ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

[Knight MIXAHΛ]

Πριν λιγες μερες ακουσα για μια νεα οδηγια της Ε.Ε. προς ολα τα κρατη μελη, σχετικα με τον τροπο διδασκαλιας των θρησκευτικων.
Θα πρεπει ,λεει, το μαθημα να μην εχει την μορφη κατηχησης αλλα να ειναι μια γνωριμια των μαθητων ΚΑΙ με τις αλλες θρησκειες. Ιδιαιτερα τωρα που οι κοινωνιες ειναι πολυ-πολιτισμικες. Σκοπος ειναι το πλησιασμα των λαων και η εξαλειψη του οποιου θρησκευτικου φανατισμου κλπ.

Νομιζω οτι ειναι πολυ ενδιαφερον θεμα για συζητηση.

Χρειαζεται το μαθημα των θρησκευτικων -ως κατηχηση της επικρατουσας, στο καθε κρατος, θρησκειας ?
Αν οχι,ποιος,που,και πως θα αναλαμβανε την κατηχηση των νεων ?

Χρειαζεται η γνωση των αλλων θρησκειων ?? Μηπως ετσι υπαρχει ο κινδυνος να χασουμε στοιχεια της ιστοριας, του πολιτισμου η της καταγωγης του καθε ενος λαου ??

Μηπως ο συγκριτισμος οδηγει σε μια συγχυση ? Δηλ μια θρησκευτικη "esperando", που τελικα ειναι νεκρη ??
Η μηπως οδηγει σε μια παγκοσμια θρησκεια, με απλα κατα τοπους διαφοροποιησεις ,ωστε να διατηρειται το ατομικο , προσωπικο αλλα και εθνικο στοιχειο ?

Μια τετοια οδηγια θα επρεπε να ναι υποχρεωτικη η οχι ?
Να ισχυει δηλ για του αλλους αλλα οχι για μας ??
Μοιαζει λιγο προβοκατσια αυτο , αλλα νομιζω οτι δυστυχως οι περισσοτεροι ετσι σκεφτονται στο πισω μερος του μυαλου τους. Να ισχυσει για τους αλλους, ιδιαιτερα για τους Τουρκους , αλλα οχι για τους ....

Τελικα ποσες ωρες θα ναι τα παιδια στα σχολεια ?? Εδω δεν μαθαινουν μια ξενη γλωσσα οπως πρεπει , Θρησκευτικα ??

[Zadok the priestess]

Πολύ ενδιαφέρον θέμα, φίλτατε Ιππότα!

Ας δούμε ένα παράδειγμα του πώς αντιμετωπίζει η ελληνική πολιτεία τη διδασκαλία των θρησκευτικών και τί αυτή παριλαμβάνει στις τάξεις του Λυκείου:

(Το απόσπασμα της επιστολής είναι επίσημο αντίγραφο από την ιστοσελίδα του ΥΠΕΠΘ - παιδεία και θρήσκευμα πακέτο - και υπογράφεται από τον τότε υπουργό Πέτρο Ευθυμίου)

Βαθμός Ασφαλείας ...................

Αθήνα. 28 -1- 02
Αριθ. Πρωτ. 8212 /Γ2
Βαθ. Προτερ. ...........................










Ερμού 15, 101 85 Αθήνα
Πληροφορίες : Α. Πασχαλίδου
Ν. Κοκκινιά
Τηλέφωνο : 3235722


ΑΠΟΦΑΣΗ


FAX : 3224249










Θέμα: "Πρόγραμμα Σπουδών των μαθημάτων των Α΄, Β΄, Γ΄ τάξεων του Ενιαίου Λυκείου "

Έχοντας υπόψη:

1. Τις διατάξεις του εδαφ. δ. της παραγράφου 9 του άρθρου 8 του Ν. 1566/85(ΦΕΚ 167-Α), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με τις διατάξεις 1 και 2 του άρθρου 7 του Ν. 2525/97(ΦΕΚ 188-Α) “Ενιαίο Λύκειο, πρόσβαση των αποφοίτων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και άλλες διατάξεις”.
2. Τις διατάξεις του άρθρου 29α του Ν. 1558/85 ΦΕΚ 137-Α, όπως συμπληρώθηκε με το άρθρο 27 του Ν. 2081/92 (ΦΕΚ 154-Α) και τροποποιήθηκε με το άρθρο 1 παράγραφος 2α του Ν. 2469/97 (ΦΕΚ 38 -Α), και το γεγονός ότι από την απόφαση αυτή δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού.
3. Την εισήγηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, όπως αυτή διατυπώθηκε με την αριθμ. 25/2001 πράξη του Τμήματος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου .



Α π ο φ α σ ί ζ ο υ μ ε

καθορίζουμε το Πρόγραμμα Σπουδών των κατωτέρω μαθημάτων του Ενιαίου Λυκείου ως εξής:

Άρθρο 1

Πρόγραμμα Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών του Ενιαίου Λυκείου.

Α. Σκοποί διδασκαλίας του μαθήματος

Με τη διδασκαλία των Θρησκευτικών επιδιώκεται:
• Να γνωρίσουν οι μαθητές το σύνολο και τις επιμέρους πτυχές των βασικών θεμάτων της ορθόδοξης πίστης και λατρείας.
• Να πληροφορηθούν έγκυρα για τα κυριότερα παραθρησκευτικά φαινόμενα και φιλοσοφικές οργανώσεις θρησκευτικού χαρακτήρα.
• Να γνωρίσουν υπεύθυνα - και από κάθε δυνατή πλευρά - τη θρησκεία ως πανανθρώπινο φαινόμενο, να μελετήσουν κατά τρόπο συστηματικό τα καίρια και ουσιώδη στοιχεία του Χριστιανισμού, ιδιαίτερα της Ορθοδοξίας, και να ενημερωθούν για την κριτική, την αμφισβήτηση ή και την άρνηση της χριστιανικής πίστης.
• Να πληροφορηθούν έγκυρα για τα κυριότερα μη χριστιανικά θρησκεύματα.
• Να γνωρίσουν την ηθική διάσταση της ανθρώπινης ζωής και να κατανοήσουν τη χριστιανική ηθική ζωή ως αποκατάσταση της «κοινωνίας» μεταξύ Θεού και ανθρώπου, μεταξύ των ανθρώπων και ανθρώπου και φύσης.

Β. Διδακτέα Ύλη

Τάξη Α΄

Ώρες: 2 ώρες/εβδ. όλο το έτος

Η λατρεία στη ζωή των πιστών σήμερα
Το νόημα και η εξέλιξη της χριστιανικής λατρείας
Ο Χριστός εγκαινιάζει την αληθινή λατρεία

1. Η λατρεία μας διδάσκει την πίστη
• Με την λατρεία εκφράζουμε την πίστη μας
• Ο πνευματικός κόσμος στη λατρεία
• «Ποιήσωμεν άνθρωπον...». Η δημιουργία του ανθρώπου
• Η παρουσία του Θεού στην ανθρώπινη ιστορία
• Χριστούγεννα: Η γιορτή της ενανθρώπισης του Θεού
• Το κήρυγμα και τα θαύματα του Χριστού μέσα από τη λατρεία
• "Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ…". Η Σταύρωση μέσα στην Υμνολογία της Μ. Εβδομάδας
• Η συμμετοχή του χριστιανού στο Πάθος και την Ανάσταση του Χριστού
• «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν...». Το βαθύτερο νόημα της Ανάστασης του Κυρίου
• Τι μπορεί να μάθει ο άνθρωπος για το Θεό; Προσέγγιση της γιορτής της Μεταμόρφωσης
• Ο Τριαδικός Θεός: οι γιορτές της Πεντηκοστής και του Αγίου Πνεύματος
• Συναγμένοι στη θεία Ευχαριστία: η ουσία της Εκκλησίας
• Παναγία: η μητέρα του Χριστού
• Η Λειτουργική ανάμνηση των αγώνων κατά των αιρέσεων
• Οι άγιες εικόνες: η έκφραση της πίστης
• Η μνήμη των αγίων: αφορμές για ένα σύγχρονο ανθρωπολογικό προβληματισμό

2. Ιστορία και περιεχόμενο των μυστηρίων
• Κλήρος και λαός στη λατρεία
• Η είσοδος και ένταξη στην Εκκλησία: τα μυστήρια του Βαπτίσματος και του Χρίσματος
• Ίδρυση και ιστορική εξέλιξη της θείας Ευχαριστίας
• Το βαθύτερο νόημα της θείας Ευχαριστίας
• Το μυστήριο της Μετάνοιας
• Η ευλογία για μια ζωή συζυγίας: το βαθύτερο νόημα του μυστηρίου του Γάμου
• Πνευματική διακονία: το μυστήριο της ιεροσύνης
• Η ενότητα σώματος και ψυχής: το μυστήριο του Ευχελαίου
• Ο αγιασμός της ανθρώπινης ζωής στη λατρεία
• Οι λειτουργικές περίοδοι του Τριωδίου, Μ. Σαρακοστής και Πεντηκοσταρίου: οδοδείκτης στην πνευματική πορεία του πιστού
• Ο πλούτος της εκκλησιαστικής ποίησης (Υμνογραφία)

3. Σύγχρονοι λειτουργικοί προβληματισμοί
• Προβληματισμοί για τη λειτουργική γλώσσα και μουσική
• Η θέση των λαϊκών στη σύγχρονη λατρεία: επισημάνσεις και προβληματισμοί
• Η γυναίκα στη λατρεία
• Εκκλησιασμός: ανάγκη ή συνήθεια;

4. Παραθρησκευτικά φαινόμενα και φιλοσοφικές οργανώσεις
• Από τη μαγεία του παραμυθιού στην πλάνη της Μαγείας
• Ο Σατανισμός
• Πνευματισμός - Εσωτερισμός - Δεισιδαιμονία και προλήψεις
• Οι αιρέσεις του 20ου αιώνα. Μια απειλή και μια πρόκληση
• Τέσσερα παραδείγματα, τέσσερις προκλήσεις
• Η Μασονία
• Η θρησκευτική οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά

5. Επίκαιρα θέματα
{Στο τέλος μπορούν να διδαχθούν κάποια θέματα που έχουν επίκαιρο χαρακτήρα (πριν από μεγάλες γιορτές ή γεγονότα της ζωής της Εκκλησίας)}
• «Τι σοι προσενέγκωμεν , Χριστέ...».
• Εγκώμιο στο "Γενέσιον της Θεοτόκου"
• "Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή…"
• Η ψυχή ανυψώνεται κατά τη διαδρομή της θείας Λειτουργίας


Τάξη Β΄

Ώρες: 2 ώρες/εβδ. όλο το έτος

• Ερωτήματα σχετικά με τα μεγάλα ζητήματα της ζωής
• Το ζήτημα για το Θεό
• Θρησκεία: ένα πανανθρώπινο φαινόμενο

1. Ο Χριστιανισμός: Ουσία-προσφορά-αμφισβήτηση
• Το σύμβολο της Πίστεως (Παράθεση του κειμένου)
• Ποιος είναι ο Θεός κατά την πίστη του Χριστιανισμού
• Η Βασιλεία του Θεού: όραμα αλλιώτικης ζωής ή ουτοπία;
• Γιατί ο Ιησούς Χριστός ήταν και είναι «σημείον αντιλεγόμενον:»
• «Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;». Σύγχρονες απόψεις για τον Χριστό
• Τι είναι το Άγιο Πνεύμα;
• Αρχή και πορεία του κόσμου
• Ο άνθρωπος στο αρχικό του μεγαλείο
• Γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο;
• Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Ορθοδοξίας
• Η παράδοση της Εκκλησίας: πολύτιμη κληρονομιά ζωής ή τροχοπέδη της;
• Η ορθόδοξη άσκηση
• Ο δυναμικός και απελευθερωτικός χαρακτήρας του Χριστιανισμού
• Η δικαιοσύνη του κόσμου και η δικαιοσύνη της Εκκλησίας
• Ο συνάνθρωπος ως αδελφός
• Το χριστιανικό ήθος ως υπέρβαση των προκαταλήψεων του κόσμου-Σύγχρονες θεολογικές ζυμώσεις
• Η χριστιανική κοινότητα μέσα σ΄ έναν πλουραλιστικό κόσμο
• Η χριστιανική θεώρηση του κράτους και της πολιτικής
• Φανατισμός και ανεξιθρησκία
• Πόσο δίκαιη είναι η κριτική κατά του Χριστιανισμού;
• Το φαινόμενο της αθείας
• Πίστη και Επιστήμη: αλληλοαποκλειόμενα ή αλληλοσυμπληρούμενα;
• Ελληνισμός και Χριστιανισμός
• Ποια η σχέση μεταξύ Χριστιανισμού και πολιτισμού;

2. Κυριότερα Θρησκεύματα
• Η αρχαία ελληνική θρησκεία
• Τα αφρικανικά θρησκεύματα
• Ο Ιουδαϊσμός
• Το Ισλάμ (Α)
• Το Ισλάμ (Β)
• Ο Ινδουισμός Α΄
• Ο Ινδουισμός Β΄
• Η Γιόγκα
• Ο Βουδισμός
• Η κινεζική Θρησκεία
• Η ιαπωνική Θρησκεία
• Η θρησκεία μπροστά στο πρόβλημα του θανάτου
• Γενικές διατυπώσεις - Η τελική απάντηση της Εκκλησίας στον άνθρωπο


Τάξη Γ΄

Ώρες: 1 ώρα/εβδ. όλο το έτος

Ο ηθικός προβληματισμός. Η χριστιανική θεώρηση της ηθικής
Εντολές και δόγματα. Συνταγές σκλαβιάς ή δρόμοι ελευθερίας;

1. Προϋποθέσεις της ηθικής ζωής
• Η ηθική συνείδηση
• Τα κίνητρα των πράξεων στην ηθική ζωή
• Η ελευθερία του ανθρώπου στις επιλογές και τις πράξεις του
• Οι εξτρεμιστές της ελευθερίας. Η περίπτωση των «διά Χριστόν σαλών»

2. Το χριστιανικό ήθος και η σύγχρονη κοινωνία
• Το κοινωνικό πρόβλημα
• Το όραμα της ειρήνης και η πραγματικότητα
• Η βούληση του ανθρώπου για διάκριση και δύναμη

3. Η βιολογική διάσταση στη ζωή του ανθρώπου
• Το ανθρώπινο σώμα
• Τα δύο φύλα
• Η οικογένεια

4. Συνειδησιακά προβλήματα στη ζωή του χριστιανού
• Ο σεβασμός της ανθρώπινης ζωής
• Βιοϊατρική και ηθική
• Παραβίαση και περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής
• Άρνηση και υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής
• Το πρόβλημα των ναρκωτικών

5. Η χριστιανική ηθική και η σύγχρονη τεχνολογία
• Ορθοδοξία και τεχνολογία
• Η Εκκλησία και το οικολογικό πρόβλημα
• Η πληροφορική και τα Μέσα Ενημέρωσης των Πολιτών (Μ.Ε.Π)

6. Κρίσιμες υπαρξιακές καταστάσεις
• Άγχος, μοναξιά και περιθωριοποίηση
• Αλλοτρίωση
• Ο άνθρωπος στις χαρές και στις λύπες της ζωής
• Ο χριστιανός μπροστά στο θάνατο

Επίσης, εδώ μπορείτε να βρείτε μία αξιολογότατη νομική μελέτη για την ελευθερία έκφρασης της θρησκευτικής συνείδησης στα πλαίσια των κρατικών θεσμών, ιδίως όταν αυτή διαφέρει από την επικρατούσα θρησκεία.

(Το αρχείο αποθηκεύεται στο δίσκο σας για ανάγνωση offline αλλά δεν εκτυπώνεται. Αν χρειάζεστε βοήθεια, είμαι στη διάθεσή σας.)

[Knight MIXAHΛ]

Ο δρομος για την κολαση ειναι στρωμμενος απο καλες προθεσεις
Διαβαζοντας τα κεφαλαια της διδακτεας υλης μενεις εκπληκτος
απο τον πλουτο των θεματων.
Στην πραξη ομως προσπαθει να ισσοροπησει αναμεσα στην κατηχηση και την διδασκαλια των θρησκειων. Οποιος πατα σε δυο βαρκες συνηθως βρεχεται.
Καθε τι διαφορετικο ηταν και "κακο", Αιρεση. Θρησκευτικη αιρεση ηταν και ο τεκτονισμος στο οικειο βιβλιο. Αυτο βεβαια αλλαξε μολις πριν 2 χρονια περιπου. Αρκετοι μαθητες διδαχθηκαν λαθος.

Κατ αρχας νομιζω οτι η κατηχηση ειναι δουλεια της εκκλησιας. Μπροστα ομως στον συγχρονο κινδυνο για σχολες ομοιες με τα ισλαμικα σχολεια Αφγανισταν και Πακισταν - το βαρος πεφτει στην ακαδημαικη κοινοτητα.

Νομιζω οτι ειναι δυο διαφορετικα μαθηματα η κατηχηση και η διδασκαλια των θρησκευτικων, και σαν τετοια πρεπει να αντιμετωπιζονται και να διδασκονται. Θρησκευτικος ο ενας, μαλλον της φιλοσοφικης ο αλλος.
Μεγαλο δε θα ηταν το πλεονεκτημα για οσους μαθητες παρακολουθουσαν και τα δυο μαθηματα.
Γνωριζω ποιος ειμαι, αλλα και πως εχει διαμορφωθει ο γειτονας και ο φιλος μου και αντιστροφα.

[Χρήστος]

Δυστυχώς τα πράγματα είναι χειρότερα απ’ όσο φαίνονται. Δεν είναι μόνο τα Παυλικά… εεεε… Θρησκευτικά ήθελα να πω, που κάνουν στα σχολεία, αλλά ρίχτε μια ματιά και στο εξής: http://www.greatlie.com/gymbooks/index.htm
Έχει υποβαθμιστεί και η γλώσσα μας. (κάντε κλικ στα βιβλία στο site να δείτε τα αρχαία που μαθαίνουν τα μαθητούδια μας σήμερα).

[Knight MIXAHΛ]

Οπως εγινε φανερο απο το προγραμμα διδασκαλιας η κρατουσα πολιτεια, υπο την επιρροη και της εκκλησιας της επικρατουσας θρησκειας αλλα και της εθνικης ιστοριας, ακροβατει αναμεσα σε δυο διαφορετικους στοχους.
Ενα ειναι η πιστη και η μεταδοση του δογματος της επικρατουσας θρησκειας και απο την αλλη να διδαξει τον σεβασμο στην θρησκευτικη συνειδηση αλλα και να αναπτυξει την δημιουργικη αλλα και κριτικη σκεψη των μαθητων.
Καθως ομως η βαρυτητα πεφτει στην κατηχηση μπορουμε να παρατηρησουμε δυο σημεια
Πρωτα η διδασκαλια της οποιας πιστης, αναγει κατι ατομικο - προσωπικο σε δημοσιο. Αλλο ειναι η προσευχη στην εκκλησια και αλλο η δημοσια προσευχη και η δηλωση της θρησκευτικςη ταυτοτητας. Η τελευταια γινεται ειτε με την συμμετοχη στο μαθημα ειτε ζητειται η εξαιρεση. Ετσι η λατρευτικη αναγκη , απο προσωπικη σταση και ελευθερη εκφραση, που κατα συνεπεια αγγιζει τον πυρηνα της υπαρξης του ανθρωπου , μετατρεπεται σε στοιχειο ενταξης σε μια κοινωνικη ομαδα, και αρα υπαρχει ο κινδυνος του διαχωρισμου.
Δευτερον η κατηχηση μετατρεπει το σχολειο απο χωρο διδασκαλιας γνωσης και μεθοδου προσεγγισης της, σε χωρο οπου η γνωση ειναι συμπληρωματικο αγαθο, ενω η πιστη πρωτευον. Ετσι ολοι οι μαθητες καταδικαζονται

Η οχυρωση πισω απο τα τειχη της μιας και μοναδικης αληθειας υποβαθμιζει τον πλουτο της ποικιλομορφιας -κατι που ειναι απολυτα φυσικο αλλωστε- και ετσι χανεται η ευκαιρια να αντιμετωπισθουν οι θρησκειες σαν γερφυρες κατανοησης.
Αν δε λαβει κανεις υπ οψιν οτι αυτα αναφερονται για μαθητες 12 ετων εως 17, οι οποιοι μετα απο 10 χρονια θα μπουν στην κοινωνικη δραση, η πολιτεια, κοιτωντας το αμεσο -εκλογικο βεβαια- αποτελεσμα. πολυ λιγο ενδιαφερον εχει για αλλαγες

Λυση ειναι η επιστροφη στην κλασσικη ανθρωπιστικη παιδεια την οποια εδω και χρονια εχουμε εγκαταλειψη.

[Zadok the priestess]

Αγαπητέ φίλε Χρήστο χρήσιμη η παρατήρησή σου, διότι είναι γενικό το φαινόμενο, αλλά καλό είναι να μην πλατιάσουμε πολύ στο παρόν θέμα, το οποίο καταγίνεται ειδικά με το "μάθημα των Θρησκευτικών".

Σε γενικές γραμμές θα συμφωνήσω με τον αγαπητό Knight ΜΙΧΑΗΛ, όμως θα ήθελα να προσθέσω και κάτι άλλο.

Η συνειδητή ή ασυνείδητη υποκρισία των υπευθύνων του υπουργείου και της γενικότερης πολιτικής του κράτους στο ζήτημα αυτό, νομίζω ότι προκύπτει από το κάτωθι δεδομένο - γεγονός:

Στα ξένα ιδιωτικά σχολεία στην Ελλάδα (πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) φοιτούν μαθητές έλληνες και ξένοι.
Το υπουργείο υποχρεώνει τα σχολεία αυτά να ακολουθούν το πρόγραμμα που ακολουθούν όλοι οι υπόλοιποι μαθητές στην Ελλάδα χωρίς καμμία αλλαγή και εφόσον θέλουν να κάνουν κι άλλα μαθήματα ή περισσότερες ώρες, αυτά προστίθενται πέραν του ημερήσιου προγράμματος.

Στο μάθημα των Θρησκευτικών όμως, τί γίνεται

Τα σχολεία αυτά (Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά κλπ.) έχουν μεγάλο αριθμό κυρίως καθολικών μαθητών, οι οποίοι είτε είναι παιδιά ξένων οι οποίοι έχουν εγκατασταθεί στην Ελλάδα, είτε Ελλήνων οι οποίοι δεν έχουν ασπασθεί το ορθόδοξο δόγμα.

Τα σχολεία αυτά φροντίζουν (κατ' απαίτησιν των γονέων και δικαιολογημένα), να παρέχουν την επιλογή στους μαθητές άλλων δογμάτων, να μην παρακολουθούν το μάθημα το οποίο διδάσκει ο θεολόγος του σχολείου και ανάλογα με το ποσοστό των μαθητών αυτών, τους παρέχουν και τη δυνατότητα τις ώρες αυτές να συνομιλούν με κάποιο ιερωμένο του δόγματός τους.

Μόνο δεν ξέρω στις εξετάσεις τί κάνουν....
Πάντως, όταν γινόταν π.χ. αγιασμός, τους ανάγκαζαν (περί αυτού πρόκειται) να παρακολουθούν.

Τέλος πάντων, η ουσία είναι ότι "ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι".

Το μάθημα είναι κατηχητικό και όχι διδασκαλία.

Ακόμα κι αν προσπαθεί να "πατά σε δύο βάρκες" (με τα συνεπακόλουθά του), δε νομίζω ότι πείθει.

Για να μην σχολιάσω το γεγονός ότι στην Ελλάδα για να πιστεύεις σε άλλο δόγμα πρέπει να 'χεις και την οικονομική άνεση να πληρώνεις ιδιωτικό σχολείο για το παιδί σου.

[qubit]

Χρειαζεται το μαθημα των θρησκευτικων -ως κατηχηση της επικρατουσας, στο καθε κρατος, θρησκειας ?
Αν οχι,ποιος,που,και πως θα αναλαμβανε την κατηχηση των νεων ?

Νομίζω ότι, στο πλαίσιο της αποστολής του σχολείου (Παιδεία), αυτό που χρειάζεται είναι
ένα μάθημα Θρησκειολογίας - όχι κατήχηση.
Η κατήχηση είναι δουλειά της καθε θρησκείας, (εκκλησίας κλπ) πιστεύω, που οφείλει ν' απευθύνεται σε κείνους που ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ προσέρχονται για να κατηχηθούν - ή, έστω, να πληροφορηθούν.
Εξ άλλου, αν η διδασκαλία των άλλων θρησκειών γίνεται σ' ένα σύστημα κατήχησης, ενέχει ένα σοβαρό κίνδυνο παραμορφωμένης απόδοσης των "άλλων" δογμάτων και πεποιθήσεων.

Μηπως ο συγκριτισμος οδηγει σε μια συγχυση ? Δηλ μια θρησκευτικη "esperando", που τελικα ειναι νεκρη ??
Η μηπως οδηγει σε μια παγκοσμια θρησκεια, με απλα κατα τοπους διαφοροποιησεις ,ωστε να διατηρειται το ατομικο , προσωπικο αλλα και εθνικο στοιχειο ?

Μα η γνώση των διαφόρων θρησκευτικών συστημάτων, δεν αποτελεί συγκρητισμό. Ο συγκρητισμός (ανάμειξη) μπορεί να υπάρχει σ' ένα αυτοτελές σύστημα. Το να μαθαίνεις τί λέει το καθένα, δεν οδηγεί κατ' ανάγκην σε συγκρητισμό, στο επίπεδο προσωπικών πεποιθήσεων.
Αλλά, κι αν οδηγήσει, τί πειράζει; (ερώτημα προς συζήτηση, είναι αυτό)

[Ramoglou]

Αλλά, κι αν οδηγήσει, τί πειράζει; (ερώτημα προς συζήτηση, είναι αυτό)

Πως δεν πειράζει ;;;
Θα ξυπνήσουν οι μάζες και αυτό θα επιφέρει αδογμάτιστους ανθρώπους και ελευθερία σκέψεως και συνειδήσεως.
Εύκολα πράγματα είναι αυτά ;;;

Ξέρεις πόσα δις ευρώ διακυβεύονται από μια τέτοια "ελευθερία" ;
Ξέρεις πόσοι θώκοι θα πρέπει να χηρέψουν ;
Ξέρεις πόσα πολιτικά καθεστώτα θα πρέπει να αλλάξουν ολόκληρη τη δομή τους και πόσα κράτη την νομολογία τους ;

Α πα πα πα πολύ εξτρεμιστές μου έχετε γίνει τελευταία

[Ramoglou]

Το βρήκα εδώ http://mormolis.blogspot.com/2005/09/part-2.html
και το παραθέτω …..

"Ο Εγκέλαδος"
Όταν εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις αναγγέλλουν σεισμούς, ομιλούν για Εγκέλαδο. Αλλά βεβαίως δεν υπάρχει κανένας Γίγαντας Εγκέλαδος, ο οποίος προκαλεί σεισμούς. Υπάρχει ο Θεός, ο οποίος δημιούργησε τη Γη και τη σείει εκ θεμελίων για τις αμαρτίες και τις ασέβειές μας. Αυτό λέγει η Γραφή, το θεόπνευστο κείμενο της Πίστεώς μας, και αυτό πρέπει να λέγωμε και εμείς. Οι δημοσιογράφοι βαπτίστηκαν μεν χριστιανοί, αλλά είναι κοσμικοί άνθρωποι, και για αυτό ομιλούν για Εγκέλαδο. Ή δεν πιστεύουν στο Χριστιανισμό, ή πιστεύουν μεν, αλλ’ η πίστι τους είναι λίγη και άτονη, και γι’ αυτό ντρέπονται να μιλήσουν τη χριστιανική γλώσσα, και δεν ντρέπονται οι ταλαίπωροι να ομιλούν με ειδωλολατρική και μυθική γλώσσα…
Για Εγκέλαδο εξ αιτίας προσφάτου σεισμού στην Πατρίδα μας μίλησε και εκκλησιαστικός ραδιοφωνικός σταθμός στο λεκανοπέδιο Αττικής! Αντί να ειπή, ότι ο Θεός εξ αιτίας των αμαρτιών της ανθρωπότητος σείει διαφόρους τόπους του πλανήτου και τον τόπο μας, είπε, ότι ο Εγκέλαδος ξανακτύπησε! Έτσι θα μιλούσε ο απόστολος Παύλος ή ο ιερός Χρυσόστομος; Οι έχοντες την ευθύνη των εκκλησιαστικών ραδιοφωνικών σταθμών της Πατρίδος μας ας προσέχουν. Και όχι μόνο στο θέμα των σεισμών, αλλά και σ’ άλλα θέματα… Ο κοσμοκράτωρ, ο Διάβολος, δεν πρέπει να έχη καμμία μετοχή στα εκκλησιαστικά μέσα της δημοσιότητος.

NO COMMENT !!!!!!!!!!!

[Ramoglou]

Άλλο ΔΙΑΜΑΝΤΙ απο εδώ αυτή τη φορά http://www.dide.ach.sch.gr/thriskeftika/teach/teachag/gecona.htm

Η σελίδα είναι επίσημη - κρατική: Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Αχαΐας

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

25 ΒΑΣΙΚΕΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ



1) Η Π.Δ κατανοείται σωστά μόνο εν Χριστώ.

2) Η Π.Δ δεν είναι βιβλίο ενός έθνους, αλλά πανανθρώπινο.

3) Περιούσιος λαός σημαίνει λαός όργανο στα σχέδια του Θεού, όχι « τέλειος » λαός.

4) Ο χαρακτήρας των διηγήσεων της Π.Δ είναι συμβολικός και εικονικός.

5) Διάκριση θρησκείας που είναι επίτευγμα ανθρώπινο και αποκάλυψης που γίνεται με πρωτοβουλία του Θεού.

6) Θρησκευτική σκοπιμότητα διατυπώσεων της Π.Δ., όχι επιστημονική .

7) Διάκριση Αποκάλυψης-Επιστήμης. Ούτε αντίθεση, ούτε ταύτιση.

8 ) Παιδαγωγικός χαρακτήρας Θεϊκών τιμωριών-όχι εκδίκηση για παράβαση νομικών επιταγών.

9) Ο Θεός αποκαλύπτεται και γνωρίζεται μέσα στην ιστορία, όχι σε ιδεατό κόσμο με εκστάσεις.

10) Ο Θεός ενδιαφέρεται για την ιστορική μοίρα του ανθρώπου, όχι μόνο για την αιώνια σωτηρία του.

11) Ο Θεός είναι απρόσιτος και προσιτός.

12) Μέριμνα για την κατοχύρωση των ιστορικών πλαισίων της Π.Δ.

13) Διάκριση ευδοκίας και απλής συγκατάθεσης του Θεού στις ανθρώπινες επιλογές «π.χ θεσμός βασιλείας».

14) Η Θεία κλήση δεν δεσμεύει την ανθρώπινη ελευθερία και η ανθρώπινη αποστασία δεν ματαιώνει το σχέδιο της Θ. Οικονομίας.

15) Η προφητική δράση είναι κοινωνικοπολιτική δράση. Η πολιτική ζωή πρέπει να εκφράζει την πίστη του λαού. Οι μεσσιανικές προφητείες εξαγγέλλονται σε συσχετισμό με τρέχοντα ιστορικά γεγονότα.

16) Η σχέση Θεού-ανθρώπου είναι αγαπητική - ερωτική - συζυγική, σε καμιά περίπτωση νομική.

17) Υπάρχει άμεσος συσχετισμός μεταξύ: ΑΠΙΣΤΙΑΣ-ΗΘΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ-ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

18 ) Η ειρήνη δικαιώνεται στη σύζευξή της με τη δικαιοσύνη ,όχι αυτόνομη.

19) Η αμετανοησία οδηγεί στην πώρωση και στην πνευματική τύφλωση.

20) Θεία βοήθεια δεν σημαίνει αποφυγή περιπετειών-απροβλημάτιστη ζωή, αλλά συμπαράσταση για ορθή αντιμετώπιση των προβλημάτων, αξιοποίηση των περιπετειών για το σχέδιο του Θεού.

21) Κίνδυνος αποστέωσης της Θρησκευτικής-πνευματικής ζωής με την απλή προσφυγή σε κείμενα και πρακτικές ευσέβειας «π.χ Γραμματείς».

22) Υπάρχουν όρια στην κατανόηση των Θεϊκών ενεργειών-πέρα των ορίων τα λοιπά αντιμετωπίζονται με σιωπή «π.χ Ιώβ».

23) Οι προθέσεις του Θεού είναι πέρα από όσα κατανοούν και επιθυμούν οι άνθρωποι-όργανα του Θεού «π.χ Ιωνάς».

24) Οι « τυπικές» επιδράσεις θύραθεν πολιτισμών σε βιβλία της Γραφής δεν μειώνουν τον αποκαλυπτικό χαρακτήρα τους «π.χ Άσμα Ασμάτων ,Εκκλησιαστής».

25) Ο Θεός κατευθύνει την Ιστορία στο τέρμα της χωρίς να δεσμεύει τις Θετικές-αρνητικές προθέσεις των ανθρώπων.-





Πάτρα, Φεβρουάριος 2005

Γιώργος Κ. Οικονόμου

Καθηγητής κλ.ΠΕ01

[Elissaios]

Συμπαθάτε με, αλλά θα το γράψω: Έχει καμιά σχέση η Π.Δ. με τη Ν.Δ.;

[Ramoglou]

Συμπάθαμε αλλά θα σου απαντήσω

Ναι
Και οι δύο έχουν ένα Θεό που πέθανε

[Elissaios]

Μάλιστα. Το πρόγραμμα που μας παραθέτει η Zadok the Priestess δείχνει καλό (ως θεματολογία τουλάχιστον, από περιεχόμενο δεν ξέρω) ενώ οι απόψεις της Αχαΐας δεν δείχνουν καθόλου καλές. Τα βιβλία αρχαίων (;) όπου μας παραπέμπει ο Χρήστος δεν δείχνουν με τα καλά τους.

Να πούμε και τούτο: Πέρα από την ορισμένη "διδακτέα ύλη" δεν ξέρουμε πώς λειτουργεί ο κάθε καθηγητής, ανάλογα με το ρεαλισμό ή το φανατισμό του. Όταν ήμουν κάποτε στο γυμνάσιο (κάποτε, λέμε) υποχρεωνόμασταν να αποστηθίζουμε ολόκληρα εδάφια των γραφών, προς άφατη αγαλλίαση του καθηγητή μας (δική μας ούτε κατά διάνοια). Κλέβαμε χρόνο από τη μελέτη των αρχαίων (τουλάχιστον τότε κάναμε αρχαία) και των μαθηματικών για να παπαγαλίσουμε τα θρησκευτικά μας. Και τι καταλάβαμε;

Κι άλλη ερώτηση. Το να ρίχνουμε τους μαργαρίτες στους χοίρους δεν είναι καλό. Το να ρίχνουμε τους χοίρους στους μαργαρίτες, είναι;

[Zadok the priestess]

Το πρόγραμμα που μας παραθέτει η Zadok the Priestess δείχνει καλό (ως θεματολογία τουλάχιστον, από περιεχόμενο δεν ξέρω) (...)

Αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι κατά 85-95% αναφέρεται στον (ορθόδοξο εννοείται) Χριστιανισμό εκθειάζοντάς τον, ναι, συμφωνώ: δείχνει καλό.



Και μην ακούσω τη δικαιολογία ότι αφού η πλειονότητα είναι Χ.Ο με τί θες ν' ασχολείται το μάθημα.

[Knight MIXAHΛ]

Αναγνωριζουμε, νομιζω ολοι μας, οτι ολα τα ιερα κειμενα περιεχουν
καποιες διαχρονικες αληθειες με ηθικη, κοινωνικη αλλα και εσωτερικη
αναγνωση.

Ερωταται λοιπον πως θα διδαχθει η νεα γενια, τουλαχιστον το "σωμα",
απο τις ιστοριες, γεγονοτα, παραβολες θαυματα, που περιεχουν ολα τα
ιερα κειμενα.

Βεβαια η κλειδα ερμηνειας της παραδοσης της πατριδος του καθ'ενος,
ειναι μεσα στο αιμα μας. Πιο ευκολα, ως ελληνες, προσεγγιζουμε την
ελληνικη μυθολογια,- και κατα συνεπεια την οικογενειακη μας θρησκεια-
παρα την μυθολογια πχ της ινδιας η των σκανδιναυων . Το ιδιο βεβαια
ισχυει για την θρησκεια τις πτυχες της και τις τυχον αιρεσεις της, που
ακολουθουν οι κατοικοι των Ιμαλαιων η του Αμαζονιου.

Ετσι η ερωτηση αναφερεται στην θρησκεια της πατριδας του μαθητη, αλλα
και εκεινης που ακολουθει η κοινωνια στην οποια ειναι εντασσεται.

Αναφερομε στο "σωμα" της οποιας ιστοριας, ακριβως διοτι η αληθεια
ειναι μεσα μας, αλλα και διοτι οι διαφορες προσεγγισεις στο κρυμμενο
νοημα, καθως ακολουθουν την α' η την β' πολιτικη, οδηγουν σε
παρερμηνειες
Βεβαια σημαντικο στοιχειο για μενα ειναι η δυνατοτητα των μαθητων να
διαβαζουν το κειμενο απο το πρωτοτυπο, για να διατηρειται η
αυθεντικοτητα, η δροσια του 'συγγραφεα' αλλα και τα λεπτα νοηματα που
κρυβονται πισω απο τις διαφορετικες λεξεις.

[Ramoglou]

Αγαπητέ Iππότα, το ερώτημα όμως είναι, πως θα διδαχθούν αυτά τα παιδιά το μη φανατισμό και την διεισδυτική σκέψη.

Ποιος είναι αυτός ο Δάσκαλος ή ο Καθηγητής ο οποίος θα διδάξει τον τρόπο να διαβάζουν τα παιδιά πίσω από το κείμενο ;
Ποιος θα θελήσει μια τέτοια παιδεία ;

Ελλοχεύει ο κίνδυνος της ανεξιθρησκίας και του ανοίγματος των «ματιών», από μια τέτοια κίνηση. Θεωρώ λοιπόν, πως απομένει στον κάθε άνθρωπο, να ψάξει και να βρει μόνος του όσα σωστά μας ανέφερες.

[Zadok the priestess]

Αγαπητέ Knight ΜΙΧΑΗΛ,

συμφωνώ με τις επισημάνσεις σου, αλλά θα ήθελα να παρατηρήσω το εξής:

Ας πάρουμε για παράδειγμα το μάθημα της ιστορίας.

Αν και θα περίμενε κάποιος να ήταν ένα μάθημα "στατικό", στην πραγματικότητα είναι μόνιμα υπό εξέλιξη, διότι η ιστορία συχνά γράφεται αρχικά αρκετά υποκειμενικά και στη συνέχεια διαμορφώνεται πιο αντικειμενικά και επιστημονικά.

Νομίζω ότι όπως στο μάθημα της ιστορίας λοιπόν, γίνεται προσπάθεια τα ζητήματα να αναλύονται με πραγματικό κριτικό πνεύμα και ουδέτερη αντίληψη, άσχετα με το αν οι μαθητές κυρίως επικεντρώνονται στην ιστορία της πατρίδας τους και περνούν επιγραμματικά τις ιστορίες άλλων λαών, έτσι και από το μάθημα των θρησκευτικών θα περίμενα, όσο τουλάχιστον ασχολείται με τα υπόλοιπα δόγματα, να ασχολείται όσο το δυνατόν πιο ουδέτερα και αντικειμενικά και όχι "συναισθηματικά".

Αυτό θα βοηθούσε τόσο στην ανάπτυξη της κρίσης του πολίτη, όσο και ως προς τα ερωτήματα τα οποία έθεσε ο φίλος Ramoglou.

[Ramoglou]

Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα.

Μιας και η αγαπημένη μου Zadok, αναφέρεται στο μάθημα της Ιστορίας, θα ήθελα να παραθέσω μια άποψη και μια ερώτηση.

Τυγχάνει να διαβάζω την ιστορία της έκτης δημοτικού (όχι δε με πήραν πίσω για μετεκπαίδευση την κόρη μου διαβάζω) η οποία ασχολείται με την εποχή της Τουρκοκρατίας.

Και από εδώ ξεκινάει το γαϊτανάκι !

Το βυζάντιο δεν αναφέρεται ως Ελλάδα ξεκάθαρα, αλλά υπονοείτε, όμως αναφέρεται ότι για παράδειγμα οι Έλληνες κατάφεραν να πάρουν το εμπόριο στα χέρια τους.

Και ερωτώ.

Στην Τουρκία η ίδια ιστορία διδάσκεται ;
Οι Έλληνες ήταν υπαρκτό Έθνος κατά την άλωση και μετά από αυτή ;
Λέει κανείς σ’ αυτά τα παιδιά για τις φυλές που υπήρχαν και για τη σημασία αυτών των φυλών ;

Όχι λέω εγώ.
Διότι όπως προσπαθεί το παραδιδόμενο μάθημα των Θρησκευτικών να δημιουργήσει Χριστιανική Ορθόδοξη συνείδηση, έτσι και το μάθημα της Ιστορίας προσπαθεί να δημιουργήσει Εθνική συνείδηση.

Και αναφέρει χαρακτηριστικά το βιβλίο «Οι Ραγιάδες ……..»

Για ποια λοιπόν ανεξάρτητη ιστορία μιλάμε ;
Για ποια ιστορία λέμε, όταν φανταζόμαστε ότι τα γεγονότα παρουσιάζονται άκριτα ;
Ποια ιστορία γράφτηκε από ηττημένο ;

Ραγιάδες της σκέψης λοιπόν και όχι Ραγιάδες των Τούρκων, σήμερα.

Εκτός κι αν περιμένατε να γράφει η Ιστορία που διδάσκεται στα σχολεία το ρόλο που διαδραμάτισε η Εκκλησία κατά την Άλωση !!!
Πρίτς !
Μετά πως θα κρεμάγαμε τις Βυζαντινές σημαίες στις Εκκλησίες ;
Πώς θα φοράγαμε το δικέφαλο στο στήθος ;
Πως θα εξακοντίζαμε μύδρους για τις χαμένες πατρίδες ;
Πως θα δημιουργούσαμε το συναίσθημα του κατατρεγμού, του ήρωα, του θεματοφύλακα των ηθών και των εθίμων, του διδάσκαλου του Έθνους ;

Αναφέρονται πουθενά οι συμφωνίες με τον Μωάμεθ τον δεύτερο τον κατακτητή ;
ΟΧΙ ! Γιατί δε συμφέρει !

Γι’ αυτή την αντικειμενική ιστορία μιλάμε ;

[Ladyhawk]

Μιας και γίνεται μία αναφορά στο τι και πως διδάσκονται κάποια πράγματα στα σχολεία θα ήθελα να κάνω μία μία μικρή παρένθεση .

Το σύστημα εκπαίδευσης είναι τέτοιο που προσπαθεί να ετοιμάσει τα νέα παιδιά για τον διεθνή ανταγωνισμό.

Σκοπός της εκπαίδευση θα έπρεπε να ήταν να προαχθεί το εκάστοτε παιδί στην κοινωνία ως ενεργός πολίτης.

Η εκπαίδευση όμως σήμερα έχει ως σκοπό το πρακτικό κέρδος που συνδέεται με την ποιότητα της ζωής σήμερα. Η κοινωνική αποκατάσταση είναι αυτή που παίζει πρωτεύοντα ρόλο με μεγαλύτερη βαρύτητα την ανάπτυξη των οικονομικών συστημάτων.

Όσον αφορά τώρα την κατάρτιση σε θέματα ιστορικά και θρησκευτικά ένας «μπούσουλας» βολεύει καλύτερα.

Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί που καθορίζουν το εκπαιδευτικό σύστημα? Ποιος αποφασίζει τι θα διδαχθεί στα σχολεία και πως θα διδαχθεί ? και φυσικά τι σκοπούς εξυπηρετούν όλοι αυτοί.

Εμείς δημιουργούμε τα παιδιά του αύριο, και πρέπει να αναρωτηθούμε για τον σκοπό που τα ετοιμάζουμε.

[Zadok the priestess]

Αγαπητέ μου Ramoglou,

δε θα ήθελα να ξεφύγουμε από το θέμα, αλλά οφείλω μία απάντηση:

Δεν ισχυρίστηκα ότι το μάθημα της ιστορίας είναι αντικειμενικό και απόλυτα αληθές.
Είπα ότι εξελίσσεται, νομίζω, με ταχύτερους ρυθμούς προς αυτήν την κατεύθυνση απ' ότι το μάθημα των θρησκευτικών.

Βέβαια, αυτό που εγώ τουλάχιστον συμπεραίνω, είναι ότι σε όλα αυτά υποκρύπτεται ένας ενδόμυχος φόβος που δεν έχει την ίδια βαρύτητα στις δύο αυτές περιπτώσεις...

Ο φόβος ότι αν ο Έλληνας μάθει την αλήθεια για την ιστορία, θ' αλλάξει εθνικότητα, ακούγεται πιο ανόητος από το φόβο ότι αν γνωρίσει άλλες θρησκείες, μπορεί να αλλαξοπιστήσει... Ο δεύτερος είναι πιθανός σε αντίθεση με τον πρώτο ο οποίος πρακτικά είναι αδύνατος, αν και τέτοιου είδους ανασφάλειες δεν ταιριάζουν σε αυτούς οι οποίοι διακυρήττουν ότι μόνον αυτοί γνωρίζουν τον δρόμο προς την αλήθεια (βλ. Χριστός).

Συνεπώς, έχω την αίσθηση ότι η ανάγκη για εξουσία και δύναμη έχει υποσκελίσει την ουσιαστική έννοια της θρησκείας.