H θέση της Γυναίκας στην εξέλιξη Ταγμάτων-Σχολών

[k.]

Η γυναίκες, είναι αυτονόητο πως πρέπει έχουν το δικαίωμα να μυούνται, όπως είναι και αυτονόητο πως κάποιοι κανόνες πρέπει ξεπερνιούνται, αλλιώς είμαστε δέσμιοι μιας στατικότητας που δεν δικαιολογείται από πουθενά...

Το νερό που τρέχει στο ποτάμι είναι καθαρό, πόσιμο και δροσερό. Το νερό που μένει στάσιμο σε ένα μέρος για μεγάλο χρονικό διάστημα, έχει την τάση να γίνει βάλτος. Τα πάντα πρέπει να κάνουν τον κύκλο τους, ακόμα και οι διαχρονικές αξίες δεν μπορούν να εκφράζονται με τον ίδιο τρόπο σε κάθε εποχή.

[LordPayens]

Αγαπητέ Ράμογλου,

"Η μύηση λαμβάνεται στο υλικό πεδίο ή κάπου αλλού ;
Αν λαμβάνεται αλλού, υπάρχει διαχωρισμός των φύλων ; "

Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι η μύηση που διαχωρίζει το φύλο αλλά ο Τύπος. Ο Τεκτονικός Τύπος είναι που απευθύνεται σε άνδρες.

Δημοσιεύθηκε: Δευ Σεπ 18, 2006 2:21 am Θέμα δημοσίευσης:

--------------------------------------------------------------------------------

Αγαπητέ LordPayens, όταν συνομιλώ με κάποιον πάντα προσπαθώ να κατανοήσω το τι εννοεί. Το αν το καταφέρνω είναι ένα άλλο θέμα, η προσπάθεια όμως είναι δεδομένη. (Βλέπεις δε ξέρω να διαβάζω και να γράφω καλά ... χιούμορ )

Λες λοιπόν.
Παράθεση:
Η Τεκτονική Μύηση και ο Τεκτονικός Τύπος απευθύνονται σε άνδρες.


Και εγώ ερώτησα.
Η μύηση λαμβάνεται στο υλικό πεδίο ή κάπου αλλού ;
Αν λαμβάνεται αλλού, υπάρχει διαχωρισμός των φύλων ;

Παράθεση:
Η διττότητα δεν έχει καμία σχέση με τα παραπάνω. Δηλαδή εννοείς ότι από την στιγμή που εμφανίζεται στην Τεκτονική Στοά ή στο Σύμπαν είναι αναγκαίο να μυούνται και οι γυναίκες στον Τεκτονισμό?


Αναγκαίο θεωρείς το δικαίωμα ;
Αν ναι τότε θα απαντήσω ναι.
Όμως εγώ δε θα το έθετα έτσι, διότι δε θεωρώ ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο, ο Νους είναι ερμαφρόδιτος εξ άλλου.
Άρα ο καθένας που θέλει να εισέλθει θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να το πράττει και όχι να απορρίπτεται επειδή είναι γυναίκα και με τι δικαιολογία ότι η μύηση είναι κομμένη και ραμμένη σε αντρικά καλούπια !

Βέβαια απορώ τα μάλα δι’ αυτήν σου την τοποθέτηση, διότι έρχεται σε πλήρη αντιπαράθεση με την εξεφρασμένη δημόσια άποψη των διοικούντων τις δύο μεγάλες Αμιγείς Στοές της Ελλάδος (Μ.Σ.τ.Ε. και Ε.Μ.Σ.τ.Ε.), ότι οι γυναίκες δηλαδή, δεν επιτρέπεται να τύχουν εισδοχής, διότι ο Άντερσον τις απέκλεισε, όταν έγραψε τα συντάγματα. Αλλιώς, ουδείς άλλος λόγος υπάρχει πέραν της παραδόσεως !!!

Από εκεί και πέρα η Στοά βρίθει συμβόλων τόσο «ανδρικών», όσο και «γυναικείων», όμως η διάνοια του καθενός είναι αυτή που καλείτε να αποσυμβολίσει και να εργασθεί πάνω σε αυτά ……… τουλάχιστον έτσι έχω διαβάσει ότι ισχύει.

Από την άλλη, η κυρία Άλτσγουορθ μυήθηκε στον Τεκτονισμό (και μάλιστα στον Τύπο της Υόρκης) διότι συνελήφθη να παρακολουθεί την μύηση του αδελφού της.
Και ερωτώ, εκείνη την ομολογουμένως δύσκολη εποχή, γιατί δεν επέλεξαν να «σωπάσει» και της έδωσαν το δικαίωμα να μυηθεί, εφ’ όσον η μύηση ήταν και είναι ΜΟΝΟ για άντρες ; Γιατί την άφησαν να μείνει έως το τέλος της ζωής της ενεργό μέλος του εργαστηρίου της και μάλιστα να αξιωθεί να λάβει το βαθμό του Διδασκάλου ;

Συνηθίζω να διαχωρίζω αναγκαιότητα από δικαίωμα.
Ο νους μπορεί να είναι ερμαφρόδιτος αλλά έχει πολικότητα. Όμως δεν είναι αυτό το θέμα μας. Ο ίδιος δήλωσα ότι θεωρώ αναγκαιότητα και όχι απλώς δικαίωμα να συμπεριληφθεί η γυναίκα στην μυητική διαδικασία. Αλλά με τον ορθό τρόπο και με όχι αυτόν της προσαρμογής. Αλλά ως γνωστόν: Tempus Revum Imperator.

Θα σε παρακαλέσω να μην αναφέρεις τις δημοσίως εκφρασμένες απόψεις. Τούτες οι απόψεις είναι ανάλογα περιορισμένες με την δυνατότητα αντίληψης των δεκτών τους-κοινό. Από την στιγμή που γράφουμε σε μια κοινότητα σαν αυτή μας απασχολούν οι βαθύτεροι λόγοι και όχι η επιφάνεια.

Όσο για την κυρία Άλτσγουωρθ, διότι αγαπητέ φίλε να "σωπάσει" θα ήταν η τελευταία λύση. Μια τέτοια λύση θα συνέβαινε μόνον αν δεν υπήρχε άλλη λύση ή αν η μύηση μιας γυναίκας λειτουργούσε αρνητικά. Το επιχείρημά μου δεν είναι ότι η τεκτονική μύηση της γυναίκας μεμονομένα λειτουργεί αρνητικά. Το επιχείρημά μου είναι ότι δεν λειτουργεί ορθά.

Φιλικά,
LordPayens
-------------
Αγαπητή Zadok the priestess, δεν είχα το χρόνο να απαντήσω στις ερωτήσεις σου. Σου υπόσχομαι ότι στην επόμενη ευκαιρία θα το κάνω.

[Ramoglou]

Αγαπητέ φίλε, θα ήθελα να μου αναλύσεις τα στοιχεία που αναφέρεις και που σε κάνουν να πιστεύεις στο διαχωρισμό.

Πραγματικά με ενδιαφέρει μια τέτοια προσέγγιση, διότι προσωπικά δε διακρίνω κάτι το «ανδρικό» στην Τεκτονική Μύηση. Βέβαια ενδιαφέρον έχει η προσέγγιση σου περί μιας νέας μυητικής διαδικασίας, την οποία και αυτή θα ήθελα να διαβάσω.
Δε θα διαχώριζα όμως ποτέ τον άνδρα από τη γυναίκα, με μόνο επιχείρημα την «ανδρική» υπόσταση ενός μυητικού δρώμενου.

Άξιος εισδοχής από αρχαιοτάτων χρόνων κρίνονταν όποιος κατόρθωνε να περάσει από τις δοκιμασίες, όποιος μπορούσε να εναρμονίσει εαυτόν με τον Παγκόσμιον Ρυθμόν.

Κατέθεσε την άποψη σου λοιπόν και μέσα από το διάλογο θα βρούμε ψήγματα αλήθειας, είμαι σίγουρος.

[Ramoglou]

Θα ήθελα να σου κάνω και μία ερώτηση ακόμα.

Όταν αναφέρεσαι στον Τεκτονικό Τύπο για ποιόν ακριβώς τύπο μιλάς ;
Τον Σκωτικό ή της Υόρκης ;

[k.]

Aγαπητέ Ramoglou, κατά την διάρκεια εξέλιξης αυτού το θέματος έχεις εκφράση την άποψη σου περί διαφορετικότητας μεταξύ των φύλων και περί πίστης σου σε αυτήν.

Μακάρι να ευοδωθούν όλες οι προσπάθειες του γυναικείου κινήματος και αυτό να συντελέσει στην εξύψωση της ανθρωπότητας, όμως μέχρι τότε εγώ θα πιστεύω τόσο στους διακριτούς ρόλους, όσο και στην θηλυκότητα. Είναι γνωστό εξ άλλου ότι εκτιμώ και σέβομαι απεριόριστα όχι μόνο το γυναικείο φύλο, αλλά και κάθε ύπαρξη πάνω στη γη.

Και συμφωνώ με την άποψή σου πως άξιος εισδοχής είναι αυτός που "μπορεί να εναρμονίσει εαυτόν με τον Παγκόσμιον Ρυθμόν".

Αλλά τελικά, η διαφορετικότητα πιστεύεις πως εντοπίζεται μόνο στο υλικό πεδίο; Αν ναι, θα ήθελα να ξέρω και το γιατί, αν όχι πάλι θα το ήθελα.
Όπως το νιώθω εγώ τουλάχιστον, δεν διαφέρει ο άντρας από την γυναίκα, μόνο στο υλικό και έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι από τα λόγια σου (ίσως να κάνω και λάθος), όταν γράφεις θηλυκότητα, πάλι δεν νιώθω πως εννοείς κάτι το οποίο είναι στηριγμένο απόλυτα στην ύλη.

Από την στιγμή που αναγνωρίζουμε τους διακριτούς ρόλους, λοιπόν, γιατί είναι αυτό κάτι το οποίο δεν ταιριάζει στην μύηση και σε ορισμένες περιπτώσεις και στην διδασκαλία;

[Ramoglou]

Αγαπητέ k.
Θεωρώ ότι η διαφορετικότητα μεταξύ των δύο φύλων είναι μόνο στο υλικό πεδίο, η ψυχή δεν έχει φύλλο, όπως βέβαια και ο Νους.

Αν προστρέξουμε στα αξιώματα του εσωτερισμού θα θυμηθούμε ότι ενσαρκωνόμαστε το ένδυμα (σώμα, άρα και φύλο) το οποίο θα μας χρησιμεύσει να βιώσουμε τα όσα πρέπει, μέσα από αυτό.

Οι ρόλοι λοιπόν έχουν να κάνουν με την υλική και μόνον υπόσταση, γι’ αυτό είμαι και υπέρμαχος του αξιώματος «σεβασμός σε κάθε ύπαρξη», διότι η κάθε ύπαρξη έχει και ένα ρόλο. Για παράδειγμα η συζήτηση που ανέφερες είχε να κάνει με το τι προσφέρει ο καθένας και για το αν ο καθένας έχει κάποιο συγκεκριμένο ρόλο.
Ε σε αυτή την αποστολή του κάθε φύλου προσανατολίζομαι και μιλώ για τη διαφορετικότητα στο υλικό πεδίο.

Το μυητικό δρώμενο επενεργεί σε πεδία ανώτερα από αυτά της ύλης, άρα σε πεδία όπου δεν υπάρχει διαχωρισμός των φύλων. Πως λοιπόν θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε μια μύηση ανδρική ή γυναικεία ;

Από την άλλη δεν υπάρχει στο δρώμενο αυτό κάτι το οποίο να δύναται να προσδώσει το χαρακτηρισμό «ανδρικό» ή «γυναικείο», βλέπεις αυτοί που έφτιαξαν τα δρώμενα αυτά, μάλλον είχαν ερμαφρόδιτο Νου.

Και έτσι γεννιέται μια ερώτηση ακόμα.

Τι προσπαθεί να πράξει ένας μυημένος ; Το έργο του γίνεται να είναι τέλειο αν δεν εναρμονίζεται και δεν δουλεύει με όλα τα στοιχεία που υπάρχουν στη φύση ; Και εν τέλει πως θα έρθει σε πλήρη λείανση αν δεν επέλθει η τριβή με όλα τα υλικά ;

Για μένα αγαπητέ φίλε ο Παγκόσμιος Ρυθμός εμπεριέχει το Παν και σε αυτό το Παν ανήκει και ο άντρας και η γυναίκα, ο Ύψιστος δεν εξεδίωξε μόνο τη γυναίκα από τον Παράδεισο, αλλά και τον βλάκα που έφαγε ότι του έδωσε αυτή. Τώρα για το τι του έδωσε, τι συμβολίζει αυτό και γιατί το πήρε η Εύα και όχι ο Αδάμ είναι μεγάλη ιστορία και πρέπει ο καθένας να την αποσυμβολίσει κατά το δοκούν.

Την καλημέρα μου.

[LordPayens]

Όταν αναφέρεσαι στον Τεκτονικό Τύπο για ποιόν ακριβώς τύπο μιλάς ;
Τον Σκωτικό ή της Υόρκης ;

Ο Αρχαίος Τύπος δεν είναι ούτε ο Σκωτικός Τύπος, ούτε αυτός της Υόρκης.

LordPayens

[Ramoglou]

Ευχαριστώ για την απάντηση ήταν κατατοπιστικότατη.

Να κάνω άλλη μια ερώτηση ;
Η Μ.Σ.τ.Ε. με ποιο τύπο λειτουργεί ; Με τον Αρχαίο ; Με τον Σκωτικό ; ή Με τις Υόρκης ;

Η Ε.Μ.Σ.τ.Ε. λειτουργεί με το τυπικό της Αμίλης (αυτό εννοείς αρχαίο ; ) αλλά είπαμε τι υποστηρίζει στο δικό της site για το θέμα των γυναικών

[k.]

Θεωρώ ότι η διαφορετικότητα μεταξύ των δύο φύλων είναι μόνο στο υλικό πεδίο, η ψυχή δεν έχει φύλλο, όπως βέβαια και ο Νους.

Αν προστρέξουμε στα αξιώματα του εσωτερισμού θα θυμηθούμε ότι ενσαρκωνόμαστε το ένδυμα (σώμα, άρα και φύλο) το οποίο θα μας χρησιμεύσει να βιώσουμε τα όσα πρέπει, μέσα από αυτό.

Αφού, όπως λες τα βιώματά μας, είναι εξαρτημένα από το ένδυμα, δεν αποκτάμε μια πολικότητα; Αυτή η πολικότητα γιατί να χάνεται; Ακόμα και αν αφήσουμε κατά μέρος το ζήτημα περί φύλων, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως ο δρόμος δεν είναι ένας. Κάθε άνθρωπος με τα δικά του βιώματα προχωράει και με τις δικές του επιλογές. Όλα αυτά που συλλέγουμε στην πορεία, είναι που καθορίζουν το τέλος.
Βιώνοντας, λοιπόν, διαφορετικά πράγματα ο καθένας μέσα από το ένδυμά του, ή μάλλον τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο, δεν χαράζει και μια διαφορετική ψυχική-πνευματική πορεία;

Οι ρόλοι λοιπόν έχουν να κάνουν με την υλική και μόνον υπόσταση, γι’ αυτό είμαι και υπέρμαχος του αξιώματος «σεβασμός σε κάθε ύπαρξη», διότι η κάθε ύπαρξη έχει και ένα ρόλο. Για παράδειγμα η συζήτηση που ανέφερες είχε να κάνει με το τι προσφέρει ο καθένας και για το αν ο καθένας έχει κάποιο συγκεκριμένο ρόλο.
Ε σε αυτή την αποστολή του κάθε φύλου προσανατολίζομαι και μιλώ για τη διαφορετικότητα στο υλικό πεδίο.

Το μυητικό δρώμενο επενεργεί σε πεδία ανώτερα από αυτά της ύλης, άρα σε πεδία όπου δεν υπάρχει διαχωρισμός των φύλων. Πως λοιπόν θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε μια μύηση ανδρική ή γυναικεία ;

Η κάθε ύπαρξη, μέσα από τον ρόλο της βιώνει τα πράγματα με τον δικό της τρόπο και αυτό για εμένα, δεν είναι κάτι το οποίο αφορά το υλικό πεδίο μόνο.

Τι προσπαθεί να πράξει ένας μυημένος ; Το έργο του γίνεται να είναι τέλειο αν δεν εναρμονίζεται και δεν δουλεύει με όλα τα στοιχεία που υπάρχουν στη φύση ; Και εν τέλει πως θα έρθει σε πλήρη λείανση αν δεν επέλθει η τριβή με όλα τα υλικά ;

Δεν νομίζω πως διαφωνούμε σε αυτό...

Για μένα αγαπητέ φίλε ο Παγκόσμιος Ρυθμός εμπεριέχει το Παν και σε αυτό το Παν ανήκει και ο άντρας και η γυναίκα, ο Ύψιστος δεν εξεδίωξε μόνο τη γυναίκα από τον Παράδεισο, αλλά και τον βλάκα που έφαγε ότι του έδωσε αυτή. Τώρα για το τι του έδωσε, τι συμβολίζει αυτό και γιατί το πήρε η Εύα και όχι ο Αδάμ είναι μεγάλη ιστορία και πρέπει ο καθένας να την αποσυμβολίσει κατά το δοκούν.

Μα είναι προφανές το ότι ανήκουν και άντρας και γυναίκα στο Παν, όμως ακόμα και στον αποσυμβολισμό, ο βλάκας είναι βλάκας και η γυναίκα είναι γυναίκα και ο καθένας χαράζει την πορεία του, προσπαθώντας να κλείσουν την πληγή.
Πρέπει ο βλάκας, να αγαπήσει την γυναίκα ως γυναίκα και όχι ως βλάκα.

[Zadok the priestess]

Αφού, όπως λες τα βιώματά μας, είναι εξαρτημένα από το ένδυμα, δεν αποκτάμε μια πολικότητα; Αυτή η πολικότητα γιατί να χάνεται; Ακόμα και αν αφήσουμε κατά μέρος το ζήτημα περί φύλων, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως ο δρόμος δεν είναι ένας. Κάθε άνθρωπος με τα δικά του βιώματα προχωράει και με τις δικές του επιλογές. Όλα αυτά που συλλέγουμε στην πορεία, είναι που καθορίζουν το τέλος.
Βιώνοντας, λοιπόν, διαφορετικά πράγματα ο καθένας μέσα από το ένδυμά του, ή μάλλον τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο, δεν χαράζει και μια διαφορετική ψυχική-πνευματική πορεία;

Αν ισχύει κάτι τέτοιο, ίσως τότε να ισχύει κι ότι οι άνθρωποι δεν είναι ίσοι γενικότερα (ανεξαρτήτως φύλου), κατά συνέπεια φορτίζουν ανάλογα τα σώματά τους και θα ήταν εύλογο να ακολουθούσαμε την τακτική των Ινδουιστών που χωρίζουν τους ανθρώπους σε κάστες.

Και άρα έτσι, μήπως ακυρώνουμε την ίδια την έννοια της ομαδικής μύησης;

[k.]

Αν ισχύει κάτι τέτοιο, ίσως τότε να ισχύει κι ότι οι άνθρωποι δεν είναι ίσοι γενικότερα (ανεξαρτήτως φύλου), κατά συνέπεια φορτίζουν ανάλογα τα σώματά τους και θα ήταν εύλογο να ακολουθούσαμε την τακτική των Ινδουιστών που χωρίζουν τους ανθρώπους σε κάστες.

Και άρα έτσι, μήπως ακυρώνουμε την ίδια την έννοια της ομαδικής μύησης;

Ίσοι είναι...ίδιοι δεν είναι.

[Zadok the priestess]

Ναι, αλλά άλλο ρώτησα και δεν κατάλαβα ποιά είναι η θέση σου, αγαπητέ μου k..

[k.]

>QBB<

Ναι, αλλά άλλο ρώτησα και δεν κατάλαβα ποιά είναι η θέση σου, αγαπητέ μου k..

Έχεις δίκιο και με συγχωρείς που απάντησα τόσο βιαστικά.

Διαφωνώ με τον διαχωρισμό σε κάστες, γιατί θεωρώ πως ειδικά στην σύγχρονη εποχή, δεν οδηγεί στην κατανόηση της διαφορετικότητας, αλλά στον υπερτονισμό αυτής και συνεπώς σε πρόβλημα.
Επίσης δεν θεωρώ πως υπάρχει λόγος διεκδίκησης πνευματικής ή και οποιασδήποτε μορφής καθαρότητας, γιατί επίσης οδηγεί σε επικίνδυνες διακρίσεις.

Όταν λέω πως ο κάθε άνθρωπος κάνει το δικό του ταξίδι, δεν εννοώ πως όσοι είχαν την ευκαιρία να δουν πέντε πράγματα, είναι οι τυχεροί και οι υπόλοιποι πίσσα και πούπουλα.
Ο σκοπός ενός ανθρώπου πρέπει να είναι προφανώς κάτι πέρα από τον εαυτούλη του.

Σε παρακαλώ εξήγησέ μου πως εννοείς την ομαδική μύηση, διότι δεν σε καταλαβαίνω...

[Ramoglou]

Αφού, όπως λες τα βιώματά μας, είναι εξαρτημένα από το ένδυμα, δεν αποκτάμε μια πολικότητα; Αυτή η πολικότητα γιατί να χάνεται; Ακόμα και αν αφήσουμε κατά μέρος το ζήτημα περί φύλων, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως ο δρόμος δεν είναι ένας. Κάθε άνθρωπος με τα δικά του βιώματα προχωράει και με τις δικές του επιλογές. Όλα αυτά που συλλέγουμε στην πορεία, είναι που καθορίζουν το τέλος.
Βιώνοντας, λοιπόν, διαφορετικά πράγματα ο καθένας μέσα από το ένδυμά του, ή μάλλον τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο, δεν χαράζει και μια διαφορετική ψυχική-πνευματική πορεία;

Φίλτατε k. το «ένδυμα» αλλάζει από μετενσάρκωση σε μετενσάρκωση, πως λοιπόν δύναται η πολικότητα που αναφέρεις να επιδρά στην ψυχή δίνοντας της χαρακτηριστικά, ή ακόμα περισσότερο χαρακτήρα, ανδρικό ή γυναικείο ;
Η ψυχή δεν έχει φύλο και νομίζω πως αυτό το έχουμε αποδεχθεί στη συζήτηση μας.
Άρα το «ένδυμα» χρησιμεύει μόνο για να έρθει εις πέρας το «μάθημα».

Η κάθε ύπαρξη, μέσα από τον ρόλο της βιώνει τα πράγματα με τον δικό της τρόπο και αυτό για εμένα, δεν είναι κάτι το οποίο αφορά το υλικό πεδίο μόνο.

Σωστό (δλδ συμφωνεί με τη δική μου οπτική) μέχρι του σημείου του υλικού πεδίου ΜΟΝΟ. Η επεξήγηση της διαφορετικής οπτικής μου είναι στις από πάνω γραμμές.
Μέσα από τις ενσαρκώσεις σου θα βιώσεις και τα δύο πεδία, οι καταγραφές θα γίνουν όμως σ’ έναν φορέα, εκεί όμως λόγο της μοναδικότητος δεν θα υπάρχει ο διαχωρισμός, αλλά το όλο.

[k.]

Αγαπητέ Ramoglou, δεν αρνούμαι πως όλα καταγράφονται τελικά σε έναν φορέα. Όμως ο τρόπος με τον οποίον τα έχουμε βιώσει διαγράφεται από την μνήμη τελικά; Το μάθημα που αναφέρεις βιώνεται μέσω του συγκεκριμένου ενδύματος, άρα δεν καταγράφεται και κατά τον ίδιο τρόπο;

Σε σχέση με το όλο, συμφωνώ απόλυτα, αλλά το όλο απαρτίζεται από διαφορετικά στοιχεία που γνωρίζουν την Ένωση.

Y.Γ. Με συγχωρείς που καθυστερώ στις απαντήσεις μου, αλλά πέφτει πολύ τρέξιμο αυτόν τον καιρό.

Καλημέρα...

[Zadok the priestess]

Αγαπητέ k.,

κατανοώ ότι ίσως κι εγώ δε διευκρίνισα επαρκώς τί θέλω να πω.

Αντιλαμβάνομαι ότι η θέση σου δεν αφορά σε κάποιου είδους ελιτισμό ή σεξιστικό διαχωρισμό.

Όμως ανέφερα το παράδειγμα των καστών, διότι και εκεί οι άνθρωποι δεν αισθάνονται ότι διαχωρίζουν άδικα τους συνανθρώπους τους.
Αντίθετα, θεωρούν ότι με τον επιμερισμό αυτό συντελούν ορθότερα στην πραγματοποίηση του θεϊκού σχεδίου που όρισε τις διαφορές μεταξύ τους και συμβάλλουν στη διατήρηση των προεπιλεγμένων και καθορισμένων δομών που υπάρχουν παντού στη φύση, ασχέτως αν εμείς οι υπόλοιποι συμφωνούμε ή όχι.

Εν μέρει αντιλαμβάνομαι την έννοια που αποδίδεις στην πολικότητα και μάλλον ισχύει ότι τα σώματά μας αναπτύσσονται εναλλάξ. Αν δεχθούμε δηλαδή για παράδειγμα, ότι έχουμε 7 σώματα και το πρώτο (υλικό) είναι αρσενικό, τότε το δεύτερο θα είναι θηλυκό, το τρίτο αρσενικό κοκ.

Παραταύτα μου φαίνεται αρκετά τραβηγμένο να θεωρήσω ότι μπόρεσε κάποιος να δομήσει ένα τυπικό που να απευθύνεται αποκλειστικά σε μία όψη. Ούτε καν οι ίδιες οι τεκτονικές στοές του αμιγή δεν ισχυρίζονται κάτι τέτοιο επίσημα, όπως είδαμε νωρίτερα.

Αν υπάρχουν στοιχεία επ' αυτού, θα ήθελα πολύ να τα δούμε...

Σχετικά με την ομαδική μύηση εννοούσα ότι δε θα πρέπει να ξεχνούμε ότι όλες αυτές οι τελετουργίες απευθύνονται τόσο ατομικά, όσο και ομαδικά.

Κατά συνέπεια και με δεδομένη την εξέλιξη της ανθρωπότητας στο σύνολό της, μήπως έχει ωριμάσει η ώρα και κάτι που πριν μπορεί να φαινόταν αδύνατο λειτουργικά, τώρα να είναι προϋπόθεση για τη διάβαση σε μία προοδευτική μεταλλαγή;

[k.]

Όμως ανέφερα το παράδειγμα των καστών, διότι και εκεί οι άνθρωποι δεν αισθάνονται ότι διαχωρίζουν άδικα τους συνανθρώπους τους.
Αντίθετα, θεωρούν ότι με τον επιμερισμό αυτό συντελούν ορθότερα στην πραγματοποίηση του θεϊκού σχεδίου που όρισε τις διαφορές μεταξύ τους και συμβάλλουν στη διατήρηση των προεπιλεγμένων και καθορισμένων δομών που υπάρχουν παντού στη φύση, ασχέτως αν εμείς οι υπόλοιποι συμφωνούμε ή όχι.

Οι κάστες διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε αυτούς που μπορούν και δεν μπορούν. Η άποψή μου όμως δεν υποδηλώνει κάτι τέτοιο.

Εν μέρει αντιλαμβάνομαι την έννοια που αποδίδεις στην πολικότητα και μάλλον ισχύει ότι τα σώματά μας αναπτύσσονται εναλλάξ. Αν δεχθούμε δηλαδή για παράδειγμα, ότι έχουμε 7 σώματα και το πρώτο (υλικό) είναι αρσενικό, τότε το δεύτερο θα είναι θηλυκό, το τρίτο αρσενικό κοκ.

Παραταύτα μου φαίνεται αρκετά τραβηγμένο να θεωρήσω ότι μπόρεσε κάποιος να δομήσει ένα τυπικό που να απευθύνεται αποκλειστικά σε μία όψη. Ούτε καν οι ίδιες οι τεκτονικές στοές του αμιγή δεν ισχυρίζονται κάτι τέτοιο επίσημα, όπως είδαμε νωρίτερα.

Αν υπάρχουν στοιχεία επ' αυτού, θα ήθελα πολύ να τα δούμε...

Έτσι, όπως το βλέπω, η μύηση δεν είναι παρά μια αρχή. Αιώνια βέβαια, αλλά παραμένει μια αρχή και όχι το τέλος. Δεν βρίσκω προσωπικά τον λόγο να έχει τον χαρακτήρα του τέλους, που για εμένα είναι η Ένωση.
Και πάλι όμως έχει γραφτεί πως αυτός που αγαπάει την ανθρωπότητα, ακόμα και όταν του δοθεί η χάρη του τέλους, επιλέγει να ξαναγυρίσει στην αρχή για να προσφέρει.

Σχετικά με την ομαδική μύηση εννοούσα ότι δε θα πρέπει να ξεχνούμε ότι όλες αυτές οι τελετουργίες απευθύνονται τόσο ατομικά, όσο και ομαδικά.

Η ομάδα απαρτίζεται από ξεχωριστά μέλη όμως...τα οποία φυσικά καλήγουν
μαζί.

Κατά συνέπεια και με δεδομένη την εξέλιξη της ανθρωπότητας στο σύνολό της, μήπως έχει ωριμάσει η ώρα και κάτι που πριν μπορεί να φαινόταν αδύνατο λειτουργικά, τώρα να είναι προϋπόθεση για τη διάβαση σε μία προοδευτική μεταλλαγή;

Δεν θεωρώ κάτι από αυτά που γράφεις αδύνατο λειτουργικά, όπως είπαμε ο δρόμος δεν είναι ένας και ο κάθε ένας έχει το δικαίωμα να επιλέξει τον δικό του.

Καληνύχτα αγαπητή μου Zadok...

[Soulseek]

>QBB<

Εν μέρει αντιλαμβάνομαι την έννοια που αποδίδεις στην πολικότητα και μάλλον ισχύει ότι τα σώματά μας αναπτύσσονται εναλλάξ. Αν δεχθούμε δηλαδή για παράδειγμα, ότι έχουμε 7 σώματα και το πρώτο (υλικό) είναι αρσενικό, τότε το δεύτερο θα είναι θηλυκό, το τρίτο αρσενικό κοκ.

...Αν δεχτούμε και ως συμπλήρωση στα παραπάνω ότι τα τελευταία 3 σώματα (τα οποία είναι απροσδιόριστα αν δεν κάνω λάθος) δεν έχουν φύλο, τότε νομίζω πως η προσέγγιση του k. αποκτά ακόμα καλύτερη βάση.
Άλλωστε, ο φίλος k. είπε μια μεγάλη κουβέντα στην αρχή, κάνοντας λόγο για "δημιουργική αλληλεπίδραση" των δυο φύλων, το οποίο και θεωρώ πως είναι το κλειδί για τη συγκεκριμένη συζήτηση.
Επίσης, όσον αφορά την πολικότητα, νομίζω πως θα μπορούσε να αποδοθεί και κυριολεκτικά, καθώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος (που ομοιάζει αρκετά με το ανθρώπινο έμβρυο) περιλαμβάνει ένα μέρος που θα χαρακτηριζόταν "αρσενικό" και ένα αντίστοιχο "θηλυκό". Είναι ο μεταξύ τους συντονισμός και η συνεργασία τους (μέσω νοητικής άσκησης) που οδηγεί σε μια δημιουργική και εμπνευσμένη ανάπτυξη.
Αυτό νομίζω πως είναι κάτι που ήξεραν και οι αρχαίοι λαοί, λατρεύοντας τα "μέσα" με τα οποία μπορούσε ο άνθρωπος να επικοινωνήσει με τον εσωτερικό του θεό, μέσω της λατρείας των αρσενικών και θηλυκών συμβόλων δύναμης στο κεφάλι τους. Το ότι αυτές οι έννοιες εκφυλίστηκαν στην πορεία, υποβιβάζοντας αυτό το συμβολισμό στη λατρεία του φαλλού με τη φυσική του υπόσταση, αποτελεί και το λόγο της απομάκρυνσης του ανθρώπου από το μονοπάτι που απεγνωσμένα ψάχνει να βρει έκτοτε.
Η δημιουργική αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο φύλων σε κάθε έκφανση της ζωής είναι, εκτός των άλλων, και άλλος ένας δυϊσμός που τελικά προάγει τις πνευματικές δημιουργικές δυνάμεις, στη προσέγγιση των οποίων και αφιερωνόμαστε άλλωστε.

Με συγχωρείτε αν επανέλαβα κάτι που ήδη έχει λεχθεί, δεν πρόλαβα να διαβάσω όλες τις απαντήσεις στο παρόν θέμα.

[LordPayens]

Αγαπητέ Ράμογλου,

Η Μ.Σ.τ.Ε. λειτουργεί και τους τρεις Τύπους. Η Ε.Μ.Σ.τ.Ε. λειτουργεί διαφορετικά. Όσο για το ποιός είναι αυτός ο Τύπος, ίσως είναι μια προτροπή για να εμβαθύνεις στην Τεκτονική Επιστήμη που από το προφανές, η μελέτη σου δείχνει ελλειπής/εγκυκλοπαιδική.

Σου επαναλαμβάνω ότι κάνομε συζήτηση εμβάθυνσης και όχι επιφανείας. Μην επαναλαμβάνεις θέσεις που εκφράζονται για την μάζα.

Η ψυχή είναι ουδέτερης πολικότητας αν δεχθούμε τον Εσωτερισμό. Το αποδέχονται δυτική και ανατολική σχολή.

Όσο για το αν βρίσκεις κάτι το ανδρικό στην Τεκτονική Μύηση εξαρτάται από το αν έχεις βιώσει την Τεκτονική Μύηση ισοτίμως με την κατανόηση του Τύπου.

Ο Ο Ελεύθερος Τεκτονισμός είναι αυτός των τριών βαθμών. Εκεί αρχίζει κι εκεί τελειώνει. Οι υπόλοιποι Τύποι είναι φιλοσοφικοί και υπάρχουν μόνο και μόνο για εμβάθυνση και κατανόηση των τριών βαθμών. Ο Τέκτων που κατανοεί τους τρεις βαθμούς στην ολότητά τους δεν έχει ανάγκη κανέναν άλλον Τύπο και κανένα άλλο βαθμό.

LordPayens

[Ramoglou]

Αγαπητέ LordPayens, εννοείται πως εκφράζω τις εγκυκλοπαιδικές μου γνώσεις – γνώμες και όχι κάποια Τεκτονική διδασκαλία, αν εσύ δύνασαι να παρακάμψεις αυτές τις γνώσεις θα ήθελα να εμβαθύνεις και να αφήσεις σε μένα τα της μάζας.

Χαίρομαι που συμφωνούμε στο ότι η ψυχή είναι ουδέτερης πολικότητας, δεν ενθυμούμε βέβαια που τοποθετεί ο Pike, ο Papys, ο Levi και τόσοι άλλοι Τέκτονες την δράση της μυήσεως. Βλέπεις για μένα οι εγκυκλοπαιδικές γνώσεις δίνουν σημεία αναφοράς και δεν αφήνουν το λόγο μου πλανώμενο και διανθισμένο με μια εσάνς υπεροπτικότητας απέναντι στη μάζα.

Αν ενθυμούμε καλά, κάπου είχα διαβάσει ότι ο Τέκτων πρέπει να είναι παράδειγμα στον αμύητο κόσμο, τώρα μαθαίνω ότι μάλλον πρέπει να υποτιμά τη μάζα που απαρτίζει τον αμύητο κόσμο.

Ας είναι, θα περιμένω την εμβάθυνση.