δόνηση παράγεται από τον ήχο, ο ήχος είναι ο Λόγος και από το Λόγο τα πάντα εγένετο.

Παρέχοντας μόνο τροφή για σκέψη και επ’ουδενί κατασταλαγμένα συμπεράσματα, φαίνεται η σημασία τους να είναι ενθεογενής. Ψυχεδελική, όπου το β΄συνθετικό εκ του δηλόω/-ώ = φανερώνω, αποκαλύπτω.

Εσωτερικά όργανα (αδένες και εγκέφαλος, κυρίως) συντονίζονται σε εξωτερικές και εσωτερικές πηγές παραγωγής συχνοτήτων/ερεθισμάτων. Ο συντονισμός προκαλεί δονήσεις/(μικρο)ταλαντώσεις στα κύτταρα των οργάνων με σκοπό να εξειδικευθεί η λειτουργία τους για ορισμένο χρονικό διάστημα, με συγκεκριμένα αποτελέσματα.

Συνδορμητικά σε αυτό, ας αναφερθεί η σημασία που πλήρωναν οι Πυθαγόρειοι στο κατά πόσο η γλώσσα του σώματος του Νεόφυτου ήταν Αρμονική.

Δεδομένων αυτών αγαπητή NEHEMAUT, ίσως είναι πιό ευδιάκριτος ο λόγος που η απερίσκεπτη μείξη μεθόδων αποβαίνει επιβλαβής.

[LordPayens]

Μπράβο! Εξαιρετικό φίλε Ευθύμη. Αλλά δυστυχώς αυτός ο ιός της εποχής μας που έχει εισβάλλει παντού μας κάνει να τα παραβλέπουμε όλα τούτα. Ή να τα αγνοούμε. Κρίμα.

Φιλικά,
LordPayens

[Παύλος Βουλουτιάδης]

ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟ

Συγνώμη που επεμβαίνω, αλλά νομίζετε πως ο Eσωτερισμός έχει Τυπικό; Θεωρείτε δηλ. πως ο Εσωτερισμός ακολουθεί ένα πρωτόκολλο ; Μια εθιμοτυπική διαδικασία δηλ. ; Μήπως μπερδευόμαστε κάπου ρε παιδιά ; Κατ' αρχήν, πως ερμηνεύετε την έννοια του Εσωτερισμού ; Γιατί αν ο Εσωτερισμός είναι η οδός του εντός - που αυτό είναι κατά την δική μου άποψη - τότε για ποιο Τυπικό μιλάμε ; Και για ποιο πρωτόκολλο σε ποιες επικλήσεις ; Και τι επικλήσεις ; Και σε ποιον επικλήσεις ;

Για παράδειγμα, οι μοναχοί στο Άγιο Όρος, λένε συνέχεια "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με". Είναι ένα είδος επίκλησης, ένα είδος μάντρα. OΚ, αλλά για μένα αυτοί δεν ασχολούνται με τον Εσωτερισμό, αλλά με τον Μοναχισμό. Είναι ένας δρόμος, ok, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω - γιατί επισκέπτομαι πολύ συχνά τον Άθω - πως αυτοί μόνο την οδό του εντός δεν ακολουθούν. Το "Πάτερ Ημών" που αναφέρει η Ladyhawk, ok, είναι ένα είδος προσευχής. Αλλά ποιος μας λέει πως αυτή είναι Η προσευχή ; Κι αν εγώ θέλω να πω "Μεγάλε Futher, που όλα τα 'χεις 'ξηγημένα", πάλι στον "θεό" δεν απευθύνομαι ; Και τι σημαίνει Θεός ; Γιατί νομίζετε πως πρέπει να επικοινωνήσουμε δηλ. με τον "Θεό" ; Και ποιος σας είπε πως ο "Θεός" έχει αφτιά να ακούσει ή να δει ας πούμε που θα κάτσει ποιος, ποιος θα πει τι, πως θα πει αυτά που θα πει κτλ; Δηλ. για μένα, συγνώμη κιόλας, αλλά το θέμα είναι ανύπαρκτο. Είναι απλώς μια παγίδα - άλλη μια παγίδα δηλ. - που μας βάζει ο νους. Τι σημασία μπορεί να έχει ; Καμία κατά την άποψή μου. Όλα αυτά είναι απλώς ανόητες ανθρώπινες προσπάθειες για να μετουσιωθούν - αν μπορούν να μετουσιωθούν δηλ. - κάποιες προσωπικές θρησκόληπτες αυταπάτες σε εκλογικευμένες πεποιθήσεις. Θεωρούμε δηλ. πως αν ο Αρχιερέας μιας τελετουργικής σύμπραξης πει έναν λόγο, εκεί που πρέπει να τον πει, κάτσει εκεί που πρέπει να κάτσει, η τελετή θα είναι επιτυχής. Έπρεπε εγώ να ήμουν Αρχιερέας να δείτε σε ποιο μπαϊρι θα σκαρφάλωνα!

Αν υπάρχουν εθιμοτυπικές διαδικασίες κάπου, αυτές - κατά την άποψή μου - δεν βρίσκονται στον Εσωτερισμό. Βρίσκονται στον Τεκτονισμό, στον Βουδισμό, στον Χριστιανισμό, στον Ινδουϊσμό, στον Μωαμεθανισμό κτλ. Είναι δηλ. θρησκοληπτικά κατάλοιπα που δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που αντιπροσωπεύει ο πραγματικός εσωτερισμός. Κατ' αρχήν, ούτε καν η λέξη "εσωτερισμός", δεν ισχύει. Είναι λάθος, στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. Μήπως πρέπει να ξαναρχίσουμε από την αρχή ρε παιδιά ; Ερωτώ.

[Soulseek]

Φίλε Παύλο, καταρχήν όπως είπες κι εσύ, ο μοναχισμός είναι και αυτός ένας δρόμος και πιθανόν να ισχύει το ότι ακολουθούν "την οδό του εντός".
Υπάρχουν αρκετοί δρόμοι και όπως καταλαβαίνεις, υπάρχει και η ανάλογη ποικιλλία στις συνήθειες που ο καθένας ακολουθεί διότι θεωρεί πως αυτές θα τον οδηγήσουν σε αυτό το δρόμο.
Δεν μπορούμε να τις εγκρίνουμε όλες, σαν άτομα, διότι απλούστατα δεν απευθύνονται όλες σε εμάς και στο δρόμο που θεωρούμε εμείς σωστό για να ακολουθήσουμε. Αυτό όμως δεν αναιρεί ότι και ο δικός μας δρόμος δεν απέχει πολύ από τον δικό τους.
Μην ξεχνάς άλλωστε πως στη συγκεκριμένη περίπτωση των μοναχών στο Άγιο Όρος (που δεν πιστεύω να νομίζεις πως είναι τυχαίο ότι είναι "τόπος δύναμης"), ένα αναπόσπαστο κομμάτι τους είναι η Σιωπή, στοιχείο υψήστης σημασίας στον εσωτερισμό γενικότερα.
Ο Εσωτερισμός γενικά σαν έννοια, γιατί να μην επιδέχεται τυπικών? Στην τελική, αντί να ρωτάς πως ερμηνεύουμε την έννοια του Εσωτερισμού, γιατί δε ρωτάς πως ερμηνεύουμε την έννοια του Τυπικού, ώστε να δεις και πως συνδέουμε τον Εσωτερισμό με τα τυπικά?
Για μένα, το κλειδί βρίσκεται στη Συμβολική (ή Συμβολιστική) αξία των τυπικών μέσα στον Εσωτερισμό. Εφόσον ο Εσωτερισμός από μόνος του διακατέχεται από ένα Συμβολικό πνεύμα, γιατί να μη δούμε και τα τυπικά ως Συμβολικά μέσα προς την οδό που ακολουθούμε?
Για να σου δώσω και ένα -πιθανόν αδύναμο- παράδειγμα, μια κατσαρόλα από μόνη της είναι ένα κομμάτι μετάλλου με ελάχιστη αξία. Αν το χρησιμοποιήσεις σωστά όμως, μπορείς να φιλέψεις μια παρέα με το καλύτερο φαγητό που έχει φτιαχτεί ποτέ. Άρα λοιπόν, μήπως η κατσαρόλα έχει αρκετή παραπάνω αξία, αν εσύ φροντίσεις να της την προσδώσεις?

Αναφέρθηκε ήδη παραπάνω πως τα τυπικά δεν είναι ο αυτοσκοπός αλλά το μέσο για να πετύχουμε κάποια πράγματα. Αν συνδυάσουμε αυτό με τη Συμβολική του αξία, τότε νομίζω πως θα συμφωνήσεις για τη σκοπιμότητα της παρουσίας ενός οποιουδήποτε τυπικού.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Soulseek, δεν διαφωνώ με την έννοια του Τυπικού. Ok, πρέπει να υπάρχει, δεν αντιλέω. Αλλά πού να υπάρχει ; Στον Εσωτερισμό γενικά ή σε θρησκευτικά ρεύματα που το' χουν έτσι και πολύ της μόδας να ισχυρίζονται πως ασχολούνται με τον Εσωτερισμό ; Στον Χριστιανισμό δηλ. ok, υπάρχει εθιμοτυπικό. Αλλά ο Χριστιανισμός δεν έχει καμία σχέση με τον εσωτερικό Χριστιανισμό ή με τον Λόγο του Ναζοραίου.

Οι Μασόνοι για παράδειγμα έχουν κι αυτοί ένα τυπικό. Ok, κανένα πρόβλημα. Αλλά τι σχέση μπορεί να υπάρχει με το τυπικό της οδού του εντός ; Ο Εσωτερισμός για μένα, είναι αυτό που λέει η λέξη δηλ. "έσω", μια αναζήτηση "έσω". Και τι σημαίνει "έσω"; Σημαίνει μια αναζήτηση του ίδιου μας του εαυτού. Εγώ έτσι τον ερμηνεύω. Τι Τυπικό μπορεί να έχει κάποιος για να αναζητήσει τον ίδιο του το εαυτό ; Καταλαβαίνεις που βρίσκεται η όποια αντίρρησή μου ; Όχι στην ύπαρξη του Τυπικού. Ok, αυτό υπάρχει. Αλλά στην σχέση που μπορεί να έχει αυτό με μια αναζήτηση, με μια παρατήρηση, με την αυτοενθύμηση, με την συνειδητότητα κτλ.

Πρέπει λοιπόν κατά την γνώμη μου, για να μπορεί να υφίσταται ένα τέτοιο θέμα, να καθοριστεί τουλάχιστον από τον συγγραφέα του αν η αναφορά του στην έννοια του Εσωτερισμού σχετίζεται με την Θρησκεία ή όχι. - Κσι μάλλον σχετίζονται με την θρησκεία, γιατί τα παραδείγματα που φέρνει η NEHEMAUT, προέρχονται από θρησκευτικά ερεθίσματα. Διαφορετικά, και οι συμμετέχοντες θα παρανοήσουν αλλά και λάθος συμπεράσματα θα βγούν. Είναι πολύ σημαντικό. Εγώ έτσι νομίζω δηλ. Αν πάλι σχετίζεται με την Θρησκεία ή τουλάχιστον με Θρησκευτικά εθιμοτυπικά, τότε ασφαλώς κάθε Τυπικό σε κάθε Θρησκεία, έχει μια συμβολολογία που θα ήταν καλό να αναφερθεί ως πληροφοριακό στοιχείο.

Από την άλλη, η Μασονία ή ο Τεκτονισμός, δεν είναι Θρησκείες, τουλάχιστον με την κλασσική έννοια του όρου "θρησκεία". Αν θεωρήσουμε την Θρησκεία ως Ελευθερία, τότε ναι, ίσως και να μπορούμε να αποδώσουμε θρησκευτικό χαρακτήρα στον Τεκτονισμό. Υπάρχουν δηλ. πολλά πράγματα που οφείλει ο συγγραφέας να ξεκαθαρίσει στο θέμα του γιατί έτσι όπως το θέτει, είναι τόσο νεφελώδης, όσο ένα ανθρώπινο μυαλό.

Αναφέρθηκε η επικοινωνία με το "θείο". Δεν πρέπει να καθοριστεί το είδος της επικοινωνίας ; Τι εννοούμε όταν λέμε "επικοινωνία με το θείο" ; Υπάρχει κάποιος που μπορεί να το αναλύσει αυτό αλλά και να το εντάξει σε κάποιο εθυμοτυπικό ; Και σε ποιο "θείο" θα αναφερθεί ; Σ' αυτό που αντιπροσωπεύουν οι Χριστιανοί ; Σ' αυτό που εννοούν οι Μασόνοι ; Οι Βουδιστές, οι Βραχμάνοι ; Καταλαβαίνεις τι μπέρδεμα είναι αυτό το θέμα ;

Δεν μπορούμε να ανοίγουμε ένα θέμα, έτσι επειδή έτυχε και έπεσε στην αντίληψή μας μια συγκεκριμένη τακτική, ένα παραδοσιακό εθιμοτυπικό - των Χριστιανών για παράδειγμα - στις εκκλησίες και να το συνδέουμε με τον Εσωτερισμό. Δεν βοηθάμε έτσι τον κόσμο, τον μπερδεύουμε περισσότερο. Κατά την προσωπική μου άποψη, ο τίτλος του θέματος έτσι όπως είναι διατυπωμένος από την NEHEMAUT είναι λάθος. Χωρίς να θέλω να προκαλέσω σύγχυση δηλ. νομίζω πως θα πρέπει να αφαιρεθεί ο όρος "Εσωτερισμός".

[Soulseek]

Δε νομίζω να παρανόησε κανείς μας κάτι επειδή δεν διευκρινίστηκε η θέση της θρησκείας στον Εσωτερισμό. Κάθε θρησκεία έχει έναν δρόμο που οδηγεί στον εσωτερισμό, όπως και κάθε θρησκεία έχει τυπικά - όπως αυτά καθορίζονται από τα δόγματα και τους ηγέτες τους.
Και ο τεκτονισμός όμως, όπως ανέφερες, έχει τα τυπικά του, κι ας μην είναι θρησκεία. Και οι παγανιστές χρησιμοποιούν τυπικά. Αλλά και ο Απόλλων Καλαμαριάς χρησιμοποιεί τυπικά, κατά την προπόνηση.
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως τα τυπικά έχουν μια ιδιαίτερη θέση στο δρόμο του καθενός, είτε αυτός ο δρόμος περνά μέσα από μια θρησκεία, από ένα τάγμα ή από μια ποδοσφαιρική ομάδα.
Γι'αυτό άλλωστε και δεν συγκεκριμενοποιούμε την έννοια του τυπικού, υπό το πρίσμα μιας θρησκείας ή ενός άλλου συνασπισμού ανθρώπων (με δόγμα ή χωρίς) αλλά αναφερόμαστε γενικά στον Εσωτερισμό.

[Zadok the priestess]

Αγαπητέ μου Παύλο,

το σοφότερο και ισχυρότερο τυπικό αν το δώσεις σε έναν μη συνειδητό χρήστη, μάλλον δε θα του χρησιμεύσει ούτε καν για να διασκεδάσει τον χρόνο του.

Αντίστοιχα, ένας συνειδητός χρήστης μπορεί να επιτύχει τον σκοπό του (να τονίσω εδώ ότι ο σκοπός δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα θεολογικός) με οτιδήποτε μπορεί να τον εκφράζει προσωπικά.

Αυτά όλα όμως, είναι συμπτωματικά.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι όταν ένας συνειδητός χρήστης συναντήσει ένα καλό τυπικό, το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό.

Για να στο πω απλά, όλοι οι αυτοδίδακτοι δύτες μπορούν να καταδυθούν, αλλά ακόμη κι εσύ έγραψες κάποιες σελίδες για το πώς αυτό γίνεται πιο σίγουρα, με ασφάλεια και στα μέγιστα των δυνατοτήτων μας.

Αυτό κάνει το τυπικό στον εσωτερισμό.
Εσωτερισμός είναι τα πάντα, αγαπητέ μου φίλε.
Απλά κάποιοι δίνουν πιο εξειδικευμένα ονόματα σ' αυτό το οποίο κάνουν ανάλογα.

Το θέμα είναι ότι για να καταδυθείς ή να αναδυθείς (όπως προτιμάς δες το) όχι για αναψυχή και με απώτερους σκοπούς αρκετά "βαθείς" ή "μακρινούς", χρειάζεται να δημιουργήσεις "καταφύγια".
Το τυπικό είναι τα σκαλάκια και τα πλατύσκαλα της διαδρομής σου.
Μιας διαδρομής χιλιοπερπατημένης όταν έχεις να κάνεις με παραδοσιακή μέθοδο, που σου εξασφαλίζει μπουκάλες όταν χρειαστείς και άλλα καλούδια...

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Τέλος πάντων, ok, θα μου επιτρέψεις να έχω διαφορετική άποψη. Νομίζω πως είναι λάθος να μιλάμε για τον ρόλο του τυπικού αναφερόμενοι γενικά στον Εσωτερισμό. Το θέμα - κατά την άποψή μου - θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον αν εστίαζε την προσοχή του σε συγκεκριμένα εθυμοτυπικά που γίνονται από συγκεκριμένες αντιπροσωπευτικές θρησκευτικές παρατάξεις ή ομάδες ή τάγματα και αν προχωρούσε και στον αποσυμβολισμό τους. Θα μαθαίναμε τουλάχιστον πέντε πράγματα.

Καλό ξημέρωμα φίλε,

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Sorry Zadok, αλλά δεν κατάλαβα τίποτε απ΄όσα έγραψες ...

A! και δεν υπάρχει αυτοδίδακτος δύτης. Όποιος πάει να καταδυθεί χωρίς εκπαίδευση, απλά ... πεθαίνει.

[Zadok the priestess]

Όλοι πεθαίνουμε Παύλο.

Τί μπορώ να κάνω για να γίνω πιο σαφής;
Τί δεν κατάλαβες πιο συγκεκριμένα.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Τίποτε Zadok δεν μπορείς να κάνεις για να γίνεις πιο σαφής. Απλώς διατύπωσα κάποιες αντιρρήσεις σχετικά με το θέμα. Αυτό είναι όλο. Και φυσικά όλοι πεθαίνουμε, ποιος αντιλέγει ; Απλώς, φροντίζουμε να μην πεθάνουμε όταν βουτάμε Zadok.

Καλό ξημέρωμα,

[Ευθύμης]

>QBB<

Αλλά δυστυχώς αυτός ο ιός της εποχής μας που έχει εισβάλλει παντού μας κάνει να τα παραβλέπουμε όλα τούτα. Ή να τα αγνοούμε.

Στροφή β’, Η Αιμορροούσα - Αρτέμης

[center]Μέσα στις ψυχές σηκωθήκαν είδωλα.
Όλη η φροντίς δίνεται στο τίποτα.
Εμπαθή θελήματα, βήματα που οδηγούνε
στην απώλεια με μαθηματική ακρίβεια.
Ακουστικά προβλήματα από τόσους κοσμικούς θορύβους.
Δε λαμβάνει κανείς του υπερκόσμιους ψιθύρους.
Γλώσσες παραμένουνε βουβές για Θείους Ύμνους,
πάντα πρόθυμες ν’ αρθρώσουνε βλάσθημες λέξεις,
ποταπές έξεις, ανίερες ορέξεις,
και σκέψεις φιλτραρισμένες από τη γαιώδη παχυλότητα.
Δέλεαρ για τις ψυχές φονικότατα,
αρνητικά πρότυπα, σώματα με άτακτες κινήσεις,
κούφιες οιήσεις, απατηλές παραισθήσεις.
Φιλία για τους επαίνους, από ανθρώπους χαμένους
μέσα στην αχλύ του κοσμικού ψεύδους.

Μια κοινωνία που ολοένα χάνει περισσότερο αίμα
και με σπασμένα φρένα παίρνει την κατιούσα,
για να σωθεί χρειάζεται επειγόντως ένα θαύμα,
όπως εκείνο στις Γραφές με την αιμορροούσα![/center]

[Zadok the priestess]

>QBB<

Απλώς, φροντίζουμε να μην πεθάνουμε όταν βουτάμε Zadok.

Ακριβώς αυτό κάνει και το τυπικό στον εσωτερισμό.

Με μια αλληγορική - ψυχική έννοια φυσικά.

Επίσης καλό ξημέρωμα!

[Ramoglou]

Οι Μασόνοι για παράδειγμα έχουν κι αυτοί ένα τυπικό. Ok, κανένα πρόβλημα. Αλλά τι σχέση μπορεί να υπάρχει με το τυπικό της οδού του εντός ; Ο Εσωτερισμός για μένα, είναι αυτό που λέει η λέξη δηλ. "έσω", μια αναζήτηση "έσω". Και τι σημαίνει "έσω"; Σημαίνει μια αναζήτηση του ίδιου μας του εαυτού. Εγώ έτσι τον ερμηνεύω. Τι Τυπικό μπορεί να έχει κάποιος για να αναζητήσει τον ίδιο του το εαυτό ; Καταλαβαίνεις που βρίσκεται η όποια αντίρρησή μου ; Όχι στην ύπαρξη του Τυπικού. Ok, αυτό υπάρχει. Αλλά στην σχέση που μπορεί να έχει αυτό με μια αναζήτηση, με μια παρατήρηση, με την αυτοενθύμηση, με την συνειδητότητα κτλ.

Κάποτε κάποιος είπε, «μπορώ μόνος μου» και ξεκίνησε την αναζήτηση του, είχε διαβάσει πολλά βιβλία, του άρεσε ο τάδε, ο δείνα, ο έτσι και ο αλλιώς, είχε αφομοιώσει την σοφία των βιβλίων αυτών και ξεκίνησε να βρει τον εαυτό του.
Στην αρχή διαλογίστηκε, μετά άναψε 13 κεριά, σε κύκλο και κάθισε στη μέση σκεπτόμενος προσευχές και παρακλήσεις, αργότερα έφυγε και πήγε στο βουνό για να ψάλει ύμνους, για να γίνει ένα με τη φύση, για να μπορέσει να βρει τον εαυτό του, εκείνο το Θείο του κομμάτι.

Ήταν αργά το βράδυ όταν τον κατέβασαν οι διασώστες τυλιγμένο με την κουβέρτα, προσπαθώντας να περιορίσουν την υποθερμία. Τα μάτια του ήταν θολά, τραύλιζε ακατάληπτες λέξεις, ήταν χαμένος στην άβυσσο του μυαλού του.

Οι γιατροί διέγνωσαν παράνοια και τον έκλεισαν στο κελί, σε μια αναλαμπή του προσπάθησε να θυμηθεί, τι δεν κατάλαβε σωστά, τι δεν αποσυμβόλισε ;
Χαμογέλασε, στο μυαλό του ήρθε εκείνος ο φίλος που του έλεγε, έλα στην Εκκλησία και μην ακούς τον Παπά, απλά άκου τη λειτουργία, διάβαζε το βιβλίο και θα καταλάβεις. Χάθηκε ξανά στις θολές του σκέψεις, στο λαβύρινθο του μπερδεμένου του μυαλού.

Το τυπικό δεν είναι φίλτατε ένα απλό βιβλιαράκι που σου λέει πήγαινε έτσι εδώ και έτσι εκεί και κάτσε εδώ και σήκω εκεί και πάμε παλαμάκια και όλε όλοι μαζί.
Το τυπικό της Εκκλησίας, των Βουδιστών, των Μασόνων, κλπ, είναι ένα βιβλίο που έχει μέσα του την καταγεγραμμένη Σοφία.
Ο δρόμος είναι εκεί, τα σύμβολα είναι εκεί, οι άλλοι είναι εκεί, στο χεράκι του καθένα και ανάλογα τη διάνοια του είναι να το δει.

Μόνος σου είπες πως όποιος πάει μόνος του να μάθει και να πράξει υπογράφει την αναχώρηση του για τα άλλα πεδία, ε απλά σκέψου ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει πολύ απλά και με τα τυπικά.

Το θέμα όμως είναι αλλού, διαβάζουν δύο το ίδιο τυπικό, ποιος θα το καταλάβει ;
Αυτός που θα εργαστεί, που θα ψάξει, που θα τριφτεί με το αντικείμενο, αυτός που θα αναγνωρίσει τον ίδιο του τον εαυτό ως εχθρό και θα παλέψει με τα ελαττώματα του, με τις προκαταλήψεις του, με τις ανασφάλειες του, και με τα κόμπλεξ του.

Να λοιπόν που το Τυπικό σε οδηγεί στον έσω εαυτό σου, διότι χωρίς αυτό η κατάβαση στο βάθος της συνείδησης θα ήταν μια αναρρίχηση σε πλαγιά με ομίχλη και χωρίς κλειδιά ασφαλείας.

Να λοιπόν που «αυτό» έχει μεγάλη σχέση με την αυτοενθύμηση, με τη συνειδητότητα και τελικά με την αναζήτηση του έσω εαυτού μας.

Το θέμα είναι, μπορείς να το δεις, διότι τα πέπλα της Ίσιδος είναι λίγο βαριά για να τα σηκώνουμε τόσο εύκολα.

Καλημέρα σας.