Ardha Nareswara:Ο ανδρογυνος στις εσωτ.παραδοσεις

[Ardha Nareswara]

Νamaskar!
*Ο Ερμαφροδιτος είναι δισεξουαλικο,αρσενικο και θηλυκο Ον, ειτε ανθρωπος ειτε ζωο*

Με αφορμη τη “διττη” φυση μου και τ’ ονομα που φερω βαρεως θα ηθελα να ανασυρω ένα θεμα που μαλλον εχει πολύ μα πολύ υλικο ως αρχικη αναφορα του.
Θα ηθελα να παραθεσω στοιχεια-μπορειτε κι εσεις βεβαια-σε σχεση με όλα οσα είναι ηδη γνωστα για την ερμηνεια του ορου ερμαφροδιτος –στις παραδοσεις και θρησκειες στους διαφορους πολιτισμους της γης μας.
Κατοπιν θα μπορουσαμε να προσεγγισουμε τι ακριβως συμβαινει και μεσα μας…
Στην “ψυχη” , στο “πνευμα”, μας..εις το εν αυτων…
Επειδη όλα είναι ένα …αλλα στην υλη είναι διττα…φερομενα σε φυσικουλικο σωμα όπως θαλεγε ο αγαπητος Κελσος..
Θα ηθελα να σημειωσω πως σε τουτη τη μελετη μου εχω ως αναφορα το πρωτογενες θεμα μου, γνωστο σε οσους φιλους ασχοληθηκαν μαζι μου δημοσια και μη, με αυτο. Αν χρειαστει θα μεταφερω καποια στοιχεια κι εδώ αν και παλιοτερα η προσεγγιση ητο μαλλον ψυχικη τωρα θα ηθελα να δωσω μιαν άλλη παραμετρο που θα ξεκινα πρωτιστως από τις αναφορες των μυθων και ιστοριων των λαων και κατοπιν σε οποια συγκριτικη μελετη οσο και στα ενδοτερα…


Shakti

[Ardha Nareswara]

Στην Ελλαδα:
Ηταν γιος του Ερμη και της Αφροδιτης-τον ανεθρεψαν οι νυμφες Ναιαδες,στο ανδρο της Ιδης.
Ειχε τις αρετες του πατερα του, και τα θελγητρα της μητερας του.Η επιθυμια του ηταν να ταξιδεψει σε ολη την οικουμενη- ετσι, στα δεκαπεντε του επισκεφτηκε την Καρια και την Λυκια.Οταν εφτασε στην Αλικαρνασσο,θελησε να λουστει στην πηγη-εκει λοιπον, τον ειδε νυμφη Σαλμακις, η οποια τον ερωτευτηκε τοσο πολύ,που καθως τον αγκαλιασε δεν ηθελε να τον αφησει.Κατοπιν παρακλησης της προς τους θεους τα σωματα τους ενωθηκαν σ' ένα,και ετσι σχηματιστηκε ο Ερμαφροδιτος-ο οποιος λυπημενος από την κατασταση του παρακαλεσε τους γονεις του,για παρηγορια του,να παθαινουν το ιδιο οσοι λουζονται σ'εκεινη την πηγη.(μεταφραση στη δημοτικη, από το λεξικο Ελληνικης Μμυθολογιας του Στ.Κομμητα)



Shakti

[Ardha Nareswara]

Στην Αιγυπτο ο Ερμανουβις.είναι ο “Αποκαλυπτης των μυστηριων του Κατω Κοσμου—της γης δηλαδη—και των σεξουαλικων μυστηριων.Ο Κροιτζερ αποκαλει τον Eρμανουβη: “συμβολο της επιστημης και του νοητικου κοσμου”.Παντα απεικονιζεται μ’ενα σταυρο στο χερι .Ο σταυρος είναι από τα πρωτα συμβολα της γεννησης-αναπαραγωγης στη γη μας.Στη χαλδαικη Καμπαλα(Βιβλιο των Αριθμων)—κι αυτό είναι ισως από τα πιο ενδιαφεροντα στοιχεια επι του θεματος—το συμβολο Τατ ‘η “+” αναφερεται στον Αδαμ και στην Ευα,αφου η τελευταια είναι η εγκαρσια δοκος που προηλθε από την πλευρα του Αδαμ,της καταφορυφης δοκου.Το γεγονος ειναι ότι εσωτερικα ο Αδαμκαι η Ευα ενω αντιπροσωπευουν την αρχικη τριτη Ριζικη φυλη—εκεινους που οντας ανοοι μιμουνταν τα ζωα και εκφυλιστηκαν μαζι με αυτά—αντιπροσωπευουν επισης και το δυαδικο συμβολο των φυλων.Ετσι ο Ανουβις,ο αιγυπτιακος θεος αναπαραγωγης,απεικονιζεται με κεφαλι σκυλου ‘η τσακαλιου, και λεγεται ο κυριος του κατω κοσμου, ‘η Αδη,στον οποιο οι ψυχες των νεκρων—τις επανενσαρκωμενες οντοτητες—γιατι ο Αδης είναι κατά μια εννοια η μητρα,όπως δειχνουν πληρως μερικα κειμενα των Χριστιανων Πατερων.(από τη βιβλο της Ελενας Π.Μπλαβατσκι.)

Bεβαια η ιδεα αυτή του διμορφικου οντος υπαρχει και στον ινδικο θεο της σοφιας,του θεου ελεφαντα, Ganesha.
Ο Ganesha είναι γιος του Shiva και της Shakti του,// σε τουτη την εκφανση της Parvati//…κι εδώ συμβολο του εχουμε την swastika,τον ινδικο σταυρο.

--Σημ:Αργοτερα θα ηθελα να δωσουμε καποια στοιχεια για τον σταυρο τοσο στις παραδοσεις των θρησκειων ανα τον κοσμο οσο και στην εσωτερικη…αστρολογια..)..αλλα επισης και τον αποσυμβολισμο των αριθμων που σχετιζονται με το παρον..θεμα---


Shakti

[Ardha Nareswara]

Και αφου φτασαμε στην Ινδια ας περασουμε στον Shiva και την Shakti του…
Ο Shiva μια εκ των τριων μορφων—Τριμουρτι-- του Εκδηλωμενου Μπραχμαν .Ειναι ανωτερος του Vishnu ,αφου καταστρεφει μονο για να ξαναδημιουργησει πανω σε ανωτερο πεδιο.Γεννιεται ως Rudra—το βεδικο του ονομα--,Κumara.Ειναι ο Μaha yogi, προστατης ολων των yogis,ο Mεγαλος Aσκητης. Τα ονοματα του πολλα ξεπερνουν την εκατονταδα..
Η Shakti είναι η δραστηρια θηλυκη ενεργεια των θεων,και στον λαικο Ινδουισμο είναι οι θεες και συζυγοι τους.
--Καθε θεος εχει τη Shakti του, ο Μπραχμα εχει κορη και συζυγο την Saraswati-η οποια γεννηθηκε από το ημισυ του σωματος του-- ο Vishnu τη Lakshmi //ως Κrishna τη Radha---
Ως συζυγος του Shiva παιρνει διαφορες μορφες arvati ως μητερα του θεου της σοφιας Ganesha,
Durga-“η απροσεγγιστη”,ένα ονομα της Κali –“μαυρη”-συζυγου του Shiva ως Μαheswara.
-- H Shakti στον αποκρυφισμο είναι η κορωνιδα του αστρικου φωτος.Η δυναμη και οι εξι δυναμεις της φυσης ενοποιημενες.Η Συμπαντικη ενεργεια—.
H Shakti λοιπον είναι η μητερα θεα ,που εκπορευεται για να καταστρεψει ολες τις δαιμονικες ενεργειες και να επαναφερει την ισορροπια..Ειναι η πηγη των παντων ,η παγκοσμια αρχη της ενεργειας, η δημιουργος ενεργεια. Η λατρεια της Shakti ως τετοιας ενεργειας ,είναι η ουσια της Tantra Yoga.Η Shakti είναι αδιαχωριστη από αυτόν που τη φερει, του Shakti-man,δηλαδη η αρσενικη αρχη του Παγκοσμιου πατερα.
Ο Shakti-man είναι το Brahman στις Ουπανισαδες -- στην Ταντρικη παραδοση είναι ο Σιβα.
Το παιχνιδι της θηλυκης ενεργειας δεν εχει ουτε τελος ουτε αρχη.Αν και ακουραστη , η ενεργεια κινειται εναλλασοντας περιοδους κινησης και αδρανειας,στη διαρκεια των οποιων επανεγκαθιστασται.Συμφωνα με την Τantra οσο θα υπαρχει φιανομενικος κοσμος,η Shakti θα είναι η Παγκοσμια μητερα η οποια είναι η δημιουργος,η συντηρητις και η καταστροφεας.Ετσι η Shakti θα πρεπει να δοξαζεται ως μια εφανση του θειου.Αυτη η κινητηρια δυναμη πισω από το αιωνιο παιχνιδι που δημιουργει τον πλασμαντικο κοσμο των φαινομενων είναι η δυναμη της επιθυμιαςΑυτη η επιθυμια είναι παρουσα σε αυτόν που δεν εχει χαρακτηριστικα,η ανωνυμη και αμορφη εκφανση του θειου.
...θα ηθελα να γραψω λιγα ακομη για τον αγαπημενο Shiva, πριν περασω στην ολοτητα ..Ardha Nareswara 'η Αrdhanarishvara...
αλλα εχουμε καιρο...


Shakti

[Zadok the priestess]

Αγαπημένο θέμα... Ένα καλωσόρισμα και από μένα στον ανδρόγυνο!

Ο Mircea Eliade στο έργο του "Ο Μεφιστοφελής και ο Ανδρόγυνος" βεβαιώνει πως η σεξουαλική αμφισημία των θεών είναι ένα φαινόμενο το οποίο απαντά καθολικά και δε διστάζει σε ένα άλλο κείμενό του ("Μύθοι, όνειρα και μυστήρια") να τη χαρακτηρίσει "αρχέτυπο παγκόσμια διαδεδομένο".

Η θέση αυτή είναι κεφαλαιώδης.
Γιατί, αν της δώσουμε τη συγκατάθεσή μας, τοποθετεί μονομιάς τον ανδρόγυνο (το χρησιμοποιώ προσωρινά ως ευρύτερη του ερμαφρόδιτου έννοια) μέσα στο πεδίο των μεγαλύτερων πόθων και φαντασιώσεων της ανθρωπότητας.

Πράγματι, είναι κανόνας να αποδίδεται στους θεούς ό,τι ο άνθρωπος αισθάνεται συγκεχυμένα ότι στερείται.
Από το άλλο μέρος, κάθε αρχέτυπο μας φαίνεται ότι συνδέεται κατά κάποιον τρόπο με μία λογική του πόθου, είτε θετική (πόθος να είμαστε, να πράττουμε ή να έχουμε) είτε αρνητική (πόθος να καταλύουμε, να μεταβάλλουμε, να εξορκίζουμε).

Το αρχέτυπο, θα πρέπει να είναι έτσι, ένα ψυχικό σχήμα με το οποίο ο άνθρωπος γενικά κανονίζει και διαπραγματεύεται τις σχέσεις του με τον κόσμο, απομακρύνει τους κινδύνους του, επιλύει τις αντιφάσεις του.

Ας θυμηθούμε το μύθο του Αριστοφάνη στο Συμπόσιο του Πλάτωνος (πριν την παρέμβαση της Διοτίμας):

"Λοιπόν, Ερυξίμαχε" είπε ο Αριστοφάνης "πράγματι έχω σκοπό να μιλήσω κάπως διαφορετικά απ' ό,τι και συ και ο Παυσανίας μιλήσατε. Έχω δηλαδή τη γνώμη, ότι η ανθρωπότητα δεν έχει αντιληφθεί καθόλου τη σπουδαιότητα του Έρωτος. Αν την εννοούσαν, θα κατασκεύαζαν προς τιμήν του μεγαλοπρεπέστατα ιερά και βωμούς και θα προσέφεραν πολύ λαμπρές θυσίες. Όχι όπως τώρα, που δεν γίνεται προς τιμήν του τίποτε, ενώ έπρεπε πρώτα απ' όλα να γίνεται. Διότι μεταξύ των θεών είναι ο μεγαλύτερος φίλος του ανθρώπου, αφού είναι βοηθός των ανθρώπων και ιατρός για όλα εκείνα, με την θεραπεία των οποίων θα υπήρχε υψίστη ευδαιμονία στο γένος των ανθρώπων. Θα προσπαθήσω λοιπόν εγώ να σας παρουσιάσω τη σημασία του και σεις πάλι γίνετε διδάσκαλοι των άλλων.

Πρωτίστως πρέπει να καταλάβετε καλά την φύση του ανθρώπου και τις περιπέτειές της. Παλαιά δηλαδή ο οργανισμός μας δεν ήταν ο ίδιος, όπως τώρα, ήταν διαφορετικός. Πρώτα πρώτα τα φύλα των ανθρώπων ήταν τρία, και όχι όπως σήμερα δύο, αρσενικόν και θηλυκόν. Υπήρχεν ακόμη και ένα τρίτο, αποτελούμενο απ' αυτά τα δύο. Το όνομά του μένει ακόμη, το ίδιο όμως έχει εξαφανισθεί: το ανδρόγυνο. Ήταν τότε ένα ξεχωριστό φύλο, και συνδύαζε και στην εμφάνιση και στο όνομα τα δύο άλλα, το αρσενικό και το θηλυκό. Τώρα δεν υπάρχει παρά μόνον σαν λέξη και χρησιμοποιείται σαν ύβρις.


(...)

Μπορείτε να μελετήσετε ολόκληρο το κείμενο στο σύνδεσμο: ΠΛΑΤΩΝ - ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ.

[Ardha Nareswara]

Namaskar!
Mερικα ενδιαφεροντα στοιχεια για την μορφη διττου ονοματος που φερω-
(κατοπιν μεταφρασης απο αρθρο των Prof. P.C. Jain+Dr Daljeet ,σπεσιαλιστες της αισθητικης των ινδικων τεχνων στο εθνικο μουσειο της Ινδιας )

Ο Ardhanarishvara στην Τεχνη και στην Φιλοσοφια


O Ardhanarishvara είναι μια από τις πιο επικρατουσες φορμες του Θειου στην Ινδικη τεχνη ,σχεδον από τις απαρχες του Χριστιανισμου
΄η και λιγο πιο πριν. Οι πρωιμες απεικονησεις του προερχονται από την εποχη των Kushana (περι του 35-60 AD).
Καποιοι ερευνητες ανακαλυψαν μια φιγουρα σαν του Ardhanarishvara στην προσοψη ενός σχεδον κατεστραμενου νομισματος της εποχης των Kushana,το οποιο πιστευαν πως ηταν το πρωτο που ειχε ως τοτε αναφερθει.Το νομισμα φαινοταν περισσοτερο πως αναπαριστα μια μορφη του Shiva
αλλα ως Ardhanarishvara δεν μπορουσε να γινει εντελως αποδεκτο.Μολις στα μεσα του πρωτου αιωνα της εποχης των Kushana,είναι και που χριζει μεγαλυτερης αποδοχης από το μουσειο της κυβερνησης, Mathura,ως η πιο παλαια μορφη στην τεχνη .
Στην Rigveda και στη μεταγενεστερη μορφη της Ινδικης σκεψης, υπαρχει αρκετος υπαινιγμος για την ενοτητα του αρσενικου και του θηλυκου στοιχειου,
τα οποια συνθετουν την δημιουργια. Ωστοσο,αν και υπαρχουν τοσο συμβολικες διαστασεις,η Βεδικη λογοτεχνια δεν αναφερεται με σαφηνεια στη μορφη του Ardhanarishvara ,΄η σ’εναν ορο που ν’ ανταποκρινεται στην ανδρογυνη αυτή μορφη.Γι αυτό το λογο καποιοι ερευνητες υποστηριζουν πως ο Ardhanarishvara είναι μια καλλιτεχνικη συλληψις, ένα προιον της αχαλινωτης φαντασιας του ανθρωπου,μια ιδιορυθμη ανατομια που αναζητα να εναρμονισει την αιωνια αντιφατικοτητα του αρσενικου και του θηλυκου στοιχειου σε μια Θεικη μορφη.


---Σημ: Στο κειμενο χρησιμοποιειται η αποδοση του ονοματος ως Ardhanarishvara αντι του Ardha Nareswara που υπογραφω --στις ινδικες γλωσσες-διαλεκτους υπαρχουν πολλαπλοι τροποι αποδοσης των συλλαβων που σχηματιζουν μια λεξη και ειναι ολοι το ιδιο ορθοι// για παραδειγμα το Σακτι --της υπογραφης μου,ως το θηλυκο μερος της δυαδας,μπορει να γραφει με τους αγγλικους χαρακτηρες που αποδιδουν την devanangari ,ως shaktih //shakti/saktih..απλα δεν εχουμε την ευχερεια της χρησης του ινδικου "πολυτονικου"...--εδω, στο φορουμ λοιπον, το Ardha Nareswara,ως δυο λεξουλες, υποδηλωνει υπεροχα οτι οντως ειναι μια δυαδα εις Eν.. ---

Shakti

[Ardha Nareswara]

Η Βιολογικη ενοτητα της εξωτερικης διττοτητας
Είναι αληθεια πως όλα τα σχετικα με τον Ardhanarishvara στις λογοτεχνικες και στις εικονογραφημενες αναφορες, εμφανιστηκαν πολύ αργοτερα από την πρωτη εκεινη εικονα που ανακαλυφθηκε στην τεχνη, αλλα το σκεπτικο των δυο στοιχειων ,αρσενικου και θηλυκου,που συγχωνευονται το ένα στο άλλο επιδρωντας στην δημιουργια,υπηρξε από την αρχαιοτητα.Αυτη η φανερη οπτικη πλανη των τεχνων εχει,ετσι,όχι μονο βαθυτερο νοημα και κοσμικη σημασια,αλλα και τις ριζες της στα αρχαια κειμενα και στη σχετικη με τη δημιουργια μεταφυσικη.
Ακομη πιο συγκεκριμενα ,η μορφη του Ardhanarishvara, αναπαριστα την βιολογικη ενοτητα της εξωτερικης δυαδας,η οποια στον Ινδικο νου παντα διακρινεται σε όλα τα πραγματα και σ' ολακερη την δημιουργικη εξελιξη.
Οι Βεδες διεκριναν αυτή τη βιολογικη ενοτητα σε αρκετες υπαρκτες δυαδες
Agni και Soma,
Stri και Punam,
Kumara και Kumari,
Pita και Mata,
Linga και Yoni,
Mahagna και Mahagni,
Prana και Aprana,
Nara και Nari,
Παραδεισος και Γη
και τοσες άλλες.
Η αντιληψη, στη Rigveda ,της 'Prana' και 'Bhuta'- ζωη και αιτια-αναφερεται ως Hiranyagarbha,ωστοσο είναι περισσοτερο σαφης και καλυτερα προσδιορισμενη.Στην αναλογια Hiranyagarbha, 'hiranya' είναι ο χρυσος, η 'Prana',η ζωη και 'garbha' είναι η 'Bhuta',η αιτια.Η Rigveda παρατηρει πως –ο κοσμος/ υπαρξη-υπηρξε ένα απλο αβγο,αλλα χωριστηκε στα δυο-'Prana'και 'Bhuta'-. Δεν αναλυει περαιτερω αυτό το σημειο,αλλα ο συμβολισμος κινειται σε δυο φαινομενικες κατευθυνσεις.
Το αβγο εμπεριεχει και τις δυο,ζωη και αιτια.
Οταν αυτό σπασει,διαχωριζονται.
Περα όμως από την χωρις ζωη αιτια,το Αβγο αποδιδει και την ζωσα αιτια.Η Rigveda τ’ αναφερει ως 'aprana' και 'saprana'.Η “ζωσα αιτια”εχει ζωη, αλλα είναι απλως το Αβγο,η συμφυης οψη του θηλυκου,αφου από μονο του δεν είναι ικανο να προχωρησει στην δημιουργικη διαδικασια και είναι μοναχα η ανενεργη 'Bhuta'.
Μονο κατοπιν της γονιμοποιησης της από την αρσενικη ενεργεια,μετατρεπεται σε Χρυσο Αβγο-ηζωη-καρποφορωντας,η Hiranyagarbha της Rigveda.Και τωρα, η Hiranyagarbha – η 'Bhuta' συνδιασμενη με την 'Prana'-η αιτια που ενεργοποειται από το πνευμα, παιρνει τη δικη του μορφη και προσδιοριζει την δημιουργια.
Η μορφη του Ardhanarishvara,είναι δηλαδη το Χρυσο Αβγο,η φανταστικη αντιληψη του ορου Hiranyagarbha στην Rigveda.


Shakti

[Knight MIXAHΛ]

Ενα υπεροχο μυθιστορημα σχετικα με τον Ερμαφροδιτο ειναι του
ΟΝΟΡΕ ΝΤΕ ΜΠΑΛΖΑΚ ΣΕΡΑΦΙΤΑ
Προκειται για την Σεραφιτα - Σεραφιτους, ενα ον ανδρογυνο και τελειο, που αγαπιεται συγχρονως απο ενα ανδρα και μια γυναικα, αλλα η ψυχη της, οπως λεει η ιδια,"ανηκει σε Εκεινον, που η ποιηση του ειναι απειρη, οι θησαυροι του ανεξαντλητοι, η αγαπη του αναλλοιωτη, η επιστημη του αλανθαστη" Ο συγγραφεας σκιαγραφει την μεταβαση του ανθρωπινου πνευματος απο την σφαιρα των ενστικτων στο μονοπατι της Πιστης, της Προσευχης και του Διαλογισμου. Στο τελος του εργου το Ον αυτο ανερχεται στον Ουρανο και πλεον ειναι ενα Σεραφειμ.
Υπαρχει μια φανερη αναφορα αλλα και επιρροη του Μπαλζακ απο τον Σαιν Μαρταιν και τον Σβεντενμποργκ.

[Ardha Nareswara]

Ενωση Σιβα και Παρβατι αποσπασμα απο τα Σιβαικα επεισοδια

[Για να αποσπασουν τον Σιβα απο τους στοχασμους του οι θεοι του απεστειλαν μια εαρινη ημερα,τον Ερωτα(Καμαδεβα) και την συζυγο του την Ηδονη.
Εκλεγων την στιγμη οπου η Παρβατι επλησιαζε τον θεο,για να τον προσκυνησει,ο Ερως ετανυσε το τοξον του.Αλλα την στιγμη που ετοιμαζοταν να εξαπολυσει το βελος του,ο Σιβα τον ειδε και με μιαν φλογερη αστραπη του τριτου του οφθαλμου εκαυσε τον Ερωτα(ο οποιος εκτοτε φερει το ονομα Αναγκα και στερειται μελων).Ενω η Ηδονη εκλαιγε για την απωλεια του,μια φωνη της ειπε:
"Ο συζυγος σου θα επανελθει,οταν ο Σιβα νυμφευθει την Παρβατι,θα αποδωσει εις την Ψυχη του ερωτος το σωμα της."
Η Παρβατι κουρασμενη απο την αδιαφορια του θεου ειχε ασπασθει τον αναχωρητικο βιον.Εδεχθει μια μερα την επισκεψη ενος νεου βραχμανου,ο οποιος την συνεχαρη δια την αφοσιωση της ,αλλα αποπειραθηκε να την επαναφερει στον κοσμο.Επειδη εκεινη θυμωσε ,ο νεος της αποκαλυψε ποιος ηταν:ο ιδιος ο Σιβα.Της υποσχεθηκε τον ερωτα του ,αλλα η Παρβατι του ζητησε να αποδωσει πρωτα το σωμα του Καμαδεβα εις την συζυγο του την Ηδονη.
Ο Σιβα εδεχθει και οδηγησας την Παρβατι επι του ορους Καιλασα συγκατατεθει τελος να υποκυψει στον ποθο της.
Ο Εναγκαλισμος των εσαλευσε τον κοσμο..]

Πηγη:Παγκοσμιος Μυθολογια.

Shiva

[Zadok the priestess]

Ο ερμαφρόδιτος/ανδρόγυνος συνδέεται άμεσα με πολλές αρχέγονες κοσμογονίες και μέσω "ιερογαμιών".

Οι μύθοι των νησιών Τρόμπριαντ (ανήκουν στη Νέα Καληδονία και αποτελούν μία ομάδα νησιών η οποία βρίσκεται 160 χλμ. περίπου βόρεια της ανατολικής άκρης της Νέας Γουινέας - αποτελούν τμήμα της περιοχής των Παπούα) θεωρούν ότι μία γυναίκα-πρόγονος αποτελεί την απαρχή του ανθρωπίνου γένους. Τη γονιμοποίησε η βροχή ή, σύμφωνα με μίαν άλλη εκδοχή, τη δάγκωσε ένα ψάρι. Ανήκει λοιπόν, σε έναν ερμαφρόδιτο τύπο, ο οποίος παράγει συγχρόνως τα αρσενικά και τα θηλυκά, τους απογόνους της.

Malinowski, Le sexualite et sa repression dans les societes primitives [Η σεξουαλικότητα και η καταστολή της στις πρωτόγονες κοινωνίες], σ. 97.

Κατά τους Ντογκόν του Μάλι (οι Dogon είναι φυλή της δημοκρατίας του Μάλι στην Αφρική, γνωστή για το εξελιγμένο της σύστημα μεταφυσικής και κοσμογονίας), ο μοναδικός θεός Άμμα έπλασε τη Γη από τον πηλό. Έπειτα ενώθηκε μ' αυτή την χθόνια Γυναίκα όχι χωρίς να προσκρούσει στο φαλλικό στοιχείο της Γυναίκας. Από τούτη την προβληματική ένωση, όπου παρεμβαίνει ένας ανδρογυνικός υπερθεματισμός, θα γεννηθεί η φυλή των ανθρώπων.

M. Griaule, Dieu d' eau, σελλ. 23-34.

Έτσι, βλέπουμε ότι ο αρχικός Δράστης βγάζει από τον ίδιο του τον εαυτό την παρουσία του αντίθετου φύλου ή τα δύο φύλα μοιάζουν να συνυπάρχουν αρχικά, αλλά, το συχνότερο, σε μία κατάσταση αμοιβαίας ανάμιξης, λιγότερο ή περισσότερο έκδηλης.
Αυτές οι μίξεις, αυτές οι εκχύσεις, χαρακτηρίζουν τόσο πολύ τις "πρωταρχικές εποχές", ώστε φαίνεται να δεσπόζουν σ' ολόκληρη τη μεταγενέστερη μοίρα του κόσμου και του ανθρώπου.
Από την αρχή, ο πρωτόμορφος ανδρόγυνος κατοικεί μέσα στο Μύθο και φαίνεται πως οφείλει να καθορίζει τις διακυμάνσεις του.
Αυτό συμβαίνει στις πολυθεϊστικές θρησκείες, όπου τα πράγματα παρουσιάζονται με μεγαλύτερη ειλικρίνεια και όπου η ανδρογυνία των θεών γίνεται ξεκάθαρα αντιληπτή.

Έτσι, το πάνθεο της αρχαίας Αιγύπτου είναι πλούσιο σε αμφίσημες θεότητες.
Παρά τη δυσκολία που κρύβει η μελέτη τους λόγω της υπεραφθονίας των τοπικών θεοτήτων και της αναμεταξύ τους "ηγεμονικής πάλης", μπορούμε να παρατηρήσουμε τα εξής:
Ο πλάστης Θεός δεν είναι πάντοτε ο ίδιος.
Ο Ρα, ο Φθα, ο Άμμων, ο Θωθ φαίνεται να έχουν αναλάβει αυτή τη λειτουργία - όμως εύκολα προκύπτει ότι οι θεοί αυτοί, οι οποίοι φαινομενικά είναι αρσενικού τύπου, έχουν σχέση και με την αμφιφυλία.
Η αμφιφυλία αυτή, παρ' όλο που δεν είναι πάντοτε ρητή ούτε προφανής, περιέχεται εν δυνάμει μέσα στη δημιουργική ισχύ του Θεού.
Έτσι, ο Ρα, ο ηλιακός θεός, έχει γεννητική δύναμη ολοκληρωτικά θηλυκή: απέκτησε ύπαρξη από μόνος του και, από μόνος του, δημιουργεί το ζεύγος Σου (Αέρας) - Τφένις [Τεφνούτ] (Νερό), έπειτα Νουτ (Ουρανός) - Γκεμπ (Γη).

Αυτό προϋποθέτει πως ο Ρα από μόνος του περιέχει εν δυνάμει και μέσα στην ίδια του τη φύση τη συνύπαρξη του Αρσενικού και του Θηλυκού, γιατί δε θα μπορούσαμε εδώ να συλλάβουμε μία εξωγενή δημιουργία ανάλογη με την αφήγηση της Γενέσεως.
Τέλος, η κόρη του Ρα, η Μαάτ [Νεφθύς], έχει κι αυτή επίσης τη δύναμη να διχοτομείται και αυτή η διεργασία είναι συχνή στην αιγυπτιακή θρησκεία.
Θα μπορούσε κάποιος να διστάσει να θεωρήσει αυτή τη διχοτόμηση σαν το σημάδι μίας αρχέγονης ανδρόγυνης φύσης.
Αλλά οι ενδοιασμοί αυτοί μειώνονται από την στιγμή κατά την οποία ξέρουμε πως ο ύπατος Θεός του αιγυπτιακού πανθέου γίνεται κάποτε Θεά στις θεωρίες των θεολόγων και πως αυτή η Θεά διαθέτει ονόματα πολλαπλά και μία φύση.

"Η θεότητα δεν είναι ούτε αρσενική ούτε θηλυκή, μετέχει και στα δύο γένη συγχρόνως.
Οι ελληνόγλωσσοι ύμνοι, οι οποίοι απευθύνονται στην Ίσιδα, καθώς και τα βιβλία τα οποία συντάχθηκαν για την αιγυπτιακή θρησκεία, όπως η περίφημη πραγματεία για τα μυστήρια, η οποία αποδίδεται στον Ιάμβλιχο, εκθέτουν πιο ορθολογικά την ίδια ιδέα".

Francois Daumas, La civilisation de l' Egypte pharaonique [Ο πολιτισμός της φαραωνικής Αιγύπτου], Arthaud 1969.

Η ανδρογυνία είναι κάποτε πολύ έκδηλη και στην περίπτωση υποδεέστερων θεοτήτων χωρίς κοσμογονικές ευθύνες, όπως η Νεΐθ και ο Χάπι, ο θεός του Νείλου, ο οποίος είναι αδιαμφισβήτητα και επίσημα "ερμαφρόδιτος" αφού παρουσιάζει μαστούς γονιμότητας.

Συνεχίζεται...

[Zadok the priestess]

Ας δανειστούμε κάποιες πληροφορίες από τον Jean Deshayes, Les civilisations de l' Orient ancient [Οι πολιτισμοί της αρχαίας Ανατολής], Arthaud 1969, για τη συνέχεια.

Η ασσυροβαβυλωνιακή πολιτισμική περιοχή προσφέρει επίσης, παραδείγματα θεϊκής ανδρογυνίας.

Και εδώ συναντάμε στοιχεία τα οποία πιθανά ενδιαφέρουν τους λάτρεις του "DaVinci Code".

Εξάλλου, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι κάποια φρόνηση πρέπει να αναχαιτίζει τις ερμηνείες, οι οποίες εύκολα αναδύονται, γιατί τα φαινόμενα αμφισημίας ή διχοτόμησης δεν ανάγονται φυσικά σ' έναν και μοναδικό τύπο διαδικασίας.
Η Μητέρα-Θεά υφίσταται μεταλλαγές μέσα στις αναπαραστάσεις, οι οποίες τη συγκροτούν: συχνά συνοδεύεται από ένα αιλουροειδές, άλλες φορές συντροφεύεται από έναν συγκαθήμενο [εταίρο], ο οποίος μπορεί να είναι ο γιος της αλλά και ο εραστής της. Στους Σουμέριους, διχοτομείται και γεννά το ζεύγος Μητέρα-Κόρη. Στη Χαναάν γεννά ένα ζεύγος εχθρικών όντων.
Όλα τα φαινόμενα δεν έχουν ασφαλώς μία και μοναδική σημασία: είναι μάλλον, διασταυρώσεις υπερπροσδιορισμένων αρχετύπων.
Όπως και να έχει, σ' αυτά εκδηλώνεται η ανδρογυνική τάση με περισσότερη ή λιγότερη σαφήνεια ανάλογα με τις περιπτώσεις.

"Ορισμένες θεότητες, σημιτικές κυρίως, παρουσιάζουν στην αρχή μίαν όψη κατά βάθος αδιαφοροποίητη.
Όχι μόνο οι θεές της γονιμότητας ήταν συγχρόνως παρθένες και μητέρες, αλλά, σε μία πρωτόγονη κατάσταση, της οποίας τα ίχνη επιβιώνουν στην ιστορική εποχή, το ίδιο τους το φύλο απείχε πολύ από το να είναι με ακρίβεια προσδιορισμένο".
Όσο για τα πνεύματα ή δαίμονες, τα οποία αφθονούν, περισσότερο ακόμη κι από τους θεούς, "δεν είχαν, αυτά τα ίδια, ούτε μορφή ούτε φύλο ούτε και όνομα ακόμη μερικές φορές...".
Αυτή η αμφιβολία δεν μπορεί ασφαλώς να εξομοιώνεται με μίαν απλή έλλειψη φύλου. Μ' άλλα λόγια, δεν πρόκειται εδώ για ένα φαινόμενο ουδέτερο ή αδιάφορο.
Στη συνέχεια θα προκύψει ότι η αναποφασιστικότητα του φύλου, όπως και η έλλειψη φύλου, περιέχουν εν δυνάμει και γεννούν την αμφιφυλία, γιατί μέσα στη λογική του ασυνειδήτου, οι πρώτες συνδέονται με τη δεύτερη όπως συνδέεται η δυνατότητα με την πράξη.

Κατά τον M. Eliade, στο Traite d' histoire des religions, ο ιρανικός θεός του απεριόριστου χρόνου, ο Ζερβάν, είναι ανδρόγυνος και γεννά δύο δίδυμα αδέλφια.


Ζερβάν

Στην Ινδία, το σημαντικότερο θεϊκό ζεύγος, Σίβα-Κάλι, εξομοιώνεται συχνά με ένα μοναδικό ον.
"Και η ταντρική εικονογραφία βρίθει από εικόνες, οι οποίες μας δείχνουν το θεό Σίβα να σφίγγει στενά την ίδια του τη "δύναμη", τη Σάκτι, η οποία παριστάνεται ως θηλυκή θεότητα (Κάλι)".
Εξάλλου, ο ταντρισμός, αυτή η μορφή του ινδουισμού, η οποία εμπνέεται από τα ιερά βιβλία tantra και την χρησιμοποίηση της θηλυκής κοσμικής ενέργειας (sakti), δίνει πολύ μεγάλη σημασία στη λατρεία των θηλυκών θεοτήτων.
Έτσι, όπως πολύ συχνά παρατηρούμε στην ιστορία των θρησκειών, ο ανδρόγυνος και το αρχέγονο, ή κυρίαρχο, ζεύγος εμφανίζονται ως δύο μορφές οι οποίες μπορούν να μεταβιβάζονται, να εναλλάσσονται μεταξύ τους.
Η αρχική ανδρογυνία γεννά το ζεύγος, το οποίο τείνει με τη σειρά του στην ανασύσταση της πρωταρχικής συγχώνευσης.

Κατά τον Marcel Granet, στο La religion des Chinois [Η θρησκεία των Κινέζων], στη φεουδαρχική Κίνα, η πρώτη θέση μέσα στο Πάνθεο ξαναδίνεται στον ουράνιο Θεό.
Ονομάζεται Άρχων-Εξ Ουρανού-Σεπτότατος-Ουρανός.
Όμως, οι τέσσερις όροι, οι οποίοι συνιστούν μία πλεοναστική ονομασία, συχνά ομαδοποιούνται ανά δύο: Άρχων Εξ Ουρανού - Σεπτότατος Ουρανός.
Η διχοτόμηση αυτή, παρ' όλο που με την πρώτη ματιά δεν είναι έκδηλα ανδρογυνική, δηλώνει την αρχική δύναμη της διχοτόμησης.
Με τη μέθοδο της σύγκρισης μπορούμε να γνωρίζουμε ως ποιό σημείο η δομή αυτή, η οποία εφαρμόζεται στις αρχέγονες θεότητες, είναι πλούσια σε υποδηλώσεις.
Επιπλέον, εδώ ο ουράνιος θεός δεσπόζει πάνω στην τάξη της γης, μεριμνά για τους εποχικούς και φυτικούς κύκλους. Η δύναμή του εκτείνεται λοιπόν, στη γήινη γονιμότητα, η οποία χαρακτηρίζεται έντονα από τις θηλυκές αναφορές.


Συνεχίζεται...

[Zadok the priestess]

Η γερμανική μυθολογία δεν εμφανίζει με αδιαφιλονίκητο τρόπο κάποιο οπλοστάσιο ανδρόγυνων θεοτήτων.
Οι μεγάλοι θεοί - ο Όθων και ο Θωρ ιδιαίτερα - έχουν εμφανή αρσενικό χαρακτήρα. Ανήκουν στην κατηγορία των αρσενικών θεών.
Ωστόσο, ο Georges Dumezil, στη μελέτη του Les Dieux des Germains [Οι θεοί των Γερμανών] (εκδ. PUF), σημειώνει πως η περίπτωση του Νγιορντ, του θεού της θάλασσας, απέκτησε ιδιαίτερη φήμη, ακριβώς επειδή πλανιόταν μία αμφιβολία για το φύλο του:

"Το πρόσωπο του Νγιορντ [Njord] είναι ιδιαίτερα φημισμένο στην ιστορία των γερμανικών θρησκειών, γιατί το έχει επισημάνει ήδη ο Τάκιτος, αλλά με το θηλυκό φύλο: είναι η Νόρθους [Northus]"

O Dumezil θεωρεί πως αυτή η αμφισημία δεν εξηγείται ικανοποιητικά. Ωστόσο, την προσεγγίζει με μία πιο γενική αμφισημία, η οποία αφορά στα θαλασσινά "πνεύματα":

"Οι περισσότερες από τις ιστορίες οι οποίες κάνουν λόγο για ένα πνεύμα της θάλασσας, είναι γνωστές τόσο σε παραλλαγές όπου αυτό το πνεύμα είναι αρσενικό, όσο και σε παραλλαγές όπου είναι θηλυκό."

Αν υπάρχει ανδρογυνικό αρχέτυπο, φαίνεται ότι αυτό υποκινεί και κανονίζει τις σεξουαλικές μεταμορφώσεις των θαλασσινών πνευμάτων.
Η θάλασσα, περιβάλλον κατεξοχήν ονειρικό και διαλυτικό, είναι φυσικά κατάλληλη να κάνει να αναφανεί η συγχώνευση των φύλων. Όμως, αντίστροφα φαίνεται κι ότι όλα συμβαίνουν σαν η συγχώνευση αυτή να μην περίμενε παρά μία πρόσφορη ευκαιρία για να εκδηλωθεί.

Πάντως, η τάση αυτή δεν περιορίζεται διόλου στο θαλασσινό κόσμο.
Η περίπτωση του αμφίσημου θεού Νγιορντ μας προσφέρει ένα άλλο καθοδηγητικό νήμα: πράγματι ο Νγιορντ -- τον οποίο κάποια παράδοση παρουσιάζει ως διάδοχο του Οντίν -- έχει δύο παιδιά, τη Φρέγια και τον Φρέιγιορ. Αλλά η Φρέγια και ο Φρέιγιορ όχι μόνον έζησαν μαζί παντρεμένοι για κάποιο διάστημα (εδώ έχουμε αιμόμικτους διδύμους), αλλά η ομοιότητά τους είναι σε υπερβολικό βαθμό παράδοξη:


Φρέιγιορ

"Αυτός έμοιαζε τόσο μ' αυτήν, που φαίνεται πως αυτός δοκίμασε κάποιες δυσκολίες στο να καθορίσει σε ποιό φύλο ανήκει."

W. Lederer, Gynophobia ou la peur des femmes [Γυναικοφοβία ή ο φόβος μπροστά στις γυναίκες], Payot.



Φρέγια


Συνεχίζεται...

[Zadok the priestess]

O Ερμαφρόδιτος του Λούβρου


Η ελληνική μυθολογία προτείνει μεγάλο αριθμό από αμφίφυλες θεότητες.
Κατά τη Marie Delcourt, η παράξενη μορφή του θεού Ερμαφροδίτου δίνει το μέτρο και του αφιέρωσε ένα βιβλίο: Hermaphrodite [Ερμαφρόδιτος], Paris, PUF 1958.
Ασφαλώς, ο Ερμαφρόδιτος δεν ανήκει ούτε στους αρχέγονους θεούς, ούτε στους πλάστες θεούς.
Ενώ παρουσιάζεται σχετικά λίγο στη λογοτεχνία, τον βλέπουμε να αναφύεται προπαντός στην γλυπτική από τον 4ο αιώνα π.Χ. κ.ε και οι καλλιτέχνες της ελληνιστικής περιόδου δούλεψαν με μεγάλη εικαστική ποικιλία γύρω απ' αυτόν.
Χρονολογικά, πρόκειται λοιπόν, από μία πρώτη άποψη, για μία μορφή μάλλον όψιμη στον ελληνικό κόσμο.
Όμως, -- και η Marie Delcourt επιμένει σ' αυτό -- αν ο θεός είναι όψιμος, η ιδέα την οποία ενσαρκώνει, είναι πάρα πολύ παλιά.
Δεν βρίσκεται ο Ερμαφρόδιτος στην απαρχή των ανδρογυνικών αναπαραστάσεων, αντίθετα, η πρωτόγονη ιδέα της ανδρογυνίας γέννησε την αναπαράσταση του θεού.

"...Ο Ερμαφρόδιτος είναι ένα προνομιούχο παράδειγμα του καθαρού μύθου, ο οποίος γεννήθηκε στην σκέψη του ανθρώπου και ο οποίος έψαχνε ψηλαφητά τη θέση του μέσα στον κόσμο. Πρόβαλλε δε, την αναπαράσταση την οποία είχε την πιο μεγάλη ικανότητα να αποδώσει τις απαρχές του και, συγχρόνως, να συμβολίσει μερικές από τις επιδιώξεις του."

Τέτοια είναι άλλωστε και η γνώμη του Karoly Kerenyi, στo Introduction a l' essence de la mythologie [Εισαγωγή στην ουσία της μυθολογίας]:

"Ο Ερμαφρόδιτος είναι μία θεϊκή μορφή ενός πολύ παλιού πρωτόγονου πρωτύπου...".

Παρ' όλο που ο Ερμαφρόδιτος έγινε στη συνέχεια αντικείμενο περιέργειας, ακόμη και διασκέδασης, μπορούμε να πούμε πως ο θεός δεν μπορεί διόλου να εξομοιωθεί με κάποιο περιστασιακό καπρίτσιο.
Εξάλλου, δεν είναι η μόνη ανδρογυνική μορφή του ελληνικού πανθέου.

Οι ίδιοι οι γονείς του δεν παύουν να έχουν, έστω και έμμεσα, σχέση με την ανδρογυνία.

Ο Kerenyi κάνει την παρατήρηση πως ο Ερμής, ο οποίος καβαλικεύει τα δελφίνια και ο οποίος εφευρίσκει τη λύρα από ένα καύκαλο χελώνας, συχνά παριστάνεται σαν παιγνιδιάρικο παιδί. Έτσι, δημιουργεί χωρίς δισταγμό ένα συσχετισμό ανάμεσα στο αρχετυπικό Παιδί της μυθολογίας και στο θέμα της πρωτόγονης Αμφιφυλίας.



Η Αφροδίτη, από την πλευρά της, παρουσιάζει επίσης κάποια γνωρίσματα αντιστροφής, τα οποία παραξενεύουν.
Η Marie Delcourt μας πληροφορεί πως στην Κύπρο υπήρχε η λατρεία μίας γενειοφόρου Αφροδίτης, η οποία ονομαζόταν Αφρόδιτος.
Μία τέτοια λατρεία μπορεί να υπήρχε και στην Αθήνα, όμως αυτό είναι μία εικασία.
Ο Geza Roheim στο La panique des dieux [Ο πανικός των θεών],προχωρεί περισσότερο στα συμπεράσματά του: θυμίζει πως η Αφροδίτη γεννήθηκε από την επαφή του ανδρικού μορίου του πατέρα της του Ουρανού με το νερό της θάλασσας και διακρίνει στο μυθικό αυτό ανέκδοτο την απόδειξη του φαλλικού χαρακτήρα της θεάς.
Ας θυμηθούμε εδώ την αντίστοιχη γερμανική θεότητα Φρέγια, από την οποία προέκυψε το αγγλοσαξωνικό όνομα της Παρασκευής (Friday), ενώ από τη λατινική Αφροδίτη- Venus, το αντίστοιχο λατινογενές.

Επίσης, είναι αρκετά παράξενο ότι ορισμένοι μεγάλοι θεοί της Ελλάδας με έκδηλη ανδροπρεπή τάση δεν ξεφεύγουν κάποτε από ορισμένες αμφίσημες ιδιοτροπίες.
Έτσι, έχουν βρεθεί πολλά περίεργα αγαλματίδια, τα οποία είναι συγχρόνως γενειοφόρα και διαθέτουν πολλούς μαστούς (πολυμαστικά): θα πρόκειται για ό,τι οι Έλληνες ονόμαζαν Δία Στράτιο.
Εντούτοις, σύμφωνα με ορισμένους ερμηνευτές, οι μαστοί θα πρέπει να σήμαιναν τη δύναμη του θεού και όχι την ανδρογυνική φύση του.
Αυτές οι ερμηνευτικές διαμάχες ίσως να μην είναι πολύ σημαντικές: το ουσιώδες είναι να παρατηρήσουμε εδώ πως ο "Πατέρας" των θεών εμφανίζεται, μερικές φορές τουλάχιστον, εφοδιασμένος με θηλυκά χαρακτηριστικά.

Μάλλον τα πράγματα είναι πιο καθαρά στην περίπτωση του Διονύσου.
Η Delcourt αναφέρει πολλές γραμματειακές πηγές, οι οποίες επικαλούνται ρητά έναν Διόνυσο "Άνδρα-Γυναίκα".
Και ο Kerenyi θεωρεί κι αυτός επίσης, αξιοσημείωτο το γεγονός αυτό.
Κρίνει δε, πως ο Διόνυσος, αμφίφυλος από την αρχή, είναι κατεξοχήν "ο γενειοφόρος θεός, άνδρας και γυναίκα".


Συνεχίζεται...

[Zadok the priestess]

Στους Λατίνους, η σεξουαλική αναποφασιστικότητα των θεών είναι κάτι συχνό.
Άλλοτε, ορισμένες θεϊκές μορφές παρουσιάζονται σα να σχηματίζουν ζευγαρωτές διχοτομήσεις.
Αυτά τα πάρα πολύ αλλόκοτα θεϊκά ζεύγη εμφανίζονται στ' αλήθεια σα να είναι η μερική και όψιμη σχάση μίας πρωτόγονης οντότητας με δυαδική φύση:

"Άλλες μορφές διχάζονται σε ένα άτομο αρσενικό και ένα άτομο θηλυκό, όπως οι Consus και Ops, Faunus και Fauna, Liber και Libera, Ruminus και Rumina, Cacus και Caca, Caeculus και Caecilia.
Τα ζεύγη αυτά, τα οποία είναι πάντοτε στείρα, δεν αντιπροσωπεύουν παντρεμένους θεούς. Είναι ταίρια, τα οποία σχημάτισε ο νους για να εξαντλήσει τις όψεις μίας δύναμης ενιαίας, η οποία στο βάθος της συλλαμβάνεται σαν να είναι προικισμένη με δύο φύσεις. Είναι η αναπαράσταση του αμφίσημου θεού, έτσι όπως την επινόησε το ρωμαϊκό πνεύμα."

Ξαναβρίσκουμε εδώ τη θεμελιώδη αμφισημία, η οποία προέχει στις διαδικασίες των θεϊκών διχοτομήσεων.
Η μονάδα / ενότητα διατυπώνεται μέσα στη δυαδικότητα και αντίστροφα.

Ολοκληρώνοντας την αναφορά στις ανιμιστικές και πολυθεϊστικές θρησκείες, αξίζει να διατυπώσουμε μίαν ένσταση.
Εκτός από το ότι οι μεγάλοι θεοί δημιουργοί του κόσμου δεν εμφανίζονται πάντοτε αναμφισβήτητα ανδρόγυνοι, μπορούμε επίσης να αναρωτηθούμε μήπως ορισμένες θρησκείες έχουν σαφώς την τάση να υποτάσσουν τις δοξασίες τους σε μίαν υπέρτατη θεότητα έντονα θηλυπρεπή ή ανδροπρεπή, ανάλογα με τις περιπτώσεις, πράγμα το οποίο θα μπορούσε να αποδείξει ελαττωματική την υπόθεση για ένα ανδρογυνικό αρχέτυπο.

Είδωμεν...

[Zadok the priestess]

Ας δούμε και μία μυητική εκδοχή του ανδρόγυνου στην ορφική παράδοση των Ελληνικών Μυστηρίων εδώ.

[Zadok the priestess]

Νομίζω ότι εδώ ταιριάζει καλύτερα αυτή η ανακοίνωση:



Ανατρεπτική Εβελίνα Παπούλια στο Club 22!
21/10/2005 12:43:11 μμ
Η ανατρεπτική μουσική παράσταση Hedwig and the Angry Inch, κάνει πρεμιέρα τη Δευτέρα 24 Οκτωβρίου στη σκηνή του Club 22 με την Εβελίνα Παπούλια στην πρώτη της σκηνοθετική απόπειρα να ερμηνεύει την ανδρόγυνη Hedwig.

Η παράσταση που δεν έχει καθόλου κλασική φόρμα, αλλά έχει δομηθεί πάνω στην ιδέα μιας ροκ συναυλίας, είναι βασισμένη στο θεατρικό της Off- Broadway ροκ σκηνής που ξεσήκωσε την κριτική και αφηγείται την ιστορία της Χέντγουιγκ, μιας «παγκοσμίως άγνωστης» ροκ τραγουδίστριας. Οι θεατές θα μπορούν, παράλληλα με τη δράση, να απολαμβάνουν το ποτό τους γύρω από τα μπαρ, ενώ θα παρακολουθούν στη σκηνή την μπάντα.

Η Χέντγουιγκ, πρώην Χάνσελ, που το όνειρο της ζωής του ήταν να βρει το άλλο του μισό, υποβάλλεται σε εγχείρηση αλλαγής φύλου προκειμένου να παντρευτεί έναν Αμερικανό στρατιωτικό του Πολεμικού Ναυτικού και να πετάξει μαζί του πάνω από το τείχος του Βερολίνου, προς την ελευθερία. Η εγχείρηση δυστυχώς αποτυγχάνει παγιδεύοντας την προσωπικότητά της. Χωρισμένη και μόνη, ζώντας σ’ ένα τροχόσπιτο στο Κάνσας, δημιουργεί μια ροκ μπάντα και ερωτεύεται τον νεαρό προστατευόμενό της Τόμμυ Γνώσις, που σύντομα θα την εγκαταλείψει, θα της κλέψει τα τραγούδια και θα γίνει ο ίδιος διάσημος ροκ σταρ.

Παρότι πικραμένη, η ευφυής και ανήσυχη Χέντγουιγκ, συνεχίζει στη σκιά του Τόμμυ, να παίζει τη δική της παράσταση για τους λίγους φανατικούς οπαδούς της, σε μελαγχολικά και σχεδόν άδεια κλαμπ. Μέσα από τη συρραφή τραγουδιών και αναδρομών στο παρελθόν σε παρακμασμένα κλαμπ, διηγείται στη σκηνή τη ζωή της. Η Χέντγουιγκ αναζητά το απόλυτο. Πιστεύει ότι ο Τόμμυ Γνώσις είναι το άλλο της μισό. Το ότι δεν μπορεί να τον έχει την οδηγεί στο άδοξο τέλος της.

Ένα ανδρόγυνο κορμί, μια ανδρόγυνη ψυχή εγκλωβισμένη σε ένα κορμί, που δεν μπορεί να ορίσει, καταλήγει να αγαπήσει την διπλή της φύση, συνειδητοποιώντας πως ο έρωτας και η αγάπη ήταν η κινητήρια δύναμη για να μπορέσει να ανακαλύψει τον εαυτό της. Περνά στην αθανασία αγκαλιά με το πνευματικό της παιδί -τη μουσική- χαρίζοντας σε όσους αγάπησε την δύναμη και τη τόλμη να κοινωνούν τα πιστεύω τους και να αντιμετωπίζουν τη ζωή με βάση τις εμπειρίες που τους χαρίζει.

Το έργο ήταν το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τζoν Κάμερον Μίτσελ στον κινηματογράφο, που μαζί με τον συνθέτη Στήβεν Τρασκ, έγραψε και πρωταγωνίστησε σ’ αυτή την Off - Broadway παραγωγή, λαμβάνοντας υμνητικές κριτικές. Ο Κάμερον βασίστηκε στο Συμπόσιο του Πλάτωνα αντιμετωπίζοντας τον έρωτα σε όλες του τις μορφές, παραποιώντας πολλά στοιχεία και δίνοντας τους την σφραγίδα της προσωπικής του διάστασης και άποψης.

Η Εβελίνα Παπούλια με τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία της θα μας μεταφέρει στη σκηνή του Club 22 μια μουσική παράσταση που εκτυλίσσεται στην εποχή που το rock glam, στα ‘80s, ανασυντάσσονταν, με τη σκηνογραφία και τα videos να δημιουργούν την αίσθηση μιας πραγματικής συναυλίας.

Τη μετάφραση του θεατρικού υπογράφει η Μαριαλένα Πατεράκη, ενώ η Εβελίνα Παπούλια έχει κάνει τη διασκευή και τη σκηνοθεσία. Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Εύας Νάθενα.
Η σκηνοθεσία στα video είναι του Παναγιώτη Κράββα που μαζί με την Εβ. Παπούλια έχει γράψει και τους στίχους των τραγουδιών. Οι φωτισμοί και η διεύθυνση φωτογραφίας είναι του Μιχάλη Καπετανίδη και η ενορχήστρωση του Χρήστου Ζώη.
Βοηθός σκηνοθέτη είναι η Εύα Βελλή.

Στην παράσταση μαζί με την Εβελίνα Παπούλια παίζουν ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης, η Μαρία Δημητράτου και η Εύα Βελλή καθώς και οι μουσικοί: Χρήστος Ζώης - ενορχήστρωση, μπάσο. Βασίλης Κοντοδήμος- πλήκτρα. Τάσος Δρόλιας - κιθάρα. Μπάμπης Αποργηνός - κιθάρα. Πέτρος Μπαλτασής - τύμπανα.

Ο Άκης Σακελλαρίου, ο Χρήστος Ευθυμίου και η Φωτεινή Μπαξεβάνη και ο μικρός Κωνσταντίνος Λάινας παίζουν στα βίντεο που θα παρακολουθήσουμε από τα video walls.

Club 22, Βουλιαγμένης 22, τηλ. 2109249814,
www.club22.gr

Ώρα έναρξης: 10.00 μ.μ.
Διάρκεια: 1.30’
Τιμή εισιτηρίου: 20 € με ποτό.

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

"...Νομίζω ότι εδώ ταιριάζει καλύτερα αυτή η ανακοίνωση:



Ανατρεπτική Εβελίνα Παπούλια στο Club 22!
21/10/2005 12:43:11 μμ
Η ανατρεπτική μουσική παράσταση Hedwig and the Angry Inch, κάνει πρεμιέρα τη Δευτέρα 24 Οκτωβρίου στη σκηνή του Club 22 με την Εβελίνα Παπούλια στην πρώτη της σκηνοθετική απόπειρα να ερμηνεύει την ανδρόγυνη Hedwig..."

Χμμμμμ...
Αγαπητή μου Zadok, από πότε οι ΤΡΑΝΣΕΞΟΥΑΛ καλούνται ΑΝΔΡΟΓΥΝΗ φύση

Παρ' όλα ταύτα ΝΟΜΙΖΩ πως θα είναι ΟΝΤΩΣ μια ανατρεπτική παράσταση, αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να ταυτίσω μια ΑΝΩΜΑΛΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, ως απόδειξη την ΑΝΔΡΟΓΥΝΗΣ ΦΥΣΗΣ & του ΔΙΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΥ ΟΝΤΟΣ, των όσων έχουμε παραθέσει στο παρόν θέμα μας...

Κέλσος ο Φιλαλήθης

[Zadok the priestess]

Το ήξερα ότι θα με ρωτήσεις και καλά έκανες, φίλε Κέλσο.

Η τέχνη καλείται να επεξεργαστεί όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης φύσης και να προβληματίσει ανάλογα.

Φυσικά, δεν υποστηρίζω ότι ο ανδρόγυνος της πνευματικής φύσης μας έχει να κάνει με την αφύσικη "συγκατοίκιση" δύο φύλων σε ένα σώμα.

Όμως, ο κόσμος διανύει μία περίοδο κατά την οποία περνά ακριβώς αυτό το στάδιο της "μύησή" του. Οπότε γι' αυτό και θεωρώ ότι μια τέτοια παράσταση και κάθε τέτοια παράσταση είναι σημαντική.

Ο δημιουργός καταδεικνύει ακριβώς αυτό το αδιέξοδο της υλικής μας φύσης όταν πιο κάτω μιλά για "παγίδευση της προσωπικότητας".
Και ο προβληματισμός περί της σπηλιάς του Πλάτωνα, μας φέρνει αντιμέτωπους με την ουσία της αναζήτησης, για να δούμε τη διαφορά του μέσα από το έξω, να αντιληφθούμε ότι το κορμί δεν μπορεί να είναι ανδρόγυνο, αν και η ψυχή είναι άφυλη.

[Κέλσος ο Φιλαλήθης]

"...Φυσικά, δεν υποστηρίζω ότι ο ανδρόγυνος της πνευματικής φύσης μας έχει να κάνει με την αφύσικη "συγκατοίκηση" δύο φύλων σε ένα σώμα..."


"...Ο δημιουργός καταδεικνύει ακριβώς αυτό το αδιέξοδο της υλικής μας φύσης όταν πιο κάτω μιλά για "παγίδευση της προσωπικότητας"..."

2 παρατηρήσεις μόνον...
Καταρχάς, ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει ΟΥΔΕΠΟΤΕ συγκατοίκηση 2 διαφορετικών φύλων σε 1 σώμα

Και κατά δεύτερον, πολύ ορθά αναφέρεις ότι αυτό που "παγιδεύεται" είναι η προσωπικότητα το ανθρώπου η οποία να σημειώσω ότι είναι κάτι ΦΘΑΡΤΟ όπως το φυσικοϋλικό μας σώμα και όχι κάτι ΑΘΑΝΑΤΟ όπως είναι η Ψυχή μας (η οποία να τονίσω ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ).

Αυτό είναι και το "κλειδί" αν θέλεις αγαπητή μου Ιέρεια στα περί "συγκατοίκησης" που ανέφερες...
Είναι η σύγκρουση της ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ (όπως το αναφέρει και το απόσπασμα για την πλοκή του έργου που μας παρέθεσες)...

"...Η εγχείρηση δυστυχώς αποτυγχάνει παγιδεύοντας την προσωπικότητά της..."

Ανάπτυξε αν θες λίγο περισσότερο τα περί σπηλιάς του Πλάτωνα...
Με ενδιαφέρει...

Κέλσος ο Φιλαλήθης

[Zadok the priestess]

Αγαπητέ μου Κέλσο,

νομίζω ότι δε διαφωνούμε. Εξάλλου, τη λέξη συγκατοίκηση δεν την έβαλα τυχαία σε εισαγωγικά.

Τώρα, η αλήθεια είναι ότι δε θυμάμαι τί σκεφτόμουν εκείνη την στιγμή που έγραφα για την σπηλιά και είναι πολύ πιθανό, επηρεασμένη από το άλλο θέμα στο οποίο αναφερόμαστε σε αυτήν, να ήθελα να αναφερθώ στην εξιστόρηση του Αριστοφάνη στο Συμπόσιο του Πλάτωνα και να 'γραψα άλλα 'ντ' άλλων...

Παρ' όλα αυτά, με την ευκαιρία θα αφιερώσω σε εσένα και σε όλους τους φίλους του ανδρόγυνου ένα σχετικό κείμενο του αγαπημένου μου Andre Gide, που περιγράφει γλαφυρότατα τη γέννηση του χρόνου μετά το διαχωρισμό του Αδάμ - ανδρόγυνου:

"Κατά τον ουρανό ανεβαίνει ατμός, δάκρυα, σύννεφα τα οποία ξαναπέφτουν σε δάκρυα και τα οποία ξανανεβαίνουν σε σύννεφα: ο χρόνος γεννήθηκε.
Κι ο κατατρομαγμένος Άνθρωπος, ανδρόγυνος ο οποίος διχάζεται, έκλαψε από αγωνία και φρίκη, νοιώθοντας, μ' ένα καινούργιο φύλο, ν' αναβλύζει μέσα του ο ανήσυχος πόθος για τούτο το ήμισυ του εαυτού του το σχεδόν όμοιο, τούτη τη γυναίκα η οποία μονομιάς αναδύθηκε, εκεί, που την αγκαλιάζει, που θα ήθελε να την ξαναρπάξει - τούτη τη γυναίκα, η οποία, μέσα στην τυφλή προσπάθεια να ξαναδημιουργήσει μέσω του εαυτού της το τέλειο ον και να σταματήσει εκεί τούτη την σπορά, θα κάνει να σπαρταρήσει μέσα στα σπλάχνα της ο άγνωστος μιας καινούργιας φυλής, και σε λίγο θα φυτρώσει μέσα στον χρόνο ένα άλλο ον, το οποίο θα είναι ακόμα ατελές και το οποίο δε θα αρκεί."

A Gide, Oeuvres completes [Άπαντα], "Pleiade", σ. 6.


Y - Γ. Κάτι σχετικό με το παρόν έχει προστεθεί εδώ.