Ladyhawk, σε εκτιμώ ως άνθρωπο και το γνωρίζεις, όπως εκτιμώ και όλο το team του mystica.gr. Δεν μπορώ να ασχοληθώ όμως με τα όσα λες - ούτε να ξεκινήσω έναν σοβαρό διάλογο μαζί σου - όσο δεν βρίσκεις το θάρρος να απαντήσεις σε μια απλή, απλούστατη ερώτηση που σου απευθύνω.
Επί της ευκαιρίας, θα ήθελα να πω και κάτι άλλο, απευθυνόμενος και στον Απόστολο και σε όλους τους σεβάσμιους διδάσκαλους που πιθανόν να διαβάζουν αυτές τις γραμμές.
Όλη αυτή η ιστορία, δεν γίνεται απλώς για να παραδεχτείτε εσείς την ιδιότητά σας. Με γεια σας, με χαρά σας! Γίνεται για να μπορέσει να ξεκινήσει - επιτέλους! - ένας σοβαρός διάλογος με ανθρώπους που παρ' όλο που δεν έχουν επισκεφτεί τις Στοές σας, έχουν άποψη και θέση, διάθεση και κουράγιο - προ πάντων λόγο - να συζητήσουν και να κάτσουν μαζί σας στο ίδιο τραπέζι. Το ποιος κερδίζει ή χάνει απ' αυτήν την υπόθεση δεν είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να μας ενδιαφέρει. Αυτός που σίγουρα κερδίζει είναι ο απλός και ο αμέτοχος αναγνώστης.
Αν υπάρχουν σήμερα άνθρωποι - πρώην Τέκτονες - που είναι έτοιμοι να μοιράσουν τα τυπικά σας, τα ιερά και όσιά σας και τα βιβλία των Στοών σας σαν να μοιράζουν φεϊγ βολάν σε πολιτική διαδήλωση, δεν θα έπρεπε να σας παραξενεύει ή να σας θυμώνει. Θα έπρεπε να το περιμένατε αυτό. Και θα σας εξηγήσω τους λόγους.
Αν εγώ είχα "μυηθεί" ως Τέκτονας, αν εγώ είχα στα χέρια μου όλα τα "Ιερά Κείμενα" της Στοάς μου, για να μπορέσει να μου τα πάρει κάποιος από τα χέρια, θα έπρεπε να περάσει πάνω από το πτώμα μου. Θα προτιμούσα να τα κάψω, παρά να του τα δώσω. Γνωρίζετε ασφαλώς την σχολή του Πυθαγόρα. Δεν υπάρχει κανένα γραπτό από εκείνη την θαυμαστή μυστηριακή σχολή, όλα έχουν καεί. Δεν υπάρχει τίποτε. Και όλοι οι μαθητές του Πυθαγόρα δολοφονήθηκαν. Μονάχα ένας ξέφυγε και ότι ξέρουμε, το ξέρουμε απ' αυτόν.
Αυτό σημαίνει, πως εσείς δεν επιλέξατε τέτοιους ανθρώπους που να τηρούν τους όρκους τους. Δεν φταίνε αυτοί. 'Σεις κάνατε τις Στοές σας ξέφραγκο αμπέλι για να μπορεί να μπαίνει ο κάθε κατεργάρης, ο κάθε άτιμος και να κάνει ότι θέλει. 'Σεις δεν επισφραγείσατε την στοάν, 'σεις δεν ασφαλίσατε την θύραν. Μην ψάχνετε λοιπόν να βρείτε το σφάλμα σ' αυτούς. Εγώ γνωρίζω πολύ καλά ποιον βάζω στο σπίτι μου. 'Σεις δεν γνωρίζετε. Αυτός που βάζω εγώ στο σπίτι μου, δεν πρόκειτε ποτέ να με κλέψει, δεν πρόκειτε ποτέ να μου αρπάξει αυτά που έχω κρυμμένα στο θησαυροφυλάκιό μου. 'Σεις βάλατε μέσα στο σπίτι σας κλέφτες και απατεώνες. Μην έρχεστε λοιπόν τώρα και λέτε "Nα! αυτός ο προδότης, έδωσε τα ιερά μας βιβλία. Σαν δεν ντρέπεται, o αλήτης!" Θα έπρεπε να ήσασταν πιο προσεχτικοί, πιο συνετοί και πιο αυστηροί με τους ανθρώπους που μπήκαν οικειοθελώς στο σπίτι σας, στις Στοές σας.
Ξεγελαστήκατε από λόγιους και διανοούμενους της εποχής πως δήθεν δεν είσθε ελεύθεροι και άλλες τέτοιες ανοησίες, και ανοίξατε τις Στοές σας για να μπει της κάθε καρυδιάς καρύδι. Αν αυτά που φυλάσετε στις Στοές σας είναι Ιερά, αν η Γνώση που επικαλείσθε είναι μυστική και θαυμαστή, έπρεπε να είχατε φροντίσει να την φρουρείτε σωστά. Έπρεπε να είχατε βάλει φρουρούς με σοφία και διορατικότητα που θα μπορούσαν να διακρίνουν ποιος θα καταπατήσει τους όρκους του και να τον σταματήσουν πρωτού προδώσει. Τίποτε όμως δεν κάνατε και τώρα τα τυπικά σας, μπορούν να γίνουν μέχρι και θεατρικά, μέχρι και επιθεωρήσεις για να γελάει ο κόσμος.
Ο Απόστολος μου είπε στο τηλέφωνο πως δεν λέει, δεν παραδέχεται πως είναι Τέκτονας, γιατί - έτσι μου είπε - δεν θέλει να κάνει διαφήμηση στον Τεκτονισμό. Είναι προτιμότερο να διαφημίζεις κάτι, παρά να το αφήνεις να το δυσφημίζουν άλλοι. Αλλά και πάλι, όλος αυτός ο διάλογος, όλη αυτή η κουβέντα, μήτε για διαφήμιση, μήτε για τίποτε άλλο γίνεται. Όταν είναι κάποιος μέσα σε μια Στοά, δεν βλέπει τι γίνεται στην σκεπή της Στοάς. Πρέπει να βγει από την Στοά. Εγώ όμως δεν είμαι στις Στοές, δεν έχω μπει, αλλά - τι περίεργο ; - ξέρω ακριβώς τι γίνεται μέσα στις Στοές σας. Έτσι, μπορώ να σας πω και κάποια πράγματα που συμβαίνουν στην σκεπή της Στοάς σας, ενώ εσείς είστε ακόμη μέσα. Όχι από κακοήθεια, όχι από φθόνο ούτε από κακία, ούτε επειδή έχω κάτι μαζί σας.
[...]
Το θέμα δεν είναι αν το γνωρίζω εγώ. Το θέμα είναι αν το γνωρίζετε εσείς. Και ούτε θέλω να αποδείξω τίποτε εγώ. Δεν καταλαβαίνετε όμως, πως αν αποδεχτείτε την ιδιότητά σας, αυτό μεμιάς θα σας απελευθερώσει και θα αρχίσετε να μιλάτε στον κόσμο πιο άνετα, πιο ελεύθερα και πιο αληθινά. Αν κάποιος έχει την υπόνοια πως είσαι κάτι, οτιδήποτε, δεν έχει σημασία τι, όλος ο λόγος του, όλη η κουβέντα που θα κάνει μαζί σου, θα είναι επιρρεασμένη από αυτήν την υπόνοιά του. Ποτέ δεν πρόκειτε να είναι ειλικρινής μαζί σου, όπως κι εσύ δεν είσαι ειλικρινής μαζί του. Πάντα θα σε κοιτάει με μισό μάτι που λέμε. Το άλλο μισό, θα βλέπει αυτό που εσύ δεν μπορείς να το παραδεχτείς στα ίσα.
[...]
Προσωπικά, δεν πιστεύω πως ο Ιησούς λέγοντας "Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων" ήθελε να πει, αυτό το οποίο εννοείς εσύ Απόστολε. Κάτι άλλο εννοούσε. Και μάλλον, ο Ιησούς εδώ, σ' αυτό το σημείο έχει κάνει κάποιο λάθος. Αυτή η αναφορά, αυτή η πρόταση θα μπορούσε να ειπωθεί μονάχα σε όσους γνώριζαν ποιο είναι "το άγιον". Πόσοι όμως στην επί του όρους ομιλία γνώριζαν ποιο είναι "το άγιον" ; Αυτό που κι εσύ ρωτάς δηλ. Κανένας, γιατί η ομιλία αυτή είναι σχεδόν από τις πρώτες του Ιησού. Επίσης, ίσως ο πονηρός Ιησούς σκοπίμως να κάνει μια τέτοια αναφορά για να δελεάσει το πλήθος ή και τους μαθητές του. Παρ' ότι κανένας δεν γνωρίζει ακόμη ποιο είναι "το άγιο", αυτός τους γοητεύει. (αυτές είναι κάποιες προσωπικές σκέψεις, που αν θέλεις, μπορούμε να τις κουβεντιάσουμε εδώ ή σε κάποιο άλλο θέμα) Είναι όμως και ένα σημαντικό ερώτημα που αναδύεται από αυτό. Ο Τεκτονισμός, αποδέχεται τον Λόγο του Ιησού καθολικά ή αποδέχεται μονάχα αυτή την ρήση του ; Γιατί αν επιλέγει λόγια του Ιησού κατ' εξαίρεσην, τότε αυτό είναι θέμα. Δεν θέλω να μου απαντήσεις γενικά, έτσι φίλε μου ;
Επίσης, είναι γεγονός πως ότι διαδραματίζεται σε μια Στοά, είναι απολύτως μυστικό και πρέπει να διαφυλαχθεί από τα μέλη της στοάς ως κόρην οφθαλμού. Τα μέλη μιας Στοάς - αλλά και τα μέλη κάθε μυστικιστικής ομάδος ή Τάγματος ή Αδελφότητας - δίνουν όρκους εχεμύθειας πως δεν πρόκειτε να πουν λέξη για τα όσα συμβαίνουν εκεί. Αυτό όμως δεν γίνεται γιατί "Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων" αλλά γιατί οι "αμύητοι" και αυτοί που είναι εκτός των στοών, υποπέπτουν πολύ συχνά στο σφάλμα της παρεξήγησης , της παρερμηνείας και της παρανόησης αυτών των συμβάντων. Και αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή οι "μυημένοι" δεν έχουν την δυνατότητα να κάνουν αυτό που λέω αρχικά :
Τα σύμβολα και ο αποσυμβολισμός που διδάσκεστε εντός των Στοών ως "μηυμένοι" δεν έχουν καμία αξία αν δεν μπορείτε να τα μεταστοιχειώσετε και να τα παραδώσετε στον κόσμο εκτός των Στοών με την απλούστερη τους μορφή και με τρόπο που να την καταλαβαίνει και να την εννοεί ακόμη και ο πιο αγράμματος και "αμύητος" άνθρωπος. Όλη αυτήν την μυστηριακή αίσθηση και όλη αυτή την γνώση που λαμβάνετε στις Στοές σας, πρέπει να την κάνετε πράξη - απλή πράξη - αλλά και διδασκαλία - απλή διδασκαλία - συνέχεια, κάθε στιγμή, κάθε ώρα, και να παραδίδετε την γνώση σας με τον πιο απλό τρόπο σε κάθε συνάνθρωπό σας.
Δηλ. στην ούσια, πάλι δεν φταίνε οι "αμύητοι". Αν υποθέσουμε πως έρχεται ένας "σκύλος" - θες εγώ ; no problem - έρχομαι λοιπόν εγώ και σε ρωτάω ακριβώς γι' αυτά τα Άγια και γι' αυτά τα Ιερά. Κι εσύ, μου λες, μου τα "πετάς". Αν εγώ παρερμηνεύσω τα λόγια σου, αν εγώ παρανοήσω και παρεξηγήσω τα Άγια και τα Ιερά, ποιος φταίει ; Εγώ που δεν τα κατάλαβα ή εσύ που δεν μου τα εξήγησες σωστά ; Εγώ νομίζω πως το σφάλμα είναι δικό σου (στο παράδειγμά μας δηλ) γιατί όλοι οι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν, όλοι οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν και να εξηγήσουν. Συνεπώς, κάτι στραβό μου είπες και δεν κατάλαβα, κάτι δεν έκανες σωστά και παρεξήγησα εγώ, κάτι, κάπου, σε κάποιο σημείο της παράδοσής σου ήταν ακατανόητο για μένα που είμαι "αμύητος", για μένα που ο νους μου είναι φτωχός.
Αν λοιπόν όλη αυτή η Γνώση, η μυστική Γνώση και η Ιερά Γνώση, είναι όλης της ανθρωπότητας τότε είναι ΚΑΙ δική μου, έτσι δεν είναι ; Γιατί λοιπόν εγώ δεν την καταλαβαίνω ; Γιατί την παρερμηνεύω ; Μήπως οι "μυητές" μου δεν μου την εξηγούν σωστά ; Μήπως οι "τελετουργοί" μου, κάπου, σε κάποιο σημείο, μου δίνουν λάθος εντύπωση ; Ή γιατί εγώ είμαι βλάκας, εγώ είμαι ανόητος και "χοίρος" ; Δεν νομίζω. Μήπως γιατί πρέπει σώνει και ντε να μπω σε μια Στοά, για να βιώσω αυτήν την Γνώση ; Αυτό, να σου πω την αλήθεια, δεν το ξέρω. Ίσως και να 'χεις δίκιο σ' αυτό και δεν αποκλείεται να το κάνω κιόλας κάποια στιγμή αργότερα ίσως.
Το βίωμα και η ερμηνεία του, εξαρτάται από χίλιους δυο παράγοντες. Μπορεί π.χ να ακούσω την σφύρα και να μην "αισθανθώ" αυτό που αισθάνεται κάποιος αδελφός μου εκείνη την στιγμή. Θέλω να πω δηλ. πως μπορεί σε μένα να ακουστεί σαν ένας απλός κρότος, σαν μια φασαρία, δεν ξέρω. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν θα σημαίνει πως είμαι "σκύλος". Το βίωμα μέσα σε μια Στοά έχει άμεση σχέση ΚΑΙ με όσα διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια μου μέσα στην Στοά αλλά ΚΑΙ με όσα διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια μου έξω από την Στοά. Αν εγώ στο σπίτι μου έχω μια άρρωστη και ετοιμοθάνατη μάνα, η Στοά θα είναι - ίσως - το καταφύγιό μου. Αν εγώ περνάω χίλια δυο ψυχολογικά προβλήματα, η Σφύρα θα είναι - ίσως - η αφύπνησή μου. Δεν ξέρω. Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτά δεν θα είναι τίποτε άλλο παρά δικές μου ερμηνείες, δικές μου θεωρήσεις, δικοί μου χαρακτηρισμοί και ονοματολογίες. Και σε κάθε περίπτωση, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το Πραγματικό, με το Θαυμαστό και με το Αντικειμενικό.
Θα ήθελα Απόστολε, να παραθέσεις τις σκέψεις σου πάνω σ' αυτά.
