Τι πρεπει να προσεχουμε απο τις διαφορες ...σχολες

[Gandalf]

Ευχαριστω πολυ φιλε Secondborn για το καλωσορισμα και καλως σας βρηκα λοιπον!

Αναφορικα με τις τιμες στις σχολες, συνηθως οταν δεν εχουν τιμες, σου λενε οτι αν θες μπορεις να δωσεις κατι για βοηθεια (οτι θες) αλλα αυτο δεν ειναι απαραιτητο και χωρις να σε πιεζουν ή να στο θυμιζουν συνεχεια ή να επιρεαζετε η συμπεριφορα τους απεναντι σου...

[Ladyhawk]

Αγαπητέ Secondborn

Όταν έστω και ένας από την ομάδα παραπατήσει και πέσει-αν οι συμπορευτές του είναι δεμένοι μαζί του με δεσμούς αγάπης-θα παρασυρθούν κι αυτοί. Αυτό το βλέπουμε κατά κόρον στη σημερινή κοινωνία.
Φανταστείτε τώρα τί θα συμβεί στην περίπτωση που κάποιος έχει βάλει στόχο να τους σπρώξει...

Γιατί αυτός που θα πέσει να μπορέσει να παρασύρει και τους άλλους και να μην μπορέσουν οι άλλοι να τον «σηκώσουν» εφόσον «πέσει» ?

Ο δρόμος του καθενός είναι μοναχικός, είτε ανήκει σε κάποια ομάδα είτε όχι.
Εάν κάποιος ενταχθεί σε μία ομάδα συνειδητά και έχει κατανοήσει το ανωτέρω τότε νομίζω πως τίποτα δεν θα μπορέσει να επηρεάσει τον δικό μου αυτό δρόμο.

Αντιθέτως μάλιστα μέσα από την ομαδικότητα ίσως καταφέρει να δει πράγματα που ενδεχομένως να μην μπορούσε εάν ήταν μόνος του. Ίσως πάλι παρατηρώντας τους γύρω του – λόγω της μοναδικότητας του καθενός – καταφέρει να δει και άλλες οπτικές, ακόμα και το καθρέφτισμα του ίδιου του του εαυτού στους γύρω του. Καλύτερα να γνωρίζουμε παρά να αγνοούμαι επειδή κάτι δεν μας κάνει και να παραμένουμε σε καταστάσεις «αγγελικά πλασμένες»


Αγαπητέ Gandalf

Πρωτον, θα πρεπει να αποφευγονται οσες σχολες δεν ειναι δωρεαν γιατι αυτοματως αυτοι οι δασκαλοι μετατρεπονται σε εμπορους γνωσεων και κατ' επεκταση σε εκμεταλλευτες της αναγκης μας για βοηθεια και αναζητησης- κατι που ολοι οι μεγαλοι δασκαλοι το βλεπαν βλασφημο και ανεπιτρεπτο.

Αυτές οι σχολές άραγε δεν έχουν έξοδα? Από το ενοίκιο και το νερό του χώρου μέχρι ... δεν ξέρω τι. Μήπως τελικά μία λογική συνδρομή με σκοπό την κάλυψη αυτών των εξόδων είναι τελείως απαραίτητη προκειμένου να λειτουργήσει?

[Secondborn]

Γιατί αυτός που θα πέσει να μπορέσει να παρασύρει και τους άλλους και να μην μπορέσουν οι άλλοι να τον «σηκώσουν» εφόσον «πέσει» ?

Εδώ ακριβώς είναι που έρχεσαι στα λόγια μου όμορφη μου γερακίνα. Θα καταφέρεις να βοηθήσεις κάποιον μόνο αν στα πόδια σου στηρίζεσαι γερά. Τί συμβαίνει όμως στην αντίθετη περίπτωση;

Κατανοώ ότι είναι προτιμητέο όταν πέσεις να ανήκεις κάπου και να δεχτείς τη βοήθεια των συμπορευτών σου, αλλά λαμβάνοντας υπόψη, την κατ'εμέ αδιαμφισβήτητη αλήθεια, ότι αρκετοί άνθρωποι εισχωρούν σε ομάδες γιατί δεν είναι ικανοί να "παλέψουν" μόνοι τους, απλά εκφράζω την ανησυχία μου. Τι θα γίνει αν αδύναμος πάει να βοηθήσει αδύναμο.Θα πέσουν και οι δύο. Και ξέρεις κάτι; Αυτός ο αριθμός των πεσόντων θα αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο.

Ακριβώς εκεί "υπερισχύει" ο μοναχισμός. Δεν παρασύρει.

Μη μου πιάνεις λοιπόν την καλύτερη περίπτωση όπου κάποιος δυνατός συνοδοιπόρος θα έχει "γερά μπράτσα" και θα "στηρίξει" τον διπλανό του. Εκφράζω μια ανησυχία μου και οι ανησυχίες δεν γεννώνται κοιτάζοντας τα αστέρια αλλά την άβυσο από ψηλά...


Και τελειώνοντας σε ρωτώ: Ποιός θα αναλάμβανε την ευθύνη να προτίνει σε έναν αδύναμο άνθρωπο-άρα έναν άνθρωπο που δε μπορεί να συνειδητοποιήσει τα θετικά και τα αρνητικά της ομάδας-να ενταχτεί σε ένα ευρύτερο σύνολο για να βοηθηθεί;
Εγώ πάντως το "λίθο" δε θα τον έριχνα πρώτος...

[Ladyhawk]

Καλέ μου Secondborn,

Ας τα πάρουμε από την αρχή λοιπόν.

Έχω ήδη αναφέρει πως ο εσωτερικός δρόμος είναι ένας ομαδικά μοναχικός δρόμος. Θέλει δεν θέλει λοιπόν κανείς, όταν αρχίσει να τον περπατάει αυτόν τον δρόμο θα πρέπει να το κάνει μόνος του.

Ο άνθρωπος εκ φύσεως είναι αδύναμος. Έχει την δυνατότητα όμως μέσα από την εκπαίδευσή του σε αυτό το δρόμο να δυναμώσει και να στηρίζεται ολοένα και πιο γερά στα δικά του πόδια.

Είναι γεγονός πως ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Αυτό έχει και σαν συνέπεια οι αδυναμίες του να είναι εξίσου διαφορετικές. Δεν νομίζω λοιπόν σε μία ομάδα να είναι όλα τα μέλη αδύναμα και στον ίδιο τομέα. Άρα λοιπόν μέσα από την ομαδικότητα εάν ο καθένας προσφέρει στον διπλανό του ότι μπορεί αυτό θα βοηθήσει όλα τα μέλη να δυναμώσουν. Σαφώς δεν υπονοώ ότι μόνο μέσα από αυτή την διαδικασία μπορεί κανείς να δυναμώσει.

λαμβάνοντας υπόψη, την κατ'εμέ αδιαμφισβήτητη αλήθεια, ότι αρκετοί άνθρωποι εισχωρούν σε ομάδες γιατί δεν είναι ικανοί να "παλέψουν" μόνοι τους, απλά εκφράζω την ανησυχία μου

Εδώ παρατηρείται μία ας την πούμε «παγίδα».
Αυτοί λοιπόν που θα ενταχθούν σε μία ομάδα μόνο και μόνο επειδή αδυνατούν να παλέψουν μόνοι τους πιστεύω πως τελικά δεν θα καταφέρουν τίποτα.
Αυτό θα συμβεί γιατί δεν θα έχουν κατανοήσει εξ’ αρχής την μοναχικότητα του δρόμου. Δεν θα έχουν κατανοήσει πως θα πρέπει μόνοι τους να παιδευτούν και απλά θα πορεύονται μέσα σε ένα δρόμο που θα έχουν φανταστεί – με δεδομένο το διπλανό τους σαν δεκανίκι - και όχι σε έναν πραγματικό δρόμο.
Οι διάφορες ομάδες προσφέρουν εργαλεία και όχι τον «διπλανό».

Και τελειώνοντας σε ρωτώ: Ποιός θα αναλάμβανε την ευθύνη να προτίνει σε έναν αδύναμο άνθρωπο-άρα έναν άνθρωπο που δε μπορεί να συνειδητοποιήσει τα θετικά και τα αρνητικά της ομάδας-να ενταχτεί σε ένα ευρύτερο σύνολο για να βοηθηθεί;
Εγώ πάντως το "λίθο" δε θα τον έριχνα πρώτος...

Αυτό έχει να κάνει με την συνείδηση συνειδητοποίηση και κρίση του καθενός.
Δεν πιστεύω πως οι «σωστές» ομάδες μπορούν να προξενήσουν ζημιά σε κάποιον ακόμα και στον αδύναμο, οπότε η ευθύνη έγκειται στο να καταφέρει ο άλλος να πορευτεί σωστά για το δικό του καλό και κατ’ επέκταση την ενδυνάμωση της ομάδας.
Τώρα όποιος δεν μπορεί να κρίνει δεν προχωράει αναλαμβάνοντας ευθύνες.

Ελπίζω η λέξη «κρίση» που χρησιμοποίησα να μην παρεξηγηθεί. Κακό είναι να κατακρίνουμε και όχι να κρίνουμε, γιατί μέσα από την κρίση έρχεται και η εξέλιξη, με αρχικό κρινόμενο τον ίδιο μας τον εαυτό.

[Ramoglou]

Secondborn

Τι θα γίνει αν αδύναμος πάει να βοηθήσει αδύναμο.Θα πέσουν και οι δύο. Και ξέρεις κάτι; Αυτός ο αριθμός των πεσόντων θα αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο.

Καλέ μου φίλε.

Είναι ένας αδύναμος άνθρωπος ναυαγός σε κάποιο νησί.
Τι θα κάνει ;
Θα πεθάνει ή θα προσπαθήσει να επιβιώσει ;

Θεωρώ πως θα κάνει το δεύτερο διότι θα λειτουργήσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, οι πιθανότητες επιβίωσης είναι 50-50.

Εάν τώρα υποθέσουμε ότι στο νησί βρίσκονται δύο αδύναμοι άνθρωποι, τότε δεν είναι ποιο λογικό να προσπαθήσουν ΜΑΖΙ να επιβιώσουν και έτσι οι πιθανότητες να πετύχουν δεν αυξάνονται κατά πολύ ;

Να λοιπόν η ομαδικότητα και που αυτή βοηθάει.
Ο καθένας θα κάνει κάτι μοναδικό, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι ομαδικό.

Κάπως έτσι είναι και η εργασία μέσα σε μια τέτοια ομάδα.

Ο καθένας κάνει αυτό που πρέπει για το ΔΙΚΟ ΤΟΥ εαυτό, αλλά το αποτέλεσμα είναι συνολικό. Μέσα από αυτή το συνολικό αποτέλεσμα βγαίνει η συνισταμένη που οδηγεί πάλι σε μια άλλη προσωπική θέαση των πραγμάτων και ου το καθ’ εξής. Μια σπειροειδή ανελικτική πορεία λοιπόν πραγματώνεται.

[Secondborn]

Είναι ένας αδύναμος άνθρωπος ναυαγός σε κάποιο νησί.
Τι θα κάνει ;
Θα πεθάνει ή θα προσπαθήσει να επιβιώσει ;

Θεωρώ πως θα κάνει το δεύτερο διότι θα λειτουργήσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, οι πιθανότητες επιβίωσης είναι 50-50.

Εάν τώρα υποθέσουμε ότι στο νησί βρίσκονται δύο αδύναμοι άνθρωποι, τότε δεν είναι ποιο λογικό να προσπαθήσουν ΜΑΖΙ να επιβιώσουν και έτσι οι πιθανότητες να πετύχουν δεν αυξάνονται κατά πολύ ;

Θα μπορούσε όμως κάλλιστα να φάει ο ένας τον άλλο...!

Παράνομες μελέτες που έγιναν σε άστεγους στην Αμερική, όπου τους έκλειναν σε απομονωμένες περιοχές για να επιβιώσουν, έδειξαν ότι πολλές φορές τα ένστικτα δε βοήθησαν και πολύ στη συμβίωση... τουλάχιστον αυτών που αποτέλεσαν τροφή για τους υπόλοιπους!

Το λάθος σου όμως φίλε μου Ramoglou είναι ότι μου συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Πόσο μοιάζουν οι συνθήκες διαβίωσης αλλά και τα θέλω αυτών των δυο ναυαγών με δυο σημερινούς ανθρώπους σε μια μεγαλούπολη;

Δεν αμφισβητώ τη σημασία της ομαδικότητας-αν κάτι τέτοιο βγήκε από τα γραφόμενά μου ζητώ τη συγχώρεσή σας- απλά εκφράζω την ανησυχία μου για την έννοια της ομάδας υπό τις δεδομένες ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ συνθήκες και τους ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ανθρώπους.

Ξαναρωτώ λοιπόν: Θεωρείτε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα εντάσσονται σε ομάδες κατανοόντας πλήρως τα θετικά μιας ομάδας ή εντάσσονται από την εσωτερική τους ανάγκη να "ακουμπίσουν" κάπου;
Προσωπικά τάσσομαι υπερ του δεύτερου σκέλους και γι'αυτό με βλέπετε τόσο επιφυλακτικό.

Η έννοια της ομαδικότητας είναι ιερή και απόλυτα σημαντική για τον άνθρωπο. Εξάλλου ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό.
Πόσοι όμως από τους ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ανθρώπους γνωρίζουν να φερθούν σωστά στο πλαίσιο μιας ομάδας και πόσοι αναγνωρίζουν ότι ο δρόμος είναι τελικά μοναχικός;

Μην κρίνουμε εξ ιδίων τα αλλότρια...

[Zadok the priestess]

Παρεμβάλλομαι εν τάχει στην πολύ όμορφη αυτή συζήτηση, για να θυμήσω ένα παλιό εσωτερικό ρητό:

"Η ισχύς της αλύσου είναι εκείνη του πιο αδύναμου κρίκου της".

[Ding an Sich]

Πώ, πώ...γιατί δεν μπήκα σε αυτό το πολύ ωραίο θέμα νωρίτερα?

Με συγχωρείτε για την εμφανή τάση μου να εστιάζομαι στην Ιπποσύνη, αλλά όπως είχε πει και μία φίλη 'Ε, είσαι ιπποτοπαρμένος, τί να κάνουμε. Άλλοι είναι νεραϊδοπαρμένοι'.

Ο Μυθος λέει (αν τον θυμάμαι καλά): 'Ήλθε η στιγμή όταν ο Sir Galahad έπρεπε να μεταβεί σε κόσμους ανώτερους, εφόσον έχοντας βρεί το Άγιο Δισκοπότηρο, είχε εκπληρώσει το έργο του επί της Γης. Οι εναπομείναντες στο έργο επί της Γης, Sir Bors και Sir Perceval, ευλογούσαν τον Κύριο που λόγω της μύησης που είχαν λάβει, δεν εγκατέλειψαν λόγω της θλίψης που έχασαν τον πιό άξιο από τους Αδελφούς, αλλά κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους και να συνεχίσουν'.

Η Ιστορία λέει: 'Ήταν πολύ οδυνηρό για έναν Ιππότη να βλέπει τους αδελφούς του να γκρεμίζονται απ' τις επάλξεις, σε σημείο που ήταν λογικό να επιθυμεί να γκρεμιστεί μαζί τους, μην μπορώντας να ζήσει μια ζωή χωρίς τους αγαπημένους του συντρόφους. Αλλά και πάλι, έριχνε στην πλάτη του μαζί με τον δικό του σταυρό και αυτούς των εκπεσόντων αδελφών, διότι το Έργο έπρεπε πάση Θυσία να πληρωθεί και να τελειώσει'.

Η σκληρή πραγματικότητα λέει: 'Είναι ειλικρινά τραγική η κατάσταση που αντιμετωπίζει ένας Ιππότης, όταν αναγκάζεται να στρέψει την ασπίδα και το ξίφος του προς την μεριά των αδελφών, που ενώ ώφειλαν να τον καλύπτουν, προτίμησαν για λόγους εγωϊστικούς να τον τρυπήσουν με τα βέλη τους στην πλάτη.'

Εγώ θα έλεγα ότι η ομαδικότητα και η συν-εργασία μεταξύ των ανθρώπων είναι αναπόφευκτη, εφόσον έχουμε ανάγκη (όχι εξάρτηση) ο ένας τον άλλον. Δεν ζούμε ο καθένας στον πλανήτη του και δεν είμαστε πλήρεις και τελειοι από την ημέρα της γεννήσεώς μας. Και στο κάτω, κάτω όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με στρατιές ολόκληρες, ή θα παραμείνεις μόνος και θα το βάζεις στα πόδια όταν γίνεται μια μάχη, ή θα διαλέξεις στρατόπεδο και θα συμμετέχεις...Είμαστε συγχρόνως καί άτομα, καί μέλη μιας κοινωνίας. Δεν έχει νόημα ούτε η μαζοποίηση στο Συλλογικό Ασυνείδητο, ούτε ο ατομισμός και η απομόνωση.

Φυσικά και υπάρχουν εκμεταλλευτές των αδυνάμων, φυσικά και υπάρχουν άνθρωποι τους οποίους τους ενδιαφέρει μόνο να τρώνε το χαπάκι του 'ελιτισμού της μύησης'...για να προσδίδουν νόημα στην μίζερη ζωή τους και να βρίσκονται σε κλειστούς κύκλους 'ανώτερων' ανθρώπων, φτύνοντας στα μούτρα αυτούς που θεωρούν 'κατώτερους'.

Θεωρώντας ότι στα 'χαμηλά επίπεδα' το 'ανώτερο' τρέφεται απ' το 'κατώτερο', ενώ στα 'υψηλά' το 'ανώτερο' φροντίζει να υπηρετεί το 'κατώτερο', παραμένω πιστός στη ρομαντική θεώρηση του 16ου άρθρου από το πρώτο καταστατικό των Ιωαννιτών...'Για τους Άρχοντές μας τους Πτωχούς'.

Ειλικρινά, αδιαφορώ για τους ανθρώπους που γλυκαίνονται απ' τους βαθμούς της μύησης και δεν με νοιάζει αν κάποιος ανθρωπος ανήκει σε κάποια ομάδα, οποιαδήποτε. Τί να την κάνω την μύηση κάποιου, ο οποίος την εκμεταλλεύεται για ιδίους σκοπούς...για να λέει ότι εκείνος γνωρίζει... την ουσία των τελετικών, καμπαλλά, ερμητισμό, ροδοσταυρισμό και ότι άλλο θέλει, αν δεν μπορεί να δώσει ένα χεράκι στους ανθρώπους οι οποίοι πάσχουν (είτε σωματικά, είτε ψυχικά, είτε πνευματικά).

Η άσκηση της Φιλανθρωπίας είναι το μοναδικό κριτήριο με το οποίο διαχωρίζω τις ποιότητες των ανθρώπων. Και δεν μιλάω για τους συνδρομητές διάφορων οργανισμών, οι οποίοι επαναπαύονται επειδή πληρώνουν κάθε μήνα την σχέση τους με τον συνάνθρωπο, ούτε γι αυτούς οι οποίοι έδωσαν σε έναν φτωχό δυό παλιά τους ρούχα για να ντυθεί και θεωρώντας ότι έκαναν τη δουλειά τους, γυρίζουν σπίτι και τσακώνονται με τον γείτονα, τη γυναίκα τους και τα παιδιά τους.

Αναφέρομαι σε όλους αυτούς οι οποίοι για κάθε τους βήμα, είτε απλώνουν το χέρι τους να βοηθήσουν ώστε να προχωρήσουν και αυτοί που έμμειναν πίσω, είτε αφήνουν σημάδια στην οδό που ακολουθούν, ώστε να βοηθηθούν αυτοί οι οποίοι χάσαν τον δρόμο τους...Στους υπηρέτες των Φτωχών και όχι στους οπαδούς των Πλουσίων (πνευματικά), είτε πολεμάνε μόνοι τους, είτε μετα πολλών, αλλά πάντα δίπλα στον συνάνθρωπο.

[Ramoglou]

Καλέ μου φίλε Secondborn

Δεν συνέκρινα, παράδειγμα έφερα.
Μίλησες για «αδύνατους» ανθρώπους και με τα λεγόμενα μου ήθελα να σου δείξω ότι τελικά ο άνθρωπος έχει μεγάλη δύναμη μέσα του και δεν είναι κανόνας πως αν κάποιος πέσει παρασύρει και τους άλλους μαζί του.

Η τοποθέτηση του αγαπητού Ding an Sich με καλύπτει, οπότε δε θα παραθέσω παραπάνω θεωρίες επί του θέματος.

[Ladyhawk]

Αγαπητέ Secondborn,

Ξαναρωτώ λοιπόν: Θεωρείτε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα εντάσσονται σε ομάδες κατανοόντας πλήρως τα θετικά μιας ομάδας ή εντάσσονται από την εσωτερική τους ανάγκη να "ακουμπίσουν" κάπου;
Προσωπικά τάσσομαι υπερ του δεύτερου σκέλους και γι'αυτό με βλέπετε τόσο επιφυλακτικό.

Νομίζω πως τελικά δεν μας ενδιαφέρει πραγματικά ο λόγος που ο καθένας εντάσσεται σε μία ομάδα.
Αυτό γιατί εάν κάποιος ενταχθεί κάπου για λάθος λόγους το σύστημα ενδεχομένως να τον «πετάξει έξω».
Η εναρμόνιση με την εκάστοτε ομάδα είναι απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να δημιουργηθεί έργο. Αρά καλό θα ήταν πριν κάποιος αποφασίσει να ενταχθεί κάπου να έχει ψάξει τον λόγο που επιθυμεί κάτι τέτοιο.

Μην κρίνουμε εξ ιδίων τα αλλότρια...

Αυτό καλώς ή κακώς συμβαίνει και δεν νομίζω ότι μπορεί να αποφευχθεί. Αυτό όμως που μπορεί ο καθένας να κάνει είναι να έχει κατά νου πως υπάρχουν και άλλες οπτικές και όχι μόνο μία (η δική του).


Αγαπητέ Ding an Sich

Η σκληρή πραγματικότητα λέει: 'Είναι ειλικρινά τραγική η κατάσταση που αντιμετωπίζει ένας Ιππότης, όταν αναγκάζεται να στρέψει την ασπίδα και το ξίφος του προς την μεριά των αδελφών, που ενώ ώφειλαν να τον καλύπτουν, προτίμησαν για λόγους εγωϊστικούς να τον τρυπήσουν με τα βέλη τους στην πλάτη.'

Νομίζω πως σε αυτήν την περίπτωση δεν υφίσταται η έννοια της λέξεως αδελφότητας που χρησιμοποιείς, παρά μόνο στους τίτλους, γεγονός που συμβαίνει δυστυχώς.

[lorenzo]

Αυτό όμως που μπορεί ο καθένας να κάνει είναι να έχει κατά νου πως υπάρχουν και άλλες οπτικές και όχι μόνο μία (η δική του).

Αυτή η φράση σου Ladyhawk με εκφράζει απόλυτα! Θα πρόσθετα μόνο ότι όλες μα όλες είναι προσωπικές οπτικές κι ως τέτοιες θα πρέπει να τις κρίνει και να τις αποδέχεται παίρνοντας ό,τι αυτός χρειάζεται για να γίνει αυτόφωτος κι όχι γινόμενος οπαδός τους ετερόφωτος!!

[matrix_215]

meta apo arketa xronia <<psaksimatos>> me tis diafores sxoles
pisteyw oti an mia sxoli arxizei na anamignuetai me xrimata
me armodiotites kai epektinetai se ekdromoules akribopliromena seminaria klp exei ksefygei apo pneymatikous skopous
bebaia ayto einai dyskolo
to <<dwrean labate kai ddwrean dwte >> eipo8ike alla den nomizo oti genikotera efarmostike se pollous tomeis

[Zadok the priestess]

Αγαπητέ matrix_215,

καλωσήλθες στις συζητήσεις του mystica.gr!

Θα ήθελα να σου υπενθυμίσω ότι σύμφωνα με τους κανονισμούς συμμετοχής στις συζητήσεις μας, τους οποίους θα πρέπει να έχεις διαβάσει εδώ, οι greeklish χαρακτήρες θα πρέπει να αποφεύγονται.

Εάν αναγκάζεσαι να τους χρησιμοποιείς, είτε λόγω τεχνικού προβλήματος, είτε λόγω οποιασδήποτε άλλης αιτίας και χρειάζεσαι σχετική βοήθεια, θα σε παρακαλούσα να επικοινωνήσεις μαζί μου, με το συντονιστή Elissaio ή τον site Admin Gothic, ώστε να βοηθήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο.

Σ' ευχαριστώ προκαταβολικά για την κατανόησή σου!

[MORDRED]

H προσωπική μου γνώμη είναι ότι οπωσδήποτε ο ομαδικός δρόμος είναι πολύ σημαντικός, αλλά είναι γεγονός ότι έχουν ξεφυτρώσει σχολές και ταγματα που είναι κήβδιλα (ποτέ δε θα μάθω πώς γράφεται αυτή η λέξη).

Ενα καλό test drive για την κάθε ομάδα και σχολή είναι αρχικά το οικονομικό, δηλ. όχι αν χρειάζεται να δίνεις 25 Ευρώ συνδρομή για τα έξοδα του χώρου, αλλά αν σου ζητάνε 3000 Ευρώ για μια μύηση σίγουρα υπάρχει πρόβλημα.

Ενα άλλο στοιχείο είναι η εμπειρία της σχολής-ομάδας-οργάνωσης στο χώρο. Δηλ. πόσα χρόνια υπάρχει? Πώς δημιουργήθηκε? Από πού κρατάει η σκούφια της? Μπορούμε να ελέγξουμε την προέλευσή της?

Και μην ξεχνάμε για τις Κυρίες του Χώρου να αναφέρουμε να έχουν τα μάτια τους 11114 για τους απανταχού ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΣ που η μύηση περνάει μέσα από ΤΟ ΣΕΞ ΜΕ ΤΟΝ ΜΥΣΤΗ.

Η γνώμη μου πάντως είναι ότι τα άτομα που έχουν πρόβλημα με την Ιεραρχική δομή των περισσοτέρων σχολών είναι δύσκολο να ενταχθούν σε ένα σύστημα.

[Ladyhawk]

Το να κάνει κανείς μία «έρευνα αγοράς» στις διάφορες σχολές σαφώς και δεν είναι κακό. Το να εξετάσει αυτά που ο MORDRED αναφέρει είναι πολύ καλή ιδέα πριν αποφασίσει κανείς να ενταχθεί κάπου.

Η γνώμη μου πάντως είναι ότι τα άτομα που έχουν πρόβλημα με την Ιεραρχική δομή των περισσοτέρων σχολών είναι δύσκολο να ενταχθούν σε ένα σύστημα.

Θα συμφωνήσω μαζί σου και θα προσθέσω πως η ιεραρχία είναι απαραίτητη για να λειτουργήσει το ΚΑΘΕ σύστημα και η ΚΑΘΕ ομάδα.
Η ιεραρχία εμπεριέχει σεβασμό πρώτα στον εαυτό σου και κατ’ επέκταση στους γύρω σου. Αυτό λοιπόν εάν το καταφέρει κανείς θα έχει κάνει ένα μικρό βηματάκι μπροστά.

Δυστυχώς όμως επικρατεί το ανεξέλεγκτο «εγώ» που δεν επιτρέπει την καθαρή οπτική των πραγμάτων, κάτι που σαφώς χρειάζεται κατεργασία.

[MORDRED]

Ω... my LADY εχετε απόλυτο δικιο. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι σ'εμας τους άντρες η ιεραρχια θυμίζει κάτι και απο στρατό. Δεν ξέρω αν είναι σε όλους έτσι αλλά εμένα μου κάνει κάτι τέτοιο

[Secondborn]

Mordred:

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι σ'εμας τους άντρες η ιεραρχια θυμίζει κάτι και απο στρατό.

Ακόμα και εκεί όμως χρειάζεται.
Μάλλον καλύτερα: Εκεί και αν χρειάζεται!!!

[Ladyhawk]

Φαντάζεστε λοιπόν στον στρατό – μιας και τον αναφέρατε – να μην υπήρχε ιεραρχία? Νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει.

Ας μην το δούμε όμως υπό το πρίσμα «αποφασίζω – διατάξω – εκτελείς», ας δούμε το τι κρύβεται πίσω από την ιεραρχία και γιατί είναι απαραίτητη.
Γιατί τελικά οι άνθρωποι εάν δεν τους υποχρεώνει κάτι δεν μπορούν τις περισσότερες φορές να λειτουργήσουν ομαδικά? Γιατί δεν έχουν μάθει να σέβονται τον διπλανό τους και τις απόψεις του?

[Secondborn]

Γιατί τελικά οι άνθρωποι εάν δεν τους υποχρεώνει κάτι δεν μπορούν τις περισσότερες φορές να λειτουργήσουν ομαδικά? Γιατί δεν έχουν μάθει να σέβονται τον διπλανό τους και τις απόψεις του?

Φαντάζομαι για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Βέβαια πίσω από όλα κρύβεται ο εγωισμός. Μην το ξεχνάμε αυτό...

[MORDRED]

Θα συμφωνήσω μαζί σου Secondborn.
Η ιεραρχία χρειάζεται. Απλά υπάρχουν κάποιοι που όντας κομπλεξικοί μόλις τσιμπίσουν ένα αξιωματάκι νομίζουν ότι γίνανε Αυτοκράτορες. Η εξουσία θέλει και σοφία.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι άλλοι που νομίζοντας ότι είναι αξιότεροι για την εξουσία από αυτούς που την έχουν ήδη αρχίζουν να πριονίζουν τα πόδια της καρέκλας του "αφεντικού", ή φέρονται με το στυλάκι "τί είπες ρε? Ξέρεις ποιός είμαι εγώ?". Στην περίπτωση της σχολής-οργάνωσης "τί είπες ρε? Ξέρεις τί ξέρω εγώ? Τί έχω διαβάσει εγώ? Πόσα χρόνια ασχολούμαι στο χώρο ΕΓΩ? ΕΓΩ? ΕΓΩ?"