Στους ψυχαναλυτικούς κύκλους υπάρχει μια πασίγνωστη ιστορία που έχει να κάνει με έναν άνδρα που κατατρέχεται από ένα επαναλαμβανόμενο εφιάλτη. Είναι παγιδευμένος μέσα σ’ ένα δωμάτιο και είναι ανίκανος να ανοίξει την πόρτα και να ξεφύγει. Ψάχνει παντού για να βρει το κλειδί χωρίς ποτέ να τα καταφέρνει. Προσπαθεί με όλη του τη δύναμη ν’ ανοίξει την πόρτα αλλά εκείνη δεν κουνιέται σπιθαμή. Και δεν υπάρχει άλλη έξοδος από αυτή. Είναι παγιδευμένος και φοβισμένος. Σε μια συνάντηση με τον ψυχαναλυτή του του αφηγείται αυτό το όνειρο που τον στοιχειώνει για χρόνια. Ο ψυχαναλυτής ακούει προσεκτικά την περιγραφή του ονείρου δίνοντας σημασία στις λεπτομέρειες. Του υποδεικνύει ότι η πόρτα μπορεί ν’ ανοίξει από την αντίθετη κατεύθυνση. Την επόμενη φορά που βλέπει αυτό το όνειρο καταφέρνει να θυμηθεί την υπόδειξή του και ανακαλύπτει ότι η πόρτα ανοίγει προς τα μέσα δίχως την παραμικρή αντίσταση.
Στο ποίημα του «Η Πόρτα», ο Τσέχος ποιητής και ανοσιολόγος Miroslav Holub μας παροτρύνει να αναθεωρήσουμε τη ζωή μας:
[center]
Προχώρησε και άνοιξε την πόρτα.
Ίσως έξω να βρεις
ένα δέντρο ή ένα κλαδί,
έναν κήπο
ή μια πόλη μαγική.
Προχώρησε και άνοιξε την πόρτα.
Ίσως κάποιος σκύλος να ανασκαλεύει.
Ίσως να δεις ένα πρόσωπο
ή ένα βλέμμα
ή την εικόνα
μιας εικόνας.
Προχώρησε και άνοιξε την πόρτα.
Αν έχει ομίχλη
θα φύγει.
Προχώρησε και άνοιξε την πόρτα.
Ακόμα και αν υπάρχει μόνο το σκοτάδι
ακόμα κι αν υπάρχει μόνο
η υπόκωφη βοή του ανέμου
ακόμα κι αν
δεν υπάρχει τίποτα απολύτως,
προχώρησε και άνοιξε την πόρτα.
Τουλάχιστον
θα υπάρξει
ένα ρεύμα.[/center]
Το άνοιγμα της πόρτας της ψυχής είναι η επικοινωνία μας με την εσωτερική μας όψη, η οποία μπορεί να επιτευχθεί και μέσω του διαλογισμού. Είναι μία προσπάθεια να γευτούμε τον έξω (έσω) κόσμο της σπηλιάς του Πλάτωνα.
Θυμάμαι την τελευταία σκηνή στην κινηματογραφική ταινία The Truman Show, όπου ο πρωταγωνιστής της Τζιμ Κάρεϊ συνειδητοποιώντας ότι είναι το κύριο πρόσωπο ενός ριάλιτυ παιγνιδιού στην τηλεόραση κι ότι όλη του η ζωή είναι στημένη και συνεπώς μη πραγματική, αποπειράται να βγει από το κέλυφος του στούντιο που φιλοξενεί την δική του "σπηλιά".
Ο σκηνοθέτης σε μία ύστατη προσπάθεια να επιβιώσει οικονομικά ο ίδιος και συνεπώς το show του, του ομολογεί ότι είναι ο "Δημιουργός" και του λέει χαρακτηριστικά:
Μπορείς να φύγεις εάν θέλεις.
Δε θα προσπαθήσω να σε σταματήσω.
Αλλά δεν θα επιζήσεις έξω εκεί.
Δεν ξέρεις τι να κάνεις, πού να πάς.
Και στη συνέχεια:
Truman, Δεν υπάρχει περισσότερη αλήθεια εκεί έξω... απ' ότι υπάρχει στον κόσμο που δημιούργησα για σένα.
Τα ίδια ψέματα... Η ίδια εξαπάτηση... Αλλά στον κόσμο μου δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς.
Ο Τρούμαν άνοιξε την πόρτα και βγήκε.
Εσείς τι θα κάνετε
Θα φοβηθείτε
[center]
"Κανείς δεν ανακαλύπτει νέα εδάφη χωρίς πριν να χρειαστεί να χάσει από τα μάτια του την ακτή για μεγάλο χρονικό διάστημα."
Andre Gide[/center]
>QBB<
