Δημοσίευσηαπό Πασχαλης » Πέμ Ιουν 23, 2005 1:36 am
Τι λέει για την Ατλαντίδα ο Πλάτων στον «Κριτίαν»:
Όταν οι θεοί διένειμαν μεταξύ των την γήν και ίδρυσαν οι ίδιοι τους Ιερούς των τόπους, τους βωμούς και τους ναούς των, έλαχεν εις τον Ποσειδώνα ή Ατλαντίς. Εις αυτήν τότε μετέφερε τους βλαστούς του, πού είχεν αποκτήσει με μίαν θνητήν, και τους εγκατέστησεν ακριβώς εις το μέσον της νήσου.
Ήτο δε αυτό μία πεδιάς, ή ωραιότερα και ή ευφορωτέρα της γης. Πλησίον δε εις την πεδιάδα αυτήν υψώνετο όρος χαμηλόν εις όλα του τα σημεία, και επάνω εις το όρος αυτό έξη εις από τους αυτόχθονας της νήσου, ο όποιος ωνομάζετο Ευήνωρ, με την σύζυγον του, ή οποία ελέγετο Λευκίππη. Είχον δε οι δύο μίαν θυγατέρα, την Κλειτώ.
Όταν ή Κλειτώ έφθασεν εις ώραν γάμου, απέθανον ο πατήρ και ή μήτηρ της, ο δε Ποσειδών, ο οποίος την ηγάπησε, συνεδέθη μαζί της. Τότε περιέβαλε τον λόφον επί του οποίου έζη ή αγαπημένη του με υδατίνους και γηίνους δακτυλίους διαδεχόμενους αλίλους, εις τρόποι» ώστε κανείς από τους άλλους ανθρώπους να μη είναι δυνατόν να την πλησίαση, διότι τότε ούτε πλοία ούτε ναυτικοί ακόμη υπήρχον. Και αφού ήτο θεός ο Ποσειδών είχε την δύναμιν να καταστήση ωραίον τον τόπον, όπου έζη ή Κλειτώ. Δύο πηγαί έδιδον θερμόν και ψυχρόν ύδωρ, πού ανέβρυον από το ίδιον άνοιγμα.
Πλήθος καρπών διαφόρων έδιδεν ή γη. Και εγέννησεν ο Ποσειδών από την Κλειτώ πέντε ζεύγη διδύμων υιών. Εχώρισε τότε την νήσον ολόκληρον εις δέκα μέοη και έδωσεν εις τον πρωτότοκον από το πρώτον ζεύγος το μέρος όπου έζη ή μήτηρ των, ή Κλειτώ, με ολόκληρον την περιοχήν του. Και τον κατέστησε βασιλέα επί όλων των άλλων υιών του. Άλλα και εις τον καθένα από αυτούς έδωσεν εξουσίαν επί πολλών άνθρώπων και επί μεγάλης εκτάσεως γης. Τους έδωσεν επίσης ονόματα : Άτλαντα ωνόμασε τον πρώτον και από αυτόν ωνομάσθη Ατλαντίς ή νήσος και Ατλαντικόν πέλαγος ή θάλασσα.
Έπειτα εκάλεσε το όνομα του δευτέρου Γάδειρον, το οποίον Ελληνιστί λέγεται Εύμηλος. Και τον πρώτον από το δεύτερον ζεύγος Αμφήρη. τον δεύτερον Ευαίμονα. Τον πρώτον από το τρίτον ζεύγος Μνησέα. τον δεύτερον αυτόχθονα τον πρώτον από το τέταρτον ζεύγος Ελάσιππον, τον δεύτερον Μήστορα και τέτατόν πρώτον από το πέμπτον ζεύγος Αζάην και τον δεύτερον Διαπρεπή. Όλοι λοιπόν αυτοί έζησαν εις την νήσον επί παλλάς γενεάς και απέκτησαν τέκνα και τέκνα τέκνων, κατέκτησαν δε και τας γύρω νήσους και αλλάς χώρας παλλάς, μέχρι της Αίγύπτου και της Τυρρηνίας.
Επειδή δε ή βασιλεία εδίδετο πάντοτε εις τον πρώτον υιόν του εκάστοτε βασιλέως μόνον, έμενε δυνατή και είχεν αποκτήσει τόσον πλούτον, όσον καμμία άλλη βασιλεία δεν είχεν, ούτε πρόκειται εις το μέλλον ν' απόκτηση. Έπειτα και η χώρα είχεν όλα όσα της εχρειάζοντο και εισήγε με τα πλοία της από αλλάς χώρας όσα τυχόν έλειπαν από την ιδικήν των. Αυτά όμως δεν ήσαν πολλά. Διότι ή Ατλαντίς ήτο «θεοφιλής και είχεν ό,τι της εχρειάζετο.
Τα μεταλλεία της ήσαν πλουσιώτατα εις χρυσόν, εις ορείχαλκον, «τού όποιου ημείς μόνον το όνομα γνωρίζουμεν, εκείνοι όμως το εγνώριζον εις τοπον των και το εξετίμων αμέσως μετά τον χρυσόν» είχον και άργυρον και κασσίτερον Είχον δένδρα μεγάλα και υψηλά και ό,τι ξύλον χρησιμοποιεί ο ξυλουργός και ή βλάστησις ήτο τόσο πλούσια, ώστε η χώρα ηδύνατο να θρέψη όλων των ειδών τα ζώα ακόμη και ελέφαντας, που είναι τεράστια ζώα και (χουν ανάγκην πολλής τροφής.
Εφύοντο όλα όσα συνηθίσαμεν να ονομάζωμεν λαχανικά και ακόμη και οι απαλοί λεγόμενοι καρποί (στάφυλαι) και οι ξηροί, τους οποίους μεταχειριζόμεθα διά την τροφήν μας και καρπός ξύλινος (πιθανώτατα ο κοκκοφοίνιξ), ο οποίος δίδει ρευστήν και υγράν τροφήν και υλικόν δι' αλοιφάς. Έδιδεν ακόμη η γη των και όλα τα οπωρικά πού συνηθίζομεν να τρώγωμεν ως επιδόρπια και μυρωδικά πολλά και χλόην.
Όλα αυτά υπήρχαν εις τον άγιον εκείνον τόπον και δια τούτο ο Άτλας και οι απόγονοι του έκτιζον ναούς και βωμούς και βασιλικά μέγαρα και λιμένας και ναυπηγεία και απεφάσισαν έπειτα να οργανώσουν και το υπόλοιπον μέρος της χώρας, όπου έζων και εβασίλευον οι απόγονοι των άλλων υιών της Κλειτούς. Ήνωσαν λοιπόν πρώτον τα διάφορα τμήματα της ξηράς το οποία περιέβαλλον εν είδει δακτυλίων την πόλιν των με αυτήν και μεταξύ των με γέφυρας Και έκτισαν πρώτον μίαν διώρυγα τριών πλέθρων πλάτους, εκατόν ποδών βάθους και μήκους πενήντα σταδίων από την θάλασσαν έως τον εξωτερικώτερον δακτύλιον και έκαμαν ούτω μιαν είσοδον από τον λιμένα μέχρις αυτού, τόσον πλατείαν, ώστε να διέρχωνται και μεγάλα πλοία.
Έπειτα ήνοιξαν διόδους και εις τους άλλους δακτυλίους της ξηράς ώστε να δύναται άνετα να διέλθη μια τριήρης και καθώς αυτό εγίνετο κάτω από γέφυρας ο διάπλους εφαίνετο υπόγειος Αι πλευραί των διωρύγων και των κυκλοτερών φραγμάτων εκτίζοντο με λίθους και εφωδιάζοντο με πύλας και πύργους Οι λίθοι ήσαν μαύροι λευκοί και ερυθροί Και έκτισαν ναυστάθμους μέσα εις τους βράχους και άλλας οικοδομάς με ποικιλόχρωμους αλλά και με μονόχρωμους λίθους, πού απετέλουν απόλαυσιν των ματιών. Τέλος τα τείχη που περιέβαλλον τον εξωτερικόν δακτύλιον είχον στολίσει με κασσίτερον και την ακρόπολιν με ορείχαλκον και εφαίνετο ωσάν να λάμπη μέσα εις φλόγας
Και το βασιλικόν ανάκτορον όμως είχεν εις το μέσον ιερόν της Κλειτούς και του Ποσειδώνος, όπου εισήρχοντο μόνον οι ιερείς Εκεί εστέλλοντο κατ' έτος από όλην την χώραν ως θυσία τα πρώιμα Υπήρχε δε ακόμη και άλλος ναός του Ποσειδώνος, με εξωτερικόν κάπως ολιγότερον πολιτισμένον ήτο μήκους ενός σταδίου, τριών πλέθρων πλάτους και αναλόγου ύψους
Ολόκληρος λοιπόν ο ναός ήτο εξωτερικώς κεκαλυμμένος με άργυρον, εκτός της κορυφής, την οποίαν είχον ενδύσει με χρυσόν. Εσωτερικώς δε ήτο ολόκληρος η οροφή επεξεργασμένη με ελεφαντοστούν, χρυσόν, άργυρον και ορείχαλκον τα δε ομοιώματα των θεών ήσαν χρυσά.
Ήτο δε το άγαλμα του θεού μέσα εις το άρμα του με εξ πτερωτούς ίππους και υψηλόν ώστε ήγγιζε την οροφήν Τον περιετριγύριζον εκατόν Νηρηίδες—διότι τότε ης τόσας ενόμιζον ότι ανήρχοντο— καθήμεναι επί δελφίνων Έκτος αυτού του τεραστίου συμπλέγματος υπήρχον και άλλα αγάλματα των θεών αναθήματα των πιστών και ανδριάντες των βασιλέων, υιών και απογόνων της Κλειτούς κλπ κλπ. Ανάλογος ήτο και ο βωμός κατά τα ύψος τον όγκον και την εργασίαν. Αλλά και τας δύο πηγάς, την θερμήν και την ψυχράν, εχρησιμοποίησαν θαυμασίως και ποικιλοτρόπως. Είχον εγκαταστήσει λουτρά εις το ύπαιθρον και εστεγασμένα θερμά διά τον χειμώνα.
Υπήρχον από αυτά δι' όλους; διά τον βασιλέα πρώτον, έπειτα διά τους ιδιώτας, διά τας γυναίκας και τα κτήνη. Και το ύδωρ, το οποίον είχε χρησιμοποιηθή διά το λουτρόν, ήρχετο κατόπιν με ένα υδραγωγόν σωλήνα εις το Ιερόν άλσος του Ποσειδώνος, όπου επότιζε τα πανύψηλο ωραιότατα δένδρα.
Υπήρχον άλλωστε εκεί πλησίον και άλλων θεών Ιερά άλση, όλα καταπράσινα. Έπειτα είχον ιδρύσει γυμναστήρια με όργανα γυμναστικής διάφορα, όπου καθίστων αθλητικόν το σώμα των Γύροι από τα ιδρύματα αυτά ήσαν τα οικήματα των περισσοτέρων φρουρών, εξαιρέσει εκείνων οι οποίοι εθεωρούντο πλέον έμπιστοι και κατώκουν πλησίον των βασιλικών ανακτόρων και της Ακροπόλεως. Μακρότερον, εις τον τρίτον δακτύλιον της ξηράς, κοντά - κοντά εις την ακτήν ευρίσκοντο πυκνοκτισμέναι κατοικίαι προωρισμέναι δια τους ταξιδιώτας και τους ανθρώπους εκείνους πού ευρίσκοντο εις διαρκή κίνησιν εις τον λιμένα και εθορυβούσαν ημέραν και νύκτα. Όσον δια τας φυσικάς ιδιότητας, τον χαρακτήρα και την οργάνωσιν της υπολοίπου χώρας υπάρχουν αι έξης λεπτομέρειαι:
Ή νήσος είχεν υψηλάς και αποτόμους ακτάς πού ωμοίαζον με τείχη αναδυόμενα από την θάλασσαν. Μόνον ή πρωτεύουσα ήτο κτισμένη εις πεδιάδα και αυτήν όμως την περιέβαλλον βουνά. Τα βουνά ταύτα ήσαν τα ωραιότερα πού θα ηδύνατο κανείς να φαντασθή. Εις τας πλευράς των ήσαν κτισμένα χωρία πλούσια εις πληθυσμόν. Πλησίον των υπήρχαν, λίμναι, ποταμοί και κοιλάδες με άφθονον βλάστησιν, όπου έβοσκον όλων των ειδών τα ζώα, ήμερα και άγρια. Είχε δημιουργηθή ωραία από την φύσιν ή Ατλαντίς, την εξωράισαν όμως και οι βασιλείς της.
Απίστευτα ήσαν δια χείρας ανθρωπίνας όσα διηγούντο δια μίαν τάφρον, την οποίαν είχον σκάψει γύρω από το κέντρον της εις αρκετήν όμως απόστασιν, Ή τάφρος αυτή είχε βάθος ενός πλέθρου και πλάτος ενός σταδίου. Αν λάβωμεν δε υπ' όψιν ότι περιέβαλλεν ολόκληρον την πεδιάδα, πρέπει να υπολογίσωμεν το μήκος της εις 10.000 στάδια. Εις αυτήν την τάφρον αποταμίευον τα διάφορα ύδατα, των όποιων υπήρχε τόση αφθονία, ώστε οι άνθρωποι εθέριζαν δύο φοράς·
Δια τον χειμώνα έδιδε τας βροχάς του ο Ζευς, το δε θέρος είχον την υγρασίαν, που είχεν αποταμιεύσει ή γη. Οι νόμοι δε προέβλεπον υποχρεώσεις και δικαιώματα δι' όλους. Οι κτηματίαι της πρωτευούσης εγίνοντο αρχηγοί του στρατεύματος και έπρεπε να συνεισφέρουν τα πολεμικά άρματα, τους ίππους, να εξοπλίζουν τους ιππείς, να φροντίζουν δια τον ηνίοχον, να δίδουν τέσσαρας ναύτας έκαστος δια τα 1200 πλοία, τα οποία αποτελούσαν τον στόλον του κράτους κλπ. Τα χωρία προσέφερον τους άνδρας.
Το κράτος αυτό εκυβερνάτο με νόμους αυστηρούς. Είχον δηλαδή οι δέκα βασιλείς απόλυτα δικαιώματα επί των υπηκόων των ελογοδότουν όμως δια τον τρόπον με τον οποίον έκαμνον χρήσιν των δικαιωμάτων των κατά πενταετίαν και εξαετίαν εναλλάξ, συνερχόμενοι εις τον ναόν του Ποσειδώνος, τον οποίον περιεγράψαμεν, και εκρίνετο ή διαγωγή των απέναντι των υπηκόων των με οδηγόν τους νόμους, τους οποίους αυτός ο Ποσειδών είχε θεσπίσει και οι όποιοι ήσαν χαραγμένοι εις εσωτερικήν στήλην του ναού Προσέφερον όμως πρώτον θυσίας περιέργους—ταύρον από αυτούς πού περιεφέροντο εις το ιερόν άλσος τον όποιον εκυνήγουν χωρίς να φέρουν όπλα σιδηρά, εφοδιασμένοι μόνον με ρόπαλα και σχοινιά.
Και ωρκίζοντο και πάλιν ότι θα τηρήσουν τους νόμους, πρσφέροντες αράς και αναθεματισμούς δια τους παραβάτας των.
Έπειτα ενεδύοντο κυανά ενδύματα ωραιότατα και συνωμίλουν καθήμενοι επί του εδάφους και δεχόμενοι τας εξομολογήσεις αλλήλων περί του τρόπου με τον οποίον εκυβέρνησαν όλα αυτά εγίνοντο πάντοτε υπό την ανωτάτην προεδρίαν του εκ του γένους του Άτλαντας, ο οποίος είχε το δικαίωμα και εις θάνατον να καταδικάση ένα των άλλων βασιλέων, αν και ήσαν συγγενείς του, εάν όμως ήσαν σύμφωνοι περισσότεροι από τους ημίσεις εκ των άλλων.
Από όλους τους όρκους των βασιλέων αυτών ο ιερώτερος ήτο ότι ποτέ δεν θα λάβη ο εις τα όπλα κατά του άλλου, ότι μάλιστα πάντοτε θα αλληλοβοηθούνται και αν ακόμη ο εις εξ αυτών εδοκίμαζε να εξόντωση το βασιλικόν των γένος. Θα απεφάσιζον δε πάντοτε όλοι οπό κοινού περί πολέμου κλπ.. αφίνοντες όμως την αρχηγίαν εις το γένος του Άτλαντος Αυτή λοιπόν ή δύναμις, με τον τρόπον αυτόν οργανωμένη, επετέθη κάποτε και εναντίον των αρχαιοτάτων Αθηνών.
Και τούτο συνέβη υπό τας ακολούθους συνθήκας: Επί πολλάς γενεάς, εφ' όσον υπερίσχυεν ακόμη μέσα των ή θεια φύσις, υπήκουον εις τους νόμους και εδείκνυον συμπεριφορά φιλικήν έναντι του εν αυτοίς θείου. Διότι ήσαν πραγματικώς μεγαλόφρονες, επιδεικνύοντες εις τας κατά καιρούς αλλαγάς του πεπρωμένου και απέναντι του και μεταξύ των φρόνησιν συνδυασμένην με πραότητα. Και θεωρούντες ακριβώς δια τούτο όλα τα άλλα εκτός της αρετής ως ανάξια, απέδιδον μικράν σημασίαν εις όλας τας εύνοιας της τύχης και έβλεπον τελείως ήρεμοι τον σωρόν του χρυσού και όλα τα λοιπά αγαθά των Έτσι δεν εμέθυον από την ακολασίαν μέσα εις τα πλούτη των, εις τρόπον ώστε να χάνουν την αυτοκυριαρχίαν των, αλλ' αναγνώριζον με νηφάλιον οξυδέρκειαν ότι όλα αυτά
εγένοντο παραγωγικά μόνον με. την κοινήν μεταξύ των αγάπην, εν συνδυασμώ με την αρετήν, ενώ αντιθέτως με την φιλοδοξίαν και την επιθυμίαν δι αυτά, όχι μόνον αυτά τα ίδια χάνονται αλλά και ή ηθική και ή αγάπη εξαφανίζονται». Όταν όμως ήρχισε να υποχωρή μέσα των ή θεια δύναμις και να επικρατή το ανθρώπινον, τότε πλέον δεν ήσαν άξιοι να αντιμετωπίσουν τον πλούτον των και εξεφυλίσθησαν και εφάνησαν, εις όποιον είχε την δύναμιν να το αναγνωρήση, ταπεινοί, επειδή κατέστρεφον κάθε τι το όποιου ήξιζε να εκτιμάται.
Εις τους άλλους όμως, πού δεν είχον την ικανότητα να ιδούν όλα αυτά, εφάνησαν τότε ακριβώς λαμπροί και ισχυροί, όταν κατείχαν μιαν δύναμιν αδίκως αποκτηθείσαν και άδικα κέρδη. Αλλά θεός των θεών, ο Ζεύς, ο οποίος κυβερνά σύμφωνα προς τους νόμους και βλέπει το πάντα και κρίνει ορθώς, όταν είδεν εις τόσην κατάπτωσιν ένα τοιούτον γένος, απεφάσισε να επιβάλη την τιμωρίαν του δια να το βοηθήση να συνέλθη. Εκάλεσε λοιπόν εις συμβούλιον όλους τους θεούς και είπεν: ...
Εδώ διακόπτεται το απόσπασμα του Κριτίου δια την Ατλαντίδα και μένει άγνωστος και ή απόφασις του Διός και ο τρόπος με τον οποίον κατεστράφη ή Ατλαντίς.
ΜΕΜΝΗΣΟ ΑΠΙΣΤΕΙΝ
...ναί είμαι φαν).
