ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ - Ενεργός Στοχασμός ή Παθητική Επικοινωνία;

[Zadok the priestess]

Σημαντικό θέμα για αρκετές σχολές εσωτερισμού.

Άλλες προτείνουν συγκεκριμένες τεχνικές, ενώ κάποιες άλλες φαίνεται να τον αποκηρύττουν.

Ποια η γνώμη σας;

Ασκείτε κάποια τεχνική διαλογισμού κι αν ναι, πώς την επιλέξατε και πώς διαπιστώσατε να σας βοηθά;
Αν δεν χρησιμοποιείτε, γιατί;

Θεωρείτε ότι υπάρχει επικινδυνότητα;

[Ευθύμης]

Καλησπέρα,

Αρκετοί άνθρωποι ασκούν πρακτικές εσωτερισμού εν αγνοία τους. Κάποια στιγμή μαθαίνουν ότι άλλοι εξασκούν συνειδητά - για συγκεκριμένα αποτελέσματα - κάτι που περιγράφεται από εμπειρίες όμοιες με τις δικές τους, και μάλιστα, σαν άσκηση, έχει ονομασία. Σε αυτά συγκαταλέγεται και ο διαλογισμός.

Από τους ορισμούς που μπορεί κάποιος να συναντήσει για το διαλογισμό, εξάγει το συμπέρασμα ότι περιστοιχίζεται από κάποια ασάφεια. Κατά συνέπεια, είναι δύσκολο να διακρίνει το πρίσμα υπό του οποίου μια σχολή απορρίπτει την άσκησή του ή το τι νοείται ως επικινδυνότητα. Συμπληρωματικά, ίσως ήταν εποικοδομητικό να οριστεί ένα κοινό θεμέλιο που να δείχνει τι νοείται ως «διαλογισμός», επί του οποίου ευκολότερα ο καθένας θα τοποθετηθεί.

Για παράδειγμα, και η εγκεφαλική/συνειδητή άσκηση κατά τη διάρκεια μιας αθλητικής προπόνησης έχει κοινά (τόσο στην άσκηση, όσο και στ’ αποτελέσματα) με μεθόδους διαλογισμού που χρησιμοποιούν ως «βάση» την εικονοπλασία λειτουργιών του σώματος. Για ποιό λόγο μια τέτοια άσκηση θα ήταν απορριπτέα;

[kop]

>QBB<

Σημαντικό θέμα για αρκετές σχολές εσωτερισμού.

Άλλες προτείνουν συγκεκριμένες τεχνικές, ενώ κάποιες άλλες φαίνεται να τον αποκηρύττουν.

Ποια η γνώμη σας;

Ασκείτε κάποια τεχνική διαλογισμού κι αν ναι, πώς την επιλέξατε και πώς διαπιστώσατε να σας βοηθά;
Αν δεν χρησιμοποιείτε, γιατί;

Θεωρείτε ότι υπάρχει επικινδυνότητα;

Δεν βρίσκω καμία επικινδυνότητα, αντιθέτως θεωρώ ότι κάνει καλό στην υγεία, πνευματική και σωματική.
Έχουν γίνει πολύ συγκεκριμένες επιστημονικές μελέτες για τις θετικές επιδράσεις του διαλογισμού στην πνευματική και σωματική υγεία του ανθρώπου όπως μείωση υπερτασης, μείωση επιπέδων στρες και άγχους κτλ,κτλ.

Μακάρι όλοι οι άνθρωποι αντι να βλέπουν τηλεόραση το βράδυ, να αφιέρωναν 20 λεπτά την ημέρα

[LordPayens]

Αγαπητέ kop,

Επικινδυνότητα υπάρχει. Ένα απλό παράδειγμα είναι η διαδικασία του κένου ή η προσπάθεια κένωσης κάθε σκέψης για την επίτευξη του απόλυτου κενού. Αν επιβάλλεις στον εαυτό σου αυτήν την άσκηση για 20 λεπτά χωρίς την απαιτούμενη εμπειρία τα αποτελέσματα μπορεί να είναι πολύ αρνητικά.

Ειδικά για τον διαλογισμό,κάθε είδους, το μόνο που μπορώ να προτείνω είναι ότι "άμα σε χαλάει μην το κάνεις". Τόσο απλά. Αυτού του είδους οι ασκήσεις οφείλουν να γίνονται για το καλύτερο και όχι για το χειρότερο.

Φιλικά,
LordPayens

[Ladyhawk]

Συνήθως ονομάζουμε διαλογισμό κάποιες ασκήσεις συγκέντρωσης.
Ο διαλογισμός όμως στην ουσία, είναι μία κατάσταση συνείδησης και ελέγχου της εσωτερικής μας κατάστασης, πράγμα που επιτυγχάνεται με την βαθιά συγκέντρωση.

Προκειμένου να επιτύχει κανείς σε αυτό, θα πρέπει να έχει μάθει πρώτα να εργάζεται με τον ίδιο του τον εαυτό και εν συνεχεία να προσφέρει για το κοινωνικό καλό.

Θεωρώ πολύ σημαντικό και απαραίτητο προκειμένου να έχει κανείς κάποιο αποτέλεσμα, ότι κάνει να το κάνει συνειδητά. Η ενδεχόμενη μεταβολή του τρόπου σκέψης και αντίδρασης θα πρέπει να είναι απόρροια προσωπικής εσωτερικής εργασίας, αφού θα έχουν κατανοηθεί οι πλευρές αυτές του ανθρώπου που στέκονται εμπόδιο στη σκάλα της ανόδου. Η συνειδητότητα στην οποία κανείς προσπαθεί να βρεθεί, το πρώτο που κάνει είναι να ρίξει φως στον εσωτερικό του κόσμο. Άραγε πόσοι τον αντέχουν αυτόν τον κόσμο και τι κάνουν για αυτό που αντικρίζουν?

Η ίδια η καθημερινότητα είναι η πρώτη στην οποία τα αποτελέσματα του διαλογισμού μπορούν να έχουν εφαρμογή.

[LordPayens]

Είχα έναν φίλο που έλεγε ότι τον καλύτερο διαλογισμό δεν θα τον κάνεις σε ένα απομακρυσμένο και ειρηνικό μέρος, αλλά στην πλατεία Συντάγματος, μέρα μεσημέρι του Αυγούστου.

[NEHEMAUT]

Πολύ ενδιαφέρον το θέμα Αγαπητή Zadok

Θα ήθελα να θέσω μερικές ερωτήσεις αν μπορεί κάποιος να περιγράψει τις διαφορές λεκτικά…

Ποια η διαφορά μεταξύ στοχασμού και διαλογισμού?
Τι εννοούμε όταν λέμε ενεργός στοχασμός [ πως θα μπορούσε ένας στοχασμός να είναι ανενεργός αφού για να γίνει το πρώτο που κινητοποιείται είναι η σκέψη μας?]
Παθητική επικοινωνία???

Ευχαριστώ

[Παύλος Βουλουτιάδης]

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ - Ενεργός Στοχασμός ή Παθητική Επικοινωνία;

Είναι ένα ερώτημα κι αυτό ...

Προσωπικά, νομίζω πως δεν είναι τίποτε από τα δύο. Είναι βασικό να δούμε την λέξη "διαλογισμός" ως σύνθετη. "Διαλογισμός" σημαίνει δια της λογικής, δηλ. διαίρεση της λογικής.

Η λογική μας είναι Αριστοτελική, χρονική δηλ. Το μοναδικό της μειονέκτημα - ενώ είναι εξαιρετικά ευέλικτη κατά τα υπόλοιπα - είναι πως δεν μπορεί να συλλάβει το παρόν. Συλλαμβάνει παρελθόν και μέλλον δηλ. αναπολεί το παρελθόν, θυμάται το παρελθόν - λόγω της μνήμης - και φαντάζεται το μέλλον. Δεν μπορεί να συλλάβει το παρόν όμως. Η διαίρεση της λογικής είναι - κατά την άποψή μου πάντα - αυτό που λέει ο Ρασούλης, "εδώ, στην ρογμή του χρόνου", δηλ. εδώ, στο διαιρεμένο κομμάτι του νου.

Συμφωνώ πως πρόκειτε για άσκηση. Όμως νομίζω πως δεν μπορεί να "καλουπωθεί" μέσα σε τεχνικές. Τις περισσότερες φορές, επιτυγχάνεται ερήμην μας και υπάρχουν άνθρωποι που διαλογίζονται χωρίς να το καταλαβαίνουν.

Συμφωνώ επίσης πως κρύβει κινδύνους ορισμένες φορές.

Ασκείτε κάποια τεχνική διαλογισμού κι αν ναι, πώς την επιλέξατε και πώς διαπιστώσατε να σας βοηθά;

Προσωπικά, είμαι σε βαθύτατο διαλογισμό συνέχεια ... Αλλά μην με ρωτάς να σου πω πως το κάνω. Δεν ξέρω. Δεν ξέρω επίσης αν με βοηθά. Μάλλον προβλήματα μου δημιουργεί Zadok. Ξέρεις, είναι πρόβλημα να διαπιστώνω συνέχεια την αναξιότητά μου ...

Είχα έναν φίλο που έλεγε ότι τον καλύτερο διαλογισμό δεν θα τον κάνεις σε ένα απομακρυσμένο και ειρηνικό μέρος, αλλά στην πλατεία Συντάγματος, μέρα μεσημέρι του Αυγούστου.

Νταν και κατακούτελα! Ναι, μπορεί ...

Άραγε πόσοι τον αντέχουν αυτόν τον κόσμο και τι κάνουν για αυτό που αντικρίζουν?

Τις περισσότερες φορές εγκαταλείπουν. Επειδή αυτά που βλέπουν για τον εαυτό τους, ε, δεν είναι και τόσο ευχάριστα, εφαρμόζουν την τακτική του λαγού.

Ποια η διαφορά μεταξύ στοχασμού και διαλογισμού?

Ο στοχασμός είναι κατ' εξοχήν επαγωγικό συμπέρασμα. Ο διαλογισμός είναι διαδικασία και δεν οδηγεί σε κάποιο συμπέρασμα παρά μόνο στο να μάθεις εσύ για σένα.

Παθητική επικοινωνία???

Ονομασίες. Δεν σημαίνουν τίποτε. Η μόνη "επικοινωνία" μέσω του διαλογισμού είναι η επικοινωνία με τα "εγώ" σου - κατ' εμέ δηλ.

Προκειμένου να επιτύχει κανείς σε αυτό, θα πρέπει να έχει μάθει πρώτα να εργάζεται με τον ίδιο του τον εαυτό και εν συνεχεία να προσφέρει για το κοινωνικό καλό.

Ε, τώρα, να μιλήσω ή να μην μιλήσω ; Άσε ... δεν λέμε τίποτε, που έλεγε κι ο Άκης Πάνου ... Στο τσακ είμαι πάντως, κάτι με ενοχλεί στα χείλη μου, δεν ξέρω. Ας ανάψω ένα τσιγάρο καλύτερα ... "για το κοινωνικό καλό" δηλ. όχι για τίποτ΄ άλλο ...

[qubit]

Ποτέ δεν κατάφερα να καταλάβω τί είναι διαλογισμός, απ' ό,τι διάβαζα στα βιβλία κι απ΄ό,τι προσπάθησα να εφαρμόσω απ' τις τεχνικές που συνιστουν.

Ξαφνικά όμως, συνειδητοποίησα ότι ο διαλογισμός, πρέπει να μοιάζει μ' αυτό που μου συμβαίνει όταν ζωγραφίζω. Ολα εξαφανίζονται - ο περίγυρος, ο χρόνος, οι ήχοι, ο εαυτός μου, και μένει μόνο κάτι σαν βύθισμα στα χρώματα και σ' αυτό που φτιάχνω. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάποια λογική σκέψη που να λέει "βάλε λίγο κόκκινο παραπάνω" ή "αυτό το σχήμα πρέπει να φαρδύνει" - είναι σαν αυτή η ίδια η εικόνα να θέλει να γίνει λίγο πιό κόκκινη ή πιό φαρδιά, και το χέρι δουλεύει "αυτόματα", χωρίς σκέψη δηλαδή. Οταν σταματάω να ζωγραφίζω, μοιάζει σαν να αναδύομαι από κάποιο βυθό και ξανασυνειδητοποιώ το "εγώ" μου. Δεν ξέρω αν αυτή η διαδικασία είναι διαλογισμός, αλλά εγώ την νιώθω σαν εσωτερικό λουτρό, λειτουργεί σαν ψυχοθεραπεία.

[Ladyhawk]

Διαλογισμός = Δια + λογισμος

Δηλαδή μέσω του λογισμού. Και τι είναι λογισμός?

Λογισμός είναι ο λόγος και η σκέψη. Ο λόγος, το φως, αυτό που όλοι αναζητούμε και παίρνουμε δύναμη, προκειμένου να δούμε καλύτερα.
Να δούμε όμως τι? Να δούμε τον εσώτερο εαυτό μας.

Ο λόγος λοιπόν, οι σκέψεις και οι ήδη υπάρχουσες γνώσεις σε συγκερασμό, μας δίνουν αυτό που λέμε διάνοια.

Ο διαλογισμός λοιπόν υποκινούμενος από την διάνοιά, είναι το μέσο που χρησιμοποιεί κανείς προκειμένου να κάνει αυτό το εσωτερικό ταξίδι που θα τον φέρει ποιο κοντά στο γνώθι σ’ Αυτόν. Όσο ποιο ανεπτυγμένη είναι τόσο ποιο βαθύ είναι το ταξίδι.

Ας μην ξεχνάμε πως όλα ξεκινάνε από τον ίδιο μας τον εαυτό, αυτόν που πρέπει να εκπαιδεύσουμε πρώτιστα και να τον καταστήσουμε ικανό προκειμένου να ανέλθει. Τώρα οι τεχνικές αυτής της εκπαίδευσης πολύ πιθανόν να ποικίλλουν για να μπορέσει κανείς να διλάξει αυτό που θεωρεί πως ταιριάζει πιο καλά στην δική του ιδιοσυγκρασία, είτε αυτό λέγεται διαλογισμός είτε κάτι άλλο.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Ξαφνικά όμως, συνειδητοποίησα ότι ο διαλογισμός, πρέπει να μοιάζει μ' αυτό που μου συμβαίνει όταν ζωγραφίζω. Ολα εξαφανίζονται - ο περίγυρος, ο χρόνος, οι ήχοι, ο εαυτός μου, και μένει μόνο κάτι σαν βύθισμα στα χρώματα και σ' αυτό που φτιάχνω. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάποια λογική σκέψη που να λέει "βάλε λίγο κόκκινο παραπάνω" ή "αυτό το σχήμα πρέπει να φαρδύνει" - είναι σαν αυτή η ίδια η εικόνα να θέλει να γίνει λίγο πιό κόκκινη ή πιό φαρδιά, και το χέρι δουλεύει "αυτόματα", χωρίς σκέψη δηλαδή. Οταν σταματάω να ζωγραφίζω, μοιάζει σαν να αναδύομαι από κάποιο βυθό και ξανασυνειδητοποιώ το "εγώ" μου. Δεν ξέρω αν αυτή η διαδικασία είναι διαλογισμός, αλλά εγώ την νιώθω σαν εσωτερικό λουτρό, λειτουργεί σαν ψυχοθεραπεία.

Οι τέχνες είναι ιδιαίτερα διαισθητικές. Προπάντων, η μουσική. Κατά συνέπεια οι άνθρωποι που ασχολούνται με την τέχνη - έχω την εντύπωση - πως μπορούν ευκολότερα να καταλάβουν την ουσία του διαλογισμού, και να περιγράψουν μια αίσθηση ή μια κατάσταση που βιώνουν στην Τέχνη τους, η οποία μπορεί να παρουσιάσει - όσο αυτό είναι βέβαια εφικτό λόγω των περιορισμών των λέξεων - αυτό που ονομάζουμε "παρόν" ή "φλας της στιγμής".

[center]Όλα είναι μια ιδέα, που την ζεις στο φλας του κόσμου /

πότε χάλια, πότε ωραία, σώμα μου, ψυχή και φως μου.[/center]

Καλημέρα ...

[NEHEMAUT]

Αυτό που νομίζω ότι συμβαίνει με τις τέχνες είναι μια αλλαγή συνειδητότητας .
Μας μεταφέρουν σε μια κατάσταση που χωρίς την βοήθεια τους μόνο σε συνθήκες πολύ μεγάλης έντασης θα ήταν δυνατόν να έρθουμε.

Αν και χρησιμοποιώ και εγώ τα χρώματα σαν μέσω έκφρασης θεωρώ ότι η μουσική είναι το πρωταρχικό μέσο για να μεταφερθούμε όπου θέλουμε ανάλογα του τι ακούμε και πως μας αγγίζει.

Τις στιγμές που βυθιζόμαστε στην μουσική ας πούμε, η σκέψη παύει και έχουμε ένα χωροχρονικό κενό, έστω στιγμιαίο.
Όμως είναι αυτή η ουσία του διαλογισμού? Αν βρεθούμε σε αυτή την στιγμή εκτός από ένα άνοιγμα και ένα συναίσθημα ευφορίας τι άλλο μπορεί να συμβεί?

[qubit]

>QBB<

Ο λόγος, το φως, αυτό που όλοι αναζητούμε και παίρνουμε δύναμη, προκειμένου να δούμε καλύτερα.
Να δούμε όμως τι? Να δούμε τον εσώτερο εαυτό μας.

Για να δούμε όμως τον εσώτερο, πρέπει να ξεκολλήσουμε από τον εξώτερο. Και πώς γίνεται αυτό; Πράγματι, για τον κάθε άνθρωπο υπάρχει και κάποιος δρόμος που του ταιριάζει.
Πάντως, απ' ό,τι έχω διαβάσει γι' αυτη την κατάσταση που περιγράφουν οι ανατολικές φιλοσοφίες και που στα ελληνικά έχουμε μεταφράσει "διαλογισμός", μου φαίνεται πως η λεκτική απόδοση δεν είναι σωστή. Η σκέψη, κάνει φασαρία. Ο λόγος, σαν λογική διεργασία, είναι νομίζω διαφορετική διαδικασία - υψίστης σημασίας κι αυτή, αλλά διαφορετική.
Εξάλλου, αν εκλάβουμε τον διαλογισμό έτσι όπως τον αποδίδεις, Ladyhawk, ποιά η διαφορά του "διαλογίζομαι" από το "σκέπτομαι" ; αλλά οι ανατολικοί λένε ότι ο διαλογισμός είναι το άδειασμα από τις σκέψεις.

[Zadok the priestess]

Ακριβώς εδώ νομίζω ότι έχουμε αγγίξει ένα πρώτο κομβικό σημείο της συζήτησής μας.

Είναι προφανές ότι υπάρχουν αντικρουόμενες θέσεις ως προς το τί ακριβώς είναι ο διαλογισμός ή αν προτιμάτε, υπάρχουν τεχνικές που είναι τελείως (φαινομενικά; ) αντιφατικές.

Πιστεύω ότι δεν πρέπει να μπούμε στη λογική του ενδεχομένου λανθασμένης μετάφρασης του όρου, απ' όπου κι αν αυτός θεωρείται πως προέρχεται, διότι τότε θα πρέπει να κληθούμε να απαντήσουμε επαρκώς σε ερωτήματα όπως "ποιός ήταν ο πρώτος που διαλογίστηκε;", "πού, πώς, πότε και γιατί;".

Κατά την άποψή μου, ο διαλογισμός είναι σύμφυτος με την ίδια τη διανόηση του ανθρώπου και κατά συνέπεια, ταυτίζεται με την ίδια την ιστορία της πνευματικής του εξέλιξης.

Είναι αλήθεια όμως, ότι σαν όρος και με τη σημερινή έννοια που του αποδίδεται, εμφανίστηκε μετά την εξάπλωση της λεγόμενης ανατολικής φιλοσοφίας στο δυτικό κόσμο. Είναι δε τότε που εμφανίζονται και οι διάφορες τεχνικές που σαν κύριο άξονά τους έχουν το λεγόμενο "άδειασμα" του νου.

Κατά την άποψή μου, είναι λάθος να προσεγγίζουμε το διαλογισμό ως πλήρη απώλεια σκέψης.
Το "άδειασμα" του νου έχει να κάνει με την απόλυτη συγκέντρωση σε συνδυασμό με συναισθηματική αποφόρτιση.
Κι όπως λέει χαρακτηριστικά ο Παραμανάντα στο βιβλίο "Άλλαξε μυαλό":

Διαλογισμός, με απλά λόγια, είναι η τέχνη τού να είσαι με τον εαυτό σου.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι συνήθως δεν έχουμε επίγνωση των σκέψεων και των συναισθημάτων μας – καθώς πάντοτε αισθανόμαστε κάτι, άσχετα με το πόσο ορθολογιστές νομίζουμε ότι είμαστε. Έτσι, διαλογισμός είναι η τέχνη τού να γνωρίζει κανείς το νου του· να γνωρίζει τις νοητικές και συναισθηματικές του καταστάσεις· να γνωρίζει τον εαυτό του σε όλο και μεγαλύτερο βάθος.

Με βάση αυτή την αυτογνωσία θα μπορέσουμε να ενθαρρύνουμε την επίγνωση και την καλοσύνη οι οποίες θα επιφέρουν μια αίσθηση πληρότητας και ικανοποίησης στη ζωή μας και θα αποτελέσουν το ελατήριο για να ενεργούμε με κίνητρο τη συμπόνια. Σιγά-σιγά θα δημιουργήσουμε έναν ενάρετο κύκλο όπου οι νοητικές καταστάσεις της διαύγειας και της καλοσύνης θα οδηγούν σε θετικές πράξεις οι οποίες με τη σειρά τους θα επιφέρουν θετικές νοητικές καταστάσεις. Όλοι μας γνωρίζουμε την έννοια του φαύλου κύκλου. Εδώ έχουμε την ίδια αρχή σε ανεστραμμένη μορφή – έναν ενάρετο κύκλο.

Κι από αυτό το σημείο ξεκινά το ταξείδι μας στο διαλογισμό...

[LordPayens]

Αγαπητέ qubit,

Δεν πιστεύω φίλε ότι ο ελληνικός όρος έρχεται σε αντίθεση με τον ανατολικό. Το αντίθετο θα έλεγα. Με τον μόνο που έρχεται σε πλήρη αντίθεση είναι με τον εγγλέζικο του meditation όπου στην αοριστία του θεωρεί κάθε τι διαλογισμό και δεν ορίζει τίποτα, δίνοντάς του μια γενικότερη θεραπευτική υφή. Όπως πολύ σωστά έγραψε η αγαπητή Zadok, ακριβώς αυτή η "κένωση" από σκέψεις και ρουτίνες της καθημερινότητας είναι ένας τρόπος για να οδηγηθεί ο διαλογιζόμενος σε μια συνάντηση με τον πρωταρχικό και ανεπιρρέαστο εαυτό του ή την καθαρή θέληση. Τώρα να προσπαθήσουμε να περιορίσουμε τον διαλογισμό σε συγκεκριμένες ασκήσεις ή τύπους θεωρώ ότι είναι βλακώδες ή τουλάχιστον άχρηστο για εμάς.

Φιλικά,
LordPayens

[Ramoglou]

Η Qubit ......

[Ramoglou]

Διαλογισμός ... κάτι σαν την σκέψη την ατόφια, αυτή που δεν έχει τίποτα το εγωιστικό, αυτή που δεν προσδοκά να κερδίσει, αλλά αφήνεται στο να δώσει, να γευτεί και να κατανοήσει. Αυτή που επιφέρει την αρμονία της ύπαρξης με την Θεϊκή αγάπη.

Μάλλον, απ' όσο έχω καταλάβει, αυτός που διαλογίζεται, θέλει να βρει τον τρόπο που θα τον φέρει κοντά σ' Εκείνον. Οι δρόμοι πολλοί, μα συνάμα και μοναδικοί, η θέληση όμως είναι πιστεύω το κλειδί που θα ανοίξει την πόρτα για να ξεκινήσει το ταξίδι.

Ζητάμε να καταλάβουμε και πιότερο ... να ορίσουμε, τα δρώμενα, τα συμβαίνοντα, τα μελλούμενα, μιλάμε ακατάπαυστα με το θέλω μας, με τον εγωισμό μας, με την συνείδηση μας. Όμως μέσα από αυτή την πολύβουη συνομιλία δεν ακούμε τη Φωνή που λέει "ζήσε αυτά που πρέπει, αγάπα, χαμογέλα, δώσε και προχώρα μέχρι να βρεις το σημείο της ένωσης"

Εμείς, ο κόκκος της άμμου στο σύμπαν θέλουμε να ορίζουμε, να διοικούμε και να άρχουμε, πάνω σε μια ζωή που ουδέποτε θα μας επιτραπεί να την προστάξουμε, ή ακόμα και να την αναλύσουμε πλήρως.

Ας διαλογιστούμε λοιπόν, όπως ο καθένας μπορεί να αντι-ληφθεί αυτή τη διεργασία μεταξύ του υλικού και του άυλου.

Είθε να μπορέσουμε να εναρμονιστούμε όχι με τον παγκόσμιο ρυθμό, αλλά με τον ίδιο μας τον εαυτό πρώτιστα και κύρια ... μετά βλέπουμε ...

Σόρρυ αν σας κούρασα ... απλά έτσι μου βγήκε ...

[LordPayens]

Συγνώμη απαπητή μου qubit.

---------------------------------------

Αγαπητέ φίλε,

Πολύ όμορφο και ακριβές. Όντως ποιός παγκόσμιος ρυθμός, όταν ο δικός μας ο ρυθμός έχει γίνει heavy metal.

[Ladyhawk]

Για να δούμε όμως τον εσώτερο, πρέπει να ξεκολλήσουμε από τον εξώτερο. Και πώς γίνεται αυτό; Πράγματι, για τον κάθε άνθρωπο υπάρχει και κάποιος δρόμος που του ταιριάζει.
Πάντως, απ' ό,τι έχω διαβάσει γι' αυτη την κατάσταση που περιγράφουν οι ανατολικές φιλοσοφίες και που στα ελληνικά έχουμε μεταφράσει "διαλογισμός", μου φαίνεται πως η λεκτική απόδοση δεν είναι σωστή. Η σκέψη, κάνει φασαρία. Ο λόγος, σαν λογική διεργασία, είναι νομίζω διαφορετική διαδικασία - υψίστης σημασίας κι αυτή, αλλά διαφορετική.
Εξάλλου, αν εκλάβουμε τον διαλογισμό έτσι όπως τον αποδίδεις, Ladyhawk, ποιά η διαφορά του "διαλογίζομαι" από το "σκέπτομαι" ; αλλά οι ανατολικοί λένε ότι ο διαλογισμός είναι το άδειασμα από τις σκέψεις.

Αγαπητή Qubit,

Κατ’ αρχάς θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη για την αργοπορία της απάντησής μου, αλλά προσωπικοί λόγοι δεν μου επέτρεψαν να το κάνω νωρίτερα.

Στο θέμα μας τώρα...

Σίγουρα θα πρέπει κανείς να καταφέρει να ξεκολλήσει από τον εξωτερικό του εαυτό, όπως χαρακτηριστικά λες, ή τουλάχιστον να μην είναι αυτός που θα κινεί τα νήματα. Μία αρμονική συνύπαρξη νομίζω είναι το ιδανικότερο.

Όταν μίλησα για λόγο δεν αναφερόμουν στη λογική αλλά στο θείο λόγο και σε όσα πηγάζουν από αυτόν.

Ο διαλογισμός θεωρώ είναι ένα είδος κατάδυσης. Είναι ένας τρόπος για να βουτήξει κανείς προς τον εσώτερο εαυτό του.
Η κατάσταση του διαλογισμού δεν αποκλείει την σκέψη τουναντίον νομίζω πως είναι απαραίτητη.

Η σκέψη αυτή όμως θα πρέπει να είναι καθαρή και απαλλαγμένη από ποταπά συναισθήματα και σκοπούς, προκειμένου αυτός που διαλογίζεται να καταφέρει να βρίσκεται σε εγρήγορση δηλαδή σε μία κατάσταση χωρίς απώλεια συνειδήσεως.

Μιλάμε λοιπόν για ένα εργαλείο θετικό το οποίο βοηθά στον έλεγχο της συνείδησης. Θεωρώ πως βαθιά στις σκέψεις μας βρίσκονται οι τυχόν αξίες για τις οποίες κανείς αγωνίζεται να κατακτήσει και με τον διαλογισμό καταφέρνει αυτές τις αξίες να τις φέρνει στην επιφάνεια. Άρα τις θεωρώ χρήσιμες ακόμα και απαραίτητες.

Η διαφορά μετά σκέψης και διαλογισμού νομίζω έγκειται στον τρόπο που σκέφτεται κανείς καθώς επίσης και στο περιεχόμενο αυτής.

[Παύλος Βουλουτιάδης]

Ο διαλογισμός θεωρώ είναι ένα είδος κατάδυσης.

Τι θα γίνει ; Πότε θα βουτήξουμε ;

Τέλος του μηνού, έχει ένα event στο Λουτράκι. Μπορεί να αριβάρω δηλ. αλλά θα είμαι με παρέα. Ωστόσο, ένα μπλουμ μπορώ να το κάνω και μαζί σας παρά του γεγονότος πως το δεξί μου χέρι έχει ανοίξει σαν γαρύφαλλο και το συγκρατούν 4 ράμματα που θα βγουν τέλος της εβδομάδος.

Ετοιμάστε τα σχετικά, ξέρετε δηλ. μπουκάλες, ρυθμιστές, τέτοια και ...

... έγινε ... τα λέμε ...