Μέσα από την κουβέντα που αναπτύχθηκε στο θέμα της «Ατλαντίδας» προέκυψαν αρκετά στοιχεία για να ανοίξει αυτό το Topic και οι αγαπητοί φίλοι του Forum να συνεχίσουν εδώ την κουβέντα τους για αυτή την χώρα.
Σίγουρα υπάρχουν αρκετές παράμετροι και αρκετό υλικό για να αναλύσουμε από αυτή την χώρα που συχνά πυκνά βρίσκουμε στο δρόμο των αναζητήσεων μας.
Οι παραδόσεις, οι μύθοι, οι δοξασίες και τα όσα έχουν έρθει μέχρι σήμερα στο φως αποτελούν αρκετό υλικό για να μπορέσουμε να διασταυρώσουμε τις απόψεις και τις θεάσεις μας.
Ας ανηφορίσουμε λοιπόν το Νείλο ………
ΑΙΓΥΠΤΟΣ
Συντονιστές: Ramoglou, Ladyhawk, Zadok the priestess
-
Zadok the priestess
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1411
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
- Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
- Επικοινωνία:
Με αφορμή τη "γενναία" πράξη 
του ανοίγματος του παρόντος αγαπημένου θέματος, ας κάνουμε σύζευξη με το Ardha Nareswara:Ο ανδρογυνος στις εσωτ.παραδοσεις, ώστε να κάνουμε μία σχετική αρχή με την εκεί αναφορά στο Αιγυπτιακό Πάνθεο...
του ανοίγματος του παρόντος αγαπημένου θέματος, ας κάνουμε σύζευξη με το Ardha Nareswara:Ο ανδρογυνος στις εσωτ.παραδοσεις, ώστε να κάνουμε μία σχετική αρχή με την εκεί αναφορά στο Αιγυπτιακό Πάνθεο...
Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir
André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry
Εγώ θα ήθελα να ρωτήσω τον αγαπητό Κέλσο αν θέλει να μας πεί δυο λόγια ως προς το τί εννοούσε (απο το θέμα της Ατλαντίδας) όταν είπε οτι
α) Η ταρίχευση ήταν "γεγονος" της Μυητικής Διαδικασίας. (Αυτό από που προκύπτει;;; )
β) Τί εννοεί όταν λέει οτι ή φράση ΚΡΑΤΑ ΡΕΠΟΑ σημαίνει πολλά για αυτόν;
Σημαίνει το "Ρεποα" κάτι τό ιδιαίτερο; «Τσίλιες»? «Πισινή»? «Τα ρέστα»? «Χωρό»? «Ρεπώ»?
Πίστευαν οι Αιγύπτιοι οτι άμα σε κάναν ντολμαδάκι παραγεμιστό θα ζούσες για πάντα;
k
α) Η ταρίχευση ήταν "γεγονος" της Μυητικής Διαδικασίας. (Αυτό από που προκύπτει;;; )
β) Τί εννοεί όταν λέει οτι ή φράση ΚΡΑΤΑ ΡΕΠΟΑ σημαίνει πολλά για αυτόν;
Σημαίνει το "Ρεποα" κάτι τό ιδιαίτερο; «Τσίλιες»? «Πισινή»? «Τα ρέστα»? «Χωρό»? «Ρεπώ»?
Πίστευαν οι Αιγύπτιοι οτι άμα σε κάναν ντολμαδάκι παραγεμιστό θα ζούσες για πάντα;
k
-
Κέλσος ο Φιλαλήθης
- Δημοσιεύσεις: 533
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 6:08 pm
- Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ
- Επικοινωνία:
kynikos έγραψε:Εγώ θα ήθελα να ρωτήσω τον αγαπητό Κέλσο αν θέλει να μας πει δυο λόγια ως προς το τι εννοούσε (από το θέμα της Ατλαντίδας) όταν είπε ότι
α) Η ταρίχευση ήταν "γεγονός" της Μυητικής Διαδικασίας. (Αυτό από που προκύπτει;;; )
β) Τι εννοεί όταν λέει ότι ή φράση ΚΡΑΤΑ ΡΕΠΟΑ σημαίνει πολλά για αυτόν;
Σημαίνει το "Ρεποα" κάτι τό ιδιαίτερο; «Τσίλιες»? «Πισινή»? «Τα ρέστα»? «Χωρό»? «Ρεπώ»?
Πίστευαν οι Αιγύπτιοι οτι άμα σε κάναν ντολμαδάκι παραγεμιστό θα ζούσες για πάντα;
Την καλημέρα μου και σε τούτη τη γωνία του Σταυροδρομιού της Αναζήτησης.
Εύχομαι και σε αυτό το θέμα να υπάρξει ένας ακόμα ΓΟΝΙΜΟΣ διάλογος όως και στα υπόλοιπα topics του Mystica.gr
Αγαπητέ μου Κυνικέ φίλε με την ΣΟΦΙΣΤΙΚΗ διάθεση...
Φρονώ ότι είναι εντελώς ΑΔΟΚΙΜΟ το να χλευάζουμε, όσα ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ...
Και το ΓΕΓΟΝΟΣ ότι δεν γνωρίζουμε, θα πρέπει να αποτελεί έναυσμα σε περαιτέρω αναζήτηση και όχι σε καλαμπούρι & χαβαλέ...
Τουλάχιστον εγώ με αυτόν τον τρόπο ΜΑΘΑΙΝΩ...
Θα σου κάνω λοιπόν το χατίρι να σου πω 2 λόγια για την περίφημη (στους κλειστούς κύκλους) πλην άγνωστης (στους ευρείς κύκλους), Krata Repoa εντελώς επιγραμματικά με σκοπό να σε βάλω στον κόπο να ΨΑΞΕΙΣ τα περαιτέρω ΕΑΝ σε ενδιαφέρει ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ και όχι απλά εγκυκλοπαιδικά φίλε μου...
Λοιπόν, το 1770 ο Von Koppen δημοσίευσε στα γερμανικά την Krata Repoa ή "Η Μύηση στην αρχαία κοινωνία των αιγυπτιακών ιερέων", ως αποκάλυψη ενός νέου κλάδου του Ελευθεροτεκτονισμού.
Η εργασίες του για την παράθεση των τυπικών – τελετουργιών, βασίστηκαν σε κάποιες μεταφράσεις Ελληνο - Αιγυπτιακών κειμένων. (Μπορείς να βρεις στοιχεία στο έργο του M.P. Hall «Ο Ελευθεροτεκτονισμός των αρχαίων Αιγυπτίων.»)
Μια επόμενη έκδοση της Krata Repoa, εμφανίστηκε στα γαλλικά 1778.
Από τον Δρ John Yarker έχουμε την πρώτη αγγλική έκδοση, δημοσιευμένη σε ένα Ελευθεροτεκτονικό περιοδικό, "Kneph".
Η Ελένη Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ (Blavatsky) θεωρούσε ότι η Κrata Repoa βασίστηκε σε ένα παλαιότερο έργο του Humberto Malhandrini που είχε τίτλο: "Τυπικό - Τελετουργικό των Μυήσεων" το οποίο δημοσιεύθηκε στη Βενετία το 1657, για το οποίο περισσότερα στοιχεία μπορείς να βρεις στο έργο της: "Isis Unveiled" -- Vol. 2 by Theosophical University Press
Τα σχετικά με το "παραγέμισμα" του νεκρού, έδωσα την άποψή μου στο ανάλογο τόπικ...
Ελπίζω να έδωσα αρκετά στοιχεία για περαιτέρω έρευνα απ' όποιον ενδιαφέρεται περισσότερο για αυτήν την περίφημη Krata Repoa...
Ο Αναζητών ΕΥΡΙΣΚΕΙ...
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Ο Σωκράτης, για την εύρεση της αλήθειας μεταχειριζόταν το: ερωτάν και αποκρίνεσθαι
Αγαπητε Κέλσο,
Ήλπιζα οτι θα καταλάβαινες οτι η χρήση μου των όρων "άχυρα και μέλι", έγινε χαριτολογόντας. Τεσπά, δεν έχω την παραμικρή ιδέα τί υλικά χρησιμοποιούσαν, και ούτε με ενδιαφέρει, σε σχέση με αυτό που προσπαθώ να επισημάνω εδώ. Το κείμενο που παράθεσε ο Ramoglou, νομίζω οτι καλύπτει επαρκώς τέτοιες εγκυκλοπαιδικές λεπτομέρειες.
Εξ άλλού ΟΠΩΣ και να φτιάχναν οι Αιγύπτιοι τα ντολμαδάκια τους και τις μούμιες τους, δεν απαιτεί και ιδιαίτερη ευφυΐα για ναρθει κάποιος και να δώσει μια συμβολική ερμηνεία - εκ των υστερών.
Ας πούμε οτι γέμιζαν τις μούμιες με ρύζι, μπαχαρικά και κυμά - Θα μπορούσαμε να πούμε οτι το ρύζι συμβόλιζε τον Κοσμικό Σπόρο που φυτρώνει στην εύφορη γη (του Νείλου, ασ πούμε), ο κυμάς την διάσπαση του φυσικού σώματος στα απειρελάχιστα σωματίδια εξ ών συνετέθει, τα μπαχαρικά την Ομορφιά του Ντεβικού πεδίου, κλπ. Άν τύλιγαν και την μούμια (ή τον ντολμά) σε αμπελόφυλλο, θα μπορούσαμε να πούμε οτι η Άμπελος συμβολίζει την Εσωτερική Μέθη, και πάει λέγοντας.
Τέτοιες αναλύσεις είναι πανεύκολες, και δεν σημαίνουν δα και τίποτα πέραν από μια διασκέδαση τησ στιγμής, ανάλογης, ας πούμε, της επίλυσης ένος σταυρόλεξου, και νομίζω οτι αν τις πάρουμε και πολύ στα σοβαρά δεν οδηγούν σε ΤΙΠΟΤΑ εκτος από μια ωραιοποιημένη δεισιδαιμονία, και τζάμπα διανοητική μαγκιά.
Το ένα πράγμα που δεν μας βοηθάν καθόλου να καταλάβουμε, είναι για ποιόν λόγο θεωρούσαν οι Αιγυτπτοι την διαδικασία σαν απαραίτητα μέρος της αθανασίας της Ψυχής - όχι σαν κάτι συμβολίκο!
Εγώ στους Αιγύπτιους βλέπω ένα συστημα σκέψης παγιδευμένο μέσα σε σκοτεινά μονοπάτια, που δέσμευε την κατάσταση της Ψυχής με την κατάσταση του Σώματος, επινοόντας όλο και πιο πολύπλοκα και αλλοπρόσαλα τεχνάσματα για να αποτρέψει τον βασικό φόβο του θανάτου.
Σαφώς και δεν φαίνεται ΠΟΥΘΕΝΑ η έννοια του Πνεύματος ελεύθερο από το σώμα, κάτι που σημερα, γενικά, θεωρούμε σαν βασική αρχή της εσωτερικής πορείας.
Τώρα όσους έξυπνους αποσυμβολισμούς και να σκεφθούμε για την ταρίχευση, δεν βλέπω να αλλάζει το βασικό, δλδ, οτι οι Αιγύπτιοι πίστευαν οτι το Σώμα οδηγει και δεσμεύει την Ψυχη/Πνευμα, όπως θες πέστο, άρα ήταν ουσιαστικά Αντίστροφη Πίστη, Πίστη του Αριστερού Δρόμου, όπως την ονομάζουν κάποιοι.
Ήλπιζα οτι θα καταλάβαινες οτι η χρήση μου των όρων "άχυρα και μέλι", έγινε χαριτολογόντας. Τεσπά, δεν έχω την παραμικρή ιδέα τί υλικά χρησιμοποιούσαν, και ούτε με ενδιαφέρει, σε σχέση με αυτό που προσπαθώ να επισημάνω εδώ. Το κείμενο που παράθεσε ο Ramoglou, νομίζω οτι καλύπτει επαρκώς τέτοιες εγκυκλοπαιδικές λεπτομέρειες.
Εξ άλλού ΟΠΩΣ και να φτιάχναν οι Αιγύπτιοι τα ντολμαδάκια τους και τις μούμιες τους, δεν απαιτεί και ιδιαίτερη ευφυΐα για ναρθει κάποιος και να δώσει μια συμβολική ερμηνεία - εκ των υστερών.
Ας πούμε οτι γέμιζαν τις μούμιες με ρύζι, μπαχαρικά και κυμά - Θα μπορούσαμε να πούμε οτι το ρύζι συμβόλιζε τον Κοσμικό Σπόρο που φυτρώνει στην εύφορη γη (του Νείλου, ασ πούμε), ο κυμάς την διάσπαση του φυσικού σώματος στα απειρελάχιστα σωματίδια εξ ών συνετέθει, τα μπαχαρικά την Ομορφιά του Ντεβικού πεδίου, κλπ. Άν τύλιγαν και την μούμια (ή τον ντολμά) σε αμπελόφυλλο, θα μπορούσαμε να πούμε οτι η Άμπελος συμβολίζει την Εσωτερική Μέθη, και πάει λέγοντας.
Τέτοιες αναλύσεις είναι πανεύκολες, και δεν σημαίνουν δα και τίποτα πέραν από μια διασκέδαση τησ στιγμής, ανάλογης, ας πούμε, της επίλυσης ένος σταυρόλεξου, και νομίζω οτι αν τις πάρουμε και πολύ στα σοβαρά δεν οδηγούν σε ΤΙΠΟΤΑ εκτος από μια ωραιοποιημένη δεισιδαιμονία, και τζάμπα διανοητική μαγκιά.
Το ένα πράγμα που δεν μας βοηθάν καθόλου να καταλάβουμε, είναι για ποιόν λόγο θεωρούσαν οι Αιγυτπτοι την διαδικασία σαν απαραίτητα μέρος της αθανασίας της Ψυχής - όχι σαν κάτι συμβολίκο!
Εγώ στους Αιγύπτιους βλέπω ένα συστημα σκέψης παγιδευμένο μέσα σε σκοτεινά μονοπάτια, που δέσμευε την κατάσταση της Ψυχής με την κατάσταση του Σώματος, επινοόντας όλο και πιο πολύπλοκα και αλλοπρόσαλα τεχνάσματα για να αποτρέψει τον βασικό φόβο του θανάτου.
Σαφώς και δεν φαίνεται ΠΟΥΘΕΝΑ η έννοια του Πνεύματος ελεύθερο από το σώμα, κάτι που σημερα, γενικά, θεωρούμε σαν βασική αρχή της εσωτερικής πορείας.
Τώρα όσους έξυπνους αποσυμβολισμούς και να σκεφθούμε για την ταρίχευση, δεν βλέπω να αλλάζει το βασικό, δλδ, οτι οι Αιγύπτιοι πίστευαν οτι το Σώμα οδηγει και δεσμεύει την Ψυχη/Πνευμα, όπως θες πέστο, άρα ήταν ουσιαστικά Αντίστροφη Πίστη, Πίστη του Αριστερού Δρόμου, όπως την ονομάζουν κάποιοι.
Κέλσο,
Λυπάμαι που η διάθεσή μου σου φαίνεται "Σοφιστική". Θα μπορούσα να πώ το ίδιο για εσένα, αλλά δεν θα τό κάνω.
Μήπως δεν έχεις καταλάβει την έννοια τις "Σοφιστείας";;
Έγω πάνατα είχα την εντύπωση οτι οι εύκολες, ετοιματζίδικες λύσεις, και η απώθηση της εμβάθυνσης ήταν αυτά που χαρακτίριζαν την σοφιστεία, καθώς και η επίκληση διαδεδομένων κλισε, προς χάριν εντυπωσιασμού.
Μια φορά, οριζινάλ σκέψη δεν ήταν ποτέ το χαρακτηριστικό της σοφιστείας. Αναμασημένες δεύτερο-χέρι εξυπνάδες, ναι. Ελπίζω αυτό να σε βοηθάει να καταλάβεις λίγο καλύτερα την δική μου άποψη για την σοφιστεία, η δική σου μπορεί να διαφέρει, δεν ξέρω...
Επίσης δεν νομίζω να κατάλαβες την ερώτησή μου:- Είπες οτι το "Κράτα Ρέποα" ΣΗΜΑΙΝΕΙ κάτι για εσένα, αλλά όταν σε ρώτησα ΤΙ σημαίνει για ὲσένα, απάντησες με ένα σωρό παραπομπές, που ενώ μπορεί να είναι απο μόνες τους ενδιαφέρουσες, ΔΕΝ απαντάν την ερώτηση.
Φυσικά δεν είσαι και υποχρεωμένος να απαντήσεις, αλλἀ μια και εσύ το έθιξες...
Λυπάμαι που η διάθεσή μου σου φαίνεται "Σοφιστική". Θα μπορούσα να πώ το ίδιο για εσένα, αλλά δεν θα τό κάνω.
Μήπως δεν έχεις καταλάβει την έννοια τις "Σοφιστείας";;
Έγω πάνατα είχα την εντύπωση οτι οι εύκολες, ετοιματζίδικες λύσεις, και η απώθηση της εμβάθυνσης ήταν αυτά που χαρακτίριζαν την σοφιστεία, καθώς και η επίκληση διαδεδομένων κλισε, προς χάριν εντυπωσιασμού.
Μια φορά, οριζινάλ σκέψη δεν ήταν ποτέ το χαρακτηριστικό της σοφιστείας. Αναμασημένες δεύτερο-χέρι εξυπνάδες, ναι. Ελπίζω αυτό να σε βοηθάει να καταλάβεις λίγο καλύτερα την δική μου άποψη για την σοφιστεία, η δική σου μπορεί να διαφέρει, δεν ξέρω...
Επίσης δεν νομίζω να κατάλαβες την ερώτησή μου:- Είπες οτι το "Κράτα Ρέποα" ΣΗΜΑΙΝΕΙ κάτι για εσένα, αλλά όταν σε ρώτησα ΤΙ σημαίνει για ὲσένα, απάντησες με ένα σωρό παραπομπές, που ενώ μπορεί να είναι απο μόνες τους ενδιαφέρουσες, ΔΕΝ απαντάν την ερώτηση.
Φυσικά δεν είσαι και υποχρεωμένος να απαντήσεις, αλλἀ μια και εσύ το έθιξες...
-
Ladyhawk
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 602
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 11:06 am
- Τοποθεσία: Athens
- Επικοινωνία:
Η μουμιοποίηση πέρα από τον συμβολικό η θρησκευτικό χαρακτήρα που δείχνει να έχει μας δείχνει και κάτι άλλο ακόμα.
Μας δίνει στοιχεία του πολιτισμού της αρχαίας Αιγύπτου και είναι ξεκάθαρο πόσο αναπτυγμένη ήταν η επιστήμη και μάλιστα ο τομέας της ιατρικής.
Οι Αιγύπτιοι ήταν πρωτοπόροι στην παθολογία και μπορούσαν να θεραπεύσουν πολλές ασθένειες, πράγμα που προκύπτει από παπύρους που έχουν βρεθεί με ιατρικές πραγματείες, θεραπείες που φτάνουν ακόμα και στις μέρες μας.
Ο θάνατος για τους Αιγυπτίους ήταν μία κατάσταση που έδινε πρόσβαση στην αληθινή ζωή. Η μουμιοποίηση ήταν ένα μέσο που επέτρεπε στο νεκρό να πραγματοποιήσει με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες το ταξίδι του στο υπερπέραν, για να φθάσει στην αθανασία.
Ο χώρος που γινόταν η μουμιοποίηση ονομαζόταν «το σπίτι της ζωτικότητας» και η λέξη ταρίχευση σημαίνει «ξαναδίνω το σφρίγος».
Την ταρίχευση έκαναν μόνο ειδικοί τεχνίτες- ιερείς οι οποίοι βεβαίως δεν μπορούσαν να μεταδώσουν την τέχνη τους σε αυτούς που δεν ήταν μυημένοι.
Η τελευταία φράση που λεγόταν στην τελετή της ταρίχευσης ήταν «Ξαναζείς, ξαναζείς για πάντα, να είσαι πάλι νέος για πάντα»
Μας δίνει στοιχεία του πολιτισμού της αρχαίας Αιγύπτου και είναι ξεκάθαρο πόσο αναπτυγμένη ήταν η επιστήμη και μάλιστα ο τομέας της ιατρικής.
Οι Αιγύπτιοι ήταν πρωτοπόροι στην παθολογία και μπορούσαν να θεραπεύσουν πολλές ασθένειες, πράγμα που προκύπτει από παπύρους που έχουν βρεθεί με ιατρικές πραγματείες, θεραπείες που φτάνουν ακόμα και στις μέρες μας.
Ο θάνατος για τους Αιγυπτίους ήταν μία κατάσταση που έδινε πρόσβαση στην αληθινή ζωή. Η μουμιοποίηση ήταν ένα μέσο που επέτρεπε στο νεκρό να πραγματοποιήσει με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες το ταξίδι του στο υπερπέραν, για να φθάσει στην αθανασία.
Ο χώρος που γινόταν η μουμιοποίηση ονομαζόταν «το σπίτι της ζωτικότητας» και η λέξη ταρίχευση σημαίνει «ξαναδίνω το σφρίγος».
Την ταρίχευση έκαναν μόνο ειδικοί τεχνίτες- ιερείς οι οποίοι βεβαίως δεν μπορούσαν να μεταδώσουν την τέχνη τους σε αυτούς που δεν ήταν μυημένοι.
Η τελευταία φράση που λεγόταν στην τελετή της ταρίχευσης ήταν «Ξαναζείς, ξαναζείς για πάντα, να είσαι πάλι νέος για πάντα»
Τίποτα δεν χαρίζεται όλα κατακτιούνται ...
-
Ladyhawk
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 602
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 11:06 am
- Τοποθεσία: Athens
- Επικοινωνία:
Θα σας παραθέσω μερικά στοιχεία βάσει της αρχαίας αιγυπτιακής θρησκείας σχετικά με την ταρίχευση, τα οποία πιθανόν να λύσουν διάφορες απορίες που αφορούν το τι πίστευαν και Αιγύπτιοι και γιατί προέβαιναν στην ταρίχευση.
Σκοπός της ταρίχευσης ήταν η μετά-θάνατον φροντίδα του νεκρού, σε μια προσπάθεια να παραταθεί η διάρκεια ζωής της ψυχής του και να κερδίσει έτσι κάποια στιγμή την ανάσταση.
Συγκεκριμένα, βάσει της αρχαίας αιγυπτιακής θρησκείας, η ψυχή του κάθε ανθρώπου αποτελούταν από ένα σύνολο φυσικών στοιχείων με κυρίαρχο το «κα».
Το «κα» αποτελούσε κατά κάποιο τρόπο αντίγραφο του σώματος, το οποίο συνόδευε το υλικό σώμα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, ενώ μετά θάνατον το εγκατέλειπε και περιέρχονταν στο βασίλειο των νεκρών, ζούσε όμως μόνο για όσο το υλικό σώμα διατηρούνταν σε καλή κατάσταση.
Καταβάλλονταν λοιπόν κάθε δυνατή προσπάθεια για να μη φθαρεί το σώμα, ειδάλλως η «ψυχή» του ανθρώπου θα εξαφανίζονταν και κάθε ελπίδα του για ανάσταση θα χάνονταν. Τόσο βαθιά ήταν μάλιστα τούτη η πεποίθηση, ώστε δίπλα στο ταριχευμένο σώμα συχνά τοποθετούνταν ξύλινα αντίγραφα αυτού, έτσι ώστε το «κα» να έχει ελπίδα επιβίωσης ακόμα κι αν η μούμια για κάποιο λόγο καταστρέφονταν.
Δίπλα στο βαλσαμωμένο κορμί του νεκρού συχνά βρίσκουμε επίσης το «βιβλίο των νεκρών», το οποίο περιλαμβάνει οδηγίες για την περιπετειώδη πορεία της ψυχής στο βασίλειο των νεκρών, όπου θα υποστεί εν τέλει κατά τις αιγυπτιακές δοξασίες την κρίση από το θεό Όσιρη και τους 42 δαίμονες-βοηθούς του. Εκεί, αν ο νεκρός λάβει αρνητική κρίση, η ψυχή του καταδικάζεται σε πείνα, δίψα και κατακομματιάζεται από φριχτούς εκτελεστές. Αν όμως λάβει θετική κρίση μεταβαίνει στα παραδείσια πεδία του «Γιάρου», όπου το σιτάρι φτάνει σε ύψος διπλάσιο ενός ανθρώπου και η ζωή είναι μια «τελειοποιημένη έκδοση» της επίγειας ζωής.
Για το λόγο αυτό συναντάμε μέσα στους τάφους όλα τα αντικείμενα που ο νεκρός θα χρησιμοποιήσει (δήθεν) στην παραδείσια ζωή του. Λόγω μάλιστα της πεποίθησης ότι ο Όσιρης ζητά από τους κατοίκους του παραδείσου εργασία στα χωράφια του ως αντάλλαγμα της φιλοξενίας τους εκεί, οι ενταφιαστές δεν παραλείπουν να τοποθετήσουν στους ταφικούς θαλάμους μικρά εδώλια (τα «ουσάβτι»), τα οποία ο θεός θα βάλει – υποτίθεται – να κάνουν τη χειρωνακτική εργασία στη θέση του αποθανόντος.
Σκοπός της ταρίχευσης ήταν η μετά-θάνατον φροντίδα του νεκρού, σε μια προσπάθεια να παραταθεί η διάρκεια ζωής της ψυχής του και να κερδίσει έτσι κάποια στιγμή την ανάσταση.
Συγκεκριμένα, βάσει της αρχαίας αιγυπτιακής θρησκείας, η ψυχή του κάθε ανθρώπου αποτελούταν από ένα σύνολο φυσικών στοιχείων με κυρίαρχο το «κα».
Το «κα» αποτελούσε κατά κάποιο τρόπο αντίγραφο του σώματος, το οποίο συνόδευε το υλικό σώμα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, ενώ μετά θάνατον το εγκατέλειπε και περιέρχονταν στο βασίλειο των νεκρών, ζούσε όμως μόνο για όσο το υλικό σώμα διατηρούνταν σε καλή κατάσταση.
Καταβάλλονταν λοιπόν κάθε δυνατή προσπάθεια για να μη φθαρεί το σώμα, ειδάλλως η «ψυχή» του ανθρώπου θα εξαφανίζονταν και κάθε ελπίδα του για ανάσταση θα χάνονταν. Τόσο βαθιά ήταν μάλιστα τούτη η πεποίθηση, ώστε δίπλα στο ταριχευμένο σώμα συχνά τοποθετούνταν ξύλινα αντίγραφα αυτού, έτσι ώστε το «κα» να έχει ελπίδα επιβίωσης ακόμα κι αν η μούμια για κάποιο λόγο καταστρέφονταν.
Δίπλα στο βαλσαμωμένο κορμί του νεκρού συχνά βρίσκουμε επίσης το «βιβλίο των νεκρών», το οποίο περιλαμβάνει οδηγίες για την περιπετειώδη πορεία της ψυχής στο βασίλειο των νεκρών, όπου θα υποστεί εν τέλει κατά τις αιγυπτιακές δοξασίες την κρίση από το θεό Όσιρη και τους 42 δαίμονες-βοηθούς του. Εκεί, αν ο νεκρός λάβει αρνητική κρίση, η ψυχή του καταδικάζεται σε πείνα, δίψα και κατακομματιάζεται από φριχτούς εκτελεστές. Αν όμως λάβει θετική κρίση μεταβαίνει στα παραδείσια πεδία του «Γιάρου», όπου το σιτάρι φτάνει σε ύψος διπλάσιο ενός ανθρώπου και η ζωή είναι μια «τελειοποιημένη έκδοση» της επίγειας ζωής.
Για το λόγο αυτό συναντάμε μέσα στους τάφους όλα τα αντικείμενα που ο νεκρός θα χρησιμοποιήσει (δήθεν) στην παραδείσια ζωή του. Λόγω μάλιστα της πεποίθησης ότι ο Όσιρης ζητά από τους κατοίκους του παραδείσου εργασία στα χωράφια του ως αντάλλαγμα της φιλοξενίας τους εκεί, οι ενταφιαστές δεν παραλείπουν να τοποθετήσουν στους ταφικούς θαλάμους μικρά εδώλια (τα «ουσάβτι»), τα οποία ο θεός θα βάλει – υποτίθεται – να κάνουν τη χειρωνακτική εργασία στη θέση του αποθανόντος.
Τίποτα δεν χαρίζεται όλα κατακτιούνται ...
Η μουμιοποίηση ήταν ένα μέσο που επέτρεπε στο νεκρό να πραγματοποιήσει με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες το ταξίδι του στο υπερπέραν, για να φθάσει στην αθανασία.
Ακριβώς σε αυτό το σημείο προβάλω την ένστασή μου!
Θα ήταν ενδιαφέρον να συγκρίνουμε με την άλλη μεγάλη παράδοση που ασχολήθηκε με το ταξίδι του νεκρού, την Θιβετανική. Ενώ και εκεί χρεησημοποιείται τελετουργία, ο συμβολισμός της έχει καθαρά την έννοια της αποκοπής των δεσμών με το Γήινο πεδίο, καί όχι την συντηριτική φύση που φαίνεται να παρουσιάζουν οι Αιγυπτιακές τελετές...
Ο χώρος που γινόταν η μουμιοποίηση ονομαζόταν «το σπίτι της ζωτικότητας» και η λέξη ταρίχευση σημαίνει «ξαναδίνω το σφρίγος».
Το βρίσκω προβληματικό να θεωρώ οτι μπορώ να ξαναδώσω το "σφρίγος" σε νεκρό κάνοντας τον ντολμαδάκι. ΑΝ ήταν έτσι, να το κάνουμε όλοι, ρε παιδί μου, να το επαναφέρουμε το έθιμο, πώς το λένε.
Sorry, επαναλαμβάνω, το μόνο που μου φέρνουν στον νού όλα αυτά, είναι κάτι έκφυλοι, πλούσιοι Αμερικάνοι που πληρώνουν για cryogenics, και τα ρεστα...
Τώρα αν το βλέπετε αλλοιώς -- και η διαφωνία καλό πράγμα είναι...
Ladyhawk έγραψε:Σκοπός της ταρίχευσης ήταν η μετά-θάνατον φροντίδα του νεκρού, σε μια προσπάθεια να παραταθεί η διάρκεια ζωής της ψυχής του και να κερδίσει έτσι κάποια στιγμή την ανάσταση.
Συγκεκριμένα, βάσει της αρχαίας αιγυπτιακής θρησκείας, η ψυχή του κάθε ανθρώπου αποτελούταν από ένα σύνολο φυσικών στοιχείων με κυρίαρχο το «κα».
Το «κα» αποτελούσε κατά κάποιο τρόπο αντίγραφο του σώματος, το οποίο συνόδευε το υλικό σώμα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, ενώ μετά θάνατον το εγκατέλειπε και περιέρχονταν στο βασίλειο των νεκρών, ζούσε όμως μόνο για όσο το υλικό σώμα διατηρούνταν σε καλή κατάσταση.
Καταβάλλονταν λοιπόν κάθε δυνατή προσπάθεια για να μη φθαρεί το σώμα, ειδάλλως η «ψυχή» του ανθρώπου θα εξαφανίζονταν και κάθε ελπίδα του για ανάσταση θα χάνονταν.
AΚΡΙΒΩΣ!!
Μαγκανείες, λοιπόν, του χειρίστου είδους, παρ'ελπίδαν να επεκταθεί η ζωή των κατοτέρων φορέων, αστρικού και αιθερικού, αυτά που κατα την εσωτερική παράδωση ΠΡΕΠΕΙ να διαλυθουν για να κάνει ο άνθρωπος το αληθινό πέρασμα. Αμ δε, σου λένε οι Αιγύπτιοι!
Όσο για την έννοια της Αιωνιότητας της Ύπαρξης του εγώ - σου λένε πάλι - αν δεν υπήρχε ο δεσμός με την προηγούμενη ζωη, πάει, την είχες βάψει...
Πως αλλοιώς μπορεί να το ερμηνεύσει κανείς, παρα σαν ένα τσούρμο μαύρων μάγων, καταφοβισμένων μπροστα στην ιδέα της μετα θάνατον διάλυσης της προσωπικότητας να πασχίζουν πώς και πώς να βρούν κάποιο τρόπο να την σκαπουλάρουν....
k
-
Zadok the priestess
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1411
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
- Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
- Επικοινωνία:
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω από λίγο πιο πάνω:
Η τεχνική του συμβολισμού δεν είναι μία τόσο αυθαίρετη διαδικασία.
Η επιτυχημένη χρήση της θεωρώ ότι βασίζεται στη συγκριτική μελέτη για εξαγωγή συμπερασμάτων και σε γνώση πληθώρας αληθινών και όχι υποκειμενικών δεδομένων.
Ο συμβολισμός π.χ. του σταριού είναι πανάρχαιος, συναντάται σε πολλές παραδόσεις και βασίζεται στο πραγματικό δεδομένο ότι είναι ο μοναδικός σπόρος στη φύση, ο οποίος συνεχίζει απέθαντος την αλυσίδα του κύκλου της ζωής του.
Θα συμφωνήσω, όμως νομίζω ότι χρειάζεται να δούμε αρκετές λεπτομέρειες και να προσμετρήσουμε αρκετές παραμέτρους πριν καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα.
Αυτά προϋποθέτει μία αξιόπιστη συγκριτική μελέτη.
Πάντως, επειδή αναφέρεσαι και πιο κάτω σε μαγγανείες κλπ., νομίζω ότι οι περισσότερες πίστεις του σημερινού Δυτικού κόσμου περιλαμβάνουν ανάλογες πεποιθήσεις και η Θιβετανική ίσως είναι η μοναδική παγκόσμια εξαίρεση.
Δε νομίζω ότι συζητάμε γιατί ενδιαφερόμαστε να υιοθετήσουμε τέτοιες πρακτικές.
Όσο για τους Αμερικάνους, no comments... Θα μεγαλώσουν, πού θα πάει;
kynikos έγραψε:Εξ άλλού ΟΠΩΣ και να φτιάχναν οι Αιγύπτιοι τα ντολμαδάκια τους και τις μούμιες τους, δεν απαιτεί και ιδιαίτερη ευφυΐα για ναρθει κάποιος και να δώσει μια συμβολική ερμηνεία - εκ των υστερών.
Ας πούμε οτι γέμιζαν τις μούμιες με ρύζι, μπαχαρικά και κυμά - Θα μπορούσαμε να πούμε οτι το ρύζι συμβόλιζε τον Κοσμικό Σπόρο που φυτρώνει στην εύφορη γη (του Νείλου, ασ πούμε), ο κυμάς την διάσπαση του φυσικού σώματος στα απειρελάχιστα σωματίδια εξ ών συνετέθει, τα μπαχαρικά την Ομορφιά του Ντεβικού πεδίου, κλπ. Άν τύλιγαν και την μούμια (ή τον ντολμά) σε αμπελόφυλλο, θα μπορούσαμε να πούμε οτι η Άμπελος συμβολίζει την Εσωτερική Μέθη, και πάει λέγοντας.
Τέτοιες αναλύσεις είναι πανεύκολες, και δεν σημαίνουν δα και τίποτα πέραν από μια διασκέδαση τησ στιγμής, ανάλογης, ας πούμε, της επίλυσης ένος σταυρόλεξου, και νομίζω οτι αν τις πάρουμε και πολύ στα σοβαρά δεν οδηγούν σε ΤΙΠΟΤΑ εκτος από μια ωραιοποιημένη δεισιδαιμονία, και τζάμπα διανοητική μαγκιά.
Το ένα πράγμα που δεν μας βοηθάν καθόλου να καταλάβουμε, είναι για ποιόν λόγο θεωρούσαν οι Αιγυτπτοι την διαδικασία σαν απαραίτητα μέρος της αθανασίας της Ψυχής - όχι σαν κάτι συμβολίκο!
Η τεχνική του συμβολισμού δεν είναι μία τόσο αυθαίρετη διαδικασία.
Η επιτυχημένη χρήση της θεωρώ ότι βασίζεται στη συγκριτική μελέτη για εξαγωγή συμπερασμάτων και σε γνώση πληθώρας αληθινών και όχι υποκειμενικών δεδομένων.
Ο συμβολισμός π.χ. του σταριού είναι πανάρχαιος, συναντάται σε πολλές παραδόσεις και βασίζεται στο πραγματικό δεδομένο ότι είναι ο μοναδικός σπόρος στη φύση, ο οποίος συνεχίζει απέθαντος την αλυσίδα του κύκλου της ζωής του.
Θα ήταν ενδιαφέρον να συγκρίνουμε με την άλλη μεγάλη παράδοση που ασχολήθηκε με το ταξίδι του νεκρού, την Θιβετανική. Ενώ και εκεί χρεησημοποιείται τελετουργία, ο συμβολισμός της έχει καθαρά την έννοια της αποκοπής των δεσμών με το Γήινο πεδίο, καί όχι την συντηριτική φύση που φαίνεται να παρουσιάζουν οι Αιγυπτιακές τελετές...
Θα συμφωνήσω, όμως νομίζω ότι χρειάζεται να δούμε αρκετές λεπτομέρειες και να προσμετρήσουμε αρκετές παραμέτρους πριν καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα.
Αυτά προϋποθέτει μία αξιόπιστη συγκριτική μελέτη.
Πάντως, επειδή αναφέρεσαι και πιο κάτω σε μαγγανείες κλπ., νομίζω ότι οι περισσότερες πίστεις του σημερινού Δυτικού κόσμου περιλαμβάνουν ανάλογες πεποιθήσεις και η Θιβετανική ίσως είναι η μοναδική παγκόσμια εξαίρεση.
ΑΝ ήταν έτσι, να το κάνουμε όλοι, ρε παιδί μου, να το επαναφέρουμε το έθιμο, πώς το λένε.
Sorry, επαναλαμβάνω, το μόνο που μου φέρνουν στον νού όλα αυτά, είναι κάτι έκφυλοι, πλούσιοι Αμερικάνοι που πληρώνουν για cryogenics, και τα ρεστα...
Δε νομίζω ότι συζητάμε γιατί ενδιαφερόμαστε να υιοθετήσουμε τέτοιες πρακτικές.
Όσο για τους Αμερικάνους, no comments... Θα μεγαλώσουν, πού θα πάει;
Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir
André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry
Zadok έγραψε:Η τεχνική του συμβολισμού δεν είναι μία τόσο αυθαίρετη διαδικασία.
Η επιτυχημένη χρήση της θεωρώ ότι βασίζεται στη συγκριτική μελέτη για εξαγωγή συμπερασμάτων και σε γνώση πληθώρας αληθινών και όχι υποκειμενικών δεδομένων.
Ο συμβολισμός π.χ. του σταριού είναι πανάρχαιος, συναντάται σε πολλές παραδόσεις και βασίζεται στο πραγματικό δεδομένο ότι είναι ο μοναδικός σπόρος στη φύση, ο οποίος συνεχίζει απέθαντος την αλυσίδα του κύκλου της ζωής του.
Προσωπικά τείνω να βλέπω την διαδικασία του αποσυμβολισμού σαν κάτι πολύ πιο πηγαίο (και έτσι υποκειμενικό), παρα προδιαγεγραμένο. Ως εκ τούτου μάλλον είναι πολύ πιο "αυθέρετη" από οτι θα ήθελαν όσοι θέλουν να την περικλείσουν σε κάποιο κουτάκι ή βιβλίο -- χωρίς βέβαια να λέω οτι δεν θα υπάρχουν ΚΑΠΟΙΕΣ κοινες συντεταγμένες, αλλα μάλλον πολύ πιο ρευστές από οτι παρουσιάζουν τα οποιαδήποτε "έγγραφα".
Το συμβολο, εξ άλλου, δείχνει αυτό που ΔΕΝ μπορεί να ειπωθει...
Και σύμβολα υπάρχουν παντου. Zadok, αναφέρεις το σταρι. Αλλά και η Όρυζα και η Αμπελος δεν είναι εξ ίσου δυνατά αρχαία σύμβολα; Η σάρξ και ο διαμελισμός της (δηλαδή ο κυμάς); Τώρα μόλις κατάλαβα γιατί έχω τέτοια αδυναμία στα ντολμαδάκια...
-
Zadok the priestess
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1411
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
- Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
- Επικοινωνία:
Αν μου επιτρέπεις, με όλο το σεβασμό, θεωρώ ότι αυτή η "υποκειμενική" αντίληψη περί αποσυμβολισμού έχει καλλιεργηθεί κύριως από όσους αγνοούν την τέχνη του συμβολισμού και η γενικότερη "αυθαιρεσία" εξυπηρετεί τις νοητικές τους ακροβασίες.
Είναι η ίδια "κομπογιαννίτικη" αντίληψη με εκείνη η οποία αντίστοιχα, θέλει να ορίζει ως επιστήμη μόνο την πειραματικά ή μαθηματικά αποδεικνυόμενη γνώση.
Είναι η ίδια "κομπογιαννίτικη" αντίληψη με εκείνη η οποία αντίστοιχα, θέλει να ορίζει ως επιστήμη μόνο την πειραματικά ή μαθηματικά αποδεικνυόμενη γνώση.
Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir
André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry
Zadok the priestess έγραψε:Αν μου επιτρέπεις, με όλο το σεβασμό, θεωρώ ότι αυτή η "υποκειμενική" αντίληψη περί αποσυμβολισμού έχει καλλιεργηθεί κύριως από όσους αγνοούν την τέχνη του συμβολισμού.
Φυσικά και σου επιτρέπω! Αλίμονο!
Αλλα δεν μπορώ να μη σου επισημάνω οτι η όποια αξία του συμβόλου έγκειται τελικά στην ψυχική αναγνώριση, συνεπώς αν δεν παραμένει γνήσιο και πηγαίο, τότε μιλάμε για αποκρυσταλωμένες απόψεις. Καί "ειδικούς" που τις μεταδίδουν. Τρομάρα τους.
Είναι η ίδια "κομπογιαννίτικη" αντίληψη με εκείνη η οποία αντίστοιχα, θέλει να ορίζει ως επιστήμη μόνο την πειραματικά ή μαθηματικά αποδεικνυόμενη γνώση.
Θα διαφωνίσω! Είναι η αντίληψη που λέει αν κάτι δεν επικυρώνεται μέσα σου μην το δέχεσαι - ουδεμία σχέση με κομπογιαννιτισμό.
-
Κέλσος ο Φιλαλήθης
- Δημοσιεύσεις: 533
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 6:08 pm
- Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ
- Επικοινωνία:
Την καλησπέρα μου σε όλους τους φίλους...
Θα παραθέσω την οπτική ΜΟΥ, μέσω της οποίας και ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΩ αυτό που κάποιοι αποκαλούν "αναζήτηση", κάποιοι άλλοι "βιωματική εμπειρία" και κάποιοι άλλοι απλά "μπουρδολογία", γιατί ας ΜΗΝ ξεχνούμε πώς ΟΛΑ όσα ΕΜΑΣ μας ενδιαφέρουν και ΜΑΣ απασχολούν, σε κάποιους άλλους (οι οποίοι έχουν και πολλά και σημαντικά επιχειρήματα για την άποψή τους αυτή), φαντάζουν απλά ΜΠΟΥΡΔΕΣ
Καταρχάς αντιλαμβάνομαι ΚΑΙ τον φίλο Κυνικό και την Φίλη Ζαντόκ και συμφωνώ ΚΑΙ με τον έναν ΚΑΙ με τον άλλον
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ
Μα είναι απλό φίλοι μου...
Στα ΕΞΩτερικά ζητήματα λειτουργώ ΟΠΩΣ και ο φίλος Κυνικός και στα ΕΣΩτερικά όπως η Ζαντόκ (για να μην περιαυτολογήσω
)
Και τι εννοώ με αυτό;
Ας δούμε ως παράδειγμα, αυτό το post της Φίλης Κυράς των Γερακιών που μας παρέθεσε ένα ΚΑΠΟΙΟ απόσπασμα σχετικό με την ταρίχευση στην αρχαία Αίγυπτο και πώς αυτή γινότανε.
Δεν θα σχολιάσω τώρα το ίδιο το κείμενο, αλλά το ΠΩΣ αυτό παρατέθηκε, μέσα σε μια διαδικασία ξεκάθαρης προσπάθειας για ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ προσέγγιση στο ζήτημα...
Και ΠΩΣ ευθύς αμέσως ο αγαπητός φίλος Κυνικός έρχεται και ΣΥΜΦΩΝΕΙ με την παράθεση (με το κείμενο δηλαδή).
Και περνώ στο κείμενο, το οποίο ΝΑΙ ΜΕΝ κάνει χρήση κάποιων ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ εννοιών όπως:
αλλά το κείμενο (και κατ' επέκταση ο συγγραφέας αυτού), δεν έχει, ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ δηλαδή από κάθε ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ προσέγγιση και ερμηνεία του ΓΙΑΤΙ (που είναι και το ζητούμενο) και όχι το ΠΩΣ γινόταν η από ΜΥΗΜΕΝΟΥΣ ταρίχευση του ανθρωπίνου ΝΕΚΡΟΥ σώματος
Ποιος ΓΝΩΡΙΖΕΙ τι είναι το Κά
Ποιος ΓΝΩΡΙΖΕΙ τι είναι η Ψυχή και ΠΩΣ αυτή εξαφανίζεται
Ποιος ΓΝΩΡΙΖΕΙ ποιο είναι το Βιβλίο των Νεκρών
Ποιος ΓΝΩΡΙΖΕΙ το πως η Ψυχή καταδικάζεται
Ποιος ΓΝΩΡΙΖΕΙ ποια είναι η Παραδείσια Ζωή
Φυσικά ρητορικά θέτω τα ερωτήματα αυτά, αλλά στο βάθος ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ οφείλει να απαντήσει (στον εαυτό του) και με βάση αυτές τις απαντήσεις να αξιολογήσει το κείμενο σε σχέση με το ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ζήτημα του ΓΙΑΤΙ γινόταν η ταρίχευση...
Ο φίλος Κυνικός λοιπόν, θεωρεί ως "Μαγγανείες του χειρίστου είδους" (αυστηρό σε βλέπω με τους αρχαίους
) τις πεποιθήσεις που
ΤΟΤΕ ΕΙΧΑΝ οι Αιγύπτιοι, παραβάλλοντας σε ένα ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ κείμενο όπως προ είπα, τις ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ παραδόσεις περί "διαλύσεως των κατώτερων φορέων, αστρικού και αιθερικού για να κάνει ο άνθρωπος το αληθινό πέρασμα".
Αλήθεια, μπορέιτε να βγάλετε άκρη
Μπάχαλο γίναμε ΜΠΕΡΔΕΥΟΝΤΑΣ κάποια ΕΞΩτερικά κείμενα σε ΕΣΩτερικές ερμηνείες και αναζητήσεις...
Η Φίλη Ζαντόκ, ορθά αναφέρει πώς:
και ως "απόδειξη" επικαλούμαι την ανάλυση που έκανα πιο πάνω.
Ότι δηλαδή με τα ΕΞΩτερικά κείμενα, καταδικάζουμε ως χείριστους μαγγανευτές, εκείνους που ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ που ίσως σε κάποιους σημερινούς αναζητητές να είναι παντελώς άγνωστοι.
Και σταματώ εδώ το ξετύλιγμα της σκέψης μου σημειώνοντας όμως ότι οι με ΚΟΚΚΙΝΑ γράμματα φράσεις στην παράθεση που κάνει ο Κυνικός από το post της Κυράς των Γερακιών, είναι και το ΚΛΕΙΔΙ για τον νόμο της Μετεμψύχωσης που γνώριζαν & πίστευαν οι Αιγύπτιοι...
ΠΡΟΣΟΧΗ, αναφέρθηκα στην Μετεμψύχωση και ΟΧΙ στην Μετενσάρκωση που ΣΗΜΕΡΑ ισχύει για το Ανθρώπινο Γένος και ΜΟΝΟΝ για αυτό και που "εφαρμόζεται" ως μηχανισμός δια της "διαλύσεως των κατωτέρων φορέων, αστρικού και αιθερικού" για το "αληθινό πέρασμα" που ανέφερε ο φίλος Κυνικός
Και κάτι τελευταίο προς τον φίλο Κυνικό που ανέφερε πως:
Φίλε μου ΜΗΝ ξεχνάς όμως, ότι τις όποιες "ψυχικές αναγνωρίσεις" ΕΣΥ κάνεις, τις ΓΝΩΡΙΣΕΣ μέσα από κάποιες "αποκρυσταλλωμένες απόψεις κάποιου "ειδικού", δηλαδή μέσα από κάποια ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ βιβλιογραφία σχετική με τον ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ και το ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ ή μέσα απο κάποια ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ σχολή, ομάδα κλπ. ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ και με τα οποία ο ψυχισμός σου ταυτίστηκε με όσα έμαθες - γνώρισες - βίωσες και απλά σήμερα, στο ΤΩΡΑ έρχεσαι και αναφέρεσαι σε αυτήν την "Ψυχική Αναγνώριση"
Την καλησπέρα μου σε ΟΛΟΥΣ,
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Θα παραθέσω την οπτική ΜΟΥ, μέσω της οποίας και ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΩ αυτό που κάποιοι αποκαλούν "αναζήτηση", κάποιοι άλλοι "βιωματική εμπειρία" και κάποιοι άλλοι απλά "μπουρδολογία", γιατί ας ΜΗΝ ξεχνούμε πώς ΟΛΑ όσα ΕΜΑΣ μας ενδιαφέρουν και ΜΑΣ απασχολούν, σε κάποιους άλλους (οι οποίοι έχουν και πολλά και σημαντικά επιχειρήματα για την άποψή τους αυτή), φαντάζουν απλά ΜΠΟΥΡΔΕΣ
Καταρχάς αντιλαμβάνομαι ΚΑΙ τον φίλο Κυνικό και την Φίλη Ζαντόκ και συμφωνώ ΚΑΙ με τον έναν ΚΑΙ με τον άλλον
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ
Μα είναι απλό φίλοι μου...
Στα ΕΞΩτερικά ζητήματα λειτουργώ ΟΠΩΣ και ο φίλος Κυνικός και στα ΕΣΩτερικά όπως η Ζαντόκ (για να μην περιαυτολογήσω
)
Και τι εννοώ με αυτό;
Ας δούμε ως παράδειγμα, αυτό το post της Φίλης Κυράς των Γερακιών που μας παρέθεσε ένα ΚΑΠΟΙΟ απόσπασμα σχετικό με την ταρίχευση στην αρχαία Αίγυπτο και πώς αυτή γινότανε.
Δεν θα σχολιάσω τώρα το ίδιο το κείμενο, αλλά το ΠΩΣ αυτό παρατέθηκε, μέσα σε μια διαδικασία ξεκάθαρης προσπάθειας για ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ προσέγγιση στο ζήτημα...
Και ΠΩΣ ευθύς αμέσως ο αγαπητός φίλος Κυνικός έρχεται και ΣΥΜΦΩΝΕΙ με την παράθεση (με το κείμενο δηλαδή).
Και περνώ στο κείμενο, το οποίο ΝΑΙ ΜΕΝ κάνει χρήση κάποιων ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ εννοιών όπως:
"...η διάρκεια ζωής της ψυχής..." - "...ένα σύνολο φυσικών στοιχείων με κυρίαρχο το «κα»..." - "...ειδάλλως η «ψυχή» του ανθρώπου θα εξαφανίζονταν..." - "...το «βιβλίο των νεκρών», το οποίο περιλαμβάνει οδηγίες για την περιπετειώδη πορεία της ψυχής στο βασίλειο των νεκρών..." - "...η ψυχή του καταδικάζεται..." - "...ο νεκρός θα χρησιμοποιήσει (δήθεν) στην παραδείσια ζωή του..."
αλλά το κείμενο (και κατ' επέκταση ο συγγραφέας αυτού), δεν έχει, ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ δηλαδή από κάθε ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ προσέγγιση και ερμηνεία του ΓΙΑΤΙ (που είναι και το ζητούμενο) και όχι το ΠΩΣ γινόταν η από ΜΥΗΜΕΝΟΥΣ ταρίχευση του ανθρωπίνου ΝΕΚΡΟΥ σώματος
Ποιος ΓΝΩΡΙΖΕΙ τι είναι το Κά
Ποιος ΓΝΩΡΙΖΕΙ τι είναι η Ψυχή και ΠΩΣ αυτή εξαφανίζεται
Ποιος ΓΝΩΡΙΖΕΙ ποιο είναι το Βιβλίο των Νεκρών
Ποιος ΓΝΩΡΙΖΕΙ το πως η Ψυχή καταδικάζεται
Ποιος ΓΝΩΡΙΖΕΙ ποια είναι η Παραδείσια Ζωή
Φυσικά ρητορικά θέτω τα ερωτήματα αυτά, αλλά στο βάθος ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ οφείλει να απαντήσει (στον εαυτό του) και με βάση αυτές τις απαντήσεις να αξιολογήσει το κείμενο σε σχέση με το ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ζήτημα του ΓΙΑΤΙ γινόταν η ταρίχευση...
Ο φίλος Κυνικός λοιπόν, θεωρεί ως "Μαγγανείες του χειρίστου είδους" (αυστηρό σε βλέπω με τους αρχαίους
) τις πεποιθήσεις που ΤΟΤΕ ΕΙΧΑΝ οι Αιγύπτιοι, παραβάλλοντας σε ένα ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ κείμενο όπως προ είπα, τις ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ παραδόσεις περί "διαλύσεως των κατώτερων φορέων, αστρικού και αιθερικού για να κάνει ο άνθρωπος το αληθινό πέρασμα".
Αλήθεια, μπορέιτε να βγάλετε άκρη
Μπάχαλο γίναμε ΜΠΕΡΔΕΥΟΝΤΑΣ κάποια ΕΞΩτερικά κείμενα σε ΕΣΩτερικές ερμηνείες και αναζητήσεις...
Η Φίλη Ζαντόκ, ορθά αναφέρει πώς:
"...η "υποκειμενική" αντίληψη περί αποσυμβολισμού έχει καλλιεργηθεί κυρίως από όσους αγνοούν την τέχνη του συμβολισμού και η γενικότερη "αυθαιρεσία" εξυπηρετεί τις νοητικές τους ακροβασίες..."
και ως "απόδειξη" επικαλούμαι την ανάλυση που έκανα πιο πάνω.
Ότι δηλαδή με τα ΕΞΩτερικά κείμενα, καταδικάζουμε ως χείριστους μαγγανευτές, εκείνους που ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ που ίσως σε κάποιους σημερινούς αναζητητές να είναι παντελώς άγνωστοι.
Και σταματώ εδώ το ξετύλιγμα της σκέψης μου σημειώνοντας όμως ότι οι με ΚΟΚΚΙΝΑ γράμματα φράσεις στην παράθεση που κάνει ο Κυνικός από το post της Κυράς των Γερακιών, είναι και το ΚΛΕΙΔΙ για τον νόμο της Μετεμψύχωσης που γνώριζαν & πίστευαν οι Αιγύπτιοι...
ΠΡΟΣΟΧΗ, αναφέρθηκα στην Μετεμψύχωση και ΟΧΙ στην Μετενσάρκωση που ΣΗΜΕΡΑ ισχύει για το Ανθρώπινο Γένος και ΜΟΝΟΝ για αυτό και που "εφαρμόζεται" ως μηχανισμός δια της "διαλύσεως των κατωτέρων φορέων, αστρικού και αιθερικού" για το "αληθινό πέρασμα" που ανέφερε ο φίλος Κυνικός
Και κάτι τελευταίο προς τον φίλο Κυνικό που ανέφερε πως:
"...δεν μπορώ να μη σου επισημάνω ότι η όποια αξία του συμβόλου έγκειται τελικά στην ψυχική αναγνώριση, συνεπώς αν δεν παραμένει γνήσιο και πηγαίο, τότε μιλάμε για αποκρυσταλωμένες απόψεις..."
Φίλε μου ΜΗΝ ξεχνάς όμως, ότι τις όποιες "ψυχικές αναγνωρίσεις" ΕΣΥ κάνεις, τις ΓΝΩΡΙΣΕΣ μέσα από κάποιες "αποκρυσταλλωμένες απόψεις κάποιου "ειδικού", δηλαδή μέσα από κάποια ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ βιβλιογραφία σχετική με τον ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ και το ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ ή μέσα απο κάποια ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ σχολή, ομάδα κλπ. ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ και με τα οποία ο ψυχισμός σου ταυτίστηκε με όσα έμαθες - γνώρισες - βίωσες και απλά σήμερα, στο ΤΩΡΑ έρχεσαι και αναφέρεσαι σε αυτήν την "Ψυχική Αναγνώριση"
Την καλησπέρα μου σε ΟΛΟΥΣ,
Κέλσος ο Φιλαλήθης
Ο Σωκράτης, για την εύρεση της αλήθειας μεταχειριζόταν το: ερωτάν και αποκρίνεσθαι
Κέλσος έγραψε:Φίλε μου ΜΗΝ ξεχνάς όμως, ότι τις όποιες "ψυχικές αναγνωρίσεις" ΕΣΥ κάνεις, τις ΓΝΩΡΙΣΕΣ μέσα από κάποιες "αποκρυσταλλωμένες απόψεις κάποιου "ειδικού", δηλαδή μέσα από κάποια ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ βιβλιογραφία σχετική με τον ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ και το ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ ή μέσα απο κάποια ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ σχολή, ομάδα κλπ. ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ και με τα οποία ο ψυχισμός σου ταυτίστηκε με όσα έμαθες - γνώρισες - βίωσες και απλά σήμερα, στο ΤΩΡΑ έρχεσαι και αναφέρεσαι σε αυτήν την "Ψυχική Αναγνώριση"
Τι να κάνουμε, αγαπητέ Κέλσο; Ο καθένας μας με τα φτωχά του φόντα, ο,τι έχει ακούσει, και πέραν αυτού ο,τι έχει καταλάβει εσωτερίκα (ΑΝ δηλαδή έχει καταλάβει τίποτα εσωτερικά, και δεν παπαγαλίζει απλά) --- εκτός βέβαια από όσους έχουν πάει Απέναντι και έχουν γυρίσει κιόλας.
Σε αυτούς δεν φέρνω αντίρρηση, όλοι οι υπόλοιποι στα σκοτάδια ψάχνουμε...
Το θέμα όμως παραμένει:
Όποια απάντηση και να δώσει κανείς στις ρητορικές σου ερωτήσεις, ισχύει οτι οι Αιγύπτιοι πίστευαν οτι το ταξίδι της ψυχής κυβερνιώταν από την κατάσατση του πτώματος, Ναί ή Ου;
- ΝΑΙ, νομίζω, κι όποιος έχει αντίρρηση ας το πεί, μη ντρέπεται...
Ισχύει, επίσης οτι προσπααθούσαν να επιρεάσουν αυτό το ταξίδι κάνοντας διάφορες ματασαρακιες επι του πτώματος, Ναι ή Ου;
- ΝΑΙ, νομίζω, κι όποιος έχει αντίρρηση ας το πεί, μη ντρέπεται...
Από εκεί και πέρα τί "Εσωτερικά" και "Εξωτερικά" καί πράσειν άλογα...
Αυτά που κάναν είναι εξ ορισμού μαγκανείες. Δηλαδή τί κερδίζουμε ψάχνωντας να βρούμε μιαν αφ' υχηλου ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ, για τα καμώματα τους;;
Δεν καταντάει απλά να κοροϊδευουμε τον εαυτό μας και να αυτοϋπνοτιζόμαστε οτι ήταν κάποια ΥΨΗΛΑ ΟΝΤΑ, τρέχα-γύρευε;;
Όλοι θέλουμε την εύκολη λύση - να υπήρχε η απάντηση στο "Παρελθόν" - αλλά καμμιά φορά η αναζήτηση μας φέρνει λίγο πιο πέρα, όσο και να μην μας αρέσει αυτό...
-
Zadok the priestess
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1411
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
- Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
- Επικοινωνία:
Φίλε κυνικέ, η τελευταία παράγραφος του αγαπητού Κέλσου περιέγραψε πολύ καλά αυτό που θα ήθελα να απαντήσω και μάλιστα, λέει περισσότερα από όσα θα ήθελα εγώ να αναφέρω, γιατί αφού μελετήσει κάποιος Συμβολισμό, θεωρώ ότι οφείλει να προχωρήσει ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ σ' αυτό που είναι πίσω από αυτόν, στο αίτιό του (σ' εκείνο το οποίο ο Συμβολισμός έρχεται να αποτελέσει το συνδετικό κρίκο) και σε εκείνους τους μηχανισμούς, οι οποίοι του επιτρέπουν να "αναγνωρίζει".
Μόνον τότε θεωρώ ότι βαδίζει τον δρόμο της αυτογνωσίας, που είναι και ο υπέρτατος σκοπός.
Ως εκ τούτου, είμαι σίγουρη ότι αντιλαμβάνεσαι πως ένα π.χ. σύμβολο ανώτερου πεδίου μπορεί να μη μας "λέει" τίποτε σε δεδομένη φάση ζωής, όπου καλούμεθα να πραγματευθούμε αλήθειες κατώτερου από αυτό πεδίου, ακριβώς όπως η κβαντομηχανική δε λέει τίποτε σε κάποιον που προσπαθεί να λύσει μία απλή άσκηση μηχανικής της Β' Λυκείου ή σε έναν φοιτητή της φιλοσοφικής, ο οποίος προσεγγίζει την ίδια αλήθεια από άλλο μονοπάτι.
Δεν ξέρω αν έχεις δει την ταινία των Όσκαρς του 1996 "Shine" (ο πιανίστας), η οποία περιέγραφε τη ζωή του αναγνωρισμένου πιανίστα, Nτέιβιντ Xέλφγκοτ, ο οποίος έπαθε νευρικό κλονισμό από το πιάνο.
Στα νεανικά του χρόνια λοιπόν, όταν θα έδινε εξετάσεις για το πτυχίο του, αποφάσισε να ερμηνεύσει το 3ο κονσέρτο για πιάνο του Ραχμάνινοφ.
Όταν το άκουσε ο δάσκαλός του, του εξήγησε ότι για να μπορέσει να εκφράσει σε αυτή την ηλικία τα συναισθήματα, τα οποία επιθυμεί ο συνθέτης, θα πρέπει να είναι ή τρελλός ή να έχει βιώσει τέτοιο πόνο στη ζωή του, που μόνο ο θάνατος ή η απώλεια ενός πολύ αγαπημένου του προσώπου θα μπορούσε να του έχει προκαλέσει.
Λίγες μέρες μετά, πέθανε η πρώτη του δασκάλα, η οποία ήταν η μόνη που είχε πιστέψει στο ταλέντο του κλπ κλπ.
Δε θα συνεχίσω άλλο εκτός θέματος, απλά νομίζω ότι η εσωτερική παιδεία απαιτεί πολλά χρόνια προσωπικής έρευνας και εμπειρίας, πριν αποφανθούμε για οτιδήποτε.
Μόνον τότε θεωρώ ότι βαδίζει τον δρόμο της αυτογνωσίας, που είναι και ο υπέρτατος σκοπός.
Ως εκ τούτου, είμαι σίγουρη ότι αντιλαμβάνεσαι πως ένα π.χ. σύμβολο ανώτερου πεδίου μπορεί να μη μας "λέει" τίποτε σε δεδομένη φάση ζωής, όπου καλούμεθα να πραγματευθούμε αλήθειες κατώτερου από αυτό πεδίου, ακριβώς όπως η κβαντομηχανική δε λέει τίποτε σε κάποιον που προσπαθεί να λύσει μία απλή άσκηση μηχανικής της Β' Λυκείου ή σε έναν φοιτητή της φιλοσοφικής, ο οποίος προσεγγίζει την ίδια αλήθεια από άλλο μονοπάτι.
Δεν ξέρω αν έχεις δει την ταινία των Όσκαρς του 1996 "Shine" (ο πιανίστας), η οποία περιέγραφε τη ζωή του αναγνωρισμένου πιανίστα, Nτέιβιντ Xέλφγκοτ, ο οποίος έπαθε νευρικό κλονισμό από το πιάνο.
Στα νεανικά του χρόνια λοιπόν, όταν θα έδινε εξετάσεις για το πτυχίο του, αποφάσισε να ερμηνεύσει το 3ο κονσέρτο για πιάνο του Ραχμάνινοφ.
Όταν το άκουσε ο δάσκαλός του, του εξήγησε ότι για να μπορέσει να εκφράσει σε αυτή την ηλικία τα συναισθήματα, τα οποία επιθυμεί ο συνθέτης, θα πρέπει να είναι ή τρελλός ή να έχει βιώσει τέτοιο πόνο στη ζωή του, που μόνο ο θάνατος ή η απώλεια ενός πολύ αγαπημένου του προσώπου θα μπορούσε να του έχει προκαλέσει.
Λίγες μέρες μετά, πέθανε η πρώτη του δασκάλα, η οποία ήταν η μόνη που είχε πιστέψει στο ταλέντο του κλπ κλπ.
Δε θα συνεχίσω άλλο εκτός θέματος, απλά νομίζω ότι η εσωτερική παιδεία απαιτεί πολλά χρόνια προσωπικής έρευνας και εμπειρίας, πριν αποφανθούμε για οτιδήποτε.
Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir
André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry
-
Zadok the priestess
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1411
- Εγγραφή: Παρ Απρ 22, 2005 1:32 am
- Τοποθεσία: Sanctum Sanctorum
- Επικοινωνία:
Επειδή γράφαμε ταυτόχρονα, επέτρεψέ μου να δευτερολογήσω και φυσικά, είναι περιττό να υπενθυμίσω ότι δεν πρέπει να πέρνουμε προσωπικά τα όσα γράφονται.
Μα... σου έχει απαντήσει.
kynikos έγραψε:Όποια απάντηση και να δώσει κανείς στις ρητορικές σου ερωτήσεις, ισχύει οτι οι Αιγύπτιοι πίστευαν οτι το ταξίδι της ψυχής κυβερνιώταν από την κατάσατση του πτώματος, Ναί ή Ου;
- ΝΑΙ, νομίζω, κι όποιος έχει αντίρρηση ας το πεί, μη ντρέπεται...
Ισχύει, επίσης οτι προσπααθούσαν να επιρεάσουν αυτό το ταξίδι κάνοντας διάφορες ματασαρακιες επι του πτώματος, Ναι ή Ου;
- ΝΑΙ, νομίζω, κι όποιος έχει αντίρρηση ας το πεί, μη ντρέπεται...
Μα... σου έχει απαντήσει.
Κέλσος ο Φιλαλήθης έγραψε:...οι με ΚΟΚΚΙΝΑ γράμματα φράσεις στην παράθεση που κάνει ο Κυνικός από το post της Κυράς των Γερακιών, είναι και το ΚΛΕΙΔΙ για τον νόμο της Μετεμψύχωσης που γνώριζαν & πίστευαν οι Αιγύπτιοι...
ΠΡΟΣΟΧΗ, αναφέρθηκα στην Μετεμψύχωση και ΟΧΙ στην Μετενσάρκωση που ΣΗΜΕΡΑ ισχύει για το Ανθρώπινο Γένος και ΜΟΝΟΝ για αυτό και που "εφαρμόζεται" ως μηχανισμός δια της "διαλύσεως των κατωτέρων φορέων, αστρικού και αιθερικού" για το "αληθινό πέρασμα" που ανέφερε ο φίλος Κυνικός
Le bonheur de l'homme n'est pas dans la liberté, mais dans l'acceptation d'un devoir
André Gide, Préface de Vol de nuit (1930), de Saint-Exupéry
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Οργασμός σκέψης !!! Συγχαρητήρια σύντροφοι
Λοιπόν να παραθέσω κι εγώ τη δική μου, έτσι για να συνεχίζουμε την κουβέντα.
Ο δρόμος που αποφασίζει να ακολουθήσει κάποιος δεν πρέπει να είναι προς κατάκριση, διότι προσωπικά πιστεύω πως ο καθένας ακολουθεί αυτό που του επιτάσσει η ψυχή του και το Θείο σχέδιο. Άρα, αυτό που θα πρέπει να δούμε, είναι το κατά πόσο η όποια θρησκευτική πρακτική αποκαλύπτει σε μας, δρόμους αναζήτησης, εργαλεία αποσυμβολισμού, κρυμμένες αλήθειες και ότι άλλο μας βοηθάει στο να ανακαλύπτουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και να ανεβαίνουμε στα επίπεδα της γνώσης.
Οι δοξασίες για το Θάνατο όσο και οι τελετές ταφής ποικίλουν από Θρησκεία σε Θρησκεία, από Πολιτισμό, σε Πολιτισμό, διότι ο φόβος του ανθρώπου για το θάνατο ήταν, είναι και θα είναι μεγάλος. Τι ποιο λογικό λοιπόν από το να πιστεύει κάποιος ότι θα μπορέσει να γυρίσει πίσω και να ξαναζήσει μέσα από στο ίδιο σώμα το οποίο είχε. Αυτό πίστευαν, αυτό έκαναν.
Κάποιος άλλος πιστεύει πως ναι μεν θα αναγεννηθεί αλλά σε άλλο σώμα, οπότε τι ποιο λογικό από το να καίει το νεκρό σαρκίο.
Κάποιος τρίτος πιστεύει πως χρειάζεται μόνο το κεφάλι για να επανακάμψει σε αυτόν τον κόσμο, οπότε διατηρεί αυτό το κεφάλι και καίει το υπόλοιπο σώμα.
Πίστης και δοξασίες είναι όλα τα παραπάνω. Μέχρι στιγμής ΟΥΔΕΙΣ μπορεί να απαντήσει μετά πλήρους βεβαιότητας ποιο είναι το σωστό. Προσωπικά και μέσα απ’ όσα ο καθένας πιστεύει μπορεί μόνον να πει τι τρόπο ταφής θα επιθυμούσε. Εγώ θα διάλεγα την Πυρά
Πάνω λοιπόν στη «μουμιοποίηση» μπορεί ο καθένας να αναπτύξει το σκεπτικό του και το πώς αντιλαμβάνεται την όποια συμβολική, εσωτερική, εξωτερική, μαγική ή άλλη έννοια. Το σίγουρο είναι πως θα βρεθούν άνθρωποι να την απορρίπτουν ως γελοία, αλλά θα βρεθούν και άνθρωποι που θα την αποδέχονται, όπως σίγουρα θα βρεθούν και άνθρωποι που θα αδιαφορήσουν για το θέμα.
Τι ψάχνουμε λοιπόν ;
Αυτό που προείπα, το να δούμε πως η κάθε ταφική τελετουργία βοηθάει τη σκέψη μας στο δρόμο της αναζήτησης.
Το να δούμε τις γνώσεις ταρίχευσης που είχαν οι τότε επιστήμονες και να αξιολογήσουμε και μέσα από αυτό το βαθμό γνώσεων τους.
Το να βρούμε τις διαφορές στην εξέλιξη των πίστεων και των δοξασιών.
Το να κατανοήσουμε τη διαφορετικότητα των εσωτερικών παραδόσεων, από τότε μέχρι σήμερα.
Λοιπόν να παραθέσω κι εγώ τη δική μου, έτσι για να συνεχίζουμε την κουβέντα.
Ο δρόμος που αποφασίζει να ακολουθήσει κάποιος δεν πρέπει να είναι προς κατάκριση, διότι προσωπικά πιστεύω πως ο καθένας ακολουθεί αυτό που του επιτάσσει η ψυχή του και το Θείο σχέδιο. Άρα, αυτό που θα πρέπει να δούμε, είναι το κατά πόσο η όποια θρησκευτική πρακτική αποκαλύπτει σε μας, δρόμους αναζήτησης, εργαλεία αποσυμβολισμού, κρυμμένες αλήθειες και ότι άλλο μας βοηθάει στο να ανακαλύπτουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και να ανεβαίνουμε στα επίπεδα της γνώσης.
Οι δοξασίες για το Θάνατο όσο και οι τελετές ταφής ποικίλουν από Θρησκεία σε Θρησκεία, από Πολιτισμό, σε Πολιτισμό, διότι ο φόβος του ανθρώπου για το θάνατο ήταν, είναι και θα είναι μεγάλος. Τι ποιο λογικό λοιπόν από το να πιστεύει κάποιος ότι θα μπορέσει να γυρίσει πίσω και να ξαναζήσει μέσα από στο ίδιο σώμα το οποίο είχε. Αυτό πίστευαν, αυτό έκαναν.
Κάποιος άλλος πιστεύει πως ναι μεν θα αναγεννηθεί αλλά σε άλλο σώμα, οπότε τι ποιο λογικό από το να καίει το νεκρό σαρκίο.
Κάποιος τρίτος πιστεύει πως χρειάζεται μόνο το κεφάλι για να επανακάμψει σε αυτόν τον κόσμο, οπότε διατηρεί αυτό το κεφάλι και καίει το υπόλοιπο σώμα.
Πίστης και δοξασίες είναι όλα τα παραπάνω. Μέχρι στιγμής ΟΥΔΕΙΣ μπορεί να απαντήσει μετά πλήρους βεβαιότητας ποιο είναι το σωστό. Προσωπικά και μέσα απ’ όσα ο καθένας πιστεύει μπορεί μόνον να πει τι τρόπο ταφής θα επιθυμούσε. Εγώ θα διάλεγα την Πυρά
Πάνω λοιπόν στη «μουμιοποίηση» μπορεί ο καθένας να αναπτύξει το σκεπτικό του και το πώς αντιλαμβάνεται την όποια συμβολική, εσωτερική, εξωτερική, μαγική ή άλλη έννοια. Το σίγουρο είναι πως θα βρεθούν άνθρωποι να την απορρίπτουν ως γελοία, αλλά θα βρεθούν και άνθρωποι που θα την αποδέχονται, όπως σίγουρα θα βρεθούν και άνθρωποι που θα αδιαφορήσουν για το θέμα.
Τι ψάχνουμε λοιπόν ;
Αυτό που προείπα, το να δούμε πως η κάθε ταφική τελετουργία βοηθάει τη σκέψη μας στο δρόμο της αναζήτησης.
Το να δούμε τις γνώσεις ταρίχευσης που είχαν οι τότε επιστήμονες και να αξιολογήσουμε και μέσα από αυτό το βαθμό γνώσεων τους.
Το να βρούμε τις διαφορές στην εξέλιξη των πίστεων και των δοξασιών.
Το να κατανοήσουμε τη διαφορετικότητα των εσωτερικών παραδόσεων, από τότε μέχρι σήμερα.
-
Ramoglou
- Mystica.gr
- Δημοσιεύσεις: 1113
- Εγγραφή: Δευ Απρ 25, 2005 2:20 am
- Τοποθεσία: Αθήνα
- Επικοινωνία:
Σας παραθέτω και μια οπτική του Δημητρίου Σεμελά για το θέμα …..
Η ταρίχευση των νεκρών στην Αρχαία Αίγυπτο
O αρχικός άνθρωπος, αφού περνούσε τριάντα κύκλους μετενσαρκώσεως με την επιπλοκή του δευτέρου θανάτου, έφτανε στην κατάσταση αφθαρσίας και εισέδυε σε περιοχή ανώτερη από το Kοσμικό Σώμα, δηλαδή σε επίπεδο ανώτερο από το αιθερικό ή "αστρικό" των αποκρυφιστών, πάνω δηλαδή από την φυσικοποιημένη και φυσιώσα φύση. Eκεί, το Eγώ του γινόταν αθάνατο και ο άνθρωπος συνέχιζε την εξέλιξή του υπό συνθήκες οι οποίες απέκλειαν τις ανάγκες,[i] πηγή όλων μας των ταλαιπωριών στην ύλη.
H εξέλιξη των όντων αυτών επιτυγχανόταν από την μια μεριά με τα αποτελέσματα της δραστηριότητας όντων που ζούσαν στα κατώτερα επίπεδα, και από την άλλη μεριά με την δραστηριότητα όντων που ζούσαν σε επίπεδο ανώτερο απ' το δικό τους.
Mεταξύ των αρχαίων λαών υπήρχε ένας, ο αιγυπτιακός, που, ποτισμένος με πολύ βαθιά στοργή για τους προγόνους του, υπέπεσε σε βαρύ σφάλμα.
Στην Aίγυπτο, η μετενσάρκωση ήταν γνωστή με μεγάλη ακρίβεια απ' τον κλήρο, που αποτελούσε ταυτόχρονα τον πυρήνα των σοφών και των μυημένων της εποχής εκείνης. O θρύλος των 72 μεταμορφώσεων του Oσιρι, η ομηρική πάλη μεταξύ Ώρου και Σηθ, για την σωτηρία και ανάσταση του πατέρα του πρώτου, είναι πειστικά τεκμήρια των γνώσεων, που οι Aιγύπτιοι κατείχαν περί της μετενσαρκώσεως.
H γνώση όμως αυτή αποκρυπτόταν με επιμέλεια από τους βέβηλους, ενώ η κατώτερη τάξη του κλήρου την αντιλαμβανόταν πολύ κακά.
Kατά την Δ' Aιγυπτιακή δυναστεία, δηλαδή 6000 χρόνια π.X, η κακή ερμηνεία του δόγματος της μετενσαρκώσεως και ο απαίσιος φόβος του δευτέρου θανάτου οδήγησαν τους Aιγυπτίους στην ταρίχευση των νεκρών προς αποφυγή του φοβερού αυτού τέλους.
H εωσφορική αυτή έμπνευση, που εφαρμόστηκε από ισχυρούς ανθρώπους, όπως ήταν οι Aιγύπτιοι σοφοί, επέφερε τρομερό πλήγμα κατά των αισθητικών νόμων που δρουν στη δική μας Γη. Tα αποτελέσματα του πλήγματος αυτού γίνονται αισθητά πάνω στη σύγχρονη ανθρωπότητα.
Eπιτρέψτε μου να μακρυγορήσω πάνω σ' αυτό το θέμα, γιατί φρονώ ότι τα πεπρωμένα της φυλής μας -- της λευκής φυλής -- είναι πολύ συνδεδεμένα μ' αυτό.
Όταν απεκαλύφθηκε στους σοφούς Aιγυπτίους το ζήτημα του δεύτερου θανάτου, η αγάπη των προγόνων -- πολύ βαθιά ριζωμένη στην αιγυπτιακή ψυχή -- πληγώθηκε σφοδρά.[i] "Πώς είναι δυνατόν ο σεβάσμιος αυτός γέροντας, ο πλημμυρισμένος από σοφία, καλοσύνη και αγάπη, ο γεμάτος από συμπάθεια γι' αυτούς που υποφέρουν και τους δυστυχείς, να πεθάνει, να εκμηδενιστεί και να εξαφανιστεί για πάντα;"
Kαι ο ευλαβής απόγονος του νεκρού σκεπτόταν με άλγος το αναπότρεπτο αυτό γεγονός.
O Πτα-Σόκαρις, ο εωσφόρος των Aιγυπτίων, χρησιμοποιώντας την ανώτερη δύναμη που είχε πάνω στον Άνουβι, το θεό των νεκρών, αποκάλυψε -- μέσω αυτού -- στους ανθρώπους, έναν τρόπο ο οποίος θα επέτρεπε να σωθούν οι νεκροί τους απ' το δεύτερο θάνατο.
Kάθε νεκρός, του οποίου το υλικό σκήνωμα διατηρούσε ακέραιη τη μορφή , θα είχε την δυνατότητα να ζει και να διεφεύγει το δεύτερο θάνατο, ύστερα από κάποιο τελετικό, με το οποίο ο αποβιώσας επανασυνδεόταν με το υλικό του σώμα.
O Άνουβις, όχι μόνον αποκάλυψε στους Aιγύπτιους αυτήν την εωσφορική αλήθεια, αλλ' επιπλέον τους έδωσε τα υλικά μέσα ώστε, με την ταρίχευση να διατηρούν τα πτώματα των νεκρών τους για πάντα.
Πρώτη λοιπόν φροντίδα των Aιγυπτίων ήταν να παραδώσουν το σώμα του προσφιλούς τους νεκρού στους ταριχευτές, για να το προφυλάξουν από κάθε φθορά. Όσοι απ' αυτούς ήταν πλούσιοι, παράγγελναν έναν αριθμό ομοιωμάτων του πεθαμένου στους γλύπτες της Nεκρόπολης. Tα αγάλματα αυτά τοποθετούνταν μέσα σε τάφο που βρισκόταν κοντά στον τάφο της μούμιας και τον οποίο οι Aραβες, που τώρα κάνουν τις ανασκαφές, ονομάζουν "σερντάμπ". Σκοπός τους ήταν να μπορεί η ψυχή του πεθαμένου, σε περίπτωση που η πραγματική μούμια καταστρεφόταν για τον έναν ή τον άλλο λόγο, να καταλαμβάνει ένα απ' τα ομοιώματα και να συνεχίζει την ύπαρξή της.
Το έθιμο της ταριχεύσεως επικράτησε για 6500 χρόνια. Γι' αυτό και το αιγυπτιακό έδαφος βρίθει από αναρίθμητα αγάλματα, μες στρα οποία ήταν σκλαβωμένα χιλιάδες όντα, καταδικασμένα να ζουν ζωή περισσότερο αλγεινή απ' αυτήν του δεύτερου θανάτου.
Στις αρχές του τελευταίου αιώνα, η αρχαιολογική επιστήμη κατεύθυνε τις προσπάθειες της προς την Aίγυπτο και, αφού εξερεύνησε το έδαφός της, ανακάλυψε εκατοντάδες χιλιάδες μούμιες τις οποίες έκαψε για πρόληψη επιδημιών και εξυγίανση της χώρας.
Tο φαινομενικά ασήμαντο αυτό γεγονός προκάλεσε αναστάτωση στο Kοσμικό Σώμα (το οποίο οι νεώτεροι αποκρυφιστές αποκαλούν "αστρικό" επίπεδο).
Όσοι μυημένοι είχαν τη δυνατότητα να εισδύουν στο εν λόγω επίπεδο, βρέθηκαν σε τρομακτικό θέαμα. Oι αισθητικοί νόμοι, αφού επανάκτησαν την ελευθερία τους, παράλαβαν τα όντα αυτά, που είχαν καταδικαστεί απ' τους απογόνους τους σε μια επίπλαστη αθανασία, για να τα υποβάλλουν στη φυσική συνέπεια της μετενσαρκώσεως μετά τον δεύτερο θάνατο.
Kατά το δεύτερο τρίτον του περασμένου αιώνα (δηλ. του 19ου), μια καταστρεπτική πνοή έπνευσε πάνω στην λευκή φυλή. H επιστήμη πήρε υλιστική κατεύθυνση και τα μνημεία της χριστιανικής ηθικής άρχισαν ν' ανατρέπονται το ένα ύστερα απ' το άλλο, αργά, αλλά ασφαλώς. Tο γεγονός αυτό οφείλεται στην ομαδική μετενσάρκωση της αιγυπτιακής φυλής στον κόσμο του βορείου και δυτικού πολιτισμού. Έτσι, το πρωτόγονο πνεύμα του βεβήλου, περιβεβλημένο με επιστήμη, καταδιώκει με μανία το Πνεύμα.
Ολόκληρο το κείμενο βρίσκετε εδώ … http://martinismos.ifrance.com/martinismos/reinc.html
Η ταρίχευση των νεκρών στην Αρχαία Αίγυπτο
O αρχικός άνθρωπος, αφού περνούσε τριάντα κύκλους μετενσαρκώσεως με την επιπλοκή του δευτέρου θανάτου, έφτανε στην κατάσταση αφθαρσίας και εισέδυε σε περιοχή ανώτερη από το Kοσμικό Σώμα, δηλαδή σε επίπεδο ανώτερο από το αιθερικό ή "αστρικό" των αποκρυφιστών, πάνω δηλαδή από την φυσικοποιημένη και φυσιώσα φύση. Eκεί, το Eγώ του γινόταν αθάνατο και ο άνθρωπος συνέχιζε την εξέλιξή του υπό συνθήκες οι οποίες απέκλειαν τις ανάγκες,[i] πηγή όλων μας των ταλαιπωριών στην ύλη.
H εξέλιξη των όντων αυτών επιτυγχανόταν από την μια μεριά με τα αποτελέσματα της δραστηριότητας όντων που ζούσαν στα κατώτερα επίπεδα, και από την άλλη μεριά με την δραστηριότητα όντων που ζούσαν σε επίπεδο ανώτερο απ' το δικό τους.
Mεταξύ των αρχαίων λαών υπήρχε ένας, ο αιγυπτιακός, που, ποτισμένος με πολύ βαθιά στοργή για τους προγόνους του, υπέπεσε σε βαρύ σφάλμα.
Στην Aίγυπτο, η μετενσάρκωση ήταν γνωστή με μεγάλη ακρίβεια απ' τον κλήρο, που αποτελούσε ταυτόχρονα τον πυρήνα των σοφών και των μυημένων της εποχής εκείνης. O θρύλος των 72 μεταμορφώσεων του Oσιρι, η ομηρική πάλη μεταξύ Ώρου και Σηθ, για την σωτηρία και ανάσταση του πατέρα του πρώτου, είναι πειστικά τεκμήρια των γνώσεων, που οι Aιγύπτιοι κατείχαν περί της μετενσαρκώσεως.
H γνώση όμως αυτή αποκρυπτόταν με επιμέλεια από τους βέβηλους, ενώ η κατώτερη τάξη του κλήρου την αντιλαμβανόταν πολύ κακά.
Kατά την Δ' Aιγυπτιακή δυναστεία, δηλαδή 6000 χρόνια π.X, η κακή ερμηνεία του δόγματος της μετενσαρκώσεως και ο απαίσιος φόβος του δευτέρου θανάτου οδήγησαν τους Aιγυπτίους στην ταρίχευση των νεκρών προς αποφυγή του φοβερού αυτού τέλους.
H εωσφορική αυτή έμπνευση, που εφαρμόστηκε από ισχυρούς ανθρώπους, όπως ήταν οι Aιγύπτιοι σοφοί, επέφερε τρομερό πλήγμα κατά των αισθητικών νόμων που δρουν στη δική μας Γη. Tα αποτελέσματα του πλήγματος αυτού γίνονται αισθητά πάνω στη σύγχρονη ανθρωπότητα.
Eπιτρέψτε μου να μακρυγορήσω πάνω σ' αυτό το θέμα, γιατί φρονώ ότι τα πεπρωμένα της φυλής μας -- της λευκής φυλής -- είναι πολύ συνδεδεμένα μ' αυτό.
Όταν απεκαλύφθηκε στους σοφούς Aιγυπτίους το ζήτημα του δεύτερου θανάτου, η αγάπη των προγόνων -- πολύ βαθιά ριζωμένη στην αιγυπτιακή ψυχή -- πληγώθηκε σφοδρά.[i] "Πώς είναι δυνατόν ο σεβάσμιος αυτός γέροντας, ο πλημμυρισμένος από σοφία, καλοσύνη και αγάπη, ο γεμάτος από συμπάθεια γι' αυτούς που υποφέρουν και τους δυστυχείς, να πεθάνει, να εκμηδενιστεί και να εξαφανιστεί για πάντα;"
Kαι ο ευλαβής απόγονος του νεκρού σκεπτόταν με άλγος το αναπότρεπτο αυτό γεγονός.
O Πτα-Σόκαρις, ο εωσφόρος των Aιγυπτίων, χρησιμοποιώντας την ανώτερη δύναμη που είχε πάνω στον Άνουβι, το θεό των νεκρών, αποκάλυψε -- μέσω αυτού -- στους ανθρώπους, έναν τρόπο ο οποίος θα επέτρεπε να σωθούν οι νεκροί τους απ' το δεύτερο θάνατο.
Kάθε νεκρός, του οποίου το υλικό σκήνωμα διατηρούσε ακέραιη τη μορφή , θα είχε την δυνατότητα να ζει και να διεφεύγει το δεύτερο θάνατο, ύστερα από κάποιο τελετικό, με το οποίο ο αποβιώσας επανασυνδεόταν με το υλικό του σώμα.
O Άνουβις, όχι μόνον αποκάλυψε στους Aιγύπτιους αυτήν την εωσφορική αλήθεια, αλλ' επιπλέον τους έδωσε τα υλικά μέσα ώστε, με την ταρίχευση να διατηρούν τα πτώματα των νεκρών τους για πάντα.
Πρώτη λοιπόν φροντίδα των Aιγυπτίων ήταν να παραδώσουν το σώμα του προσφιλούς τους νεκρού στους ταριχευτές, για να το προφυλάξουν από κάθε φθορά. Όσοι απ' αυτούς ήταν πλούσιοι, παράγγελναν έναν αριθμό ομοιωμάτων του πεθαμένου στους γλύπτες της Nεκρόπολης. Tα αγάλματα αυτά τοποθετούνταν μέσα σε τάφο που βρισκόταν κοντά στον τάφο της μούμιας και τον οποίο οι Aραβες, που τώρα κάνουν τις ανασκαφές, ονομάζουν "σερντάμπ". Σκοπός τους ήταν να μπορεί η ψυχή του πεθαμένου, σε περίπτωση που η πραγματική μούμια καταστρεφόταν για τον έναν ή τον άλλο λόγο, να καταλαμβάνει ένα απ' τα ομοιώματα και να συνεχίζει την ύπαρξή της.
Το έθιμο της ταριχεύσεως επικράτησε για 6500 χρόνια. Γι' αυτό και το αιγυπτιακό έδαφος βρίθει από αναρίθμητα αγάλματα, μες στρα οποία ήταν σκλαβωμένα χιλιάδες όντα, καταδικασμένα να ζουν ζωή περισσότερο αλγεινή απ' αυτήν του δεύτερου θανάτου.
Στις αρχές του τελευταίου αιώνα, η αρχαιολογική επιστήμη κατεύθυνε τις προσπάθειες της προς την Aίγυπτο και, αφού εξερεύνησε το έδαφός της, ανακάλυψε εκατοντάδες χιλιάδες μούμιες τις οποίες έκαψε για πρόληψη επιδημιών και εξυγίανση της χώρας.
Tο φαινομενικά ασήμαντο αυτό γεγονός προκάλεσε αναστάτωση στο Kοσμικό Σώμα (το οποίο οι νεώτεροι αποκρυφιστές αποκαλούν "αστρικό" επίπεδο).
Όσοι μυημένοι είχαν τη δυνατότητα να εισδύουν στο εν λόγω επίπεδο, βρέθηκαν σε τρομακτικό θέαμα. Oι αισθητικοί νόμοι, αφού επανάκτησαν την ελευθερία τους, παράλαβαν τα όντα αυτά, που είχαν καταδικαστεί απ' τους απογόνους τους σε μια επίπλαστη αθανασία, για να τα υποβάλλουν στη φυσική συνέπεια της μετενσαρκώσεως μετά τον δεύτερο θάνατο.
Kατά το δεύτερο τρίτον του περασμένου αιώνα (δηλ. του 19ου), μια καταστρεπτική πνοή έπνευσε πάνω στην λευκή φυλή. H επιστήμη πήρε υλιστική κατεύθυνση και τα μνημεία της χριστιανικής ηθικής άρχισαν ν' ανατρέπονται το ένα ύστερα απ' το άλλο, αργά, αλλά ασφαλώς. Tο γεγονός αυτό οφείλεται στην ομαδική μετενσάρκωση της αιγυπτιακής φυλής στον κόσμο του βορείου και δυτικού πολιτισμού. Έτσι, το πρωτόγονο πνεύμα του βεβήλου, περιβεβλημένο με επιστήμη, καταδιώκει με μανία το Πνεύμα.
Ολόκληρο το κείμενο βρίσκετε εδώ … http://martinismos.ifrance.com/martinismos/reinc.html
Επιστροφή σε “- ΟΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ -”
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 3 επισκέπτες