Παρασκευή και 13 - Το "τέλος" των Ναϊτών

[Zadok the priestess]

Inner Temple
(clickable)

-----------------



-----------------



-----------------



-----------------



"Γάμος Παρθένου" - Ραφαήλ

[Elissaios]

Υπήρξαν δυο Σιωνικά.

Το ένα είναι το ιστορικά αναφερόμενο (χωρίς πολλά στοιχεία όμως) μοναστικό τάγμα Notre Dame du Mont de Sion, όπως γράφει η Zadok the Priestess παραπάνω, στο οποίο είχε βάλει ένα χεράκι η παλιοπαρέα των γνωστών και αγνώστων ευρωπαίων ιπποτών και μοναχών. Αυτό ναι, έπαιξε το ρόλο του και θεωρείται ότι υπήρξε και συνεχιστής παλιών παραδόσεων και τα λοιπά και τα λοιπά.

Το άλλο, το δημοφιλέστερο, είναι μάλλον ένα από τα εφευρήματα των Lincoln, Baigent και Leigh οι οποίοι βασίστηκαν στον αέρα. Εδώ μπαίνει στην ιστορία και ο γνωστός και μη εξαιρετέος Plantard ο οποίος φέρεται ως κατασκευαστής του Prieure de Sion, μιας μυστικής οργάνωσης που υπήρχε από παλιά και είχε ως μαγίστρους διάσημα ονόματα με κατά προτίμηση το όνομα Ιωάννης, όπως π.χ. Leonardo da Vinci, Sandro Botticceli, Isaac Newton, Claude Debussy και άλλοι. Υποτίθεται ότι το P.d.S. ήταν πίσω από τους Ναΐτες και όλο αυτό το σύστημα εξυπηρετούσε την επαναφορά της δυναστείας των Μεροβιγγείων στο θρόνο της Γαλλίας. Η γνωστή αγαπημένη ιστορία που περιλαμβάνει Δισκοπότηρα, Μαγδαληνές, Αρκαδίες και άλλα ωραία, όπως μας τα θυμίζει και ο καλός μας Dan Brown στο βιπεράκι του. Ο Plantard υποτίθεται ότι ήταν ο τελευταίος μάγιστρος και λίγο ως πολύ είχε βλέψεις να γίνει βασιλιάς της Γαλλίας. Με την έκταση που πήρε το θέμα, αναίρεσε τις δηλώσεις του και είπε ότι ήταν ένα νεανικό αστείο μιας παρέας στη δεκαετία του 50. (Κάτι τέτοιο είχε πει και ο Γιόχαν Βαλεντίν κάποτε αλλά ποιος τον πίστευε μετά.) Εκτός πια και αν υποθέσουμε ότι αναίρεσε χωρίς να ήθελε να αναιρέσει.

Τέλος πάντων, αυτό το Ηγουμενείο (και όχι το Τάγμα) της Σιών είναι που τροφοδοτεί το ναϊτικό μύθο για τον οποίο έχουν διατεθεί κιλά μελανιών και pixels. Εμείς όμως, απτόητοι από τις διαδόσεις, συνεχίζουμε να ψάχνουμε στο βάθος του Ναού. Όπως επιμελώς έπραξαν και οι πρώτοι Ναΐτες.

[Zadok the priestess]

Λέγεται ότι το 1118, στο ξεκίνημα της αρχικής ομάδας των 9, ο Hugues de Payens -μετέπειτα πρώτος μεγάλος μάγιστρος του Τάγματος- μυήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από το Θεόκλητο που ήταν ποντίφηκας και πατριάρχης της "Αρχέγονης Χριστιανικής Εκκλησίας". Ο Θεόκλητος ήταν ο 60ός πατριάρχης της Εκκλησίας αυτής, σε άμεση διαδοχή από τον Απόστολο Ιωάννη.

Από εδώ αρχίζει η ιωαννιτική τοποθέτηση του Τάγματος το οποίο στη συνέχεια αναζήτησε και δέχτηκε τις επιδράσεις και άλλων παραδόσεων, όπως γράφει ο Knight Μιχαήλ (...)

Καλέ μου Elissaios,

θα ήθελες να μας πεις περισσότερα (αν μπορείς) γι' αυτή την "άμεση διαδοχή από τον Απόστολο Ιωάννη"

Έχω βρει κάποιο ενδιαφέρον στοιχείο και κάτι δε μου κολλάει στο παζλ...

[Elissaios]

Η πληροφορία προέρχεται από ένα μυστηριώδες έγγραφο που ονομάζεται Charter of Larmenius και λέγεται ότι αναφέρεται στη ναϊτική ιστορία. (Ο Jean-Marc Larmenius θεωρείται ως ο προφορικά καθορισμένος διάδοχος του Jacques de Molay, όταν αυτός κατάλαβε πως ερχόταν το τέλος του.) Το πρώτο μέρος του εγγράφου, που γράφτηκε στα ελληνικά το 1154, έλεγε ότι οι πρώτοι Ναΐτες μυήθηκαν σε μια μυστική αδελφότητα «παλαιών» (primitive) Γνωστικών Χριστιανών των οποίων επικεφαλής ήταν ο πατριάρχης Θεόκλητος, ο οποίος και όρισε τον Hugues de Payens συνεχιστή της αποστολικής διαδοχής του Ιωάννη. Το έγγραφο ανέφερε ότι η διαδοχή περνούσε από τον Ιησού και πιο πριν από το Μωϋσή που είχε αποκτήσει Γνωστική μύηση από τους Μάγους της Αιγύπτου. (Λίγο ως πολύ, η θρυλική αλυσίδα της παράδοσης.) Κάπου εδώ αναφέρονται –συγκεχυμένες πληροφορίες, όμως– και οι Εσσαίοι και οι Μανδαίοι, οι οποίοι δίδαξαν τον Ιησού, ο οποίος δίδαξε τους Αποστόλους και τους μαθητές του χωρίζοντάς τους σε ομάδες με επικεφαλής τον απόστολο Ιωάννη. (Είχε προηγηθεί και ο Ιωάννης ο βαπτιστής, που είχε διδάξει τον Ιησού.)

Όπως συμβαίνει με ό,τι αφορά την εσώτερη ναϊτική ιστορία, τίποτα δεν είναι σίγουρο και όλα είναι πιθανά.

Εν αναμονή του ενδιαφέροντος στοιχείου, διότι όντως περί παζλ πρόκειται. (Και ένα χιντ, όπως λέμε στη δημοτική: Bernard Raymond Fabrè-Palaprat.)

[Zadok the priestess]

Χμ... Thank you, dear!

Πες μου και κάτι ακόμα:

Αυτός ο Jean-Marc Larmenius πόθε κρατάει η σκούφια του;

Έχεις κάποιο CV και το κυριώτερο, πώς κατέληξε...

[Elissaios]

Για το Λαρμένιους δεν υπάρχουν και πολλά γνωστά. Κυρίως αυτά που γράφει (επινόησε;) ο Φαμπρέ-Παλαπρά. Υποτίθεται ότι ο Λαρμένιους δεν ήξερε ούτε να διαβάζει, ούτε να γράφει. Ανέλαβε το Τάγμα (ποιο Τάγμα;) το 1314, μετά το θάνατο του ντε Μολαί, έμεινε ως μάγιστρος για 10 χρόνια αλλά μετά είχε πια γεράσει και παρέδωσε στο Franciscus Theobaldus.

Ποιος ήταν ο Λαρμένιους, άραγε; Ήταν τόσο αξιόλογος ή ήταν ο πιο κατάλληλος από τους διαθέσιμους;

Πάντως από μια μυστηριώδη αρχή (αν ισχύουν τα περί Θεόκλητου) πάμε σε ένα μυστηριώδες τέλος (αν ισχύουν τα περί Λαρμένιους).

[Zadok the priestess]

Κρίμα! Τα πραγματικά ή όχι στοιχεία δεν είναι βοηθητικά...
Βέβαια, δεν φταις εσύ αγαπητέ Elissaios. Το αντίθετο σε ευχαριστώ πολύ για τον κόπο.

Τελικά, τείνω να επιβεβαιώσω την άποψη ότι κάθε σχετιζόμενο "σενάριο" κρύβει κάποια ψήγματα αλήθειας, αλλά και μπόλικη "σάλτσα" και καλούμεθα να διακρίνουμε πού το ψέμμα και πού η αλήθεια...

[Zadok the priestess]

Ας δούμε ένα ενδιαφέρον σχετικό άρθρο από μία Πύλη Αναζήτησης:

Η Αναζήτηση της Ουτοπίας ή Ουτοπία της Αναζήτησης ;.

[Secondborn]

Πρόκειται για μια από τις καλύτερες αναλύσεις που έχω διαβάσει τον τελευταίο χρόνο πάνω στην ανάγκη του ανθρώπου να στραφεί προς τα "έσω".

Σε ευχαριστούμε αγαπητή Zadok που το ξέθαψες και μας το παρουσίασες.

[Ladyhawk]

Αγαπητή Zadok,

Πράγματι πολύ καλό το άρθρο.

Θα ήθελα να παραθέσω μόνο μία πρότασή του που μου άρεσε ιδιαίτερα.

Στην πραγματικότητα το Σύμπαν υφίσταται προκειμένου να εκπαιδεύσει το Πνεύμα. Το Πνεύμα χρειάζεται να διέλθει μέσα από μεγάλο αριθμό ηθικών, θρησκευτικών, και υλικών ασκήσεων προκειμένου να αποκτήσει συνείδηση του εαυτού του και ο κόσμος θα υφίσταται εως όλα τα όντα να αποκτήσουν απόλυτη συναίσθηση της θεϊκότητά τους

[Zadok the priestess]

Μία παράλληλη συζήτηση έχουμε εδώ και αφορά στο παρόν θέμα.

[Elissaios]

Θεωρώ ότι η Ίδρυση του Τάγματος αυτού δεν προέκυψε τυγχαία, αλλά ας πούμε ότι υπήρξε μία σχετική εντολή....εκ των Άνωθεν. Δηλαδή, οι σκοποί της ύπαρξής του δεν ήταν 'απλών', 'κοσμικών προθέσεων' του στυλ: 'Άντε, πάμε να μαζέψουμε μια τσούρμα από φιλόδοξους εγκληματίες, να κάνουμε διακανονισμούς με τον Πάπα και τις εξουσίες, να πάμε να την πέσουμε στην Ιερουσαλήμ και να φτιάξουμε το τσιφλίκι των Λατίνων Βασιλέων'.

(Η παράθεση από άλλο τόπικ)

Όσο καλή διάθεση και να έχουμε, το μυστήριο των Ναϊτών δεν θα το λύσουμε ποτέ. Η γνωστή κρίσιμη ερώτηση: υπήρξε μυστήριο, ή βρίσκονται όλα στο μύθο;

Έγραφα κάπου αλλού ότι από τα τάγματα των Αγίων Τόπων (Ιωαννίτες, Τεύτονες, Λαζαρίτες, ίσως και άλλα) οι μόνοι που ξεχώρισαν ήταν οι Ναΐτες. Οι πιο ανήσυχοι της παρέας, που η δράση τους εν κρυπτώ πυροδότησε ένα σωρό υποθέσεις. Από σκοτεινές πολιτικές συνωμοσίες μέχρι "εντολές άνωθεν".

Σίγουρα υπήρξαν "εντολές άνωθεν" γιατί οι πρώτοι 9 δεν πήγαν από μόνοι τους. Δεν ξέρουμε αν τα όσα ακολούθησαν τα υποψιάζονταν και οι ίδιοι οι Ναΐτες.

Όμως εδώ είναι από τα γνωστά σημεία όπου χανόμαστε.

Πάντως ας συνεχίσουμε τη ναϊτική συζήτηση εδώ.

[Ding an Sich]

Αχ μπήκα στον πειρασμό και παρόλο που δεν έχω χρόνο αρκετό στην διάθεσή μου, θα προσπαθήσω να πω δυο λόγια.

Φίλε μου Ελισσαίε, μιλώντας περί 'άνωθεν' ήθελα να δώσω το στίγμα ότι η δημιουργία και η δομή του Τάγματος των Ναϊτών, αφορούσαν μέρος του 'Θείου Σχεδίου', ή μάλλον ήταν σχεδιασμένες Θεϊκά. Θέλοντας να πώ ότι οι αρχικοί τους Σκοποί και η Δράση τους, αφορούσαν την πραγμάτωση 'Μίας Οικουμενικής Ιδέας' και όχι τα εγωϊστικά θέλω μερικών Φράγκων ευγενών.

Ένα μέρος του οικουμενικού χαρακτήρα τους αφορούν και οι ευλογίες που είχαν λάβει, καί από τον Πάπα, καί από τον Πατριάρχη των Ιεροσολύμων. Τουλάχιστον, κατά την δημιουργία τους, ήταν εκφραστές όλόκληρης της Χριστιανοσύνης και όχι ενός σχίσματος ή ενός δόγματος από τα δύο.

Τώρα, στην πράξη...δυστυχώς η Δράση των Ναϊτών, πέραν του Μυστηρίου, περισσότερο φορτίστηκε αρνητικά από την κοινή γνώμη (των μετέπειτα εποχών κυρίως) παρά θετικά. Ακόμα και στις ταινίες που μας παρουσιάζουν συνέχεια το πρότυπο του Ναϊτη-Κάθαρμα, έχουν ως βάση τις ιστορίες που προέκυψαν από τα μυαλά διάφορων ιστορικών και μελετητών.

Για το άν οι Ναϊτες ήταν 'Ιππότες Μυθικών Διαστάσεων' ή αν ήταν 'Έξυπνάκηδες Απατεωνίσκοι', νομίζω ότι θα ήταν άδικο να φορτίσουμε οποιοδήποτε εκ των δύο άκρων. Παραμένω πιστός στην άποψη 'Μακάρι να γνωρίζαμε τι έργο προσέφερε στην ανθρωπότητα ο κάθε ένας από αυτούς ξεχωριστά'. Γιατί σίγουρα υπήρξαν καί 'Άγιοι' και 'Αγιογδύτες' εντός των κόλπων τους.

Υ.Γ. I' ll be back!

[Elissaios]

Αγαπητέ Ding an Sich (καλά μπανάκια) τώρα κατάλαβα ότι το πήγαινες πολύ άνω. (Είδες, καλά γράφω -για να ευλογήσω και τα γένια μου- ότι άλλο εννοεί ο ένας και άλλο αντιλαμβάνεται ο άλλος.) Εγώ πάλι την "άνωθεν εντολή" την εννοούσα πιο προσγειωμένη, ας πούμε κάτι σαν Rex Deus ή κάτι συναφές.

Κατά μια έννοια, όλα είναι μέρος ενός θεϊκού σχεδίου. Άρα και οι Ναΐτες εντός σχεδίου βρίσκονται.

Κατά τα άλλα όμως -προσωπική γνώμη- δεν τους έχω για τόσο θεϊκούς. Με όση εκτίμηση και αν τους περιβάλλω, δεν βλέπω να επιτέλεσαν κάποιο έργο που θα το χαρακτηρίζαμε θεϊκής σκοπιμότητας. Μάλλον ζημιά έχουν κάνει. Ούτε και τόσο παρεξηγημένοι είναι, νομίζω. Έχουν γραφεί αμέτρητες σελίδες γεμάτες θαυμασμό και συμπάθεια. Τα ευρείας κατανάλωσης προϊόντα (π.χ. κινηματογραφικές ταινίες) μπορεί να βολεύονται καλύτερα με το μονοδιάστατο μοντέλο του σκληροτράχηλου έως άγριου πολεμιστή- ή τέλος πάντων με τον εξωτερικό μανδύα των Ναϊτών, ενώ όσους διέθεταν και εσωτερικό τους παραβλέπουν.

[Zadok the priestess]

Κατά τα άλλα όμως -προσωπική γνώμη- δεν τους έχω για τόσο θεϊκούς. Με όση εκτίμηση και αν τους περιβάλλω, δεν βλέπω να επιτέλεσαν κάποιο έργο που θα το χαρακτηρίζαμε θεϊκής σκοπιμότητας. Μάλλον ζημιά έχουν κάνει. Ούτε και τόσο παρεξηγημένοι είναι, νομίζω. Έχουν γραφεί αμέτρητες σελίδες γεμάτες θαυμασμό και συμπάθεια. Τα ευρείας κατανάλωσης προϊόντα (π.χ. κινηματογραφικές ταινίες) μπορεί να βολεύονται καλύτερα με το μονοδιάστατο μοντέλο του σκληροτράχηλου έως άγριου πολεμιστή- ή τέλος πάντων με τον εξωτερικό μανδύα των Ναϊτών, ενώ όσους διέθεταν και εσωτερικό τους παραβλέπουν.

Εγώ προσωπικά, θα συμφωνήσω με αυτή την τοποθέτηση.

Εξάλλου, όπως είχαμε αναφέρει και πιο πάνω (νωρίτερα), η υποτιθέμενη αναγνώριση του Τάγματος από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης είναι και θα παραμείνει (κατά πως φαίνεται) μία... εικασία και τίποτε παραπάνω.

Επίσης, ιστορικά θεωρείται βέβαιο, ότι η ίδρυση του Τάγματος και η θρησκευτική αναγνώρισή του από τον Πάπα (ή και από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων ) έλαβε χώρα μετά την δραστηριοποίηση των πρώτων ιπποτών, για τους οποίους ουδέποτε προέκυψε υπόνοια ότι ακολουθούσαν κάποιου (οποιουδήποτε) είδους εντολή, πέραν της εσωτερικής τους παρόρμησης.

Αυτή βέβαια η παρόρμηση, πιθανά κατά μία έννοια, μπορεί να ερμηνεύεται ως "εντολή", αλλά νομίζω ότι αυτά είναι θέματα υποκειμενικής κρίσης.

Πέραν τούτου όμως κι επειδή συνηθίζω να θεωρώ ότι εφόσον πιστεύουμε στην ύπαρξη του Θεού, θα πρέπει να πιστεύουμε κι ότι τίποτε δεν ξεφεύγει της προνοίας του και δεδομένης της πίστεως ότι ο Θεός ένας είναι, άσχετα αν εκδηλώνεται μέσα σε διαφορετικές θρησκευτικές πίστεις, μήπως θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι η τελική αποτυχία του επίγειου τουλάχιστον έργου τους ήταν αποτέλεσμα της μονόπλευρης "εντολής" τους;

Κι όταν λέω "μονόπλευρης" δεν αναφέρομαι τόσο στις ενδοχριστιανικές διαφορές, αλλά στο γεγονός ότι το επίγειο τουλάχιστον έργο τους περιοριζόταν ιδιαίτερα στο σφαγιασμό εκατοντάδων χιλιάδων Μουσουλμάνων.

Συγγνώμη, αλλά δεν το βρίσκω και τόσο θεόπνευστο αυτό, άσχετα αν κατά τα άλλα μου είναι ιδιαιτέρως συμπαθείς και θαυμάζω το πνευματικό τους έργο και με τίποτε δε θα το χαρακτήριζα Οικουμενικό.

Παρ' όλα αυτά, αν δεχθούμε ως ορθή την άποψη περί άνωθεν εντολής δια της παπικής καθιερώσεως, κινδυνεύουμε να νομιμοποιήσουμε την κατάργηση και διάλυση του Τάγματος αφού ο "μοναδικός" άμεσος εκφραστής του θείου σχεδίου και εντολέας τους, ο Πάπας, κατέληξε να θεωρεί αληθινή την κατηγορία ότι οι ιππότες πλέον, λάτρευαν κάποιον άλλο θεό...

Νομίζω ότι δεν τους αξίζει κάτι τέτοιο.

[Elissaios]

Επίσης, ιστορικά θεωρείται βέβαιο, ότι η ίδρυση του Τάγματος και η θρησκευτική αναγνώρισή του από τον Πάπα (ή και από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων?) έλαβε χώρα μετά την δραστηριοποίηση των πρώτων ιπποτών, για τους οποίους ουδέποτε προέκυψε υπόνοια ότι ακολουθούσαν κάποιου (οποιουδήποτε) είδους εντολή, πέραν της εσωτερικής τους παρόρμησης.

Θυμίζω και κάτι που έχουμε κουβεντιάσει παραπάνω, ότι περνώντας από Κωνσταντινούπολη οι 9 Ναΐτες μυήθηκαν στην ιωαννιτική παράδοση από το Θεόκλητο.

Αυτά όλα μπορούμε να τα ερμηνεύσουμε α. είτε ως ένδειξη του ότι οι Ναΐτες είχαν ξεκινήσει –όπως και συνέχισαν– με διευρυμένη θρησκευτική συνείδηση β. είτε ως σκόπιμες διπλωματικές κινήσεις; Ποιος ξέρει.

Σύμφωνα με αυτά, το εσωτερικό έργο των Ναϊτών ήταν κυρίως ότι ξέφυγαν από τα στεγανά της παπικής εκκλησίας και προσπάθησαν να συγκεράσουν τις κυριότερες θρησκευτικές παραδόσεις: α. χριστιανική β. ιουδαϊκή γ. μουσουλμανική (και ενδεχομένως δ. παγανιστική – κελτική). Σε αυτές μπορούμε να θεωρήσουμε ότι ανέμιξαν στοιχεία και από ειδικότερες παραδόσεις.

Το έργο τους δεν ξέρουμε εάν και κατά πόσο υπαγορευόταν άνωθεν… ή κάτωθεν. Νομίζω ότι λίγο ως πολύ οι Ναΐτες έκαναν αυτό που κάνουμε και εμείς σήμερα: τους δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουν και άλλες αντιλήψεις πέρα από την κατεστημένη και τις ανέμιξαν. «Φυσιολογική αντίδραση», εκτός πια και αν εξυπηρετούσε κάποιο σχέδιο. Για μερικούς οι Ναΐτες ήταν όργανα της παπικής εκκλησίας, για άλλους αντιτάχθηκαν στην παπική εκκλησία.

Πάντως η συνέπεια του έργου τους (;) ήταν η διάδοση νέων ιδεών στην Ευρώπη και, κατά κάποιο τρόπο, η θεμελίωση νέων προσεγγίσεων.

[Zadok the priestess]

Θυμίζω και κάτι που έχουμε κουβεντιάσει παραπάνω, ότι περνώντας από Κωνσταντινούπολη οι 9 Ναΐτες μυήθηκαν στην ιωαννιτική παράδοση από το Θεόκλητο.

Αυτά όλα μπορούμε να τα ερμηνεύσουμε α. είτε ως ένδειξη του ότι οι Ναΐτες είχαν ξεκινήσει –όπως και συνέχισαν– με διευρυμένη θρησκευτική συνείδηση β. είτε ως σκόπιμες διπλωματικές κινήσεις; Ποιος ξέρει.

Ακριβώς, αγαπητέ Elissaios.

Σε αυτό αναφερόμουν στην ακριβώς προηγούμενη παράγραφο από εκείνη την οποία παρέθεσες.

[Elissaios]

Κι όταν λέω "μονόπλευρης" δεν αναφέρομαι τόσο στις ενδοχριστιανικές διαφορές, αλλά στο γεγονός ότι το επίγειο τουλάχιστον έργο τους περιοριζόταν ιδιαίτερα στο σφαγιασμό εκατοντάδων χιλιάδων Μουσουλμάνων.

Οι Ναΐτες άρχισαν να σφάζουν και να μαχαιρώνουν όταν έπαψαν να είναι 9 και αποτέλεσαν ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη. Άλλωστε, μαζί με τα συγγενή τάγματα των Αγίων Τόπων, αποτελούσαν κατά κάποιο τρόπο την ευρωπαϊκή προφυλακή σε εκείνα τα μέρη.

Αυτό όμως συνέβη αργότερα.

Θα ήθελα να επισημάνω ότι συνήθως αναφερόμαστε στους Ναΐτες σαν να ήταν κάτι ενιαίο, ας πούμε σαν μια οικογένεια που απέκτησε περισσότερα μέλη. Αλλά η ιστορία τους απλώνεται σε διακόσια χρόνια περίπου και δεν ξέρουμε αν υπήρχε κάποιο συγκεκριμένο «πρόγραμμα» ευθύς εξ αρχής ή αν τα δεδομένα ζυμώνονταν με το χρόνο. Είναι πιθανό οι αρχικοί 9 να είχαν άλλα στο νου τους από εκείνα που (ίσως απρόβλεπτα) προέκυψαν στη συνέχεια.

Από την αρχική μικρή ομάδα που σίγουρα διέθετε ιδανικά, όποια και αν ήταν αυτά, εξελίχθηκε μια μεγάλη οργάνωση που μόνο «φτωχούς ιππότες» δεν θύμιζε πια.

Πάντως, κάποια στοιχεία λένε ότι οι 9 δεν ήταν και τόσο μόνοι. Υπήρχαν… εκλεκτικές συγγένειες και περίεργες υποστηρίξεις. Ας τα δούμε κι αυτά, για να ξαναζωντανέψουμε το θέμα.

[Zadok the priestess]

Πάντως, κάποια στοιχεία λένε ότι οι 9 δεν ήταν και τόσο μόνοι. Υπήρχαν... εκλεκτικές συγγένειες και περίεργες υποστηρίξεις. Ας τα δούμε κι αυτά, για να ξαναζωντανέψουμε το θέμα.

Νομίζω ότι είναι λογικό αυτό, αγαπητέ Ελισσαίε, αν δεχθούμε ότι ο αριθμός 9 ήταν συμβολικός και σχετιζόταν με κάτι άλλο, το οποίο προσπαθούσαν να υποδηλώσουν οι φίλοι μας οι Ναΐτες...

Τώρα, αν μου επιτρέπεις, λέω να συνδεθούμε με το συγγενές θέμα του Ρόσλιν:
Rosslyn Chapel και αν θέλεις, μας γράφεις για τις συγγένειες...


Όπως είχαμε αναφέρει αρχικά, ο στόλος των Ναϊτών διέφυγε από τη Γαλλία και μέρος του κατευθύνθηκε προς την Σκωτία. Τί συνέβη λοιπόν, στους Ναΐτες, οι οποίοι κατέφυγαν στην Σκωτία και γιατί κατέφυγαν εκεί

Τι έγινε ο στόλος των Ναϊτών και εκείνοι οι αδελφοί του Τάγματος, οι οποίοι ξέφυγαν της σύλληψης; Αρκετοί από τους ιππότες κατέφυγαν στην Σκωτία, όπου τους υποδέχθηκε ο Σκωτσέζος Βασιλιάς Robert the Bruce. Υπάρχουν ισχυρές ιστορικές αναφορές ότι συμμετείχαν μαζί του στη μάχη του Bannockburn και τον βοήθησαν να συντρίψει τα μετόπισθεν του Αγγλικού στρατού.


Robert the Bruce

Το Ναϊτικό Διοικητήριο στην Σκωτία κάποτε ανήκε στην περιουσία της συζύγου του Hugues de Payen, η οποία ήταν μία St. Clair. Το Διοικητήριο βρισκόταν στα περίχωρα των Σκώτων Sinclairs.

Οι Sinclairs, οι οποίοι αρχικά ονομάζονταν Saint Clairs, ήταν Νορμανδοί, οι οποίοι είχαν έρθει στην Αγγλία ως τμήμα του στρατού εισβολής του William του Κατακτητή. Συμμετείχαν στη μάχη του Hastings το 1066.

Ο Sir Henry Sinclair ήταν έμπιστος φίλος του Robert the Bruce, είχε πολεμήσει στο Bannockburn στο πλευρό του.

Ο γιος του Sir Henry, ο William απεστάλη στους Αγίους Τόπους με σκοπό να θάψει την καρδιά του the Bruce όταν εκείνος πέθανε μαχόμενος σ' ένα διαξιφισμό με Μαυριτανούς στην Ισπανία.

Ο νεαρός Henry Sinclair, ο οποίος γεννήθηκε το 1345, ήταν μόλις 13 όταν ο πατέρας του πέθανε σε μάχη, κι έτσι έγινε ο Λόρδος Henry Sinclair Lord of Rosslyn σε πολύ νεαρή ηλικία. Το όνομά του το είχε πάρει από τον πρόγονό του, τον Henry de Saint-Clair ο οποίος ήταν μαζί με τον Godfroi de Bouillon όταν η Ιερουσαλήμ κυριεύθηκε από τους Σαρακηνούς. Αρκετοί από τους Sinclairs, και στις δύο πλευρές της Μάγχης, ήταν Ναΐτες. Ο Henry ήταν ένας Αναγεννησιακός άνθρωπος ο οποίος ζούσε στο Μεσαίωνα. Πέρα από την εκγύμνασή του σε στρατιωτικά ζητήματα, ήταν ιδιαίτερα εκπαιδευμένος, μίλαγε τόσο Γαλλικά, όσο και Λατινικά.

Είχε νυμφευθεί για σύντομο χρονικό διάστημα την εγγονή του Βασιλιά της Σουηδίας και Νορβηγίας. Η σύζυγός του πέθανε ενώ ήταν ακόμη πολύ νέα. Ξανανυμφεύθηκε και απέκτησε 13 παιδιά.

Σε ηλικία 24 ετών ονομάστηκε Earl of Orkney και Lord of Shetland από τον Hakon VI Βασιλιά της Νορβηγίας, και ουσιαστικά, έτσι έλαβε τον ηγεμονικό του τίτλο ευγενείας. Κατ' αυτόν τον τρόπο, ήταν υποτελής τόσο των Βασιλέων της Σκωτίας, όσο και της Νορβηγίας. Ο Sinclair γνωρίστηκε με το Nicolo Zeno, ο οποίος είχε ναυαγήσει στα νησιά Faroe, τα οποία ήταν τμήμα της δικής του επικράτειας. Στην πραγματικότητα, κυριολεκτικά έσωσε τις ζωές του Zeno και του πληρώματός του από τους ντόπιους κατοίκους. Ο αδελφός του Nicolo, ο Carlo, ο «Λέων της Βενετίας» ήταν διάσημη προσωπικότητα - ήταν ουσιαστικά, ο μεγαλύτερος ναύαρχος της εποχής του. Ο Sinclair ονόμασε τον Carlo ναύαρχο του στόλου του. Επιθυμία του Sinclair ήταν να επικρατήσει στις Βόρειες θάλασσες και ο Zeno ανέλαβε να εξερευνήσει για λογαριασμό του. Ο Zeno χαρτογράφησε την Γροιλανδία το 1393 και αυτός ο χάρτης θα ήταν η πιο ακριβής απεικόνιση αυτής της περιοχής του κόσμου μέχρι το 1550.


Ο χάρτης του Zeno

Καθώς ο Zeno εξερευνούσε όλο και δυτικότερα, οι χάρτες του φυσιολογικά αναπτύσσονταν όλο και περισσότερο. Οι χάρτες του των βόρειων περιοχών δείχνουν δύο πόλεις και ένα οχυρό στη Νέα Σκωτία, το οποίο εκείνη την εποχή ονομαζόταν Estotilanda.

Όπως προκύπτει από την αφήγηση του Zeno, ο Πρίγκιπας Henry είχε ακούσει για τις θαυμάσιες νέες περιοχές πέρα στη Δύση. Είχε ακούσει αυτούς τους μύθους από έναν από τους δικούς του υπηκόους, ο οποίος είχε μόλις επιστρέψει μετά από 20χρονη παραμονή ως αιχμάλωτος στις νέες αυτές περιοχές.

Ο Sinclair αποφάσισε ότι θα έπαιρνε τον στόλο του και θα πραγματοποιούσε μία εξερεύνηση σε αυτές τις νέες εκτάσεις. Ο άνθρωπος ο οποίος είχε ζήσει την εμπειρία επρόκειτο να είναι ο οδηγός και σύμβουλός του. Δυστυχώς, πέθανε λίγο πριν το ταξείδι. Ο Henry Sinclair όμως, παρέμενε αποφασισμένος να συνεχίσει το ταξείδι και ο στόλος του απέπλευσε την 1η Απριλίου του 1397 . Ο στόλος του αποτελείτο από 13 μικρά πλοία.



Μετά από αρκετές μέρες έφτασαν στη σημερινή Νέα Γη (Καναδάς) και επιχείρησαν να προσεγγίσουν την ξηρά, όμως δέχθηκαν επίθεση και απωθήθηκαν από τους ιθαγενείς. Μπόρεσαν να αποβιβαστούν στην ξηρά και να αναπληρώσουν τα αποθέματα τους σε τρόφιμα και ξυλεία κατά τη διάρκεια μίας άλλης προσέγγισης - αλλά κατά την προσπάθεια αυτή, έχασαν έναν αριθμό ανδρών.

Ο Sinclair σαλπάρισε κάποια στιγμή στα τέλη του Μαΐου ή τον Ιούνιο και βρήκε ένα κατάλληλο λιμάνι χωρίς σημάδι γηγενούς δραστηριότητας, τη σημερινή Νέα Σκωτία. Από το λιμάνι, οι αναζητητές αυτοί της περιπέτειας μπόρεσαν να δουν καπνό ν' ανεβαίνει από ένα μακρινό λόφο.



Μετά την αποβίβαση, ο Sinclair έστειλε ένα μεγάλο σώμα στρατιωτών να ανακαλύψουν την πηγή του καπνού και να αναγνωρίσουν τη γύρω περιοχή. Μετά την πάροδο μίας εβδομάδας, η ερευνητική ομάδα επέστρεψε και είπε στον Sinclair ότι ο καπνός προερχόταν από μία φωτιά, η οποία έκαιγε μία πλαγιά στην εσωτερική πλευρά του λόφου. Επίσης, ανέφεραν ότι οι κάτοικοι της περιοχής ήταν μικροί, συνεσταλμένοι άνθρωποι, οι οποίοι ζούσαν σε σπηλιές.



Όλα όσα ερεύνησε, άρεσαν στον Sinclair και απεφάσισε να παραμείνει. Αρκετοί από τα μέλη της αποστολής του ήθελαν να γυρίσουν στην πατρίδα. Τους επέτρεψε να φύγουν και κράτησε δύο από τα μικρότερα καράβια του για τον ίδιο και εκείνους, οι οποίοι επέλεξαν να παραμείνουν μαζί του. Εγκατέστησε μία βάση εκεί και ξεκίνησε την εξερεύνηση των λιμνών, των ποταμών και του εσωτερικού της περιοχής. Η βάση του Sinclair θα πρέπει να περιελάμβανε ένα κάστρο, το οποίο κατασκευάστηκε στη χερσόνησο μεταξύ των σημερινών ποταμών Gaspereau και Χρυσού.

Στο στόμιο του καθενός από αυτούς τους ποταμούς υπάρχουν νησιά - και τα δύο ονομάζονται Oak Island (νησί της βελανιδιάς) και, και τα δύο είναι τα μόνα νησιά στη Νέα Σκωτία με ανάπτυξη τέτοιων δέντρων (βελανιδιές).

Ο Sinclair έγινε γρήγορα φίλος των ντόπιων Ινδιάνων, των Micmacs και πιστεύεται ότι τον αποκαλούσαν «Glooscap», όνομα το οποίο είχε ο λευκός Θεός της αρχαίας τους παράδοσης. Και συμπερασματικά, τον αγαπούσαν σχεδόν σα να ήταν ένας θεός.

Εκείνος και η παρέα του έμειναν στη Νέα Σκωτία για περίπου ένα χρόνο. Κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών κατασκεύασαν ένα μεγαλύτερο πλοίο και όταν μπήκε η άνοιξη σαλπάρισαν νότια.

Διέπλευσαν τη σημερινή Νέα Αγγλία, ακριβώς στα βόρεια της Βοστώνης. Οι σχέσεις τους εκεί με τους Ινδιάνους ήταν πολύ καλές. Κατά τη διάρκεια της εκεί παραμονής τους, ένας από την παρέα του και φερόμενος ως ξάδελφος, ο Sir James Gunn πέθανε. Ετάφη δίπλα στη βουνοκορφή του Prospect Hull, σημερινό Westford, της Massachusetts. Στο μνήμα του αφέθηκε ένα σημάδι χαρακτηριστικό των Ναϊτών, λαξευμένο πάνω σε μία πέτρινη πλάκα. Η εικόνα πάνω στην πέτρα είναι εκείνη ενός Ιππότη Ναΐτη, ο οποίος φέρει το οικόσημο της πατριάς (σκωτική οικογένεια) των Gunn πάνω στο θώρακά του.



Ο Sinclair απέπλευσε πίσω προς την Σκωτία, όπου πέθανε το 1401 ενώ αντιμετώπιζε προβλήματα με Άγγλους εισβολείς. Άφησε πίσω κάποιους από την παρέα του ώστε να δημιουργήσουν αποικία;

Γιατί ο Πρίγκιπας Henry Sinclair πήρε ολόκληρο τον στόλο του σ' αυτό το ερευνητικό ταξείδι; Έφερε κάτι μαζί του σ' αυτό το ταξείδι; Θα μπορούσε να έχει κρύψει κάτι εκεί μακριά, μυστικά, ώστε να το διασφαλίσει; Θα μπορούσε να ήταν ο θησαυρός των Ναϊτών, ή ανεκτίμητα έγγραφα, ή ίσως το Άγιο Δισκοπότηρο ή η Κιβωτός της Διαθήκης;

Ίσως θα μπορούσε... κάπου εκεί κοντά ή και ακριβώς, στα νησιά Oak, στη Νέα Σκωτία.


Ή μάλλον κάτι άλλο συνέβη...

[j-Apie]